quote:

---

Trainman
Με εντυπωσίασε η στάση του Μητροπολίτη Ιάκωβου, ο οποίος, παρά την προσβολή που υπέστη το σχήμα του και η πίστη του, υπερασπίστηκε δημόσια το νεαρό κορίτσι και της έδωσε κατ’ ιδίαν συγχαρητήρια. Χωρίς να γνωρίζω περισσότερες λεπτομέρειες, (ο Macedon ως κάτοικος ΗΠΑ ίσως να ξέρει να μας πει περισσότερα) ψυχανεμίζομαι ότι πρόκειται περί σπουδαίου ανθρώπου, με βαθειά κατανόηση, μεγάλη καρδιά και αντίληψη. Μακάρι η ελληνική Εκκλησία, να είχε έστω και πέντε επισκόπους σαν τον Ιάκωβο

---

Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω το βίο και την πολιτεία του "κρυφού αρχιεπισκόπου" για τον οποίο το λήμμα "μηχανορραφία" έχει τη φωτογραφία του, ένα σχόλιο μόνο. "Ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιους ανθρώπους" (δε λέω άντρες)

Να μου'λεγες για το Δημήτριο, να το καταλάβω. Μα για τον Ιάκωβο;

macedon

quote:

---

Trainman:
Η μεταρρύθμιση του Σόλωνα είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της ταξικής πάλης και η προσπάθεια αναστολής της σύγκρουσης χάριν της Πόλεως.

---

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

«Η Γη είναι ένα παραλληλόγραμμο. Περιβάλλεται από τείχη, κυρτά στην κορυφή, ώστε να σχηματίζουν τον ουράνιο θόλο. Στο κέντρο υπάρχει ένα ψηλό βουνό, πίσω από το οποίο ο ήλιος χάνεται κάθε βράδυ»...
-ΚΟΣΜΑΣ Ο ΙΝΔΙΚΟΠΛΕΥΣΤΗΣ,βυζαντινός καλόγερος,γεωγράφος -

Η πλήρης υποταγή στην Εκκλησία εξηγεί την επιστημονική φτώχεια κι αυτή η πνευματική στάση ήταν που έκανε τους επιστήμονες της εποχής περισσότερο αφαιρετικούς και, άρα, πρακτικούς.

Πιο συγκεκριμένα, η Αστρονομία ανανεώθηκε τους τελευταίους αιώνες, χάρη στις περσο-αραβικές επιδράσεις. Κυρίως συνέβαλαν οι λόγιοι της Τραπεζούντας, που συνέκριναν και συνέθεσαν τα συγγράμματα των αρχαίων με έργα Περσών και Αράβων, βασισμένα στον Πτολεμαίο.

Στα Μαθηματικά, αντίθετα, ακόμη και τους τελευταίους αιώνες, επικρατούσε ο σχολιασμός και η παράφραση στο έργο αρχαίων Ελλήνων, όπως ο Ευκλείδης, ο Νικόμαχος, ο Διόφαντος.

Η Άλγεβρα, αν και ήταν γνωστή στην Κωνσταντινούπολη στον 14ο αιώνα, ποτέ δεν είχε πολλούς θιασώτες.

Οι ερευνητές συμφωνούν ότι στο Βυζάντιο δεν έγιναν νέες ιατρικές ανακαλύψεις, ούτε αναπτύχθηκαν νέα συστήματα Ιατρικής.
Ο βυζαντινός ιατρικός συγγραφέας δεν ενδιαφερόταν για ανανέωση της γνώσης.

Στη Βιολογία, τα προβλήματα σχετικά με την ανάπτυξη των οργανισμών, τη φυσιολογία, τον ρόλο των οργάνων, που είχε εξετάσει ο Αριστοτέλης, ελάχιστα απασχόλησαν τους Βυζαντινούς.

Οι ερευνητές παρατηρούν επίσης πως η Βοτανική, η θεωρητική μελέτη των φυτών, ήταν επίσης άγνωστη στο Βυζάντιο και ο δρόμος που είχε ανοίξει ο Θεόφραστος, κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., δεν βρήκε συνεχιστές.

Το ίδιο συνέβη και με την ορυκτολογία, όπου και πάλι το έργο του Θεόφραστου (Περί λίθων) δεν βρήκε συνεχιστές. Αντίθετα, οι Βυζαντινοί περιέβαλαν την επιστήμη αυτή με ένα πλέγμα αποκρυφιστικών απόψεων. Όσα βιβλία εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή με τίτλο "Περί λίθων" ασχολούνται με τις μαγικές ικανότητες των ορυκτών και κυρίως των πολύτιμων λίθων.

Μετά τη σύγκρουση μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού, όταν πια άρχισε να γίνεται αποδεκτή η αρχαιοελληνική σκέψη από τους "μηχανικούς" του Βυζαντίου, εμφανίζονται τα πρώτα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής

Τα παραπάνω αποσπάσματα, υπογράφουν τρεις καθηγητές από το Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών (οι κύριοι Γιάννης Χριστιανίδης, Δημήτρης Διαλέτης και Κώστας Γαβρόγλου) και ένας από το Τμήμα Ιατρικής (ο κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος). Ολόκληρη η εργασία τους έχει τίτλο «Οι Επιστήμες στην Αρχαία Ελλάδα, στο Βυζάντιο και στον Νεώτερο Ελληνισμό» και συντάχθηκε για τις ανάγκες των φοιτητών του Ανοιχτού Πανεπιστημίου.

ΔΑΙΜΟΝΟΛΟΓΙΑ
Μελέτη του "εχθρού"

Πρόκειται στην ουσία για μια «επιστήμη» που μελετά οτιδήποτε αφορά τα πνεύματα και τους δαίμονες και προέκυψε από την ανάγκη των χριστιανών να εξερευνήσουν τη φύση του «εχθρού», ώστε να είναι δυνατή η αντιμετώπισή του.
Εκείνο δε που την κατέστησε στο επίπεδο της επιστήμης είναι η πολυμορφική φύση των δαιμόνων, κάτι που απαιτούσε συστηματική μελέτη. «Foroellenico» (τεύχος 44

quote:

---

Συνοδινός
Οι ερευνητές συμφωνούν ότι στο Βυζάντιο δεν έγιναν νέες ιατρικές ανακαλύψεις, ούτε αναπτύχθηκαν νέα συστήματα Ιατρικής.
Ο βυζαντινός ιατρικός συγγραφέας δεν ενδιαφερόταν για ανανέωση της γνώσης.

---

Είναι η ιστοσελίδα του κυρίου Καραμπερόπουλου Δημητρίου που είναι Παιδίατρος και ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ και ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΦΕΡΩΝ-ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ-ΡΗΓΑΣ

Πηγή:http://www.karaberopoulos.gr/karaberopoulos/ergasies/61.asp

quote:

---

Macedon: Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω το βίο και την πολιτεία του "κρυφού αρχιεπισκόπου" για τον οποίο το λήμμα "μηχανορραφία" έχει τη φωτογραφία του, ένα σχόλιο μόνο. "Ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιους ανθρώπους" (δε λέω άντρες)

Να μου'λεγες για το Δημήτριο, να το καταλάβω. Μα για τον Ιάκωβο;

---

quote:

---

Bartimaeus: Trainman, θα μπορούσες εξαρχής να παραδεχθείς πως χρησιμοποιείς καταχρηστικά τους όρους χάριν της περιγραφής και να το τελειώνουμε. Δεν το έπραξες. Σου αρέσει και σένα η διελκυστίνδα...

---

Φίλε Αναγνώστη

Συνεχίζοντας την απάντησή μου για τις σχέσεις του Βυζαντίου με τους Αρμένιους (και κατ’ επέκταση, με τους Γότθους, τους Σλάβους, τους Βανδάλους και με όσα άλλα έθνη ήλθε σε επαφή) βλέπουμε την ίδια συνεχώς προσπάθεια, κοινή για κάθε αυτοκρατορία, είτε Ρωμαϊκή λέγεται αυτή, είτε…Αμερικανική: Όπου ο στρατός κρίνεται επικίνδυνο ή πολυδάπανο να πάει, στέλνεται ο ιερέας, ή ο δάσκαλος. Στη συνέχεια ακολουθεί ο δάσκαλος ή ο ιερέας. Αργότερα, μια ελίτ θα απορροφηθεί από την Αυτοκρατορία – και η ελίτ θα ρίξει τη σκιά της στη χώρα καταγωγής, αν η τελευταία εξακολουθεί να είναι αυτόνομη.

Ας δούμε τι αναφέρει σχετικά με τις αρμενοβυζαντινές σχέσεις ο Hrach M. Bartikian στο έργο του με τίτλο «Το Βυζάντιον εις τας αρμενικάς πηγάς» ( Έκδοση του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών - Θεσσαλονίκη 1981). Όπως είχαμε δει στο προηγούμενο κείμενο, οι Αρμένιοι θεωρούν «Έλληνες» τους κατοίκους του Βυζαντίου. Πλάι όμως στους «Έλληνες» αυτούς, διεκδικούν κι αυτοί μια αξιοζήλευτη θέση:

«Κατά τον μεσαίωνα, ουδέν κράτος διεδραμάτισε τόσον σημαντικόν ρόλος εις την ιστορίαν και τας τύχας του αρμενικού λαού, όσον η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Ταυτοχρόνως πρέπει να υπογραμμίσωμεν ότι και εις το πολυεθνές Βυζάντιον, από όλας τας εθνικάς μειονότητας (sic), τον σημαντικώτερον ρόλον έπαιξαν οι Αρμένιοι».

«Η σημασία του Βυζαντίου επί των Αρμενίων ήτο διττή και θετική και αρνητική. Αρνητική εάν λάβωμεν υπ’ όψιν την σταθεράν επιδίωξιν της αυτοκρατορίας να κατακτήση την Αρμενίαν, να εξοντώση το αρμενικόν κράτος, να μετατρέψη την Αρμενίαν εις επαρχίαν του Βυζαντίου. Θετική, εάν λάβωμεν υπ’ όψιν την ευεργετικήν επίδρασιν του βυζαντινού πολιτισμού επί των Αρμενίων».

«Με την βυζαντινο-περσικήν σύμβασιν του 591, το μεγαλύτερον μέρος της Αρμενίας, περιήλθεν εις τας χείρας της αυτοκρατορίας. Η βυζαντινή επιρροή ενετάθη περισσότερον. Το Βυζάντιον ήρχισε να αναμιγνύεται και εις τας εκκλησιαστικάς υποθέσεις των Αρμενίων, εγκαθιδρύον ακόμη και αντίθρονον αρμενικόν πατριαρχείον επί του εδάφους του. Το ζήτημα είναι ότι, όταν το 301-303 οι Αρμένιοι εκήρυξαν τον χριστιανισμόν κρατικήν θρησκείαν, αντετάχθησαν ούτως εις την Περσίαν των Σασανιδών, εις την κατακτητικήν πολιτικήν αυτής, αλλά και αποκηρύξαντες την σύνοδον της Χαλκηδόνος (451) και τον διφυστιτισμόν, αντετάχθησαν και εις την πολιτικήν της συγχωνεύσεως μετά της αυτοκρατορίας. Αι θρησκευτικαί και αι δογματικαί έριδες ήσαν απλά προπετάσματα τα οποία εκάλυπτον πολύ ζωτικώτερα πολιτικά προβλήματα»

Όπως λοιπόν ο Αλάριχος επέμεινε στον Αρειανισμό, ώστε να είναι μεν κοντά στο Βυζάντιο, αλλά να μην απορροφηθεί απ’ αυτό, το ίδιο κάνουν και οι Αρμένιοι, εμμένοντας πεισματικά στον Μονοφυσιτισμό.

«Κατά την εποχήν αυτήν, εάν το Βυζάντιον επέδρασεν επί των Αρμενίων αρνητικώς, από απόψεως πολιτιστικής έπαιξε ρόλον πολύ θετικόν. Ο βυζαντινός (ελληνικός) πολιτισμός, έπαιξεν αισθητόν ρόλον και εις το ζήτημα της δημιουργίας του αρμενικού αλφαβήτου και της γενέσεως της αρμενικής εθνικής και μεταφραστικής λογοτεχνίας. Πολυάριθμοι Αρμένιοι δια την διεύρυνσιν των σπουδών των αναχωρούν εις Αθήνας, Κωνσταντινούπολιν, Αντιόχειαν, Αλεξάνδρειαν, Τραπεζούντα και με πλουσίας και βαθείας γνώσεις επιστρέφουν εις την πατρίδα αυτών και συντελούν εις την ανάπτυξιν του αρμενικού πολιτισμού. Ιστοριογραφία, λογοτεχνία, φιλοσοφία, γραμματική, μουσική, γεωγραφία, αρχιτεκτονική, τέχνη και άλλοι πολυάριθμοι κλάδοι της επιστήμης έλαβον μεγάλην ανάπτυξιν ακριβώς κατά την εποχήν αυτήν. Δια τους Αρμενίους και αι αρμενο-βυζαντιναί θρησκευτικαί και δογματικαί έριδες είχον θετικήν σημασίαν εξ επόψεως αναπτύξεως της φιλοσοφίας και της εριστικής (…)

(…) Εις την Αρμενίαν ιδρύεται η σχολή των Ελληνοφίλων, οι οπαδοί της οποίας μεταφράζουν εκ της ελληνικής πάμπολλα φιλοσοφικά, ρητορικά και άλλα έργα (του Πλάτωνος, Αριστοτέλους, Διονυσίου του Θρακός, του Θέωνος του Αλεξανδρινού και άλλων). Οι διαπρεπείς αντιπρόσωποι της σχολής των Ελληνοφίλων – ο Δαυίδ ο Ανίκητος, ο Δαυίδ εκ Χαρκ, ο Ιωάννης εκ Μαϊρακώμ – δημιουργούν τα διάσημα φιλοσοφικά των έργα, τα οποία συνέβαλον τα μέγιστα εις τον πλουτισμόν του λεξιλογίου της αρμενικής γλώσσης και της επιστημονικής ορολογίας αυτής».

Αυτά λοιπόν στους πρώτους βυζαντινούς χρόνους. Την ίδια περίπου εποχή, μια ανατρεπτική τάση με θρησκευτική χροιά, εμφανίζεται στη βυζαντινή Αρμενία. Είναι η αίρεση των Παυλικιανών, «Εις το μέσον του Η’ αιώνος, ο Κωνσταντίνος ο Ε’ εκ Θεοδοσιουπόλεως και Μελιτηνής, μετέφερε και εγκατέστησεν εις την Θράκην, μάζας Αρμενίων Παυλικιανών. Πλάι λοιπόν στους αρχαίους Θράκες, τους όποιους Γότθους είχαν απομείνει ή απορροφηθεί στην περιοχή, εγκαθίστανται στη Θράκη και Αρμένιοι. Καλοί έμποροι και ακόμα καλύτεροι στρατιωτικοί, θα αρχίσουν να καταλαμβάνουν θέσεις στη βυζαντινή κοινωνία.

«Κατά τους Ζ’ και Η’ αιώνας, στρατηγοί των μικρασιατικών θεμάτων ήσαν κυρίως Αρμένιοι (…) Η κατάστασις δεν ήλλαξεν και κατά τον Θ’ αιώνα. Οι Αρμένιοι ήδη καταλαμβάνουν τον βυζαντινόν θρόνον. Το 813, ο Λέων ο Ε’, ανέλαβε και διετήρησεν επί μίαν οκταετίαν τα ηνία του κράτους. Ο Θεόφιλος ενυμφεύθη την Αρμενίαν Θεοδώραν, η οποία μετά τον θάνατον του συζύγου της εκυβέρνησεν επί δέκα περίπου έτη ως επίτροπος του ανηλίκου Μιχαήλ του Γ’, ανεστήλωσεν τας εικόνας και κατετάχθη εις τον χορόν των αγίων της ελληνικής εκκλησίας. Κατά την τελευταίαν περίοδον της βασιλείας του Μιχαήλ του Γ’, κυβερνήτης του κράτους εις την πραγματικότητα ήτο ο καίσαρ Βάρδας, ο αδελφός της Θεοδώρας. Ο θείος της Θεοδώρας Αρμένιος Μανουήλ, ήτο στρατηγός του θέματος των Αρμενιακών επί Λέοντος του Ε’. Δεν διεδραμάτισεν ήσσονα ρόλον και ο άλλος αδελφός της Θεοδώρας, ο στρατηγός Πετρωνάς, ο οποίος με την νίκην του κατά των Αράβων το 863 έδωσεν την πρωτοβουλίαν του βυζαντινο-αραβικού πολέμου εις τας χείρας της αυτοκρατορίας. Οι Αρμένιοι παίζουν σημαντικόν ρόλον, όχι μόνον εις τον πολιτικόν και στρατιωτικόν τομέα, αλλά και εις τον πνευματικόν. Ο καίσαρ Βάρδας ήτο ο επανιδρύσας την σχολήν της Μαγναύρας, της οποίας πρύτανις ωρίσθη ο Αρμένιος Λέων ο Μαθηματικός. Τον πατριαρχικόν θρόνον καταλαμβάνει ο Αρμένιος Ιωάννης ο Γραμματικός, ο υιός του αστρονόμου Παγκρατίου, αδελφός του πατρικίου Αρσαβήρ και ανεψιός του Λέοντος του Μαθηματικού. Αρμενικόν αίμα έρρεε και εις τας φλέβας του πατριάρχου Φωτίου. Η μητέρα αυτού Ειρήνη ήτο αδελφή του Αρσαβήρ, του γαμβρού του καίσαρος Βάρδα και της Θεοδώρας. Τέλος, ο ιδρυτής της Μακεδονικής δυναστείας Βασίλειος ο Α’ «το … γένος είλκεν εξ Αρμενίων».

(…) Τους Αρμενίους (σ.σ. μιλάμε για τον 9ο αιώνα και εντεύθεν), όπως και κατά το παρελθόν, ενδιέφερε μεγάλως η αρχαία ελληνική λογοτεχνία και τέχνη περί των οποίων ελάμβανον γνώσιν μέσω του Βυζαντίου. Από τους διασήμους παράγοντας του μεσαιωνικού αρμενικού πολιτισμού πρέπει να υπογραμμίσωμεν το όνομα του Γρηγορίου Μαγίστρου, του διαπρεπούς φιλοσόφου, στρατιωτικού, μεγάλου γνώστου του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος, αν και ήτο μέγας πατριώτης, υπερασπιστής της ανεξαρτησίας της Αρμενίας από τας επιβουλάς της αυτοκρατορίας, συνάμα ήτο μέγας λάτρης της αρχαίας ελληνικής τέχνης, λογοτεχνίας, επιστήμης και μετέφρασεν έργα πολλών αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων.

Κατά την εποχήν αυτήν, δεν έπαυσεν η στρατιωτική και πολιτική δράσις των Αρμενίων εις το Βυζάντιον. Ανέρχονται εις την σκηνήν νέα πρόσωπα, τα οποία θεωρούνται ως η δόξα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, καίτοι η δράσις αυτών ήτο, όχι μόνον ανωφελής, αλλά και πολλάκις επιβλαβής δια την Αρμενίαν. Από τους αυτοκράτορας πρέπει να υπογραμμίσωμεν τα ονόματα των Ρωμανού Λεκαπηνού, Νικηφόρου Φωκά, και Ιωάννου Τσιμισκή, ενώ από τους στρατηγούς, του Μελία-Μλεχ, και του «νέου Βελισαρίου» Ιωάννου Κουρκούα»

Εδώ σταματώ τις αναφορές περί Αρμενίων. Στο επόμενο κείμενό μου, θα αναφερθώ στον εκπολιτισμό των Σλαύων με αρκετά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον χειρισμό του θέματος αυτού από κάποιους γείτονές μας - και στο μεθεπόμενο, θα παράσχω και μερικές πληροφορίες περί του «ελληνικού» πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, για να μην με κατηγορούν οι άσπονδοι φίλοι μου ότι παρουσιάζω «ατεκμηρίωτα και αυθαίρετα συμπεράσματα».

Είμαι βέβαιος, ότι θα έχετε αρκετά να σκεφτείτε και να πείτε. Να θέσω κι εγώ ένα υποθετικό ερώτημα: Αν στη θέση του τίτλου «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» είχαμε την «Μακεδονική Αυτοκρατορία», με επίσημη θρησκεία του κράτους τον χριστιανισμό, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα;

(Η συνέχεια επί της οθόνης)

quote:

---

Ampere: Μιας και είναι το τελευταίο μου post στο forum, να ευχαριστήσω, για μία ακόμη φορά, τους συντελεστές του για την φιλοξενία και όλα τα μέλη για τις αλληλεπιδράσεις. Να ‘στε καλά και καλή συνέχεια.
Farewell Esoterica

---

Να πας στο καλό. Καλό ταξίδι.

quote:

---

Είμαι βέβαιος, ότι θα έχετε αρκετά να σκεφτείτε και να πείτε. Να θέσω κι εγώ ένα υποθετικό ερώτημα: Αν στη θέση του τίτλου «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» είχαμε την «Μακεδονική Αυτοκρατορία», με επίσημη θρησκεία του κράτους τον χριστιανισμό, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα;

---

Λουκάς

Είναι τρομερός ο μπαγάσας!!!!!

Αναρωτιόταν, αν οι παππούδες μας, που συνωστιζόταν στην αποβάθρα του λιμανιού της Σμύρνης για να επιβιβασθούν στο πλοίο της γραμμής, όπως αναφέρει και το εν λόγω βιβλίο της Ιστορίας, φορούσαν το μαγιό τους για να επωφεληθούν από τον ήλιο;;;

***Είπε, επίσης, πως την κα Ρεπούση τη διόρισε, στη θέση που κατέχει σήμερα, ο κος Σημίτης όταν ήταν στα μαχαίρια με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Αληθεύει;;

quote:

---

Trainman:
Δημιουργούνται τότε οι πρώτοι κεφαλαιοκράτες στην οικονομική ζωή της αρχαίας Αθήνας. Κι επειδή οι αριστοκράτες δεν καταδέχονταν να ασκούν το εμπόριο και τη ναυτιλία, τις μεγάλες περιουσίες τις σχηματίζουν έξυπνοι και τολμηροί άνθρωποι, που ανήκαν σε κατώτερες τάξεις.

---

Όντως αξιοπερίεργη και αξιοθαύμαστη η ύπαρξη... κεφαλαιοκρατικού προλεταριάτου!

Προς επίρρωσιν ν' αναφέρω ότι ένας από τους πιο πλούσιους τραπεζίτες (ΚΑΙ πλοιοκτήτης!) στην Αθήνα του 4ου αι π.Χ., με δική του μάλιστα ιδιόκτητη τράπεζα, ήταν ο δούλος Πασίων! Κεκτημένο της «ταξικής πάλης» κι αυτό...

quote:

---

Trainman:
Με τους νεόπλουτους αυτούς έρχεται σε επιμιξία η παλιά αριστοκρατία της Αθήνας, που ως τότε ζούσε αποτραβηγμένη στο στενό κύκλο που κυβερνούσε το άστυ. Καθώς γράφει ο Μεγαρίτης ποιητής Θέογνις, ένας αριστοκράτης δεν ντρέπονταν να παντρευτεί «κακήν κακού θυγατέρα», αρκεί να έχη πολλά χρήματα. Και οι γυναίκες προτιμούσαν «των καλών καγαθών» τους πλούσιους. Και προσθέτει ο ίδιος: «Χρήματα γαρ τιμώσι και κακού εσθλός έγημεν και κακός εξ αγαθού, πλούτος έμιξε γένος».

---

Απορώ, με τόσο έντονη κοινωνική κινητικότητα να καταλύει εν μια νυκτί γάμου τους ταξικούς φραγμούς, τι νόημα είχε η «ταξική πάλη»;

quote:

---

Trainman:
Η δυστυχία άρχισε να απλώνεται στους γεωργούς, που αποτελούσαν την παραγωγική τάξη. Και η δυσφορία του λαού μεταβάλλεται σε συνεχείς στάσεις. Οι προλετάριοι ζητούσαν «αναδασμό της γης». Δηλαδή, απαλλοτρίωση και καινούργια διανομή των χωραφιών σε ίσα μερίδια, όπως ήταν παλαιότερα.

Επί δύο αιώνες η Αθήνα συνταράχτηκε από την πάλη αυτή των τάξεων, που είχε οικονομικά αίτια… (Επαμεινώνδα Στασινόπουλου: Ιστορία των Αθηνών – Από την αρχαιότητα ως την εποχή μας (1973)).

Αν εξαιρέσω τη χρήση της λέξεως "προλετάριος", δεν μπορώ παρά να συνυπογράψω το έξοχο απόσπασμα του έξοχου βιβλίου.

---

Trainman, για τον Ε. Στασινόπουλο, όπως συμβαίνει και με πολλούς άλλους ιστορικούς, είναι ολοφάνερο πως εφαρμόζει το κυρίαρχο θεωρητικό κοινωνιολογικό μας μοντέλο ως διαχρονική βάση ανάλυσης κι ερμηνείας των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου! Γι' αυτό και «ανακάλυψε» τους αρχαίους προλετάριους!! Κατά τον Gouldner, κάθε κοινωνική θεωρία βασίζεται σε ορισμένες «τομεακές παραδοχές» για την ανθρώπινη φύση και την κοινωνία. Οι παραδοχές αυτές συνιστούν την υποδομή της θεωρίας. Για να γίνει αποδεκτή μια θεωρία οι τομεακές παραδοχές της πρέπει να απηχούν τις παραδοχές του ακροατηρίου της (αυτούς προς τους οποίους απευθύνεται)... Από τον «κανόνα» αυτό, δυστυχώς όπως φαίνεται, δεν μπόρεσε να ξεφύγει ούτε ο Στασινόπουλος.

Στην «Ιστορία των Κοινωνιολογικών Θεωριών» των Timasheff & Theodorson θα βρεις παρά πολλούς νεώτερους & σύγχρονους θεωρητικούς να απορρίπτουν τον οικονομικό ντετερμινισμό του Μαρξ και τη διαλεκτική του πόλωση (π.χ. βλ. «Κοινωνιολογία του Βάθους» και «Υπερεμπειρική Διαλεκτική» του Gurvitch, σελ. 455-462 κ.α). Αυτό, για παράδειγμα, σημαίνει πως η δική μου πολιτική συμπεριφορά -και πολλών άλλων υποθέτω- με βάση τη μαρξιστική αντίληψη είναι ανερμήνευτη (ας μην αναφέρω τη μπαρούφα περί προλεταριακής ανωριμότητας κι επιπόλαιας κουλτούρας), καθότι, ενώ μικροαστός και χωρίς ιδιοκτησία μέσων παραγωγής, τελώ παρόλα αυτά ψηφοφόρος της Δεξιάς στις δυο τελευταίες αναμετρήσεις, κι έπεται συνέχεια (βεβαίως, το μη χείρον βέλτιστον). Η παραδοξότητα όμως της πολιτικής μου επιλογής αίρεται με βάση την κοινωνιολογία του Βάθους, η οποία κάνει λόγο για 7 επίπεδα κοινωνιολογικής ανάλυσης, μεταξύ των οποίων το επίπεδο των συμβόλων (π.χ. σημαία, σήματα τροχαίας...), το επίπεδο αξιών στα κοινωνικά φαινόμενα (εντιμότητα - διαφθορά, πατριωτισμός - διεθνισμός κλπ) και το επίπεδο του συλλογικού νου, που μορφοποιείται κάθε φορά από την άμεση κοινωνική πραγματικότητα και υπαγορεύει κριτήρια πολιτικοκοινωνικής συμπεριφοράς. Επομένως, το εγχείρημα υπαγωγής των κοινωνικών φαινομένων που αναδύονται (ή καταποντίζονται) από το ρου της ιστορίας στη μια και μοναδική αλήθεια του μαρξιστικού μοντέλου ερμηνείας είναι τόσο επιστημονικό, όσο και η προκρούστεια μέθοδος...

quote:

---

Trainman:
«Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών, είναι η ιστορία ταξικών αγώνων. Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό, έναν αγώνα που τελείωνε κάθε φορά με έναν επαναστατικό μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων που αγωνίζονταν.
Στις προηγούμενες εποχές της ιστορίας βρίσκουμε σχεδόν παντού μια πλήρη διαίρεση της κοινωνίας σε διάφορες κλειστές τάξεις, μια πολύτροπη διαβάθμιση των κοινωνικών θέσεων (…) Η σύγχρονη αστική κοινωνία που πρόβαλε από την καταστροφή της φεουδαρχικής κοινωνίας δεν κατάργησε τις ταξικές αντιθέσεις, έβαλε μονάχα στη θέση των παλιών νέες τάξεις, νέους όρους καταπίεσης, νέες μορφές πάλης. Ωστόσο, η εποχή μας, η εποχή της αστικής τάξης, χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι απλοποίησε τις ταξικές αντιθέσεις» (Καρλ Μαρξ – Φρήντριχ Ένγκελς: Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος)

---

Για το αναμενόμενο χαρτί σου, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο - αν και πολύ γενικόλογη και αόριστη η ιστορική αναδρομή της εισαγωγής του, η προσπάθεια από τους συντάκτες του θεμελίωσης και προπαγάνδισης «αιώνιων» αληθειών ήταν και προβλέψιμη και κατανοητή και τους ασκήθηκε ουχ ολίγη κριτική και αμφισβήτηση από νεώτερους θεωρητικούς νεομαρξιστές και μη. Ρίξε όμως μια ματιά και στην Papyrus/Larousse/Britannica στο λήμμα «τάξη, -κοινωνική» για να διαπιστώσεις τους ενδοιασμούς και τα εννοιολογικά διλήμματα του ίδιου του Μαρξ, π.χ. ότι η ύπαρξη των τάξεων είναι συνυφασμένη με ορισμένες μόνο ιστορικές φάσεις ανάπτυξης της παραγωγής, όπως και την αποφυγή εκ μέρους του της διατύπωσης ενός τελικού ορισμού της "κοινωνικής τάξης".

Επίσης, αν διαβάσεις διεξοδικότερα το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, θα διαπιστώσεις πως δε νοείται ταξική πάλη χωρίς την ύπαρξη οργανωμένου πολιτικού σχηματισμού που θα αναλάβει την οργάνωση, το συντονισμό και τη διεξαγωγή της: «Από καιρό σε καιρό οι εργάτες νικούν, αλλά η νίκη τους είναι παροδική. Το πραγματικό αποτέλεσμα των αγώνων τους δεν είναι η άμεση επιτυχία, αλλά η συνένωση των εργατών που ολοένα επεκτείνεται. Η ενότητα αυτή προωθείται από τα αναπτυσσόμενα μέσα συγκοινωνίας που παράγονται από τη μεγάλη βιομηχανία και που συνδέουν μεταξύ τους τους εργάτες από διάφορα μέρη. Και φτάνει μονάχα να συνδεθούν μεταξύ τους για να συνενωθούν οι πολλοί τοπικοί αγώνες, που έχουν παντού τον ίδιο χαρακτήρα, σε μια εθνική πάλη, μια ταξική πάλη. Κάθε ταξικός αγώνας όμως είναι πολιτικός αγώνας. Και την ένωση, που οι αστοί του μεσαίωνα με τους καρόδρομούς του χρειάστηκαν αιώνες για να την πραγματοποιήσουν, οι σύγχρονοι προλετάριοι την πραγματοποιούν με τους σιδηρόδρομους μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτή η οργάνωση των προλετάριων σε τάξη και επομένως σε πολιτικό κόμμα, διασπάται πάλι κάθε στιγμή από το συναγωνισμό που υπάρχει ανάμεσα στους ίδιους τους εργάτες.» Αστοί και προλετάριοι

Υπήρξαν όμως πολιτικά κόμματα στην αρχαιότητα με σαφή και συγκεκριμένο ιδεολογικό κορμό και πολιτικό πρόγραμμα ταξικών διεκδικήσεων; Για να δούμε: «Μόνο καταχρηστικά μπορούμε να μιλούμε για "κόμματα" στην Αθήνα και στις άλλες ελληνικές πόλεις κατά την αρχαιότητα. Η κοινή γνώμη χωριζόταν βασικά σε δύο ρεύματα: ολιγαρχικό και δημοκρατικό. Στο εσωτερικό αυτών των ρευμάτων διακρίνονταν αποχρώσεις ακραίες και μετριοπαθείς, καθώς και ποικιλίες γνωμών... "Ρήτορες" λοιπόν ήταν ακριβέστερα οι πολιτικοί ηγέτες, ανώτερων και κατώτερων κλιμακίων, που δρούσαν αποκλειστικά στα πλαίσια της Εκκλησίας του Δήμου και της Βουλής» («Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», Εκδοτική Αθηνών, τ. Γ΄ 2, σ.22)

Αυτά που εσύ εννοείς επικαλούμενος τους όρους «τάξη» και «ταξική πάλη» για τις αρχαίες κοινωνίες, ακόμη και στο λεξιλόγιο της μαρξιστικής κοινωνιολογίας δηλώνονται διαφορετικά! «Νομοκατεστημένη τάξη» ή «κατάσταση» (estate / etat): βασική κοινωνική κατηγορία που αναφέρεται στο σύστημα κοινωνικής διαστρωμάτωσης προκαπιταλιστικών κοινωνιών, από τις αρχέγονες φυλετικές δομές μέχρι και το 18 αι., όπου έχουμε τη συγκρότηση συντεχνιών και την εμφάνιση της μανιφακτούρας, της πρώτης καπιταλιστικής επιχείρησης. Δες και: ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ

quote:

---

Trainman:
Τη μπύρα μου την πίνω στο σκοτεινό night club του Merovingian, με όποιον θέλει να μου κάνει παρέα, πλάι στον θείο Κάρολο και τον γιο της Μόνικας:

---

Το στέκι σου απέχει μόλις μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από το δικό μου! Οπότε καλό είναι και το... καταγώγιο του esoterica.

quote:

---

Trainman:
«Επιπροσθέτως, δεν υποκείμεθα στην αναγκαιότητα να υποθέσουμε ότι πρέπει να αναγγείλουμε διαφορετικά πράγματα και διαφορετικά είδη σωτηρίας, όταν το ίδιο πράγμα έχει αναγγελθεί με διαφορετικό ιερό λόγο και λατρευτικές τελετές - στη μία περίπτωση ως εκπληρωθέν και στην άλλη ως μελλούμενο (…) Γιατί, η αληθινή θρησκεία, καίτοι στο παρελθόν είχε διατυπωθεί και ασκηθεί με άλλα ονόματα και άλλες συμβολικές τελετές απ’ ό,τι τώρα (και είχε αποκαλυφθεί πιο δυσνόητα και σε λιγότερα πρόσωπα απ’ ό,τι σήμερα, την εποχή του καθαρότερου φωτός και της ευρύτερης διάχυσης), είναι μία και αυτή και στις δύο περιόδους». (Άγιος Αυγουστίνος: Επιστολή 102η, «Περί της αληθούς θρησκείας»).

---

Ο «ενδοιασμός» είναι του ιερού Αυγουστίνου ή δικός σου και της παρέας σου; Στην πρώτη περίπτωση, αποδέχομαι αυτή την άποψη του ι. Αυγουστίνου μόνο υπό την έννοια της διαδοχής των δύο περιόδων στην κοινή ιστοριογραμμή της Αποκάλυψης. Ως μετάβαση από την πρώτη (συγκαλυμμένη) στη δεύτερη (Ενανθρώπιση) και διαδοχή της μελλούμενης προσδοκίας από την εκπληρωθείσα. Στη δεύτερη περίπτωση, εφόσον συμφωνείς πως οι παράλληλες πορείες είναι οπωσδήποτε και ασύμπτωτες, και αποτάσσεσαι (μετά βδελυγμίας) το συγκρητισμό, συνυπογράφω τη δήλωση.

Γιατί έχω την αίσθηση πως η θεολογία του ι. Αυγουστίνου είναι η κερκόπορτα προς το Συγκρητισμό, Γνωστικισμό, Εσωτερισμό, Αποκρυφισμό etc; Να υποθέσω πως φταίει η προτεραιότητα που δίνει στην Ουσία της Θεότητας έναντι των Υποστάσεών της...; Οι θέσεις του Αυγουστίνου

© unregistered essence

quote:

---

Είδα απόψε το Λαζόπουλο (Στο Αλ τσαντίρ)

Είναι τρομερός ο μπαγάσας!!!!!

---

«Δεν θα βάλουμε τον Αριστοφάνη μέσα στην εκκλησία». Με τη δήλωση αυτή ο Αρχιεπίσκοπος παρείχε πλήρη κάλυψη στον Μητροπολίτη Σερρών κ. Θεολόγο, ο οποίος σε μια έκρηξη σκοταδισμού απαγόρευσε τη θεατρική παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη σε θέατρο που είναι κοντά σε εκκλησία.
Την ίδια στιγμή, ο κ. Χριστόδουλος συντάχθηκε και με τις απόψεις του νέου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμου εκφράζοντας και αυτός την αντίθεσή του για την ανέγερση τεμένους στην Παιανία.
Ο κ. Χριστόδουλος, χθες, μία μέρα μετά την επιστροφή του από τις καλοκαιρινές διακοπές και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας στην Αγία Τριάδα Πειραιώς με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής του πνευματικού του πατέρα κ. Καλλίνικου, παρά τις αντιδράσεις, υπεραμύνθηκε της απόφασης του Μητροπολίτη Σερρών κ. Θεολόγου. «Ο κ. Λαζόπουλος θέλησε να χρησιμοποιήσει ένα χώρο έξω από εκκλησία που έχει διαμορφωθεί για να γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Άλλο όμως πολιτιστικές εκδηλώσεις και άλλο έργα του Αριστοφάνη που έχουν μια ιδιαιτερότητα», είπε. Όλοι οι Έλληνες ξέρουν πώς γράφει και πώς εκφράζεται ο σπουδαίος κλασικός Αριστοφάνης. H Εκκλησία άλλωστε διέσωσε τα έργα του μέσα από τα μοναστήρια και τους αντιγραφείς μοναχούς. Δεν έκανε εξαίρεση στα έργα του Αριστοφάνη. Εδώ όμως υπάρχει ζήτημα ιερότητας του χώρου. Δεν θα βάλουμε τον Αριστοφάνη μέσα στην εκκλησία. Μπορεί να πάει να δει κανείς τα έργα του στο θέατρο».
Αντιδράσεις στις Σέρρες
Διχασμένη εμφανίζεται η κοινή γνώμη στις Σέρρες μετά την έκταση που έλαβε η απόφαση των θρησκευτικών και δημοτικών αρχών της πόλης να απαγορεύσουν τη διεξαγωγή παραστάσεων στον χώρο γύρω από το παρεκκλήσι στην ακρόπολη της πόλης.
Αναφορές στο θέμα με σαφείς αιχμές εναντίον του δημάρχου και του Μητροπολίτη γίνονται στις πρώτες σελίδες όλων των καθημερινών εφημερίδων των Σερρών, ενώ μία από αυτές κυκλοφόρησε χθες με τίτλο «Ξανά στον Μεσαίωνα» συνοδευόμενο από φωτογραφία προτομής του Αριστοφάνη.
Το Δημοτικό Συμβούλιο καλείται σε έκτακτη συνεδρίαση την ερχόμενη Δευτέρα, προκειμένου να εξετάσει τις δυνατότητες επαναλειτουργίας του χώρου του υπαίθριου θεάτρου.
Διχασμένοι παρόλα αυτά και σ' ορισμένες περιπτώσεις μαχητικοί υπέρ της στάσης του δημάρχου εμφανίστηκαν οι κάτοικοι της πόλης, μέρος των οποίων στράφηκε εναντίον του μητροπολίτη κατηγορώντας τον ότι ... «παρέσυρε τον δήμαρχο και τώρα του ... ρίχνει το μπαλάκι των ευθυνών». Λίγοι ήταν αυτοί που στράφηκαν εναντίον του δημάρχου επικαλούμενοι όχι μόνο τη «μεσαιωνική στάση» του, αλλά και το χουντικό παρελθόν του (διατέλεσε διορισμένος από τη Χούντα δημοτικός σύμβουλος).
Λαζόπουλος: Ο Αριστοφάνης μπορεί να μην υπήρξε ποδοσφαιριστής, χαίρει όμως εκτίμησης 2.500 χρόνια
«Δεν γίνεται οι μοναχοί να φυλάνε τα κείμενα του Αριστοφάνη, αλλά οι Μητροπολίτες και οι εκκλησίες να ενοχλούνται όταν παίζονται». Αυτό απαντά ανάμεσα σε άλλα ο Λάκης Λαζόπουλος στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο με χθεσινή δήλωσή του. «Εγώ απευθύνθηκα στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και όχι στον Πόντιο Πιλάτο», ξεκινάει τη δήλωσή του ο Λ. Λαζόπουλος, που συνεχίζει: «Μέσα στη δεκαετία που πέρασε ο Θεός δεν άλλαξε. Άλλαξε μόνο ο Αρχιεπίσκοπος και ο εκεί προστατευόμενός του Μητροπολίτης. Αφού ο Θεός άκουσε το '94, δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να μην ακούσει τον Αριστοφάνη και το 2004». Και ο Λ. Λαζόπουλος συμπληρώνει: «Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας και ο πρωτοκαθήμενος των εκδηλώσεων για το ποδόσφαιρο, εκδηλώσεις τις οποίες όλοι βεβαίως τιμήσαμε και τιμούμε, είναι καλό να γνωρίζει ότι μπορεί ο Αριστοφάνης να μην υπήρξε ποδοσφαιριστής, χαίρει όμως εκτίμησης 2500 χρόνια τώρα και δεν μπορεί να χαρακτηρίζονται τα έργα του σαν ιδιαίτερα. Αν ήταν ιδιαίτερα θα είχαν χαθεί στους αιώνες».

quote:

---

Το λυπηρό είναι πως βρίσκονται άτομα που τους ακολουθούν και γίνονται υποστηρικτές τους.

---

quote:

---

Αν εσύ και όσοι άλλοι, που μετά βίας γεμίζετε (σε αριθμό) ένα λεωφορείο (αναφέρομαι στις "θαυμάσιες" εκδρομές που οργανώνουν οι διάφοροι σύλλογοι αρχαιοφίλων), έχετε αντίθετη άποψη, δικαίωμά σας, αλλά όχι, ντε και καλά να μας παρουσιάζεις μια πλαστή πραγματικότητα που πηγάζει από τη φαντασία σου, ως την ισχύουσα!

---

Ψηλέ...
Αν συνεχίσεις έτσι, θα φάμε τα γένια μας, να μου το θυμηθείς.
Και ένας, που θα πικραθεί ποιό λίγο, θα είμαι σίγουρα εγώ.
Γιατί εγώ, δεν είμαι υποχρεωμένος να πηγαίνω με γένια στη δουλειά μου. Εσύ όμως..;
Αλλά αφού το θές, ας μετρηθούμε. Για σταθείτε να σας μετρήσω...
Λοιπόν έχετε...
Παπάδες (για τους λεβέντες λέω), Παπαδιές (κατά κόσμο "Μεντράνος"), ψάλτες (δεξιοί,αριστεροί), Ιερείς (επιθετικοί,αμυντικοί), άλλοι με εκκλησιαστικά συμφέροντα, γιαγιάδες (η βάση της παράταξης, που μειώνονται όμως, δραματικά, μέρα με τη μέρα) και όλοι οι franandy2001.
Τρία τα εκατό, αυτοί είστε, τόσο παίρνει ο καρατζαφέρης.
Τώρα που είπα franandy2001, ένα ρίγος με διαπέρασε. Νόμιζα ότι είχα ξεμπερδέψει μ΄αυτόν. Τώρα, κάτι θυμήθηκε, κάτι ξέχασε και ήρθε να το πάρει, δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι επέστρεψε. Μου έφερε στο μυαλό μου την ταινία τρόμου..."Καμιά φορά έρχονται πάλι... "
Επιστρέφω στο "τρία τοις εκατό". Αυτοί είστε. Για τους υπόλοιπους, υπάρχετε δεν υπάρχετε, το ίδιο είναι. Άν ξυπνήσουν ένα πρωί και διαπιστώσουν ότι έχετε εξαφανιστεί, το πολύ πολύ να πούν ένα, "κρίμα και ήταν τόσο καλά παιδιά" κι αυτό ήταν. Την επομένη θα είστε μια γλυκιά ανάμνηση.

Φίλε Trainman...
Εγώ είπα, να σε αφήσω να απολαύσεις το κατούρημά σου, μια και το έκανες παράπονο και εσύ σκέφτηκες, να δυσκολέψεις το δικό μου.
Όταν διάβασα αυτό...

quote:

---

Αγαπητέ Συνοδινέ, ή αφαιρετικός θα είναι κάποιος, ή πρακτικός. Δεν γίνεται να είναι και τα δύο.

Κι αν κάποιος τώρα είναι "περισσότερο αφαιρετικός" ή "περισσότερο πρακτικός", δεν νοείται η ιδιότητά του αυτή να ισοδυναμεί με την έκφραση "επιστημονικά φτωχός".

Θέλω να ελπίζω ότι η φράση αυτή δεν έχει γραφεί από καθηγητές Πανεπιστημίου, ή ότι την αντέγραψες λάθος.

---

...έτρεμα ολόκληρος. Πήγα στην τουαλέτα να κατουρήσω και έτρεμε το χέρι μου. Κατούρησα όλα τα πλακάκια. Δεν μπορούσα να σημαδέψω την λεκάνη με τίποτα. Με κούφανες. Τι τα ξεψειρίζεις τόσο..;
Λοιπόν, όπως θα κατάλαβες ίσως, πρόκειται για άρθρο εφημερίδας. Δικιά μου δεν είναι ούτε μια λέξη. Βέβαια έκοψα τα περιττά λόγια.
Η δημοσιογράφος έγραψε τα αποσπάσματα σε "ελεύθερη απόδοση" και όχι πιστή αντιγραφή. Επομένως, δεν μπορεί κανείς να ξέρει, ποιές λέξεις ή φράσεις, είναι πιστή αντιγραφή και ποιές δικές της. Για μένα πάντως είναι κατανοητό αυτό που θέλει να πεί. Η φράση "τα αποσπάσματα υπογράφουν" είναι δικό μου λάθος. Το σωστό είναι "το βιβλίο υπογράφουν".

quote:

---

Ψηλός
Είπε, επίσης, πως την κα Ρεπούση τη διόρισε, στη θέση που κατέχει σήμερα, ο κος Σημίτης όταν ήταν στα μαχαίρια με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Αληθεύει;;

---

Είναι όντως απολαυστικό να βλέπει κανείς με πόση αφέλεια πιστεύει κανείς ότι ανοησία εξυπηρετεί τις ιδέες του.

1. Το Διδακτικό Επιστημονικό Προσωπικό των Πανεπιστημίων ΔΕΝ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ. Αξιολογείται και προάγεται από το συμβούλιο των τακτικών καθηγητών με βάση την ύπαρξη κενής θέσης καθηγητή και το επιστημονικό έργο.

2. Η Ρεπούση έγινε καθηγήτρια Ιστορίας στο Παιδαγωγικό Θεσσαλονίκης το 1993, τρία χρόνια δηλαδή πριν αναλάβει ο Σημίτης το ΠΑΣΟΚ.

Για την ενημέρωσή σου.

macedon

quote:

---

«Δεν γίνεται οι μοναχοί να φυλάνε τα κείμενα του Αριστοφάνη, αλλά οι Μητροπολίτες και οι εκκλησίες να ενοχλούνται όταν παίζονται».

---

Λουκάς

Το γεγονός αυτό με έκανε να αναρωτηθώ, γιατί επέλεξαν τις εν λόγω στολές; Γιατί δεν ντύθηκαν, ας πούμε, όπως ντύνονταν οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι;;
Ποιος ο λόγος που εμφανίζονται, όπου εμφανίζονται, ΠΑΝΤΑ με περιβολές επιθετικές/πολεμικές;;

Πιστεύω πως η επιλογή τους δεν είναι τυχαία. Μήπως αυτό δηλώνει και, κάποιο είδος, προθέσών τους;;

****Όλοι οι χώροι δεν ενδείκνυνται για να, π.χ. να ανεβάσουμε μια παράσταση, επειδή εμείς θεωρούμε ότι δικαιούμαστε να το κάνουμε.
Το ίδιο ισχύει και για τους χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Ο καθένας λοιπόν στο χώρο του.

Το γεγονός αυτό με έκανε να αναρωτηθώ, γιατί επέλεξαν τις εν λόγω στολές; Γιατί δεν ντύθηκαν, ας πούμε, όπως ντύνονταν οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι;;
Ποιος ο λόγος που εμφανίζονται, όπου εμφανίζονται, ΠΑΝΤΑ με περιβολές επιθετικές/πολεμικές;;

Πιστεύω πως η επιλογή τους δεν είναι τυχαία. Μήπως αυτό δηλώνει και, κάποιο είδος, προθέσών τους;;

****Όλοι οι χώροι δεν ενδείκνυνται για να, π.χ. να ανεβάσουμε μια παράσταση, επειδή εμείς θεωρούμε ότι δικαιούμαστε να το κάνουμε.
Το ίδιο ισχύει και για τους χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Ο καθένας λοιπόν στο χώρο του.

quote:

---

****Όλοι οι χώροι δεν ενδείκνυνται για να, π.χ. να ανεβάσουμε μια παράσταση, επειδή εμείς θεωρούμε ότι δικαιούμαστε να το κάνουμε.
Το ίδιο ισχύει και για τους χώρους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Ο καθένας λοιπόν στο χώρο του. Ψηλός Απεστάλη: 14/03/2007

---

Λουκάς

quote:

---

Bartimaeus: Όντως αξιοπερίεργη και αξιοθαύμαστη η ύπαρξη... κεφαλαιοκρατικού προλεταριάτου!

---

Μιλώντας για την ειδικό πνευματικό βάρος του Βυζαντίου, την συνεισφορά του στον πολιτισμό, αλλά και την ενδεχόμενη «ελληνικότητά» του, δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε ένα μικρό αφιέρωμα στους Θεσσαλονικείς ιεραποστόλους, τον Κωνσταντίνο-Κύριλλο και τον Μεθόδιο. Δύο αδέλφια, που έδωσαν έδωσαν γραφή και πολιτισμό σε ένα γένος που ξεκινά από τον Βαλκανικό νότο και φτάνει μέχρι τον ειρηνικό ωκεανό.

Ο διαπρεπής βούλγαρος σλαβολόγος Emil Georgiev, συνέγραψε τη διάλεξη-μονογραφία του «Ο Κύριλλος και Μεθόδιος και η εξέλιξις του βουλγαρικού πολιτισμού» στα 1963, μια εποχή που ακόμα την Ελλάδα και τη Βουλγαρία την χώριζαν, όχι μόνον τα σύνορα, αλλά και απανωτές εσωτερικές μπάρες εντεύθεν. Τα ανοίγματα που εγκαινίασε ο Καραμανλής με τον Ζίβκωφ και συνέχισε ο Ανδρέας, δεν είχαν ακόμα σημειωθεί, ο ελληνικός στρατός τραγουδούσε ακόμα «έξω Βουλγαριά, ουστ!» και ο βουλγάρικος «ο τσάρος Συμεών βαδίζει για την Πόλη». Στο πλαίσιο αυτό, η μονογραφία του Γκεοργκίεφ (τυπωμένη από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και το Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου), είναι ενδεικτική εν πολλοίς για τις απόψεις που διατηρούσαν οι γείτονές μας, για το Βυζάντιο και τους δύο ιεραπόστολους.

Ο Γκεοργκίεφ λοιπόν, αναγνωρίζει πως «οι Κύριλλος και Μεθόδιος θεωρούνται ως οι θεμελιωταί του πολιτισμού μας εκείνου, όστις έχει άμεσον σχέσιν με την γραμματολογίαν» (…) Το έργον του Κυρίλλου και Μεθοδίου, προβάλλεται εις μέγιστον βαθμόν εις την γλώσσαν και τον πολιτισμόν της αντιστοίχου ιστορικής περιόδου της εξελίξεως των Σλαβοβουλγάρων. Και ως δημιουργοί του σλαβικού βιβλίου και ως προπαγανδισταί της χριστιανικής και πολιτιστικής κληρονομίας, οι Θεσσαλονικείς αδελφοί βασίζονται εις την κατάστασιν, τας παραδόσεις και τους πόθους των ευρισκομένων πλησίον του Βυζαντίου Σλάβων, ως ήσαν οι Βουλγαροσλάβοι.

Χάρις εις την δράσιν του Κυρίλλου και Μεθοδίου, ο μεσαιωνικός βουλγαρικός πολιτισμός αποκτά φιλολογικήν γλώσσαν, εξυψωθείσαν ως περιβολήν και όπλον της σκέψεως παρά των μεσαιωνικών ελληνικών και λατινικών φιλολογικών γλωσσών. Η ούτω αποκαλουμένη αρχαία βουλγαρική γλώσσα, διαθέτει ευρύ διαπασών φιλολογικών εκφραστικών μέσων και πολιτισμένων λέξεων. Εις την δημιουργίαν της γλώσσης ταύτης, ο Κύριλλος και Μεθόδιος δηλώνουν την φιλολογικήν των μεγαλοφυΐαν, την τόσον αναγκαίαν δια την μετατροπήν μιας ακατεργάστου γλώσσης εις όργανον, το οποίον είναι εις θέσιν να αποδίδη και τας πλέον αφηρημένας εννοίας και λεπτάς αποχρώσεις της σκέψεως.

Η μνημειώδης συμβολή των αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου, προερχομένων εκ βυζαντινού περιβάλλοντος εις την εξέλιξιν του σλαβικού πολιτισμού και εν γένει του σλαβισμού, επιβάλλει όπως καθορίσωμεν την θέσιν αυτών εις τας βυζαντινο-σλαβικάς σχέσεις. Συνήθως λέγεται ότι εις την Μεγάλην Μοραβίαν, οι εκ Θεσσαλονίκης αδελφοί εμφανίζονται ως πράκτορες του Βυζαντίου, έχοντες ως καθήκον να επεκτείνουν εκεί την επιρροήν του Βυζαντίου από κοινού με τον χριστιανισμόν. Ανεξαρτήτως όμως των προθέσεων των βυζαντινών αρχών εις την Μεγάλην Μοραβίαν, ο Κύριλλος και Μεθόδιος δεν εμφανίζονται ως κοινοί ιεραπόστολοι με τον αποκλειστικόν σκοπόν να μεταδώσουν τον χριστιανισμόν. Τούτο δεν ήτο απαραίτητον, διότοι οι Μεγαλομοραβίται ήσαν ήδη βαπτισμένοι. Οι Κύριλλος και Μεθόδιος εκτελούν εις τα εδάφη της Μεγάλης Μοραβίας εν πραγματικώς ασύνηθες δια την εποχήν εκείνην καθήκον: Εισάγουν και τον χριστιανισμόν και τον πολιτισμόν και όλην την τότε σκέψιν μεταξύ του λαού, μέσω της λαϊκής σλαβικής γλώσσης. Διαφωτίζουν τας λαϊκάς μάζας, τους δίδουν ιερείς, διδασκάλους, γραφή και βιβλίον. Τους βοηθούν δια την απελευθέρωσίν των από την πολιτικήν και πολιτιστικήν δουλείαν άλλων λαών και φυλών.

Το επίσημον Βυζάντιον ικανοποιούν την αίτησιν του ηγεμόνος της Μοραβίας Ροστισλάβου, αποστέλλει ως διδασκάλους εις τους Μοραβούς τους δύο Θεσσαλονικείς αδελφούς και δεν ενδιαφέρεται περισσότερον δια την δράσιν των. Από την δράσι των ταύτην, το Βυζάντιον δεν ηδύνατο να έχη μεγαλύτερον όφελος δια τον εαυτόν του. Έτι περισσότερον: Το έργον της σλαβικής γραμματολογίας και παιδείας, συντόμως αρχίζει να παίζη ρόλο ξίφους, εστραμμένου εναντίον των βλέψεων και των επιδιώξεων του Βυζαντίου εις βάρος των Σλάβων. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι σαφές ότι δεν πρέπει πλέον να βλέπωμεν τους δύο Θεσσαλονικείς αδελφούς ως κοινούς πράκτορας του Βυζαντίου. Η αλήθεια απαιτεί από ημάς, όπως τους βλέπωμεν ως παράγοντας του σλαβισμού, ως αποστόλους του σλαβικού πολιτισμού και παιδείας και ως ενθουσιώδεις εθνεγέρτας της σλαβικής εθνότητος»

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν θέλει και πολύ ο συγγραφέας να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δύο τέτοιοι άνθρωποι, δεν θα μπορούσαν να είναι παρά Σλάβοι – αν όχι τελείως, τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Κάτι τέτοιο φυσικά, θα βοηθούσε και στην εμπέδωση της ιδέας ότι και η πόλη που τους γέννησε θα ήταν κι αυτή μισο-σλαβική. Στοιχεία δεν υπάρχουν για το πρώτο, αλλά…

«Ο πατριωτισμός ούτος, έχει τοιούτον χαρακτήρα, ώστε θα πρέπη να τον εντάξωμεν μεταξύ των επιχειρημάτων των συνηγορούντων υπέρ της σλαβικής καταγωγής των δύο αδελφών. Παραλλήλως με την βασικήν γνώσιν της σλαβικής γλώσσης, όπερ ευρίσκει έκφρασιν εις την δημιουργίαν της σλαβικής γραφής, εις την μετάφρασιν των χριστιανικών κειμένων και εις την πρωτότυπον φιλολογικήν δημιουργίαν των, ο πατριωτισμός του Κυρίλλου και Μεθοδίου παραμένει η πλέον ουσιώδης μαρτυρία περί της δι’ αίματος σχέσεως αυτών με τον σλαβισμόν, ότι δηλαδή, οι δύο αδελφοί κατάγονται από σλαβικήν, ή εν μέρει σλαβικήν οικογένειαν. Πράγματι, εξωτερικώς η οικογένεια αύτη είχεν όψιν ελληνικήν, με την χριστιανικήν και πολιτιστικήν αυτής διαπαιδαγώγησιν, αλλά διετήρει ακόμη την σλαβικήν αυτής συνείδησιν και την σλαβικήν αυτής γλώσσαν. Πρέπει να σημειώσωμεν, ότι οι Σλάβοι, κατείχον σημαίνουσαν θέσιν εις την βυζαντινήν αυτοκρατορίαν και οι αντιπρόσωποί των ανεδεικνύοντο εις την κοινωνικήν ιεραρχίαν. Εις Σλάβος αναμφιβόλως ηδύνατο να καταλάβη την θέσιν του υποδιοικητού εις την Θεσσαλονίκην και εις το θέμα της Θεσσαλονίκης, ως ήτο ο πατήρ του Κυρίλλου και Μεθοδίου, ο Λέων. Τούτο μάλιστα ήτο απαραίτητον. Εάν ο πολιτικός και στρατιωτικός διοικητής της πόλεως και της περιφερείας, αι οποίαι εκατοικούντο πυκνώς εκ Σλάβων ήτο Έλλην, πολύ φυσικόν ήτο, ο βοηθός αυτού, ή εις εκ των βοηθών του να ήτο Σλάβος, ή τουλάχιστον να ήτο νυμφευμένος με Σλάβαν και να εγνώριζε την σλαβικήν.

Είναι αληθές, ότι δημιουργούντες μίαν νέαν περίοδον εις την εξέλιξιν του σλαβικού πολιτισμού, ο Κύριλλος και Μεθόδιος επωφελούνται του πολιτισμού του Βυζαντίου, ένθα ούτοι εγεννήθησαν και εμορφώθησαν. Είναι απαραίτητον όμως, να τονίσωμεν ότι εκείνο το οποίον ονομάζομεν βυζαντινόν πολιτισμόν, δεν είναι μόνον πολιτισμός των Ελλήνων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, αλλά και εκείνων των εθνοτήτων αι οποίαι συμπεριελαμβάνοντο εις την σύνθεσιν αυτής, ιδίως δε, των Σλάβων της αυτοκρατορίας. Ο πολιτισμός ούτος, είναι εις μεγάλον βαθμόν πολιτισμός της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ο Κύριλλος και Μεθόδιος, θα πρέπει να ανήκουν εις εκείνο το στρώμα των βυζαντινο-σλάβων, το οποίον επροώθει τον νοτιοανατολικοευρωπαϊκόν πολιτισμόν.

Τι προκύπτει λοιπόν από τα παραπάνω; Κατά την γνώμη μου, τα εξής: Οι Βούλγαροι (όπως και οι Αρμένιοι, όπως είδαμε) δεν αμφισβητούν ότι ο πολιτισμός του Βυζαντίου είναι ο πολιτισμός των Ελλήνων της αυτοκρατορίας, αλλά διεκδικούν για τους Σλάβους προγόνους τους, έναν δευτερεύοντα σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του βασιλείου. Με δεδομένες δε, τις βλέψεις προς Θεσσαλονίκη μεριά, αλλά και το όντως τεράστιο εκπολιτιστικό έργο του Κύριλλου και του Μεθόδιου (για το οποίο, ο εθνικισμός τους δεν θέλει να αποδεχθεί, ότι τους ήλθε εισαγόμενο από το Βυζάντιο) προσπαθούν δια της πλαγίας οδού να αποδείξουν ότι οι δύο Έλληνες ιεραπόστολοι, δεν ήταν…καθαρόαιμοι! Από κει και πέρα, δεν μένει τίποτε άλλο, παρά σε συνδυασμό με διάφορες άλλες ανοησίες περί της…πλούσιας αρχαίας βουλγαρικής γλώσσας (των Τατάρων δηλαδή!) να καταλήξουν να διεκδικήσουν βουλγάρικη τη Θεσσαλονίκη και μέγιστη τη συνεισφορά της στον πολιτισμό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Για το ίδιο θέμα όμως, αξίζει να αντιγράψω από την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, τα παρακάτω: «Ο αρχιεπίσκοπος του Σάλτσμπουργκ, Αλβίνος, σύγχρονος του Μεθοδίου, ονομάζει ρητά τον Μεθόδιο «Έλληνα» (Graecus Methodius nomine) σε μια αναφορά του προς τον πάπα Ιωάννη Η’. Εξ άλλου, ο γερμανός γλωσσολόγος-σλαβολόγος Bychner, διατύπωσε την άποψη ότι οι μεταφράσεις του ιδίου του Κωνσταντίνου-Κύριλλου στα σλαβικά, δείχνουν άνθρωπο που είχε μάθει βέβαια καλά τη σλαβική γλώσσα, αλλά δεν ήταν Σλάβος (…) Σήμερα, διαπρεπείς επιστήμονες σλαβικής καταγωγής, όπως ο Fr. Dvornik, o A. Dostal, o Igor Sevcenko, o Sp. Radojcic, o Grefenauer κ.ά., δέχονται ανεπιφύλακτα ότι οι απόστολοι των Σλάβων ήταν Έλληνες».

Εμένα βεβαίως, δεν θα με ενοχλούσε στο ελάχιστο, αν ο πατέρας των δύο ιεραποστόλων ήταν Σλάβος (αργότερα με την σύσφιξη των ελληνοβουλγαρικών σχέσεων, ο σλάβος πατέρας, έγινε…μητέρα!), ή αν ήταν τελείως Σλάβοι και οι δύο. Όπως θα δούμε αργότερα, οι Σλάβοι είχαν κατακτήσει σχεδόν την Ελλάδα και τίποτε δεν θα πρέπει να αποκλείεται σε επίπεδο γενετικής επιμειξίας – πόσο δε μάλλον, για τους Θεσσαλονικείς. Προσωπικά όμως, θα σταθώ σε δύο στοιχεία, αντιγραμμένα πάλι από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, που αναφέρονται στην ιεραποστολή του Κωνσταντίνου-Κύριλλου στους Χαζάρους που προηγήθηκε εκείνης στη Μοραβία:

«Ο Κωνσταντίνος, στο διάλογό του με τους Μωαμεθανούς, υπογραμμίζει ότι «εξ ημών προήλθον πάσαι αι επιστήμαι» (…) Κατά τη χαζαρική αποστολή, όταν ο χαγάνος των Χαζάρων των ρώτησε τι δώρο ήθελε να του προσφέρει, ο Κωνσταντίνος απάντησε: «Δος μοι όσους έχεις αιχμαλώτους ενταύθα Έλληνας. Τούτο εστί δι’ εμέ, ανώτερον παντός δώρου»…

Σε ποιους «Έλληνες» στις εσχατιές της Αυτοκρατορίας αναφερόταν ο Θεσσαλονικιός ιεραπόστολος; Και σε ποιους προγόνους ομνύει, όταν, ως εκπρόσωπος του Βυζαντίου, υπερηφανεύεται πως «από μας ήρθαν όλες οι επιστήμες;»

quote:

---

Κι αν το είπε στους Χαζάρους, πώς δεν θα το έλεγε στους Σλάβους;Trainman

---

quote:

---

αλλά όταν ο μάγος Merovingian δήλωσε πως πηγαίνει στην τουαλέτα για να κατουρήσει, έλεγε ψέματα. Στην πραγματικότητα είχε μαγέψει μια ωραία αλλά θρασυτάτη νεαρά, δίνοντάς της να φάει μια μαγνητισμένη πάστα. Λίγο αργότερα, η δεσποινίς τον περίμενε στην τουαλέτα για να του πάρει μια πίπα.

---

Α, ώστε έτσι ο Merovingian..; Μπράβο...μπράβο...
Εγώ δεν μίλησα όμως για τον Merovingian, για σένα μίλησα.
Τί έχεις πάθει με τον Merovingian και όλο γι αυτόν μιλάς; Merovingian και Merovingian... Ο Μέγας Merovingian, Ο Μάγος Merovingian... Μη μου πείς ότι σου πρόσφερε και σένα μαγνητισμένη πάστα; Δεν πιστεύω να την έφαγες; Δεν πιστεύω να σε βρήκε τέτοιο κακό..; Τώρα καλό,κακό, αυτό είναι σχετικό. Ρε τον μπαγλαμά τον Merovingian...μπράβο...μπράβο...
"Μαγνητισμένη πάστα"...για να το σημειώσω.

quote:

---

Είναι βεβαίως υπερόπτης – αλλιώς δεν θα είχε μια τόσο ωραία γκόμενα σαν την Persephone που τον βάζει διαρκώς σε μπελάδες.

---

Ποιά να είναι αυτή η θεογκόμενα η Περσεφόνη; Έχει κάποια σχέση με την θρασυτάτη νεαρά; Μήπως είναι το ίδιο πρόσωπο; Μήπως την ξέρω; Νομίζω ότι είμαι πολύ κοντά στο να την μαντέψω. Πρέπει να΄ναι γνωστή...πολύ γνωστή...

quote:

---

«Για όλα φταίει εκείνος ο πούστης ο Ιουστινιανός»…)

---

Συμφωνώ απόλυτα..! Και όχι μόνο αυτός...

quote:

---

Trainman:
Ουδέποτε υπήρξε μαρξιστική αντίληψη η ταύτιση της ψήφου με την κοινωνική θέση – ειδικά σε ό,τι αφορά την τάξη των μικροαστών. Μαρξιστική αντίληψη είναι η αντιστοίχιση της εξέλιξης της συνείδησης με το κοινωνικό γίγνεσθαι, με βάση τη θέση που κατέχει κανείς στην αλυσίδα που συνδέει την ιδιοκτησία, την παραγωγή και την ανταλλαγή των εμπορευμάτων.

Η θέση αυτή (όπως και άλλες «μπαρούφες») συνυπολογίστηκε κατά την εμπέδωση του δυτικού μεταπολεμικού ευρωπαϊκού μοντέλου, το οποίο (miracolo, miracolo!) εστιάστηκε κατ’ εξοχήν στην «διατήρηση και ανάπτυξη της μεσαίας τάξης ως κορμού της κοινωνικής συνοχής». Με άλλα λόγια – για να συμπεριλάβω και το δικό σου υπόδειγμα, όπως το περιγράφεις – το μοντέλο χρειάζεται μια μεσαία τάξη που να είναι σε θέση και να ψηφίζει ό,τι θέλει, χωρίς αυτό να επηρεάζει τη βιωσιμότητα του μοντέλου και χωρίς να επηρεάζει τη μεσαία τάξη καθεαυτήν. Ο λεγόμενος «μεσαίος χώρος» του έλληνα Πρωθυπουργού, Θεοδώρου Ρουσσόπουλου και των επικοινωνιολόγων του, αποτελεί την ύψιστη απόσταξη του μικροαστικού νέκταρ: Ο μικροαστός, που, αφού σταθεροποίησε τη θέση του με μανούβρες δεξιά κι αριστερά, κάνει ένα βήμα μπροστά με γνώμονα το Συμφέρον του (ή έτσι νομίζει).

Το τι ψηφίζεις (και πολύ περισσότερο, το τι πράττεις) ως μικροαστός, αξίζει να το δει κανείς σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Το μόνον ενδιαφέρον που παρουσιάζεις σήμερα, αφορά το τι αποδέχεσαι για να αποφύγεις μια τέτοια κρίση: Το πώς στηρίζεις για παράδειγμα τα σύνορά σου για να μην εισέλθουν πεινασμένοι ξένοι μετανάστες, το πώς η χριστιανική αγάπη σου προς τον συνάνθρωπο δεν ξεπερνά το επίπεδο μιας συμπτωματικής φιλανθρωπίας, το πώς συμπάσχεις με τους ομόδοξους Σέρβους κατά τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, αλλά ούτε καν θα μπορούσες να διανοηθείς να αξιώσεις από το Σημίτη ή τον Καραμανλή να κλείσει τα σύνορά του στο ΝΑΤΟ, ενώ όμως την ίδια ώρα ομολογείς «το θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου» κάθε Πάσχα. Το πώς είσαι ανίκανος να βομβαρδίσεις μια χώρα ο ίδιος, (κάτι που ενδεχομένως να αξίωνε ένας μεγαλοαστός), αλλά είσαι εξίσου ανίκανος ή νωθρός, στο να αξιώσεις από την κυβέρνησή σου να μην υπογράψει τον βομβαρδισμό στο όνομά σου.

Εξίσου ενδιαφέρον είναι επίσης, το πώς συμπεριφέρεται η χώρα σου, όντας η ίδια ένας «μεσαίος» στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας, προσδίδοντας κατά συνέπεια «μεσαία» χαρακτηριστικά ελπίδας, αυταπάτης, προδοσίας και ευεργεσίας στους πολίτες της. Και τι άλλαξε από την εποχή που η Ελλάς ήταν «πτωχή πλην τίμια» μέχρι σήμερα που παριστάνει τον «σκληροπυρηνικό ΟΝΕΐτη».

Η ψήφος σου; Ποιος σκοτίζεται για την ψήφο σου;

---

quote:

---

Είσαι απίστευτη φάση βρε αδερφέ! Ρωμηός, Σαμάνος και (ιδιόρρυθμος) Μαρξιστής!! Confusion! Bartimaeus Απεστάλη: 17/03/2007

---

Λουκάς

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr