| Α Ν Α Σ Κ Ο Π Η Σ Η Σ Υ Ζ Η Τ Η Σ Η ΣΑρχική Τοποθέτηση |
| axaparouda |
Απεστάλη: 21/04/2006, 01:38:01
Θέλω να ρωτήσω κάτι.Ίσως να φανεί ηλίθιο σε μερικούς αλλά θα το ρωτήσω..Έτυχε σε κάποιον από εσάς κάποιο περιστατικό με ανθρώπους που είχαν πεθάνει;; Αν εποικεινωνήσατε μαζί τους ή τους είδατε ή οτιδήποτε που να έχει σχέση με κοντινούς ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή;.;.;.; Αν ναι σας παρακαλώ γράψετέ το εδώ με λεπτομέρεις..
Ευχαριστώ!HoNeY |
| ΟΙ 7 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (** Από την Νεώτερη στην Παλαιότερη **) |
| serenite |
Απεστάλη: 08/05/2006, 15:02:50
Προσωπικά είχα επαφές με ανθρώπους κοντινούς μου μετά τον θανατό τους, αλλά μόνο για κάποιο χρονικό μικρό διάστημα όχι για πάντα.Δεν είναι μόνο τα όνειρα με τα οποια μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σου, υπάρχουν πολύ τρόποι απλώς τα όνειρα είναι κάτι που αποδεχόμαστε οπότε εκεί βρίσκουν πιο εύκολο τρόπο επικοινωνίας. Δεν αρκεί μόνο να θέλει μια ψυχή την επικοινωνία με εμάς πρέπει και εμείς να μπορούμε να δούμε. Το ότι η ψυχή βρίσκεται αναμεσά μας για κάποιες μέρες είναι κάτι που το δέχεται και η εκκλησία (νομίζω κάποιος το ρώτησε αυτό) το τρισάγιο, τα σαράντα κ.λ.π. δεν γίνονται τυχαία, γίνονται ακριβώς για την προετιμασία της ψυχής να αφήσει τον κόσμο. Πιστεύω πως πάρα πολλοί άνθρωποι είχαν επικοινωνία μετα τον θάνατο αγαπημένων τους προσώπων απλά η δημιουργία του φόβου της κοροιδίας και της μη αποδοχής είναι κάτι που τις περισσότερες φορες κλείνει τα στόματα. Δυστυχώς όμως δεν είναι πάντα ευκολο να καταλάβεις τι θέλουν να πουν οι ψυχές ή τι θέλουν να σου επισυμάνουν όταν αυτό πρόκειτε για όνειρο ή για μπερδεμένα μυνήματα και δυστηχώς μερικά απο αυτά που έχουν να πουν ή να δείξουν μπορεί να βαραίνουν εσένα μετά για μια ολόκληρη ζωή. Προσωπικά αν μπορούσα να επιλέξω, ορισμένα πράγματα δεν θα ήθελα να τα μάθαινα ποτέ και δεν θα τα μάθαινα αν ας πούμε η ψυχή κάποιου αγαπημένου δεν μου τα χε πει ή δείξει. Οι περισσότερες επαφές όμως περιορίζονται στο όσο η ψυχή βρίσκεται στην γη απο την στιγμή που θα πάρει τον δρόμο της πολύ δύσκολά και σπάνια θα επικοινωνήσει ξανά και αυτή η επικοινωνία συνήθως ξανασυμβαίνει όταν κάποιο κοντίνό τους άτομο ετοιμάζεται να πεθάνει. Όσοι είχαν κάποια επαφή και στην πορεία στεναχωρήθηκαν που την έχασαν πρέπει να γνωρίζουν πως μια ψυχή δεν χάνεται απο επιλογή της, είναι και θέμα άλλων παραγόντων που δεν επιτρέπουν πια την επαφή με τους ζωντανούς ή την επιτρέπουν κάτω απο ορισμένες συνθήκες όπως είναι ο θάνατος κάποιου άλλου προσώπου. Θα πρέπει αντίθετα να χαίρονται που χάθηκε η επαφή αυτή γιατί αν συνέχιζε θα σήμαινε πως η ψυχή κόλλησε στην γη κι αυτό είναι ένα απο τα είδη κολάσεως που μπορεί να βιώσει η ψυχή. Τώρα σχετικά με παράδεισο-κόλαση θα μου επιτρέψετε να μην συμφωνήσω ούτε και εγώ ότι είναι δύο μόνο οι πορείες μετά τον θάνατο. Προσωπικά πιστεύω πως είναι πολλά τα επίπεδα όπως πιστεύω πως πολλές ψυχές επανέρχονται στην γη. Αλλα αυτά είναι προσωπικά πιστεύω.
Μην ξεχνάμε όμως πως σε κάθε πίστη έχει βάλει το χεράκι του κι ο άνθρωπος προκειμένου να αφαιρέσει ή να προσθέσει βάση του συμφεροντός του, αλλά αυτό είναι πάλι ένα προσωπικό πιστεύω και μπορεί να αγνοηθεί. |
| faery_of_the_moon |
Απεστάλη: 07/05/2006, 22:45:21
καλησπερα σε ολους σασ!
η γνωμη μου πανω στο θεμα ειναι οτι οι νεκροι ειναι γυρω μασκαθε μερα καθε ωρα καθε στιγμη (οσοι εχουν αποκληστει η δεν θελουν να φυγουν η εφυγαν αποτομα και δεν το εχουν κξαταλαβει) το θεμα ειναι οτι εμεισ οι ανθρωποι εχουμε απομαακρυνθει απο την φυση και εχουμε χασει καθε επαφη με αυτο που λεμε εκτη αισθηση.Υπαρχουν ανθρωποι που τουσ βλεπουν και τουσ νιωθουν και τουσ ακουν και πραγματικα ειναι φρικτο αυτο μερικεσ φορεσ(φανατασου να ακουσ τον πονο του καθενοσ).εμφανιζονται συνηθωσ στα ονειρα γτ ειναι ο μονοσ τροποσ να επικοινωνησουν με τον θνητο.
φιλικα,
MESTERIAif a man could pass through Paradise in a dream and have a flwower presented to him as a pledge that his soul had really been there and if he found tha flower in his hand when he awake-Aye,and what then? |
| another star |
Απεστάλη: 29/04/2006, 20:59:48
Αγαπητή μου burbulithra,ευχαριστώ για την απάντηση. Και για μένα έτσι είναι, αλλά ήθελα να ακούσω και τι είπε ο πνευματικός σου.
Τώρα αν είσαι προικισμένη να βλέπεις, τι να σου πω, εγώ δεν θα ήθελα καθόλου να ήμουν στη θέση σου. Γιατί εγώ νιώθω... και δεν θα ήθελα να βλέπω ειδικά κάτι που νιώθω ιδιαίτερα δυνατά. Αυτό που είπες με τον παππού σου, σκέφτηκα τον δικό μου παππου. Το εργοστάσιο μας είναι χτισμένο σε ένα πολύ αγαπημένο μέρος του, το αμπέλι του, και πολλές φορές νιώθω ιδιαίτερα δυνατές παρουσίες ή παρουσία, και δεν θα ήθελα να τη δω. Πιστεύω πάντως ότι πρέπει να είναι ο παππούς μου, γιατι λάτρευε το αμπέλι του. Αφού κάποιες φορές όπως κάθομαι στο γραφείο, νιώθω κάτι σαν αέρα, ή κάτι να έρχεται επάνω μου. Για αυτό συνήθως αποφεύγω να είμαι μόνη μου. Τότε είναι λογικό να το νιώθω πιο έντονα. Ευχαριστώ 
**Είναι η καρδιά φωτιά και χιόνι, γυρίζει μόνη, να βρει Θεό** |
| Burbulithra54 |
Απεστάλη: 29/04/2006, 20:18:49
Καλησπερα σε ολους!Αγαπητη another star σε ευχαριστω για το χρονο σου.Πραγματικα μου εχουν τυχει διαφορα περιστατικα.Ομως ο κοσμος ειναι πολυ επιφυλακτικος πανω σε αυτα τα θεματα γι'αυτο και εγω προσπαθω οσο μπορω να μην παρεξηγηθω.Τωρα στο ερωτημα σου θα απαντησω πως ο ιερεας μου ειπε πολυ απλα οτι οταν καποιος φυγει απο αυτον το κοσμο η ψυχη του παραμενει στα εγκωσμια και περιφερεται στα μερη που ειχε ζησει.Γι'αυτο το λογο γινονται και τα σαραντα .Για να απελευθερωθει η ψυχη και να φυγει γαληνια.Ο παππους ηρθε γιατι περιμενε να παρει την γιαγια και να φυγουν μαζι.Ηρθε γι'αυτο το σκοπο.Τωρα το πως εγινε και τον ειδα δεν ξερω.Ορισμενοι ανθρωποι εχουν πολυ ανεπτυγμενη την 6η αισθηση.Μπορει να ειμαι και εγω μεσα σε αυτους.Αυτη ηταν λοιπον η απαντηση του με την οποια συμφωνω και εγω.Ειναι πολυ απλο.Ηρθε,περιμενε να τελειωσει η λειτουργια και την πηρε να φυγουν.Οποτε το σκεφτομαι κλαιω.Οταν ειδα τον παππου μου ολοφανερα μπροστα μου δεν ενιωσα ιχνος φοβου παρα μονο δεος και αγαπη ταυτοχρονα.Αλλο να το λες και αλλο να το ζεις. |
| null_n_void |
Απεστάλη: 29/04/2006, 18:00:42
από όσα έχω ακούσει, η ψυχή περιφέρεται στα μέρη που ζούσε και γύρω από τους ανθρώπους που αγαπούσε, επί 40 ημέρες. μετά πηγαίνει εκεί που έχει να πάει.ένα θαυμάσιο βιβλίο και μια ακόμη ωραιότερη ταινία είναι το "Θα σε βρω στον Παράδεισο" με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς. ο αγγλικός του τίτλος είναι what dreams may come. το βιβλίο είναι βασισμένο σε καμιά σαρανταριά άλλα, που αναφέρονται στην μεταθάνατον ζωή. δεν πιστεύω ότι τελειώνουμε εδώ. υπάρχουν κάποια επίπεδα που πηγαίνουμε - αν θέλετε άλλες διαστάσεις. εξ όσων γνωρίζω, όλες οι θρησκείες μιλούν για την ζωή μετά. και βεβαίως υπάρχουν μαρτυρίες και στον περίγυρο μας, αλλά και σε ένα σωρό άλλα μέσα. θα μου πείτε το θέμα είναι επίκαιρο από την αρχή του ανθρώπου και ότι πουλάει. ίσως.
ίσως όμως να υπάρχει και κάτι παραπάνω εκτός από αυτό που ζούμε.... ορεξη να χετε να διαγραφετε :)
 |
| another star |
Απεστάλη: 29/04/2006, 10:14:37
Βρε burbulithra, τι έχουν δει τα μάτια σου και σένα, γιατί έχω διαβάσει και άλλες εμπειρίες που είχεςΕγώ δεν θα σταθώ τόσο στο περιστατικό, προσωπικά το πιστεύω, αν και δεν μου έχει τύχει εμένα.
quote:
Το περιστατικο δεν το ανεφερα ποτε σε κανεναν,παρα μονο στον επι σειρα ετων πνευματικο μου
Εγώ ήθελα να σε ρωτήσω τι σου είπε ο πνευματικός σου για το συγκεκριμένο? επαιζε ρόλο ότι ήταν οι σαράντα μέρες?Εγώ να πω για το συγκεκριμένο συμβάν που είχα αναφέρει πιο πάνω για τη κοπέλα που την τρίτη μέρα δεν ένιωθε τον άνθρωπο της δίπλα της, ότι πήγα να βρω τον παπά και δεν τον βρήκα. Ρώτησα όμως έναν πολύ δικό μου άνθρωπο, προσωπικά τον χαρακτηρίζω άγιο, γιατί κακό δεν έχει κάνει ποτέ του και ποτέ δεν έχει πει τίποτα για κανένα. Το πρώτο που με ρώτησε νευριασμένος ήταν ποιος το είπε αυτό? Η απάντησή του ήταν ότι κανείς από τους παπάδες που συναντούμε δεν ξέρει τίποτα για αυτά. Τώρα γιατί το είπε αυτό, τι να πω, δεν ξέρω. Θα προσπαθήσω να μάθω όμως αν μπορέσω.
**Είναι η καρδιά φωτιά και χιόνι, γυρίζει μόνη, να βρει Θεό** |
| Burbulithra54 |
Απεστάλη: 28/04/2006, 23:19:04
Καλησπερα παιδια!Εχω μια προσωπικη εμπειρια καθως και μια συντομη αφηγηση της θειας μου.Θα αρχισω με τη δικη μου.Το περιστατικο εξελιχθηκε το 2002 στο χωριο του πατερα μου,στην Καστελλα Ευβοιας.Ηταν μηνας Φλεβαρης και ημερα Κυριακη.Ειχαμε παει οι γονεις μου και εγω για το μνημοσυνο της γιαγιας μου.Τα σαραντα,αν γνωριζετε.Οπως λοιπον στεκομουν στην εκκλησια,στην αριστερη πλευρα βρισκοταν ενα τραπεζι με τις φωτο και το σιταρι οσων χωριανων ειχαν πεθανειτηνπεριοδο εκεινη.Λιγο πριν τελειωσει η λειτουργια λοιπον,ειδα ολοκαθαρα μπροστα απο την φωτο της γιαγιας μου(μπροστα απο το τραπεζι),τον παππου μου να στεκεται σαν να περιμενει κατι.Καποια στιγμη με κοιταξε και ενω μου χαμογελασε,γυρισε το αριστερο του χερι και,σαν να κοιταξε την ωρα,συνεχισε να στεκεται εκει και να περιμενει κοιταζοντας με.(Ξεχασα να αναφερω πως ο παππους μου απεβιωσε οταν ημουν μολις 2 ετων περιπου.)Αυτη η "συναντηση" διηρκησε γυρω στα 10 λεπτα,οσο μπορεσα να υπολογισω.Οταν τελειωσε η μνημοσυνη δεηση μου ξαναχαμογελασε ξανα και απλα εφυγε.Το περιστατικο δεν το ανεφερα ποτε σε κανεναν,παρα μονο στον επι σειρα ετων πνευματικο μου,διοτι πολυ απλα δεν θα με πιστευανε.Ξερω οτι ακουγεται τρελο αλλα δεν εχω κανεναν απολυτως λογο να πω οτιδηποτε ψευδες και ανακριβες.Δεν κοιμομουν,ξερω τι ειδα.Ημουν στα μνημοσυνο της γιαγιας μου και ειχα την "ευκαιρια" να ζησω αυτη την εμπειρια.Τα συμπερασματα δικα σας οπως και τυχον ερωτησεις.Ευχαριστω για τον χρονο σας.Φιλικα! |
|
