| Α Ν Α Σ Κ Ο Π Η Σ Η Σ Υ Ζ Η Τ Η Σ Η ΣΑρχική Τοποθέτηση |
| nossoforos |
Απεστάλη: 03/02/2006, 20:51:56
Φυσικά ο τίτλος του τόπικ είναι επηρεασμένος από το ποίημα του Καρυωτάκη..
Εδω θα ήθελα να αφήσουμε ποιήματα από τους λεγόμενους "καταραμένους" ποιητές...και όχι μόνο...
Ποιητές που βούτηξαν στα πιο μοναχικά λημέρια του μυαλού τους ώστε να μας ταξιδέψουν σε μέρη παράξενα...σε μέρη που ακόμη και οι θεοί θα ζήλευαν...
Καρυωτάκης...Μποντλέρ...Γκαίτε...Πόε...Μπάϊρον...Θα ξεκινήσω με Γκαίτε λοιπόν...
από το έργο του,ΦΑΟΥΣΤ Ο ΚΥΡΙΟΣ :τον Φάουστ τον γνωρίζεις? ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ :το δόκτορα? Ο ΚΥΡΙΟΣ :το δούλο μου! ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ :αλήθεια!ναι,για σας παράξενα δουλεύει.
Από τη γη,ο τρελός,ούτε φαί ούτε ποτό γυρεύει.
Τον καίει λαχτάρα και μακριά τόνε τραβα,
γίνετε τρέλα και θαρρώ τη μισοξέρει,
από τον ουρανό ζητά πανώριο αστέρι
και από τη γη την ύψιστη της ηδονής χαρά.
Κί όμως μήδε τα κοντινά,μήδε τα μακρυσμένα
δεν του μερώνουνε τα στήθια του τα ταραγμένα. Ο ΚΥΡΙΟΣ :αν με τη σύγχυση παλεύει τώρα,
το φωτεινό το δρόμο μου θ'ακολουθήσει.
Το ξέρει ο κυπουρός,όταν το δέντρο πρασινίσει
πως θάρθουνε τ'άνθη,θάρθει του καρπού η ώρα. ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ :βάζετε στοίχημα πως θα τον χάσετε?
Την αδειά μόνο δώστε μου και ξέρω
σιγά σιγά με τα νερά μου να τον φέρω. Ο ΚΥΡΙΟΣ :όσο θα ζεί αυτός πάνω στη γη,
δοκίμαζέ τον,δε στο απαγορεύω
λάθη θα κάνει όποιος παλεύει και μοχθεί. ..................
I'm really sorry...
Edited by - nossoforos on 03/02/2006 22:23:24 |
| ΟΙ 7 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (** Από την Νεώτερη στην Παλαιότερη **) |
| gretel |
Απεστάλη: 20/12/2007, 01:18:14
Ένας κλέφτης…Ένας κλέφτης
Κι άλλος κλέφτης
«Πιάστε τους κλέφτες»
(Ποιους κυνηγούσαν και ποιοι;) Στεκόμουν στη θέση μου ακίνητος
Ανάμεσα στο έξαλλο πλήθος
Στις φοβερές κραυγές
Κανείς δε μ’ ακούμπησε
Άναψα κι άλλο τσιγάρο Ήταν για μένα μια ξένη ιστορία
Εγώ δε φοβόμουνα
Δεν είχα τίποτα πια να μου κλέψουν
Δε με φοβόταν κανείς
Δεν είχα τίποτα να κλέψω απ’ αυτούς.
(Η Συνέχεια 3, 1962)
"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
| gretel |
Απεστάλη: 20/12/2007, 00:36:26
Έτσι κι αλλιώς "Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε.
Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο.
Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια."
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη»… Νίκος Δήμου απο τα "Ολιγόστιχα" «Καμένα» χαρτιά και βρεγμένα σπίρτα…
Πόσο γρήγορα «καίγονται» τα «φύλλα» που πάνω τους ποντάραμε…
Πόσο πιο πολύτιμα τα «φύλλα» που πετάξαμε…
Θλιβερή κατάληξη μιας παρτίδας που φαινόταν «από χέρι» κερδισμένη.
