....... Ο μελετητής των πολυτίμων και μεστών σοφίας σχολίων των Νεοπλατωνικών εις τους πλατωνικούς διαλόγους, συναντά αδιακόπως αναφορά αυτών προς επίρρωσιν των διδομένων ερμηνειών, εις εν είδος μυσταγωγικού έπους, το οποίον αποκαλούν γενικώς "Χαλδαϊκά Λόγια" ή "Χαλδαϊκούς Χρησμούς".

Η υπόληψις και ο σεβασμός των προς αυτά είναι απεριόριστος, δια δε τον Ιάμβλιχον, τον Πρόκλον, τον Συριανόν, τον Δαμάσκιον κ.α. αποτελεί το έργον θείαν αποκάλυψιν αυθεντικήν, τίθεται δε εις την ίδιαν μοίραν με τα έπη του Ομήρου και του Ορφέως.
Οι παράλληλοι χαρακτηρισμοί των εν λόγω συγγραφέων εν σχέσει προς τα κείμενα ταύατ, επιβεβαιώνουν την απόλυτον πίστιν των προς την θείαν προέλευσιν των και ομιλούν ως περί θείων χρησμών.

Η νεωτέρα κριτική έρευνα επεδόθη εις τον καθορισμό της χρονολογίας συντάξεως των Χαλδαϊκών Λογίων. Η επικρατεστέρα γνώμη ως προς την προέλευσιν και χρονολογίαν συντάξεως των Χαλδαϊκών Λογίων, φαίνεται να είναι η υπό το W. Kroll διατυπωθείσα: πρόκειται, δηλαδή, περί κειμένου εθνικής γνώσεως συνταχθέντος υπό σοφών θεουργών πιθανώς της Μικράς Ασίας, κατά την εποχήν του Μάρκου Αυρηλίου, ήτοι περί το 200 μ.Χ. Τούτο όμως δεν αποκλείει την πολύ προγενεστέραν ύπαρξιν των διάδοσιν των προφορικώς.

"Όπως οι ερμαϊκοί διάλογοι", γράφει ο A.D.Nock, "ούτω και τα Χαλδαϊκά Λόγια, μας αποκαλύπτουν τον τρόπον του σκέπτεσθαι ή μάλλον τον τρόπον χρήσεως της σκέψεως, ως είδους μαγικής μεθόδου, η οποία τότε είχε κατακτήσει μεγάλην μερίδα ανθρώπων. Ερμητισμός και Χαλδαϊκά Λόγια παρουσιάζουν καταπληκτικάς ομοιότητας με ωρισμένα κείμενα, του χριστιανικού γνωστικισμού".