Σερφάροντας στο internet έπεσα τυχαία στην παρακάτω ιστορία.-----ΙΣΤΟΡΙΑ----------------------------------------------
H ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Θυμάστε το βιβλίο "Οι άντρες είναι απο τον Αρη, οι γυναίκες απο την Αφροδίτη"; Να ενα πρώτης τάξης παράδειγμα, προσφορά ενός άγγλου καθηγητή σε ενα αμερικανικό πανεπιστήμιο.
- Σήμερα θα πειραματιστούμε με μια νέα μορφή διήγησης, τις παράλληλες ιστορίες. Η διαδικασία είναι απλή. Καθένας θα κάνει ζευγάρι με κάποιον άλλο, και ο ενας απο τους δυο θα γράψει την πρώτη παράγραφο μιας σύντομης ιστορίας. Ο άλλος θα διαβάσει την πρώτη παράγραφο και μετά θα προσθέσει μια δεύτερη παράγραφο. Ο πρώτος θα διαβάσει την παράγραφο που πρόσθεσε ο δεύτερος και θα προσθέσει μια τρίτη και έτσι θα γραφτεί η ιστορία.
Θυμηθείτε να ξαναδιαβάζετε τι έχει γραφεί κάθε φορά, έτσι ώστε η ιστορία να έχει νόημα. Δεν πρέπει να μιλάτε μεταξύ σας για οποιοδήποτε λόγο, οτι θέλετε να πείτε πρέπει να το δίνετε μέσα απο την ιστορία. Η ιστορία τελειώνει όταν και οι δυο συμφωνήσουν οτι βγήκε ενα συμπέρασμα."
Αυτή η ιστορία παραδόθηκε απο δυο άγγλους μαθητές μου: Ρεβέκα και Γκάρυ. (τα επίθετα κόπηκαν για να προστατευθούν οι ...αθώοι ;-)
----------------------------------------------
Η Ιστορία:
(πρώτη παράγραφος, ΡΕΒΕΚΑ)
... Στην αρχή, η Λάουρα δεν μπορούσε να αποφασίσει τι είδους τσάι ήθελε να πιεί. Το χαμομήλι, που συνήθιζε να αποτελεί την πρώτη της επιλογή για παρόμοια τεμπέλικα βράδια μένοντας στο σπίτι, τώρα της θύμιζε πολύ τον Κάρλ, που κάποτε είχε πει, σε παλιότερες, ευτυχισμένες εποχές, οτι του άρεσε πολύ το χαμομήλι. Και ήθελε με κάθε τρόπο τώρα να κρατήσει τις σκέψεις της μακριά απο τον Κάρλ.
Η κτητικότητα του της ήταν αποπνικτική, και όταν τον σκεφτόταν, το άσθμα της άρχιζε να αγριεύει. Έτσι, το χαμομήλι ήταν εκτός συζήτησης.
------------------------
(δεύτερη παράγραφος, ΓΚΑΡΥ)
Στο μεταξύ, ο Πρώτος Σμηνίας Κάρλ Χάρις, αρχηγός της επιτιθέμενης μοίρας που εδώ και λίγη ώρα είχε τεθεί σε τροχιά γύρω απο τον Skylon 4, είχε πιο σημαντικά πράματα να σκεφτεί απο τις νευρώσεις μιας ελαφρόμυαλης ασθματικής χαζογκόμενας ονόματι Λάουρα, με την οποία είχε περάσει μια ...βρώμικη νύχτα, περίπου πριν ενα χρόνο. "Π.Σ. Κάρλ Χάρις στον γεωδαιτικό σταθμό 17, πορεία 1-1-9, ταχύτητα συγκλίνουσα σε δίνη 1", μουρμούρισε στο μικρόφωνο της συσκευής κρυπτογραφημένων διαγαλαξιακών επικοινωνιών. "Πορεία πολικών συντεταγμένων επετεύχθει, κανένα σημάδι δραστηριότητας για την ώρ--". Αλλά πριν προλάβει καν να κλείσει το κανάλι επικοινωνίας, μια μπλέ δέσμη σωματιδίων έλαμψε απο το πουθενά, σκίζοντας τη θωράκιση του αστρόπλοιου στον τομέα αποθήκευσης. Το τράνταγμα απο το χτύπημα τον πέταξε απο τη θέση του, στην άλλη μεριά του πιλοτηρίου.
-------------------------
(τρίτη παράγραφος, ΡΕΒΕΚΑ)
Χτύπησε το κεφάλι του και πέθανε σχεδόν ακαριαία, αλλά όχι πριν προλάβει να νιώσει ενα τελευταίο οδυνηρό συναίσθημα για την κτηνώδη συμπεριφορά του απέναντι στον ευαίσθητο ψυχισμό της μόνης κοπέλας που ποτέ είχε αισθήματα γι αυτόν. Σύντομα κατόπιν, η Γή σταμάτησε τις άσκοπες εχθροπραξίες της απέναντι στους φιλήσυχους αγρότες του Skylon 4.
"Το Κονγκρέσσο Περνάει Νόμο για την Μόνιμη Απαγόρευση του Πολέμου και των Διαστημηκών Ταξιδιών", διάβασε η Λάουρα στην πρωινή της εφημερίδα. Τα νεα, την τάραξαν αλλά και ταυτόχρονα την έκαναν να βαρεθεί. Κοίταξε αφηρημένα απο το παράθυρο, ξαναθυμώμενη τα νιάτα της, τότε που οι μέρες περνούσαν χωρίς άγχη και σκοτούρες, χωρίς εφημερίδες, χωρίς τηλεόραση να την αποσπά απο εκείνο το αθώο αίσθημα του θαυμασμού προς όλα τα όμορφα πράματα γύρω της. "Γιατί πρέπει κανείς να χάσει όλη του την αθωότητα για να γίνει Γυναίκα;", αναρωτήθηκε...
----------------------------------------
(τέταρτη παράγραφος, ΓΚΑΡΥ)
Ούτε που ήξερε οτι της έμεναν μόλις 10 δευτερόλεπτα ακόμα ζωής. Χιλιάδες μίλια πάνω απο την πόλη της, το πολεμικό αστρόπλοιο των Αντριανών εκτόξευε τον πρώτο πύραυλο σχάσης λιθίου... Οι κουτεντέδες ειρηνόφιλοι λαπάδες που είχαν καταθέσει και ψηφίσει στο Κονγκρέσσο την "Μονομερή Συμφωνία Διαστρικού Αφοπλισμού", είχαν αφήσει τη Γή απροστάτευτη απο τις εχθρικές εξωγήινες αυτοκρατορίες που ήταν αποφασισμένες να καταστρέψουν την ανθρώπινη φυλή. Μέσα σε δυο ώρες αφότου η Συμφωνία είχε ψηφιστεί, τα διαστημόπλοια των Αντριανών ήταν ήδη σε πορεία, κατευθυνόμενα προς τη Γή, κουβαλώντας αρκετή ισχύ πυρός για να εξατμίσουν όλο τον πλανήτη. Με κανένα να μπορεί να τους αντιμετωπίσει, είχαν βάλει σε λειτουργία το διαβολικό τους σχέδιο.
Ο πύραυλος σχάσης λιθίου διαπέρασε την ατμόσφαιρα χωρίς να συναντήσει κανένα εμπόδιο. Ο Πρόεδρος, μέσα στο απόρρητο υποβρύχιο αρχηγείο του, στον πάτο του κόλπου του Μεξικού, ένιωσε την απίστευτη έκρηξη, η οποία εξάτμισε την άμοιρη, ανόητη Λάουρα καθώς και άλλα 85 εκατομμύρια αμερικανών. Ο Πρόεδρος χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι της αίθουσας συνεδριάσεων.
- Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό! Θα ασκήσω βέτο στην Συμφωνία Αφοπλισμού! Ας δείξουμε σ αυτούς τους ανόητους εξωγήινους με ποιούς τα βάλανε. ΕΠΙΘΕΣΗ!!!"
---------------------------------------
(πέμπτη παράγραφος, ΡΕΒΕΚΑ)
Αυτό είναι εξωφρενικό. Αρνούμαι να συνεχίσω αυτή την απόλυτη κοροϊδία της λογοτεχνίας. Ο συν-γραφέας μου, είναι ενας βίαιος, ανώριμος, σωβινιστής, ημι-αγράμματος έφηβος.
---------------------------------------
(ΓΚΑΡΥ)
Ναι; Εσύ είσαι μια εγωκεντρική, κουραστική και νευρωτική, της οποίας οι προσπάθειες να γράψει, είναι το φιλολογικό ισοδύναμο του Βάλιουμ.
- Αχχχ... Μήπως να έπινα χαμομήλι;... Η μήπως να πιώ κάποιο άλλο είδος ΓΑΜΗΜΕΝΟΥ ΤΣΑΓΙΟΥ;;; Αχχχ... Είμαι μήπως μια ελαφρόμυαλη χαζογκόμενα που διαβάζει πολλά ρομάντζα;..."
----------------------------------------
(ΡΕΒΕΚΑ)
Μαλάκα.
----------------------------------------
(ΓΚΑΡΥ)
Βλαμμένη.
----------------------------------------
(ΡΕΒΕΚΑ)
Γαμήσου παλιό-νεάντερταλ.
----------------------------------------
(ΓΚΑΡΥ)
Τράβα να πιείς κανα τσάι, ούφο.
**************************************************
(Καθηγητής)
Α+. Πολύ μου άρεσε.
-----ΤΕΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ----------------------------------------
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αληθινή αλλά έχει πλάκα. Σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε να το κάνουμε και εμείς, δήλαδή να φτιάξουμε μια ιστορία προσθέτοντας ο καθένας κάποιες γραμμές για τη συνέχιση της ιστορίας. Ας κάνω την αρχή:
"...Ο Jack καθόταν σκεπτικός στο σαλόνι και αναλογιζόταν για την εκδίκηση που θα έπαιρνε. Είχε περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από τη δολοφονία της γυναίκας του και πάντα κατέληγε σε ένα όνομα, Frits Von Heinman. Δεν μπορούσε να βρεί περισσότερες πληροφορίες γι' αυτό το όνομα. Μόνο ένα άτομο θα μπορούσε να τον βοηθήσει να βρεί περισσότερα για αυτο το όνομα και να πάρει την εκδίκηση του..."
to be continued... :)
Until the skies turn blue...
Until the air of freedom strikes us...
)
