Αγαπητοί φίλοι του esoteric forum γειά σας. Είμαι νέο μέλος στο forum. Ψάχνοντας τα θέματα τα οποία είναι προς συζήτηση διαπίστωσα ότι το βασικό θέμα το οποίο είναι ο εσωτερισμός είναι ανύπαρκτο προς συζήτηση. αυτό Με έβαλε σε σκέψεις Μιας και έχω διαπιστώσει ότι το θέμα είναι πάντα Επίκαιρο και χαίρει Μεγάλου ενδιαφέροντος από την πληθώρα των έντυπων βιβλίων και τις πωλήσεις τους που βρίσκονται σε μεγάλη έξαρση. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τη γνώση των μυστηρίων του εσωτερισμού. προβληματίστηκα όταν διαπίστωσα την έλλειψη ενδιαφέροντος της θεματολογίας στο φόρουμ. τα μέλη του esoteric δεν έχουν ενδιαφέρον; Μήπως έχουν έλλειψη γνώσεων; τους απασχολούν άλλα θέματα περισσότερο; μήπως θεωρούν τον εσωτερισμό ως θέμα τετριμμένο; εκτός κι αν είναι τόσο καλά μυημένοι γνωστές όσοι δεν έχουν τίποτα άλλο να μάθουν γνωρίζοντας τα όλα για τον εσωτερισμό. Όπως και να έχει το θέμα, μιάς και για το κάθε τί κάποιος πρέπει να πέρνει πρωτοβουλία.
Λαμβάνοντας υπόψη μου αυτό ως κίνητρο ανοίγω ως θέμα προς συζήτηση τον εσωτερισμό. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε να πούμε κάτι, να μάθουμε Ίσως κάτι που ξέρει κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι να μάθουν αυτά που ξέρουν οι γνώστες οι οποίοι έχουν εντρυφήσει στο θέμα. Το θέμα είναι τεράστιο και με άπειρες πτυχές Από πού να αρχίσει κανείς! Το άν κάποιος είναι οπαδός του όποιου δόγματος είναι αδιάφορο. Η αμεροληψία είναι πάντα υποκειμενική Και κάθε γνώμη χρήζει σεβασμού. Αντί αντιπαράθεσης ας προσπαθήσουμε με τον διάλογο και πιστεύω πως έτσι θα ωφεληθούμε όλοι.

Θέλω να πω, το ίδιο γεγονός ο καθένας το βιώνει εντελώς διαφορετικά.
Επίσης τα βιώματα του καθενός είναι εντελώς διαφορετικά και γι'αυτό ο καθένας από εμάς, λίγο ή πολύ, αναγάγει την προσωπική του εμπειρία σε γενικό κανόνα!

quote:

---

Ilias πέρα από την ονειροπόληση, είναι και οι διάφορες σύντομες διασπάσεις προσοχής και αφαιρέσεις, όπως και οι διάφορες λάθος ερμηνείες που δίνουμε στα πράγματα. Μπορεί να έχουμε πλήρη συγκέντρωση σε κάτι αλλά οι συνειρμοί να είναι υποκειμενικοί και τα συμπεράσματα λάθος. Όλα αυτά βέβαια εκτός από αναπόφευκτα είναι ίσως και χρήσιμα, για φαντάσου δηλαδή ένα πλάσμα τύπου Σέρλοκ καταδικασμένο να κατέχει έναν τέλειο ορθολογισμό και να κατανοεί με ακρίβεια, εμβάθυνση και αιτιολόγηση όλα τα φαινόμενα γύρω του Συμφωνούμε (νομίζω) και με τον xristo ότι τα 'αντικείμενα προσκόλλησης' δεν μπορούν να παρακαμφθούν, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα αποδεχόμαστε είτε διερευνώντας τα είτε αγνοώντας τα.

---

quote:

---

Πηγαίνοντας ακόμα πιο πέρα, o 'ξύπνιος' δεν παύει να είναι εξίσου κοιμισμένος. Διότι το μυαλό διαρκώς αποσπάται από ένα σωρό θορύβους, συγχύσεις αισθημάτων και συναισθημάτων, διαρκώς πλανεύεται από δόξες και εικασίες. Χανόμαστε στην ατέρμονη ροή του κόσμου γύρω μας, παραμυθιαζόμαστε από κάθε είδους φαντασιώσεις, επιθυμίες και φοβίες, από όλων των ειδών τις απατηλές εντυπώσεις και ψευδαισθήσεις με αποτέλεσμα να χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα και να μην βλέπουμε καθαρά (με την όραση του νου) αυτό που πραγματικά συμβαίνει και υφίσταται.

---

Κατά βάση συμφωνώ με αυτά που λες, στην ουσία περιγράφεις το λεγόμενο " daydreaming ", απ'το οποίο " πάσχουμε " λίγο ή πολύ , όλοι οι άνθρωποι. Ειδικά σε περιπτώσεις που κάνουμε μια καθημερινή ρουτίνα ή μια εργασία στην δουλειά μας η οποία γίνεται πια μηχανικά, τότε το μυαλό ταξιδεύει ανεξέλεγκτα. Είναι πολύ δύσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις να είσαι στο τώρα. Πέρα απο διαλογισμούς και διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούνται ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο, εγώ προτείνω το πιο απλό πράγμα: Όταν ξεφεύγεις να επαναφερεις τον εαυτό σου στην πραγματικότητα.

Υ.Γ : Με τα όνειρα δεν καταπιάστηκα γιατί τα βλέπω περισσότερο από την οπτική της ψυχανάλυσης. Απ'ότι έχω διαβάσει δηλαδή, κυρίως από Φρόιντ . Τα έχω σαν ένα πολύτιμο εργαλείο στην προσέγγιση της αυτογνωσίας αν και δεν αποκλείω να έχουν κι άλλες ιδιότητες...

Σε πρώτο επίπεδο ο κοιμώμενος επιστρέφει και απομονώνεται στην υπέροχη κοσμάρα του, σε ένα βαθιά υποκειμενικό και ακανόνιστο σύμπαν όπου ζωντανεύουν οι πιο παράλογες σκέψεις, φαντασίες και ενορμήσεις, τα πιο τρελά όνειρα και οι φοβερότεροι εφιάλτες...όταν όμως ξυπνάει επιστρέφει στον κανονικό κόσμο, βρίσκει τα πατήματά του, βρίσκει μία αρχή, μέση και τέλος.

Εάν αντιστραφούν όμως οι έννοιες, ο κοιμισμένος μετέχει σε μία πολύ πιο διευρυμένη συνείδηση -μετέχει στο αιώνιο γίγνεσθαι, μία κατάσταση που προσομοιάζει στην πρωταρχική κατάσταση της ύλης όπως την φαντάζονταν οι αρχαίοι, εκεί όπου όλα είναι ατακτοποίητα και συγκεχυμένα, όλα διαρκώς ρέουν και μεταμορφώνονται. Το πιο τρελό όμως είναι ότι κάποιες φορές στη διάρκεια αυτής της περιδίνησης ενατενίζουμε καταστάσεις και γεγονότα που επαληθεύονται στην διάρκεια του 'ξύπνιου', κάτι που σημαίνει ότι η κυμαινόμενη αυτή συνείδηση αυτή την οποία διαθέτουμε (ή στην οποία μετέχουμε) ενίοτε καταφέρνει και ενατενίζει το μέλλον. Εξίσου ενδιαφέρον είναι ότι οι παραστάσεις αυτές (και τα έντονα συναισθήματα που προκαλούν) φαίνεται πως πυροδοτούν συγκεκριμένες δράσεις και αντιδράσεις στον ψυχισμό του ανθρώπου κατά την εγρήγορση. Αρα κάποια όνειρα, όπως σωστά λέει ο Αριστοτέλης στο 'περί της καθ'ύπνον μαντικής', δεν έχουν μονάχα την ικανότητα να προβλέπουν το μέλλον αλλά και να το προκαλούν καθώς η δράση στον ενύπνιο γίνεται η αιτία της δράσης στην εγρήγορση.