But this is the name of the game!!! Τώρα εκείνο που μετράει δεν θα είναι το αρχικό ξάφνιασμα αλλά η διάρκεια. Η επικοινωνία είναι άθλημα αντοχής. Αν λαχάνιασες, απλά παράτα το!
"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
| gretel |
Απεστάλη: 20/12/2007, 00:27:46
[Οσο Μπορείς''Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θες
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς : μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική'' Κ. Καβάφης
b][/b]
"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
| gretel |
Απεστάλη: 20/12/2007, 00:20:17
Tο δηλητήριο του φιδιού δέ μπορεί να σκοτώσει το δράκομπορεί μόνο να τον ξυπνήσει'' Τάδε έφη Ζαρατούστρα
Φ.Νίτσε
"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
| gretel |
Απεστάλη: 20/12/2007, 00:03:11
Κάθε πρωίΚάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά. (Ασήμαντες
απαριθμήσεις
- Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα πού τελειώνει η μοναξιά;)
(Η συνέχεια, 1954)
"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
| gretel |
Απεστάλη: 19/12/2007, 23:31:07
Στο Νίκο Ε…1949Φίλοι Που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
Φωνές
Τη νύχτα
Μακρινές φωνές
Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους
Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση
Ερείπια
Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες. Εφιάλτες Στα σιδερένια κρεβάτια
Όταν το φως λιγοστεύει
Τα ξημερώματα. (Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)
(Παρενθέσεις, 1954-56) Η αγάπη είναι ο φόβος… Πεθαίνουμε τάχα για τους άλλους ή γιατί έτσι νικούμε τη ζωή
Ή γιατί έτσι φτύνουμε ένα ένα τα τιποτένια ομοιώματα
(Εποχές 3, 1951) Όχι από δω…
……………
Όχι δεν πιάνω το χέρι σου. Δε θα κλέψεις το σχήμα του δικού μου.
(Εποχές 3, 1951)
"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
| gretel |
Απεστάλη: 19/12/2007, 23:11:03
Πέντε μικρά θέματα ΙΙΓυμνός κυλίστηκα μέσα στην άμμο μα δεν υποτά- χτηκα
Και δεν αγάπησα μόνον εσένα που τόσο με κρά- τησες
Όπως αγάπησα τα ναυαγισμένα καράβια με τα τραγικά ονόματα
Τους μακρινούς φάρους, τα φώτα ενός απίθανου ορίζοντα
Τις νύχτες που γύρευα μόνος να βρω το χαμένο εαυτό μου
Τις νύχτες που μόνος γυρνούσα χωρίς κανείς να με νιώσει
Τις νύχτες που σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αυταπάτη.
(Εποχές, 1941-44)
ΙΙ
……………………….
(Φίλοι καλοί, μη μας κατηγορήσετε. Σκίσαμε τώ- ρα καιρό τα βιβλία μας
Καλύψαμε με τα χέρια τα’ αφτιά μας στα σφυρίγ- ματα των πλοίων
Ανάψαμε τη φωτιά μας το πρωί με τις παλιές φω- τογραφίες)
……………………………………
…Φυσάει πολύ απ’ το σπασμένο τούτο τζάμι.
(Ποιος έριξε φεύγοντας τις καρέκλες στο πά- τωμα;)
Δεν ξεχωρίσαμε στο τέλος αν έπρεπε να ξανάρθουμε ή να μην ξανάρθουμε
Θαρρούσες πως στο βάθος θα μας κούραζε το ίδιο.
Δεν ξεχωρίσαμε.
(Είχαν τα πρόσωπά μας τόσο αλλόκοτα μπλεχτεί.
Μη μας κατηγορήσετε. Χάσαμε πια οριστικά το δικό μας.)
(Εποχές 2, 1948)
VII
…………….
Μέρες γιορτής οι σημαίες υψώνονται, τα σχολεία
μ’ ομοιόμορφες μπλούζες
Κάθε κενότητα αναπαύεται ανώδυνα πάνω σε καταχτημένες αποσκευές
(Εποχές 2, 1948)
"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
|
