Αλλά ακόμα όπως βλέπετε ασχολούμαι με τον εαυτό μου και τα προβλήματά μου..
Τρώγομαι με τα ρούχα μου ένα πράγμα..
Ένας γνωστός-φίλος μου έχει πει πως ο λόγος που έχω πρόβλημα ακόμα και το συντηρώ είναι ότι δεν ασχολούμαι με το τι γίνεται γύρω μου..
Και αλήθεια είναι αυτό..
Και να γκρεμίζεται το σπίτι "μου" ακόμα, εμένα με κόβω να κάθομαι ακούνητη και ατάραχη στο κρεβάτι "μου" και να προσπαθώ να λύσω τα άλυτα στην ουσία προβλήματά μου, ενώ την ίδια στιγμή θα ξεκολλάνε κομμάτια απ' τα ντουβάρια και θα με πλακώνουν σε στρώσεις, δίνοντας αυτά τη λύση μια και καλή..

Δεν θέλω να μπω τώρα στη διαδικασία να εξηγήσω γιατί και πώς έφτασα ως εδώ που έφτασα, γιατί άφησα τόσα χρόνια να πάνε χαμένα, μάλλον αυτό το είπαμε οκ (επειδή σκέφτομαι συνέχεια τα προβλήματά μου), γιατί παίρνω φάρμακα, επειδή έχω μιλήσει γενικά τόσο πολύ για αυτό το θέμα που έχει καταντήσει κωμικοτραγική η κατάστασή μου..

Είναι όπως όταν λέμε ψέματα σε κάποιον πολλές φορές και όταν του λέμε την αλήθεια, μετά εκείνος δικαιολογημένα δεν μας πιστεύει!

Ποιος θα με πάρει στα σοβαρά ύστερα από τόσα χρόνια που λέω το πρόβλημά μου και ακόμα δεν το έχω λύσει?
Γι' αυτό μπαίνω εδώ που δεν με γνωρίζει κανείς..

Και δικαιολογημένα να μην με πιστεύει κανείς γιατί το πιθανότερο είναι πως δεν θέλω να λυθεί το πρόβλημά μου ή θέλω αλλά υπό όρους..
Κι επειδή δεν ισχύουν αυτοί οι όροι στη ζωή, γι' αυτό το συντηρώ ακόμα..

Ας σας πω μόνο ότι τα φάρμακα δεν τα πήρα μόνη μου, όχι! Είναι οδηγία γιατρού..
Απλά ίσως να είχα συνέλθει πιο καλά και πιο γρήγορα αν δεν σταμάταγα τα φάρμακα κάθε τρεις και λίγο και δεν πάθαινα υποτροπές..
Ή δεν θα' πρεπε να τα ξεκινήσω καθόλου ή αφού τα ξεκίνησα θα πρέπει να ακολουθήσω κάποιες οδηγίες, οι οποίες περιλαμβάνουν: όχι απότομη διακοπή!

Τέλος πάντων, είμαι σχετικά καλά τώρα, από άποψη οργανικής-εγκεφαλικής λειτουργίας, απλά μου έχουν μείνει κάτι υπολείμματα τα οποία ίσως τα φάρμακα δεν μπορούν να επηρεάσουν.. Όπως είναι το κίνητρο και η θέληση για ζωή..
Τα προβλήματά μου εξάλλου αλλάζουν πρόσωπο κάθε φορά.. Αυτόν τον καιρό τα εντοπίζω με τη μορφή της άρνησης για ζωή και της βαρεμάρας..

Και είναι επώδυνο να ζει κανείς έτσι, αλλά κάνουμε επιλογές..
Κι άλλοι άνθρωποι έχουν προβλήματα, ίσως και σοβαρότερα, αλλά δεν σκέφτονται όπως εγώ, γιατί αν το έκαναν δεν θα άντεχαν..
Βασικά ούτε εγώ αντέχω..

Είναι όμως και ότι μάλλον δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς..
Ή καλύτερα, ότι είναι πολύ δύσκολο να κάνω αλλιώς και να προχωρήσω στη ζωή μου..
Αισθάνομαι πως πρέπει να δώσω μία πολύ σκληρή μάχη, μάχη καθημερινή με τον εαυτό μου, προκειμένου να μείνω πιστή σε ένα στόχο και να κάνω κάτι τελικά στη ζωή μου και να μην τα παρατήσω..
Η απογοήτευση και η δύναμη της παραίτησης είναι πολύ πιο ισχυρές, κι αυτό φαίνεται άλλωστε απ' το αποτέλεσμα..

Μέσα μου δεν έχω αποδεχθεί ακόμα ότι πάει ξόφλησα, μέχρι τα 18 μου ό, τι έκανα..
Δεν θέλω να πιστέψω κάτι τέτοιο..
Εξάλλου μέχρι τελευταίας στιγμής ο άνθρωπος ελπίζει..

Θεωρώ πως μπορώ να το παλέψω ακόμη απλά χρειάζεται πολλές ενέσεις αισιοδοξίας, πολλή θέληση και πίστη..

Και αν και σας είπα πιο πάνω πως δεν θα αναφερθώ σε αυτό, ωστόσο για να μην σας αφήσω μετέωρο σχετικά με το τι με οδήγησε στα φάρμακα να σας πω επιγραμματικά: το υπερβολικό άγχος στο σχολείο, σε συνδυασμό με τον εσωστρεφή χαρακτήρα μου και τη στενοχώρια λόγω του ότι δεν είχα φίλους ιδιαίτερα κι αν βάλουμε και το καπάκι από πάνω που είναι μια σχέση στα 18 μου, που κάθε άλλο παρά υποστηρικτική ήταν, εε δεν θέλει και πιο πολύ από αυτά για να πάρει κανείς φάρμακα..

Η λύση για μένα θα ήταν να βγω απ' το καβούκι μου και να ενδιαφερθώ για το γίγνεσθαι..
Μόνο που αυτό δεν γίνεται με το ζόρι, έτσι δεν είναι?
Ή θα μπορούσα να συνεχίσω να ασχολούμαι με θέματα εσωτερικής φύσεως αλλά με έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο, δηλ να αποφέρει κάτι αυτό σε εμένα, κάπως να με βοηθάει, αλλά και στους άλλους ενδεχομένως..

Έχω σκεφτεί πως θα μου άρεσε να ασχολούμαι με την μεταφυσική και τον εσωτερισμό ως αρθρογράφος, μόνο που δεν έχω καμία γνώση και καμία βάση!

