quote:

---

Καλημέρα

Ισχύουν, δεν ισχύουν οι προφητείες, προσωπικά δεν με απασχολεί. Αυτό που με απασχολεί είναι πως μπαίνουμε σε περίοδο έντασης στις μεταξύ μας σχέσεις με τους γείτονες εξ ανατολών (κυρίως). Δείτε στο παρακάτω:

http://strategy-geopolitics.blogspot.com/2008/05/blog-post_1291.html

quote:

---

Σενάρια διμέτωπου πολέμου μικρής διάρκειας με την Τουρκία επεξεργάζεται το ΥΕΘΑ

Σύμφωνα με σημερινό εκτενές δημοσίευμα της "Aξίας" το ΥΕΘΑ και το ΥΠΕΞ επεξεργάζονται σενάρια περιορισμένης -χρονικά- πολεμικής αναμέτρησης με τη Τουρκία στα μέτωπα Έβρου και Δωδεκανήσων. Ένα απόσπασμα από την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση:

---

Επίσης γίνεται αναδιοργάνωση των ΕΔ, με μεταφορά του Β' Σώματος Στρατού από την Βέροια στον Β. Έβρο!

Περισσότερα εδώ!

Ας ελπίσουμε πως δεν θα πάει κάτι στραβά.

---

απο το 1974 και μετα (τουλαχιστο), υπηρχαν ΠΑΝΤΑ ετοιμα σεναρια "πολεμικης συρραξης" ή "θερμου επισοδειου" ετοιμα, στο ΓΕΣ (κυριοτερα) και ΥΕΘΑ (ειδικοτερα)...

σχεδια που δοκιμαστηκαν τις περιοδους "εξορμησεων" των γειτωνων στο Αιγαιο, για υποτιθεμενες "ερευνητικες" αποστολες (εως το 1986)

Σχεδιο υπηρξε και το 1996, αλλα ηταν των προηγουμενων δεκαετιων και φυσικα υπηρξε η μεσολαβηση των "διακοπων" των Χριστουγεννων, και η "εφεδρικη" Βουλη δεν ενηργησε σωστα... (περιπτωση Ιμιων)

Παντως, τα σχεδια που υπαρχουν ΔΥΣΤΥΧΩΣ ειναι βασισμενα ΑΚΟΜΑ στο Αμυντικο Δογμα, γιατι η μεταβαση στο ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ δεν ξεκινησε ακομα (πρεπει να γινουν οι νεοι εξοπλισμοι, και νεες αγορες, για να πουμε οτι μπαινουμε στο νεο δογμα), οποτε με τα παλια δεδομενα, δεν υπαρχουν ΣΩΣΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ... βασιζομενα στην δεκαετια του 1970 και του 1980

"Say HELLO to My Little Friend"

Ο Ιησούς για τους Εβραίους οι οποίοι και Τον σταύρωσαν είχε πει κατά Ματθαίου κεφ.1 στοιχ.11-12...<<λέγω δε υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακληθίσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών
οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθίσονται εις το σκότος το εξώτερον εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.>> (οι εβραίοι δηλαδή) όπως και έγινε! οι Εβραίοι τον Σταύρωσαν και από τον υπόλοιπο κόσμο πολλοί Τον πίστεψαν!

κατά Μάρκου στοιχ. 31 κεφ.η'....<<..Και ήρξατο διδάσκειν αυτούς ότι δει τον Υιόν του ανθρώπου πολλά παθείν, και αποδοκιμασθήναι πό των πρεσβυτέρων και των αρχιερέων και των γραμματέων, και αποκατανθήναι, και μετά τρεις ημέρας αναστήναι.>>
κεφ.ιγ' στοιχ, 9-10..<<..αρχαί ωδίνων ταύτα.βλέπετε δε υμείς ευατούς, παραδώσουσι γαρ υμάς εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών δαρήσεσθε, και επί ηγεμόνων και βασιλεών σταθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς>>

-Δανιήλ 11.(560π.Χ)........<<...τρεις ακόμη βασιλιάδες θα βασιλεψουν στους Πέρσες κι ένας τέταρτος θα πλουτίσει περισσότερο από όλους τους προηγούμενους. Κι αφού γίνει δυνατός με τον πλούτο του, θα ξεσηκώσει τους πάντες εναντίον του βασιλείου των Ελλήνων. Τότε όμως θα εμφανιστεί ένας γενναίος Έλληνας βασιλιάς που θα εξουσιάζει με μεγάλη δύναμη και θα πραγματοποιήσει όλα τα σχέδιά του. Αλλά πάνω στο κορύφωμα της δύναμής του θα συντριφθεί και θα διαμιραστεί στους 4 ανέμους του ουρανού και όχι στους απογόνους του. Κανένας όμως δε θα έχει την εξουσία που είχε αυτός, γιατί η βασιλεία του θα ξεριζωθεί και θα μοιραστεί σε άλλους εκτός από τους απογόνους του>>.

Για να δούμε............δεν ξέρω εάν έχειςΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ! σε αυτά σε κάποια άλλη σελίδα! λόγω έλλεψης χρόνου αδυνατώ να τις δω όλες! εάν το έχεις κάνει απλά γράψε μου τη σελίδα για να τη δω!

Ευχαριστημένος?

Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!

«Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα ‘αγια, παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστήτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει».

Εικ. Ο πατριάρχης Γεννάδιος με τον Σουλτάνο και οι πατριάρχες Κύριλλος Λούκαρις και Ιερεμίας ο Τρανός. O Κύριλλος έπεσε θύμα της συνωμοσίας επισκόπων στα πλαίσια του πλειστηριασμού του πατριαρχικού θρόνου. Ο Ιερεμίας φέρεται ως ο τελευταίος πατριάρχης που έφερε το πλατύγυρο σκιάδιο που του αφαίρεσε ο Σουλτάνος για να τιμωρήσει τον Ανώτατο υπάλληλό του.

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Η συμβολή του ορθοδόξου κλήρου στην πτώση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε καθοριστική και οφείλουμε να του την αναγνωρίσουμε. Το γεγονός επιτεύχθει με συντονισμό 4 παραγόντων.
α) Αποψίλωση του στρατού λόγω μοναχισμού
β) Ψυχολογικό πόλεμο πως η Πόλη πέπρωται να πέσει
γ) Παρασκηνιακές συνεννοήσεις και αυτομολήσεις με και προς τον εχθρό
δ) Σαμποτάζ της βοήθειας των δυτικών

Πρωταγωνιστής αυτής της θεάρεστης προσπάθειας υπήρξε ο μοναχός Γεννάδιος, που αργότερα εισέπραξε την ανταμοιβή του, προαγόμενος από τον Σουλτάνο σε πατριάρχη, φορτωμένος με τιμές και προνόμια. Την ώρα που ο Ουνίτης αυτοκράτορας Κων. Παλαιολόγος Δραγάτσης και ο πελοποννήσιος καρδινάλιος Ισίδωρος, πολεμούσαν, ο Γεννάδιος οι καλόγεροι και ο όχλος υπονόμευαν την άμυνα σκορπίζοντας με τις κατάρες και τις προφητείες τους ηττοπάθεια και μοιρολατρία. χολωμένοι που στον πατριαρχικό θρόνο κάθισε και χοροστάτησε ο Ισίδωρος. Ο τελευταίος, όντας διορισμένος από την Πόλη προκαθήμενος της ρωσικής Εκκλησίας, δραπέτευσε από τον μαινόμενο τσάρο που τον φυλάκισε ως προδότη της Ορθοδοξίας και στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον πάπα που μετά την οικουμενική Σύνοδο της Φλωρεντίας ήταν πιά αρχηγός όλης της χριστιανοσύνης. Αποστολή του να επικυρώσει την Ένωση των Εκκλησιών και να βοηθήσει στην άμυνα. Από τα χέρια του κοινώνησε ο αυτοκράτορας στην οικουμενική λειτουργία που τελέστηκε στην Αγία Σοφία, όπου μνημονεύθηκε ο πάπας. (Μετά την Άλωση ο πάπας διόρισε τον Ισίδωρο πατριάρχη, αλλά η Ορθοδοξία αναγνώρισε ως νόμιμο πατριάρχη αυτόν που διόρισε ο Σουλτάνος). Οι ορθόδοξοι έβριζαν λέγοντας πως η εκκλησία κατάντησε “καταφύγιον δαιμόνων και βωμός ελληνικός”, θυσιάζοντας την Πόλη τους, την τιμή τους, τα παιδιά τους, την περιουσία τους, τη ζωή τους, την ελευθερία τους στο βωμό των δογματικών ανοησιών. Ο Διον.Κόκκινος στηλιτεύοντας την προδοσία του Αγ.Όρους στην επανάσταση του ‘21, την συγκρίνει με αυτήν των καλόγερων της Πόλης που “αντί να λάβουν τα όπλα και να ενισχύσουν τον Παλαιολόγον……κατηγορούσαν τον βασιλέα και ωμιλούσαν περί της επικειμένης πτώσεως ως επί μοίρας αναποφεύκτου”. Μόλις 5.000 αντρες ήταν ο στρατός της Κων/πολης, κατά ένα μέρος μάλιστα μισθοφορικός, ενισχυμένος και από 200 άντρες του Ισίδωρου και 700 Γενουάτες εθελοντές του Ιουστινιάνη. Όπως όμως επισημαίνει ο κορυφαίος ιστορικός Vasiliev, αν στρατολογούνταν 20-30.000 ορθόδοξοι-η Κωνσταντινούπολη είχε την δυνατότητα αυτή-η Πόλη δεν θα έπεφτε. Αυτή όμως “Σαν πόρνη εκαρτέραγε τον τούρκο να την πάρει” (Κ.Παλαμά, «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»)

Ο φανατισμός της πλειοψηφίας των Ορθόδοξων (Ουνίτες έγιναν ελάχιστοι κληρικοί, άρχοντες και ο αυτοκράτορας) εκδηλωνόταν σε κάθε ευκαιρία, σε βάρος της άμυνας. Όπως γράφει ο ιστορικός της Άλωσης Φρατζής, ο Μεγάλος Δούκας Νοταράς αρνήθηκε να δώσει στον καθολικό σύμμαχό του Ιουστινιάνη τα δυο πυροβόλα που του ζήτησε για την άμυνα της Πύλης του Ρωμανού. “Προδότη, δεν ξέρω τι με εμποδίζει να σε σφάξω τώρα…”, ήταν η απάντηση του ηρωϊκού Γενουάτη που τραυματίστηκε θανάσιμα. Ο φανατικός ορθόδοξος Νοταράς προτιμούσε να να δει στην Πόλη “φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων, ή καλύπτραν λατινικήν”. Δεν είχε υπολογίσει πως ο 14χρονος “ευειδής” γυιός του θα άρεσε στον Σουλτάνο. Η άρνησή του να τον παραδώσει, έγινε αιτία να χάσει το κεφάλι του. Ο Νοταράς πάντως φαίνεται πως υπερασπίστηκε μαχόμενος την Πόλη, αν και έχει κατηγορηθεί για κρυφές συνεννοήσεις με τον Σουλτάνο, ο οποίος τον δέχτηκε με φιλοφρονήσεις μετά την Άλωση. Πάντως οι κατηγορίες για προδοσία του Νοταρά δεν επιβεβαιώνονται ξεκάθαρα, πέρα από τις εκδηλώσεις που μπορούμε να αποδώσουμε στον τυφλό φανατισμό του. Είναι όμως γεγονός πως πολλοί καλόγεροι και παπάδες αυτομόλησαν στις γραμμές των Οθωμανών. (Βλ.”Ιστορία της Πόλης”, του Τούρκου ιστορικού της άλωσης Ταρίχ μουν Χεβατί. Το αναφέρει και ο Γερμανός βυζαντινολόγος Α.Μορντμαν στο “Πολιορκία και άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως”, ελλ. μτφρ 1893, σ.145, βασιζόμενος στον Τσελεμπή. και σ.33, βασιζόμενος στον Τούρκο ιστορικό της Άλωσης Σακαϊκούλ Νoυμάνι. Το αναφέρει ο κορυφαίος Γάλλος βυζαντινολόγος Σλουμπερζέ, που μεταφράστηκε από τον Σ.Λάμπρου. Τέλος η άποψη των κρυφών συνεννοήσεων κληρικών με τους Τούρκους, βρίσκεται και στο ιστορικό μυθιστόρημα του Άγγλου ιερέα και άριστου γνώστη της ελληνικής και μεταφραστή Neale: “Theodora Phranza or, the Fall of Constantinople”. By John Mason Neale New York: E.P. Dutton, 1913. First published London: J. Masters, 1857. Εδώ δεν έχουμε ιστορική μαρτυρία, αλλά την μεταφορά της προσωπικής γνώμης του ιστοριοδίφη συγγραφέα. Είναι γεγονός πως η μετάφραση του έργου του το 1901 από τον Χ.Α.Παρμενίδη, αναβαθμίστηκε αυθαίρετα στις μέρες μας σε ιστορικό ντοκουμέντο και μερικοί μάλιστα αναγνώρισαν στο πρόσωπο του προδότη μοναχού Ιωάσαφ τον τρίτο μετά την άλωση πατριάρχη).

Ο Γεννάδιος βυσσοδομούσε και απεργαζόταν την πτώση. Παλιός δικαστής με το όνομα Γεώργιος Σχολάριος, έκαιγε βιβλία εθνικών φιλοσόφων όπως ο Πλήθων

(”Τρέμε γύφτε, κ’οι άπιστοι όλοι!
Καίμε το βιβλίο τ’αφορισμένο,
το κακούργο, το γραμμένο απ’το Γεμιστό…“, Κ.Παλαμάς)

και έδινε διαστροφικές συμβουλές βασανιστηρίων: «… τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας Ελληνιστάς και πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε τής παρούσης ζωής … ράβδιζε, είργε, είτα γλώτταν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε καν και ούτω μένη κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ.» ). Φανατικός αρχικά οπαδός της Ένωσης τόσο ώστε να αναγκαστεί ο βασιλιάς να του συστήσει αυτοσυγκράτηση (Ν.Τωμαδάκη “Περί αλώσεως…”), επιστρέφοντας από την Φεράρα, όταν διαπίστωσε το ανθενωτικό φρόνημα του όχλου, εξελίχθηκε σε αρχηγό των ανθενωτικών κερδίζοντας έτσι την εύνοια του Πορθητή.: “Άθλιοι Ρωμαίοι εις τι επλανήθητε και απεμακρύνατε εκ της ελπίδος του Θεού, και ελπίσατε εις την δύναμιν των Φράγκων, και συν τη πόλει εν η μέλλει φθαρήναι, εχάσατε και την ευσέβειάν σας;

Ίλεώς μοι Κύριε. Μαρτύρομαι ενώπιόν σου, ότι αθώός ειμι του τοιούτου πταίσματος. Γινώσκετε άθλιοι πολίται, τι ποιείτε; και συν τω αιχμαλωτισμώ, ός μέλλει γενέσθαι εις υμάς, εχάσατε και το πατροπαράδοτον, και ωμολογήσατε την ασέβειαν; ουαί υμίν εν τω κρίνασθαι” έγραφε σύμφωνα με τον Δούκα σε προκήρυξή που θυροκόλλησε στο κελί του, προσπαθώντας να σπάσει το ηθικό των πολιορκημένων εμφανίζοντας την άλωση ως νομοτέλεια της θείας δίκης. Ήταν ένας κληρικός με μεγάλη μόρφωση, φανατικός ορθόδοξος. Ο ίδιος δήλωνε: “Έλλην ων τη φωνή ουκ αν ποτε φαίην Έλλην είναι“, και συμπλήρωνε “Δεν ονομάζω τον εαυτό μου Έλληνα γιατί δεν πιστεύω ότι πίστευαν οι Έλληνες” (Στήβεν Ράνσιμαν “Η μεγάλη Εκκλησία…“). Ο Γεννάδιος αργότερα, αυτοεξόριστος στο αγ.Όρος σε έναν επικήδειο που εκφώνησε το 1456 στον νεκρό ανηψιό του αποκαλεί τους Έλληνες «το πιο επιφανές έθνος της οικουμένης». Ίσως μέσα στην σκληρή σκλαβιά, ο βάρβαρος δικαστής και ο φανατικός καλόγερος να υποχώρησαν μπροστά στον λόγιο. Άλλωστε με την ίδια ευκολία είχε μεταστραφεί από ενωτικός σε ανθενωτικό. Η στροφή του βέβαια δεν αντιπροσώπευε την Εκκλησία της εποχής, που όπως έγραψε στο περιοδικό “Εστία” (τ. 387-1883) ο καθηγητής της Νομικής Παύλος Καλιγάς, αποκαλούσε τους Τούρκους “νέους Έλληνας” διότι γι αυτήν “το όνομα Έλλην ην τότε συνώνυμον τώ αντιχρίστω”.

Η Άλωση δεν βρήκε απροετοίμαστους τους καιροσκόπους κληρικούς, που έγκαιρα είχαν επιλέξει στρατόπεδο. Το 1397, ο δεσπότης Σαλώνων, με αφορμή την αρπαγή από Φράγκους μιας ανηψιάς του, έγραψε στους Τούρκους να τους παραδώσει την πόλη, λέγοντας “καλύτερα να δουλεύουμε Τούρκους παρά Φράγκους” (Χρονικό Γαλαξειδιού, εκδ.1944 Βαλέτας). Για τον ηγούμενο Βλατάδων Θεσσαλονίκης (Τσαούς μαναστήρ), υπάρχουν στοιχεία (Κ. Ν. Σάθα Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη Βενετία 1872) τ. Α’.πως συνεργάστηκε με τους Οθωμανούς. Οι καλόγεροι με επιστολή τους το 1430 στον Μουράτ Β΄ που πολιορκούσε την Θεσσαλονίκη, τον συμβούλεψαν να αποκόψει τους σωλήνες του υδραγωγείου της πόλης που ερχόντουσαν από τον Χορτιάτη. Ο Σουλτάνος ακολούθησε τις οδηγίες τους, η Θεσσαλονίκη έπεσε και ευγνωμονών τους έδωσε τσαούση με φρουρά και φοροαπαλλαγές. Είναι κλασσικός καλογερίστικος χαμαιλεοντισμός. Σύμφωνα με το “Χρονικό του Νέστορα” και το 988 στην Χερσώνα, ο μοναχός Αναστάσιος, μετέπειτα επίσκοπος Κίεβου, πρόδωσε στον τσάρο Βλαδίμηρο, το μυστικό υδραγωγείο της πολιορκημένης πόλης, η οποία έπεσε και οι κάτοικοί της κατασφάχτηκαν. Σε πολλά σουλτανικά φιρμάνια που σώζονται στα αγιορείτικα μοναστήρια γράφεται: “Επειδή οι Αγιορείται προ των άλλων ραγιάδων εδέχθησαν την υπηκοότητα και απέκτησαν την ασυδοσίαν…”. Οι Αθωνίτες, βλέποντας την πτώση της Πόλης, έστειλαν αντιπροσωπεία στον Σουλτάνο Ορχάν, “προφητεύοντας” την τουρκική κατάκτηση, δηλώνοντας υποταγή, και εισπράττοντας προνόμια. Ο περιηγητής R.Walpole είδε στις Καρυές στις αρχές του 19ου αι. το σχετικό φιρμάνι. Ανανέωση των προνομίων πέτυχαν το 1430 στέλνοντας πρεσβεία στον Μουράτ Β΄ και υπαγόμενοι σε τουρκική κατοχή. Το 1453 ζήτησαν και πήραν προστασία από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Αυτή ήταν η πάγια τακτική του Όρους που επαναλήφθηκε και με την δουλική του επιστολή προς τον Χίτλερ.

Μετά την άλωση, ο πατριάρχης ανυψώθηκε από τον Πορθητή ως Εθνάρχης (Μιλιέτ Μπασής) του έθνους (μιλιέτ) των Ορθοδόξων Τούρκων, Ελλήνων, Βλάχων, Σλάβων. Αλβανών και Αράβων της αυτοκρατορίας. Τα υπόλοιπα ανατολικά πατριαρχεία υπήχθησαν στον πατριάρχη που έδρευε παρά τω Σουλτάνω. Το πατριαρχείο έγινε θέατρο των αγοραπωλησιών του πατριαρχικού θώκου και των επισκοπών, θεσμός που καθιερώθηκε με ευθύνη των Ορθοδόξων και με την έγκριση του Σουλτάνου που αποκόμιζε από τον πλειστηριασμό των μητροπόλεων σημαντικά κέρδη. Ο Δημ. Φωτιάδης επισημαίνει πως μιλώντας στις 8 Οκτωβρίου του 1838 ο Θ. Κολοκοτρώνης στην Πνύκα είπε για τον Σουλτάνο; “Διώρισε έναν Βιτσερέ (Vicere, στα Ιταλικά αντιβασιλιάς), έναν Πατριάρχην, και του έδωκε την εξουσίαν της Εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαναν ότι τους έλεγε ο Σουλτάνος”.

Η πτώση της Πόλης σύμφωνα με τους ανθενωτικούς, δεν θα ερχόταν ως νομοτέλεια μιας καλογεροκρατούμενης, διεφθαρμένης και βάρβαρης αυτοκρατορίας, που αρνιόταν ακόμη και την τελευταία στιγμή τους φυσικούς συμμάχους της τους δυτικούς χριστιανούς, αλλά ακριβώς επειδή προσπαθούσε να τους προσεγγίσει. Ο στείρος αντιδυτικισμός των φανατικών διαιωνίζεται μέχρι σήμερα με διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που θέλουν τη φθονερή Δύση να υπονομεύει τον Γίγαντα ελληνισμό. Το τυφλό και συμπλεγματικό μίσος για τη Δύση που το καλλιέργησε ιδιαίτερα ο φανατικός αρχιεπίσκοπος Εφέσου άγιος Μάρκος Ευγενικός, επιβιώνει σήμερα με διάφορες ανορθολογιστκές εκφράσεις, που διαπερνούν ακόμη και την κουλτούρα τμήματος της Αριστεράς και στην πιο χυδαία μορφή του εκδηλώνεται από τη λαικιστική Δεξιά, που λανσάρει διάφορες θεωρίες συνωμοσίας.

Η αντίληψη πως η πτώση της Πόλης ήταν αποτέλεσμα θείας τιμωρίας συνέχισε να τρομοκρατεί τους υπόδουλους και μετά την Άλωση. Ο Μιχ.Περδικάρης, υβριστής του Ρήγα Φεραίου και συγγραφέας του αναιρετικού των αρχών του έργου “Ρήγας ή κατά ψευδοφιλλελήνων” (1811), θεωρεί ότι η τουρκική κυριαρχία είναι καλή αφού έδωσε προνόμια στον πατριάρχη (Σ.Ι.Ασδραχά “Τα διφορούμενα Φώτα”, “Ιστορικά” της “Ελευθεροτυπίας”, 28-11-2002). Το ίδιο πνεύμα θα συναντήσουμε στον Αιτωλό αγ.Κοσμά, που προτιμά τους Τούρκους από τους Δυτικούς («εσήκωσε ο Θεός το βασίλειον από τους Χριστιανούς και ήφερε τον Τούρκο….και του το έδωσε διά εδικόν μας καλόν και το είχε ο Τούρκους το βασίλειον χρόνους τριακοσίους είκοσιν οκτώ»), και σε μια σειρά καλογερίστικων κειμένων, που διαχέουν την γνώμη πως θείο σχέδιο επέβαλε την οθωμανική δουλεία. Στα 1730 ο μοναχός Νεκτάριος Τέρπος, δίνει και το σκεπτικό αυτής της αντίληψης, που είχε τόσο επεκταθεί πέραν των επιθυμιών των εμπνευστών της, ώστε να δικαιολογεί στην λαϊκή συνείδηση τις αλλαξοπιστίες: «Μην τολμήσει λοιπόν τινάς να λέγη, ότι και τους Τούρκους ο Θεός…τους έδωκε βασιλείαν…Ναι και εγώ το λέγω, και δεν το αρνούμαι, μα διά κάποια σφάλματα, οπού εκάμαμεν και κάμνομεν» (Γ.Βαλέτα «Ο αρματωμένος λόγος», 1971). O Mατθαίος επίσκοπος Μυρέων (16ος αι.) στον Θρήνο του για την σκλαβιά διαιωνίζει την πίστη της συλλογικής ενοχής και ταυτόχρονα της εναπόθεσης κάθε ελπίδας απελευθέρωσης στα χέρια ενός άδικου θεού:
«Επαίδευσές μας Δέσποτα διά το πταίσιμόν μας…
.Πολλά καλά το έκαμες ως να σωφρονιθούμεν…»
(Απ.Βακαλόπουλου «Ιστορία Ν.Ελληνισμού», Τ.Β΄-Θεσσ. 1964).

Ανώνυμος κληρικός οδύρεται στον έμμετρο Θρήνο του «Περί της Αναλώσεως…ή γέγονεν υπό των Περσών εις Αττικήν Αθήναν» (Πέρσες ονομάζονται οι Τούρκοι), που εκδόθηκε το 1881 από τον καθηγητή Γαβριήλ Δεστούνη. Όπως ομολογεί ο Καμπούρογλου, ο κληρικός θέλοντας να εξυμνήσει την Αθήνα μέσω των σοφών ανδρών της «δεν ευρίσκει άλλους ειμή τους Γρηγόριον Ναζιανζού….Βασίλειον, Χρυσόστομον». Στην θρηνωδία του ο παπάς παρουσιάζει την πόλη να ομολογεί: «Και ταύτα όλα έπαθον διά τας ανομίας τας αδικίας τας πολλάς και τας παρανομίας».

quote:

---

δεν απέδειξες ότι εσύ εισαι η medtech που με πάτησε... οι δικοί μου μάρτυρες λένε τα αντίθετα. Το βίντεο είναι φτιαχτό...

---

Ειχα διαφωνησει κι εγω πολλες φορες με τα λεγομενα καποιον εδω μεσα ,
και στο παρελθον αλλα και σε αυτο το θεμα , τους τα "ειπα" μου τα "ειπαν" ... ε ως εκει .
Αλλα εσεις πια ξεπερασατε τα ορια (4-5 εισατε ολοι κι ολοι)
μικρος επαζα ενα παιχνιδι , "φωτινος παντογνωστης" λεγοταν θαρω
(οι 35+ θα το θυμουνται)να'στε καλα μου το 8υμησατε ....

Σιγουρα δεν εμπεριεχει "δολο" η συμμετοχη σας σε αυτο το θεμα δεν ειμαι απο αυτους που το πιστευει ... ειναι κατι ποιο βαθη που σας λερωνει .

Γι αυτο παρακαλω ή σταματηστε αυτη την ανουσια κοντρα ή κλειδωστε επιτελους αυτο το θεμα !
Οι ειρωνιες μερικων (ειληκρινα δεν με νοιαζει με ποια πλευρα ειναι) εχουν υπερβει τα ορια του "πρωσοπικου" και προσβαλουν ακομα και εμενα που μιλω απο την πλευρα του "θεατη" ....

Ενα μεγαλο "κριμα" για την medtech την παρακολουθω χρονια , παντα καυστικη και ευστοχη δεν μπορω να πω , χαιρομουν να τη διαβαζω , αλλα τωρα ??? (ως fun εχω το "δικαιωμα" να στο πω , γι αυτο στους αλλους δεν αναφερω ονοματα)

Αποψη μου .. απλα τη διατυπωνω ....

(Andreas_aigio , για τους πιο παλιους του φορουμ)

quote:

---

Αλλα εσεις πια ξεπερασατε τα ορια (4-5 εισατε ολοι κι ολοι)
μικρος επαζα ενα παιχνιδι , "φωτινος παντογνωστης" λεγοταν θαρω
(οι 35+ θα το θυμουνται)να'στε καλα μου το 8υμησατε ....

---

quote:

---

GEO33
Μία από τις βασικές στοχεύσεις της "νέας εποχής" όσον αφορά στην Ελλάδα, όπως αυτή εκφράστηκε από τον Κίσσινγκερ, είναι η αποκοπή της από την ανατολικορωμαϊκή της παράδοση, την οποία συνεχίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πόλεως.

---

Τα φερόμενα ως λεγόμενα του Κίσινγκερ αποτελούν μύθευμα που κυκλοφορεί στο internet για εσωτερική κατανάλωση. Δεν έχει ειπωθεί ποτέ τέτοιο πράγμα (και ούτε θα μπορούσε να ειπωθεί από έναν υπουργό εξωτερικών).

quote:

---

GEO33
Ο Ελληνισμός, ιδιαίτερα μετά το 1204, κατάλαβε πολύ καλά στο πετσί του τα σχέδια του παπισμού

---

Ο ελληνισμός είχε καταλάβει πολύ καλά στο πετσί του το χριστιανισμό από το 330 μαχχ με αποκορύφωμα την περίοδο του αυτοκράτορα Γιουτπράδα που επέβαλλε την ποινή του θανάτου σε όποιον δεν βαφτιζόταν χριστιανός.

quote:

---

GEO33
Και πράγματι αυτοί διέσωσαν την ψυχή του γένους και μας οδήγησαν στο 1821.

---

Ψέμα! Κανείς από τους επίσημους εκφραστές του χριστιανισμού ΟΥΔΕΠΟΤΕ μίλησε για λευτεριά. Αντίθετα, από το πατριαρχικό τυπογραφείο εκδίδονταν σωρηδόν τα κείμενα που μιλούσαν για υποταγή στον Τούρκο, για θεόσταλτη δουλεία, για επικήρυξη των γραφτών του Ρήγα και για καταδίκη όλων των "θολερών" και "σατανικών" ιδεών περί ελευθερίας. Ταυτόχρονα με τα έντυπα, το πατριαρχείο είχε και τους επιτόπιους παρατρεχάμενους που προπαγανδίζανε υπέρ της δουλείας, όπως ήταν ο πολύ χριστιανός αλλά καθόλου Ελληνας Κοσμάς ο Αιτωλός.

quote:

---

GEO33
Μετά την απελευθέρωση η Δύση προσπάθησε και πάλι να μας αποκόψει από το παρελθόν μας, δημιουργώντας αυτοκέφαλες Εκκλησίες.

---

Η απόφαση της ίδρυσης της αυτοκέφαλης εκκλησίας ήταν απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδας και ήταν το πρώτο μέτρο ώστε να σταματήσει το τουρκορθόδοξο πατριαρχείο να ανακατεύεται στα εσωτερικά της Ελλάδας. Ενα πατριαρχείο που ο Θεόκλητος Φαρμακίδης χαρακτήρισε ως "Ξένη εκκλησιαστική αρχή, υπό τον σουλτάνο των Οθωμανών τελούσης και κατά τας θελήσεις και τας διαταγάς αυτού ενεργούσης".

quote:

---

GEO33
Στην προσπάθεά της αυτή βρίσκει πρόθυμη μία ντόπια διανοουμενίστικη και αριστερίστικη ελίτ, η οποία σε μεγάλο βαθμό είναι αφελληνισμένη

---

Οι μόνοι αφελληνισμένοι είναι αυτοί που έχουν αντικαταστήσει την εθνική τους ταυτότητα με τη θρησκευτική, που αναθεματίζουν τους Ελληνες την Κυριακή της Ορθοδοξίας, που αγιοποιούν αυτόν που δίδασκε ότι "εσείς δεν είστε Ελληνες, είστε ορθόδοξοι χριστιανοί" και ονόμαζε την Ελλάδα "Ισραήλ", που συντάσσονται με τους ρασοφόρους υπηρέτες των τουρκικών συμφερόντων τους οποίους ταϊζει ο ελληνικός λαός από τους φόρους του.

quote:

---

GEO33
Η αλήθεια είναι ότι η γνήσια συνέχεια της αρχαίας ελλ. σκέψης είναι η πατερική.

---

Αυτό ούτε οι πατέρες το πιστεύανε. Κανείς απ'αυτούς δεν εκφράζει καμία ελληνική σκέψη στα κείμενά του.

quote:

---

GEO33
Έδωσε τα λεγόμενα προνόμια, τα οποία ούτε τι ήταν ξέρουμε ούτε και τόσο σίγουρα ήταν

---

Τα προνόμια του πατριάρχη γνωρίζουμε με ακρίβεια, καθώς περιγράφονται με λεπτομέρειες στα σουλτανικά βεράτια ήδη από το 1454 και τα βεράτια αυτά υπάρχουν διαθέσιμα στα τουρκικά και στα γαλλικά.

Ετσι, τόσο τα οικονομικά όσο και τα διοικητικά προνόμια του πατριάρχη και της Συνόδου του είναι απολύτως γνωστά με ακρίβεια και σε όλες τους τις λεπτομέρειες.

Οσο για το πόσο σίγουρα ήταν αρκεί να σκεφτούμε πως οποιοσδήποτε ήταν εφοδιασμένος με πατριαρχικά έγγραφα, απολάμβανε ασυλίας από τις τουρκικές αρχές, όπως μας πληροφορούν οι Ελληνες ιστορικοί της εποχής.

quote:

---

GEO33
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι ο ιστορικός εχθρός μας, αυτοί που κατέστρεψαν το Βυζάντιο ήταν οι δυτικοί και όχι οι Τούρκοι

---

Προφανώς, γιαυτό και το τουρκορθόδοξο και τουρκόδουλο πατριαρχείο δέθηκε τόσο με τους Τούρκους, προσπαθώντας ακόμη και να πείσει τους ελεύθερους πλέον Ελληνες να επιστρέψουν στο Σουλτάνο, όπως έκανε ο πατριάρχης Αγαθάγγελος.

quote:

---

GEO33
Αυτό το κατάλαβε ο λαός το 1453 και γι' αυτό αντιστάθηκε, δεν έπεσε θύμα κανενός ιερατεἰου, αντιθέτως κατακεραύνωσε όσους κληρικούς πρόδωσαν την Πίστη του και την ταυτότητά του

---

Ναι, όντως, όσους κληρικούς προπαγάνδιζαν τη δουλεία τους έκανε άγιους, ενώ όσους μάχονταν για το Εθνος, ούτε καν τους μνημονεύει η ελλαδική εκκλησία (όπως π.χ. το μητροπολίτη Διονύσιο το Φιλόσοφο που τον έγδαραν οι Τούρκοι ζωντανό).

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ άγιος της εκκλησίας δεν είναι "εθνομάρτυρας", κι αυτό λέει πολλά για τους υποτακτικούς του Σουλτάνου.

quote:

---

GEO33
Μας αφελληνίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε

---

Ο συστηματικός αφελληνισμός ξεκίνησε από τους αλλοεθνείς χριστιανούς αυτοκράτορες του Βυζαντίου που ποινικοποιήσανε ακόμη και το όνομα "Ελληνας" και καταδικάζανε σε θάνατο ακόμη κι αυτούς που "φερόταν σαν Ελληνες" (επί ελληνισμώ).

quote:

---

GEO33
Η ουσιαστική άλωση ήταν του 1204

---

Η Ελλάδα υποτάχτηκε στους Ρωμαίους το 146 παχχ και ελευθερώθηκε το 1828 με τη συνθήκη του Λονδίνου, ενώ στο μεταξύ η ρωμαϊκή κατοχή είχε αλλάξει σε οθωμανική το 1453. Και επί Ρωμαίων κατοχή είχε, και επί Οθωμανών κατοχή είχε. Το θρήσκευμα των κατακτητών ουδεμία σημασία έχει. Και η Μακεδονία ήταν υπό κατοχή στους Βούλγαρους που ήταν ορθόδοξοι, τι πάει να πει αυτό; Πως ήταν Ελληνες ή πως δεν υπήρχε κατοχή;

ΥΓ: Καλό θα είναι όταν γράφεις να παραθέτεις και καμιά πηγή για να γνωρίζουμε και την αξιοπιστία αυτών που λες. Διαφορετικά μπορεί κανείς να σχηματίσει την άποψη πως αυτά που λες είναι αυθαίρετα, χωρίς καμία ιστορική βάση και αποτελούν απλά στείρο κήρυγμα από άμβωνος.

macedon

quote:

---

macedon:
Ψέμα! Κανείς από τους επίσημους εκφραστές του χριστιανισμού ΟΥΔΕΠΟΤΕ μίλησε για λευτεριά. Αντίθετα, από το πατριαρχικό τυπογραφείο εκδίδονταν σωρηδόν τα κείμενα που μιλούσαν για υποταγή στον Τούρκο, για θεόσταλτη δουλεία, για επικήρυξη των γραφτών του Ρήγα και για καταδίκη όλων των "θολερών" και "σατανικών" ιδεών περί ελευθερίας. Ταυτόχρονα με τα έντυπα, το πατριαρχείο είχε και τους επιτόπιους παρατρεχάμενους που προπαγανδίζανε υπέρ της δουλείας, όπως ήταν ο πολύ χριστιανός αλλά καθόλου Ελληνας Κοσμάς ο Αιτωλός.

---

Edited by - europaios2 on 03/06/2008 02:31:10

quote:

---

Ας δούμε λίγο τον εθνικό μας ύμνο:

---

The plural of anecdote is not data.

Το παραλήρημα που καταθέτεις κάθε τρεις και λίγο περί Κοσμά Αιτωλού δεν αντικρούει ούτε τον ανθελληνισμό του Κοσμά ούτε την τουρκοδουλία του. Πολύ δε περισσότερο δεν αποδεικνύει την εθνεγερτική του δράση, κάτι που άμεσα και κατηγορηματικά απορρίπτει και ο Παπαρρηγόπουλος στην "Ιστορία του ελληνικού έθνους".

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός ακολούθησε πιστά τη γραμμή του πατριαρχείου που ήθελε τους Ελληνες υπόδουλους, τόσο παρουσιάζοντας την τουρκική σκλαβιά ως θεόσταλτο δώρο, όσο και αποθαρρύνοντάς τους πιστούς να μελετούν οτιδήποτε άλλο παρά ελληνικά, γιατί "τα ελληνικά ανοίγουν το δρόμο προς το μοναστήρι", όπως έλεγε. Αλλά αφού επιμένεις, θα παρουσιάσω μερικά πράγματα για τον ανθέλληνα αυτόν που είχε το θράσος να ονομάζει την Ελλάδα "Ισραήλ".

Για τον Γρηγόριο πασά τον Ε, τον εγγυητή της δουλείας έναντι του σουλτάνου, έχω παραθέσει τις απόψεις μου σε ολόκληρο θέμα οπότε δεν θεωρώ σκόπιμο να επανέλθω. Το ότι εσύ αγνοείς βασικά πράγματα από την ιστορία, δε νομίζω ότι είναι κάτι που μπορώ να σε βοηθήσω.

Και όπως λέμε και στην Ποινική Δικονομία, "σημασία δεν έχει τι πιστεύεις... Σημασία έχει τι μπορείς να αποδείξεις". Και συ δυστυχώς απ' αυτά που υποστηρίζεις δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτε.

quote:

---

macedon:
Το παραλήρημα που καταθέτεις κάθε τρεις και λίγο περί Κοσμά Αιτωλού δεν αντικρούει ούτε τον ανθελληνισμό του Κοσμά ούτε την τουρκοδουλία του. Πολύ δε περισσότερο δεν αποδεικνύει την εθνεγερτική του δράση, κάτι που άμεσα και κατηγορηματικά απορρίπτει και ο Παπαρρηγόπουλος στην "Ιστορία του ελληνικού έθνους".

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός ακολούθησε πιστά τη γραμμή του πατριαρχείου που ήθελε τους Ελληνες υπόδουλους, τόσο παρουσιάζοντας την τουρκική σκλαβιά ως θεόσταλτο δώρο, όσο και αποθαρρύνοντάς τους πιστούς να μελετούν οτιδήποτε άλλο παρά ελληνικά, γιατί "τα ελληνικά ανοίγουν το δρόμο προς το μοναστήρι", όπως έλεγε. Αλλά αφού επιμένεις, θα παρουσιάσω μερικά πράγματα για τον ανθέλληνα αυτόν που είχε το θράσος να ονομάζει την Ελλάδα "Ισραήλ".

Για τον Γρηγόριο πασά τον Ε, τον εγγυητή της δουλείας έναντι του σουλτάνου, έχω παραθέσει τις απόψεις μου σε ολόκληρο θέμα οπότε δεν θεωρώ σκόπιμο να επανέλθω. Το ότι εσύ αγνοείς βασικά πράγματα από την ιστορία, δε νομίζω ότι είναι κάτι που μπορώ να σε βοηθήσω.

Και όπως λέμε και στην Ποινική Δικονομία, "σημασία δεν έχει τι πιστεύεις... Σημασία έχει τι μπορείς να αποδείξεις". Και συ δυστυχώς απ' αυτά που υποστηρίζεις δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτε.

---

Όποιος θέλει να δει τον τρόπο με τον οποίο "δουλεύεις" δεν έχει παρά να κοιτάξει εδώ!.......
http://www.esoterica.gr/FORUMS/topic.asp?TOPIC_ID=8429&whichpage=17&ARCHIVE= στο μέσο της σελίδας περίπου!
Αμφισβητείς όποια ιστορική πηγή και εάν σου παρουσιάσουν! Δε μου κάνει εντύπωση, εσύ είχες δηλώσει ότι η Ελλάδα αποτελείτε από λίγους Έλληνες και πολλούς Χριστιανούς! Δε δέχεσαι ότι η Κων/λη υπήρξε ποτέ Ελληνική! και ακόμα............αμφισβητείς ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική! αφού δε δέχεσαι ότι Ο ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας ήταν Έλληνας!
Θα τα περάσουμε ωραία και εδώ! Δεν τους άφηνες στην ησυχία τους.................... λαγός τη φτέρη έσειε κακό του κεφαλιού του!

quote:

---

medtech:
Αυτος δεν ειναι ο εθνικος υμνος αλλα καποιες στροφες του ποιηματος Υμνος Προς την ελευθερια του Διονυσιου Σολωμου.

Μονο οι 2 πρωτες στροφες του Υμνου προς την Ελευθερια απαρτιζουν τον εθνικο μας υμνο:

---

Άνοιξε μια οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια! Ο Ενικός ύμνος της Ελλάδας είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο!
Αγαπητέ Dnike! δε σε έχω ξεχάσει...........

Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!

2. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά !

3. Εκεί μέσα εκατοικούσες
Πικραμένη, εντροπαλή,
Κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
Έλα πάλι, να σου πη.

4. Άργειε νάλθη εκείνη η μέρα,
Και ήταν όλα σιωπηλά,
Γιατί τάσκιαζε η φοβέρα
Και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

5. Δυστυχής! Παρηγορία
Μόνη σου έμενε να λες
Περασμένα μεγαλεία
Και διηγώντας τα να κλαις.

6. Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει
Φιλελεύθερη λαλιά,
Ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι
Από την απελπισιά,

7. Κι’ έλεες: πότε, α! πότε βγάνω
Το κεφάλι από τς ερμιές;
Κι αποκρίνοντο από πάνω
Κλάψες, άλυσες, φωνές.

8. Τότε εσήκωνες το βλέμμα
Μες στα κλάιματα θολό,
Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
Πλήθος αίμα Ελληνικό.

9. Με τα ρούχα αιματωμένα
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύης εις τα ξένα
Άλλα χέρια δυνατά.

10. Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλή.

11. Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
Αλλ’ ανάσασιν καμιά
Άλλος σου έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά.

12. Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου
Οπού εχαίροντο πολύ,
Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,
Σύρε ελέγαν οι σκληροί.

13. Φεύγει οπίσω το ποδάρι
Και ολοκλήγορο πατεί
Ή την πέτρα ή το χορτάρι
Που τη δόξα σου ενθυμεί.

14. Ταπεινότατη σου γέρνει
Η τρισάθλια κεφαλή,
Σαν πτωχού που θυροδέρνει
Κι’ είναι βάρος του η ζωή.

15. Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύει
Κάθε τέκνο σου με ορμή,
Που ακατάπαυστα γυρεύει
Ή τη νίκη ή τη θανή.

16. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

17. Μόλις είδε την ορμή σου
Ο ουρανός, που για τς εχθρούς
Εις τη γη τη μητρική σου
Έτρεφ’ άνθια και καρπούς,

18. Εγαλήνευσε και εχύθη
Καταχθόνια μία βοή,
Και του Ρήγα σου απεκρίθη
Πολεμόκραχτη η φωνή

19. Όλοι οι τόποι σου σ΄εκράξαν
Χαιρετώντας σε θερμά,
Και τα στόματα εφωνάξαν
Όσα αισθάνετο η καρδιά.

20. Εφωνάξανε ως τ’ αστέρια
Του Ιονίου και τα νησιά,
Και εσηκώσανε τα χέρια
Για να δείξουνε χαρά,

21. Μ’ όλον πούναι αλυσωμένο
Το καθένα τεχνικά,
Και εις το μέτωπο γραμμένο
Έχει: Ψεύτρα Ελευθεριά.

22. Γκαρδιακά χαροποιήθη
Και του Βάσιγκτον η γη,
Και τα σίδερα ενθυμήθη
Που την έδεναν και αυτή.

23. Απ’ τον πύργο του φωνάζει,
Σα να λέη σε χαιρετώ,
Και τη χήτη του τινάζει
Το Λεοντάρι το Ισπανό.

24. Ελαφιάσθη της Αγγλίας
Το θηρίο, και σέρνει ευθύς
Κατά τ΄άκρα της Ρουσίας
Τα μουγκρίσματα της οργής.

25. Εις το κίνημά του δείχνει
Πως τα μέλη είν’ δυνατά
Και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει
Μια σπιθόβολη ματιά.

26. Σε ξανοίγει από τα νέφη
Και το μάτι του Αετού,
Που φτερά και νύχια θρέφει
Με τα σπλάχνα του Ιταλού

27. Και σ’ εσέ καταγυρμένος,
Γιατί πάντα σε μισεί,
Έκρωζ’ έκρωζε ο σκασμένος,
Να σε βλάψη, αν ημπορή.

28. Άλλο εσύ δεν συλλογιέσαι
Πάρεξ που θα πρωτοπάς
Δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι
Στες βρισιές οπού αγρικάς

29. Σαν τον βράχον οπού αφήνει
Κάθε ακάθαρτο νερό
Εις τα πόδια του να χύνη
Ευκολόσβηστον αφρό,

30. Οπού αφήνει ανεμοζάλη
Και χαλάζι και βροχή
Να του δέρνουν τη μεγάλη,
Την αιώνιαν κορυφή.

31. Δυστυχιά του, ω δυστυχιά του του,
Οποιανού θέλει βρεθή
Στο μαχαίρι σου αποκάτου
Και σ’ εκείνο αντισταθή.

32. Το θηρίο π’ ανανογιέται,
Πως του λείπουν τα μικρά,
Περιορίζεται, πετιέται,
Αίμα ανθρώπινο διψά

33. Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
Τα λαγκάδια, τα βουνά,
Κι όπου φθάση, όπου περάση,
Φρίκη, θάνατος, ερμιά

34. Ερμιά, θάνατος και φρίκη
Όπου επέρασες κι εσύ
Ξίφος έξω από τη θήκη
Πλέον ανδρείαν σου προξενεί.

35. Ιδού εμπρός σου ο τοίχος στέκει
Της αθλίας Τριπολιτσάς
Τώρα τρόμου αστροπελέκι
Να της ρίψης πιθυμάς.

36. Μεγαλόψυχο το μάτι
Δείχνει, πάντα οπώς νικεί,
Και ας είν’ άρματα γεμάτη
Και πολέμιαν χλαλοή.

37. Σου προβαίνουνε και τρίζουν
Για να ιδής πως είν’ πολλά
Δεν ακούς που φοβερίζουν
Άνδρες μύριοι και παιδιά;

38. Λίγα μάτια, λίγα στόματα
Θα σας μείνουνε ανοιχτά
Για να κλαύσετε τα σώματα
Που θε νάβρη η συμφορά.

39. Κατεβαίνουνε, και ανάφτει
Του πολέμου αναλαμπή.
Το τουφέκι ανάβει, αστράφτει,
Λάμπει, κόφτει το σπαθί.

40. Γιατί η μάχη εστάθη ολίγη;
Λίγα τα αίματα γιατί;
Τον εχθρό θωρώ να φύγη
Και στο κάστρο ν’ ανεβή.

41. Μέτρα… είν’ άπειροι οι φευγάτοι,
Οπού φεύγοντας δειλιούν
Τα λαβώματα στην πλάτη
Δέχοντ΄, ώστε ν’ ανεβούν.

42. Εκεί μέσα ακαρτερείτε
Την αφεύγατη φθορά
Να, σας φθάνει, αποκριθήτε
Στις νυκτός τη σκοτεινιά.

43. Αποκρίνονται, και η μάχη
Έτσι αρχίζει, οπού μακριά
Από ράχη εκεί σε ράχη
Αντιβούιζε φοβερά.

44. Ακούω κούφια τα τουφέκια,
Ακούω σμίξιμο σπαθιών,
Ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
Ακούω τρίξιμο δοντιών.

45. Α! Τι νύκτα ήταν εκείνη
Που την τρέμει ο λογισμός;
Άλλος ύπνος δεν εγίνη
Πάρεξ θάνατου πικρός.

46. Της σκηνής η ώρα, ο τόπος,
Οι κραυγές, η ταραχή,
Ο σκληρόψυχος ο τρόπος
Του πολέμου, και οι καπνοί,

47. Και οι βροντές, και το σκοτάδι,
Οπού αντίσκοφτε η φωτιά,
Επαράσταιναν τον άδη
Που ακαρτέρειε τα σκυλιά

48. Τ’ ακαρτέρειε. - Εφαίνοντ’ ίσκιοι
Αναρίθμητοι γυμνοί,
Κόρες, γέροντες, νεανίσκοι,
Βρέφη ακόμη εις το βυζί.

49. Όλη μαύρη μυρμηγικάζει,
Μαύρη η εντάφια συντροφιά,
Σαν το ρούχο οπού σκεπάζει
Τα κρεβάτια τα στερνά.

50. Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι
Επετιούντο από τη γη,
Όσοι είν’ άδικα σφαγμένοι
Από τούρκικην οργή.

51. Τόσα πέφτουνε τα θέρι-
σμένα αστάχια εις τους αγρούς
Σχεδόν όλα εκειά τα μέρη
Εσκεπάζοντο απ’ αυτούς.

52. Θαμποφέγει κανέν’ άστρο,
Και αναδεύοντο μαζί,
Αναβαίνοντας το κάστρο
Με νεκρώσιμη σιωπή.

53. Έτσι χάμου εις την πεδιάδα,
Μες στο δάσος το πυκνό,
Όταν στέλνη μίαν αχνάδα
Μισοφέγγαρο χλωμό,

54. Εάν οι άνεμοι μες στ’ άδεια
Τα κλαδιά μουγκοφυσούν,
Σειούνται, σειούνται τα μαυράδια,
Οπού οι κλώνοι αντικτυπούν.

55. Με τα μάτια τους γυρεύουν
Όπου είν’ αίματα πηχτά,
Και μες στ’ αίματα χορεύουν
Με βρυχίσματα βραχνά,

56. Και χορεύοντας μανίζουν
Εις τους Έλληνας κοντά,
Και τα στήθια τους εγγίζουν
Με τα χέρια τα ψυχρά.

57. Εκειό το έγγισμα πηγαίνει
Βαθιά μες στα σωθικά,
Όθεν όλη η λύπη βγαίνει,
Και άκρα αισθάνονται ασπλαχνιά.

58. Τότε αυξαίνει του πολέμου
Ο χορός τρομακτικά,
Σαν το σκόρπισμα του ανέμου
Στου πελάου τη μοναξιά.

59. Κτυπούν όλοι απάνου κάτου
Κάθε κτύπημα που εβγή
Είναι κτύπημα θανάτου,
Χωρίς να δευτερωθή.

60. Κάθε σώμα ιδρώνει, ρέει
Λες και εκείθεν η ψυχή
Απ’ το μίσος που την καίει
Πολεμάει να πεταχθή.

61. Της καρδίας κτυπίες βροντάνε
Μες στα στήθια τους αργά,
Και τα χέρια οπού χουμάνε
Περισσότερο είν’ γοργά.

62. Ουρανός γι΄αυτούς δεν είναι,
Ουδέ πέλαγο, ουδέ γη
Γι’ αυτούς όλους το παν είναι
Μαζωμένο αντάμα εκεί.

63. Τόση η μάνητα και η ζάλη,
Που στοχάζεσαι, μη πως
Από μία μεριά και απ’ άλλη
Δεν μείνη ένας ζωντανός.

64. Κοίτα χέρια απελπισμένα
Πώς θερίζουνε ζωές!
Χάμου πέφτουνε κομμένα
Χέρια, πόδια, κεφαλές,

65. Και παλάσκες και σπαθία
Με ολοσκόρπιστα μυαλά,
Και με ολόσχιστα κρανία
Σωθικά λαχταριστά.

66. Προσοχή καμία δεν κάνει
Κανείς, όχι εις τη σφαγή
Πάνε πάντα εμπρός. Ω! Φθάνει,
Φθάνει, έως πότε οι σκοτωμοί;

67. Ποίος αφήνει εκεί τον τόπο,
Πάρεξ όταν ξαπλωθή;
Δεν αισθάνονται τον κόπο
Και λες κι’ είναι εις την αρχή.

68. Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
Και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
Και των Χριστιανών τα χείλη
Φωτιά εφώναζαν, φωτιά.

69. Λεονταρόψυχα εκτυπιούντο,
Πάντα εφώναζαν φωτιά,
Και οι μιαροί κατασκορπιούντο,
Πάντα σκούζοντας Αλλά.

70. Παντού φόβος και τρομάρα
Και φωνές και στεναγμοί
Παντού κλάψα, παντού αντάρα,
Και παντού ξεψυχισμοί.

71. Ήταν τόσοι! Πλέον το βόλι
Εις τ’ αυτιά δεν του λαλεί.
Όλοι χάμου εκτίτοντ’ όλοι
Εις την τέταρτη αυγή.

72. Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη
Και κυλάει στη λαγκαδιά,
Και το αθώο χόρτο πίνει
Αίμα αντίς για τη δροσιά.

73. Της αυγής δροσάτι αέρι,
Δεν φυσάς τώρα εσύ πλιό
Στων ψευδόπιστων το αστέρι
Φύσα, φύσα εις το ΣΤΑΥΡΟ.

74. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

75. Της Κορίνθου ιδού και οι κάμποι
Δεν λάμπ’ ήλιος μοναχά
Εις τους πλάτανους, δεν λάμπει
Εις τ’ αμπέλια, εις τα νερά

76. Εις τον ήσυχον αιθέρα
Τώρα αθώα δεν αντηχεί
Τα λαλήματα η φλογέρα,
Τα βελάσματα το αρνί

77. Τρέχουν άρματα χιλιάδες
Σαν το κύμα εις το γιαλό
Αλλ’ οι ανδρείοι παλληκαράδες
Δεν ψηφούν τον αριθμό.

78. Ω τρακόσιοι! Σηκωθήτε
Και ξανάλθετε σ’ εμάς
Τα παιδιά σας θέλ’ ιδήτε
Πόσο μοιάζουνε με σας.

79. Όλοι εκείνοι τα φοβούνται
Και με πάτημα τυφλό
Εις την Κόρινθο αποκλειούνται
Κι’ όλοι χάνουνται απ’ εδώ.

80. Στέλνει ο άγγελος του ολέθρου
Πείναν και Θανατικό
Που με σχήμα ενός σκελέθρου
Περπατούν αντάμα οι δύο

81. Και πεσμένα εις τα χορτάρια
Απεθαίνανε παντού
Τα θλιμμένα απομεινάρια
Της φυγής και του χαμού.

82. Και εσύ αθάνατη, εσύ θεία,
Που ό,τι θέλεις ημπορείς,
Εις τον κάμπο, Ελευθερία,
Ματωμένη περπατείς.

83. Στη σκιά χεροπιασμένες,
Στη σκιά βλέπω κι’ εγώ
Κρινοδάκτυλες παρθένες
Οπού κάνουνε χορό.

84. Στο χορό γλυκογυρίζουν
Ωραία μάτια ερωτικά,
Και εις την αύρα κυματίζουν
Μαύρα, ολόχρυσα μαλλιά

85. Η ψυχή μου αναγαλλιάζει
Πώς ο κόρφος καθεμιάς
Γλυκοβύζαστο ετοιμάζει
Γάλα ανδρείας και ελευθεριάς.

86. Μες στα χόρτα, τα λουλούδια,
Το ποτήρι δεν βαστώ
Φιλελεύθερα τραγούδια
Σαν τον Πίνδαρο εκφωνώ.

87. Απ΄τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

88. Πήγες εις το Μεσολόγγι
Την ημέρα του Χριστού,
Μέρα που άνθισαν οι λόγγοι
Για το τέκνο του Θεού.

89. Σούλθε εμπρός λαμποκοπώντας
Η Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,
Και το δάκτυλο κινώντας
Οπού ανεί τον ουρανό,

90. Σ΄αυτό, εφώναξε, το χώμα
Στάσου ολόρθη, Ελευθεριά
Και φιλώντας σου στο στόμα
Μπαίνει μες στην εκκλησιά.

91. Εις την τράπεζα σιμώνει
Και το σύγνεφο το αχνό
Γύρω γύρω της πυκνώνει
Που σκορπάει το θυμιατό.

92. Αγρικάει την ψαλμωδία
Οπού εδίδαξεν αυτή
Βλέπει τη φωταγωγία
Στους Αγίους εμπρό χυτή

93. Ποιοι είν’ αυτοί που πλησιάζουν
Με πολλή ποδοβολή,
Κι’ άρματ΄, άρματα ταράζουν;
Επετάχτηκες εσύ.

94. Α! Το φως που σε στολίζει,
Σαν ηλίου φεγγοβολή,
Και μακρόθεν σπινθηρίζει,
Δεν είναι, όχι, από τη γη

95. Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
Χείλος, μέτωπο, οφθαλμός
Φως το χέρι, φως το πόδι
Κι’ όλα γύρω σου είναι φως.

96. Το σπαθί σου αντισηκώνεις,
Τρία πατήματα πατάς,
Σαν τον πύργο μεγαλώνεις,
Και εις το τέταρτο κτυπάς.

97. Με φωνή που καταπείθει
Προχωρώντας ομιλείς
«Σήμερ΄, άπιστοι, εγεννήθη
Ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.

98. Αυτός λέγει... Αφοκρασθήτε:
Εγώ είμ’ Άλφα, Ωμέγα εγώ
Πέστε, που θ’ αποκρυφθήτε
Εσείς όλοι, αν οργισθώ;

99. Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω,
Που μ’ αυτήν αν συγκριθή
Κείνη η κάτω οπού σας έχω
Σαν δροσιά θέλει βρεθή.

100. Κατατρώγει, ωσάν τη σχίζα,
Τόπους άμετρα υψηλούς,
Χώρες, όρη από τη ρίζα,
Ζώα και δένδρα και θνητούς.

101. «Και το πάν το κατακαίει,
Και δεν σώζεται πνοή,
Πάρεξ του άνεμου που πνέει
Μες στη στάχτη τη λεπτή».

102. Κάποιος ήθελε ερωτήσει:
Του θυμού του είσαι αδελφή;
Ποιός είν’ άξιος να νικήση,
Ή με σε να μετρηθή;

103. Η γη αισθάνεται την τόση
Του χεριού σου ανδραγαθιά,
Που όλην θέλει θανατώσει
Τη μισόχριστη σπορά.

104. Την αισθάνονται, και αφρίζουν
Τα νερά, και τ’ αγρικώ
Δυνατά να μουρμουρίζουν
Σαν να ρυάζετο θηριό.

105. Κακορίζικοι, που πάτε
Του Αχελώου μες στη ροή,
Και πιδέξια πολεμάτε
Από την καταδρομή

106. Να αποφύγετε! Το κύμα
Έγινε όλο φουσκωτό
Εκεί ευρήκατε το μνήμα
Πριν να ευρήτε αφανισμό.

107. Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει
Κάθε λαρυγγας εχθρού,
Και το ρεύμα γαργαρίζει
Τες βασφήμιες του θυμού.

108. Σφαλερά τετραποδίζουν
Πλήθος άλογα, και ορθά
Τρομασμένα χλιμιτρίζουν
Και πατούν εις τα κορμιά.

109. Ποίος στον σύντροφον απλώνει
Χέρι, ωσάν να βοηθηθή
Ποίος τη σάρκα του δαγκώνει
Όσο οπού να νεκρωθή

110. Κεφαλές απελπισμένες,
Με τα μάτια πεταχτά,
Κατά τ΄άστρα σηκωμένες
Για την ύστερη φορά.

111. Σβιέται -αυξαίνοντας η πρώτη
Του Αχελώου νεροσυρμή-
Το χλιμίτρισμα, και οι κρότοι,
Και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.

112. Έτσι ν’ άκουα να βουίξη
Τον βαθύν Ωκεανό,
Και στο κύμα του να πνίξη
Κάθε σπέρμα Αγαρηνό.

113. Και εκεί πούναι η Αγία Σοφία,
Μες στους λόφους τους επτά,
Όλα τ΄άψυχα κορμία
Βραχοσύντριφτα, γυμνά,

114. Σωριασμένα να τα σπρώξη
Η κατάρα του Θεού,
Κι απ’ εκεί να τα μαζώξη
Ο αδελφός του Φεγγαριού

115. Κάθε πέτρα μνήμα ας γένη,
Και η θρησκεία κι’ η Ελευθεριά
Μ’ αργοπάτημα ας πηγαίνη
Μεταξύ τους, και ας μετρά.

116. Ένα λείψανο ανεβαίνει
Τεντωτό, πιστομητό,
Κι’ άλλο ξάφνου κατεβαίνει
Και δεν φαίνεται και πλιό.

117. Και χειρότερα αγριεύει
Και φουσκώνει ο ποταμός
Πάντα πάντα περισσεύει
Πολυφλοίσβισμα και αφρός.

118. Α! Γιατί δεν έχω τώρα
Τη φωνή του Μωυσή;
Μεγαλόφωνα, την ώρα
Οπού εσβηούντο οι μισητοί,

119. Τον Θεόν ευχαριστούσε
Στου πελάου τη λύσσα εμπρός,
Και τα λόγια ηχολογούσε
Αναρίθμητος λαός

120. Ακλουθάει την αρμονία
Η αδελφή του Ααρών,
Η προφήτισσα Μαρία,
Μ’ ένα τύμπανο τερπνόν,

121. Και πηδούν όλες οι κόρες
Με τις αγάλες ανοικτές,
Τραγουδώντας, ανθοφόρες,
Με τα τύμπανα τερπνόν,

122. Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή,
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βία μετράει τη γη.

123. Εις αυτήν, είν’ ξανουσμένο,
Δεν νικιέσαι εσύ ποτέ
Όμως, όχι, δεν είν’ ξένο
Και το πέλαγο για σε.

124. Το στοιχείον αυτό ξαπλώνει
Κύματ’ άπειρα εις τη γη,
Με τα οποία την περιζώνει,
Κι’ είναι εικόνα σου λαμπρή.

125. Με βρυχίσματα σαλεύει
Που τρομάζει η ακοή
Κάθε ξύλο κινδυνεύει
Και λιμιώνα αναζητεί

126. Φαίνετ’ έπειτα η γαλήνη
Και το λάμψιμο του ηλιού,
Και τα χρώματα αναδίνει
Του γλαυκότατου ουρανού.

127. Δεν νικιέσαι, είν’ ξακουσμένο,
Στην ξηρά εσύ ποτέ
Όμως, όχι, δεν είν’ ξένο
Και το πέλαγο για σε.

128. Περνούν άπειρα τα ξάρτια,
Και σαν λόγγος στριμωχτά
Τα τρεχούμενα κατάρτια,
Τα ολοφούσκωτα πανιά.

129. Συ τες δύναμές σου σπρώχνεις,
Και αγκαλά δεν είν’ πολλές,
Πολεμώντας, αλλά διώχνεις,
Άλλα παίρνεις, αλλά καις

130. Με επιθύμια να τηράζης
Δύο μεγάλα σε θωρώ,
Και θανάσιμον τινάζεις
Εναντίον τους κεραυνό.

131. Πιάνει, αυξάνει, κοκκινίζει,
Και σηκώνει μια βροντή,
Και το πέλαο χρωματίζει
Με αιματόχροη βαφή.

132. Πνίγοντ’ όλοι οι πολεμάρχοι
Και δεν μνέσκει ένα κορμί
Χάρου, σκιά του Πατριάρχη,
Που σ’ επέταξαν εκεί.

133. Εκρυφόσμιγαν οι φίλοι
Με τς εχθρούς τους τη Λαμπρή,
Και τους έτρεμαν τα χείλη
Δίνοντάς τα εις το φιλί.

134. Κειες τες δάφνες που εσκορπίστε
Τώρα πλέον δεν τες πατεί,
Και το χέρι οπού εφιλήστε
Πλέον, α! Πλέον δεν ευλογεί.

135. Όλοι κλαύστε. Αποθαμένος
Ο αρχηγός της Εκκλησιάς
Κλαύστε, κλαύστε κρεμασμένος
Ωσάν νάτανε φονιάς.

136. Έχει ολάνοικτο το στόμα
Π’ ώρες πρώτα είχε γευθή
Τ’ Άγιον Αίμα, τ’ Άγιον Σώμα
Λες πως θε να ξαναβγή

137. Η κατάρα που είχε αφήσει
Λίγο πριν να αδικηθή
Εις οποίον δεν πολεμήση
Και ημπορεί να πολεμή.

138. Την ακούω, βροντάει, δεν παύει
Εις το πέλαγο, εις τη γη,
Και μουγκρίζοντας ανάβει
Την αιώνιαν αστραπή.

139. Η καρδιά συχνοσπαράζει...
Πλην τι βλέπω; σοβαρά
Να σωπάσω με προστάζει
Με το δάκτυλο η θεά.

140. Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη
Τρεις φορές μ΄ανησυχιά
Προσηλώνεται κατόπι
Στην Ελλάδα, και αρχινά:

141. «Παλληκάρια μου! Οι πολέμιοι
Για σας όλοι είναι χαρά,
αι το γόνα σας δεν τρέμει
Στους κινδύνους εμπροστά..

142. »Απ’ εσάς απομακραίνει
Κάθε δύναμη εχθρική
Αλλά ανίκητη μια μένει
Που τες δάφνες σας μαδεί

143. »Μία, που όταν ωσάν λύκοι
Ξαναρχόστενε ζεστοί,
Κουραμένοι από τη νίκη,
Αχ! Τον νουν σας τυραννεί.

144. »Η Διχόνοια που βαστάει
Ενα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει,
Πάρ’ το, λέγοντας, και συ.

145. »Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει
Έχει αλήθεια ωραία θωριά
Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
Εισέ δάκρυα θλιβερά.

146. »Από στόμα οπού φθονάει,
Παλληκάρια, ας μην‘πωθή,
Πως το χέρι σας κτυπάει
Του αδελφού την κεφαλή.

147. »Μην ειπούν στο στοχασμό τους
Τα ξένα έθνη αληθινά:
Εάν μισούνται ανάμεσό τους
Δεν τους πρέπει ελευθεριά.

148. »Τέτοια αφήστενε φροντίδα
Όλο το αίμα οπού χυθή
Για θρησκεία και για πατρίδα
Όμοιαν έχει την τιμή.

149. Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε
Για πατρίδα, για θρησκειά,
Σας ορκίζω, αγκαλιασθήτε
Σαν αδέλφια γκαρδιακά..

150. Πόσον λείπει, στοχασθήτε,
Πόσο ακόμη να παρθή
Πάντα η νίκη, αν ενωθήτε,
Πάντα εσάς θ’ ακολουθή.

151. »Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία!...
Καταστήστε ένα σταυρό,
Και φωνάξετε με μία:
Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ.

152. »Το σημείον που προσκυνάτε
Είναι τούτο, και γι΄αυτό
Ματωμένους μας κοιτάτε
Στον αγώνα το σκληρό.

153. »Ακατάπαυστα το βρίζουν
Τα σκυλιά και το πατούν
Και τα τέκνα του αφανίζουν
Και την πίστη αναγελούν.

154. »Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη
Αίμα αθώο χριστιανικό,
Που φωνάζει από τα βάθη
Της νυκτός: Να’ κδικηθώ.

155. »Δεν ακούτε, εσείς εικόνες
Του Θεού, τέτοια φωνή;
Τώρα επέρασαν αιώνες
Και δεν έπαυσε στιγμή.

156. »Δεν ακούτε; εις κάθε μέρος
Σαν του Αβέλ καταβοά
Δεν είν’ φύσημα του αέρος
Που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

157. »Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε
Να αποκτήσωμεν εμείς
Λευθερίαν, ή θα την λύστε
Εξ αιτίας Πολιτικής;

GO HOME! αλλοδαποί!
εδώ είναι GRESIA!

Σημείωση: Η λεγόμενη ..."Σταυροφορία" τέλειωσε στην Κωνσταντινούπολη!
Δεν συνεχίστηκε ποτέ μέχρι τους Άγιους Τόπους!.....

Έτσι κατέστρεψαν πολύτιμα αγάλματα, εικόνες, πολυέλαιους και γενικά έργα τέχνης για να μαζέψουν τον χρυσό, το ασήμι και τις πολύτιμες πέτρες που τα κοσμούσαν.
Ο μεγάλος σύγχρονος Άγγλος ιστορικός σερ Στήβεν Ράνσιμαν ονόμασε την άλωση του 1204 "Έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας".
/blue] Λίγο αργότερα οι Σταυροφόροι αιχμαλώτισαν τον Αλέξιο Ε' Δούκα Μούρτζουφλο , τον έφεραν στον Ιππόδρομο και τον εκτέλεσαν ρίχνοντάς τον από μια κολόνα.
Έτσι έπεσε η Κωνσταντινούπολη το 1204, από τις εσωτερικές έριδες των Αγγέλων, την απληστία των Βενετών, την ευφυΐα του δόγη Δάνδολου και την οικονομική δυσπραγία των Σταυροφόρων.

«κρειττότερον (..) φακιόλιον (..) Τούρκων ή καλύπτρα λατινική» καταλαβαίνετε το γιατί?
Έγιναν από τούς Φράγκους ακατονόμαστες πράξεις αγριότητας και θηριωδίας. Φόνευαν αδιάκριτα γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Λεηλατούν και διαρπάζουν τον πλούτο της «βασίλισσας των πόλεων τού κόσμου».
Το χειρότερο: πυρπόλησαν το μεγαλύτερο μέρος της Πόλης και εξανδραπόδισαν ένα τμήμα τού πληθυσμού της. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι βιασμοί των γυναικών και τα άλλα κακουργήματα. Μόνο την πρώτη μέρα, φονεύθηκαν 7.000 κάτοικοι της Πόλης.
Ιδιαιτέρως δε, στόχος της θηριωδίας ήταν ο Κλήρος. Επίσκοποι και άλλοι κληρικοί υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια και κατασφάζονταν με πρωτοφανή μανία.

Στη λεηλασία πρωτοστατούσε ο λατινικός Κλήρος.
Κανείς δεν φανταζόταν ότι η Πόλη θα έκρυβε τόσο ανεκτίμητους θησαυρούς.
Επί πολλά χρόνια, τα δυτικά πλοία μετέφεραν θησαυρούς της στη Δ. Ευρώπη, όπου και σήμερα κοσμούν εκκλησίες, μουσεία και ιδιωτικές συλλογές (π.χ. Άγιος Μάρκος, Βενετία).
Ένα μέρος των θησαυρών (κυρίως χειρόγραφα) καταστράφηκε. Μέγα μέρος από τούς «βυζαντινούς» θησαυρούς τού Αγ. Μάρκου εκποιήθηκε το 1795 από τη Βενετική Δημοκρατία για πολεμικές ανάγκες.

Κατά τον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη, αυτόπτη μάρτυρα της Αλώσεως, η αρπακτικότητα και βαρβαρότητα των Σταυροφόρων δεν συγκρίνεται με την ηπιότητα των Μουσουλμάνων, οι οποίοι, μόλις κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα, αρκέστηκαν απλώς στην επιβολή μικρού φόρου, αποφεύγοντας κάθε βιαιότητα.
Οι «Βυζαντινοί» συνειδητοποίησαν ότι μετά το 1204, οι Λατίνοι-Φράγκοι ήσαν ο ουσιαστικός εχθρός τους, γιατί μόνο από αυτούς κινδύνευε η ορθόδοξη πίστη και η Παράδοση τού Γένους.
Έτσι, διαμορφώθηκε η στάση των Ανθενωτικών, που προέκριναν την πρόσκαιρη συνεργασία με τούς Οθωμανούς από τη «φιλία» των Φράγκων, επιλέγοντας μεταξύ δύο κακών. Μια στάση πού θα εκφρασθεί θεολογικά από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό το ΙΗʹ αιώνα.

ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ σημαντικότερα βιβλία πού έχουν γραφεί για την Άλωση της Πόλης από τούς Φράγκους είναι τού ERNLE BRADFORD, THE GREAT BETRAYAL (Η μεγάλη προδοσία), Λονδίνο 1966. Γερμανική μετάφραση (der verrat von 1204) το 1978 (σσ. 322). Το βιβλίο διαιρείται σε 18 κεφάλαια και περιέχει και σειρά πινάκων τού ζωγράφου PALMA IL GIOVANE (ΙΣΤʹ αι)..

Ο συγγραφέας, αποτιμώντας αντικειμενικά τα πράγματα, χαρακτηρίζει την άλωση και λεηλάτηση της Κωνσταντινουπόλεως από τούς Φράγκους, ως μια «από τις φοβερότερες πράξεις της Ιστορίας». Ονομάζει, μάλιστα, την Πόλη «προμαχώνα της Δύσεως». «Ο χωρισμός και απομόνωση της ανατολικής από τη δυτική Ευρώπη ανάγεται σε τελευταία ανάλυση σε αυτό το γεγονός».

Τον Μάιο του 1203 ο στόλος των σταυροφόρων έφυγε από την Κέρκυρα και έφθασε στην Βασιλεύουσα τον Ιούνιο. O ιππότης Γοδεφρείδος Bιλλεαρδουΐνος, που μετείχε ο ίδιος στη Σταυροφορία, έκπληκτος και αυτός, έγραψε χρονογραφία («Χρονικό της Κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης») που δίνει σαφή εικόνα των εντυπώσεων, σχετικά με το μέγεθος του ρωμαϊκού πολιτισμού, που αντίκρισαν οι στρατιώτες:

Παράγραφος 128.: «Τώρα μπορείτε να μάθετε πως κοίταζαν επίμονα την Κωνσταντινούπολη εκείνοι που δεν την είχαν δει ποτέ [σ.σ.: αναφέρεται στην στιγμή όπου τα δυτικά στρατεύματα πρωτοαντίκρισαν την Πόλη, 24 Ιουνίου 1203].
Γιατί δεν μπορούσαν καθόλου να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια τόσο ΠΛΟΥΣΙΑ πόλη, όταν είδαν αυτά τα ψηλά της τείχη και τους ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ πύργους κι αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ παλάτια με τις ψηλές εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές που κανείς δεν θα το πίστευε αν δε το έβλεπε με τα μάτια του, και ακόμα το μήκος της πόλης που κυβερνούσε τις υπόλοιπες. Και μάθετε πως δεν υπήρξε άνθρωπος, άνθρωπος τόσο ασυγκίνητος, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο, γιατί ποτέ δεν ανέλαβαν άνθρωποι μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότε που χτίστηκε ο κόσμος.»

Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Μπήκαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Και άρχισαν με φρενιτιώδη ταχύτητα να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου, αφού προηγουμένος το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες.

Μάλιστα κατά τη διάρκεια της λεηλασίας μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο χόρευε ασεμνα μισόγυμνη και τραγουδούσε. ( Dnike! Δεν το διάβασες αυτό στον Κορδάτο? στις τελευταίες σελίδες?)
[blue]Ούτε οι τάφοι των Αυτοκρατόρων γλύτωσαν: συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. π.χ. το πτώμα του Βασίλειου Β’ Μακεδόνα πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά -. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».
/blue]
Κυρίως όμως καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Τόσο της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δια, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ηρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. που κοσμούσαν δρόμους, πλατείες και παλάτια της Βασιλεύουσας) όσο και της Ρωμαϊκής περιόδου, τα οποία κομμάτιαζαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευασμένα από χαλκό τα έλυωναν στα καμίνια για να κόψουν νομίσματα.
Μεθυσμένοι από τη νίκη τους οι Φραγκοδυτικοί περιγελούσαν τους νικημένους, φορούσαν με γελοίο τρόπο τα ρούχα που τούς είχαν αρπάξει, τοποθετούσαν στα κεφάλια των αλόγων τους τις καλύπτρες και τα κοσμήματα των Ρωμηών. Άλλοι κρατούσαν αντί για σπαθί χαρτιά, μελανοδοχεία, και βιβλία, και περιφέρονταν στους δρόμους της Πόλης, παριστάνοντας τους λογίους.
Το πιο τραγικό από όλα ήταν όμως ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως, αδιακρίτως ηλικίας ή ιδιότητας (μοναχές) υποβλήθηκε στην τρομερή διαδικασία του βιασμού. Τότε ακριβώς εσφάγησαν οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους: διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων έπεσαν θύματα των αποχαλινωμένων Δυτικών. Βόγκηξε η Κωνσταντινούπολη από τον ατελείωτο βιασμό.
Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που υπέστησαν οι κάτοικοι επί τρεις συνεχείς ημέρες, διότι τους βασάνιζαν απάνθρωπα για να τους αποκαλύψουν τα μέρη όπου είχαν κρύψει χρυσά και αργυρά νομίσματα και κυρίως τιμαλφή. Μόνο όταν κορέστηκε η δίψα τους για αρπαγή, αίμα και γενετήσιες απολαύσεις, ησύχασαν, αφού πρώτα τους τρόμαξε μια έκλειψη σελήνης. Κατόπιν συγκέντρωσαν όλη τη λεία και την έθεσαν υπό την φύλαξη των ευγενών.

Γράφει κι ο Νικήτας Χωνιάτης για την Άλωση της Πόλης:
«Κι έτσι, καθένας είχε πόνο, στα στενά θρήνος και κλάματα, στα τρίστρατα οδυρμοί, στους ναούς ολοφυρμοί, φωνές των ανδρών, κραυγές των γυναικών, απαγωγές, υποδουλώσεις, τραυματισμοί και βιασμοί σωμάτων. (..)Το ίδιο και στις πλατείες, και δεν υπήρχε μέρος ανεξερεύνητο που να δώσει άσυλο σε αυτούς. Χριστέ μου, τι θλίψη και φόβος υπήρχαν τότε στους ανθρώπους (...) Τέτοιες παρανομίες έκαναν οι στρατοί από τη Δύση εναντίον της κληρονομιάς του Χριστού, χωρίς να δείξουν σε κανένα φιλανθρωπία, αλλά γυμνώνοντάς τους όλους από χρήματα και κτήματα, από σπίτια και ρούχα. (...) και το πιο σημαντικό, αυτοί που πήραν το σταυρό στους ώμους και πολλές φορές ορκίστηκαν σε αυτόν και στα θεία λόγια ότι θα περάσουν δίχως να πειράξουν τις χώρες των Χριστιανών, χωρίς να κοιτάξουν αριστερά ή να εκκλίνουν προς τα δεξιά, αλλά θα οπλιστούν κατά των Σαρακηνών και να βάψουν τα ξίφη τους με το αίμα τους.(...)
Οι δε Σαρακηνοί δεν έκαναν έτσι, και φέρθηκαν πολύ φιλάνθρωπα και ευγενικά όταν κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ. Γιατί ούτε πείραξαν τις γυναίκες των Λατίνων, ούτε τον κενό τάφο του Χριστού έκαναν ομαδικό τάφο,(...) και αφήνοντας όλους να φύγουν με ένα ορισμένο αριθμό χρυσών νομισμάτων και από τον καθένα έπαιρναν μερικά πράγματα αφήνοντας τα υπόλοιπα στους κατόχους τους, ακόμα κι αν αυτά ήταν σαν την άμμο. Κι έτσι φέρθηκε το γένος που μάχονταν το Χριστό [σ.σ: οι Άραβες] προς τους αλλόπιστους Λατίνους, ούτε με ξίφος ούτε με φωτιά ούτε με λιμό ούτε με διωγμούς ούτε με άλλα δεινά. Σε εμάς όμως τα προκάλεσαν αυτά τα παραπάνω οι φιλόχριστοι και ομόδοξοι [σ.σ: οι Δυτικοί της Δ΄ Σταυροφορίας], όπως είπαμε με συντομία, αν και δεν είχαμε κάνει κάποιο αδίκημα»

Και βεβαίως , είναι φυσικό που οι Ρωμηοί ένοιωθαν απορία με το μέγεθος της καταστροφής, αφού , με τον πόλεμο με τους άραβες , ουδέποτε είχαν γνωρίσει τέτοια κτηνωδία, τους φαινόταν ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ πως άνθρωποι με πίστη στον Χριστό , ήταν δυνατόν να φέρονται έτσι. Σε αντίθεση με την γενικότερη έλλειψη ανεκτικότητας της Δύσης, στη Ρωμανία οι «μισαλλόδοξοι Ρωμηοί» (όπως αρέσκονται κάποιοι να αποκαλούν) είχαν κτίσει ήδη από τις αρχές του 8ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη τζαμί, για να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι που περνούσαν από εκεί (π.χ. εμποροι), κι αργότερα έχτισαν και άλλα δύο.
Ας μάς πει κανείς, πότε πρωτοχτίστηκε ισλαμικό τέμενος σε κράτος της Δυτικής Ευρώπης; Από τον 8ο αιώνα, οι Ρωμηοί δεν είχαν πρόβλημα να υπάρχει τζαμί στην πρωτεύουσα ενός χριστιανικού κράτους, το οποίο αντιμαχόταν τους Μουσουλμάνους και ήταν σε πόλεμο με αυτούς. Αν αυτό δε σημαίνει ανεκτικότητα, τότε τι σημαίνει, σε μια εποχή όπου οι Δυτικοί έκαναν Σταυροφορίες;
Διαβάζουμε, από την περιγραφή του Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου, που συμμετείχε στη πολιορκία, στο “Χρονικό της Κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης”:
247. [blue]“Εκείνη τη νύχτα [σ.σ: 12 προς 13 Απριλίου 1204], μπροστά στο στρατόπεδο του Βονιφάτιου του Μονφερατικού, δεν ξέρω ποιοι άνθρωποι, που φοβόντουσαν μην τους επιτεθούν οι Έλληνες, βάλανε φωτιά στο χώρο ανάμεσα σε αυτούς και στους Έλληνες. Και η πόλη άρχισε να αρπάζει φωτιά και να καίγεται πολύ άσχημα, και καιγόταν όλη εκείνη τη νύχτα και την άλλη μέρα μέχρι το απόγευμα. Και τούτη ήταν η τρίτη πυρκαγιά στην Κωνσταντινούπολη από τότε που ήρθανε οι Φράγκοι στην χώρα. Και υπήρχαν περισσότερα καμένα σπίτια από όσα υπήρχαν στις τρεις πιο μεγάλες πόλεις του βασιλείου της Γαλλίας.
248. Και τα λάφυρα ήταν τόσα πολλά που κανείς δεν ήξερε να πει πόσα, χρυσάφι, και ασήμι και σκεύη και πολύτιμα πετράδια και μετάξια και γούνινα φορέματα από γκρίζο σκίουρο και από ερμίνα, και όλα τα ακριβά πράγματα που βρέθηκαν ποτέ στη γη. Και δίνει βέβαιη μαρτυρία ο Γοδεφρίδος ο Μαρεσάλης της Καμπανίας, αληθινά και έχοντας σωστά τα λογικά του, πως από τότε που χτίστηκε ο κόσμος δεν πάρθηκαν τόσα λάφυρα από μια μόνο πόλη.

249. Ο μαρκήσιος Βονιφάτιος του Μονφερράτου προχώρησε κατά μήκος της ακτής προς το παλάτι του Βουκολέοντα. Και σαν έφτασε εκεί, του το παρέδωσαν, για να σώσουν τη ζωή τους, εκείνοι που ήταν μέσα. Εκει βρήκε τις περισσότερες από τις πιο σπουδαίες κυρίες όλου του κόσμου, που είχαν καταφύγει στο κάστρο. Εκεί βρισκόταν η αδελφή του βασιλιά της Γαλλίας, που ήταν κάποτε αυτοκράτειρα [Αγνή, κόρη του Λουδοβίκου Ζ΄], και η αδελφή του βασιλια της Ουγγαρίας που ήταν κι αυτή αυτοκρατειρα, και πολλές σπουδαίες κυρίες. Για το θησαυρό που βρισκόταν σε εκείνο το παλάτι, δε πρέπει καθόλου να μιλάμε. Γιατί υπήρχαν τόσα που δεν έχουν ούτε τέλος ούτε αριθμό.

251. Ο καθένας πήρε για να μείνει όποιο σπίτι ήθελε, και υπήρχαν πολλά. Και έπρεπε να δοξάσουν πολύ τον Κύριο Ημών, γιατί δεν είχαν πάνω από είκοσι χιλιάδες οπλισμένους ανθρώπους ανάμεσά τους και με τη βοήθεια του Θεού νίκησαν τετρακόσιες χιλιάδες ανθρώπους ή και περισσότερους, και μάλιστα μέσα στην πιο ισχυρή πόλη που υπήρξε σε όλον τον κόσμο, που ήταν μεγάλη πόλη, και η πιο καλά οχυρωμένη.

Μένει καμιά απορία? γιατί οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας είχαν χωριστεί σε 2 στρατόπεδα?
Δεν ξέραν τι να κάνουν οι άνθρωποι! από τη μια οι Δυτικοί, από την άλλη οι Τούρκοι!
Απλά οι μισοί πίστευαν ότι θα ήταν καλύτερα σκλάβοι των Τούρκων για να μη χάσουν και τη θρησκεία τους μια και ο πανέξυπνος Μωάμεθ είχε υποσχεθεί ότι δε θα άγγιζε τη θρησκεία των Βυζαντινών! και οι άλλοι μισιοί να γίνουν σκλάβοι του πάπα που ήταν ομόθρησκοι!

[blue] Dnike! επικαλέστηκες τον Κορδάτο! στις τελευταίες σελίδες δεν είδες για τις λεηλασίες των Δυτικών? Είδες ότι τον Νοταρά τον σκότωσε ο ίδιος ο Σουλτάνος! και αυτόν και τα παιδιά του! Πως θα το έκανε αυτό σε έναν σύμμαχο? Ο Μωάμεθ ήταν πανέξυπνος εάν ήθελε αγοράκια δεν ήταν ανάγκη να πάρει του Νοταρά! έναν σύμμαχο! αυτό το έκανε για να ξευτιλήσει! τον Έλληνα στρατηγό!
Δεν είδες ότι το Γεννάδιο τον αναζήτησε για να τον βρεί? Πως θα γινόταν αυτό από έναν προδότη? υποτίθεται ότι θα ήσαν ήδη μαζί! Ο Γεννάδιος σίγουρα ήταν τυχοδιώκτης και ελεεινός! αλλά είχε και αυτός τα δίκια του! Δεν αυτοεξορίστηκε όπως λες αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί! Δε το γράφει αυτό ο Κορδάτος? Και ποιοι τον ανάγκασαν? Δε γράφει ότι τον ανάγκασε ο ίδιος ο κλήρος? οι υποτακτικοί του δηλαδή?/blue]

Για να δούμε για τους μοναχούς! ο πανέξυπνος Μωάμεθ έταξε ότι δε θα πειράζονταν καθόλου τα μοναστήρια και οι μοναχοί! Έτσι οι Βυζαντινοί νέοι κουρασμένοι από τους συνεχείς πολέμους! έτρεχαν εκεί για να γλιτώσουν! Αυτό βέβαια δεν τους δίνει συγχωροχάρτι!
Μάλιστα λίγο πριν την πτώση πολλοί άφηναν τα μοναστήρια και αυτομολούσαν στον Σουλτάνο! Ακόμη χειρότερα!

Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!

quote:

---

medteck o εθνικός ύμνος είναι μεγαλύτερος και έτσι
θα σου τον δείξω για να τον έχεις και να δεις πόσο
δένει ο ελληνισμός με τον χριστιανισμό :

---

The plural of anecdote is not data.

quote:

---

europaios2
Αμφισβητείς όποια ιστορική πηγή και εάν σου παρουσιάσουν!

---

Αμφισβητώ την ικανότητά σου να αντιλαμβάνεσαι αυτά που διαβάζεις.

quote:

---

europaios2
Δε δέχεσαι ότι η Κων/λη υπήρξε ποτέ Ελληνική!

---

Η Κωνσταντινούπολη ήταν πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και μετέπειτα πρωτεύουσα της Οθωμανικής, κατοικούμενη από ένα πλήθος εθνών και λαών. Οσο ελληνική ήταν η Σαμάρεια που αποτελούσε μέρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, άλλο τόσο μπορούσε να ήταν και η Κωνσταντινούπολη.

quote:

---

europaios2
και ακόμα............αμφισβητείς ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική! αφού δε δέχεσαι ότι Ο ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας ήταν Έλληνας!

---

Το ότι ο ιδρυτής της Μακεδονικής δυναστείας γεννήθηκε στην Αδριανούπολη δεν τον κάνει Ελληνα με τον ίδιο τρόπο που η γέννηση ενός Νιγηριανού μετανάστη στην Αθήνα επίσης δεν τον κάνει Ελληνα.

ΥΓ. Ακόμη να βρεις έναν ιστορικό που να λέει περί ελληνικής καταγωγής του Βασιλείου; Ούτε έναν βρε παιδί μου;

macedon

Πρώτα από όλα για όσους δεν ξέρουν τα περί νέας εποχής-Κίσινγκερ κτλ. ταιριάζει το "ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι". Ξέρω ανθρώπους που άκουσαν με τα αυτιά τους την εν λόγω ρήση του Κίσινγκερ, οπότε δεν χρειάζομαι καμμία βιβλιογραφία. Βέβαια ο καθένας έχει τις απόψεις του, σεβαστές.
Το θέμα της αντιμετώπισης των εθνικών από τους πρώτους χριστιανούς αυτοκράτορες δεν είναι ακριβώς έτσι. Ήδη από τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου και της ρωμαϊκής κατάκτησης είχε επικρατήσει ένας ενιαίος πολιτισμός, ο λεγόμενος ελληνιστικός-αυτοκρατορικός. Μέσα στα όρια του τεράστιου αυτού κράτους οι εθνικές ταυτότητες είχαν ατονήσει και είχε επέλθει ένα συγκρητισμός. Είχε δημιουργηθεί ο τύπος του ελληνιστή. Άνθρωποι από όλες τις περιοχές της αυτοκρατορίας προσδιορίζονταν ως Έλληνες. Αυτό όμως δεν δήλωνε εθνικότητα αλλά θρήσκευμα, δήλωνε δηλ. τον άνθρωπο της παγκοσμιοποιημένης πλέον θρησκείας των αρχαίων με πολλά όμως ανατολικά στοιχεία και συγκρητισμούς θεοτήτων. Ο πολιτισμός αυτός δεν ήταν εθνικός αλλά υπερεθνικός και δεν βασιζόταν στην καταγωγή αλλά στη θρησκεία. Την εθνική ταυτότητα δεν την αντικατέστησε ο Χριστιανισμός με τη θρησκευτική, είχε γίνει πολύ πριν από αυτόν. Οι αποδείξεις πολλές. Σε ένα κείμενο ιστορικού της εποχής (μου διαφεύγει το όνομα αλλά το έχω διαβάσει ο ίδιος, αν το ξαναβρώ θα το παραθέσω) άναφέρεται ο διάλογος ενός Έλληνος και ενός Γραικού. Τι σημαίνει αυτό, ότι ο ένας ήταν ειδωλολάτρης και ο άλλος ελληνόφωνος από την κυρίως Ελλάδα. Σήμερα δεν θεωρούμε Έλληνες τον Πλωτίνο, τον Λουκιανό, καίτοι ο ένας από την Αίγυπτο και ο άλλος από τη Συρία; Κατατάσσοντάς τους στους Έλληνες, εννοούμε ότι συμμετείχαν στον κοινό πολιτισμό της εποχής. Ο πολιτισμός αυτός και γενικότερα η ενότητα του κράτους στηριζόταν στη συγκρητιστική θρησκεία της εποχής με στοιχεία ελληνικά, λατινικά, ανατολικά κ.α., στην ελληνική γλώσσα και παιδεία και στη λατρεία του αυτοκράτορος, το εθνικό στοιχείο ήταν σαφώς δευτερεύον και ενδιέφερε τόσο όσο ενδιαφέρει σήμερα αν ένας Έλληνας κατάγεται από την Κρήτη ή τη Μακεδονία. Καταλαβαίνουμε τώρα πόσο λίγο ενδιέφερε τον άνθρωπο της εποχής αν ο αυτοκράτορας θα ήταν Έλληνας ή Λατίνος ή Αρμένιος κ.ο.κ.
Μέσα σε αυτό το γίγνεσθαι γεννήθηκε ο Χριστιανισμός και βρήκε ήδη έτοιμο το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, κάτι που το εκμεταλλεύτηκε. Ὀταν οι αυτοκράτορες ή οι Πατέρες αναφέρονται κατά Ελλήνων εννοούν τον πιστό της αρχ. θρησκείας όπως τον περιέγραψα πριν. Η απόδειξη είναι πολύ απλή: Ο Μ. Αθανάσιος γράφει βιβλίο "κατά Ελλήνων", διαβάζοντας το έργο του ουδεμία αναφορά δεν κάνει για την κλασική Ελλάδα, τον πολιτισμός της κτλ., αναφέρεται μόνο σε θέματα δογματικά,άλλωστε και ο ίδιος ελλ. καταγωγής ήταν. Το θέμα αυτό έχει λήξει για την έρευνα.
Ο Χριστιανισμός απείλησε την ενότητα της αυτοκρατορίας γιατί οι Χριστιανοί δεν προσκυνούσαν τον θεοποιημένο αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν ένας από τους τρεις στηλοβάτες της ρωμαϊκής ενότητας, και γι' αυτό ο Χριστιανισμός διώχτηκε.
Όταν αργότερα έγινε επίσημη θρησκεία οι αυτοκράτορες συνέχισαν την ίδια πολιτική, να προασπίζονται την ενότητα του κράτους προστατεύοντας τη θρησκεία, η οποία θα διασφάλιζε την ενότητα του κράτους μαζί με την ελλ. παιδεία. Η διαφορά είναι ότι τώρα η θρησκεία του κράτους είναι ο Χριστιανισμός. Δεν είχαν σκοπό να διαλύσουν την Ελλάδα, δεν υπήρχε Ελλάδα έτσι όπως την εννοούμε σήμερα. Τους ενδιέφερε η ενότητα του κράτους τους, το θέμα ήταν πολιτικό. Για το λόγο αυτό διωγμοί δεν γίνονταν μόνον εναντίον των εθνικών. Όταν ανέβαινε ένας ορθόδοξος αυτοκράτορας κυνηγούσε τους μονοφυσίτες, όταν ανέβαινε ένας μονοφυσίτης κυνηγούσε τους Ορθοδόξους ή τους εθνικούς ή τους Εβραίους, όταν ανέβαινε ένας εθνικός αυτοκράτορας (Ιουλιανός) κυνηγούσε τους ορθοδόξους κ.ο.κ. Για εμάς σήμερα αυτά φαντάζουν πρωτάκουστα αλλά όχι για τους ανθρώπους της εποχής. Δεν υπήρχε η έννοια της ανεξιθρησκίας. Πόσοι φιλόσοφοι κυνηγήθηκαν στη αρχαιότητα για θρησκευτικούς λόγους;(Σωκράτης, Αρίσταρχος ο Σάμιος). Επιτρεπόταν στην Αρχαία Αθήνα να μην τιμάς τους 12 Θεούς; Σε καμμίας περίπτωση, ήταν ποινικώς κολάσιμο. Δεν θέλω να δικαιολογήσω τέτοιες πράξεις αλλά η ανοχή των αυτοκρατόρων προς τους εθνικούς ήταν πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι των δευτέρων προς εκείνους. Μέχρι και τον 19ο αιώνα στην πολιτισμένη Δύση ο αυτοκράτορας της Γαλλίας απαγόρευε στους ορθοδόξους της Κάτω Ιταλίας να είναι Ορθόδοξοι, και εμείς μιλάμε για το 400 μ.χ.! Ο αγώνας λοιπόν ήταν καθαρά θρησκευτικός όχι εθνικός και ακρότητες κάνανε και οι δύο πλευρές. Όταν σε μία περιοχή υπερίσχυε το εθνικό στοιχείο, δυσκόλευε τη ζωή των Χριστιανών (ακόμα και μετά το 316 μ.Χ.) και το αντίθετο. Η Ιστορία του ελλ. έθνους γράφει ότι πολλά από τα διατάγματα του Ιουστινιανού κατά εθνικών δεν εφαρμόστηκαν, όπως φαίνεται από τις συνεχείς επανεκδόσεις τους.
Όσο για τον όρο "Ισραήλ" έχει θεολογικό περιεχόμενο και όχι εθνικό πάλι.

Ὀταν λέω ότι οι πατέρες συνεχίζουν την αρχ. ελλ. σκέψη εννοώ το εξής:
Το κομβικό σημείο για την ελλ. σκέψη δεν είναι ο Χριστός αλλά ο Πλάτωνας. Εκεί γίνεται μία μεγάλη τομή σε σχέση με τους προσωκρατικούς: Ενώ μέχρι τότε οι Ίωνες φιλόσοφοι αναζητούσαν την πρώτη αρχή στα στοιχεία της φύσης, ο Πλάτων στον Φαίδωνα μιλάει για ένα Θεό-δημιουργό, ο οποίος κάποια στιγμή θα αποκαλυφτεί. Από εκεί και πέρα η φιλοσοφική σκέψη της αρχαιότητα παίρνει άλλη ροπή και αναζητάει τον Ένα Θεό. Αποκορύφωση είναι ο Πλωτίνος και ο Νεοπλατωνισμός, ο οποίος μάλιστια κάνει λόγο για μυστικές εμπειρίες, ένωση με τον Θεό κτλ. Όλοι αυτοί με ποιους ταιριάζουν περισσότερο, με τον Ηράκλειτο που έλεγε ότι ο κόσμος είναι προϊόν τυχαιότητας ή με τους Πατέρες; Γιατί σε μοναστήρια αγιογραφούνται οι Πλάτωνας-Αριστοτέλης και θεωρούνται πρόδρομοι του Χριστιανισμού σε Ανατολή και Δύση;
Όσον αφορά το Πατριαρχείο με έχει καλύψει ο Ευρωπαίος. Θα πω μόνο ότι η Εκκλησία έδωσε 6 Πατριάρχες-Μάρτυρες στα 400 χρόνια, εκατοντάδες επισκόπους και 6000 παπάδες. Το πατριαρχείο αισθανόταν ευθύνη για τις ψυχές που διαποίμανε και δεν ήθελε να τις θυσιάζει στα μαχαίρια των Τούρκων. Θυμίζω ότι όταν ξεσπούσε μία επαναστατική ενέργεια οι πρώτοι που συλλαμβάνονταν ήταν οι Επίσκοποι της περιοχής. Δεν ήξεραν τι έκαναν οι Τούρκοι; Ο δε Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ ήταν μέλος της φιλικής εταιρείας. Τα δε προνόμια ξαναλέω ήταν ευλογία για τον Ελληνισμό και λειτούργησαν θετικά γιατί μας έδωσαν το δικαίωμα να αυτοδιοικούμαστε ως θρησκευτική κοινότητα, όπως το ίδιο επετρέπη και στις άλλες θρησκευτικές κοινότητες. Και εκεί συναλλαγή έγινε; Αφού οι Τούρκοι είχαν την πολιτικοστρατιωτική δύναμη, αυτοί αποφάσιζαν και διέταζαν. Με αυτή τη λογική ήταν προδότες και όλοι οι Έλληνες που πλήρωναν τον φόρο στον Σουλτάνο. Τώρα άν κάποιοι αυτό το είδαν ατομικιστικά δεν το ξέρω, τέτοιοι άνθρωποι πάντως πάντα υπάρχουν.

Όσο για το αυτοκέφαλο αυτό το έκανε η αντιβασιλεία πραξικοπηματικά, αφού ουσιαστικά κυβερνούσε την Εκκλησία, με τη συνεργασία του Φαρμακίδη. Τεράστιες ήταν οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από το αυτοκέφαλο στον λαό. Σκοπός της αντιβασιλείας ήταν να αποκόψει τους Έλληνες από το εθνικός τους κέντρο προς το οποίο τότε όλοι προσέβλεπαν. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, σε συνεργασία με το πατριαρχείο ή να μη γίνει καθόλου (αν και αναγνωρίζω ότι υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα, όπως οι παρεμβάσεις της Πύλης).

Πολλοί Ιερομάρτυρες της Εκκλησίας είναι και εθνομάρτυρες, όπως ο Χρυσόστομος Σμύρνης.

Τέλος για βιβλιογραφική ενημέρωση προσφέρονται όλοι οι σοβαροί ερευνητές των θεμάτων αυτών, οι οποίοι στα γενικά σημεία συμφωνούν. Αναφέρω ενδεικτικά τον Βακαλόπουλο, τον Τωμαδάκη, την Αρβελέρ, τον Ράντσιμαν, τον Μπέκ, τον Σβορώνο κ.α. Σε κανένα από αυτούς δεν θα δεις την ανιστόρητη θέση περί απελευθερώσεως της Ελλλάδας το 1821. Τέτοιου είδους θέσεις κυκλοφορούν μόνο μεταξύ συγκεκριμένων ανθρώπων και περιοδικών του νεοειδωλολατρικού ρεύματος, καθώς και σε βιβλιογραφία του 19ου αιώνα όταν η έρευνα για το Βυζάντιο ήταν σε εμβρυακό στάδιο.

quote:

---

GEO33
Τέλος για βιβλιογραφική ενημέρωση προσφέρονται όλοι οι σοβαροί ερευνητές των θεμάτων αυτών, οι οποίοι στα γενικά σημεία συμφωνούν. Αναφέρω ενδεικτικά τον Βακαλόπουλο, τον Τωμαδάκη

---

Μια και αναφέρεις τον Τωμαδάκη, ας δούμε τι λέει ο ίδιος στο έργο του "Εισαγωγή εις την Βυζαντινήν Φιλολογίαν" (τόμος 1, Αθήνα 1956)

"Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και σκέψεως. Η μεγαλύτερη διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού"

ΥΓ. Οταν παραθέτεις πηγές, να φροντίζεις να γνωρίζουν τι λένε, καθώς μπορεί να εκτεθείς...

macedon

Διάβασε την υποσημείωση 5 σελ 14.

Διάβασε και την υποσημείωση 1 σελ. 15, του Αρμένη ήρωά σου!που λέει ότι ήταν Αρμενικής καταγωγής ο Βασίλειος! διάβασε ......τι γράφει? ότι τοποθετεί τη γέννησή του μετά την επιστροφή του από την αιχμαλωσία!

η οποία Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου, σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μονάχου και Βιέννης . Αριστούχος διδάκτωρ Βυζαντινής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών . Υφηγήτρια και εντεταλμένη υφηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών............
Πέρα από τα παρακάτω που γράφω μόνο και μόνο ότι ο Βασίλειος ήταν ορθόδοξος αυτό λέει πολλά.

Παραλλαγή σχετική με τη ζωή του Βασιλείου και την επιστροφή επί αυτοκρατόρος Θεοφίλου των Μακεδόνων των όντων πέραν του ποταμού δημοσίευσε ο G.Moravcsik εν DOP 15 (1961) σελ. 115-126


Οι Αρμένιοι ήσαν μονοφυσίτες! εφόσον λοιπόν η ονομαζόμενη Μακεδονική δυναστεία του Βασιλείου ήταν Αρμενική! πολύ απλά στο Βυζάντιο το κυρίαρχο δόγμα θα ήταν αυτό των Αρμενίων! δηλαδή "ο Μονοφυσιτισμός" και όχι η "Ορθοδοξία" που ήταν το δόγμα των Ελλήνων.
Ονομάστηκε Μακεδονική δυναστεία! και αυτό λέει πολλά!............. δε λέει όμως τίποτα για τον "μακεδόν" τι ειρωνεία! ...αλλά και τι συμπέρασμα!!!!!!!!!!

Για να δούμε τι λέει ο Ρώσσος Βυζαντινολόγος GEORG OSTROGORSKY στο έργο του <<Ιστορία του Βυζαντινού κράτους>>, o οποίος έκανε σπουδές στο Παρίσι στη Γερμανία, με διδακτορική διατριβή στη Βυζαντινή ιστορία και με την ίδρυση στο Βελιγράδι σχολής και κέντρου Βυζαντινών σπουδών....... τόμος Β' σελ.108<<Ο δρόμος που οδήγησε το Βασίλειο Α' (867-86), τον ιδρυτή της μακεδονικής δυναστείας>>.......... Εκτός εάν θεωρείς ότι η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική!

......και γράφει....τόμος Β' σελ.115<<Άν και προερχόταν από χαμηλή καταγωγή! ήταν ένθερμος λάτρης του Ελληνικού πολιτισμού>>, δεχόμενος έτσι και αυτός την καταγωγή του Βασίλειο Α', από φτωχούς και αιχμαλώτους Έλληνες που ο Κρούμος είχε μεταφέρει από την Ανδριανούπολη στην περιοχή πέρα από το Δούναβη! τόμος Β' σελ. 73 ενώ ο Θεόφιλος τους επαναπάτρισε!
τόμος Β΄ σελ. 106 <<Ο Βασίλειος καταγόταν από το θέμα της Μακεδονίας!>>..........
Το έργο του μεγάλου αυτού συγγραφέα πραγματοποιήθηκε μετά από παράκληση του Walter Otto, επιστημονικού εκδότη του Handuch der Altertumswissenschaft από το Μόναχο αναγνωρίζοτνας το υψιλό επίπεδο της επιστημονικής κατάρτισης του εν λόγω συγγραφέα.......αν θέλεις γράφω και άλλα για την αξία του!
Πάμε τώρα στα της Ανδριανούπολης!

<<το όνομα Έλλην σήμαινε τον εθνικό και τον ειδωλολάτρη>> (Γ.Κορδάτος σελ. 21)

Για να δούμε .......<<Όταν η Άννα η Κομνηνή αναφέρει στην Αλεξιάδα "το Ελληνίζειν ες άκρον εσπουδακυία και ρητορικής ουκ αμελετήτως έχουσα και τας Αριστοτελικάς τέχνας ευ αναλεξαμένη και τους Πλάτωνος διαλόγους..." τι να εννοεί άραγε?>>

Ο Κωνσταντίνος ο πορφυρογέννητος έκανε ένα μνημειώδης εγχείρημα με ομάδα λογίων από αρχαίους και μεσαιωνικούς συγγραφείς, να κατατάξει την ιστορική ύλη σε ενότητες σε συνδυασμό με σύντομα σχόλια.

Τον Ι' αιώνα η Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου μας πληροφορεί ότι τα μοναστηριακά αλλά και ιδιωτικά εργαστήρια λειτουργούν για την αντιγραφή της πνευματικής παραγωγής της αρχαίας γραμματείας:

<<Περίφημα ήταν η Βιλιοθήκη και το εργαστήριο του πρωτοθρόνου Καισαρείας Αρέθα, στο οποίο οφείλουμε σπουδαιότατα περγαμηνά χειρόγραφα που διασώζουν τους περισσότερους Πλατωνικούς διαλόγους, κείμενα του Αριστοτέλη, έργα του μαθηματικού Ευκλείδη, του Λουκιανού, Αίλιου, Διώνος Χρυσοστόμου, Παυσανία, Τας Εις Ευατόν του Μάρκου Αυρηλίου, καθώς και Θεογονικά συγράμματα
........ Τα αντιγραφικά εργαστήρια πληθαίνουν τον ΙΑ' αιώνα σε αριθμό και απλώνονται σε ευρύτερο χώρο μέχρι τις παραμεθόριες περιοχές.>>

Μαντάρα τα έχεις κάνει! Απορώ γιατί σου αρέσει να συζητάμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια! δεν έχεις κουραστεί? εγώ βαρέθηκα δε θα ξαναπαρουσιάσω πάλι τα ίδια! τελευταία φορά!

Από το παραλήρημά σου πουθενά δεν προκύπτει ότι ο Βασίλειος ήταν ελληνικής καταγωγής. Αντίθετα ακόμη και στις πηγές σου παρατίθενται οι απόψεις περί αρμενικής καταγωγής του.

Εν κατακλείδι, περί της καταγωγής του Βασιλείου, οι περισσότεροι ιστορικοί (όπως ο Παπαρρηγόπουλος) θεωρούν ότι ήταν Αρμένιος, κάποιοι θεωρούν ότι ήταν Σλάβος ενώ ο Βασίλιεφ θεωρεί ότι το πιθανότερο είναι να ήταν Αρμενοσλάβος.

Κανείς άλλος δεν παραθέτει καμία άλλη άποψη περί διαφορετικής καταγωγής.

Φυσικά, μπορεί εσένα να μη σου αρέσει, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Για όσους αυτοκράτορες δεν έχουμε στοιχεία περί της καταγωγής τους, αυτό δε σημαίνει ότι ήταν Ελληνες. Απλά σημαίνει ότι δεν έχουμε στοιχεία. Γι'αυτούς που έχουμε όμως στοιχεία, όπως ο Αρμένιος Βασίλειος ο Α΄, μένουμε στα στοιχεία που έχουμε κι όχι στα στοιχεία που φανταζόμαστε.

Και, φυσικά, πριν φτάσεις σε ερμηνείες και συμπεράσματα ιστορικού περιεχομένου, καλά θα είναι να ξεκινήσεις από την αρχή. Από την κατανόηση δηλαδή του ιστορικού γεγονότος που διαβάζεις, αγαπητέ Ρωμαίε.

Για τα υπόλοιπα... τι να πω. Η σύνταξή σου με ομόδοξους αλλοεθνείς εγκληματίες, λόγω του ότι είχαν το ίδιο θρήσκευμα με σένα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύνταξη π.χ. με τους Βούλγαρους κατακτητές της Μακεδονίας. Κι αυτοί ορθόδοξοι δεν ήταν;

quote:

---

Υπαρχουν κριτηρια της γνησιοτητας ενος βιντεο και θα τα ελεγξουμε ενα ενα...

---

quote:

---

Ο ελληνισμός είχε καταλάβει πολύ καλά στο πετσί του το χριστιανισμό από το 330 μαχχ με αποκορύφωμα την περίοδο του αυτοκράτορα Γιουτπράδα που επέβαλλε την ποινή του θανάτου σε όποιον δεν βαφτιζόταν χριστιανός.

---

Edited by - Βυζαντινός on 03/06/2008 19:55:36

quote:

---

απ τα κοκαλα βγαλμενη...

Απο τα κοκαλα,απο το αιμα που χυθηκε,απο τις θυσιες επετευχθη η ελευθερια και οχι απο τις προσευχες.

---

ΕΛΛΗΝ

quote:

---

GEO33:
Φίλε Macedon,
όταν αναφερόμαστε σε ένα πρόσωπο καλό θα είναι να μην σκυλεύουμε τη μνήμη του. Ο Τωμαδάκης δεν είναι σε καμμία περίπτωση των δικών σου απόψεων. Το να παίρνουμε δύο σειρές από την εργογραφία ενός ανθρώπου που έχει γράψει δεκάδες έργα, ξέρουμε όλοι πώς λέγεται. Δεν αναφέρθηκα σε κανένα συγκεκριμένο χωρίο, γιατί για να καταλάβεις όσα ανέπτυξα παραπάνω χρειἀζεται κάποιος να μελετήσει πολλά βιβλία, όχι δύο γραμμές. Ο Νικόλαος Τωμαδάκης ήταν ένας μεγάλος Έλληνας και Ορθόδοξος και πολύ απέχει από θέσεις που πας να του αποδώσεις. Ήταν ένας από αυτούς που ανέδειξαν και θαύμασαν τον Βυζαντινό κόσμο.
Ας αναφέρω και εγώ λοιπόν ένα του απόσπασμα:" Αλλ' ο μέσος Ελληνισμός ετέλει υπό την ευεργετικήν επίδρασιν του Χριστιανισμού, ήτο ωργανωμένος σύμφωνα προς το δόγμα της Εκκλησίας και απέβλεπε προς ζωήν διαρκεστέραν και πνευματικωτέραν του ματαίου και παροδικού τούτου κόσμου ("Η βυζαντινή υμνογραφία και ποίησις", Θεσσαλονίκη 1965). Βλέπεις ότι μιλάει για μεσαιωνικό Ελληνισμό; Πού το είδες λοιπόν ότι αυθαιρετώ. Και ο Τωμαδάκης θεωρεί το Βυζάντιο Ελλάδα, τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Παρόλα αυτά ένα απόσπασμα δεν φτάνει για τεκμηρίωση. Απλά το έκανα για να φανεί πόσο αντιεπιστημονικό είναι να απομονώνουμε μικρές φρασούλες.

---

Δεν τον ξέρεις φαίνεται καλά! είναι το αγαπημένο του χόμπι! απομόνωση χωρίων για να αλλάζει νοήματα!
Είναι όμως καλό παιδί! και έχει και καλό χιούμορ!

Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr