Τι συμβαίνει μετά το Θάνατο;
Διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών ενσαρκώσεων

Αυτό το θέμα σχετικά με το «τι συμβαίνει μετά το θάνατο», έχει απασχολήσει χιλιάδες στοχαστές στην μακρά ιστορία της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα για τον σκεπτόμενο σπουδαστή της εσωτερικής φιλοσοφίας, θάνατος δεν υπάρχει, αλλά απλά μία μετάβαση της συνείδησης – ψυχής, από μία κατάσταση αντίληψης σε μία άλλη.

Η προσωπικότητα σύμφωνα με την εσωτερική επιστήμη αποτελείται από ένα φυσικό – αιθερικό φορέα (σώμα), από ένα αστρικό φορέα (σώμα) και από ένα νοητικό (κοινός νους) φορέα (σώμα). Φυσικά κάθε άνθρωπος έχει Ψυχή και πνεύμα (Μονάδα).

Κάθε άνθρωπος έχει δύο ενεργειακά νήματα, αγκυροβολημένα στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής το ένα και το αιθερικό κέντρο της καρδιάς το άλλο, που είναι υπεύθυνα για την συνείδηση και την ζωή του. Το ένα, το νήμα της συνείδησης που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της κεφαλής και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του κωνοειδή αδένα, είναι σχετικό με την συνείδησή μας και την αντιληπτική ικανότητα. Το άλλο που είναι αγκυροβολημένο στο αιθερικό κέντρο της καρδιάς και πιο συγκεκριμένα στην αιθερική αντιστοιχία του θύμου αδένα, είναι υπεύθυνο για την ζωή μας στο φυσικό πεδίο σε όλη την διάρκεια την ενσάρκωσής μας. Είναι γνωστό, ότι οι γιατροί, για να διαπιστώσουν τον θάνατο κάποιου, εξετάζουν πρωταρχικά αν σταμάτησε η καρδιά του. Δεν ενδιαφέρονται τόσο για το αν κάποιος επικοινωνεί με το περιβάλλον του, για την συνείδησή του, όσο για το αν η ζωτική ενέργεια παρέχει «ρυθμική κίνηση», στο σώμα. (Ο ρυθμός συμβολικά αντιστοιχεί με την όψη Ζωή). Οι κλινικά νεκροί, στις εντατικές μονάδες νοσηλείας των νοσοκομείων, είναι άτομα που το νήμα της ζωής τους εξακολουθεί να είναι αγκυροβολημένο στην καρδιά, ενώ το νήμα της συνείδησης συνήθως βρίσκεται στο αστρικό πεδίο και παίρνει πληροφορίες του αστρικού κόσμου.

Κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής το νήμα της συνείδησης μπαινοβγαίνει στο αστρικό πεδίο κατά την διάρκεια του φυσικού μας ύπνου, κάθε μέρα. Το νήμα της ζωής παραμένει σταθερά αγκυροβολημένο στην καρδιά κατά την διάρκεια το ύπνου μας, ενώ το νήμα της συνείδησης αποσύρεται στο αστρικό πεδίο συλλαμβάνοντας εντυπώσεις του αστρικού κόσμου. Γι’ αυτό δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στο φυσικό περιβάλλον κατά την διάρκεια του φυσικού ύπνου, αφού το νήμα της συνείδησής μας φεύγει και πηγαίνει στον αστρικό κόσμο. Οι πέντε φυσικές μας αισθήσεις σταματούν να λειτουργούν, αφού η καταγραφή των εντυπώσεων δεν επεξεργάζονται από την συνείδηση, που βρίσκεται αλλού. Έχει σταματήσει να λειτουργεί η φυσικό - εγκεφαλική συνείδηση, την οποία ονομάζουμε έτσι από τη καταγραφή των εντυπώσεων του φυσικού κόσμου, μέσο των πέντε φυσικών αισθήσεων.

Θα καταλαβαίνει κάποιος τώρα αρκετά, εφόσον κατανοεί τα παραπάνω, την δυσκολία των αστρικών ταξιδιών, γιατί για να υφίσταται αστρικό ταξίδι (κατά κάποιο τρόπο), θα πρέπει να υπάρχει συνέχεια της συνείδησης, ώστε να θυμόμαστε πλήρως (ή έστω μερικά), αυτά που καταγράφουμε από το αστρικό πεδίο (τον αστρικό - συναισθηματικό κόσμο), κατά την διάρκεια του ύπνου μας.

Τι συμβαίνει τώρα μετά τον φυσικό Θάνατο;

Όπως είπαμε μέχρι τώρα, κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής, το νήμα της συνείδησής μας μπαινοβγαίνει στο αστρικό σώμα, ενώ το νήμα της ζωής παραμένει ανέπαφο. Κατά την διάρκεια του θανάτου αυτό το νήμα της ζωής θραύεται, ή αποκόπτεται.
Ο άνθρωπος τώρα παραμένει με το αιθερικό του σώμα και φυσικά με τα υπόλοιπα σώματά του.
Στο Αιθερικό πεδίο ο άνθρωπος, μετά τον φυσικό θάνατο, με το αιθερικό του σώμα παραμένει για λίγες ώρες, μέρες, ή εβδομάδες ανάλογα με την κατάσταση εξέλιξης της συνείδησής του και τις κλήσεις που έχει αυτή. Συνήθως παραμένει τρεις, έως τέσσερις μέρες, από ό,τι λέγεται. Το αιθερικό σώμα είναι το λεγόμενο φάντασμα που εμφανίζεται στα νεκροταφεία, άλλοτε με την μορφή σύννεφου και άλλοτε σαν φως χρώματος μοβ, ή λευκογάλανο. (Γι’ αυτό το θέμα υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία).
Το αιθερικό σώμα μετά από αυτές τις λίγες ώρες, ή μέρες διαλύεται και διασκορπίζεται στα επί μέρους στοιχεία του στην δεξαμενή ενέργειας του αιθερικού κόσμου, όπως το φυσικό σώμα θάβεται και επιστρέφει στην Γη, από την οποία προέρχεται.

Ο άνθρωπος τώρα βρίσκεται στον Αστρικό κόσμο, με το αστρικό του σώμα, εξακολουθώντας φυσικά να διαθέτει τους υπόλοιπους φορείς του (νοητικό και αιτιατό σώμα).
Ο αστρικός κόσμος είναι ο κόσμος των νεκρών, που πηγαίνουμε όλοι οι άνθρωποι όταν εγκαταλείπουμε τον φυσικό και αιθερικό μας φορέα. Τα κατώτερα υποπεδία αυτού του κόσμου, τα πιο πυκνά, είναι οι γνωστές κολάσεις, ενώ στα ανώτερα υποπεδία ζει πολύ καλύτερα. Στον αστρικό κόσμο ζουν δισεκατομμύρια άλλες οντότητες. Δεν θα επεκταθούμε πάνω σ’ αυτό το θέμα, αφού ο πνευματικός αναζητητής μπορεί να βρει εύκολα εκατοντάδες πληροφορίες σε βιβλία σχετικές με τους κατοίκους του αστρικού κόσμου και το τι κάνει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια που παραμένει στο αστρικό πεδίο. Εξαρτάται από τον τύπο της συνείδησης του καθενός, πόσο χρονικό διάστημα θα παραμείνει στον αστρικό κόσμο και από ό,τι λέγεται μπορεί να είναι μερικές δεκαετίες έως εκατοντάδες χρόνια.
Ό,τι συνέβη με το φυσικό και αιθερικό σώμα συμβαίνει και με το αστρικό σώμα κάποια στιγμή. Το αστρικό σώμα εγκαταλείπεται και ο άνθρωπος παραμένει με τον κοινό κατώτερο (συμπερασματικό) νου του και το αθάνατο Εγώ του, την Ψυχή του.

Ο άνθρωπος που έχει την τύχη, λόγω πνευματικής προόδου, να παραμείνει για αρκετό καιρό στον νοητικό κόσμο (γιατί οι περισσότεροι παραμένουν ελάχιστα), λέγεται ότι κυριολεκτικά βρίσκεται στον παράδεισο, σχετικά με την κατάσταση συνθηκών ζωής στον φυσικό μας κόσμο.

Κάποτε όμως και αυτού του ανθρώπου έρχεται η στιγμή που η ψυχή του εγκαταλείπει το νοητικό σώμα στα κατώτερα επίπεδα του νοητικού κόσμου και η ψυχή παραμένει ελεύθερη από τους τρεις φορείς της προσωπικότητας.
Το φυσικό – αιθερικό σώμα έχει εγκαταλειφθεί.
Το αστρικό σώμα εγκαταλείφθηκε στον αστρικό κόσμο και παραμένει για αρκετό χρονικό διάστημα ως άδειο κέλυφος, έως ότου διαλυθεί στα επί μέρους στοιχεία του αστρικού κόσμου και αυτό.
Το νοητικό (κατώτερο) σώμα με την σειρά του αφού έχει εγκαταλειφθεί και αυτό διαλύεται στα επί μέρους στοιχεία του νοητικού κόσμου.

Η ψυχή του ανθρώπου ετοιμάζεται στην συνέχεια για μία νέα ενσάρκωση.

Έχοντας υπόψη της τις υποχρεώσεις της στην Γη, σύμφωνα με τον νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος (νόμος του κάρμα), αποφασίζει (εξαναγκάζεται;), να επανενσαρκωθεί.

Σ’ αυτή την εισήγηση χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν απλές φράσεις, για να γίνει κατανοητό το θέμα σε γενικές γραμμές, όσο το δυνατόν από περισσότερους.

Ένα τμήμα της Ψυχής προβάλλεται στα κατώτερα υποπεδία του νοητικού κόσμου και ντύνεται εκεί με νοητική ύλη αυτού του κόσμου. Η νοητική ύλη σχηματίζει ένα άμορφο σύννεφο γύρω από την νοητική μονάδα. Δεν είναι ακόμη ένα νοητικό σώμα, αλλά απλώς το υλικό από το οποίο θα σχηματισθεί το νέο σώμα. Ο ύτε οι ιδιότητες είναι ενεργείς είναι απλώς οι σπόροι των ιδιοτήτων που θα αναπτυχθούν στη νέα ενσάρκωση.
Συνεχίζεται αυτή η προβολή μέσα στο αστρικό πεδίο και το ντύσιμο με συναισθηματική ύλη από τον αστρικό κόσμο.
Αυτή η ποιοτική συγκέντρωση της νοητικής και αστρικής ύλης εξαρτάται από το εξελικτικό σημείο της Ψυχής που κέρδισε δικαιωματικά μέσω του συνόλου των προηγουμένων ενσαρκώσεών της. Ακόμη το νοητικό και αστρικό υλικό είναι ικανά να παράγουν ένα αστρικό και νοητικό σώμα του ιδίου τύπου που ο άνθρωπος είχε στο τέλος της τελευταίας του αστρικής και νοητικής ζωής.
Ακολουθεί η οργάνωση των επτά κέντρων στον αιθερικό κόσμο …
Στην συνέχεια ψάχνει να ανακαλύψει το έμβρυο με το οποίο θα συνδεθεί. Μέσα στο οποίο θα κατοικήσει. Λέγεται ότι αυτή η σύνδεση γίνεται στο χρονικό διάστημα μεταξύ του τρίτου και τέταρτου μήνα της κυοφορίας της μητέρας.

Συμπέρασμα:
Όταν γεννιέται ένα νέο παιδί διαθέτει επομένως ένα καινούργιο αιθερικό, αστρικό και κατώτερο νοητικό σώμα, που αυτά αναπτύσσονται ανά επτά έτη έως την ηλικία των 21 ετών. Αυτά αποτελούν την σύσταση της προσωπικότητας που είχε εξελικτικά στην προηγούμενη ενσάρκωση. Επομένως από αυτή την ηλικία και μετά θα προσθέσει πληροφορίες χρήσιμες για το Εγώ (Ψυχή), έως το πέρας της ενσάρκωσης … Η ποιότητα της τωρινής μας ενσάρκωσης εξαρτάται από το τι κάναμε στο μακρύ παρελθόν μας (τις διάφορες ενσαρκώσεις μας), γι’ αυτό κληρονομούνται οι διάφορες κλήσεις και τάσεις μας, από τις προηγούμενες ζωές μας.
Λέγεται ότι οι σημερινοί πολιτικοί είχαν ασχοληθεί με την πολιτική για πολλές ενσαρκώσεις στο μακρύ παρελθόν. Τα παιδιά θαύματα φέρνουν τις αναπτυγμένες και αξιοθαύμαστες ιδιότητές τους επειδή είχαν εργαστεί στους αντίστοιχους τομείς, σε προηγούμενες ενσαρκώσεις.
Η ψυχή δομεί την προσωπικότητά μας με (τεχνικές) προδιαγραφές που εξαρτώνται από τις πληροφορίες που έχει από όλες τις προηγούμενες ενσαρκώσεις. Τίποτε δεν χαρίζεται και όλα εξαρτώνται από όσο έχουμε εργαστεί και από ό,τι μας ανήκει δικαιωματικά.
Γι’ αυτό γίνεται λόγος για παλιές και νέες ψυχές, γιατί οι παλαιότερες έχοντας περισσότερες εμπειρίες εμφανίζονται στις διάφορες ενσαρκώσεις περισσότερο ολοκληρωμένες προσωπικά, περισσότερο αναπτυγμένες και ορισμένες φορές περισσότερο Φωτισμένες. …

Ακολουθούν τρία διαγράμματα για να διευκολύνουν και οπτικά, αυτό το πέρασμα – διάστημα από τον φυσικό θάνατο έως μία καινούργια φυσική ενσάρκωση. Τα διαγράμματα αυτά επιδιώκουν να μεταφέρουν την γενική ιδέα μόνο και τίποτε περισσότερο. Δεν θα πρέπει να κολλήσουμε σ’ αυτά.
Αυτός είναι ο κύκλος ζωής των προσωπικοτήτων μας περιεκτικά, σε γενικές γραμμές, έως ότου στην τρίτη μύηση ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τον ζυγό των ενσαρκώσεων …
Στο βιβλίο «Θάνατος η Μεγάλη περιπέτεια» (με παραπομπές από όλα τα βιβλία της Alice A. Bailey), δίδονται πάρα πολλά στοιχεία για το σπουδαίο αυτό θέμα, καθώς επίσης στα βιβλία του Αρθουρ Πάουελ (Το Αιθερικό Σώμα, Το Αστρικό Σώμα, Το Νοητικό Σώμα και Το Αιτιατό Σώμα).

Επαναλαμβάνουμε ότι τα σχήματα μεταφέρουν την γενική ιδέα σχετικά με το τι συμβαίνει μετά τον θάνατο, έως μία καινούργια ενσάρκωση. Διάφορες διευκρινήσεις θα ανακαλύψει κάποιος στα βιβλία που έχουν αναφερθεί.

Θα επιθυμούσα να ακούσω τις απόψεις και τυχόν απορίες σας, σχετικά με το θέμα.

Ευχαριστώ

Συμφωνώ πλήρως μ’ αυτά που έγραψες στην αγαπητή malori. Σ’ ευχαριστώ.

Προτού συνεχίσω την παράθεση κειμένων θα ήθελα για λίγο να αναφερθώ σε όσα γράφτηκαν σχετικά με τις εξόδους της ψυχής κατά τον θάνατο.

Αυτά που αναφέρονται από τον Θιβετανό σχετικά με τον θάνατο πιθανότατα δεν γίνονται κατανοητά άμεσα, γιατί για να τα κατανοήσει κανείς και να τα αφομοιώσει με κάποια ευκολία θα πρέπει να έχει ασχοληθεί για αρκετά χρόνια με τη εσωτερική φιλοσοφία. Φαίνονται πολλές φορές ακατανόητα γιατί ο τρόπος της προσέγγισης είναι αποκρυφιστικός δηλαδή μπορεί να τα κατανοήσει κάποιος που σκέφτεται αφηρημένα (και εκτός από την σκοπιά των ιδιοτήτων) και από την σκοπιά των ενεργειών και των δυνάμεων.
Το να προσεγγίζει κάποιος την προσωπικότητα και προπαντός το φυσικό σώμα σαν το καλούπι του αιθερικού σώματος, ίσως δεν είναι τόσο εύκολο. Αν βλέπουμε αιθερικά (πράγμα που θα συμβεί πιθανότατα στην επόμενη ή τις μεθεπόμενες δύο γενιές) τότε θα παρατηρούμε με τον αιθερικό οφθαλμό την στιγμή της αποχώρησης της ψυχής από το φυσικό σώμα. Θα διαπιστώνουμε δηλαδή τον τρόπο εξόδου και θα βλέπουμε αν η ψυχή βγαίνει από το ηλιακό πλέγμα, από την περιοχή της καρδιάς ή από το κέντρο της κεφαλής. Αυτό όπως αναφέρεται έχει σχέση με το εξελικτικό σημείο του ανθρώπου.
Προς το παρόν αυτού του είδους οι πληροφορίες πιθανότατα προκαλούν έντονο σκεπτικισμό σε ορισμένους, αλλά θα πρέπει να είναι ίσως αρκετά χρήσιμες σε όσους ήδη έχουν αρχίσει να βλέπουν αιθερικά ώστε να κάνουν τις παρατηρήσεις τους κατά την στιγμή της αποχώρησης στην άλλη πλευρά των αγαπημένων τους προσώπων.

Φυσικά οι τρόποι που υποδεικνύονται στις προηγούμενες παραθέσεις για το τι θα πρέπει να υφίσταται στο δωμάτιο του ετοιμοθάνατου ώστε να διευκολυνθεί αυτός που αποχωρεί, μάλλον οι άνθρωποι στην Δύση δεν είναι ακόμη έτοιμοι να ακολουθήσουν αυτά που αναφέρονται γιατί ο τρόπος της σκέψης μας δεν είναι ακόμη … αποκρυφιστικός. Αναφέρθηκαν για να υποδείξουν τις τάσεις που θα υπάρξουν κάποια στιγμή στο μέλλον όταν θα αλλάξουν πολλά πράγματα στην μαζική συνείδηση από γεγονότα που θα συμβούν σχετικά με το θέμα της ψυχής. …

Συνεχίζω τις παραθέσεις σχετικά με το θέμα του θανάτου.
----------------------------------

Αν υπάρχει ένας παράγων που αναγνωρίζουν οι ζηλωτές, είναι η ανάγκη να ελευθερωθούν από τη Μεγάλη Πλάνη. Ο Αρτζούνα το ήξερε αυτό κι όμως υπέκυψε στην απελπισία. Όμως στην ώρα της ανάγκης του ο Κρίσνα δεν τον απογοήτευσε, αλλά όρισε στην Γκιτά τους απλούς κανόνες με τους οποίους μπορεί να υπερνικηθεί η κατάθλιψη και η αμφιβολία. Μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:

α. Γνώρισε τον εαυτό σου ότι είναι ο Αθάνατος.

β. Να ελέγχεις το νου σου, γιατί μέσω αυτού του νου μπορεί να γνωσθεί ο Αθάνατος.

γ. Μάθε ότι η μορφή δεν είναι παρά ο πέπλος που κρύβει το φέγγος της Θειότητας.

δ. Να αντιληφθείς ότι η Μία Ζωή διαπερνά όλες τις μορφές, οπότε δεν υπάρχει θάνατος, ούτε απόγνωση, ούτε χωρισμός.

ε. Αποσπάσου λοιπόν απ’ τη μορφική πλευρά κι έλα σε Μένα, κατοικώντας έτσι στον τόπο όπου βρίσκεται το Φως και η Ζωή. Έτσι τελειώνει η πλάνη.

(Από το βιβλίο «Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας»).
----------------------------------

2. Η ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ

Εξετάζοντας τη συνείδηση της αποχωρούσας ψυχής (σημειώστε αυτή τη φράση) καθώς αναλαμβάνει την πράξη της απόδοσης, θα ήθελα να τονίσω πάλι ότι ασχολούμαι με ένα θέμα για το οποίο δεν υπάρχει απτή φυσική απόδειξη. Περιστασιακά επανήλθαν σε ύπαρξη στο φυσικό πεδίο άνθρωποι που βρίσκονταν ακριβώς στο σημείο της πλήρους φυσικής απόδοσης. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν η συνειδητή οντότητα κατέχει ακόμη τον αιθερικό φορέα, έστω κι αν η απόρριψη του πυκνού φυσικού σώματος έχει συμπληρωθεί τελείως. Μολονότι το αιθερικό σώμα αλληλοδιαπερνά ολόκληρο το φυσικό σώμα, είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό το σώμα και το αστρικό σώμα και η νοητική φύση μπορούν ακόμη να παραμένουν αιθερικά πολωμένα ακόμη κι όταν ο θάνατος του φυσικού σώματος – η παύση κάθε καρδιακής δραστηριότητας και η συγκέντρωση της βασικής αιθερικής εστίας στην περιοχή της κεφαλής, ή της καρδιάς, ή του ηλιακού πλέγματος – έχει επέλθει και η απόσυρση ήδη πραγματοποιείται.
Οι αιθερικές δυνάμεις αποσύρονται πρώτα στην περιβάλλουσα έκταση του αιθερικού αξεπέραστου δακτυλίου, πριν απ’ την τελική διάλυση που αφήνει τον άνθρωπο να σταθεί ελεύθερος σαν ανθρώπινη ψυχή μέσα στον αξεπέραστο δακτύλιο του αστρικού του φορέα. Έχετε εδώ μια κάπως νέα όψη της διαδικασίας του θανάτου. Συχνά διατυπώθηκε και περιγράφηκε η απόσυρση του αιθερικού σώματος από την κατοχή του πυκνού φυσικού σώματος. Αλλά κι όταν ακόμη συντελεσθεί, ο θάνατος δεν είναι πλήρης· αναμένεται ακόμη μια δευτερεύουσα δραστηριότητα της θέλησης της ψυχής. Η δευτερεύουσα αυτή δραστηριότητα καταλήγει στη διάλυση όλων των αιθερικών δυνάμεων στην εκπορευτική πηγή η οποία είναι η γενική δεξαμενή των δυνάμεων. Μην ξεχνάτε ότι το αιθερικό σώμα δεν έχει δική του ξεχωριστή ζωή. Είναι μόνο ένα αμάλγαμα όλων των δυνάμεων και ενεργειών που εμψύχωναν το φυσικό σώμα και το γαλβάνιζαν σε δραστηριότητα στη διάρκεια του εξωτερικού βιόκυκλου. Να θυμάστε επίσης ότι τα πέντε κέντρα στη σπονδυλική στήλη δε βρίσκονται μέσα στο φυσικό σώμα, αλλά σε ορισμένα διακριτά σημεία στην παράλληλη αιθερική ουσία· βρίσκονται (ακόμη και στην περίπτωση του υπανάπτυκτου ανθρώπου κι ακόμη περισσότερο στην περίπτωση του συνήθους ανθρώπου) τουλάχιστον δύο ίντσες απ’ τη φυσική σπονδυλική στήλη. Τα τρία κεφαλικά κέντρα είναι επίσης έξω από το πυκνό φυσικό σώμα. Αυτή η υπόμνηση θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε τη δήλωση ότι το φυσικό σώμα εκκενούται καθαυτό όταν αποφασισθεί ο θάνατος από τις επαγρυπνούσες εξουσίες, αλλά ωστόσο ο άνθρωπος μπορεί να μη είναι αληθινά νεκρός. Θα ήθελα επίσης να σας υπενθυμίσω ότι αυτό ισχύει και για τα πολλά μικρά κέντρα όπως και για τα μεγάλα τα οποία μας είναι τόσο γνωστά.
Τα τελευταία απ’ τα μικρά κέντρα “που σβήνουν” για να διαλυθούν στο σύνολο της αιθερικής ουσίας, είναι δύο που συνδέονται στενά με την περιοχή των πνευμόνων. Στα δύο αυτά κέντρα λειτουργεί η ψυχή όταν για οποιοδήποτε λόγο ανακληθεί στο πυκνό φυσικό σώμα. Όταν αυτά δονούνται με μια επιστρέφουσα ή νέοεισερχόμενη δραστηριότητα, η πνοή της ζωής επιστρέφει στην εκκενωθείσα φυσική μορφή. Η ασυνείδητη αυτή αντίληψη συνιστά την παρακινούσα αιτία της διαδικασίας που εκτελείται κανονικά σ’ όλες τις περιπτώσεις πνιγμού ή ασφυξίας. Όταν ο άνθρωπος υποκύψει στην ασθένεια και το φυσικό σώμα έχει συνεπώς εξασθενίσει, τέτοιες ασκήσεις αποκατάστασης δεν είναι εφικτές και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Σε περιπτώσεις αιφνίδιου θανάτου λόγω δυστυχήματος, αυτοκτονίας, φόνου, απροσδόκητων καρδιακών κρίσεων ή πολεμικών γεγονότων, το σοκ είναι τέτοιο ώστε η κάπως αργή διαδικασία της ψυχικής απόσυρσης αντισταθμίζεται τελείως και η εκκένωση του φυσικού σώματος και η πλήρης διάλυση του αιθερικού σώματος είναι πρακτικά ταυτόχρονες. Σε ομαλές περιπτώσεις θανάτου από ασθένεια, η απόσυρση είναι αργή και (όταν η κακοήθεια της νόσου δεν προκάλεσε πολύ μεγάλη βλάβη του φυσικού οργανισμού) υπάρχει δυνατότητα επανόδου για μικρή ή μεγάλη περίοδο χρόνου. Αυτό συμβαίνει συχνά, ειδικά όταν η θέληση για ζωή είναι ισχυρή ή όταν το έργο της ζωής παραμένει ακόμη ανεκπλήρωτο και δεν περατώθηκε σωστά.
Υπάρχει ένα άλλο σημείο που επιθυμώ να θίξω και το οποίο σχετίζεται με την αέναο σύγκρουση που διεξάγεται μεταξύ των δυαδικοτήτων του πυκνού φυσικού σώματος και του αιθερικού φορέα. Το φυσικό στοιχειακό (που είναι το όνομα που δίνουμε στην ολοκληρωμένη ζωή του φυσικού σώματος) και η ψυχή καθώς επιζητεί να αποσύρει και να διαλύσει το σύνολο των συνδυασμένων ενεργειών του αιθερικού σώματος, βρίσκονται σε σφοδρή σύγκρουση και η διαδικασία είναι συχνά βίαιη και μακρά· η μάχη αυτή διεξάγεται στη διάρκεια της μεγάλης ή μικρής περιόδου του κώματος που χαρακτηρίζει τόσες πολλές νεκρικές κλίνες. Το κώμα, μιλώντας εσωτερικά, είναι δύο ειδών: υπάρχει το “κώμα της μάχης” που προηγείται του αληθινού θανάτου· υπάρχει επίσης το “κώμα της αποκατάστασης” που συμβαίνει όταν η ψυχή έχει αποσύρει το νήμα ή όψη της συνείδησης, αλλά όχι το νήμα της ζωής, σε μια προσπάθεια να δώσει στο φυσικό στοιχειακό το χρόνο να επανακτήσει την κατοχή του στον οργανισμό κι έτσι να αποκαταστήσει την υγεία. Προς το παρόν η σύγχρονη επιστήμη δεν αναγνωρίζει τη διάκριση μεταξύ των δύο αυτών όψεων του κώματος. Αργότερα, όταν γίνει συνηθέστερη η αιθερική ή ψυχορατική όραση, η ποιότητα του επικρατούντος κώματος θα είναι γνωστή και τα στοιχεία της ελπίδας ή της απελπισίας δε θα ελέγχουν πλέον. Οι φίλοι και οι συγγενείς του αναίσθητου προσώπου θα γνωρίζουν ακριβώς αν παρακολουθούν μια μεγάλη και τελική απόσυρση από την παρούσα ενσάρκωση ή απλά μια διαδικασία αποκατάστασης. Στην τελευταία περίπτωση η ψυχή διατηρεί ακόμη το άδραγμά της στο φυσικό σώμα μέσω των κέντρων, αλλά αναστέλλει πρόσκαιρα όλες τις ενεργοποιούς διαδικασίες. Εξαιρούνται αυτής της αναστολής το κέντρο της καρδιάς, η σπλήνα και τα δύο μικρότερα κέντρα που συνδέονται με τον αναπνευστικό μηχανισμό. Παραμένουν κανονικώς ενεργά, αν και κάπως εξασθενημένα στη δραστηριότητά τους· και δι’ αυτών διατηρείται ο έλεγχος. Όταν ο αληθινός θάνατος είναι η πρόθεση της ψυχής, τότε πρώτα απ’ όλα επιτελείται ο έλεγχος της σπλήνας· ακολουθεί έπειτα ο έλεγχος των δύο μικρότερων κέντρων και τελικά ο έλεγχος του καρδιακού κέντρου κι ο άνθρωπος πεθαίνει.
Τα παραπάνω θα σας δώσουν κάποια ιδέα των πολλών σημείων που συνδέονται με το θάνατο και αναμένουν την ανακάλυψή τους απ’ την ορθόδοξη ιατρική και τα οποία θ’ αποκαλυφθούν καθώς η φυλή των ανθρώπων φτάνει σε αυξανόμενη ευαισθησία.
Θα ήθελα να σας ζητήσω να θυμάστε ότι σ’ όλες τις τωρινές μας μελέτες ασχολούμαστε με τις αντιδράσεις και δραστηριότητες της ψυχής που ανακαλεί σκόπιμα την ενσαρκωμένη όψη της, επειδή τερματίσθηκε ένας βιόκυκλος. Το όριο αυτού του βιόκυκλου μπορεί να είναι μακρό ή σύντομο, ανάλογα με τους επιδιωκόμενους σκοπούς· μπορεί να καλύψει μόνο λίγα χρόνια ή έναν αιώνα. Πριν το έβδομο έτος η ζωτικότητα του φυσικού στοιχειακού είναι ο κύριος αποφασιστικός παράγοντας. Η ψυχή εστιάζεται τότε στο αιθερικό σώμα αλλά δε χρησιμοποιεί πλήρως όλα τα κέντρα· έχει απλά έναν ήρεμο παλμικό έλεγχο και μια ήπια παρωθητική δραστηριότητα – επαρκή για να διατηρήσει τη συνείδηση, να ζωογονήσει τις διάφορες φυσικές διαδικασίες και να εγκαινιάσει την εκδήλωση του χαρακτήρα και της προδιάθεσης. Αυτά γίνονται αυξανόμενα φανερά μέχρι το εικοστό πρώτο έτος, οπότε σταθεροποιούνται σε ό,τι ονομάζουμε προσωπικότητα. Στην περίπτωση των μαθητών το άδραγμα της ψυχής στα αιθερικά κέντρα είναι ισχυρότερο από την αρχή της φυσικής ύπαρξης. Όταν φτάνει το δέκατο τέταρτο έτος, η ποιότητα και η φύση της ενσαρκωμένης ψυχής και η κατά προσέγγιση ηλικία ή εμπειρία της καθορίζονται, το φυσικό, αστρικό και νοητικό στοιχειακό βρίσκονται υπό έλεγχο και η ψυχή, ο ενοικών πνευματικός άνθρωπος, καθορίζει πλέον τις ζωικές ροπές κι επιλογές.
Στην περίπτωση του συνήθους ανθρώπου, όταν αποσκοπείται ο θάνατος, η μάχη μεταξύ του φυσικού στοιχειακού και της ψυχής είναι ο χαρακτηριστικός παράγοντας· ονομάζεται αποκρυφιστικά “Λεμούρεια αποχώρηση”· στην περίπτωση του μέσου πολίτη όπου η εστία της ζωής βρίσκεται στην επιθυμητική φύση, η σύγκρουση διεξάγεται μεταξύ του αστρικού στοιχειακού και της ψυχής κι αυτή αποκαλείται “ο θάνατος ενός Ατλάντειου”· όταν πρόκειται για μαθητές η σύγκρουση είναι καθαρά νοητική και συχνά εστιάζεται γύρω από τη θέληση-για-υπηρεσία και την απόφαση εκπλήρωσης μιας ιδιαίτερης όψης του Σχεδίου καθώς και τη θέληση-για-επιστροφή με πλήρη δύναμη στο ασραμικό κέντρο. Όσον αφορά τους μυημένους δεν υπάρχει σύγκρουση, αλλά απλά μια συνειδητή και εσκεμμένη απόσυρση. Αρκετά περίεργα αν φαίνεται ότι υπάρχει σύγκρουση, αυτή διεξάγεται μεταξύ των δύο στοιχειακών δυνάμεων που παραμένουν τότε στην προσωπικότητα: του φυσικού στοιχειακού και της νοητικής ζωής. Δεν υπάρχει αστρικό στοιχειακό στον εξοπλισμό ενός μυημένου υψηλής περιωπής. Η επιθυμία έχει ξεπεραστεί πλήρως όσον αφορά τη φύση του ατόμου.

Παράγοντες που Αντιμετωπίζει η Αποσυρόμενη Ψυχή.

Συνεπώς στο φυσικό θάνατο και στην πράξη της απόδοσης η αποχωρούσα ψυχή πρέπει ν’ ασχοληθεί με τους εξής παράγοντες:

1. Το φυσικό στοιχειακό, την ολοκληρωμένη και συντονισμένη ζωή του φυσικού σώματος, το οποίο επιζητεί πάντα να συγκρατεί με τις ελκτικές δυνάμεις όλα τα συστατικά του μέρη και την αμοιβαία τους αλληλενέργεια. Αυτή η δύναμη εργάζεται μέσω ενός αριθμού μικρών κέντρων.

2. Τον αιθερικό φορέα ο οποίος έχει μια ισχυρή συντονισμένη δική του ζωή που εκφράζεται μέσω των επτά μεγάλων κέντρων τα οποία αντιδρούν υπό την αστρική, νοητική και ψυχική παρωθητική ενέργεια. Εργάζεται επίσης μέσω ορισμένων μικρών κέντρων που δεν προορίζονται για ανταπόκριση σ’ εκείνη την όψη του εξοπλισμού του ανθρώπου για την οποία η Ε.Π.Μπ. δηλώνει ότι δεν είναι αρχή – τον πυκνό φυσικό μηχανισμό.

Τα μικρά κέντρα διαιρούνται συνεπώς σε δύο ομάδες: πρώτο, σ’ εκείνα που ανταποκρίνονται στη ζωή της πυκνής ύλης – στη μητρική όψη – και βρίσκονται σαφώς στο ενελικτικό τόξο· αποτελούν κληρονομιά απ’ το προηγούμενο ηλιακό σύστημα όπου ο όλος άνθρωπος ελεγχόταν μέσω των μικρών αυτών κέντρων, με λίγα μόνο κύρια κέντρα να εκδηλώνονταν αμυδρά στην περίπτωση των μυημένων και προχωρημένων μαθητών εκείνης της εποχής· δεύτερο, σ’ εκείνα τα κέντρα που ανταποκρίνονται στις ενέργειες που φθάνουν σ’ αυτά μέσω των κύριων κέντρων· αυτά περιέρχονται τότε υπό τον έλεγχο του αστρικού σώματος και του νοητικού μηχανισμού. Βλέπετε λοιπόν γιατί νωρίτερα σ’ αυτή την πραγματεία έκανα την ακόλουθη αναφορά στα μικρά κέντρα. Θα σας ενδιέφερε ωστόσο να σας πω πού βρίσκονται τα είκοσι ένα μικρά κέντρα. Είναι εντοπισμένα στα ακόλουθα σημεία:

1. Δύο βρίσκονται μπροστά στα αυτιά, κοντά στο σημείο σύνδεσης των οστών της γνάθου.

2. Δύο βρίσκονται πάνω ακριβώς από τους δύο μαστούς.

3. Ένα βρίσκεται στο σημείο που σμίγουν τα οστά του στήθους, κοντά στο θυρεοειδή αδένα. Αυτό μαζί με τα δύο κέντρα του στήθους σχηματίζει ένα τρίγωνο δύναμης.

4. Δύο βρίσκονται σε κάθε παλάμη των χεριών.

5. Δύο βρίσκονται στα πέλματα των ποδιών.

6. Δύο βρίσκονται πίσω ακριβώς από τα μάτια.

7. Δύο συνδέονται επίσης με τις γονάδες.

8. Υπάρχει ένα κοντά στο ήπαρ.

9. Ένα άλλο συνδέεται με το στομάχι· σχετίζεται συνεπώς με το ηλιακό πλέγμα, αλλά δεν ταυτίζεται μαζί του.

10. Δύο συνδέονται με τη σπλήνα. Σχηματίζουν στην πραγματικότητα ένα κέντρο, αλλά το κέντρο αυτό σχηματίζεται απ’ τα δύο που το ένα βρίσκεται πάνω στο άλλο.

11. Υπάρχουν δύο – ένα στο πίσω μέρος του κάθε γόνατος.

12. Υπάρχει ένα ισχυρό κέντρο που συνδέεται στενά με το πνευμονογαστρικό νεύρο. Είναι πολύ ισχυρό και θεωρείται από μερικές αποκρυφιστικές σχολές σαν κύριο κέντρο· δεν είναι στη σπονδυλική στήλη, αλλά βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το θύμο αδένα.

13. Ένα άλλο είναι κοντά στό ηλιακό πλέγμα και το συνδέει με το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, σχηματίζοντας έτσι ένα τρίγωνο με το ιερό κέντρο, το ηλιακό πλέγμα και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης.

(Από το βιβλίο της «Εσωτερικής Θεραπευτικής»).
----------------------------------

Παρατηρούμε συνεπώς από τα παραπάνω ότι το θέμα του θανάτου στην επιστήμη του εσωτερισμού συνδέεται με πάρα πολλά πράγματα που είναι γνωστά σε πολύ λίγα μέλη της ανθρωπότητας.
Οι πληροφορίες αυτές που μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα ήταν παντελώς άγνωστες, άρχισαν σήμερα δειλά να κυκλοφορούν ακόμη και μέσα στο διαδίκτυο με την ελπίδα να τις ανακαλύψουν εκείνα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας που λόγω κάρμα και εξελικτικού συνειδησιακού σημείου τους αφορούν.

Καλό πρωινό

Σύμφωνα με την Χριστιανική θεώρηση η ψυχή μετά τον θάνατο του σώματος μας θα μπει στον Παράδεισο ή στην Κόλαση ανάλογα με τις πράξεις του ανθρώπου εν ζωή.
Σύμφωνα με τον Ισλαμισμό η ψυχή ενός "καλού" ανθρώπου θα βρεθεί κοντά στα ουρί του Παραδείσου κι η ψυχή ενός "κακού" ανθρώπου θα συντροφεύει τον Σατάν.

Σύμφωνα με κάποιες εσωτερικές διδασκαλίες (Μπλαβάτσκυ, Μπέϊλη, Μπεζάντ κτλ)το Ηλιακό μας Σύστημα αποτελείται από 7 πεδία όπου το καθένα απ' αυτά αποτελείται από 7 υποπεδία.
Το λεγόμενο φυσικοαιθερικό αποτελεί το κατώτερο κι είναι αυτό το οποίο γνωρίζουμε.
Μετά τον φυσικό μας θάνατο η Ψυχή διαγράφει την δική της ανοδική πορεία, περνώντας στο αστρικό πεδίο (πεδίο των συναισθημάτων κι επιθυμιών) κι όταν απελευθερωθεί από αυτό, ανέρχεται στο νοητικό κτλ.
Στο βιβλίο πχ της Μπεζάντ "Αστρικός Κόσμος" αναφέρεται πως η ψυχή ενός "ζωώδους" ανθρώπου σπαταλά πολύ χρόνο στο κατώτερο υποπεδίο το οποίο παρομοιάζεται με τη λεγόμενη Κόλαση.

Στο συγκεκριμένο θέμα έχουν παρουσιαστεί αρκετά στοιχεία από τα βιβλία της Alice Bailey σχετικά με το τι συμβαίνει μετά τον φυσικό μας θάνατο.
Αν το διαβάσεις από την αρχή πιστεύω πως θα καταλάβεις αρκετά πράγματα σχετικά μ' αυτό το - ομολογουμένως δύσκολο - θέμα.

Εφόσον ρωτάς την προσωπική άποψη μας, η δική μου έχει να κάνει με την συνέχιση της ύπαρξης μας και μετά τον φυσικό θάνατο μας.
Η ύπαρξη μας συνεχίζει να υφίσταται και να ανέρχεται, έως ότου φτάσει στο Όλον.
Επαναπροσδιορίζει τις εμπειρίες που αποκόμισε κατά την ενσάρκωση της, λαμβάνει τα διδάγματα της και κάποια στιγμή κατέρχεται ξανά έως ότου ενσαρκωθεί και πάλι.
Αυτό οδηγεί σε μια αλυσίδα ενσαρκώσεων έως ότου "σβήσει" το κάρμα της κι ελευθερωθεί.

Πιστεύω λοιπόν πως η Ψυχή είναι αιώνια κι άφθαρτη και φυσικά δεν σταματούν τα πάντα στο εδώ και τώρα.
Και σχετικά με την Κόλαση και τον Παράδεισο πιστεύω πως εντάσσονται στην καθημερινή μας ζωή με τις επιλογές και τις πράξεις μας.

In anticipation of my resurrection...

Συνεχίζεται η παράθεση αποσπασμάτων σχετικών με τον θάνατο.
-----------------------------------

Ορισμός του Θανάτου.

Ο ίδιος ο θάνατος είναι μέρος της Μεγάλης Πλάνης και υπάρχει μόνο λόγω των πέπλων που συγκεντρώσαμε γύρω μας.

(Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V)
-----------------------------------

Αλλά ο κόσμος τείνει να λησμονεί ότι κάθε νύχτα, τις ώρες του ύπνου, πεθαίνουμε στο φυσικό πεδίο και είμαστε ζωντανοί και λειτουργικοί αλλού. Λησμονούν ότι έχουν ήδη αποκτήσει ευχέρεια στην εγκατάλειψη του φυσικού σώματος· επειδή δεν μπορούν προς το παρόν να φέρουν πίσω στη φυσική εγκεφαλική συνείδηση την ανάμνηση αυτής της εξόδου και του επακόλουθου διαλείμματος στην ενεργό ζωή, αποτυγχάνουν να συσχετίσουν το θάνατο με τον ύπνο. Ο θάνατος στο κάτω-κάτω είναι μόνο ένα μεγαλύτερο διάλειμμα στη ζωή της λειτουργίας στο φυσικό πεδίο· απλώς “φεύγει μακριά” κανείς για μεγαλύτερη περίοδο. Αλλά η διαδικασία του καθημερινού ύπνου και η διαδικασία του περιστασιακού θανάτου είναι ταυτόσημες, με τη μόνη διαφορά πως στον ύπνο το μαγνητικό νήμα ή ρεύμα ενέργειας στο οποίο ρέει η ζωική δύναμη διατηρείται ανέπαφο και συνιστά το δρόμο επιστροφής στο σώμα. Κατά το θάνατο αυτό το ζωικό νήμα σπάζει ή κόβεται. Όταν συμβεί αυτό, η συνειδητή οντότητα δεν μπορεί να επιστρέψει στο πυκνό φυσικό σώμα και τότε το σώμα αυτό, επειδή στερείται της αρχής της συνοχής, διασπάται.

(Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας)
-----------------------------------

Μια μεγάλη αναστάτωση σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης χαρακτηρίζει αυτή την εποχή και γενιά· μια τρομακτική καταστροφή όλων των μορφών της θείας ζωής και σε κάθε βασίλειο υπήρξε ο χαρακτηριστικός φθόγγος αυτής της αναστάτωσης. Ο σύγχρονος πολιτισμός μας δέχθηκε ένα θανάσιμο πλήγμα απ’ το οποίο δε θα αναλάβει ποτέ, αλλά το οποίο θ’ αναγνωρισθεί κάποτε σαν “πλήγμα απελευθέρωσης” και σαν σύνθημα για ό,τι είναι καλύτερο, νέο και πιο κατάλληλο για το ανελισσόμενο πνεύμα να κάνει την εμφάνισή του. Μεγάλες και διεισδυτικές ενέργειες και οι εφελκυσθείσες δυνάμεις τους ήλθαν σε σύγκρουση η οποία, μιλώντας σχηματικά, ανύψωσε το ορυκτό βασίλειο στους ουρανούς και κατέβασε πυρ απ’ τον ουρανό. Σας μιλώ πραγματικά κι όχι απλώς συμβολικά. Τα σώματα των ανδρών, γυναικών και παιδιών, καθώς και των ζώων καταστράφηκαν· (όλα όσα αναφέρονται εδώ γράφτηκαν μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) οι μορφές του φυτικού βασιλείου και οι δυναμικότητες του ορυκτού βασιλείου διασπάσθηκαν, διασκορπίσθηκαν κι εξολοθρεύθηκαν. Η συνεκτική ζωή όλων των πλανητικών μορφών έχασε πρόσκαιρα τη συνοχή της. Όπως αναφέρει μια αρχαία προφητεία: “Κανείς αληθινά ενωμένος Ήχος δε μεταδίδεται από μορφή σε μορφή, από ζωή σε ζωή. Μόνο μια κραυγή πόνου, ένα αίτημα για αποκατάσταση και μια επίκληση για ανακούφιση από την αγωνία, την απόγνωση και την άκαρπη προσπάθεια μεταδίδεται από εδώ προς τα Εκεί”.
Όλη αυτή η αναστάτωση του “εδάφους” του κόσμου – πνευματικού, ψυχολογικού και φυσικού – όλη αυτή η ρήξη των μορφών και των οικείων πλαισίων της πλανητικής μας ζωής έπρεπε να λάβει χώρα πριν μπορέσει ν’ αναδυθεί η Ιεραρχία στη δημόσια συνείδηση· όλα αυτά έπρεπε να κάνουν το έργο τους στις ψυχές των ανθρώπων πριν την είσοδο της Νέας Εποχής η οποία θα φέρει μαζί της την Αποκατάσταση των Μυστηρίων και την αποκατάσταση των λαών της γης. Τα δύο πηγαίνουν μαζί. Είναι ένα από τα κύρια σημεία που επιζητώ να τονίσω. Η ρήξη, η διάσπαση και οι τελείως χαώδεις συνθήκες που υπήρχαν τα τελευταία πεντακόσια χρόνια σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης διάνοιξαν επιτέλους το δρόμο τους σε παράλληλες φυσικές συνθήκες. Αυτό είναι καλό κι επιθυμητό· σημειώνει το προοίμιο μιας καλύτερης οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου, την κατασκευή επαρκέστερων μορφών ζωής και πιο ορθών ανθρώπινων στάσεων συν έναν υγιέστερο προσανατολισμό στην πραγματικότητα. Το καλύτερο μένει να γίνει.
Καθετί έρχεται γοργά στην επιφάνεια – το καλό και το κακό, το επιθυμητό και το ανεπιθύμητο, το παρελθόν και το μέλλον (γιατί τα δύο είναι ένα)· το άροτρο του Θεού απετέλεσε σχεδόν το έργο του· το ξίφος του πνεύματος απέκοψε το κακό παρελθόν από το ακτινοβόλο μέλλον κι αμφότερα φαίνονται να συμβάλλουν στον Οφθαλμό του Θεού· ο υλικός πολιτισμός μας θα φανεί να δίνει γοργά τη θέση του σε μια πιο πνευματική κουλτούρα· οι εκκλησιαστικές οργανώσεις μας με τις περιορισμένες και συγκεχυμένες θεολογίες τους θα παραχωρήσουν σύντομα τη θέση τους στην Ιεραρχία με την αναδυόμενη διδασκαλία της – διαυγή, πραγματική, ενορατική και μη-δογματική.

(Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων, Τόμ. V)
-----------------------------------

Υπάρχουν δύο κύριες γραμμές εξέλιξης, εκείνη που αφορά την ύλη και τη μορφή κι εκείνη που αφορά την ψυχή, την όψη συνείδηση, το στοχαστή σε εκδήλωση. Για καθεμιά απ’ αυτές η ατραπός της προόδου διαφέρει και καθεμιά ακολουθεί την πορεία της. Όπως σημειώθηκε, για μεγάλη χρονική περίοδο η ψυχή ταυτίζεται με τη μορφική όψη και προσπαθεί ν’ ακολουθήσει την “Ατραπό του Θανάτου”, γιατί τέτοια είναι πραγματικά η σκοτεινή ατραπός για το στοχαστή. Αργότερα με επίμονη προσπάθεια η ταύτιση αυτή παύει· η ψυχή αποκτά επίγνωση του εαυτού της και της ατραπού της ή ντάρμα και ακολουθεί τότε την οδό του φωτός και της ζωής. Όμως πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι για αμφότερες τις όψεις η δική τους ατραπός είναι η ορθή ατραπός κι ότι οι ωθήσεις που κρύβονται στο φυσικό φορέα ή στο αστρικό σώμα δεν είναι καθαυτές εσφαλμένες. Κατάντησαν εσφαλμένες από ορισμένες πλευρές, όταν στρεβλώθηκαν από την ορθή χρήση τους κι αυτή η αντίληψη οδήγησε το μαθητή στο Βιβλίο του Ιώβ να κραυγάσει και να πει “οία συνετέλουν και ουκ άξια ήτασέ με”. Οι δύο γραμμές ανάπτυξης είναι χωριστές και διακριτές κι αυτό πρέπει να το μάθει κάθε ζηλωτής.

(Το Φως της Ψυχής)
-----------------------------------

Η ψυχή, εδρεύοντας στην καρδιά, είναι η ζωική αρχή, η αρχή του αυτοκαθορισμού, ο κεντρικός πυρήνας της θετικής ενέργειας με το μέσον της οποίας όλα τα άτομα του σώματος διατηρούνται στην ορθή τους θέση και υποτάσσονται στη “θέληση-για-είναι” της ψυχής. Αυτή η αρχή της ζωής χρησιμοποιεί το ρεύμα του αίματος σαν τον τρόπο έκφρασής της και σαν τον ελέγχοντα πράκτορά της και δια της στενής σχέσης του ενδοκρινούς συστήματος με τη ροή του αίματος έχουμε τις δύο όψεις της ψυχικής δραστηριότητας να συνενώνονται προκειμένου να καταστήσουν τον άνθρωπο μια ζώσα, συνειδητή, λειτουργική οντότητα που διέπεται από την ψυχή και εκφράζει το σκοπό της ψυχής σ’ όλες τις δραστηριότητες του καθημερινού βίου.

Ο θάνατος συνεπώς είναι κυριολεκτικά η απόσυρση από την καρδιά και από το κεφάλι των δύο αυτών ρευμάτων ενέργειας, προκαλώντας κατά συνέπεια ολοκληρωτική απώλεια της συνείδησης και διάσπαση του σώματος. Ο θάνατος διαφέρει από τον ύπνο κατά το ότι αμφότερα τα ρεύματα ενέργειας αποσύρονται. Στον ύπνο αποσύρεται μόνο το νήμα ενέργειας που είναι αγκυροβολημένο στον εγκέφαλο κι όταν συμβαίνει αυτό ο άνθρωπος πέφτει σε ασυνειδησία. Μ’ αυτό εννοούμε ότι η συνείδησή του ή η αίσθηση επίγνωσης εστιάζεται αλλού. Η προσοχή του δεν κατευθύνεται πλέον στα απτά και φυσικά πράγματα, αλλά στρέφεται σ’ έναν άλλο κόσμο ύπαρξης κι επικεντρώνεται σ’ έναν άλλο εξοπλισμό ή μηχανισμό. Στο θάνατο αμφότερα τα νήματα αποσύρονται ή ενοποιούνται στο ζωικό νήμα. Η ζωτικότητα παύει να εισδύει μέσω της αιμάτινης ροής και η καρδιά αποτυγχάνει να λειτουργήσει, όπως ακριβώς κι ο εγκέφαλος αποτυγχάνει ν’ αποτυπώσει κι έτσι επέρχεται σιγή. Το σπίτι είναι άδειο.

Η δραστηριότητα παύει, εκτός απ’ την εκπληκτική και άμεση εκείνη δραστηριότητα που είναι προνόμιο της καθαυτής ύλης και η οποία εκφράζεται στη διαδικασία της αποσύνθεσης. Από ορισμένες συνεπώς όψεις η διαδικασία αυτή υποδεικνύει την ενότητα του ανθρώπου με καθετί που είναι υλικό· καταδεικνύει ότι είναι μέρος της καθαυτής φύσης και με τη φύση εννοούμε το σώμα της μιας ζωής στην οποία “ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”. Στις τρεις αυτές λέξεις – ζωή, κίνηση και ύπαρξη – έχουμε την όλη ιστορία. Η Ύπαρξη είναι επίγνωση, αυτοσυνείδηση και αυτοέκφραση και τα εξωτερικά της σύμβολα είναι η κεφαλή και ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Η Ζωή είναι ενέργεια, επιθυμία στη μορφή, συνοχή και προσκόλληση σε μια ιδέα και τα εξωτερικά της σύμβολα είναι η καρδιά και το αίμα. Η Κίνηση υποδεικνύει την ολοκλήρωση και την ανταπόκριση της υπάρχουσας, επιγιγνώσκουσας και ζώσας οντότητας στην παγκόσμια δραστηριότητα και τα σύμβολά της είναι το στομάχι, το πάγκρεας και το ήπαρ…

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο θάνατος αναλαμβάνεται συνεπώς με τη διεύθυνση του εγώ, αδιάφορο πόσο λίγη επίγνωση μπορεί να έχει το ανθρώπινο ον γι’ αυτή τη διεύθυνση. Η διαδικασία εκδηλώνεται αυτόματα στην πλειονότητα, γιατί όταν η ψυχή αποσύρει την προσοχή της, η αναπόφευκτη αντίδραση στο φυσικό πεδίο είναι ο θάνατος, είτε με την αφαίρεση των δύο νημάτων της ενέργειας της ζωής και της λογικής, είτε με την αφαίρεση του νήματος της ενέργειας που χαρακτηρίζεται από νοητικότητα, αφήνοντας το ζωικό ρεύμα να λειτουργεί ακόμη μέσω της καρδιάς αλλά χωρίς νοήμονα επίγνωση. Η ψυχή είναι απασχολημένη αλλού και απορροφημένη στο δικό της πεδίο με τις δικές της υποθέσεις.

(Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας)
-----------------------------------

Πριν ασχοληθώ με το θέμα λεπτομερέστερα, θα ήθελα ν’ αναφερθώ στον “ιστό στον εγκέφαλο”, ο οποίος είναι ανέπαφος για την πλειονότητα αλλά ανύπαρκτος για το φωτισμένο διορατικό.
Στο ανθρώπινο σώμα, όπως γνωρίζετε, έχουμε ένα υποκείμενο, αλληλοδιαπερώμενο ζωτικό σώμα το οποίο είναι αντίστοιχο του φυσικού, είναι μεγαλύτερο από το φυσικό και το ονομάζουμε αιθερικό σώμα ή αντίγραφο. Είναι ένα ενεργειακό σώμα κι απαρτίζεται από κέντρα δύναμης και νάντις ή νήματα δύναμης. Αυτά υπόκεινται ή είναι αντίστοιχα του νευρικού μηχανισμού – των νεύρων και των νευρικών γαγγλίων. Σε δύο θέσεις του ανθρώπινου ζωτικού σώματος υπάρχουν ανοίγματα εξόδου για τη ζωική δύναμη. Το ένα άνοιγμα βρίσκεται στο ηλιακό πλέγμα και το άλλο βρίσκεται στον εγκέφαλο στην κορυφή της κεφαλής. Για την προστασία και των δύο υπάρχει ένας πυκνά υφασμένος ιστός από αιθερική ύλη, που απαρτίζεται από αλληλοσυμπλεκόμενες ίνες ζωικής ενέργειας.
Κατά τη διαδικασία του θανάτου η πίεση της ζωικής ενέργειας που κρούει στον ιστό δημιουργεί τελικά ένα ρήγμα ή ένα άνοιγμα. Απ’ αυτό εκχύνεται η ζωική δύναμη καθώς αυξάνει η ισχύς της αφαιρετικής επίδρασης της ψυχής. Στην περίπτωση των ζώων, των νηπίων και των ανδρών και γυναικών που είναι τελείως πολωμένοι στο φυσικό και το αστρικό σώμα, η θύρα εξόδου είναι το ηλιακό πλέγμα κι αυτός είναι ο ιστός που διατρυπάται, επιτρέποντας έτσι την έξοδο. Στην περίπτωση των νοητικών τύπων, των πιο εξελιγμένων ανθρώπινων μονάδων εκείνο που διαρρηγνύεται είναι ο ιστός στην κορυφή της κεφαλής στην περιοχή της πηγής, επιτρέποντας έτσι πάλι την έξοδο του σκεπτόμενου έλλογου όντος…
Συνεπώς κατά τη διαδικασία του θανάτου οι δύο κύριες έξοδοι είναι: το ηλιακό πλέγμα για το αστρικά πολωμένο και με φυσική ροπή ανθρώπινο ον κι επομένως για τη συντριπτική πλειοψηφία και το κεφαλικό κέντρο για το νοητικά πολωμένο και πνευματικά προσανατολισμένο ανθρώπινο ον. Αυτό είναι το πρώτο και σπουδαιότερο γεγονός που πρέπει να θυμάστε και θ’ αντιληφθείτε εύκολα πώς η κατεύθυνση της ζωικής τάσης και η εστίαση της ζωικής προσοχής προσδιορίζουν τον τρόπο εξόδου κατά το θάνατο. Μπορείτε επίσης να δείτε ότι η προσπάθεια να ελέγξουμε την αστρική ζωή και τη συναισθηματική φύση και να προσανατολισθούμε στο νοητικό κόσμο και στα πνευματικά πράγματα έχει ένα βαρυσήμαντο αποτέλεσμα στις φαινομενικές όψεις της διαδικασίας του θανάτου.

Αν ο σπουδαστής σκεφθεί με διαύγεια, θα γίνει προφανές ότι η μια έξοδος αφορά τον πνευματικό και υψηλής εξέλιξης άνθρωπο, ενώ η άλλη αφορά το χαμηλής τάξης ανθρώπινο ον που ελάχιστα έχει ξεπεράσει το ζωώδες στάδιο. Τι γίνεται στην περίπτωση του μέσου ανθρώπου; Μια τρίτη έξοδος βρίσκεται τώρα σε προσωρινή χρήση· κάτω ακριβώς απ’ την κορυφή της καρδιάς συναντάται ένας άλλος αιθερικός ιστός που καλύπτει ένα άνοιγμα εξόδου. Συνεπώς έχουμε την ακόλουθη κατάσταση:

1. Την έξοδο της κεφαλής, που χρησιμοποιεί ο διανοητικός τύπος, οι μαθητές και οι μυημένοι του κόσμου.
2. Την έξοδο της καρδιάς, που χρησιμοποιεί ο αγαθός, καλοπροαίρετος άνδρας ή γυναίκα, που είναι καλός πολίτης, νοήμων φίλος και φιλάνθρωπος εργάτης.
3. Την έξοδο της περιοχής του ηλιακού πλέγματος, που χρησιμοποιούν όσοι έχουν ισχυρή ζωώδη φύση.

Αυτό είναι το πρώτο σημείο στις νέες πληροφορίες που βραδέως θα γίνουν κοινή γνώση στη Δύση στη διάρκεια του επόμενου αιώνα. Μεγάλο μέρος τους είναι ήδη γνωστό σε στοχαστές της Ανατολής κι έχει τη φύση ενός πρώτου βήματος για τη λογική κατανόηση της διαδικασίας του θανάτου.

(Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας)
-----------------------------------

Σχετικά με την τεχνική του θανάτου δεν είναι δυνατό την εποχή αυτή να κάνω κάτι περισσότερο από το να δώσω μία ή δύο εισηγήσεις. Δεν πραγματεύομαι εδώ τη στάση των συνοδών επιτηρητών, αλλά ασχολούμαι μόνο με εκείνα τα σημεία που θα συμβάλουν σε μια ευκολότερη μετάβαση της εφήμερης ψυχής.
Πρώτα πρέπει να υπάρχει σιωπή στο δωμάτιο. Αυτό βέβαια συμβαίνει συχνά. Πρέπει να θυμάστε πως το θνήσκον πρόσωπο μπορεί συνήθως να μην έχει συνείδηση. Αυτή η απουσία συνείδησης είναι φαινομενική κι όχι πραγματική. Στις εννιακόσιες απ’ τις χίλιες περιπτώσεις η εγκεφαλική επίγνωση υπάρχει μαζί με μια πλήρη συνείδηση των όσων συμβαίνουν, αλλά υπάρχει μια πλήρης παράλυση της θέλησης για έκφραση και μια πλήρης ανικανότητα για παραγωγή της ενέργειας που θα φανέρωνε ζωντάνια.

Όταν στο δωμάτιο του αρρώστου βασιλεύει η σιωπή και η κατανόηση, η αποχωρούσα ψυχή μπορεί να διατηρήσει την κατοχή του οργάνου της με διαύγεια μέχρι το τελευταίο λεπτό και μπορεί να κάνει τη δέουσα προετοιμασία.
Αργότερα, όταν γίνουν γνωστά περισσότερα για το χρώμα, μόνο πορτοκαλιά φώτα θα επιτρέπεται να υπάρχουν στο δωμάτιο του ετοιμοθάνατου και η εγκατάστασή τους θα γίνεται με την αναγκαία τελετουργία μόνο όταν πέρα από κάθε αμφιβολία δε θα υπάρχει δυνατότητα ανάρρωσης. Το πορτοκαλί βοηθά την εστίαση στο κεφάλι, όπως ακριβώς το ερυθρό ερεθίζει το ηλιακό πλέγμα και το πράσινο έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην καρδιά και τα ζωικά ρευστά.
Θα χρησιμοποιούνται ορισμένα είδη μουσικής, όταν γίνουν κατανοητά περισσότερα σχετικά με τον ήχο, αλλά δεν υπάρχει προς το παρόν μουσική που να διευκολύνει το έργο της ψυχής κατά την αφαίρεσή της από το σώμα, μολονότι θα βρούμε πως ορισμένοι φθόγγοι στο εκκλησιαστικό όργανο είναι αποτελεσματικοί.

Την ακριβή στιγμή του θανάτου, αν ηχηθεί ο φθόγγος ενός προσώπου, θα συντονίσει τα δύο ρεύματα ενέργειας και τελικά θα κόψει το ζωικό νήμα, αλλά αυτή η γνώση είναι ακόμη υπερβολικά επικίνδυνη για να μεταδοθεί και μόνο αργότερα μπορεί να δοθεί. Eπιθυμώ να υποδείξω το μέλλον και τις γραμμές που θ’ ακολουθήσει η μελλοντική αποκρυφιστική μελέτη.
Θα διαπιστωθεί επίσης πως η πίεση σε ορισμένα νευρικά κέντρα και ορισμένες αρτηρίες θα διευκολύνει το έργο. (Αυτή η επιστήμη του θανάτου τηρείται μυστική στο Θιβέτ, όπως γνωρίζουν πολλοί σπουδαστές.) Πίεση στη σφαγίτιδα φλέβα και σε ορισμένα μεγάλα νεύρα στην περιοχή της κεφαλής και σ’ ένα ορισμένο σημείο του προμήκους μυελού θα διαπιστωθεί πως υποβοηθεί και είναι αποτελεσματική. Μια συγκεκριμένη επιστήμη του θανάτου θα διατυπωθεί αναπόφευκτα αργότερα, αλλά μόνο όταν το γεγονός της ψυχής αναγνωρισθεί και η σχέση της με το σώμα καταδειχθεί επιστημονικά.
Θα χρησιμοποιούνται επίσης μαντρικές φράσεις και θα δομούνται σαφώς στη συνείδηση του θνήσκοντος προσώπου από εκείνους που τον περιστοιχίζουν, είτε θα χρησιμοποιούνται εσκεμμένα και νοητικά από τον ίδιο. Ο Χριστός κατέδειξε τη χρήση τους όταν κραύγασε, “Πάτερ, εις χείρας Σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου”. Κι έχουμε ακόμη ένα παράδειγμα στα λόγια, “Νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα εν ειρήνη”. Η σταθερή χρήση της Ιερής Λέξης όταν ψάλλεται χαμηλόφωνα ή σε μια ιδιαίτερη κλείδα (στην οποία θα διαπιστωθεί ότι ανταποκρίνεται ο θνήσκων άνθρωπος), μπορεί αργότερα ν’ αποτελέσει επίσης μέρος της τελετής της μετάβασης, συνοδευόμενη από την επάλειψη με λάδι, όπως διατηρείται στην Καθολική Εκκλησία.

Το ευχέλαιο έχει μια αποκρυφιστική, επιστημονική βάση. Η κορυφή της κεφαλής του θνήσκοντος ανθρώπου πρέπει επίσης συμβολικά να είναι στραμμένη στην Ανατολή και τα πόδια και τα χέρια πρέπει να σταυρώνονται. Μόνο το σανταλόξυλο πρέπει να καίγεται στο δωμάτιο και δε θα επιτρέπεται κανενός άλλου είδους θυμίαμα, γιατί το σανταλόξυλο είναι το θυμίαμα της πρώτης ή ακτίνας του καταστροφέα και η ψυχή βρίσκεται σε διαδικασία καταστροφής της κατοικίας της.

(Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας)
-----------------------------------

Σας χαιρετώ ευχόμενος εποικοδομητικό στοχασμό

Γι’ αυτό που γράφεις:

quote:

---

Λαμβάνοντας υπόψιν μου το γεγονός ότι το κέντρο του Άζνα ενεργοποιείται με την τρίτη μύηση και τα πέταλα που ανέφερες παίρνουν το σχήμα των 2 βραχιόνων του Σταυρού, υποδηλώνουν πως το άτομο προετοιμάζεται για την 4η Μύηση που συμβολίζεται ως Σταύρωση, σωστά?

---

Καταρχάς σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, παρόλο που με κάνουν να νιώθω κάπως αμήχανα!

Με την αναφορά σου στο Κέντρο Άζνα και αυτό που αναφέρεις για την αλληλεπίδραση του με το κέντρο του λαιμού, κατάλαβα ότι πράγματι επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο μια αλληλεπίδραση της ψυχής με την προσωπικότητα.
Μου έκανε εντύπωση αυτό που ανέφερες:

quote:

---

Συνιστούν συνεπώς συμβολικά τους δύο βραχίονες του Σταυρού πάνω στον οποίο σταυρώνεται ο άνθρωπος – δύο ρεύματα ενέργειας ή φωτός, τοποθετημένα λοξά στο ρεύμα της ζωής που κατέρχεται από την ενάδα προς τη βάση της σπονδυλικής στήλης και περνά από την κεφαλή.

---

Λαμβάνοντας υπόψιν μου το γεγονός ότι το κέντρο του Άζνα ενεργοποιείται με την τρίτη μύηση και τα πέταλα που ανέφερες παίρνουν το σχήμα των 2 βραχιόνων του Σταυρού, υποδηλώνουν πως το άτομο προετοιμάζεται για την 4η Μύηση που συμβολίζεται ως Σταύρωση, σωστά?

Σχετικά με το απόσπασμα που πρότεινα να στοχαστούμε επάνω του, σκέφθηκα περίπου τα όσα εξήγησες στο μήνυμα σου.
Αυτό όμως που μου άρεσε ήταν σχετικά με την φωνή και πως "ακούγεται" στον άνθρωπο κάθε φορά έως ότου πάρει την τελική της μορφή:

quote:

---

«Και τότε, όταν μάθεις όλα τα μαθήματα, η φωνή θα μιλήσει ακόμη μια φορά: “Απόδωσε με χαρά ό,τι ήταν δικό Μου, ήταν δικό σου και τώρα πάλι είναι δικό μας. Δεν έχεις πια ανάγκη μορφής. Στάσου ελεύθερος”.».

---

In anticipation of my resurrection...

Πιθανότατα αναφέρθηκες στο κείμενο που είχε παρατεθεί στις 30-3-07 από το βιβλίο της «Εσωτερικής Θεραπευτικής» σχετικά με τον φόβο του θανάτου και την κόλαση, …

Ρώτησες:

quote:

---

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν για τη μετάβαση της ψυχής, ότι η ζωή, όπως την γνωρίζουμε και την αντιλαμβανόμαστε, μέσα στο γήινο πεδίο ενδέχεται ν'αποτελεί και "κολαστήριό" της;

---

Γνώθι σαυτόν