Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίζεται και θα βρει μια θέση δίπλα στον βωμό της γουΐκα στο σπίτι των Blackburn και Fields. Ο βωμός βρίσκεται στο μπροστινό δωμάτιο, ενώ το εικονοστάσι με τις ορθόδοξες χριστιανικές εικόνες βρίσκεται στα ανατολικά της κατοικίας. Το δέντρο που εκτός από ένα εμπορικό σύμβολο αποτελεί μία πανάρχαια παράδοση που συναντάται σε πολλές θρησκευτικές λατρείες είναι εκείνο, που δίνει στους δύο ανθρώπους με τις διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις ένα κοινό πολιτιστικό υπόβαθρο. Αλλά οι Blackburn και Fields που είναι παντρεμένοι 6 χρόνια, έχουν ακόμα ένα κοινό: τις όμοιες προσεγγίσεις τους απέναντι σε δύο πολύ διαφορετικές θρησκευτικές πρακτικές.

Και οι δύο, μετά από βαθιά σκέψη, έχουν πάρει αποφάσεις που αφορούν την πίστη τους και πιστεύει ο καθένας στη θρησκεία του με βάθος. Εκείνη έχει πτυχίο στη θεολογία και εκείνος στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία, αλλά και οι δυο μαζί γοητεύονται από την πρόκληση της συμβίωσης δύο διαφορετικών πιστεύω.

Εκείνη δεν είναι η τυπική λάτρης των 'χαρούμενων τραγουδιών' που υμνούν την αγάπη για το Χριστό αλλά εκτιμά τη δύναμη των ορθόδοξων παραδόσεων, καθώς επίσης την προσωπική εργασία που απαιτείται για να τηρήσει πρακτικά την πίστη της. Εκείνος νιώθει άνετα με μία πολυθεϊστική θρησκεία και με το να ασκεί μόνος του τα θρησκευτικά καθήκοντα της γουϊκαν. Και ιδιαίτερα την εποχή των Χριστουγέννων που η πίστη του καθενός βγαίνει στο προσκήνιο, αποτελούν ένα έξοχο παράδειγμα ανθρώπων, που επέλεξαν να δώσουν έμφαση στα κοινά σημεία των πίστεών τους και όχι στα διαφορετικά, αποδεικνύοντας ότι ένα ζευγάρι ανθρώπων με διαφορετικές πίστεις μπορεί να συμβιώσει με επιτυχία.

"Όταν είναι κανείς στενά δεμένος με τη θρησκεία του δεν σημαίνει ότι ένα τέτοιο εγχείρημα είναι περισσότερο δύσκολο" λέει ο Ned Rosenbaum που διευθύνει το Ινστιτούτο Dovetail για τους διαθρησκευτικούς οικογενειακούς πόρους στη Βοστόνη. Ο Rosenbaum που διδάσκει εβραϊκές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Κεντάκι και η γυναίκα του η Mary Helene Rosenbaum που είναι καθολική, διοικούν από κοινού το μη κερδοσκοπικό αυτό ινστιτούτο.

"Μία καλή πρόγνωση που θα οδηγήσει στην επιτυχία, είναι να τοποθετείται ίσο βάρος στη σημασία της κάθε θρησκείας. Η πίστη είναι η πλευρά του παγόβουνου που εξέχει από το νερό" προσθέτει. Όλες οι πολιτιστικές διαφορές που μοιράζονται μεταξύ τους τα παντρεμένα ζευγάρια, οτιδήποτε από ένα γεύμα μέχρι την αίσθηση του χιούμορ, είναι με τον ίδιο τρόπο εξίσου σημαντικά.

Διαφορετικές προσεγγίσεις

Αυτό αποδείχτηκε αληθινό για την Eden Myers, που υπηρετεί στον ισραηλινό ναό Adath στο Lexington. Ο σύζυγός της, Mark Joseph Myers, είναι ο επίτιμος λειτουργός στην χριστιανική εκκλησία της Βηθλεέμ στην επαρχία του Clark.

Η Eden λέει ότι το μεγαλύτερο πρόσκομμα κατά τη διάρκεια των εορταστικών διακοπών, είναι η διαφορετική προσέγγιση που έχουν για τις γιορτές. Για τη δική της οικογένεια, οι γιορτές ήταν τυπικές εκδηλώσεις που απαιτούσαν επίσημα ρούχα και καλές πορσελάνες. Για τη δική του οικογένεια απαραίτητες ήταν οι πτυσσόμενες καρέκλες και τα χάρτινα πιάτα. Η οικογένεια Myers που ζει στο λόφο του Sterling θεωρεί ότι η μεγαλύτερη πρόκληση για τη συμβίωση δύο διαφορετικών πίστεων είναι ο συγχρονισμός και η απόσταση. Αλλά δεν έχουν υπάρξει πολλές διαφωνίες, όπως δηλώνει η Eden, και ο σύζυγός της με ιδιαίτερη χαρά μελετάει την εβραϊκή θρησκεία.

Ύστερα από τέσσερις δεκαετίες γάμου, ο Lou και η Beverly Jaquith έχουν βρει περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές μεταξύ των χριστιανικών δογμάτων που ακολουθεί ο καθένας. Εκείνος υπηρετεί τον Χριστό ως βασιλέα της καθολικής εκκλησίας, ενώ εκείνη είναι μέλος της εκκλησίας των μεθοδιστών. Και οι δύο είναι τακτικοί στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις τους καθώς και στη συμμετοχή τους σε μία προσπάθεια μη κερδοσκοπικού τύπου, που εκπαιδεύει μέλη της εκκλησίας στο να βοηθούν όσους βρίσκονται σε κρίσιμες καταστάσεις.

Κάθε Κυριακή γυρίζουν σπίτι στις 11 το πρωί και συζητούν τι άκουσε ο καθένας στην εκκλησία. Πολλές φορές, καθώς λένε, το μήνυμα είναι το ίδιο. Όταν τα ενήλικα πλέον παιδιά τους ήταν στο σπίτι, είχαν συχνά μία 'διπλή δόση' θρησκευτικών πρακτικών. "Θεία Λειτουργία το πρωί και κατηχητικό το απόγευμα".

Τα πράγματα δεν είναι πάντοτε ρόδινα

Ο γάμος μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών θρησκειών έχει γίνει πλέον πιο αποδεκτός, λέει ο ραβίνος Marc Kline, που είναι επικεφαλής στον ισραηλινό ναό του Adath. Διαφωνεί όμως στο ότι οι άνθρωποι "μπορούν να αγαπούν αρκετά ο ένας τον άλλο, ώστε να του αφήνουν χώρο να εκφράσει την πίστη του".

Μπορεί να υπάρχουν σημαντικά εμπόδια. Για παράδειγμα, ο Kline καλωσορίζει στο ναό διαθρησκευτικά ζευγάρια, αλλά αρνείται να λάβει μέρος σε μία γαμήλια τελετή στην οποία θα τελετουργούσαν συγχρόνως ένας ραβίνος και ένας ιερέας. Είναι χαρά του να ευλογήσει το ζευγάρι έξω από το πλαίσιο μιας τυπικής τελετής, αλλά πιστεύει ότι τα διαθρησκευτικά ζευγάρια είναι καλύτερα να μην ασπάζονται θρησκευτικούς όρκους που δεν μοιράζονται από κοινού λόγω των διαφορετικών τους θρησκευτικών πιστεύω. Προσθέτει επίσης, πως ενώ η αποδοχή των διαθρησκευτικών γάμων γίνεται ολοένα και συχνότερη, τα πράγματα δεν είναι πάντοτε τόσο ρόδινα σε τέτοιου είδους γάμους.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που θεωρούν ότι ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία συνεχίζουν να αναζητούν ταίρι που να ασπάζεται την ίδια πίστη με αυτούς. Σύμφωνα με τα αρχεία δεδομένων του Θρησκευτικού Συνδέσμου (Association of Religion), το 82% των προτεσταντών παντρεύονται προτεστάντες, το 77% των καθολικών παντρεύονται επίσης ομόθρησκούς τους, όπως επίσης και το 77% των εβραίων.

Ο Kline προσθέτει, πως όταν τα θρησκευτικά πιστεύω μπαίνουν σε περιοχές απαγορεύσεων, μπορούν να δημιουργηθούν προβλήματα. Στον πυρήνα του ζητήματος για παράδειγμα, εάν ένα θρησκευτικό δόγμα διδάσκει πως μόνο τα μέλη μιας συγκεκριμένης πίστης μπορούν να πάνε στον παράδεισο και αυτό είναι πιστευτό από κάθε μέλος ενός διαθρησκευτικού ζευγαριού, μπορεί να υπάρξουν προστριβές.

Η Teena Blackburn ρωτήθηκε για το ζήτημα αυτό από φίλους της στην εκκλησία. Έχει αποφασίσει ότι "δεν είναι δική μου δουλειά να αποφανθώ για το εάν ο σύζυγός μου θα πάει στην κόλαση ή όχι. Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα να κρίνω την αιώνια κατάστασή του" προσθέτει.

Δεν τον πιέζει να αλλάξει. Δέχεται τα πιστεύω του γι' αυτό που είναι. Παραδέχεται ωστόσο, πως είναι βοηθητικό το γεγονός ότι ο σύζυγός της συμφώνησε να βαπτιστεί και να γαλουχηθεί ο γιος τους μέσα στην ορθόδοξη παράδοση. Σε τελική ανάλυση όπως λέει, προσπαθεί να ασκήσει με τέτοιον τρόπο την πίστη της, ώστε η χριστιανική αγάπη να περιλαμβάνει και τον σύζυγό της.

"Απλά προσπαθώ να είμαι ένα καλό παράδειγμα χριστιανού".

Οπωσδήποτε οι καταστροφές έχουν ερευνηθεί εξονυχιστικά. Και συχνά κάποια έρευνα στο βάθος πιθανότατα θα αποκαλύψει μια κρυφή πλευρά τους. Υπάρχει όμως μια πτυχή των καταστροφών που έχει σε μεγάλο βαθμό αγνοηθεί. Σε κάθε πραγματικά μεγάλη καταστροφή έχουν υπάρξει αναφορές σχετικά με προαισθήσεις που προέβλεψαν την καταστροφή. Εάν αυτές οι προαισθήσεις είναι αληθινές, τότε εγείρονται κάποιες προφανείς ερωτήσεις. Είναι αυτές οι προαισθήσεις ακριβείς; Ποιος τις έχει; Ποιος είναι ο σκοπός τους; Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος που θα μπορούσαμε να τιθασεύσουμε τη δύναμη του ανθρώπινου νου, για να βοηθηθούμε στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών.

Απ 'ότι φαίνεται η πλειοψηφία των προαισθήσεων είναι προφητικά όνειρα που προβλέπουν καταστροφές. Αυτό εικονογραφείται τέλεια στην παρακάτω περίπτωση. Το 1914, εκατόν είκοσι ναύτες από τη Νέα Γη του Καναδά απομονώθηκαν σε ένα παγόβουνο στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Λόγω της αμέλειας του καπετάνιου του πλοίου και άλλων, η απουσία των εγκαταλειμμένων ανδρών δεν έγινε αισθητή για δυο μέρες και για δυο νύχτες. Όταν τους διέσωσαν, οι περισσότεροι από τους μισούς είχαν πεθάνει. Αυτή ήταν η χειρότερη καταστροφή που χτύπησε την ναυτική κοινωνία στην περιοχή της Νέας Γης για πολλά χρόνια.

Όμως η καταστροφή αυτή δεν είχε συμβεί χωρίς προειδοποίηση. Ένας από τους 55 επιζώντες ανέφερε αργότερα ένα όνειρό του που είχε δύο βδομάδες πριν από την καταστροφή. Σύμφωνα με την αναφορά του Cassie Brown για το συμβάν: "Ο John Howlet υπέφερε από έναν φριχτό εφιάλτη πριν από βδομάδες. Στο όνειρό του βρισκόταν σε ένα βουνό από πάγο, χαμένος και παγωμένος. Ήταν μόνος του, τρομερά και φοβερά μόνος, αλλά οπουδήποτε και να περιπλανιότανε υπήρχαν θαμπά και ακαθόριστα 'πράγματα' επάνω στον πάγο γύρω από αυτόν, πράγματα χωρίς κάποιο σαφές σχήμα που θα μπορούσε να αναγνωρίσει. Κάποια στιγμή βρέθηκε να περπατάει ανάμεσά τους, χωρίς να μπορεί να βρει το δρόμο του, απορώντας τι ήταν αυτά τα πράγματα που τον τρόμαζαν τόσο πολύ. Στο όνειρό του μετρούσε, μετρούσε, μετρούσε... Μετρούσε ακόμα τις λευκές μορφές μέχρι που ξύπνησε τρεμάμενος και με φοβερή κατάθλιψη. "

Δυστυχώς το όνειρο δεν ήταν αρκετό για να τον κάνει να μην συμμετάσχει στο πλήρωμα του καραβιού, τα περισσότερα μέλη του οποίου θα πέθαιναν μέσα σε λίγες ημέρες. Και μόνο μετά από το τραγικό συμβάν μπόρεσε να αναγνωρίσει τις λευκές θολές μορφές και το τι πραγματικά αντιπροσώπευαν: σώματα καλυμμένα με χιόνι.

Στην ιδανική περίπτωση μια προαίσθηση θα έπρεπε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προλάβει και να αποτρέψει μια καταστροφή. Η παρακάτω περίπτωση αποτελεί ένα καλό παράδειγμα σχετικά με κάποιον που μπόρεσε να χρησιμοποιήσει μία προαίσθησή του με θετικό τρόπο.

Στις 7 Μαΐου του 1915 το βρετανικό υπερπολυτελές πλοίο Lusitania βυθίστηκε από μία γερμανική τορπίλη, προκαλώντας το θάνατο σχεδόν 1200 ανθρώπων. Από πολλές απόψεις η καταστροφή ήταν αναμενόμενη. Πρώτον, υπήρχε πολεμική κατάσταση μεταξύ της Γερμανίας και της Αγγλίας. Δεύτερον, είχαν υπάρξει πολλές διαφημίσεις της γερμανικής πρεσβείας σε μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες, που προειδοποιούσαν ότι οι ταξιδιώτες που θα διέσχιζαν τον Ατλαντικό το έκαναν με δικό τους ρίσκο.

Παρ' όλα αυτά, η γνώμη που υπερίσχυε στον κόσμο ήταν πως οι γερμανοί δε θα έκαναν επίθεση σε ένα επιβατικό πλοίο. Δυστυχώς είχαν άδικο και πολλοί άνθρωποι πνίγηκαν. Και στην περίπτωση αυτή είχαν αναφερθεί κάποιες προαισθήσεις. Μία επιβάτης, την ώρα που είδε το πλοίο για πρώτη φορά, ένιωσε εξαιρετικά άβολα και αδιάθετα και ανησύχησε για την ασφάλειά της. Επίσης, τη μέρα πριν από την αναχώρηση η μασκότ του πλοίου, μία μικρή μαύρη γάτα, εγκατέλειψε το πλοίο κάνοντας πολλούς ανθρώπους του πληρώματος να χαρακτηρίσουν το γεγονός ως κακό οιωνό. Ωστόσο, η πιο ισχυρή προαίσθηση προήλθε από τον επιτυχημένο έμπορο υποδημάτων Edward Bowen από τη Βοστόνη της Μασαχουσέτης. Ο Bowen είχε κλείσει εισιτήριο για το Lusitania, αλλά τη μέρα πριν την αναχώρηση έγινε ανεξήγητα ανήσυχος. Ακύρωσε το εισιτήριο. Αργότερα είπε στους φίλους του: "Δημιουργήθηκε ένα αίσθημα μέσα μου, ότι κάτι επρόκειτο να συμβεί στο Lusitania. Το συζήτησα με τη σύζυγό μου και αποφασίσαμε να ακυρώσουμε τα εισιτήριά μας, παρόλο που είχα μια σημαντική επαγγελματική συνάντηση στο Λονδίνο. "

Ίσως μία από τις πιο επαληθευμένες και πιο φημισμένες περιπτώσεις προαίσθησης πριν από καταστροφή σχετίζεται με τα τραγικά γεγονότα της 21ης Οκτωβρίου του 1966 στο Άμπερφαν της Ουαλίας. Τη μέρα εκείνη 116 παιδιά και 28 ενήλικοι σκοτώθηκαν όταν κατέρρευσε ένα μεγάλο βουνό από κάρβουνο και έθαψε μία μικρή περιοχή της πόλης, μαζί με ένα δημοτικό σχολείο που ήταν γεμάτο με παιδιά. Η καταστροφή έπληξε σχεδόν κάθε οικογένεια στην πόλη και εξολόθρεψε μια ολόκληρη γενιά παιδιών της πόλης. Ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή που είχε ποτέ πλήξει το Άμπερφαν.

Μετά την καταστροφή, άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές για προαισθήσεις σχετικά με το γεγονός. Η μητέρα ενός από τους αποθανόντες μαθητές ανέφερε ότι ο δεκάχρονος γιος της, που είχε πεθάνει στην καταστροφή, είχε ένα όνειρο την προηγούμενη ημέρα, που προέβλεπε το συμβάν. Το παιδί είχε πει στη μητέρα του: "Είδα στον ύπνο μου πως πήγα στο σχολείο, αλλά δεν υπήρχε σχολείο. Κάτι μαύρο το είχε σκεπάσει ολόκληρο." Μία βδομάδα πριν, ο Alexander Venn είχε μια δυνατή προαίσθηση ότι θα γινόταν μία μεγάλη καταστροφή που είχε σχέση με κάρβουνο. Είπε στη γυναίκα του, "κάτι τρομερό πρόκειται να συμβεί και δε θα είναι μακριά από εδώ."

Οι αναφορές για προαισθήσεις είχαν έρθει από όλη την Ουαλία και την Αγγλία. Μία γυναίκα είχε έναν εφιάλτη ότι πνιγόταν σε μια βαθιά 'μαυρίλα'. Κάποιος άλλος ονειρεύτηκε ένα μικρό παιδί που είχε θαφτεί από μια μεγάλη καθίζηση του εδάφους. Κάποιος είδε καθαρά ένα σχολείο να είναι θαμμένο από έναν σωρό κάρβουνου και σωστικά συνεργεία που προσπαθούσαν να ξεθάψουν τους επιζώντες. Μία γυναίκα ξύπνησε από έναν εφιάλτη, όπου είχε δει πως την είχαν θάψει ζωντανή.

Το πρωί της καταστροφής η κυρία Sybil Brown ξύπνησε από ένα όνειρο στο οποίο είδε παιδιά να απειλούνται από μία μεγάλη 'μαύρη κυματιστή μάζα'. Πιθανότατα η πιο καθαρή προαίσθηση ήταν αυτή ενός άντρα από την βορειοδυτική Αγγλία που ισχυρίστηκε πως τη νύχτα πριν από την καταστροφή, είδε ένα όνειρο που αποτελούνταν μόνο από γράμματα που εμφανίζονταν με εκτυφλωτικό φως, A-B-E-R-F-A-N. Τη δεδομένη στιγμή το όνειρο δεν είχε κάποιο νόημα γι' αυτόν. Μετά από ώρες ανακάλυψε με φρίκη τη σημασία του...

Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των αναφερθέντων προαισθήσεων, τρεις διαφορετικοί ανεξάρτητοι οργανισμοί συνέταξαν μία έρευνα για τις προαισθήσεις. Στο τέλος συνδέθηκαν οι τρεις μελέτες και το αποτέλεσμα έδειξε ότι υπήρξαν πάνω από 24 ξεχωριστά επεισόδια προαίσθησης για την καταστροφή στο Aberfan. Ο λονδρέζος ψυχίατρος J.C. Barker ηγήθηκε της έρευνας. Στα συμπεράσματά του έγραψε ότι "έχει έρθει πλέον ο καιρός που θα πρέπει να δούμε κατά πρόσωπο τις προσπάθειες απόδειξης ή απόρριψης του φαινομένου των προαισθήσεων. Θα πρέπει να βρούμε έναν κοινό τόπο συνεργασίας και να διευκολύνουμε την έρευνα ώστε να προλάβουμε μελλοντικές καταστροφές." Ο Δρ. Barker έκανε ακριβώς αυτό, ιδρύοντας το Βρετανικό Γραφείο Προαισθήσεων. Για την ώρα ωστόσο, το γραφείο δεν έχει ακόμα καταφέρει να προλάβει καμία καταστροφή, αν και είχαν κάποιες περιορισμένες επιτυχίες στην πρόβλεψή τους.

Το ναυάγιο του Τιτανικού παραμένει το πιο διάσημο ναυάγιο όλων των εποχών. Δεν εκπλήσσει επίσης το γεγονός, ότι αντιπροσωπεύει την ισχυρότερη περίπτωση ακριβών προαισθήσεων για μια καταστροφή.

Η ιστορία του Τιτανικού είναι αρκετά γνωστή. Στις 14 Απριλίου του 1912, ο Τιτανικός χτύπησε επάνω σε ένα παγόβουνο και βούλιαξε στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, παίρνοντας μαζί του πάνω από 1500 ζωές. Η έλλειψη επαρκών σωστικών λέμβων έχει συχνά θεωρηθεί ως η κυριότερη αιτία για τον μεγάλο αριθμό σε απώλειες ζωών, οι ειδικοί ωστόσο ισχυρίζονται ότι υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι λόγοι που ευθύνονται για το τραγικό γεγονός, συμπεριλαμβάνοντας οτιδήποτε από κακή κατασκευή των στεγανών θαλάμων, μέχρι και την αποτυχία στο να δοθεί προσοχή σε πολυάριθμες προειδοποιήσεις σχετικά με την ύπαρξη παγόβουνων στην περιοχή. Αυτό όμως που είναι σημαντικό εδώ, είναι ο τεράστιος αριθμός προαισθήσεων που είχαν προβλέψει την καταστροφή.

Πιθανόν η πρώτη προαίσθηση προέρχεται από τον συγγραφέα Morgan Robertson, που δημοσίευσε το 1898 μία νουβέλα για ένα ναυάγιο. Παρόλο που αυτό είχε γίνει 14 χρόνια πριν από το ναυάγιο του Τιτανικού, η νουβέλα που λεγόταν 'Ματαιότητα' (Futility) φαίνεται ότι περιέγραφε με ακρίβεια της καταστροφή του Τιτανικού. Ο αριθμός των ομοιοτήτων πάει πολύ πιο πέρα από τη σύμπτωση. Στη νουβέλα το πλοίο λεγόταν 'Τιτάνας' (Titan). Είχε το ίδιο μέγεθος με τον Τιτανικό και μετέφερε τον ίδιο αριθμό επιβατών. Στη νουβέλα, το πλοίο επίσης χτύπησε επάνω σε ένα παγόβουνο στον Βόρειο Ατλαντικό στα μέσα του Απρίλη και βυθίστηκε με απώλεια πάνω από τους μισούς επιβάτες εξαιτίας της ύπαρξης πολύ λίγων σωστικών λέμβων. Η κατασκευή του Τιτανικού ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου του 1909 από τους Harland και Wolff, ενώ η ιδέα για την κατασκευή ενός μεγάλου υπερπολυτελούς πλοίου υπήρχε από το 1907, αρκετά χρόνια δηλαδή μετά από τη συγγραφή της περίφημης νουβέλας.

Ένας άλλος συγγραφέας, ο W.T. Stead, έγραψε πολυάριθμες ιστορίες και άρθρα στα οποία προέβλεπε ότι ένα τεράστιο υπερωκεάνιο γραμμής θα βυθιζόταν με απώλειες πάνω από το ήμισυ των επιβατών και πάλι λόγω έλλειψης επαρκών σωστικών λέμβων. Ο Stead ενδιαφερόταν επίσης για ψυχικούς (μέντιουμ) και κατέγραψε τις επισκέψεις του σ΄ αυτούς. Είχε λάβει τρεις ξεχωριστές προειδοποιήσεις που μπορούν εύκολα να συνδεθούν με την καταστροφή του Τιτανικού. Η μία από αυτές ήταν ότι "το ταξίδι θα ήταν επικίνδυνο τον μήνα Απρίλη του 1912". Κάποιος άλλος του είχε πει ότι θα εμπλεκόταν "στα μέσα μιας καταστροφής που σχετιζόταν με νερό" η οποία θα αφορούσε το θάνατο περισσότερων από 1500 ανθρώπων. Ένας κληρικός, όταν άκουσε για την κατασκευή του Τιτανικού, επηρεάστηκε τόσο πολύ από τα προαισθήματά του, που έγραψε στον Stead μία πρόβλεψη ότι ο Τιτανικός επρόκειτο να βυθιστεί. Παρ' όλες αυτές τις προειδοποιήσεις, ο Stead πήρε εισιτήριο στον Τιτανικό και πέθανε στην καταστροφή.

Αρκετοί άνθρωποι όμως έλαβαν στα σοβαρά τις προαισθήσεις τους και ακύρωσαν τα εισιτήριά τους. Ο δεύτερος μηχανικός Colin MacDonald αρνήθηκε τη θέση του στον Τιτανικό, εξαιτίας μίας αίσθησης ότι κρεμόταν μία απειλή καταστροφής πάνω από αυτόν. Ακόμα και μερικοί από τους πλούσιους και διάσημους επιβάτες είχαν νιώσει κάπως περίεργα. Οι J.P. Morgan και Vanderbilt ακύρωσαν και οι δύο τα εισιτήριά τους, επικαλούμενοι του δεισιδαιμονικού φόβου που είχαν στο να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι με ένα κατασκευασμένο πλοίο.

Ένας άλλος άνθρωπος που ήταν μέλος του πληρώματος έλαβε επίσης μια προειδοποίηση, αλλά απέτυχε να αντιδράσει σ' αυτήν αποτελεσματικά. Ο Luigi Gatti, μάνατζερ του ελεγκτικού γραφείου του Τιτανικού, υπέγραψε για τον Τιτανικό, παρά το γεγονός ότι η γυναίκα του ήταν αντίθετη με την ιδέα. Είχε μία προαίσθηση σχετικά με τη δουλειά του συζύγου της στο τεράστιο πλοίο και ένιωθε παράξενα σχετικά μ' αυτό.

Μία από τις πιο δραματικές προαισθήσεις έλαβε χώρα όταν ο Τιτανικός πέρναγε από το Isle of Wight της Αγγλίας. Εκατοντάδες άνθρωποι είχαν στηθεί στην ακτή για να δουν το μεγαλύτερο πλοίο του κόσμου. Μεταξύ αυτών ήταν η οικογένεια Marshall, που στην αρχή είχαν ενθουσιαστεί στη θέα του τεράστιου πλοίου. Μετά, ξαφνικά, η κυρία Marshall άρχισε να φωνάζει με τρόμο: "Θα βυθιστεί! Αυτό το πλοίο πρόκειται να βυθιστεί! Κάντε κάτι! Είσαστε τόσο τυφλοί που θα τους αφήσετε να πνιγούν; Σώστε τους! Σώστε τους!!"

Μία από τις πιο δραματικές περιπτώσεις προαισθήσεων συνέβη κατά τη διάρκεια των τελευταίων στιγμών της καταστροφής. Ο αξιωματικός Archibald Gracie δεν μπορούσε να βρει κάποια θέση στη σωστική λέμβο και είχε πέσει στα παγωμένα νερά καθώς το πλοίο βυθιζόταν. Όπως λέει, "ήταν ακριβώς εκείνη η στιγμή, που ξεφύτρωσε μέσα μου η σκέψη πως είχα έρθει μπροστά στην τελευταία στιγμή της ζωής μου. Ήθελα να εξηγήσω το πώς πέθανα στους αγαπημένους μου στο σπίτι. Καθώς κολυμπούσα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού, προσευχήθηκα το πνεύμα μου να μπορούσε να πάει σε κείνους και να τους πει, 'Αντίο, ώσπου να ξανασυναντηθούμε στον Παράδεισο'... Σκέφτηκα πως εάν προσευχόμουν αρκετά έντονα, αυτή η τελευταία μου ευχή για επικοινωνία με τη γυναίκα και την κόρη μου, θα είχε αντίκρισμα.

Εντωμεταξύ, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, εκατοντάδες μίλια μακριά στην πόλη της Νέας Υόρκης, η γυναίκα του είχε μια ξαφνική προαίσθηση. Όπως αφηγείται η ίδια, "ήμουν στο δωμάτιό μου στο σπίτι της αδελφής μου, την οποία είχα επισκεφτεί, στη Νέα Υόρκη. Αφού είχα αποσυρθεί και χωρίς να μπορώ να ξεκουραστώ, ρώτησα τον εαυτό μου αρκετές φορές για το τι ήταν αυτό που ένιωθα και που με εμπόδιζε να κοιμηθώ, κάτι που τόσο πολύ ήθελα. 'Τι σημασία έχει;' Μουρμούρισα. Μία φωνή φάνηκε να μου απαντάει, 'Πέσε στα γόνατα και προσευχήσου'. Αμέσως υπάκουσα παίρνοντας το βιβλίο προσευχών στα χέρια μου, το οποίο κατά τύχη άνοιξε στην προσευχή, 'Γι' αυτούς στη Θάλασσα'. Τότε άστραψε μια σκέψη στο μυαλό μου, 'ο Archie προσεύχεται για μένα'".

Σαν από θαύμα, ο αξιωματικός Gracie τα κατάφερε και ανέβηκε επάνω σε μια σωστική λέμβο, επιβιώνοντας της καταστροφής. Πιστεύει πως ένας αριθμός εκπληκτικών συμπτώσεων του επέτρεψε να επιβιώσει από αυτή τη δοκιμασία.

Αργότερα, ερευνητές ασχολήθηκαν με τον τεράστιο αριθμό των προαισθήσεων, που ξεπερνούσαν σε αριθμό, σύμφωνα με κάποιες αναφορές, τις 50. Παρολαυτά, κάποιοι ερευνητές που είναι περισσότερο σκεπτικιστές, αφού απέκλεισαν περιπτώσεις όπως τα ασαφή προμηνύματα και τις μαρτυρίες που αναφέρθηκαν αφότου συνέβη το γεγονός, κατέληξαν στον εξίσου εντυπωσιακό αριθμό 19 περιπτώσεων προαίσθησης. Μόνο οι παράλογα σκεπτικιστές θα μπορούσαν να αρνηθούν την ύπαρξη κάποιων προαισθητικών προειδοποιήσεων της καταστροφής εκείνης.

Είμαστε πια στο στάδιο να προχωρήσουμε πέρα από τον σκεπτικισμό. Οι σημαντικότερες από τις περιπτώσεις θα έπρεπε να αποκλείσουν κάθε αμφισβήτηση του γεγονότος των προαισθήσεων. Το να χαρακτηρίζονται όλες σαν ψεύτικες, δεν είναι μόνο παράλογο, αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αντιεπιστημονικό.

Η ίδρυση του Βρετανικού Γραφείου Προαισθήσεων (και αργότερα ενός παράλληλου γραφείου στις Ηνωμένες Πολιτείες) είναι φανερά ένα μεγάλο βήμα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν καν αυτούς τους οργανισμούς και δεν μπορούν να βοηθήσουν σε μια επιτυχή πρόβλεψη μιας καταστροφής.

Για τον περισσότερο κόσμο, η διαφορά μεταξύ ενός φόβου και μιας προαίσθησης, είναι πως ο φόβος είναι αόριστος και καθόλου ασυνήθιστος. Οι προαισθήσεις από την άλλη μεριά, φαίνεται ότι εμφανίζονται αυθόρμητα και συχνά με μεγάλη ισχύ και καθαρότητα. Στην ουσία, το πρόβλημα για τους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι το να αναγνωρίσουν μια προαίσθηση, αλλά να ενεργήσουν σύμφωνα μ' αυτή. Πάνω από όλα, οι προαισθήσεις για καταστροφές αντιπροσωπεύουν μία υψηλότερη εγρήγορση απέναντι στα γεγονότα που συνήθως γίνονται χωρίς να μπορεί να υπάρξει έλεγχος. Δεν είναι απλά σημαντικό να προσπαθήσουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα γι΄ αυτές, κάποιες φορές είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου.

Ο Fillan, ένας Ιρλανδός που έζησε στην διάρκεια του 8ου αιώνα, είχε μια μεγάλη αγάπη για το γράψιμο, μια συνήθεια η οποία συχνά διαρκούσε για πολλές ώρες της νύχτας. Όταν μπήκε στο Μοναστήρι του Wexford πληροφορήθηκε από τους ανώτερους μοναχούς ότι η χρήση των κεριών δεν επιτρεπόταν μετά από κάποιες συγκεκριμένες ώρες του απογεύματος. Αποφασισμένος να συνεχίσει να γράφει, ξέφυγε από αυτόν τον περιορισμό με την βοήθεια ενός θαύματος. Όταν πλησίαζε η ώρα της απαγόρευσης, σήκωνε απλά το αριστερό του χέρι το οποίο έλαμπε σαν κερί και φώτιζε μια μικρή περιοχή, ικανή όμως για να τον κάνει να συνεχίσει να γράφει. Φαίνεται, καθώς γράφει ο Rodney Charles, συγγραφέας του βιβλίου ‘Κάθε μέρα συμβαίνει ένα θαύμα’, πως ο Fillan έγραφε με το δεξί του χέρι χρησιμοποιώντας το φως που σχηματιζόταν από το αριστερό του.

Ο Charles, μελετητής στις Βέδες, που δίνει διαλέξεις σε παγκόσμια κλίμακα, είναι εξοικειωμένος με τα θαύματα. Από παιδί ακόμα, είχε κάποιες υπερβατικές εμπειρίες σε καθημερινή βάση, τις οποίες αποκαλεί ως 'αφαιρετικές'. "Ένιωθα σα να απλώνομαι στον χώρο, καθώς το σώμα μου διασκορπιζόταν και γινόταν πολύ λεπτό κι ότι βρισκόμουν παρών σε καθετί που είχε υπάρξει. Ένιωθα τεράστιος, σα να ήμουν πραγματικά μεγαλύτερος από ένα ολόκληρο σχολικό κτίριο κι είχα την αίσθηση ότι ήμουν σε μια ασταμάτητη και συνεχή απαλλαγμένη από την τριβή κίνηση, όπως η κίνηση του λαδιού όταν κυλάει προς τα κάτω".

Αν κι οι εμπειρίες αυτές περιελάμβαναν κάποιες προσωπικές επικοινωνίες με αγγελικά και φωτεινά όντα, ο Charles δεν θέλει να τις μοιραστεί, προτιμώντας να εστιάσει στο υπόβαθρο αυτών των εμπειριών και σ' αυτό που υπάρχει πίσω από το προφανές, καθώς επίσης και σ' αυτό που βρίσκεται πίσω από τις πρόσφατα ανακαλυφθείσες ψυχικές ή ιαματικές δυνάμεις που συχνά συνοδεύουν τέτοιου είδους εμπειρίες.

Όπως λέει: "Συλλογίζομαι ότι οι εμπειρίες υπάρχουν για να λειτουργούν ως σύμβολα για εμάς ώστε να λάβουμε μια μεγαλύτερη αλήθεια, η ίδια η εμπειρία δεν θα έπρεπε να επισκιάζει το όραμα ή την πνευματική αναζήτηση κάποιου. Οι εμπειρίες δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τον βαθμό συνείδησης κάποιου καθώς από τη μία μπορεί να είναι υπέροχες μυστικιστικές εμπειρίες, πλούσιες σε χρώμα και υφή με κάθε τρόπο, αλλά από την άλλη μπορεί να στερούνται συνοχής αφού το ον μπορεί να στραφεί εναντίον σου και να σε εξαπατήσει. Το θαύμα της συνείδησης είναι κάτι το πρωτόγνωρο για όλους μας κι αυτό είναι που με σαγηνεύει."

Η ώριμη και γεμάτη συνοχή ποιότητα που είδε να απεικονίζεται στους βίους των Αγίων (τους οποίους θεωρούσε πάντοτε ως τους ήρωες του), ήταν το αντικείμενο ενδιαφέροντος του Charles καθώς επίσης ήταν κι αυτό το οποίο τον έλκυσε στο Vatican's Acta Sanctorum, στο οποίο διάβασε λεπτομερείς αναφορές για πολλά θαύματα, από τη μετεώριση έως τον πολλαπλασιασμό του φαγητού. Πολλές από αυτές τις αναφορές περιλαμβάνονται στο βιβλίο του, έναν τόμο για την ημερήσια εμψύχωση, που είναι αποτέλεσμα έρευνας δεκαπέντε ετών και περιέχει τις εμπειρίες ανθρώπων από διάφορες θρησκείες και κουλτούρες ανά τον κόσμο που έζησαν ένα θαύμα. Το 'Κάθε μέρα συμβαίνει ένα θαύμα' έτυχε καλής υποδοχής κι από New-Age κι από Χριστιανικές κοινότητες και λειτουργεί σαν ένα μέσο γεφύρωσης τους.

Παρόλα αυτά, δέχθηκε κι έντονη κριτική, κυρίως από διαφόρων ειδών φονταμενταλιστές. Μερικοί έχουν αντιδράσει ως προς το ότι στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται και θαύματα της νέας εποχής, τα οποία δεν έχουν αποδειχθεί ακόμα (ποιος είναι εκείνος που μπορεί να ανακηρύσσει ως 'Αγίους', ανθρώπους;). Άλλοι αντιδρούν στις αφηγήσεις των αυτοχθόνων κατοίκων της Αμερικής ενώ άλλοι κατηγορούν τον συγγραφέα ότι είναι ο Διάβολος προσωποποιημένος. Ο Charles επισημαίνει ότι αυτό φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που επιδιώκουν. Συγκεντρώνονται όλοι μαζί σε μία βιβλιοπαρουσίαση και άνθρωποι αγοράζουν το βιβλίο, μόνο και μόνο για να δουν γιατί συμβαίνει όλος αυτός ο 'χαμός'."

Έχοντας ανατραφεί με τις επιταγές της Λουθηρανικής Εκκλησίας, ο Charles αποβλήθηκε από αυτήν επειδή αρνήθηκε να κόψει τα μαλλιά του. Στα δεκατέσσερα του και για δύο χρόνια, πήγαινε κάθε Σάββατο για να προετοιμαστεί ώστε να γίνει δεκτός στους κόλπους της Εκκλησίας. Λέει χαρακτηριστικά: "Είχα τα μαλλιά μου μακριά κι ο Πρόεδρος μου είπε ότι θα έπρεπε να τα κόψω αλλιώς δεν θα γινόμουν δεκτός. Όταν ανέφερα ότι ο Ιησούς είχε μακριά μαλλιά, φώναξε κι ουρλιάζοντας έκανε κάτι πραγματικά ανόητο. Μου είπε να φύγω και να μην ξαναγυρίσω ποτέ, οπότε έφυγα και σιγουρεύτηκα ότι δεν χρειαζόταν να γυρίσω πίσω."

Αντιθέτως, στράφηκε στον εσωτερικό του κόσμο όπως χιλιάδες άλλοι αναζητητές κι άρχισε να ερευνά την σοφία της Ανατολής σχετικά με την πνευματική καθοδήγηση. Στην δεκαετία του '70, έχοντας προσανατολιστεί προς το Buckminster Fuller και με μια τάση για μοναστηριακού τύπου εμπειρίες, ο Charles απαρνήθηκε μια υποτροφία στο Fulbright για να φοιτήσει στην Ακαδημία της Επιστήμης και Δημιουργικής Ευφυΐας στη Νέα Υόρκη. Όντας υπό την αιγίδα του Maharishi Mahesh Yogi, το βεδικά εμπνευσμένο πρόγραμμα περιελάμβανε την ιατρική της Αγιουρβέδα και θεραπείες γιόγκα. Επειδή ήταν μια σχολή αρρένων ο τρόπος ζωής ήταν μοναστηριακός, αυτό ακριβώς που έψαχνε ο στοχαστικός Charles. Ήταν μια εμπειρία που πυροδότησε το ενδιαφέρον του για την Ανατολή και ταξίδεψε στην Ινδία για να μελετήσει κατευθείαν τη διδασκαλία του Maharishi.

Εκεί μαγεύτηκε από την βεδική τέχνη, ένα πεδίο έρευνας που λειτουργεί ως μέσο για την πνευματική ανάπτυξη του ατόμου. Ο Charles δηλώνει: "Είναι εντελώς απίστευτο! Πρέπει να είσαι ένας πραγματικός άγιος για να γίνεις ένας βεδικός καλλιτέχνης. Ο σκοπός είναι να διαφωτιστείς μέσω της τέχνης. Τα πάντα γίνονται με μια τελετουργική συμπεριφορά αφοσίωσης. Οι βούρτσες είναι χειροποίητες κι η δημιουργία και κατοχή τους είναι μέρος του τελετουργικού. Μια ειδική παγίδα φτιάχνεται με σκοπό να παγιδευτεί ένας σκίουρος, από την ουρά του οποίου προέρχονται οι τρίχες της βούρτσας. Αφού ο μαθητής επικοινωνήσει μαζί του εκφράζοντας την ανάγκη για ένα μικρό δείγμα, βουτάει την ουρά του σκίουρου σε ζεστό νερό και ξυρίζει απαλά μερικές τρίχες, οι οποίες στην συνέχεια μπαίνουν σε φτερά παγωνιών για να χρησιμοποιηθούν με έναν εξαιρετικά επιδέξιο τρόπο, που θα κάνει τα χρώματα και την υφή να φανούν, να ενωθούν, να εξαφανιστούν και να ξαναεμφανιστούν, με έναν τρόπο τόσο μεγαλειώδη όσο η ίδια η δημιουργία. Μια άλλη εντυπωσιακή τεχνική είναι η δημιουργία του χρώματος του σαφράν, ένα χρώμα το οποίο είναι πολύ χαρακτηριστικό στην ινδική τέχνη. Παραδοσιακά αποκτάται με το να ταΐζεις τις αγελάδες για δέκα περίπου μέρες με φύλλα από μάνγκο, να μαζεύεις τα ούρα τους, να παίρνεις την απόχρωση και να την αναμιγνύεις με κόλλα από το δέντρο Neem (Azadirachta indica)."

Σύμφωνα με τον Charles έχουν απομείνει πολύ λίγοι τέτοιοι καλλιτέχνες και - εκτός από μια σύντομη μαθητεία κάποιων ανθρώπων κοντά στον Joseph Campbell - κανένας δεν έχει ταξιδέψει στην Ινδία, να συναντήσει τους καλλιτέχνες και να καταγράψει την παράδοση τους. Η πραγματική ουσία της βεδικής τέχνης, όπως λέει ο Charles, είναι ότι ο καλλιτέχνης αφομοιώνει συνειδητά τις πνευματικές του εμπειρίες εργαζόμενος μέσα στην σιωπή και δεν ανταποκρίνεται στιγμιαία σε μια παροδική έμπνευση. Η ικανότητα του να διαχειρίζεσαι την ίδια την συνείδηση είναι αυτή που δημιουργεί το αριστούργημα. Ο Charles θεωρεί τις αρχαίες βεδικές τεχνικές της Ινδίας ως μια διάχυτη επιρροή σε όλο τον κόσμο. Η αγιουρβεδική ιατρική για παράδειγμα, υπόκειται στο κινέζικο σύστημα ιατρικής. Όπως λέει: "Αυτό μπορώ να το εντοπίσω ακόμα και στις διδασκαλίες των αυτοχθόνων αμερικάνων σαμάνων τις οποίες μελετώ αυτή την περίοδο. Έχουν την αντίληψη των τριών χυμών του σώματος, όπως ακριβώς και στην Αγιουρβέδα."

Έχοντας παντρευτεί πλέον με την συνεργάτιδά του στις βεδικές τέχνες, Nandini Badhwar, ο Charles έγινε πρόσφατα πατέρας και λέει ότι "η γέννηση είναι το μεγαλύτερο απ' όλα τα θαύματα, είναι πέρα από την κατανόηση μου. Ο αριθμός των φυσικών δυνάμεων που επενεργούν ταυτόχρονα για να δημιουργηθεί ένα αυτί εδώ, ένα νύχι εκεί, είναι πραγματικά εντυπωσιακός".

Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η ιστορία της αγίας Fursey της Ιρλανδίας, όπως την αναφέρει ο Charles στο βιβλίο του: Όταν ο βασιλιάς Edfind ανακάλυψε ότι η κόρη του παντρεύτηκε έναν Χριστιανό, εξαγριώθηκε και διέταξε την καύση της στην πυρά, ενώ ο ίδιος επέβλεπε την διεξαγωγή της καταδίκης της. Όταν οδηγήθηκε στην φωτιά, ακούστηκε ξαφνικά η φωνή ενός μωρού μέσα από τη μήτρα της, ενώ ο αγέννητος πρίγκιπας με δυνατή φωνή κι έξυπνες λέξεις δήλωσε ότι καμία φλόγα δεν θα έβλαπτε τη μητέρα του. Ο βασιλιάς σοκαρίστηκε, αλλά διέταξε να συνεχιστεί η εκτέλεση. Όταν η φωτιά άναψε, μια ξαφνική καταιγίδα ξέσπασε κι έσβησε τις φλόγες, μουσκεύοντας τα ξύλα και τους παρευρισκόμενους. Η αγία Fursey αγιοποιήθηκε το 648 μ.Χ. κι η μνήμη της εορτάζεται ως το μεγαλύτερο πνευματικό όραμα της Ιρλανδίας. Αν και ορισμένες από τις καταχωρήσεις στο βιβλίο του ως περιπτώσεις θαυμάτων είναι πιθανότατα υπερβολικοί εξωραϊσμοί από θερμούς πιστούς, ο Charles ισχυρίζεται ότι στη μεγάλη πλειοψηφία τους τα αναφερόμενα θαύματα είναι αδιαμφισβήτητα αληθινά.

Θεωρούμενος ως ένας ειδικός στον τομέα των θαυμάτων και της θέασης αγγέλων, ο Charles περιγράφει τα θαύματα απλά ως νόμους της φύσης οι οποίοι αν και δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα εφαρμόζονται όταν το ανθρώπινο πνεύμα ή η συνείδηση αλληλεπιδρά με το πνεύμα ή τη συνείδηση του δημιουργού του, με αυτή την θεμελιώδη οργανωτική δύναμη που κάνει τους πλανήτες να περιστρέφονται στην ελλειπτική τους τροχιά και με την ίδια δύναμη που κάνει τα άτομα να περιστρέφονται στις ίδιες προβλέψιμες τροχιές. Τα θαύματα, σύμφωνα με αυτόν, είναι απλά προεκτάσεις των δικών μας ανθρώπινων δυνατοτήτων κι αυτοί οι οποίοι βιώνουν ένα θαύμα το αντλούν κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο οι μουσικοί μπορούν να δημιουργήσουν συμφωνίες μέσα στο μυαλό τους, ή όπως οι μαθηματικοί συλλαμβάνουν τις ιδέες σε μεγαλύτερο βαθμό από τους υπόλοιπους.

Ο Charles έχει μια ενδιαφέρουσα θεωρία σύμφωνα με την οποία αυτοί που βιώνουν θαύματα έχουν συντονίσει πλήρως το νευρικό τους σύστημα με το νου τους και αφού ο νους δεν έχει δομή μπορούν να ενσωματώνουν το στοιχείο των θαυμάτων, το οποίο βρίσκεται πέρα από την δομή και τους περιορισμούς του σώματος. Πράγματι, πολλές από τις αναφορές που υπάρχουν στο βιβλίο του, υποστηρίζουν την αδιάσπαστη φύση του σώματος, όπως στην περίπτωση της αγίας Αικατερίνης Λάουρα, της οποίας το άφθαρτο σώμα μπορεί να ιδωθεί και σήμερα στο παρεκκλήσι των Αδελφών του Ελέους στο Παρίσι της Γαλλίας.

Ο γλυκομίλητος, σαραντάχρονος Καναδός που μοιάζει με μια ενδιαφέρουσα ανάμειξη Ρωμαίου και του Αγίου Φραγκίσκου, νιώθει ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο δεκτικοί στην ιδέα ότι τα θαύματα μπορούν να συμβούν πραγματικά. Περιγράφει ένα περιστατικό όταν καθόταν δίπλα σε έναν άνδρα που έπινε μπύρα και παρακολουθούσε έναν αθλητικό αγώνα, ο οποίος τον ρώτησε τι κάνει στην ζωή του. "Του είπα ότι γράφω ένα βιβλίο σχετικά με τα θαύματα. Το είπα δειλά, περιμένοντας από αυτόν να κάνει ένα απλό νεύμα με το κεφάλι του και να γυρίσει προς τον άνδρα που καθόταν από την άλλη πλευρά του. Αντιθέτως, εξεπλάγη και μου είπε ότι είχε συμβεί και σ' αυτόν ένα θαύμα. Μου περιέγραψε τη στιγμή που είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο του, κατά την διάρκεια του οποίου είδε κι άκουσε ένα αγγελικό πλάσμα, το οποίο τον έβγαλε από το σπασμένο παράθυρο του αυτοκινήτου του."

Ο Charles πιστεύει ακράδαντα ότι δεν υπάρχει κανένας άνδρας και καμία γυναίκα που δε μπορεί να βιώσει ένα θαύμα. Αν έχουμε διαφορετική πεποίθηση, υποστηρίζει, είναι επειδή έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η απλότητα κι η αθωότητα έχουν χαθεί. Έχοντας περάσει κάποτε δύο ώρες γονυπετής παλεύοντας μέσα του με την ιδέα του να κάνει προσευχή (γιατί άραγε να προσεύχεται αφού ο Θεός γνώριζε ήδη τι θέλει;), πιστεύει ότι η αθωότητα και η δεκτικότητα της παιδικής ηλικίας μπορούν να επανακτηθούν από τους ενήλικες με διάφορες τεχνικές, όπως αυτή της προσευχής και της νηστείας. Ο ίδιος είναι χορτοφάγος κι η πνευματική του πειθαρχία περιλαμβάνει καθημερινές ασκήσεις yoga και υπερβατικό διαλογισμό.

Δεν πιστεύει ότι η παρούσα γενιά είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο πνευματικής πενίας από ότι οι γενιές που ζούσαν παλιότερα. Όπως λέει, η αρνητικότητα ήταν πάντα μαζί μας κι οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι έχουν πει ότι θα είναι πάντα κοντά μας. Εάν η συνείδηση είναι σταθερή, η ψυχή θα αποβάλλει την αρνητικότητα και θα κρατήσει αυτό που είναι ωφέλιμο. Αυτή η θετική οπτική έχει απήχηση σε παγκόσμια ζητήματα. Ο Charles, ο οποίος έκανε τον γύρο του κόσμου οκτώ φορές δίνοντας διαλέξεις στο πως μπορούν να εργαστούν το σώμα κι ο νους ώστε να αποκτήσουν υπερφυσικές εμπειρίες, συνεχίζει να διαμοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στον Καναδά, την Ινδία και τις ΗΠΑ. Αισθάνεται ότι οι άγγελοι είναι μαζί μας και δεν προβλέπει την πιθανότητα ενός ολοκληρωτικού Αρμαγεδδών.

Όπως αναφέρει: "Δεν πιστεύω ότι οι αλλαγές που κάνουμε θα είναι τόσο δραματικές όσο εικάζεται ότι θα είναι. Νομίζω ότι όταν γίνει η αλλαγή θα είμαστε σε θέση να δούμε κάποιες υψηλά τεχνολογικές κοινωνίες με ή χωρίς πνευματική εξέλιξη και κάποιες αρκετά εξελιγμένες κοινωνίες με μικρό βαθμό τεχνολογικής προόδου, ενώ οι ιθαγενείς κοινωνίες θα ενωθούν με πιο εξελιγμένα έθνη". Η πρόοδος κι η ανάπτυξη είναι θέματα στα οποία ο Charles έχει προκαθορισμένες απόψεις. Δηλώνει ότι 'τα άτομα δεν προοδεύουν, οι κοινωνίες προοδεύουν', παραφράζοντας μια έκφραση από το βιβλίο βιολογίας του Λυκείου. "Όσο γινόμαστε πιο εκλεπτυσμένοι, μεταλλασσόμαστε σε διάφορα είδη κι όταν οι υψηλότερες ικανότητες γίνουν σε μεγαλύτερο βαθμό κοινές, ο πολιτισμός μετατρέπεται ώστε να ενσωματώσει τις αλλαγές. Αυτό το ονομάζουμε πρόοδο."

Το έργο του Charles έχει εξελιχθεί προκειμένου να συμπεριλάβει μια καλλιτεχνική εταιρία στο Fairfield της Iowa, την οποία διευθύνει μαζί με την σύζυγο του. Έχουν γράψει από κοινού ένα βιβλίο, το 'Η γη της Αγάπης, της Τέχνης και της Ευφυΐας', στο οποίο καταγράφονται οι τεχνικές της βεδικής τέχνης της ερήμου στην Ινδία. Συνεργάζεται επίσης με την συγγραφέα Anna Jordan σε ένα βιβλίο για τους ιπτάμενους αγγέλους, το οποίο φέρει δοκιμαστικά τον τίτλο 'Πιο ελαφρύς κι από τον αέρα'. Εν τω μεταξύ, συνεχίζει να βαδίζει στο μονοπάτι της ατομικής του βελτίωσης, επιθυμώντας να μοιάσει περισσότερο στους αγαπημένους του ήρωες με το να αναπτύξει τα χαρακτηριστικά και τις ικανότητες που αυτοί επέδειξαν μέσα από την ιστορία. Αν και θεωρεί οτιδήποτε το οποίο βλέπει ως ένα θαύμα κάποιου είδους, εντυπωσιάζεται από τους αγίους που μπορούν να πετάξουν. Όπως λέει μάλιστα: "Αυτό έχει γίνει κι αυτό σκοπεύω να κάνω κι εγώ".

Οι φυσικοί σ’ όλον τον κόσμο περιμένουν με αγωνία την έναρξη της λειτουργίας του πειράματος όλων των εποχών, την ενεργοποίηση της μεγάλης και ισχυρότατης διάταξης για τη σύγκρουση Αδρονίων, το LHC, που θεωρείται ότι θα ρίξει φως στα σωματίδια και τις δυνάμεις που δρουν στον κόσμο και θα αναπαράγει τις συνθήκες που τοποθετούνται πολύ κοντά στη στιγμή του Big Bang.

Η καθηγήτρια Irina Aref'eva και ο Δρ. Igor Volovich, φυσικομαθηματικοί στο μαθηματικό Ινστιτούτο Steklov της Μόσχας, πιστεύουν ότι το κολοσσιαίο πείραμα που θα γίνει στο CERN, το ευρωπαϊκό κέντρο Σωματιδιακής Φυσικής δίπλα στη Γενεύη της Ελβετίας, ίσως καταλήξει να είναι η πρώτη στον κόσμο χρονομηχανή. Το ντεμπούτο αυτό που θα γίνει στις αρχές του καλοκαιριού πιθανότατα θα αποτελέσει ορόσημο, διότι το ταξίδι στο παρελθόν θα ήταν πιθανό εάν τουλάχιστον θεωρήσουμε γενικότερα ότι είναι πιθανό μέχρι τη στιγμή της κατασκευής της πρώτης χρονομηχανής. Έτσι, το έτος 2008 θα μπορούσε να είναι το 'έτος μηδέν' για τα ταξίδια στο χρόνο, όπως ισχυρίζονται οι δύο επιστήμονες.

Η ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο γεννήθηκε όταν ο συνάδελφος του Albert Einstein, Kurt Gφdel, χρησιμοποίησε τη θεωρία της σχετικότητας για να δείξει ότι το ταξίδι πίσω στο χρόνο αποτελούσε μια δυνατότητα. Από τότε, αποκάλυψε την ιδέα του αυτή το 1949 και πολλοί διαπρεπείς φυσικοί επιχειρηματολόγησαν εναντίον της ιδέας του ταξιδιού στο χρόνο, διότι υπονομεύει τις έννοιες της αιτιότητας και εισάγει διάφορα παράδοξα, όπως το γνωστό παράδοξο του παππού: ένας ταξιδιώτης του χρόνου θα μπορούσε να επισκεφτεί το παρελθόν και να σκοτώσει τον παππού του, έτσι θα καθιστούσε αδύνατη τη γέννησή του και συνεπώς το ταξίδι αυτό, που ακυρώνει τη γέννησή του, κ.ο.κ...

Αλλά 60 χρόνια αργότερα, δεν υπάρχει ακόμα κάποιος θεμελιώδους φύσεως λόγος που να τεκμηριώνει το ότι οι ταξιδευτές του χρόνου δεν μπορούν να κάνουν την ιστορία άνω κάτω.

Οι δύο ρώσοι επιστήμονες ισχυρίζονται πως όταν οι μηχανές του LHC θα συγκεντρωθούν σε ένα υποατομικό σωματίδιο ένα τρισεκατομμύριο φορές μικρότερο από το μέγεθος ενός κουνουπιού θα προξενήσουν περίεργα αποτελέσματα στη λειτουργία του σύμπαντος και συγκεκριμένα του χωροχρόνου.

Ενώ η βαρύτητα της Γης προκαλεί ήδη κάποιες ήπιες διαταραχές στο χωροχρόνο, η ενέργεια του LHC θα μπορούσε να διαταράξει το χρόνο σε τέτοιο βαθμό, που θα μπορούσε να γυρίσει ως βρόχος πίσω στον εαυτό του. Αυτοί οι βρόχοι είναι γνωστοί στους φυσικούς επιστήμονες ως 'κλειστές καμπύλες χρόνου' και θα μπορούσαν, τουλάχιστον θεωρητικά, να μας επιτρέψουν την επίσκεψη σε κάποιες περασμένες στιγμές. Η όλη σύλληψη είναι σε αρμονία με μια παλιότερη που είχε παρουσιαστεί το 1988, όταν ο καθηγητής Kip Thorne και οι συνεργάτες του στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Pasadena), έδειξαν ότι οι σκουληκότρυπες, ή τα τούνελ του χωροχρόνου, θα μπορούσαν να επιτρέψουν το ταξίδι στο χρόνο, μια ιδέα που είχε γίνει ευρέως γνωστή στη νουβέλα του Carl Sagan που γυρίστηκε και ως ταινία 'Επαφή' (Contact).

Η καθηγητής Aref'eva και ο Δρ. Volovich πιστεύουν ότι το LHC θα μπορούσε να δημιουργήσει σκουληκότρυπες και να επιτρέψει έτσι ενός είδους ταξίδι στο χρόνο. 'Διαπιστώσαμε ότι οι κλειστές καμπύλες χρόνου και οι σκουληκότρυπες θα μπορούσαν επίσης να προκύψουν ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης σωματιδίων', δηλώνει η καθηγητής Aref'eva. Υπάρχουν ωστόσο αρκετά εμπόδια, όπως το ότι οι σκουληκότρυπες που είναι πιθανό να δημιουργηθούν θα έχουν τόσο μικρό μέγεθος, που μόνο υποατομικά σωματίδια θα μπορούσαν να ταξιδέψουν μέσα απ' αυτές.

Οι δύο επιστήμονες αναφέρουν ότι, το εάν το ταξίδι στο χρόνο που θα συμβεί στο LHC ανοίξει τις πόρτες για μεγαλύτερης κλίμακας ταξιδιώτες, όπως οι άνθρωποι, αποτελεί μια βαθιά και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ερώτηση. Αλλά προσθέτουν ότι τέτοιου είδους προβλήματα απαιτούν περαιτέρω έρευνα. Ίσως το καλύτερο που μπορούμε να ελπίσουμε είναι ότι πιθανότατα το LHC να μας δώσει ένα σημάδι για την ύπαρξη των σκουληκοτρύπων. Εάν κάποιο μέρος της ενέργειας από τις συγκρούσεις στο LHC εξαφανιστεί, θα μπορούσε να συμβεί αυτό επειδή οι συγκρούσεις θα έχουν δημιουργήσει σωματίδια που ταξίδεψαν μέσω μιας σκουληκότρυπας στο χρόνο.

Μέχρι στιγμής, ένα επίμονο σημείο για την έννοια της σκουληκότρυπας είναι να βρεθεί ένα 'εξωτικό' είδος ύλης που θα είχε τη δυνατότητα να κρατήσει την είσοδο της σκουληκότρυπας ανοιχτή για ταξίδι στο χρόνο. Η σκοτεινή ύλη που θεωρείται ότι διαποτίζει το σύμπαν θα μπορούσε να είναι αυτό που θα χρειαζόταν για να κρατηθεί η 'πόρτα' της σκουληκότρυπας ανοιχτή, τουλάχιστον αυτή είναι μια ερμηνεία που σχετίζεται με τη φύση της σκοτεινής ύλης, οι υποστηρικτές της οποίας αποκαλούν την τελευταία 'ύλη φάντασμα'.

Εάν ένα μείγμα από συγκρουόμενα σωματίδια και ύλη φάντασμα δημιουργήσει μία σκουληκότρυπα στη Γενεύη αυτή τη χρονιά, ένας μελλοντικός εξελιγμένος πολιτισμός θα μπορούσε να τη βρει στα βιβλία ιστορίας του, να εντοπίσει τη στιγμή που δημιουργήθηκε και μέσω της τεχνολογίας του να μας κάνει μια μικρή επίσκεψη.

'Τα στοιχεία από τις παρατηρήσεις συνεχίζουν να επιτρέπουν την ύπαρξη ενέργειας φάντασμα' δηλώνει ο Robert Caldwell, φυσικός στο κολέγιο του Dartmouth στο New Hampshire, αλλά δε συμφωνεί με τις απόψεις των δύο επιστημόνων για τις συνέπειες του πειράματος στο LHC.

Ένας κορυφαίος επιστήμονας που πιστεύει ότι το ταξίδι στο χρόνο θα ήταν πιθανό, ο καθηγητής David Deutsch του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, σχολιάζει: 'Είναι κάπως υπερβολικό ως ιδέα, αλλά όχι τρελό. Για διάφορους λόγους δεν πιστεύω ότι θα δουλέψει ο μηχανισμός που προτείνουν (δηλαδή ότι το πείραμα θα ανοίξει μια πόρτα στο χρόνο) ακόμα και αν οι υποθέσεις τους είναι αληθινές'.

Ο Δρ. Brian Cox του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ προσθέτει: 'Οι ενέργειες δισεκατομμυρίων κοσμικών ακτινών που έχουν χτυπήσει την ατμόσφαιρα της Γης εδώ και πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, υπερβαίνουν κατά πολύ αυτές που θα δημιουργηθούν στο πείραμα του LHC και μ' αυτή τη λογική οι ταξιδιώτες του μέλλοντος θα ήταν ήδη εδώ. Εάν αυτές οι σκουληκότρυπες εμφανιστούν, εγώ προσωπικά θα φάω το καπέλο που μου είχαν δωρίσει στα πρώτα μου γενέθλια, πριν να μου το χαρίσουν!!!'

Τον Ιούνιο του 1968 η Sheila Ostrander, μια Καναδή και ο Lynn Schroeder, ένας Αμερικάνος, ήταν προσκαλεσμένοι για να παρακολουθήσουν ένα παγκόσμιο συνέδριο σχετικό με την ESP (εξωαισθητήρια αντίληψη) στη Μόσχα. Η πρόσκληση προερχόταν από έναν από τους πιο ένθερμους ιεραπόστολους της σοβιετικής ψυχικής έρευνας, τον Edward Naumov, που ήταν τότε 36 ετών. Μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν το φανερό ενδιαφέρον σε τέτοια θέματα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει κάποιον σε μεγάλης διάρκειας ‘διακοπές’ στη Σιβηρία, η πραγματοποίηση ενός τέτοιου συνεδρίου θα ήταν αδύνατη. Τότε ξαφνικά, στα μέσα της δεκαετίας του 60, οι πόρτες του αποκλεισμού στη Ρωσία, κάτω από το κυβερνητικό καθεστώς της Troika άνοιξαν διάπλατα. Οι Ostrander και Schroeder ενθαρρυμένοι, αλλά ακόμη αμφιβάλλοντας για την εξέλιξη των γεγονότων, ξεκίνησαν να γράφουν σε σοβιετικούς επιστήμονες και ερευνητές. Για τρία χρόνια, τα γράμματα και τα πακέτα που περιέγραφαν τη σοβιετική ψυχική έρευνα ήταν άφθονα, συμπληρώνοντας την πρόσκληση του Naumov να έρθει κάποιος και να δει από μόνος του.

Επισκέφτηκαν ακόμη τη Βουλγαρία, αλλά μόλις λίγο πριν το τέλος του συνεδρίου το καθεστώς καταστολής επέστρεψε. Το συνέδριο έκλεισε και οι Ostrander και Schroeder αναγκάστηκαν να βρουν καταφύγιο στην Πράγα. Για ακόμη μια φορά βρέθηκαν ένα βήμα πριν από τα σοβιετικά πειθαρχικά μέτρα, φεύγοντας από την Πράγα λίγες μέρες πριν την επιδρομή των σοβιετικών τανκ. Κατά τη διάρκεια αυτού του σύντομου διαλείμματος της σοβιετικής καταστολής προέκυψε ένα επικό βιβλίο, που άνοιξε τα μάτια του κόσμου στην εκπληκτικά επαναστατική πρόοδο της ψυχικής έρευνας στις κομουνιστικές χώρες. Εκείνο το βιβλίο, 'Ψυχικές ανακαλύψεις πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα', που εκδόθηκε το 1971, έγινε αμέσως η 'underground' επιτυχία στους κύκλους της Νέας Εποχής και ακόμη κι αν ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει τη θέση ενός best-seller στην πλειοψηφία του αναγνωστικού κοινού, παρολαυτά αποτελεί σήμερα ένα κλασσικό ανάγνωσμα.

Μέχρι το σημείο εκείνο, όλα όσα υπήρχαν ήταν κάποια πολύ διστακτική έρευνα του Dr. Rhine του πανεπιστημίου Duke από τη δεκαετία του 50. Ενώ κάποια από τα συμπεράσματα του Rhine ήταν θετικά και δραματικά, η επίδραση ήταν αμφισβητήσιμη, λόγω του ότι τα αποτελέσματα της έρευνας είχαν εκφραστεί σε προσεχτικούς, στεγνούς στατιστικούς όρους και συνεπώς ήταν δύσκολο να εκτιμηθεί η πραγματική επίδραση. Αλλά η έκδοση των Ψυχικών Ανακαλύψεων τα έκανε όλα πολύ αληθινά. Το μέλλον της ανθρώπινης φυλής έγινε αντικείμενο ευφάνταστων θεωριών και ταυτόχρονα πολύ ανατριχιαστικό. Οι συγγραφείς υπαινίχτηκαν ότι ενώ αυτές οι ανακαλύψεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια Ουτοπία αν χρησιμοποιούνταν κατάλληλα, θα μπορούσαν επίσης να οδηγήσουν σε μια κόλαση στη Γη, αν γινόταν κατάχρηση.

Οι συγγραφείς έγιναν παγκόσμιες αυθεντίες σε αυτά τα θέματα και έγιναν περιζήτητοι. Με την έκδοση του νέου τους βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο Marlowe & Company της Νέας Υόρκης, το ζευγάρι βρέθηκε και πάλι κάτω από το φως της διασημότητας. Το νέο βιβλίο αποτελεί έναν εκσυγχρονισμό του πρωτοτύπου και φέρει το συντομευμένο τίτλο 'Ψυχικές Ανακαλύψεις'. Η επανέκδοση κινητοποιήθηκε από τη ροή πρώην άκρως απόρρητων πληροφοριών, που προήλθαν από τη Σοβιετική Ένωση από την εποχή του τέλους του Ψυχρού Πολέμου. Το νέο βιβλίο περιέχει μια συντμημένη εκδοχή του παλαιού κλασσικού και ένα δεύτερο τμήμα με τον τίτλο 'Ψυχικές Ανακαλύψεις, το Σιδηρούν Παραπέτασμα σηκώθηκε'. Χωρίς να αδρανούν από το 1971, οι συγγραφείς εξέδωσαν το 1991 το βιβλίο 'Υπερ-μνήμη' (Supermemory). Το βιβλίο, το οποίο εξελίχτηκε από τις επαφές και τα ενδιαφέροντά τους που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας των πρωτότυπων Ψυχικών Ανακαλύψεων, τείνει να γίνει κλασσικό στο είδος του.

Οι αποκαλύψεις και στα τρία αυτά βιβλία είναι αρκετά ενδιαφέρουσες κι όμως, για πάνω από 25 χρόνια, ο τύπος και το κοινό μόλις που έδωσαν σημασία. Σύμφωνα με το γενικότερο μοντέλο που χαρακτηρίζει το φαινόμενο των ΑΤΙΑ, μερικοί πιστεύουν ότι η κατάσταση ίσως υπαινίσσεται μια παγκόσμια συγκάλυψη. Στην ουσία, οι συγγραφείς δήλωσαν ότι τώρα αναγνώρισαν πως τα μυστικά των ΑΤΙΑ και τα μυστικά των Ψυχικών Φαινομένων μοιάζουν να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Ακόμα και ο Uri Geller ισχυριζόταν ότι απέκτησε τις δυνάμεις του από εξωγήινες πηγές. Το νέο βιβλίο περιέχει έναν πρόλογο από τον Geller όπου αναφέρει την εντύπωση που του έχει έκανε το γεγονός, ότι ο τύπος έδωσε μικρή σημασία στο θέμα. Αναφέρει μια συνέντευξη τύπου το 1977, κατά την οποία ο Stansfield Turner αποκάλυψε ότι η CIA είχε σε λειτουργία ένα πρόγραμμα παραψυχολογίας και βρήκε έναν άνθρωπο, που μπορούσε να δει μέσα από τοίχους (Pat Price). Η αποκάλυψη δε δημιούργησε καμία αντίδραση στα ΜΜΕ!

Ωστόσο, αν και οι αποκαλύψεις στις Ψυχικές Ανακαλύψεις δεν είχαν ευρεία δημοσιότητα, ήταν επαναστατικές. Η ανακάλυψη ενός κρυφού ηλεκτρικού επισκευαστή από την πόλη Black Sea του Krasnodar αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον Δυτικό κόσμο, μέσα από το βιβλίο 'Ψυχικές Ανακαλύψεις' και το δράμα που περιέβαλλε τον πειραματισμό του Semyon Kirlian και της γυναίκας του Valentina, ήρθε τελικά στο φως. Ήταν σ' αυτό το κεφάλαιο, που οι έννοιες 'ενεργειακό σώμα' και 'βιοπλασματικό σώμα' χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά και έγινε περισσότερο γνωστή η ιδέα της αύρας. Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα των εν λόγω αποκαλύψεων ήταν μια νέα κατανόηση της αρχαίας κινεζικής πρακτικής του βελονισμού. Ένας Ρώσος χειρουργός, ο Dr. Mikhail Gaikin έδειξε ότι τα χρωματιστά φώτα που εκπέμπονται από το σώμα και εμφανίζονται στις φωτογραφίες Kirlian, στην πραγματικότητα προερχόντουσαν από τα 700 σημεία βελονισμού.

Πριν από την έκδοση των Ψυχικών Ανακαλύψεων, είχαν γραφτεί αρκετά βιβλία σχετικά με τις μοναδικές και παράξενες διαστάσεις της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας, περιλαμβάνοντας στοχασμούς σχετικά με τη σημασία τους. Αλλά χάρη στο ταξίδι τους στην Πράγα, οι Ostrander και Schroeder έγιναν οι πρώτοι που μίλησαν στον κόσμο σχετικά με τη δύναμη της πυραμίδας. Εκεί ήταν που τους σύστησαν στον Karel Drbal, έναν Τσέχο ηλεκτρολόγο μηχανικό, που ανακάλυψε ότι μικρές πυραμίδες με τις ίδιες αναλογικά διαστάσεις με τη Μεγάλη Πυραμίδα, μπορούσαν να ακονίσουν τις λεπίδες των ξυραφιών! Το πυραμιδικό σχήμα προφανώς εστιάζει κοσμική ενέργεια όταν ευθυγραμμίζεται με ακρίβεια στον άξονα Βορρά Νότου, η οποία ενέργεια μπορεί να ανανεώσει την κρυσταλλική δομή του ποιοτικά καλού ατσαλιού.

Νοητικοί πόλεμοι και κοινωνικός έλεγχος

Χωρίς εξαίρεση, όλοι οι σοβιετικοί ερευνητές που έδωσαν συνέντευξη, ήλπιζαν ότι αυτές οι ανακαλύψεις θα χρησιμοποιούνταν μόνο για καλό, αλλά ξεκάθαρα αναγνώρισαν ότι πολλές από αυτές προσέφεραν δυναμικό στη ευφυΐα και στην 'αντί-ευφυΐα' και ότι κάποιοι θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για να κατασκευάσουν πολύ καταστροφικά όπλα, όπως έκανε η CIA. Αν και γνωρίζουμε ότι οι υπηρεσίες ευφυΐας των Ηνωμένων Πολιτειών διεξήγαγαν μυστικά, χρηματοδοτημένα από απόρρητες πηγές ψυχικά πειράματα για πολλά χρόνια, υπάρχουν αξιοσημείωτες ενδείξεις ότι πολλά από τα άκρως απόρρητα κυβερνητικά ψυχικά προγράμματα άντλησαν έμπνευση από τις Ψυχικές Ανακαλύψεις. Εκτεταμένα προγράμματα των Ηνωμένων Πολιτειών για την παρακολούθηση της Σοβιετικής έρευνας ξεκίνησαν περίπου εκείνη την εποχή. Οι συγγραφείς προσκλήθηκαν να μιλήσουν στο νέο 'Ίδρυμα Διευθέτησης του Μέλλοντος' του Κογκρέσου (Congressional Clearinghouse of the Future) και τμήματα του βιβλίου διαβάστηκαν στα πρακτικά του Συνεδρίου από τον γερουσιαστή Al Gore, ο οποίος αργότερα έγινε ο πρόεδρος της επιτροπής και ο οποίος διατηρούσε ένα μεγάλο βαθμό ενδιαφέροντος στα ψυχικά θέματα. Προφανώς κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και οι δύο πλευρές βρίσκονταν σε μια κούρσα ανταγωνισμού για την τελειοποίηση των ψυχικών όπλων, αλλά, όπως και με τα προγράμματα της διαστημικής, μπορεί κάλλιστα τώρα να συνεργάζονται.

Από την πρωτότυπη εκδοχή του βιβλίου, ο κόσμος πρωτόμαθε σχετικά με μια εκπληκτική σοβιετική ανάπτυξη της ικανότητας του ελέγχου της συμπεριφοράς και της τηλεπαθητικής συναίσθησης. Στο κεφάλαιο που τιτλοφορείται 'το τηλεπαθητικό χτύπημα', οι συγγραφείς αναφέρονται σε πειράματα που χρονολογούνται από το 1924, στα οποία σοβιετικοί επιστήμονες τοποθέτησαν με επιτυχία υποκείμενα σε υπνωτική έκσταση και ύστερα τα αφύπνισαν τηλεπαθητικά σε αποστάσεις χιλιάδων μιλίων. Όταν η σύνδεση εγκαθιδρύθηκε, η συμπεριφορά των υποκειμένων μπορούσε να διαχειριστεί κατ' υπόδειξη, όπως σε μια κατά πρόσωπο αλληλεπίδραση. Μπορούσαν να έχουν συνειδητές συζητήσεις και δραστηριότητα μέσα στην κατάσταση της έκστασης. Στο νέο βιβλίο μαθαίνουμε ότι η CIA πήρε το νήμα από τους Σοβιετικούς και συνέχισε τη σχετική έρευνα.

Ήταν από τους Τσεχοσλοβάκους του συνεδρίου ωστόσο, που οι συγγραφείς έμαθαν σχετικά με μια ανακάλυψη που υπόσχεται ότι επιτέλους θα κάνει τον εκρηκτικό εξοπλισμό όπλων του εικοστού αιώνα να μοιάζει πρωτόγονος, όπως το αμάξι με τα άλογα σε σύγκριση με την ψυχοτρονική γεννήτρια. Και ενώ ήταν στην Πράγα συνάντησαν τον εφευρέτη Robert Pavilita, έναν διευθυντή σχεδιασμού μιας μεγάλης τσέχικης βιομηχανίας υφασμάτων. Σε ένα ντοκιμαντέρ που παρήγαγε ένα μεγάλο τσέχικο στούντιο, οι συγγραφείς είδαν παραταγμένα σε ένα τραπέζι μικρά, παράξενα μεταλλικά αντικείμενα, που έμοιαζαν να έχουν σχεδιαστεί από τον Picasso. Δεν είχαν κινούμενα τμήματα. Στην ταινία, ο Pavlita εξήγησε ότι το μυστικό ήταν στο σχήμα. Οι γεννήτριες συσσωρεύουν ανθρώπινη ενέργεια, είπε. Έπειτα, εστιάζουν αυτή την ενέργεια για να διεξάγουν διαφόρων ειδών εργασίες. Ο Pavlita και η κόρη του Janna φόρτισαν τις γεννήτριες, κοιτώντας έντονα προς αυτές. Όταν φορτίστηκαν, γύρισαν έλικες, προσέλκυσαν μη μεταλλικά σωματίδια, προκάλεσαν την ανάπτυξη μικρών δενδρυλλίων και καθάρισαν μολυσμένο νερό. Αυτή η ανθρώπινη ψυχογενής ενέργεια είχε λάβει πολλές ονομασίες από τους αρχαίους χρόνους, αναφερόμενη ως πράνα, τσι, ζωτική ενέργεια, ζωικός μαγνητισμός, αιθερική δύναμη, οργόνη (ο όρος προήλθε από τον W. Reich) και τώρα βιοπλασματική και ψυχοτρονική ενέργεια. Στο σπίτι του Pavlita στην Πράγα, οι συγγραφείς άγγιξαν τις συσκευές και είδαν προσωπικά επιδείξεις από τον ίδιο τον εφευρέτη. Αλλά τι γίνεται όταν μια ψυχοτρονική γεννήτρια στρέφεται προς έναν άνθρωπο; Η κόρη του Pavlita προσφέρθηκε εθελοντικά να γίνει το υποκείμενο του πειράματος. Ζαλίστηκε και έχασε τον χωρικό της προσανατολισμό. Οι συσκευές μπορούν ακόμη να σκοτώσουν ακαριαία μύγες.

Στη νέα έκδοση μαθαίνουμε ότι ο πρώην αρχιστράτηγος της KGB Kalugin, ξεκίνησε να μιλά το 1990. Ισχυρίστηκε ότι ο Yuri Andropov έδινε εντολές για την ταχεία ανάπτυξη του ψυχικού οπλοστασίου στις αρχές της δεκαετίας του 70 και εξασφάλισε μια χρηματοδότηση αξίας 500 εκατομμυρίων ρουβλίων. Οι Σοβιετικοί τότε ανέπτυξαν σύνθετες γεννήτριες τύπου Pavlita. Ο Dr. Nikolai Khokhlov, ένας Ρώσος εργαζόμενος στη CIA, αποκάλυψε 20 υψηλά φυλασσόμενα και χρηματοδοτούμενα εργαστήρια, που ασχολούνταν με ψυχοτρονικές συσκευές για στρατιωτική χρήση στη δεκαετία του 70. Κάποιο μέρος αυτής της προσπάθειας μπορεί να γινόταν σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη.

Έλεγχος της μνήμης

Τουλάχιστον ένα ψυχικό πρόγραμμα των Ηνωμένων Πολιτειών, απ' όσο ξέρουμε, χρονολογείται πριν από την έκδοση των Ψυχικών Ανακαλύψεων. Στην 'Υπερ-μνήμη', οι συγγραφείς αποκαλύπτουν λεπτομέρειες από το πρόγραμμα EDOM της CIA. Τα αρχικά EDOM σημαίνουν Ηλεκτρονική Διάλυση της Μνήμης (Electronic Dissolution of Memory), και προφανώς αυτή η τεχνική είχε τελειοποιηθεί πριν από χρόνια. Η CIA μπορεί να καταστρέψει την μακρόχρονη μνήμη και να μεταβάλλει κάποιον σε ένα αμνησιακό ζόμπι, μπλοκάροντας το νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη και αλληλεπιδρώντας ηλεκτρονικά με το βιοπλασματικό σώμα. Προφανώς, χρησιμοποιούσαν επαναλαμβανόμενα αυτή την τεχνική για να εξουδετερώσουν πρώην άκρως απόρρητους πράκτορες, όπως στην ταινία Ολική Επαναφορά. Αυτή η ικανότητα αναπτύχθηκε στο πρόγραμμα MK-ULTRA, όταν στη δεκαετία του 60 εκτελούσαν παράξενα πειράματα μνήμης σε ψυχικά αρρώστους, σε φυλακισμένους και σε εθελοντές, πριν το πρόγραμμα σταματήσει από το Κογκρέσο το 1976.

Ίσως η πιο παράξενη ανάπτυξη στον έλεγχο της μνήμης είχε εμπνευστεί από τη διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων. Στην 'Υπερ-μνήμη' μαθαίνουμε ότι η CIA μπορεί με τεχνητά μέσα να εμφυτεύσει πολλαπλές προσωπικότητες στο ίδιο σώμα, κάθε μία με τη δική της τράπεζα μνήμης, που δε δίνει πρόσβαση στις άλλες. Ο Gil Jensen, ένας γιατρός της CIA στο Oakland της California, ισχυρίζεται ότι στις δεκαετίες του 50 και του 60 δημιούργησε μια προσωπικότητα με το όνομα Arlene Grant στο σώμα του διάσημου τοπ-μόντελ Candy Jones, χρησιμοποιώντας ύπνωση και φάρμακα που μετέβαλλαν τη μνήμη. Η Grant είχε εκπαιδευτεί ως υπερ-πράκτορας και της δόθηκε μια ολοκληρωμένη ιστορία για το παρελθόν της, καθώς και άκρως απόρρητες πληροφορίες, για τις οποίες η Jones δε γνώριζε τίποτε. Όταν η Jones πήγαινε σε δημόσια ταξίδια, προσκαλούσαν την Grant στο τηλέφωνο μέσω μιας σειράς ηλεκτρονικών ήχων και εκτελούσε τις κατασκοπευτικές της αποστολές. Η πρωτογενής προσωπικότητα δεν μπορεί ποτέ να αποκαλύψει πληροφορίες από τη δευτερεύουσα τράπεζα μνήμης, ακόμη και υπό την πίεση βασανιστηρίων και για το λόγο αυτό το άτομο με τις δύο προσωπικότητες αποτελεί τον τέλειο κατάσκοπο. Αυτό το πρόγραμμα ονομάζεται τώρα Ράδιο-Υπνωτικός Ενδο-Εγκεφαλικός Έλεγχος (Radio-Hypnotic Intra-Cerebral Control) και πιθανότατα βασίζεται σε σοβιετικές ανακαλύψεις σχετικές με τον ηλεκτρομαγνητικό χειρισμό του βιοπλασματικού σώματος.

Αποκάλυψη μυστικών σχετικά με τα ΑΤΙΑ

Αναμφίβολα, οι πιο εντυπωσιακές αποκαλύψεις που προέρχονται από τη Σοβιετική Ένωση της εποχής μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, σχετίζονται με τα ΑΤΙΑ και τη Σελήνη. Στη νέα έκδοση των Ψυχικών Αποκαλύψεων μαθαίνουμε ότι πληροφορίες από τα, τώρα πλέον, προσπελάσιμα αρχεία της KGB, αναφέρουν ότι υπήρξαν εκτεταμένες θεάσεις ΑΤΙΑ, που αναφέρθηκαν στο σοβιετικό στρατό στα χρόνια που ακολούθησαν τις απίστευτες δημόσιες προσγειώσεις του Voronezh το Σεπτέμβριο του 1989, οι οποίες είχαν γίνει πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο. Εκατοντάδες ενήλικοι και παιδιά είδαν τα διαστημόπλοια να προσγειώνονται και γιγάντιους εξωγήινους και μικρά ρομπότ να κινούνται ελεύθερα κοντά στο κέντρο της πλατείας Zavodsk, στο άπλετο φως της ημέρας. Χιλιάδες περισσότεροι είδαν γιγάντιους δίσκους να αιωρούνται πάνω από το σταθμό πυρηνικής ενέργειας της πόλης. Σύμφωνα με τα αρχεία της KGB, το Μάρτιο του επόμενου έτους, στις Εναέριες Αμυντικές Δυνάμεις υπήρξαν πάνω από 100 στρατιωτικές αναφορές για παρατηρήσεις ΑΤΙΑ και για έναν δίσκο διαμέτρου 300 ποδιών, που αιωρούνταν πάνω από τα αρχηγεία των Εναέριων Αμυντικών Δυνάμεων, ο οποίος αναφέρθηκε τον Απρίλιο. Ακόμη, στα αρχεία της KGB, σύμφωνα με τον ούγγρο υπουργό άμυνας George Keleti, πρώην συνταγματάρχη του στρατού, ΑΤΙΑ συγκεντρώθηκαν πάνω από την Ουγγαρία ταυτόχρονα με τις προσγειώσεις στο Voronezh, και εξωγήινα σκάφη προσγειώθηκαν σε στρατιωτικές εναέριες βάσεις σε όλη τη χώρα. Ο Keleti ισχυρίστηκε ότι τα τετράποδα ρομπότ προσπάθησαν κυριολεκτικά να σκαρφαλώσουν στα ουγγαρέζικα MIGS και απώθησαν τους φύλακες με όπλα ακτινών! Μετά, τα δεκάποδα ανθρωποειδή έγιναν αόρατα όταν πυροβολήθηκαν με πολυβόλα όπλα. Σύμφωνα με τις Ψυχικές Ανακαλύψεις, ένα μεγάλο πλήθος θεάσεων, προσγειώσεων, κοντινών επαφών, απαγωγών κ.α. που μέχρι τότε είχαν παραμείνει κρυφά, διέρρευσαν στον τύπο και στις πρωτοσχηματισμένες από το 1990 ρώσικες ομάδες ΑΤΙΑ.

Αλλά τα μυστικά που προέρχονται από τα σοβιετικά διαστημικά προγράμματα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά. Σε ένα συνέδριο στο San Francisco το 1989, η Marina Popovich, συνταγματάρχης των Σοβιετικών Εναέριων Ενόπλων Δυνάμεων, έδειξε φωτογραφίες που πάρθηκαν από τη σοβιετική ερευνητική αποστολή Φόβος-2 και απεικόνιζαν ένα αντικείμενο μήκους 15 μιλίων, που πετούσε κοντά στον δορυφόρο του Άρη, Φόβο. Η σοβιετική ερευνητική αποστολή στη Σελήνη Luna 9, η οποία προσγειώθηκε στον 'Ωκεανό των Καταιγίδων' στις 4 Φεβρουαρίου του 1966, πήρε μερικές θεαματικές τρισδιάστατες φωτογραφίες πάνω από τη 'Θάλασσα της Ηρεμίας', οι οποίες έδειξαν μια ομάδα από κώνους, που απεδείχθησαν ότι είχαν σχήμα οβελίσκου και ήταν πιθανότατα τεχνητές κατασκευές. Ο σοβιετικός μηχανικός διαστήματος, Dr. Alexander Abramov, υπέβαλλε τις φωτογραφίες σε μια πολύπλοκη μαθηματική ανάλυση και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για αρχαιολογικά ερείπια. Επιπλέον, είπε στους συγγραφείς ότι οι οβελίσκοι στη Σελήνη ήταν τοποθετημένοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως οι πυραμίδες της Γκίζας, όταν αυτές τοποθετούνταν σε έναν άβακα, δηλαδή έναν αρχαίο αιγυπτιακό πλέγμα 49 τετραγώνων. Έπειτα, ο Dr. S. Ivanov, ένας από τους πιο διαπρεπείς επιστήμονες της Ρωσίας, δημοσίευσε μια ανάλυση στο σοβιετικό περιοδικό 'Τεχνολογία για τη Νεολαία', υποστηρίζοντας ότι τα μνημεία ήταν τοποθετημένα σύμφωνα με σαφείς γεωμετρικούς νόμους και ήταν προφανώς τεχνητές κατασκευές εξωγήινης προέλευσης.

Φωτογραφίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που πάρθηκαν από τον Orbiter 2 στις 20 Νοεμβρίου του 1966 έτειναν να επιβεβαιώσουν τα σοβιετικά ευρήματα. Ο Δρ. Ivan T. Sanderson, επιστημονικός εκδότης του περιοδικού Argosy, ανέλυσε αυτές τις φωτογραφίες και υποστήριξε ότι η μεγαλύτερη κατασκευή είχε ύψος περίπου 15 ορόφων και η μικρότερη περίπου το ύψος ενός ελάτου. Οι συγγραφείς αργότερα ανακάλυψαν ότι η NASA είχε ταξινομήσει εκατοντάδες φωτογραφίες από τη Σελήνη, τις οποίες ακόμη αρνείται να τις δημοσιοποιήσει.

Οι 'Αποκαλύψεις' καταλήγουν με μια περιεκτική και εύγλωττη σύνοψη της κατάστασης από τον πρώην αστροναύτη Dr. Brian O'Leary, όπως αυτή παρατέθηκε στις Ψυχικές Ανακαλύψεις. Το κοσμικό 'Watergate' των UFO, οι εξωγήινοι, ο νοητικός έλεγχος, η γενετική μηχανική, η ελεύθερη ενέργεια, η αντιβαρυτική προώθηση και άλλα μυστικά κάνουν το Watergate να μοιάζει με ασκήσεις νηπιαγωγείου μπροστά στις σκανδαλώδεις αλήθειες που αποκαλύπτονται. Αλλά, η αλήθεια πρέπει και θα γίνει τελικά γνωστή.

Πριν από περίπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια, ο Τσουάνγκ Τζου (κινέζος ταοϊστής φιλόσοφος του 4ου π.Χ αιώνα) αναρωτιόταν:

"Κάποτε εγώ, ο Τσουάνγκ Τζου, ονειρεύτηκα πως ήμουν πεταλούδα, πετώντας εδώ κι εκεί, νιώθοντας εντελώς πεταλούδα. Είχα συνείδηση πεταλούδας και είχα εντελώς ξεχάσει την ανθρώπινη φύση μου. Ξαφνικά ξύπνησα και ήμουν πάλι εγώ. Τώρα όμως δεν ξέρω αν τότε ήμουν άνθρωπος που ονειρευόταν ότι είναι πεταλούδα, ή αν είμαι τώρα πεταλούδα που ονειρεύεται πως είναι άνθρωπος."

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας το περνάμε ονειρευόμενοι, αλλά κανείς δεν ξέρει τι είναι τα όνειρα, ούτε και γιατί τα βλέπουμε. Ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων προσπαθεί εδώ και χρόνια να αποκαλύψει τα μυστικά των ονείρων.

Η σημαντικότητα των ονείρων στον ανθρώπινο πολιτισμό έχει την ίδια ηλικία με αυτή του ανθρώπου. Η προσπάθεια να κατανοήσουμε τι μπορούν να μας πούνε για τον εαυτό μας ή ακόμα και για το μέλλον μας έχει αποτελέσει μία δημοφιλή ασχολία για πολλούς ανθρώπους που πιστεύουν πως τα όνειρα είναι ένα είδος παράθυρου μέσα στο νου μας. Οι ερευνητές που τα μελετούν από μία πιο επιστημονική θέαση προσπαθούν να βρουν απαντήσεις σχετικά με το τι σημαίνει να ονειρεύεται κανείς, γιατί συμβαίνουν τα όνειρα και πως μπορούν να μας βοηθήσουν για να καταλάβουμε πως λειτουργεί ο νους μας.

Οι έρευνες νευροεπιστημόνων και ψυχολόγων έχει οδηγήσει σε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με το πώς μπαίνουμε σ' αυτήν την εναλλακτική πραγματικότητα την ώρα που κοιμόμαστε. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν πως η κατανόηση του γιατί ονειρευόμαστε θα μπορούσε να είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε το μυστήριο της συνείδησης.

Στο μεγαλύτερο μέρος τους τα όνειρα διατηρούν το μυστήριό τους, απλώς επειδή η έρευνα στα όνειρα δεν είναι κάτι το εύκολο. Δεν υπάρχει τρόπος να δει κανείς τι ονειρεύεται ένας άλλος άνθρωπος και οι ερευνητές στα εργαστήρια ονείρων κατά κανόνα βασίζονται στις αναφορές από όνειρα που τους δίνουν οι εθελοντές που παίρνουν μέρος στις μελέτες. Συχνά αυτές είναι επιλεκτικές αναφορές από τα διαδραματιζόμενα του ονείρου, καθώς τις περισσότερες φορές ανακαλούνται ευκολότερα οι τελευταίες στιγμές ενός ονείρου.

Ο William Domhoff, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της California και γνωστός επιστήμονας στην έρευνα για τα όνειρα, επισημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να προκαλέσουμε ένα όνειρο και ούτε να χειριστούμε το περιεχόμενό του. Αναφέρει ότι έχουν γίνει πολλές έρευνες κατά τις οποίες δίνονται ποικίλα ερεθίσματα σε ανθρώπους που κοιμούνται, δερματικά ερεθίσματα, ήχοι και άλλα, αλλά τα όνειρα φαίνεται πως είναι αυτόνομα και δεν επηρεάζονται από εξωτερικά περιβαλλοντικά ερεθίσματα.

Από την άλλη μεριά και η ερμηνεία των ονείρων έχει μια πολυποίκιλη ιστορία. Αποτέλεσε ένα θεμελιώδες τμήμα της εργασίας του Sigmund Freud και της ανάπτυξης της ψυχανάλυσης από τον 19ο αιώνα και μετά. Υποστήριξε ότι τα όνειρα αποτελούν έναν τρόπο να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας την ώρα που κοιμόμαστε και συνέδεσε τη διαδικασία αυτή με τις σεξουαλικές μας ορμές.

Αλλά η θέση του Freud ήταν τελείως υποκειμενική. Προσπαθώντας να διασαφηνίσει τις συνδέσεις μεταξύ του ονειρευόμενου και των διάφορων στοιχείων που υπάρχουν στα όνειρα, εστιάστηκε στο να αποκαλύψει τις άδηλες σκέψεις που είχε υποθέσει ότι τα προκαλούν. Και αυτές οι άδηλες σκέψεις σχετίζονταν πάντα, σύμφωνα με τον Freud, με τις επιθυμίες.

Το 1963, δύο αμερικάνοι ερευνητές ανακάλυψαν μία κατάσταση της φυσιολογίας του οργανισμού που είναι γνωστή ως REM (rapid eye movement γρήγορη κίνηση των ματιών). Αυτή είναι μια παράδοξη κατάσταση: είμαστε σχεδόν σε κατάσταση ύπνου, αλλά ο εγκέφαλός μας παρουσιάζει υψηλή δραστηριότητα, παρόμοια με αυτή της εγρήγορσης. Συμβαίνει κάθε περίπου 90 λεπτά κατά τη διάρκεια του ύπνου. Πειράματα που είχαν γίνει τη δεκαετία του 1950 έδειξαν ότι το 80% των ανθρώπων που ξυπνούσαν από αυτή την κατάσταση ανέφεραν ότι είχαν όνειρα, ενώ μόνο το 10% εκείνων που ξυπνούσαν από τα υπόλοιπα στάδια του ύπνου ανέφεραν ονειρικές εμπειρίες. Αυτές οι παρατηρήσεις οδήγησαν στο αναθεωρημένο πλέον συμπέρασμα, ότι ο ύπνος REM ήταν το φυσιολογικό ισοδύναμο του ονειρέματος.

Μέχρι το 1970 η φροϋδική θεωρία των ονείρων άρχισε να αμφισβητείται όταν ο Allan Hobson της ιατρικής σχολής του Harvard και ο Robert McCarley αποκάλυψαν τον μηχανισμό που βρίσκεται πίσω από τον ύπνο REM. Ελέγχεται από έναν 'διακόπτη' που εντοπίζεται στο εγκεφαλικό στέλεχος και που δεν σχετίζεται πολύ στενά με τη νοητική ζωή, εφόσον η λειτουργία του αφορά κυρίως στη ρύθμιση των κύκλων ύπνου και εγρήγορσης. Ο Hobson πρότεινε ότι ο ύπνος REM και επομένως η διαδικασία των ονείρων, δεν έχει σχέση με συνειδητές επιθυμίες και με την εκπλήρωση οποιωνδήποτε επιθυμιών. Πρότεινε επίσης ότι τα όνειρα δημιουργούνται από την τυχαία ενεργοποίηση του προσθεγκεφάλου.

Ο Mark Solms είναι καθηγητής νευροφυσιολογίας στο πανεπιστήμιο του Cape Town και είχε αρχικά ασχοληθεί με τη νευροεπιστήμη, αλλά άρχισε να ερευνά τα όνειρα όταν αργότερα εκπαιδεύτηκε ως ψυχαναλυτής. "Βλέπουμε πράγματα στα όνειρα επειδή ερεθίζεται ο οπτικός μας φλοιός", αναφέρει. "Ο προσθεγκέφαλος ενώνει όλες τις εικόνες σε μια μάταια προσπάθεια να κατασκευάσει μια ιστορία ή ένα επεισόδιο σχετικά με το τι συμβαίνει. Αλλά η ιστορία αυτή δε σημαίνει τίποτε".

Εντωμεταξύ, η θεωρία του Hobson που ονομάζεται AIM (Activation Synthesis Model Theory Μοντέλο Ενεργοποίησης Σύνθεσης) παρέμεινε η επικρατέστερη ερμηνεία σχετικά με το πώς δημιουργούνται τα όνειρα και οι απόψεις του Freud απορρίφθηκαν από πολλούς επιστήμονες. Αυτό ίσχυε, μέχρι που ο Solms ανακάλυψε ότι άνθρωποι με βλάβες στο στέλεχος (εκεί όπου εντοπίζεται η βασική διαδικασία δημιουργίας των ονείρων) εξακολουθούσαν να έχουν όνειρα. Έτσι, και δεδομένου ότι η βλάβη στην εγκεφαλική αυτή δομή έχει ως συνέπεια την απώλεια του σταδίου REM του ύπνου και άρα κάτι τέτοιο θα σήμαινε απώλεια της ίδια της δυνατότητας για ονείρεμα, οι ανακαλύψεις του Solms αποσύνδεσαν τον ύπνο REM από τα όνειρα. Αλλά αναδύθηκε και πάλι η παλιά ερώτηση, σχετικά με το ποιο εγκεφαλικό τμήμα προκαλεί τα όνειρα.

Η απάντηση αποτέλεσε ακόμα μια έκπληξη. "Υπήρχαν εγκεφαλικές δομές οι οποίες, όταν είχαν υποστεί βλάβη, οδηγούσαν σε παύση του ονειρέματος", εξηγεί ο Solms. Μία τέτοια δομή ήταν το τμήμα αυτό του εγκεφάλου όπου γίνονται οι χωρικές νοητικές διεργασίες. Αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρον ήταν το γεγονός, πως τα όνειρα επίσης έπαυαν όταν υπήρχαν βλάβες σε τμήματα του εγκεφάλου που έλεγχαν την κινητοποίηση.

Ασθενείς που είχαν υποστεί βλάβη σ' αυτήν την εγκεφαλική περιοχή το ενδιάμεσο κοιλιακό τέταρτο του πρόσθιου λοβού δεν έχαναν μόνο τη δυνατότητα να ονειρεύονται, αλλά επίσης απουσίαζε από αυτούς η κινητοποίηση στο να κάνουν οτιδήποτε. "Οι ασθενείς βασικά δεν κάνουν τίποτε με δική τους πρωτοβουλία", λέει ο Solms. "Μπορούν να εκτελέσουν οποιαδήποτε δράση όσο περίπλοκη και να είναι, εφόσον τους δώσει κανείς οδηγίες για να το κάνουν. Αλλά δεν έχουν εσωτερικό κίνητρο για να κάνουν οτιδήποτε".

Η έρευνα έδειξε ότι τα όνειρα δεν ελέγχονται από τους βασικούς αυτόματους μηχανισμούς που είχαν αρχικά υποτεθεί. Και το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τμήμα του νου που φαινόταν ότι είχε τη μεγαλύτερη σημασία για τη δημιουργία των ονείρων ήταν ο μηχανισμός της κινητοποίησης, είχε μεγάλο ενδιαφέρον: ήταν κοντά στο είδος των συμπερασμάτων που πρότειναν οι ψυχαναλυτές με την επίδραση του Freud.

Όσο σημαντικά όμως και να ήταν τα στοιχεία, οι επιφυλάξεις του Solms απέναντι σε οποιοδήποτε βιαστικό συμπέρασμα παρέμεναν. "Αυτό δεν αποτελεί απόδειξη της ισχύος της θεωρίας του Freud", δήλωσε. "Αυτό καθιστά τη φροϋδική θεωρία νευροεπιστημονικά πιθανή και εύλογη. Το περισσότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι τα όνειρα δημιουργούνται από ανώτερους εγκεφαλικούς μηχανισμούς."

Ο Domhoff παρολαυτά υποστηρίζει ότι και η θεωρία του (AIM) και οι αναβαθμίσεις της φροϋδικής θεωρίας από τον Solms δεν μπορούν να εξηγήσουν πλήρως το φαινόμενο των ονείρων. Τονίζει ότι ο Freud υποστήριξε πως η εκπλήρωση των επιθυμιών ως όψη του ονείρου θα έπρεπε να ισχύει περισσότερο καταφανώς στα παιδιά. Αλλά αυτό είναι αδύνατο στη βάση των πειραμάτων που έγιναν στο τέλος της δεκαετίας του 90. "Υπάρχουν επαρκή ερευνητικά δεδομένα που προτείνουν ότι τα παιδιά αναπτύσσουν σταδιακά τη δυνατότητα να ονειρεύονται. Παιδιά που είναι κάτω από την ηλικία των έξι ή των επτά δεν ονειρεύονται συχνά και τα όνειρα των παιδιών δε μοιάζουν με αυτά των ενηλίκων, ώσπου να φτάσουν στην ηλικία των δέκα χρόνων."

Μελέτες στα όνειρα φοιτητών σε όλο τον κόσμο επίσης αποκαλύπτουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές. Όνειρα που συλλέχτηκαν το 1950 δε διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από όνειρα που συλλέχτηκαν τη δεκαετία του 90. Τείνουν να αναφέρονται σε προσωπικές έγνοιες, σχετικά με την οικογένεια ή σημαντικά άλλα ζητήματα. Οποιοδήποτε μοτίβο τους θα υποδείκνυε ότι η ενεργοποίηση του εγκεφάλου δεν είναι τυχαία. Η ίδια η γνωσιακή θεωρία του Domhoff για τα όνειρα που αναπτύχθηκε αφού είχαν μελετηθεί χιλιάδες αναφορές ονείρων για πολλές δεκαετίες, προτείνει ότι ο εγκέφαλος πιθανότατα δημιουργεί όνειρα με τρόπο παρόμοιο που δημιουργείται η σκέψη στην εγρήγορση.

"Ο στόχος του εγκεφάλου είναι πάντα η δημιουργία μιας λογικής εικόνας του κόσμου που βασίζεται στο υλικό που λαμβάνει", αναφέρει. "Εάν βρίσκεται κανείς σε μια κατάσταση που δε λαμβάνει πληροφορίες από τον εξωτερικό κόσμο, τότε αρχίζει να τις επινοεί. Μια γνωσιακή θεωρία εισηγείται ότι τα όνειρα αποτελούν απλά έναν τύπο σκέψης με κάποιες λεπτές αλλαγές. Διότι ο εγκέφαλος προσπαθεί να δημιουργήσει μια λογική εικόνα του κόσμου, χρησιμοποιώντας όποια πληροφορία έχει στη διάθεσή του."

Αλλά γιατί να γίνεται όλη αυτή η δραστηριότητα; Ο Antti Revonsuo, ερευνητής στο πανεπιστήμιο της Φινλανδίας στο κέντρο της γνωσιακής νευροεπιστήμης, υποστηρίζει ότι τα όνειρα πράγματι εξυπηρετούν κάποια λειτουργία. "Εάν ερευνήσουμε τη βιβλιογραφία για την έρευνα των ονείρων, όπου χιλιάδες και χιλιάδες αναφορές ονείρων έχουν αναλυθεί συστηματικά για το περιεχόμενό τους, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που ξεπροβάλλουν", δηλώνει. "Τα ποικίλα αρνητικά στοιχεία φαίνεται ότι είναι πιο έντονα από τα θετικά., αρνητικά συναισθήματα είναι συχνότερα από θετικά και επιθετικές αλληλεπιδράσεις είναι συχνότερες από φιλικές."

Περίπου 80% των ανθρώπων έχουν δει όνειρα όπου τους κυνηγούσαν ή δεχόντουσαν επίθεση. Ο Revonsuo εξηγεί πως τα αρνητικά όνειρα αποτελούν ένα είδος εξομοίωσης της πραγματικής ζωής. "Γνωρίζουμε ότι το περιβάλλον στο οποίο είχαν ζήσει οι πρόγονοί μας ήταν γεμάτο από τέτοιου είδους απειλές. Η λειτουργία αυτών των ονείρων είναι το να αποτελούν εξομοιώσεις των πιο επικίνδυνων απειλών σε τέτοιου είδους περιβάλλον." Η θεωρία του Revonsuo εξετάζει επίσης το ερώτημα των επαναλαμβανόμενων εφιαλτών.

"Στα όνειρα βλέπουμε να επαναλαμβάνονται οι πιο τρομερές εμπειρίες, διότι αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία των ονείρων: το να αναγνωρίζουν τις πιο επικίνδυνες καταστάσεις στις οποίες βρεθήκαμε στη διάρκεια της ζωής μας," εξηγεί. "Ακριβώς επειδή είναι οι πιο επικίνδυνες και απειλούν τη ζωή μας, ο ονειρευόμενος εγκέφαλος δομεί τις προσομοιώσεις ώστε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι στο να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους καταστάσεις, εάν συμβούν ποτέ στην πραγματική μας ζωή."

Εάν ισχύει η θεωρία του Revonsuo, τότε οι εφιάλτες θα μπορούσαν απλά να αποτελούν το πρότυπο με το οποίο έχουν σχεδιαστεί όλα τα όνειρα. Αλλά θεωρίες σαν τη δική του θα χρειαστούν περισσότερα πειραματικά στοιχεία, στην περίπτωση που θα γίνουν κάποτε πλήρως αποδεκτές.

Ο Solms ετοιμάζεται να ασχοληθεί με ένα σχέδιο που θα χρησιμοποιήσει λειτουργική απεικόνιση μέσω μαγνητικού συντονισμού με στόχο να μελετήσει τους εγκεφάλους ανθρώπων που βρίσκονται στο στάδιο εγκαθίδρυσης του ύπνου. Θέλει να χρησιμοποιήσει το πείραμα για να ελέγξει πληρέστερα τις θεωρίες του Freud. "Εάν η λειτουργία των ονείρων είναι το να προστατεύσουν τον ύπνο, κάτι που είχε υποθέσει ο Freud, οι άνθρωποι που δεν ονειρεύονται θα έχουν πιο διαταραγμένο ύπνο", λέει. "Εάν η λειτουργία των ονείρων αφορά στην ενίσχυση της μνήμης, κάτι που αποτελεί μία επίσης σημαντική θεωρία, τότε θα έπρεπε να μπορούν να ανιχνευτούν αλλαγές σχετικές με τη δυνατότητα μάθησης, ανάμεσα σε ασθενείς που δεν μπορούν να δουν όνειρα και σε ανθρώπους που ονειρεύονται."

Ο Solms υποστηρίζει ότι τα όνειρα αποτελούν ένα κλειδί για να έρθουν κοντά δύο μεγάλες αλλά διαφορετικές προσεγγίσεις για τη μελέτη του νου: η ψυχανάλυση που μελετά την υποκειμενική εμπειρία και η νευροεπιστήμη που αποτελεί αντίστοιχα την πιο αντικειμενική και επιστημονική θέση. "Τα όνειρα έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη της ψυχαναλυτικής θεωρίας, που παρόλα τα λάθη της, αποτέλεσε τουλάχιστον μια σοβαρή προσπάθεια στην ενασχόληση με το πεδίο του νου, που οι νευροεπιστήμες έτειναν στο παρελθόν να αγνοούν," λέει ο Solms.

Ο Domhoff πιστεύει ότι η κατανόηση των ονείρων θα εκπληρώσει μια ακόμα σημαντικότερη απαίτηση για τους επιστήμονες. "Εάν πρόκειται να έχουμε μια πλήρη θεωρία για το νου, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να περιλάβει και τα όνειρα," δηλώνει.

Το Βατικανό στέκεται ενάντια στις φεμινιστικές ερμηνείες του χριστιανικού δόγματος, θέτοντας ότι ο Θεός πρέπει πάντα να αναγνωρίζεται ως ‘ο Πατέρας μας’. Σε μια κίνηση που στοχεύει να πλήξει τη διάδοση των φράσεων που είναι ουδέτερες ως προς το φύλο, η παπική έδρα δηλώνει πως οποιοσδήποτε βαπτίζεται με τη χρήση εναλλακτικών όρων όπως ‘Δημιουργός’, ‘Λυτρωτής’ και ‘Άγιο Πνεύμα’, θα πρέπει να επαναλάβει τη βάπτιση χρησιμοποιώντας την παραδοσιακή ορολογία.

Στην εκκλησιαστική συνάθροιση για το Δόγμα της Πίστης που έλαβε χώρα στις αρχές του Μάρτη (2008) ειπώθηκε ότι: "Αυτές οι ποικιλίες στα ονόματα προέρχονται από την λεγόμενη 'φεμινιστική θεολογία' και αποτελούν μια προσπάθεια να αποφευχθεί η χρήση λέξεων όπως 'πατέρας' και 'υιός', οι οποίες εκλαμβάνονται ως σοβινιστικές." Όμως, θα έπρεπε να υπάρχει σεβασμός στους παραδοσιακούς όρους του Πατρός, του Υιού και του Αγίου πνεύματος.

Οι εναλλακτικοί όροι έχουν προέλευση τη Βόρεια Αμερική και άρχισαν να γίνονται δημοφιλείς μόλις στα προηγούμενα λίγα χρόνια. Πρακτικά είναι πιο συχνοί στην εκκλησία της Αγγλίας. Πρόσφατα αναφέρθηκε ότι υπήρχαν οδηγίες σε επισκόπους και κληρικούς να αποφεύγουν την αλόγιστη χρήση εκφράσεων που ενισχύουν το 'αρσενικό ίματζ'.

Ο αρχιεπίσκοπος του Canterbury, Δρ. Rowan Williams και ο Πάπας, συναντήθηκαν στη Ρώμη τον περασμένο χρόνο και παραδέχτηκαν από κοινού ότι η χειροτονία γυναικών κληρικών αποτελεί ένα 'σοβαρό εμπόδιο' για στενότερους δεσμούς μεταξύ των δύο εκκλησιών. Ο Πάπας διατηρεί μία σθεναρά επίμονη στάση απέναντι στον φεμινισμό στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας.

Στο βιβλίο του, 'The Ratzinger Report' (Ratzinger Report - The Wisdom of Pope Benedict XVI, το βιβλίο που έγραψε ο πάπας Βενέδικτος 16ος ) γράφει: "Είμαι, στην πραγματικότητα, πεπεισμένος ότι αυτό που πρεσβεύει ο φεμινισμός στη ριζική του μορφή δεν είναι πλέον αυτό που γνωρίζουμε ως χριστιανισμό, αλλά μια διαφορετική θρησκεία."

Η Rosemary Radford Ruether, καθηγήτρια φεμινιστικής θεολογίας στην Ακαδημαϊκή Θεολογική Ένωση της Καλιφόρνια, είπε ότι μεταξύ των 'φιλελεύθερων' καθολικών, ο Πάπας 'δεν είναι ο δικός μας Πάπας'.

Το Βατικανό όμως επιμένει, πως οποιοσδήποτε βαπτίζεται κάτω από φεμινιστικούς όρους, μπορεί να ακυρωθεί ο γάμος του. Ο καρδινάλιος Urbano Navarrete που σχολίασε τις τελευταίες αποφάσεις του Πάπα, προειδοποίησε πως οποιοσδήποτε επιχειρήσει να πραγματοποιήσει βάπτιση χρησιμοποιώντας τους ουδέτερους σε φύλο τύπους, θα τιμωρηθεί. "Είναι σοβαρά παράνομο και άδικο", δήλωσε.

Ο Μονσινιόρ Antonio Miralles, καθηγητής στο παπικό πανεπιστήμιο του Ιερού Σταυρού είπε ότι ο νέος τρόπος βάπτισης "υπονομεύει την πίστη στην τριάδα" επειδή θολώνει τη σχέση μεταξύ των τριών προσώπων. "Ο Θεός είναι αιώνια Πατέρας σε σχέση με τον μοναδικό του Υιό, που δεν μπορεί να είναι αιώνιος Υιός εάν δε βρίσκεται σε συσχέτιση με τον Πατέρα."

Το όνειρο για ένα ταξίδι στο χρόνο, στο παρελθόν ή στο μέλλον, είναι πιθανόν τόσο παλιό όσο και η ανθρώπινη φαντασία. Όταν ο H.G. Wells δημοσίευσε το 1895 τη ‘Μηχανή του Χρόνου’, την αποκάλεσε ‘επιστημονικό ρομάντζο’, επειδή κανείς δεν ήξερε εάν το ταξίδι στο χρόνο ήταν πιθανό. Περίπου 10 χρόνια αργότερα, ο Albert Einstein θα παρουσίαζε τη θεωρία του για την ειδική σχετικότητα και μέρος της ερώτησης θα έπαιρνε τελικά απάντηση.

Μία από τις προβλέψεις του Einstein, που πλέον έχει επαληθευτεί από αμέτρητα πειράματα, μπορεί να περιγραφτεί καλύτερα με την παραβολή των διδύμων. Ό ένας από τους δίδυμους μένει στη Γη, ενώ ο άλλος κάνει μια βόλτα στο εξωτερικό διάστημα, ταξιδεύοντας για 10 χρόνια όπως μετριούνται από αυτόν που παραμένει στη Γη - με μια ταχύτητα που πλησιάζει αυτήν του φωτός. Όταν ο δίδυμος επιστρέφει, ανακαλύπτει ότι ο αδελφός του έχει γεράσει κατά 10 χρόνια, ενώ ο ίδιος μόλις που έχει σημάδια ότι πέρασε χρόνος από πάνω του. Ταξίδευσε δηλαδή, 10 χρόνια στο μέλλον.

Αυτή είναι η δράση της διαστολής του χρόνου σύμφωνα με την ειδική σχετικότητα και παρόλο που είναι πιο σημαντική όταν εμπλέκονται υπερβολικά μεγάλες ταχύτητες, συμβαίνει γύρω μας όλη την ώρα. Καθώς κινούμαστε ο ένας σε σχέση με τον άλλο, όλοι μας ταξιδεύουμε στο μέλλον σε διαφορετικούς βαθμούς. Οι διαφορές βέβαια είναι πολύ μικρές, αλλά υφίστανται. Το ταξίδι στο μέλλον είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, μία συνέπεια της δομής του σύμπαντος.

Το ταξίδι στο παρελθόν, ή το να επιστρέψει κανείς από ένα ταξίδι στο μέλλον, αποτελεί μια πιο προκλητική υπόθεση. Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες το όλο θέμα άνηκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Στην ουσία, η έναρξη της πρώτης σοβαρής και επίμονης έρευνας οφείλεται σε μία σχετική ερώτηση που προήλθε από έναν πρωτοπόρο συγγραφέα της επιστημονικής φαντασίας.

Το 1985 ο αστρονόμος Carl Sagan εργαζόταν επάνω στο σενάριο της νουβέλας του 'Επαφή'. Η ηρωίδα του βιβλίου θα έπρεπε να κάνει μία αστραπιαία διαστρική μετάβαση και εφόσον ο Sagan ήθελε να συμφωνεί η ιστορία του με τη φυσική, ζήτησε τη συμβουλή του φίλου του Kip Thorne, που ήταν θεωρητικός φυσικός στο ινστιτούτο τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Ο Thorne πρότεινε τη χρήση μιας 'σκουληκότρυπας', μια πρόβλεψη της θεωρίας του Einstein, που αντιπροσωπεύει ένα υποθετικό τούνελ που παρακάμπτει τον χωρόχρονο και που αποτελεί δημοφιλές στοιχείο ανάμεσα στους θιασώτες της επιστημονικής φαντασίας. Ο Sagan θεώρησε καθήκον του να ενσωματώσει την πρόταση στην ιστορία του.

Το ίδιο χρόνο, ο Thorne διαπίστωσε πως εάν αντιμετωπίσει κανείς τα δύο στόμια της σκουληκότρυπας με τον ίδιο τρόπο που ισχύει για την παραβολή των διδύμων, κρατώντας το ένα στόμιο σταθερό και μετακινώντας το άλλο σε μια ταχύτητα που πλησιάζει αυτήν του φωτός και μετά επιστρέφοντάς το στην εγγύτητα του σταθερού στομίου, θα μπορούσε να κατασκευάσει μια χρονομηχανή. Εάν το κινητό στόμιο ταξίδευε για 10 χρόνια, όπως μετριέται από το σταθερό, τότε ο Thorne θα μπορούσε να πηδήξει μέσα στο κινητό στόμιο και να εμφανιστεί μέσα από το σταθερό, 10 χρόνια πίσω στο παρελθόν.

Οι φυσικοί είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί με το θέμα του ταξιδιού στο χρόνο, θεωρώντας το επιστημονική φαντασία. Αλλά η εργασία του Thorne αποτελούσε μια έγκριση για να το αντιμετωπίσει κανείς σοβαρά και ξαφνικά εμφανίστηκε ένας χείμαρρος από επιστημονικά συγγράμματα, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν στα πιο έγκριτα επιστημονικά περιοδικά. Μέχρι τα μέσα του 1990 υπήρχαν τουλάχιστον μισή ντουζίνα ιδέες αναφορικά με άλλους τρόπους στρέβλωσης και αναδίπλωσης του χωροχρόνου, σαν ένα χάρτινο οριγκάμι.

Όλες αυτές οι σκέψεις ήταν βασικά θεωρητικές, κανείς δεν είχε κατασκευάσει μια χρονομηχανή στη βάση αυτών των θεωριών. Ένας λόγος ήταν πως στις περισσότερες περιπτώσεις, τα σχέδια απαιτούσαν ένα είδος αντιβαρύτητας, που καλείται αρνητική ενέργεια, ώστε να διατηρήσει την αναδίπλωση του χώρου και του χρόνου. Η αρνητική ενέργεια είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να παραχθεί στις αναγκαίες ποσότητες. Ακόμα όμως, η ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο, απολάμβανε σοβαρής αντιμετώπισης.

Φυσικά, δεν χαρακτηριζόταν όλη αυτή η προσοχή του επιστημονικού κόσμου από ενθουσιασμό. Ο Stephen Hawking, για παράδειγμα, υπέθεσε πως για κάποιον μέχρι στιγμής άγνωστο μηχανισμό, η φύση εμποδίζει το ταξίδι πίσω στο χρόνο. Μια επίμονη δυσκολία ήταν το λεγόμενο 'παράδοξο του παππού': εάν κανείς ταξιδεύσει πίσω στο χρόνο και σκοτώσει τον παππού του, τότε καθιστά αδύνατη τη γέννησή του. Αλλά εάν δεν έχει γεννηθεί, πως θα μπορέσει να ταξιδεύσει πίσω στο παρελθόν και να σκοτώσει τον παππού του;

Ο γεννημένος στη Ρωσία φυσικός Igor Novikov, ενθουσιώδης ερευνητής στο αντικείμενο του ταξιδιού στον χρόνο, πρότεινε πως το παράδοξο δεν έχει εφαρμογή διότι ο χωρόχρονος είναι πιθανότατα συνεπής στον εαυτό του. Αυτό σημαίνει, ότι μπορεί κανείς να ταξιδεύσει πίσω στο χρόνο και κατά κάποιο τρόπο να αναμειχθεί σε ένα παρελθόν του οποίου ήταν μέρος, αλλά δε θα μπορέσει να σκοτώσει τον παππού του, ακριβώς επειδή δεν τον είχε σκοτώσει ποτέ.

Ο Novikov επίσης, είχε αφιερώσει πολύ σκέψη στο άλλο αίνιγμα του ταξιδιού στο χρόνο, το αποκαλούμενο 'bootstrap paradox': Αν υποθέσουμε πως κάποιος ταξιδεύει στο 2009 και βρίσκει το σχέδιο για μια αυτοκίνητη μηχανή που λειτουργεί με μηδενικές εκπομπές και γυρίζει πάλι πίσω στο 2008 να κατοχυρώσει την πατέντα. Ας υποθέσουμε επίσης, πως η πατέντα κατοχυρώνεται επάνω στο σχέδιο που βρέθηκε το 2009. Αναδύεται η προφανής ερώτηση: ποιος θα είχε εφεύρει τη μηχανή μηδενικής εκπομπής; Η απάντηση είναι, πως κανένας δε θα την είχε εφεύρει. Το σχέδιο θα είχε δημιουργηθεί ουσιαστικά από το τίποτα, θα ήταν δείγμα της γενναιοδωρίας της χρονομηχανής και πιθανόν, θα αποτελούσε ένα στολίδι σε μια συλλογή ευφυέστατων νομικών κανόνων, που δεν έχουν ακόμα συνταχθεί.

Ο βρετανός φυσικός David Deutsch, εφαρμόζοντας την ερμηνεία της κβαντομηχανικής που αφορά στα πολλαπλά σύμπαντα, πιστεύει πως το οπισθόδρομο ταξίδι στο χρόνο θα απαιτούσε το ταξίδι σε κάποιο άλλο, παράλληλο σύμπαν, κάποιο στο οποίο θα μπορούσε κανείς να σκοτώσει τον παππού του και όπου συνεπώς δε θα μπορούσε να γεννηθεί ποτέ. Μέσω της χρονομηχανής, ο θύτης θα μετακινούνταν από το δικό του σύμπαν και θα επισκεπτόταν ένα άλλο, παράλληλο.

Η ιδέα αυτή έχει μερικές ενδιαφέρουσες επιπλοκές. Ο Deutsch πρότεινε πως ένας από τους λόγους που δεν έχουμε ακόμα ανιχνεύει εξωγήινους πολιτισμούς, θα μπορούσε να είναι ότι με τη χρήση χρονομηχανών, έφυγαν από αυτό το σύμπαν, γιατί προτίμησαν να ζήσουν σε κάποιο άλλο.

Αφήνοντας κατά μέρους τις φιλοσοφικές και μεταφυσικές ερωτήσεις, ακριβώς πόσο ρεαλιστική είναι η φυσική του ταξιδιού πίσω στο χρόνο; Κάθε ένα από τα διάφορα σχήματα για την κατασκευή μια χρονομηχανής δημιουργεί ένα πεδίο όπου είναι πιθανό το ταξίδι στο παρελθόν και το διαχωρίζει από το πεδίο όπου το ταξίδι αυτό θα ήταν απίθανο. Το όριο μεταξύ των δύο αυτών πεδίων, ο 'χρονολογικός ορίζοντας', έχει παραμείνει ένα μυστήριο, εν μέρει επειδή η φύση του εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του χωροχρόνου στις όσο το δυνατόν μικρότερες κλίμακες.

Έχουμε, στην καλύτερη περίπτωση, μια θολή κατανόηση αυτών των κλιμάκων, και δε θα έχουμε μια πραγματική κατανόηση μέχρις ότου αναπτυχθεί μια πλήρης θεωρία της κβαντικής βαρύτητας. Αυτό είναι το 'ιερό δισκοπότηρο' της θεωρητικής φυσικής: η επονομαζόμενη 'Θεωρία των Πάντων' που θα εξάλειφε τις ανομοιότητες μεταξύ της σχετικότητας (που εξηγεί τη φύση σε μεγάλη κλίμακα, όπου η βαρύτητα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο) και της κβαντομηχανικής (που εξηγεί τη φύση σε πολύ μικρή κλίμακα, όπου οι κβαντικές δράσεις είναι πολύ σημαντικές).

Κάποιοι φυσικοί πιστεύουν πως απέχουμε από τη θεωρία των πάντων μόνο 10 χρόνια, άλλοι θεωρούν πως είμαστε ακόμα πολύ μακριά. Για την ώρα λοιπόν, η ερώτηση σχετικά με το εάν είναι εφικτό το ταξίδι στο χρόνο, έχει τεθεί σε αναμονή.

Η πρόσφατη (και σίγουρα προσωρινή) άρνηση ενδιαφέροντος για το ταξίδι στο παρελθόν αποτελεί θέση πολλών φυσικών, που ισχυρίζονται ότι η εργασία σε λιγότερο φαντασμαγορικά πεδία θα μπορούσε να αποφέρει πολύ μεγαλύτερο κέρδος. Ο φυσικός από τη Νέα Ζηλανδία Matt Visser, που ο ίδιος έχει κατασκευάσει έναν αριθμό θεωρητικών χρονομηχανών, αποκαλεί αυτή τη θέση υπερβολικά προσεκτική και 'βαρετή'.

Πάνω από δύο δεκαετίες μετά από τον πρώτο σπόρο που έριξαν ο Sagan και ο Thorne, δεν γνωρίζουμε ακόμα εάν το ταξίδι στο χρόνο είναι εφικτό. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ακόμα και ως ιδέα, είναι κάτι το αφάνταστα συναρπαστικό.

Έχετε ποτέ μπει σε κάποιο σπίτι όπου αισθανθήκατε ζεστασιά και οικειότητα, μια αίσθηση που έμοιαζε σαν το σπίτι να σας αγκάλιαζε όπως ένας παλιός φίλος ή ένας συγγενής σας; Έχετε μήπως νιώσει τρομαχτικά, άβολα ή απειλητικά σ’ ένα σπίτι χωρίς να υπάρχει εμφανής λόγος; Θα μπορούσατε να εκλογικεύσετε βέβαια αυτά τα αισθήματα, θεωρώντας πως το σπίτι ήταν ή δεν ήταν φιλόξενο. Θα μπορούσατε να ισχυριστείτε πως η διακόσμηση δεν ήταν σωστή ή πως πιθανότατα δε συμπαθούσατε τους ανθρώπους που διέμεναν στο σπίτι και πως υποσυνείδητα μεταθέσατε την προκατάληψή σας απέναντί τους, στο ίδιο το σπίτι. Υπάρχει ακόμα η πιθανότητα, το σπίτι να έχει καταληφθεί από κάποια οντότητα, πνεύμα ή φάσμα, το φάντασμα κάποιας ταλαιπωρημένης ψυχής που παγιδεύτηκε αιώνια στην άβυσσο του υπογείου σας, παρατηρώντας κάθε σας κίνηση και προκαλώντας κάθε σας τρίχα να στέκεται συνεχώς σε προσοχή.

Μια άλλη εκδοχή που θα μπορούσε να εξεταστεί, αφορά στα ενεργειακά υπολείμματα, δηλαδή σε ενέργεια που είναι είτε αρνητικά είτε θετικά φορτισμένη και που έχει παραμείνει από όσους έμεναν τον προηγούμενο καιρό στο σπίτι. Η ανθρώπινη αύρα θεωρείται ότι είναι μια ισχυρή και έντονα αισθητή ουσία. Περιλαμβάνει αρκετά χρώματα, που ποικίλουν: κόκκινο, μπλε, μαύρο, γκρι, ροζ, βυσσινί, κ.λπ.. Η ροή των χρωμάτων βέβαια, εξαρτάται από ένα σύνολο παραγόντων. Εάν κάποιος είναι θυμωμένος η αύρα θα εμφανίσει κόκκινα χρώματα, ενώ αν κάποιος είναι θλιμμένος ή σε ασταθή διάθεση, τείνει να παίρνει γκρίζο χρώμα. Εμφανίζει ανταύγειες ροζ, βιολετί και μπλε, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε ισορροπία και είναι χαρούμενος.

Το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο

Η Barbara Ann Brennon, συγγραφέας του βιβλίου 'Χέρια Όλο Φως' (Hands of Light), περιγράφει την πολυπλοκότητα της αύρας ως ένα βιολογικό ενεργειακό πεδίο με μεγάλη λεπτομέρεια. Αναφέρεται στην μακρόχρονη εμπειρία και εργασία της επάνω στην ανθρώπινη αύρα, περιγράφοντας μηχανισμούς που αφορούν στην πνευματική υπόσταση του ανθρώπου και που επηρεάζουν την υγεία του και το περιβάλλον.

"Εάν ορίσουμε το 'Ανθρώπινο Ενεργειακό Πεδίο' ως όλα τα πεδία και τις απόρροιες του ανθρώπινου σώματος, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως πολλά από τα γνωστότερα συστατικά του ανθρώπινου ενεργειακού πεδίου έχουν μετρηθεί στο εργαστήριο. Αυτά είναι ηλεκτροστατικά, μαγνητικά, ηλεκτρομαγνητικά, ηχητικά, θερμικά και οπτικά συστατικά του ανθρώπινου ενεργειακού πεδίου."

Συνεχίζει, εξηγώντας τα πεδία των φυτών, των ζώων και των ακίνητων αντικειμένων, που επίσης έχουν τη δική τους ενεργειακή υπογραφή. Ακόμα παραπέρα, ισχυρίζεται ότι μπορούμε να χειριστούμε αυτά τα πεδία με θεραπευτικό άγγιγμα, καθαρισμούς σε βάθος και θετική επαναφόρτιση της αύρας. Επίσης, περιγράφει το πώς διαφορετικές προσωπικότητες και διαθέσεις ανθρώπων μπορούν να επηρεάσουν το περιβάλλον τους, συγκεκριμένα πως μια αύρα μπορεί να επηρεάσει το ενεργειακό πεδίο ενός άλλου ανθρώπου και αντικειμένων.

Έτσι, εφόσον είναι δυνατό να εξηγηθεί η δυναμική του ανθρώπινου ενεργειακού πεδίου, μπορούμε να ισχυριστούμε πως είναι πιθανό για τα ανθρώπινα όντα να αφήνουν ένα ενεργειακό αποτύπωμα σε ακίνητα αντικείμενα. Είναι αρκετά εύλογο πως μερικά υποτιθέμενα 'στοιχειώματα' μπορούν στην πραγματικότητα να είναι το αποτέλεσμα από ανθρώπινα ενεργειακά αποτυπώματα, παρά από κάποιο ασώματο πνεύμα που έχει καταλάβει το χώρο μας. Συγκεκριμένα, κάποια τραυματικά γεγονότα, όπως η βία και ο φόβος, μπορούν να αφήσουν εντυπώσεις που διαρκούν, όχι μόνο σε ανθρώπους, αλλά και στα στοιχεία που τους περιβάλλουν. Η κατάθλιψη, το άγχος, το μίσος και η θλίψη, είναι τόσο ισχυρά συναισθήματα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν ακόμα και τους λιγότερο ευαίσθητους ανθρώπους.

Κάποιοι άνθρωποι με μεγάλη ευαισθησία, αντιλαμβάνονται με μεγάλη ευκολία και ένταση τα ενεργειακά υπολείμματα σε διάφορους χώρους και αντικείμενα. Συχνά δυσκολεύονται να ζήσουν σε σπίτι που είχε μείνει κάποιος άλλος πριν. Προτιμούν να μείνουν σε κάποιο νεόκτιστο σπίτι όντας οι πρώτοι ένοικοί του, αφήνοντας τα δικά τους ενεργειακά αποτυπώματα, αλλά χωρίς να είναι αναγκασμένοι να έρθουν σε επαφή με τα ενεργειακά κατάλοιπα των προηγούμενων ενοικιαστών. Κάποιες φορές ακόμα, συμβαίνει ένας άνθρωπος με τέτοια μεγάλη ευαισθησία, να διαισθάνεται κάποια πράγματα που αφορούν στο σπίτι που διαμένει, πράγματα τα οποία στη συνέχεια επιβεβαιώνονται από τους γείτονες.

Η παραπάνω περιγραφή δεν αποκλείει τις σπάνιες και πιθανότατα αληθινές περιπτώσεις στοιχειώματος. Άλλωστε, σ' αυτές τις λίγες περιπτώσεις, οι εντυπώσεις είναι αρκετά διαφορετικές. Είναι όμως πολύ λιγότερες από όσο κάποιοι πιστεύουν, αφού σε ένα μεγάλο ποσοστό των αναφορών έχουμε να κάνουμε απλά με ενεργειακά υπολείμματα. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, η φόρτιση του σπιτιού με θετικά συναισθήματα, αγάπη, ευτυχία, χαρά, συμπάθεια, αρκούν για να δώσουν τέρμα σε όποιο 'κακό πνεύμα' πιστεύεται ότι ενοικεί στο σπίτι.

Η αύρα

Όταν πρωτογνωρίζετε κάποιον, ακόμα και αν δεν έχετε μιλήσει καθόλου μαζί του, μπορεί να σχηματίσετε μια πρώτη εντύπωση που αναφέρεται στο ότι νιώθετε καλά ή άσχημα απέναντί του. Η προσωπικότητα ενός ατόμου είναι γραμμένη στην ενέργεια που τον περιβάλλει. Ακόμα και εάν δεν έχετε τα χαρίσματα ενός ψυχικού και εάν δεν έχετε τη δυνατότητα να βλέπετε αύρες, το φυσικό σας ένστικτο μπορεί να νιώσει την ενεργειακή υπογραφή του ανθρώπου αυτού και να σας οδηγήσει.

Για παράδειγμα, εάν προχωράτε στο δρόμο, περνάτε δίπλα από πολλούς άλλους διαβάτες. Μέσα σε μια στιγμή, μπορείτε να διακρίνετε ανάμεσα σε τόσους ξένους, ποιος σας φαίνεται να άξιζε την εμπιστοσύνη σας και για ποιους θα επιλέγατε να περάσετε το δρόμο απέναντι για να τους αποφύγετε. Κάποιοι πιθανόν θα ισχυριστούν πως οι εντυπώσεις αυτές οφείλονται στην εξωτερική εμφάνιση όλων αυτών των ανθρώπων, στα ρούχα τους ή στις εκφράσεις των προσώπων τους, ή ακόμα και με το ότι παρουσιάζουν ομοιότητες ή διαφορές με οικεία σας πρόσωπα ή πρόσωπα που σας κάνουν να νιώθετε άβολα. Αυτές είναι πλήρως αποδεκτές ερμηνείες, αλλά επίσης, η δυνατότητά μας να νιώθουμε τις προθέσεις και τη φιλικότητα ενός άλλου ατόμου, μπορεί να σχετίζεται και με την έκτη αίσθησή μας, ένα είδος διαισθητικής ευαισθησίας.

Οι άνθρωποι που έχουν εκπαιδευτεί σε εναλλακτικές θεραπευτικές τεχνικές όπως αυτή του Reiki, ή ακόμα και όσοι έχουν το χάρισμα του θεραπευτικού αγγίγματος, μπορούν να αξιοποιήσουν και να χειριστούν αυτές τις ισχυρές ενέργειες που περιβάλλουν κάθε άτομο. Κάποιοι μπορούν να ανοίξουν τα ενεργειακά κανάλια, να καθαρίσουν και να επαναφέρουν σε ισορροπία τα ενεργειακά πεδία όσων το έχουν ανάγκη. Μια καθαρή, υγιής και ισορροπημένη αύρα μπορεί ουσιαστικά να επηρεάσει το νου κάθε ανθρώπου και πολλές φορές να συμβάλλει στη θεραπεία αρκετών προβλημάτων. Αντίθετα, μια αύρα που είναι ανοιχτή σε έντονα αρνητικό περιβάλλον, που βομβαρδίζεται με στρεσσογόνους παράγοντες, αισθήματα ακύρωσης, πικρία, προσβολή, ενοχές, κ.λπ., μπορεί να συμβάλλει στην εγκατάσταση μιας νόσου. Η κατάθλιψη, η χρόνια κόπωση και η ορμονική ανισορροπία μπορούν να οφείλονται απλά σε μια ασταθή αύρα. Αυτές οι ασθένειες με τη σειρά τους, μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρότερες παθήσεις, όπως ακόμα και ο καρκίνος ή να μην αφήνουν τον οργανισμό να αντιμετωπίσει μια οποιαδήποτε πάθηση.

Νεκροταφεία

Αρνητικά φορτισμένα ενεργειακά υπολείμματα που έχουν απορροφηθεί στα δομικά στοιχεία ενός σπιτιού ή ενός εργασιακού χώρου, μπορούν να αδυνατίζουν την ενέργεια των ενοίκων του χώρου και να προσβάλλουν την αύρα και το σώμα τους. Αρνητικές καταστάσεις μπορεί να έχουν αφήσει πίσω τους ένα σκοτεινό σύννεφο που επηρεάζει όσους έρχονται σε επαφή με αυτό και ιδιαίτερα όσους είναι ανοιχτοί και δεν έχουν ισχυρές άμυνες απέναντι στην αρνητικότητα.

Δύο πολύ καλά παραδείγματα που αφορούν σε θετικά και αρνητικά ενεργειακά υπολείμματα που συναντούνται σε χώρους, είναι το παράδειγμα των νεκροταφείων και το παράδειγμα των ναών. Όταν κάποιος, ακόμα και αν δεν έχει θρησκευτικό αίσθημα, μπαίνει σε κάποιον ναό, μια αίσθηση ηρεμίας, γαλήνης και σεβασμού τον αγκαλιάζει αστραπιαία. Οι ναοί είναι χώροι που χαρακτηρίζονται από ισχυρή θετική ενέργεια. Εκατοντάδες άνθρωποι προσεύχονται, αυτοσυγκεντρώνονται και συγχωρούν άλλους ανθρώπους, καθαρίζοντας τον εαυτό τους από κάθε αρνητικό συναίσθημα που έχουν απέναντι στους άλλους. Οι ναοί είναι πηγές ενέργειας που συνοδεύεται από καλές προθέσεις.

Ένα νεκροταφείο από την άλλη μεριά, συνήθως περιλαμβάνει αρνητικά φορτισμένες ενέργειες, που έχουν αφεθεί από όσους πέρασαν τους δρόμους του συνοδεύοντας κάποιον που έφυγε από τη ζωή. Ο αέρας είναι βαρύς, πυκνός και προκαλεί κατάθλιψη. Η γνώση του ότι κάθε ένας από εμάς θα διασχίσει τους δρόμους ενός νεκροταφείου με κάποιους να τον κουβαλάνε δε βοηθάει καθόλου, αλλά αυτό που νιώθουμε μέσα σ' αυτά οφείλεται κυρίως στα ενεργειακά υπολείμματα που έχουν μείνει εκεί, από τους φόβους των ζωντανών απέναντι στον θάνατο. Έτσι σε ένα νεκροταφείο, συναντάμε έντονα αρνητικές και άβολες αισθήσεις.

Κάποιοι θιασώτες των παραφυσικών φαινομένων συχνά ισχυρίζονται πως αυτές οι δυσάρεστες αισθήσεις πιθανότατα προέρχονται από τους νεκρούς που δυσκολεύονται να δεχθούν το πέρασμά τους στον άλλο κόσμο. Στην πραγματικότητα όμως, οι νεκροί δε 'συνηθίζουν' να συχνάζουν στα νεκροταφεία. Κι αυτό γίνεται, διότι εάν είναι ψυχές προσκολλημένες στη ζωή, δεν αναγνωρίζουν και δε δέχονται την πραγματικότητα του θανάτου τους. Έτσι, θα προτιμούσαν να τριγυρίζουν στα οικεία τους μέρη, συνήθως στο σπίτι όπου έμεναν κι όχι στο μέρος εκείνο που συνδέεται με αυτό ακριβώς που δε θέλουν να δεχτούν, δηλαδή το θάνατό τους.

Η διάγνωση του προβλήματος

Πως λοιπόν μπορεί να γίνει η διάκριση μεταξύ ενός πραγματικού στοιχειώματος και ενός ενεργειακού υπολείμματος που έχει εγκατασταθεί σε ένα σπίτι;

Για να βρεθεί μια απάντηση, μπορείτε να ξεκινήσετε ρωτώντας τον εαυτό σας μερικές ερωτήσεις. Πως νιώθετε με το σπίτι σας; Το αισθάνεστε αφιλόξενο ή φοβάστε να έρθετε στο σπίτι σας; Νιώθετε επανειλημμένα κουρασμένοι και χωρίς ενέργεια όταν βρίσκεστε στο σπίτι, ενώ συνέρχεστε καθώς απομακρύνεστε από αυτό; Εάν συνεχώς νιώθετε πως θέλετε να βγείτε έξω από το σπίτι, ή εάν έχετε μια άβολη αίσθηση, πιθανόν να οφείλεται αυτό σε εχθρικά για σας ενεργειακά υπολείμματα που με κάποιον τρόπο έχουν μείνει στο σπίτι. Επίσης, εάν μετακομίσετε κάπου και νιώθετε ξαφνικά κατάθλιψη, άγχος ή αν παρατηρήσετε αρνητικές αλλαγές στη συμπεριφορά τη δική σας ή άλλων ανθρώπων που μένουν στο σπίτι αυτό, αυτή είναι μια ένδειξη υπολειμμάτων ενέργειας. Αισθήματα φόβου, θλίψης και ασυνήθιστες εμμονές αποτελούν επίσης συνηθισμένα σημάδια, όπως επίσης μια ξαφνική αύξηση ασθενειών, συχνές αλλαγές διάθεσης και συμπεριφορά επιρρεπής στον εθισμό.

Τα πραγματικά στοιχειώματα είναι πολύ σπάνια. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, τα φαντάσματα έχουν πολλά καλύτερα πράγματα να κάνουν, από το να σας ανταγωνίζονται. Τα στοιχειώματα κατηγοριοποιούνται γενικά σε εξαφανίσεις αντικειμένων που εμφανίζονται αργότερα σε σημεία που είστε σίγουροι πως είχατε ψάξει, σε ψυχρά σημεία στο χώρο, σε αισθήσεις ότι κάποιος σας παρακολουθεί ή σας κοιτάζει, ακόμα ξαφνικοί θόρυβοι, πόρτες και παράθυρα που ανοίγουν και κλείνουν από μόνα τους ή σπανιότερα, θεάσεις φασμάτων και σκιών. Η πιο σημαντική ένδειξη πως ένα σπίτι κατοικείται από ένα φάντασμα, είναι η προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν. Είτε αυτό γίνεται μέσα από εξαιρετικά αληθοφανή όνειρα, φυσική επαφή ή ενοχλήσεις μέσα στο σπίτι, μια οντότητα θα προσπαθήσει να βρει τρόπο για να εκφράσει την παρουσία της.

Πώς να απαλλάξετε το σπίτι σας από την αρνητική ενέργεια

Εφόσον έχετε διαπιστώσει πως στο σπίτι σας υπάρχουν υπολείμματα αρνητικής ενέργειας, υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να αντιμετωπίσετε το φαινόμενο.

Μπορείτε να κάψετε αρωματικά στικ ή να χρησιμοποιήσετε αρωματικά κεριά και αιθέρια έλαια, ή ακόμα να φανταστείτε ότι το σπίτι σας περιβάλλεται από ένα καθαριστικό λευκό φως. Κάποιοι συνιστούν να ρίξει κανείς αλάτι στην περίμετρο γύρω από το σπίτι του. Κάτι τέτοιο δε βασίζεται σε καμιά μαγική δύναμη, δεν είναι μαγγανεία ή παραφυσική ικανότητα. Είναι απλά η δράση της πρόθεσης και της επιλογής σας, που δημιουργεί ένα θετικά φορτισμένο περιβάλλον. Εσείς είστε οι δημιουργοί της θετικής ενέργειας και όλα τα προαναφερόμενα είναι απλά βοηθητικά μέσα, που το μυαλό σας χρειάζεται σε υποσυνείδητο επίπεδο, ώστε να μπορέσετε να ενεργοποιήσετε τη δική σας δύναμη.

Χρησιμοποιώντας αυτά τα εργαλεία, στην ουσία κάνετε τη συνειδητή επιλογή να σκεφτείτε επάνω σε αυτό που σας απασχολεί και να καθαρίσετε, να εξισορροπήσετε και να φορτίσετε θετικά την ενέργεια του περιβάλλοντός σας. Αλλάζοντας το νοητικό σας πλαίσιο, αλλάζετε και την κατάσταση της αύρας σας, και μπορείτε να αντιστρέψετε την επίδραση του σπιτιού. Είναι το ίδιο αποτελεσματικό όσο θα ήταν και μια θρησκευτική τελετή που προσπαθεί να διώξει το 'κακό' μέσα από το σπίτι σας.

Μπορείτε ακόμα να επινοήσετε τρόπους για να φορτίζετε θετικά τους χώρους όπου κυκλοφορείτε και αυτό θα σας έκανε να νιώθετε καλύτερα στους χώρους αυτούς. Σε τελική ανάλυση, εφόσον ο χώρος αυτός είναι το σπίτι σας, μπορείτε να τον επενδύσετε με ότι καλύτερο μπορεί να παράγει ο ψυχισμός σας, κάνοντάς τον έναν χώρο όπου όχι μόνο δε θα σας βλάπτει, αλλά θα μπορεί να είναι θεραπευτικός για το σώμα, την ενέργεια και την ψυχολογία σας.

Πιστεύετε στην ύπαρξη των φαντασμάτων; Σας αρέσει να εξερευνάτε μυστηριώδη μέρη με τη φωτογραφική σας μηχανή, ελπίζοντας να αποτυπώσει κάποιο δείγμα που να υποστηρίζει την πεποίθηση ότι υπάρχουν φαντάσματα; Σας έχει τύχει να παρατηρήσετε σε κάποια φωτογραφία μια περίεργη μορφή και από τότε περιμένετε με το φλας σε ετοιμότητα πότε θα σας ξανακάνει αισθητή την παρουσία της; Το κυνήγι φαντασμάτων είναι μια δημοφιλής ασχολία για πολλούς ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Μερικά μικρά μυστικά μπορεί να βοηθήσουν ώστε οι κόποι σας να μην πάνε χαμένοι και η φωτογραφική σας μηχανή να αποτυπώσει επιτέλους έναν ‘επισκέπτη από το υπερπέραν’. Ακόμα και αν η όλη ιστορία με την ύπαρξη των φαντασμάτων σας φαίνεται ως ένας μύθος, οι παρακάτω συμβουλές μπορούν να σας κάνουν να νιώσετε έστω και για λίγο, ως ένας από την παρέα των ‘Ghost Busters’!

Χρησιμοποιείτε όσο μεγαλύτερη ανάλυση μπορείτε στη φωτογραφική σας μηχανή

Οι κάμερες μικρής ανάλυσης μπορούν να βγάλουν φωτογραφίες με πλήθος ψηφιακών ατελειών, ιδιαίτερα σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Χρησιμοποιήστε κάμερες που έχουν ανάλυση τουλάχιστον 5 Megapixels. Κάποιες χαμηλής ανάλυσης κάμερες μπορούν να εμφανίσουν στοιχεία στις εικόνες που μοιάζουν με παραφυσικές ενδείξεις, αλλά δεν είναι. Εάν τραβήξετε μια φωτογραφία με μια φασματική μορφή, η χαμηλή ανάλυση δε θα σας βοηθήσει να τη μεγεθύνετε και να εξετάσετε τις λεπτομέρειες ώστε να πιστοποιήσετε την αυθεντικότητά της.

Προσέχετε τα δάκτυλά σας όταν φωτογραφίζετε

Κρατήστε τα μακριά από το φακό όταν τραβάτε φωτογραφίες, ένα δάκτυλο στην άκρη μιας φωτογραφίας μπορεί να εμφανίζεται σαν φάντασμα. Επίσης μπορεί να εμφανιστούν τρίχες ή και το λουρί της κάμερας και να δίνουν την εντύπωση κάποιας περίεργης θολερής εμφάνισης. Επίσης, μην καπνίζετε κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης, ο καπνός μπορεί να εμφανιστεί στις φωτογραφίες και μειώνει την αξιοπιστία της φωτογράφησής σας.

Σιγουρευτείτε ότι οι φακοί της κάμερας είναι καθαροί

Πριν την εξόρμησή σας, καθαρίστε τους φακούς της μηχανής από σκόνη και δακτυλικά αποτυπώματα. Και τα δύο αυτά στοιχεία μπορούν να εμφανιστούν ως orbs. Εάν συλλάβετε την ίδια φασματική μορφή να εμφανίζεται στο ίδιο σημείο σε κάθε σας πόζα, το πιθανότερο είναι ότι χρειάζεται ένα καλό καθάρισμα των φακών της μηχανής σας.

Προσέχετε την αναπνοή σας σε κρύες καιρικές συνθήκες

Όταν αναπνέετε σε πολύ κρύο καιρό, μπορεί να εμφανιστεί ομίχλη στις φωτογραφίες, κάνοντας μια ποικιλία σχηματισμών και περίεργων εικόνων, που μπορεί να τα εκλάβετε λανθασμένα ως φαντάσματα. Κρατήστε την αναπνοή σας τη στιγμή που φωτογραφίζετε όταν βρίσκεστε σε τέτοιες συνθήκες. Το τελευταίο πράγμα που θα θέλατε να συμβεί είναι να εντυπωσιαστείτε από μια σειρά φωτογραφιών που περιλαμβάνουν περίεργα σχήματα και που λίγο αργότερα θα διαπιστώσετε πως ήταν μόνο η αναπνοή σας.

Αποφύγετε τις γυαλιστερές επιφάνειες και αυτές που αντανακλούν το φως

Η γυαλάδα μιας λείας πέτρα σε ένα νεκροταφείο ή ενός γυαλιού μπορεί να προκαλέσει αποτελέσματα που μοιάζουν με την εικόνα ενός φαντάσματος, όπως θαμπώματα, ομίχλη ή ακόμα και σχηματισμούς orb (φωτεινά σφαιρόμορφα σχήματα). Μην τραβάτε φωτογραφίες μέσα από τζάμια παραθύρων. Είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν σχήματα που οφείλονται στις αντανακλάσεις του φωτός.

Χρησιμοποιήστε ανθρώπους για να ελκύσετε τα φαντάσματα για τις φωτογραφήσεις σας

Τα φαντάσματα έλκονται από τους ανθρώπους και κυκλοφορούν γύρω από αυτούς. Περιλάβετε ανθρώπους στις φωτογραφίες που βγάζετε. Όταν φωτογραφίζετε άλλα άτομα, προσπαθήστε να αφήσετε αρκετό χώρο στη μια ή στις δύο πλευρές της φωτογραφίας, καθώς και πάνω από τα κεφάλια αυτών που θα βρίσκονται στη φωτογραφία, ώστε να αποτυπώσετε οποιαδήποτε παράξενη παρουσία. Θυμηθείτε, ο σκοπός είναι να αποτυπώσετε οτιδήποτε περίεργο μαζί με τους ανθρώπους στην ίδια φωτογραφία. Μπορείτε επίσης να τοποθετήσετε τη μηχανή στον ώμο σας και να βγάλετε μια φωτογραφία πίσω από εσάς. Αυτό μπορεί να είναι μια αποτελεσματική τεχνική σε πολλές περιπτώσεις.

Οι προσπάθειές σας για φωτογράφηση φαντασμάτων είναι καλύτερα να γίνονται τις νυχτερινές ώρες

Οι φωτογραφήσεις φαντασμάτων κατά το φως της ημέρας είναι μια πολύ δύσκολη έως αδύνατη πρόκληση. Είναι πιο εύκολο να φωτογραφίζετε τη νύχτα με φλας ή σε μια περιοχή με χαμηλό φωτισμό, ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητές σας να φωτογραφίσετε κάποιον περίεργο επισκέπτη. Τα φαντάσματα και οι μυστηριώδεις παρουσίες στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι δύσκολο να εντοπιστούν, ακόμα και με γυμνό μάτι. Εξαιτίας της διαφάνειάς τους και της μορφής τους, η αποτελεσματική φωτογράφηση τους κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι πρακτικά αδύνατη. Έτσι, εάν η εξερεύνησή σας γίνει τις βραδινές ώρες ή σε συνθήκες με χαμηλό φωτισμό (π.χ. κελάρια, αποθήκες, υπόγεια, σκοτεινά δωμάτια) οι πιθανότητές σας αυξάνουν.

Τραβήξτε πολλές φωτογραφίες για να έχετε αποτέλεσμα

Φωτογραφήστε οτιδήποτε και οποιονδήποτε μέσα σε μία πόζα που να περιλαμβάνει κάποιο ενδιαφέρον φόντο. Οι πιθανότητες είναι με το μέρος σας εάν τραβήξετε τουλάχιστον 50 φωτογραφίες σε μία εξόρμηση σας. Άλλες πάλι φορές, μπορεί να τύχει να εμφανιστεί κάτι πολύ περίεργο στην πρώτη φωτογραφία, ποτέ δεν ξέρετε. Αντίθετα με το τι συνηθίζετε στις κανονικές φωτογραφήσεις, όταν σκοπεύετε να φωτογραφίσετε φαντάσματα, καμιά επιπλέον πόζα δεν είναι περιττή. Έτσι, βγάλτε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε και περιμένετε τη μοναδική εκείνη πόζα, που θα αλλάξει την πεποίθησή σας για ότι γνωρίζατε σχετικά με τον κόσμο.

Συμπεριλάβετε συγκεκριμένα αντικείμενα στη φωτογραφία για να υπάρχει κλίμακα μεγέθους

Πάντα να τραβάτε φωτογραφίες αναφερόμενοι σε κάτι συγκεκριμένο και όχι στον αέρα. Το να υπάρχει μία εικόνα στο φόντο όπως κάποιο κτήριο ή και κάποιο δέντρο, βοηθάει στην ποιότητα της φωτογραφίας και επιτρέπει να γίνει εκτίμηση για την απόσταση της όποιας παράξενης μορφής θα αποτυπωθεί, λόγω της ήπιας αντανάκλασης του φωτός και τους βάθους.

Οι ψηφιακές μηχανές σας εφοδιάζουν με στιγμιαία ανατροφοδότηση για το κυνήγι σας

Οι περισσότερες ψηφιακές μηχανές έχουν οθόνη που σας επιτρέπει να ελέγξετε τα αποτελέσματα της φωτογράφησής σας αμέσως, κάτι που διευκολύνει το κυνήγι, τον εντοπισμό και τη φωτογράφηση των φαντασμάτων. Έτσι, είναι ένα σπουδαίο εργαλείο για τους επίδοξους κυνηγούς φαντασμάτων. Σας επιτρέπουν να δείτε τα αποτελέσματα της έρευνάς σας άμεσα, δε χρειάζεται φιλμ και έτσι μπορείτε να βγάλετε όσες πόζες θέλετε και με μεγάλη ταχύτητα μεταξύ κάθε μίας διαφορετικής πόζας. Εάν ανακαλύψετε κάτι περίεργο, μπορείτε αμέσως να το εντοπίσετε και να συνεχίσετε τη φωτογράφηση στο ίδιο μέρος.

Οι φωτογραφικές μηχανές με φιλμ επιτρέπουν την πιστοποίηση των φωτογραφιών

Εάν χρησιμοποιείτε συμβατική μηχανή με φιλμ έχετε τη δυνατότητα να αποδείξετε την αυθεντικότητα των φωτογραφιών που θα έχετε τραβήξει. Οι ψηφιακές μηχανές δε βγάζουν αρνητικό κι έτσι είναι δύσκολο να αποδείξετε ότι οι φωτογραφίες που βγάλατε δεν έχουν υποστεί μετατροπές. Οι ψηφιακές μηχανές είναι ιδανικές στην αποτύπωση αυθεντικών orbs εξαιτίας της τεχνολογίας που χρησιμοποιούν. Αλλά μπορούν εξίσου καλά να αποτυπώσουν τέτοιους σχηματισμούς τεχνητά από ιπτάμενα σωματίδια που αντανακλούν το φως του φλας. Αυτά μπορεί να είναι σκόνη, γύρη, έντομα και υγρασία (όπως χιόνι και βροχή). Και οι συμβατικές κάμερες μπορούν να συλλάβουν τέτοια τεχνητά orbs αλλά αυτό συμβαίνει πολύ πιο σπάνια και πάντα είναι λιγότερα σε αριθμό. Ένας γενικός κανόνας είναι να ψάξετε για κάποια χαρακτηριστικά στη δομή του orb ώστε να διαπιστώσετε την αυθεντικότητά του. Επίσης, αποφεύγετε να παίρνετε φωτογραφίες στις προαναφερόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Χρησιμοποιείστε έναν φακό για να ελέγξετε τις συνθήκες πριν φωτογραφίσετε

Μπορείτε έτσι να ελέγξετε τον αέρα για την ύπαρξη σωματιδίων σκόνης και εντόμων που μπορεί αργότερα να τα εκλάβετε ως orbs. Κάνετε έναν γρήγορο έλεγχο με το φακό σας ώστε να ξέρετε τι πλέει στον αέρα και να διακρίνετε κάποια πιθανή περίεργη διαφορά στις φωτογραφίες που θα τραβήξετε.

Εστιάστε τη μηχανή σας στα 60 εκατοστά με 3 μέτρα επάνω από το έδαφος

Οι περισσότερες μορφές φαντασμάτων εμφανίζονται στον αέρα σ' αυτές τις αποστάσεις από το έδαφος, αλλά μην περιοριστείτε μόνο εκεί. Κάποιες φορές μπορεί να τραβήξετε μια καλή φωτογραφία αν εστιάσετε τη μηχανή πάνω από το κεφάλι ή τον ώμο σας. Σε κτήρια μπορούν να εμφανιστούν περίεργες μορφές οπουδήποτε και σε οποιοδήποτε ύψος.

Οι ψυχροί μήνες παρέχουν τις υψηλότερες πιθανότητες να φωτογραφήσετε κάποια περίεργη μορφή

Τους μήνες αυτούς η ηλεκτροστατική ενέργεια είναι πιο υψηλή. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείτε να αποτυπώσετε κάτι παράξενο και τις άλλες εποχές, απλά οι πιθανότητές σας είναι πιο αυξημένες.

Αποφύγετε κακές καιρικές συνθήκες που μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα λανθασμένες εικόνες

Αποφύγετε εντελώς να τραβάτε φωτογραφίες όταν οι καιρικές συνθήκες περιλαμβάνουν αέρα, βροχή, σκόνη, χιόνι, ή όταν υπάρχει πολύ υγρασία στον αέρα. Όλες αυτές οι συνθήκες μπορούν να εμφανίσουν εικόνες που μοιάζουν ακριβώς σαν orbs ή σαν φασματικές μορφές. Εάν τραβήξετε μια φωτογραφία όπου δεν υπήρχε σημάδι κάποιας δραστηριότητας, ενώ αντίθετα η αμέσως επόμενη είναι γεμάτη, πιθανόν να υπάρχει κάποια λογική εξήγηση.

Μιλήστε στα φαντάσματα και ωθήστε τα να έρθουν σε επικοινωνία μαζί σας

Αν τους προκαλέσετε αισθήματα άνεσης και δε δείχνετε φοβισμένοι είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε σας και στην ομάδα σας και έτσι είναι πιο εύκολο να τα φωτογραφίσετε. Όταν μπαίνετε σε μια περιοχή που θέλετε να πάρετε φωτογραφίες, ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα: βαδίστε γύρω στην περιοχή για 15 λεπτά πριν κάνετε οτιδήποτε άλλο. Όπως βαδίζετε, καθαρίστε το μυαλό σας και κάνετε θετικές σκέψεις (θεωρείται ότι τα φαντάσματα μπορούν να νιώσουν τα αισθήματα και τις σκέψεις). Μετά από 15 λεπτά, κάντε μια δήλωση σχετικά με την καλή σας πρόθεση να τα φωτογραφίσετε μόνο και να μην τα ενοχλήσετε. Ζητήστε την άδειά τους μόλις μπείτε στο χώρο, αλλά και λίγο πριν αρχίσετε τη φωτογράφηση. Μην ξεχάσετε να τα ευχαριστήσετε για τη συνεργασία τους. Μόλις πάρετε τις φωτογραφίες που θέλετε, γυρίστε πίσω στο αμάξι σας και βγάλετε λίγες ακόμα φωτογραφίες από την περιοχή. Εάν στις φωτογραφίες εμφανιστούν παράξενες μορφές, αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι δέχτηκαν να συνεργαστούν μαζί σας.

Τα φαντάσματα μπορεί να κυκλοφορούν σε κάθε μέρος και όχι μόνο στα νεκροταφεία!

Τα φαντάσματα δεν κυκλοφορούν μόνο σε στοιχειωμένα παλιά σπίτια και νεκροταφεία. Μπορούν να βρίσκονται παντού σε διάφορες μορφές. Έτσι, μην περιορίζετε τη φωτογράφησή σας στα μέρη αυτά. Αν ελέγξετε πολλές από τις φωτογραφίες με φαντάσματα που κυκλοφορούν, θα προσέξετε πως ένας μεγάλος αριθμός από αυτές αφορούν φυσιολογικές συνθήκες και όχι συγκεκριμένα στοιχειωμένα μέρη. Αυτό σημαίνει ότι τα φαντάσματα μπορούν να βρεθούν σε πολλά άλλα μέρη από τα στερεότυπα παλιά νεκροταφεία και τα μισογκρεμισμένα παλιά σπίτια. Έχετε τη μηχανή σας παρέα και μη διστάζετε να κυνηγήσετε φαντάσματα στον σύγχρονο κόσμο. Αν υπάρχουν, θα τα βρείτε κι εκεί.

Αυξήστε τις πιθανότητές σας γνωρίζοντας τα καλύτερα μέρη για το κυνήγι φαντασμάτων

Κάποια μέρη είναι πιο πιθανό να είναι στοιχειωμένα απ' ότι άλλα. Κάποια τέτοια τυπικά μέρη είναι τα παλιά νεκροταφεία, παλιά κτήρια, παλιά ξενοδοχεία και σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία και εκκλησίες. Επίσης καλά σημεία είναι τα θέατρα και κάθε ιστορικό στοιχείο μιας πόλης. Χρησιμοποιείστε τη φαντασία σας και έχετε ως απλό κανόνα πως τα καλύτερα σημεία είναι αυτά που παρουσιάζουν πλούσια ιστορία.

Δοκιμάστε περιοχές που είναι πλούσιες σε ιστορία

Σημαντικά συναισθηματικά και φυσικά γεγονότα που έχουν συμβεί σε μια τοποθεσία, μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα ύπαρξης αόρατων οντοτήτων σε ένα μέρος. Κάποια τέτοια μέρη μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Περιοχές όπου έχουν γίνει μεγάλες μάχες (πεδία μάχης, κάστρα, δάση)
• Φυλακές και σκοπιές
• Καταυλισμοί κατάδικων ή σκλάβων
• Περιοχές μεγάλων καταστροφών (καλό θα είναι να δείξετε τον απαιτούμενο σεβασμό σε άλλους ανθρώπους που μπορεί να επισκέπτονται την περιοχή και που μπορεί να έχουν χάσει εκεί κάποιο οικείο τους πρόσωπο)
• Εκκλησίες και λατρευτικά μέρη
• Νοσοκομεία
• Παλιά και ιστορικά μέρη της πόλης σας

Μάθετε να αναγνωρίζετε τα σημάδια που υποδηλώνουν την ύπαρξη φαντασμάτων σε ένα μέρος

Υπάρχουν συγκεκριμένες περιβαλλοντικές, ψυχολογικές και φυσιολογικές ενδείξεις που μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία κάποιου φαντάσματος. Κάποια σημεία κλειδιά είναι τα παρακάτω:

• Ασυνήθιστα ψυχρές περιοχές μέσα σε έναν χώρο
• Περιοχές με ρεύματα αέρος που δε θα περιμένατε να βρείτε
• Περίεργες και μη αναμενόμενες οσμές
• Παράξενοι ήχοι (π.χ. φωνές, ψίθυροι, βήματα, λυγμοί, ανάσες, κ.λπ.)
• Περίεργο αίσθημα ότι σας παρακολουθούν ή ότι σας ακολουθούν (κάποιος ή κάτι)

Καταγράψτε τι νιώθετε όταν τραβάτε τις φωτογραφίες

Όταν κάνετε τη φωτογράφηση κρατήστε σύντομες σημειώσεις για τα αισθήματα και τα ένστικτά σας. Μπορείτε αργότερα να τα συγκρίνετε με τις φωτογραφίες που τραβήξατε και να αναγνωρίσετε πως νιώσατε όταν τραβήξατε κάτι παράξενο. Αυτό θα σας βοηθήσει να είστε πιο επιτυχημένοι στην έρευνά σας. Σχεδόν κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να νιώσει την παρουσία μιας αόρατης οντότητας, ωστόσο η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχουν καλλιεργήσει την ικανότητα αυτή. Καθώς ξεκινάτε να ερευνάτε για φαντάσματα, η καταγραφή των αισθήσεών σας θα σας βοηθήσει να καλλιεργήσετε αυτήν την ικανότητα. Για παράδειγμα, μπορεί να είχατε ένα άβολο αίσθημα πριν τραβήξετε μια πόζα, η οποία εμφανίζει μια παράξενη παρουσία. Έτσι, θα βελτιωθείτε στο να αναγνωρίζετε τις ψυχικές σας αντιδράσεις στην παρουσία αόρατων οντοτήτων.

Τα φαντάσματα μπορούν να εμφανιστούν με πολλές μορφές και όχι πάντα σαν τον Casper

Πληροφορηθείτε για τους ποικίλους τρόπους εμφάνισης των φαντασμάτων, έτσι ώστε να προσδιορίσετε εάν αυτό που αποτύπωσε η μηχανή σας περιλαμβάνει την παρουσία μιας τέτοιας μορφής. Στις περισσότερες των περιπτώσεων τα φαντάσματα δε μοιάζουν καθόλου με αυτό που θα περίμενε το Hollywood. Συχνά εμφανίζονται ως 'orb', δηλαδή μικρά σφαιρικά φωτεινά αντικείμενα που μπορούν να ποικίλουν σε μέγεθος και χρώμα. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα orb δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά παρολαυτά εμφανίζονται στις φωτογραφίες. Προφανώς το 95% των φωτογραφημένων orbs δημιουργούνται από την αντανάκλαση του φλας σε σωματίδια που βρίσκονται στον αέρα ή από καιρικές συνθήκες όπως το χιόνι και η βροχή.

Περίεργες ομίχλες, ατμοί ή σύννεφα μπορούν επίσης να υποδηλώνουν την παρουσία ενός φαντάσματος, αν και θα έπρεπε να είστε προσεκτικοί ώστε να διαπιστώσετε πως δεν πρόκειται για τυπικές περιβαλλοντικές συνθήκες, ή ακόμα χειρότερα, την ίδια την αναπνοή σας. Συνήθως εμφανίζονται αρκετά εκατοστά πάνω από το έδαφος και είτε κινούνται πολύ αργά, είτε ταξιδεύουν πολύ γρήγορα. Τις περισσότερες φορές έχουν γκρι ή λευκό χρώμα, αν και έχουν αναφερθεί και σε άλλα χρώματα.

Οι στρόβιλοι είναι ένα άλλο είδος παρουσίας φασματικής ενέργειας που μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε φιλμ. Συχνά εμφανίζονται ως διακριτές διαστροφές στο σχήμα σταθερών γραμμών ή σαν τούνελ. Προσέξετε να μη δημιουργούνται από τα μαλλιά σας.

Μην φοβάστε, πάρτε μαζί σας κάποιον φίλο σας

Το κυνήγι φαντασμάτων είναι κάπως τρομακτικό, εφόσον αποτελεί την προσπάθεια να εντοπίσετε κάτι που σε όλη τη ζωή σας θεωρούσατε ότι δεν υπάρχει. Αν δεν έχετε κάποιο άλλο άτομο παρέα μπορεί να φοβηθείτε από παράξενους θορύβους και από φαινόμενα που μπορεί να έχουν ακόμα και φυσιολογικές ερμηνείες. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να είστε με κάποιο άλλο πρόσωπο παρέα, στην περίπτωση που πάθετε κάποιο ατύχημα, εφόσον στην περιήγησή σας θα βαδίζετε στο σκοτάδι και σε περιοχές όπου υπάρχουν επικίνδυνες ανωμαλίες στο έδαφος, τις οποίες ίσως δεν τις προσέξετε.

Μέσα στα τελευταία εκατό χρόνια, χιλιάδες αυτόπτες μάρτυρες έχουν αναφέρει ότι είδαν έναν γιγάντιο πίθηκο που στεκόταν στα δυο του πόδια, που είναι γνωστός με το όνομα Μεγαλοπόδαρος ή Sasquatch. Οι αναφορές προέρχονται από τα ορεινά δάση των δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. Εκατοντάδες μεγάλων ανθρωποειδών αποτυπωμάτων έχουν ανακαλυφθεί και πολλά από αυτά έχουν φωτογραφηθεί ή διατηρηθεί ως γύψινα εκμαγεία. Όσο δύσπιστος μπορεί να είναι κανείς για τις αναφορές αυτές, ένα απλό γεγονός παραμένει: τα αποτυπώματα υπάρχουν και ζητούν αποτίμηση.

Η ύπαρξη του Μεγαλοπόδαρου είναι ένα εξαιρετικά αμφισβητήσιμο ζήτημα, κάποιες φορές συγκαταλέγεται σε ιστορίες μυθικών και ίσως φανταστικών πλασμάτων, όπως το τέρας του Λοχ Νες. Δεκάδες άνθρωποι παραμονεύουν την ύπαρξή του και ελπίζουν να τον απεικονίσουν σε κάποια φωτογραφία, ενώ έχουν κυκλοφορήσει φωτογραφίες από αποτυπώματα που θεωρούνται αυθεντικές, ενώ κάποιες άλλες θεωρείται ότι είναι κατασκευασμένες. Πόσο εύκολα θα μπορούσαμε να απορρίψουμε την ύπαρξη ενός είδους που κρύβεται τόσο αποτελεσματικά από τα μάτια μας; Πρόκειται για έναν μύθο, ή απλά για ένα εξαιρετικά σπάνιο ζώο, που οι συνήθειές του το κάνουν απρόσιτο για τα μάτια μας; Ένας ερευνητής του τμήματος Βιολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Idaho, αποφάσισε να προσεγγίσει την υπόθεση με επιστημονικό τρόπο.

Δεν έχει σημασία να πιστεύει κανείς στην ύπαρξη του Μεγαλοπόδαρου, αλλά να χρησιμοποιούνται επιστημονικά στοιχεία για να αποδειχθεί η ύπαρξή του. Ο Jeff Meldrum, είναι συγγραφέας του: 'Μεγαλοπόδαρος: ο Θρύλος συναντά την Επιστήμη' (Sasquatch: Legend Meets Science). "Είναι πολύ δύσκολο μέσα σε 45 λεπτά να σας δώσω ένα περιεκτικό πακέτο από τα στοιχεία που με έκαναν να επιμείνω στην έρευνά μου. Δεν προσπαθώ να σας πείσω πως ο Μεγαλοπόδαρος υπάρχει", είπε σε εισήγησή του ο Meldrum, που εργάζεται στο τμήμα Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Idaho.

Ο Schmidt, βοηθός καθηγητής στο τμήμα Περιβάλλοντος και Κοινωνίας, είπε: "Πως προσεγγίζουμε τα στοιχεία που υπάρχουν για τον Μεγαλοπόδαρο, ή το τέρας της λίμνης του Λοχ Νες; Η επιστήμη μας παρέχει τα εργαλεία για να ελέγξουμε την εγκυρότητα των στοιχείων.

Ο Meldrum ισχυρίζεται πως λαϊκές παραδόσεις, προϊστορικά στοιχεία και ιστορικές μαρτυρίες παρέχουν υπόνοιες για την ύπαρξη ενός αγνώστου ζώου, όπως ο Μεγαλοπόδαρος. "Η πίστη δεν έχει κάποιο ρόλο στα επιστημονικά ερωτήματα. Η ερώτηση περιορίζεται στο εάν υπάρχουν ενδείξεις για ένα βιολογικό είδος, που είναι γνωστό ως Μεγαλοπόδαρος", δηλώνει.

Από τότε που υπήρχαν ταξιδιώτες, έχουν υπάρξει ιστορίες από περίεργα, ακόμα και με κάποιον τρόπο απίστευτα ζώα, λέει ο Meldrum. Αναφέρει το παράδειγμα, του πως θα μπορούσε να περιγραφεί μια καμηλοπάρδαλη σε κάποιον που δεν ξέρει τίποτε για το είδος αυτό και πόσο απίστευτη θα φαινόταν η περιγραφή της. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Μεγαλοπόδαρος μπορεί να φαντάζει σαν κάποιο 'μυθικό παράξενο πλάσμα' όταν όλα όσα έχουμε γι' αυτόν είναι απλά ιστορίες.

Ο Meldrum λέει ότι η παλιότερη καταγεγραμμένη ιστορία σχετικά με τον Μεγαλοπόδαρο εντοπίζεται στο έπος του Γκιλγκαμές. Θεωρεί την πιθανότητα, πως οι αναφορές σε έναν μαλλιαρό άγριο άντρα που υπάρχουν στο έπος, θα μπορούσαν να είναι αναφορές στον Μεγαλοπόδαρο.

Έδειξε εικόνες από μάσκες, τελετουργικά αγάλματα και ζωγραφιές από διάφορους αιώνες και πολιτισμούς και τόνισε τους πιθανούς συσχετισμούς μεταξύ πρωτευόντων και του Μεγαλοπόδαρου, καθώς επίσης και τις διαφορές τους. Ανέφερε πως περιγραφές από ένα πλάσμα με πολύ μεγάλα, ανθρωπόμορφα χέρια και πόδια, εμφανίζεται σε πολλά είδη προϊστορικών απεικονίσεων.

"Καμιά ιστορία δεν υπάρχει χωρίς μύθο. Κανένας μύθος δεν υπάρχει χωρίς ιστορία", συμπλήρωσε.

Κάποιες φορές λέγονταν ιστορίες με σκοπό να προειδοποιήσουν τα παιδιά, να μη μένουν έξω ως αργά, εξαιτίας των κινδύνων που υπάρχουν στα δάση. "Είναι μόνο ιστορίες για τον 'μπαμπούλα'; Είναι μόνο πράγματα που λένε οι κάτοικοι των επαρχιακών περιοχών για να ελέγξουν τα παιδιά τους;" ρώτησε ο Meldrum. "Είναι απλά ιστορίες, ή μήπως περιέχουν κάποιο ψήγμα αλήθειας;"

Έδειξε πιθανά αποτυπώματα του Μεγαλοπόδαρου και σημείωσε τις διαφορές από πραγματικά και κατασκευασμένα αποτυπώματα. Τα στοιχεία από τα αποτυπώματα αυτά, είναι κατά τη γνώμη του οι πιο πειστικές ενδείξεις. Συζήτησε το κατά πόσον είναι αληθινό ένα βίντεο, το οποίο δείχνει τον Μεγαλοπόδαρο να περπατάει μέσα στο δάσος και το οποίο αποτέλεσε αφορμή για να ασχοληθεί με την επιστημονική έρευνα για την ύπαρξη του Μεγαλοπόδαρου. Κατά τη γνώμη του, οι σωματικές αναλογίες του απεικονιζόμενου πλάσματος, δεν αντιστοιχούν σε κάποιον που θα μπορούσε να φορέσει ένα κουστούμι, με στόχο να παραπλανήσει και να δημιουργήσει ψευδή στοιχεία.

Ο Meldrum συνεχίζει την έρευνά του και τις προσπάθειες για να βρει στοιχεία που θα υποστηρίζουν τη θεωρία του.

Η επιστήμη έχει πολλές δυνατότητες, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα. Κάποια φαινόμενα, ακόμα και αν θεωρηθούν ότι ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, ή αποτελούν ενδείξεις της άγνοιας που έχουμε για ένα μεγάλο σύνολο πραγμάτων που θα μπορούσαν να εξηγηθούν με φυσικό τρόπο, επιδεικνύουν μια επίμονη τάση να παραμένουν ανεξήγητα. Ας δούμε τα πιο γνωστά από αυτά, παρακάτω.

10. Η σύνδεση σώματος και ψυχής

Οι βιολογικές επιστήμες μόλις αρχίζουν να καταλαβαίνουν τους τρόπους με τους οποίους ο νους επηρεάζει το σώμα. Το φαινόμενο placebo, για παράδειγμα, επιδεικνύει ότι οι άνθρωποι μπορούν πολλές φορές να προκαλέσουν μόνοι τους την εξασθένιση παθολογικών συμπτωμάτων εάν πιστεύουν ότι μια θεραπεία που δέχονται είναι αποτελεσματική, αν και δεν τους δίνεται καμιά θεραπεία αλλά νομίζουν ότι τη λαμβάνουν (placebo). Με τη χρήση διαδικασιών που η κατανόησή τους είναι πολύ φτωχή η ικανότητα του σώματος να θεραπεύσει τον εαυτό του είναι πολύ πιο εντυπωσιακή από οποιαδήποτε θεραπευτική προσπάθεια της σύγχρονης ιατρικής.

9. Ψυχικές δυνάμεις και ESP

Οι ψυχικές δυνάμεις και η εξωαισθητήρια αντίληψη (ESP Extra-sensory perception) συγκαταλέγονται στην παρουσίαση αυτή, αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, τουλάχιστον διότι η πεποίθηση ότι συμβαίνουν παρουσιάζει μια μεγάλου εύρους κοινή αποδοχή. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η διαίσθηση είναι ένα είδος ψυχικής δύναμης, ένας τρόπος για να υπάρχει πρόσβαση σε κρυφή ή ειδική γνώση σχετικά με τον κόσμο ή το μέλλον. Ερευνητές έχουν κάνει δοκιμασίες σε ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν ψυχικές δυνάμεις, αν και τα αποτελέσματα των δοκιμασιών που έχουν γίνει κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες επιστημονικές συνθήκες έχουν αποδειχθεί μέχρι στιγμής αρνητικά ή διφορούμενα. Κάποιοι έχουν ισχυριστεί ότι οι ψυχικές δυνάμεις δεν μπορούν να ελεγχθούν και να μετρηθούν ή για κάποιο λόγο ελαχιστοποιούνται στην παρουσία σκεπτικιστών ή επιστημόνων. Εάν αυτό είναι αλήθεια, η επιστήμη ίσως να μη μπορέσει ποτέ να αποδείξει ή να αποκλείσει την ύπαρξη των ψυχικών δυνάμεων.

8. Επιθανάτιες εμπειρίες και ζωή μετά το θάνατο

Άνθρωποι που κάποτε είχαν φτάσει κοντά στο θάνατο έχουν κάποιες φορές αναφέρει ποικίλες υπερφυσικές εμπειρίες (όπως το ότι βρίσκονται σε ένα τούνελ και πλησιάζουν σε μια αλλόκοσμη πηγή φωτός, ξανασυναντούν ανθρώπους τους αγαπημένους, έχουν μια αίσθηση απέραντης γαλήνης, κ.λπ.) κάτι που θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι υπάρχουμε μετά τον θάνατο. Ενώ τέτοιες εμπειρίες βιώνονται με μεγάλη ένταση και συχνότητα, κανείς δεν έχει γυρίσει με αποδείξεις ή με επαληθεύσιμες πληροφορίες σχετικά με το τι πραγματικά γίνεται μετά το θάνατό μας. Οι σκεπτικιστές προτείνουν ότι οι εμπειρίες αυτές εξηγούνται με φυσικό τρόπο και αποτελούν προβλεπόμενες ψευδαισθήσεις ενός εγκεφάλου που βρίσκεται σε συγκεκριμένη τραυματική κατάσταση, αλλά δεν υπάρχει ωστόσο τρόπος να γνωρίσουμε με βεβαιότητα τι είναι αυτό που προκαλεί τις επιθανάτιες εμπειρίες, ή αν είναι όντως οράματα της 'άλλης πλευράς'.

7. UFO (ATIA)

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι φαινόμενα θέασης ΑΤΙΑ (Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα) υπάρχουν. Πολλοί άνθρωποι βλέπουμε πράγματα στον ουρανό που δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε, τα οποία κυμαίνονται από αεροσκάφη μέχρι μετέωρα. Το εάν αυτά τα αντικείμενα ή τα φώτα είναι ή δεν είναι εξωγήινα σκάφη, αποτελεί τελείως διαφορετικό θέμα. Δεδομένων των αφάνταστων αποστάσεων και προσπαθειών που εμπλέκονται για να διανυθούν διαπλανητικές, διαστρικές και ακόμα διαγαλαξιακές αποστάσεις, ένα τέτοιο σενάριο φαίνεται εκ πρώτης όψεως κάπως απίθανο. Παρολαυτά, ενώ οι προσεκτικές έρευνες έχουν αποκαλύψει γνωστές αιτίες για τις περισσότερες περιπτώσεις θεάσεων, κάποιες περιπτώσεις ΑΤΙΑ θα παραμείνουν πιθανότατα ανεξήγητες.

6. Ντεζαβού (Deja vu)

Το Deja vu είναι μια γαλλική φράση που σημαίνει 'το έχω ξαναδεί' και αναφέρεται στο ευδιάκριτο, αινιγματικό και μυστηριώδες αίσθημα ότι έχουμε ξαναζήσει ένα συγκεκριμένο σύνολο περιστάσεων στο παρελθόν. Μια γυναίκα μπορεί να μπαίνει σε ένα κτίριο σε μια ξένη χώρα που δεν είχε ποτέ πριν επισκεφτεί και να νιώθει ότι το όλο σκηνικό της είναι παράξενα και αναμφισβήτητα γνώριμο. Κάποιοι αποδίδουν το deja vu σε ψυχικές εμπειρίες ή σε αυθόρμητες εκλάμψεις από προηγούμενες ζωές. Όπως και με τη διαίσθηση, η έρευνα στην ανθρώπινη ψυχολογία μπορεί να προσφέρει πιο φυσιολογικές ερμηνείες, αλλά σε τελευταία ανάλυση η αιτία και η φύση του ίδιου του φαινομένου παραμένει ένα μυστήριο.

5. Φαντάσματα

Από το έργο του Shakespeare 'Μάκβεθ' μέχρι τα τηλεοπτικά σόου με τα μέντιουμ, τα πνεύματα των νεκρών κάνουν εδώ και πολλά χρόνια την εμφάνισή τους στον πολιτισμό μας και στις λαϊκές παραδόσεις. Πολλοί άνθρωποι έχουν αναφέρει ότι είδαν παρουσίες από σκιώδεις αγνώστους ή από εκλιπόντες αγαπημένους τους. Αν και μια οριστική απόδειξη για την ύπαρξη των φαντασμάτων παραμένει άπιαστη, ειλικρινείς αυτόπτες μάρτυρες συνεχίζουν να αναφέρουν θεάσεις, φωτογραφήσεις ή ακόμα και επικοινωνίες με φαντάσματα. Οι ερευνητές φαντασμάτων ελπίζουν ότι κάποια μέρα θα αποδειχθεί ότι οι πεθαμένοι μπορούν να έρθουν σε επαφή με τους ζωντανούς, παρέχοντας μια τελική απάντηση στο μυστήριο.

4. Μυστηριώδεις εξαφανίσεις

Οι άνθρωποι εξαφανίζονται για ποικίλους λόγους. Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν σε εθελούσιες φυγές, κάποιες σε εμπλοκή σε ατυχήματα, κάποιοι έχουν πέσει θύματα απαγωγής ή δολοφονίας, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις οι εξαφανισμένοι τελικά, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, βρίσκονται. Αυτό δε συμβαίνει με τις πραγματικά μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Από το πλήρωμα του Marie Celeste μέχρι τον Jimmy Hoffa, την Amelia Earhart και την Natalee Holloway, κάποιοι άνθρωποι φαίνεται ότι έχουν εξαφανιστεί χωρίς να έχουν αφήσει απολύτως κανένα ίχνος. Όταν βρίσκονται άνθρωποι που θεωρείται ότι εξαφανίστηκαν, αυτό γίνεται πάντα μέσα από αστυνομικές έρευνες, μαρτυρίες ή ακόμα και από τύχη, όχι όμως από 'ψυχικούς ντετέκτιβ'. Αλλά όταν λείπουν στοιχεία και τα ίχνη έχουν χαθεί, ακόμα και η αστυνομία ή η επιστήμη, δεν μπορούν πάντα να λύσουν το μυστήριο.

3. Διαίσθηση

Όπως και να το αποκαλέσει κανείς, προαίσθημα, 'έκτη αίσθηση', ή οτιδήποτε άλλο, όλοι έχουμε βιώσει τη διαίσθηση κάποια στιγμή στη ζωή μας. Βέβαια, τα προαισθήματα συχνά προκύπτουν λανθασμένα (πόσες φορές κατά τη διάρκεια αναταράξεων στο αεροπλάνο, ήμασταν σίγουροι ότι το αεροπλάνο θα πέσει;), αλλά πολλές φορές επίσης επιβεβαιώνονται. Οι ψυχολόγοι σημειώνουν ότι οι άνθρωποι υποσυνείδητα λαμβάνουμε πληροφορίες από τον κόσμο που μας περιβάλλει, οδηγώντας μας στο να νιώθουμε ή ακόμα και να γνωρίζουμε πράγματα, χωρίς να ξέρουμε πως και γιατί τα ξέρουμε. Αλλά οι περιπτώσεις των διαισθήσεων είναι δύσκολο να αποδειχθούν ή να μελετηθούν και οι ψυχολόγοι μπορούν να δώσουν μόνο μερική απάντηση στο ζήτημα.

2. Ο Μεγαλοπόδαρος

Για δεκαετίες, μεγάλα, μαλλιαρά και ανθρωπόμορφα πλάσματα που αποκαλούνται 'Μεγαλοπόδαρος' έχουν κατά καιρούς αναφερθεί από αυτόπτες μάρτυρες στην Αμερική. Παρόλες τις εκατοντάδες αναφορές, ποτέ δεν έχει βρεθεί ούτε ένα σώμα από το πλάσμα αυτό. Κανένα δεν έχει ποτέ σκοτωθεί από κάποιον κυνηγό, δεν έχει χτυπηθεί από κάποιο διερχόμενο αμάξι, ή ακόμα δεν έχει βρεθεί νεκρό από φυσικά αίτια. Στην απουσία ισχυρών στοιχείων όπως δόντια ή οστά, η υπόθεση στηρίζεται στις μαρτυρίες όσων τα έχουν δει και σε αμφιλεγόμενες φωτογραφίες και βίντεο. Εφόσον είναι λογικά αδύνατο να αποδειχθεί καθολικά η άρνηση μιας υπόθεσης (πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να βρεθεί το στοιχείο που την επιβεβαιώνει), η επιστήμη δε θα μπορέσει να αποδείξει ότι πλάσματα σαν τον Μεγαλοπόδαρο και το Τέρας του Λοχ Νες δεν υπάρχουν.

1. Ο βόμβος του Taos

Κάποιοι κάτοικοι και επισκέπτες της μικρής πόλης Taos του Νέου Μεξικό για πολλά χρόνια αναφέρουν πως ενοχλούνται και προβληματίζονται από έναν μυστηριώδη και αμυδρό βόμβο χαμηλής συχνότητας στον αέρα της ερήμου. Για περίεργο λόγο, μόνο περίπου το δύο τις εκατό των κατοίκων του Taos αναφέρουν ότι ακούν τον ήχο αυτό. Κάποιοι πιστεύουν ότι αποτελεί απλά ένα ασυνήθιστο ακουστικό φαινόμενο, άλλοι υποψιάζονται μαζική υστερία ή ακόμα εμπλέκουν απειλητικές συνομωσιολογικές ιστορίες. Είτε είναι όντως κάποιος υπαρκτός βόμβος, είτε αποτελεί κάποιο ψυχολογικό, φυσικό ή υπερφυσικό φαινόμενο, κανένας μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει την προέλευσή του.

Δύο σύνδεσμοι όπου υπάρχουν καταγεγραμμένα δείγματα αυτού του βόμβου είναι οι παρακάτω:

Βόμβος Taos - 1

Βόμβος Taos - 2

Ο ισχυρισμός ότι κάποιος έχει το χάρισμα να επικοινωνεί με τον αόρατο κόσμο, είτε διαβάζοντας τη σκέψη χωρίς να υπάρχει κάποια φυσική εξήγηση για την δυνατότητα αυτή, είτε ακόμα περισσότερο ανταλλάσσοντας μηνύματα με ανθρώπους που έχουν πεθάνει ή με ασώματες οντότητες, αποτελεί ένα αντικείμενο που συγκεντρώνει τόσο το ενδιαφέρον όσο και την αμφισβήτηση. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου άνθρωποι που έβλεπαν την υπόθεση με έντονα σκεπτικιστική σκοπιά, συνέλαβαν τον εαυτό τους να παρατηρεί άφωνος την παρουσίαση προσωπικών τους πληροφοριών ή ακόμα και ενδόμυχών τους σκέψεων από κάποιον άνθρωπο, που χωρίς να έχει τη δυνατότητα να πάρει αυτές τις πληροφορίες με φυσικό τρόπο, τις ξεδίπλωσε μπροστά στα έκπληκτά τους μάτια, κάνοντάς τους να αποσύρουν ξαφνιασμένοι, κάθε σκεπτικισμό που έδειχναν. Όπως και με τον Dr. Watson, στις γνωστές περιπέτειες του Sherlock Holmes, απομένει συχνά μια αναπάντητη ερώτηση: ‘Μα πως είναι δυνατό να το ξέρει αυτό’;

Το άγνωστο είναι κάτι που φοβίζει τον άνθρωπο, αλλά προκαλεί συγχρόνως και τον θαυμασμό του. Ο θάνατος κάποιου προσώπου τον τοποθετεί αυτομάτως στη σφαίρα του Αγνώστου για κάθε άλλον ζωντανό που απομένει χωρίς πλέον να μπορεί να έχει κάποια επαφή μαζί του. Όμως, κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι μπορούν να επικοινωνούν με τους πεθαμένους. Λαμβάνουν μηνύματα από αυτούς και τα μεταδίδουν στα προσφιλή τους πρόσωπα, προκαλώντας τη συγκίνηση των ίδιων, αλλά και πολυπληθών ακροατηρίων. Έχουν πράγματι αυτή τη δυνατότητα, ή πίσω από την επικοινωνία αυτή κρύβονται κάποιες πολύ λογικές, και ενίοτε όχι και τόσο τίμιες, εξηγήσεις;

Ο βασικός ισχυρισμός των ανθρώπων που παρουσιάζονται ως διάμεσα ή ψυχικοί είναι ότι έχουν κάποιου είδους χάρισμα, που τους επιτρέπει να ανταλλάσσουν μηνύματα διαπερνώντας τα σύνορα του φυσικού κόσμου που είναι αντιληπτός με τις γνωστές μας ανθρώπινες αισθήσεις. Η ιδιότητα της διαμεσότητας χαρακτηρίζει τους ανθρώπους αυτούς που έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με πνεύματα πεθαμένων, ασώματες οντότητες, αγγέλους και πνεύματα της φύσης. Μέσα από οράματα, ήχους που δεν είναι ακουστοί παρά μόνο στο διάμεσο ή και πιο αφηρημένες αισθήσεις, το διάμεσο αποτελεί έναν μεσολαβητή. Κάποιες φορές το διάμεσο καταβάλλεται από κάποιο πνεύμα, το οποίο χρησιμοποιεί το σώμα του διαμέσου για να επικοινωνήσει με τον φυσικό κόσμο.

Εφόσον είναι προφανές πως δεν μπορούν να ελεγχθούν οι προαναφερόμενοι ισχυρισμοί με κάποιον αντικειμενικό τρόπο, η επιτυχία πολλών από τους ανθρώπους που ασκούν αυτήν την τεχνική στηρίζεται κυρίως στην αξιοπιστία των πληροφοριών που μεταφέρουν. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι μεταφερόμενες πληροφορίες αντιστοιχούν σε πραγματικά γεγονότα, αλλά θα πρέπει πρώτα να ερευνηθεί, εάν πραγματικά το σύνολο των πληροφοριών αυτών προέρχεται από κάποιο αόρατο πεδίο και ότι δεν υπάρχει κάποια λογική εξήγηση που κρύβεται πίσω από το φαινόμενο. Για πολλές από τις περιπτώσεις ανθρώπων που λειτουργούσαν ως διάμεσα αποδείχτηκε εκ των υστέρων πως επρόκειτο για απάτη, αν και υπάρχουν επίσης περιπτώσεις που επιμένουν έναντι κάθε επισταμένου σκεπτικιστικού ελέγχου.

Το βασικότερο επιχείρημα που αμφισβητεί το φαινόμενο της άντλησης πληροφοριών μέσω επικοινωνίας με τον αόρατο κόσμο, βασίζεται στις εκπληκτικές δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού. Σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, είναι αρκετά εύκολο για κάποιον που ξέρει να χρησιμοποιεί καλά το μυαλό του, να αντλήσει βασικές πληροφορίες από κάποιον άλλο άνθρωπο και συνδυάζοντάς τις μεταξύ τους αλλά και με παρατηρήσεις επί της συμπεριφοράς του να διατυπώσει συμπεράσματα που μοιάζουν πως έχουν ανεξήγητη προέλευση, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν. Κλασικό παράδειγμα της δυνατότητας αυτής είναι ο Sherlock Holmes, του οποίου τα γεμάτα ευρηματικότητα συμπεράσματα κατάφερναν κάθε φορά να καταπλήξουν τον Dr Watson, ο οποίος μετά από την εξήγηση της συλλογιστικής διαδικασίας που ακολούθησε ο ντετέκτιβ για να καταλήξει σ' αυτά, μουρμούριζε πως η όλη συλλογιστική ήταν απλούστατη.

S.H.: Λοιπόν Γουάτσον... Δε σκοπεύεις να επενδύσεις στις 'Ασφάλειες Ν. Αφρικής'.

Dr.W.: Που στο καλό το ξέρεις αυτό;

S.H.: Ομολόγησε ότι ξαφνιάστηκες...

Dr.W.: Σαφώς!

S.H.: Στοιχηματίζω ωστόσο, πως σε λίγο θα μου πεις πως ήταν απλούστατο.

Dr.W.: Αποκλείεται!

S.H.: Δεν είναι δύσκολο να οικοδομήσεις μια σειρά από συμπεράσματα, που το καθένα βασίζεται στο προηγούμενο και που κάθε ένα από αυτά είναι πολύ απλό. Αφού το κάνεις αυτό, αν πετάξεις τα ενδιάμεσα συμπεράσματα και παρουσιάσεις στο κοινό μόνο το αρχικό σημείο και το τελευταίο συμπέρασμα, μπορείς να προκαλέσεις ένα εκπληκτικό, αν και επιφανειακά εντυπωσιακό, αποτέλεσμα.
Επιθεωρώντας το τμήμα που βρίσκεται μεταξύ του δείκτη και του αντίχειρά σου μπορώ να καταλάβω ότι αποφάσισες να μην επενδύσεις το μικρό σου κεφάλαιο σε χρυσό.

Dr.W.: Δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει αυτό!

S.H.: Το πιθανότερο είναι να μην μπορείς να βρεις κάποια σχέση. Μπορώ όμως να σου πω τι σχέση έχουν. Ορίστε λοιπόν οι κρίκοι που λείπουν από μια πολύ απλή αλυσίδα:
Είχες κιμωλία μεταξύ δείκτη και αντίχειρα όταν ήρθες από τη λέσχη χθες το βράδυ. Βάζεις κιμωλία όταν παίζεις μπιλιάρδο. Μπιλιάρδο παίζεις μόνο με τον Θάρστον. Μου είχες πει ότι πριν από ένα μήνα ο Θάρστον θα επένδυε στις 'Ασφάλειες Ν. Αφρικής', μα είχε περιθώριο ένα μήνα και ήθελε να βάλετε τα χρήματα μαζί. Οι επιταγές σου είναι στο συρτάρι μου και δε μου ζήτησες το κλειδί.
Άρα, δε σκοπεύεις να επενδύσεις τα λεφτά σου εκεί.

Dr.W.: 'Ηταν απλούστατο!

Είναι γνωστό ότι ο φανταστικός ήρωας του Arthur Conan Doyle που χαρακτηριζόταν από ένα ιδιαίτερα κοφτερό μυαλό, εκτός από παρατηρητικός, ήταν και αλάνθαστος χρήστης του συμπερασματικού λογισμού. Δήλωνε πως "από μια σταγόνα νερού, ένας καλός χρήστης της λογικής θα μπορούσε να συμπεράνει την ύπαρξη του Ατλαντικού Ωκεανού ή του Νιαγάρα χωρίς να τους έχει δει ποτέ, ή να έχει ακούσει ποτέ τίποτε γι' αυτούς". Παραλείποντας τα ενδιάμεσα συλλογιστικά βήματα που τον οδήγησαν σε κάποιο συμπέρασμα, έδινε την εντύπωση ενός ανθρώπου με υπερφυσικές δυνάμεις, αν και ο ίδιος ως λάτρης της λογικής σκέψης και της ανθρώπινης νοητικής δυναμικής, έσπευδε να διαψεύσει τέτοιες υποψίες αναλύοντας στον Dr. Watson στη λήξη κάθε υπόθεσης την ακολουθία των συλλογιστικών βημάτων που τον οδήγησαν στα φαινομενικά ανεξήγητα, πλην όμως εύστοχα, συμπεράσματά του.

Στενά συσχετιζόμενο με την περίπτωση του 'χολμεσιανού συμπερασμού' (holmesian deduction) είναι και ένα ακόμη επιχείρημα που επικαλείται μια τεχνική που ονομάζεται 'cold reading' (ψυχρή ανάγνωση). Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται συχνά από άτομα που ισχυρίζονται ότι προλέγουν τη μοίρα ενός ανθρώπου, επικοινωνούν με νεκρούς του συγγενείς, ή μπορούν να μαντέψουν προσωπικές του πληροφορίες με υπερφυσικούς τρόπους, π.χ. επικοινωνώντας με κάποιες οντότητες, διαβάζοντας γυάλινες σφαίρες, κάρτες ταρώ, αστρολογικούς χάρτες, κ.λπ.. Κάποιος που ξέρει να χειρίζεται καλά αυτήν την τεχνική είναι σε θέση να αποκομίσει και να παρουσιάσει γρήγορα έναν μεγάλο όγκο πληροφοριών σχετικά με έναν άνθρωπο χωρίς να έχει καμιά πρότερη γνώση γι' αυτόν. Αναλύοντας τη γλώσσα του σώματος, τα ρούχα, την κόμμωση, το φύλο και τις φαινόμενες σεξουαλικές προτιμήσεις, την εθνικότητα, τη φυλή, τη μόρφωση, τον τρόπο ομιλίας, είναι δυνατόν να εξαχθούν πιθανές υποθέσεις που με την κατά κανόνα μη συνειδητοποιημένη ενίσχυση του ατόμου που έρχεται σε επαφή με τον ψυχικό μπορούν να οδηγήσουν τον τελευταίο σε εξαγωγή συμπερασμάτων, ακριβείς αναλύσεις και αποκαλύψεις πληροφοριών, που αφήνουν άφωνο τον αποδέκτη.

Στην περίπτωση που ένα σύνολο ανθρώπων βρίσκεται σε μία ομαδική επίδειξη των ικανοτήτων ενός ψυχικού που χρησιμοποιεί την τεχνική του cold reading κάποια στοιχεία που φαινομενικά δεν έχουν μεγάλη σημασία και περνούν απαρατήρητα, είναι αρκετά για να διαμορφώσουν μια θετική γνώμη του κοινού. Ο Ray Hyman, επίτιμος καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Όρεγκον και γνωστός επικριτής των περιπτώσεων εξαπάτησης με την επίκληση παραψυχολογικών δυνάμεων, προτείνει ένα πλήθος σημείων που οδηγούν έναν επίδοξο χρήστη της τεχνικής του cold reading στην επιτυχία της προσπάθειάς του να πείσει το κοινό ότι κατέχει υπερφυσικές δυνάμεις. Τέτοια σημεία είναι η αυτοπεποίθηση του ατόμου που παρουσιάζεται στο κοινό ως ψυχικός, η εξασφάλιση της συνεργασίας του ακροατηρίου θέτοντάς την συχνά ως όρο για τη συμμετοχή των αόρατων συμμάχων του μάντη στην διαδικασία της επαφής με το αόρατο, η εστίαση στις επιτυχίες και η γρήγορη προσπέλαση των άστοχων και ανακριβών πληροφοριών, η θετική ενίσχυση του κοινού εκφράζοντας πράγματα που θέλουν ή περιμένουν να ακούσουν, η δραματοποίηση, η προσποίηση ότι ο ψυχικός γνωρίζει πολύ περισσότερα από όσα του επιτρέπουν οι 'οντότητες' ή που θεωρεί ο ίδιος ότι μπορεί να αποκαλύψει στο κοινό, κ.α..

Ένας τέτοιος, σπεσιαλίστας του είδους, που δε διστάζει να ομολογήσει αλλά και να προβάλλει δημόσια ότι οι 'μαγικές' του τεχνικές δεν είναι τίποτε άλλο παρά κόλπα που δημιουργεί ένας πολύ καλά γυμνασμένος νους, είναι ο βρετανός Derren Brown. Καταπλήσσοντας το κοινό του με μια ευρεία γκάμα μαγικών κόλπων, που περιλαμβάνουν το διάβασμα της σκέψης, την υποβολή, την επίκληση των πνευμάτων από νεκρά πρόσωπα, την αποκάλυψη ακριβέστατων πληροφοριών από ανθρώπους που δεν ξέρει τίποτε γι΄ αυτούς και πολλά άλλα, αποκαλύπτει ότι τα καταφέρνει όλα αυτά χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό ταχυδακτυλουργίας, πειθούς, ψυχολογίας, παραπλάνησης και θεατρινισμού. Χρησιμοποιώντας αυτές του τις ικανότητες εμφανίζεται ως ικανός να προβλέψει και να επηρεάσει τη σκέψη ανθρώπων με επιδέξιες υποβολές, χειριζόμενος τις διαδικασίες εξαγωγής συμπερασμάτων και διαβάζοντας τα υποκείμενα φυσικά σημεία της γλώσσας του σώματος για να διερευνήσει τι σκέφτεται ο αποδέκτης των τεχνικών του.

Εντυπωσιακή είναι η περίπτωση όπου εκτελεί το παρακάτω πείραμα: σε 5 νέους ανθρώπους ζητάει να σχεδιάσουν το περίγραμμα του χεριού τους και μαζί με ένα μικρό προσωπικό τους αντικείμενο που δεν είναι γνωστό σ' αυτόν, τους ζητάει να τα εσωκλείσουν σε έναν φάκελο ο καθένας. Κάθε φάκελος έχει απ' έξω έναν αριθμό από το 1 έως το 5 και κάθε άτομο γνωρίζει τον αριθμό του φακέλου του, όχι όμως και ο Brown. Στη συνέχεια και αφού ανακατεύονται οι φάκελοι, ο Brown αποσύρεται για κάποιο χρονικό διάστημα λέγοντάς τους ότι θα διαλογιστεί επάνω στα αντικείμενα που περιέχονται στους φακέλους και θα γράψει μια περιγραφή για τη ζωή καθενός από τα άτομα αυτά. Πράγματι, μετά από λίγη ώρα οι φάκελοι επιστρέφουν, οι νέοι τους ανοίγουν και διαβάζοντας τα κείμενα μένουν άναυδοι. Ο Derren Brown έχει πέσει μέσα με μεγάλη ακρίβεια, σε ποσοστά που υπερβαίνουν το 80% και κάποιες φορές ακόμα και το 90%. Αναφέρει ακριβέστατες λεπτομέρειες από τη ζωή τους, ακόμα και γεγονότα που τους είχαν συμβεί σε πολύ μικρή ηλικία. Στη συνέχεια, ο γνωστός επαγγελματίας 'μάγος' τους ζητά να ανταλλάξουν μεταξύ τους τα κείμενα. Προς μεγάλη τους έκπληξη διαπιστώνουν πως όλα τα κείμενα είναι ολόιδια μεταξύ τους, ενώ ο ίδιος ο Brown αποκαλύπτει ότι τα είχε γράψει πριν από μερικούς μήνες.

Μαγεία; Επαφή με τον αόρατο κόσμο; Ή απλά μια ανθρώπινη λογική που ξέρει πολύ καλά να διαβάζει τα στερεότυπα που ισχύουν για κάθε άνθρωπο; Ένας καλός γνώστης στατιστικών και δημοσκοπήσεων θα μπορούσε να 'σερβίρει' το αυτονόητο σαν κάποια εξαιρετική υπερφυσική ικανότητα. Ο Derren Brown όμως δεν εξαπατά το κοινό του, αυτό άλλωστε αποτελεί και έναν κανόνα για τη συμμετοχή ενός επαγγελματία στον κύκλο των magicians. Απλά, είναι πολύ καλός στη δουλειά του, ίσως ακόμα πολύ καλύτερος από διάφορους επίδοξους ψυχικούς που κερδίζουν δημόσια αναγνώριση στοχεύοντας σε γενικότητες και στη συναισθηματική ένταση στην οποία βρίσκονται άνθρωποι που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον πόνο του χαμού ενός προσφιλούς τους ατόμου.

Ένας άλλος τρόπος για να επιτευχθεί μια αύρα ευπιστίας γύρω από έναν άνθρωπο που ισχυρίζεται ψευδώς ότι έχει επαφή με τα αόρατα πεδία είναι η περίπτωση του 'hot reading' (θερμή ανάγνωση). Στην περίπτωση αυτή ο αναφερόμενος ως ψυχικός έχει λάβει πρότερη γνώση για πράγματα που σκοπεύει να πει, προσποιείται όμως ότι δε γνωρίζει τίποτε. Αυτό μπορεί εύκολα να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, όπως με την επίσκεψη κάποιου συνεργάτη του στην κατοικία του ατόμου που θα είναι στη συνέχεια αποδέκτης της επίδειξης των υπερφυσικών ικανοτήτων του ψυχικού. Αν για παράδειγμα ο συνεργάτης έχει παρατηρήσει ότι ο άνθρωπος αυτός διατηρεί στο σπίτι του διάφορες μινιατούρες από κουκουβάγιες, ο ψυχικός στη συνέχεια θα ξεκινήσει μια δήλωση λέγοντας, "νιώθω ότι σας αρέσουν τα πουλιά, ιδιαίτερα τα νυχτόβια πουλιά". Ο αποδέκτης θα εντυπωσιαστεί από τη δήλωση και θα την επιβεβαιώσει με ενθουσιασμό, νομιμοποιώντας τον ψυχικό και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία του.

Έτσι, με έναν καλό συνδυασμό των δύο παραπάνω τεχνικών, του cold και του hot reading, παράλληλα με μια φήμη που ενισχύεται από δημόσιες εμφανίσεις και έχοντας δυστυχώς πολύ συχνά ως δεδομένη την ευπιστία των ανθρώπων που πονάνε και αναζητούν κάθε είδους παρηγοριά, δε χρειάζεται να είναι κανείς Sherlock Holmes για να αγγίξει την επιτυχία στον τομέα αυτό. Άλλωστε, το να είναι κανείς Sherlock Holmes ή Derren Brown δεν είναι το ίδιο εύκολο όσο το να κερδίζει τις εντυπώσεις με γενικότητες και ακόμα περισσότερο, η αποκάλυψη του τρόπου μέσω του οποίου το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να λειτουργήσει με τρόπο που φαίνεται ως υπερφυσικός, είναι μια δράση που στοχεύει στην αύξηση της κριτικής ικανότητας των ανθρώπων.

Η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης τα τελευταία 30 χρόνια τρέχει με ιλιγγιώδη ρυθμό και τα θαύματα του χθες είναι τυπικές διαδικασίες του σήμερα. Έτσι έχει αποδειχθεί με τις μεταμοσχεύσεις καρδιάς που έχουν γίνει σχεδόν εργασία ρουτίνας στα διάφορα νοσοκομεία του κόσμου. Ωστόσο, κάθε τόσο προκύπτει κάποια ιστορία που μας καθηλώνει και μας αναγκάζει να παρατηρήσουμε πως δεν πρόκειται για κάτι το τόσο συνηθισμένο σε ορισμένες περίπλοκες επεμβάσεις. Ο λόγος γίνεται για την προτεινόμενη υπόθεση ότι οι ασθενείς δε θα μπορούσαν να πάρουν μόνο τα όργανα από τους δότες, αλλά ακόμα και αναμνήσεις ή την ίδια την ‘ψυχή’ του δότη και αυτό αποτελεί σίγουρα μια πολύ περίεργη πρόταση.

Η αλλόκοτη αυτή πιθανότητα προέκυψε από την ανεξήγητη περίπτωση του Sonny Graham ενός κατά τα φαινόμενα ευτυχισμένου παντρεμένου 69χρονου που ζει στην Πολιτεία της Georgia. Αυτοπυροβολήθηκε χωρίς προειδοποίηση, χωρίς να έχει δείξει ποτέ στο παρελθόν κάποιο σημάδι στεναχώριας ή κατάθλιψης. Οι φίλοι του περιέγραψαν το γεγονός σαν μια δράση πάθους, αλλά χωρίς αιτία.

Η υπόθεση θα παρέμενε απλά μια απομονωμένη περίπτωση τραγωδίας εάν δεν συνέπιπτε το γεγονός, ότι ο Sonny είχε δεχτεί μέσω μεταμόσχευσης την καρδιά από έναν άντρα, ο οποίος είχε επίσης αυτοπυροβοληθεί κάτω από απαράλλαχτες συνθήκες. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίεργα από το γεγονός, ότι λίγο μετά την μεταμόσχευση ο Sonny συνάντησε τη γυναίκα του δότη και την ερωτεύτηκε ακαριαία.

"Όταν την πρωτογνώρισα," είπε ο Sonny σε μια τοπική εφημερίδα, "απλά έμεινα να την κοιτώ προσηλωμένος. Ένιωσα σα να τη γνώριζα από χρόνια. Δεν μπορούσα να σηκώσω τα μάτια μου από πάνω της."

Μίλησε για μια βαθιά και έντονη αγάπη για εκείνη. Ήταν στιγμιαίο και γεμάτο πάθος. Το είδος αυτό του έρωτα που ξεχειλίζει από πάθος και σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο του νου και να εγκαταλείπεις κάθε λογική. Πολύ σύντομα παντρεύτηκαν.

Η τραγωδία του Sonny Graham θα μείνει στην ιστορία χωρίς αμφιβολία, ως μια φοβερή σύμπτωση. Άλλωστε δεν υπάρχει κάποια υπόνοια ότι οι αναμνήσεις ή ακόμα και ο ίδιος ο χαρακτήρας του δότη, θα μπορούσε να μεταμοσχευτεί μαζί με την καρδιά. Ουσιαστικά κάθε γιατρός ή επιστήμονας θα έλεγε ότι η καρδιά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αντλία. Ο θρόνος του νου, η συνείδησή μας, η ίδια η ψυχή μας εάν κάτι τέτοιο υπάρχει εντοπίζεται στον εγκέφαλο. Ο μοναδικός έλεγχος της καρδιάς στο νου μας αφορά στο εάν στέλνει αίμα στον εγκέφαλό μας. Από τότε που ο William Harvey αποκάλυψε τα μυστήρια της καρδιάς και της κυκλοφορίας του αίματος, αιώνες πριν, το παραπάνω γεγονός ισχύει άνευ αμφιβολίας.

Ή τουλάχιστον, σχεδόν χωρίς αμφιβολία.

Κάποιοι τολμηροί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι οι αναμνήσεις και ο χαρακτήρας μας δεν κωδικοποιούνται μόνο μέσα στους εγκεφαλικούς νευρώνες αλλά σε ολόκληρο το σώμα μας. Η συνείδηση, καθώς ισχυρίζονται, δημιουργείται από κάθε ζωντανό κύτταρο του σώματος τα οποία δρουν σε συμφωνία μεταξύ τους. Υποστηρίζουν ότι οι καρδιά μας, το συκώτι αλλά και κάθε ένα όργανο του σώματος φυλάσσει τις αναμνήσεις μας, οδηγεί τα συναισθήματά μας και μας εμποτίζει με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μας. Ολόκληρο το σώμα είναι ο θρόνος της ψυχής και όχι μόνο ο εγκέφαλος. Και εάν κάποιο από τα όργανα αυτά θα πρέπει να μεταμοσχευτεί σε άλλο άτομο, τμήμα των αναμνήσεων ίσως ακόμα και στοιχεία της ψυχής πιθανόν να μεταμοσχεύονται μαζί με αυτό.

Υπάρχουν για την ώρα περισσότερες από 70 τεκμηριωμένες περιπτώσεις παρόμοιες με αυτή του Sonny, όπου ασθενείς που τους δόθηκαν όργανα έλαβαν μαζί με αυτά στοιχεία της προσωπικότητας του δότη του οργάνου. Ο καθηγητής Gary Schwartz και οι συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο της Arizona έχουν τεκμηριώσει πολυάριθμες, κατά τα φαινόμενα ανεξήγητες εμπειρίες, που μοιάζουν με αυτή του Sonny. Και κάθε μία τέτοια περίπτωση αποτελεί μια ευθεία πρόκληση στο ιατρικό κατεστημένο.

Σε μια περίφημη υπόθεση που αποκαλύφθηκε από την ομάδα του καθηγητή Schwartz, ένα 18χρονο αγόρι που έγραφε ποιήματα, έπαιζε μουσική και συνέθετε τραγούδια σκοτώθηκε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, οι γονείς του βρέθηκαν μπροστά από μια κασέτα ενός τραγουδιού που είχε γράψει και που είχε τίτλο 'Danny, Η Καρδιά μου Είναι Δική Σου'. Στους στίχους του τραγουδιού το αγόρι έλεγε πως ένιωθε τον θάνατο μοιραία να τον πλησιάζει και πως ήταν η μοίρα του να δοθεί η καρδιά του. Μετά το θάνατό του η καρδιά του μεταμοσχεύτηκε σε ένα 18χρονο κορίτσι που την έλεγαν Danielle.

Όταν οι γονείς συνάντησαν τη Danielle της έπαιξαν λίγη από τη μουσική που είχε γράψει ο γιος τους και εκείνη, παρόλο που δεν είχε ακούσει το τραγούδι ποτέ πριν στη ζωή της, ήξερε τα λόγια και μπορούσε να συμπληρώσει τους στίχους.

Ο καθηγητής Schwartz ερεύνησε επίσης την περίπτωση μιας 29χρονης που ήταν λεσβία και εθισμένη στην τροφή από fast-food, η οποία πήρε την καρδιά μιας 19χρονης χορτοφάγου που περιγραφόταν ως 'νυμφομανής'. Μετά τη μεταμόσχευση είπε στους φίλους της ότι σιχαινόταν πλέον το κρέας και πως δεν έβρισκε πλέον τις γυναίκες ελκυστικές. Λίγο καιρό μετά τη μεταμόσχευση παντρεύτηκε έναν άντρα.

Τα συμβάντα αυτά που σχετίζονται με μεταμοσχεύσεις δεν περιορίζονται μόνο σε καρδιές. Και τα νεφρά φαίνεται ότι φέρουν κάποια από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που τα είχαν αρχικά. Ας πάρουμε την περίπτωση της Lynda Gammons από το Weston του Lincolnshire, η οποία έδωσε το ένα από τα νεφρά της στον άντρα της, Ian. Από τότε που έγινε η εγχείρηση ο Ian πιστεύει πως πήρε κάποια στοιχεία από την προσωπικότητα της γυναίκας του. Ανέπτυξε μια αγάπη για την κατασκευή γλυκών, τα ψώνια, το καθάρισμα και την κηπουρική. Πριν από τη μεταμόσχευση απεχθανόταν κάθε είδος οικιακής εργασίας. Υιοθέτησε επίσης και έναν σκύλο, αν και πριν από την εγχείρηση είχε αδυναμία στις γάτες ενώ η γυναίκα του προτιμούσε τους σκύλους.

Είναι εύκολο να απορρίψει κανείς τέτοιες περιπτώσεις ως αερολογίες. Αλλά οι κινεζικές αρχές τις παίρνουν στα σοβαρά. Πρόσφατα ενδιαφέρθηκαν για τις ιδέες του καθηγητή Schwartz και ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα για να ελέγχουν τους ασθενείς που έχουν υποστεί μεταμοσχεύσεις. (Δεδομένου ότι πολλά 'δωρισμένα' όργανα στην Κίνα προέρχονται από εκτελεσμένους πολιτικούς κρατούμενους, κάποιος κυνικός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ανησυχούν για κάποια 'επιδημική' πολιτική ανταρσία που μπορεί να διαδοθεί μέσα από δωρισμένα όργανα. Ωστόσο οι παραδόσεις των Κινέζων πριν από τον Κομμουνισμό, αλλά ακόμα και σήμερα, περιλαμβάνουν δοξασίες που σχετίζονται με το ότι η ψυχή και η συνείδηση συνδέονται και με την βιολογική υπόσταση του ανθρώπου).

Πολλοί επιστήμονες θα ισχυριστούν βέβαια, ότι δεκάδες χιλιάδων όργανα έχουν μεταμοσχευτεί ανά τον κόσμο και έτσι είναι αναμενόμενες μερικές περίεργες περιπτώσεις όπως αυτές που έχουν αναφερθεί. Δεν αποτελεί εξάλλου έκπληξη το γεγονός, πως μετά από μία μεγάλη και σημαντική για τη ζωή του ανθρώπου επέμβαση, όπως μια μεταμόσχευση καρδιάς, ο ασθενής είναι πιθανό να αλλάξει κάποια σημεία του χαρακτήρα του. Ποιος θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος όταν έχει κοιτάξει το θάνατο με τα ίδια του τα μάτια;

Τα ισχυρότατα φάρμακα που χρειάζονται για να γίνουν οι διαδικασίες της μεταμόσχευσης μπορούν επίσης να προκαλέσουν σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά. Εάν τα βάλουμε όλα αυτά μαζί δεν είναι καθόλου άξιο απορίας που κάποιοι ασθενείς αφήνουν το νοσοκομείο με μια εντελώς αλλαγμένη οπτική ζωής. Αυτό που εκπλήσσει ωστόσο με αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι ότι κάποιοι ασθενείς γίνονται διαφορετικοί μετά την εγχείρηση, αλλά το ότι οι αλλαγές είναι τόσο συγκεκριμένες.

"Είναι μια στοχευμένη αλλαγή προσωπικότητας," λέει ο καθηγητής Schwartz. "Εάν αυτό ήταν το αποτέλεσμα φαρμάκων, στρες, ή απλά σύμπτωση, κανένα από τα στοιχεία αυτά δε θα μπορούσε να δικαιολογήσει τα συγκεκριμένα μοτίβα μεταφοράς της πληροφορίας που ταιριάζουν με αυτά του δότη."

Εάν ο καθηγητής Schwartz και οι ομοϊδεάτες του έχουν δίκιο, θα καταστρεφόταν μία από τις δομικές λίθους της μοντέρνας βιολογίας. Αλλά και πάλι, η μοντέρνα βιολογία έχει ένα μικρό ένοχο μυστικό: δεν έχει μέχρι στιγμής κάποια βιώσιμη θεωρία για να εξηγήσει το πώς αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις και πως σχηματίζεται η συνείδηση. Στην πραγματικότητα, η επιστήμη δεν έχει ακόμα εξηγήσει τι ακριβώς είναι η συνείδηση, από πού προέρχεται και σε ποιο σημείο του σώματος εντοπίζεται. Έτσι, ίσως οι ποιητές και οι ρομαντικοί των διαφόρων εποχών να μην έχουν και τόσο άδικο όταν αναφέρονται στην καρδιά ως την έδρα των συναισθημάτων του ανθρώπου. Και εάν μπορούμε να μεταμοσχεύσουμε καρδιές, ίσως δεν είναι και τόσο παράτολμο να υποθέσουμε ότι τμήμα του πνεύματος πηγαίνει μαζί με αυτές. Ποιος ξέρει ίσως κάποια μέρα οι γιατροί να μπορούν να προσφέρουν και μια 'μεταμόσχευση χαρακτήρα'.

Αρκετοί γονείς κέρδισαν το 2005 σε μια δίκη εναντίον μιας σχολικής περιφέρειας της Pennsylvania, που είχε συμπεριλάβει την διφορούμενη θεωρία του ‘Ευφυούς Σχεδιασμού’ στο πρόγραμμα μαθημάτων της. Σε αντίθεση με τη θεωρία της Εξέλιξης που διδάσκεται στα περισσότερα σχολεία ως μία αντικειμενικά εδραιωμένη επιστημονική θεωρία, σύμφωνα με τους ενάγοντες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ιουδαιοχριστιανική δοξασία που υποστηρίζει ότι οι λογικές ακολουθίες της φυσικής εξέλιξης δεν οφείλονται σε τυχαία γεγονότα ή αναπάντεχες μεταλλάξεις, αλλά αποτελούν επιδέξια σχεδιασμένα γεγονότα που έχουν δημιουργηθεί από μία πάνσοφη και πανταχού παρούσα διάνοια, σύμφωνα με ένα καθορισμένο σχέδιο. Εν ολίγοις, αποτελούν δουλειά του Θεού.

Υπάρχει όμως ένα σημείο δυσκολίας στην όλη υπόθεση: Ποιος Θεός;

Πέρασε πολύς καιρός επιστημονικής έρευνας προτού ο Κάρολος Δαρβίνος να προτείνει την θεωρία της 'φυσικής επιλογής'. Στα χρόνια που ακολούθησαν η ανθρωπότητα έμαθε πολλά πράγματα σχετικά με το πώς γίναμε το κυρίαρχο είδος στον πλανήτη, πως διαμορφώθηκε η Γη και το Ηλιακό Σύστημα ή ακόμα και το ίδιο το Σύμπαν. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα, άλλαξε επίσης και η κατανόησή μας για τη θεωρία της εξέλιξης. Σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει μια εγγενής λογική στην πραγματικότητα που βιώνουμε, ότι υπάρχουν απόλυτοι φυσικοί νόμοι. Πολλά πράγματα παραμένουν στην περιοχή του μυστηρίου και καθώς βρίσκεται απάντηση για κάποιο ζήτημα, πολλές άλλες ερωτήσεις αναδύονται.

Όσον αφορά στη διδασκαλία μιας θεωρίας Ευφυούς Σχεδιασμού σε ένα σχολείο, μια καλή ερώτηση είναι σίγουρα αυτή: Αν συμπεριλάβουμε μια θεωρία Δημιουργίας σε ένα πρόγραμμα μαθημάτων, σε ποιο σύστημα πιστεύω θα έπρεπε να βασιστούμε και γιατί να μην επιτραπεί να διδαχτούν και συστήματα από διαφορετικές πίστεις; Στη συνέχεια θα παρουσιαστούν εν συντομία 10 από τα γνωστότερα αλλά και ιδιαίτερα πρωτότυπα σενάρια Ευφυούς Σχεδιασμού.

10 Το σφυρί των Θεών: Νορβηγική Μυθολογία

Με την αφθονία της σε ρωμαλέους και εύρωστους θεούς παρέα με καλόβολες θεές, η αρχαία νορβηγική θρησκεία των σκανδιναβικών και γερμανικών χωρών προσφέρει τον ιδανικό δημιουργικό μύθο για τους λάτρεις των αγώνων πάλης αλλά και της μουσικής Heavy Metal. Σύμφωνα με τις νορβηγικές παραδόσεις πριν από την ύπαρξη της Γης (Midgard) υπήρχε η Muspell, μια φλεγόμενη χώρα με φύλακες που κράδαιναν πύρινα σπαθιά, το αχανές κενό διάστημα (Ginnungagap) και το Niflheim που ήταν μια περιοχή σκεπασμένη με πάγο. Όταν το ψύχος του Niflheim άγγιξε τις φλόγες του Muspell ο γιγάντιος Ymir και η αγελάδα μεγαθήριο Auehumla αναδύθηκαν από τους λιωμένους πάγους. Στη συνέχεια η αγελάδα έγλειψε τον θεό Bor και τη γυναίκα του και τους έφερε στη ζωή. Το ζευγάρι γέννησε τον Buri που έκανε τρεις γιους, τους Odin, Vili και Ve. Οι γιοι μεγάλωσαν και σκότωσαν τον Ymir και από το σώμα του δημιούργησαν: από τη σάρκα του τη Γη, από τα οστά του τα βουνά, από τις τρίχες του τα δέντρα και από το αίμα του τα ποτάμια, τις λίμνες και τη θάλασσα. Τέλος, από το κρανίο του οι θεοί δημιούργησαν τον ουρανό με τα αστέρια.

9 Ζωροαστρισμός, η θρησκεία της αρχαίας Περσίας

Σύμφωνα με τις δοξασίες της μέσης εποχής της Περσίας ο κόσμος δημιουργήθηκε από τη θεότητα Ahura Mazda. Το μεγάλο βουνό Alburz μεγάλωνε για 800 χρόνια μέχρι που άγγιξε τον ουρανό. Τότε έπεσε βροχή που σχημάτισε τη θάλασσα Vourukasha και δύο μεγάλους ποταμούς. Το πρώτο ζώο που ήταν ένας λευκός ταύρος έζησε στις όχθες του ποταμού Veh Rod. Όμως το κακό πνεύμα Angra Mainyu τον σκότωσε. Το σπέρμα του μεταφέρθηκε στη Σελήνη και εξαγνίστηκε κι έτσι δημιουργήθηκαν πολλά ζώα και φυτά. Δίπλα στον ποταμό ζούσε ο πρώτος άνθρωπος ο Gayomard, που ήταν φωτεινός σαν τον Ήλιο. Ο Angra Mainyu τον σκότωσε και εκείνον. Ο Ήλιος όμως εξάγνισε το σπέρμα του για 40 χρόνια απ' όπου μετά βλάστησε το φυτό ραβέντι. Το φυτό μεγάλωσε και μεταμορφώθηκε στους Mashya και Mashyanag, τους πρώτους θνητούς. Αντί να τους σκοτώσει όμως ο Angra Mainyu τους ξεγέλασε και τους έκανε να τον λατρεύουν. Μετά από 50 χρόνια γέννησαν δίδυμα, αλλά τα δίδυμα αυτά κουβαλούν τις αμαρτίες των γονέων τους. Μετά από πολύ καιρό γεννήθηκαν άλλα δύο δίδυμα και από αυτά προήλθαν όλοι οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι Πέρσες.

8 Από τους Ποταμούς της Βαβυλώνας

Ο βαβυλωνιακός δημιουργικός μύθος, το Enuma Elish, ξεκινά με τους θεούς των νερών, τον Apsu (φρεσκάδα) και την Tiamat (αλμύρα), που δημιούργησαν διάφορες γενιές θεών με αρχηγό τον Ea και τους πολλούς του αδελφούς. Αλλά αυτοί οι νέοι θεοί έκαναν τόσο θόρυβο που οι Apsu και Tiamat δεν μπορούσαν να κοιμηθούν. Έτσι ο Apsu σχεδίασε να τους σκοτώσει αλλά πρόλαβε και τον σκότωσε ο Ea. Η Tiamat ορκίστηκε εκδίκηση και δημιούργησε μια σειρά από τέρατα, μεταξύ των οποίων ήταν ο τρελός σκύλος και ο άνθρωπος σκορπιός. Ο Ea και η θεά Damkina έκαναν τον Marduk, έναν γιγάντιο θεό με τέσσερα μάτια και τέσσερα αυτιά για να τους προστατεύει. Παλεύοντας με την Tiamat ο Marduk χρησιμοποίησε τους ανέμους σαν όπλα του και εκτόξευσε έναν κακό άνεμο στο λαιμό της με αποτέλεσμα να την εξουδετερώσει. Τότε τη σκότωσε με ένα μοναδικό βέλος που της έριξε στην καρδιά. Χώρισε στη συνέχεια το σώμα της στα δύο και το χρησιμοποίησε για να φτιάξει τους ουρανούς και τη Γη. Αργότερα έφτιαξε τον άνθρωπο για να κάνει τις σκληρές δουλειές που οι θεοί αρνούνταν να κάνουν, όπως την καλλιέργεια της γης και την κτηνοτροφία.

7 Τα Πνεύματα της Αρχαίας Αιγύπτου

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν διάφορους μύθους δημιουργίας. Όλοι ξεκινούν με τα στροβιλώδη, χαοτικά νερά της Nun. Ο Atum ήρθε στη ζωή και στη συνέχεια δημιούργησε ένα βουνό, ώστε να υπάρχει ένα μέρος για να σταθεί. Δεν είχε φύλο και διέθετε ένα μάτι που μπορούσε να δει τα πάντα. Γέννησε έναν γιο τον Shu που ήταν ο θεός του αέρα. Στη συνέχεια έκανε εμετό μια κόρη την Tefnut, που ήταν η θεά της υγρασίας. Ο ρόλος τους ήταν να δημιουργήσουν τάξη από το χάος. Ο Shu και η Tefnut δημιούργησαν τον Geb και τη Nut που ήταν αντίστοιχα η γη και ο ουρανός. Στην αρχή ήταν ενωμένοι αλλά στη συνέχεια ο Geb άφησε τη Nut να υψωθεί πάνω από αυτόν. Σταδιακά σχηματίστηκε η κοσμική τάξη, αλλά ο Shu και η Tefnut χάθηκαν στο σκοτάδι που είχε απομείνει. Ο Atum έβγαλε το μάτι του που έβλεπε τα πάντα και το έστειλε για να τους ψάξει. Όταν ο Shu και η Tefnut γύρισαν εξαιτίας του ματιού, ο Atum δάκρυσε από χαρά. Στα σημεία που έπεσαν τα δάκρυα ξεφύτρωσαν οι άνθρωποι.

6 Μεξικό, οι Αζτέκοι

Η γήινη μητέρα των Αζτέκων, η Coatlicue ('φούστα από φίδια') απεικονίζεται με τρόπο που προκαλεί τρόμο, να φοράει ένα περιδέραιο από ανθρώπινες καρδιές και χέρια και μια φούστα από φίδια, όπως υποδηλώνει και το όνομά της. Η Coatlicue έμεινε έγκυος από ένα μαχαίρι από οψιδιανό και γέννησε την Coyolxauhqui, θεά της Σελήνης, και 400 γιους που έγιναν τα άστρα του νότιου ουρανού. Αργότερα έπεσε από τον ουρανό μία μπάλα από φτερά και η Coatlique τη μάζεψε και την έκρυψε στη ζώνη της κι έτσι έμεινε ξανά έγκυος. Η Coyolxauhqui και τα αδέλφια της στράφηκαν εναντίον στη μητέρα τους, θυμωμένοι και σοκαρισμένοι από τη δεύτερη εγκυμοσύνη της, που δεν ήξεραν από πού προήλθε. Ωστόσο, το παιδί που βρισκόταν μέσα της, ο Huitzilopochtli, θεός του πολέμου και θεός του ήλιου, πήδηξε από τα σπλάχνα της πλήρως μεγαλωμένος και οπλισμένος. Επιτέθηκε στην Coyolxauhqui και τη σκότωσε με τη βοήθεια ενός φλεγόμενου ερπετού. Της έκοψε το κεφάλι και το πέταξε στον ουρανό, όπου έγινε το φεγγάρι, πράγμα που ανακούφισε τη μητέρα του.

5 Κίνα, το Μέσο Βασίλειο

Ένα κοσμικό αυγό επέπλεε στο άχρονο διάστημα και περιείχε τις αντίθετες δυνάμεις του yin και του yang. Μετά από αιώνες επώασης το πρώτο ον, ο Pan Gu ήρθε στη ζωή. Τα βαριά τμήματα του αυγού (yin) παρασύρθηκαν προς τα κάτω σχηματίζοντας τη Γη. Τα ελαφρύτερα τμήματα (yang) υψώθηκαν και σχημάτισαν τον ουρανό. Ο Pan Gu φοβούμενος ότι τα τμήματα του αυγού θα επανενωθούν, στάθηκε επάνω στη Γη και κράτησε τον ουρανό. Ψήλωνε 3 μέτρα κάθε μέρα για 18.000 χρόνια μέχρι που ο ουρανός έφτασε σε απόσταση 30.000 μιλίων ψηλά. Όταν τελείωσε η αποστολή του, πέθανε. Τα μέλη του μεταμορφώθηκαν σε στοιχεία του κόσμου, κάποια από αυτά έγιναν ζώα, κάποια έγιναν καιρικά φαινόμενα ή ουράνια σώματα. Κάποιοι λένε ότι οι ψύλλοι που κάθονταν πάνω του έγιναν άνθρωποι, αλλά υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή. Η θεά Nuwa ένιωθε μοναξιά και έτσι έφτιαξε τους ανθρώπους από λάσπη που βρήκε στον Κίτρινο Ποταμό. Αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι τη γοήτευσαν αλλά επειδή έπαιρνε πολύ χρόνο για να τους φτιάξει, σκόρπισε σταγόνες λάσπης σε όλη τη Γη και κάθε μία από αυτές έγινε ένας νέο άνθρωπος. Αυτοί οι βιαστικά φτιαγμένοι άνθρωποι έγιναν οι κοινοί άνθρωποι, ενώ οι προηγούμενοι ήταν οι εκλεκτοί.

4 Ιαπωνία, η Γη ως νησί

Οι θεοί δημιούργησαν δύο θεϊκά αδέλφια τον Izanagi και την αδελφή του την Izanami που στάθηκαν πάνω σε μια γέφυρα που έπλεε στον αρχέγονο ωκεανό. Χρησιμοποιώντας την χρυσοποίκιλτη λόγχη των θεών τάραξαν τα νερά και αναδύθηκε το πρώτο νησί, το Onogoro. Τα δύο αδέλφια παντρεύτηκαν επάνω στο νησί και έκαναν τέσσερις απογόνους που ήταν παραμορφωμένοι. Οι θεοί το απέδωσαν σε κάποια παράβαση ενός πρωτοκόλλου. Κατά τη διάρκεια της τελετής του γάμου, η Izanami μίλησε πρώτη. Στην τελετή του γάμου τους τα δύο αδέλφια διεκδίκησαν τον σχηματισμό των νησιών της Ιαπωνίας καθώς και τη δημιουργία μερικών ακόμα θεοτήτων. Ωστόσο, στη γέννα του Kagutsuchi Kami, του θεού της φωτιάς, η Izanami πέθανε. Συντετριμμένος ο Izanagi την ακολούθησε στο Yomi, τη χώρα των νεκρών. Η Izanami που είχε φάει την τροφή του Yomi δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Όταν ο Izanagi είδε ξαφνικά το σώμα της να αποσυντίθεται ένιωσε τρόμο και απομακρύνθηκε τρέχοντας. Η Izanami εξοργίστηκε και τον καταδίωξε παρέα με αποκρουστικές γυναίκες. Ο Izanagi πέταξε κατά πάνω τους προσωπικά αντικείμενα, τα οποία μετατράπηκαν σε διαστροφές. Διαφεύγοντας από τη σπηλιά που ήταν η είσοδος του Yomi την έφραξε με έναν ογκόλιθο και έτσι διαχώρισε για πάντα τη ζωή από το θάνατο.

3 Ινδική Κοσμολογία, Ραντεβού με τον Brahma

Η ινδική κοσμολογία περιλαμβάνει πολλούς μύθους δημιουργίας και οι αρχικοί πρωταγωνιστές έχουν ανεβεί και κατεβεί σε σημαντικότητα κατά τη διάρκεια των αιώνων. Το αρχαίο βεδικό κείμενο, η Rig Veda, αναφέρεται σε ένα γιγάντιο ον, το Purusha, που είχε χίλια κεφάλια, μάτια και πόδια και μπορούσε να αγκαλιάσει τη Γη. Όταν οι θεοί το θυσίασαν, το σώμα του παρήγαγε καθαρό βούτυρο από το οποίο δημιουργήθηκαν τα πουλιά και τα ζώα. Τα μέλη του σώματός του μεταμορφώθηκαν στα στοιχεία του κόσμου και στους θεούς Agni, Vayu και Indra. Επίσης, από το σώμα του δημιουργήθηκαν οι τέσσερις κάστες της ινδικής κοινωνίας: οι ιερείς, οι πολεμιστές, οι πολίτες και οι υπηρέτες. Αργότερα στην ιστορία η τριάδα των Brahma (δημιουργός), Vishnu (διατηρητής) και του Shiva (καταστροφέας) απέκτησαν εξέχουσα θέση στην ινδική κοσμολογία. Ο Brahma εμφανίζεται επάνω σε έναν λωτό που ξεφυτρώνει από τον αφαλό του κοιμούμενου Vishnu. Ο Brahma είναι ο δημιουργός του σύμπαντος που διαρκεί για μια μέρα του Brahma, ή 4,32 δισεκατομμύρια χρόνια. Μετά ο Shiva καταστρέφει το σύμπαν και ο κύκλος αρχίζει ξανά.

2 Οι Έλληνες και οι Τιτάνες

Οι αρχαίοι έλληνες ποιητές εξιστορούσαν πολλές κοσμογονίες. Αυτή που έχει διατηρηθεί καλύτερα είναι η Θεογονία του Ησιόδου. Στο έπος αυτό, μέσα από το αρχέγονο χάος ήρθαν οι πρώτες θεότητες, όπως η Γαία (η μητέρα Γη). Η Γαία δημιούργησε τον Ουρανό για να καλυφθεί. Γέννησαν μια ολόκληρη στρατιά θεών και τεράτων, ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Εκατόγχειρες, 3 τέρατα με 50 κεφάλια και 100 χέρια που ονομαζόντουσαν Βριάρεως (στιβαρός), Κόττος (μανιώδης) και Γύης (αυτός που έχει ανίκητα μέλη) και οι Κύκλωπες που είχαν μόνο ένα μάτι στο κέντρο του μετώπου τους. Μετά ήρθαν οι Τιτάνες, 6 γιοι και 6 κόρες. Ο Ουρανός αντιμετώπισε με περιφρόνηση τα παιδιά τέρατα και τα φυλάκισε στα Τάρταρα, τα σπλάχνα της Γης. Η Γη εξοργισμένη έδωσε ένα τεράστιο δρεπάνι στο νεότερο γιο της τον Κρόνο, μαζί με οδηγίες. Όταν μετά ο Ουρανός εμφανίστηκε για να συνουσιαστεί με τη Γαία, ο Κρόνος ξεπήδησε και του έκοψε με το δρεπάνι τα γεννητικά όργανα. Εκεί όπου έπεσε το αίμα και τα τμήματα από τα όργανα του Ουρανού, δημιουργήθηκαν τέσσερα ακόμα πλάσματα, οι Γίγαντες, οι Ερινύες, οι Μελίες Νύμφες και η Αφροδίτη που γεννήθηκε από το σπέρμα του Ουρανού που έπεσε στην αφρισμένη θάλασσα. Αργότερα ο Κρόνος έγινε ο πατέρας της επόμενης γενιάς θεών, του Δία και κάποιων από τους Ολύμπιους.

1 Η Γένεση των Ιουδεοχριστιανικών και Ισλαμικών Θρησκειών

Η Γένεση είναι το πρώτο βιβλίο της εβραϊκής Torah και της χριστιανικής βίβλου και περιλαμβάνει δύο ιστορίες δημιουργίας, οι οποίες είναι αποδεκτές σήμερα σε μεγάλο βαθμό από Εβραίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Στην πρώτη ιστορία λέει ο θεός να γίνει Φως και εμφανίζεται το φως. Σε έξι ημέρες δημιουργεί τον ουρανό, τη γη, τα φυτά, τον ήλιο και το φεγγάρι, τα ζώα και όλα τα πλάσματα μαζί με τους ανθρώπους. Τους εύχεται να αυξάνονται και να πληθαίνουν, πράγμα το οποίο πράττουν. Την έβδομη ημέρα ο θεός ξεκουράζεται και συλλογίζεται το έργο του.

Στη δεύτερη ιστορία ο θεός δημιουργεί τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, από την ίδια τη γη. Του φτιάχνει τον κήπο της Εδέμ, αλλά του απαγορεύει να φάει από το Δέντρο της Γνώσεως του Καλού και του Κακού. Ο Αδάμ απασχολείται με το να δίνει ονόματα στα ζώα, αλλά νιώθει μόνος. Έτσι, ο θεός τον αναισθητοποιεί και παίρνοντας ένα πλευρό του φτιάχνει την πρώτη γυναίκα, την Εύα. Αλλά ένα φίδι που μιλάει την πείθει να δοκιμάσει από τον απαγορευμένο καρπό και στη συνέχεια η Εύα πείθει τον Αδάμ να κάνει το ίδιο. Όταν το ανακαλύπτει ο θεός τους εξορίζει από τον κήπο και τους κάνει θνητούς.

Για χιλιάδες χρόνια, πνευματικοί δάσκαλοι των ιουδαϊκών και χριστιανικών παραδόσεων έχουν ισχυριστεί ότι το εβραϊκό αλφάβητο είναι δομημένο από ιερά γράμματα ιδιαίτερης σημασίας και υπερανθρώπινης προέλευσης. Με την δημοσίευση του βιβλίου του Michael Drosnin, ‘ο Κώδικας της Βίβλου’, την προβολή της ταινίας ‘Επαφή’ και την εργασία του Fred Alan Wolfe σχετικά με το ‘Πνευματικό Σύμπαν’ η προσοχή εστιάστηκε στη δυναμική συγχώνευση της επιστήμης με τη θρησκεία. Η τέλεια εποχή για τον Stan Tenen, φυσικό και διευθυντή του Ιδρύματος Meru για να έρθει στο προσκήνιο.

Με τη συγχώνευση των μαθηματικών και του εβραϊκού μυστικισμού ο Tenen έδειξε ότι το πρώτο εδάφιο της Γένεσης στην εβραϊκή Βίβλο σχηματίζει έναν μαθηματικό τοπολογικό δακτύλιο. Όταν απομακρύνεται ένα συγκεκριμένο τμήμα από τον δακτύλιο το σχήμα του κατοπτρίζει το ανθρώπινο χέρι. Ο Tenen ισχυρίζεται ότι το εβραϊκό αλφάβητο είναι βασισμένο στο ανθρώπινο χέρι, επειδή αντιπροσωπεύει τη λειτουργία της διαφοροποίησης του εαυτού από τους άλλους, του μέσα από το έξω. Το αλφάβητο γεφυρώνει τον εσωτερικό κόσμο του νου με τον εξωτερικό κόσμο της εμπειρίας, όπως ακριβώς κάνουν και τα χέρια μας, δηλώνει ο φυσικός. Και συνεχίζει, το πρώτο γράμμα από το βιβλίο της Γένεσης (το εβραϊκό 'Βήτα') σημαίνει 'οίκος', δηλαδή κάτι που διαχωρίζει το εσωτερικό από το εξωτερικό. Αυτή είναι η πιο βασική διάκριση που μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε επίπεδο συνειδητότητας.

Όταν ο Tenen έσπασε την πρώτη λέξη της Γένεσης στα 'υποατομικά της σωματίδια' (η λέξη στην πραγματικότητα σχηματίζεται από δύο μικρότερες λέξεις, που σημαίνουν 'φωτιά' και 'αγκάθι με έξι αιχμές') θεώρησε ότι το αγκάθι σημαίνει ένα τετράεδρο, έτσι έφτιαξε ένα μοντέλο από αυτό και τοποθέτησε μέσα του τη φωτιά, δηλαδή τη δίνη που έχει μορφή δακτυλίου. Παρατήρησε ότι το μοντέλο που το ονομάζει 'το Φως στη Σκηνή της Συγκέντρωσης' αντιπροσώπευε επίσης την πολικότητα της τέλειας συμμετρίας (το τετράεδρο) και της ασυμμετρίας (η μορφή του στροβίλου). Καθώς το μελετούσε ανακάλυψε πως είχε ακόμα περισσότερες πτυχές από αυτές που είχε συνειδητοποιήσει. Αναφέρει, πως όταν κοίταξε μέσα από τις έδρες του τετράεδρου προς τη δίνη, κάθε όψη έδειχνε ένα διαφορετικό γράμμα στο εβραϊκό αλφάβητο. Και συμπληρώνει ότι αντιλήφθηκε πως οι 27 κωδικοποιημένες χειρονομίες που συνοδεύουν τα γράμματα αντιστοιχούν στις 27 προτιμούμενες κατευθύνσεις ενός υπερδιαστασιακού χώρου.

Ο Tenen ισχυρίζεται ότι η εβραϊκή Βίβλος είναι διατεταγμένη με τρόπο όμοιο με ένα ολόγραμμα. Το πρώτο γράμμα περιλαμβάνει το σύνολο, η πρώτη λέξη επεκτείνεται στο πρώτο γράμμα, η πρώτη φράση στην πρώτη λέξη, κ.ο.κ. Μοιάζει πολύ με αυτό που κάνουμε οι επιστήμονες, αναφέρει. Περικλείουμε πληροφορίες σε μηνύματα που στέλνουμε έξω στο διάστημα, οι οποίες εξηγούν πως μπορεί να γίνει η αποκωδικοποίηση ολόκληρου του μηνύματος, ή ακόμα μοιάζει με τον τρόπο που λειτουργούν τα προγράμματα συμπίεσης στους υπολογιστές. Πιστεύει επίσης ότι η εβραϊκή Βίβλος περιλαμβάνει μια λειτουργία παρόμοια με τον μαθηματικό ρόλο του 'π', τέτοια που συνδέει τη συνειδητότητα με τον φυσικό κόσμο με τον ίδιο τρόπο που το π συνδέει την ακτίνα με την περιφέρεια του κύκλου: η ακτίνα είναι η φυσική μας υπόσταση και η περιφέρεια είναι η ζωή μας ή τα συναισθήματά μας. Το αρχαίο εβραϊκό αλφάβητο είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα εργαλείο για καθημερινή επικοινωνία ή ακόμα και για τη μετάδοση ιερών κειμένων. Οι ίδιες οι μορφές των γραμμάτων έχουν εγγενείς γεωμετρικές και μαθηματικές ιδιότητες που υποδηλώνουν μια έκδηλη γνώση της ζωής και της φύσης της ανθρώπινης συνείδησης. Ο Tenen αισθάνεται πως υπάρχουν αρχές νόμου και τάξης στη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του κόσμου, τις οποίες μέχρι τώρα, μόνο οι Πυθαγόρειοι και οι Καβαλιστές τις έχουν υποψιαστεί. Αυτό που ανακάλυψα, λέει ο Tenen, είναι ότι οι αρχές αυτές αντιστοιχούν στα αριθμητικά μοτίβα κάποιων από τις βασικές γεωμετρικές δομές που μπορούν να βρεθούν στον φυσικό κόσμο. Για παράδειγμα, η διπλή έλικα, που είναι η μορφή του μορίου του DNA.

Ο Tenen γεννήθηκε το 1942 στο Newark (New Jersey) και μεγάλωσε στο Brooklyn σε μια μη θρησκευτική εβραϊκή οικογένεια. Ασχολήθηκε με τα μαθηματικά στο Γυμνάσιο όπου γοητεύτηκε από τα κομψά προβλήματα της άλγεβρας και της γεωμετρίας. Η ενασχόλησή του αυτή και η μαθηματική του διαίσθηση του έδωσαν τη δυνατότητα να αναγνωρίζει κρυμμένα μοτίβα μέσα σε αριθμούς και γεωμετρικούς σχηματισμούς. Έτσι, παρακολούθησε το Πολυτεχνείο του Brooklyn και πήρε τον βασικό τίτλο σπουδών του στη φυσική. Κατά τη διάρκεια της εργασίας του απέκτησε πρακτική γνώση στην ανάλυση Fourier και το 1967 σε ένα ταξίδι του στην Ιερουσαλήμ είδε τη ζωή του να παίρνει μια κρίσιμη στροφή: στεκούμενος μπροστά στον δυτικό τοίχο του Ναού ο επιστήμονας που δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σύνδεση με τη θρησκεία κλονίστηκε από μια σκηνή που την περιγράφει ως σουρεαλιστική: Παλαιστίνιοι σε φοβερή εξαθλίωση δίπλα σε ισραηλινούς αστυνομικούς που φαινόντουσαν τρομακτικοί. Του ήρθε αυθόρμητα να κλάψει και ευχήθηκε να ήξερε εάν υπήρχε οποιοσδήποτε τρόπος που να μπορούσε να βοηθήσει.

Όταν επέστρεψε στην Αμερική ο Tenen είδε ένα επεισόδιο μιας μεταφυσικής σειράς σε παραγωγή του BBC που αναφερόταν σε έναν μυστικό κώδικα. Κέντρισε το ενδιαφέρον του κάνοντάς τον να αναζητήσει ένα αντίτυπο της Βίβλου. Μόλις το βρήκε ανέτρεξε στην πρώτη σελίδα της Γένεσης και χωρίς να γνωρίζει την εβραϊκή γλώσσα το βλέμμα του έπεσε στα γράμματα και όχι στις λέξεις. Ένιωσε ξαφνικά σα να μεταφέρθηκε πίσω στο παρελθόν, στο μαθηματικό εργαστήριο, μελετώντας τα κρυμμένα μοτίβα και το όλο θέαμα του θύμισε έναν σύνθετο καμβά.

Στα επόμενα 10 χρόνια ο Tenen ερεύνησε έναν ενδεχόμενο βιβλικό κώδικα. Προμηθεύτηκε κοντά στα 3.000 βιβλία σχετικά με τις ιερές παραδόσεις των Εβραίων, των Χριστιανών, των Μουσουλμάνων, αλλά επίσης και ακαδημαϊκές μελέτες, αποκρυφιστικά βιβλία ακόμα και υλικό από διάμεσα. Το 1978 αυτός και η γυναίκα του, η Cynthia, μετακόμισαν στο San Francisco όπου η τηλεοπτική σειρά 'The Prisoner' ανέβηκε ξανά από την PBS στην τηλεόραση. Ο Tenen και η γυναίκα του πρότειναν να συμμετάσχουν στην έρευνα που γινόταν για κάθε επεισόδιο. Όταν έφτασε η σειρά του επεισοδίου για τον Κώδικα, ο Tenen ανακάλυψε πως το κοινό αποτελούνταν κυρίως από ανοιχτόμυαλους φοιτητές και έτσι αποφάσισε να δοκιμάσει με την πρώτη σειρά του εβραϊκού κειμένου της Γένεσης. Χωρίς να τους αποκαλύψει την προέλευση του κειμένου τους παρότρυνε να σκεφτούν τρόπους αποκρυπτογράφησης της φράσης και άκουσε πολλές ενδιαφέρουσες προτάσεις, μέχρι που κάποιοι μαθητές από ένα τοπικό σχολείο πρότειναν να γίνει προσπάθεια χρήσης του τριαδικού αριθμητικού συστήματος (αριθμητικό σύστημα με βάση το 3, το κοινώς χρησιμοποιούμενο σύστημα είναι το δεκαδικό που έχει βάση το 10, ενώ πολύ γνωστό είναι επίσης το δυαδικό που έχει βάση το 2 και χρησιμοποιείται στους υπολογιστές, όπως και το 16αδικό και το 8αδικό με βάσεις το 16 και το 8 αντίστοιχα).

Όταν λοιπόν δοκίμασε να μετρήσει τα εβραϊκά γράμματα σε αριθμητικό σύστημα με βάση το 3, ταίριαξαν με τρόπο εκπληκτικό. Έβαλε κάθε γράμμα σε μία θέση σε ένα περιδέραιο με τη σειρά του κειμένου της Γένεσης και το περιέλιξε μέχρι που τα όμοια γράμματα ή αυτά που αποτελούσαν κατοπτρισμούς στη βάση του 3 ταίριαξαν μεταξύ τους. Έκανε τις κατά το δυνατότερο πιο συμπαγείς διευθετήσεις και αναδύθηκε ένα υπέροχο, τοροειδές μοτίβο.

Πεπεισμένος για το ότι βρισκόταν κοντά σε μια σημαντική ανακάλυψη ο Tenen άρχισε να ψάχνει να βρει έναν τρόπο για να πάρει χρηματοδότηση για περαιτέρω έρευνα. Το 1983 γνώρισε τον John Keeler που τον βοήθησε να οργανώσει το ίδρυμα Meru, το οποίο και διευθύνει από τότε.

Το 1986 αντιλήφθηκε ότι τα μοτίβα που ανακάλυψε σήμαιναν πως το κείμενο της Γένεσης στην πραγματικότητα σχηματίζει ένα μοντέλο που παράγει τα γράμματα με τα οποία είναι γραμμένο και το κάνει αυτό με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να διαβάσει κανείς το κείμενο σαν έναν χορό διαλογισμού. Η εβραϊκή Βίβλος μπορεί να ειδωθεί σαν το περίγραμμα της δημιουργίας. Ο Tenen υποστηρίζει πως θα έπρεπε να περιμένουμε να βρούμε τα ίδια μοτίβα στη Βίβλο όπως αυτά που βρίσκουμε στον φυσικό κόσμο. Οι αρχαίοι μελέτησαν τα μοτίβα των Ουρανών, τι θα γινόταν όμως εάν μπορούσε κανείς να αποτυπώσει τη χαρτογράφηση αυτή στους ναούς της διάνοιάς του;

Ο Tenen χρησιμοποιώντας τις θεωρίες του μελέτησε την ιστορία και είδε τα ίδια μοτίβα να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά. Η εργασία του εμφανίζει κάποια σχετικότητα με τη μυστική εβραϊκή πρακτική της Γεμάτρια, η οποία ανακαλύπτει κρυφά νοήματα στα αριθμητικά ισοδύναμα του εβραϊκού αλφάβητου. Επίσης, εμφανίζει ομοιότητες με την εργασία του γνωστού συγγραφέα Michael Drosnin, αν και ο ίδιος υποστηρίζει ότι υπάρχουν βασικές διαφορές στις προσεγγίσεις τους, όπως το γεγονός ότι η δική του ερμηνεία δεν περιλαμβάνει προβλέψεις του τύπου του Νοστράδαμου. Συγκεκριμένα, η σημαντική αυτή διαφορά σχετίζεται με το γεγονός ότι οι ερμηνείες τύπου Νοστράδαμου δηλώνουν ότι η Βίβλος έχει κρυμμένες προφητείες. Αντίθετα ο Tenen πιστεύει πως η Βίβλος μπορεί να παρέχει την εξάσκηση που χρειάζεται μια διάνοια ώστε να καλλιεργήσει προφητικές ικανότητες. Θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι τα μαθηματικά είναι μόνο ένας χάρτης, λέει ο Tenen, τα αισθήματα και οι εμπειρίες μας είναι η περιοχή που χαρτογραφούνε.

Ο Tenen χρειάστηκε χρόνια για να τελειοποιήσει μαθηματικά το σχήμα του μοντέλου του χεριού που προέκυψε από μαθηματικούς μετασχηματισμούς επάνω στο πρώτο εδάφιο της Γένεσης της Βίβλου. Το μοντέλο ενσωματώνει δεκατέσσερα σαφή χαρακτηριστικά που αναπαριστούν πτυχές των δυτικών φιλοσοφιών και είναι βασισμένο σε μια έλικα που έχει χρησιμοποιηθεί στην τέχνη από αρχαιότατους χρόνους, ιδιαίτερα υπό την εποπτεία του αιγυπτιακού οφθαλμού του Όρου. Δεν είναι η χρυσή σπείρα, η χρυσή σπείρα είναι μια σύγχρονη επινόηση που περιελίσσεται γύρω από τον εαυτό της χωρίς τέλος, κάτι που υποδηλώνει έναν ναρκισσισμό. Η πραγματική ιερή γεωμετρία μοιάζει με τη χρυσή σπείρα κατά ένα μέρος, αλλά μετά τεντώνεται προς τα έξω. Όπως στην αιγυπτιακή σπείρα, το μοντέλο του Tenen έχει ένα στενά περιελισσόμενο τμήμα το οποίο εξαπλώνεται με τρόπο παρόμοιο που το ανθρώπινο κεφάλι και ο εγκέφαλος επεκτείνονται στη σπονδυλική στήλη που είναι το ευθύτερο τμήμα του ανθρώπινου αυτού μοντέλου. Εάν κάποιος εναποθέσει τη σπείρα αυτή σε ένα ανθρώπινο έμβρυο των 56 ημερών, θα ανακαλύψει ότι ταιριάζουν απόλυτα.

Αν και ο ίδιος ο Tenen δίνει έμφαση στο γεγονός ότι η έρευνά του είναι ακόμα σε στάδιο εξέλιξης που θα πρέπει κάποια στιγμή να εξεταστεί κάτω από τη αυστηρό έλεγχο της επιστημονικής κοινότητας, πιστεύει ότι έχει αξία για επιστημονικές, φιλοσοφικές και πνευματικές μελέτες, καθώς επίσης και συνέπειες που μπορούν να διευκολύνουν τη γεφύρωση μεταξύ των πολιτισμών και την διευκόλυνση της παγκόσμιας επικοινωνίας. Μέλη της εβραϊκής κοινότητας θεωρούν ότι η ανακάλυψή του αυτή έχει σημασία ακόμα μεγαλύτερη και από αυτή της ανακάλυψης των παπύρων της Νεκράς Θάλασσας, ενώ ένας εβραίος δημοσιογράφος εντυπωσιάζεται από το γεγονός, ότι ένας άνθρωπος που δεν είχε πρότερη γνώση της εβραϊκής παράδοσης έκανε ανακαλύψεις που θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν την έναρξη μιας μεγάλης επανάστασης στον τρόπο που μελετάται η Καβάλα, η συνείδηση, η φυσική και η κοσμολογία. Οι μελέτες του Tenen έχουν επίσης κεντρίσει το ενδιαφέρον από ένα ευρύ φάσμα μαθηματικών, θεωρητικών φυσικών και φιλοσόφων.

Ο ίδιος θέτει το όλο ζήτημα κατά τον εξής τρόπο: όπως κάθε ένα από τα γράμματα της αλφαβήτου, κάθε πολιτισμός έχει μια ζωτική συνεισφορά στην οικολογία και επιβίωση του πλανήτη. Το μοντέλο που ανακύπτει από το εβραϊκό κείμενο της Γένεσης είναι ένα εγγενές δείγμα της ανθρώπινης συνειδητότητας, μία επιστήμη της συνείδησης σαν το π, που δεν ανήκει σε κανέναν. Ο διαλογιστικός χορός έχει διατηρηθεί ακέραιος. Μας δείχνει πως μπορούμε να συσχετιστούμε μεταξύ μας με έναν κομψό και συνεπή τρόπο. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το δέντρο της ζωής για αυτούς που το αναζητούνε.

Μπορεί να διαβάσει κανείς περισσότερα για τις μελέτες του Tenen και να δει εξομοιώσεις του μοντέλου του μέσω υπολογιστικών γραφικών, στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος:
www.meru.org

Ένας αμερικάνος γλωσσολόγος και ανθρωπολόγος επιμένει πως μια αξιοπρεπής αλληλεπίδραση με έναν εξωγήινο πολιτισμό θα μπορούσε να είναι πιθανή μονάχα εάν γινόταν πραγματικότητα η ιδέα σχετικά με το φανταστικό ‘ψάρι της Βαβέλ’, που στο γνωστό βιβλίο του Douglas Adams ‘Γυρίστε τον Γαλαξία με Οτοστόπ’ μπορεί να μεταφράσει κάθε γλώσσα στο σύμπαν. Ο Terrence Deacon του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Berkeley) δηλώνει πως οι επιστήμονες χρειάζεται να επινοήσουν έναν συμπαντικό μεταφραστή ώστε να μπορούν να επικοινωνήσουν με εξωγήινα όντα, εάν βέβαια κάποτε τα συναντήσουμε.

Αναφέρει πως η επικοινωνία με τους εξωγήινους θα χρειαζόταν μια πολύ πιο προοδευμένη κατανόηση της γλώσσας από αυτή που μέχρι στιγμής διαθέτει η επιστημονική κοινότητα και πως θα έπρεπε να εξασφαλιστεί ότι όλες οι γλώσσες χαρακτηρίζονται από μία, κοινή στο σύμπαν, δομή. Ο Deacon συμφωνεί πως διαφορετικές διαδικασίες της εξέλιξης θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια εξωγήινη γλώσσα που θα ήταν ανεξιχνίαστη για το ανθρώπινο είδος, αλλά επιμένει πως όλες οι γλώσσες έχουν ως εκκίνηση τον κοινό σκοπό της περιγραφής του φυσικού κόσμου.

Έχει ισχυρή πίστη στο ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας υποκείμενος συμπαντικός κώδικας που θα είναι δυνατό να αποκρυπτογραφηθεί, όπως γίνεται στα μαθηματικά. Στο βιβλίο του Carl Sagan 'Επαφή' οι εξωγήινοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους μέσα από πρώτους αριθμούς (πρώτοι είναι οι αριθμοί εκείνοι που δεν μπορούν να διαιρεθούν με κανέναν άλλο αριθμό, παρά μονάχα με το 1 και με τον εαυτό τους όπως οι παρακάτω αριθμοί: 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, 53, 59, 61, 67, 71, 73, 79, 83, 89, 97, 101, 103, 107, 109, 113. Η έρευνα ολοένα και μεγαλύτερων πρώτων αριθμών αποτελεί μια κοινή φιλοδοξία στον κόσμο των μαθηματικών, ενώ η εύρεση ενός αλγόριθμου που να τους προβλέπει αποτελεί, τρόπον τινά, το 'ιερό δισκοπότηρο' στην επιστήμη των αριθμών).

Γιατί κάνει ο Sagan αυτήν την υπόθεση; Η φύση λειτουργεί με πρώτους αριθμούς; Οι αριθμοί είναι εγγενές στοιχείο του μαθηματικού συστήματος, όπως και συγκεκριμένες δομές είναι εγγενείς στη γλώσσα.

Ο Deacon λέει ότι μία από τις βασικότερες μορφές της επικοινωνίας είναι το να δείχνει την άμεση αναφορά ενός συμβόλου σε ένα φυσικό αντικείμενο. Όταν επινοείται μία λέξη που αναφέρεται σε ένα αντικείμενο, τότε η λέξη αυτή αποκτά τις ιδιότητες ενός συμβόλου. Συνεχίζει, λέγοντας ότι τα σύμβολα μπορούν να μεταφέρουν την έννοια κάποιων αντικειμένων ακόμα και όταν αυτά δεν είναι παρόντα στον περιβάλλοντα χώρο.

Άσχετα με το πόσο αφηρημένο είναι ένα σύμβολο, θα πρέπει ωστόσο με κάποιον τρόπο να συνδέεται με τη φυσική πραγματικότητα η οποία περιορίζει τα όρια των σχέσεων που μπορεί να έχει με άλλα σύμβολα λέξεις. Αυτό καθορίζει και τη γραμματική δομή που αναδύεται από σειρές λέξεων.

Η Denise Herzing του Πανεπιστημίου της Φλόριντα (Atlantic) παρατηρεί ότι οι μελέτες στα δελφίνια θα μπορούσαν ίσως να συμβάλλουν στον έλεγχο της θεωρίας του Deacon.

"Οι έρευνές μας υποδηλώνουν ότι τα δελφίνια ίσως μπορούν να επικοινωνήσουν χρησιμοποιώντας σύμβολα. Δεν είναι ακόμα σίγουρο εάν υπάρχει η έννοια της λέξης, αλλά είναι απόλυτα πιθανό το ότι θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον συμπαντικό γλωσσικό κώδικα εάν κατανοούσαμε τη γλώσσα των δελφινιών", λέει η Herzing.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχουν βρεθεί ανάγλυφα σε βράχους που αναγνωρίστηκαν πως παρουσιάζουν σημαντικές ομοιότητες και στις πέντε ηπείρους. Στο σύνολό τους χρονολογούνται περίπου στην ίδια χρονική περίοδο της ζωής του πλανήτη. Στα τέλη του 20ου αιώνα αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει μια συλλογή από σύμβολα που έχουν σκαλιστεί σε πέτρες όπως τα ανάγλυφα στην έρημο Negev του Ισραήλ που φαίνεται πως αντιπροσωπεύουν κάποιο είδος γραφής. Η χρονολόγησή τους έδειξε πως είχαν γίνει σε μία εκτεταμένη χρονική περίοδο που είχε αρχίσει περίπου το 1700 π.Χ.

Αυτή η παράξενη συλλογή συμβόλων εξετάστηκε αρχικά από τον Δρ. James Harris, έναν ειδικό στα πετρογλυφικά και αρχαιολόγο, από το πανεπιστήμιο Brigham Young. Αναγνώρισε την αλφάβητο ως ένα σύστημα της πρώτης χαναανιτικής περιόδου και τη μετέφρασε χρησιμοποιώντας αρχαία εβραϊκά ή ηχητικά φωνήματα από το Ταλμούδ.

Νωρίτερα, ο William McGlone, ερασιτέχνης αρχαιολόγος και απόμαχος μηχανικός διαστήματος, ανακάλυψε την ίδια συλλογή συμβόλων που είχαν σκαλιστεί σε σκληρούς βράχους με πατίνα, οι οποίοι βρίσκονται γύρω από τη νοτιοδυτική πόλη La Junta, στο Κολοράντο. Η χρονολόγηση της πατίνας αντιστοιχεί στην ίδια εποχή που αντιστοιχούν και τα γραπτά που ανακαλύφθηκαν στο Harkarkom του Ισραήλ.

Τα πετρογλυφικά του Κολοράντο φωτογραφήθηκαν και αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο. Μέσα σε λίγα χρόνια, εικόνες από παρόμοια πετρογλυφικά στάλθηκαν στην ιστοσελίδα όπου είχαν αρχικά αναρτηθεί οι εικόνες, προερχόμενες από αρχαιολόγους και ιστορικούς από πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου. Περιλάμβαναν και μια τεράστια συλλογή από γραφές που προέρχονται από τη Δημοκρατία της Υεμένης στην τοποθεσία του παλατιού της βασίλισσας του Sheba.

Τις εικόνες αυτές μπορείτε να τις δείτε στην ιστοσελίδα του Viewzone (http://www.viewzone.com/stantest22.html) απ' όπου προέρχεται και η παρακάτω εισαγωγή:

Βρίσκεστε αυτή τη στιγμή εκεί, όπου αρχικά βρισκόταν ένα ιδιωτικό αρχείο αφιερωμένο σε μια θαυμαστή ανακάλυψη που αφορά τις ομοιότητες ανάμεσα σε αρχαία πετρογλυφικά που προέρχονται από πολλές διαφορετικές και μακρινές μεταξύ τους, τοποθεσίες του πλανήτη. Χάρη στο Διαδίκτυο είμαστε σε θέση να συναρμολογήσουμε μια συλλογή που διαρκώς μεγαλώνει, με τη βοήθεια ερασιτεχνών και επαγγελματιών αρχαιολόγων και να κάνουμε συγκρίσεις. Σας προσκαλούμε να επιθεωρήσετε αυτές τις εικόνες, να συμβάλλετε με τα δικά σας ευρήματα και να μας βοηθήσετε να καταλάβουμε ποιος έφτιαξε τα πετρογλυφικά αυτά, τι σημαίνουν και ποιες συνέπειες θα μπορούσε να έχει αυτό το παγκόσμιο σύστημα επικοινωνίας και πολιτισμού στην κατανόηση της ανθρώπινης ιστορίας.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, τόσο οι γραφές του Κολοράντο όσο και αυτές της Υεμένης αναφερόντουσαν σε ένα ίδιο γεγονός, πιθανότατα αναφορικά με τον ήλιο, που είχε αποτελέσει προμήνυμα για μια αλλαγή του ανθρώπινου πολιτισμού. Διαδοχικές μεταφράσεις από την Οκλαχόμα, την Αυστραλία και τη Νότια Αμερική έχουν προσθέσει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το μελλοντικό γεγονός.

Η πλειοψηφία των πετρογλυφικών έχει ήδη αναγνωριστεί πως είναι αρχαίας προελεύσεως, κάτι το οποίο αποτελεί ένα αίνιγμα για τους ειδικούς. Πως είχανε όλοι την ίδια γλώσσα και είπαν την ίδια ιστορία σε αντίθετες τοποθεσίες σε όλη τη γη; Μήπως οι αρχαίοι μας πρόγονοι ταξίδευαν πολύ περισσότερο από όσο νομίζαμε πως ήταν δυνατό για την εποχή εκείνη; Ή μήπως είχανε κάποιες κοινές παραστάσεις από κάτι, η ανάμνηση του οποίου έχει πλέον χαθεί;

Τα αρχεία που μπορεί να βρει κανείς στην βρετανική ιστοσελίδα των National Archives - Εθνικά Αρχεία (βλ. ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS) καλύπτουν την περίοδο από το 1978 έως το 1987. Περιλαμβάνουν αναφορές από παράξενα φώτα στον ουρανό και ανεξήγητης προέλευσης αντικείμενα που εντοπίστηκαν από το κοινό, από τις ένοπλες δυνάμεις και από αξιωματικούς της αστυνομίας.

Σε κάποια από τις αναφορές αυτές ένας άντρας εξηγεί με μεγάλη λεπτομέρεια την φυσική και ψυχική του επαφή με εξωγήινους πράσινου χρώματος από την εποχή που ήταν παιδί. Ο συγγραφέας δήλωσε πως ένας από αυτούς που λεγόταν Algar σκοτώθηκε το 1981 από μια άλλη φυλή όντων, ενώ σκόπευε να έρθει σε επαφή με την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και προσθέτει ότι επισκέφτηκε τις βάσεις τους στο Wirral και στο Cheshire.

Τα οκτώ αρχεία αποτελούν μέρος των σχεδόν 200 αρχείων που πρόκειται να είναι διαθέσιμα μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τα κείμενα μπορεί να τα προσπελάσει κανείς ελεύθερα για τον πρώτο μήνα.
Εκπρόσωπος των National Archives δήλωσε πως είναι πλέον διαθέσιμα μετά από αρκετές αιτήσεις που είχαν γίνει στο όνομα της ελευθερίας της πληροφορίας και επίσης εξαιτίας μιας κίνησης καλής θέλησης του Υπουργείου Άμυνας για μια ανοιχτή και διαφανή κυβέρνηση.

Κάποιο από τα κείμενα αποκαλύπτει τις εμπειρίες ενός 78χρονου άντρα που ισχυρίστηκε ότι το 1983 συνάντησε έναν εξωγήινο δίπλα στο κανάλι Basingstoke στο Aldershot του Hampshire. Ανέφερε ότι ανέβηκε στο σκάφος τους και έδωσε μια λεπτομερή περιγραφή του, αλλά τον αφήσανε να φύγει όταν διαπίστωσαν ότι είχε πολύ μεγάλη ηλικία που δεν εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους.

Το 'βρετανικό Roswell'

Κάποιο άλλο κείμενο που προέρχεται από τον διευθυντή μιας ερευνητικής ομάδας με το όνομα 'Wigan Ariel Phenomena' περιέχει μια ερώτηση στον Υπουργό Αμύνης σχετικά με το εάν έχει κάποιο σχέδιο δράσης για να αντιμετωπίσει μια εξωγήινη εισβολή.

Κάποιο άλλο αρχείο αποκαλύπτει ότι στις 21 Φλεβάρη του 1982 μια ομάδα πελατών και εργαζόμενων στο Tunbridge Wells Pub ανέφεραν ένα άγνωστο αντικείμενο με πράσινα και κόκκινα φώτα που αναβόσβηναν και το οποίο κατευθυνόταν προς το αεροδρόμιο του Gatwick.

Υπάρχουν και αναφορές από επίσημες πηγές. Οι βρετανικές αεροπορικές δυνάμεις αρχειοθέτησαν μια αναφορά σχετικά με δύο αστυνομικούς της Αμερικανικής Αεροπορίας που είχαν δει περίεργα φώτα έξω από την οπίσθια πύλη της γέφυρας της Βασιλικής Αεροπορίας στο Suffolk τον Δεκέμβριο του 1980. Αυτό σχετίζεται με το γνωστό γεγονός μιας υποτιθέμενης εξωγήινης συμπλοκής που είχε γίνει στο δάσος Rendlesham και που είχε αποκαλεστεί 'βρετανικό Roswell' μετά από την υποτιθέμενη επαφή που είχε γίνει με τους εξωγήινους του Roswell στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στα αρχεία υπάρχουν πολλά σχέδια από εκείνους που ήθελαν να αναπαραστήσουν όσα είχαν δει. Ένα τέτοιο σχέδιο έγινε από μητροπολιτικούς αξιωματικούς της αστυνομίας που είχαν λάβει κλήση για ένα σπίτι στο Stanmore (κοντά στο Λονδίνο) στις 26 Απριλίου του 1984. Οι τρεις αστυνομικοί παρατήρησαν για μια ώρα ένα αντικείμενο στον ουρανό, το οποίο σύμφωνα με τις δηλώσεις τους πλανιόταν δεξιά και αριστερά, πάνω κάτω και μπρος πίσω, χωρίς όμως να απομακρύνεται από την αρχική του θέση. Ένας από αυτούς που είδε το αντικείμενο με κιάλια το περιέγραψε ως κυκλικό με έναν θόλο που προεξείχε από πάνω και από κάτω και με διάφορα χρωματιστά φώτα.

Κοινές ερμηνείες

Οι επισκέπτες της ιστοσελίδας των Εθνικών Αρχείων (National Archives) μπορούν επίσης να βρουν μια βιντεοσκόπηση από τον Nick Pope, βρετανό ειδικό στα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (ΑΤΙΑ). Ο κ. Pope αποθανάτισε ένα περιστατικό κατά το οποίο είχε εντοπίσει ένα UFO πάνω από το κέντρο του Λονδίνου.

"Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ένδειξη ότι τα UFO μπορούν να ειδωθούν και σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Οι άνθρωποι νομίζουν συνήθως ότι μπορούν να βρεθούν μόνο σε ερημικές και αγροτικές περιοχές. Υπάρχει μια αναφορά θέασης στη γέφυρα του Waterloo όπου ένας αριθμός μαρτύρων είχαν στην κυριολεξία σταματήσει και παρακολουθούσαν ένα UFO που είχε εμφανιστεί επάνω από τον Τάμεση. "

Σύμφωνα με τον κ. Pope η πιο κοινή ερμηνεία των UFO είναι ότι πρόκειται για φώτα αεροσκαφών, ιδιαίτερα λαμπερά αστέρια και πλανήτες, δορυφόρους, μετέωρα και αερόπλοια.

Στα αρχεία υπάρχει μια λεπτομερής αναφορά μιας ενημέρωσης που είχε γίνει από τον Υπουργό Άμυνας για τον Λόρδο Strabolgi αναφορικά με μία διαφωνία σχετικά με τα UFO που έγινε στη Βουλή των Λόρδων τον Ιανουάριο του 1979. Ανέφερε ότι "δεν υπάρχει κάτι που να υποδεικνύει πως η ουφολογία είναι κάτι περισσότερο από μια ανοησία" και πως η ιδέα μιας "ενδοκυβερνητικής συνομωσίας σιωπής" ήταν ο πιο υπερβολικός ισχυρισμός. Στην ενημέρωση υπάρχει και η διαβεβαίωση προς τη Βουλή των Λόρδων πως η κυβέρνηση δεν είχε ποτέ προσεγγιστεί από όντα του εξώτερου διαστήματος.

Στην ιστοσελίδα των Εθνικών Αρχείων μπορεί να βρει κανείς και μια μαγνητοσκόπηση από τον Δρ. David Clarke, ειδικό στην ιστορία των UFO, που σχολιάζει τα αρχεία. Ο Δρ. Clarke που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Sheffield Hallam αναφέρει ότι οι συνομωσιολογικού τύπου θεωρίες σχετικά με τους εξωγήινους είναι πολύ δύσκολο να διαψευστούν. Δεν πιστεύει ότι η αποκάλυψη των συγκεκριμένων αρχείων θα πείσει εκείνους που πιστεύουν ότι υπάρχει μια επίσημη συγκάλυψη.

"Αναπόφευκτα, κάποιοι έχουν ήδη απορρίψει την αποκάλυψη των αρχείων αυτών θεωρώντας την ως μια προσπάθεια συγκάλυψης. Γι' αυτούς η 'αλήθεια' συνεχίζει να παραμένει εκεί έξω, κρυμμένη χωρίς καμία αμφιβολία σε πολύ πιο μυστικά αρχεία που βρίσκονται κάπου αλλού."

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν πρόναο (ή καλυμμένη είσοδο) από έναν αρχαίο αιγυπτιακό ναό κάτω από την επιφάνεια του Νείλου ποταμού. Σύμφωνα με τους ειδικούς η είσοδος οδηγούσε κάποτε στο Ναό του θεού της γονιμότητας Κνουμ, ο οποίος είχε κεφάλι κριαριού. Μια ομάδα από αιγυπτίους αρχαιολόγους δύτες βρήκαν τον πρόναο στο Ασουάν ερευνώντας στα πλαίσια της πρώτης υποβρύχιας εξέτασης του Νείλου που ξεκίνησε νωρίτερα αυτόν τον χρόνο. Ο Νείλος μετακινήθηκε και αυτό το τμήμα του Ναού άρχισε να γίνεται μέρος του ποταμού, δήλωσε ο Zahi Hawass, Γενικός Γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.

Στις μέρες μας ο Νείλος κρύβει πολλές αρχαιότητες και οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως οι υποβρύχιες ανασκαφές θα αποκαλύψουν κι άλλα σημαντικά τεχνουργήματα. Ο ογκώδης πρόναος είναι πολύ μεγάλος για να μετακινηθεί στην συγκεκριμένη ανασκαφή, αλλά οι αρχαιολόγοι μετακίνησαν έναν ογκόλιθο ενός τόνου που θα μπορούσε να προέρχεται από την 22η Δυναστεία (945-712 π.Χ.) μέχρι την 26η Δυναστεία (664-525 π.Χ.). Η ίδια η πέτρα θα μπορούσε να είναι ακόμα παλαιότερη ωστόσο, διότι όπως γίνεται με πολλά αντικείμενα της αιγυπτιακής ιστορίας, τα αρχικά υλικά του ναού του Κνουμ είχαν επαναχρησιμοποιηθεί για την κατασκευή πιο πρόσφατων ναών.

"Σε μια πόλη που ήταν διαρκώς κατοικημένη είναι φυσικό να κατεδαφιζόντουσαν παλαιότερα κτίρια" είπε ο Cornelius von Pilgrim, διευθυντής του ελβετικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικών και Αρχαιολογικών Ερευνών της Αρχαίας Αιγύπτου. Κατά τη διάρκεια αυτών των κατεδαφίσεων όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όλες οι πέτρες, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή νέων οίκων και νέων κτιρίων."

Ο ναός του Κνουμ είχε αρχικά ανεγερθεί στην 12η Δυναστεία (1985-1773 π.Χ.) ή στην 13η (1773-1650 π.Χ.) και αργότερα ανακατασκευάστηκε και επεκτάθηκε κάτω από διαδοχικά καθεστώτα όπως αυτό της γυναίκας Φαραώ 'Χασεμψούτ' (1473-1458 π.Χ.). Δύο μεγάλες στήλες και περισσότερες πέτρες από το ναό θα μετακινηθούν από τον ποταμό όταν ξαναρχίσουν οι ανασκαφές κάποια στιγμή αργότερα μέσα στον παρόντα χρόνο.

Οι πέτρες που βρέθηκαν γύρω από τον πρόναο όπως αυτή που ήδη έχει μετακινηθεί από το νερό, έχουν (οι περισσότερες) επιγραφές που περιγράφουν γεγονότα της αρχαιότητας. Αυτές οι επιγραφές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν μια ακριβή χρονολόγηση για μια γειτονική κατασκευή που είναι γνωστή ως 'Μετρητής του Νείλου', μια αποβάθρα όπου οι αρχαίοι υπάλληλοι χρησιμοποιούσαν για να μετρήσουν τις εποχικές πλημμύρες και μέσω αυτών να καθορίζουν τους φόρους.

"Στον 'Μετρητή του Νείλου' μπορούσε κάποιος να δει το ύψος της πλημμύρας" λέει ο von Pilgrim. "Και ανάλογα με το ύψος της πλημμύρας, κάποιος μπορούσε να προβλέψει πόσο πλούσια θα ήταν η σοδειά. Βασισμένοι σ' αυτό, καθόριζαν τη φορολογία." Ο ναός του Κνουμ βρισκόταν σε ένα θρησκευτικό, πολιτικό, στρατιωτικό, εμπορικά και σημαντικό κέντρο της αρχαίας Αιγύπτου, πρόσθεσε ο von Pilgrim. "Ήταν ένα εξαιρετικά σημαντικό κτίσμα. Είχε μεγάλη σημασία για όλη τη χώρα."

Κάτω από την επιφάνεια

Υπάρχουν σχέδια για να γίνει μια πλήρης έρευνα στο Νείλο, από το Ασουάν μέχρι το Λούξορ, που θα ξεκινήσουν τον Σεπτέμβριο. Μέσα από διαδοχικές υποβρύχιες έρευνες οι αιγύπτιοι αρχαιολόγοι περιμένουν να βρουν πολύ περισσότερες αρχαιότητες στο Νείλο, όχι μόνο επειδή τα νερά ανέβηκαν κατά το διάβα των αιώνων, αλλά επίσης επειδή ατυχήματα και φυσικές καταστροφές είχαν σαν αποτέλεσμα να πέσουν διάφορα αντικείμενα της αρχαιότητας μέσα στα νερά του. Για παράδειγμα, ανάμεσα στα ευρήματα της τωρινής έρευνας ανακαλύφθηκαν τμήματα από έναν αρχαίο χριστιανικό ναό.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν εξάλλου πως θα ήταν συχνά τα ναυάγια στην περιοχή αυτή, εφόσον η κίνηση στο λιμάνι του Ασουάν ήταν πολύ ανεβασμένη. Το Ασουάν ήταν ένα πολύ ζωντανό λιμάνι για τη μεταφορά αμμωδών ογκόλιθων και εξυπηρετούσε τα ορυχεία κόκκινου και μαύρου γρανίτη που εφοδίαζαν τον αρχαίο κόσμο με οικοδομικά υλικά.

Σε άλλες περιοχές του Νείλου, ανασκαφές όπως αυτή που είχε γίνει τον 19ο αιώνα υπό την επίβλεψη του αρχαιολόγου Auguste Mariette, είχαν απώλειες σε σημαντικά αρχαιολογικά κομμάτια, που είχαν πέσει στο νερό καθώς στη δρομολόγησή τους για την Ευρώπη είχαν ταξιδεύσει στο Νείλο. "Ο August Mariette είχε μετακινήσει οβελίσκους από το Dar Abu Naga του Λούξορ. Υπήρχαν δύο οβελίσκοι που ήταν θαμμένοι 10 μέτρα πίσω από το ναό του Καρνάκ, και αυτό είναι μονάχα ότι ξέρουμε" είπε ο Hawass.

Φανταστείτε ότι πρόκειται να φαγωθείτε από έναν καρχαρία. Είναι πολύ πιθανό, πως το χειρότερο τμήμα αυτού του σεναρίου δε θα ήταν ούτε ο πόνος, ούτε ο ακρωτηριασμός σας, ούτε ακόμα ο ίδιος ο θάνατός σας, όσο θα ήταν η σκέψη που θα τριγύριζε στο μυαλό σας με τα λόγια, "αυτή τη στιγμή με τρώει ένας καρχαρίας". Κάτι τέτοιο πιθανόν να μη συνέβαινε σε ένα ψάρι που θα βρισκόταν στη θέση σας. Δε θα το κατέτρωγε μια τέτοια σκέψη, ή τουλάχιστον θα ήταν πολύ λιγότερο σημαντική, ίσως να αποτελούταν από ένα μικροσκοπικό επιφώνημα στη γλώσσα των ψαριών. Ένα ψάρι θα υπέφερε επίσης, αλλά δεν θα είχε υποστεί το πρόσθετο μαρτύριο της επίγνωσης ότι υποφέρει ή ακόμα και της σκέψης ότι έκανε λάθος που βγήκε για κολύμπι και δεν παρακολούθησε το ματς στην τηλεόραση, πράγμα που δε θα το έφερνε σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση.

Κάπως έτσι θα μπορούσε κανείς να διατυπώσει μιαν εισαγωγή σε ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που προσπαθεί να εξηγήσει η επιστήμη: το Μυστήριο του Νου και της Συνείδησης. Μαζί με την προέλευση της ζωής αποτελούν τα μεγαλύτερα Άγνωστα και αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τους επιστήμονες να σπάσουν τον κώδικα του νου, όπως προσπαθούν να κάνουν με τον κώδικα του ανθρώπινου γονιδιώματος. Ένα από τα προβλήματα είναι πως δεν είναι καθόλου εύκολο να συμφωνήσουμε, τι ακριβώς είναι ο νους και ακόμα περισσότερο η συνείδηση.

"Όσον αφορά τη συνείδηση δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε τίποτε, εκτός ίσως από το γεγονός ότι είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα" δηλώνει ο Gioulio Tononi, καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin στο Madison και γνωστός ερευνητής στο πεδίο έρευνας της συνείδησης. Ο Jim Olds που διευθύνει το Ινστιτούτο George Mason University's Krasnow, ένα ινστιτούτο που έχει αφιερωθεί στην έρευνα του νου, αναφέρει για το πεδίο αυτό, πως "περιμένουμε τον δικό μας Einstein."

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας ιστός που ζυγίζει περίπου 1.360 γραμμάρια. Περιλαμβάνει γύρω στα 30 δισεκατομμύρια κύτταρα που ονομάζονται νευρώνες. Το δίκτυο που σχηματίζουν οι νευρώνες αυτοί περιλαμβάνει 100 τρισεκατομμύρια συνδέσεις που λέγονται συνάψεις. Είναι το πιο περίπλοκο αντικείμενο στο γνωστό σύμπαν αν και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι για το εάν θα συνεχίζουμε να το πιστεύουμε αυτό, εάν εξετάσουμε κάποτε τον εγκέφαλο μιας υποθετικής υπερεξελιγμένης οντότητας που κατοικεί στο ίδιο σύμπαν αλλά σε κάποιον άλλο, άγνωστο για την ώρα, πλανήτη.

Οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι μπορούν να κάνουν πράγματα που κανένας υπολογιστής μέχρι στιγμής δεν μπορεί να καταφέρει. Ασφαλώς, ένας υπολογιστής μπορεί να νικήσει έναν άνθρωπο στο σκάκι, αλλά αυτό θα το καταφέρει απλά έχοντας κάνει υπολογισμούς για κάθε δυνατή κίνηση. Τα πιο εξελιγμένα ρομπότ ακόμα δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν τις βασικές νοητικές ικανότητες ενός δίχρονου παιδιού που μπορεί να αντιληφθεί τον κόσμο στις τρεις του διαστάσεις και ψάχνει να βρει μια κρυμμένη σοκολάτα την ίδια στιγμή που αποφεύγει επιδέξια να χτυπήσει στην κοφτερή άκρη του τραπεζιού της κουζίνας. Η διαπραγμάτευση με τον κόσμο απαιτεί υπέρογκη και μεγάλου φάσματος υπολογιστική δύναμη.

"Τα μηχανικά προβλήματα που καλούμαστε να λύσουμε καθημερινά καθώς κοιτάμε, περπατάμε, σχεδιάζουμε και περνάμε τη μέρα μας, αποτελούν μια πολύ μεγαλύτερη πρόκληση από την προσεδάφιση της σελήνης ή ακόμα και την διερεύνηση της ακολουθίας του ανθρώπινου γονιδιώματος," γράφει ο ψυχολόγος Steven Pinker στο βιβλίο του 'Πως λειτουργεί ο Νους'.

Πέρα από τα βασικά της αντίληψης και των κινητικών μας ικανοτήτων ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει μια εξαιρετική ιδιότητα: τη συνείδηση. Θα μπορούσε κανείς να την ονομάσει και αυτεπίγνωση, ή ενημερότητα, ή απλά το γεγονός αυτό που καθιστά τόσο μεγάλο μπελά το να αποτελεί κάποιος το γεύμα ενός θαλάσσιου σαρκοφάγου, όπως ο καρχαρίας που αναφέρθηκε στην εισαγωγή της ιστορίας μας. Η συνείδηση είναι αυτή που μας διαχωρίζει από τα ζόμπι. Αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως ηθοποιούς στη σκηνή της ζωής και νιώθουμε πως στα βάθη του κρανίου μας υπάρχει ένα δικό μας 'Εγώ'.

"Η συνείδηση είναι μεγάλο πράγμα", λέει ο Tononi. "Είναι το μοναδικό πράγμα που είναι μεγαλύτερο από οτιδήποτε άλλο. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο τελικά νοιαζόμαστε." Αλλά δεν την καταλαβαίνουμε. Δε γνωρίζουμε πως δημιουργείται, ή με τα λόγια του φιλόσοφου Colin McGinn δε γνωρίζουμε πως "το νερό του φυσικού εγκεφάλου μετατρέπεται στο κρασί της συνείδησης." Θα μπορέσουμε άραγε ποτέ να μάθουμε;

Τον χρόνο που πέρασε ο Jim Olds συγκέντρωσε έναν αριθμό από μεγάλους στοχαστές στο Πανεπιστήμιο του George Mason για ένα διήμερο συνέδριο σχετικά με το νου. Αυτός και οι συνεργάτες του σκόπευαν να ζητήσουν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επενδύσει 4 δισεκατομμύρια δολάρια σε μια πρωτοβουλία που θα ονομαζόταν 'Δεκαετία του Νου'. Αυτό θα αποτελούσε τη συνέχεια ενός προγράμματος του 1990 που ονομαζόταν 'Δεκαετία του Εγκεφάλου' το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί το ενδιαφέρον για τις νευροεπιστήμες. Αυτή η νέα πρωτοβουλία θα αποτελούσε μια προσπάθεια να μπει η επιστήμη σε ένα πεδίο που μέχρι στιγμής έχει εξερευνηθεί κυρίως από τους φιλοσόφους, τους θεολόγους και τους γιόγκι.

"Η επιστήμη του εγκεφάλου είναι μια εξαντλητική συλλογή από στοιχεία χωρίς κάποια θεωρία" δηλώνει ο Olds. "Γι' αυτό θα πρέπει το κράτος να επενδύσει σε μια από τις πιο θεμελιώδεις διανοητικές ερωτήσεις αναφορικά με το τι σημαίνει να είναι κανείς ανθρώπινο ον."

Σε ένα γράμμα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, 10 επιστήμονες υποστήριξαν πως η 'Δεκαετία του Νου' θα βοηθούσε στην κατανόηση νοητικών δυσλειτουργιών που πλήττουν 50 εκατομμύρια Αμερικανούς και κοστίζουν στο κράτος πάνω από 400 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Θα μπορούσε επίσης να συμβάλλει στην ανάπτυξη μηχανών με νοημοσύνη και νέων υπολογιστικών τεχνικών. Μια επανάσταση στην έρευνα του νου, έγραψαν οι επιστήμονες, θα μπορούσε να επιφέρει "ευρείες και δραματικές επιδράσεις στην οικονομία, στην εθνική ασφάλεια και στην κοινωνική ευζωία."

Υπάρχει λόγος για να είναι κανείς αισιόδοξος. Ας δούμε τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη των νευροαπεικονιστικών μεθόδων όπως με την λειτουργική μαγνητική τομογραφία που μας επιτρέπει να παρατηρούμε τον εγκέφαλο την ώρα της λειτουργίας του. Καθώς η τεχνολογία βελτιώνεται, ο εγκέφαλος γίνεται πιο διαφανής, παύει να είναι ένα μαύρο κουτί.

Ο νους δεν είναι κάτι που εμφανίζεται όπως ένα πρόγραμμα στην οθόνη ενός υπολογιστή. Εδώ και αρκετούς αιώνες οι άνθρωποι προσπαθούν να εξερευνήσουν τον εγκέφαλο για να καταλάβουν το νου και κανείς δεν είναι σίγουρος ποιες νευρολογικές δομές είναι οι πιο σημαντικές για τη γέννηση της συνείδησης. Ο Καρτέσιος που μας έδωσε μια από τις πιο διάσημες φράσεις της φιλοσοφίας ('Σκέφτομαι, άρα υπάρχω') πίστευε πως το κέντρο της συνείδησης ήταν ένας αδένας σε μέγεθος μπιζελιού που λέγεται επίφυση ή κωνάριο. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχτεί πως ο αδένας αυτός είναι ο μυστηριώδης δημιουργός του 'Εγώ' που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μας.

Υπάρχουν άλλες σημαντικές εγκεφαλικές δομές, όπως η περιοχή Brodmann 46, ο θάλαμος, ο φλοιός, κ.λπ.. Είμαστε επίσης αρκετά σίγουροι πως η συνείδηση δεν εδράζεται στην παρεγκεφαλίδα που αποτελείται από 50 δισεκατομμύρια νευρώνες και που η αφαίρεσή της δε θα μας έκανε να χάσουμε το νου μας. Όπως το θέτει ο Tononi, θα μπορούσε κανείς να την πετάξει στα σκουπίδια, αλλά ο ίδιος θα συνέχιζε να βρίσκεται στη θέση του.

Η κλασική θέση του δυϊσμού λύνει το πρόβλημα της τοποθεσίας της συνείδησης προσδιορίζοντάς την μακριά από τον εγκέφαλο. Ο νους θεωρείται διαχωρισμένος από το σώμα, είναι μια οντότητα που δεν μπορούμε να ανάγουμε σε μια μηχανή. Δεν μπορεί να προσεγγιστεί από τα εργαλεία ενός εργαστηρίου. Σύμφωνα με τη δυϊστική θέση οι νόες και οι εαυτοί μας δεν είναι το αποτέλεσμα μιας πληθωρικής χημείας και μπορούμε να υποθέτουμε ότι υπάρχουν ψυχές, πνεύματα και ουσίες ανεξάρτητες από το φυσικό σώμα. Για πολλούς σοβαρούς ερευνητές όμως, ο δυϊσμός είναι μια θεωρία που έχει πεθάνει, αν και μπορεί να ακουστεί ακόμα και τώρα ο απόηχός της ανάμεσα σε φιλοσόφους που κάποιες φορές αποκαλούνται μυστηριώδεις.

Ο φιλόσοφος David Chalmers έχει κάνει μια διάσημη διάκριση μεταξύ των Εύκολων Προβλημάτων, που συμπεριλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος δημιουργεί συγκεκριμένα στοιχεία που σχετίζονται με τη συνείδηση (όπως η φαντασία, η γλώσσα, η μνήμη, η προσοχή, το συναίσθημα, κ.α.) και το Δύσκολο Πρόβλημα, που είναι το μυστήριο σχετικά με το πώς όλα τα στοιχεία αυτά συγκεντρώνονται μαζί στη δυναμική έννοια του εαυτού.

Το πιο ριζοσπαστικό θέμα όμως είναι το παρακάτω: ο λόγος για τον οποίο είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ο νους μας δεν είναι επειδή έχει κάποιες μυστηριώδεις, αιθέριες και αινιγματικές ποιότητες, αλλά επειδή στην πραγματικότητα ο νους δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στη φαντασία μας. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι απλά μια ιδέα μέσα στο κεφάλι μας. Όταν κανείς βλέπει ένα αυτοκίνητο να κινείται απέναντι στο δρόμο, γνωρίζει πως βλέπει μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα. Ξέρει επίσης πως μέσα στο αυτοκίνητο υπάρχει ένας άνθρωπος, κάποιο νοήμον ον που κατευθύνει τις κινήσεις του αυτοκινήτου. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι επίσης μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα, αλλά δε φαίνεται πως μέσα σ' αυτόν υπάρχει πάντοτε κάποιος οδηγός.

Ο εγκέφαλος λειτουργεί ημέρα και νύχτα και κάνει χιλιάδες λειτουργίες για τις οποίες δεν έχουμε απευθείας επίγνωση. Ακόμα και ο 'συνειδητός' μας εγκέφαλος αποτελείται στην πραγματικότητα από πολλά διαφορετικά λειτουργικά συστήματα. Μοιάζει σαν το αυτοκίνητο του παραδείγματος να οδηγείται από εκατοντάδες μικροσκοπικά ξωτικά, χωρίς κάποιο από αυτά να είναι ο αρχηγός. Αυτή είναι και μια θέαση που συγγενεύει με τις ιδέες του Daniel Dennett, συγγραφέα του βιβλίου 'Η Ερμηνεία της Συνείδησης', ο οποίος υποστηρίζει πως η σύλληψη ενός κεντρικού διοικητή μέσα στον εγκέφαλο αποτελεί μια πλάνη. "Είναι λάθος να ψάχνουμε για τον πρόεδρο του οβάλ γραφείου μέσα στον εγκέφαλο", δηλώνει ο Dennett.

Είναι ήδη αρκετά άβολο για μας να ακούμε από τους αστρονόμους την πληροφορία ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Ακόμα χειρότερο όμως είναι το να μας αποκαλύπτουν οι βιολόγοι πως είμαστε απόγονοι από τον ακάθαρτο αφρό ενός αρχέγονου βούρκου. Τώρα έχουμε φιλοσόφους που λένε πως ο εαυτός είναι μια αυταπάτη. Δεν υπάρχει κανείς ΕΚΕΙ.

Ο νους μπορεί να είναι αυτό που αποκαλεί ο Pinker 'Το Υπέρτατο Βάσανο΄. Έχει γράψει ότι "το πιο αναμφισβήτητο πράγμα που υπάρχει, η ίδια μας η επίγνωση, θα είναι πάντα πέρα από την εμβέλεια της αντίληψής μας."

Ίσως τελικά να μην καταφέρουμε ποτέ να σπάσουμε τον κώδικα του νου και της συνείδησης. Ίσως, έναν αιώνα μετά από τώρα, η συνείδηση να συνεχίζει να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των μεγαλύτερων μυστηρίων και οι επιστήμονες όπως και οι φιλόσοφοι θα συνεχίζουν να διαφωνούν για το πώς και το γιατί όλων αυτών. Αλλά θα πρέπει να δράξουμε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται για να λύσουμε το αίνιγμα. Δέκα χρόνια και 4 δισεκατομμύρια δεν είναι μεγάλο κόστος και η εξέλιξη του ανθρώπινου νου, όντας το σημαντικότερο βιολογικό συμβάν στην ιστορία του πλανήτη μας, αξίζει μια τέτοια προσπάθεια διερεύνησης.

Στην πρώτη ταινία του Superman ο σατανικότατος Lex Luthor σχεδιάζει να προκαλέσει έναν τεράστιο, καταστροφικό για την Καλιφόρνια σεισμό, χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα που θα πυροδοτούσε στο ρήγμα του San Andreas. Οι γεωλόγοι θα απαντούσαν πως ένα τέτοιο σχέδιο δε θα είχε ποτέ αποτέλεσμα. Αλλά εάν σκεφτόταν σοβαρά να προξενήσει έναν σεισμό, υπάρχουν τρόποι που θα μπορούσε να το κάνει. Θα έπρεπε απλά να εκχύσει λίγο υγρό βαθιά μέσα στο φλοιό της Γης ή να σκάψει και να βγάλει μερικές εκατοντάδες τόνους κάρβουνου μέσα από ένα βουνό.

"Παλιότερα οι άνθρωποι δεν σκεφτόντουσαν πως η ανθρώπινη δραστηριότητα θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες συνέπειες, αλλά μπορεί," δήλωσε ο Christian Klose, ερευνητής γεωλογικών κινδύνων στο Γήινο Παρατηρητήριο του Columbia Lamont-Doherty. Στην πραγματικότητα προκύπτει ότι η παραγωγή σεισμών από τον άνθρωπο είναι κάτι που όσο 'σατανικό' και αν ακούγεται, είναι ωστόσο δυνατό αλλά και κοινότυπο. Ο Klose εκτιμά ότι το 25 τοις εκατό από τα καταγεγραμμένα σεισμικά επεισόδια στη Βρετανία είχαν προκληθεί από ανθρώπους.

Οι περισσότερες από τις σεισμικές δονήσεις που έχουν προκληθεί από ανθρώπους είναι ελάχιστα ισχυρές, δηλαδή λιγότερο από 4 βαθμούς στις σεισμικές γεωλογικές κλίμακες. Αυτά τα επεισόδια δεν γίνονται από λάθη της φύσης και δε θα συνέβαιναν χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου, όπως το να γίνεται εξόρυξη τόνων κάρβουνου ή ποτάσας. Συμβαίνουν όταν η οροφή ενός ορυχείου καταρρέει, όπως έγινε για παράδειγμα στην πρόσφατη κατάρρευση του Crandall Canyon στην Utah όπου σκοτώθηκαν περίπου μισή ντουζίνα ανθρακωρύχοι.

Αλλά κάποιες ανθρώπινες δραστηριότητες μπορούν να προκαλέσουν πολύ πιο ισχυρούς σεισμούς, σαν εκείνους που γίνονται από τα φυσικά ρήγματα. Και αυτό ισχύει επειδή οι άνθρωποι με τη βοήθεια των ισχυρών μηχανών, μπορούν να μετακινήσουν μεγάλες μάζες της γης με αποτέλεσμα να προκαλέσουν αλλαγές στο μοτίβο των πιέσεων που δέχεται ο φλοιός της Γης. Ρήγματα που πιθανόν να μην έχουν προκαλέσει σεισμούς για εκατομμύρια χρόνια μπορούν ξαφνικά να ωθηθούν σε κατάρρευση, όπως πιστεύει ο Klose ότι έγινε με τον μοναδικό θανατηφόρο σεισμό της Αυστραλίας το 1989.

Ας δούμε λοιπόν τους πέντε τρόπους που μπορεί να προκληθεί ένας σεισμός από χέρι ανθρώπου. Με όλο το σεβασμό στον Lex Luthor και όλους τους σατανικά κακούς ήρωες ανάλογων ταινιών, δε θα συναντήσουμε πυρηνικά στη λίστα αυτή. Προκύπτει πως εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν σεισμό, η μετακίνηση της μάζας είναι πολύ πιο αποτελεσματική από μια στιγμιαία και πολύ ισχυρή έκρηξη.

Κατασκευή Φράγματος

Το νερό είναι πιο βαρύ από τον αέρα, έτσι όταν γεμίσει η κοιλάδα πίσω από το φράγμα, ο φλοιός κάτω από το νερό θα υποστεί μεγάλη αλλαγή στην πίεση που δέχεται. Για παράδειγμα στην περιοχή του φράγματος Hoover έγιναν εκατοντάδες σεισμοί καθώς η λίμνη γέμισε. Ο σεισμολόγος του πανεπιστημίου της Αλάσκα Larry Gedney εξήγησε, "καθώς το φράγμα έφτασε στο ανώτατο όριο των 145 μέτρων το 1939, το επίπεδο της σεισμικότητας άρχισε να διαμορφώνεται σε ευθεία αντιστοιχία με το επίπεδο του νερού. Κανένας από τους σεισμούς δεν ήταν στην πραγματικότητα καταστροφικός ο μεγαλύτερος μόλις που πλησίασε το μέγεθος των 5 βαθμών αλλά η περιοχή δεν είχε πρωτύτερα καταγραφές που να μαρτυρούν ότι ήταν σεισμικά ενεργή." Τα παραδείγματα για σεισμούς που έχουν τις αιτίες τους σε φράγματα αφθονούν αλλά η έρευνα του Klose πηγαίνει ακόμα πιο πέρα. Ο Klose έχει ενδείξεις ότι περίπου το ένα τρίτο των σεισμών που έχουν προκληθεί από ανθρώπους οφείλονται στην κατασκευή μεγάλων δεξαμενών. Αυτό έχει ξεσηκώσει υποψίες σχετικά με την πιθανότητα ο πρόσφατος σεισμός της Κίνας να προκλήθηκε από την πλήρωση της δεξαμενής που σχηματιζόταν από 3 φαράγγια και ένα φράγμα, αν και δεν έχει παρουσιαστεί κάποιο τελειωτικό στοιχείο ακόμα για την εξαγωγή ενός τέτοιου συμπεράσματος.

Έκχυση υγρού στο φλοιό της Γης

Το 1961 ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε ότι ο καλύτερος τρόπος για να απομακρυνθούν τα τοξικά απόβλητα από την παραγωγή βομβών napalm ήταν να γίνει μια πολύ βαθιά τρύπα στα Βραχώδη Όρη σε βάθος που ξεπερνούσε τα 3,5 χιλιόμετρα και να εκχυθεί το υγρό μέσα στον φλοιό της Γης. Από το 1962 μέχρι το 1966 ο στρατός απέρριψε περίπου 625 εκατομμύρια λίτρα τοξικών απόβλητων μέσα σ' αυτή την τρύπα. Δυστυχώς οι εκχύσεις αυτές πιθανότατα προκάλεσαν σεισμούς στην περιοχή και ο στρατός διέκοψε την επιχείρηση. Όπως εξηγεί ο σεισμολόγος Dave Wolny, "εάν κάνεις μια αρκετά βαθιά έκχυση, προκαλείς μεταβολές στις πιέσεις των υποκείμενων βράχων και σε κάποιο σημείο η πίεση αυτή θα εκτονωθεί δημιουργώντας έναν σεισμό."

Εξόρυξη μεγάλης ποσότητας κάρβουνου

Το κάρβουνο παρέχει περισσότερη από τη μισή ποσότητα ενέργειας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στην Κίνα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πάμπολλα ανθρακωρυχεία που δουλεύουν συνεχώς για να εξορύξουν το καύσιμο αυτό από το εσωτερικό της Γης. Συνολικά μόνο μέσα στο 2006 έχουν εξορυχτεί 6.195 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι κάρβουνου από τη Γη. Και τα ορυχεία πρέπει συχνά να αντλούν νερό μαζί με το κάρβουνο και κάποιες φορές η ποσότητα του νερού είναι δεκάδες φορές περισσότερη από αυτή του κάρβουνου. Αν προστεθούν και οι δύο αυτές ποσότητες, κάρβουνο και νερό, προκύπτει μια τεράστια τεχνητή μεταβολή στη μάζα της περιοχής και οι τεράστιες αυτές μεταβολές προκαλούν επαναπροσδιορίζουν τις σεισμικές τάσεις της περιοχής, κάποιες φορές αυξάνοντας την πιθανότητα πρόκλησης σεισμού και κάποιες άλλες φορές μειώνοντάς την. Σύμφωνα με την έρευνα του Klose περισσότερο από το 50 τοις εκατό των καταγεγραμμένων σεισμών που έχουν προέλθει από τον άνθρωπο, οφείλονται σε επιχειρήσεις που έχουν να κάνουν με εξόρυξη μεταλλευμάτων.

Τρύπημα για φυσικό αέριο

Τρεις από τους ισχυρότερους σεισμούς που έχουν προκληθεί από τους ανθρώπους έχουν γίνει στο Ουζμπεκιστάν, κοντά στην περιοχή εξόρυξης φυσικού αερίου, στο Gazli. Ο συνδυασμός εξόρυξης και έκχυσης υγρού άλλαξε την τεκτονική δραστηριότητα της περιοχής. Ο μεγαλύτερος από τους τρεις αυτούς σεισμούς καταγράφηκε ότι ήταν 7,3 βαθμών. Σύμφωνα με μια μεγάλης κλίμακας ανάλυση που έγινε από ρώσους επιστήμονες, "λίγοι θα μπορούσαν να αρνηθούν ότι υπάρχει μια σχέση μεταξύ της εξόρυξης υδρογονάνθρακα και της σεισμικής δραστηριότητας, αλλά θα πρέπει να προσδιοριστεί με ακρίβεια πόσο μεγάλη είναι αυτή η σχέση." Προειδοποίησαν πως σε περιοχές όπου η τεκτονική δραστηριότητα είναι ήδη υψηλή, η εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου θα μπορούσε να ερεθίσει τη δημιουργία δυνατών σεισμών.

Κατασκευή του μεγαλύτερου κτιρίου στον κόσμο

Το 2005 ένας γεωλόγος ισχυρίστηκε ότι το τότε ψηλότερο κτίριο του κόσμου, ο Πύργος του Taipei 101 που ζυγίζει περισσότερο από 700.000 μετρικούς τόνους, συσχετίζονταν με την πρόκληση σεισμών σε ένα ρήγμα στην Ταϊβάν που ήταν παλιότερα ανενεργό. Ο Klose αμφιβάλλει για την πιθανότητα να ισχύει κάτι τέτοιο για το κτίριο αυτό, αλλά δεν αποκλείει την πιθανότητα ένα πολύ μεγάλο και βαρύ κτίριο να έχει επίδραση στη δημιουργία σεισμών. Ωστόσο, το βάρος του κτιρίου θα έπρεπε να είναι πολύ πιο μεγάλο από αυτό του Πύργου του Taipei και ακόμα μεγαλύτερο από αυτό του Burj Dubai, που ακόμα κατασκευάζεται και αποτελεί για την ώρα το ψηλότερο κτίριο του κόσμου.

Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν στις αρχές του Ιούνη (2008) μια χαμένη πυραμίδα 4.000 ετών που πιστεύεται ότι είχε ανακαλυφθεί από έναν αρχαιολόγο σχεδόν πριν από 200 χρόνια και δεν είχε ειδωθεί ξανά από τότε. Ο Διευθυντής Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου Zahi Hawass δήλωσε ότι η πυραμίδα φαίνεται πως κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Μενκαουχόρ, έναν σκοτεινό Φαραώ που είχε διοικήσει μόνο για οκτώ χρόνια. Το 1842 ο γερμανός αρχαιολόγος Karl Richard Lepsius την ανέφερε συμπεριλαμβάνοντάς την στις ανακαλύψεις του στη Σακάρα, δίνοντάς της τον αριθμό 29 και περιγράφοντάς την ως ‘ακέφαλη πυραμίδα’ γιατί απομένει μόνο η βάση της. Αλλά η άμμος της ερήμου κάλυψε την ανακάλυψη αυτή και από τότε κανένας αρχαιολόγος δεν μπορούσε να τη βρει.

"Γεμίσαμε το κενός της χαμένης πυραμίδας," είπε ο Hawass σε δημοσιογράφους που επισκέφτηκαν τις ανακαλύψεις της Σακάρα (αρχαιολογικός τόπος, 30 χιλιόμετρα νότια του Καΐρου), τη νεκρόπολη και την τοποθεσία ταφής των διοικητών της αρχαίας Μέμφιδος, της μητρόπολης του αρχαίου Βασιλείου της Αιγύπτου, περίπου 12 μίλια νότια του Καΐρου. Τους ανακοινώθηκε επίσης η ανακάλυψη τμήματος από έναν τελετουργικό δρόμο όπου αρχιερείς που είχαν τα πρόσωπά τους καλυμμένα με μάσκες και που κάποτε κουβαλούσαν μουμιοποιημένους ιερούς ταύρους λειτουργούσαν στην αρχαία αιγυπτιακή μητρόπολη της Μέμφιδος.

Η βάση της πυραμίδας βρέθηκε αφότου μετακινήθηκε ένα βουνό από άμμο ύψους 7,5 μέτρων, το οποίο είχε αρχίσει να μετακινείται εδώ και χρόνια και η διαδικασία ολοκληρώθηκε από την ομάδα του Hawass. Ο Διευθυντής Αρχαιοτήτων δηλώνει πως το ύφος της πυραμίδας υποδηλώνει πως προέρχεται από την Πέμπτη Δυναστεία, μια περίοδο που ξεκίνησε το 2.465 π.Χ. και τελείωσε το 2.325 π.Χ. Αυτό θα την τοποθετούσε περίπου 2 αιώνες μετά την ολοκλήρωση της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας, που θεωρείται ότι είχε ολοκληρωθεί το 2.500 π.Χ. Μια άλλη ένδειξη για τη χρονολόγησή της, σύμφωνα με τον Hawass, ήταν η ανακάλυψη στο εσωτερικό της ενός καλύμματος σαρκοφάγου από γκρι γρανίτη, του τύπου που ήταν σε χρήση εκείνη την εποχή.

Η τετράγωνη βάση της πυραμίδας, στον πυθμένα ενός λάκκου 4,5 μέτρων βάθους που ανασκάφηκε από τους εργάτες, δίνει λίγες ενδείξεις σχετικά με το πώς θα ήταν κάποτε η πυραμίδα που στεκόταν από επάνω. Σωροί από τεράστιους βράχους, κάποιοι από αυτούς ακόμα σκεπασμένοι από σκόνη και άμμο, σκιαγραφούν τους τοίχους και την είσοδο της πυραμίδας, ενώ στο εσωτερικό της βρέθηκε ένας νεκροθάλαμος. Οι αρχαιολόγοι δεν βρήκαν κάποιο καρτούς (το όνομα του Φαραώ γραμμένο σε ιερογλυφικά) του ιδιοκτήτη της πυραμίδας. Αλλά ο Hawass είπε πως με βάση την εκτιμούμενη χρονολόγησή της, είναι πεπεισμένος ότι άνηκε στον Φαραώ Μενκαουχόρ.

Οι εργασίες συνεχίζονται στην περιοχή, όπου ο Hawass είπε πως περιμένει να ανακαλυφθούν βοηθητικές πυραμίδες γύρω από την κεντρική πυραμίδα του Μενκαουχόρ και ελπίζει να βρεθούν εκεί επιγραφές που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό του.

Ο τελετουργικός δρόμος που αποκαλύφθηκε επίσης την ίδια μέρα χρονολογείται στην πτολεμαϊκή περίοδο, δηλαδή περίπου 300 χρόνια π.Χ. Πηγαίνει παράλληλα με την πυραμίδα του Μενκαουχόρ, οδηγώντας από έναν θάλαμο μουμιοποίησης προς μια τοποθεσία στη Σαχάρα (Σεπάριουμ), όπου βρίσκεται ένα δίκτυο υπόγειων τύμβων χώρος ανάπαυσης ιερών ταύρων, ένα μέρος που ανακαλύφθηκε το 1850 από τον γάλλο αρχαιολόγο August Mariette. Σύμφωνα με τον Hawass, ένας αρχιερέας κουβαλούσε τους μουμιοποιημένους ταύρους κατά μήκος του τελετουργικού δρόμου μέχρι τους θαλάμους όπου οι ταύροι θα τοποθετούνταν μέσα στις σαρκοφάγους.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τους ταύρους του θεού Άπις ότι ήταν μετενσαρκώσεις του θεού της πόλης της Μέμφιδος και τους συνέδεαν με τη γονιμότητα και τη λατρεία του Ήλιου. Ένας ταύρος επιλεγόταν λόγω του γυαλιστερού μαύρου τριχώματός του αλλά θα έπρεπε να έχει ένα συγκεκριμένο λευκό σημάδι στο μέτωπο ανάμεσα στα κέρατα. Επιλεγόντουσαν από ιερείς και απολάμβαναν τιμές μέχρι το θάνατό τους, ενώ αργότερα μουμιοποιούνταν και ενταφιάζονταν στις υπόγειες γαλαρίες του Σεπάριουμ στη Σακάρα.

Σύμφωνα με τον Hawass, η ανακάλυψη της τελετουργικής αυτής οδού προσθέτει ένα σημαντικό τμήμα στη γνώση που έχουμε για το παλιό Βασίλειο και τις τελετές του. Η αχανής αρχαιολογική περιοχή της Σακάρα είναι κυρίως γνωστή για τη βαθμιδωτή πυραμίδα του βασιλιά Ζοσέρ που θεωρείται ότι είναι η παλιότερη πυραμίδα της Αιγύπτου, χρονολογούμενη στον 27ο αιώνα π.Χ.

Αν και οι αρχαιολόγοι ερευνούν την Αίγυπτο εδώ και 200 χρόνια, ο Hawass λέει ότι έχει ανακαλυφθεί μόλις το ένα τρίτο από ότι βρίσκεται θαμμένο στον αρχαιολογικό χώρο της Σακάρα. "Ποτέ δεν ξέρεις ποια μυστικά κρύβει η άμμος της Αιγύπτου", είπε. "Εγώ συνεχίζω να πιστεύω πως υπάρχουν κι άλλες πυραμίδες που περιμένουν να τις ανακαλύψουμε."

Ο καθηγητής αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ Israel Finkelstein ερευνά τη Βίβλο ως ένα ιστορικό αρχείο. Σε μια συνέντευξη που έδωσε στο ‘New Scientist’ ο Finkelstein αναφέρεται στα αντισυμβατικά ευρήματά του. Τη συνέντευξη την έδωσε στον David Cohen και δημοσιεύτηκε στις αρχές του Ιουνίου (2008) στο περιοδικό New Scientist με τον τίτλο ‘Αλήθεια και φαντασία από τη Βίβλο’.

Για περίπου 10 χρόνια ο Finkelstein έχει ηγηθεί μιας ομάδας ερευνητών που ασχολούνται με τη βιβλική αρχαιολογία. Ο σκοπός τους ήταν να προσδιορίσουν εάν η Βίβλος είναι πραγματικά ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Στην έρευνά τους ο Finkelstein και η ομάδα του μελέτησαν βιβλικά κείμενα και τα συνέκριναν με αρχαιολογικά στοιχεία που πήραν από τη Megiddo, στο βόρειο Ισραήλ. Η Megiddo, γνωστή και ως Tel Megiddo (στα εβραϊκά) και ως Tell al-Mutesellim (στα αραβικά) ήταν μια τοποθεσία που είναι γνωστή στη Βίβλο ως Αρμαγεδδών. Σήμερα έχουν παραμείνει μόνο τα ερείπια από μια αρχαία πόλη.

Η Megiddo έχει ανασκαφτεί από αρχαιολόγους εδώ και 100 χρόνια, δηλαδή από το 1903, εξαιτίας της ιστορικής, γεωγραφικής και θεολογικής της σημαντικότητας. Στη Megiddo βρέθηκαν 26 στρώσεις από ερείπια αρχαίων πόλεων. Σήμερα, στο σύγχρονο Ισραήλ, η αρχαία τοποθεσία βρίσκεται σε έναν λόφο κοντά στο Κιμπούτς της Megiddo, που βρίσκεται στην αρχή ενός περάσματος που περνάει μέσα από το Carmel Ridge και δεσπόζει στην κοιλάδα του Jezreel.

Η ομάδα του Finkelstein βρήκε ότι "... η παραδοσιακή χρονολόγηση πολλών αρχαιολογικών ευρημάτων που σχετίζονται με βιβλικά γεγονότα παρουσιάζει αναντιστοιχία που ξεπερνά τους ενάμιση αιώνες." Τα συμπεράσματά τους είναι αντισυμβατικά: πολλές περίφημες βιβλικές ιστορίες είναι κατά πάσα πιθανότητα φανταστικές. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο Cohen στη συνέντευξη με τον Finkelstein, "η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο δε συνέβη ποτέ" και "ο Τζόσουα δεν επιτέθηκε ποτέ στην Ιεριχώ, ούτε και έριξε τα τείχη της." Ο Finkelstein δηλώνει, "δεν υπάρχουν καν στοιχεία ότι η Ιεριχώς είχε τείχη εκείνη την εποχή."

Στη συνέχεια ο Finkelstein αποκαλύπτει ότι "ο Δαβίδ και ο Σολομώντας δεν ήταν μεγάλοι βασιλιάδες που διοικούσαν την αρχαία γη της Χαναάν στον 10 π.Χ. αιώνα από ένα παλάτι στην Ιερουσαλήμ, όπως παρουσιάζεται στη Βίβλο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν μικροί αρχηγοί κάποιων βραχύβιων φυλών της περιοχής. Η μνήμη τους διογκώθηκε με το πέρασμα των χρόνων και μυθοποιήθηκαν τον 7ο π.Χ. αιώνα για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές και στρατιωτικές σκοπιμότητες."

Προφανώς, τα συμπεράσματα αυτά του Finkelstein δεν στερούνται αμφισβήτησης σε πολλά μέρη του κόσμου, ιδιαίτερα δε στη θρησκευτική κοινότητα.

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο της Διεύθυνσης Ισραηλινών αρχαιοτήτων Sam Wolf, "ο Finkelstein έχει γράψει περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο στο πεδίο αυτό εδώ και 15 χρόνια. Έχει προσφέρει μεγάλο έργο με το να αμφισβητεί τις παραδοσιακές πίστεις. Αλλά δεν μπορώ να ονομάσω περισσότερους από μια χούφτα αρχαιολόγους που δέχονται τη θεωρία του. Έχει προκαλέσει περισσότερες αναταραχές στα μέσα ενημέρωσης απ΄ ότι στους ακαδημαϊκούς κύκλους."

Ο Lawrence LeShan, στο κλασικό του βιβλίο ‘Εναλλακτικές Πραγματικότητες: Η Αναζήτηση για το Πλήρες Ανθρώπινο Ον’ γράφει: Μια πραγματικότητα είναι αληθινή για σένα, όταν δρας μέσα στους δικούς της όρους. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς κουβέντες. Είναι έγκυρη πραγματικότητα όταν, χρησιμοποιώντας την, μπορείς να επιτύχεις τους στόχους που είναι αποδεκτοί σ΄ αυτή. Η κοινή λογική ορίζει κάθε πραγματικότητα και σε τελική ανάλυση αποφασίζει για την εγκυρότητά της.

Η δήλωση του LeShan αντανακλά μια ανακάλυψη που έγινε από μια ομάδα επιστημόνων που πειραματιζόντουσαν με μωρά. Ανακάλυψαν πως τις μοναδικές φορές που τα μωρά ξαφνιάζονταν ήταν όταν συνέβαινε κάτι σ' αυτά που καταστρατηγούσε την κοινή λογική. Αυτή η ανακάλυψη θεμελίωσε το ότι ένας βαθμός αντιληπτικής προκατάληψης αποτελεί μέρος της γενετικής μας προδιάθεσης, μια προδιάθεση που ενισχύεται από τις ποικίλες ικανότητές μας και από τον εγκέφαλό μας. Εξαρτόμαστε από την ερμηνεία που δίνουμε για τη ζωή και αποδεχόμαστε τις προκαταλήψεις αυτής της αντίληψης. Μέσα από την καθημερινή ύπαρξή μας αναγνωρίζουμε μόνο ότι είμαστε προετοιμασμένοι από πριν να δούμε.

Οι εναλλακτικές πραγματικότητες και άλλες διαστάσεις δόνησης αγνοούνται ή παρακάμπτονται πολύ συχνά γιατί δεν είμαστε ενήμεροι ότι αγνοούμε ή ότι παρακάμπτουμε οτιδήποτε. Αποδεχόμαστε ότι αντιλαμβανόμαστε και φαίνεται παράλογο αν όχι αδύνατο να πράξουμε αλλιώς. Αλλά αυτό το σφικτό πλέγμα της φυσικής αντιληπτικής προκατάληψης (κάποιες φορές αναφέρεται ως περιβαλλοντική ακεραιότητα) μπορεί να είναι βασισμένο μόνο σε υποθέσεις που προέρχονται από ατομικά συστήματα πιστεύω παρά σε γενετική προδιάθεση. Με άλλα λόγια, είναι πιθανό να αποτελεί περισσότερο μια προτίμηση παρά μια προκατάληψη.

Αυτό συμβαίνει επειδή αναμειγνύουμε επίκτητες τάσεις με φυσικές αντιληπτικές δεξιότητες. Επιτρέπουμε στους αγαπημένους μας, στα σχολεία μας, στις εργασίες μας, στους συντρόφους μας, στην κοινωνία μας, στις κυβερνήσεις μας, χωρίς να συμπεριλάβουμε τις δικές μας διαισθήσεις αναφορικά με το τι νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε, να καθορίσουν και να ερμηνεύσουν τη ζωή μας. Το επιτρέπουμε αυτό επειδή είναι θεμελιωδώς ευκολότερο, πιο πρακτικό και λιγότερο επικίνδυνο, το να αποδεχτούμε παρά να αρνηθούμε τις προκαταλήψεις αμοιβαία αποδεχόμενων πεποιθήσεων. (Η κοινωνία χρωστάει την ύπαρξή της σ' αυτήν την τάση που έχουν οι άνθρωποι να αποδέχονται την άποψη της κοινής γνώμης ως προσωπική τους αλήθεια. Οι Μεσσίες χρωστάνε το θάνατό τους στην ίδια ακριβώς αρχή.)

Για να πάμε στην καρδιά του ζητήματος αυτού θα ακολουθήσουν τρία παραδείγματα σχετικά με τη φυσική προκατάληψη της αντίληψης. Στη συνέχεια θα παρουσιαστεί ένα τέταρτο (στο κλείσιμο του άρθρου αυτού). Θα πρέπει να δοθεί προσοχή στις παράδοξες ψευδαισθήσεις που αποκαλύπτει κάθε τέτοιο παράδειγμα:

Παράδειγμα 1

Πηγαίνετε σε μια ταινία (παλιότερα γνωστή ως εικόνα με κίνηση) για να απολαύσετε μια ωραία παράσταση, αλλά τι είναι αυτό που βλέπετε στην πραγματικότητα; Στην κυριολεξία βλέπετε τη συνεχή προβολή μιας σειράς από ακίνητα πλάνα που διακόπτονται από περιόδους σκοταδιού. Είναι η αντίληψη του τι πιστεύετε ότι βλέπετε που ενισχύει αυτό που σας φαίνεται σαν την κίνηση ενός συνεκτικού νήματος που φτιάχνει την ιστορία. Τίποτε από όσα βλέπετε δεν είναι ικανό από μόνο του για κίνηση ή για ειρμό μέχρι που εσείς, ο θεατής, τα ενισχύετε και τα δύο με το να συνδέετε μέσα στο νου σας αυτό που δείχνει ο προβολέας. Αυτό που νομίζετε ότι βλέπετε δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Μόνο η συνεχής σειρά από ανεξάρτητες μονάδες είναι αυτό που υπάρχει. Είναι ο νους σας αυτός που τις συνδέει. Οι ταινίες είναι μια οπτική ψευδαίσθηση.

Παράδειγμα 2

Κάθεστε μπροστά από την τηλεόραση για να απολαύσετε ένα καλό πρόγραμμα, αλλά τι είναι αυτό που βλέπετε στην πραγματικότητα; Στην κυριολεξία βλέπετε ένα ηλεκτρόνιο κάθε φορά (για τις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις και τρία τη φορά για τις έγχρωμες) που πυροδοτείται στην πίσω πλευρά του κανονιού της τηλεόρασης και το οποίο προσκρούει στην οθόνη και ανάβει σαν μια μικρή φωτεινή τελεία. Ο συνεχής καταιγισμός από ηλεκτρόνια που μετατρέπονται σε φωτεινές τελείες δημιουργεί την εμφάνιση εικόνων, καθώς οι γραμμές σάρωσης κυλάνε από την κορφή προς τη βάση διαχωρίζοντας τις πληροφορίες που έρχονται (νέες τελείες) από τις πληροφορίες που πλέον εξαφανίζονται (παλιές τελείες). Προσαρμόζετε τον δείκτη κάθετων γραμμών στην τηλεόρασή σας όχι για να απομακρύνετε τις περίεργες μπάρες που εμφανίζονται στην εικόνα, αλλά για να τοποθετήσετε τη δραστηριότητα της οθόνης μέσα στα όρια των δικών σας αντιληπτικών προτιμήσεων. Ο σωλήνας που βρίσκεται πίσω από την τηλεόραση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κανόνι που εκτοξεύει ηλεκτρόνια στο πίσω μέρος της οθόνης. Ο νους σας συνδέει τις τελείες από τα ηλεκτρόνια σχηματίζοντας μια εικόνα που νομίζετε ότι βλέπετε, ενώ στην πραγματικότητα αγνοεί την πραγματικότητα του τι συμβαίνει. Η τηλεόραση είναι μια νοητική ψευδαίσθηση.

Παράδειγμα 3

Πηγαίνετε σε μια συναυλία για να ακούσετε καλή μουσική, αλλά τι ακούτε στην πραγματικότητα; Στην κυριολεξία ακούτε μια σειρά από νότες που χωρίζονται μεταξύ τους από διαλείμματα σιωπής. Κάθε όργανο ή φωνή μπορεί να παράγει μόνο απλούς ήχους, έναν την κάθε φορά. Είναι η αντίληψη του ακροατή που ενισχύει το μελωδικό περιεχόμενο ή την παραφωνία, αυτό που καλείται μουσική ή θόρυβος. Χωρίς τη συμμετοχή του ακροατή και την αντίληψή του σ' αυτό που ακούει, ο ήχος από μόνος του δε θα ήταν ικανός για αυτό που εμφανίζεται ως ροή. Αυτό που ακούμε ως συνεχή ήχο είναι μια δημιουργία μέσα στο ίδιο μας το μυαλό. Η μουσική είναι μια ακουστική ψευδαίσθηση.

Επειδή δεν είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε μέσα από τις ψευδαισθήσεις της αντίληψης, αποδεχόμαστε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως μια πλήρη αλήθεια για το τι υπάρχει. Η πραγματικότητα, στην στενότερη έννοιά της, είναι ένα προϊόν που το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι και διατηρείται από τη δική μας αντίληψη. Το ζήτημα της πραγματικότητας μπορεί ωστόσο να μας ξεγελάσει.

Βέβαια, ο μη συνειδητός νους κανονικά επεξεργάζεται δισεκατομμύρια κομμάτια πληροφορίας κάθε δευτερόλεπτο. Ας προσθέσουμε σ΄ αυτό το σχήμα ένα πρόσφατο επιστημονικό εύρημα ότι ο μέσος άνθρωπος σήμερα προσλαμβάνει 65.000 περισσότερα bits πληροφορίας και ερεθισμάτων για κάθε μέρα που είναι σε εγρήγορση απ' όσο προσλάμβαναν οι πρόγονοί του τον αμέσως προηγούμενο αιώνα. Πράγματι, οι εγκέφαλοί μας σήμερα βομβαρδίζονται διαρκώς και λιγότερο από το ένα τοις εκατό των εισερχομένων πληροφοριών προφτάνει να φτάσει στο συνειδητό νου. Μέσα σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου, πάνω από το 99% των πληροφοριών έχουν φιλτραριστεί.

Η περιοχή του συστήματος εγκέφαλος-νους που διεκπεραιώνει το φιλτράρισμα είναι ο δικτυωτός σχηματισμός, μια μικρή μάζα από στενά πακεταρισμένα νευρικά κύτταρα που βρίσκονται στον κεντρικό πυρήνα του εγκεφαλικού στελέχους, κάτω από το μεταιχμιακό εγκεφαλικό σύστημα. Αυτό που οδηγεί το φιλτράρισμα όμως, είναι η αντιληπτική μας προτίμηση και όχι αναγκαστικά οι γενετικά καθορισμένες αντιληπτικές προτιμήσεις μας.

Ωστόσο, ούτε η φυσική μας προδιάθεση ούτε οι προτιμήσεις που αποκτάμε καθώς ωριμάζουμε είναι αναγκαίο να μας εμποδίσουν από την πληρότητα της αληθινής αντίληψης που θα μπορούσε ο καθένας μας να επιτύχει. Αυτό που είναι αυτόματο, ακόμα και για τη βρεφική ηλικία, μπορεί να μετατραπεί, να επεκταθεί, να προαχθεί ή να αλλάξει.

Θυμάστε την παιδική ιστορία με τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα; Η ιστορία αναφέρει έναν Αυτοκράτορα που είχε ξεγελαστεί από έναν απατεώνα να αγοράσει μια αόρατη φορεσιά, που είχε προετοιμαστεί και ραφτεί στα μέτρα του με μεγάλη φροντίδα. Εφόσον ο Αυτοκράτορας είχε πειστεί με την ιστορία αυτή, κανένας από τους υπηρέτες του δεν τολμούσε να διαφωνήσει μαζί του φοβούμενος για όσα υπέθετε ότι θα του έκανε ο Αυτοκράτορας εάν τολμούσε να πει μια διαφορετική κουβέντα. Μια δημόσια παρέλαση κανονίστηκε στη συνέχεια ώστε να δείξει ο Αυτοκράτορας τη νέα του φορεσιά. Καθώς ο Αυτοκράτορας περπάτησε καμαρωτά ανάμεσα στο πλήθος, ένας μικρός αναγνώρισε την αλήθεια της όλης κατάστασης και φώναξε, "Έϊ, κοιτάξτε, ο Αυτοκράτορας είναι γυμνός!" (Τα παιδιά παρεμπιπτόντως, έχουν την ελάχιστη ποσότητα μαθημένων αντιληπτικών προκαταλήψεων που μπλοκάρουν την πραγματική αντίληψη και έτσι έχουν πιο καθαρό μυαλό. Προσεγγίζουν τις καταστάσεις άμεσα, όχι έμμεσα).

Σταδιακά, κατά τη διάρκεια των ζωών μας αποδεχόμαστε, αποφασίζουμε και ενστικτωδώς ολοκληρώνουμε δομημένα μοντέλα σκέψης αναφορικά με το τι θα πιστέψουμε και τι θα απορρίψουμε. Αυτά τα νοητικά μοντέλα (αντιληπτικές προτιμήσεις) δημιουργούν τα φίλτρα (στενά πακεταρισμένα νευρικά κύτταρα) που μας εμποδίζουν να έχουμε επίγνωση για αυτά που αρνούμαστε να μάθουμε. Όπως ο Αυτοκράτορας και οι υπηρέτες του που ο καθένας τους αποδέχτηκε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα ως αληθινή και απέρριψε οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική.

Μιλώντας από την άποψη της γενετικής, αυτό το φίλτρο των εισερχομένων λειτουργεί σαν μια βαλβίδα διακοπής αφαιρώντας από τον συνειδητό νου τη δυνατότητα να πιάσει ορισμένες πληροφορίες, αγνοώντας κάποιες πληροφορίες που μπορούν να έχουν αξία. Χωρίς αυτό το φίλτρο θα ήμασταν ασφαλώς ανεπαρκείς και αναποτελεσματικοί, δε θα μπορούσαμε ούτε να αποκρυπτογραφήσουμε τον κόσμο ούτε και να πάρουμε αποφάσεις, αλλά ούτε ακόμα και να εστιάσουμε την προσοχή μας. Κι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.

Μπορούμε να το παρακάνουμε. Να μπλοκάρουμε περισσότερα από όσα χρειάζεται. Μπορούμε να δημιουργήσουμε τόσα πολλά τυφλά σημεία, ώστε να γίνουμε σαν τυφλοί ή σε κατάσταση ύπνωσης ή μισοκοιμισμένοι ή παγιδευμένοι σε διάφορα στερεότυπα ανοησίας και φανατισμού. Μπορούμε να ξεγελάσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Ο Daniel Goleman αναφέρθηκε σ΄ αυτήν την κατάσταση στα 'Ζωτικά Ψέματα, Απλές Αλήθειες', όπου και σημειώνει: Το μεγαλύτερο αντίδοτο της πλάνης είναι η διορατικότητα, που είναι απλά το να βλέπεις τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Όπως ο μικρός στο πλήθος φώναξε στον Αυτοκράτορα και είπε την αλήθεια που οι άλλοι είχαν επιλέξει να αγνοήσουν, μας ωφελεί όταν μας προσφέρεται μια φρέσκια οπτική και βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πρόκληση.

Χρειαζόμαστε τη φυσική γενετική μας προδιάθεση για να αντιληφθούμε τη συνέχεια της κίνησης και τη συνάφεια της μορφής έτσι ώστε να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε σχέσεις και να κάνουμε συγκρίσεις. Χρειαζόμαστε ακόμα και τις προκαταλήψεις που προέρχονται από αμοιβαία παραδεχόμενες πεποιθήσεις, εφόσον αυτές ακριβώς οι προτιμήσεις και οι προλήψεις μας παρέχουν τα φίλτρα που μας αφήνουν αρκετό χρόνο και χώρο για να αναπτύξουμε κοινωνικές δεξιότητες. Αλλά όλα αυτά τα χρειαζόμαστε με μέτρο. Αυτό σημαίνει πως θα ήταν σοφό, κάθε ένας από εμάς, να κάνουμε περιοδικό απολογισμό στα φίλτρα μας αυτά, να τα επαναξιολογούμε και συνειδητά να αποφασίζουμε εάν λειτουργούν για το καλό μας. Κάνοντας κάτι τέτοιο είναι πιθανό να βρούμε πως κάποια από αυτά δεν είναι μόνο ξεπερασμένα και απαρχαιωμένα, αλλά επίσης πως ποτέ δεν τα χρειαζόμασταν καν.

Αλλά τι γίνεται με την συμπαγή φύση της συνήθους πραγματικότητας;

Τα παραδείγματα που έχουν μέχρι στιγμής δοθεί δείχνουν πως έχουμε ικανότητες που ενδυναμώνουν την εμφάνιση μιας συμπαγούς φύσης στο περιβάλλον. Ναι, είναι πιθανό για εμάς να επαναπρογραμματίσουμε όλες τις αντιληπτικές μας ικανότητες, να τις διευρύνουμε, έτσι ώστε το παράθυρο θέασής μας να χωράει περισσότερες περιοχές. Μπορούμε να κερδίσουμε νέα πρόσβαση στις ικανότητές μας αυτές και να διώξουμε καθώς και να βελτιώσουμε προτιμήσεις και συστήματα πεποιθήσεων. Ωστόσο, όταν χτυπάει κανείς στην άκρη μιας καρέκλας το δάκτυλό του πονάει, πράγμα που σημαίνει ότι αυτά που εμφανίζονται συμπαγή είναι πράγματι συμπαγή και αντιδρούν σύμφωνα με αυτήν την ιδιότητα. Άρα η ερώτηση παραμένει: Είναι η συμπαγής πραγματικότητα όντως συμπαγής;

Ο διαλογισμός και άλλες ανάλογες πρακτικές μας βοηθούν να εκγυμνάσουμε την αντίληψή μας έτσι ώστε οι ακολουθίες της κίνησης και της ακινησίας (όπως περιγράφηκαν στα 3 προηγούμενα παραδείγματα του παρόντος άρθρου) να εμφανίζονται ταυτόχρονα και ξεχωριστά την ίδια στιγμή. Μια επιθανάτια εμπειρία ή μια πνευματική αφύπνιση σπρώχνει τη δυναμικότητα του εγκεφάλου μας ακόμα πιο μακριά. Μια τέτοια εγκεφαλική μετακίνηση μπορεί να καθαρίσει τα φίλτρα, τα όρια και τις πεποιθήσεις μας με τέτοιο τρόπο που μας επιτρέπει να γλιστρήσουμε μέσα από τις ρωγμές της αντίληψης σε εναλλακτικές και συνυπάρχουσες πραγματικότητες. Αυτή η χαοτική σύγκλιση πληροφοριών στην αρχή μας αποπροσανατολίζει αλλά τελικά μπορούμε να οδηγηθούμε στην πηγή της καθαρότητας και της διαίσθησης που είχε σκεπαστεί λόγω προκαταλήψεων που καλλιεργήσαμε από τη γέννησή μας και λόγω των επίκτητων φίλτρων της αντίληψής μας. Καθώς η συνείδηση μπαίνει σε μια άλλη κατάσταση, όπως μπορεί να συμβεί σε κάποια από τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, αλλάζει η αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Ο κόσμος μοιάζει σα να επανασυντάσσεται και η συμπαγής φύση της πραγματικότητας μοιάζει πλέον να μην είναι τόσο συμπαγής. Αυτό αποτελεί μια δραματική αλλαγή της αντίληψης.

Στη νευτώνεια φυσική θεωρείται ότι η εκδήλωση της ενέργειας δημιουργεί τον χρόνο λόγω της ταλάντωσής της και τον χώρο λόγω των ξεχωριστών μηκών κύματος, δηλαδή ότι ο χώρος και ο χρόνος αποτελούν ιδιότητες της ενέργειας. Όπου δεν υπάρχει ενέργεια δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε και χρόνος. Δεν υπάρχει τίποτε. Μια κλασική προτεινόμενη εξήγηση αυτού του φαινομένου είναι η ακόλουθη: οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι που αντιστοιχούν στην ταλάντωση της ενέργειας δημιουργούν αυτό που ονομάζουμε χρόνο. Όταν η ενέργεια ταλαντώνεται με συνεχή τρόπο οι δυνάμεις που εμπεριέχονται σ' αυτή διαχωρίζονται σε δύο πόλους έλξης. Η έλξη μεταξύ των πόλων κάνει την ενέργεια να κινείται προς τον έναν και τον άλλο πόλο σε μια παλμική κίνηση. Αυτή η παλμική κίνηση δημιουργεί ένα ημιτονοειδές κύμα και το μήκος αυτού του κύματος μεταξύ των πόλων είναι αυτό που καλούμε χώρο. Καθώς η ενέργεια ταλαντώνεται μπρος και πίσω μεταξύ των πόλων μοιάζει σα να στέκεται σε κάθε πόλο πριν ξεκινήσει τη νέα ταλάντωση. Έτσι η ενέργεια φαίνεται ότι είναι είτε σε κίνηση είτε σε ακινησία καθώς συμπεριφέρεται με αυτόν τον παλμικό τρόπο. Μπρος και πίσω, κίνηση και ακινησία.

Καθώς η αιώρηση μεταξύ των πόλων αυξάνει την ταχύτητά της, οι πόλοι υποχωρούν προς τα πίσω μέχρι που να συγκλίνουν σε μια κατάσταση όπως αυτή που υπήρχε πριν διαχωριστούν. Όμως αντίστροφα, όταν η ταχύτητα της αιώρησης μεταξύ των πόλων μειώνεται οι πόλοι διαχωρίζονται και τραβιούνται μακριά, δημιουργώντας όλο και περισσότερο χώρο καθώς η απόσταση της αιώρησης αυξάνει σε μήκος και πλάτος. Εάν η ενέργεια δεν είχε αυτήν την ιδιότητα της ταλάντωσης η δημιουργία όπως την ξέρουμε δε θα υπήρχε.

Η παρατήρηση και η μελέτη του φαινομένου αυτού είναι ωστόσο αρκετά περίπλοκη, γιατί σύμφωνα με τους επιστήμονες δεν μπορεί κανείς να παρατηρήσει την κίνηση και την ακινησία ταυτόχρονα, ακόμα και δεδομένου του γεγονότος πως αποτελούν πτυχές της ίδιας βασικής δραστηριότητας. Στην κβαντική φυσική οι αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg δηλώνει ότι κάθε προσπάθεια παρατήρησης του μικρόκοσμου μπορεί να επιδράσει σε αυτό που παρατηρείται. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος δεν μας είναι δυνατό να αποδείξουμε ότι υπάρχει πλήρης κίνηση ή πλήρης ακινησία. Ούτε υπάρχει κάποιος τρόπος για να γνωρίσουμε με σιγουριά εάν οι προσπάθειες για να μετρήσουμε αντικείμενα ή γεγονότα μεταβάλλει κατά οποιονδήποτε τρόπο αυτό το οποίο μετράται. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν το γεγονός, ότι αυτά που φαίνονται βέβαια στην πραγματικότητα είναι αβέβαια. Κάτι που μοιάζει με ένα άλλο παράδοξο: ο φυσικός μας κόσμος ενώ φαίνεται ότι είναι συμπαγής στην πραγματικότητα δεν είναι.

Έτσι, όταν κάποιος κάθεται ακίνητος στην καρέκλα του, τα μόρια του σώματός του δονούνται, όλη η ύλη του περιβάλλοντος δονείται, η γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της και γύρω από τον ήλιο και ακόμα και το ίδιο το σύμπαν όπως το καταλαβαίνουμε, συνεχώς διαστέλλεται. Παρόλο που νομίζουμε πως αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει ακινησία, στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να το συλλάβουμε γιατί κάθε ακινησία είναι γεμάτη με κίνηση.

Μόνο αν μπορούσαμε να διαχωρίσουμε κάποιες πτυχές από το όλον θα μπορούσαμε να είμαστε βέβαιοι για το εάν αυτό που νομίζουμε ότι υπάρχει πράγματι υπάρχει, τότε θα μπορούσαμε να το μελετήσουμε, να το εξετάσουμε, να το παρατηρήσουμε, να το αναλύσουμε και να το μετρήσουμε. Αλλά δεν μπορούμε ποτέ να μετρήσουμε ταυτόχρονα όλες τις πτυχές του όλου, ούτε μπορούμε να μετρήσουμε με βεβαιότητα και ν αποδείξουμε, αυτό που μας φαίνεται αληθινό. Ο διαχωρισμός θα μας βοηθούσε να είμαστε αντικειμενικοί, αλλά μόνο το όλο ως όλο μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε προοπτική και συνάφεια με το περιβάλλον. Αυτό που μοιάζει να είναι όλο στην πραγματικότητα αποτελείται από μυριάδες μονάδες. Ωστόσο, αυτό που φαίνεται πως αποτελείται από μυριάδες μονάδες δεν είναι τίποτε άλλο από συσχετιζόμενα τμήματα ενός συνδεδεμένου όλου. Τίποτε δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κάτι άλλο, δεν μπορούμε όμως να αλληλεπιδράσουμε ταυτόχρονα με τις δύο αυτέ πτυχές. Κι εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση. Λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι δεξιότητές μας και λόγω του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται την πληροφορία, είμαστε προετοιμασμένοι να αντιλαμβανόμαστε καθετί ως ολόκληρο και ως συμπαγές ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτή η πραγματικότητα που πιστεύουμε ότι υπάρχει φαίνεται πραγματική εξαιτίας του τρόπου που οι πληροφορίες συνδέονται μεταξύ τους μέσα στα όρια του εγκεφάλου μας.

Παράδειγμα 4

Η κβαντική φυσική λέει πως οτιδήποτε υπάρχει, στην πραγματικότητα ταλαντεύεται μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές το δευτερόλεπτο. Κατά τη διάρκεια ενός στιγμιότυπου η ύπαρξη φωτίζεται και καθετί είναι εμφανές και κατά τη διάρκεια του αντίθετου στιγμιότυπου υπάρχει μόνο σκοτάδι και τίποτε δεν μπορεί να είναι ορατό. Ύπαρξη και μη ύπαρξη, μπρος και πίσω, κίνηση και ακινησία. Η
αντιληπτική προκατάληψη που έχουμε σταδιακά δομήσει είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε καθετί ως συνεχόμενο και συμπαγές. Αυτή η φυσική προκατάληψη μας προστατεύει από το γεγονός ότι η κίνηση και η ακινησία αποτελούν διαδοχικές περιπτώσεις. Βλέπουμε συμπαγή αντικείμενα και συνεχόμενες κινήσεις και νομίζουμε πως τα βλέπουμε και τα δύο ταυτόχρονα, όταν αυτό δεν συμβαίνει στην ουσία. Ο κόσμος γύρω μας υπάρχει όπως τον αντιλαμβανόμαστε εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τον αντιλαμβανόμαστε. Η δημιουργία, όπως νομίζουμε ότι υπάρχει, είναι μια φυσική ψευδαίσθηση.

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μια κατάσταση που προσβάλλει τον εγκέφαλο. Μπορεί να προκληθεί είτε από διακοπή της ροής του αίματος σε κάποια περιοχή (εμβολή ισχαιμικό επεισόδιο) είτε από αιμάτωμα μέσα στον εγκέφαλο (αγγειακή ρήξη - αιμορραγικό επεισόδιο). Οι συνέπειές του, ανάλογα με την περιοχή της βλάβης, κυμαίνονται και μπορούν να φτάσουν σε παράλυση του ενός ημιμορίου του σώματος, προβλήματα στην όραση, προβλήματα στην ομιλία, κ.λπ. Η ομιλία σε πολλές περιπτώσεις επανέρχεται, αν και είναι πιθανό και συνηθισμένο να παραμένει κάποια δυσχέρεια που γίνεται αντιληπτή στην ποιότητα των εκφωνούμενων λέξεων και φράσεων. Αυτό όμως που δεν είναι καθόλου συνηθισμένο, είναι το σπάνιο φαινόμενο κατά το οποίο ένας ασθενής μετά από εγκεφαλικό αρχίζει και μιλάει με προφορά που του ήταν τελείως άγνωστη και ξένη!

Μια γυναίκα που ανάρρωνε από εγκεφαλικό είναι μία από τις πρώτες περιπτώσεις που έχουν αναφερθεί στον Καναδά και που αφορά σε ένα σπανιότατο εγκεφαλικό σύνδρομο κατά το οποίο ένας άνθρωπος αρχίζει και μιλάει με ξένη προφορά. Η γυναίκα που αναφέρεται ως 'Rosemary' από τους επιστήμονες, μένει στο νότιο Οντάριο. Η οικογένειά της πρόσεξε την περίεργη αλλαγή στην προφορά της πριν από δύο χρόνια, την εποχή που η γυναίκα ανάρρωνε από ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ενώ οι περισσότερες περιπτώσεις αυτού του συνδρόμου (FAS Foreign accent syndrome) καταλήγουν με μία ομιλία που έχει μια νέα κάπως 'ξενική' προφορά, η προφορά της Rosemary ακούγεται σαν παραθαλάσσια καναδέζικα αγγλικά.

"Είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση, διότι η γυναίκα αυτή δεν είχε ποτέ επισκεφτεί τις παραθαλάσσιες αυτές περιοχές και ούτε είχε ποτέ έρθει σε επαφή με οποιονδήποτε τρόπο με την προφορά της Ανατολικής Ακτής," αναφέρει ο ερευνητής Alexandre Sevigny, γνωσιακός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο McMaster του Οντάριο. "Οι οικογενειακές της ρίζες προέρχονται από την Ιρλανδία και τη Δανία και κανένας από τους γονείς της δεν είχε ποτέ ζήσει πουθενά αλλού παρά μόνο στο νότιο Οντάριο."

Για παράδειγμα, η Rosemary προφέρει κάποια συγκεκριμένα φωνήματα με διαφορετικό τρόπο απ' ότι τα πρόφερε πριν το εγκεφαλικό επεισόδιο, μεταξύ των οποίων είναι τα 'dat' αντί για 'that' και 'tink' αντί για 'think'. Και τώρα προφέρει τις λέξεις 'greasy' ως 'gracey' και 'dog' ως 'rogue'.

Το αίνιγμα αυτό εν μέρει λύθηκε όταν η οικογένειά της επικοινώνησε με το προσωπικό της μονάδας εγκεφαλικών του γενικού νοσοκομείου Hamilton. Η ιατρική ομάδα στη συνέχεια αποτάθηκε σε ερευνητές ειδικού γλωσσικού προγράμματος του τμήματος Γνωσιακής Επιστήμης στο πανεπιστήμιο του McMaster. Η σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην έκδοση του Ιουλίου στο καναδικό επιστημονικό περιοδικό για τις Νευροεπιστήμες (Canadian Journal of Neurological Sciences) προσθέτει ένα ακόμα δεδομένο σ' αυτό το σπάνιο και περίεργο φαινόμενο. Η έλλειψη στοιχείων για το σύνδρομο FAS οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ότι οι γιατροί εξαρτούν την σχετική ενημέρωσή τους από την ειδοποίηση των συγγενών των ανθρώπων στους οποίους εμφανίζεται. Η ίδια η γυναίκα δεν πρόσεξε κάποια διαφορά στην προφορά της, δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Karin Humphreys, ψυχολόγος στο εν λόγω πανεπιστήμιο.

Αν και η περίπτωση αυτή καταχωρήθηκε τελικά ως μία ακόμα εμφάνιση του σπάνιου συνδρόμου FAS, υπάρχουν σημαντικά ερωτήματα που περιμένουν απάντηση: ήταν συμπτωματική η ομοιότητα της προφοράς της Rosemary με την παραθαλάσσια καναδέζικη διάλεκτο; Ακόμα και αν με κάποιο τρόπο και αντίθετα με τις μαρτυρίες της οικογένειάς της ήρθε σε επαφή με τη διάλεκτο αυτή, γιατί την υιοθέτησε μετά από το εγκεφαλικό; Και αν δεν συνέβη τίποτε από τα δύο παραπάνω, από πού προήλθε η γνώση που συνδέεται με αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας;

Μια μεγάλη πηγή δημόσιας σύγχυσης που σχετίζεται με την κλιμακούμενη διαφωνία ανάμεσα στον Ευφυή Σχεδιασμό και στην Εξέλιξη είναι η ερώτηση, τι στην πραγματικότητα είναι μια επιστημονική θεωρία. Ο Ευφυής Σχεδιασμός ισχυρίζεται ότι η ζωή είναι πολύ περίπλοκη για να εξηγηθεί με τη θεωρία της Εξέλιξης. Έτσι, θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο ον ή κάποια ύπαρξη που να σχεδίασε τα πάντα. Η Εξέλιξη από την άλλη πλευρά προτείνει ότι όλοι οι οργανισμοί κατάγονται από έναν απλό πρωτόγονο πρόγονο και ότι οι οργανισμοί εξαπλώθηκαν και διαφοροποιήθηκαν αποκτώντας και μεταβιβάζοντας νέα κληρονομικά γνωρίσματα μέσω διάφορων μηχανισμών, ένας από τους οποίους είναι η φυσική επιλογή. Η Εξέλιξη είναι μια θεωρία που υποστηρίζεται από στοιχεία πολλών διαφορετικών επιστημονικών πεδίων όπως η παλαιοντολογία, η γεωλογία, η γενετική και η αστρονομία.

Ένα από τα ζητήματα που συμμετέχουν στη γνωστή αυτή διαφωνία είναι το εάν ο Ευφυής Σχεδιασμός μπορεί να θεωρηθεί ως έγκυρη επιστημονική θεωρία, ή εάν, όπως ισχυρίζονται όσοι τον κριτικάρουν, αποτελεί ένα πρόσφατο προσωπείο του Δημιουργισμού. Η ερώτηση αναφορικά με το εάν ο Ευφυής Σχεδιασμός είναι μια θεωρία αποτελεί επίσης κεντρικό σημείο σε μια πλημμύρα νομοθεσιών, κάποιες από τις οποίες υποστηρίζουν πως οι σπουδαστές θα έπρεπε να έρχονται σε επαφή με ποικίλες θεωρίες σχετικά με την προέλευση της ζωής.

Τι είναι μια θεωρία;

Αλλά τι ακριβώς είναι μια επιστημονική θεωρία; Είναι ο Ευφυής Σχεδιασμός θεωρία; Μήπως η Εξέλιξη δεν είναι μόνο θεωρία; Εάν και ο Ευφυής Σχεδιασμός και η Εξέλιξη είναι επιστημονικές θεωρίες, γιατί θα έπρεπε να διδάσκεται η μία και όχι η άλλη;

Μεγάλο μέρος της σύγχυσης προέρχεται από το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του πως η λέξη 'θεωρία' χρησιμοποιείται στην επιστήμη και πως χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη. Μια γνώμη, ένα υποθετικό συμπέρασμα ή μια μελετημένη εικασία μπορούν να γίνουν υπόθεση. Αλλά μια θεωρία είναι κάτι πολύ περισσότερο. Στην επιστήμη μια θεωρία είναι η εξήγηση που συνδέει μεταξύ τους διάφορες πειραματικά ελεγμένες υποθέσεις για να ερμηνεύσει κάποια θεμελιώδη όψη της φύσης. Για να μπορέσει να αξιολογηθεί μια ιδέα ως επιστημονική θεωρία θα πρέπει να εδραιωθεί στη βάση μιας ευρείας ποικιλίας επιστημονικών μαρτυριών. Οι ισχυρισμοί της θα πρέπει να μπορούν να ελεγχθούν και θα πρέπει να προτείνει πειράματα που να μπορούν να επαναληφθούν από άλλους επιστήμονες.

"Η Εξέλιξη είναι μια θεωρία με μια ειδική φιλοσοφική έννοια της επιστήμης, αλλά σε όρους της καθημερινής χρήσης της γλώσσας, είναι ένα γεγονός," δηλώνει ο Richard Dawkins, βιολόγος του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. "Η Εξέλιξη είναι ένα γεγονός με την ίδια έννοια που είναι γεγονός το ότι η Γη είναι στρογγυλή και όχι επίπεδη, ή ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Και αυτές είναι επίσης θεωρίες που δεν έχουν ποτέ διαψευστεί και δεν πρόκειται να διαψευστούν."

Έχει περίπου το ίδιο νόημα η αμφισβήτηση ότι η Εξέλιξη είναι γεγονός, όσο η αμφισβήτηση ότι η βαρύτητα υπάρχει, λένε άλλοι επιστήμονες. Στη Γη, εάν αφήσουμε ένα μήλο θα πέσει προς τα κάτω, δηλαδή κατευθυνόμενο προς τον πλανήτη. Αυτό είναι ένα γεγονός και η θεωρία που εξηγεί αυτό το φαινόμενο είναι η τρέχουσα θεωρία της βαρύτητας. Ομοίως, όλοι οι ζώντες οργανισμοί μοιράζονται έναν κοινό πρόγονο. Αυτό είναι ένα γεγονός που υποστηρίζεται όχι μόνο από τις εμφανείς ομοιότητες στις σωματικές δομές μεταξύ των οργανισμών, αλλά ακόμα πιο ισχυρά, από στοιχεία που προέρχονται από τη γενετική. Η θεωρία που ερμηνεύει με τον καλύτερο τρόπο αυτές τις ομοιότητες είναι η Εξέλιξη.

Ο Ευφυής Σχεδιασμός από την άλλη μεριά, δεν είναι μια θεωρία. Είναι μια υπόθεση, αλλά δεν είναι καν μια επιστημονική υπόθεση επειδή δεν υπάρχει κανένας τρόπος να διαπιστώσουμε πειραματικά τον κεντρικό ισχυρισμό, ότι ένα Υπέρτατο Ον μεσολάβησε στη δημιουργία της ζωής στη Γη. Όπως και η θρησκεία, ο Ευφυής Σχεδιασμός είναι μια πίστη, μια δοξασία. Και ενώ πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν τη θρησκεία τους ως γεγονός, η επιστήμη δε θα πήγαινε πουθενά εάν λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο. Πολλές από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις, από τις θεραπείες σε ασθένειες μέχρι τις προηγμένες τεχνολογίες και τα ταξίδια στη Σελήνη, δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι πιθανές χωρίς τις αυστηρές επιστημονικές διαδικασίες που διαφοροποιούν προσεκτικά την πίστη από το γεγονός που μπορεί να ελεγχθεί.

Διπλή σημασία

"Η Εξέλιξη είναι μια οργανωτική αρχή και όταν την αποκαλούμε θεωρία, εννοούμε ότι είναι θεωρία, δεν εννοούμε ότι είναι μια πίστη που έχει κάποιος," δηλώνει ο Alan Leshner, επικεφαλής της Αμερικανικής Ένωσης για την Επιστημονική Πρόοδο (AAAS) και διοικητικός εκδότης του περιοδικού Science. Ο Ευφυής Σχεδιασμός έχει εκμεταλλευτεί τη διπλή σημασία της λέξης 'θεωρία' για να προωθήσει το κύρος του στα μάτια του κόσμου, λένε όσοι έχουν μια κριτική στάση απέναντι στον Ευφυή Σχεδιασμό.

"Προσπαθούν να κόψουν δρόμο και να μην πάνε μέσω της φυσικής οδού για να μπορέσουν να θεωρηθούν ως επιστήμη," είπε ο Leshner. "Θέλουν απλά να μπουν κάτω από το μανδύα της επιστήμης γιατί επιθυμούν την αξιοπιστία που συνεπάγεται αυτό."

Ένας τρόπος για να προσδιοριστεί εάν ο Ευφυής Σχεδιασμός θα έπρεπε να λαμβάνεται σοβαρά ως θεωρία είναι να εξεταστούν οι κεντρικές θέσεις που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό. Οι δημοσιογράφοι συχνά αμελούν να κάνουν κάτι τέτοιο και αντί γι' αυτό κάνουν το λάθος να αντιμετωπίζουν ισότιμα τις δύο πλευρές (σαν δύο θεωρίες) χωρίς να έχουν διερευνήσει την επιστήμη, είπε ο Lawrence Krauss, φυσικός στο πανεπιστήμιο Case Western Reserve του Οχάιο. "Στην επιστήμη συνήθως δεν συνυπάρχουν δύο αντίθετες πλευρές," λέει ο Krauss. "Γνωρίζεις ότι η βαρύτητα ισχύει."

Πρόκειται για μια θεωρία που προκαλεί δυσπεψία στην δεσπόζουσα τάξη των αρχαιολόγων. Υποστηρίζει πως κάποιοι από τους τεράστιους ογκόλιθους των μεγάλων πυραμίδων της Αιγύπτου πιθανόν να έχουν παρασκευαστεί από συνθετικό υλικό, το πρώτο τσιμέντο της ιστορίας. Να μην έχουν δηλαδή λατομηθεί και να μην έχουν τοποθετηθεί στη θέση τους από στρατούς κατασκευαστών. Μια τέτοια καινοτομία θα τους έσωζε από εκατομμύρια κουραστικές εργατο-ώρες που υποτίθεται πως χρειάστηκαν για την κατασκευή των αινιγματικών κτιρίων του οροπεδίου της Γκίζας.

"Είναι πιθανό να χρησιμοποίησαν λιγότερο ιδρώτα και περισσότερο μυαλό," είπε ο Linn W. Hobbs, καθηγητής της επιστήμης των υλικών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης. "Ίσως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να μη μας άφησαν μόνο μυστηριώδη μνημεία και μούμιες. Ίσως ανακάλυψαν το τσιμέντο, 2000 χρόνια πριν να αρχίσουν να το χρησιμοποιούν οι Ρωμαίοι στα έργα δόμησης που έκαναν."

Αυτή είναι μια ιδέα που θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά την ιστορία της επιστήμης των μηχανικών. Πιστεύεται εδώ και πολύ καιρό πως οι Ρωμαίοι ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν δομικό τσιμέντο σε μεγάλη κλίμακα, αν και αυτού του είδους η τεχνολογία είναι πιθανό να προέρχεται από τους Έλληνες. Μια ομάδα από επιστήμονες των υλικών διεξάγουν πειράματα με κομμάτια ασβεστόλιθου και φυσικά υλικά σύνδεσης, υλικά που θα έπρεπε να είναι άμεσα προσβάσιμα στους αρχαίους Αιγυπτίους. Τα πειράματα είναι σχεδιασμένα με στόχο να δείξουν πως οι ογκόλιθοι στα ψηλότερα σημεία των πυραμίδων πιθανόν να έχουν βρεθεί εκεί από κάποιο ρευστό υλικό που διοχετεύτηκε σε ξύλινα καλούπια.

Αυτοί οι ερευνητές σε εργαστήρια του Κέιμπριτζ, της Φιλαδέλφεια και του St. Quentin στη Γαλλία, προσπαθούν να δείξουν πως Αιγύπτιοι της εποχής περίπου 2500 π.Χ. θα μπορούσαν να είναι οι αληθινοί εφευρέτες του υλικού που συναντάται σε μορφή σκόνης και το οποίο αποτελεί το πιο κοινό οικοδομικό υλικό της ανθρωπότητας από το Πάνθεο της Ρώμης μέχρι και σήμερα.

Στο MIT ο Hobbs και δύο συνάδελφοί του διδάσκουν ένα σεμινάριο που αφορά τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο στη διάρκεια της ιστορίας. Κατά τη διάρκεια των χρόνων που λειτουργεί, προπτυχιακοί φοιτητές του προγράμματος έχουν ανακατασκευάσει από συντρίμμια τεχνουργήματα όπως σπαθιά Σαμουράι, κουδούνια της Μέσης Αμερικής και ακόμα μια λικνιζόμενη γέφυρα 18 μέτρων κατασκευασμένη από ίνες φυτών όπως αυτές που κατασκευαζόντουσαν από τους Ίνκας.

Τώρα στο εργαστήριο του Hobbs κατασκευάζεται ένα μοντέλο πυραμίδας σε μικρή κλίμακα, μια κατασκευή που συντίθεται από λατομημένο ασβεστόλιθο και τεχνητούς ογκόλιθους φτιαγμένους από υλικό που μοιάζει με το τσιμέντο και προέρχονται από λάσπη σπασμένου ασβεστόλιθου που έχει εμπλουτιστεί με Καολινίτη (ορυκτό που προέρχεται από την αποσάθρωση των αστρίων, ένυδρο πυριτικό άλας του αργιλίου), χαλαζία και φυσικά άλατα ερήμου, όπως αυτά που χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους Αιγυπτίους για τη μουμιοποίηση.

Η πυραμίδα του MIT θα περιλαμβάνει μόνο περίπου 280 ογκόλιθους, σε σύγκριση με τους 2,3 εκατομμύρια που απαρτίζουν τη μεγαλύτερη από τις πυραμίδες. Το υλικό κατασκευής τους μοιάζει αρχικά με ζελέ, αλλά γίνεται τελικά σκληρό σα βράχος. Αν και ο σκοπός του σεμιναρίου στο πλαίσιο του οποίου κατασκευάζεται η πυραμίδα είναι να διδαχθεί η καινοτομία στην επιστήμη των μηχανικών, το έργο μπορεί να αποδείξει ότι οι αρχαίοι, τουλάχιστον θεωρητικά, θα μπορούσαν να έχουν κατασκευάσει τους ογκόλιθους των πυραμίδων από παρόμοια υλικά, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν προμηθευτεί από αποξηραμένους βυθούς ποταμών, την άμμο της ερήμου ή λατομεία.

Ο Hobbs περιγράφει τον εαυτό του ως 'αγνωστικιστής' σχετικά με το ζήτημα, αλλά πιστεύει ότι οι αρχαιολόγοι του δεσπόζοντος ρεύματος έχουν υπάρξει αρκετά περιφρονητικοί αναφορικά με τις έρευνες άλλων επιστημόνων που πρότειναν την πιθανότητα χρήσης ενός είδους τσιμέντου. "Ο βαθμός της επιθετικότητας που απευθύνεται στον πειραματισμό είναι ενοχλητικός," δηλώνει. "Πάρα πολλά παραφουσκωμένα εγώ και πάρα πολλές δημοσιευμένες έρευνες στηρίζονται στην άποψη πως κάθε ογκόλιθος των πυραμίδων έχει σκαλιστεί και όχι παρασκευαστεί."

Οι αρχαιολόγοι από την άλλη μεριά, υποστηρίζουν πως απλώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει πως οι πυραμίδες κατασκευάστηκαν από οτιδήποτε άλλο, παρά τεράστιους ασβεστολιθικούς ογκόλιθους. Οποιοδήποτε συνθετικό υλικό έχει παρουσιαστεί για εξέταση, ακόμα και όταν δεν σχετίζεται με τη θεωρία του τσιμέντου, είναι πιθανότατα για τους αρχαιολόγους κάποιο απομεινάρι από μεταγενέστερες επισκευές που έγιναν κατά τη διάρκεια των αιώνων.

"Οι ογκόλιθοι είχαν λατομηθεί τοπικά και σύρθηκαν στην περιοχή με έλκηθρα," είπε η Kathryn Bard, αιγυπτιολόγος στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης και συγγραφέας του νέου βιβλίου, 'Εισαγωγή στην Αρχαιολογία της Αρχαίας Αιγύπτου'. "Δεν υπάρχει απολύτως κανένα στοιχείο για την παρασκευή τσιμέντου και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τέτοιο υλικό," συμπλήρωσε.

Η ιδέα ότι κάποιοι ογκόλιθοι των πυραμίδων είχαν παρασκευαστεί από υλικό που έμοιαζε με τσιμέντο έτυχε μεγάλης ανάπτυξης στη δεκαετία του 80 από τον γάλλο χημικό μηχανικό Joseph Davidovits, ο οποίος υποστήριξε πως οι κατασκευαστές της Γκίζας κονιορτοποιούσαν μαλακό ασβεστόλιθο και τον ανακάτευαν με νερό, σκληραίνοντας το υλικό με φυσικά συνδετικά, που ήταν γνωστό πως τα χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι για τα διάσημα γυαλιστερά γαλάζια διακοσμητικά αγαλματίδια που κατασκεύαζαν.

Τέτοιοι ογκόλιθοι, έλεγε ο Davidovits, θα μπορούσαν να είχαν τοποθετηθεί στη θέση τους από εργάτες που έχυναν υγρό τσιμέντο στην κορυφή των πυραμίδων, μία σαφώς λιγότερο εντυπωσιακή εικόνα από αυτή που είναι γνωστή μέσω των χολιγουντιανών επικών ταινιών όπως οι 'Δέκα Εντολές', με χιλιάδες ημίγυμνους εργάτες να κοπιάζουν με θηλιές, σκοινιά και κυλίνδρους για να μετακινήσουν γιγάντιους λαξευμένους βράχους.

"Αυτό είναι το πρόβλημα, οι μεγάλοι αρχαιολόγοι και η τουριστική βιομηχανία της Αιγύπτου, θέλουν να διατηρήσουν ρομαντικές ιδέες," είπε ο Davidovits, που ερευνά αρχαία οικοδομικά υλικά στο Γεω-πολυμερικό Ινστιτούτο του St. Quentin στη Γαλλία. Το 2006, σε έρευνα που έγινε από τον Michel W. Barsoum στο Πανεπιστήμιο Drexel της Φιλαδέλφεια, βρέθηκε ότι δείγματα πέτρας από τμήματα της πυραμίδας του Χέοπα ήταν διαφορετικά στη μικροδομή τους από αυτά που προέρχονται από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους.

Ο Barsoum, καθηγητής της μηχανικής υλικών, είπε ότι η μικροσκοπική, η ακτινογραφική και η χημική ανάλυση ξυσμάτων πέτρας που προέρχονται από τις πυραμίδες "υποδηλώνουν πως ένα μικρό αλλά σημαντικό ποσοστό ογκόλιθων στα υψηλότερα σημεία των πυραμίδων είχαν παρασκευαστεί από τσιμέντο." Επέμεινε πως πιστεύει ότι η πλειοψηφία των ογκόλιθων της πυραμίδας του Χέοπα είχαν λαξευτεί όπως ισχυρίζονται οι αρχαιολόγοι. Αλλά 10 ή 20 τοις εκατό των ογκόλιθων είχαν πιθανότατα κατασκευαστεί από κάποιου είδους τσιμέντο, εκεί που ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τοποθετηθούν ολόκληροι λαξευμένοι ογκόλιθοι. Ο Barsoum που κατάγεται από την Αίγυπτο, είπε πως ήταν απροετοίμαστος απέναντι στη θυμωμένη κριτική που του έγινε μέσω επιστημονικών δημοσιεύσεων. Θεωρεί ότι ήταν υπερβολική, σα να είχε πει ότι οι βράχοι είχαν λαξευτεί με λέιζερ.

Οι υπέρμαχοι της θεωρίας του τσιμέντου παραδέχονται πως είναι δύσκολο να αποδειχθεί, γιατί οποιοδήποτε τσιμέντο που θα είχε κατασκευαστεί από τους αρχαίους Αιγυπτίους θα αποτελούνταν από θρυμματισμένο φυσικό ασβεστόλιθο με συνδετικές ουσίες που θα προέρχονταν από παρόμοια φυσικά υλικά. Για όσους δεν έχουν την διάθεση να βρουν τσιμέντο, τα συνδετικά υλικά πιθανόν να μοιάζουν απλά σαν ακαθαρσίες ή ατέλειες σε έναν συνηθισμένο πέτρινο ογκόλιθο.

Σχεδόν κάθε καταξιωμένος Αιγυπτιολόγος είναι ανένδοτος στο ότι οι πυραμίδες έχουν κατασκευαστεί αποκλειστικά από τεράστιους ογκόλιθους που κοπήκανε με χάλκινα ή πέτρινα εργαλεία. Σημειώνουν ότι οι υποστηριχτές της θεωρίας του τσιμέντου είναι χημικοί ή ειδικοί υλικών με λίγη εμπειρία στην αρχαιολογική έρευνα και τις ανασκαφές.

Τα αρχαία σχέδια και τα ιερογλυφικά κρατούν τα μυστικά τους σχετικά με το αντικείμενο της κατασκευής των πυραμίδων. Θεωρίες σχετικά με το πώς οι Αιγύπτιοι θα μπορούσαν να έχουν κατασκευάσει τα τεράστια μνημεία για τους νεκρούς Φαραώ εξαρτούνται σε μεγάλο βαθμό από εικασίες που βασίζονται σε μπάρες επάνω σε μπαζωμένο έδαφος, όπως επίσης στο ότι τα κοντινά λατομεία περιείχαν περίπου τόση πέτρα όση υπάρχει στις πυραμίδες. Ο Zahi Hawass, επικεφαλής του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου δε μάσησε τα λόγια του προκειμένου να επιτεθεί στην ιδέα του τσιμέντου. "Είναι τελείως βλακώδης," είπε μέσω εκπροσώπου."Οι πυραμίδες είναι κατασκευασμένες από συμπαγείς ογκόλιθους λατομημένου ασβεστόλιθου. Το να υποστηρίζει κανείς το αντίθετο είναι ηλίθιο και προσβλητικό."

Ο Hobbs και οι φοιτητές του δεν πτοούνται από την αμφισβήτηση.

"Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να σκέφτεσαι πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μπορεί να ήταν σπουδαίοι επιστήμονες υλικών, όχι μόνο μεγάλοι μηχανικοί," λέει ο Hobbs. "Τίποτε από αυτά δεν μειώνει την αξία των επιτευγμάτων των αρχαίων Αιγυπτίων, αν και πιστεύω πως η έκχυση του τσιμέντου είναι λιγότερο μυστηριώδης από τη μετακίνηση τεράστιων ογκόλιθων. Αλλά αυτό πραγματικά υποδηλώνει πως οι άνθρωποι εκείνοι είχαν καταφέρει πολύ περισσότερα από αυτά που είχαμε ποτέ φανταστεί."