Είναι και ότι πλέον δεν μπορώ να αφοσιωθώ σε ένα αντικείμενο αποκλειστικά..
Θα ασχοληθώ για λίγο μέχρι να βαρεθώ και να γυρίσω στην βαρεμάρα, την απραξία και την ταβανοθεραπεία μου..

quote:

---

Κύριε Πυθαγόρα...
Δυστυχώς δεν είμαι νέα, απλά έχω αναλώσει τη μισή ζωή μου με το να σκέφτομαι τα προβλήματά μου και το πώς θα βγω απ' το αδιέξοδο..

---

Τουλάχιστον δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί μου έχουν συμβεί πολλά, κυρίως μες στο μυαλό μου, τα οποία κατά κάποιον τρόπο με έχουν στοιχειώσει και δεν μ' αφήνουν να προχωρήσω και να έχω μια φυσιολογική ζωή..
Είδα πως υπάρχει και το πέρα απ' το φυσιολογικό.. Το έζησα..
Με τις σκέψεις μου είναι σαν να έγινα ένας άλλος άνθρωπος..
Σαν να έσπασα το φράγμα του εαυτού που είχα μέχρι τότε (στα 18 μου), και να έγινα κάτι άλλο..
Το θέμα είναι πως μέχρι τα 18 ήμουν λειτουργική, εννοώ διάβαζα για το σχολείο, ενώ από τότε που "είδα παραπέρα" έπαψα να είμαι λειτουργική, γιατί άρχισα να σκέφτομαι το υπερπέραν, το αδύνατο..

Τώρα ασφαλώς έχω επιστρέψει στα πλαίσια του φυσιολογικού αλλά αισθάνομαι σαν να έχω ηττηθεί και η ζωή μου να έχει χάσει κάθε νόημά της απ' τη στιγμή που δεν κατάφερα να παραμείνω σε εκείνη την "υπερβατική" κατάσταση..

Αισθάνομαι σαν να ανέβηκα την κορφή ενός βουνού, να χάρηκα για το κατόρθωμά μου και μετά δεν είχε να πάω πιο πάνω..
Και η μόνη επιλογή που είχα ήταν να αρχίσω να κατεβαίνω..
Αυτό ακούγεται άκρως αλαζονικό, το γνωρίζω, αλλά έτσι αισθάνθηκα τότε..

Θεωρώ οποιαδήποτε δραστηριότητα μάταιη αφού οι σκέψεις που έκανα τότε με είχαν γεμίσει τόσο πολύ με νόημα και ενδιαφέρον που με οτιδήποτε κι αν καταπιαστώ τώρα απλά δεν μου βγαίνει, απλά το παρατάω γιατί δεν με τραβάει, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και κανένα νόημα!

Και δεν είναι πως δεν ξεκινάω κάτι.. Ξεκινάω απλά μετά το παρατάω..

Σημασία έχει το πώς αισθανόμαστε..
Θεωρώ οι άνθρωποι όσοι βρίσκονται ακόμα στη ζωή και όσοι ασχολούνται με κάτι, ακόμα κι αν δεν τους αρέσουν όλες οι ασχολίες που έχουν, ωστόσο από κάπου παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν να ζουν, κάπου βρίσκουν το νόημα..
πχ μπορεί να μην τους γεμίζει η δουλειά τους, αλλά μπορεί να έχουν μια καλή σχέση με τον/την σύντροφό τους ή με τα παιδιά τους και αυτό να τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν να ζουν..
Και οι σχέσεις είναι μια "ασχολία" που άλλοτε την ξεκινάμε και έχει διάρκεια άλλοτε την ξεκινάμε και την παρατάμε..

Είναι και ότι δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα οικονομικό τώρα..
Με συντηρούν οι γονείς μου. Το θέμα είναι πως δεν σκέφτομαι πως αυτήν την άνεση δεν θα την έχω για πάντα..
Γνωρίζω πως έτσι είναι αλλά αισθάνομαι δύο αντίθετες δυνάμεις να με τραβολογάνε και γι' αυτό ξεκινάω πράγματα και τα παρατάω μετά..
Η μία είναι η ζωή που μου λέει πως "κάτι πρέπει να κάνεις για να στέκεσαι στα πόδια σου μόνη σου χωρίς πατερίτσες" και η άλλη είναι
"αυτός ο κόσμος έπαψε να με ενδιαφέρει, οπότε και να πεθάνουν οι γονείς μου, το πολύ πολύ να πεθάνω κι εγώ μετά από λίγο από ασιτία"..

Γνωρίζω πως τώρα πια είμαι καλά, απλά σίγουρα αυτό που πέρασα με τραυμάτισε, έχει αφήσει το στίγμα του, πχ έχω γίνει υπερευαίσθητη με τους ανθρώπους..
Δεν αντέχω κανέναν, ούτε τις γκρίνιες τους ούτε τις φωνές, ούτε την αδικία, την κοροϊδία, την κακία, δεν τα αντέχω!
Και είναι κι αυτός ένας σοβαρός λόγος που με κάνει να μην μπορώ να στεριώσω σε καμία δουλειά..
Γενικά όμως δεν αντέχω, το εξηγήσαμε αυτό, δεν αντέχω τον κόσμο έτσι όπως είναι..
Προσπαθώ να τον αποδεχθώ, οκ, αλλά το αποτέλεσμα είναι μια συνεχής στενοχώρια, γιατί είναι έτσι ο κόσμος κι όχι γιουβέτσι..

Και σίγουρα είναι και θέμα κοσμοαντίληψης το πρόβλημα που εξακολουθώ να έχω..
Γνωρίζω πως στο χέρι μου είναι να την αλλάξω..
Απλά δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι την ίδια στάση ζωής..
Αυτή εξαρτάται εν πολλοίς απ' τα βιώματά μας..
Όταν κάποιος έχει τραυματιστεί πολύ στο πόδι, πχ το έχει σπάσει, δεν μπορεί να τρέξει μαραθώνιο όπως κάποιος άλλος..
Και να το προσπαθήσει, το πόδι του θα του θυμίζει πως πονάει και δεν μπορεί να τρέξει, αν όχι καθόλου, τουλάχιστον στο μαραθώνιο..

Και η ζωή είναι ένας μαραθώνιος, απαιτεί πολλά αποθέματα ενέργειας για να μπορεί κανείς να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της (διάβασμα, δουλειά, σχέσεις), τα οποία μάλλον δεν έχω..

Η μόνη ευθύνη που θεωρώ πως έχω είναι πως ακόμα ζω ενώ δεν θα έπρεπε κανονικά επειδή δεν θέλω στην ουσία να ζω και είμαι και βάρος..
Αλλά κι αυτό είναι ένα δίλημμα, γιατί αν έφευγα απ' τη ζωή θα στενοχωρούσα πιο πολύ τους δικούς μου από ότι τώρα που συνεχίζω και ζω και που με βλέπουν άπραγη και στενοχωριούνται..
Οπότε έχω επιλέξει να συνεχίσω τη ζωή αλλά με αυτόν τον τρόπο..

Ακόμα όμως δεν σας έχω δώσει μια σαφή εικόνα του προβλήματος και πώς αυτό ξεκίνησε..
Απλά να απαντήσω στα συγκεκριμένα ερωτήματα που θέσατε, μήπως σας βοηθήσω..
Δεν είχα ιδιαίτερα φίλους στο σχολείο. Ήμουν κλειστός χαρακτήρας. Δεν μου είχαν κάνει όμως bulling ποτέ.
Στο σπίτι οι γονείς μου ποτέ δεν ήταν αγαπημένοι μεταξύ τους. Πάντα είχαν καβγάδες και γκρίνιες. Απλά μετά από το δικό μου ταρακούνημα έχουν ηρεμήσει αυτοί οι καβγάδες και δεν είναι τόσο έντονοι.
Στις πανελλήνιες πέτυχα αλλά με μεγάλο ψυχικό κόστος.
Στα 18 μου γνώρισα έναν που με έριξε στα Τάρταρα ψυχολογικά..
Απλά δεν τον είχα αναφέρει γιατί δεν θέλω να μιλήσω για αυτόν.

quote:

---

Έχω σκεφτεί πως θα μου άρεσε να ασχολούμαι με την μεταφυσική και τον εσωτερισμό ως αρθρογράφος, μόνο που δεν έχω καμία γνώση και καμία βάση!

---

Ξεκίνα και όπου σε βγάλει

Εχουμε συνηθισει σε εναν τροπο ζωης που μας εχουν επιβαλει ,και τον θεωρουμε φυσιολογικο

Μικροτητες κακκια αδικιες μιζερια βλακεια κλπ

Να ξερεις οτι για την κατασταση την οποια βιωνεις ειναι υπευθυνοι πολλοι παραγοντες και δεν εισαι εσυ που τα βλεπεις ετσι αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα

Απλα δεν την εχεις αποδεχθει,και δεν εχεις συμβιβαστει με αυτη πραγμα οχι και πολυ ασχημο

Εσυ εχεις τουλαχιστον μια πιθθανοτητα να διαφοροποιηθεις

Αυτα επισης ισχυουν για ολους μας

Θα πρεπει να μαθουμε να ανιχνευουμε αιτιες που συμβαινουν τα πραγματα μεσα μας

Και αυτο απο μονο του ειναι εργο και ερευνα ζωης ,και οχι κατι που μπορεις να κανεις εστω σε μερικα χρονια με μια επιφανειακη ενασχοληση

Και μονο η διατροφη παιζει τεραστιο ρολο

Και μονο το οτι ζουμε σε πολεις με οτι αυτο μπορει να σημαινει ειναι και αυτο ενας πολυ επιβαρυντικος παραγοντας

Προγραματισμοι συνηθειες ζωης ελειψη υγιειων σχεσεων

Να τα ανιχνευσει κανεις ολα αυτα δεν ειναι καθολου ευκολο

Επιπλεον ενας επιβαρυμενος νους που δεν εχουμε μαθει να συντηρουμε και να αποφορτιζουμε τα βλεπει ολα μαυρα

Και βεβαια δεν συμφωνω καθολου ομως με τις τασεις αυτοκτονιας τις οποιες επαναλαμβανεις συχνα

Αυτο και αν ειναι κουτο

Αγωνας επιμονη υπομονη ερευνα ειναι η συνταγη για εμενα

Καλη σου συνεχεια ,και ειμαστε εδω για το οτιδηποτε

quote:

---

Τουλάχιστον δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί μου έχουν συμβεί πολλά, κυρίως μες στο μυαλό μου, τα οποία κατά κάποιον τρόπο με έχουν στοιχειώσει και δεν μ' αφήνουν να προχωρήσω και να έχω μια φυσιολογική ζωή..
Είδα πως υπάρχει και το πέρα απ' το φυσιολογικό.. Το έζησα..
Με τις σκέψεις μου είναι σαν να έγινα ένας άλλος άνθρωπος..

---

μέχρι τη μέση το πας καλά:

quote:

---

Ο κοσμος ετσι και αλλιως Γεωργια ειναι ενα μεγαλο κολοχανιο
Εχουμε συνηθισει σε εναν τροπο ζωης που μας εχουν επιβαλει ,και τον θεωρουμε φυσιολογικο

Μικροτητες κακκια αδικιες μιζερια βλακεια κλπ

Να ξερεις οτι για την κατασταση την οποια βιωνεις ειναι υπευθυνοι πολλοι παραγοντες και δεν εισαι εσυ που τα βλεπεις ετσι αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα

Απλα δεν την εχεις αποδεχθει,και δεν εχεις συμβιβαστει με αυτη πραγμα οχι και πολυ ασχημο

Εσυ εχεις τουλαχιστον μια πιθθανοτητα να διαφοροποιηθεις

Αυτα επισης ισχυουν για ολους μας

Θα πρεπει να μαθουμε να ανιχνευουμε αιτιες που συμβαινουν τα πραγματα μεσα μας

Και αυτο απο μονο του ειναι εργο και ερευνα ζωης ,και οχι κατι που μπορεις να κανεις εστω σε μερικα χρονια με μια επιφανειακη ενασχοληση

---

Εξάλλου η βελτίωση κάποιου με ψυχοθεραπεία εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την προσπάθεια που θα κάνει ο ίδιος ο θεραπευόμενος..
Όπως και η κατανόηση ενός προβλήματος γίνεται επίσης απ' τον ίδιο, αφού όσο και να προσπαθείς να περιγράψεις κάτι στον θεραπευτή, αν δεν του διατυπώσεις το πρόβλημά σου με σαφήνεια λεκτικά, δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει!
Θα πηγαίνει κι αυτός γύρω γύρω σαν κι εσένα και θα κάνετε μαζί γύρω γύρω όλοι..
Η μόνη χρησιμότητα του θεραπευτή είναι το ότι γνωρίζεις πως είναι κάποιος εκεί να ακούσει τον πόνο σου, ο οποίος όμως επειδή πληρώνεται κιόλας, αυτό από μόνο του είναι κάτι που με απωθεί, απ' τη στιγμή που δεν προσφέρει ουσιαστική βοήθεια..

Οπότε έχω κάτσει και βουρλίζομαι μόνη μου τον τελευταίο καιρό και ενίοτε βάζω κι άλλους στο γαϊτανάκι όπως εσάς τώρα, όταν αισθάνομαι να πνίγομαι..

Στο θέμα μας τώρα, το πρόβλημα:

Λοιπόν, ας εξηγηθώ καλύτερα, γιατί ,αν δεν γίνω πιο συγκεκριμένη θα γίνει αυτό που περιέγραψα πιο πάνω (το γαϊτανάκι)..

Πριν χάσω το ενδιαφέρον μου, είχα φτάσει σε σημείο να έχω έντονο ενδιαφέρον.
Στα 17 μου (β'λυκείου) αν και από σχολικό βιβλίο, ωστόσο θυμάμαι πως με τραβούσε πολύ το μάθημα φιλοσοφίας..
Θυμάμαι πως είχα μπει μες στο βιβλίο.. Είχα μάθει το βιβλίο βέβαια πολύ καλά, το είχα εμπεδώσει μάλλον, αλλά επιπλέον έκανα συνδέσεις και σύγκρινα τις απόψεις του ενός φιλοσόφου με κάποιου άλλου και μπορούσα να πιαστώ από μια λέξη και να αναλύσω ολόκληρη σελίδα ή σελίδες..
Οπότε αισθάνθηκα πως τότε έγινε το πρώτο βήμα για το πιο πέρα..
Αυτή η ικανότητα που ανέπτυξα τότε, έτσι το βλέπω, μου έμεινε και πιο μετά, όταν είχα μπει στο Πανεπιστήμιο, αλλά σαν απόηχος της πρώτης δόξας που σημειώθηκε εκεί στα 17 μου..
Δηλ. μετέπειτα είχα μεν την ικανότητα να αναλύω κάτι και χάρη σε αυτήν πέρασα και 4 μαθήματα στη σχολή, αλλά δεν μπορούσα πλέον να διαβάζω.. Οπότε δεν την εξέλιξα άλλο.. Πέρασα βέβαια τα μαθήματα έχοντας διαβάσει πολύ λίγο την προηγούμενη μέρα..
Σήμερα που μιλάμε, ούτε να διαβάσω συστηματικά μπορώ, ούτε έχω την ικανότητα αυτή να μπαίνω μες στο κείμενο και να πιάνομαι από μία λέξη και να την αναλύω μέχρι τέλους..
Τώρα αισθάνομαι νοητικά πως έχω γυρίσει στην ηλικία των 15, αν αφαιρέσουμε και πάλι το ενδιαφέρον, την επιμονή και το ζήλο που έδειχνα τότε για τη γνώση γενικά..

Στα 18 μου (γ' λυκείου) με έπιασε μια αντίδραση και μία άρνηση με το διάβασμα, τα οποία ακόμα κουβαλάω και ακόμα με βασανίζουν..
Τα αποδίδω σε υπερβολικό άγχος που εγώ από αδυναμία να το διαχειριστώ, το γύρισα σε πανικό, άρνηση και αντίδραση..
Παρ'όλα αυτά κάτω από συνθήκες τρέλας και δικής μου και των γονιών μου εκείνο τον καιρό, πέρασα στη σχολή που ήθελα..
Τον πρώτο καιρό στη σχολή ήμουν πολύ χαρούμενη και είχα κάνει και αρκετές φίλες.. Στο α' εξάμηνο γνώρισα αυτόν εκεί τον άνθρωπο..
Δηλ. δεν κράτησε και πολύ η χαρά μου..

Αυτός από αυτά που θα σας πω, υπάρχει περίπτωση να μου είχε δώσει και ναρκωτικά μέσα στα τσάγια που μου έφτιαχνε ή στις πορτοκαλάδες, δεν ξέρω..
Δεν μπορώ να εξηγήσω μια τόσο απότομη μεταστροφή που έπαθα..
Εγώ απέδωσα την αλλαγή μου στην απόκοσμη ενέργεια που εξέπεμπε σαν άνθρωπος..
Λοιπόν, αυτός με το που βγήκαμε την πρώτη φορά (αφού τον είχα γνωρίσει πρώτα μια άλλη μέρα και είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνα), αισθάνθηκα να μου ρουφάει την ψυχή..
Αισθάνθηκα τα πάντα γύρω μου να σκοτεινιάζουν..
Από εκεί που είχα όνειρα και ενδιαφέροντα παρ'όλες τις δυσκολίες στο σπίτι ή με το διάβασμα, έγινα κάτι άλλο..
Έπαψα να έχω συναισθήματα..
Δεν μπορούσα να κλάψω ούτε να γελάσω..

Βέβαια εγώ πιστεύω πως βοήθησα κι εγώ στο να το πάθω αυτό, γιατί πριν τον γνωρίσω, είχα ήδη αρχίσει να μπαίνω πολύ βαθιά στις καταστάσεις που βίωνα τότε στο σπίτι, και να τις αναλύω, προσπαθούσα να νουθετήσω τους γονείς μου, ή εξέταζα πχ το παρελθόν μου, κατηγοριοποιούσα τους ανθρώπους που είχαν περάσει ή βρίσκονταν ακόμα στη ζωή μου και όλο αυτό το έκανα γιατί προσπαθούσα να αλλάξω αυτό που ήμουν, τον εαυτό μου ή το περιβάλλον μου..
Προσπαθούσα πχ να μπω μες στο μυαλό μιας φίλης μου την οποία ζήλευα και θα ήθελα να ήμουν σαν κι αυτή, και μάλιστα τόσο πολύ ένιωθα πως είχα μπει μες στο μυαλό της που κοιταζόμουν στον καθρέφτη και η μορφή μου έβλεπα πως είχε πάρει δικά της χαρακτηριστικά..
Ήμουν παντελώς χαμένη..

Αυτά δεν τα έχω ξεχάσει και τότε ήταν που είχα σκεφτεί πως η μορφή που αποκτά ένας άνθρωπος δεν εξαρτάται μόνο από το dna αλλά και απ' τον τρόπο σκέψης του..
Πολλούς ανθρώπους τους καταλαβαίνουμε (τους κόβουμε) απ' τη φάτσα..
(Αν κι εγώ ήμουν πάντα αντίθετη με μια τέτοια αστήριχτη κριτική, δηλ. δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον τόσο αβίαστα μόνο απ' την εξωτερική του εμφάνιση)
Τώρα όμως έχω αλλάξει λίγο οπτική.. Η εξωτερική εμφάνιση δηλώνει πολλά για τον ψυχικό κόσμο κάποιου..

Τώρα ας επιστρέψω σε αυτόν..
Δυστυχώς αυτός μου είχε δώσει την εντύπωση πως είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, ότι ο ίδιος ήταν ήδη στην άλλη μεριά..
Και μιας και τον αναφέρατε, εκείνος μου έμαθε τον Άσιμο και τη Γώγου..
Μου είχε προτείνει να διαβάσω και κάποια βιβλία..
πχ του Καζαντζάκη, του Τομ Ρόμπινς, του Χαλίλ Γκιμπράν, του Ρίτσαρντ Μπαχ..
Απλά στη σχέση που είχαμε δεν ήμασταν ίσοι..
Εγώ ήμουν η μικρότερη, η πιο αδαής, κι αυτός ο μεγαλύτερος και πιο νταής..
Από τότε που τον γνώρισα άρχισαν να παίρνουν τα μυαλά μου αέρα..
Μου πέταγε στο ξεκούδουνο διάφορες φράσεις ή θεωρίες χωρίς ποτέ να εξηγεί τίποτα όπως ότι όλα παίζουν ρόλο,πχ η αναπνοή, ή ότι μπορώ να επαναλαμβάνω μέσα μου αυτό που θέλω για να πάρει μορφή μέσα μου και να γίνει πράξη στο τέλος..
Και το είχα δοκιμάσει μια φορά και πράγματι είχα μπει σε τόσο μεγάλη αυθυποβολή που ένιωθα πως όλα περιστρέφονται γύρω μου και πως το λεωφορείο ήρθε ακριβώς τη στιγμή που εγώ έφτασα στη στάση, επειδή πχ το ήθελα πολύ για να προλάβω..
Τώρα ασφαλώς έχω βγει από αυτό το κλίμα και δεν με ενδιαφέρει να ζήσω ξανά την αυθυποβολή..
Μου έλεγε ότι του είχε τύχει να περπατάει στο δρόμο και να αναβοσβήνουν οι λάμπες επειδή το έκανε με το μυαλό του..
Επειδή ήμουνα σε φάση που η ίδια δεν πατούσα καλά στη γη, τον πίστευα ό, τι κι αν μου έλεγε..
Ή αν δεν τον πίστευα τελείως, τουλάχιστον με επηρέαζαν αυτά που μου έλεγε..

Το θέμα είναι πως από εκείνη την εποχή, έχει ανοίξει μία πόρτα, ένα παράθυρο, όπως θέλετε πείτε το, μέσα μου το οποίο πιστεύω πως οδηγεί στο υπερπέραν.. μάλλον στην αίσθηση ή στη μυρωδιά του υπερπέραν, αν όχι στο ίδιο το υπερφυσικό..

Τώρα σας περιέγραψα μέσες άκρες κάποια από αυτά που έζησα τότε και τα οποία μπορεί να δικαιολογούν την τάση μου προς την άλλη μεριά ή τη βαρεμάρα που νιώθω και το μειωμένο κίνητρο να μπω ξανά στην πεζή πραγματικότητα και να ζήσω σαν από αγγαρεία..
Η στάση ζωής που έχω επιλέξει, η αδράνεια, είναι η λιγότερο επώδυνη τελικά για μένα, κι ας τη νόμιζα σαν την πιο δύσκολη, επειδή οποιαδήποτε προσπάθειά μου να ενσωματωθώ στην κοινωνία κάνοντας μια δουλειά κι εγώ σαν ισότιμο μέλος της και όχι σαν παράσιτο όπως είμαι τώρα, επειδή μια τέτοια προσπάθεια λοιπόν θα ήταν για μένα άθλος, δεν την επιχειρώ..
Θα ήταν άθλος καθότι έχω να υπερπηδήσω το εμπόδιο που λέγεται εαυτός σε σχέση με την ίδια την κοινωνία και τα μέλη της, θα είχα δηλ. να ξεπεράσω τη θλίψη που με πιάνει όταν κάτι δεν είναι όπως το θέλω, και τη τάση φυγής που με κατακλύζει όταν πρέπει να υπομείνω καταστάσεις που με στενοχωρούν..
Έτσι έχω επιλέξει την απομόνωση και τη αεργία..

Εξετάζω τελευταία όμως και αυτό που αναφέρατε περί μοναχισμού..
Δηλ. όχι τελευταία ακριβώς, το σκέφτομαι κι αυτό αρκετά χρόνια αλλά επειδή απ' την άλλη ξέρω πως πρέπει να κάνω κι εκεί συμβιβασμούς και υποχωρήσεις δεν το έχω τολμήσει ακόμα..
Αισθάνομαι πως απ' τη μία μπορεί να έβγαινα απ' την κοινωνία που τόσο με πληγώνει αλλά θα έπρεπε να μπω σε μία άλλη κοινωνία ανθρώπων, των μοναχών, όπου κι εκεί θα έπρεπε να δείχνω υπακοή..
Και αν κάποιον δεν τον αγαπάω πραγματικά, πχ την ηγουμένη που ούτε που θα την ξέρω τον πρώτο καιρό, γιατί να τον υπακούσω?
Αλλά εδώ και ανθρώπους που αγαπάω ούτε αυτούς τους ακούω..
Ίσως τότε δεν τους αγαπάω πολύ..

Αγόρασα ένα βιβλίο πρόσφατα του Osho..
Αρχικά ήμουν πολύ ενθουσιασμένη, γιατί μου έδωσε ελπίδες πως μπορεί να υπάρχει όντως κάτι άλλο πέρα από αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε ή να εξηγήσουμε μέχρι τώρα με την επιστήμη..
Και το λέω αυτό γιατί έχω έναν φίλο ο οποίος γνωρίζει αρκετά σχετικά με διάφορα θέματα και από αυτά που έχει σπουδάσει τέλος πάντων έχει καταλήξει πως δεν υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό..
Πως όλα τα δημιουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος..
Και ενώ είχα αρχίσει με χαρά να διαβάζω αυτό το βιβλίο και να μου περνάν σκέψεις απ' το μυαλό να το ρίξω στον ινδουισμό, συζήτησα με αυτό το φίλο μου για το βιβλίο (τι το'θελα) και μου κατέρριψε κάποιες απ' τις πληροφορίες ή ιδέες που είχε αυτό το βιβλίο..
Και αν όντως κάποια από αυτά που γράφονται σε αυτό το βιβλίο δεν ευσταθούν όπως ελέγξαμε αργότερα από τη wikipedia, τότε πόσο μάλλον δεν θα ευσταθούν και πολλά άλλα από αυτά που διαδίδει ο Osho και που πιστεύουν οι Ινδοί..

Το θέμα είναι πως όταν έχω ελπίδα πως κάτι άλλο μπορεί να υπάρχει πχ ο Θεός, τότε είμαι καλύτερα ψυχολογικά..
Όταν σκέφτομαι πως δεν υπάρχει τίποτα και πως μετά το θάνατο απλά θα χαθώ, τότε με πιάνει μαύρη απελπισία και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα..

Οπότε είναι και θέμα δικό μου σε μεγάλο βαθμό..
Ανεξάρτητα δηλ. του πόσο δύσκολα έχω περάσει στο παρελθόν, είναι αλήθεια πως γεννάω κι εγώ προβλήματα και αδιέξοδα τα οποία ισχύουν για όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο για μένα..

Μου άρεσε η κατηγοριοποίηση που κάνατε στα είδη των ανθρώπων που υπάρχουν στην κοινωνία..

Τα ερωτήματα :

quote:

---

Γιατί είμαστε θνητοί?

---

quote:

---

Περισσότερο εμένα προσωπικά έχω δει πως με επηρεάζει η ποσότητα της τροφής.. Όταν τρώω ανεξέλεγκτα, είναι λογικό να είμαι όλη μέρα σαν κοτόπουλο και να έχω και πεσμένη διάθεση..

---

quote:

---

Μου άρεσε η κατηγοριοποίηση που κάνατε στα είδη των ανθρώπων που υπάρχουν στην κοινωνία..

---

Edited by - kangaro on 16/07/2018 17:34:57

quote:

---

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

3. Κι ερχόμαστε ίσως στο πιο 'βαρύ' από όσα ανέφερες. Σχέση στα 18 με έναν 'που σε έριξε στα Ταρταρα....' . Δηλαδή τον μ@λάκα, τον άσχετο, τον κακό ή τον αδιάφορο, που όχι μόνο δεν σε βοήθησε στη ζωή σου, αλλά απεναντίας έπαιξε και αρνητικό ρόλο ή βαρύδι σε αυτήν προς τα κάτω. Αυτό είναι δεκτόν, αλλά και πάλι μη νομίζεις ότι έχεις τα πρωτεία. Ερωτικές και συναισθηματικές απογοητεύσεις στον κόσμο? Να φαν και οι κότες. Όμως λίγες εξ αυτών έγιναν ...τραγούδια και...τραγωδίες. Το ξέρεις το τραγούδι που λέει "Βασιλική ήσουν όμορφη...." ? Ε, ακριβώς αυτό ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ, για τον πρώτο τυχόντα μ@λάκα που δηλητηρίασε μια κρίσιμη φάση της ζωής σου. Και κάθεσαι εσύ τώρα και θρηνείς το χρόνο σου, τη σχέση σου ή τη νιότη σου και τα'χεις βάψει μαύρα. Στείλτον στο διάολο και γύρισε σελίδα! Και εννοώ στείλτον στο διάολο οριστικά. Ολική διαγραφή που λέμε. Γιατί μπορεί να χώρισες και πριν χρόνια, αλλά έτσι όπως τα λες ακόμα σε στοιχειώνει αυτός ο παπ@ρας.Ολική διαγραφή! Σαν να μην υπάρχει και σαν να μην υπήρξε πουθενά και ποτέ στη ζωή σου!

---

quote:

---

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Την έχει πιασει απελπισία και τα βλέπει όλα μαύρα και μάταια, αφενός γιατί ο κόσμος είναι γενικότερα ένα τριμπούρδελο (που σε αυτό βεβαίως έχει δίκιο) αλλά κυρίως γιατί ...πληρωσε πολύ ψυχικό κόστος στις πανελλήνιες, πέρασε κάπου, δεν τελείωσε τη σχολή της (ακομα) ζει και τρώει από τα έτοιμα (τους γονείς της), μένει άπραγη και τα βλέπει όλα μάταια, και στα 18 της πέτυχε να κάνει σχέση με έναν καραμαλ@κα που είτε την τραυματισε είτε την εκμεταλλευτηκε είτε τελοσπαντων απεδείχθη πολύ κατώτερος και χειρότερος των προσδοκιών για την κάλυψη των συντροφικών/συναισθηματικών της αναγκών.

---

Edited by - kangaro on 16/07/2018 17:59:20

quote:

---

Είναι και ότι δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα οικονομικό τώρα..
Με συντηρούν οι γονείς μου.

---

Edited by - kangaro on 16/07/2018 18:06:34

quote:

---

Τέλος πάντων..
Ίσως και να είμαι απλά ανίατη και να πρέπει να το αποδεχθώ και αυτό!

---

Ομολογώ πως αν και kangaro, τα λες ωραία, όσο να πει κανείς..

Και δεν ξέρω γιατί έχεις αμφιβολίες αν τα λέω σοβαρά?
Αυτό ποτέ δεν μπορούσα να το καταλάβω σε όσους αμφισβητούν τα πάντα!
Ας αμφισβητούν αυτά που έχει νόημα να αμφισβητούνται..
Αν δεν τα εννοούσα, θα είχα όρεξη να λέω τον πόνο μου σε συνέχειες όλη την ώρα?
Ή θα ήμουν τόσο φαντασιόπληκτη που θα μπορούσα να εφευρίσκω ιστορίες για τον εαυτό μου?
Και γιατί να το έκανα αυτό? τι θα κέρδιζα? την προσοχή σας για λίγο θα μου πεις..
Τέλος πάντων, εγώ σοβαρά τα λέω..
Όποιος θέλει με πιστεύει..

Μα θέλω να μάθω να μην έχω υλικές ανάγκες!!
Και πιο πολύ επειδή δεν συμφωνώ με το να ασχολούμαστε όλη μέρα με το να τις ικανοποιήσουμε και να χάνουμε έτσι τον καιρό μας αλλά και επειδή καταστρέφουμε το περιβάλλον μας και επειδή καθετί όμορφο θυσιάζεται προκειμένου να παρατείνουμε εμείς οι άνθρωποι για 10 χρόνια τη μίζερη ζωή μας!
Άμα ξέρεις τον τρόπο θα μου λύσεις τα χέρια!!
Αυτό είναι μεγάλο μέρος του προβλήματός μου..

Έχεις δίκιο.. Πρέπει να το έχω αναφέρει κιόλας αυτό για την ελευθερία.. Το καταλαβαίνω και το νιώθω πως είμαι σαν δεμένη..

Ωραία, θα σου πω τώρα τι είναι ελευθερία για μένα..
Ελευθερία είναι:
Να μένω μόνη μου ή με κάποιον της επιλογής μου..
Να μη δίνω λογαριασμό σε κανέναν τι κάνω, πού είμαι, πώς είμαι κλπ..

Να μην έχω υποχρεώσεις..
(που δεν έχω τώρα, επίτηδες δεν τις έχω δημιουργήσει, αλλά ξέρω πως αυτή περίοδος χάριτος θα τελειώσει αν δεν κάνω κάτι για να βγω απ' το αδιέξοδο)..

Να μην έχω υλικές ανάγκες (το είπαμε αυτό).. Οι ανάγκες εξ ορισμού είναι κάτι που μας περιορίζει..
(ανάγκη για φαγητό, ανάγκη να μαγειρέψεις για να έχεις φαγητό, ανάγκη για χρήματα, ανάγκη να δουλέψεις για να έχεις χρήματα για να μπορείς να αγοράσεις τα υλικά για να μαγειρέψεις ή για να κάνεις ένα μπάνιο ή να πληρώσεις το ρεύμα, το νερό ή για να αγοράσεις ένα ρούχο ή για να κάνεις εξετάσεις στο γιατρό, ή για να αγοράσεις ένα φάρμακο κλπ, ανάγκη γενικά για χρήματα όπως είπα και όπου αυτά ξοδεύονται)..

Ελευθερία είναι να μην παίρνω φάρμακα, γιατί όσο τα παίρνω τόσο αισθάνομαι πως δεν μπορώ να κουμαντάρω μόνη μου τον εαυτό μου και έρχεται κάτι εξωτερικό να με κάνει συνεργάσιμη και φυσιολογική..

Ελευθερία είναι να μπορώ να εξερευνώ τον κόσμο χωρίς συνέπειες..
πχ να μπορώ να φύγω απ' το σπίτι, και περπατώντας ή με ένα ποδήλατο να ξεκινήσω ένα ταξίδι χωρίς να τρέμω μη μου συμβεί κάποιο κακό..
Αυτό το σκέφτομαι πολύ συχνά..
Πολλές φορές, σχεδόν κάθε μέρα, σκέφτομαι να φύγω απ' το σπίτι ανοργάνωτη τελείως, αλλά χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να με βρει κάποιος στο δρόμο και να μου κάνει κακό..
Ακριβώς επειδή υπάρχει αυτός ο κίνδυνος δεν το έχω κάνει..

Στο παρελθόν είχα προσπαθήσει να είμαι πιο ελεύθερη αλλά ήτανε μια ταλαιπωρία η ζωή μου, αν βάλουμε μέσα σε εκείνη τη φάση και το σύνδρομο της Μητέρας Τερέζας που με είχε πιάσει και που νόμιζα ότι μπορούσα να βοηθήσω όλον τον κόσμο..
Αα αυτό ξέχασα να το αναφέρω μέχρι τώρα..
Και έσπερνα χρήματα δεξιά αριστερά ή έκανα παρέα με τους πιο αποτυχημένους ανθρώπους προκειμένου να τους βοηθήσω..
Και πού κατέληξα?
Να είμαι κι εγώ αποτυχημένη..
Εγώ για αλλού ξεκίνησα και αλλού... τέλος πάντων..

Όπως καταλαβαίνεις kanagaro, η ελευθερία έτσι όπως την εννοώ εγώ είναι ο ουρανός με τ' άστρα..
Δεν γίνεται απλά..
Και αν πάρουμε και σαν δεδομένο τη λογική άσπρου-μαύρου που με διακατέχει, το ότι τη θέλω στην απόλυτη μορφή της, τότε θα καταλάβεις γιατί κάθομαι στ' αυγά μου..

Και λες επίσης ότι "μπορεί κάποιος να αναπτύξει την προσωπικότητά του εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων" και μετά λες για το δέντρο σαν παράδειγμα λες και το δέντρο μπορεί να θεωρηθεί "ο άλλος"!
Λες δηλ. ότι για παράδειγμα δεν μπορείς να κόψεις το δέντρο γιατί προσβάλλεις τα δικαιώματά του!
Αυτό πέραν του ότι δεν συμβαίνει στην πράξη και όλοι παραβιάζουν το δικαίωμα του δέντρου, εφόσον χρειαζόμαστε τα ξύλα και το χαρτί κλπ.. δεν στέκει και λογικά.
Γιατί αν έχει δικαίωμα το δέντρο για να ζήσει, γιατί δεν έχει και το στάρι ολικής και το ψαράκι που μου προτείνεις να φάω?

Αν θες απάντησέ μου για τις υλικές ανάγκες που με ενδιαφέρει..

αν έχεις την ευγενική καλοσύνη μην απαντήσεις τίποτα..
αν δεν θες να ασχοληθείς με αυτά που γράφω, απλά μην ασχολείσαι..

αν οι διαχειριστές κρίνουν πως απλά τρώω το χρόνο των μελών του esoterica, ας με διαγράψουν..

αν είσαι διαχειριστής και σου χαλάω το σπίτι, μπορείς να με διαγράψεις..

2ον. Δεν ασχολούμαι με το esoterica. Παλιότερα το έκανα, τώρα γράφω - όταν γράφω - γιατί έχω ας πούμε ένα απόγευμα τον χρόνο ή στα 2 χρόνια να το περάσω έτσι, στον βρόντο δηλ. και τούτο γιατί δεν πετάω στα σκουπίδια εντελώς την αξία της επικοινωνίας (έστω και μέσα από ένα πεθαμένο φόρουμ) και γιατί εδώ μέσα γράφουν φίλοι που έχουμε γνωριστεί και έχουμε πιει κι ένα κρασί σε μια θάλασσα.

3ον. Δεν είμαι διαχειριστής. Είχα βάλει μια φορά υποψηφιότητα αλλά με έφαγε η Αμαλιά για έναν ψήφο διαφορά. Αν ήμουν όμως, θα σε είχα διαγράψει. Εδώ δεν είναι το κρεβάτι του ψυχαναλυτή σου. Πάρε φάρμακα, πάρε ηρεμιστικά, πάνε στον ψυχολόγο σου ή στον ψυχαναλυτή σου αλλά εδώ δεν είναι για σένα. Και θα σου πω γιατί και πρόσεξέ το αυτό που θα σου πω. Εδώ μέσα υπάρχουν τρεις φορές περισσότερο ψυχολογικά ασταθή άτομα από σένα , υπάρχουν και γράφουν παιδιά, και μπορεί αυτά που λες να τους κάνουν κακό. Αυτό μέχρι στιγμής, δεν νομίζω πως το έχεις σκεφτεί, αλλά σκέψου το ... Κατ' αρχήν σκέψου σε τι φόρουμ βρίσκεσαι, δες π.χ την υπόλοιπη θεματολογία και μετά ρώτα τον εαυτό σου.

4ον. Φυσικά και δεν είμαι καλύτερος από σένα, γιατί πολύ απλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο από κανέναν. Για μένα δεν υπάρχουν ούτε καλύτεροι άνθρωποι, ούτε χειρότεροι άνθρωποι. Υπάρχουν απλά, άνθρωποι.

5ον. Δεν θα σου πω απολύτως τίποτε για τις υλικές ανάγκες, γιατί δεν είσαι σε θέση να ακούσεις. Το έχεις παραδεχθεί άλλωστε αλλά και φαίνεται αυτό από τον τρόπο που γράφεις.

6ον. Έχεις εσφαλμένη εντύπωση για την έννοια της ελευθερίας.

7ov. Φυσικά και σε θεωρώ κακομαθημένο, γιατί αντί να σκεφτείς πόση δυστυχία υπάρχει γύρω σου, πόση φτώχεια, πόσοι άνθρωποι ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών να βρουν κάτι να φάνε την ώρα που εσύ γράφεις εδώ μέσα τις απίστευτες παπαριές σου , ζητάς από ένα μάτσο αγνώστους να βρουν λύση στο πρόβλημά σου αντί να στρέψεις το βλέμμα σου σε όσους σε αγαπούν και βρίσκονται δίπλα σου. Και περιμένεις οι άγνωστοι να σου πουν ποιες είναι οι κατηγορίες των ανθρώπων και σου αρέσει κιόλας η κατηγοριοποίησή τους. Τόσο μεγάλη είναι η κακοήθειά σου.

quote:

---

ες δηλ. ότι για παράδειγμα δεν μπορείς να κόψεις το δέντρο γιατί προσβάλλεις τα δικαιώματά του!
Αυτό πέραν του ότι δεν συμβαίνει στην πράξη και όλοι παραβιάζουν το δικαίωμα του δέντρου, εφόσον χρειαζόμαστε τα ξύλα και το χαρτί κλπ.. δεν στέκει και λογικά.
Γιατί αν έχει δικαίωμα το δέντρο για να ζήσει, γιατί δεν έχει και το στάρι ολικής και το ψαράκι που μου προτείνεις να φάω?

---

Edited by - kangaro on 16/07/2018 19:37:15

Προφανώς το κρεβάτι του ψυχαναλυτή δεν ήταν τόσο καλό ούτε και το άλλου φόρουμ όπου έμπαινα, γι' αυτό είπα να τα πω κι εδώ..
Δεν καταλαβαίνω το ότι υπάρχουν 3 φορές πιο ασταθή άτομα από εμένα..
Με ξέρεις? με ήξερες?
Αυτά που γράφω την παρούσα στιγμή είναι ένα δείγμα..
Δεν ξέρεις σίγουρα από τι καταστάσεις έχω περάσει και τι έχω βιώσει..

Και αν αυτό δεν είναι φόρουμ ψυχολογίας, γιατί να το διαβάζουν και να γράφουν κι άλλα άτομα πιο ανισόρροπα ψυχολογικά?
Να προτείνεις στους διαχειριστές τότε να μπει ένα κριτήριο στο ποιος θα γίνεται μέλος και ποιος θα γράφει και να μας λέτε κιόλας τι να γράφουμε ακόμα καλύτερα ή να διαγράφετε ό, τι θεωρείτε εκτός θέματος ή να μπορέσετε να ελέγξετε και ποιος θα διαβάζει το φόρουμ προκειμένου να προστατευθεί και να μην θεωρηθώ εγώ ηθικός αυτουργός για έναν πχ αυτοτραυματισμό κάποιου..

Το θέμα είναι πως ηθικούς αυτουργούς μπορούμε να βρούμε παντού..
Είναι το πιο εύκολο.. Κι εγώ μπορώ να κατηγορήσω χίλιους δυο για την κατάστασή μου..
Και έτσι είναι η ζωή δηλ.. Κι όποιος αντέξει, τι να κάνουμε?
εγώ πώς αντέχω? ας αντέξουν κι οι άλλοι..
Εξάλλου επιβιώνει ο πιο δυνατός.. το έχουμε πει αυτό..
Είναι νόμος της φύσης αυτός..

Απ' τη στιγμή που μπορεί ο καθένας να γίνει μέλος σε ένα τέτοιο φόρουμ, δεν μπορεί να αποφευχθεί αυτό που έγινε με εμένα..
δηλ. να μπει ο άλλος και να πει τον πόνο του..
Που εξάλλου ο πόνος μου δεν είναι απλά ένα πρόβλημα ότι με παράτησε ο σύντροφός μου αλλά έχει και μεταφυσικές διαστάσεις, γι' αυτό τον έγραψα κι εδώ μπας και βγάλω καμιά άκρη..
Αλλά δεν βλέπω προθυμία..
Γιατί αν και γνωρίζεις πώς να απεξαρτηθώ απ' τις ανάγκες δεν θέλεις λέει να μου πεις γιατί.. δεν είμαι σε θέση να ακούσω!

Και την ελευθερία λες δεν την αντιλαμβάνομαι σωστά..
Ο καθένας έχει τη δική του αντίληψη για το καθετί..
Χρωματίζει με τη δική του παλέτα χρωμάτων την κάθε έννοια..
Πχ αν σε ρωτήσω εσύ τι γνώμη έχεις για τον έννοια της δικαιοσύνης ή της αγάπης θα μου πεις τη δική σου οπτική ανάλογα τις εμπειρίες σου απ' τη ζωή..
Αλλά κατά βάσιν οι έννοιες έχουν την ίδια σημασία για όλους..
Είναι το ίδιο σημαντικές ανεξάρτητα από το πώς τις εξασφαλίζει κανείς στη ζωή του..

quote:

---

Με ξέρεις? με ήξερες?
Αυτά που γράφω την παρούσα στιγμή είναι ένα δείγμα..
Δεν ξέρεις σίγουρα από τι καταστάσεις έχω περάσει και τι έχω βιώσει..

---

Δεν ζήτησα εγώ απ' τον Πυθαγόρα να μου αναλύσει τις κατηγορίες των ανθρώπων.. Από μόνος του μου τα ανέλυσε αυτά..

quote:

---

άσε μας ρε kangaro.. δηλ. αν σκεφτώ αντί να σκεφτώ όλα αυτά τα προβλήματα που σκέφτομαι, αν σκεφτώ τους ανθρώπους που τρώνε απ' τα σκουπίδια, θα τους βοηθήσω να βρουν φαγητό?
δηλ. αν επικεντρωθώ στους ανθρώπους που με αγαπάνε και γίνω χαρούμενη, για λυθούν τα προβλήματα του κόσμου?

---

Λοιπόν σου προτείνω να μείνεις σε αυτόν τον αριθμό μηνυμάτων (13) που σου ταιριάζει κιόλας.

Κι εγώ θα μείνω στο πρόβλημά μου και στα χρόνια που το κουβαλάω που μου ταιριάζουν επίσης.

Λύσε πρώτα τα δικά σου τα προβλήματα. Άσε των υπολοίπων για μετά ... πολύ μετά όμως.

quote:

---

Λοιπόν σου προτείνω να μείνεις σε αυτόν τον αριθμό μηνυμάτων (13) που σου ταιριάζει κιόλας.

---

αφού είμαι βιβλίο ανοιχτό εσύ θα έπρεπε να μου πεις, τι ξέρω εγώ για το 13 που ξέρεις εσύ..

και δεν ξέρω τίποτα για το 13!
νομίζω ότι ξέρω αλλά θα μου πεις εσύ που ξέρεις καλύτερα..

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr