Υπάρχει κάποιος που γνωρίζει τους στίχους της Μυθωδίας του Παπαθανασίου και αν υπάρχει κάποια σχετική βιβλιογραφία ή δικτυακός τόπος με σχετικές πληροφορίες?
Το θέμα πιστεύω ότι αξίζει προσοχής και υπάρχουν και κάποια αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την συγκεκριμένη συναυλία όπως:Ποιος την χρηματοδότησε και γιατί? Γιατί έλαβε χώρα στον συγκεκριμένο χώρο που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ και από κανέναν? Τελικά αυτό που ήθελαν έφτασε στον προορισμό του?

Ευχαριστώ

Στο κέντρο υπάρχει ένας ήλιος, μετά τριγύρω κάποιοι αριθμοί, ακολουθούν κάποιες λέξεις γραμμένες στο λατινικό αλφάβητο μετά πάλι αριθμοί κλπ.

Ο ίδιος δίσκος υπάρχει και στο κεντρικό μενού του DVD ο οποίος περιστρέφεται για αρκετά δευτερόλεπτα.

Στην εσωτερική πλευρά του δίσκου υπάρχουν οι ακόλουθοι αριθμοί
22, 40, 1, 33, 29, 33, 34, 32, 47, 30, 28, 27, 28, 29, 29, 33, 29, 30, 29, 28, 33, 31, 23, 29, 23, 40, 29, 28,

Μετά ακολουθούν κάποιες λέξεις. Με μια γρήγορη ματιά μόνο αυτές κατάφερα να διακρίνω
Eulo, Varo, Lethe, Arno, Lofco, Filaro, Unbro, Adda, Rodio, Ponto, Polito

Έχει κανείς ιδέα για το περί τίνος πρόκειται;

Αρκεί να μην ξεπερνούν τον περίβολο του ΚΘΨΠΑ.

Στο διαδίκτυο πληθαίνουν αναρτήσεις σε διάφορα μπλογκ και ιστοσελίδες για Ολύμπιους, έλευση Διός, για εξωγήινες γαλαξιακές δυνάμεις συνομοσπονδίας γαλαξιών και πλανητών υπό διοίκηση Διός η έλευσις των αναμένεται δια την διεξαγωγή μαχών με δρακονιανές και ερπετοειδείς δυνάμεις στους ουρανούς του διαστήματος πλησίον του πλανήτη Γη υπό τις εντολές του Διοικητού Διός. Είναι αληθή ή παραφιλολογία;

Κατά βάση συμφωνώ με τον καλλιτέχνη όταν λέει ότι "όταν σκέφτεσαι κάτι τότε αυτό δεν μπορεί να εκδηλωθεί διότι ανήκει ήδη στη σφαίρα του παρελθόντος". Σοφή κουβέντα. Κατά προέκταση λοιπόν μην έχεις ιδιαίτερες προσδοκίες και μην κάνεις συγκεκριμένα σχέδια, έσω ευέλικτος, ανοικτός και με έφεση στον αυτοσχεδιασμό. Η συνειδητότητα μπλοκάρει τη ροή κάποιων πραγμάτων, όταν σκέφτεσαι ή περιμένεις κάτι εμπλέκεσαι στην αυθόρμητη ανάδυσή του…όταν το παρα-σκέφτεσαι την μπλοκάρεις, το επιβεβαιώνει η καθημερινή εμπειρία...μη το μελετάς σού λέει ο σοφός λαός, μη το γκαντεμιάσεις και αλλάξει...αντίστοιχα ρητά θα είχαν σίγουρα και οι αρχαίοι ημών, 'σκάσε Βρασίδα και μην το πολυμελετάς και θυμώσει κανάς θεός εκεί ψηλά και στο τέλος πάρεις από τα τρία το μακρύτερο"...ή όπως αυτό που λέγανε οι Κινέζοι (;) πως όταν εμείς εδώ κάνουμε σχέδια και προσπαθούμε να σχηματοποιήσουμε ή σχεδιάσουμε το μέλλον οι από πάνω ξεκαρδίζονται στα γέλια...φύσις κρύπτεσθαι φιλεί, σού λέει ο Ηράκλειτος, με το που αποκωδικοποιείς ένα μοτίβο ή μία κανονικότητα αυτό επιτόπου αλλάζει συμπεριφορά...ή το τελικό συμπέρασμα του Ευρυπίδη στη 'Μήδεια': "πολλά περιμέναμε να γίνουν, αλλά τελικά οι θεοί έφεραν αυτό που δεν περιμέναμε"!

Και δηλαδή το ζητούμενο ποιό είναι? Να μην επιθυμούμε τίποτα, να μην σχεδιάζουμε και να μην ονειρευόμαστε τίποτα? Να γίνει η ιστορία, δε φοβάμαι, δεν ελπίζω;; εδώ σε θέλω κάβουρα...ο Jung είχε περιγράψει κάποιους τρόπους να ελκύεις πράγματα με το να απομακρύνεις τη σκέψη σου από αυτά. Και ξέρουμε πλήθος γνωστών παραδειγμάτων...να σπας το κεφάλι σου και άκρη να μην βρίσκεις...και μόλις απομακρύνεσαι από το πρόβλημα και απασχολείσαι με κάτι άλλο ή χαλαρώνεις, τσουπ η λύση αναδύεται από μόνη της...φοβερό πράγμα το παιχνίδι με το ασυνείδητο, το είχαν αναλύσει νομίζω οι Πουανκαράδες και διάφοροι θεωρητικοί του χάους...εδώ ο άλλος ο Μεντελέγιεφ ανακάλυψε τον πίνακα της οργανικής χημείας σε ένα όνειρο! Άκρη δεν έβρισκε στον ξύπνιο, μαρτύριο είχε καταντήσει και ένα βράδυ, σε ένα όνειρο είδε κυριολεκτικά όλους τους αριθμούς των στοιχείων!!!

Σχετικά με την θεία έμπνευση, είτε μουσική, είτε επιστημονική, είτε ενορατική είτε και γω δεν ξέρω τι...στα αρχαία μαντεία επέλεγαν απλούς ανθρώπους ή μικρά κορίτσια για ‘διάμεσους’ των θεών, αντί για παρα-γεμισμένους από σκέψη ενήλικες…αυτό λέει και ο Βούδδας, και η Καινή Διαθήκη, ‘η δεξιά να μην γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά’...η παγίδα εδώ βέβαια είναι ότι τα ιερατεία φιλτράρισαν την αρχαία γνώση για να λαϊκίσουν με τα γνωστά ‘πόσο ανόητοι είναι οι φιλόσοφοι΄ και ‘μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα’.

Παρουσιάζει επίσης ο Παπαθανασίου τον δημιουργό ως απλό εκτελεστικό όργανο της Μούσας και του Απόλλωνα…δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό, αλλά κατά βάση ισχύει…συλλαμβάνεις κάτι που προϋπήρχε σε κάποια άλλη διάσταση…ο Μότσαρτ συνέθετε από τεσσάρων ετών χωρίς να σκέφτεται…ο Ραφαέλο ζωγράφιζε ταχύτατα χωρίς να σκέφτεται….και ο Παπαθανασίου το ίδιο, από τεσσάρων ετών συνθέτης και ουδέποτε έμαθε να διαβάζει νότες…και παλεύεις εσύ χρόνια να κάνεις κάτι που ο άλλος το κάνει μέσα σε πέντε λεπτά...ο Vangelis ακολούθησε την Πυθαγόρεια οδό και στο Mars Odyssey: όσο λιγότερο επεξεργάζεσαι και φιλτράρεις την ιδέα που σού έρχεται τόσο πλησιέστερα βρίσκεσαι στο αρχέτυπο της ιδεατής μουσικής των σφαιρών…ενώ με την συνειδητή επεξεργασία παραμορφώνεις την αρχική ιδέα σε κακέκτυπο…όταν αρχίζεις να ‘σκέφτεσαι’ το όνειρο, εκείνο χάνεται…βλέπεις επιστήμονες και καλλιτέχνες που στα ακατέργαστα πρώτα χρόνια είχαν την έμπνευση στο τσεπάκι ενώ στην ώριμη, συνειδητή περίοδο δεν έκαναν τίποτα… ο Νίτσε έκανε ολόκληρο θέμα για να δείξει ότι η αρχαία Τραγωδία απογειώθηκε με τον ‘ασυνείδητο’ Αισχύλο για να καταντήσει άψυχη με τον ορθολογικό Ευρυπίδη που εξηγεί και ελέγχει το υλικό και τους ήρωές του…αυτό όμως δεν είναι τυχαίο, η αλληλουχία Αισχύλος-Σοφοκλής-Ευρυπίδης υποκρύβει ένα ενδιαφέρον μοτίβο έμπνευσης…

"Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά μέρος του Σύμπαντος. Αλλά και μέλος του Σύμπαντος....Ολο το Σύμπαν είναι ζωντανό σαν ένας οργανισμός... Κάθε ανθρώπινη και ζωική και φυτική ύπαρξη, ή και αυτή ακόμη η ανόργανη ύλη, εμπεριέχει τη σφραγίδα του κύκλου της Δημιουργίας».
....
- Δηλαδή, η δημιουργία έρχεται αυτόματα και αυτονόητα στο παρόν μέσα από το κενό; Μέσα από το τίποτα; Χωρίς σκέψη;
«Ναι. Και προσέξτε για να συλλάβετε το “γιατί”: Δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι χωρίς ήδη να υπάρχει κάπου αυτό το κάτι. Ο Πλάτωνας το διέκρινε αυτό με τη Θεωρία των Ιδεών. Επομένως, η σκέψη δεν δημιουργεί αυτό το “κάτι”. Για παράδειγμα, ένα μουσικό κομμάτι δεν χρειάζεται τη σκέψη του συνθέτη για να υπάρξει στον κόσμο των μορφών. Υπάρχει εκεί διαρκώς, ανεξαρτήτως χρόνου και ανεξαρτήτως συνθέτη. Κατ’ επέκταση, η εκδήλωση αυτής της σύνθεσης στη δική μας πραγματικότητα του χώρου και του χρόνου επίσης δεν απαιτεί σκέψη. Αν σκεφτείς μια σύνθεση ή κατ’ επέκταση οτιδήποτε άλλο, τότε η σκέψη αυτής της μορφής βρίσκεται ήδη στο παρελθόν. Δεν βρίσκεται στο παρόν και γι’ αυτό δεν μπορεί ή δυσκολεύεται πολύ να εκδηλωθεί στο παρόν. Για να εκδηλωθεί “κάτι” στο παρόν, δεν πρέπει να το σκεφτείς γιατί αν το σκεφτείς τότε μεταφέρεται αμέσως στο παρελθόν. Για να “φέρεις” κάτι στο παρόν, πρέπει να παραμένεις διαρκώς στο παρόν και να είσαι διαθέσιμος έτσι ώστε η δημιουργία να εκδηλωθεί μέσα από εσένα. Αν θέλεις κάτι στο παρόν, προτιμότερο είναι να μην επέμβεις και να το αφήσεις ελεύθερα να εκδηλωθεί».
- Ετσι εργάζεστε εσείς;
«Ναι. Αυτό είναι το σύστημα με το οποίο εκφράζομαι, με το οποίο δημιουργώ τη μουσική. Αν και ντρέπομαι να πω το ρήμα “δημιουργώ”, ακριβώς γιατί, όπως σας είπα, η μουσική είναι ήδη δημιουργημένη. Δεν σημαίνει ότι υποτιμώ τους μουσικούς και τους συνθέτες που δεν εργάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, που χρειάζεται να σκέφτονται, να σβήνουν και να γράφουν πάνω σε ένα χαρτί. Δεν σημαίνει ότι αυτό τους εμπόδισε να γράψουν αριστουργήματα. Απλώς εγώ δεν ήθελα και δεν θέλω να το κάνω αυτό».
-Γιατί δεν θέλετε;
«Γιατί επιδιώκω οτιδήποτε συμβεί να βγει και να εκφραστεί ατόφιο με τον λιγότερο χρόνο μεταξύ της ας πούμε “έμπνευσης” και της εκτέλεσής του χωρίς την προσωπική μου παρέμβαση. Η μουσική που δεν περνάει από τη συνειδητοποίηση και τη σκέψη είναι πιο ατόφια. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό επίτευγμα για εμένα. Γιατί έχουμε ένα αποτέλεσμα, χωρίς καμία παρέμβαση, χωρίς όσο το δυνατόν καμία παρέμβαση».
- Θα έλεγε κανείς ότι περιγράφετε ένα μυστικό δημιουργίας…
«Είναι. Γιατί αφαιρούμε τον άνθρωπο. Ακριβέστερα, αφαιρούμε τη σκέψη. Ο άνθρωπος επιστρατεύεται ως εκτελεστικό όργανο για κάτι που δεν υπήρχε πριν από πέντε λεπτά, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε από πάντα. Ολα κάπου υπάρχουν. Σκεφτείτε ότι υπάρχει ένας μεγάλος αποθηκευτικός χώρος στο Σύμπαν στον οποίο μπορείς να παίρνεις και διαρκώς να δοκιμάζεις. Υπάρχει για όλα τα όντα, όχι μόνο για εμένα. Εξαρτάται βεβαίως τι θα πάρεις από εκεί. Αυτό που κάνω είναι να μειώσω όσο γίνεται περισσότερο αυτή την πάρα πολύ επικίνδυνη στιγμή, την απόσταση ανάμεσα στη λεγόμενη “έμπνευση”, στο ερέθισμα, και τη στιγμή που αυτή θα αποτυπωθεί στον κόσμο. Και γιατί όλα αυτά; Για να επιτύχω και να προσεγγίσω την πιο αντικειμενική έκβαση της μουσικής (του κώδικα και της πληροφορίας). Να σας πω κι άλλο ένα παράδειγμα; Μεταξύ της πηγής του ρεύματος και μίας λάμπας μεσολαβεί το καλώδιο. Το καλώδιο δεν σκέπτεται. Απλώς μεταφέρει».

quote:

---

quote:

---

Αλλά, κύριε Παπαδόπουλε, το υποτιθέμενο μυστικό δεν βρισκόταν ποτέ εκεί. Είναι κάπου που ποτέ κανείς δεν ανέφερε έως σήμερα. Βρίσκεται στο μουσικό μέρος της "Μυθωδίας" και όχι στο λυρικό. Είναι το περισσότερο που μπορώ να πω. Αλλωστε, υπάρχουν και άλλα συμφωνικά έργα που έχω συνθέσει, χωρίς στίχους αυτά, βασισμένα στους κώδικες της Δημιουργίας

---

Μαντεύω ότι υπονοεί κάτι γύρω από τη Μουσική των Σφαιρών. Είχε αναφερθεί και παλαιότερα στον Πυθαγόρα και στο σύμπαν ως μουσική δημιουργία.

---