quote:

---

Αγαπητέ φίλε Κηφεύς σε ευχαριστώ για τις κατατοπιστικές απαντήσεις σου.. θα ήθελα να σου ζητησω να αναλύσεις λίγο περισσότερο εάν σου είναι εύκολο το παρακάτω που αναφέρεις...

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Ο αναλφάβητος ενδεχομένως διαθέτει ανώτερη ηθική αίσθηση από τον σοφότερο των ανθρώπων.

--------------------------------------------------------------------------------

---

Φιλικά

Πιστεύω ότι με αυτό το μήνυμα θα καλυφθούν και οι υπόλοιποι συνομιλητές.
Βέβαια θα εκφράσω την γνώμη μου και δεν είναι αναγκαίο να συμφωνήσουν όλοι.

Θα ξεκινήσω χωρίζοντας την Ηθική σε δύο κατηγορίες :

1) Στην κατηγορία της Ηθικής που υπακούει στον τόπο , τον χρόνο και στο είδος της ομάδας στα οποία ζει ο άνθρωπος :

Η ηθική αυτή, ετυμολογικά και ιστορικά, προέρχεται από τα ήθη και είναι, εκ καταγωγής, η συνεπής εμμονή στα ήθη εκείνα που θεωρούνται ουσιώδη για την υγεία και την διατήρηση της ομάδας.
Είναι εκπληκτικό πόση διαφορά παρουσιάζει ο ηθικός κώδικας από εποχής σε εποχή και από τόπου σε τόπο.

Ο Άνθρωπος δεν αρκείται να ενεργεί και να βλέπει , την ενέργεια του άλλου . Εκφέρει γύρω από τις πράξεις και τις συμπεριφορές , μια κρίση με βάση το καλό και το κακό , έννοια που δεν υπάρχει έξω απ’αυτόν .

Στην πραγματικότητα και στην αξία του καλού και του κακού αντιπαρατάσσεται η μεταβλητότητα των ηθικών κρίσεων κατά τόπους και κατά έθνη .
Ό,τι είναι καλό στο Παρίσι είναι κακό στο Πεκίνο ή στο Τομπουκτού (όπως είπα σε παλαιότερο μήνυμα) .

Η έλλειψη , η τέλεια εξαφάνιση ακόμα , του ηθικού αισθήματος από ορισμένα άτομα , όπως ακριβώς και η απώλεια ή η ελάττωση μιας από τις φυσικές αισθήσεις , δεν συνεπάγεται την ανυπαρξία αυτής της ιδιότητας στον φυσιολογικό Άνθρωπο .

Οι κύκλοι που φημίζονται για ηθική ουδετερότητα ή για την ανηθικότητά τους , επαγγέλλονται μιαν ηθική προσιδιάζουσα και την εφαρμόζουν άτεγκτα , σύμφωνα με τη λογική τους .

Ο υπόκοσμος των μεγαλουπόλεων διαθέτει κι’αυτός τη δική του ηθική και επιβάλλει αμείλικτα τον σεβασμό σ’αυτήν . Οι διακανονισμοί λογαριασμών ανάμεσα στους γκάνγκστερ είναι η ωμή εφαρμογή κυρώσεων , σαν συνέπεια μη συμμόρφωσης με τους κανόνες του συναφιού .

Ότι οι κανόνες μεταβάλλονται όπως μεταβάλλονται εξάλλου όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες , είναι φανερό , αλλά αν αρνηθούμε την πραγματικότητα και την αξία , πρακτική και θεωρητική , της ηθικής , είναι σαν να μην καταλαβαίνουμε τίποτα από τη φύση του Ανθρώπου .

Αυτός ο λόγος μας οδηγεί στο δεύτερο είδος της Ηθικής :

2)Στην κατηγορία της Ηθικής που υπακούει «στο ηθικό αισθητήριο και στη φύση του ανθρώπου», που διαθέτει καθένας μας σε διαφορετικό , όμως , βαθμό .

Αυτή η κατηγορία της Ηθικής υπάρχει διότι το σύμπαν του Ανθρώπου είναι το σύμπαν της συνείδησης , του νου και των τελεοκρατούμενων συμπεριφορών , μα είναι ακόμα , και προπαντός , το σύμπαν του καλού και του κακού , το σύμπαν της καθεαυτού ανθρώπινης ηθικής .

Αν καταργήσουμε το ηθικό αίσθημα είναι σαν να αφήνουμε βαριά ανάπηρο τον Άνθρωπο .

Με αυτή την ηθική εισχωρούμε σε ένα χώρο ιδιαζόντως ανθρώπινο , γιατί ο Άνθρωπος είναι το μόνο ηθικό όν .

Μόνον αυτός διαθέτει την ελευθερία και την συνείδηση που του επιτρέπουν να εκφέρει μιαν αξιόλογη κρίση ανάμεσα σ’ό,τι ονομάζει καλό και σ’ό,τι ονομάζει κακό .

Αν , απ’αυτό το προνόμιο ξεκινώντας, είναι ο μόνος που μπορεί να είναι καλός, είναι επίσης και ο μόνος που μπορεί να είναι κακός , γιατί το γνωρίζει το κακό , αυτός , και μπορεί να νιώθει ευχαρίστηση από τη διάπραξή του .

Συνδυάζοντας τα προαναφερθέντα δύο είδη Ηθικής καταλήγουμε στον τελικό ενιαίο ορισμό της Ηθικής αφού συμπεραίνουμε ότι ενώ οι (ηθικοί) κανόνες είναι μεταβλητοί (από τόπου σε τόπο και από χρόνου σε χρόνο), παρ'όλα αυτά η Ηθική είναι ένας χώρος απολύτως ανθρώπινος, γιατί ο άνθρωπος είναι το μόνο ηθικό όν.

Αυτός είναι ο ορισμός της Ηθικής για μένα.

Και όπως προανέφερα σε προηγούμενο μήνυμά μου :

Πιστεύω ότι το ηθικό φαινόμενο είναι, ιδίωμα του Ανθρώπου.
Η θεμελίωσή του, η φύση του, η θεμιτότητά του ακόμα, ήταν πάντοτε και εξακολουθούν να είναι από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα, απ'όλους τους φιλοσόφους όλων των εποχών. Δεν φαίνεται νάμαστε πιο καλά πληροφορημένοι σήμερα σχετικά μ'αυτό απ'ότι τον καιρό του Πλάτωνα, και τούτο εξηγεί εν μέρει τη δυσκολία που νιώθει ο σύγχρονος Άνθρωπος για να ρυθμίσει και να αξιολογήσει την συμπεριφορά του.

Χωρίς να θέσουμε στον εαυτό μας το μεταφυσικό πρόβλημα του κακού, μπορούμε να διερωτηθούμε πάνω σε ποιά στοιχεία αναφοράς θεμελιώνεται η ηθική
αξιολόγηση.
Να υποστηρίζουμε ότι αρκεί να πληροφορήσουμε (να εκπαιδεύσουμε) καλύτερα τον Άνθρωπο για να γίνει ηθικός, μαρτυρεί ριζική άγνοια του τι είναι ηθική και ηθική αξιολόγηση.

Άλλο πράγμα είναι το ηθικό αίσθημα, η ηθική αξιολόγηση, κι άλλο η επιστήμη. Δεν υπάρχει επιστημονική ηθική ούτε μπορεί να υπάρξει.

Τα οικόπεδα της ηθικής και της επιστήμης δεν έχουν κοινά σύνορα.

Η επιστήμη εκχωρεί τις ανακαλύψεις της στον Άνθρωπο: από το μαχαίρι ως τη διάσπαση του ατόμου. Ο Άνθρωπος κάνει χρήση και του ενός και του άλλου όπως αυτός νομίζει.

Η επιστήμη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή καθεαυτήν. Η επιστημονική γνώση δεν άπτεται της ηθικής μας συνείδησης. Μπορούμε να πούμε, μάλιστα, ότι της είναι ξένη. Ο αναλφάβητος ενδεχομένως διαθέτει ανώτερη ηθική αίσθηση από τον σοφότερο των ανθρώπων.

Ας προχωρήσουμε τώρα στην απάντηση των ερωτημάτων σου, αγαπητή simori :

quote:

---

1ον Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να δεχτεί εκπαίδευση και να αναπλαστεί σε αυτό που λέμε ηθική ώστε να επιτεχθεί κάποια ανέλιξη?

---