O Nικ Νοσερίνο είχε την πρώτη του εμπειρία με τα κρυστάλλινα κρανία όταν ήταν περίπου 8 ετών. Ενώ κοιταζόταν στο καθρέπτη του μπάνιου είδε την εικόνα ενός κρανίου και ένιωσε ότι τον κοίταζε όταν ξαφνικά βγήκε ένα φίδι από την κόγχη ενός ματιού και ένας ιαγουάρος από το άλλο.

Η εφιαλτική εικόνα κατατρόμαξε το παιδί που κατέφυγε στη γιαγιά του που ήταν γνωστή για τις θεραπείες που ασκούσε εκείνη την εποχή με τα χέρια της.
Εκείνη διέκρινε τις ασυνήθιστες ψυχικές ικανότητες του παιδιού και αφιέρωσε χρόνο στο να τις αναπτύξει παρά το γεγονός ότι τέτοια «χαρίσματα» δεν τα έβλεπε με καθόλου καλό μάτι η Καθολική κοινότητα όπου ζούσαν.

Η πρώτη του όμως επαφή με κρυστάλλινο κρανίο έγινε πολλά χρόνια αργότερα όταν ο Νικ συνάντησε το πρώτο του κρυστάλλινο κρανίο στην κατακερματισμένη από το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο Ευρώπη.

Είχε τότε καταταγεί στο Ναυτικό και στη διάρκεια της κατοχής της νότιας ακτής της Γαλλίας πήρε μια ολιγοήμερη άδεια μαζί με μερικούς φίλους από τη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων. Κοιμόντουσαν σε άβολα μέρη και ταξίδευαν με τα πόδια.

Κάποια μέρα έφτασαν σε ένα αγρόκτημα. Είχαν μέρες να πλυθούν και όταν είδαν ένα πηγάδι τράβηξαν νερό και άρχισαν να πλένονται. Ο αγρότης βγήκε και τους είπε να φύγουν αμέσως. Ενας από τους συντρόφους του Νικ, ο Αλεξ που μιλούσε γαλλικά απάντησε ότι το μόνο που ήθελαν ήταν να πλυθούν αλλά τότε ο αγρότης πρόσεξε τον κρύσταλλο που φορούσε ο Νοσερίνο κρεμασμένο στο λαιμό του, δώρο της γιαγιάς του. Ταράχτηκε πολύ έτρεξε στο σπίτι του και όταν επέστρεψε ήρθε κρατώντας στα χέρια του ένα μικρό δέμα. Τους οδήγησε μέσα στο σπίτι, έκανε χώρο στη μέση ενός παλιού ξύλινου τραπεζιού και ακούμπησε το δεματάκι με ευλάβεια και το ξεδίπλωσε με τρεμάμενα χέρια. Αυτό που είδαν τότε όλοι ήταν ένα κρυστάλλινο κρανίο από καθαρό χαλαζία σε φυσικό μέγεθος.

Ο Νικ μαγεύτηκε. Δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο, κράτησε το κρανίο στο χέρι του και είπε ότι ένιωσε ότι επικοινωνούσε με την ενέργειά τους νοιώθοντας περίεργα πράγματα. Ο αγρότης του είπε να πάρει το κρανίο όσο πιο γρήγορα γινόταν αλλά ο Νικ Νοσερίνο του αρνήθηκε. Τότε εκείνος του είπε: «Μα εσύ είσαι ο ταχυδρόμος».
Ο κρύσταλλος που φορούσε ο Νικ στο λαιμό του ήταν προφανώς το σημείο «ένδειξη» που εκείνος γνώριζε και περίμενε για τον ταχυδρόμο. Του είπε λοιπόν να πάρει το κρανίο και να φύγει γρήγορα γιατί θα ερχόταν εκεί η Γκεστάμπο.

Ο Νικ όμως δεν ήθελε να έχει καμμία σχέση με το κρανίο. Ηταν αρκετό που προσπαθούσε να κρατηθεί ζωντανός χωρίς να κουβαλάει και το βάρος του κρανίου μαζί του. Όπως αποδείχτηκε μάλιστα η απόφασή του αυτή αποδείχτηκε σωστή γιατί το πλοίο του τορπιλλίστηκε κατά λάθος από τους Γάλλους και παρά το ότι το πλήρωμα το εκκένωσε με ασφάλεια, οτιδήποτε υπήρχε σε αυτό βυθίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος.

Ο Νικ είχε ακούσει φήμες από στρατιωτικές πηγές μετά τον πόλεμο ότι ο Χίτλερ είχε όντως στην κατοχή του ένα κρυστάλλινο κρανίο ενώ μερικοί απέδιδαν σε αυτό την μεγάλη δύναμη που κατάφερε να αποκτήσει.

Ο Νοσερίνο επρόκειτο να βρει το δικό του κρυστάλλινο κρανίο το 1959 χρησιμοποιώντας τις ιδιότητες που είχε στην ψυχική αρχαιολογία.

Η ψυχική αρχαιολογία είναι η πρακτική της προσπάθειας ανεύρεσης αρχαίων θησαυρών και τεχνουργημάτων με τη χρησιμοποίηση της συγχρονισμένης διόρασης. Ο ίδιος λέει ότι δεν ξέρει πως λειτουργεί αυτή η ικανότητα αλλά ότι απλά ξέρει ότι βρίσκονται εκεί. Είναι σα να με βρίσκουν εκείνα όπως χαρακτηριστικά μας λέει ο ίδιος. Με τον ίδιο μάλιστα τρόπο έχει εξιχνιάσει αρκετές δολοφονίες, μάλιστα σε μια από αυτές τις υποθέσεις (στην πρώτη) ήξερε τόσα πολλά ώστε η αστυνομία τον συνέλαβε και τον ανέκρινε!

Για την περιοχή που βρήκε το κρανίο του αποφεύγει να λέει πολλά μιλώντας μόνο με γενικότητες ότι το βρήκε κάπου στην περιοχή Γκουερρέρο πάνω στα βουνά του ποταμού Ρίο Μπράβο στο Μεξικό:

"... H oμάδα των τεσσάρων ανδρών περπατούσε πάνω από μια ώρα όταν ξαφνικά ο Νικ έσκυψε και άγγιξε το χώμα. Ηταν σίγουρος πως αυτό ήταν το σωστό μέρος. Αρπαξε ένα φτυάρι και μετά από 5-6 ώρες σκληρής εργασίας χτύπησαν κάτι μεγάλες επίπεδες πέτρες που κάποτε ανήκαν σε ένα κτίριο. Χρειάστηκαν αρκετές μέρες σκάψιμο πριν ανακαλύψουν ένα κρυμμένο τάφο.

Η ομάδα βρήκε ένα κρυστάλλινο κρανίο που όπως και ο Μαξ έτσι κι αυτό είχε ένα όνομα που δόθηκε με ψυχικό τρόπο στον κτήτωρά του: “Σα – Να – Ρα» ..."

Το κρανίο Sha –Na- Ra είναι κατασκευασμένο από καθαρό κρύσταλλο χαλαζία αν και έχει μια ελαφρά κιτρινωπή χροιά. Φυσικά δεν έχει τη χάρη του Μαξ. Eίναι πιο αυστηρό και τραχύ στη δομή του με τα προτεταμένα ζυγωματικά και τα σχιστά μάτια.
Γενικώς είναι πιο γωνιώδες και με λιγότερες καμπύλες από ότι ο Μαξ.
Ο ίδιος ο Νικ εκτός από το κρανίο του ροζ χαλαζία έχει δει και «εργαστεί» με το κρανίο αμέθυστου και με το κρανίο Μάγια όπως το ονόμασε. Το κρανίο του αμέθυστου είχε βρεθεί το 1912 στη Γουατεμάλα και το κρανίο Μάγια ανήκε σε κάποιον ιερέα Μάγια. Ο Νοσερίνο τα είχε δει να πωλούνται και τα δυο το 1988 χωρίς όμως να ξέρει σε ποιόν κατέληξαν.

1. Απάντησε μου σε παρακαλώ στο ερώτημα που έθεσα στο προηγούμενο μου πόστ για να μπορέσω να προχορήσω.

"Κάπου έχω διαβάσει πως η Τζόαν είχε το κρανίο φυλάμενο στο ντουλάπι και ασχολήθηκε μαζί του μόνο μετά που είχε δει το σόου στην τηλεόραση.
Ποιο απ' τα δύο σενάρια να κρατήσω?"

2. 'Εχεις υπόψην σου τα ονόματα των 13 κρανίων?

Θενκς ιν ατβανς

Οχι δεν το έχω ακούσει πουθενά αυτό που λες αλλά ούτε και ξέρω τα ονόματα των 13 κρανίων γιατί απλά δεν είναι γνωστά...

Τα περισσότερα από αυτά τα κρανία είναι σε διάφορα μεγέθη, όμως ο Θρύλος μιλάει για τα 13κρανία που είναι σε φυσικό μέγεθος...
Ως γνωστό στον εσωτερισμό μιλάμε για 13 διαστάσεις του Κόσμου και για 13 υποδιαστάσεις του δικού μας κόσμου... οπότε είναι μια φοβερή σύμπτωση αυτή δε νομίζεις? Πως ξέρανε οι ινδιάνοι για τις δεκατρείς αυτές διαστάσεις? Γιατί περί αυτού πρόκειται...

Υπάρχουν δεκάδες κρανία αυτή τη στιγμή τα περισσότερα από αυτά είναι της σύγχρονης εποχής (αν και κανένα δεν κατάφερε να φτάσει σε τελειότητα το κρανίο Mίτσελ-Χέτζες.)

Τα "γνήσια" κρανία είναι ελάχιστα, νομίζω το πολύ 8.

Τα κρυστάλλινα κρανία λέει ο Νικ Νοσερίνο περιέχουν γνώσεις αρκεί να ξέρει κανείς να τις προσεγγίσει.
Η τεχνική ονομάζεται «κρυσταλλομαντεία» που όπως ξέρουμε είναι μια ψυχική τεχνική η οποία ασκούνταν για χιλιάδες χρόνια. Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία βλέπεις στις άλλες διαστάσεις με τη βοήθεια μιας στιλπνής συνήθως κρυστάλλινης επιφάνειας.

Συχνά χρησιμοποιείται ένας κρύσταλλος αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλες πέτρες όπως είναι ο γυαλιστερός μαύρος οψιδιανός ή ακόμα και μια μεταλλική πλάκα. Κάποιοι « μάντεις» έβλεπαν ακόμα και μέσα σε νερό...

Συμφωνα με το Νικ ο «μάντης» ή «διορατικός» καθαρίζοντας πρώτα το νου του κοιτάζει μέσα στην επιφάνει όπου και μπορεί να δει διάφορα πράγματα που συμβαίνουν σε άλλες διαστάσεις. Το μόνο πρόβλημα τότε είναι να προσδιορίσεις αν οι πληροφορίες που έλαβες αφορούν το παρελθόν, το παρόν ή και το μέλλον.

Aναλυτικότερα όταν ρωτήθηκε ο ίδιος είπε:

"... Oι πληροφορίες υπάρχουν μέσα στα κρυστάλλινα κρανία. Αυτές που λαμβάνω εγώ συνήθως δεν αφορούν το μέλλον αλλά το παρελθόν του κρανίου.
Μη ρωτάτε πως γίνεται αυτό, απλά γίνεται. Ισως να μοιάζει με τον ανθρώπινο νου –δεν μπορείς να δεις πουθενά τις αναμνήσεις αντικειμενικά, χειροπιαστά με φυσική μορφή, αλλά και δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι υπάρχουν. Ισως αυτό να συμβαίνει και με τα κρανία – οι μνήμες υπάρχουν εκεί έστω κι αν εμείς δεν μπορούμε να τις δούμε εύκολα σαν κάτι το φυσικό και το χειροπιαστό. Μερικοί λένε πως τα κρανία λειτουργούν όπως ένας υπολογιστής. Από μιαν άποψη μοιάζουν με υπολογιστές που είναι φορτωμένοι με πληροφορίες οι οποίες πιστεύω ότι είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Οι πληροφορίες που παρέχουν είναι πάσης φύσεως, αλλά εγώ φαίνεται ότι λαμβάνω εικόνες που αφορούν το δικό τους παρελθόν."

Όταν ρωτήθηκε για το κρυστάλλινο κρανίο που επικοινωνεί με την ξεχασμένη γλώσσα Τακ είπε ότι εκείνος δεν είχε την εμπειρία άγνωστων γλωσσών με τα κρανία αλλά ότι επηρεάζουν τους ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους και έτσι μ’αυτά τα πράγματα όλα είναι πιθανά...

Η μέθοδος της κρυσταλλομαντείας με την οποία δούλευε ο Νικ Νοσερίνο είχε ως εξής:
Eβαζε τα χέρια του επάνω στο κρανίο και κοίταζε βαθιά μέσα σε αυτό από την κορυφή. Ελεγε ότι στη διαδικασία αυτή έπρεπε να κοιτάς βαθιά μέσα στο κρυστάλλινο κρανίο και όχι να παρατηρείς απλώς την επιφάνειά του:

"...Oι αντανακλάσεις πάνω στην επιφάνεια του κρανίου είναι αποπροσανατολιστικές. Πρέπει να βλέπεις στο εσωτερικό του. Πρέπει να διαπερνάς όσα βρίσκονται στην επιφάνειά του και να φτάνεις στα ενδότερα επίπεδα.
Δε μπορούν να το κάνουν όλοι αυτό. Είναι σα να υπνωτίζεσαι.
Το παράξενο είναι ότι το κρυστάλλινο κρανίο γίνεται θολό και συ το κοιτάζεις, νομίζεις ότι δε θα μπορέσεις να δεις τίποτα απολύτως, αλλά αυτή η θολότητα προηγείται της διαύγειας κι ύστερα οι πληροφορίες αρχίζουν να εμφανίζονται με τη μορφή εικόνων βαθιά μέσα στο κρανίο."

Όσον αφορά το 13 η αριθμολογία ποικίλει απο λαό σε λαό...μπορείς να μου αναπτύξεις λίγο αυτό που γράφεις? (και μην εκληφθεί ως ρητορικό το ερώτημα)

Θα σου δώσω απάντηση αργότερα... δε θέλω να χαλάσω τον συνειρμό μου αλλά και θέλω να δω πως θα μπορέσω να σε κάνω να το καταλάβεις αφού από ότι κατάλαβα δεν έχεις διαβάσει αρκετά για εσωτερισμό...
Υπομονή λοιπόν...

Ως τότε:

Ετσι ύστερα από πέντε λεπτά επαφής με το κρανίο Sha-Na-Ra ο Νικ Νοσερίνο άρχισε να περιγράφει τις εκπληκτικές στιγμές που έβλεπε και που εμφανίζονταν μπροστά του σαν όνειρο:

"...Βλέπω κάποιου είδους πολεμιστές. Φορούν περίτεχνες στολές ζώων, μερικοί είναι ντυμένοι αετοί άλλοι τζάγκουαρ (ιαγουάροι...) Πολεμούν στην πλαγιά ενός λόφου. Οι εικόνες είναι σε στρώματα.... Η μια πάνω στην άλλη. Δυσκολεύομαι να δω καθαρά... Βλέπω μια γυναίκα που μόλις γέννησε ένα μωρό. Κάποιος βάζει ένα κρυστάλλινο κρανίο στα πόδια της κι ύστερα το απομακρύνουν. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό... Ξαναθολώνει.

Υπάρχει κάτι άλλο. Νομίζω ότι πρέπει να είναι στρατιώτες, μοιάζουν με Ισπανούς στρατιώτες πριν από εκατοντάδες χρόνια. Είναι επάνω σε άλογα… Σφάζουν ανθρώπους, γυναίκες και παιδιά…. Ουρλιάζουν και κλαίνε. Μερικοίθ φεύγουν, διασκορπίζονται σε κάθε κατεύθυνση. Οι Ισπανοί δεν φαίνεται να τους δίνουν τώρα σημασία, είναι απασχολημένοι με το να αρπάζουν από τους νεκρούς και τους τραυματίες το χρυσάφι τους. Αυτά είδα, δεν ξέρω γιατί είδα αυτά τα πράγματα αλλά τα είδα. Υποθέτω ότι δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε αν όσα είδα ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου. Όμως όπως και γω κι άλλοι διορατικοί έχουν δει παρόμοια πράγματα και πολλές φορές κάτι που έμοιαζε με αρχαίες πυραμίδες και ιερές περιοχές, στις οποίες συνέβαιναν τελετουργικές θυσίες. Μια απ’αυτές ήταν η τελετουργία του ξεριζώματος της καρδιάς και σ’αυτήν μετά την αφαίρεση της καρδιάς τοποθετούσαν ένα κρυστάλλινο κρανίο μέσα στη θωρακική κοιλότητα των θυμάτων. Απ’ότι ξέρω το κρανίο Sha-Na-Ra ανάγεται στην τελευταία περίοδο των Αζτέκων γι’αυτό και υποθέτω έχει να κάνει με αυτούς."

Ο Νικ Νοσερίνο χρησιμοποίησε την τεχνική του και σε άλλα κρυστάλλινα κρανία στα οποία συμπεριλαμβάνεται το κρανίο Mίτσελ-Χέτζες. Ηξερε ότι πολλοί δεν δέχονται τα ευρήματά του και τα απορρίπτουν μάλιστα είχε πει ότι κάποτε γνώρισε στο Τορόντο έναν επιστήμονα ο οποίος ερευνούσε την ιστορία του πλανήτη. Ο Νικ είχε σχεδιάσει χάρτες των παλιών περιοχών της στεριάς που είχε δει μέσα στο κρανίο. Όταν τους έδειξε στον επιστήμονα εκείνος φάνηκε να ενδιαφέρεται πολύ μέχρι τη στιγμή που του είπε ότι είχε πάρει τις πληροφορίες από ένα κρυστάλλινο κρανίο.
Του εξήγησε ότι αναδύονται κι άλλες εικόνες από τα κρανία που μοιάζουν με ονειρικές γιατί είναι τόσο περίεργες… Μια από αυτές αφορά τον ωκεανό. Εμφανίζονται παράξενα υδρόβια ζώα, που κινούν ταν πελώρια ιχθυοειδή σώματά τους στο εσωτερικό του κρανίου. Οι άλλες σκηνές αφορούν ανθρώπους που μετακινούνται και ζουν μέσα σε σπηλιές στο εσωτερικό της γης όπου έχουν τις δικές τους πηγές φωτισμού. Όταν ο Νικ είδε αυτούς τους ανθρώπους μέσα στις σπηλιές, έκανε κάποιες έρευνες και ανακάλυψε ότι η ιδέα της «κούφιας γης» υπάρχει σε πολλούς θρύλους. Πολλές φυλές ιθαγενών της Αμερικής ισχυρίζονται ότι ο τόπος προέλευσής τους βρίσκεται στο εσωτερικό της γης και ότι μετά από ένα μεγάλο κατακλυσμό οι πρόγονοί τους ζούσαν μέσα σε σπηλιές που είχαν δικό τους φωτισμό.

Είναι γνωστό σήμερα ότι τόσο οι Ναζί όσο και οι Σοβιετικοί είχαν απασχοληθεί σοβαρά με το θέμα της κούφιας γής αν και κανείς απ’αυτούς δεν μπόρεσε να παρουσιάσει αδιάσειστες αποδείξεις πως θα μπορούσε να υπάρχει ή πως έχει όντως υπάρξει μια τέτοια κοινωνία.

Ο Νικ προβληματιζόταν όχι τόσο για το αν είναι «αληθινά» αυτά που έβλέπε αλλά για το γεγονός ότι τα ίδια πράγματα έχουν δει και άλλοι που «εργάστηκαν» με τα κρυστάλλινα κρανία. Αυτό είναι πράγματι αξιοπερίεργο γιατί με κάθε κρανίο που δούλεψε είχε δει τις συγκεκρινένες αυτές εικόνες όπως και όλοι οι υπόλοιποι.
Οι εικόνες αυτές είναι εικόνες «κίνησης και αλλαγής ολόκληρου του κόσμου»:

"... Bλέπω τεράστια ηφαίστεια που εκτοξεύουν λάβα, η οποία ρέει σε μεγάλα λιωμένα ποτάμια κάτω στις πλαγιές των βουνών και ο αέρας είναι αποπνικτικός από τον μαύρο καπνό και τη σκόνη. Παντού τριγύρω σκοτάδι, φοβεροί σεισμοί καταστρέφουν ολόκληρες πόλεις, η θάλασσα υψώνεται σε τεράστια κύματα, νερά πέφτουν σαν καταρράκτες με δύναμη πάνω σε δάση και ναούς και συντρίβουν τα πάντα με το βάρος τους. Η Γη κομματιάζεται, χώρες που ήταν μια ενιαία μάζα στεριάς διαχωρίζονται η μια από την άλλη και ταξιδεύουν στη θάλασσα σαν ακυβέρνητες βάρκες. Η φύση έχει απελευθερώσει τις δυνάμεις της σαν σε έναν από τους χειρότερους εφιάλτες μας.

Όταν εργάζεσαι με τα κρανία, δεν βλέπεις την ιστορία τους από την αρχή της δημιουργίας τους. Να θυμάστε ότι ο κρύσταλλος είναι πανάρχαιος και σας παρουσιάζει υλικό που πιστεύω ότι έρχεται από την Αυγή της Ιστορίας. Πιστεύω ότι τα κρανία έχουν επιζήσει τεραστίων περιόδων της Ιστορίας και σε όλο αυτό το διάστημα η Γη έχει μεταβληθεί πολλές φορές. Οι δραματικές αυτές αλλαγές στην υφήλιο εμφανίζονται 3 ή 4 φορές ανάλογα με το κρανίο στο οποίο εργάζεσαι.

Πιστεύω ότι τα κρανία βρίσκονται εδώ για να μας βοηθήσουν να επικοινωνήσουμε με το παρελθόν μας με πολιτισμούς που έχουν πια εξαφανιστεί. Μιλώ για την Προϊστορία, για κοινωνίες που υπήρχαν πάνω στη Γη πολύ προτού εμφανιστούν οι κοινωνίες με τη σημερινή τους μορφή. Πιστεύω ότι τα κρυστάλλινα κρανία μας λένε ότι η Γη αλλάζει κάθε 20.000, 30.000 ή 40.000 χρόνια και αρχίζει να δημιουργείται μια καινούργια Γη. Πιστεύω ότι μέσα σε αυτά τα κρανία υπάρχουν τόσες πολλές γνώσεις ζωτικής σημασίας, ώστε θα έπρεπε να τις γνωρίζουν όλοι. Από όπου και αν προήλθαν αυτές οι γνώσεις, πιστεύω ότι μπορούν να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο και να βοηθήσουν τον άνθρωπο να κατανοήσει την προέλευσή του, από πού στ’ αλήθεια προήλθε και που πηγαίνει.

Δεν μπορώ να το αποδείξω αυτό περισσότερο από όσο μπορώ να αποδείξω ότι έχω ψυχή, πιστεύω όμως ότι έχω ψυχή και πιστεύω αυτά τα κρανία μπορούν να βοηθήσουν όλη την ανθρωπότητα. Είναι αγγελιοφόροι γνώσης και αυτή η γνώση είναι ζωτικής σημασίας για μας. Μέσω των κρυστάλλινων κρανίων μπορούμε να δούμε τις καταστροφές που έχουν ήδη συμβεί πάνω σε αυτή τη Γη και να διδαχθούμε να μην επιτρέψουμε να συμβούν ξανά. "

Τάδε έφη Νικ Νοσερίνο που απεβίωσε πριν από ένα χρόνο.

Προσεχώς: To κρανίο του Μουσείου του Παρισίου.

Eνα ακόμη κρυστάλλινο κρανίο φυλάσσεται στο μουσείο του ανθρώπου στο Παρίσι.
Τώρα πλέον δεν εκτίθεται μια και διάφορες εργαστηριακές αναλύσεις που διεξήχθηκαν από το Βρετανικό μουσείο έθιξαν την «γνησιότητα» του κρανίου αυτού.

Το κρανίο αυτό αν και μικρότερο από τα κρανία Μίτσελ-Χέτζες , Βρετανικού μουσείου και Σμισθόνιαν με ένα λογικό μέγεθος. Είναι κατασκευασμένο από καθαρό χαλαζία, χωρίς αποσπώμενη γνάθο, έχει 11 εκ. ύψος και ζυγίζει 2,75 κιλά. Το ενδιαφέρον σημείο είναι τα στυλιζαρισμένα χαρακτηριστικά του, με τα ολοστρόγγυλα μάτια και τα σμιλεμένια δόντια του που το κάνει να μοιάζει πολύ με τεχνοτροπία που αποδίδεται στους Αζτέκους και τους γείτονές τους Μιξτέκους.
Το κρανίο αυτό έχει μια τρύπα που το διαπερνά από την κορυφή του μέχρι κάτω.

Η υπεύθυνη του Μουσείου Σμισθόνιαν Τζέϊν Γουώλς σχολίασε το γεγονός αυτό λέγοντας πως μια οριζόντια τρύπα θα σήμαινε ότι έχει το ίδιο στυλ με τα πραγματικά ανθρώπινα κρανία που «κάρφωναν» οι Αζτέκοι σε σειρές πασσάλων πράγμα το οποίο θα σήμαινε πως ήταν σχεδόν σίγουρα προκολομβιανής περιόδου, με άλλα λόγια αρχαίο. Η κάθετη όμως τρύπα φανέρωνε πως μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί από τους πρώτους Ισπανούς κατακτητές ίσως σαν βάση για ένα σταυρό. Περιέργως όμως η τρύπα του κρανίου αυτού είχε σχήμα αμφικωνικού πράγμα που φανέρωνε ότι είχε σίγουρα κατασκευαστεί με το χέρι και όχι με τη χρήση εργαλείων, επομένως πριν από την άφιξη των Ισπανών.

Ο έφορος της αμερικάνικης συλλογής του Μουσείου τροκαντερό του Παρισίου Ντανιέλ Λέβιν ήταν βέβαιος πως το κρανίο ήταν αρχαίο και όπως πίστευε των Αζτέκων. Οι Γάλλοι ειδικοί είχαν συμφωνήσει ότι το κρανίο κατασκευάστηκε το δέκατο τέταρτο δέκατο πέμπτο αιώνα από τους Αζτέκους και ότι ίσως ήταν διακοσμητικό στοιχείο σκήπτρου κάποιου Αζτέκου ιερέα. Το μουσείο έχει ήδη κάνει τα δικά του επιστημονικά πειράματα στο κρανίο:

- Η αμφικωνική τρύπα σήμαινε πως το κρανίο ήταν οπωσδήποτε χειροποίητο, είχαν μάλιστα ανακαλύψει ίχνη από χάλκινα εργαλεία σαν εκείνα που χρησιμοποίησαν οι Αζτέκοι πάνω στην επιφάνεια του κρυστάλλου.

Στο μουσείο Τροκαντερό ήταν λοιπόν απόλυτα πεπεισμένοι ότι αυτό το κρανίο ήταν πράγματι αρχαίο και δεν θεωρούσαν ότι χρειάζονταν περισσότερα επιστημονικά πειράματα. Κανείς όμως δεν μπορεί να μας πει που ή πότε ανακαλύφθηκε μόνο ότι είχε δωρηθεί στο μουσείο και αποτελούσε ήδη αντικείμενο της Γαλλικής Συλλογής όταν άρχισε η καταγραφή των αντικειμένων προς το τέλος του 1800.
Η Τζέϊν Γουωλς από το Σμισθόνιαν είπε ότι τα ίχνη χαλκού δεν αποδεικνύουν σίγουρα την αυθεντικότητα της αρχαίας προέλευσης του κρανίου γιατί ορισμένες τεχνικές λείανσης στις οποίες περιλαμβάνονται και αυτές που χρησιμοποιούμε σήμερα περιέχουν χάλκινα μείγματα. Τα ίχνη λοιπόν του χαλκού θα μπορούσαν να είναι συνέπεια του γεγονότος ότι κάποιος το λείανε μόλις χθες!.

Εδώ που τα λέμε δεν είναι και τόσο απίθανο να έγιναν προσπάθειες να γυαλιστεί το κρυστάλλινο κρανίο, ξέρουμε τι ψύχωση έχουν τα μουσεία με τέτοια θέματα όπως ξέρουμε και από πρώτο χέρι τις τεχνικές στιλβώματος που χρησιμοποιούσαν τα παλιά χρόνια...
Θυμηθείτε μόνο τη φθορά που έπαθαν τα μάρμαρα του Παρθενώνα όταν οι «υπερπροστατευτικοί» Βρετανοί προσπάθησαν να τα λευκάνουν χρησιμοποιώντας συρματόβουρτσες!!

To κρανίο αυτό φιλοξενείται στο Μουσείο ανθρώπου στο Λονδίνο και είναι εκεί από το 19898. Είναι φτιαγμένο από ένα ενιαίο κομμάτι κρυστάλλου χαλαζία και μοιάζει εξαιρετικά με το κρανίο του Παρισίου.
Και τα δυο έχουν αγοραστεί από εμπόρους στο Μεξικό γύρω στα 1890, πιθανόν την ίδια στιγμή. Η ομοιότητά τους τόσο στο μέγεθος όσο και στο σχήμα (ανατομικά) που έκανε κάποιους να πιστέψουν ότι το ένα «προσπάθησε» να γίνει αντίγραφο του άλλου. Σε σχέση με το κρανίο Μίτσελ- Χέτζες είναι φτιαγμένα και αυτά από καθαρό κρύσταλλο όχι όμως τόσο διαυγή και δεν πλησιάζουν καν την «ποιότητα» κατασκευής του σε λεπτομέρειες και φινίρισμα. Τα χαρακτηριστικά είναι αφύσικα χαραγμένα και μοιάζουν ανολωκήροτα, χωρίς το περίγραμμα των σιαγόνων να είναι κάν ευδιάκριτο.

To κρανίο του Μουσείου Σμισθόνιαν

Το κρανίο του Ινστιτούτου Σμισθόνιαν αποχτήθηκε κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες... Για την ακρίβεια απεστάλει ταχυδρομικώς από έναν ανώνυμο δωρητή μέσα σε ένα κουτί με το παρακάτω ανώνυμο σημείωμα: “Aγαπητέ κύριε, αυτό το Αζτέκικο κρυστάλλινο κρανίο, το οποίο λέγεται ότι ανήκε στη συλλογή του Μεξικανού Προέδρου Πορφύριο Ντιάζ, αγοράστηκε στην πόλη του Μεξικού το 1960. Το προσφέρω στο Σμισθόνιαν χωρίς καμμία επιφύλαξη και φυσικά επιθυμώ να παραμείνω ανώνυμος...»
Το κρανίο αυτό είναι το μεγαλύτερο και το πιο δύσμορφο στον κόσμο.
Εχει ύψος 25,5 εκ. πλάτος 22,8 εκ. και ζυγίζει 14 κιλά!! Και μόνο η αξία του σε κρύσταλλο είναι αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων δολλαρίων… Αντίθετα από τα κρανία Μίτσελ-Χέτζες δεν είναι διαυγές αλλά πολύ θολό και δεν έχει κινητή γνάθο.
Ένα ιδιαίτερα παράξενο χαρακτηριστικό του είναι ότι ενώ είναι τόσο βαρύ είναι τελείως κούφιο και έτσι μπορείς κοιτάζοντας μέσα στις κόγχες των ματιών του να δεις το αδειο εσωτερικό του. Μοιάζει περίπου σαν ένα από αυτά τα φαναράκια που μέσα τους κάποτε τοποθετούσαν κερί. Το κρανίο αν και είναι λειασμένο στερεί σε λεπτομέρειες ενώ τα χαρακτηριστικά του έχουν μια χονδροειδή εμφάνιση. Η γενικότερη εντύπωση που προκαλεί είναι ενός παράξενου σχεδόν μη ανθρώπινου προσώπου...

To κρανίο από Αμέθυστο

Tα δυο αυτά κρανία βρέθηκαν στη Γουατεμάλα το κρυστάλλινο και το κρανίο Αμέθυστου στο Μεξικό. Στις ΗΠΑ τα έφερε ένας ιερέας Μάγια. Είναι αλήθεια ότι αν και το ένα είναι φτιαγμένο από κρύσταλλο και το άλλο από μωβ χαλαζία(αμέθυστο) μοιάζουν πάρα πολύ. Εχουν και αυτά «αναλυθεί» στα εργαστήρια της Hewlett-Packard και είναι ανεξήγητο πως και τα δυο κόπηκαν αντίθετα με τον άξονα του κρυστάλλου!

quote:

---

Didorium... όπως καταλαβαίνεις που παίρνει αρκετό χρόνο η συλλογή, μετάφραση και επεξεργασία στοιχείων... Μην είσαι λοιπόν τόσο απαιτητικός... Προσπαθώ να το αναπτύξω όσο καλύτερα μπορώ.

---

Better to save the mystery than surrender to the secret..

O μόνος τρόπος για να λυθεί το αίνιγμα των κρυστάλλινων κρανίων ήταν να γίνει μια «επίσημη» έρευνα από κάποιο σοβαρό μουσείο. Ετσι το Βρετανικό μουσείο αποφάσισε να υποβάλει τα κρανία σε μια σειρά από αυστηρά επιστημονικά τεστ στο πλαίσιο φυσικά ενός ελεγχόμενου περιβάλλοντος.

Με την καθοδήγηση της δόκτορος Τζέϊν Γουώλς το Βρετανικό μουσείο σχεδίασε να συγκεντρώσει όσο περισσότερα κρυστάλλινα κρανία ήταν δυνατόν μαζί με το δικό του μεγάλο κρυστάλλινο κρανίο και αυτό του Σμισθόνιαν. Τα τεστ στη συνέχεια έγιναν στο εργαστήριο ερευνών του Βρετανικού μουσείου στο Λονδίνο που βρίσκεται πίσω από το μουσείο στην πλατεία Ράσσελ, υπό την αιγίδα του δόκτορος Αιαν Φρήστοουν, ενός επιστήμονα που ήταν εξοικειωμένος με τις πρακτικές χρονολόγησης αρχαιοτήτων.

Το Βρετανικό μουσείο ενδιαφερόταν πολύ να μάθει για την αληθινή προέλευση του δικού του κρανίου. Οι ιδιώτες προς μεγάλη έκπληξη του μουσείου ήταν έτοιμοι να αναλάβουν το ρίσκο να αποκαλυφθεί πως τα κρανία τους ήταν απάτες. Ολοι τους βέβαια θα έχαναν πολλά αν τα κρανία τους αποδεικνύονταν όχι αρχαία παρόλ’αυτά αυτό δεν έδειχνε να τους πτοεί.

Η Νόρμα Ρέντο από το Μεξικό κάτοχος ενός μικρού κρυστάλλινου κρανίου διακινδύνευε να αποδείξει ότι το πολύτιμο οικογενειακό κειμίλιο που είχε μεταβιβαστεί από γενιά σε γενιά δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φτηνή απάτη. Βέβαια η οικονομική της επιφάνεια και η κοινωνική της κατάσταση της επέτρεπαν να πάρει αυτό το ρίσκο μια και ποτέ δεν είχε εκμεταλλευτεί το κρανίο για να βγάλει λεφτά. Συνδύασε μάλιστα την επίσκεψη στο Βρετανικό μουσείο με μια επίσκεψη στους γιούς της που εκείνη την εποχή σπούδαζαν σε ένα από τα ακριβότερα σχολεία της Αγγλίας.

Η κατάσταση ίσως να αποδεικνυόταν πιο καταστροφική για τον Νικ Νοσερίνο ο οποίος διακινδύνευε τη φήμη του ως «ειδικού των κρυστάλλινων κρανίων» υποβάλλοντας σε τεστ το κρανίο Σα-Να-Ρα. Αν αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν τουλάχιστον τόσο αρχαίο όσο οι Αζτέκοι τότε ο Νίκ θα είχε πρόβλημα. Ενας «ειδικός» στα κρυστάλλινα κρανία που δεν μπορούσε να καθορίσει την προέλευση του δικού του κρανίου θα ήταν πολύ λίγο αξιόπιστος. Για να μην πω βέβαια για την ενορατική ιδιότητά του …

Οσον αφορά την Τζόαν Παρκς, ίσως αυτή έχανε τα περισσότερα γιατί ο «Μαξ» της είχε δώσει μια καινούργια ζωή… Εκανε περιοδείες μαζί του, και είχε γίνει μια τακτική προσωπικότητα της τηλεόρασης στην οποία εμφανιζόταν με το κρυστάλλινο κρανίο της. Πως θα αντιμετώπιζε άραγε την είδηση ότι ο «Μαξ» δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απομίμηση και πως η ίδια υπήρξε θύμα απάτης?
Παρόλο που το πρόγραμμά της εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα φορτωμένο με μια περιοδεία διαλέξεων σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, κατάφερε να παρεμβάλει στο πρόγραμμά της και μια επίσκεψη στο Βρετανικό Μουσείο για να λάβει μέρος ο «ΜαΞ» στις έρευνες.

Το μόνο πρόβλημα όπως ήδη είπαμε είναι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να χρονολογηθεί ένας κρύσταλλος. Κάθε κομμάτι θα μπορούσε να έχει διαμορφωθεί πριν από δισεκατομμύρια χρόνια και να σκαλίστηκε οποιαδήποτε χρονική στιγμή π.χ. χθες. Ούτε και θα προέκυπτε κάτι από την ανάλυση δειγμάτων της επιφάνειάς του. Όπως είχαμε διαπιστώσει με το κρανίο του Παρισίου το οποίο δεν είχε προταθεί για τεστ(!), οποιοδήποτε δείγμα ας πούμε μετάλλου πάνω στην επιφάνειά του θα μπορούσε να βρέθηκε εκεί πολύ αργότερα από τον χρόνο κατασκευής του π.χ. για στίλβωση του κρυστάλλου. Όπως τελικά ανακάλυψαν οι επιστήμονες της Hewlett-Packard o καλύτερος τρόπος για να αποκαλυφθεί πότε πραγματικά λαξεύτηκε το κρανίο ήταν αναζητώντας ίχνη εργαλείων.

Η τεχνική αφορά στον προσδιορισμό των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν εξετάζοντας τα σημάδια που έμειναν πάνω στην επιφάνεια του κρυστάλλου. Αυτό το τεστ είναι γνωστό ως «ανάλυση χρησιμοποιηθέντων εργαλείων». Στην περίπτωση των κρυστάλλινων κρανίων η ιδέα ήταν να πάρουν μερικά αποτυπώματα από το καθένα ώστε να μην προκληθούν φθορές σε αυτά. Τα αποτυπώματα αυτά πυριτίου θα έπρεπε στη συνέχεια να καλυφθούν με μια λεπτή επίστρωση χρυσού ώστε να μπορούν να εξεταστούν κάτω από ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Αυτό θα αποκάλυπτε αν υπήρχαν σημάδια από «σύγχρονα» εργαλεία.

Με τον όρο «σύγχρονα» οι επιστήμονες εννούσαν κάθε είδους σημάδια από εργαλεία που θα μπορούσαν να έχουν γίνει με τη βοήθεια τροχού κατασκευαστή κοσμημάτων. Από το 13ο αιώνα οι τεχνίτες στην Ευρώπη χρησιμοποιούσαν τέτοιους τροχούς. Σήμερα κατασκευάζονται από μέταλλο και η κεφαλή τους είναι από διαμάντι. Τώρα λειτουργούν ηλεκρονικά ενώ κάποτε χειρίζονταν με το πόδι ή το χέρι. Παρόλ’αυτά ένας άλλος πολιτισμός οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν τον τροχό από το 2000 π.Χ!! Βέβαια αυτό δε σημαίνει τίποτα γιατί οι ιθαγενείς της Αμερικής ως γνωστόν δεν εκαναν χρήση του τροχού.

Ο τροχός έγινε γνωστός στην Αμερική μετά την άφιξη του Κολόμβου το 1492. Οι αρχαίοι Ολμέκοι γνώριζαν ασφαλώς τον τροχό, γιατί έχει βρεθεί ένα αρχαίο έργο τέχνης με τροχούς στην περιοχή Τρες Ζαπότες στην ακτή του κόλπου του Μεξικού στις αρχές αυτού του αιώνα αλλά το αντικείμενο αυτό που θεωρείται ότι χρονολογείται από το 200 π.Χ πιστεύεται ότι δεν ήταν άλλο παρά ένα παιδικό παιχνίδι! Από την άλλη οι πρώτοι Ισπανοί χρονικογράφοι επιβεβαίωναν ότι οι ντόπιοι σκάλιζαν με τα χέρια τους απίστευτα αντικείμενα από νεφρίτη, οψιδιανό και κρύσταλλο.

Το be continued...

Και συνεχίζω με τις έρευνες του Βρετανικού μουσείου:

To γυμνό μάτι είναι συνήθως αδύνατο να ξεχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα κομμάτι κρυστάλλου που έχει σκαλιστεί με το χέρι και σε ένα που έχει σκαλιστεί με τροχό χαράκτη. Κάτω όμως από την τεράστια μεγέθυνση του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, αν ένα αντικείμενο έχει σκαλιστεί με τροχό παρουσιάζει μικροσκοπικές παράλληλες γρατζουνιές κατά μήκος της επιφάνειας του κρυστάλλου ενώ ένα αντικείμενο σκαλισμένο με το χέρι παρουσιάζει μια πιο τυχαία διάταξη τέτοιων σημαδιών.

Οι επιστήμονες του Βρετανικού μουσείου είχαν στη διάθεσή τους ένα κρυστάλλινο κρανίο που γνώριζαν πως είχε σκαλιστεί με τη βοήθεια τροχού το 1993 στη Γερμανία και έτσι το χρησιμοποίησαν ως μέτρο σύγκρισης. Ηξεραν ότι κάτω από το μικροσκόπιο το κρανίο θα παρουσίαζε τις παράλληλες αυλακώσεις στην επιφάνειά του που θα αποδείκνυαν ότι είχε σκαλιστεί με σύγχρονα εργαλεία.
Ο Χανς Γιούργκεν Χεν ιδιοκτήτης του κρανίου ήταν ευτυχής που το μουσείο θα το χρησιμοποιούσε για συγκριτικό στοιχείο για τα άλλα. Ετσι λοιπόν αν τα άλλα κρανία εμφάνιζαν παρόμοιες παράλληλες γρατζουνιές ή αυλακώσεις δε θα έμενε μεγάλη αμφιβολία πως ήταν σύγχρονης κατασκευής.

Χρειάζονταν όμως και ένα άλλο μέτρο σύγκρισης για να είναι απόλυτα σίγουροι.
Χρειάζονταν ένα αρχαίο κρυστάλλινο έργο τέχνης από την Κεντρική Αμερική.
Πίστευαν ότι ένα τέτοιο έργο τέχνης θα παρουσίαζε μια περισσότερο τυχαία διάταξη στα σημάδια που δημιουργούνται όταν ένα αντικείμενο κατασκευάζεται χωρίς τη χρήση τροχού. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι σπάνιζαν τα ευμεγέθη κομμάτια κρυστάλλου που να προέρχονται από επισήμως καταγεγραμμένες ανασκαφές στην Κεντρική Αμερική.

O δόκτωρ Φρήστοουν είπε ότι υπήρχε και ένα άλλο τεστ που θα μπορούσε εναλλακτικά να γίνει. Είπε ότι ο ίδιος ο κρύσταλλος θα μπορούσε να μας δώσει πληροροφορίες για τον τόπο προέλευσής του. Αν αυτό γινόταν γνωστό θα βοηθούσε να προσδιοριστεί το πότε σκαλίστηκαν τα κρανία. Αν π.χ. αποδεικνυόταν ότι το κομμάτι του ορυκτού κρυστάλου προέρχονταν από την Κεντρική Αμερική θα συνέτεινε αυτό στην άποψη ότι κατασκευάστηκαν από αυτόχθονες. Αν αποδεικνυόταν ότι το κρύσταλλο ήταν Βραζιλίας ή από την Ευρώπη θα μπορούσαμε να υποθέσουμε με αρκετή βεβαιότητα πως ήταν έργο της σύγχρονης εποχής. Η αρχαιολόγος Τζέϊν Γουώλς υποπτευόταν ότι το κρανίο του Βρετανικού μουσείου ήταν κατασκευασμένο από κρύσταλλο Βραζιλίας και όχι Κεντρικής Αμερικής…(οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι κρύσταλλοι από την Βραζιλία δεν εισήχθησαν στην Κεντρική Αμερική παρά μόνο μετά την αφιξη των Ευρωπαίων.

Η εξέταση της πηγής προέλευσης του κρυστάλλου φαινόταν ένας χρήσιμος τρόπος προσδιορισμού της προέλευσής τους. Όπως εξήγησε ο δρ. Φρήστοουν, υπήρχαν αρκετές τεχνικές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Ολες αφορούσαν τη μελέτη των μικροσκοπικών φυσαλίδων (ή «εγκλεισμάτων» όπως είναι γνωστά) άλλων υλικών που συχνά παγιδεύονται μέσα στον κρύσταλλο στο διάστημα της δημιουργίας του. Αυτά τα άλλα υλικά όπως είναι η «πράσινη πέτρα», παγιδεύονται συχνά μέσα σε μικροσκοπικούς θύλακες του κρυστάλλου ενώ μπορεί να αναλυθεί το μέγεθος και η μορφή αυτών των θυλάκων και του περιεχόμενού τους που είναι συνήθως συνδιασμός στερεών, υγρών και μερικές φορές αέριων στοιχείων για να διαπιστωθεί από πού προήλθε αρχικά ο κρύσταλλος.

Αναλύεται δηλαδή η ακριβής χημική σύνθεση αυτών των «ακαθαρσιών» αλλά επειδή είναι παγιδευμένα μέσα στον κρύσταλλο αυτό συνεπάγεται βέβαια φθορά του υπό έρευνα αντικειμένου.

Η πιο προηγμένη και περίπλοκη μέθοδος επίλυσης αυτού του προβλήματος είναι μια τεχνική γνωστή ως «φασματοσκοπική εξέταση με λέϊζερ». Μια ακτίνα λέϊζερ εκτοξεύεται στα εγκλείσματα του κρυστάλλου και επειδή τα στοιχεία τους θερμαίνονται με διαφορετική ταχύτητα, η ανάλυση με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή της παρατηρούμενης κίνησης μέσα στα εγκλείσματα μπορεί να προσδιορίσει τα παρόντα χημικά στοιχεία.

Όταν ο Νικ Νοσερίνο έμαθε για αυτό το τεστ είπε: «Καλά θα κάνει το Βρετανικό μουσείο να είναι προσεκτικό με το δικό μου κρανίο. Ακουσα μια φήμη ότι κυβερνητικοί επιστήμονες στη Βραζιλία προσπάθησαν να πάρουν πληροφορίες από ένα κρυστάλλινο κρανίο εκτοξεύοντας ακτίνες λέϊζερ κι αυτό έγινε κομμάτια!
Καλό είναι λοιπόν να μην επιχειρήσουν κάτι τέτοιο στο δικό μου!»

Ευτυχώς για το Νικ Νοσερίνο η μέθοδος αυτή απαιτεί έναν πολύ ακριβό εξοπλισμό τον οποίο δεν διέθετε το βρετανικό μουσείο και που ούτε είχε τις οικονομικές δυνατότητες να νοικιάσει.

Η άλλη καλύτερη εναλλακτική λύση είναι μια τεχνική που λέγεται «ανάλυση ακτινογραφικής διάθλασης». Σε αυτή παίρνουν ένα μικρό δείγμα από οποιοδήποτε έγκλεισμα υπάρχει κοντά στην επιφάνεια του κρυστάλλου και το υποβάλλουν σε βομβαρδισμό ακτίνων Χ υψηλής ακτινοβολίας. Από αυτό προκύπτουν ακτινογραφίες που παρουσιάζουν ένα συγκεκριμένο πρότυπο διάθλασης. Επειδή κάθε στοιχείο της ύλης έχει διαφορετική ατομική δομή ή σχήμα, διαθλά τις ακτίνες Χ κατά τον δικό του διακεκριμένο τρόπο. Το πρότυπο της διάθλασης που προκύπτει μπορεί λοιπόν να χρησιμοποιηθεί για να διαπιστωθεί ποια χημικά στοιχεία είναι παρόντα και επομένως από πού προέρχεται ο κρύσταλλος. Η τεχνική αυτή φαίνεται εντυπωσιακή αλλά το πρόβλημα είναι ότι συνεπάγεται μια μικρή φθορά του υπό εξέταση αντικειμένου.

Εχοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα οι ερευνητές του Βρετανικού μουσείου κατέληξαν ότι η μοναδική τεχνική για να προσδιοριστεί από πού προήλθε ο κρύσταλλος η οποία δεν ήταν δαπανηρή και εξασφάλιζε ότι δε θα υποστούν τα κρανία με κανένα τρόπο φθορές ήταν η «βιντεομικροσκοπική τεχνική».
Με ένα βιντεομικροσκόπιο (μικροσκόπιιο συνδεδεμένο με κάμερα) στοχεύεις τα εγκλείσματα κι έπειτα ένας πεπειραμένος γεωλόγος εκφράζει την άποψή του για τον τόπο προέλευσης του κρυστάλλου με βάση το μέγεθος, το σχήμα και το οποιοδήποτε χρώμα υπάρχει στους θύλακες των εγκλεισμάτων. Όταν όμως λέμε για τον προσδιορισμό της περιοχής από την οποία προήλθε ο κρύσταλλος εννοούμε την προσέγγιση του θέματος από γεωλογική μάλλον παρά από γεωγραφική σκοπιά όπως αργότερα εξήγησε και ο καθηγητής γεωλογίας Αντριου Ράνκιν ο οποίος θα βοηθούσε σε αυτά τα τεστ.

Με άλλα λόγια ο καθηγής Ράνκιν θα μπορούσε να εκφράσει την άποψή του όσον αφορά σε γενικές γραμμές σε ποια θερμοκρασία και κάτω από ποια πίεση είχε σχηματιστεί ένα κομμάτι κρυστάλλου και ποια άλλα ορυκτά ίσως να ήταν παρόντα στην περιοχή εκείνη. Δε θα μπορούσε να αποφανθεί με βεβαιότητα αν ένα κομμάτι κρυστάλλου προερχόταν από τη Βραζιλία ή από την Κεντρική Αμερική.
Ορισμένα πάντως γεωλογικά είδη –όπως ο ίδιος είπε – συναντώνται συχνότερα στη Βραζιλία ενώ σπανίζουν στην Κεντρική Αμερική κι έτσι θα «διακινδύνευε» μια γνώμη σχετικά με τη γεωγραφική περιοχή προέλευσης των κρυστάλλων. Το πρόβλημα ήταν ότι μερικές φορές υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες ανάμεσα σε κρυστάλλους διαφορετικών περιοχών παρά διαφορές. Οι ίδιοι τύποι κρυστάλλου μπορούν να βρεθούν σε εντελώς διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Δεν θα μπορούσανε λοιπόν να είναι σίγουροι από πού ακριβώς προήλθε ένα κομμάτι κρυστάλλου και θα ήταν αδύνατον να έχουμε μια όντως ακριβή εικόνα αν τα κρανία ήταν αρχαία ή σύγχρονα αναλύοντας τον κρύσταλλο. Θα μπορούσαμε όμως να πάρουμε μια αρκετά καλή ιδέα.

Ετσι λοιπόν μπήκαν τα κρανία στη σειρά για μελέτη...

quote:

---

τώρα θα ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τα αυθεντικά κρανία απο τα φεικ. (διαφέρουν πολύ στη μασέλα)..

---

και στο σχήμα του κρανίου βεβαίως βεβαίως

"Vivere pericolosamente και κινδύνευε φρονίμως..."

Η Δρ. Τζέϊν Γουώλς βρήκε ένα αυθεντικό αρχαίο και μεγάλου μεγέθους κρυστάλλινο έργο τέχνης το οποίο είχε βρεθεί σε επίσημες αρχαιολογικές ανασκαφές στο Μεξικό.

Το αντικείμενο αυτό είναι γνωστό σαν «κρυστάλλινο κύπελλο από τον τάφο 7 του Μόντε Αλμπάν» και βρισκόταν σε ένα άσημο μικρό Μουσείο του κεντρικού Μεξικού. Ο τόπος ανακάλυψής του το Μόντε Αλμπάν βρίσκεται κοντά στην πόλη Οαξάκα πάνω στα υψίπεδα του Μεξικού, νοτίως της πρώην αυτοκρατορίας των Αζτέκων και βορείως των περιοχών των Μάγια. Χρονολογείται από το 500 π.Χ τουλάχιστον ενώ η αρχαιολογική περιοχή βρίσκεται σε ένα επίπεδο οροπέδιο στην κορυφή του Μόντε Αλμπάν ή «Λευκού Βουνού» και είναι ασυνήθιστη ως προς το γεγονός ότι προτού να χτιστεί η πόλη πάνω στην κορυφή του βουνού έπρεπε πρώτα να ισοπεδωθεί.!

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι η πόλη χτίστηκε από τους Ζαποτέκους έναν μάλλον ασαφή πολιτισμό ο οποίος κατοίκησε σε αυτή την περιοχή την ίδια περίπου περίοδο που και οι πρώτοι Μάγια εγκαταστάθηκαν πιο μακρια στο νότο. Οι Ζαποτέκοι είχαν την αρχαιότερη ιερογλυφική γραφή στο Μεξικό η οποία ακόμη δεν έχει αποκωδικοποιηθεί ενώ διέθεταν μια αρχαιότερη παραλλαγή του ημερολογίου των Μάγια.

Οσον αφορά τώρα το «αντικείμενο σύγκρισης» το κρυστάλλινο κύπελο που βρέθηκε στον τάφο Νο7 ήταν κατασκευασμένο από καθαρό αψεγάδιαστο κρύσταλλο και είχε μείνει μέσα στον τάφο για περισσότερο από 1000 χρόνια. Θα πρέπει λοιπόν –σύμφωνα με τη θεωρία - να είχε κατασκευαστεί με τη χρησιμοποίηση τεχνικών που δεν παρουσίαζαν καμμια ένδειξη τροχού (δηλαδή με το χέρι). Αν όμως εμφάνιζε σημάδια τέτοιου εργαλείου(τροχού) θα σήμαινε ότι οι αρχαιολόγοι είχαν κάνει λάθος στις απόψεις τους για τις τεχνικές δυνατότητες των αρχαίων Κεντροαμερικανών πράγμα πολύ σημαντικό για την υπόθεση των κρυστάλλινων κρανίων… Ετσι λοιπόν αυτό το αντικείμενο σύγκρισης ήταν πολύ χρήσιμο γιατί ήταν γνωστό ότι το κρυστάλλινο αυτό κύπελλο κατασκευάστηκε πριν φτάσουν οι Ισπανοί στην Αμερική, πριν την ύπαρρξη δηλαδή του τροχού… και γιατί βέβαια είχε αναγνωριστεί επίσημα σαν ΑΡΧΑΙΟ έργο τέχνης.

Παρόλη την δυσκίνητη γραφειοκρατία που διακρίνει τα Μουσεία για τον δανεισμό των αντικειμένων ανάμεσά τους μιας και είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί ένα σημαντικό χαρτοβασίλειο κατάφεραν να φέρουν το κύπελλο στη Βρετανία για τα συγκριτικά τεστ με τα κρυστάλλινα κρανία.
Βέβαια καταβλήθηκαν τρομερές προσπάθειες και από τα δυο μουσεία, συγκλήθηκαν επιτροπές, κλήθηκαν δικηγόροι, έγιναν συμβόλαια και ασφάλειες αλλά τα κατάφεραν! Η αξία του κυπέλου εκτιμήθηκε περισσότερο από 3 εκατ. Δολλάρια, τοποθετήθηκε σε ειδικά κατασκευασμένο κιβώτιο και κάτω από αυστηρή μυστικότητα και ασφάλεια πέταξε πάνω από τον Ατλαντικό με τη συνοδεία του εφόρου του μουσείου του Μεξικού Αρτούρο Ολιβέρος ο οποίος έφτασε στο εργαστήριο ερευνών του βρετανικού Μουσείου μέσα σε αυτοκίνητο ασφαλείας.

Το κρανίο του Βρετανικού μουσείου μετακινήθηκε από την προθήκη όπου εκτίθεται, καθαρίστηκε (ελπίζω όχι με συρματόβουρτσες όπως τα Ελγίνεια…) και περίμενε στο μουσείο μαζί με το γερμανικό κρανίο (που αν θυμάστε είπαμε πως ήταν αποδεδειγμένα σύγχρονο και ήταν και αυτό ένα άλλο μέτρο σύγκρισης…) και μαζί με το κρανίο Σμισθόνιαν.

Οι ιδιώτες κάτοχοι ήρθαν όλοι και τα πάντα ήταν έτοιμα για να αρχίσουν τα τεστ αυτή τη φορά όμως με ΑΠΟΛΥΤΗ σιγουριά ότι τα συμπεράσματα θα ήταν σίγουρα και αξιόπιστα γιατί είχαν βρει και το πολυπόθητο δεύτερο μέτρο σύγκρισης, το κρυστάλλινο κύπελο από το Μοντε Αλμπάν.

συνέχισε έτσι

Galadriel

bitch and bites

To επόμενο ποστ που ετοιμάζω αφορά στα αποτελέσματα των τεστ του Βρετανικού μουσείου.

Ελπίζω μετά από αυτό να αρχίσει λίγο η "συζήτηση" γιατί έχει πέσει πολύ μούγγα εδώ μέσα και είναι περίεργο αν κρίνω από τις αναγνώσεις που έχει το θέμα... Ελπίζω λοιπόν κάποιοι να πάρουν θέση θέτοντας κάποια επιχειρήματα γιατί από κυνισμό και αμπελοφιλοσοφία χορτάσαμε...

quote:

---

Ελπίζω μετά από αυτό να αρχίσει λίγο η "συζήτηση" γιατί έχει πέσει πολύ μούγγα εδώ μέσα και είναι περίεργο αν κρίνω από τις αναγνώσεις που έχει το θέμα... Ελπίζω λοιπόν κάποιοι να πάρουν θέση θέτοντας κάποια επιχειρήματα γιατί από κυνισμό και αμπελοφιλοσοφία χορτάσαμε...

---

Εγώ πάντος προτιμώ μέχρι στιγμής να απολαμβάνω τα πόστ σου έτσι ήσυχα όπως τώρα.
Είναι απλά καταπληκτικά.
Μετά δώσε το σύνθημα να βάλουμε τα κράνη
Αναμένεται με αγωνία το επόμενο να ξέρεις .......

παρεα με μια γαβαθα σπορια.

πνιγομαι καμια φορα, αλλα νταξ' αξιζει τον κοπο....

Σ' όποιο τοπικ και να πας όλοι τρώγονται μεταξύ τους γμτ..

Τι έχετε να μοιράσετε τελικά μεταξύ σας? Αυτό θα μου μίνει σαν απορεία.

Σιχένομαι...

Όσον αφορά τις κράνες ΗΤΑΝ ένα πολυ ωράιο θέμα.

Καλά μοιράσματα - αφήστε και τπτ για μας τους πτωχούς ....

γκλου γκλου...

πνιγηκα.

σιγα καλε, μην τα λες ετσι...

Κοίτα να μην πνιγείς - άσε να σιχένομαι

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr