Ένας πολιτισμός, στην προκειμένη περίπτωση ο δικός μας, ο ανθρώπινος γήινος πολιτισμός ακολουθεί 3 παράλληλους δρόμους, για να είναι δε, φυσιολογική η εξέλιξη ενός πολιτισμού πρέπει να συμβαδίζουν, όσο προχωρεί προς το μέλλον και οι 3 αυτοί παράλληλοι δρόμοι.

Οι δρόμοι αυτοί είναι:

Τεχνολογικός δρόμος.
Κοινωνικός - πολιτικός δρόμος.
Πνευματικός δρόμος.

Αν σε κάποιον από τους πάνω δρόμους υστερήσει σημαντικά ένας πολιτισμός (δεν καταφέρει να συμβαδίσει) τότε αυτός ο πολιτισμός κινδυνεύει με αφανισμό.

Μέχρι σήμερα τα έχουμε καταφέρει σχετικά καλά, πότε σωστά, πότε τυχερά, πότε στραβά και κάποιες φορές ακόμα και ανάποδα.

Τα μεγάλα εμπόδια που πρέπει να περάσει για να επιζήσει, να μην αφανιστεί, ένας πολιτισμός φαίνετε ότι είναι και αυτά 3, τα 2 από αυτά προέρχονται από τον τεχνολογικό δρόμο και το τρίτο από τον πνευματικό δρόμο, ούτος η άλλος ο κοινωνικός – πολιτικός δρόμος είναι ένας προσαρμόσιμος και θεωρητικά ευέλικτος δρόμος.

Τα βασικά εμπόδια.

Πυρηνική ενέργεια.
Συμπαντική άυλη ενέργεια.
Διαχωρισμός – επικράτηση πνεύματος σε ύλη.

Το εμπόδιο της Πυρηνικής ενέργειας φαίνετε ότι το έχουμε ξεπεράσει, στραβά βέβαια για αφανίσαμε 2 πόλεις και χιλιάδες συνανθρώπους μας, ανάποδα βέβαια γιατί ακόμα απειλούμε ο ένας τον άλλον, αλλά μάλλον το ξεπεράσαμε.

Τώρα όμως έρχεται το δεύτερο εμπόδιο της Συμπαντικής άυλης ενέργειας, σε λίγα χρόνια από σήμερα 5 με 10 χρόνια το πολύ θα την γνωρίσουμε και αυτήν, και σε 25 με 30 χρόνια θα έχουμε καταφέρει, θα έχουμε αρχίσει να την χρησιμοποιούμε.

Η βασική διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δύο πρώτων εμποδίων είναι ότι για να αφανιστούμε ως πολιτισμός με την πυρηνική ενέργεια απαιτείτε η συνεργασία μεγάλου αριθμού ατόμων, και ως εκ τούτου υπάρχει πάντα χρόνος για Δεύτερη και Τρίτη σκέψη – άποψη, στην περίπτωση της συμπαντικής άυλης ενέργειας όμως, μια μικρή ομάδα μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά, ακόμα και να αφανίσει τον πολιτισμό μας.

Για αυτό ίσως πρέπει να προετοιμαστούμε από σήμερα, να πούμε σε όλους αυτούς τους μεγαλογελοίους, σε όλους αυτούς τους σπουδαιοηλίθιους που γνωρίζουν την τιμή (χρηματική) των πάντων, αλλά την αξία ουδενός ότι πρέπει από σήμερα να αλλάξουν αρκετά πράγματα στην κοινωνικό – πολιτική κατεύθυνση.

Το τρίτο εμπόδιο είναι πολύ μακριά, κατά την άποψη μου, και δεν νομίζω ότι έχει νόημα να ασχοληθούμε με αυτό, ούτος η άλλος με την σημερινή κατάσταση δεν βλέπω να είναι πολλές πιθανότητες για να ξεφύγουμε από το Δεύτερο εμπόδιο.

"Πραξικόπημα" με "άρωμα" Ευρωπαϊκής Ένωσης συνέβη στην Πορτογαλία όπου ο πρόεδρος της χώρας Άνιμπαλ Καβάκο Σίλβα αποφάσισε να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό του συντηρητικού κόμματος και πρώην πρωθυπουργό Πάσσος Κοέλιο, παρά το ότι δεν έχει τη δυνατότητα πλειοψηφίας στη Βουλή, επειδή τα κόμματα της Αριστεράς που έχουν ήδη συμφωνήσει για πλειοψηφικό κυβερνητικό σχήμα επιθυμούν (όπως ο ίδιος δήλωσε) την έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Τα αριστερά κόμματα είχαν ήδη συμφωνήσει να κυβερνήσουν από κοινού και όμως ο πρόεδρος της χώρας επέλεξε να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Π. Κοέλιο που ήταν ο νικητής των πρόσφατων εκλογών, όμως δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία της Βουλής ούτε και να συμφωνήσει σε κάποιο συνασπισμό με κάποιο από τα υπόλοιπα κόμματα. Γνωρίζει ότι με την πράξη του αυτή προκαλεί "πολιτική αστάθεια" αλλά το κάνει!

Οι σοσιαλιστές όμως και τα δύο από τα μικρότερα αριστερά κόμματα, είχαν συμφωνήσει πως μπορούν να κυβερνήσουν από κοινού. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Πορτογάλος πρόεδρος προχώρησε σε τηλεοπτικό διάγγελμα, όπου ανακοίνωσε την απόφασή του, αναφέροντας πως δεν μπορούσε να επιτρέψει "μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή κομμάτων που ζητούν την έξοδο της Πορτογαλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό".

Δηλαδή ο Πορτογάλος πρόεδρος αγνοεί παντελώς την θέληση των ψηφοφόρων και σε αγαστή συνεργασία με την ολοκληρωτική πλέον ΕΕ επιχειρεί να αλλοιώσει την ψήφο των πολιτών, όποια και αν είναι αυτή. Ο Πάσσος Κοέλιο θα απευθυνθεί στη Βουλή της Πορτογαλίας, θα ανακοινώσει το πρόγραμμά του και θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης που σίγουρα δεν θα πάρει.

Κατόπιν, είναι αναγκασμένος να παραιτηθεί, γεγονός που οδηγεί σε νέες εκλογές. "Η πολιτική αστάθεια είναι ένα ρίσκο που παίρνω", είπε ο Καβάκο Σίλβα. Το ωραίο είναι ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα εκλογές δεν μπορούν να ξαναγίνουν μέχρι το δεύτερο μισό του 2016, που σημαίνει ότι η χώρα κινδυνεύει με κυβερνητική παραλυσία για έναν ολόκληρο χρόνο.

Προκαλεί μέγιστο προβληματισμό το γεγονός πλέον ότι οι εκλογές ουσιαστικά έχουν καταργηθεί σε ολόκληρη την ΕΕ, και οι λαοί κυβερνιούνται πλέον από ένα στυγνό γραφειοκρατικό σύστημα που έχει έδρα στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, το οποίο βλέπει μόνο αριθμούς και όχι την ελεύθερη θέληση των πολιτών. Οδεύουμε σε μια εποχή απόλυτης ανελευθερίας, που δυστυχώς επιβεβαιώνει όσους επί χρόνια αναφέρονταν σε μια αναδυόμενη Παγκόσμια Δικτατορία (ολιγαρχία) που έρχεται, και θα κάνει όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος να μοιάζουν με "παιδική χαρά".

Οι εκλογές καταργήθηκαν επί της ουσίας και εδώ στην Ελλάδα όπως τώρα και στην Πορτογαλία. Τι θα συμβεί αργότερα, θα καταργηθούν και επισήμως ως αχρείαστες;

Σημειώνεται κάτι πολύ σημαντικό: Υποτίθεται ότι η Πορτογαλία βγήκε "επιτυχημένα" από το δικό της Μνημόνιο (που ήταν και σαφέστατα ελαφρύτερο από τα ελληνικά) αλλά οι "αχάριστοι" Πορτογάλοι πολίτες φαίνεται πως δεν το εκτίμησαν και κάποιοι προσπαθούν τώρα να τους διορθώσουν την νοητική τους "Δημοκρατική Αστοχία".

Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει πως επιβεβαίωσε πειραματικά ένα από τα πλέον θεμελιώδη φαινόμενα της κβαντικής φυσικής, δηλαδή ότι δύο υποατομικά σωματίδια μπορούν να αλληλεπιδρούν από απόσταση, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι αυτή, μεταβάλλοντας έτσι ακαριαία τις ιδιότητές τους.

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε με επικεφαλής ερευνητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Ντελφτ και είναι ορόσημο στην ιστορία της φυσικής, αφού αποτελεί την πιο βάσιμη μέχρι σήμερα ένδειξη ότι δεν ισχύει η «τοπικότητα», μία θεμελιώδης αρχή της κλασικής φυσικής.

Σύμφωνα με την κλασική φυσική, καμία αλληλεπίδραση δεν μπορεί να διαδοθεί ταχύτερα από το φως, ενώ όταν δύο συστήµατα που αλληλεπιδρούν µεταξύ τους αποµακρυνθούν πάρα πολύ, τότε διαχωρίζονται και δεν υπάρχει καµία αλληλεπίδραση µεταξύ τους.

Στην αρχή της τοπικότητας είχε βασισθεί ο Άλμπερτ Αϊνστάιν για να υποστηρίξει πως η κβαντική φυσική δεν είναι μία πλήρης θεωρία που καταφέρνει να περιγράψει την πραγματικότητα. Ο Αϊνστάιν δεν αποδεχόταν ότι η αβεβαιότητα είναι μία εγγενής ιδιότητα της φύσης, όπως πρεσβεύει η κβαντική, λέγοντας χαρακτηριστικά «πως ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο».

Ένα από τα επιχειρήματά του ήταν η «μυστηριώδης δράση από απόσταση», δηλαδή ένα φαινόμενο που θα έπρεπε να προκύπτει από την παραβίαση της αρχής της τοπικότητας, αν όντως ισχύει η κβαντική φυσική.

Η «μυστηριώδης δράση από απόσταση» ονομάστηκε στην πορεία κβαντική διεμπλοκή ή κβαντικός συσχετισμός (quantum entanglement). Τώρα, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες από το Ντελφτ, αυτό που κατάφεραν ήταν να παρατηρήσουν πειραματικά την κβαντική διεμπλοκή «σε δράση», και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να αποκλείει οποιαδήποτε εναλλακτική ερμηνεία, η οποία να παρακάμπτει την κβαντική.

Επομένως, το πείραμά τους δείχνει πως η πραγματικότητα δεν είναι ντετερμινιστική, όπως πρεσβεύει κλασική φυσική. Με άλλα λόγια, ότι τελικά «ο Θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο», αντίθετα απ’ ό,τι πίστευε ο διάσημος φυσικός.

Ένα παράδειγμα που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί η κβαντική διεμπλοκή είναι όταν π.χ. από την αποδιέγερση ενός σωματιδίου παράγονται δύο ηλεκτρόνια, τα οποία έχουν αντίθετα spin και κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Με βάση την κβαντική φυσική, το spin κάθε ηλεκτρονίου βρίσκεται σε μία υπέρθεση καταστάσεων, κάτι που σημαίνει πως αποκτά δεδομένη τιμή μόνο όταν μετρηθεί.

Ο τρόπος που παράχθηκαν τα ηλεκτρόνια σημαίνει όμως πως είναι «συσχετισμένα». Συνεπώς, αν μετρηθεί το spin του ενός ηλεκτρονίου, και πάρει συγκεκριμένη τιμή, θα πρέπει το άθροισμα των spin των δύο σωμάτων να συνεχίσει να είναι μηδενικό. Κάτι που σημαίνει πως το δεύτερο ηλεκτρόνιο θα επηρεασθεί ακαριαία, όσο μακριά κι αν βρίσκεται, αποκτώντας αντίθετο spin.

Η αλήθεια είναι πως, από τη δεκαετία του ’70, αρκετά πειράματα έχουν δείξει ότι η «μυστηριώδης δράση από απόσταση» όντως ισχύει. Η διαφορά του νέου πειράματος, στο οποίο πήραν μέρος επίσης φυσικοί από την Ισπανία και την Αγγλία, είναι πως «κλείνει την πόρτα» σε εναλλακτικές ερμηνείες, όπως π.χ. την ύπαρξη τοπικά κρυμμένων μεταβλητών, δείχνοντας πως η μοναδική εξήγηση είναι η πιθανοκρατική φύση της πραγματικότητας και η κβαντική.

Το πείραμα έγινε στις εγκαταστάσεις του Ντελφτ, με τους επιστήμονες να χρησιμοποιούν ζεύγη «συσχετισμένων» ηλεκτρονίων, τα οποία «επικοινωνούσαν» μεταξύ τους από απόσταση 1,3 χιλιομέτρων. Σε κάθε άκρο της διάταξης είχε τοποθετηθεί από ένα διαμάντι με μια «παγίδα» για τα ηλεκτρόνια, ενώ με τη βοήθεια παλμών από μικροκύματα και λέιζερ γινόταν ο «συσχετισμός» των ηλεκτρονίων και η μέτρηση του spin τους.

Η μεγάλη απόσταση των δύο διαμαντιών εξασφάλιζε πως τα ηλεκτρόνια δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους με συμβατικό τρόπο, πριν μετρηθεί το spin τους.

Πάντως, ορισμένοι ειδικοί που δεν συμμετείχαν το πείραμα, με τα σχόλιά τους στα μίντια υποστήριξαν πως παρόλο που όντως αποκλείονται οι περισσότερες εναλλακτικές ερμηνείες, και το αποτέλεσμά του έχει επομένως ιστορική σημασία, δεν αποτελεί τελεσίδικη «απάντηση» στον Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Ενδεικτικά, ο Ντέιβιντ Κάιζερ από το ΜΙΤ ανέφερε στο σάιτ του περιοδικού The World Weekly πως αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο το ηλεκτρονικό σύστημα που χρησιμοποιήθηκε για να γίνουν τυχαίες οι μετρήσεις να είναι προκαθορισμένο, με κάποιον τρόπο ο οποίος δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμος.

Ο Κάιζερ είναι επικεφαλής ενός φιλόδοξου πειράματος που χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ και, μέσα στην επόμενη τριετία, θα προσπαθήσει να αποδείξει την κβαντική διεμπλοκή χρησιμοποιώντας φωτόνια από κβάζαρ που βρίσκονται στις παρυφές του σύμπαντος και σε αντιδιαμετρικά σημεία.

Μια πραγματική ευκαιρία μάθησης.

Δωρεάν διαδικτυακά Πανεπιστημιακά μαθήματα για όλους, πηγαίνοντας στο http://mathesis.cup.gr/ μπορείτε να παρακολουθήσετε ΔΩΡΕΑΝ.

Λίγα για τα μαθήματα και το Mathesis

Όπως και οι ΠΕΚ στο συμβατικό εκδοτικό τους πρόγραμμα έτσι και το Mathesis στο δικό του χώρο, θα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το πρόγραμμα των μαθημάτων του να μην αποτελεί μια ετερόκλητη συλλογή ασύνδετων θεμάτων, αλλά ένα συνεκτικό σύνολο που εξειδικεύεται σε σαφείς επιμέρους στόχους. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο εντάσσεται και η απόφασή μας να μην προσφέρουμε απλώς κάποια μεμονωμένα μαθήματα αλλά, όπου είναι δυνατόν, να τα οργανώνουμε σε κύκλους μαθημάτων που θα καλύπτουν με κάποια πληρότητα μια ορισμένη γνωστική περιοχή ή μια ειδίκευση σε ένα συγκεκριμένο θέμα.

Ανάλογα με το θέμα του, ένας κύκλος μαθημάτων θα περιέχει δύο έως έξι μαθήματα και ο φοιτητής που τα παρακολούθησε επιτυχώς και πήρε τη σχετική βεβαίωση από το καθένα χωριστά θα λαμβάνει επίσης και μία βεβαίωση παρακολούθησης για το σύνολο των μαθημάτων του κύκλου. Και εννοείται, βεβαίως, ότι είναι στην απόλυτη ευχέρειά του να παρακολουθήσει όποια μεμονωμένα μαθήματα του κάθε κύκλου κρίνει ο ίδιος ότι τον ενδιαφέρουν.

Στην τωρινή πρώτη φάση της λειτουργίας του Mathesis οι κύκλοι μαθημάτων που θα προσφερθούν είναι οι:

Ελληνιστική εποχή

(Διδάσκων: Α. Χανιώτης – Institute for Advanced Study, Princeton).
Η μακρά ελληνιστική εποχή: Ο ελληνικός κόσμος από τον Αλέξανδρο στον Αδριανό.
Η θρησκεία στον ελληνιστικό κόσμο.
Ο πόλεμος στον ελληνιστικό κόσμο: Κοινωνικές και πολιτιστικές διαστάσεις.
Συλλογική μνήμη στον Ελληνιστικό κόσμο.
Νεώτερη ελληνική ιστορία
(Διδάσκουσα: Μ. Ευθυμίου – Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών).
Ένα τέλος, μία αρχή: Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 11ος-18ος αιώνας.
Η επανάσταση του 1821. Ένα δύσκολο εγχείρημα μιας περίπλοκης κοινωνίας.

Σύγχρονη φυσική

(Διδάσκοντες: Στ. Τραχανάς, Θ. Τομαράς – ITE, Τμήμα Φυσικής, Πανεπιστήμιο Κρήτης).
Εισαγωγή στην κβαντική φυσική 1
Εισαγωγή στην κβαντική φυσική 2
Εισαγωγή στη Σχετικότητα και την Κοσμολογία
Πυρήνες και στοιχειώδη σωμάτια
Εφαρμοσμένη κβαντική φυσική
(Διδάσκων: Σ. Τραχανάς – ΙΤΕ, Τμήμα Φυσικής, Πανεπιστήμιο Κρήτης)
Εισαγωγή στην κβαντική φυσική 1 (όπως στον Κύκλο 3)
Εισαγωγή στην κβαντική φυσική 2 (όπως στον Κύκλο 3)
Εφαρμοσμένη κβαντομηχανική 1
Εφαρμοσμένη κβαντομηχανική 2

Όλοι οι κύκλοι έχουν σχεδιαστεί ώστε να ανταποκρίνονται σε πραγματικές ανάγκες είτε της εκπαίδευσης των εν ενεργεία φοιτητών των πανεπιστημίων μας είτε της μετεκπαίδευσης των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης είτε ακόμα στις ευρύτερες μορφωτικές ανάγκες των πολιτών με πνευματικά και επιστημονικά ενδιαφέροντα.

Όπως είναι φυσικό —αυτό εξάλλου δηλώνει και ο ανοικτός κύκλος γύρω από το γράμμα Μ— οι κύκλοι δεν είναι απαραίτητα κλειστοί αλλά μπορούν να διευρυνθούν στο μέλλον με νέα μαθήματα ή να συνενωθούν σε μεγαλύτερους κύκλους ή ακόμα και να “διασπαστούν” σε μικρότερους, αν αυτό εξυπηρετεί καλύτερα τις εξελισσόμενες εκπαιδευτικές και μορφωτικές ανάγκες που έχει ταχθεί να υπηρετεί το Mathesis.

Όντας η ίδια ένα εξελισσόμενο πείραμα, η διαδικτυακή εκπαίδευση μόνο από ανοικτές δομές και ιδέες μπορεί να υπηρετηθεί.

Προσωπικά ήδη έκανα εγγραφή για τα μαθήματα της Σύγχρονης Φυσικής.

Επίσης οι κάμερες καταγραφής πορείας έχουν ήδη κατέβει στα 50 ευρώ περίπου, προμηθευτείτε μια και στις εκδρομές σας η απλά στον δρόμο καταγράφετε την πορεία σας, μην βλέπετε εκείνη την στιγμή το τι καταγράφετε γιατί απλά θα τρακάρετε, αργότερα στο σπίτι σας μπορείτε με την ησυχία σας να δείτε την καταγραφή, αν δείτε κάτι που δεν μπορείτε να εξακριβώσετε επακριβώς τι είναι (δηλαδή αν είναι θάμνοι, βράχοι, δένδρα κλπ) στείλτε ένα PM σε αυτούς που εμπιστεύεστε και πηγαίνετε μαζί να το ξανά ελέγξετε, η δημοσιεύετε εδώ τις συντεταγμένες του περίεργου συμβάντος.

Μετά την ανταλλαγή μηνυμάτων (συζήτηση) που είχα αλλού μέσα εδώ με τον AitheroVamon αποφάσισα να συνεχίσω αλλά σε άλλο επίπεδο πλέον, στο κατά την άποψη μου, πραγματικό επίπεδο και όχι στην «εικονική πραγματικότητα» που συνδιαλεγόμαστε μέχρι τώρα εδώ μέσα και «χέστηκα» που θα καταλήξει η κατάσταση, ούτως η άλλος έχω επισήμως ενημερώσει ότι «μετά τα φυσικά (τα προσωπικά μου)» θα ξεκινήσουν τα πραγματικά δικά τους προβλήματα.

Και Ξεκινώ:

Έχετε λειτουργικό windows 10, απλά σας παρακολουθούν (τα πάντα) νομίμως.

Για του λόγου το αληθές:

C:Program FilesWindowsAppsMicrosoft.Messaging_1.11.19004.0_x86__8wekyb3d8bbweSkyWrap.dll: Win.Adware.Browsefox-14023 FOUND VIRUS
Known viruses: 4112126
Engine version: 0.98.7
Scanned directories: 0
Scanned files: 215
Infected files: 1

Κανένα αντιβιοτικό από αυτά που χρησιμοποιείτε δεν θα τον βρει (τον υιό), στείλτε μου PM σας στείλω το url για να κατεβάσετε το αντιβιοτικό (ΤΣΑΜΠΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ) που μπορεί να το κάνει αυτό.

Έχετε Android το ίδιο, όχι οι ίδιοι, άλλοι είναι αυτοί, για άλλους λόγους.

Και συνεχίζω με τα αυτά που έχουν αξία.

Θα υπάρξουν δημοσιεύσεις από αντιγραφή, υπάρχουν πολλοί βλέπουν την αλήθεια, φωτογραφίες που λένε την αλήθεια και μικρά δικά μου κείμενα που απλά θα προσπαθήσουν, κατά την άποψη μου, να σας δείξουν τον δρόμο διαφυγής μας.

Η συστηματική προπαγάνδα για την υλοποίηση της σημερινής «αφασίας» την Ελλήνων.

Περαιτέρω, σύμφωνα με ένα από τα πολλά εγχειρίδια της ελίτ (The Crisis of Democracy), η κρίση της Δημοκρατίας που προκαλείται από την υπερβολική διόγκωση της επιλύεται και ελέγχεται τότε μόνο (από την πλευρά της ελίτ), όταν ο πληθυσμός αποπολιτικοποιείται σε μεγάλο βαθμό – υποχρεούμενος σε έναν πολιτικό λήθαργο, καθώς επίσης σε μία ηθική απάθεια, σε μία συλλογική αποχαύνωση.

Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με τη χρήση των κατάλληλων τεχνικών, κυρίως με την «επαγωγική απάθεια» (μέσω των αυξημένων οικονομικών προβλημάτων, της ανόδου του κόστους διαβίωσης παράλληλα με τη μείωση των μισθών, των φόβων για το μέλλον, του καταναλωτισμού κοκ.) – επίσης, με την τεχνική της διαχείρισης της κοινής γνώμης, όπως και με το «management» της οργής (το βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα, έχοντας υποχρεωθεί από τα ΜΜΕ κλπ. να σιχαινόμαστε οργιζόμενοι όλους τους πολιτικούς, οπότε την ίδια την Πολιτική, αποστασιοποιούμενοι).

Η προπαγάνδα, η χειραγώγηση δηλαδή του όχλου με τρόπους που δεν μπορεί να τους κατηγοριοποιήσει ως μεθόδους επηρεασμού του, ανήκει υποχρεωτικά στα βασικά στοιχεία μίας λειτουργικής, «θεατρικής Δημοκρατίας», όπως όλες σχεδόν οι δυτικές.

Για παράδειγμα, με ορισμένες τηλεοπτικές εκπομπές, με δημοσιογράφους που δήθεν ελέγχουν την εξουσία, κατηγορώντας την συνεχώς – στόχος των οποίων όμως είναι η εκτόνωση των θεατών τους, έτσι ώστε να μην αντιδρούν οι ίδιοι, ήσυχοι πως κάποιοι άλλοι ενεργούν στη θέση τους για την προστασία των συμφερόντων τους.

Οι τεχνικές αυτές της διαχείρισης της κοινής γνώμης (προπαγάνδα) σε τυπικές Δημοκρατίες, με την αριστερά πέπλο να αποτελεί τη σύγχρονη εξέλιξη τους, έχουν ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, σε σχέση με τις τεχνικές ελέγχου των δικτατοριών: είναι φθηνότερες από τη βία, από το χρηματισμό ή από οιαδήποτε άλλη μορφή ελέγχου.

Επομένως, αυτού του είδους οι «Δημοκρατίες» αποτελούν έναν ιδανικό, βέλτιστο τύπο διακυβέρνησης του όχλου, συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο – με την έννοια της προπαγάνδας εδώ να ορίζεται ως εκείνες οι συστηματικές προσπάθειες, στόχος των οποίων είναι η ελαχιστοποίηση της ικανότητας των ανθρώπων να κρίνουν σωστά.

Επίσης η δημιουργία απόψεων, εντυπώσεων ή πεποιθήσεων που να επιτρέπουν στις ελίτ, πολιτικές ή οικονομικές, να εκμεταλλεύονται τις μάζες στο έπακρο, με τη θέληση τους.

Σύμφωνα τώρα με έναν από τους μεγαλύτερους ειδικούς στον τομέα της προπαγάνδας (Bernay, βιβλίο του από το 1928), Η συνειδητή και ευφυής χειραγώγηση του τρόπου συμπεριφοράς και των πεποιθήσεων των μαζών, αποτελεί ένα από τα βασικότερα συστατικά των δημοκρατικών κοινωνιών.

Οι οργανώσεις που λειτουργούν στο παρασκήνιο, ελέγχουν όλες τις κοινωνικές διαδικασίες.

Συνιστούν δε μία σκιώδη διακυβέρνηση, η οποία είναι ο πραγματικός ηγεμόνας της χώρας μας.

Σήμερα, η προπαγάνδα αποτελεί ένα από τα πλέον αναγκαία «συστήματα κατήχησης» όλων των δυτικών κοινωνιών – ενώ οι σκιώδεις κυβερνήσεις αποτελούνται από τα αόρατα δίκτυα των πολλών και διαφορετικών ελίτ, τα οποία ελέγχουν με τη βοήθεια της χειραγώγησης όλες τις κοινωνικές διαδικασίας.

Οι ελίτ αυτές καθοδηγούν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, ενώ τις προωθούν, με τον τρόπο που θέλουν, στις μάζες, με τη βοήθεια των διατεταγμένων δημοσιογράφων των ΜΜΕ – ως αναπόφευκτες συνήθως θυσίες ή περιορισμούς, για το καλό της πλειοψηφίας των ανθρώπων και ειδικά των αδυνάτων!

Με βάση δε με έναν εξαιρετικό επικοινωνιολόγο (P. Lazarsfeld), η ιδανικότερη μέθοδος προώθησης είναι η πλημύρα πληροφοριών προς τις μάζες, έτσι ώστε να έχουν την ουτοπία της σωστής, πλήρους ενημέρωσης τους – γεγονός που τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι υπεύθυνα πληροφορημένοι Πολίτες, οπότε ήσυχοι με τη συνείδηση τους.

Ολοκληρώνοντας οι «κοινωνικοί ναρκωτές», όπως αποκαλεί τα ΜΜΕ, φροντίζουν να εθίζουν τους θεατές, αναγνώστες ή ακροατές τους στις ειδήσεις σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να μην μπορούν χωρίς αυτές – αδυνατώντας να κατανοήσουν την αρρώστια που τους προκαλεί ο συγκεκριμένος εθισμός («to keep the addict from recognizing his own malady»)

Βασίλης Βιλιάρδος

Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2015/11/blog-post_9388.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/hyMBI+%28tromaktiko%29

Πρώτον, όταν ετοιμάζεσαι να γράψεις κάτι, κάνε λίγο μόνος σου τον δικηγόρο του διαβόλου, για να δείς αν στέκουν αυτά που ετοιμάζεσαι να ανεβάσεις στον αέρα.

Δευτερον, το windows telemetry υπάρχει σε πρώϊμη μορφή απο τα Windows XP, στα δε Windows 7 είναι σχεδόν ότι βλέπεις και στα 10. Δεν σε παρακολουθεί η Microsoft για τους λόγους που φαντάζεσαι. Παρόλα αυτά, έχουν όλα τα λειτουργικά non documented backdoors για χρήση απο τις τριγράμματες υπηρεσίες των ΗΠΑ. Απο εποχής "nsakey".
Πάντως, ακομα και στα Windows, υπάρχουν firewalls που κόβουν τα πάντα, αν δεν θέλεις να σου φεύγουν δεδομένα. Τα "αντιβιωτικά", δεν κάνουν τίποτε για αυτό.

Τρίτον, υπάρχει αυτό:

https://www.kde.org/announcements/plasma5.0/

Εξαιρετικό παραθυρικό περιβάλλον, ανώτερο από κάθε windows, macos, android και τα συναφή. Εξαιρετική υποστήριξη drivers, και πληθώρα καλού λογισμικού για τα πάντα, βλ Liberoffice 5.x. Χωρίς φυσικά spyware, ανοικτό λογισμικό με μια πληθώρα computer freaks να σκαλίζουν καθημερινά για τρύπες.

Τέταρτον, όταν κάνεις copy-paste, βάζε τις πηγές σου. Οχι οτι έχω προβλημα, αλλά καλό είναι να κρατάμε τουλάχιστον τα προσχήματα στη σελίδα.

Πέμπτον, κάνε λίγο self-control σε αυτές τις "περίεργες" αντιλήψεις σου. Οσο τις καλλιεργείς, τόσο αυτές θα επιδεινώνονται. Αυτά στα γράφω επειδή δεν θεωρώ οτι χάνω τα λόγια μου. Ειλικρινά.

update:

thanks για την πηγή του παραπάνω άρθρου

ή έτσι

ή έτσι

ή στο μέλλον ακόμα και έτσι (είναι και αυτό μια επιλογή)

ή έτσι

Θεωρώ ότι είναι πολύ λίγες οι ευκαιρίες που σου δίνονται για να επικοινωνήσεις με το κοινό και στις μέρες μας δεν δίνεται καν η δυνατότητα να βγει στην επιφάνεια κάποια τέτοια τοποθέτηση για τη μετριοκρατία. Πιστεύω ότι o επιστήμονας έχει υποχρέωση να τοποθετηθεί δημόσια εναντίον της, γιατί έχω την αίσθηση πως δεν υπάρχει σωστή πληροφόρηση του κοινού.

Το να αφήσεις τον κόσμο στο σκοτάδι νομίζω ότι είναι πολύ απαισιόδοξο και ηττοπαθές. Τώρα κατά πόσο μπορεί κάποιος να τον αλλάξει με μια ομιλία 15 λεπτών δεν είμαι και πολύ βέβαιος.

«Μπορεί σε 50 χρόνια να μην υπάρχει η Ελλάδα ως χώρα»

Μπορεί όμως να ευαισθητοποιήσει κάποιους να ψάξουν κάτι περισσότερο ή να αμφισβητήσουν κάποια πράγματα που θεωρούν δεδομένα», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, ο οποίος υποστηρίζει πως η μετριοκρατία μέσα σε μια κοινωνία επιφέρει ως φυσική εξέλιξη την καταστροφή.

Σύμφωνα με την άποψή του, οι ίδιοι οι μετριοκράτες επιζητούν κάποια στιγμή την καταστροφή, αφού γνωρίζουν μυχίως ότι, όντες στείροι ιδεών, δε μπορούν να κατακτήσουν μια θέση στην Ιστορία ως δημιουργοί και προσπαθούν να πάρουν μια θέση σε αυτήν τουλάχιστον ως καταστροφείς: Νομίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να την λέμε και ας πληρώνουμε το τίμημα, την ποινή που επιφέρει η ομολογία της.
Όμως είμαστε επιστήμονες και στην επιστήμη δεν υπάρχει ολόκληρη ή μισή ή σχεδόν αλήθεια. Υπάρχει αλήθεια και μόνο αυτήν μπορεί κάποιος να κυνηγήσει και να υποστηρίξει. Το ίδιο ισχύει και για το κοινωνικό χώρο.

Το να μην λέμε την αλήθεια και να μην την υπερασπιζόμαστε μας έχει στοιχίσει ήδη ακριβά.

Μας έχει στοιχίσει ο συμβιβασμός, η συγκάλυψη, η παραδοχή κάποιων πραγμάτων τα οποία διστάζουμε να τα καταγγείλουμε δημόσια, αφού μέχρι τώρα δε βγήκε κανένας.

Αυτό που διδάσκει η επιστήμη είναι η παρρησία, το θάρρος, η ειλικρίνεια και η εντιμότητα που πρέπει να έχει κάποιος, πρώτα ως προς τον εαυτό του και δευτερευόντως ως προς τους άλλους.

Δεν έχεις ανοχή για ψέμα όταν ερευνάς την αλήθεια και όταν δυσκολεύεσαι τόσο πολύ να την ανακαλύψεις. Και όταν τη βρεις πρέπει να την τεκμηριώσεις, να τη μοιραστείς, να την εμφανίσεις, όσο και αν ενοχλείς, και να την εκθέσεις στη κριτική των άλλων. Πρέπει να είσαι ανοικτός στη κριτική., υποστηρίζει ο ίδιος.

Ένας τολμηρός διανοητής και μετα-ερευνητής

Δεν είναι τυχαίο που το 2010 το περιοδικό «The Atlantic» χαρακτήρισε τον καθηγητή Ιωαννίδη ως τον πλέον τολμηρό διανοητή-επιστήμονα (Brave thinker).

Ο Έλληνας ερευνητής θεωρείται κορυφαίος παγκοσμίως στο χώρο της μεθοδολογίας της έρευνας και ειδικότερα της συστηματικής αξιολόγησης της αξιοπιστίας ερευνητικών ευρημάτων και έχει αναδειχθεί 191ος ανάμεσα σε 669 επιστήμονες υψηλού κύρους, όσον αφορά την επιρροή του (με βάση τις αναφορές άλλων επιστημόνων στο έργο του), σύμφωνα με τα στοιχεία της βάσης δεδομένων "Google Scholar Citations".

Το 2005 «τάραξε» τα νερά της επιστημονικής έρευνας παρουσιάζοντας τη μελέτη με θέμα «Γιατί τα ευρήματα των περισσότερων δημοσιευμένων επιστημονικών ερευνών είναι αναληθή», στην οποία κατέδειξε την πληθώρα ανυπόστατων ισχυρισμών και λανθασμένων στατιστικών στοιχείων που προκύπτουν από τις σύγχρονες έρευνες.

Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε τότε στην επιστημονική εφημερίδα PLoS Medicine και εξακολουθεί να είναι, μέχρι στιγμής, η πιο πολυδιαβασμένη (από περισσότερους από 1,5 εκατομμύρια αναγνώστες).

Ο ίδιος, επιδιώκοντας να πάει την έρευνά του ένα βήμα παραπέρα, εργάστηκε πάνω στην «μετα-έρευνα» και το 2014 ίδρυσε το –μοναδικό στον κόσμο– εργαστήριο METRICS στο Πανεπιστήμιο Stanford, το οποίο ασχολείται με τη βελτίωση των ερευνητικών μεθόδων και πρακτικών με τέτοιο τρόπο ώστε να οδηγηθούμε σε πιο αξιόπιστα ερευνητικά αποτελέσματα και σε μείωση των σφαλμάτων και των μεροληψιών.

«Μετα-ερευνητής» είναι ο επιστήμονας που ασχολείται με τη μεγάλη συνολική εικόνα της επιστημονικής πληροφορίας προκειμένου να εξάγει πιο γενικά και ενδεχομένως πιο τεκμηριωμένα συμπεράσματα.

Το μετα- ακούγεται λίγο μεταφυσικό, αλλά είναι ένα κεντρικό κομμάτι της ερευνητικής διαδικασίας. Στις μέρες μας η επιστήμη ανθεί και αυτό είναι θετικό.

Έχουμε πολλές ερευνητικές προσπάθειες και σχεδόν 20 εκατομμύρια ανθρώπους που συγγράφουν επιστημονικές εργασίες.

Πολλοί κάνουν παρόμοιες έρευνες ή μελέτες για το ίδιο θέμα. Υπάρχουν περίπου 5 εκατομμύρια άρθρα που κυκλοφορούν στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία κάθε χρόνο, από τα οποία το 96% αυτών ισχυρίζεται ότι έχει βρει κάτι στατιστικά σημαντικό και σχεδόν το 100% αυτών ότι έχει βρει κάτι σημαντικό στατιστικά ή με άλλον τρόπο.

Άρα λοιπόν μια μεγάλη πρόκληση στις μέρες μας δεν είναι να κάνεις την επόμενη «ανακάλυψη. Μεγαλύτερη σημασία έχει πλέον το πώς θα συνθέσεις την πληροφορία.

Οι σημαντικότερες τεκμηριωμένες, πραγματικές και χρήσιμες ανακαλύψεις προέρχονται πλέον από σύνθεση της πληροφορίας.
Όλες αυτές οι προσεγγίσεις της μετα-έρευνας έχουν ξεκινήσει από την ανάγκη να βλέπει κανείς την πληροφορία πιο σφαιρικά και από ψηλά, αντί να εστιάζει στη λεπτομέρεια.

Χρειάζεται ένας ευρυγώνιος φακός για να δεις τι έχει γίνει και τι μπορεί να γίνει, αλλά να μη σταματήσεις εκεί.

Για να συνθέσεις ολοκληρωτικά την εικόνα χρειάζεται να φανταστείς και πως θα εξελιχτεί αυτό το αρχιτεκτόνημα στο μέλλον.

Να δεις πού θέλεις να προσθέσεις και πού θέλεις να αφαιρέσεις. Αν πας να κάνεις την επόμενη ανακάλυψη απλώς εστιάζοντας στη λεπτομέρεια χάνεις την ικανότητα να δεις τη πανοραμική εικόνα.

Κάτω από αυτήν την οπτική οι μέθοδοι μετα-ανάλυσης είναι μια επαναδιάταξη της επιστημονικής εστίασης», συμπληρώνει ο ερευνητής.
Σύμφωνα με τον ίδιο, κάθε μια επιστήμη αναπτύχθηκε ως ένα χωριό και μέσα στο κάθε χωριό επιβλήθηκαν κάποιοι αυθαίρετοι κανόνες για πρακτικούς λόγους περισσότερο.

Αυτά τα χωριά αρχίζουν τώρα να επικοινωνούν περισσότερο και να κάνουν τα όρια των επιστημών ασαφή, καθώς η μια επιστήμη εισχωρεί στην άλλη.
Αυτό ακριβώς το άνοιγμα κάνει τους επιστήμονες να βλέπουν ότι συχνά έχουν δεχτεί κανόνες μέσα σε στενά πεδία χωρίς να τους έχουν επικυρώσει πραγματικά ως τον καλύτερο τρόπο για να δουλέψουν στην έρευνά τους.

Πολλές από τις μελέτες μου αφορούν σε μεγάλα επιστημονικά πεδία και εστιάζουν στο πόσο τα αποτελέσματά των ερευνών σε αυτά τα πεδία είναι φερέγγυα και πραγματικά μπορούν να επικυρωθούν.

Πολύ συχνά τα αποτελέσματα δεν είναι πολύ αισιόδοξα για να μη πω πως, σε μερικές περιπτώσεις, είναι και αρκετά άσχημα. Το πιθανότερο είναι να είναι κάτι λάθος παρά να είναι πραγματικό και οι επικυρώσεις στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δεν επιβεβαιώνουν τα αρχικά αποτελέσματα.

Οι αιτίες για αυτό που συμβαίνει είναι πολλές, όπως η μεγάλη πίεση που αισθάνονται οι επιστήμονες να βρουν κάτι καινούργιο προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της χρηματοδότησης του έργου τους, τα αόρατα συμφέροντα και οι πιέσεις που τους ασκούνται από τις βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται σε διάφορους επιστημονικούς τομείς, η «ελαστική» αντιμετώπιση των στατιστικών κανόνων ή η μεροληψία του ίδιου του ερευνητή – συνειδητή ή υποσυνείδητη – στην προσπάθειά του να ανακαλύψει κάτι.

Παρόλα αυτά εφόσον αυτή η διερεύνηση της αξιοπιστίας και των πιθανών σφαλμάτων αυτό συμβαίνει μέσα στον επιστημονικό χώρο, δεν παρατηρούνται συχνά κακοήθεις αντιδράσεις και επιθέσεις, κυρίως υπάρχει γόνιμη κριτική», εξηγεί ο ίδιος.

Ο καθηγητής Ιωαννίδης επισημαίνει πως στις μέρες μας οι καλύτεροι επιστήμονες, εκ των πραγμάτων, κάνουν όλοι λίγο- πολύ μετα-έρευνα.
Εξάλλου, η έρευνα είναι παγκόσμια άρα ένα μεγάλο μέρος των επιστημονικών ανακαλύψεων της πρώτης γραμμής και οι σημαντικότερες μελέτες είναι συνεργατικές (κοινά πρωτόκολλα, κοινούς τρόπους συλλογής δεδομένων, κοινούς αλγόριθμους, κοινούς τρόπους σύνθεσης αποτελεσμάτων, κοινό συμπέρασμα).

Ο απλός κόσμος παρόλα αυτά χάνεται μέσα σε έναν απέραντο ωκεανό πληροφόρησης και δείχνει να είναι μπερδεμένος.

Είναι αλήθεια πως υπάρχει ενσυνείδητη, υποσυνείδητη ή ασυνείδητη παραπληροφόρηση. Επικρατεί ένα χάος πληροφορίας που μπορεί να είναι και υποκινούμενο στην περίπτωση που υπάρχει ένα σαφές συμφέρον που καλλιεργεί ένα θετικό περιβάλλον για αυτό. Είναι δύσκολο σε ένα απλό πολίτη να κολυμπήσει σε αυτόν τον ωκεανό πληροφορίας και να μη βουλιάξει.

Μοιάζει λίγο με «ανυπεράσπιστη πόλη» και λυπάμαι που το λέω αυτό.

Αφενός η επιστήμη έχει τα δικά της εσωτερικά προβλήματα που εκ των πραγμάτων οδηγούν στην παραγωγή αναληθών ή υπερβολικών δεδομένων και στοιχείων και αφετέρου υπάρχει μια άλλη διαστρέβλωση της πληροφορίας που περνάει μέσα από μεροληψίες, από τον τρόπο που θα αποδοθεί από τα ΜΜΕ (από μη επιστημονικά καταρτισμένους δημοσιογράφους που κυνηγούν τη «πιασάρικη» είδηση), με αποτέλεσμα να φτάνει στον αποδέκτη μια εντατική και επικίνδυνη παραπληροφόρηση, ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας.

Η αναξιοκρατία και η έκπτωση αριστείας «πληγώνουν» την Ελλάδα
Ο καθηγητής σε κάθε ευκαιρία στηλιτεύει την αναξιοκρατία και την έκπτωση της αριστείας στην Ελλάδα, όμως πιστεύει πως η χώρα μας διαθέτει την ικανότητα να γίνει μία από τις πλέον ευημερούσες χώρες του κόσμου, αν αξιοποιήσει το ταλέντο και τις δεξιότητες σοβαρών επιστημόνων και αν εστιάσει αυστηρά στην αξιοκρατία και στην αριστεία.
«Η έλλειψη αριστείας είναι η κύρια αιτία που δεν μπορεί η χώρα μας να αξιοποιήσει τους ανθρώπους της και αυτή είναι μια κατάσταση που δυστυχώς ανατροφοδοτείται. Η έκπτωση της αριστείας δημιουργεί περισσότερη έλλειψη αριστείας.

Νομίζω ότι ζούμε σε εποχή σκοταδισμού. Έχουμε ακόμη δημοκρατία δηλ. μπορούμε να ασκούμε τα δικαιώματά μας, αλλά παρατηρώ ότι οι επικρατούσες δομές εξακολουθούν να είναι ασφαλείς στη φαυλότητά τους και ίσως είναι και πολύ ενδιαφέρον το ότι καταφέρνει να υπάρχει ακόμη αυτή η δημοκρατία. Μοιάζει σχεδόν ειρωνικό.

Σκοπός της δημοκρατίας είναι να αναδεικνύει την αριστεία, η οποία με τη σειρά της υπερασπίζεται τη δημοκρατία.

Αν η δημοκρατία καταστρέψει την αριστεία, τότε ποιος θα την υπερασπιστεί;

Ζούμε ίσως σε μια μορφή εικονικής, μιας άκυρης δημοκρατίας, όπου υπάρχουν τα δικαιώματα αλλά δεν υπάρχει ουσία.

Έτσι ο κόσμος δεν αλλάζει, δεν πάει μπροστά, δεν εξελίσσεται, δεν βελτιώνεται και παραμένει σε τέλμα ανακυκλώνοντας την παθογένεια, υποστηρίζει ο Έλληνας επιστήμονας.

Σύμφωνα με έρευνά του, από τα περίπου 20 εκατομμύρια επιστήμονες που έχουν κάνει τουλάχιστον μία επιστημονική δημοσίευση, το 1% (περίπου 200.000) έχει ελληνικά ονόματα.

Αν εστιάσει κάποιος μόνο στους κορυφαίους επιστήμονες (εν ζωή ή όχι), το ποσοστό των Ελλήνων πλησιάζει το 3%, που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό δεδομένου ότι οι Έλληνες αποτελούν λιγότερο από το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Από αυτούς τους Έλληνες του 3%, μόλις ένας στους επτά (14%) έζησε ή ζει στην Ελλάδα, ενώ όλοι οι άλλοι (86%) στο εξωτερικό.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι Έλληνες επιστήμονες μεγαλουργούν στο εξωτερικό. Υπάρχει απάντηση. Καταρχήν το δείγμα είναι σαφώς επιλεγμένο. Δε φεύγει οποιοσδήποτε. Φεύγει αυτός που έχει και λίγο το δαίμονα μέσα του για να τον σπρώξει να «αποδράσει».

Αυτοί που φεύγουν είναι λοιπόν μάλλον επιλεγμένοι, ανήσυχοι, με περισσότερα ενδιαφέροντα και όρεξη, με διάθεση να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες και να ξεκινήσουν από το μηδέν σε ένα περιβάλλον ξένο και εχθρικό πολλές φορές.

Ο άλλος παράγοντας είναι πως αν αυτός ο άνθρωπος βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον, αν έχει όρεξη, αν διακρίνεται από δημιουργικότητα, αν θέλει να πετύχει κάτι παραπάνω και προτίθεται να δουλέψει από το πρωί ως το βράδυ, τότε έχει τα μέσα, την υποστήριξη, την αναγνώριση, τη χρηματοδότηση και άλλους έξυπνους ανθρώπους γύρω του για να αλληλεπιδράσει , για να τον εμπνεύσουν και να τους εμπνεύσει, υπάρχει το υπόστρωμα για να ανθίσει αυτή η προσπάθεια του.

Αλλά και στην Ελλάδα μπορεί να γίνει αυτό, από ο, τι λέει η προσωπική μου εμπειρία, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο. Όμως σήμερα ο παγκόσμιος ερευνητικός ιστός είναι μια ανοικτή κοινότητα, δεν υπάρχουν στεγανά, μπορεί να κάνει κανείς έρευνα από όποιο σημείο του πλανήτη βρίσκεται, μπορεί να συνεργαστεί με οποιονδήποτε, δεν είναι περιορισμένος.

Σημασία κατά τον καθηγητή έχει το αν η Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα την κάνουν ελκυστική για ανθρώπους που θέλουν να παραμείνουν ή να επιστρέψουν για ρεαλιστικούς και όχι για «ποιητικούς» λόγους.

Εγώ θεωρώ ότι έμεινα στην Ελλάδα δέκα χρόνια (δίδαξε στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων) για ποιητικούς λόγους και όχι για ρεαλιστικούς.

Έβλεπα το χάος γύρω μου και εμπνεόμουν από αυτό να συνεχίσω, αλλά αυτό είναι μια ψυχοπαθολογική κατάσταση. Δεν μπορείς να περιμένεις από το μέσο άνθρωπο να εμπνέεται από τις δυσκολίες και από το χάος.

Κάποιος που αποφασίζει να γυρίσει στα ελληνικά πανεπιστήμια, τις περισσότερες φορές αποφασίζει να διασχίσει την έρημο Γκόμπι.

Αν εμπνέεται από αυτό (υπάρχουν πολλοί που εμπνέονται κι εγώ εμπνεόμουν από αυτό) διασχίζουν την έρημο Γκόμπι, βιώνουν μια εξαιρετικά πλούσια εμπειρία και την εκμεταλλεύονται με διάφορους τρόπους είτε επιστημονικά είτε γράφοντας ποίηση. Αλλά δε μπορώ να πω στο μέσο άνθρωπο πήγαινε να διασχίσεις την έρημο Γκόμπι. Πρέπει να είμαι ρεαλιστής μαζί του.

Ο καθηγητής δηλώνει πως λατρεύει την πατρίδα του και πως ουσιαστικά δεν την έχει εγκαταλείψει ποτέ, αφού η ψυχή του παραμένει εδώ.

Στην Ελλάδα θα ήμουν διατεθειμένος να γυρίσω και σωματικά αν έβλεπα ότι η χώρα μου έχει όραμα αριστείας και είναι διατεθειμένη να απαντήσει σε προκλήσεις με έναν τρόπο καινούργιο, δυναμικό, διαφορετικό, καινοτόμο. Θα πήγαινα οπουδήποτε υπάρχει αυτό το περιβάλλον, ένα περιβάλλον όπου αμφισβητείς τον ίδιο σου τον εαυτό σου γιατί θέλεις να πετύχεις το ακόμη καλύτερο. Αυτό, δυστυχώς, δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Υπάρχουν κάποιες νησίδες, κάποιοι άνθρωποι που προσπαθούν, απομονωμένοι, βαλλόμενοι πανταχόθεν, περιθωριοποιημένοι σε καθεστώς διωγμού ή σε μια κατάσταση μόνιμης εσωτερικής εξορίας, αλλά η επικρατούσα δυναμική δεν είναι δυναμική αριστείας, είναι ακριβώς το αντίθετο.

Η Ελλάδα χρειάζεται όραμα και όχι ηγέτες

Ο κορυφαίος επιστήμονας έχει δηλώσει επανειλημμένα πως «δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα» χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητα μια αντίφαση, αφού εξελικτικά δεν υπάρχει κάποιο όριο στη γνώση που ο ίδιος να μπορεί να διακρίνει, δεν υπάρχει «ταβάνι», όπως συνηθίζεται να λέγεται.

Αν σκεφτούμε τι ξέραμε 50 χρόνια πριν σε σχέση με αυτά που γνωρίζουμε σήμερα, δεν έχω λόγο, κατά αντιστοιχία να μη πιστεύω ότι αυτά τα δύο ή τρία ή πέντε πράγματα που ξέρω, σε πενήντα χρόνια από τώρα θα είναι σχεδόν ένα τίποτε. Ελπίζω δηλαδή να είναι τίποτε.

Το άσχημο θα είναι αν μετά από 50 χρόνια ξέρουμε τα ίδια ή και λιγότερα. Έχει συμβεί στην διαδρομή της Ιστορίας.

Εύχομαι και ελπίζω να μη ξαναζήσουμε Μεσαίωνα, λέει χαρακτηριστικά και συμφωνεί με όσους υποστηρίζουν πως η Ελλάδα, αλλά και γενικότερα ολόκληρος ο κόσμος πάσχει από έλλειψη οράματος και όχι ηγετών.

Δεν περιμένω από κανέναν ηγέτη να σώσει την Ελλάδα ή την Ευρώπη ή ολόκληρο τον πλανήτη. Πιστεύω ότι οι εποχές των ηγετών έχουν ξεπεραστεί. Οι ηγέτες ίσως χρειαζόντουσαν κάποτε για να οδηγήσουν στρατούς να πολεμήσουν στη Τροία. Στις μέρες μας πιστεύω μόνο σε, πολλούς σε αριθμό, έντιμους πολίτες επιστήμονες, σοβαρούς, γνώστες, καλά πληροφορημένους, ειδικούς που μπορούν να πουν με βεβαιότητα τι ξέρουμε και τι δε ξέρουμε.

Δεν περιμένω από αυτούς που βγαίνουν στα κανάλια και στα μπαλκόνια να μας σώσουν.

Περιμένω από ανθρώπους με ήπιο, σοβαρό και τεκμηριωμένο λόγο να δαμάσουν, να μεταφέρουν και να ερμηνεύσουν τη σωστή πληροφορία.
Μπορεί να ακούγεται λιγάκι ταπεινό αυτό, ίσως και βαρετό και μπορεί να σου πει κάποιος ότι θέλεις άλλον έναν τεχνοκράτη. Δε θέλω άλλον ένα τεχνοκράτη, θέλω πολλούς τεχνοκράτες, θέλω εκατομμύρια. Τότε μπορούμε να μιλάμε για μια άλλης μορφής κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει όλη αυτή η παραπληροφόρηση και η αχρηστία που επικρατεί.

Ίσως σε κάποιες κοινωνίες να μη πραγματοποιηθεί αυτό και να χαθούν, να σβήσουν. Σε άλλες ίσως να γίνει και να καταφέρουν να προχωρήσουν.
Ο καθηγητής Ιωαννίδης αποφεύγει να κάνει προβλέψεις για την Ελλάδα και δεν το διακινδυνεύει.

Στις προβλέψεις μου έχω πέσει πάντα έξω, άρα δε θα διακινδυνεύσω άλλη μια, δε θέλω να κάνω πρόβλεψη. Τα στοιχεία όπως που έχουμε είναι τραγικά. Παρόλα αυτά δε θέλω να χάνω την ελπίδα ότι μπορεί να προκύψει κάτι καλό.

Κανένα επιστημονικό μοντέλο δε μπορεί να λειτουργήσει πλήρως όταν έχουμε να κάνουμε με κοινωνίες ανθρώπων.

Κρατάω την ελπίδα ότι η Ελλάδα δεν θα ανήκει σε αυτές τις κοινωνίες που θα σβήσουν, αλλά δεν μπορώ και να το αποκλείσω. Μπορεί σε 50 χρόνια να μην υπάρχει η Ελλάδα ως χώρα, είναι μια πιθανή εξέλιξη και θα έλεγα ότι είναι μια αρκετά πιθανή εξέλιξη.

Μπορεί όμως και να σωθεί από κάποιον που δεν έχει γεννηθεί ακόμη ή από κάποιον που αυτή τη στιγμή σκέφτεται κάτι καινοτόμο. Άρα λοιπόν υπάρχει αυτό το στοιχείο της αβεβαιότητας.

Νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία θα δώσει την ευκαιρία στον εαυτό της να πάρει το ρίσκο. Εδώ έδωσε την ευκαιρία σε τόσους αδαείς, σε τόσους μέτριους και άχρηστους που την εξουσιάζουν τόσα χρόνια, γιατί να μη δώσει την ευκαιρία σε πέντε, δέκα, εκατό, χίλιους ανθρώπους να πάρουν το ρίσκο και ίσως τελικά να είναι εκείνοι που θα καταφέρουν να την τραβήξουν προς τα πάνω, ως σύνολο και όχι ως μονάδες.

Γιάννης Ιωαννίδης: διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Πρόληψης Ασθενειών (Prevention Research Center) στο πανεπιστήμιο Stanford και ταυτόχρονα καθηγητής Παθολογίας, Έρευνας και Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής στο ίδιο πανεπιστήμιο.

Το πρόβλημα τους είναι η Δημοκρατία (μία είναι η Δημοκρατία).

Θα αποφασίσεις κάποτε Ελληνίδα και Έλληνα πολίτη να ξαναγράψεις την Δημοκρατία και να ξαν’ εφαρμόσεις την Δημοκρατία ;;;

Πότε θα καταλάβεις ότι ήμαστε οι μόνοι (οι Έλληνες) που θα ανεχτούν να το κάνουν αυτό.

Όχι γιατί θέλουν, αλλά γιατί φοβούνται, φοβούνται τους δικούς τους πολίτες, μέσα στα δικά τους Κράτη.

Αλήθεια πότε θα αποφασίσεις να Ελευθερωθείς ;;;

To αξιοθαύμαστο είναι, πως έχεις δίκιο και άδικο ταυτόχρονα, χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει κάποιος και ούτε εσύ φυσικά, ποιό υπερισχύει του άλλου.Το δίκιο ή το άδικο?

Αυτό συμβαίνει επειδή, ευρίσκονται όλα σαν αχταρμάς στο μυαλό σου.
Δεν φαίνεσαι να δίνεις την πιθανότητα στο μυαλό σου, να σκεφθεί ότι γράφει μαλακίες, αλλά δεν του δίνεις εξ'ίσου και την πιθανότητα να σοβαρολογεί.

Το κάθε θέμα που θίγεις, έχει πολλές προεκτάσεις και επιδέχεται πολλών αμφιβολιών.Αυτό δεν σημαίνει πως είναι 100% μαλακία, αλλά ούτε και 100% σοβαρότητα.

Αρα τι μένει?
Η μέση οδός.Αυτή που θα σου δώσει το χρόνο της διαλογής του σωστού από το λάθος.Δεν είναι όλα σωστά, αλλά δεν είναι κι όλα λάθος.

Λίγη κριτική αντίληψη χρειάζεται Sol-Mix,σε συνδυασμό με λίγη εφυϊα.Δοκίμασε και θα αναθεωρήσεις μόνος σου αρκετά από τα γραπτά σου.

οι πηγές σου λοιπόν είναι της πλάκας και συνωμοσιολογικές...

Τι παράξενο βλέπετε εσείς στην παρακάτω είδηση:

Πήρε διδακτορικό σε ηλικία 102 ετών!

Για μένα δεν είναι το θάρρος και το κουράγιο της αξιαγάπητης γηραιάς κυρίας, που τόσο θα ήθελα να ήταν η γιαγιά μου. Ούτε ο ζήλος, τα έργα και η επιστημονική της κατάρτιση. Για μένα είναι αυτό:

Η Ίνγκεπορτ δημιούργησε την πρώτη κλινική για νεογνά στο Charit Hospital του Βερολίνου. Παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει με το σπαθί της την επαγγελματική καταξίωση, δεν ξέχασε ποτέ την αδικία σε βάρος της από το ναζιστικό καθεστώς.

Με τη βοήθεια του γιου της, Τόμας, ο οποίος έγινε καθηγητής Ιατρικής στο Χάρβαρντ, έφερε το θέμα στον πρύτανη του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Εκεί, όμως, συνάντησε γραφειοκρατικά εμπόδια, αφού ο φάκελός της είχε χαθεί στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αντί να δεχθεί ένα τιμητικό δίπλωμα, η Ίνγκεπορτ επέλεξε να δώσει ξανά εξετάσεις. Μόνο που λόγω της προχωρημένης ηλικίας της, η όρασή της δεν της επέτρεπε να μελετήσει και χρειάστηκε τη βοήθεια φίλων των παιδιών της που της μετέφεραν μέσω τηλεφώνου όσα στοιχεία ήθελε να βρει μέσω του διαδικτύου.

Η επιμονή της τη δικαίωσε και το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου την ενημέρωσε πως θα λάβει το διδακτορικό της σε τελετή που θα πραγματοποιηθεί στις 9 Ιουνίου.

Διανύοντας το 102ο έτος της ηλικίας της, η Ίνγκεπορτ Ράποπορτ θα γίνει η γηραιότερη που θα λάβει διδακτορικό στην Ιατρική και το όνομά της θα γραφτεί στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Σημειώνεται ότι το προηγούμενο ρεκόρ αφορούσε 97χρονο.

Η κυρία αυτή ενώ μπορούσε να πάρει ενα τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα για να το κρεμάσει στο τοίχο της, να το δείχνει στους φίλους της ή να το κοιτάει μέχρι να κλεισει τα μάτια, προτίμησε να γυρίσει στο χρόνο 77 έτη πίσω, σαν άλλος Dr. Emmett Brown. Και να αποδείξει οτι ο τρόπος να γίνεις επιστήμονας είναι ένας. Αυτός που χτίζεται πάνω στις πλάτες των γιγάντων της επιστήμης, και όλων αυτών που τους ακολούθησαν. Οχι να προσπαθείς να ξεγελάσεις μερικούς ανθρώπους απο το ίντερνετ, και για κακή σου τύχη να γνωρίζουν τι σημαινει επιστήμη, ενώ εσύ δεν θα μάθεις ποτέ.

quote:

---

Τι προτείνεις εν ολίγοις, αποχή; τα όπλα κι επανάσταση; τι;

---

quote:

---

Τίποτα περισσότερο από το ξεκίνημα μιας προσπάθειας για το ξανά γράψιμο της Δημοκρατίας ξεκινώντας από λευκές σελίδες

---

quote:

---

Αιθηρ
Η Δημοκρατία δεν έχει κανένα πρόβλημα, ακόμα και οι νόμοι της είναι μια χαρά... αρκεί να εφαρμοστούν

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Η δημοκρατία δεν εφαρμόζεται κατόπιν "απαίτησης" των πολιτών...

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Το κακό με την δημοκρατία είναι ότι την θυμόμαστε όταν τελειώνουν τα δανεικά, μας παίρνουν το σπίτι, χάνουμε την δουλειά μας ή μας μειώνουν την σύνταξη.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Σου απάντησε ο Heretic

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr