| Α Ν Α Σ Κ Ο Π Η Σ Η Σ Υ Ζ Η Τ Η Σ Η ΣΑρχική Τοποθέτηση |
| ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ |
Απεστάλη: 31/03/2013, 19:47:51
Πρίν απο 10 μέρες περίπου,δραπέτευσαν μερικοί σκληροί κακοποιοί απο τις φυλακές.Πριν δύο μέρες,μια νέα κοπέλα.σκοτώθηκε σε ανύποπτο χρόνο και σε άσχετο τόπο,με το ανωτέρω συμβάν. Δεν θα υπήρχε κανένας συσχετισμός,αν ο θάνατος αυτός,δεν ήταν αποτέλεσμα της απόδρασης. Υπάρχη πολυπλοκότητα σε αυτά τα δύο συμβάντα?
Προσχεδιαμένη και τέλεια "σκηνοθετημένη"?
Πρόκειται για τυχαίο γεγονός? Μελετώντας το όλο "σκηνικό",βλέπω έναν "ακρατο" ντετερμινισμό και μια απλή τυχαιότητα.
Κάτι σαν έναν προγραμματισμό,ο οποίος "αφήνεται" να νομίζει ότι έχει επιλογή. Σαν γήϊνο ον,με περιορισμένη αντίληψη,θα έλεγα ότι ήταν τυχαίο.
Δεν διαθέτω την νοημοσύνη να αναζητήσω την τέμνουσα τομή,αυτών των δύο γεγονότων.
Είναι απο αυτά που η λαϊκή σοφία λέει: << Συνομώτησαν οι θεοί για να συμβεί αυτο>>. Και τολμώ να σκεφθώ:
<< Αν δεν είναι απλή λαϊκή σοφία,τι θα μπορούσε να είναι?>> Αν π.χ. ήμουν παίκτης σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι και ήθελα να εξοντώσω κάποιον πρωταγωνιστή,μια e-φιγούρα,με εξωτικό τρόπο,ίσως να έστηνα το ίδιο σκηνικό.
Αν υπήρχε κάποιου είδους διαγωνισμός στο παιχνίδι,ο οποίος απαιτούσε πολυπλοκότητα και αλληλουχία γεγονότων στην εξόντωση των πιονιών,αφήνοντας μάλιστα μια "προγραμματισμένη" επιλογή στην e-φιγούρα μου,θα μπορούσα με άνεση να στήσω το ίδιο "σκηνικό". λέτε να... ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ. |
| ΟΙ 7 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (** Από την Νεώτερη στην Παλαιότερη **) |
| ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ |
Απεστάλη: 20/04/2013, 16:44:29
quote:
Ιταλος
Παρατηρώντας τον μικρόκοσμο και το μεγαλόκοσμο, παρατηρούμε κάποια κοινά χαρακτηριστηκά: αν συγκρίνουμε τα ηλεκτρόνια με πλανήτες, και τον ήλιο με τον πυρήνα του ατόμου, βλέπουμε ότι το πράμα είναι κατόυσίαν ίδιο.
Σαν αφορμή έμπνευσης, μια τέτοια οπτική μπορεί να είναι χρήσιμη. Στην πραγματικότητα όμως, μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε κάτι ακόμα παραπέρα? Θέλω να πω, αν ξεχάσουμε τις ομοιότητες μεταξύ κλιμάκων, μήπως να ψάξουμε το γιατί όλα μοιάζουν να λειτουργούν "σωστά" ?
Γιατι όλα έχουν την ίδια πορεία στο βέλος του χρόνου,ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις?
Μια καλή απάντηση θα ήταν:<<Επειδή όλα ανήκουν σε ΕΝΑ>>. quote:
Ιταλος
Ενα άλλο θα ήταν ότι το σύμπαν μας είναι πεπερασμένο, αφού όπως και στον κόσμο μας ο κόσμος του σώματος μας πχ ή αν προτιμάτε το σύμπαν του σώματος μας είναι μέρος ενος άλλου μεγαλύτερου κόσμου, έτσι και το σύμπαν μας είναι μέρος ενος μεγάλου "μορίου" το οποίο είναι μέρος ενος άλλου μεγαλύτερου κόσμου και ούτω καθεξής.
Μήπως το συμπέρασμα από αυτή τη σκέψη, είναι το εντελώς αντίθετο? Γιατί εμένα μου μοιάζει, πως όλα τα παραπάνω θα συνέτειναν στη πιθανότητα ενός ανοιχτού και διαρκούς σύμπαντος?Ενός σύμπαντος που πιθανον να περιέχει άλλα μικρά "σύμπαντα", αλλά είναι ένα και μοναδικό.Μια φράκταλ εικόνα,θα ήταν πιο ακριβής περιγραφή. quote:
Ιταλος
Τώρα το ερώτημα είναι το εξής: οποιός είναι ο ρόλος του σύμπαντος μας στον κόσμο του. Γνωρίζοντας αυτό, θα μπορούσαμε να βρούμε και το δικό μας ρόλο.
Με την παρατήρηση θα προοδεύαμε στο συλλογισμό μας
Ο τρόπος προσέγγισης, είναι στην πραγματικότητα η παρατήρηση? Αν, ας πούμε, λέγαμε κάτι πιο εξωτικό, όπως οτι πιο αποτελεσματική προσέγγιση θα ήταν ένα προσωπικό fine tuning, θα πέφταμε πολύ έξω? quote:
Ιταλος
Και που βρισκόμαστε? Αφού είμαστε καθ εικόνα (λέμε τώρα) και καθ ομοίωση, θα μπορούσσαμε να βρισκόμαστε στον εγκέφαλο αυτού του τεράστιου οργανισμού, ή στην καρδιά, η πουθενά πιο κάτω
Έχει, λες, χρησιμότητα η "χωρική" αντίληψη εδώ? Ας πούμε, δηλαδή, οι κρύσταλλοι του πάγου π.χ, έχει πολύ μεγάλη σημασία το που βρίσκονται? Αλλάζει κάτι στο μέρος ή το σύνολο, ανάλογα με την τοποθέτηση?Και πιο συγκεκριμένα,στα όντα όπως εμείς εδώ ή οι άλλοι εκεί έξω?Ολοι και όλα,μέρος ή μέρη του ιδίου συνόλου δεν είμαστε?Σκέψεις...!!!
ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.
|
| Italos |
Απεστάλη: 20/04/2013, 13:56:21
Νικόμαχε δεν το πήγαινα για μονόλογο , πες την άποψη σου :). Βασικά μου ρθε στο μυαλό τώρα ένα άρθρο που είχα διαβάσει για τα κύτταρα του εγκεφάλου που στη λήψη των αποφάσεων φαινεται ότι δρουν διαφορετικά κάθε φορά, σαν ανεξάρτητες μονάδες. θα το ψάξω να επανέλθω. Πολύ κωμικοτραγικό θα ήταν αυτή η τεράστια οντότητα στην οποία περικλείεται το σύμπαν μας, να σκέφτεται το ίδιο με μας σε άλλο βαθμό βέβαια: Που ανήκω; Ποιος ο ρόλος μου; |
| maria3 |
Απεστάλη: 20/04/2013, 09:10:14
Και μια που αρχίσατε έτσι θα σας πω Errare Humanum est και θα καταλήξω στους «Βατράχους» του Αριστοφάνη, στο μέσο περίπου του έργου, ο χορός λέει πως «ότι έπαθε η πόλη μας με τα νομίσματα, το παθαίνει και με τους πολιτικούς». «Προτιμούμε – λέει – τα κίβδηλα νομίσματα, τα μπρούντζινα, κομμένα πρόχειρα και πεταχτά, αντί για τα παλιά, γνήσια, γνωστά και τιμημένα, που έχουν πέραση σε Έλληνες και ξένους» οπότε θα πω ότι είναι και αυτός ένας παράγοντας για το σύστημα και θα καταλήξω πάλι the law of unintended consequences, οι ακούσιες συνέπειες μπορεί χονδρικά να ομαδοποιηθούν σε τρεις κατηγορίες, είναι μια θετική, απροσδόκητο όφελος (συνήθως αναφέρεται ως, η τύχη, serendipity ή απροσδόκητα). Μία αρνητική, απροσδόκητη βλάβη που συμβαίνουν εκτός από το επιθυμητό αποτέλεσμα της πολιτικής (π.χ., ενώ η άρδευση συστήματα παρέχουν στους ανθρώπους με το νερό για τη γεωργία, μπορούν να αυξήσουν τις πλωτές ασθένειες που έχουν καταστροφικές συνέπειες για την υγεία, όπως η σχιστοσωμίαση). Μία διεστραμμένη, αποτελέσματος που αντιβαίνει σε ότι είχε αρχικά προβλεφθεί (όταν μια σχεδιαζόμενη λύση κάνει το πρόβλημα χειρότερο). |
| @ΑΜΕΙΝΙΑΣ |
Απεστάλη: 19/04/2013, 23:58:45
Notirk, quote:
Αν είναι φόλα θα το δείξει….. η νεκροψία.
Κι επειδή μας έριξες και το ιταλικό νταραβέρι... πάρε ένα λατινικό:
"Splendide mendax." Ακόμα και λάθος να έχεις...θα είσαι "υπέροχα λάθος" Τα σέβη μου αδερφέ. Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου. |
| Notirk |
Απεστάλη: 19/04/2013, 22:27:50
Είμαστε παραγωγοί , σεναριογράφοι , σκηνοθέτες , ηθοποιοί και θεατές του συμπαντικού matrix.Εμείς δίνουμε τις ιδέες , το universal network τις επεξεργάζεται μας τις στέλνει πίσω και γίνεται το dare-avere (νταραβερι ).
Εμείς , εννοώ , ΟΛΑ τα νοήμονα όντα στο Σύμπαν. Κάθε κατηγορία νοήμονος όντος ( μια τέτοια είναι η γήινη ανθρωπότητα , μια άλλη είναι ανθρωπότητα του ‘’Α’’ του Κενταύρου –λέμε τώρα- ) είναι ελεύθερη να φτιάξει το δικό της σενάριο , ανάλογα με το πως αντιλαμβάνεται τα μηνύματα από το universal network , σκηνοθετήσει το δικό της έργο και αφού το φάει στη μάπα σαν θεατής , να το κρίνει και αν αποφασίσει ότι είναι φόλα οφείλει να ψαχτεί για το τι πρέπει να διορθώσει. Συνήθως, για τα σενάρια φόλες , φταίει ο ακατάλληλος δέκτης που έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί το εκάστοτε νοήμον όν. Αν αλλάξει δέκτη μπορεί να βρει την άκρη. Nα ένα παράδειγμα -τα προαναφερόμενα- του δικού μου σεναρίου. Αν είναι φόλα θα το δείξει….. η νεκροψία.
 |
| ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ |
Απεστάλη: 19/04/2013, 22:07:36
ΙταλεΜου κάνει και μου παρακάνει. Συνέχισε να ολοκληρώσεις και θα εκφράσω την άποψή μου. ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ. |
| Italos |
Απεστάλη: 19/04/2013, 18:22:28
Παρατηρώντας τον μικρόκοσμο και το μεγαλόκοσμο, παρατηρούμε κάποια κοινά χαρακτηριστηκά: αν συγκρίνουμε τα ηλεκτρόνια με πλανήτες, και τον ήλιο με τον πυρήνα του ατόμου, βλέπουμε ότι το πράμα είναι κατόυσίαν ίδιο. Τώρα, από το άτομο αν μεγαλώσουμε την εικόνα, θα δούμε αυτό που ο κοινός νους του ανθρώπου παρατηρεί: ΄΄ενα χέρι, ένα ποτήρι, ένα δέντρο ή δεν ξέρω και γω τι. Αν τώρα πάμε στους πλανήτες, στους ήλιους κτλ, αν μπορούσαμε να μεγαλώσουμε την εικόνα, ίσως και εκεί να βλέπαμε κάτι το αντοίστοιχο σε άλλη κλίμακα και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά στην ουσία το ίδιο.
Από αυτήν την υπόθεση βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Ενα τέτοιο είναι πχ ότι τα πάντα πρέπει να είναι ζωντανά.Ενα άλλο θα ήταν ότι το σύμπαν μας είναι πεπερασμένο, αφού όπως και στον κόσμο μας ο κόσμος του σώματος μας πχ ή αν προτιμάτε το σύμπαν του σώματος μας είναι μέρος ενος άλλου μεγαλύτερου κόσμου, έτσι και το σύμπαν μας είναι μέρος ενος μεγάλου "μορίου" το οποίο είναι μέρος ενος άλλου μεγαλύτερου κόσμου και ούτω καθεξής. Τώρα το ερώτημα είναι το εξής: οποιός είναι ο ρόλος του σύμπαντος μας στον κόσμο του. Γνωρίζοντας αυτό, θα μπορούσαμε να βρούμε και το δικό μας ρόλο.
Με την παρατήρηση θα προοδεύαμε στο συλλογισμό μας. Τώρα βέβαια, θα πρεπε να αναλογιστούμε και τι ψάχνουμε. Ψάχνουμε δλδ το ρόλο του "μορίου" η το ρόλο του "όντος" στο οποίο συγκαταλέγεται το σύμπαν μας. Και που βρισκόμαστε? Αφού είμαστε καθ εικόνα (λέμε τώρα) και καθ ομοίωση, θα μπορούσσαμε να βρισκόμαστε στον εγκέφαλο αυτού του τεράστιου οργανισμού, ή στην καρδιά, η πουθενά πιο κάτω  .. Δεν ξέρω νικόμαχε αν σου κάνει αυτού του είδους ο συλλογισμός, αν ναι ας τον συνεχίσουμε, αν όχι το αφήνουμε... |
|
