Α. Σε περίπτωση που υπάρχουν ανώτερα όντα, μήπως ακολουθούν την πορεία των κβαντικών φαινομένων της ταυτόχρονης ύπαρξης και μη ύπαρξης μέχρι να καθοριστούν από εξωτερικό παρατηρητή??
Η κβαντομηχανική δέχεται ότι σε περιπτώσεις πιθανοτήτων το αποτέλεσμα είναι ακαθόριστο και λαμβάνει χώρα μόνο όταν το «παρατηρήσει» εξωτερικός παρατηρητής μέχρι τότε συνυπάρχουν όλες οι ισοπίθανες καταστάσεις μαζί!!! Δηλαδή σε μια τράπουλα το επόμενο φύλλο δεν είναι καθορισμένο μέχρι να το σηκώσουμε!!!!
Με λίγα λόγια, υπάρχει (ή δεν υπάρχει) «θεός» μόνο όταν «κοιτάμε» εμείς ???
Υπάρχει περίπτωση να υφίσταται θεός μόνο και μόνο επειδή πιστεύουμε ότι υπάρχει ???
Υπάρχει περίπτωση για άλλους να υπάρχει και για άλλους να μην υπάρχει ???

Β. Σε περίπτωση που όντως υπάρχουν πολλές «υπεράνθρωπες μορφές» με αντίθετους ρόλους (καλό-κακό, τάξη-μη τάξη), πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι να καθορίσουν τις πραγματικές διαθέσεις αυτών των όντων ???
Εξηγούμαι: αν κάποιο τέτοιο ον μας παραπλανεί, πώς είναι δυνατόν να το διαπιστώσουμε αυτό ??? Αν μάλιστα οι ρόλοι τους δεν είναι εύκολα διακριτοί πώς θα διαπιστώσουμε την «αλήθεια» ???
Μπορεί να μας προσεγγίσει σαν φίλος και σύμβουλος, με άλλους, απώτερους σκοπούς.
Το παραπάνω ερώτημα μπορεί να ισχύει και σε περιπτώσεις που πχ. δεχόμαστε επίσκεψη από μια εξωγήινη φυλή.

Τα ερωτήματα είναι κυρίως φιλοσοφικές ερωτήσεις και όχι τόσο θρησκευτικές. Ελπίζω να τις δεχθείτε με πνεύμα φιλοσοφικής συζήτησης και όχι τόσο για να βγουν κάποια συμπεράσματα υπέρ της μίας ή της άλλης θρησκευτικής θεώρησης. Άλλωστε θα ήθελα να δω αν έχει σκεφτεί ποτέ κανένας κάτι παρόμοιο ή τις απόψεις του γενικότερα πάνω στο θέμα. Δεν έχω σκοπό να προσβάλλω την ορθότητα κανενός δόγματος, απλά θεωρώ ότι είναι ερωτήματα που μπορεί να προκύψουν σε οποιοδήποτε έλλογο ον και αξίζουν τον κόπο να συζητούνται.

Φιλικά
Περονοτέτοιος

Με εκτίμηση,
Nobody

.

ενα Τιποτα που περιεχει τα παντα, θαλεγα...

ωστοσο θα επανελθω αδελφε γιατι εδωσες πολλες αφορμες για ενδιαφερουσα συζητηση!

.

ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΝΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΤΩ ΤΟΝ JONNIE !!!!!!!

Διαβάζοντας τις τοποθετήσεις σας, μου ήρθαν στο μυαλό τα εξής ερωτήματα :

Η πίστη είναι παρατήρηση; Και, για να το τραβήξω και λίγο περισσότερο, η πίστη είναι...γνώση; Αν πιστέψω σε κάτι, το δημιουργώ κιόλας; Αν πιστέψω ότι τη γάτα την έφαγε τελικά το υδροκυάνιο, τη σκοτώνω κιόλας; Είναι κι εκείνα τα ρημάδια τα κλειδιά του κουτιού που δεν θυμάμαι που τα 'βαλα!

ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Γιατί δεν δοκιμάζεις να σηκώσεις ένα φύλλο τράπουλας «πιστεύοντας» ότι είναι Άσσος μπαστούνι… να δεις τι γίνεται..?

Η να δοκιμάσεις να ανοίξεις το κουτί με την Γάτα (του Schroedinger ) «πιστεύοντας» ότι η γάτα είναι ζωντανή …. ?

Η δοκίμασε να παίξεις λόττο πιστεύοντας ότι θα κερδίσεις το τζακποτ..

Χμ…… Υπάρχουν πιθανότητες όπου η «πίστη» σου μπορεί να είναι
«λάθος» ? – και η (επένδυση) ενέργεια αυτή να πάει χαμένη ? (δηλ να σου βγει η γάτα νεκρή)
Μάλλον ναι….. γιατί η «θέαση» γίνεται με τα μάτια μας….

Αλλά σε αυτή την περίπτωση , γιατί να μου λέει κάτι η «ταυτόχρονη» ύπαρξη του παρατηρούμενου ? ….. έτσι αλλιώς στον «έξω» κόσμο το αποτέλεσμα (θέαση) μετράει.

Τώρα δοκίμασε να πιστέψεις ότι υπάρχει ένας "Θεός"
Δοκίμασε να πιστέψεις ότι ένα είσαι καλό παιδί θα πας στον "παράδεισο"
Η δοκίμασε να πιστέψεις ότι έαν κλέψεις δεν θα πας στην "κόλαση"

Η θέαση όμως τώρα δεν γίνεται με τα μάτια μας πλέον – γίνεται μέσο… ας το πούμε έσω-διάνοια-παρατηρητή μας .. άρα είναι δυνατόν να δούμε εάν η πίστη μας (στο θεό , κόλαση , παράδεισο) έχει επενδυθεί σωστά και δεν πήγε χαμένη …?

Έχει σημασία ? ..αφού η διάνοια-παρατηρητής μπορεί να διαλέξει – επιλέξει να έχει όποια θέση (και κατά συνέπεια θέαση) θέλει … και να πάρει τα όποια αποτελέσματα θέλει.

Άρα θα μπορούσαμε να πούμε όσο ποιο πολύ ανεβαίνουμε στις δονήσεις από το υλικό στο ιδεατό - θεϊκό τόσο η ποιο «ρευστή» (all over the place) – ίσως «επιλεκτική» διάνοια παρατηρητής θα μας δώσει την Θέαση - αποτελέσματα που επιθυμούμε ?

Και εάν καταφέρουμε να κάνουμε αυτή την έσω- διάνοια αυτή
«ταυτόχρονη»

...τότε δεν θα έχουμε την διάνοια που τα βλέπει όλα - απανταχού παρούσα – the all seeing eye που τα βλέπει(θεάται) όλα ..?

Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε αυτό, Θεός.?

Γιώργος
.. just my two cents

Υ.Γ ο θεός «δεν παίζει ζάρια», because it’s not fun …. ξέρει το αποτέλεσμα

Φίλε Avatargr, κατ' αρχάς σε ευχαριστώ εγώ για τα καλά σου λόγια.
Στο θέμα μας τώρα: συμφωνώ απόλυτα με την συνύπαρξη των δυικών αρχών της αρμονίας και του χάους. Ακόμα και στην φύση η απόλυτη αρμονία ταυτίζεται με το απόλυτο χάος.
Εξηγούμαι: Το σύμπαν μεταβάλλεται συνεχώς και ρέπει προς την εντροπία, δηλαδή οι μορφές ενέργειας μετατρέπονται από μορφές υψηλής τάξης-μετατρεψιμότητας (όπως η χημική, η δυναμική και η ηλεκτρική) σε θερμική που είναι μη μετατρέψιμη. Στους φυσικούς λοιπόν το τέλος του υλικού σύμπαντος δεν επέρχεται με την κατάρρευση του κόσμου αλλά με την μετατροπή όλων των μορφών ενέργειας του σύμπαντος σε θερμική. Τότε ουσιαστικά δεν θα υπάρχει ποτέ καμμία μεταβολή του σύμπαντος γιατί δεν θα γίνεται καμμία ανταλλαγή ενέργειας. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται "θερμοδυναμικός θάνατος" του σύμπαντος.

Την παραπάνω παρένθεση την έκανα για να τονίσω την ταυτόχρονη ύπαρξη της απόλυτης εντροπίας-χάους (μόνο θερμική ενέργεια στο σύμπαν) με την απόλυτη αρμονία της ακινησίας και της πλήρης τάξης που επιφέρει!

Φίλε Γιώργο

quote:

---

Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε αυτό, Θεός.?

---

quote:

---

Θα ήθελα λίγο να σταθώ σε αυτό που είπες και να επεκτείνω το ερώτημα σου: όταν υπάρχουν πολλοί παρατηρητές που επιθυμούν διαφορετικό αποτέλεσμα ποιανού η θέαση υπρισχύει και γιατί

---

quote:

---

Θα ήθελα λίγο να σταθώ σε αυτό που είπες και να επεκτείνω το ερώτημα σου: όταν υπάρχουν πολλοί παρατηρητές που επιθυμούν διαφορετικό αποτέλεσμα ποιανού η θέαση υπρισχύει και γιατί

---

ΑΛΛΆ αυτό είναι φύση αδύνατον. Διότι «Θεόν ουδείς πώποτε τεθέαται». ουδείς ποτέ είδε τον Θεό ούτε και γίνεται να Τον δει.διότι ο Θεός είναι πνεύμα εξαπλωμένο σε ολόκληρο το άπειρο, τα μάτια όμως των ανθρώπων ,είτε τα φυσιολογικά , είτε τα πνευματικά , είτε τα τεχνολογικά , είναι μια μικροβιολογική μονάδα έναντι του σύμπαντος.

Μπορούμε όμως να εννοήσουμε δύο ή της δύο , βασικές, και αλληλένδετες, ιδιότητες του Θεού.!
Την ζωή και την αγάπη.
Οι οποίες δημιουργούν τον χαρακτήρα της υποστάσεως Του.
Τα δύο αυτά Θεϊκά στοιχεία είναι με όλη την κυριολεξία η μορφή του Θεού.

Ζωή , η θεϊκή μορφή

Το θεϊκό στοιχείο ή μάλλον η μορφή του Θεού , η οποία εκ πρώτης όψεως γίνεται καταφανής και έκδηλη στον άνθρωπο είναι η Ζωή. Η Ζωή σε όλη της την έκταση μαρτυρεί το θεϊκό κάλλος.
Κανείς άλλος και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χορηγεί και να εμφανίζει αυτό το μέγιστο και ιδεώδες αγαθό ,δλδ την Ζωή παρά μόνο ο Θεός. Από τον οποίο πηγάζει και εκφράζει σε όλο το σύμπαν ότι ο θεός είναι η Ζωή.
Η ζωή λοιπόν είναι η έκφραση της κτίσεως και του δημιουργού της , όμως ζωή δεν υφίσταται χωρίς την μοναδική και απαραίτητη συνοδό της, την αγάπη. Αγάπη και ζωή είναι δύο συναφή και αλληλοεξαρτώμενα μέρη. Ζωή χωρίς αγάπη δεν έχει κανένα απολύτως νόημα και αγάπη χωρίς ζωή είναι ανύπαρκτη.

Συστατικά αγάπης αυτό κάτι από βέφα μου φέρνει αλλά ας είναι…

Σε όλους τους τομείς της ενόργανης ύλη και ειδικότερα του ζωικού βασιλείου η αγάπη κατέχει την θέση της βασίλισσας. Η Ζωή είναι η κρατική μηχανή και ουσία και η αγάπη βασιλεύει .
Την αγάπη μπορούμε να την διαιρέσουμε σε τρεις κατηγορίες : την φυσική ,την του έρωτα και την Θεϊκή.

Η φυσική αγάπη παρατηρείτε μεταξύ των ειδών του φυτικού βασιλείου τα οποία συμφύουνται και συναυξάνουν ομαδικός σε κάθε είδος.
Επίσης την παρατηρούμε στα ζώα αλλά και στον άνθρωπο. Η αγάπη μεταξύ των ομοειδών ζώων της μητέρας προ το παιδί και τανάπαλι, και προς τον φυσικό κόσμο τον οποίο τρέχουν να απολαύσουν .
Στον άνθρωπο η φυσική αγάπη αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του πολιτισμού, αυτή δημιούργησε τις τέχνες τις επιστήμες και αυτή πρυτανεύει μεταξύ των μελών της οικογένειας της κοινωνίας και σε όλους τους τομείς της φυσική ζωής.
Σκοπός της αγάπης αυτής είναι να συντηρεί άνθρωπο στην ζωή ει δυνατόν με τα πλουσιότερα φυσικά αγαθά μέσα καθώς και τα ζώα.

Η δεύτερη κατηγορία είναι ο έρωτας .
Και τα ζώα αλλά και πολύ παραπάνω ο άνθρωπος καταλήγουν σε αναρίθμητες εκδηλώσεις εξ αιτίας του έρωτα.
Ο οποίος δημιουργεί χαρά και σαρκική απόλαυση αλλά πολλές φορές και πόνο αβάστακτο ο οποίος οδηγεί ακόμα και σε αυτοκτονία καμιά φορά.
Σκοπός της αγάπης αυτής είναι ειδικός . προφανώς κατέχει τα σκήπτρα της αναπαραγωγικότητας. Είναι μια ξαφνική δύναμη η οποία εκών άκων οδηγεί τον φυσικό ζωικό οργανισμό στην εκπλήρωση της αποστολής του, την αναπαραγωγή των ζώων αλλά και του ανθρώπινου γένους.

Τρίτη και σημαντικότερη κατηγορία η Θεϊκή αγάπη.
Αν και τα πάντα είναι εκ Θεού , την λέμε θεϊκή διότι αυτή έρχεται απ ευθείας από Αυτόν. Ακτινοβολεί υπεράνω πάσης άλλης αγάπης είναι η τελειότερη και λαμπρότερη είναι αυτή που θερμαίνει την ζωή Θεού και ανθρώπων. Ρυθμίζει και σχετίζει την ζωή του Θεού με τους ανθρώπους όσο και την ανθρώπινη ηθική τόσο στην φυσική αγάπη όσο και στην ερωτική.
Δημιουργεί την νόμιμη και ομαλή εξέλιξη της φυσική και συναισθηματικής αγάπης.

Ο Θεός λοιπόν είναι αγάπη η οποία καλύπτει θερμαίνει και ζωογονεί τα πάντα, αξιοποιεί και εξιδανικεύει οποιαδήποτε άλλη αγάπη στην ζωή του ανθρώπου .
Αλλά αγάπη χωρίς Ζωή είναι ανύπαρκτη και Ζωή χωρίς αγάπη δεν έχει νόημα.

Ελπίζω να μην σας κούρασα και να μην σας έβγαλα από τα ρούχα σας.
Καλή χρονιά με αγάπη.

'Ερχεται απ'την άλλη ο Εθνικός, (μάλλον ο 12θεϊστής που σήμερα αποκαλεί τη θρησκεία "εθνισμό"- νέα ορολογία παράγωγο του "έθνους"???) και μου πασάρει έναν θεό στις κορυφές του Ολύμπου, με αστραπές στα χέρια. Δία τον λένε λέει εκείνο το θεό, και πίσω του ολόκληρο συγγενολόι, για να μου "φυτέψει" την ιδέα των πολλαπλών θεοτήτων. Μπορεί να είναι πολλές ή μία. Πόση σημασία έχει η αριθμητική (το ποσοτικό) εδώ αλήθεια? Και πόσο κοντόφθαλμο είναι να διχάζεται ο ίδιος με τον ομοεθνή συνέλληνά του, επειδή εκείνος λατρεύει κάτι ή κάποιον που τον λέει Δία, κι ο άλλος μια οντότητα που αποκαλεί Χριστό? Και πόσο διαφέρουν αυτοί οι δυο ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, αν αφαιρέσεις το δόγμα και τις άλλες τελετουργικές περικοκλάδες? Πάντα θ'αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούμε να αναζητήσουμε, να βρούμε ή να δούμε απλά τους συμβολισμούς πίσω από κάθε θρησκευτική φιλοσοφία, γιατί να στεκόμαστε σ'έναν άγονο ανούσιο δογματισμό και γιατι΄να επισημαίνουμε σημεία απόκλισης-διάσπασης αντι να αναζητούμε σημεία σύγκλισης-προσέγγισης αν όχι ενότητας.

'Ερχεται ο Ινδοϊστής και μου πασάρει ένα γελάδι ως "θείο" πράγμα, αλλά να με συγχωράει που δεν μπορώ να το προσκυνήσω, αφού ακόμα προσπαθώ να καταλάβω με ποια λογική το λατρεύει ως θείο. Αυτό που κατάλαβα κι εγκρίνω ως ένα βαθμό στην φιλοσοφία του (όπως ισχύει και στην κοσμοθεωρία άλλων ανατολικών δογμάτων) είναι η εναλλακτική μεταθανάτια θεωρία που προβάλλει, αυτή της μετεμψύχωσης. Πιο λογική και ανθρώπινη στην "εκπαιδευτικη" της νοοτροπία, και λιγότερο στεγνή και απόλυτη απ'το "άσπρο-μαύρο" των δυτικών δογμάτων που θέλουν κόλαση ή παράδεισο, ανταμοιβή δηλαδή ή τιμωρία μόνο. Λες και όλα στον κόσμο γύρω μας είναι αποκλειστικά και μόνο μαύρο ή άσπρο.

'Ερχεται και ο ισλαμιστής και μου πασάρει έναν Αλλάχ περίεργο σε ηθική και νοοτροπίες, αλλά πολλά υποσχόμενο με μέλια και γάλατα στη μετα θάνατο ζωή, φτάνει σε τούτη να τραβάς τη χατζάρα και να αποδεκατίζεις τους "απίστους".

'Ερχονται και πολλοί άλλοι και μου πασάρουν ένα σωρό "Θεούς", κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, σύμφωνα με το αρχέτυπο που κάποιος "πεφωτισμένος" ξύπνησε ένα πρωί και διατύπωσε τις φαεινές ιδέες του για το πώς θέλει το θεό του, και στη συνέχεια κάμποσα "πρόβατα" (που αρέσκονται στην πνευματική καθοδήγηση-εξάρτηση εννοώ), τον ακολούθησαν ως φανατικοί οπαδοί της νέας αυτής φαεινής ιδέας του. (Bλέπε πχ. Rusell που του ήρθε η "επιφοίτηση" το 1879 και μέχρι το 1919 είχαμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εδραιωμένη νέα ...θρησκεία).

'Ερχεται κι ο άθεος και μου λέει με την απόλυτα υλιστική οπτική του πως δεν υπάρχει τίποτα παραπέρα. Πως ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ότι αρπάξουμε τελοσπάντων εδώ πέρα, κι όλα τ'άλλα είναι ανοησίες. Επιμένει πως ότι βλέπουμε, ακούμε, βιώνουμε εδώ και τώρα είναι η ουσία και το κεντρικό νόημα της ύπαρξης. Παραδόξως και ειρωνικά ίσως, αυτός ο τύπος συγκλίνει σ'ένα βασικό σημείο (στο οποίο διίσταμαι καθέτως) με τον φανατικό ή ζηλωτή Χριστιανό, που περιχαράκωσε τη σκέψη στα δογματικά του δεδομένα. Μου λένε και οι δυο με τον κακώς (κάκιστα) νοούμενο ανθρωποκεντρισμό (εγωτισμό θα έλεγα) που τους διέπει, πως τα πάντα στον πλανήτη, έμβια, ζώα και φυτά, και κατ'επέκτασιν τα πάντα ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, δημιουργήθηκαν για πάρτη του και για να εξυπηρετούν δικές του ανάγκες ή καπρίτσια. Οι ζηλωτές του χριστιανισμού δε, αποκλείουν και την ύπαρξη άλλης ζωής σ'ολόκληρο το σύμπαν, γιατί αυτό λέει δεν συνάδει με την εξαήμερη δημιουργία του κόσμου όπως την ήθελε ο Εβραίος, με έναν Αδάμ και μια Εύα απ'το πλευρό του, τον όφι τον φαρμακερό και την κόκκινη μηλιά από αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

'Ερχομαι τέλος εγώ η δόλια, η μικρή και η αγνωστική στην ουσία, που μέσα απ'αυτό το βομβαρδισμό εν είδει πλύσης εγκεφάλου επέμενα να ερευνώ, να παρατηρώ και να ψάχνω τα πράγματα σε βάθος και με μια ευρύτερη φιλοσοφία και οπτική, εγώ που πρώτα πάλεψα ν'απεγκλωβιστώ απ'τις νοητικές παγίδες διάσπαρτες στο πνευματικό μου μονοπάτι, και λέω όχι, κύριοι, δε θα πάρω, ευχαριστώ. Αφήστε με να ψάχνω και να βολοδέρνω μόνη μου, αφήστε με να μην περιχαρακώνω έναν απέραντο και ασύλληπτο κόσμο, στο αστείο "οικόπεδο" του δικού μου ή δικού σας μικρόκοσμου. Δε θέλω να συμμετέχω στις περιοριστικές θρησκευτικές έριδες, που κάνουν το θεό θεούλη, και καταπνίγουν την ελεύθερη διεύρυνση οριζόντων. Δε θέλω ν'απορρίπτω τίποτα ισοπεδωτικά. Πιστεύω πως όλες οι φιλοσοφίες και ανθρωπόφτιαχτες ή μη θρησκείες, εμπεριέχουν κάποιες αλήθειες μέσα τους. Θέλω να "παίρνω" το θετικό και αποδεκτό (στο δικό μου μυαλό) από όλες αυτές, χωρίς να στέκομαι πεισματικά και μεμονωμένα σε μία με την ανόητη αντίληψη (που απλά προσφέρει επίπλαστη αίσθηση ασφάλειας) ότι αυτή κατέχει τη μία και μοναδική αλήθεια. 'Εχω την ειλικρίνεια να ατενίζω κατά μέτωπο την ανασφάλεια του αγνωστικισμού μου, και την αυτογνωσία που με θέλει στην αέναη έρευνα και αναζήτηση αληθειών.

Το θείο και τη φύση του δεν έχω την αλλαζονεία να πιστεύω ή να ισχυριζομαι πως το γνωρίζω, έχω μόνο την ελπίδα να το πλησιάζω αργά, προοδευτικά και σταθερά, με ιδρώτα αίμα και θυσίες ίσως (γιατί τίποτα δε μας χαρίζεται) και πάντως πιστεύω πως σ'αυτή τη γήινη διάσταση ζωής που τώρα διάγουμε, η διάνοιά μας δεν μπορεί να συλλάβει ούτε ένα απειροελάχιστο μόριο του θείου. Μπορεί να κάνει μόνο εικασίες και να "θεσπίζει" δόγματα που το προσδιορίζουν και του σχηματοποιούν κάποια μορφή, για να ξεγελιέται ότι το αγγίζει.

Βίκυ

_______________________
Δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη

Χρονια πολλά και για την γιορτή σου...

Βίκυ

ΥΓ- Ευχαριστώ για τις ευχές σου για την ονομαστική μου εορτή.
_______________________
Δεν πιστεύω σε τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη

Αν το δούμε τώρα από την χριστιανική άποψη εσύ στρέφεσαι κατά της "παράλογης" συμπεριφοράς ενός θεού που του αποδίδονται αντιφατικές ιδιότητες. Θα ήθελα να σου υπενθυμίσω ότι ένας "θεός" δεν είναι απαραίτητο να φέρεται με ανθρώπινα δεδομένα, πόσο μάλλον όταν θεωρείται παντογνώστης και δημιουργός του σύμπαντος...
Δεν μπορούμε δηλαδή καθαρά με ανθρώπινα κριτήρια να αξιολογήσουμε την "λογικότητα" της συμπεριφοράς κάποιου όντος που μόλις και μετά βίας κατανοούμε....

Από την άλλη, όσον αφορά τους κανόνες συμπεριφοράς που θέτουν οι θρησκείες, εγώ πιστεύω ότι έχουν να κάνουν με θεωρήσεις για την μη υλική διάσταση του ανθρώπινου σώματος. Μπορείς να πείς ότι πχ. το χοιρινό επιβαρύνει το αστρικό σώμα, όπως ισχυρίζονται μερικοί θεοσοφιστές κτλ...

Βέβαια όλα αυτά σχετίζονται και με το πόσο πιστεύεις σε τέτοια συστήματα που αποδέχονται την ύπαρξη τέτοιων ενεργειών.
Οπότε πάλι σε θέμα πίστης καταλήγουμε. Εν πάσει περιπτώσει, εγώ έχω λόγους να πιστεύω ότι οι ινδικές θεωρήσεις για το αστρικό σώμα και τα κέντρα ενέργειας έχουν κάποια βάση και σχετίζονται άμεσα με τις απαγορεύσεις που επιβάλλουν οι εκάστοτε θρησκείες.

Ελπίζω να τα ξεμπερδέψαμε λίγο αν και μάλλον περισσότερο τα μπέρδεψα

Γνωρίζω ότι υπάρχει το δεδομένο σύμπαν ( ότι συμβαίνει και ότι δεν συμβαίνει ) ;;;
Όχι ;;;

Αν το γνώριζα θα ήμουνα ποιο ευτυχησμένος ,ικανοποιημένος ;;;
Φυσικά ,διότι θα γνώριζα τα αίτια των πάντων & η ζωή μου θα ήτανε ποιο ουσιαστική .

Θέλω να φτάσω σε αυτήν την γνώση ;;;
Αμέ ;;;

Τι με εμποδίζει να φτάσω εώς εκεί ;;;
Ο ίδιος μου ο εαυτός .

Μα καλά πως γίνεται να μην γνωρίζω τα αίτια της υπάρξεως του ίδιου μου του εαυτού ;;;
Το γεγονός ότι είναι άπειρος & η άγνοια του σημείου έναρξης της μελέτης μου .

Όλα τα άνωθεν ,με οδήγησαν στα εξής συμπεράσματα & αποτελέσματα :
Όσο περισσότερο ασχολούμε με την παρατήρηση του εαυτού μου ,τόσο περισσότερα μαθαίνω για την προέλευσή του .
Αυτή η γνώση με οηγεί στην αυτογνωσία .
Δεν τελειώνει ποτέ ,αλλά είναι και η ποιο χρήσιμη για το προσωπικό μου γίγνεσθαι .

ΜΕ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ .

Σε τί ;;;
Σε ένα ταπεινό πλάσμα .

Αυτό σε τι με ωφελεί ;;;
Στο να αρκούμε στα λίγα & όχι στα πολλά ( υλικά αγαθά ) .

Τι μου δίνει αυτός ο τρόπος ζωής ;;;
Επίγνωση του αληθινού εαυτού μου .

Γνωρίζω ήδη ,ότι η ζωή όλων μας σε αυτόν τον πλανήτη είναι μια δοκιμασία .

Σε τι δοκιμαζόμαστε ;;;
Στην πνευματική μας βελτίωση ,διότι αντίθετα με την ύλη το πνεύμα είναι άφθαρτο .

Θα μπορούσα βέβαια να πω ότι ο καθένας μας έχει την δυνατότητα να φτάσει στην θέωση ,αλλά αυτό είναι μια καθαρά προσωπική μου πίστη ,ας το αφήσουμε καλλύτερα στην άκρη .

Προσπαθώ ότι γνώση αποκωμείζω ασπο την παρατήρηση, μελέτη του εαυτού μου,να την εφαρμόζω στην καθημερινότητα .

Το συνειστώ ανεπιφύλακτα , διότι με αυτόν τον τρόπο ανοίγονται καινούργοιοι πνευματικοί ορίζοντες για τον καθένα μας .

Το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσουμε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι, είναι να μας ανοίξη κάποιος την όρεξη .

1983

Edited by - psytekk on 06/01/2006 04:26:11

Edited by - psytekk on 06/01/2006 04:31:08

Edited by - psytekk on 06/01/2006 04:48:29

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr