Η Γήινη οικονομική – κοινωνική – πολιτική πραγματικότηταΗ Τραπεζική (χρήμα) αλητεία
« Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του». (Rothschild).
«Η κεντρική μας τράπεζα, η οποία είναι ο πραγματικός εχθρός μας, (ελέγχεται από τους Rothschild και τη Fed) βρίσκεται στο δρόμο να καταστρέψει την οικονομία της χώρας μας, επειδή ακολουθεί εντολές από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Θα πρέπει να επιστρέψουμε στο τέλος του 2016, σε μία κλασσική οικονομία, στην εθνικοποίηση του ρουβλίου και στο τέλος του καθεστώτος των συναλλαγματικών αποθεμάτων, στο «De-offshoring». (Vladimir Putin)
Στα δυτικά οικονομικά πανεπιστήμια πλέον σπάνια διδάσκονται μαθήματα μακροοικονομίας που έχουν άμεση σχέση με το χρήμα, ευρύτερα με τη δημιουργία του από το πουθενά, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών σε ποσοστό της τάξης του 10% με το πάτημα ενός κουμπιού, κυρίως όμως από τις εμπορικές, σε ποσοστό 90%, μέσω της παροχής δανείων (οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδότησης των δανείων και τις έκδοσης ηλεκτρονικού χρήματος, οπότε δεν δικαιούνται τόκους).
Με τον μαγικό αυτό τρόπο πάντως οι άνθρωποι μετατρέπονται σε «σκλάβους χρέους», ενώ το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται κυρίως στο δολάριο, έχει αναδειχθεί στον απόλυτο κυρίαρχο του σύμπαντος, επίσης, στο βασικότερο στήριγμα της αμερικανικής ηγεμονίας στον πλανήτη.
Στα πλαίσια αυτά, δεν είναι μόνο η Ρωσία ή Βραζιλία (είδατε τι γίνετε στην Βραζιλία) και η Κίνα, οι οποίες προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τις υποχρεώνει να υπακούουν στις εντολές της υπερδύναμης, για να μην γίνουν στόχος των χρηματοπιστωτικών της επιθέσεων. Κάτι ανάλογο προσπαθεί επίσης η Ελβετία, με την υιοθέτηση του πλήρους χρήματος, ενώ όλο και περισσότερα κράτη επιθυμούν να ανακτήσουν το προνόμιο της έκδοσης χρημάτων, το οποίο έχουν παραδώσει στις κεντρικές τράπεζες που ελέγχονται από το σύστημα της BIS.
Στα πλαίσια αυτά έχει ενδιαφέρον ο ιδιαίτερος τρόπος, με τον οποίο διδάσκονται τα μακροοικονομικά στη Ρωσία, σε μία χώρα που προετοιμάζεται να διεξάγει τη μάχη των μαχών εναντίον του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και του δολαρίου, στην προσπάθεια της να δημιουργήσει έναν δεύτερο, εναλλακτικό πόλο στον πλανήτη (ή μήπως να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη).
Το σύστημα της δημιουργίας χρεών
Το «μάθημα» ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι, τα βασικότερα εξαγωγικά προϊόντα της Ρωσίας είναι το πετρέλαιο, καθώς επίσης το φυσικό αέριο, οι υδρογονάνθρακες. Στη συνέχεια αναφέρει πως στη διαδικασία της μετατροπής των φυσικών πόρων της σε χρήμα, συμμετέχουν οι κεντρικές τράπεζες των δύο χωρών: η Fed, καθώς επίσης η Τράπεζα της Ρωσίας, οι οποίες φαίνονται μεν όμοιες μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ειδικότερα, μια θεωρητικά μικρή διαφορά μεταξύ τους, αλλάζει εντελώς την εικόνα, όπου εν πρώτοις οφείλει να γνωρίζει κανείς πως το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. είναι τεράστιο, πλησιάζοντας σήμερα τα 20 τρις $, ενώ της Ρωσίας υπολογίζεται στα 885 δις $. Βέβαια, εάν υπολογίσει κανείς το σημερινό ΑΕΠ της Ρωσίας σε δολάρια, το οποίο κατέρρευσε στα 1,23 τρις $ το 2015 σύμφωνα με το ΔΝΤ (τώρα σωθήκαμε), από 2,01 τρις $ το 2013, λόγω της υποτίμησης του ρουβλίου, θα διαπιστώσει πως από το 44% του ΑΕΠ της εκτοξεύθηκε στο 72% σε όρους δολαρίου πάντα, όταν μερικά χρόνια πριν ήταν κάτω του 10% του ΑΕΠ, αφού είχε σχεδόν μηδενισθεί το 1998, όταν χρεοκόπησε.
Ένα επόμενο χαρακτηριστικό τώρα των δημοσίων χρεών των Η.Π.Α. είναι η ραγδαία αύξηση τους, αφού στις αρχές του 2014 ήταν «μόλις» 15 τρις $,οπότε εύλογα αναρωτιέται κανείς από πού προέρχονται αυτά τα χρέη, στα χέρια ποίον είναι τελικά.
Για να το ερμηνεύσουμε οφείλουμε να γνωρίζουμε πως οι Η.Π.Α. εκδίδουν κρατικά ομόλογα, όπως όλες οι άλλες χώρες, μέσω των οποίων δανείζονται χρήματα. Εν τούτοις, δεν μπορούν να δημιουργήσουν χρήματα από το πουθενά, αφού αυτό δεν αποτελεί προνόμιο του αμερικανικού δημοσίου, αλλά της Fed, κάτι που συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες. Παραδόξως λοιπόν τα σύγχρονα κράτη μπορούν να κάνουν τα πάντα, εκτός από ένα: να τυπώνουν μόνα τους χρήματα, όπως συνέβαινε στο απώτερο παρελθόν.
Περαιτέρω, όταν οι Η.Π.Α. έχουν έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό τους, το οποίο υπολογίζεται στα 500 δις $, το υπουργείο οικονομικών εκδίδει ομόλογα, τα «πουλάει» στη Fed η οποία, με το πάτημα ενός κουμπιού, εμβάζει δολάρια στο κράτος, ίσα με την αξία των ομολόγων που εκδίδει (500 δις $). Τα χρήματα αυτά τα δημιουργεί η Fed από το πουθενά, χωρίς κανένα αντίκρισμα, όπως ένας μάγος (π.χ. ο Χουντίνι), φυσικά όχι σε φυσική μορφή, αλλά ηλεκτρονικά στον υπολογιστή, με έναν αριθμό που συνοδεύεται από τα αντίστοιχα μηδενικά (και για πάτημά του κουμπιού η Fed παίρνει τόκους !!!!).
Με τον απλό αυτό τρόπο τώρα το κράτος αποκτά τα χρήματα που χρειάζεται, για να χρηματοδοτήσει όλες του τις κοινωνικές δραστηριότητες, τα αμυντικά του προγράμματα, καθώς επίσης όλες τις υπόλοιπες δημόσιες δαπάνες του. Επειδή όμως στο καπιταλιστικό σύστημα δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν, οι Η.Π.Α. δίνουν έναντι αυτών των χρημάτων στη Fed, ομόλογα, υποσχετικές πληρωμής δηλαδή του δανείου των 500 δις $ που εισέπραξαν, συν τους τόκους που χρεώνει η κεντρική τράπεζα.
Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει αμέσως η εξής απορία: αφού το κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει χρήματα από το πουθενά, από πού βρίσκει αυτά, με τα οποία πληρώνει τους τόκους; Η απάντηση είναι φυσικά απλή: από τον ίδιο οργανισμό, από την κεντρική τράπεζα, γεγονός που όμως σημαίνει ότι, για να πληρώνει τα παλαιά χρέη του δημιουργεί συνεχώς καινούργια.
Πρόκειται επομένως για ένα σύστημα, το οποίο καθιστά αδύνατη την εξόφληση των χρεών, επιτρέποντας μόνο την εξυπηρέτηση τους, έως εκείνη τη χρονική στιγμή που δεν είναι πλέον δυνατή και χρεοκοπούν τα κράτη. Για τις Η.Π.Α. βέβαια που πληρώνουν τα εξωτερικά χρέη τους με δολάρια που η κεντρική τους τράπεζα δημιουργεί από το πουθενά, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ενδεχόμενο, εκτός εάν χάσουν το συγκεκριμένο τους προνόμιο, το οποίο είναι μεν επίσης προνόμιο του ευρώ (άρθρο), αλλά όχι των επί μέρους χωρών της Ευρωζώνης.
Το παραπάνω περιγραφόμενο σύστημα παράγει διαρκώς νέα χρέη, τα οποία δεν μειώνονται ποτέ. Αντίθετα, τα χρέη αυξάνονται συνεχώς, ενώ αποκρύπτονται έμμεσα με τη βοήθεια της μεθόδου μέτρησης τους, ως ποσοστό επί του εκάστοτε ΑΕΠ και όχι ως απόλυτο μέγεθος. Για να παραμείνει βέβαια κρυφή η συγκεκριμένη διαδικασία, απαιτείται η συνεχής αύξηση του ΑΕΠ, οπότε η ανάπτυξη, χωρίς την οποία το καπιταλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει.
Γνωρίζοντας πως οι Η.Π.Α. χρωστούν σχεδόν 20 τρις $, η Ιαπωνία πάνω από 12 τρις $, η Κίνα περί τα 4 τρις $, η Ιταλία πάνω από 2 τρις $, η Γερμανία επίσης πάνω από 2 τρις $ κοκ., είναι σε ποιόν τα χρωστούν όλα αυτά τα κράτη, όπου η απάντηση είναι προφανής: σε αυτούς που τα παράγουν, άρα στις κεντρικές τους τράπεζες, οπότε κατ’ επέκταση στους άγνωστους ιδιώτες τραπεζίτες που στέκονται πίσω από το συγκεκριμένο σύστημα. Οφείλουμε βέβαια να γνωρίζουμε πως γενικότερα στον πλανήτη, τα χρέη των οφειλετών είναι ίσα με τα χρηματικά περιουσιακά στοιχεία των δανειστών, αφού το σύνολο τους είναι πάντοτε μηδέν.
Η εφαρμοζόμενη αλητεία στην Ρωσία και όχι μόνο.
Όπως αναλύσαμε παραπάνω, οι Η.Π.Α. μπορούν να δανείζονται χρήματα από την κεντρική τους τράπεζα, η Ρωσία όμως όχι. Εάν τώρα κανείς διαβάσει τους νόμους που ισχύουν για την κεντρική τράπεζα της Ρωσίας, θα βρει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ειδικότερα, υπάρχει ένας κατάλογος πολλών κρατών, από τα οποία η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράσει ομόλογα, όπου όμως δεν συναντάει κανείς το όνομα της Ρωσίας. Εκτός αυτού υπάρχει μία παράγραφος, η οποία απαγορεύει στην κεντρική τράπεζα να δανείζει το κράτος, όπως άλλωστε συμβαίνει επίσης στην Ευρωζώνη με την ΕΚΤ.
Με απλά λόγια, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας μπορεί να χρηματοδοτήσει τις Η.Π.Α., την Ιαπωνία, τη Βρετανία κοκ. αγοράζοντας ομόλογα του δημοσίου τους, αλλά όχι την ίδια της τη Ρωσία, οπότε εύλογα δημιουργείται το ερώτημα, ποιά συμφέροντα εξυπηρετεί η λειτουργία της. Η λογική απάντηση είναι προφανώς το ότι, εξυπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων των χωρών, τα ομόλογα των οποίων αγοράζει: άρα των Η.Π.Α., της Βρετανίας, της Ιαπωνίας κλπ., αλλά όχι της Ρωσίας.
Τέλος, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας δεν μπορεί να δημιουργήσει χρήματα από το πουθενά, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις επί μέρους κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης. Ουσιαστικά λοιπόν, πάντοτε σύμφωνα με το Ρώσο, λειτουργεί σαν ένα απλό ανταλλακτήριο νομισμάτων, για παράδειγμα ως εξής: Η Ρωσία εξάγει πετρέλαιο στις διεθνείς αγορές, ενώ οι Η.Π.Α. παρέχουν δολάρια έναντι αυτού, οπότε η αντίστοιχη ποσότητα δολαρίων εισρέει στη Ρωσία, μέσω των πετρελαϊκών της εταιρειών, καταλήγοντας στο χρηματιστήριο της. Εντός της Ρωσίας δεν διενεργούνται πληρωμές σε δολάρια, αλλά σε ρούβλια.
Τι συμβαίνει τότε στο χρηματιστήριο; Ο βασικός αγοραστής των δολαρίων εδώ είναι η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας, η οποία καθορίζει την ισοτιμία τους με το ρούβλι, ενώ αγοράζει όλα τα δολάρια που εισρέουν στη χώρα έναντι ρουβλίων, τα οποία δημιουργεί επίσης από το πουθενά (θυμάστε το κουμπί του Χουντίνι), συγκεντρώνοντας τα στα συναλλαγματικά της αποθέματα. Εν τούτοις, αφενός μεν τα συναλλαγματικά αποθέματα δεν ανήκουν στη Ρωσία, αλλά στην κεντρική της τράπεζα που δεν είναι στην ιδιοκτησία του κράτους και δεν ελέγχεται από αυτό, αφετέρου δεν δημιουργεί τα ρούβλια όπως η Fed.
Ειδικότερα, η Fed δημιουργεί από το πουθενά όσα χρήματα χρειάζονται οι Η.Π.Α., ανεξάρτητα από το εκάστοτε ύψος τους, ενώ η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας δημιουργεί τόσα ακριβώς χρήματα, όσα για να αγοραστούν όλα εκείνα τα δολάρια που εισέρχονται στη Ρωσία από τις εξαγωγές της.
Το σύστημα αυτό ονομάζεται «καθεστώς επιτροπής συναλλάγματος» (currency board), το οποίο φυσικά δεν έχουν οι Η.Π.Α., αλλά ούτε οι άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες των G7,οι οποίες είναι οι μοναδικές που διαθέτουν πραγματικές κεντρικές τράπεζες, ως δανειστές ύστατης ανάγκης, ενώ η ισοτιμία των νομισμάτων τους δεν καθορίζεται από καμία επιτροπή, αλλά από τις ελεύθερες αγορές.
Συνεχίζοντας, το σύστημα αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κυκλοφορούν τόσα χρήματα στη Ρωσία, όσα είναι τα συναλλαγματικά της αποθέματα, αποτελούμενα από δολάρια, ευρώ, γεν, ελβετικά φράγκα, στερλίνες, χρυσό κοκ. Παλαιότερα βέβαια τα αποθέματα αυτά ήταν αποκλειστικά σε χρυσό, ενώ σήμερα ο χρυσός είναι ένα μικρό μόνο μέρος τους, συνήθως κάτω του 10%. Όσον αφορά την υλική ποσότητα των ρουβλίων, είναι σε σχέση με τις ανάγκες ρευστότητας, ενώ, όταν αυξάνεται, με σταθερά τα συναλλαγματικά της αποθέματα, τότε ουσιαστικά υποτιμάται αντίστοιχα το ρούβλι.
Τι κάνει τώρα η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας με τα συναλλαγματικά της αποθέματα σε νομίσματα άλλων χωρών; Απλούστατα, αγοράζει τα κρατικά ομόλογα που εκδίδουν, οπότε χρηματοδοτεί τις Η.Π.Α., τη Βρετανία, την Ευρωζώνη, την Ιαπωνία κλπ. Το γεγονός αυτό συμβαίνει, επειδή η διατήρηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε νομίσματα ή σε χρυσό δεν αποδίδει τόκους, οπότε όλες οι χώρες προτιμούν τα έντοκα ομόλογα, ιδίως δε τα αμερικανικά, λόγω της μεγάλης ρευστότητας τους (ειδικά σήμερα, όπου τα γερμανικά ή τα ιαπωνικά έχουν σχεδόν μηδενικές αποδόσεις, λόγω της πολιτικής της ποσοτικής διευκόλυνσης που ακολουθούν οι κεντρικές τους τράπεζες).
Η ρευστότητα τώρα αυτή προέρχεται παραδόξως από το μέγεθος του αμερικανικού χρέους, καθώς επίσης από τη μεγάλη ποσότητα ομολόγων που εκδίδουν οι Η.Π.Α., για να καλύπτουν τα υπερβολικά ελλείμματα τους.
Περαιτέρω, τα μόνα αληθινά συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας, όπως των άλλων κρατών, είναι αυτά σε χρυσό, τα οποία ευρίσκονται πράγματι σε κάποιο κτίριο στη Μόσχα ή αλλού. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά κάποιοι αριθμοί με μηδενικά στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές των Η.Π.Α., αφού δεν υπάρχουν πουθενά αποθήκες γεμάτες με δολάρια ή με ομόλογα. Ουσιαστικά λοιπόν πρόκειται για ανύπαρκτα, εικονικά χρήματα, επίσης εάν σκεφθεί κανείς ότι, πολλά από τα αποθέματα χρυσού των δυτικών χωρών, ιδίως της Γερμανίας, φυλάσσονται στα διάφορα θησαυροφυλάκια της Fed, θα κατανοήσει πως βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος της υπερδύναμης.
Όταν τώρα η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας πουλάει ξένο συνάλλαγμα, δολάρια για παράδειγμα, τότε τα ηλεκτρονικά χρήματα μεταφέρονται από τις αμερικανικές τράπεζες στη ρωσική, γεγονός που συμβαίνει με όλες τις κεντρικές τράπεζες του πλανήτη, οι οποίες λειτουργούν με το ίδιο σύστημα.
Συνοψίζοντας, όταν η Ρωσία πουλάει πετρέλαιο στις διεθνείς αγορές, εισπράττει εικονικά, ηλεκτρονικά δολάρια, τα οποία αγοράζει η κεντρική της τράπεζα, δημιουργώντας ρούβλια από το πουθενά. Στη συνέχεια τα δολάρια αυτά επιστρέφουν στις Η.Π.Α., όπου ανταλλάσσονται με ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, γεγονός που σημαίνει πως όλα τα δολάρια που ανταλλάσσονται στον πλανήτη, είναι ίσα με τα χρέη της υπερδύναμης.
Δηλαδή, με 20 τρις $ περίπου σήμερα, τα οποία είναι χρήματα που δεν έχουν κερδίσει οι Η.Π.Α., αλλά έχουν ήδη καταναλώσει, που δεν προέρχονται δηλαδή από την παραγωγή των εργαζομένων τους, αλλά από το συγκεκριμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα που κυριαρχεί σε ολόκληρη την υφήλιο.
Ως εκ τούτου τόσο από τη Ρωσία, όπως επίσης από όλες τις άλλες χώρες, έχει κλαπεί ένα βασικό δικαίωμα τους: το προνόμιο της δημιουργίας τόσων χρημάτων, όσων έχουν ανάγκη οι οικονομίες τους, η αξιοπρεπής διαβίωση των πολιτών τους. Έτσι, για να μπορέσει σήμερα η Ρωσία να δημιουργήσει 66 ρούβλια, θα πρέπει να εισάγει υποχρεωτικά 1 δολάριο (χθεσινή ισοτιμία),ενώ στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή η Ρωσία πρέπει να εξάγει χρήματα λόγω της πτώσης των τιμών του πετρελαίου, του φυσικού αερίου κλπ., τότε πρέπει να χρησιμοποιήσει τα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής της τράπεζας.
Ειδικότερα, τα συναλλαγματικά αποθέματα οδηγούνται στο χρηματιστήριο, όπου αγοράζονται ρούβλια έναντι δολαρίων, τα οποία (τα δολάρια) στη συνέχεια εγκαταλείπουν τη χώρα για τη διενέργεια των πληρωμών της. Τα ρούβλια τώρα που αγοράζει έναντι δολαρίων η κεντρική τράπεζα, ουσιαστικά τα καταστρέφει, οπότε μειώνεται ανάλογα η συνολική ποσότητα χρήματος στη Ρωσία, γεγονός που επεξηγεί γιατί έχει μειωθεί η ρευστότητα στην αγορά της, όταν ξεκίνησε η κρίση.
Σε τελική ανάλυση λοιπόν τόσο η Ρωσία, όσο και όλες οι άλλες χώρες, πληρώνουν φόρο υποτελείας στις Η.Π.Α., μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως κάποτε οι κατακτημένες από τη Ρώμη, από τους Οθωμανούς κλπ χώρες. Όσο περισσότερα κερδίζει δε μία χώρα από το εξωτερικό της εμπόριο, συνήθως από τις εξαγωγές της στις Η.Π.Α., τόσο περισσότερο φόρο πληρώνει, όπως τεκμηριώνεται από το ύψος των χρεών της υπερδύναμης απέναντι στην Κίνα και στην Ιαπωνία.
Επομένως, έχουν χάσει όλες οι χώρες τον πόλεμο με τις Η.Π.Α., όπου η Ρωσία θεωρεί υπαίτιο της ήττας της τον Γκορμπατσόφ, ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, η ευημερία της Δύσης στηρίζεται κυρίως στο σύστημα που έχει επιβάλλει. Το σύστημα αυτό αποτελεί την ατμομηχανή της προόδου της, η οποία σέρνει όλα τα υπόλοιπα βαγόνια, όπως είναι τα μηχανήματα που παράγει, η τεχνολογία, τα όπλα, οι νεωτερισμοί κλπ.
Ολοκληρώνοντας, η Ρωσία θέλει να απελευθερωθεί από το σύστημα, θεωρώντας το ως μία μεγάλη απάτη εις βάρος της, η Κίνα και οι υπόλοιπες BRICS επίσης. Όποιος όμως σχεδιάζει κάτι τέτοιο, κατηγορείται ως τρομοκράτης ή δικτάτορας, με αποτέλεσμα να δέχεται είτε στρατιωτική είτε οικονομική επίθεση, με στόχο να αποκατασταθεί η δημοκρατία στη χώρα του !!!!
Αυτό συνέβη στη Λιβύη και στο Ιράκ (και οι δύο δολοφονημένοι ηγέτες σχεδίαζαν να σταματήσουν τις συναλλαγές πετρελαίου έναντι δολαρίων), ενώ ο πρόεδρος Putin είναι βέβαιος πως θα έλθει πολύ σύντομα η σειρά του.
Λίγα για μας, για την Ελλάδα.
Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, προκάλεσε πανικό στους δανειστές μας. Ο Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, μιλώντας στη RaiNews24, αποκάλυψε ΚΑΘΑΡΑ, πως τα 220 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 250 δισ. ευρώ της ευρωπαϊκής βοήθειας προς την Ελλάδα, κατέληξαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρότερο ποσοστό τις ιταλικές τράπεζες.
«Δώσαμε στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις τράπεζες» είπε χαρακτηριστικά ο Πρώην πρωθυπουργός, εξηγώντας πως έχουμε ένα ενιαίο νόμισμα, αλλά με εντελώς διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας και οικονομικής ισχύος. «Από μία φτωχή χώρα όπως η Ελλάδα, τεράστια ποσά μεταφέρονται σε μία πλούσια χώρα όπως η Γερμανία μέσω της διαφοράς των επιτοκίων. Η φτωχή χώρα γίνεται όλο και φτωχότερη, η πλούσια χώρα πλουσιότερη» δηλώνει ανοιχτά ο Ντ’ Αλέμα. «Όταν η φτωχή χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τα χρέη έρχονται οι ευρωπαϊκές βοήθειες. Έχουμε δώσει στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρό ποσοστό στις ιταλικές.
Διακόσια είκοσι δισ. ευρώ από τα 250 δισ. ευρώ βοήθειας πήγαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες» σημειώνει το στέλεχος της ιταλικής κεντροαριστεράς και υπογραμμίζει συγκεκριμένα: «Στην πραγματικότητα, όταν λέγεται ότι εμείς πληρώνουμε τις συντάξεις των Ελλήνων -όχι, εμείς πληρώνουμε τις γερμανικές τράπεζες. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια. Είναι χρήματα κάνουν έναν κύκλο, αλλά οι Έλληνες δεν οσφραίνονται ούτε καν την μυρωδιά τους».
Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνει κανείς ανάλογες με τις ποίο πάνω περιγραφόμενες κινήσεις και στην Ελλάδα, οι οποίες βέβαια δεν πρέπει να είναι συνειδητές, αφού οι αναφορές σε εθνικό νόμισμα σημαίνουν ουσιαστικά ότι, η χώρα μας θα έπρεπε να ανακτήσει την ανεξαρτησία της από το τοκογλυφικό δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, εθνικοποιώντας επί πλέον την κεντρική της τράπεζα, όπως σχεδιάζει και η Ρωσία.
Προφανώς ένα τέτοιο εγχείρημα για ένα κράτος που έχει πλέον απολέσει την εθνική του κυριαρχία, ενώ είναι ήδη χρεοκοπημένο, με μηδενική στρατιωτική ισχύ συγκριτικά με την υπερδύναμη (ΗΠΑ), κάτι τέτοιο μοιάζει με ουτοπία, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι και η διαγραφή των υπαρχόντων χρεών, με την βοήθεια του ΟΗΕ κλπ. είναι μάλλον αδύνατη, δεν είδαμε να συμβεί κάτι τέτοιο με την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ την Λιβύη κλπ., η προσωπική μου άποψη είναι, ότι θα ήταν καλλίτερο να γίνουμε 51η πολιτεία των ΗΠΑ, ή η 52η αν μας προλάβει η Ουάσινγκτον, για να γλυτώσουμε, με ένα κουμπί και εμείς, από όλα αυτά.
Αν έχει κανένας άλλος – άλλη να προτείνει άλλη, καλλίτερη λύση, παρακαλώ να το κάνει, «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».
Η κοινωνική αλητεία.
Βαθαίνει και επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο η οικονομική ανισότητα στον κόσμο. Οι 62 πλουσιότεροι κατέχουν περισσότερο πλούτο απ’ ό,τι τα φτωχότερα 3,6 δισ. των ανθρώπων στη Γη. Στη σχετική έκθεσή της η Οxfam, η διεθνής οργάνωση για την καταπολέμηση της φτώχειας, αναφέρει ως βασικούς λόγους τον μηχανισμό εξουσίας και τα προνόμια που στρεβλώνουν το οικονομικό σύστημα, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ των πάμπλουτων και των υπολοίπων. Δυσμενώς λειτουργεί και το διεθνές δίκτυο φορολογικών παραδείσων, το οποίο διευκολύνει τους πάμπλουτους να αποκρύπτουν 7,6 τρισ. $, δηλαδή όσο το ΑΕΠ της Γερμανίας και της Βρετανίας μαζί. Σύμφωνα με την Credit Suisse, το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει περισσότερο πλούτο από όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Η δραματική ανισότητα αποτυπώνεται και στο εξής: το 2010 ήταν 388 τα άτομα τα οποία είχαν πλούτο ισοδύναμο με εκείνον των 3,6 δισ. ανθρώπων του πλανήτη, έναντι των 62 σήμερα. Εκτοτε ο πλούτος τους εκτινάχθηκε 44%, δηλαδή άνω των 500 δισ. δολαρίων, όταν αντίστοιχα τα 3,6 δισ. άνθρωποι υπέστησαν μείωση 41%, δηλαδή άνω του 1 τρισ. $. Η Oxfam επισημαίνει ότι η διογκούμενη οικονομική ανισότητα βλάπτει τους πάντες.
Το Χάσμα μεγαλώνει
Χωρίς να παραβλέπει ότι την περίοδο 1990-2010 μειώθηκε σε παγκόσμια κλίμακα ο αριθμός όσων ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, παρατηρεί ότι εντός κάθε χώρας οξύνθηκε η ανισότητα. Εάν δεν είχε συμβεί αυτό, 200-700 εκατ. άνθρωποι επιπλέον θα είχαν διασωθεί από τη φτώχεια. Στο πλαίσιο αυτό σε όλες σχεδόν τις πλούσιες χώρες και στις περισσότερες αναπτυσσόμενες το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που διοχετεύεται στους εργαζόμενους συρρικνώνεται. Εντός του κόσμου της εργασίας, επιπλέον, το χάσμα είναι τεράστιο. Οι επικεφαλής των αμερικανικών εταιρειών την τελευταία εξαετία είχαν αύξηση 54,3% στον μισθό τους, όταν ο μέσος μισθός των υπαλλήλων τους μόλις που μεταβλήθηκε.
Επιπλέον, από τις 200 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου, που εξέτασε η Οxfam, διαπίστωσε ότι 9 στις 10 είναι παρούσες σε τουλάχιστον έναν φορολογικό παράδεισο. Αυτό το σύστημα φοροαποφυγής απομυζά το κράτος πρόνοιας στη Δύση και αφαιρεί από τις φτωχές χώρες τούς πόρους για την καταπολέμηση της φτώχειας, επισημαίνει η διεθνής οργάνωση. Λόγου χάριν, το 30% του πλούτου των πάμπλουτων Αφρικανών, σχεδόν 500 δισ. $, βρίσκεται σε φορολογικούς παραδείσους, δημιουργώντας απώλειες 14 δισ. $ σε φορολογικά έσοδα. Εάν δεν υπήρχε αυτή η ζημία, θα σώζονταν οι ζωές 4 εκατ. παιδιών και θα προσλαμβάνονταν αρκετοί δάσκαλοι, ώστε κάθε παιδί στην Αφρική να πάει σχολείο.
Η πολιτική 7στερη, αλητεία
«Η φτώχεια είναι σαν τιμωρία για ένα έγκλημα που απλά δεν έχεις διαπράξει».Ιλάι Καμάροφ
«Η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη μορφή βίας» Μαχάτμα Γκάντι.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο από τα κουρέλια, δεν υπάρχει πιο ντροπιαστικό έγκλημα από τη φτώχεια» Τζώρτζ Φαρκιούαρ
6,5 περίπου, από τα 7,301, δισεκατομμύρια του πλανήτη, Άνθρωποι, δηλαδή περίπου το 90%, δηλαδή τα 9/10 του πληθυσμού του πλανήτη, ζουν πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας, με μέσο ετήσιο κατά κεφαλή εισόδημα της τάξης των 1.255 $ Αμερικής.(ΟΗΕ)
2,5 δισεκατομμύριο Άνθρωποι ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, με ημερήσιο εισόδημα μικρότερο από 1 Δολάριο.(ΟΗΕ)
50 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα.(ΟΗΕ)
640 εκατομμύρια παιδιά δεν ζουν σε κανονικά σπίτια.(UNICEF)
300 εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται σε βαθμό που εμποδίζεται η κανονική σωματική και πνευματική τους ανάπτυξη.(UNICEF)
120 εκατομμύρια παιδιά δεν πάνε σχολείο.(UNICEF)
50 εκατομμύρια παιδιά στις πλούσιες χώρες του ΟΟΣΑ ζουν σε συνθήκες φτώχειας, (τριτοκοσμικοί θύλακες μέσα στον Πρώτο κόσμο).(UNICEF)
50 και πλέον εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο είναι ‘ανύπαρκτα’, αφού δεν καταγράφονται κατά τη γέννησή τους, πρόκειται για το 40% περίπου των ετήσιων γεννήσεων στον κόσμο.(UNICEF)
15 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πλήρη ασιτία, δηλαδή από την απόλυτη πείνα.(UNICEF)
300-400 εκατομμύρια παιδιά, αναγκάζονται σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, δουλεία, πορνεία και άλλες παράνομες δραστηριότητες, με αποτέλεσμα τα περισσότερα να πεθαίνουν πριν φτάσουν στην εφηβεία τους.(UNICEF)
1,5 εκατομμύριο παιδιά, τα «αόρατα παιδιά», χάνονται κάθε χρόνο, στα πλοκάμια της μαφίας, των κυκλωμάτων εμπορίας παιδιών (Traffiking)(UNICEF)
Κάθε 3 δευτερόλεπτα σε κάποιο σημείο του πλανήτη πεθαίνει ένα παιδί εξαιτίας της φτώχειας, που σημαίνει 1200 την ώρα και 28800 την ημέρα. (UNICEF)
το 20%, δηλαδή το 1/5 περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού απολαμβάνει το 80%, δηλαδή τα 4/5 του παγκόσμιου πλούτου.(ΟΗΕ)
225 σύγχρονοι Κροίσοι κατέχουν περιουσία μεγαλύτερη της περιουσίας του 50% του παγκόσμιου πληθυσμού.(ΟΗΕ)
πέντε (5) πολυεθνικές εταιρείες ελέγχουν το 90% του παγκόσμιου εμπορίου δημητριακών. (ΟΗΕ)
Μία πολυεθνική, η Μονσάντο, ελέγχει το 91% του παγκόσμιου εμπορίου των σπόρων.(ΟΗΕ)
Δέκα με δώδεκα κολοσσοί ελέγχουν την ενέργεια, δηλαδή την παραγωγή και τη διανομή των ορυκτών καυσίμων στον κόσμο.(ΟΗΕ)
Λιγότερες από 500 διεθνείς επιχειρήσεις ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στον πλανήτη.(ΟΗΕ)
Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ενός χρόνου θα ήσαν αρκετές για την οριστική εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας, αν φυσικά η παραγωγή δεν προσανατολίζονταν στο κέρδος και στον πόλεμο, αλλά στις ανάγκες της ευημερίας του παγκόσμιου πληθυσμού και η διανομή ήταν δίκαιη.(ΟΗΕ)
«Όποιος κλέβει λίγο ρίχνεται στη φυλακή. Όποιος κλέβει σε μεγάλη κλίμακα δέχεται συγχαρητήρια και παίρνει βραβεία για το επιχειρηματικό του πνεύμα». Φερνάντο Σαβατέρ
Όλοι οι πετυχημένοι μαφιόζοι εξελίσσονται νομοτελειακά σε πλούσιους «επιχειρηματίες», εκτός αν είναι εντελώς Νεάντερταλ. Οι περισσότεροι έγιναν πλούσιοι επειδή κατάφεραν εξ αρχής να βγάλουν αρκετά «μαύρα» ή αφορολόγητα χρήματα. Γιατί οι πλούσιοι απεχθάνονται τους φόρους, την ανακατανομή του εισοδήματος τους, πιο πολύ κι από τον θάνατο.
Οι φτωχοί, οι σκλάβοι, δεν έχουν σχεδόν καθόλου επιλογές. Οι φτωχοί και οι άνεργοι δεν μπορούν από μόνοι τους να λύσουν τα προβλήματά τους. Δεν είναι μόνον το ότι υποφέρουν από ακραία υλική αποστέρηση. Όλη τους η ενέργεια είναι διοχετευμένη στην εξεύρεση τρόπων επίλυσης του προβλήματος της καθημερινής επιβίωσης. Οι έχοντες άφθονο ελεύθερο χρόνο και ελευθερία κινήσεων πλούσιοι τοκογλύφοι εξουσιάζουν το λαό για έναν απλούστατο λόγο: η τάξη τους είναι συσπειρωμένη σ’ έναν σκοπό, στην επίτευξη διαρκώς περισσότερου πλούτου και στη διαιώνιση των κοινωνικών ανισοτήτων, ενώ οι φτωχοί είναι μονίμως διασπασμένοι. Σε άνδρες και γυναίκες, θρησκείες, έθνη, πολιτικά κόμματα, ποδοσφαιρικές ομάδες, επαγγελματικές τάξεις. Και συνεχώς συγκρούονται μεταξύ τους για το παραμικρό: για την πίστη, την ιδεολογία, τη σημαία, για το μεροκάματο, για την ίδια τους την επιβίωση.
Πραγματικός «κοινωνικός κανιβαλισμός», όπως συνέβη και κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης χρέους: Οι αστυνομικοί εναντίον των διαδηλωτών. Οι αγρότες εναντίον των φορτηγατζήδων. Οι φορτηγατζήδες εναντίον των εμπόρων. Οι ταξιτζήδες εναντίον των ξενοδόχων. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον των δημοσίων και η συμμορία που ελέγχει το Κομμουνιστικό Κόμμα εναντίον όλων.
Το 1% του πληθυσμού έχει στην κατοχή του το ένα τρίτο του πλούτου. Τα υπόλοιπα δύο τρίτα κατανέμονται με τρόπο που στρέφει το 99% εναντίον αλλήλων: τους μικροϊδιοκτήτες εναντίον των αστέγων, τους λευκούς εναντίον των μαύρων, τους διανοούμενους και τους επαγγελματίες εναντίον των αμόρφωτων και των ανειδίκευτων. Οι ομάδες αυτές κατηγορούν η μία την άλλη και μάχονται μεταξύ τους με τόση σφοδρότητα ώστε δεν αντιλαμβάνονται την κοινή τους θέση: ότι μοιράζονται τα αποφάγια μιας πολύ πλούσιας χώρας.
Την ίδια στιγμή οι ζάπλουτοι, που αντιπροσωπεύουν αυτό το 1%, είναι ενωμένοι, σχεδόν αγαπημένοι, και κάνουν «συγχωνεύσεις», «επιχειρηματικούς και πραγματικούς γάμους» και «κοινά projects». Ούτε ρουθούνι δεν ανοίγει στη δική τους συνομοταξία. Και το πιο φοβερό απ’ όλα είναι ότι παραμένουν ουσιαστικά ανεπάγγελτοι. Δεν έχουν κάποιο «επάγγελμα», που να προσφέρει κάτι στην κοινωνία. «Είναι απλώς πλούσιοι».
Χρειάζονται όμως μια «ανεξάντλητη δεξαμενή φτωχών σκλάβων» για να τους υπηρετούν και να τους εκμεταλλεύονται. Οι φτωχοί απ’ την άλλη κάθονται στριμωγμένοι στη γωνία και περιμένουν τις εξελίξεις ή το αναπόφευκτο. Είναι παγιδευμένοι στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης και δεν έχουν την πολυτέλεια να προβλέπουν τις εξελίξεις. Τσακισμένοι από το μόχθο τρέχουν πανικόβλητοι για να πληρώσουν το νοίκι, το ηλεκτρικό ρεύμα, τους λογαριασμούς, τις δόσεις, για να ταΐσουν τα παιδιά τους.
Την ίδια στιγμή οι πλούσιοι, απερίσπαστοι από τον καθημερινό μόχθο, σχεδιάζουν το μέλλον του κόσμου και δολοπλοκούν ώστε να διαιωνιστεί η κυριαρχία τους. Και δεν εργάζονται οι ίδιοι πάνω σ’ αυτό καθώς έχουν στην υπηρεσία τους μια στρατιά πανέξυπνων συμβούλων, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι «γενίτσαροι», στρατολογημένοι από την τάξη των φτωχών. Τους πληρώνουν ακριβά για να εφευρίσκουν διαρκώς τρόπους για να κρατούν τους φτωχούς κολλημένους στη φτώχεια τους.
Οι φτωχοί, εργαζόμενοι ή μη, δεν έχουν μόνον τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης, αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν και τη συκοφάντηση εκ μέρους των πλουσίων. Τους θεωρούν ανίκανους και υπεύθυνους για τη φτώχεια τους.
Η τάξη των πλουσίων επιστρατεύει επιτελεία από «καλοπληρωμένους ανήθικους γενίτσαρους» επιστήμονες προκειμένου να αποδείξουν πως οι φτωχοί είναι άξιοι της μοίρας τους. Πως δεν είναι απλά «ελαττωματικοί καταναλωτές», αλλά τεμπέληδες, καθυστερημένοι και εκ φύσεως άχρηστοι για να εξελιχθούν. Τελευταία σε προσπαθούν να μας πείσουν πως η φτώχεια είναι γενετικό ελάττωμα απ’ το οποίο δεν μπορεί εύκολα να απαλλαγεί κανείς, γι’ αυτό και θα πρέπει να αφεθεί στη μοίρα του. Ω όποιε ΘΕΕ υπάρχεις, αν υπάρχεις, Τι υποκρισία, Τι αδικία, Τι ανηθικότητα !!!!
«Το πρόβλημα τελικά δεν είναι ούτε οικονομικό, ούτε κοινωνικό, ούτε πνευματικό, ούτε πολιτικό, είναι ΗΘΙΚΟ».
Τι δεν καταλαβαίνετε πόσο καιρό ακόμα, ξαπλωμένοι στον αναπαυτικό καναπέ σας, θα παριστάνετε τους «χρήσιμους ηλίθιους σκλάβους». Αλλάξτε αυτό το ανήθικο κοινωνικό – πολιτικό σύστημα, είναι στο χέρι σας, ήσαστε – είμαστε το 99% του ανθρώπινου πληθυσμού του πλανήτη, ακόμα και τα 10σέγγονα σας - μας, δεν έχουν καμιά ελπίδα αν δεν απελευθερωθείτε από την σκλαβιά που σας έχουν – μας έχουν ήδη επιβάλει, «ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ – ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» ;
Edited by - Sol-Mix on 27/04/2016 13:01:16
Γήινοι και Εξωγήινοι
Απεστάλη: 05/04/2016, 02:19:34
