Αν το πραγματικό θέλω των ανθρώπων ήτανε ένα ,θα είχαμε μία κοινή πορεία ως ανθρωπότητα.
Πολλές είναι οι θρησκείες που ισχυρίζονται ότι υπάρχει ένα κρυφό θεϊκό σχέδιο ,το οποίο όταν μία ανθρώπινη μονάδα νοήσει , μπορεί και στην πράξη να υλοποιήσει το πραγματικό της θέλω ,μέσω της θείας δύναμης της οποίας είναι ένοικος .
Γενικά μπορεί ήδη να ειπωθεί ότι , το θέλω των ανθρώπων είναι πάντα χωριστικό ,όσο στηρίζεται στην προσωπικότητα και βέβαια ενωτικό ,όταν έχει ευθυγραμμισθεί αυτή με την ψυχή ,μέσω του ανώτερου εαυτού .
Το ουσιαστικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η ανθρώπινη μονάδα , για να διαισθανθεί βάθος της ψυχής ,είναι το πόσο θέλει να βρει το πραγματικό θέλω .
Πολλοί ερωτεύονται την αναζήτηση του θείου ,αλλά εξωτερικά .
Η γοητεία αυτή για να ξεπεραστεί , πρέπει απαραίτητα να ελέγχεται ο συναισθηματικός κόσμος .
Όχι βέβαια εξελιχθούμε σε παγόβουνο ,αλλά να πετύχουμε την περίφημη ικανότητα της διάκρισης.
Δηλαδή να μην ασχολούμαστε με συναισθήματα που οδηγούνε στο πουθενά .
Ελέχθη, ότι το σώμα πρέπει να γίνει πρώτα ναός ,για να καταδεχθεί η θεία δύναμη, να το επισκέπτεται τακτικά και έχουνε βέβαια δίκαιο .
Φαντάζει αστείο να είναι κάποιος καπνιστής ,να πίνει, να τρώει καθημερινά κρέας και να ισχυρίζεται ότι το σώμα του είναι ναός για την θεία δύναμη .
Η αστειότητα δεν είναι βέβαια τα πάθη ,γιατί αυτά δαμάζονται πάρα πολύ δύσκολα ,αλλά η ψευδαίσθηση ,διότι περί ψευδαίσθησης πρόκειται .
Πρέπει λοιπόν να κτισθεί ο ναός από την ίδια την ανθρώπινη μονάδα .
Ουσιαστικά κάθε φορά που ο άνθρωπος ενσαρκώνεται διαθέτει έναν πεντακάθαρο ναό (σώμα ) και η επικοινωνία με το θείο πνεύμα είναι άψογη .
Το να δεχθεί ένα άτομο την επανενσάρκωση ,ως ένα πραγματικό γεγονός στην ζωή του ,είναι η μισή επιτυχία ,για να κτίσει κάποτε τον ναό που επιθυμεί η θεία δύναμη .
Για να ελευθερωθεί η προσωπικότητα από την ψυχή ,πρέπει να κατανοήσει πρωτίστως τι είναι ψυχή ?
Το ότι είναι διαχρονική σε σχέση με την θνητή προσωπικότητά του ,είναι μία αποδοχή αναγκαία .
Δεν είναι δυνατόν να αγαπάμε το σαρκίο και την ψυχή στον ίδιο βαθμό και μάλιστα είναι αδιανόητο να αγαπάμε το σαρκίο περισσότερο από την ψυχή .
Λογικά συμβαίνει ,επειδή ο δρόμος της τελειοποίησης εμπεριέχει περισσότερα από ένα στάδιο συνειδητότητας .
Ακόμη και όταν ένας άνθρωπος είναι προχωρημένος στην θεωρεία και δέχεται, ότι πρέπει να καθαρίσει το σαρκίο του ,πριν η θεία δύναμη εγκατασταθεί μόνιμα σε αυτό , δεν σημαίνει ότι θα το κατορθώσει .
Η πράξη είναι πολύ πιο ουσιαστική από την θεωρία , αλλά δίχως την θεωρία ο μαθητής της ψυχής , μονίμως αμφιβάλλει και δικαιολογημένα .
Η εμπειρία είναι η καθαρή γνώση .
Μέσω των εμπειριών ο μαθητής διευρύνει την συνείδηση του.
Ο ζήλος του δεν είναι δεδομένος .
Βλέποντας όμως ,ότι όταν το σαρκίο του καθαρίζει , αυξάνεται συγχρόνως και η πνευματικότητά του , αρχίζει να το πιστεύει .
.
Και επειδή η πίστη είναι νόμος στην ζωή και δίχως αυτήν τίποτα δεν μπορεί να πετύχει μία ανθρώπινη μονάδα , πρέπει να επιδιώξει να πιστέψει στην ανώτερη φύση της .
Ελέχθη ότι στην περίοδο των ατλάντων ,οι άνθρωποι με πολύ λιγότερη προσπάθεια ,κατόρθωναν να υλοποιήσουνε σχετικά εύκολα μία επιθυμία τους ,μέσω της πίστης .
Οι μαγικές λέξεις (μάντραμς ) που εκφωνούσανε αρκούσανε ,για να ξεπεράσουνε τα εμπόδια του φυσικού μας πεδίου .
Επειδή όμως έγινε κατάχρηση από τους ανθρώπους και αντί να εξελίσσονται ενωτικά , διασπάστηκαν σε ομάδες , αυτή η δυνατότητα μας αφαιρέθηκε .
Έτσι για να φτάσει σήμερα κάποιος στο σημείο να πάρει κάποια μύηση , θα πρέπει πρώτα να εκπληρώσει κάποιες προϋποθέσεις .
Άνθρωποι που έχουνε κάνει το σώμα τους ναό και απαλλάχθηκαν από τα πάθη του σαρκίου , σε αυτά τα άτομα κατοικεί μόνιμα το θείο πνεύμα και όχι μόνον .
Επειδή είναι τόσο ταπεινοί , ταυτίζεται το θέλημα της θείας δύναμης με αυτό της προσωπικότητάς των, διότι αυτή καθοδηγείται από την ψυχή .
Είναι σπάνιο φαινόμενο να συναντήσει κάποιος άνθρωπος συνάνθρωπό του , ο οποίος να συμπεριφέρεται ως εάν ψυχή ,εώς να ήτο ψυχή .
Έτσι λείπουνε από τον κόσμο μας τα πρότυπα , για να προσπαθήσουμε να τα μιμηθούμε .
Ατοί που στάθηκαν τυχεροί και παρατήρησαν από κοντά μία τέτοια ανθρώπινη συμπεριφορά , διαπίστωσαν την διαφορά προσωπικότητας και ψυχής έμπρακτα .
Μέσα όμως από τον καθημερινό προσωπικό μας αγώνα ,μπορούμε να παρατηρήσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας να εξελίσσεται .
Αυτή η προσπάθεια ,είναι περισσότερο δύσκολη , από το να έχεις δίπλα σου ένα πρότυπο .
Διαρκώς αμφιβάλλουμε ,διότι ο κόσμος μας είναι πνιγμένος στα μάγεια, την αυταπάτη και την εξωτερική γοητεία των μορφών .
Το μοναδικό όπλο είναι διάβασμα και μελέτη ,διότι πριν ξεκινήσεις κάτι, μαθαίνεις πρώτα πολύ καλά την θεωρία .
Η νέα θεώρηση τω πραγμάτων μέσω ης θεωρίας την οποία μελετάμε , δεν είναι εύκολη διαδικασία .
Η μελέτη πνευματικών βιβλίων και η κατανόηση αυτών σε βάθος , εξαρτάται από το ζήλο του μαθητή .
Επειδή τα περισσότερα βιβλία αναφέρονται στο φυσικό ,μα περισσότερο στο υπερφυσικό πεδίο , είναι δύσκολο να τα αντιληφθεί ανθρώπινη διάνοια .
Πόσες φορές δεν ανοίξαμε για παράδειγμα βιβλία του θιβετανού ,η της αγίας γραφής ,η κάτι αντίστοιχο και δεν προβληματιστήκαμε με το περιεχόμενο ?
Ο προβληματισμός είναι εποικοδομητικός για όσους σπουδάζουνε αυτά τα βιβλία .
Μία πρόταση μπορεί να απαιτήσει περισσότερο από μία ζωή, για να κατανοηθεί & εμπεδωθεί από μία ανθρώπινη διάνοια .
Πόσοι από εμάς δεν διαβάσανε , γράψανε ,η δεν ακούσανε τουλάχιστον την πρόταση , αγάπησε τον πλησίον σου ως εαυτόν ?
Πόσοι όμως άραγε , αντιλήφθηκαν σε βάθος την πρόταση ?
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, ότι ο καθένας μελετάει και ασχολείται με την ορθή αντίληψη και κατανόηση, αυτών των βιβλίων .
Γνωρίζουμε όμως και μέσω της προσωπικότητάς μας , ότι είναι εύκολο να εκφράσουμε την άποψη, ότι τα βιβλία αυτά είναι ξεπερασμένα ,λόγω της διαφορετικής χρονικής περιόδου που διανύουμε ως ανθρωπότητα .
Και το λέμε αυτό με ευκολία ,διότι δεν καταλάβαμε σχεδόν τίποτε από αυτά που γράφουνε ,διότι δεν αναφέρονται στο φυσικό και γνωστό μας πεδίο, αλλά στο υπερφυσικό ,στην δεύτερη φύση μας .
Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη είναι σήμερα συνήθως αδιανόητο να εφαρμοστεί από έναν σημερινό άνθρωπο .
Όχι επειδή δεν μπορεί να την αντιληφθεί ,αλλά επειδή δεν πιστεύει , ότι πράττοντας έτσι , θα υπηρετεί τον συνάνθρωπό του ουσιαστικά .
Αυτή η εξάσκηση αν δεν προηγηθεί ,δεν είναι δυνατόν να αντιληφθεί η ανθρώπινη διάνοια το νόημα της καλής θέλησης και υπηρεσίας ,για το καλό της ανθρωπότητας .
Συνήθως αντιλαμβανόμαστε ότι οι καλές πράξεις που θα υλοποιήσουμε δεν θα σώσουνε τον κόσμο, αλλά ούτε τον συνάνθρωπό μας(που βοηθήσαμε ) ,από την δυστυχία (πρόβλημά )του .
Αυτή είναι η επιφανειακή σκέψη .
Η βαθιά σκέψη εγκαταλείπει τον κόσμο αυτόν, εισέρχεται σε μία άλλη διάσταση των πραγμάτων .
Αυτή βέβαια η άλλη διάσταση (από τις άπειρα υφιστάμενες ) ,δεν είναι βατή για ανθρώπους εξωστρεφείς και την απορρίπτουνε .
Σκοπός μου δεν είναι να κρίνω αυτήν την συμπεριφορά , αλλά να προβληματίσω ανθρώπους ,που συμπεριφέρονται επιφανειακά ,δηλαδή προσωπικά .
Αν έχει νόημα η όχι , θα φανεί μελλοντικά .
Οτιδήποτε βλέπουμε , διαβάζουμε , η ακούμε , μένει αποθηκευμένο ως πληροφορία στην μνήμη του εγκεφάλου μας .
Όταν ωριμάσει μία προσωπικότητα και αυτό απαιτεί τον χρόνο του , θα φέρει την πληροφορία αυτή στην επικαιρότητα .
Επειδή αυτή η διαδικασία είναι πολύπλοκη , μένουνε οι πληροφορίες αυτές ακατέργαστες στον ανθρώπινο εγκέφαλο .
Είναι πολύπλοκες όπως ανέφερα ,διότι δεν επαρκούνται στις 5 αισθήσεις μας .
Πάντοτε υπάρχει μία αφορμή για κάθε ανθρώπινη διάνοια , ώστε να επεξεργασθεί τις πληροφορίες αυτές .
Δεν είναι τυχαίο και όπως θα έχετε ακούσει κατά κόρον , ΤΥΧΑΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ .
Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η χρονική περίοδος ,συμπίπτει με την διανοητική ικανότητα του μαθητή των πνευματικών θεμάτων , θα συμβούνε αυτά που πρέπει να συμβούνε ,ώστε να επαναφέρει την ακατέργαστη πληροφορία και πάλι στον επεξεργαστή του εγκεφάλου του , ώστε να την επανεξετάσει .
Εδώ κολλάει η ρήση, όταν ο μαθητής είναι έτοιμος εμφανίζεται ο δάσκαλος .
Όλα αυτά διαβάζονται ως μία προσπάθεια προσηλυτισμού προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση .
Αυτή η αντίληψη είναι καθοριστική, ώστε να αποτρέψει τον αναγνώστη , να εξετάσει τα λεχθέντα σε βάθος χρόνου .
Στην ουσία όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί χρόνος δεν υφίσταται .
Για να περάσει μία διάνοια από τον χρόνο στο άχρονο ,πρέπει να εξελιχθεί σε ζηλωτή του αιώνιου .
Το φράγμα του χρόνου σπάει, όταν ο περίεργος της προαιώνιας σοφίας , εξελίσσεται σε μαθητή και αργότερα σε ζηλωτή, πραγματικό στοχαστή του αιώνιου του άφθαρτου .
Αν όλα συνέβαιναν σε μία ζωή τα πράγματα θα ήτανε πολύ απλά .
Δεν αρκεί μία ζωή .
Ας θεωρήσουμε όμως την περίπτωση ,όπου ο χριστός κατά την σταύρωσή του ,πήρε μαζί του τον έναν από τους ληστές που σταυρώθηκαν μαζί του .
Για όσους ο χριστός είναι ο εξέχων δάσκαλος της αγάπης , δεν είναι δύσκολο να διανοηθούνε ότι πράγματι ο ληστής εισήλθε μαζί του στην βασιλεία των ουρανών .
Αυτό που είναι δύσκολο, είναι να διανοηθούνε την αιτία που το υλοποίησε .
Διότι ένας ληστής κατά την εγκόσμια αντίληψη , δεν μπορεί να έχει το δικαίωμα να εισέλθει στην αιώνια διάσταση ,όταν για μία ζωή, κλέβει και διαπράττει αδικίες .
Αυτό συνέβαινε για πολλές ζωές και ο ληστής αυτός , αδυνατούσε να το αντιληφθεί .
Σε εκείνη όμως την συγκεκριμένη ενσάρκωσή του , συνειδητοποίησε τις χαμένες ζωές του και την σπατάλη των ενεργειών του καθώς επίσης το ποιο ουσιαστικό το βάρος των ζωών τις οποίες αφαίρεσε στο παρελθόν .
Ήτανε ώριμη η στιγμή ,για να αντιληφθεί ότι δίπλα του έχει ένα άτομο το οποίο ξεπληρώνει και τις δικές του αμαρτίες .
Αυτό δεν μπορούμε να το εμπεδώσουμε εμείς σήμερα ,διότι οι εκπρόσωποι της εκκλησίας του χριστού , είναι συνήθως αμαθείς και στην καλλίτερη περίπτωση ημιμαθείς .
Έτσι δεν εξετάζουμε και μελετάμε την διδασκαλία του κυρίου της αγάπης σε βάθος χρόνου ,αλλά βλέπουμε μόνον αυτά που πράττουνε οι επίσημα ,από το κράτος διορισμένοι διαχειριστές του οίκου του .
Για κάθε άνθρωπο είναι καλό , να έχει στο σπίτι του , ένα η περισσότερα βιβλία που αναφέρονται στην αιωνιότητα ,είτε σε αναλογική, η σε ηλεκτρονική μορφή .

Κάποτε θα αρχίσει ο καθένας μας ,την αναζήτηση και εξερεύνηση του εαυτού του .
Αυτό θα συμβεί είτε μας αρέσει είτε όχι ,διότι έτσι μόνον αρχίζει να γνωρίζει η κάθε ανθρώπινη μονάδα το εαυτό της .
Υπέδειξα έναν τρόπο αναζήτησης .

quote:

---

Αγαπητέ μου alfa-omega, το θέμα είναι λίγο περίπλοκο..Βλέπεις,
το τι βλέπουμε, δεν είναι δική μας βούληση,εξαρτάται απο το τι
εχουμε μπροστά μας....Αυτό παραλλάζουμε και δίνουμε δική μας εκτίμηση,αδιαφορώντας, για το άν έτσι είναι...Κοιτάμε να το
οριοθετήσουμε, όχι να το δούμε....
Έχουμε μάθει να οριοθετούμε πράγματα και το ίδιο επιχειρούμε με
την πραγματικότητα....Όταν δεν την αντιλαμβανόμαστε κάν...
Αλλά,αυτό που με εντυπωσιάζει, ειναι οτι η πραγματικότητα, αποτελεί
κτήμα όλων και όλοι πρέπει να την δούμε μαζί...Αλλοιώς, δεν
είναι αυτή, αλλά η μερικότητα της....
Έχει μεγάλη σημασία ο άνθρωπος, να συνειδητοποιήσει την ιδιαιτερότητα και συνολικότητα του...

---

soul

quote:

---

Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει το αντιστροφο αγαπητε μου alfa-omega....Νομίζω δλδ, οτι εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την μια πραγματικότητα και κατοικούμε σε υποδιαιρέσεις της που μόνοι μας κατασκευάζουμε και ζούμε....

---

τι είναι αυτό που εισπράττεις ,η αλλάζει , όταν προσπαθείς να συμπεριφέρεσαι ανιδιοτελώς ?
Έχεις προσωπικές εμπειρίες και αν έχεις και το επιθυμείς για το καλό του διαλόγου , προσπάθησε να τις αποτυπώσεις ,να τις περιγράψεις δημόσια .
Είναι βέβαια ,αν υφίστανται υποκειμενικές εμπειρίες ,αλλά από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσουμε την προσπάθεια .
Την ομαδική προσπάθεια αντίληψης της μίας πραγματικότητας .

Δεν υπάρχει μία πραγματικότητα .
Υπάρχουνε προσωπικές πραγματικότητες .
Υποκειμενικές πραγματικότητες .

Για να τις ελαττώσει η Ανθρωπότητα και από 6,551,198,404 να τις φτάσει σε αριθμό ένα (1) , θα έπρεπε να εφαρμόζει την μέθοδο της διαίρεσης .

Όσο και αν συμπιέσει τις προσωπικότητες , πάντοτε θα προκύπτει μεγαλύτερος αριθμός από το ένα .

Η πραγματικότητα ,η μία πραγματικότητα , είναι θεωρητική.
Μετά την θεωρία ,η τις θεωρίες που την διαπραγματεύονται , μετατρέπεται σε πραγματικότητες ,για τον απλούστατο λόγο , ότι ο πλανήτης μας δεν κατοικείται από έναν Άνθρωπο ,αλλά από ανθρώπους με διαφορετικά διαμορφωμένες προσωπικότητες .

Γνωρίζουμε γιατί ο κάθε άνθρωπος ζει στον δικό του κόσμο ?

Για να αντιληφθεί και να δεχθεί κάποιος μία θεωρία , απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υφίσταται προσπάθεια έμπρακτης εξάσκησης.
Η βιωματική εμπειρία έρχεται μετά .
Δεν πιστεύω ότι ασχολούνται πολλοί άνθρωποι με τα εσωτερικά τους σώματα ,ώστε να υπάρχει η πιθανότητα να αντιληφθούν κάποτε , ότι δεν έχουνε μόνο το φυσικό τους σώμα .
Αυτό είναι λογικό.
Σκέψου να υπήρχε η δυνατότητα τα εσωτερικά θέματα ,να ξεκινάνε από το δημοτικό ?
Αυτό κάποτε θα συμβεί .

Όταν συμβεί η ανθρωπότητα θα δέχεται με σχετική ευκολία την ύπαρξη εσωτερικών σωμάτων, όπως το συναισθηματικό , το νοητικό ,που είναι ξεχωριστά από την προσωπικότητα .

Θα βρίσκει λογική την σκέψη, να ασχολείται και να εργάζεται καθημερινά σε ομαδικό επίπεδο περισσότερο με διαχρονικές ιδέες σε σχέση με την πραγματικότητα των αισθήσεων .
Μέχρι τότε καλό είναι , τα εσωτερικά θέματα να διακινούνται μέσω του διαδικτύου και βέβαια να έχουνε ενωτικό χαρακτήρα και όχι χωριστικό , δηλαδή να υπερτερεί το στοιχείο του διαλόγου έναντι των αντιπαραθέσεων .
Για να διαμορφωθεί όμως διάλογος και μάλιστα να είναι εποικοδομητικός , δεν θα πρέπει να έχουνε οι συμμετέχοντες επαφή με την ψυχή τους ?
Τις αιτίες που ένα μυαλό είναι γιομάτο, πλημμυρισμένο από άχρηστα αρχεία & αυτά που δέχεται ως δεδομένα δεν διαφορφώσανε έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης ?
Πως θα απαλλαχθεί ,θα σβήσει τα άχρηστα αρχεία και θα κρατήσει μία προσωπικότητα ανοιχτό το μυαλό σε διαχρονικές ιδέες ?
Δεν είναι ο διάλογος το ποιο χρήσιμο εργαλείο ?
Γιατί δεν επιδιώκονται εποικοδομητικοί διάλογοι στο esoterica.gr ,το γνωρίζουμε ?

Μία πιθανή απάντηση είναι η εξωτερική ,αντικειμενική πραγματικότητα την οποία βιώνει όλη η ανθρωπότητα .
Αυτή είναι διαφοροποιημένη από προσωπικότητα σε προσωπικότητα .
Τους λόγους τους γνωρίζουμε ?
Έχει λεχθεί ότι η προσωπικότητα διχάζει .
Η ψυχή ενώνει .
Η ανθρωπότητα ποια συμπεριφορά υιοθέτησε ,αυτήν της προσωπικότητος ,η της ψυχής ?

Σημασία έχει μία προσωπικότητα να ασχολείται περισσότερο ,η αποκλειστικά με την ψυχή .
Θα αλλάξει τον τρόπο με το οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο και φυσικά ο καινούργιος αυτός τρόπος θα επηρεάσει θετικά την διαμόρφωση της προσωπικότητάς του .
Η εργασία όμως στους υποκειμενικούς εσωτερικούς κόσμους , είναι δυσκολότερη από την εργασία στον διαφοροποιημένο αντικειμενικό κόσμο που αντιλαμβάνονται όλοι οι άνθρωποι.