θελω να ανοίξω αυτό το θέμα, για να διαπραγματευτούμε τους "βαθμούς ελευθερίας" της έκφρασής μας, και κυρίως της ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ.

Υπάρχει πραγματικά πρωτότυπη και φανταστική ανθρωπινη δημιουργία?

Μπορούμε πράγματι να έχουμε μια έμπνευση, ή να φανταστούμε κάτι, μια εικόνα, ένα χρώμα, έναν ήχο , οτιδήποτε,
που να μην υπάρχει, να μην υπήρξε ή να μην έγινε ποτέ?

'Η μήπως είμαστε καταδισκασμένοι να αντιγράφουμε και να αναπαραγουμε εν πολλοίς ή εν ολίγοις ήδη διαμορφωμένα ή 'τιθέμενα' υποβόσκοντα Πρότυπα?

Υπάρχουν λοιπόν "εκ γενετής" όρια στην Ανθρώπινη φαντασία?
Μήπως δεν είμαστε ικανοί ή "κατασκευασμένοι" να παράξουμε οτιδήποτε πραγματικά νέο και καινούριο, πέρα και έξω από ότι κουβαλάμε ως συνολική γνώση και πληροφορία του γένους μας?

Γιατί πχ. όταν ακόμη και στα 'πλασματα της φαντασίας' μας δίνουμε ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες?

Γιατί δεν μπορούμε να ζωγραφίσουμε έναν τελείως φανταστικό πίνακα όπου η εικόνα να μη θυμίζει σε τίποτα και σε κανέναν, κάτι από τα θέματα και τα σχήματα του κόσμου μας?

Στο συλλογικό υποσυνείδητο από την κουβέντα με τον DSM και τον Νικόμαχο.

Αυτό προφανώς στέκεται πότε αρωγός μας και πότε τροχοπέδη μας.

Ίσως μια φορά κάθε χ χρόνια να βρίσκεται κάποιο μυαλό που να παράγει κάτι αληθινά καινοτόμο,έστω για μια φορά στη ζωή του και αμέσως μετά να καίγεται η φαντασιομηχανή του...
Ίσως και η φαντασία να είναι καταδικασμένη να πεθαίνει γρήγορα μέσω της δικής της "τελομεράσης".

Ωραίο θέμα Πυθαγόρα.

<< Τα πάντα όλα,ξεκινάνε πρώτα απο την φαντασία μας και μετά γίνονται ιδέες και έργα.>>

Αυτο εύκολα διαφαίνεται τα 200 και πλέον τελευταία χρόνια.

Υπάρχουν και μυαλά των οποίων η φαντασία,δεν αρκείται στο παρόν,αλλά τρέχει δεκαετίες μπροστά στο χρόνο.
Αρχίζοντας απο τον Ιούλιο Βέρν και φθάνοντας στις μέρες μας ώς τον Σπίλμπεργκ,τον Ασίμωφ,τον Σάγκαν και άλλους.

Αποκορύφωμα δε,αποτελεί η κινηματογραφική βιομηχανία,με εμπνευστή το Χόλυγουντ.

Παρατηρώ ότι πολλά απο τα χολυγουντιανά επιστημονικά σενάρια,επαληθεύονται σταδιακά,χάρις στα άλματα της επιστήμης.

Ολα αυτά πριν γίνουν πράξη,υπήρξαν φανταστικά στα μυαλά κάποιων.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει όριο στην ανθρώπινη φαντασία.

Τώρα,άν για αυτο ευθύνεται το Συλλογικό Ασυνείδητο,επειδή ίσως σε κάποιο άλλο χρονικό σημείο,σε κάποιο άλλο φράκταλ,έχει ήδη συμβεί,ή οφείλεται απλά στην εξελικτική νοημοσύνη συνεπικουρούμενη απο την τεχνολογία,δεν μπορώ να πάρω θέση.

Είναι υπο διερεύνηση.

Θα ήθελα Πυθαγόρα,μια διευκρίνηση,τι εννοείς με αυτο:

quote:

---

και κυρίως της ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Ολα αυτά πριν γίνουν πράξη,υπήρξαν φανταστικά στα μυαλά κάποιων.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει όριο στην ανθρώπινη φαντασία.

---

Είναι ή πρώτη μου συμμετοχή σε συζήτηση ωστόσο παρακολουθώ διάφορα θέματα του forum εδώ και πολύ καιρό.

Το ερώτημά μου βασικά είναι:
Μπορεί ένας άνθρωπος, να σκεφτεί/δημιουργήσει/απεικονίσει/.../... κάτι, οτιδήποτε, 
που να μην παραπέμπει καθ'οιονδήποτε τρόπο σε κάποια "γνωστή" εικόνα/φόρμα/πρότυπο/μοτίβο του γύρω μας κόσμου?
Μπορώ δηλαδή εγώ ή εσύ ή ο Χ,ή ο Ψ άνθρωπος
να ζωγραφίσω έναν πίνακα που όποιος τον δει να μην μπορεί να πει να εδώ βλέπω ένα χερι, 
ένα ρολόι, ένα δέντρο, ένα τετράγωνο, έναν κύκλο, κλπ, έστω και σε τραβηγμένη/υπερβατική/μη-ρεαλιστική μορφή?
 

Με βάση το ερώτημα σου σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο πιστεύω ότι είναι αδύνατον. Για να επιτελεστεί/δημιουργηθεί κάτι που να μην παραπέμπει σε τίποτα "γνωστό", αυτό το "κάτι" θα πρέπει να είναι έξω από το φάσμα των αισθήσεών μας και ως συνέπειας αυτού και των γνώσεών μας.
Δηλαδή για μένα η ερώτηση σου μου ακούγεται ως εξής: ( Αν μπορώ να σχεδιάσω/απεικονίσω κάτι που δεν ξέρω πώς είναι)ή διαφορετικά ( Να γνωρίζω κάτι που δεν γνωρίζω ή πριν το γνωρίσω).

Αστειευόμενος θα έλεγα ότι η καλύτερη προσέγγιση στην ερώτηση σου θα ήταν ο "γνωστός" λευκός πίνακας του Μαέβιους Παχατουρίδη (Από του Θρυλικούς ΑΜΑΝ) ο οποίος αναπαριστούσε την αγελάδα και τα βοσκοτόπια.

Άρα ώς συνέπεια των ανωτέρω είμαστε συνεχώς δέσμιοι των αισθήσεων μας αλλά και της γνώσης μας ως παράγωγο αυτών.

Ο άνθρωπος από την αυγή του ως είδος με αναπτυγμένη νοημοσύνη ενεργεί και δημιουργεί αξιοποιώντας παραστάσεις και στοιχεία του φυσικού κόσμου. Μου φαίνεται αδύνατη η δημιουργία πραγματικά πρωτότυπων "εικόνων" έξω από το πλαίσιο του φυσικού κόσμου που αντιλαμβανόμαστε. Ακόμα και σε δοξασίες/θεωρίες υπερφυσικής κατεύθυνσης ο ανθρωπομορφισμός και η εκμετάλλευση του επιστητού είναι έκδηλα φαινόμενα νομίζω.

Ενα περιθώριο απόκλισης από τις γνωστές εικόνες του κόσμου πιθανώς να υπάρχει σε κάποια δεδομένη στιγμή αλλά μάλλον είναι ορθότερο να μιλάμε για προέκταση πάνω σε γνωστά και σαφώς καθορισμένα "υλικά κατασκευής". Π.χ. ένας συγγραφέας, ζωγράφος, καλλιτέχνης κλπ που μπορεί να φαντάστηκε ιπτάμενα οχήματα πριν την εποχή τους στηρίζεται σε ένα συνδυασμό εικόνων και γνώσεων που τον εμπνέουν όπως τα πουλιά, η αντίσταση του αέρα, τα υπάρχοντα μέσα μετακίνησης του ανθρώπου που προηγήθηκαν της πτήσης κλπ.
Δηλαδή το περιθώριο απόκλισης είναι κάπως πλασματικό.

Κατάλαβα που το πάς.

Επιφανειακά θα πρέπει να συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες,καθώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο,πραγματικό ή φανταστικό,που να υποδηλώνει το αντίθετο.

Υπάρχει όμως μια συνιστώσα,την οποία πάντα λαμβάνω υπ'όψιν.

Η διαίσθηση.

Αυτη μου λέει,πώς ίσως να μπορείς.

Ας το δούμε με μαθηματικά Φ= (ω+ψ).(ω1+ψ1).χ
όπου Φ η φαντασία, ω το γνωστό περβάλλον, ψ η γνωστή νόηση, ω1 το άγνωστο περβάλλον, ψ1 η άγνωστη νόηση και χ το άγνωστο αποτέλεσμα.

Σαν μαθηματική πράξη,φαίνεται να έχει λύση.
Στον πραγματικό κόσμο,"φαντάζει" αδύνατον!

Αδύνατον επειδή,όπως είπε και ο malmsteen,( Να γνωρίζω κάτι που δεν γνωρίζω ή πριν το γνωρίσω).

Y.Γ

Παρ'όλα αυτα η διαίσθησή μου εξακολουθεί να με "τσιγκλάει"!

quote:

---

Πυθαγόρα
Κατάλαβα που το πάς.

Επιφανειακά θα πρέπει να συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες,καθώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο,πραγματικό ή φανταστικό,που να υποδηλώνει το αντίθετο.

---

Αρα κάτι που είναι μυστήριο, όχι μόνο δεν το γνωρίσουμε ακριβώς αλλά και δεν πρέπει να παίρνουμε απόφανση για το τι είναι, πχ "φυλακή-όριο".
Δηλαδή θα πρέπει να αρκεστούμε για ακόμη μια φορά σε ένα "δεν γνωρίζω".

Συμπληρωματικά θα έλεγα ότι το αίτιο των ανωτέρω ώς προς την ερώτηση σου βρίσκεται στην ύπαρξη του Λόγου ο οποίος είναι κατασκεύασμα του ανθρώπου.

Ενώ λοιπόν ο Λόγος από την μία μας απελευθερώνει για να εκφράσουμε την αλήθεια των πραγμάτων, ταυτόχρονα μας περιορίζει απο αυτή.

Σε αυτή την σύνδεση του ανωτέρου παραδόξου βρίσκεται το όριο το οποίο καμιά φορά ξεπερνά ο άνθρωπος και δημιουργεί νέες μορφές. Ωστόσο η "νέα ξένη" δημιουργία με το που επιτελεστεί γίνεται κτήμα της ήδη υπάρχουσας γνώσης μας και αυτομάτως σταματά να είναι "ξένη".

Χρησιμοποιώντας την φράση "Η ψυχή είναι ένα ξένο επι της Γής" Η δυνατότητα που μας δίνει ή ψυχή να ανακαλύψουμε τα πράγματα επι της Γής, δέν μας δίδεται για την ανακάλυψη της ίδιας της ψυχής. Και έτσι δημιουργούνται όλα τα παράδοξα που ταλαντεύουν συνεχώς την σκέψη μας.

quote:

---

Πυθαγόρας
Στην εξίσωση που δίνεις, θα είχε ενδιαφέρον να μας έδινες και ποσοστά/συντελεστές βαρύτητας...

Οπως ξέρεις, άλλο είναι να συμβάλλει ένας παράγοντας κατά 90% και άλλο κατά 0.001%

---

Ο άνθρωπος είναι δημιουργικό ον που υπόκειται στον συμπαντικό νόμο της εξέλιξης.
Οι αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπος στο να δημιουργήσει είναι πάρα πολλές.
Ενδεικτικά:
Κάποιο ένστικτο του μπορεί να τον κάνει δημιουργικό, συνήθως καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο κάποια βιολογική ανάγκη.
Κάποιο πάθος του μπορεί να τον οδηγήσει σε μια δημιουργία, καλύπτοντας έτσι ένα συναισθηματικό κενό.
Απλά και μόνο μια σκέψη του μπορεί τελικά να έχει ως αποτέλεσμα μια πρωτότυπη δημιουργία.
και άλλες πολλές αιτίες ή αφορμές μπορούν να οδηγήσουν, ένα κατ εξοχήν δημιουργικό και εξελισσόμενο ον όπως ο άνθρωπος, σε δημιουργικό ντελίριο.
Και ναι θα μπορούσε να μην υπήρχε ποτέ κάτι που ένας άνθρωπος δημιούργησε. Να μην υπήρξε ποτέ στην "μορφή" που του έδωσε άνθρωπος.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντως οι καλύτερες δημιουργίες είναι αυτές που δεν ξέρεις γιατί τις "έφτιαξες". Δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα προσπάθειας ή σκέψης καν. Αλλά μιας αυτόβουλης(;)ενέργειας που σε κυριεύει(;) και πάει μόνο του το πράγμα... Αυτό συνήθως αφορά καλλιτέχνες, συγγραφείς και γενικά ανθρώπους που χρησιμοποιούν το πνεύμα τους(;)
Ή που τους χρησιμοποιεί αυτό! :p

Μην μπερδέψεις πάντως την έμπνευση με το ταλέντο ε; :)

quote:

---

Σε αυτή την σύνδεση του ανωτέρου παραδόξου βρίσκεται το όριο το οποίο καμιά φορά ξεπερνά ο άνθρωπος και δημιουργεί νέες μορφές. Ωστόσο η "νέα ξένη" δημιουργία με το που επιτελεστεί γίνεται κτήμα της ήδη υπάρχουσας γνώσης μας και αυτομάτως σταματά να είναι "ξένη".

---

quote:

---

1) Σε αυτή την "ενέργεια" αναφέρομαι βασικά, και αυτήν προσπαθώ να 'διαβάσω' /ανιχνεύσω/αναγνωρίσω αδερφέ

2) Όχι, ποτέ!

Έμπνευση μπορεί να έχει ο καθένας, κάπου, κάπως, κάποτε, και για οποιοδήποτε θέμα.
Και είναι θέμα διάθεσης, σκέψης, στιγμιαίο, φευγαλέο, μια νοητική σύλληψη....
Βρίσκει ή δεν βρίσκει μέσο ή τρόπο έκφρασης -διεξόδου -υλοποίησης. Καμιά φορά δεν την καταλαβαίνεις κιόλας, δεν τη συνειδητοποιείς, και πρέπει...οι άλλοι να στο πούνε ότι τράκαρες μαζί της!

Ταλέντο είναι κάτι έμφυτο. Ή το χεις ή δεν το'χεις. Είναι πολύ συγκεκριμένο, ανιχνεύσιμο, και ...διαρκείας. Το κουβαλάς μαζί σου πάντα. Αν καλλιεργείται ή αναπτύσσεται ή μένει στάσιμο, αυτό είναι άλλο θέμα. Πάντως είναι κάτι προσωπικό. Ούτε όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια ταλέντα, στην ίδια ποσότητα και στην ίδια ποιότητα/κλίμακα, αν και υπεισέρχονται βέβαια και υποκειμενικοί παράγοντες ( στην κατηγοριοποίηση τους - όχι στο ταλέντο αυτό καθαυτό, το οποίο είναι καθολικώς αναγνωρίσιμο με γενικά κριτήρια)

---

Λοιπόν έχω σβήσει και έχω γράψει 30 φορές την απάντηση.
Τελικά θα στα γράψω χύμα διότι ξέρω πως δεν θα με παρεξηγήσεις. :)

Έμπνευση και ενέργεια είναι αλληλένδετα.
Το ταλέντο είναι μικρής σημασίας και τόση αξία να του δώσεις.
Για την ακρίβεια μην το λογαριάσεις καθόλου πριν σε βάλει στο τρυπάκι της υπερηφάνεια και τα χάσεις όλα τελικά.

Αυτό που ψάχνεις είναι κρυμμένο στην έμπνευση, ποιος εν+πνέει; ποιος φυσάει μέσα σου;
Ποιος σου δίνει αυτήν την ανάσα έναυσμα για την δημιουργία;

Δεν είναι ο εαυτός σου αυτός και μην το σκεφτείς ποτέ έτσι... μην πέσεις στην παγίδα!

Από τους καρπούς ενός δέντρου αποφασίζουμε αν είναι ωφέλιμο ή όχι.
Οι καρποί ενός ανθρώπου πρέπει να είναι ωφέλιμοι και για τον ίδιο και για τους άλλους ανθρώπους.
Ο πίνακας σου είναι ένας από τους καρπούς σου, εσύ είσαι το δέντρο, εγώ είμαι ο συνάνθρωπος, τάισε με ένα ωφέλιμο καρπό που θα με θρέψει και το ίδιο κάνε και για τον εαυτό σου μην μας δώσεις καρπούς που θα μας χαλάσουν τελικά.
Βρες ποιος σε εμπνέει δοκιμάζοντας τους καρπούς σου.

Μην καμαρώσεις για τα ωραία σου έργα, δεν είναι δικά σου.
Το ταλέντο "σου" είναι ένα ωραίο μαχαίρι, κόψε ψωμί να μου δώσεις με αγάπη και προπάντων πρόσεχε μην κοπείς...

Αγάπη αν δεν έχω, τίποτα δεν έχω...
Plaudite, acta est fabula!

Λές:

quote:

---

Πιστεύω ότι η φαντασία του ανθρώπου μπορεί να παράξει αρκετές ιδέες ή ακόμη και πράγματα, αντικείμενα, σκέψεις που σε κάποιο βαθμό μπορεί να περιέχουν κάτι το οποίο είναι ήδη γνωστό στον πολιτισμό μας και σε κάποιο βαθμό μπορεί να είναι τελείως ανοίκειο και πρωτοποριακό.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Ομως ποιά είναι η άποψή σου,επι της ερώτησης:

Υπάρχουν όρια στην φαντασία?

Η απάντηση του θέματος βρίσκει αδιέξοδο στις παρακάτω φράσεις:

1) Ενα ξέρω ότι δέν ξέρω τίποτα! (Τελικά δέν ξέρουμε τίποτα?)
2) Δέν ξέρω τι δέν ξέρω! (Αυτό είναι πολύ ορθό)
3) Δέν ξέρω γιατί ξέρω! (Αυτό παραπέμπει στο ερώτημα ποιοι είμαστε)
4) 3+1 = Δέν ξέρω γιατί ξέρω αυτό που ξέρω: ότι ένα ξέρω ότι δέν ξέρω τίποτα.

Αρα το άγνωστο γίνεται γνωστό όταν μας αποκαλύπτεται ή το αποκαλύπτουμε.
Άρα πάλι δέν μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι άγνωστο ως ότου μας αποκαλυφθεί.

Το άγνωστο γίνεται γνωστό και το γνωστό είναι άγνωστο!!!

Ουσιαστικά αυτό μας παραπέμπει στην παράδοξη σκέψη ότι γνωρίζουμε χωρίς να γνωρίζουμε!!!

Και κάπου εδώ μπορούμε όλοι να το ρίξουμε δικαίως στα "ναρκωτικά".

Γράφω με τον ειρμό της σκέψεως μου...

Αρα απο μιά άλλη οπτική γωνία είμαστε (οι άνθρωποι) το ίδιο το ερώτημα σου. (Αυτό ούτε εγώ το κατάλαβα)

Και με το παρακάτω επιβεβαιώνω (σε μένα) ότι είμαστε στο σωστό "δρόμο" αφού δέν δίδεται απάντηση και αναιρούμε τα ανωτέρω.

Η φράση δέν ξέρω = 0. Δεν + ξέρω!!! Σκεφτείτε λίγο!! Τι σας λέει αυτή η φράση? Σας προσφέρει κάποια πεπερασμένη πληροφορία?

Θα πείτε δέν γνωρίζω!! Σκεφτείτε πάλι!! Τι σας λέει αυτή η φράση?

Ότι συνώνυμα και εναλλαγές να βρείτε.. Απολύτως ΤΙΠΟΤΑ!!!

Κάποιοι θα πούν : Δέν γνωρίζω τι είναι κάτι(Θεός,ανθρωπος,η ζωή κλπ).

Ξεχάστε το κάτι, Ουσιαστικά Δέν γνωρίζω τι είναι!!! ή Δέν γνωρίζω το είναι!!!

Το "είναι" είναι αυτό που ζούμε "το αυτό". Με τον λόγο περιγράφουμε κατα σύμβαση το "είναι" χωρίς να το γνωρίζουμε το "το είναι".

Αρα ουσιαστικά περιγράφουμε λέμε το τι κάνουμε ενώ ως προς ( ΤΟ ένα, το σύμπαν ,την Αλήθεια) δέν έχουμε την παραμικρή ιδέα του τί πραγματικά μας συμβαίνει!!

Σχολιάστε και συνεχίζουμε...

Το ξέρω ότι μπορώ να πάρω ελευθέρας για Δαφνί σύμφωνα με κάτι φίλους. Και ζητώ μια ανεκτικότητα που το γύρισα στο υπαρξιακό!!!

Ευχαριστώ

PS: Σκεφτείτε τι σας λέει ή λέξη " Είναι"

Σταχυολογώ μερικά σημεία-κλειδιά (κατά τη γνώμη μου):

quote:

---

Εμείς λέμε ότι τίποτα,δεν μπορεί να παράξει η φαντασία, που να είναι τελείως ανοίκειο και πρωτοποριακό.

---

Αϊνστάιν

Η συνείδηση δεν είναι τίποτα, η φαντασίωση είναι το παν.

Ανατολ Φράνς

Η φαντασία είναι η φωνή της τόλμης. Αν υπάρχει οτιδήποτε θεϊκό στο Θεό είναι αυτό: τόλμησε να φανταστεί τα πάντα.

Χένρυ Μίλλερ

Η σταθερότητα είναι το τελευταίο καταφύγιο αυτών που δεν έχουν φαντασία

Οσκαρ Ουάϊλντ

Πολλοί μεγάλοι στοχαστές και επιστήμονες,ασχολήθηκαν με το θέμα Πυθαγόρα.
Το ωραίο και συνάμα απίστευτο είναι ότι,κανένας δεν λέει τα ίδια με τον άλλον,αλλά τα διαφορετικά τους λόγια,συμφωνούν συγκλίνοντας,στο ότι η φαντασία,είναι η γεννεσιουργός αιτία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Εγώ πάλι,θα την παρομοίαζα με ένα πουλί.Ενα πουλί που πρέπει να έχει απαραιτήτως φτερά και πόδια,όπου τα φτερά είναι η φαντασία και τα πόδια η μόρφωση.Χρειάζονται και τα δύο,επειδή χωρίς πόδια μπορεί μεν να πετά,αλλά δεν μπορεί να...προσγειωθεί.Χωρίς φτερά φυσικά,δεν πετά!!

http://www.youtube.com/watch?v=pLND9Sfkilg

Με λίγο σκυμμένο το κεφάλι και χαμηλωμένο το βλέμα, για όλους τους παλιοροκάδες της παρέας.

Θα επανέλθω αργότερα.

Θα έλεγα πως η φαντασία είναι τρόπος. Ένα εφόδιο, ή μάλλον μια έμφυτη ικανότητα, με τη χρήση της οποίας μπορούμε να αναδημιουργούμε την πραγματικότητα. Ίσως και να είναι η αγχωτική εκδήλωση της αγωνίας του θανάτου. Ένας δρόμος αποφυγής δηλαδή του μοιραίου.

Πιάνεις λόγου χάρη την παρατήρηση και την αίσθησή σου, και τις μεταλλάσεις σε κάτι νέο, φρέσκο, διαφορετικό. Κάτι που ενδεχομένως και υπό συνθήκες, θα μπορέσει να επιβιώσει του προσωπικού σου τέλους. Με αυτή την έννοια, η φαντασία είναι μια διαδικασία αντιστασιακή. Όχι με την πολιτική θεώρηση, αλλά με την υπαρξιακή: Να φαντάζεσαι και να γεννάς, κόντρα στη φθορά.

Αντίσταση στην αυξανόμενη εντροπία? Πιθανώς. Μια φαντασία σε ένα κλειστό σύστημα οπωσδήποτε ανατρέπει το 2ο Θ.Α. ...

http://www.youtube.com/watch?v=0SqFPNTBnv8

Την πρώτη νότα στο πρώτο solo (εδώ στο 1.39) την έβλεπα ανέκαθεν στον αέρα. Άσχετα από την ώρα, το φως, τη προσωπική μου κατάσταση, αυτή τη νότα μπορώ σχεδόν να την αγγίξω. Ξέρω τί χρώμα έχει, σε τί ύψος βρίσκεται, την κατεύθυνση και τη μυρωδιά της. Και είναι πάντα η ίδια. Της φαντασίας μου? Πιθανώς. Οπωσδήποτε όμως, η συμπαγής και πλήρης αντίληψη αυτής της νότας ήταν αρκετή για να μάθω μουσική. Η διέγερση της φαντασίας μου ως αποτέλεσμα της φαντασίας του Gilmour, δημιούργησε μια εντελώς νέα κατάσταση στη ζωή μου και στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι το κόσμος. Σαν να λέμε δηλαδή, η φαντασία είναι εκτός άλλων και κολλητική. Επεκτάσιμη και πολλαπλασιαζόμενη. Σαν την ίδια τη ζωή.

Το καταλυτικό ερώτημα "και αν...?", όπου και όπως διατυπωθεί, εκτός του οτι εκφράζει απόλυτα τη φύση μας, αποτελεί αυταπόδεικτα και παράγωγο της φαντασιακής μας λειτουργίας. Ακόμα και όταν διατυπωθεί αντιθετικά ως "και αν δεν...?", συνεχίζει να είναι εξίσου ισχυρή απόδειξη της φαντασιακής ανάγκης μας για σάρωση και εκ νέου σύνθεση της πραγματικότητας. Ουσιαστικά δηλαδή, η φαντασία μπορεί να είναι και η διαλεκτική μεταξύ της εσωτερικής μας και της εξωτερικής πραγματικότητας.

Αν λοιπόν φαντασία είναι η διαλεκτική ανασύνθεση της πραγματικότητας που αισθανόμαστε ή διαισθανόμαστε, και αν συγχρόνως το κόσμος είναι φρακταλικής υφής, όπως προσπαθούμε να εξιχνιάσουμε στο αντίστοιχο θέμα, τότε υποχρεωτικά συμπεραίνω πως η φαντασία δεν έχει όρια ως προς την έκφρασή της. Αν δηλαδή τα υλικά της πραγματικότητας ανακυκλώνονται από την ίδια της τη φύση, τότε αρκεί μια παρουσία συνείδησης για να εξασφαλίσει την απειρότητα της διαλεκτικής της.

quote:

---

Αν δηλαδή τα υλικά της πραγματικότητας ανακυκλώνονται από την ίδια της τη φύση, τότε αρκεί μια παρουσία συνείδησης για να εξασφαλίσει την απειρότητα της διαλεκτικής της.

---

Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου.

Φαντασία υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει, απλά δυστυχώς εμείς της δίνουμε τα ανθρώπινα κριτήρια μας γιατί έτσι μάθαμε.

Δηλαδή φαντάζομαι κάτι με τις είδη υπάρχοντες λέξεις και προσπαθώ να το εκφράσω με την γλώσσα που μου έχουν μάθει, δυστυχώς έτσι το καταστρέφω, αν με αντιλαμβάνεσε;

Έχεις δίκαιο ίσως στην ζωγραφική είναι ποιο εύκολο γιατί μπορώ να το αποτυπώσω καλύτερα από να το γράψω ή να το εκφωνήσω, αλλά και πάλι αυτό που φαντάστηκα δεν θα έχει απόκλιση ως προς τα χρώματα και δομή, πάλι θα πρέπει να έχει τα ίδια ανθρώπινα χρώματα κτλ και πως θα ζωγράφιζα επ' ακριβώς τα λέπια με τις αποχρώσεις ενός ψαριού γεια παράδειγμα;

Οπότε έχεις δίκαιο συμβιβάζομαι με τα είδη υπάρχοντα στοιχεία, που έχω μάθει.

Πιστεύω ότι τα παιδιά χωρίς να τους έχει μάθει κανείς έχουν φοβερή φαντασία, αλλά κλείνονται από τους νόμους και την πρακτική.

Το μυαλό τους είναι άγονο οπότε και μπορούν να φανταστούν κάτι διαφορετικό, απλά δεν μπορούν να το αποτυπώσουν ούτε να το πουν και αν προσπαθήσουν να το κάνουν, βλέπεις κουφά πράγματα για τος πως αντιλαμβάνονται το κόσμο, γιατί άραγε τους αρέσουν οι νεράιδες τόσο πολύ, χωρίς να ξέρουν ή να έχουν καταλάβει το παραμύθι και πολλά άλλα.

Όπως δηλαδή στο παιδί έχουμε τους ανάλογους μαρκαδόρους για να ζωγραφίσει αυτό δεν του μαθαίνουμε;

Εικονικό δεν είναι γιατί προσπαθεί να αποτυπώσει με αυτά τα χρώματα που έχει όπως και ο άνθρωπος, άρα εμείς δίνουμε τους περιορισμούς.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr