ESOTERICA.gr Forums !

ESOTERICA.gr Forums !
Κεντρική Σελίδα | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
Όνομα Μέλους:
Password:
Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;
 
 Όλα τα Forums
 .-= Η ΣΟΦΙΑ =-.
 Η ζωη μετα /Η εκπαίδευση στους κόσμους-δωματα
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
 
Συγγραφέας Προηγούμενο Θέμα Θέμα Επόμενο Θέμα  
Black Rose
Μέλος 1ης Βαθμίδας

Greece
73 Μηνύματα
Απεστάλη: 13/05/2002, 22:51:53  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Black Rose  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Το Βιβλίο της Ουράντια

ΦΥΛΛΟ 47 – ΟΙ ΕΠΤΑ ΚΟΣΜΟΙ-ΔΩΜΑΤΑ

Ο Δημιουργός Υιός, όταν ήταν στην Ουράντια, μίλησε για τα «πολλά δώματα στο σύμπαν του Πατρός.» Κατά μία έννοια, όλοι οι πενήντα έξι κόσμοι που περιβάλλουν την Τζερουζέμ είναι αφιερωμένοι στην μεταβατική επιμόρφωση των ανερχομένων θνητών, οι επτά, όμως, δορυφόροι του κόσμου υπ’ αριθμόν ένα είναι πιο συγκεκριμένα γνωστοί ως κόσμοι-δώματα.

Ο κόσμος διέλευσης υπ’ αριθμόν ένα, αυτός καθ’ εαυτός, είναι εντελώς αποκλειστικά αφιερωμένος στις δραστηριότητες των ανερχομένων, όντας το αρχηγείο του σώματος των τελικιστών, των αποσπασμένων στη Σατάνια. Ο κόσμος αυτός τώρα χρησιμοποιείται ως αρχηγείο για περισσότερες από εκατό χιλιάδες ομάδες τελικιστών, ενώ υπάρχουν χίλιες μεγαλυνθείσες υπάρξεις σε κάθε μία από τις ομάδες αυτές.

Όταν ένα σύστημα εγκατασταθεί στο φως και στη ζωή και καθώς οι κόσμοι-δώματα, ένας προς έναν, παύουν να χρησιμεύουν ως σταθμοί εξάσκησης των θνητών, καταλαμβάνονται από τον αυξανόμενο πληθυσμό των τελικιστών, ο οποίος συγκεντρώνεται σ’ αυτούς τους παλαιότερους και ανώτερα τελειοποιημένους κόσμους.

Οι επτά κόσμοι-δώματα βρίσκονται υπό την ευθύνη των μοροντιανών εποπτών και των Μελχισεδέκ. Υπάρχει ένας εν ενεργεία κυβερνήτης σε κάθε κόσμο, ο οποίος είναι άμεσα υπεύθυνος έναντι των κυβερνητών της Τζερουζέμ. Οι συμφιλιωτές της Ουβέρσα διατηρούν το αρχηγείο τους σε κάθε έναν από τους κόσμους-δώματα, ενώ όμορος είναι ο τοπικός χώρος συνάντησης των Τεχνικών Συμβούλων. Οι διευθυντές ανάκλησης και οι ουράνιοι τεχνουργοί διατηρούν ομαδικό αρχηγείο σε κάθε ένα από τους κόσμους αυτούς. Οι σπιρόνγκα λειτουργούν από τον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν δύο και πέρα, ενώ και στους επτά, από κοινού με τους άλλους πλανήτες μεταβατικής επιμόρφωσης και τον αρχηγικό κόσμο, διατίθενται εφ αφθονία οι σπορνέιτζια συνήθους δημιουργίας.

1. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΕΛΙΚΙΣΤΩΝ

Παρά το ότι μόνο τελικιστές και ορισμένες άλλες ομάδες διασωθέντων παιδιών και εκείνων που τα φροντίζουν είναι κάτοικοι του κόσμου διέλευσης υπ’ αριθμόν ένα, έχει ληφθεί μέριμνα για την διασκέδαση όλων των τάξεων των πνευματικών υπάρξεων, των διελαυνόντων θνητών, και των σπουδαστών-επισκεπτών. Οι σπορνέιτζια, οι οποίοι λειτουργούν σε όλους αυτούς τους κόσμους, είναι φιλόξενοι οικοδεσπότες για όλες τις υπάρξεις που μπορούν να αναγνωρίσουν. Έχουν μία ασαφή αίσθηση για τους τελικιστές, αλλά δεν μπορούν να τους οραματισθούν. Πρέπει να τους θεωρούν, εν πολλοίς, όπως εσείς θεωρείτε τους αγγέλους στην παρούσα φυσική σας κατάσταση.

Αν και ο κόσμος των τελικιστών είναι μία σφαίρα εξαίρετης φυσικής ομορφιάς και ασυνήθιστης Μοροντιανής διακόσμησης, η μεγάλη κατοικία του πνεύματος, η οποία βρίσκεται στο κέντρο των δραστηριοτήτων, ο ναός των τελικιστών, δεν είναι ορατός για την αβοήθητη υλική, ή πρώιμη μοροντιανή όραση. Οι μετασχηματιστές της ενέργειας, όμως, μπορούν να διαβιβάσουν* πολλές από τις πραγματικότητες αυτές στους ανερχόμενους θνητούς και από καιρό σε καιρό λειτουργούν με τον τρόπο αυτό, όπως στις περιπτώσεις των συγκεντρώσεων της τάξης των σπουδαστών του κόσμου-δώματος σ’ αυτή την σφαίρα επιμόρφωσης.

Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της εμπειρίας σας στους κόσμους-δώματα, είστε κατά κάποιο τρόπο πνευματικά ενήμεροι για την παρουσία των μεγαλυνθέντων αδελφών σας που κατέκτησαν τον Παράδεισο, αλλ’ αυτό είναι πολύ αναζωογονητικό, από καιρό σε καιρό, να τους αντιλαμβάνεσθε πραγματικά καθώς λειτουργούν στις αρχηγικές τους κατοικίες. Δεν θα οραματισθείτε αυθόρμητα τους τελικιστές, παρά μόνο αφού αποκτήσετε πραγματική πνευματική όραση.

Στον πρώτο κόσμο-δώμα, όλοι οι διασωθέντες πρέπει να περάσουν από τη γονική επιτροπή του γενέθλιου πλανήτη τους. Η παρούσα επιτροπή της Ουράντια συνίσταται σε δώδεκα γονικά ζευγάρια, πρόσφατα αφιχθέντα, οι οποίοι είχαν εμπειρία ως θνητοί ανατρέφοντας τρία, ή περισσότερα παιδιά μέχρι την εφηβική τους ηλικία. Η υπηρεσία στο έργο αυτό γίνεται εκ περιτροπής και είναι, κατά κανόνα, μόνο για δέκα χρόνια. Όλοι εκείνοι οι οποίοι αποτυγχάνουν να ικανοποιήσουν τους επιτρόπους ως προς την γονική τους εμπειρία, οφείλουν να πιστοποιηθούν περαιτέρω υπηρετώντας στην έδρα των Υλικών Υιών στην Τζερουζέμ, ή εν μέρει στον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό του κόσμου των τελικιστών. Ανεξάρτητα, όμως, από τη γονική τους εμπειρία, στους γονείς του κόσμου-δώματος που ανέθρεψαν παιδιά στον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό δίδεται κάθε ευκαιρία να συνεργασθούν με τους μοροντιανούς επόπτες των παιδιών αυτών πάνω στην καθοδήγηση και την εκπαίδευσή τους. Στους γονείς αυτούς επιτρέπεται να ταξιδεύουν εκεί ως επισκέπτες τέσσερις φορές το χρόνο. Και αποτελεί μια από τις πιο τρυφερά όμορφες σκηνές, ολόκληρης της πορείας ανέλιξης, να βλέπει κάποιος τους γονείς του κόσμου-δώματος να αγκαλιάζουν τους υλικούς τους απογόνους, με την ευκαιρία των περιοδικών τους επισκέψεων στον κόσμο των τελικιστών. Ενώ ο ένας, ή και οι δύο γονείς, μπορούν να εγκαταλείψουν τον κόσμο-δώμα πριν από το παιδί, πάρα πολύ συχνά συνυπάρχουν για κάποιο διάστημα.

Ουδείς ανερχόμενος θνητός μπορεί να διαφύγει από την εμπειρία του να αναθρέψει παιδιά – δικά του, ή άλλων – είτε στους υλικούς κόσμους, είτε ακολούθως στον κόσμο των τελικιστών στην Τζερουζέμ. Οι πατέρες πρέπει να περάσουν από τη βασική αυτή εμπειρία όπως ακριβώς και οι μητέρες. Είναι ατυχής και λανθασμένη η αντίληψη των σύγχρονων λαών της Ουράντια, ότι η ανατροφή ενός παιδιού αποτελεί εν πολλοίς έργο της μητέρας. Τα παιδιά χρειάζονται τους πατέρες όσο και τις μητέρες τους και οι πατέρες χρειάζονται την γονική αυτή εμπειρία όσο και οι μητέρες.

2. Ο ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟΣ ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ

Οι παιδικοί σταθμοί της Σατάνια βρίσκονται στον κόσμο των τελικιστών, την πρώτη από τις σφαίρες μεταβατικής επιμόρφωσης της Τζερουζέμ. Οι παιδικοί σταθμοί αυτοί είναι επιχειρήσεις αφιερωμένες στην ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών του χρόνου, περιλαμβανομένων εκείνων που πέθαναν στους εξελικτικούς κόσμους του διαστήματος πριν την απόκτηση ατομικής υπόστασης στα αρχεία του σύμπαντος. Στην περίπτωση διάσωσης ενός, ή και των δύο γονέων ενός τέτοιου παιδιού, ο φρουρός του πεπρωμένου ενεργεί ως αντιπρόσωπος του συνεργαζόμενου χερουβείμ, ως κηδεμόνας της εν δυνάμει ταυτότητας του παιδιού, επιφορτίζοντας το χερουβείμ με την ευθύνη της παράδοσης της ανεξέλικτης αυτής ψυχής στα χέρια των Διδασκάλων του Κόσμου-δώματος, στους δοκιμαστικούς παιδικούς σταθμούς των μοροντιανών κόσμων.

Είναι τα ίδια αυτά, τα εγκαταλειμμένα χερουβείμ τα οποία, ως Διδάσκαλοι των Κόσμων Δωμάτων, υπό την εποπτεία των Μελχισεδέκ, διατηρούν τέτοιες εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις για την εξάσκηση των δοκιμαστικών φρουρών των τελικιστών. Οι φρουροί αυτοί των τελικιστών, τα νήπια αυτά των ανερχομένων θνητών, προσωποποιούνται πάντα στην ακριβή φυσική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τη στιγμή του θανάτου, εκτός της αναπαραγωγικής δυναμικής. Η αφύπνιση αυτή λαμβάνει χώρα ακριβώς τη στιγμή που ο γονέας φθάνει στον πρώτο κόσμο-δώμα. Και τότε, δίδεται στα παιδιά αυτά κάθε ευκαιρία, έτσι όπως είναι, να επιλέξουν τον δρόμο του Παραδείσου, ακριβώς όπως θα έκαναν μία τέτοια επιλογή στους κόσμους όπου ο θάνατος τόσο άκαιρα τερμάτισε την πορεία τους.

Στον κόσμο των παιδικών σταθμών, τα δόκιμα πλάσματα ομαδοποιούνται σύμφωνα με το εάν, ή όχι, έχουν Προσαρμοστές, εφ’ όσον οι Προσαρμοστές έρχονται να ενοικήσουν στα εκ της ύλης αυτά παιδιά, όπως και στους κόσμους του χρόνου. Τα παιδιά της προ του Προσαρμοστή ηλικίας τα φροντίζουν σε οικογένειες* των πέντε, με ηλικίες που κυμαίνονται από ενός έτους μέχρι πέντε περίπου, ή μέχρι την ηλικία κατά την οποία φθάνει ο Προσαρμοστής.

Όλα τα παιδιά στους εξελισσόμενους κόσμους τα οποία διαθέτουν Προσαρμοστές της Σκέψης, αλλά που πριν πεθάνουν δεν είχαν κάνει κάποια επιλογή όσον αφορά στην προς τον Παράδεισο πορεία, επαναπροσωποποιούνται επίσης στον κόσμο των τελικιστών του συστήματος, όπου με τον ίδιο τρόπο μεγαλώνουν στις οικογένειες των Υλικών Υιών και των βοηθών τους, όπως συμβαίνει και με τους μικρούς που ήλθαν χωρίς Προσαρμοστές, αλλά που στη συνέχεια δέχθηκαν τους Ελεγκτές των Μυστηρίων, αφού έφθασαν στην απαιτούμενη ηλικία της ηθικής επιλογής.

Τα υπό του Προσαρμοστή ενοικούμενα παιδιά και οι νέοι στον κόσμο των τελικιστών, ανατρέφονται επίσης σε οικογένειες των πέντε, με ηλικίες που κυμαίνονται από τα έξι έως τα δεκατέσσερα. Κατά μέσον όρο, οι οικογένειες αυτές αποτελούνται από παιδιά οι ηλικίες των οποίων είναι έξι, οκτώ, δώδεκα και δεκατέσσερα. Οποιαδήποτε στιγμή μετά τα δέκα έξι, αν γίνει η τελική επιλογή, μεταφέρονται στον πρώτο κόσμο-δώμα και αρχίζουν την προς τον Παράδεισο ανέλιξή τους. Ορισμένα κάνουν την επιλογή τους πριν από την ηλικία αυτή και προχωρούν στις σφαίρες ανέλιξης, ελάχιστα, όμως, παιδιά κάτω των δέκα έξι χρόνων, κρινόμενα με τα στάνταρ της Ουράντια, θα βρεθούν στους κόσμους-δώματα.

Τα σεραφείμ-φρουροί ακολουθούν τους νέους αυτούς στον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό του κόσμου των τελικιστών, με τον τρόπο ακριβώς που λειτουργούν πνευματικά επί των θνητών στους εξελικτικούς πλανήτες, ενώ οι πιστοί σπορνέιτζια λειτουργούν επί των φυσικών τους αναγκών. Και έτσι τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν στον κόσμο διέλευσης μέχρι την εποχή εκείνη κατά την οποία κάνουν την τελική τους επιλογή.

Όταν η υλική ζωή ολοκληρώσει την πορεία της, εάν δεν έχει γίνει επιλογή για την ανερχόμενη ζωή, ή, εάν τα παιδιά αυτά του χρόνου οριστικά αποφασίσουν εναντίον του εγχειρήματος της Χαβόνα, ο θάνατος τερματίζει αυτομάτως την δοκιμαστική τους πορεία. Δεν υπάρχει κρίση για τέτοιες περιπτώσεις. Δεν υπάρχει ανάσταση από ένα τέτοιο, δεύτερο θάνατο. Απλώς γίνονται σαν να μην είχαν υπάρξει.

Αν, όμως, επιλέξουν το Παραδείσιο μονοπάτι της τελειοποίησης, αμέσως ετοιμάζονται για μεταφορά στον πρώτο κόσμο-δώμα, όπου πολλά από αυτά φθάνουν έγκαιρα για να ενωθούν με τους γονείς τους στην ανέλιξη προς τη Χαβόνα. Αφού περάσουν δια μέσου της Χαβόνα και φθάσουν στις Θεότητες, οι διασωθείσες αυτές ψυχές της θνητής προέλευσης απαρτίζουν τους μόνιμους, ανερχόμενους πολίτες του Παραδείσου. Τα παιδιά αυτά, τα οποία έχουν στερηθεί την πολύτιμη και θεμελιώδη εξελικτική εμπειρία στους κόσμους όπου γεννήθηκαν ως θνητοί, δεν εντάσσονται στο Σώμα της Τελικότητας.

3. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-ΔΩΜΑ

Στους κόσμους-δώματα, οι αναστημένοι θνητοί διασωθέντες ξαναρχίζουν τη ζωή τους ακριβώς στο σημείο όπου σταμάτησαν, όταν τους πήρε ο θάνατος. Όταν θα πάρτε από την Ουράντια στον πρώτο κόσμο-δώμα, θα παρατηρήσετε μια αξιοσημείωτη αλλαγή, αν όμως είχατε έλθει από μία περισσότερο φυσιολογική και προοδευτική σφαίρα του χρόνου, μετά βίας θα παρατηρούσατε τη διαφορά, πέραν του γεγονότος ότι θα είχατε ένα διαφορετικό σώμα. Το σκήνωμα της σάρκας και του αίματος εγκαταλείφθηκε πίσω, στον γενέθλιο κόσμο.

Το κέντρο καθ’ εαυτό όλων των δραστηριοτήτων στον πρώτο κόσμο-δώμα είναι η αίθουσα ανάστασης, ο απέραντος ναός της συνάθροισης των προσωπικοτήτων. Το γιγάντιο οικοδόμημα αποτελεί τον τόπο συνάντησης των σεραφικών φρουρών του πεπρωμένου, των Προσαρμοστών της Σκέψης και των Αρχαγγέλων της ανάστασης. Οι Φορείς της Ζωής λειτουργούν επίσης με τις ουράνιες αυτές υπάρξεις στην ανάσταση των νεκρών.

Οι εγγραφές που αφορούν στις διάνοιες των θνητών και τα ενεργά πρότυπα της μνήμης των πλασμάτων, όπως μετασχηματίζονται από τα υλικά επίπεδα στα πνευματικά, αποτελούν ατομική ιδιοκτησία των αποσπασμένων Προσαρμοστών της Σκέψης. Οι πνευματοποιημένες αυτές συνιστώσες της διάνοιας, της μνήμης και της προσωπικότητας του πλάσματος γίνονται για πάντα μέρος των Προσαρμοστών αυτών. Η διανοητική φόρμα του πλάσματος και οι παθητικές δυναμικές της ταυτότητας είναι παρούσες στην μοροντιανή ψυχή η οποία έχει εμπιστευθεί στη φύλαξη των σεραφικών φρουρών του πεπρωμένου. Και είναι η επανασυνδεόμενη πίστη των σεραφείμ για τη μοροντιανή ψυχή και η πίστη των Προσαρμοστών για την πνευματική διάνοια που επαναδομούν την προσωπικότητα του πλάσματος και δημιουργούν την ανάσταση του κοιμώμενου διασωθέντος.

Αν μία διελαύνουσα προσωπικότητα θνητής προέλευσης δεν επαναδομηθεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα πνευματικά στοιχεία του μη διασωθέντος θνητού πλάσματος θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πάντα ως αναπόσπαστο μέρος της ατομικής εμπειρικής ικανότητας του κάποτε ενοικήσαντος Προσαρμοστή.

Από τον Ναό της Καινούργιας Ζωής εκτείνονται επτά ακτινωτές πτέρυγες, οι αίθουσες ανάστασης των θνητών φυλών. Κάθε μία από τις κατασκευές αυτές είναι αφιερωμένη στην συγκέντρωση μιας από τις επτά φυλές του χρόνου. Υπάρχουν εκατό χιλιάδες ατομικοί θάλαμοι ανάστασης σε κάθε μία από τις επτά αυτές πτέρυγες, οι οποίες καταλήγουν στις κυκλικές αίθουσες συγκέντρωσης των τάξεων, που χρησιμοποιούνται ως θάλαμοι αφύπνισης για σχεδόν ένα εκατομμύριο άτομα. Οι αίθουσες αυτές περιβάλλονται από τους θαλάμους συγκέντρωσης των προσωπικοτήτων των μικτών φυλών των φυσιολογικών, προ-Αδαμικών κόσμων. Ανεξάρτητα από την τεχνική που μπορεί να εφαρμοσθεί στους μεμονωμένους κόσμους του χρόνου εν σχέσει προς τις ειδικές, ή απονεμητικές αναστάσεις, η ουσιαστική και ενσυνείδητη επαναδόμηση της αληθούς και ολοκληρωμένης προσωπικότητας λαμβάνει χώρα στις αίθουσες ανάστασης του δώματος υπ’ αριθμόν ένα. Σ’ ολόκληρη την αιωνιότητα θα θυμάστε τις βαθιές εντυπώσεις που θα υπάρχουν στη μνήμη σας, από την πρώτη σας μαρτυρία αυτών των αναστάσιμων πρωινών.

Από τις αίθουσες ανάστασης προχωρείτε στον τομέα των Μελχισεδέκ, όπου σας δίδεται μόνιμη κατοικία. Κατόπιν μπαίνετε στην περίοδο των δέκα ημερών ατομικής ελευθερίας. Είστε ελεύθεροι να εξερευνήσετε την περιοχή που άμεσα γειτονεύει με το καινούργιο σας σπίτι και να εξοικειωθείτε με το πρόγραμμα που υπάρχει αμέσως μπροστά σας. Έχετε επίσης χρόνο να ικανοποιήσετε την επιθυμία σας να συμβουλευθείτε τα μητρώα και να προσκαλέσετε τους αγαπημένους σας, όπως και άλλους γήινους φίλους σας που μπορεί να έχουν φθάσει στους κόσμους αυτούς πριν από εσάς. Στο τέλος της δεκαήμερης περιόδου ανάπαυσής σας αρχίζετε το δεύτερο στάδιο του ταξιδιού προς τον Παράδεισο, αφού οι κόσμοι-δώματα είναι πραγματικές εκπαιδευτικές σφαίρες, όχι απλά πλανήτες κράτησης.

Στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα (ή κάποιον άλλο, σε περίπτωση προηγμένης κατάστασης), θα ξαναρχίσετε τη διανοητική σας εξάσκηση και την πνευματική ανάπτυξη από το ακριβές σημείο από το οποίο διεκόπησαν από το θάνατο. Μεταξύ της στιγμής του πλανητικού θανάτου, ή της μεταφοράς και της ανάστασης στον κόσμο-δώμα, ο θνητός άνθρωπος δεν κερδίζει απολύτως τίποτα, πέραν της εμπειρίας του γεγονότος της σωτηρίας. Ξαναρχίζετε εκεί, ακριβώς από το σημείο που σταματήσατε εδώ κάτω.

Ολόκληρη σχεδόν η εμπειρία στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα αφορά στην αποκατάσταση των ατελειών. Οι διασωθέντες που φθάνουν σ’ αυτόν τον πρώτο από τους κόσμους κράτησης παρουσιάζουν τόσα πολλά και διαφορετικά ελαττώματα στη δομή τους ως πλάσματα, αλλά και ατέλειες σχετικές με την εμπειρία τους ως θνητών, ώστε οι κυριότερες δραστηριότητες του κόσμου αυτού ασχολούνται με τη διόρθωση και την αποκατάσταση της πολύμορφης αυτής κληρονομιάς της ζωής στη σάρκα, στους υλικούς, εξελικτικούς κόσμους του χρόνου και του διαστήματος.

Η σύντομη παραμονή στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα έχει σχεδιαστεί για να εξελίξει τους θνητούς διασωθέντες τουλάχιστον μέχρι το επίπεδο της προ-Αδαμικής απονομής στους φυσιολογικούς, εξελικτικούς κόσμους. Από πνευματικής πλευράς, φυσικά, οι σπουδαστές του κόσμου-δώματος είναι πολύ περισσότερο προηγμένοι από ένα τέτοιο επίπεδο απλής ανθρώπινης εξέλιξης.

Αν δεν πρόκειται να παραμείνετε στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα, στο τέλος των δέκα ημερών θα εισέλθετε στον ύπνο μεταφοράς και θα προωθηθείτε στον κόσμο υπ’ αριθμόν δύο και κάθε δέκα ημέρες από το σημείο αυτό και μετά, θα προωθείστε με τον τρόπο αυτό, μέχρις ότου φθάσετε στον κόσμο της αποστολής σας.

Το κέντρο των επτά μειζόνων κύκλων της διοίκησης του πρώτου κόσμου-δώματος καταλαμβάνεται από το Ναό των Μοροντιανών Συνοδών, των προσωπικών οδηγών των αποσπασμένων στους ανερχόμενους θνητούς. Οι συνοδοί αυτοί είναι οι απόγονοι του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος και υπάρχουν αρκετά εκατομμύρια από αυτούς στους μοροντιανούς κόσμους της Σατάνια. Πέρα από αυτούς οι οποίοι έχουν αναλάβει καθήκοντα ως συνοδοί ομάδων, θα έχετε πολλές συναλλαγές με τους διερμηνείς και τους μεταφραστές, τους φρουρούς των κτιρίων και τους επόπτες των περιηγήσεων. Και όλοι τούτοι οι συνοδοί είναι εξαιρετικά συνεργάσιμοι μ’ εκείνους που σχετίζονται με την ανάπτυξη των συνιστωσών της προσωπικότητάς σας διανοητικά και πνευματικά, μέσα στο μοροντιανό σώμα.

Καθώς ξεκινάτε από τον πρώτο κόσμο-δώμα, ένας Μοροντιανός Συνοδός αναλαμβάνει υπηρεσία σε κάθε ομάδα αποτελούμενη από χίλιους ανερχόμενους θνητούς, θα συναντήσετε, όμως, και μεγαλύτερους αριθμούς καθώς προχωρείτε δια μέσου των επτά κόσμων-δωμάτων. Οι όμορφες και πολύπλευρες αυτές υπάρξεις είναι κοινωνικοί σύντροφοι και χαριτωμένοι οδηγοί. Είναι ελεύθεροι να συνοδεύουν μεμονωμένα άτομα, ή επιλεγμένες ομάδες σε οποιοδήποτε σφαίρα μεταβατικής επιμόρφωσης, περιλαμβανομένων των κόσμων-δορυφόρων τους. Είναι οι οδηγοί περιήγησης και οι σύντροφοι ανάπαυσης όλων των ανερχομένων θνητών. Συνοδεύουν συχνά ομάδες διασωθέντων σε περιοδικές επισκέψεις στην Τζερουζέμ και, οποιαδήποτε μέρα βρεθείτε εκεί, μπορείτε να πάτε στον τομέα μητρώων της πρωτεύουσας του συστήματος και να συναντήσετε ανερχόμενους θνητούς από όλους τους επτά κόσμους-δώματα, αφού ελεύθερα μετακινούνται εμπρός και πίσω μεταξύ των τόπων διαμονής τους και του αρχηγείου του συστήματος.

4. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-ΔΩΜΑ

Είναι σ’ αυτήν την σφαίρα που εγκαθίσταστε πληρέστερα στη Μοροντιανή ζωή. Οι ομάδες της μοροντιανής ζωής αρχίζουν και παίρνουν μορφή. Οι ομάδες εργασίας και οι κοινωνικές οργανώσεις αρχίζουν να λειτουργούν, οι κοινότητες προσλαμβάνουν τυπικές αναλογίες και οι εξελιγμένοι θνητοί εγκαινιάζουν καινούργιες κοινωνικές τάξεις και κυβερνητικές διευθετήσεις.

Οι δια του πνεύματος συγχωνευθέντες θνητοί καταλαμβάνουν τους κόσμους-δώματα από κοινού με τους δια του Προσαρμοστή συγχωνευθέντες ανερχόμενους θνητούς. Ενώ οι διάφορες τάξεις της ουράνιας ζωής διαφέρουν, όλες είναι φιλικές και αδελφικές. Σε όλους τους κόσμους ανέλιξης δεν θα βρείτε τίποτε που να συγκρίνεται με την ανθρώπινη μισαλλοδοξία και τις διακρίσεις του άφρονος συστήματος των κοινωνικών τάξεων.

Καθώς ανέρχεστε στους κόσμους-δώματα έναν προς ένα, πυκνώνουν σ’ αυτούς οι μοροντιανές δραστηριότητες των εξελισσόμενων διασωθέντων. Καθώς προχωρείτε, αναγνωρίζετε ολοένα και περισσότερο τα χαρακτηριστικά της Τζερουζέμ να προστίθενται στους κόσμους-δώματα. Η γυάλινη θάλασσα κάνει την εμφάνισή της στον δεύτερο κόσμο-δώμα.

Ένα πρόσφατα εξελιγμένο και κατάλληλα διαμορφωμένο μοροντιανό σώμα αποκτάται τη στιγμή που πραγματοποιείται η κάθε πρόοδος, από τον ένα κόσμο-δώμα στον άλλο. Πηγαίνετε για να κοιμηθείτε με τον σεραφικό μεταφορέα και ξυπνάτε με το καινούργιο, αλλά μη εξελιγμένο σώμα στις αίθουσες ανάστασης, με τον ίδιο περίπου τρόπο που φθάσατε για πρώτη φορά στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα, εκτός του ότι ο Προσαρμοστής της Σκέψης δεν σας εγκαταλείπει κατά τη διάρκεια του ύπνου αυτού της διέλευσης μεταξύ των κόσμων-δωμάτων. Η προσωπικότητά σας παραμένει άθικτη αφού περάσετε μία φορά από τους εξελικτικούς κόσμους στον αρχικό κόσμο-δώμα.

Η μνήμη του Προσαρμοστή σας παραμένει απόλυτα ανέπαφη καθώς ανελίσσεστε στη μοροντιανή ζωή. Οι διανοητικοί εκείνοι συνειρμοί που ήσαν καθαρά ζωώδεις και απόλυτα υλικοί χάθηκαν, φυσικά, μαζί με τον υλικό εγκέφαλο, αλλά κάθε τι στη διανοητική σας ζωή που ήταν σημαντικό και άξιζε να διασωθεί, συμπληρώθηκε από τον Προσαρμοστή και διατηρήθηκε ως μέρος της ατομικής μνήμης σ’ όλη τη διαδρομή της ανελικτικής πορείας. Θα έχετε συνείδηση όλων των αξιόλογων εμπειριών σας, καθώς θα ανέρχεστε από τον ένα κόσμο-δώμα στον άλλο και από το ένα μέρος του σύμπαντος στο άλλο, ακόμη και στον Παράδεισο.

Αν και έχετε μοροντιανά σώματα, εξακολουθείτε, σε όλους αυτούς τους επτά κόσμους, να τρώτε, να πίνετε και να αναπαύεστε. Συμμετέχετε στην μοροντιανή τάξη σίτισης, ένα βασίλειο ζώσας ενέργειας άγνωστης στους υλικούς κόσμους. Η τροφή και το νερό αξιοποιούνται πλήρως στο μοροντιανό σώμα. Δεν υπάρχουν υπολείμματα για να αποβληθούν. Σταθείτε και σκεφθείτε: Ο κόσμος-δώμα* υπ’ αριθμόν ένα είναι ένας πολύ υλικός κόσμος, που εμφανίζει την πρώιμη έναρξη του μοροντιανού καθεστώτος. Είσαστε ακόμη σχεδόν ανθρώπινοι και όχι πολύ μακριά από τις περιορισμένες απόψεις της θνητής ζωής, ο κάθε κόσμος, όμως, παρουσιάζει σαφή πρόοδο. Από σφαίρα σε σφαίρα γίνεστε λιγότερο υλικοί, περισσότερο διανοούμενοι και ελαφρά περισσότερο πνευματικοί. Η πνευματική πρόοδος είναι μεγαλύτερη στους τρεις τελευταίους των διαδοχικών αυτών κόσμων.

Οι βιολογικές ανεπάρκειες εν πολλοίς αποκαταστάθηκαν στον πρώτο κόσμο-δώμα. Εκεί, ατέλειες που αφορούσαν στη σεξουαλική ζωή, στις οικογενειακές σχέσεις και τη γονική λειτουργία είτε διορθώθηκαν, είτε προωθήθηκαν για μελλοντική αποκατάσταση μεταξύ των οικογενειών των Υλικών Υιών στην Τζερουζέμ.

Ο κόσμος-δώμα υπ’ αριθμόν δύο περισσότερο συγκεκριμένα μεριμνά για την απομάκρυνση όλων των φάσεων της διανοητικής σύγκρουσης και για την ίαση όλων των ειδών της διανοητικής δυσαρμονίας. Η προσπάθεια για την πλήρη κατανόηση της σπουδαιότητας της μοροντιανής σοφίας, που άρχισε στον πρώτο κόσμο-δώμα, συνεχίζεται εδώ με μεγαλύτερο ζήλο. Η ανάπτυξη στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν δύο συγκρίνεται με τη διανοητική κατάσταση του προ των Μαγίστρων Υιών πολιτισμού των ιδανικών εξελικτικών κόσμων.

5. Ο ΤΡΙΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-ΔΩΜΑ

Η Μανσόνια* η τρίτη είναι το αρχηγείο των Διδασκάλων των κόσμων-Δωμάτων. Αν και λειτουργούν και στις επτά σφαίρες-δώματα, διατηρούν το αρχηγείο τους ως ομάδα στο κέντρο των σχολικών κύκλων του κόσμου υπ’ αριθμόν τρία. Υπάρχουν εκατομμύρια από τους καθοδηγητές αυτούς στους κόσμους-δώματα, καθώς και στους ανώτερους μοροντιανούς κόσμους. Τα εξελιχθέντα και μεγαλυνθέντα αυτά χερουβείμ υπηρετούν ως μοροντιανοί διδάσκαλοι σ’ όλη την προς τα άνω διαδρομή, από τους κόσμους-δώματα ως την τελευταία σφαίρα της εκπαίδευσης των ανερχομένων του τοπικού σύμπαντος. Θα είναι μεταξύ των τελευταίων που θα σας πουν το τρυφερό αντίο, όταν έλθει η ώρα του αποχαιρετισμού, ή ώρα που θα πείτε αντίο – τουλάχιστον για λίγους αιώνες – στο σύμπαν προέλευσής σας, όταν σεραφειμοποιηθείτε για να μεταφερθείτε στους κόσμους υποδοχής του ελάσσονος τομέα του υπερσύμπαντος.

Όταν διαμένετε προσωρινά στον πρώτο κόσμο-δώμα, έχετε την άδεια να επισκεφθείτε τον πρώτο από τους κόσμους διέλευσης, το αρχηγείο των τελικιστών και τον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό του συστήματος, για την ανατροφή των μη ανεπτυγμένων εξελικτικών παιδιών. Όταν φθάσετε στη μανσόνια υπ’ αριθμόν δύο, παίρνετε την άδεια να επισκέπτεστε περιοδικά τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν δύο, όπου βρίσκονται τα αρχηγεία των μοροντιανών εποπτών για ολόκληρη τη Σατάνια, καθώς και οι σχολές εξάσκησης για τις διάφορες μοροντιανές τάξεις. Όταν φθάσετε στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν τρία, σας δίδεται αμέσως άδεια για να επισκεφθείτε την τρίτη σφαίρα διέλευσης, το αρχηγείο των αγγελικών τάξεων και έδρα των διάφορων σχολείων εξάσκησής τους, του συστήματος. Οι επισκέψεις στη Τζερουζέμ από τον κόσμο αυτό γίνονται με αυξανόμενο ρυθμό επωφελείς και παρουσιάζουν εντεινόμενο, πάντα, ενδιαφέρον για τους εξελισσόμενους θνητούς.

Η μανσόνια η τρίτη είναι κόσμος μεγάλου ατομικού και κοινωνικού επιτεύγματος για όλους εκείνους οι οποίοι δεν επέτυχαν το αντίστοιχο των κύκλων αυτών της επιμόρφωσης πριν ελευθερωθούν από τη σάρκα, στους γενέθλιους κόσμους τους των θνητών. Στη σφαίρα αυτή άρχισε ένα πιο θετικό εκπαιδευτικό έργο. Η εξάσκηση των δύο πρώτων κόσμων-δωμάτων είναι κυρίως ανεπαρκούς φύσεως – αρνητική – στο ότι έχει κυρίως να κάνει με τη συμπλήρωση της εμπειρίας της ζωής στη σάρκα. Σ’ αυτόν τον τρίτο κόσμο-δώμα, οι διασωθέντες αρχίζουν πραγματικά την προοδευτική μοροντιανή τους επιμόρφωση. Ο κύριος σκοπός της εξάσκησης αυτής είναι να ενδυναμώσει την κατανόηση της σχέσης της μοροντιανής σοφίας και της λογικής των θνητών, το συντονισμό της μοροντιανής σοφίας και της ανθρώπινης φιλοσοφίας. Οι διασωθέντες θνητοί τώρα κερδίζουν πρακτική ενόραση στην αληθινή μεταφυσική. Αυτή είναι η πραγματική εισαγωγή στην νοήμονα κατανόηση των κοσμικών εννοιών και των συμπαντικών συσχετισμών. Η επιμόρφωση του τρίτου κόσμου-δώματος αποτελεί μέρος της φύσης της προ της επιφοίτησης του Υιού εποχής ενός φυσιολογικού, κατοικημένου κόσμου.

6. Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-ΔΩΜΑ

Όταν φθάσετε στον τέταρτο κόσμο-δώμα, έχετε για τα καλά μπει στη μοροντιανή πορεία. Έχετε κάνει πολύ δρόμο από την αρχική υλική υπόσταση. Τώρα σας δίδεται η άδεια να επισκεφθείτε τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν τέσσερα, για να εξοικειωθείτε εκεί με το διοικητικό κέντρο και τα σχολεία εξάσκησης των υπεραγγέλων, περιλαμβανομένων των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων. Μέσω της σωστής λειτουργίας των υπεραγγέλων αυτών του τέταρτου κόσμου διέλευσης, οι μοροντιανοί επισκέπτες μπορούν να έλθουν κοντά στις διάφορες τάξεις των Υιών του θεού, κατά τις περιοδικές επισκέψεις τους στη Τζερουζέμ, αφού νέοι τομείς της πρωτεύουσας του συστήματος βαθμιαία ανοίγουν στους εξελισσόμενους θνητούς, καθώς αυτοί πραγματοποιούν τις επανειλημμένες αυτές επισκέψεις στον αρχηγικό κόσμο. Καινούργια μεγαλεία ξεδιπλώνονται προοδευτικά στις διευρυνόμενες διάνοιες των ανερχομένων αυτών.

Στην τέταρτη μανσόνια ο μεμονωμένος ανερχόμενος βρίσκει καλύτερα τη θέση του στην ομαδική εργασία και τις λειτουργίες της τάξης του, της μοροντιανής ζωής. Οι ανερχόμενοι εδώ αναπτύσσουν αυξημένη εκτίμηση για τις εκπομπές και τις άλλες φάσεις της καλλιέργειας και της προόδου του τοπικού σύμπαντος.

Είναι κατά την περίοδο αυτή της εξάσκησης στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν τέσσερα, που οι ανερχόμενοι θνητοί γνωρίζουν για πρώτη φορά τις απαιτήσεις και τις απολαύσεις της αληθούς κοινωνικής ζωής των μοροντιανών πλασμάτων. Και τούτο είναι, πράγματι, μια καινούργια εμπειρία για τα εξελικτικά πλάσματα, να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες οι οποίες δεν στηρίζονται ούτε στην προσωπική μεγέθυνση, ούτε στον ιδιοτελή θρίαμβο. Μία νέα κοινωνική τάξη παρουσιάζεται, μία τάξη βασισμένη στη γεμάτη κατανόηση συμπάθεια της αμοιβαίας εκτίμησης, την ανιδιοτελή αγάπη της αμοιβαίας υπηρεσίας και το εξουσιαστικό κίνητρο της πραγματοποίησης ενός κοινού και υπέρτατου πεπρωμένου – του Παραδείσιου στόχου της σεβάσμιας και θείας τελειότητας. Οι ανερχόμενοι αποκτούν όλοι συνείδηση της γνώσης, της αποκάλυψης, της αναζήτησης και της εύρεσης του Θεού.*

Η διανοητική και κοινωνική καλλιέργεια του τέταρτου αυτού κόσμου-δώματος μπορεί να συγκριθεί με τη διανοητική και κοινωνική ζωή της μετά τον Διδάσκαλο Υιό εποχής στους πλανήτες της φυσιολογικής εξέλιξης. Η πνευματική κατάσταση είναι πολύ περισσότερο προοδευμένη από μία τέτοια θνητή απονομή.

7. Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-ΔΩΜΑ

Η μεταφορά στον πέμπτο κόσμο-δώμα αντιπροσωπεύει ένα τρομακτικό βήμα προς τα εμπρός στη ζωή ενός μοροντιανού εξελισσόμενου. Η εμπειρία σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μία πραγματική πρόγευση της ζωής στη Τζερουζέμ. Εδώ αρχίζετε να αντιλαμβάνεσθε το υψηλό πεπρωμένο των πιστών εξελικτικών κόσμων, αφού μπορούν φυσιολογικά να προχωρήσουν στο στάδιο αυτό κατά τη φυσική πλανητική ανάπτυξη. Η καλλιέργεια αυτού του κόσμου-δώματος αντιστοιχεί γενικά μ’ εκείνη της πρώιμης εποχής του φωτός και της ζωής στους πλανήτες φυσιολογικής εξελικτικής προόδου. Και από αυτό μπορείτε να καταλάβετε γιατί υπάρχει αυτή η διευθέτηση, ώστε οι ανώτερης καλλιέργειας, προοδευτικοί τύποι υπάρξεων, που ορισμένες φορές κατοικούν τους προηγμένους αυτούς εξελικτικούς κόσμους, να εξαιρούνται από το να περάσουν δια μέσου ενός, ή ακόμη και όλων των σφαιρών-δωμάτων.

Έχοντας αποκτήσει βαθιά γνώση της γλώσσας του τοπικού σύμπαντος πριν εγκαταλείψετε τον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν τέσσερα, αφιερώνετε τώρα περισσότερο χρόνο στην τελειοποίηση της γλώσσας της Ουβέρσα ως το σημείο όπου να μπορείτε να θεωρηθείτε ειδήμονες και στις δύο γλώσσες, πριν φθάσετε στην Τζερουζέμ με την ιδιότητα του κατοίκου. Όλοι οι ανερχόμενοι θνητοί γνωρίζουν δύο γλώσσες, από το αρχηγείο του συστήματος μέχρι επάνω, στη Χαβόνα. Και τότε, το μόνο που χρειάζεται είναι να διευρύνετε το λεξιλόγιο του υπερσύμπαντος, αφού απαιτείται επιπλέον διεύρυνση για να κατοικήσετε στον Παράδεισο.

Φθάνοντας στη μανσόνια υπ’ αριθμόν πέντε, ο οδοιπόρος παίρνει την άδεια να επισκεφθεί τον κόσμο διέλευσης με τον αντίστοιχο αριθμό, το αρχηγείο του Υιού. Εδώ ο ανερχόμενος θνητός εξοικειώνεται προσωπικά με τις διάφορες ομάδες των θείων υιών. Έχει ακούσει για τις υπέροχες αυτές υπάρξεις και τις έχει ήδη συναντήσει στην Τζερουζέμ, αλλά τώρα φθάνει να τις γνωρίσει πραγματικά.

Στην πέμπτη μανσόνια αρχίζετε να μαθαίνετε για τους κόσμους μελέτης του αστερισμού. Εδώ συναντάτε τον πρώτο των καθοδηγητών ο οποίος αρχίζει να σας προετοιμάζει για την μετέπειτα παραμονή στον αστερισμό. Περισσότερη από την προετοιμασία αυτή συνεχίζεται στους κόσμους έξι και επτά, ενώ οι τελικές πινελιές μπαίνουν στον τομέα των ανερχομένων θνητών της Τζερουζέμ.

Μία πραγματική γέννηση κοσμικής συνείδησης λαμβάνει χώρα στη μανσόνια υπ’ αριθμόν πέντε. Αρχίζετε να ενδιαφέρεστε για το σύμπαν. Τούτη είναι πράγματι μια ώρα όπου διευρύνονται οι ορίζοντες. Αρχίζει να διαφαίνεται στο διευρυμένο νου των ανερχομένων θνητών ότι ένα θαυμάσιο και μεγαλειώδες, ένα ουράνιο και θείο πεπρωμένο περιμένει όλους εκείνους που ολοκληρώνουν την προοδευτική προς τον Παράδεισο ανέλιξη, η οποία με τόσο κόπο, αλλά και τόσο χαρούμενα και ευοίωνα ξεκίνησε. Και στο σημείο, περίπου, αυτό, ο μέσος θνητός ανερχόμενος αρχίζει να εκδηλώνει καλόπιστο εμπειρικό ενθουσιασμό για την ανέλιξη προς τη Χαβόνα. Η μελέτη γίνεται εθελοντική, η ανιδιοτελής υπηρεσία φυσική και η λατρεία αυτόματη. Ένας αληθινός μοροντιανός χαρακτήρας βλασταίνει. Ένα αληθινό μοροντιανό πλάσμα εξελίσσεται.

8. Ο ΕΚΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-ΔΩΜΑ

Στους προσωρινά διαμένοντες στη σφαίρα αυτή επιτρέπεται να επισκεφτούν τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν έξι, όπου μαθαίνουν περισσότερα σχετικά με τα ανώτερα πνεύματα του υπερσύμπαντος, αν και δεν μπορούν να οραματισθούν πολλές από τις ουράνιες αυτές υπάρξεις. Εδώ παίρνουν επίσης τα πρώτα τους μαθήματα πάνω στην αναμενόμενη πνευματική τους πορεία που τόσο γρήγορα ακολουθεί την αποφοίτηση από τη μοροντιανή εκπαίδευση του τοπικού σύμπαντος.

Ο βοηθός Κυρίαρχος του Συστήματος κάνει συχνές επισκέψεις στον κόσμο αυτό και η αρχική διαπαιδαγώγηση αρχίζει εδώ, με την τεχνική της διακυβέρνησης του σύμπαντος. Τα πρώτα μαθήματα που περιλαμβάνουν τα θέματα ενός ολόκληρου σύμπαντος διδάσκονται τώρα.

Τούτη είναι μία εξαιρετική εποχή για τους ανερχόμενους θνητούς και συνήθως γίνεται μάρτυρας της τέλειας συγχώνευσης της ανθρώπινης διάνοιας και του θείου Προσαρμοστή. Δυνητικά, η συγχώνευση αυτή θα μπορούσε να είχε γίνει νωρίτερα, η πραγματική, όμως, λειτουργούσα ταυτοποίηση πολλές φορές δεν επιτυγχάνεται μέχρι τη στιγμή της προσωρινής παραμονής στον πέμπτο κόσμο-δώμα, ή ακόμη και στον έκτο.

Η ένωση της εξελισσόμενης αθάνατης ψυχής με τον αιώνιο και θείο Προσαρμοστή σηματοδοτείται από τη σεραφική κλήτευση του εποπτεύοντος αρχαγγέλου προς τους αναστημένους διασωθέντες και του αρχαγγέλου των αρχείων προς εκείνους οι οποίοι πρόκειται να κριθούν την τρίτη ημέρα. Και τότε, παρουσία των μοροντιανών συντρόφων ενός τέτοιου διασωθέντος, οι αγγελιαφόροι αυτοί του χρίσματος μιλούν: «Τούτος είναι ένας αγαπημένος υιός με τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος.» Η απλή αυτή τελετή σηματοδοτεί την είσοδο ενός ανερχόμενου θνητού στην αιώνια πορεία της εν Παραδείσω υπηρεσίας.

Αμέσως μετά την επιβεβαίωση της δια του Προσαρμοστή συγχώνευσης, η νέα μοροντιανή ύπαρξη παρουσιάζεται στους συντρόφους της για πρώτη φορά με το νέο της όνομα και της δίδονται οι σαράντα ημέρες πνευματικής αποχώρησης από όλες τις τακτικές δραστηριότητες ώστε να δει βαθιά μέσα της και να επιλέξει έναν από τους προαιρετικούς δρόμους προς τη Χαβόνα κι’ ακόμα να διαλέξει μία από τις διαφορετικές τεχνικές του Παραδείσιου επιτεύγματος.

Ακόμη, όμως, οι θαυμάσιες αυτές υπάρξεις είναι, λίγο-πολύ, υλικές. Βρίσκονται μακράν από του να είναι πραγματικά πνεύματα. Είναι περισσότερο σαν υπερ-θνητοί, από πνευματική πλευρά μιλώντας, ακόμη κατά τι λιγότερο από άγγελοι. Γίνονται, όμως, πράγματι, υπέροχες υπάρξεις.

Κατά την προσωρινή παραμονή τους στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν έξι, οι σπουδαστές φθάνουν σε μία κατάσταση η οποία μπορεί να συγκριθεί με το ανώτερο επίτευγμα που χαρακτηρίζει τους εξελικτικούς εκείνους κόσμους οι οποίοι φυσιολογικά προόδευσαν πέραν του αρχικού σταδίου του φωτός και της ζωής. Η κοινωνική οργάνωση στη μανσόνια αυτή είναι ανώτερης κατηγορίας. Η σκιά της θνητής φύσης ελαττώνεται όλο και περισσότερο, καθώς οι κόσμοι αυτοί κατακτώνται ένας προς έναν. Γίνεστε ολοένα περισσότερο αξιαγάπητοι καθώς αφήνετε πίσω τα χοντροκομμένα υπολείμματα της πλανητικής ζωώδους προέλευσης. «Η άνοδος μέσω μεγάλων δοκιμασιών» έχει σκοπό να κάνει τους μεγαλυνθέντες θνητούς αληθινά αγαθούς και φιλικούς, πραγματικά πονετικούς και ανεκτικούς.

9. Ο ΕΒΔΟΜΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-ΔΩΜΑ

Η εμπειρία σ’ αυτή τη σφαίρα είναι το ύψιστο επίτευγμα της άμεσης μετά θάνατον πορείας. Κατά την προσωρινή σας παραμονή εκεί θα δεχθείτε τη διαπαιδαγώγηση πολλών δασκάλων, που όλοι θα συνεργασθούν στο έργο του να σας προετοιμάσουν για παραμονή στην Τζερουζέμ. Οποιεσδήποτε διακριτές διαφορές μεταξύ των θνητών εκείνων, των προερχομένων από τους απομονωμένους και καθυστερημένους κόσμους και των διασωθέντων εκείνων από τις περισσότερο προηγμένες και διαφωτισμένες σφαίρες κυριολεκτικά σβήνουν κατά την προσωρινή παραμονή στον έβδομο κόσμο-δώμα. Εδώ θα εξαγνισθείτε από όλα τα κατάλοιπα μιας ατυχούς κληρονομικότητας, νοσηρού περιβάλλοντος, ή μη πνευματικών πλανητικών τάσεων. Εδώ εξαλείφονται τα τελευταία κατάλοιπα του «σημείου του κτήνους».

Ενώ διαμένετε προσωρινά στη μανσόνια υπ’ αριθμόν επτά, σας δίδεται άδεια να επισκεφθείτε τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν επτά, τον κόσμο του Πατέρα του Σύμπαντος. Εδώ αρχίζετε μία νέα και περισσότερο πνευματική λατρεία του αόρατου Πατέρα, μία συμπεριφορά που ολοένα και περισσότερο θα επιδιώκετε, σ’ ολόκληρη την προς τα άνω διαδρομή της μακράς ανελικτικής σας πορείας. Βρίσκετε το ναό του Πατρός σ’ αυτό τον κόσμο της μεταβατικής επιμόρφωσης, αλλά δεν βλέπετε τον Πατέρα.

Τώρα αρχίζει ο σχηματισμός των τάξεων για την αποφοίτηση στη Τζερουζέμ. Έχετε πάει από κόσμο σε κόσμο ως άτομα, τώρα όμως προετοιμάζεστε να αναχωρήσετε για την Τζερουζέμ σε ομάδες, αν και, εντός ορισμένων ορίων, ένας ανερχόμενος μπορεί να επιλέξει να παραμείνει στον έβδομο κόσμο-δώμα με σκοπό να καταστήσει ικανό ένα βραδυκίνητο μέλος της γήινης, ή μανσονιανής ομάδας του να τον προφθάσει.

Το προσωπικό της έβδομης μανσόνια συγκεντρώνεται στη γυάλινη θάλασσα για να γίνει μάρτυρας της αναχώρησής σας για την Τζερουζέμ, με την ιδιότητα του κατοίκου. Εκατοντάδες, ή χιλιάδες φορές μπορεί να έχετε επισκεφθεί την Τζερουζέμ, αλλά πάντα ως επισκέπτης. Ποτέ πριν δεν προχωρήσατε προς την πρωτεύουσα του συστήματος με τη συντροφιά μιας ομάδας συντρόφων σας, που είπαν το αιώνιο αντίο σ’ ολόκληρη την μανσονιανή πορεία ως ανερχόμενοι θνητοί. Γρήγορα θα σας καλωσορίσουν στο χώρο υποδοχής του αρχηγικού κόσμου ως πολίτες της Τζερουζέμ.

Θα απολαύσετε εξαιρετικά την πρόοδό σας μέσω των επτά κόσμων αποϋλοποίησης. Είναι πραγματικές σφαίρες αποθανατοποίησης*. Είστε κυρίως θνητοί στον πρώτο κόσμο-δώμα, μια υλική ύπαρξη μόνο χωρίς το υλικό σώμα, μια ανθρώπινη διάνοια στεγασμένη σε μοροντιανή μορφή – ένα υλικό σώμα του μοροντιανού κόσμου, αλλά όχι ένα θνητό σπίτι από σάρκα και αίμα. Περνάτε πραγματικά από το θνητό επίπεδο στην κατηγορία των αθανάτων τη στιγμή της συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή και τη στιγμή που ολοκληρώνετε την πορεία σας στην Τζερουζέμ, έχετε γίνει πλήρως ανεπτυγμένοι μοροντιανοί.

10. Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΤΖΕΡΟΥΖΕΜ

Η υποδοχή μιας νέας τάξης αποφοίτων ενός κόσμου-δώματος είναι το σύνθημα για όλη τη Τζερουζέμ να συγκεντρωθεί ως επιτροπή καλωσορίσματος. Ακόμη και οι σπορνέιτζια απολαμβάνουν την άφιξη των θριαμβευτών αυτών ανερχομένων εξελικτικής προέλευσης, εκείνων που έτρεξαν στον πλανητικό αγώνα δρόμου και ολοκλήρωσαν την διαδοχική πορεία τους στους κόσμους-δώματα. Μόνον οι φυσικοί ελεγκτές και οι Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης λείπουν από τις περιστάσεις αυτές που δίνουν χαρά.

Ο Ιωάννης ο της Αποκαλύψεως οραματίσθηκε την άφιξη μιας τάξης ανερχομένων θνητών από τον έβδομο κόσμο-δώμα στον πρώτο τους ουρανό, τα μεγαλεία της Τζερουζέμ. Κατέγραψε: «Και είδα ότι ήταν σαν θάλασσα από γυαλί, ανάμικτη με φωτιά. Και εκείνους που είχαν νικήσει το κτήνος που αρχικά βρισκόταν εντός τους, αλλά και την ιδέα που επικρατούσε στους κόσμους-δώματα, και τελικά νίκησαν και το τελευταίο σημάδι και ίχνος, να στέκονται στη γυάλινη θάλασσα, να κρατούν τις άρπες του Θεού και να τραγουδούν το τραγούδι της λύτρωσης από το φόβο των θνητών και τον θάνατο.» (Τελειοποιημένη διαστημική επικοινωνία πρόκειται να εγκατασταθεί σ’ όλους αυτούς τους κόσμους. Και η λήψη, όπου κι’ αν βρίσκεστε, τέτοιας επικοινωνίας γίνεται εφικτή φέροντας την «άρπα του Θεού,» μία μοροντιανή επινόηση που αντισταθμίζει την ανικανότητα του να προσαρμοσθεί άμεσα ο ανώριμος μοροντιανός αισθητήριος μηχανισμός στην λήψη των διαστημικών επικοινωνιών.)

Ο Παύλος είχε επίσης ένα όραμα του αποτελούμενου από ανερχομένους πολίτες σώματος των τελειοποιημένων θνητών στην Τζερουζέμ, αφού έγραψε: «Πάλι ήλθατε στο όρος της Σιών και στην πόλη του ζώντος Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και σε μια αναρίθμητη συνοδεία αγγέλων, στη μεγάλη συγκέντρωση του Μιχαήλ και στα πνεύματα των απλών ανθρώπων που γίνονται τέλειοι.»

Αφού οι θνητοί αποκτήσουν κατοικία στο αρχηγείο του συστήματος, δεν θα βιώσουν περαιτέρω ουσιαστικές αναστάσεις. Η μοροντιανή μορφή που σας παραχωρήθηκε κατά την αναχώρησή σας από την εμπειρία στους κόσμους-δώματα είναι τέτοια που θα σας διακρίνει μέχρι το τέλος της εμπειρίας σας στο τοπικό σύστημα. Αλλαγές θα γίνονται από καιρό σε καιρό, αλλά θα διατηρήσετε την ίδια αυτή μορφή μέχρις ότου την αποχαιρετήσετε, όταν αναδυθείτε ως πνεύματα πρώτου σταδίου προετοιμαζόμενα για τη μετάβαση στους υπερσυμπαντικούς κόσμους της καλλιέργειας των ανερχομένων και της πνευματικής εξάσκησης.

Επτά φορές βιώνουν, οι θνητοί εκείνοι που ολοκληρώνουν την μανσονιανή πορεία*, την εμπειρία του ύπνου προσαρμογής και την αναστάσιμη αφύπνηση. Η τελευταία αίθουσα ανάστασης, όμως, ο τελικός θάλαμος αφύπνησης, έμεινε πίσω, στον έβδομο κόσμο-δώμα. Ποτέ πια, μία αλλαγή μορφής δεν θα απαιτήσει την έκπτωση της συνείδησης, ή τη διάσπαση στη συνέχιση της ατομικής μνήμης.

Η θνητή προσωπικότητα που ξεκίνησε στους εξελικτικούς κόσμους και στεγάστηκε στη σάρκα – ενοικημένη από τους Ελεγκτές των Μυστηρίων και περιβεβλημένη από το Πνεύμα της Αλήθειας – δεν κινητοποιείται, δεν πραγματώνεται και δεν ενοποιείται πλήρως μέχρι την ημέρα όπου ένας τέτοιος πολίτης της Τζερουζέμ παίρνει άδεια μετάβασης στην Εντέντια και ανακηρύσσεται πραγματικό μέλος του μοροντιανού σώματος του Νέβαδον – ένας αθάνατος διασωθείς ενωμένος με τον Προσαρμοστή, ένας προς τον Παράδεισο ανερχόμενος, μία προσωπικότητα μοροντιανής υπόστασης, ένα αληθινό παιδί των Μέγιστων.

Ο φυσικός θάνατος είναι μία τεχνική διαφυγής από την υλική ζωή στη σάρκα. Και η μανσονιανή εμπειρία της προοδευτικής ζωής μέσω των επτά κόσμων της διορθωτικής εξάσκησης και της επιμορφωτικής εκπαίδευσης αντιπροσωπεύει την εισαγωγή των θνητών διασωθέντων στην μοροντιανή πορεία, τη μεταβατική ζωή, η οποία μεσολαβεί μεταξύ της εξελικτικής υλικής υπόστασης και του ανώτερου πνευματικού επιτεύγματος των ανερχομένων του χρόνου, που προορίζονται να φθάσουν τις πύλες της αιωνιότητας.


(Υποστηρίχθηκε από έναν Υπέρλαμπρο Eσπερινό Αστέρα.)

αναζητητης
Μέλος 2ης Βαθμίδας

Greece
179 Μηνύματα
Απεστάλη: 08/11/2006, 04:25:12  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους αναζητητης  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
φανταστικο!
το βιβλιο της ουραντια ποιες εκδοσεις ειναι ξερει κανεις?Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας
ellovos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
2194 Μηνύματα
Απεστάλη: 09/11/2006, 00:52:36  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους ellovos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

quote:

φανταστικο!
το βιβλιο της ουραντια ποιες εκδοσεις ειναι ξερει κανεις?

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΩΜΟΣ ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ.

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ. ΝΟΜΙΖΩ.


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

ellovos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
2194 Μηνύματα
Απεστάλη: 09/11/2006, 00:54:23  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους ellovos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Ουράντια είναι το κοσμικό όνομα του πλανήτη μας. Οι Ουραντιανοί είναι οι φυσιολογικοί άνθρωποι των διαφόρων φυλών, οι γήινοι του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Η Ουράντια είναι ένας συνηθισμένος πλανήτης του Τοπικού μας σύμπαντος, του Nέβαδον. Το Σύμπαν του Νέβαδον περιέχει περίπου 10 εκατομμύρια πλανήτες από τους οποίους μόνον οι 3.840.101 ήταν κατοικημένοι το έτος 1934 μ.X που δόθηκαν τα Έγγραφα του Βιβλίου. Για λόγους που περιγράφονται στο βιβλίο, η Ουράντια επιλέχθηκε από τον Χριστό-Μιχαήλ, Δημιουργό και Παντοκράτορα του Τοπικού Σύμπαντος του Nέβαδον, για την ενσάρκωσή του στο ρόλο ενός κοινού θνητού με την προσωπικότητα του Ιησού του Ναζωραίου.
Ο Μιχαήλ είναι ένας Κυρίαρχος Δημιουργός Υιός του θεού, που ανήκει στο Τάγμα των Μιχαήλ με αύξοντα αριθμόν 611.131.
Η Ουράντια, ο πλανήτης μας, βρίσκεται στο έβδομο Υπερσύμπαν του Όρβοντον - ο κεντρικός πυρήνας του οποίου είναι ο Γαλαξίας - Γαλακτώδης Οδός - με πρωτεύουσα την Ουβέρσα.
O μείζον τομέας μας ονομάζεται Σπλάντον με πρωτεύουσα την Y-Μείζονα την Πέμπτη και ο ελάσσων τομέας μας λέγεται Ένσα με πρωτεύουσα την Y-Ελάσσονα την Τρίτη.
Η Ένσα περιλαμβάνει 100 Τοπικά Σύμπαντα μεταξύ των οποίων και το δικό μας Τοπικό Σύμπαν του Νέβαδον. Η πρωτεύουσα του Νέβαδον είναι η Σάλβινγκτον, όπου εκεί βρίσκεται η μόνιμη κατοικία του Ανώτατου Παντοκράτορα του Nέβαδον, του Μιχαήλ Χριστού.
Το Τοπικό μας Σύμπαν του Nέβαδον έχει 100 Αστερισμούς, μεταξύ των οποίων είναι και ο δικός μας, αυτός του Νορλατιαντέκ, με πρωτεύουσα την Εντέντια. O αστερισμός του Νορλατιαντέκ αποτελείται από 100- συστήματα στα οποία ανήκει και το δικό μας Σύστημα που ονομάζεται Σύστημα της Σατάνια (από το όνομα του βοηθού του Εωσφόρου, Σατανά, πριν από την αποστασία). Πρωτεύουσα του Συστήματος της Σατάνια είναι η Τζερουζέμ.
Η Σατάνια δεν είναι ηλιακό σύστημα, αλλά ένα σύστημα από ήλιους που αποτελείται από 1.000 κατοικήσιμους πλανήτες από τους οποίους οι 619 κατοικούνται, και μεταξύ των οποίων ο δικός μας,
Η Ουράντια, έχει τον αύξοντα αριθμό 606. Αυτό σημαίνει ότι ήταν ο 606ος πλανήτης του συστήματος που χρονικά ανέδειξε ζωή μετά τη δημιουργία του συστήματός μας. Από τα 1.000.000 χρόνια που καταγράφτηκε σαν κατοικημένος πλανήτης μέχρι το 1934 που δόθηκαν τα «Έγγραφα της Ουράντια» έχουν κατοικηθεί άλλοι 13 κόσμοι στο σύστημά μας.
Στους συμπαντικούς χάρτες, ο πλανήτης μας αναφέρεται ως εξής: «O 606 της Σατάνια, στον Αστερισμό του Νορλατιαντέκ, τοπικό σύμπαν Nέβαδον, ελάσσων τομέας Ένσα, μείζων τομέας Σπλάντον, Υπερσύμπαν του Όρβοντον». Αυτό είναι αρκετό για τον ουράνιο αγγελιοφόρο να βρει οποιονδήποτε στη Γη.
Η Ουράντια είναι ένας «δεκαδικός» (σύμφωνα με αναλογίες στη δεκαδική κλίμακα) και πειραματικός πλανήτης. Σε έναν ανά δέκα πλανήτες, ο Δημιουργός του τοπικού σύμπαντος αφήνει τη ζωή και την ανθρώπινη κοινωνία να εξελιχθεί με ελάχιστη παρέμβαση εκ μέρους του.
Στους υπόλοιπους εννέα πλανήτες, η ανθρωπότητα είναι πιο στέρεα δομημένη, διαχειριζόμενη από ουράνιες προσωπικότητες και οδηγείται πιο αυστηρά στο θεϊκό πεπρωμένο της. Σε δεκαδικούς και πειραματικούς πλανήτες σαν τον δικό μας, όπου επιτρέπεται μεγάλος αριθμός ελευθεριών, η ζωή παράγει ποικίλους και πρωτότυπους συνδυασμούς που οι δημιουργοί παρατηρούν και μέσω αυτών κερδίζουν και άλλοι κόσμοι, αλλά το ρίσκο της αναρχίας και της επαναστάσεως είναι πολύ πιο μεγάλο σε τέτοιους πλανήτες.


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

ellovos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
2194 Μηνύματα
Απεστάλη: 09/11/2006, 00:57:54  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους ellovos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.

ΩΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ.

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕ.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

ellovos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
2194 Μηνύματα
Απεστάλη: 09/11/2006, 01:01:24  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους ellovos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Ο Συμπαντικός Πατέρας είναι ο Θεός ολόκληρης της δημιουργίας, η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και το Κέντρο όλων των πραγμάτων και των υπάρξεων. Θεωρείστε πρώτα το Θεό ως δημιουργό, κατόπιν ως ελεγκτή και τελευταία ως άπειρο υποστηρικτή. Η αλήθεια για τον Συμπαντικό Πατέρα άρχισε να ανατέλλει πάνω στο γένος των ανθρώπων όταν ο προφήτης είπε: «Συ, Θεέ, είσαι μόνος. Κανείς δεν υπάρχει εκτός από σένα. Δημιούργησες τον ουρανό και τον ουρανό των ουρανών, με όλα τους τα πλήθη. Τους φροντίζεις και τους ελέγχεις. Τα σύμπαντα δημιουργήθηκαν από τους Υιούς του Θεού. Ο Δημιουργός καλύπτει τον εαυτό του με φως, ως ένδυμα και εξαπλώνει τους ουρανούς, ως παραπέτασμα.» Μόνο η θεώρηση του Συμπαντικού Πατέρα ενός Θεού στη θέση πολλών θεών ? κατέστησε το θνητό άνθρωπο ικανό να αντιληφθεί τον Πατέρα ως θείο δημιουργό και άπειρο ελεγκτή.
Όλες οι μυριάδες των πλανητικών συστημάτων δημιουργήθηκαν για να κατοικηθούν, τελικά, από πολλούς και διαφορετικούς τύπους ευφυών πλασμάτων, υπάρξεων που θα μπορούσαν να γνωρίσουν το Θεό, να λάβουν τη θεία στοργή του και να τον αγαπήσουν με τη σειρά τους. Το σύμπαν των συμπάντων είναι έργο του Θεού και τόπος κατοικίας των διαφορετικών πλασμάτων του. «Ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και έδωσε μορφή στη γη. Παγίωσε το σύμπαν και δημιούργησε τον κόσμο αυτό όχι μάταια. Του έδωσε μορφή γα να κατοικηθεί.»
Οι πεφωτισμένοι κόσμοι αναγνωρίζουν όλοι και λατρεύουν τον Συμπαντικό Πατέρα, τον αιώνιο δημιουργό και άπειρο συντηρητή ολόκληρης της δημιουργίας. Τα ελεύθερης βούλησης πλάσματα των επάλληλων συμπάντων έχουν ξεκινήσει με το μακρύ ταξίδι προς τον Παράδεισο, τη συναρπαστική προσπάθεια της αιώνιας περιπέτειας, να φθάσουν στον Θεό τον Πατέρα. Ο ύψιστος στόχος των παιδιών του χρόνου είναι να βρουν τον αιώνιο Θεό, να κατανοήσουν τη θεία φύση, να αναγνωρίσουν τον Συμπαντικό Πατέρα. Τα τον Θεό γνωρίζοντα πλάσματα έχουν μία και μόνο υπέρτατη φιλοδοξία, μία μόνο διακαή επιθυμία και τούτη είναι να γίνουν, καθώς βρίσκονται στις σφαίρες τους, σαν εκείνον, όπως είναι στην εν Παραδείσω τελειότητα της προσωπικότητάς του, και στη συμπαντική του σφαίρα του ενάρετου μεγαλείου. Από τον Συμπαντικό Πατέρα που κατοικεί την αιωνιότητα εκπορεύεται η υπέρτατη εντολή, «Γίνετε τέλειοι, καθώς εγώ είμαι τέλειος.» Με αγάπη και έλεος οι αγγελιαφόροι του Παραδείσου μετέφεραν τη θεία αυτή παραίνεση μέσα στους αιώνες και πέρα στα σύμπαντα, ακόμη και σε πλάσματα τόσο ταπεινής, ζωικής προέλευσης, όσο οι φυλές των ανθρώπων της Ουράντια.
Η μεγαλειώδης και συμπαντική αυτή εντολή, του να αγωνισθεί κανείς για την κατάκτηση της τελειότητας του θείου είναι το πρώτιστο καθήκον και πρέπει να γίνει η υψηλότερη φιλοδοξία όλων των αγωνιζόμενων πλασμάτων της δημιουργίας του Θεού της τελειότητας. Η δυνατότητα αυτή της κατάκτησης της θείας τελειότητας είναι ο τελικός και βέβαιος προορισμός όλης της αιώνιας πνευματικής προόδου του ανθρώπου.
Οι θνητοί της Ουράντια μετά βίας μπορούν να ελπίσουν ότι θα γίνουν τέλειοι με την έννοια του απείρου, ωστόσο είναι απολύτως πιθανό για τις ανθρώπινες υπάρξεις, ξεκινώντας, όπως ήδη κάνουν, από αυτόν εδώ τον πλανήτη, να κατακτήσουν τον ουράνιο και θείο στόχο τον οποίο ο άπειρος Θεός έχει θέσει για το θνητό άνθρωπο. Και όταν επιτύχουν αυτό τον προορισμό, τότε θα γίνουν, σε όλα που αφορούν την αυτοπραγμάτωση και το διανοητικό επίτευγμα, τόσο πλήρεις στην σφαίρα τους της θείας τελειότητας, όσο είναι ο Θεός ο ίδιος στην δικιά του σφαίρα του άπειρου και αιωνιότητας. Τέτοια τελειότητα ίσως να μην είναι συμπαντική υπό την υλική έννοια, απεριόριστη υπό τη διανοητική αντίληψη, ή τελική σε πνευματική εμπειρία, αλλά είναι τελική και ολοκληρωμένη από κάθε πεπερασμένη άποψη της θείας φύσης της βούλησης, της τελειότητας των ατομικών κινήτρων και της συνειδητοποίησης του Θεού.
Τούτη είναι η αληθινή σημασία της θεϊκής εκείνης εντολής, «Γίνετε τέλειοι, ακόμα καθώς εγώ είμαι τέλειος,» που πάντα ωθεί τον θνητό άνθρωπο προς τα εμπρός και τον ελκύει εσωτερικά, σ’ αυτό τον μακρόχρονο και συναρπαστικό αγώνα για την κατάκτηση των ολονέν υψηλότερων επιπέδων των πνευματικών αξιών και των αληθινών συμπαντικών εννοιών. Η θεσπέσια αυτή αναζήτηση του Θεού των συμπάντων είναι η ύψιστη περιπέτεια των κατοίκων όλων των κόσμων του χρόνου και του διαστήματος.
1. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ
Απ’ όλα τα ονόματα με τα οποία ο Θεός ο Πατέρας είναι γνωστός σε όλα τα σύμπαντα, εκείνα που τον ονομάζουν ως την Πρώτη Γενεσιουργό Αιτία και Συμπαντικό Κέντρο είναι τα πιο συχνά που συναντά κανείς. Ο Πρώτος Πατέρας είναι γνωστός με διάφορα ονόματα στα διάφορα σύμπαντα και στους διαφορετικούς τομείς του ίδιου σύμπαντος. Τα ονόματα που τα πλάσματα δίνουν στον Δημιουργό εξαρτώνται κατά πολύ από την άποψη των πλασμάτων για το Δημιουργό. Η Πρώτη γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο του Σύμπαντος ποτέ δεν απεκάλυψε τον εαυτό του διαμέσου του ονόματος του, μόνο διαμέσου της φύσης του. Αν πιστέψουμε ότι είμαστε τα παιδιά του Δημιουργού αυτού, το φυσικότερο είναι να τον αποκαλέσουμε, τελικά, Πατέρα. Τούτο, όμως, είναι ένα όνομα δικής μας επιλογής και πηγάζει από την αναγνώριση της προσωπικής μας σχέσης με την Πρώτη γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο.
Ο Συμπαντικός Πατέρας ουδέποτε επιβάλλει κάποια μορφή αυθαίρετης αναγνώρισης, επίσημης λατρείας, ή δουλικής υπηρεσίας πάνω στα ελεύθερης βούλησης ευφυή πλάσματα των συμπάντων. Οι εξελικτικοί κάτοικοι των κόσμων του χρόνου και του διαστήματος πρέπει από μόνοι τους μέσα στην ίδια τους καρδιά να τον αναγνωρίσουν, να τον αγαπήσουν και εκούσια να τον λατρέψουν. Ο Δημιουργός αρνείται να εξαναγκάσει, ή να επιβάλλει την υποταγή των πνευματικών ελεύθερων βουλήσεων των υλικών του πλασμάτων. Η τρυφερή αφοσίωση της ανθρώπινης βούλησης στο να πράττει τη βούληση του Πατέρα είναι η κάλλιστη επιλογή δώρου από τον άνθρωπο στο Θεό. Στην πραγματικότητα, ο καθαγιασμός αυτός της βούλησης των πλασμάτων συνιστά το μόνο πιθανό δώρο πραγματικής αξίας που είναι δυνατόν να κάνει ο άνθρωπος στον Πατέρα του Παραδείσου. Μέσα στο Θεό, ο άνθρωπος ζει, κινείται και υπάρχει. Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να δώσει ο άνθρωπος στο Θεό πέραν της επιλογής του αυτής, να υπακούσει στη θέληση του Πατέρα και αποφάσεις τέτοιες, που λαμβάνονται από τα ευφυή, αυτόβουλα πλάσματα των συμπάντων, συνιστούν την πραγματικότητα της αληθινής αυτής λατρείας της τόσο ικανοποιητικής για την κυριαρχούμενη από αγάπη φύση του Πατέρα Δημιουργού.
Όταν έχετε γίνει άπαξ πραγματικά Θεό-συνειδητοί, όταν αληθινά ανακαλύψετε το μεγαλειώδη Δημιουργό και αρχίσετε να βιώνετε τη συναίσθηση της ενοικούσας παρουσίας του θείου ελεγκτή, τότε, ανάλογα με το διαφωτισμό σας και σύμφωνα με τον τρόπο και τη μέθοδο δια της οποίας οι θείοι Υιοί αποκαλύπτουν τον Θεό, θα βρείτε ένα όνομα για τον Συμπαντικό Πατέρα, που θα εκφράζει επαρκώς την άποψή σας για την Πρώτη γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο. Και έτσι, σε διαφορετικούς κόσμους και σε διάφορα σύμπαντα, ο Δημιουργός γίνεται γνωστός μέσα από αναρίθμητα ονόματα, τα οποία, στο πνεύμα της σχέσεως όλα έχουν την ίδια σημασία αλλά, σε λέξεις και σύμβολα, το κάθε όνομα συμβολίζει το βαθμό, το βάθος της ενθρόνισής του στην καρδιά των πλασμάτων του, σε οποιοδήποτε δεδομένο κόσμο.
Κοντά στο κέντρο του σύμπαντος των συμπάντων, ο Συμπαντικός Πατέρας είναι γενικά γνωστός με ονόματα που μπορούν να θεωρηθούν ότι σημαίνουν την Πρώτη γενεσιουργό Αιτία. Ακόμη μακρύτερα, στα πέρατα των συμπάντων του διαστήματος, οι όροι που χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν τον Συμπαντικό Πατέρα πολύ συχνά σημαίνουν το Συμπαντικό Κέντρο. Ακόμη μακρύτερα, στην αστρική δημιουργία, είναι γνωστός, όπως και στο αρχηγείο του δικού σας τοπικού σύμπαντος, ως η Πρώτη Δημιουργική Πηγή και το Θείο Κέντρο. Σ΄ ένα γειτονικό αστερισμό ο Θεός αποκαλείται Πατέρας των Συμπάντων. Σ’ έναν άλλο, ο Άπειρος Συντηρητής και προς ανατολάς, αποκαλείται ο Θείος Ελεγκτής. Έχει επίσης αποκαλεστεί ο Πατέρας των Φώτων, το Δώρο της Ζωής και ο Παντοδύναμος Ένας.
Στους κόσμους εκείνους όπου ένας Παραδείσιος Υιός έζησε μία ζωή επιφοίτησης, ο Θεός είναι γενικά γνωστός με κάποιο όνομα ενδεικτικό της προσωπικής σχέσης, της τρυφερής στοργής και της πατρικής αφοσίωσης. Στα αρχηγεία του αστερισμού σας ο Θεός αναφέρεται ως ο Συμπαντικός Πατέρας και σε άλλους πλανήτες στο δικό σας σύστημα των κατοικημένων κόσμων είναι με διάφορους τρόπους γνωστός, ως Πατέρας των Πατέρων, Πατέρας του Παραδείσου, Πατέρας της Χαβόνα και Πατέρας του Πνεύματος. Εκείνοι οι οποίοι γνωρίζουν το Θεό δια της αποκάλυψης των επιφοιτήσεων των Υιών του Παραδείσου, ενδίδουν τελικά στη συναισθηματική έκκληση της τρυφερής σχέσης μεταξύ δημιουργήματος και Δημιουργού και αναφέρονται στο Θεό ως «ο Πατέρας μας.»
Σ΄ έναν πλανήτη όπου ζουν υπάρξεις φύλων, σ έναν κόσμο όπου τα ορμέμφυτα της γονικής αγάπης είναι εγγενή στην καρδιά των ευφυών τους υπάρξεων, ο όρος Πατέρας γίνεται ένα πολύ εκφραστικό και κατάλληλο όνομα για τον αιώνιο Θεό. Στον πλανήτη σας, την Ουράντια, είναι περισσότερο γνωστός, σχεδόν συμπαντικά αποδεκτός με το όνομα Θεός. Το όνομα που του δίδεται ελάχιστη έχει σημασία. Το σημαντικό είναι ότι θα πρέπει να τον γνωρίζετε και διακαώς να επιθυμείτε να του μοιάσετε. Οι παλιοί σας προφήτες σωστά τον απεκάλεσαν «ο αιώνιος Θεός,» και αναφέρθηκαν σ΄ αυτόν ως εκείνος που «ενοικεί την αιωνιότητα.»
2. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο Θεός αποτελεί βασική πραγματικότητα τον πνευματικό κόσμο. Ο Θεός είναι η πηγή της αλήθειας στις σφαίρες του νου. Ο Θεός επισκιάζει τα πάντα στο σύνολο των υλικών βασιλείων. Για όλες τις δημιουργημένες διάνοιες ο Θεός είναι προσωπικότητα και για το σύμπαν των συμπάντων είναι η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο της αιώνιας πραγματικότητας. Ο Θεός δεν μοιάζει με άνθρωπο, ούτε με μηχανή. Ο Πρώτος Πατέρας είναι συμπαντικό πνεύμα, αιώνια αλήθεια, άπειρη πραγματικότητα και πατρική προσωπικότητα.
Ο αιώνιος Θεός είναι άπειρα μεγαλύτερος από την εξιδανικευμένη πραγματικότητα, ή το προσωποποιημένο σύμπαν. Ο Θεός δεν είναι απλά η υπέρτατη επιθυμία του ανθρώπου, η αντικειμενοποίηση της θνητής αναζήτησης. Ούτε ο Θεός είναι απλά μία ιδέα, η κραταιά δυναμική της ορθότητας. Ο Συμπαντικός Πατέρας δεν αποτελεί ένα συνώνυμο της φύσης, ούτε είναι η προσωποποίηση των φυσικών νόμων. Ο Θεός είναι μια υπερβατική πραγματικότητα, όχι απλά η παραδοσιακή αντίληψη του ανθρώπου πάνω στις υπέρτατες αξίες. Ο Θεός δεν είναι η ψυχολογική εστίαση πνευματικών εννοιών, ούτε είναι «το υψηλότερο έργο του ανθρώπου.» Ο Θεός μπορεί να είναι οποιαδήποτε, ή όλες, από τις θεωρήσεις αυτές του ανθρώπινου νου, αλλά είναι περισσότερο απ΄ αυτές. Είναι ένας λυτρωτής και ένας αγαπών Πατέρας όλων όσων απολαμβάνουν την πνευματική γαλήνη επί της γης και διακαώς επιθυμούν να βιώσουν τη σωτηρία της προσωπικότητας στο θάνατο.
Η πραγματικότητα της ύπαρξης του Θεού καταδεικνύεται στην ανθρώπινη εμπειρία δια της ενοίκησης της θείας παρουσίας, του πνευματικού Ελεγκτή που εστάλη από τον Παράδεισο για να ζήσει στο θνητό νου του ανθρώπου και από εκεί να βοηθήσει την εξέλιξη της αθάνατης ψυχής της αιώνιας επιβίωσης. Η παρουσία του θείου αυτού Προσαρμοστή στον ανθρώπινο νου αποκαλύπτεται σε τρία εμπειρικά φαινόμενα:
1. Τη διανοητική ικανότητα του ανθρώπου να γνωρίσει τον Θεό ? τη Θεό-συνείδηση.
2. Την πνευματική παρόρμηση να βρει τον Θεό ? την Θεό-αναζήτηση.
3. Την λαχτάρα της προσωπικότητας να γίνει σαν τον Θεό ? την ολόψυχη επιθυμία να κάνει το θέλημα του Πατρός.
Η ύπαρξη του Θεού δεν μπορεί ποτέ να αποδειχθεί με επιστημονικά πειράματα, ή με την αμιγή λογική της επαγωγικής αφαίρεσης. Ο Θεός μπορεί να γίνει αντιληπτός μόνο στους χώρους της ανθρώπινης εμπειρίας. Οπωσδήποτε όμως, η πραγματική θεώρηση της ύπαρξης του Θεού αποδεκτή από τη λογική, αληθοφανής για τη φιλοσοφία, βασική για τη θρησκεία και αδιαχώριστη από κάθε προσδοκία για την επιβίωση της προσωπικότητας.
Όσοι γνωρίζουν το Θεό έχουν βιώσει το γεγονός της παρουσίας του. Τέτοιοι, θνητοί γνώστες του Θεού, διατηρούν στην ατομική τους εμπειρία τη μοναδική θετική απόδειξη της ύπαρξης του ζώντος Θεού, την οποία μπορεί ένα ανθρώπινο πλάσμα να προσφέρει σε ένα άλλο. Η ύπαρξη του Θεού είναι απολύτως πέρα από κάθε δυνατότητα απόδειξης, εκτός από την επαφής μεταξύ της συνειδητοποίησης του Θεού από τον ανθρώπινο νου και τη Θεϊκή παρουσία του Προσαρμοστή της Σκέψης, ο οποίος ενοικεί τη θνητή διάνοια και χορηγήθηκε στον άνθρωπο ως το ελεύθερο δώρο του Συμπαντικού Πατέρα.
Θεωρητικά, μπορείτε να σκεφθείτε τον Θεό ως τον Δημιουργό , και είναι προσωπικά ο δημιουργός του Παραδείσου και του κεντρικού σύμπαντος της τελειότητας, αλλά τα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος έχουν όλα δημιουργηθεί και οργανωθεί από το Παραδείσιο Σώμα των Δημιουργών Υιών. Ο Συμπαντικός Πατέρας δεν είναι προσωπικά ο δημιουργός του τοπικού σύμπαντος του Νέβαδον. Το σύμπαν στο οποίο ζείτε αποτελεί δημιουργία του Υιού του Μιχαήλ. Αν και ο Πατέρας δεν δημιουργεί ο ίδιος τα εξελικτικά σύμπαντα, ελέγχει, ωστόσο πολλές από τις συμπαντικές τους σχέσεις καθώς και ορισμένες από τις εκδηλώσεις των φυσικών, διανοητικών και πνευματικών μορφών ενέργειας. Ο Θεός ο Πατέρας είναι ο προσωπικός δημιουργός του σύμπαντος του Παραδείσου και, συνεργαζόμενος με τον Αιώνιο Υιό, ο δημιουργός όλων των άλλων ατομικών συμπαντικών Δημιουργών.
Ως ένας φυσικός ελεγκτής στο υλικό σύμπαν των συμπάντων, η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο λειτουργεί πάνω στα πρότυπα του αιώνιου Νησιού του Παραδείσου, και διαμέσου του κέντρου αυτού της απόλυτης βαρύτητας, ο αιώνιος Θεός ασκεί κοσμικό υπερέλεγχο του φυσικού επίπεδου εξ ίσου στο κεντρικό σύμπαν και σ΄ ολόκληρο το σύμπαν των συμπάντων. Ως διάνοια, ο Θεός λειτουργεί στη Θεότητα του Απείρου Πνεύματος. Ως πνεύμα, ο Θεός εκδηλώνεται στο πρόσωπο του Αιώνιου Υιού καθώς και στα πρόσωπα των θείων παιδιών του Αιώνιου Υιού. Ο αλληλοσυσχετισμός αυτός της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου με τα συνδυαζόμενα Πρόσωπα και Απόλυτα του Παραδείσου ουδέ κατ ελάχιστον αποκλείει την άμεση, προσωπική δράση του Συμπαντικού Πατέρα σ΄ ολόκληρη τη δημιουργία και σε όλα τα επίπεδα εφεξής. Δια της παρουσίας του θρυμματιζόμενου πνεύματός του, ο Δημιουργός Πατέρας διατηρεί άμεση επαφή με τα πλάσματα παιδιά του και τα σύμπαντα που δημιούργησε.
3. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ
«Ο Θεός είναι πνεύμα.» Είναι συμπαντική πνευματική παρουσία. Ο Συμπαντικός Πατέρας αποτελεί μια άπειρη πνευματική πραγματικότητα. Είναι «ο κυρίαρχος, αιώνιος, αθάνατος, αόρατος και μόνος πραγματικός Θεός.» Έστω και αν είστε «απόγονοι του Θεού,» δεν πρέπει να θεωρήσετε ότι ο Πατέρας σας μοιάζει στη μορφή και τα φυσικά χαρακτηριστικά, επειδή ειπώθηκε ότι δημιουργηθήκατε «κατ εικόνα και ομοίωσή του!» ενοικούμενοι από τους Μυστηριώδεις Ελεγκτές, που απεστάλησαν από την κεντρική κατοικία της αιώνιας παρουσίας του. Οι πνευματικές υπάρξεις είναι πραγματικές, παρά το ότι είναι αόρατες στα ανθρώπινα μάτια, επειδή δεν έχουν σάρκα και οστά.
Είπε ο παλιός προφήτης: «Ιδού! Περνάει δίπλα μου και δεν τον βλέπω. Προχωρεί επίσης και δεν τον αντιλαμβάνομαι.» Μπορεί να βλέπουμε συνέχεια τα έργα του Θεού, μπορεί να έχουμε σαφή συνείδηση των υλικών ενδείξεων της μεγαλειώδους συμπεριφοράς του, αλλά σπάνια μπορούμε να ατενίσουμε τις ορατές εκδηλώσεις της θείας του φύσης, ούτε ακόμα να δούμε την παρουσία του επιτετραμμένου πνεύματός του της ανθρώπινης ενοικίασης.
Ο Συμπαντικός Πατέρας δεν είναι αόρατος επειδή αποκρύπτει τον εαυτό του από τα κατώτερα πλάσματα των υλιστικών μειονεκτημάτων, και των περιορισμένων πνευματικών ικανοτήτων. Η κατάσταση μάλλον έχει: «Δεν μπορείτε να δείτε το πρόσωπό μου, διότι ουδείς θνητός μπορεί να με δει και να ζήσει.» Ουδείς υλικός άνθρωπος θα μπορούσε να δει το πνεύμα Θεό και να διατηρήσει την θνητή του ύπαρξη. Η αίγλη και η πνευματική λαμπρότητα της παρουσίας της θείας προσωπικότητας είναι αδύνατο να προσεγγισθεί από τις ταπεινότερες κατηγορίες των πνευματικών υπάρξεων, ή από οποιαδήποτε τάξη υλικών πλασμάτων. Η πνευματική φωτοβολία της προσωπικής παρουσίας του Πατέρα είναι «φως που κανείς θνητός δεν μπορεί να πλησιάσει. Που κανένα θνητό πλάσμα δεν έχει δει, ή που μπορεί να δει.» Δεν είναι όμως απαραίτητο να δει κανείς το Θεό με τα μάτια της σάρκας για να τον διακρίνει με τη ματιά της πίστης του εξαγνισμένου νου.
Ο Συμπαντικός Πατέρας μοιράζεται απόλυτα την πνευματική του φύση με τον συνυπάρχοντα εαυτό του, τον Αιώνιο Υιό του Παραδείσου. Τόσο ο Πατέρας όσο και ο Υιός, με τον ίδιο τρόπο μοιράζονται το συμπαντικό και αιώνιο πνεύμα ολοκληρωτικά και ανεπιφύλακτα με τον συνδεδεμένης προσωπικότητας συντονιστή τους, το Άπειρο Πνεύμα. Το πνεύμα του Θεού βρίσκεται εντός και είναι αφ εαυτού απόλυτο. Στον Υιό υπάρχει ανεπιφύλακτο, στο Πνεύμα συμπαντικό ενώ σε όλες τις εκφάνσεις και δι όλων είναι άπειρο.
Ο Θεός είναι ένα συμπαντικό πνεύμα. Ο Θεός είναι το συμπαντικό πρόσωπο. Η υπέρτατη ατομική πραγματικότητα της πεπερασμένης δημιουργίας είναι πνεύμα. Η ύπατη πραγματικότητα του ατομικού κόσμου είναι απολυτοειδές πνεύμα. Μόνο τα επίπεδα του απείρου είναι απόλυτα και μόνο στα επίπεδα αυτά υπάρχει η τελικότητα της ενοποίησης μεταξύ της ύλης, της διάνοιας και του πνεύματος.
Στα σύμπαντα, ο Θεός ο Πατέρας είναι, δυνητικά, ο υπερελεγκτής της ύλης, της διάνοιας και του πνεύματος. Μόνο διαμέσου του δικού του μακράν εκτεταμένου κυκλώματος της προσωπικότητας ο Θεός συνδιαλέγεται κατ΄ ευθείαν με τις προσωπικότητες των αυτόβουλων πλασμάτων της αχανούς δημιουργίας του, αλλά μπορεί να γίνει επαφή μαζί του (εκτός Παραδείσου) μόνο δια μέσου της παρουσίας των θρυμματισμένων οντοτήτων του, το θέλημα του Θεού πέρα στα σύμπαντα. Το πνεύμα αυτό του Παραδείσου, που ενοικεί στο νου των θνητών του χρόνου και υποθάλπει την εξέλιξη της αθάνατης ψυχής του επιζώντος πλάσματος, έχει τη φύση και τη θεία υπόσταση του Συμπαντικού Πατέρα. Η διάνοια όμως τέτοιων εξελικτικών πλασμάτων προέρχεται από τα τοπικά σύμπαντα και πρέπει να κερδίσει τη θεία τελειότητα με την επίτευξη των εμπειρικών αυτών μεταμορφώσεων πνευματικής κατάκτησης, που είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της επιλογής των πλασμάτων να πράξουν σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα εν τοις ουρανοίς.
Στην εσωτερική εμπειρία του ανθρώπου, η διάνοια βρίσκεται ενωμένη με την ύλη. Τέτοιες με την ύλη συνδεδεμένες διάνοιες δεν μπορούν να επιζήσουν του υλικού θανάτου. Η τεχνική της επιβίωσης περικλείεται σε αυτές τις προσαρμογές της ανθρώπινης βούλησης και σε αυτούς τους μετασχηματισμούς της θνητής διάνοιας όπου μια τέτοια διάνοια, που έχει συνείδηση του Θεού, σταδιακά διδάσκεται από το πνεύμα και, τελικά, οδηγείται από το πνεύμα. Η εξέλιξη αυτή του ανθρώπινου νου, από το σύνδεσμό του με την ύλη μέχρι την ένωσή του με το πνεύμα έχει ως αποτέλεσμα τη μεταστοιχείωση των εν δυνάμει πνευματικών φάσεων του θνητού νου σε μοροντιανές πραγματικότητες της αθάνατης ψυχής. Ο υποκείμενος στη ύλη θνητός νους προορίζεται να γίνει περισσότερο υλικός και συνακόλουθα να υποστεί την τελική απάλειψη της προσωπικότητας. Ο προσχωρών στο πνεύμα νους προορίζεται να γίνει όλο και περισσότερο πνευματικός και να επιτύχει τελικά την ένωση με το επιζώντα και καθοδηγούν θείο πνεύμα και με αυτόν το τρόπο να κατακτήσει την επιβίωση και την αιωνιότητα της ύπαρξης της προσωπικότητας.
Προέρχομαι από το Αιώνιο και έχω επανειλημμένα επιστρέψει στην παρουσία του Συμπαντικού Πατέρα. Γνωρίζω την πραγματικότητα και την προσωπικότητα της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, του Αιώνιου και Συμπαντικού Πατέρα. Γνωρίζω ότι, ενώ ο Θεός ο μέγας είναι απόλυτος, αιώνιος και άπειρος, είναι επίσης αγαθός, θείος και φιλεύσπλαχνος. Γνωρίζω την αλήθεια των θαυμαστών διαβεβαιώσεων: «Ο Θεός είναι πνεύμα» και «ο Θεός είναι αγάπη», και οι δύο αυτές ιδιότητες αποκαλύπτονται πληρέστατα στο σύμπαν στον Αιώνιο Υιό.
4.ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Το άπειρο της τελειότητας του Θεού είναι τέτοιο, ώστε να τον κάνει να αποτελεί αιώνιο μυστήριο. Και το μεγαλύτερο από όλα τα άλυτα μυστήρια του Θεού είναι το φαινόμενο της από το θείο ενοίκησης του θνητού νου. Ο τρόπος με τον οποίο ο Συμπαντικός Πατέρας διαμένει μαζί με τα πλάσματα του χρόνου είναι το βαθύτερο απ΄ όλα τα μυστήρια του σύμπαντος. Η θεία παρουσία στον ανθρώπινο νου αποτελεί το μυστήριο των μυστηρίων.
Το φυσικά σώματα των θνητών είναι «οι ναοί του Θεού.» Παρά το γεγονός ότι οι Κυρίαρχοι Δημιουργοί Υιοί έρχονται κοντά στα πλάσματα των κατοικημένων κόσμων τους και «τραβούν όλους τους ανθρώπους κοντά τους>>, παρά το ότι «στέκονται στην πόρτα» της συνείδησης και «χτυπούν» και ευφραίνονται να μπαίνουν σε όλους όσους τους «ανοίγουν την πόρτα της καρδιάς τους,» παρά το γεγονός ότι σαφώς υπάρχει η στενή αυτή προσωπική επικοινωνία μεταξύ των Δημιουργών Υιών και των θνητών τους πλασμάτων, παρ’ όλ’ αυτά, οι θνητοί άνθρωποι διαθέτουν κάτι από τον ίδιο το Θεό, κάτι που πραγματικά κατοικεί εντός τους. Γι’ αυτό και το σώμα τους είναι ναός.
Όταν ολοκληρώσετε τη ζωή σας εδώ κάτω, όταν η πορεία σας, στην προσωρινή σας μορφή, τελειώσει επί της γης, όταν το δοκιμαστικό σας ταξίδι στη σάρκα ολοκληρωθεί, όταν η σκόνη που αποτελεί το θνητό σκήνωμα επιστρέψει «στη γη απ’ όπου προήλθε», τότε, όπως έχει αποκαλυφθεί, το ενοικούν «Πνεύμα θα επιστρέψει στον Θεό που το διέθεσε.» Μέσα σε κάθε θνητό πλάσμα του πλανήτη αυτού διαμένει ένα κομμάτι του Θεού, ένα τμήμα και δώρο του θείου. Δεν σας ανήκει ακόμη, δικαιωματικά, αλλά έχει φτιαχτεί με το σκοπό να γίνει ένα μαζί σας, αν επιζήσετε της θνητής ύπαρξης.
Ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με το μυστήριο αυτό του Θεού. Σαστίζουμε με το αυξανόμενο ξεδίπλωμα του ατέλειωτου πανοράματος της αλήθειας της άπειρης αγαθότητάς του, του ατέλειωτου ελέους, της απαράμιλλης σοφία και του υπέροχου χαρακτήρα του.
Το θείο μυστήριο συνίσταται στην εγγενή διαφορά η οποία υφίσταται μεταξύ του πεπερασμένου και του άπειρου, του εγκόσμιου και του αιώνιου, του περιορισμένου από το χωροχρόνο πλάσματος και του Συμπαντικού Δημιουργού, του υλικού και του πνευματικού, της ατέλειας του ανθρώπου και της τελειότητας της Παραδείσιας Θεότητας. Ο Θεός της συμπαντικής αγάπης αλάθητα εκδηλώνει τον εαυτό του σε καθένα από τα πλάσματά του, μέχρι της πλήρωσης της ικανότητας αυτού του πλάσματος να κατακτήσει, πνευματικά, τις ποιότητες της θείας αλήθειας, του κάλλους και της αγαθότητας.
Σε κάθε πνευματική ύπαρξη και σε κάθε θνητό πλάσμα, σε κάθε σφαίρα και σε κάθε κόσμο του σύμπαντος των συμπάντων, ο Συμπαντικός Πατέρας αποκαλύπτει ολόκληρο τον ελεήμονα και θείο του εαυτό, που μπορεί να διακριθεί, ή να κατανοηθεί από παρόμοιες πνευματικές υπάρξεις, ή παρόμοια θνητά πλάσματα. Ο Θεός δεν δείχνει προτίμηση σε ορισμένα άτομα, είτε είναι αυτά πνευματικά είτε είναι υλικά. Η θεία παρουσία την οποία κάθε παιδί του σύμπαντος απολαμβάνει σε κάθε δεδομένη στιγμή περιορίζεται μόνο από την ικανότητα του συγκεκριμένου πλάσματος να λάβει και να διακρίνει τις πνευματικές πραγματικότητες του πέραν της ύλης κόσμου.
Ως πραγματικότητα στην ανθρώπινη πνευματική εμπειρία, ο Θεός δεν αποτελεί μυστήριο. Όταν, όμως, γίνεται κάποια προσπάθεια για να απλοποιηθούν οι πραγματικότητες του πνευματικού κόσμου στο φυσικό νου του υλικού κόσμου, το μυστήριο εμφανίζεται. Μυστήριο τόσο λεπτό και βαθύ, που μόνο η πίστη-σύλληψη του Θεό-γνώστη θνητού μπορεί να επιτύχει το φιλοσοφικό θαύμα της αναγνώρισης του Απείρου από το πεπερασμένο, τη διάκριση του αιώνιου Θεού από τους εξελισσόμενους θνητούς των υλικών κόσμων του χρόνου και του χώρου.
5. Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Μην αφήσετε το μέγεθος του Θεού, το άπειρό του, να σκοτεινιάσει, ή να εκλείψει την προσωπικότητά του. «Δεν θ’ ακούσει εκείνος που σχεδίασε το αυτί; Δεν θα δει εκείνος που έφτιαξε το μάτι;» Ο Συμπαντικός Πατέρας είναι η ακμή της θείας προσωπικότητας. Είναι η απαρχή και το πεπρωμένο της προσωπικότητας σ’ ολόκληρη τη δημιουργία. Ο Θεός είναι τόσο άπειρος όσο και ατομικός. Είναι μία άπειρη προσωπικότητα. Ο Πατέρας αληθώς είναι προσωπικότητα, παρ' όλο που το άπειρο του προσώπου του τον τοποθετεί για πάντα μακράν της απόλυτης κατανόησης των υλικών και πεπερασμένων υπάρξεων.
Ο Θεός είναι πολύ περισσότερο από μία προσωπικότητα, όπως η προσωπικότητα γίνεται κατανοητή από τον ανθρώπινο νου Είναι ακόμη πολύ μεγαλύτερος από οποιαδήποτε δυνατή θεώρηση μιας υπερπροσωπικότητας. Είναι όμως εντελώς μάταιο να συζητούμε τέτοιες ακατανόητες θεωρήσεις της θείας προσωπικότητας με τη διάνοια των πλασμάτων της ύλης των οποίων το μέγιστο της αντίληψης για την πραγματικότητά του είναι συνίσταται στην ιδέα και το ιδανικό της προσωπικότητας. Η υψηλότερη δυνατή θεώρηση του Συμπαντικού Δημιουργού από τα πλάσματα της ύλης περικλείεται εντός των πνευματικών ιδεωδών της εξυψωμένης θεώρησης της θείας προσωπικότητας. Για το λόγο αυτό, αν και μπορεί να γνωρίζετε ότι ο Θεός πρέπει να είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από την ανθρώπινη θεώρηση της προσωπικότητας, το ίδιο καλά γνωρίζετε ότι ο Συμπαντικός Πατέρας δεν μπορεί να είναι τίποτε λιγότερο από μία αιώνια, άπειρη, πραγματική, καλή και αγαθή προσωπικότητα.
Ο Θεός δεν κρύβεται από κανένα από τα πλάσματά του. Είναι απλησίαστος σε τόσες πολλές τάξεις υπάρξεων μόνο διότι «κατοικεί σε ένα φως, το οποίο ουδέν υλικό πλάσμα δύναται να πλησιάσει.» Το άπειρο και το μεγαλείο της θείας προσωπικότητας βρίσκεται πέραν της αντίληψης της ατελούς διάνοιας των εξελικτικών θνητών. Εκείνος «μετρά τα νερά με τη χούφτα του χεριού του, μετρά το σύμπαν με το άνοιγμα της παλάμης του. Είναι εκείνος που κάθεται στον κύκλο της γης, που τεντώνει τους ουρανούς σαν παραπέτασμα και τους απλώνει σαν σύμπαν για να κατοικήσει εκεί.» «Ανασηκώστε τα μάτια στα ύψη και κοιτάξτε ποιος δημιούργησε όλα αυτά τα πράγματα, ποιος απαριθμεί τους κόσμους τους και τους φωνάζει με το όνομά τους.» Και είναι επίσης αληθές ότι «τα αόρατα πράγματα του Θεού γίνονται εν μέρει κατανοητά από τα πράγματα που φτιάχτηκαν. Σήμερα, και όπως είσαστε, πρέπει να διακρίνετε τον αόρατο Κατασκευαστή μέσω της πολύμορφης και πολυποίκιλης δημιουργίας του, αλλά και δια της αποκάλυψης και της φροντίδας των Υιών του και των πολυάριθμων βοηθών τους.
Έστω και εάν οι εκ της ύλης θνητοί δεν μπορούν να δουν το πρόσωπο του Θεού, πρέπει να χαίρονται με τη διαβεβαίωση ότι εκείνος είναι πρόσωπο. Δια της πίστης να αποδεχθούν την αλήθεια σύμφωνα με την οποία ο Συμπαντικός Πατέρας τόσο πολύ αγάπησε τον κόσμο ώστε να φροντίσει για την αιώνια πνευματική πρόοδο των κατώτερων κατοίκων του ,ότι ?αγαλλιάζει με τα παιδιά του?. Δεν λείπει από το Θεό καμία από τις υπεράνθρωπες και θείες ιδιότητες οι οποίες συνιστούν την προσωπικότητα ενός τέλειου, αιώνιου, στοργικού και άπειρου Δημιουργού.
Στις τοπικές δημιουργίες (με εξαίρεση το προσωπικό των υπερσυμπάντων), ο Θεός δεν έχει προσωπική η μόνιμη εκδήλωση εκτός των Παραδείσιων Δημιουργών Υιών που είναι οι πατέρες των κατοικημένων κόσμων και οι κυρίαρχοι των τοπικών συμπάντων. Αν η πίστη των πλασμάτων ήταν τέλεια, θα γνώριζαν με βεβαιότητα ότι αν είχαν δει έναν Δημιουργό Υιό, θα είχαν δει τον Συμπαντικό Πατέρα. Αναζητώντας τον Πατέρα, δεν θα ζητούσαν, ούτε θα ανέμεναν να δουν άλλον από τον Υιό. Ο θνητός άνθρωπος απλά δεν μπορεί να δει τον Θεό μέχρις ότου επιτύχει την ολοκληρωμένη πνευματική μεταμόρφωση και στην πράξη φθάσει στον Παράδεισο.
Οι φύσεις των Δημιουργών Υιών του Παραδείσου δεν περιβάλλουν όλα τα ανεπιφύλακτα δυναμικά του συμπαντικού απόλυτου της άπειρης φύσης της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, ο Συμπαντικός Πατέρας, όμως, είναι με κάθε τρόπο θεϊκά παρών στους Δημιουργούς Υιούς. Ο Πατέρας και οι Υιοί του είναι ένα. Οι Παραδείσιοι αυτοί Υιοί, της τάξης των Μιχαήλ είναι τέλειες προσωπικότητες, είναι το πρότυπο για κάθε προσωπικότητα των τοπικών συμπάντων, από εκείνη του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα μέχρι κάτω εκείνης του χαμηλότερου ανθρώπινου πλάσματος της προοδευτικής ζωικής εξέλιξης.
Χωρίς το Θεό και χωρίς την χάρη του μεγαλειώδους και κεντρικού προσώπου του, δεν θα υπήρχε προσωπικότητα, σ’ ολόκληρο το αχανές σύμπαν των συμπάντων. Ο Θεός είναι προσωπικότητα.
Παρά το γεγονός ότι ο Θεός είναι μια δύναμη αιώνια, μια παρουσία μεγαλειώδης, ένα ιδεώδες υπερβατικό κι’ ένα πνεύμα θαυμάσιο, παρά το ότι είναι όλα αυτά και άπειρα ακόμη περισσότερα, παρ’ όλα ταύτα, είναι αληθινά και αιώνια μία τέλεια Δημιουργική προσωπικότητα, ένα πρόσωπο που μπορεί «να γνωρίσει και να γνωριστεί», που μπορεί «να αγαπήσει και να αγαπηθεί,» κάποιος που μπορεί να γίνει φίλος μας, ενώ κι’ εσείς μπορείτε να γίνετε γνωστοί, όπως έχουν γίνει και άλλες ανθρώπινες υπάρξεις, ως φίλοι του Θεού. Είναι ένα πνεύμα αληθινό και μία πραγματικότητα πνευματική.
Όπως βλέπουμε τον Συμπαντικό Πατέρα να αποκαλύπτεται σε ολόκληρο το σύμπαν του, όπως τον διακρίνουμε να ενοικεί στις μυριάδες των πλασμάτων, όπως τον βλέπουμε στο πρόσωπο των Κυρίαρχων Υιών του, όπως εξακολουθούμε να νοιώθουμε τη θεία του παρουσία εδώ και εκεί, κοντά και μακριά, ας μην αμφιβάλλουμε, ας μην αναρωτιόμαστε για την ανωτερότητα της προσωπικότητάς του. Παρ’ όλες αυτές τις εκτεταμένες κατανομές, παραμένει ένα πραγματικό πρόσωπο και αιώνια διατηρεί προσωπική επαφή με τα αμέτρητα πλήθη των διασκορπισμένων στο σύμπαν των συμπάντων πλασμάτων του.
Η αντίληψη της προσωπικότητας του Συμπαντικού Πατέρα αποτελεί μια διευρυμένη και αληθέστερη θεώρηση του Θεού, η οποία έφθασε στην ανθρωπότητα κυρίως δια αποκαλύψεως. Η λογική, η σοφία και η θρησκευτική εμπειρία όλες αναφέρονται στην, και εννοούν την, προσωπικότητα του Θεού, αλλά δεν την αποδεικνύουν πέρα για πέρα. Ακόμη και ο ενοικών Προσαρμοστής της Σκέψης είναι προ-ατομικός. Η αλήθεια και η ωριμότητα κάθε θρησκείας είναι ευθέως ανάλογη με την αντίληψή της για την άπειρη προσωπικότητα του Θεού. Η ιδέα ενός προσωπικού Θεού γίνεται ,τότε, το μέτρο της θρησκευτικής ωριμότητας μετέπειτα της διαμορφώσεως από την θρησκεία της έννοιας της ενότητα του Θεού.
Η πρωτόγονη θρησκεία είχε πολλούς προσωπικούς θεούς και όλοι ήταν φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του ανθρώπου. Η αποκάλυψη επιβεβαιώνει την αξιοπιστία της θεώρησης της προσωπικότητας του Θεού, η οποία είναι απλά δυνατή στο επιστημονικό αξίωμα μιας Αρχικής Αιτίας και προσωρινά μόνο υποδηλώνεται στη φιλοσοφική ιδέα της Συμπαντικής Ενότητας. Μόνο δια της μεθόδου της προσωπικότητας μπορεί κάποιος να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την ενότητα του Θεού. Η άρνηση της προσωπικότητας της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου δεν αφήνει σε κάποιον παρά την επιλογή δύο φιλοσοφικών διλημμάτων: του υλισμού και του πανθεϊσμού.
Στο στοχασμό περί Θεότητας, η θεώρηση της προσωπικότητας πρέπει να διαχωριστεί από την ιδέα της σωματικής ύπαρξης. Ένα υλικό σώμα δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητας είτε του ανθρώπου είτε του Θεού. Το σφάλμα της σωματικής ύπαρξης φαίνεται στα δύο άκρα της ανθρώπινης φιλοσοφίας. Στον υλισμό, εφ’ όσον ο άνθρωπος χάνει το σώμα του πεθαίνοντας,, παύει να υπάρχει ως προσωπικότητα. Στον πανθεϊσμό, εφ’ όσον ο θεός δεν έχει σώμα, δεν είναι πρόσωπο. Ο υπέρ-ανθρώπινος τύπος της προσωπικότητας που προοδεύει λειτουργεί σε μια ένωση διάνοιας και πνεύματος.
Η προσωπικότητα δεν είναι απλά μία ιδιότητα του Θεού. Ισχύει, μάλλον, για το σύνολο της συντονισμένης άπειρης φύσης και της ενοποιημένης θείας βούλησης η οποία εκδηλώνεται στην αιωνιότητα και τη συμπαντικότητα της τέλειας έκφρασης. Η προσωπικότητα, υπό την υπέρτατη έννοια, είναι η αποκάλυψη του Θεού στο σύμπαν των συμπάντων.
Ο Θεός, όντας αιώνιος, συμπαντικός, απόλυτος και άπειρος, δεν μεγαλώνει σε γνώση, ή αυξάνει σε σοφία. Ο Θεός δεν αποκτά εμπειρίες, όπως ο θνητός άνθρωπος μπορεί να εικάσει, ή να κατανοήσει, μπορεί ωστόσο, εντός των πεδίων της ίδιας του αιώνιας προσωπικότητας, να απολαύσει τις συνεχείς αυτές επεκτάσεις της αυτό-πραγμάτωσης, οι οποίες είναι, κατά κάποιο τρόπο, συγκρίσιμες και ανάλογες με την κατάκτηση νέων εμπειριών από τα πεπερασμένα πλάσματα των εξελικτικών κόσμων.
Η απόλυτη τελειότητα του άπειρου Θεού θα τον έκανε να υποφέρει τους τρομερούς περιορισμούς της ανεπιφύλακτης τελικότητα της τελειότητάς του, αν δεν ήταν γεγονός ότι ο Συμπαντικός Πατέρας συμμετέχει άμεσα στον αγώνα της προσωπικότητας κάθε ατελούς ψυχής μέσα στο απέραντο σύμπαν που αναζητά, με τη θεία βοήθεια, να ανέλθει στους πνευματικά τέλειους κόσμους πάνω ψηλά. Αυτή η προοδευτική εμπειρία κάθε πνευματικής ύπαρξης και κάθε θνητού πλάσματος σ’ ολόκληρο το σύμπαν των συμπάντων είναι μέρος της αεί επεκτεινόμενης Θείας συνειδητοποίησης του μηδέποτε λήγοντος θείου κύκλου της ακατάπαυστης αυτό-πραγμάτωσης.
Είναι κυριολεκτικά αληθές: «Σε όλα σας τα πλήγματα, πλήγεται.» «Με όλους τους θριάμβους σας, θριαμβεύει εντός σας και μαζί σας.» Το προ-ατομικό του θείο πνεύμα είναι ένα αληθινό κομμάτι από εσάς. Το Νησί του Παραδείσου ανταποκρίνεται σε όλες τις φυσικές μεταμορφώσεις του σύμπαντος των συμπάντων. Ο Αιώνιος Υιός περιλαμβάνει όλα τα πνευματικά ορμέμφυτα ολόκληρης της δημιουργίας. Ο Συνδεδεμένος Δρων περιβάλλει κάθε διανοητική έκφραση του διευρυνόμενου κόσμου. Ο Συμπαντικός Πατέρας πραγματώνεται στην πλήρωση της θείας συνειδητοποίησης κάθε ατομικής εμπειρίας του προοδευτικού αγώνα των διευρυνόμενων διανοιών και των ανελισσομένων πνευμάτων κάθε οντότητας, ύπαρξης και προσωπικότητας, ολόκληρης της εξελικτικής δημιουργίας του χρόνου και του διαστήματος. Και όλα τούτα είναι κυριολεκτικά αληθή, αφού «εν Αυτώ όλοι ζούμε και λειτουργούμε και υπάρχουμε.»
6. Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι η χώρο-χρονική σκιά - εικόνα που βγαίνει από τη θεία προσωπικότητα του Δημιουργού. Και καμία πραγματικότητα δεν μπορεί ποτέ να γίνει επαρκώς κατανοητή από την εξέταση της σκιάς της. Οι σκιές πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με την πραγματική τους υπόσταση. (@ 29)
Ο Θεός για την επιστήμη είναι ένα αίτιο, για τη φιλοσοφία μία ιδέα, για τη θρησκεία ένα πρόσωπο, ακόμα και ο αγαπών ουράνιος Πατέρας. Ο Θεός είναι για τον επιστήμονα μια πρωταρχική δύναμη, για τον φιλόσοφο μια υπόθεση ενότητας, για το θρησκευόμενο μια ζώσα πνευματική εμπειρία. Η ανεπαρκής ανθρώπινη θεώρηση για την προσωπικότητα του Συμπαντικού Πατέρα μπορεί να βελτιωθεί μόνο με την πνευματική πρόοδο του ανθρώπου στο σύμπαν και θα γίνει πραγματικά επαρκής τότε μόνον, όταν οι προσκυνητές του χρόνου και του διαστήματος κατακτήσουν, τελικά, τον θείο εναγκαλισμό του ζώντος, εν Παράδεισο, Θεού.
Ποτέ μην παραβλέψετε τις αντίποδες απόψεις της προσωπικότητας, όπως αυτή εκλαμβάνεται από το Θεό και τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεωρεί και αντιλαμβάνεται την προσωπικότητα από τη σκοπιά του πεπερασμένου προς το άπειρο. Ο Θεός κοιτά από το άπειρο προς το πεπερασμένο. Ο άνθρωπος διαθέτει τον κατώτερο τύπο προσωπικότητας. Ο Θεός τον ανώτατο, ακόμα και τον υπέρτατο, τον απώτατο και τον απόλυτο. Γι’ αυτό, ακόμη και η πληρέστερη πάνω στη θεία προσωπικότητα άποψη έπρεπε υπομονετικά να περιμένει την εμφάνιση των βελτιωμένων αντιλήψεων της ανθρώπινης προσωπικότητας, ειδικά την υψηλή αποκάλυψη της θνητής αλλά και θείας μαζί προσωπικότητας στην επί της Ουράντια ζωής απονομής του Μιχαήλ, του Δημιουργού Υιού.
Το προ-ατομικό θείο πνεύμα που ενοικεί τη θνητή διάνοια φέρει, στην παρουσία του αυτή καθ’ εαυτή, την έγκυρη απόδειξη της πραγματικής του ύπαρξης, η κατανόηση όμως της θείας προσωπικότητας μπορεί να επιτευχθεί μόνο δια της πνευματικής επίγνωσης της γνήσιας, προσωπικής θρησκευτικής εμπειρίας. Κάθε άτομο, θνητό, ή θείο, μπορεί να αναγνωρισθεί και να γίνει κατανοητό εντελώς ανεξάρτητα από τις εξωτερικές αντιδράσεις η την υλική παρουσία αυτού του ατόμου
Κάποιος βαθμός ηθικής συνάφειας και πνευματικής αρμονίας είναι απαραίτητος για να αναπτυχθεί φιλία μεταξύ δύο ατόμων. Μία γεμάτη αγάπη προσωπικότητα δεν μπορεί να αποκαλυφθεί σε κάποιον που δεν αγαπά. Ακόμα και για να πλησιάσει ο άνθρωπος στη γνωριμία μιας θείας προσωπικότητας, όλες οι δυνάμεις της δικής του, της ανθρώπινης προσωπικότητας πρέπει να είναι εξ ολοκλήρου αφοσιωμένες στην προσπάθεια αυτή. Με μισή καρδιά, μερική αφοσίωση θα είναι μάταια.
Όσο περισσότερο ολοκληρωμένα κατανοεί ο άνθρωπος τον εαυτό του και εκτιμά τις αξίες της προσωπικότητας των συντρόφων του, τόσο περισσότερο βαθιά θα επιθυμήσει να γνωρίσει την Πρωταρχική Προσωπικότητα και με τόση περισσότερη σοβαρότητα, ένας τέτοιος Θεό-γνώστης άνθρωπος θα πασχίσει να μοιάσει στην Αυθεντική Προσωπικότητα. Μπορεί να διαφωνείτε με τις απόψεις περί Θεού, αλλά η εμπειρία μαζί του και εντός του υπάρχει υπεράνω και πέραν κάθε ανθρώπινης αμφισβήτησης και απλής διανοητικής λογικής. Ο Θεό-γνώστης άνθρωπος περιγράφει τις πνευματικές του εμπειρίες όχι για να πείσει τους άπιστους, αλλά για την ηθική εξύψωση και την αμοιβαία ικανοποίηση των πιστών.
Το να υποθέτουμε ότι το σύμπαν μπορεί να κατανοηθεί, ότι είναι ευνόητο, είναι σαν να υποθέτουμε ότι το σύμπαν είναι ένα διανοητικό κατασκεύασμα, διαχειριζόμενο από μία προσωπικότητα. Ο ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει μόνον τα διανοητικά φαινόμενα άλλων διανοιών, είτε αυτές είναι ανθρώπινες, είτε υπεράνθρωπες. Αν η προσωπικότητα ενός ανθρώπου μπορεί να έχει την εμπειρία του σύμπαντος, υπάρχει μία θεία διάνοια και μια πραγματική προσωπικότητα κρυμμένη κάπου μέσα στο σύμπαν αυτό.
Ο Θεός είναι πνεύμα ? πνευματική προσωπικότητα. Ο άνθρωπος είναι επίσης πνεύμα ? εν δυνάμει πνευματική προσωπικότητα. Ο Ιησούς της Ναζαρέτ έφθασε στην πλήρη πραγμάτωση αυτής της εν δυνάμει πνευματικής προσωπικότητας σε ανθρώπινη εμπειρία. Για το λόγο αυτό, η ζωή του, κατά την οποία έκαμε το θέλημα του Πατέρα, γίνεται για τον άνθρωπο η πιο πραγματική και ιδανική αποκάλυψη της προσωπικότητας του Θεού. Έστω και αν η προσωπικότητα του Συμπαντικού Πατέρα γίνεται αντιληπτή μόνο δια της πραγματικής θρησκευτικής εμπειρίας, με την επί της γης ζωή του Ιησού εμπνεόμαστε από την τέλεια εκδήλωση μιας τέτοιας πραγμάτωσης και αποκάλυψης της προσωπικότητας του Θεού μέσα από μία αληθινά ανθρώπινη εμπειρία. (@ 30)
7. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ
Όταν ο Ιησούς μιλούσε για τον «ζώντα Θεό,» αναφερόταν σε μία ατομική Θεότητα ? τον Πατέρα εν τοις ουρανοίς. Η θεώρηση της Θείας προσωπικότητας διευκολύνει τη συντροφικότητα. Ευνοεί την συνειδητή λατρεία. Προωθεί την αναζωογονητική εμπιστοσύνη. Αλληλεπιδράσεις μπορεί να υπάρξουν μεταξύ μη ατομικών πραγμάτων, αλλά όχι συντροφικότητα. Η συντροφική σχέση πατέρα και παιδιού, όπως και μεταξύ Θεού και ανθρώπου, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εκτός αν και οι δύο είναι άτομα. Μόνον οι προσωπικότητες μπορούν να επικοινωνήσουν η μία με την άλλη, αν και η προσωπική αυτή επικοινωνία μπορεί σε μεγάλο βαθμό να διευκολυνθεί δια της παρουσίας μιας τέτοιας, απρόσωπης οντότητας, όπως είναι ο Προσαρμοστής της Σκέψης.
Ο άνθρωπος δεν κατορθώνει την ένωση με το Θεό, όπως μια σταγόνα νερού θα μπορούσε να βρει την ένωση με τη θάλασσα. Ο άνθρωπος επιτυγχάνει τη θεία ένωση δια της προοδευτικής, αμοιβαίας πνευματικής σχέσης, δια της επικοινωνίας της προσωπικότητας με τον προσωπικό Θεό, με την αυξανόμενη κατάκτηση της θείας φύσης, μέσα από την ολόκαρδη και νοήμονα συμμόρφωσή του προς τη θεία βούληση. Μια τέτοια μεγαλειώδης σχέση μπορεί να υπάρξει μόνο μεταξύ προσωπικοτήτων.
Η ιδέα της αλήθειας μπορεί ίσως να βρεθεί πέραν της προσωπικότητας, η ιδέα του κάλλους μπορεί να υπάρξει χωρίς προσωπικότητα, η ιδέα όμως της θείας αγαθότητας, είναι δυνατόν να κατανοηθεί μόνο σε σχέση με την προσωπικότητα. Μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Ακόμα και η ομορφιά και η αλήθεια θα ήταν διαζευγμένες από την ελπίδα της επιβίωσης, αν δεν αποτελούσαν ιδιότητες ενός ατομικού Θεού, ενός Πατέρα που αγαπά.
Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε απόλυτα το πώς ο Θεός μπορεί να είναι πρωταρχικός, αναλλοίωτος, παντοδύναμος και τέλειος, και ταυτόχρονα να περιβάλλεται από ένα αεί μεταβαλλόμενο και προφανώς περιοριζόμενο από νόμους σύμπαν, ένα σύμπαν εξελικτικό με σχετικές ατέλειες. Μπορούμε όμως να γνωρίσουμε μια τέτοια αλήθεια μέσω της ίδιας της προσωπικής μας εμπειρίας, αφού όλοι διατηρούμε την ταυτότητα της προσωπικότητάς μας και την ενότητα της θέλησης παρά τις συνεχείς αλλαγές τόσο του εαυτού μας όσο και του περιβάλλοντός μας.
Η ύπατη συμπαντική πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή με τα μαθηματικά, τη λογική, ή τη φιλοσοφία, παρά μόνο με την προσωπική εμπειρία και την προοδευτική συμμόρφωση με το θείο θέλημα ενός προσωπικού Θεού. Ούτε η επιστήμη, ή η φιλοσοφία, ούτε η θεολογία μπορούν να επικυρώσουν την προσωπικότητα του Θεού. Μόνο η ατομική εμπειρία των υιών της πίστης του ουράνιου Πατέρα μπορεί να επηρεάσει την ουσιαστική πνευματική συνειδητοποίηση της προσωπικότητας του Θεού.
Η ανώτερη θεώρηση της συμπαντικής προσωπικότητας σημαίνει: ταυτότητα, αυτό-συνείδηση, αυτό- θέληση και δυνατότητα αυτό-αποκάλυψης. Και τα χαρακτηριστικά αυτά προϋποθέτουν περαιτέρω συντροφικότητα με άλλες και ισότιμες προσωπικότητες, σαν αυτή που υφίσταται μεταξύ των σχέσεων προσωπικοτήτων των Παραδείσιων Θεοτήτων. Και η απόλυτη ενότητα των σχέσεων αυτών είναι τόσο τέλεια, ώστε η θεότητα να γίνεται γνωστή από το αδιαίρετο, από την ενότητα. «Ο Κύριος είναι ένα.» Το αδιαίρετο της προσωπικότητας δεν παρεμβάλλεται στην του Θεού χορήγηση του πνεύματός του, για να ζήσει στις καρδιές των θνητών ανθρώπων. Το αδιαίρετο της προσωπικότητας ενός ανθρώπινου πατέρα δεν εμποδίζει την αναπαραγωγή θνητών υιών και θυγατέρων.
Η ιδέα αυτή του αδιαιρέτου, σε συνδυασμό με την ιδέα της ενότητας, υποδηλοί υπέρβαση αμφοτέρων του χρόνου και του χώρου από την Υπέρτατη Θεότητα. Γι’ αυτό, ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος μπορούν να είναι απόλυτοι, ή άπειροι. Η Πρώτη γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι εκείνο το άπειρο που ανεπιφύλακτα υπερβαίνει το σύνολο της διάνοιας, το σύνολο της ύλης και το σύνολο του πνεύματος.
Το γεγονός της ύπαρξης της Τριάδας του Παραδείσου με κανένα τρόπο δεν παραβιάζει την αλήθεια της θείας ενότητας. Οι τρεις προσωπικότητες της Παραδείσιας Θεότητας είναι, σε όλες τις αντιδράσεις της συμπαντικής πραγματικότητας και σε όλες τις σχέσεις μεταξύ των πλασμάτων, ως μία. Ούτε η ύπαρξη των τριών αυτών (31) αιώνιων προσώπων παραβιάζει την αλήθεια του αδιαίρετου της Θεότητας. Έχω πλήρη γνώση του γεγονότος ότι δεν έχω στη διάθεσή μου καμία γλώσσα επαρκή, για να κάνω σαφές στον ανθρώπινο νου το πώς παρουσιάζονται σε εμάς τα συμπαντικά αυτά προβλήματα. Δεν πρέπει ωστόσο να απογοητεύεστε: ακόμα και για τις ανώτερες προσωπικότητες, εκείνες που ανήκουν στη δική μου τάξη πλασμάτων του Παραδείσου, τα θέματα αυτά δεν είναι σαφή στο σύνολό τους. Να θυμάστε ακόμη ότι οι βαθυστόχαστες αυτές αλήθειες που αφορούν τη Θεότητα θα αποσαφηνίζονται ολοένα και περισσότερο, καθώς ο νους σας θα πνευματοποιείται, προοδευτικά, κατά τις διαδοχικές εποχές της μακράς ανέλιξης των θνητών προς τον Παράδεισο.
(Παρουσιάσθηκε από έναν Θείο Σύμβουλο, ένα μέλος μιας ομάδας των ουρανίων προσωπικοτήτων που τους ανετέθη από τους Αρχαίους των Ημερών της Ουβέρσα, του αρχηγείου του εβδόμου υπερσύμπαντος, να εποπτεύσουν τους τομείς εκείνους της επερχόμενης αποκάλυψης, η οποία σχετίζεται με θέματα πέραν των ορίων του τοπικού σύμπαντος του Νέβαδον. Μου έχει ανατεθεί να υποστηρίξω τα κείμενα αυτά που παρουσιάζουν τη φύση και τις ιδιότητες του Θεού επειδή εκπροσωπώ την ανώτατη πηγή των διαθέσιμων για ένα τέτοιο σκοπό πληροφοριών σε οποιονδήποτε κατοικημένο κόσμο. Έχω υπηρετήσει ως Θείος Σύμβουλος και στα επτά υπερσύμπαντα και έχω για πάρα πολύ καιρό διαμείνει στον Παράδεισο, το κέντρο των πάντων. Έχω πολλές φορές απολαύσει την υπέρτατη ευχαρίστηση της προσωρινής διαμονής κοντά στην άμεση, ατομική παρουσία του Συμπαντικού Πατέρα. Παρουσιάζω την πραγματικότητα και την αλήθεια της φύσης και των χαρακτηριστικών του Πατέρα με αδιαφιλονίκητο κύρος. Γνωρίζω περί τίνος ομιλώ.)

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

ellovos
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Greece
2194 Μηνύματα
Απεστάλη: 09/11/2006, 01:18:51  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους ellovos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

ΡΙΧΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΕΔΩ.

http://clubs.pathfinder.gr/UrantiaBook_GreekReaders/47762


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Κιρκη
Μέλος 1ης Βαθμίδας

Greece
116 Μηνύματα
Απεστάλη: 09/11/2006, 16:07:37  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Κιρκη  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Ειχα την απορια αν το "Βιβλίο της Ουράντια" θεωρειται απο καποιους οτι αποτελει μια αντικειμενικη πραγματικοτητα ή αν ειναι καθαρα λογοτεχνικο...

Η απορια μου λυθηκε απο το link που παρεθεσε ο ellovos...

Υπαρχει μαλιστα Urantia Foundation (!!!) καθως και η εξης κορυφαια δηλωση :
"Remote Viewing" : Μια επιστημονική τεχνική που επιβεβαιώνει τις ενδείξεις για την αξιοπιστία του Βιβλίου της Ουράντια

Παν μέτρον άριστον.Αλλά πρέπει να τίθεται μέτρο και στη μετριόητα.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

   
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr

Μετάβαση Στην Κορυφή Της Σελίδας
0.3740234
Maintained by Digital Alchemy