Από σένα είναι παράσημο.
Σε ευχαριστώ ταπεινά

quote:

---

Στην πραγματικότητα αν θέλαμε να κάνουμε τέλεια όλα τα Ιερά κείμενα του κόσμου, θα αρκούσε να βγάλουμε απο αυτά, ότι δεν πήγαζε μέσα απο τον ίδιο τον άνθρωπο, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται ο Θεός."

Αν εδώ εννοείς τις νουθεσίες μαζί σου!
Αλλιώς μια εξήγηση παρακαλώ!

---

quote:

---

quote:
Ούτε λίγο ούτε πολύ μου λες ότι η ανθρώπινη εξυπνάδα υπόκειται σε τεκμηριακή λογική και όποιος του πέφτει λίγο μυαλό,πρέπει να είναι ευχαριστημένος γιατί "θα πληρώσει λιγότερο φόρο" ήτοι δε θα του λείπουν αυτά που δε μπορεί να καταλάβει.
Ωραίο,ακούγεται αλλά αν είχα επιλογή,θα διάλεγα την κουρτίνα Β από το δικό σου παράδειγμα.
ΑΝ υπάρχει έστω και ένας από αυτό το νήμα που θα διάλεγε το Α,και έχει μπέσα,να το πει,αλλιώς παραδεχτείτε ότι θα διαλέγατε το Β,αποδεικνύοντας έτσι ότι ο καταμερισμός δεν είναι ούτε ιδανικός ούτε δίκαιος.

Σύμφωνα με την απόδειξη περί Θεού, ο θεός ως παντοδύναμος και πανσοφος και πανάγαθος ταυτόχρονα δεν κάνει ούτε έκανε ούτε θα κάνει ποτέ κάτι άδικο ή άσκοπο. Η αδικια θα υπήρχε μόνο αν υπήρχε αναλογική διαφορά όπως είπα χαρισμάτων και απαιτήσεων. Ο Θεός δεν απαιτεί από όλους τα ίδια.

---

quote:

---

Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξεφορτώνεται όλα τα υπόλοιπα.Διότι όλα τα υπόλοιπα είναι από περιττά έως αρνητικά.Και το κυριότερο πολλά.Τόσα ώστε να βρίσκονται πάντα κάποια που να γεννούν διαφωνίες μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών,Μουσουλμάνων και Χριστιανών και ούτω καθεξής.
Και μετά έρχονται τα άσχημα και εγκληματικά

---

quote:

---

Οσο για τα αριστιλικια μου ΑΣΤΟ ΦΙΛΕ

---

Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου.

quote:

---

Προσωπικα εχω απαλαγει απο πολλα "πρεπει" τις μερες που συνομιλω με REGULUS και θεωρω οτι αυτη ειναι η κυρια στρατηγικη του
Aποτελεσμα δεχομαι περισσοτερο τον εαυτο μου σε σημεια που δεν ειχα καθολου εντοπισει

---

quote:

---

Και τα αποτελεσματα ειναι λιγοστα

---

quote:

---

Και τα αποτελεσματα ειναι λιγοστα

---

Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου.

quote:

---

Αισθάνομαι επίσης την ανάγκη να απολογηθώ σε δύο συνδίκτυους που εκτιμώ και θαυμάζω για της γνώσεις τους , για το κοφτερό τους μυαλό , για τη δημιουργική καυστικότητα του λόγου τους και για την ανθρωπιά τους , το Νικόμαχο και τον zip .

---

Τώρα.. πώς τους έβαλες αυτούς τους δύο στην ίδια πρόταση; Βρε περίεργα πράγματα

quote:

---

quote:

---

Αισθάνομαι επίσης την ανάγκη να απολογηθώ σε δύο συνδίκτυους που εκτιμώ και θαυμάζω για της γνώσεις τους , για το κοφτερό τους μυαλό , για τη δημιουργική καυστικότητα του λόγου τους και για την ανθρωπιά τους , το Νικόμαχο και τον zip .

---

Τώρα.. πώς τους έβαλες αυτούς τους δύο στην ίδια πρόταση; Βρε περίεργα πράγματα

---

κάθε θέση παράγει την αντίθεση και οι δύο μαζί τη σύνθεση!

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

quote:

---

κάθε θέση παράγει την αντίθεση και οι δύο μαζί τη σύνθεση!

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

quote:

---

κάθε θέση παράγει την αντίθεση και οι δύο μαζί τη σύνθεση!

---

Νοσταλγία παιδάκια?
Μάχες ονειρεύεστε?

Ντεν έκει!!!

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

Κι εγώ ξύπνιος στο πλάι, ζωντανός, όσο ΕΛΠΙΖΩ ΘΑ ΖΩ!

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

Edited by - Osmosis on 23/02/2013 15:04:01

quote:

---

. Λογικό δεν είναι να ευχνουχιστει νοητικά κάποιος που έμαθε να ζει μέσα σε ασφυκτικά όρια; Δε μπορεί να πάρει αποφάσεις, να τολμήσει σε εκείνα που θα πρέπει, ενώ θα τολμά σε εκείνα που δεν πρέπει. Η πολλή καταπίεση ξεσπάει σε επιθυμία ελευθερίας αδιακρίτως. Κάποια στιγμή επαναστατεί ο άνθρωπος, στην εφηβεια συνήθως, ή μαραζώνει.

---

quote:

---

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ, ο δρόμος, το μονοπάτι, κι όλα αυτά τα έβαλα μέσα σου... μια ευθεία να τα κάνεις...

Μη στέκεσαι και περιμένεις απαντήσεις, μέσα σου ο θησαυρός, σκάψε βαθιά αυτό το σώμα σου, τι να βρεις απ’ έξω,

Ο δρόμος, το μονοπάτι που ακουλουθάς μέσα σου είναι, από έξω δεν υπάρχει τίποτα, μόνος είσαι, εσύ κι ο εαυτός σου,

μη σε ξεγελά κανείς, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου, τα εντός και η καρδία βυθός! Γνώρισε το Θεό ΛΟΓΟ,

---

quote:

---

O σκοπος ολων των θεωριων [ειτε αυτες απευθυνονται στο συγκινισιακο ειτε στο διανοητικο κομματι του εαυτου μας] ειναι να μας παροτρυνουν να εισελθουμε στο μονοπατι Απο την στιγμη ομως που καποιος προσκολατε σε αυτες με την ψευδη εντυπωση της γνωσης γινονται φρενο στην πνευματικη μας αναπτυξη

---

quote:

---

Αυτό το θεωρημα λοιπον λεει ότι η προσοχη εχει την ταση να προσκολαται στα διαφορα ερεθισματα με αποτελεσμα να ξεχναει τον εαυτο της
Εδώ επισης θα πρεπει να αναφερω ότι τα’’ εχω παρει ’’ επανειλειμενως με τον εαυτο μου που γοητευεται από πραγματα που ερχονται σε αντιθεση με καποιες θεσεις μου
Αλλωστε και η παραπανω αναρωτηση μου ένα τετοιο παραδειγμα είναι

Νομιζω δηλαδη ότι η κριτικη ικανοτητα που αναφερομαι παραπανω είναι ένα στοιχειο ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΔΙΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΣΤΙΓΜΗ

---

Τόνισα επίτηδες καποια σημεία για να φανεί που πρέπει να εστιαστούμε.
Τρία σημεία:
α)Προσοχή
β)Γοητεία σε αντίθεση με θέσεις
γ)κριτική ικανότητα χωρίς αντίληψη της στιγμής

α)Για το πρώτο: όπως έχω πεί και στα προηγούμενα η προσοχή θα επιλέξει να προσέξει εκείνο που θεωρεί σημαντικότερο βάσει των εμφύτων δεδομένων που έχει από γεννησιμιού της. Ανάλυση δεν κάνω και δεν αξιολογώ αυτή τη στιγμή αν είναι καλό ή κακό γιατί δεν έχει νόημα. Η προσοχή κάνειτ ο καλυτερο δυνατό με βάση αυτά που ξέρει. Οπότε δεν μπορεί να κατακριθεί για κάτι. Δεν μπορείς να κατακρίνεις ένα νεογέννητο γιατί δνε έτρεξε να βοηθήσει κάποιον α΄νρθωπο που κινδύνευε. Το μωρό δε μπορεί να αντιληφθεί αλλά και αν μπορούσε δε μπορεί να τρέξει. Το ίδιο και η προσοχή μας. Δε μπορεί να κάνει κάποιαπράγματα ακόμη. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να την καταδικάσουμε που ξε΄χνά τον εαυτό της. Αλλά και αν τον θυμηθεί ποτέ , αν θελήσει να τον μελετήσει τι θα εννοήσεις ως "εαυτό"; Αφού ακόμη έχει άγνοια σε πολλά θα εννοήσει κάτι άλλο από τον πραγαμτικό εαυτό. ΑΠόδειξη: όταν συγκεντρωνόμαστε στον εαυτό μας δεν συμβαίνει κάτι συνταρακτικό. Αν γνωρίζαμε ή συνειδητοποιούσαμε το βάθος του εαυτού μας συνέβαιναν κοσμοϊστορικές αλλαγές στο μικρό μας σύμπαν, στο μικρόκοσμό μας. Συμβαίνουν βέβαια κάποιες αλλά είναι σχετικά μικρές. Άρα γενικά αστοχούμε στη θεώρηση του εαυτού μας. Και αυτό είναι φυσικό και αναμενόμενο.

β) Για τη γοητεία όπως είπα και πιο πάνω και αλλού είναι κάτι φυσικό να συμβαίνει. Οι θέσεις που λέμε ότι έχουμε ή που θέλουμε να έχουμε δεν συμπίπτουν πάντα με εκείνες που όντως έχουμε. Οι θέσεις μας είναι αποτέλεσμα λειτουργίας μέσω των αρχών των άλλων και παρουσιάζουμε τον εαυατό μας διαφορετικό από ότι είναι στην πραγματικότητα, είτε στους άλλους είτε και σε εμας τους ίδιους γιατί ΘΕΛΟΥΜΕ να είμαστε κάπως , ενώ θεωρούμε ότι δεν είμαστε ή ΘΕΩΡΟΥΜΕ οιτ είμαστε αλλά στην πραγματικότητα δεν είμαστε. Η διαφορά βρίσκεται στο κατά πόσο το έχουμε καταλάβει ότι υποκρινόμαστε στον εαυτό μας. Η απόσταση μεταξύ των λεγομένων και των πραττομένων δεν είναι απόδειξη, γιατί αυτό δείχνει ότι υποκρινόμαστε στους άλλους. Είναι καλύτερο από το να υποκρινόμαστε στον εαυτό μας. Για να το διαγνώσουμε αρκεί να παρατηρήσουμε αν μας προκαλεί δυσφορία η όποια αυτοανάλυση. Αν προκαλεί τότε υπιοκρινόμαστε και ένα μέρος μας δε θέλει την αποκάλυψη γιατί (λειτουργώντας αυτοσυντηρητικά σαν να ήταν άλλος άνθρωπος) φοβάται την καταστροφή του, τον αφανισμό, που θα έρθει μέσω της ενοποίησης του εαυτού. Το κάθε μέρος μάς, τμήμα του εαυτού, προκύπτει ως "μικρός εαυτός" ή "μικρό εγώ" όπως λένε κάποιοι από κάποια ανάγκη. Ανάγκη εσωτερική για να επιβιώσει ο συνολικός εαυτός. Η εσωτερική ανάγκη ενεργοποιείται από κάποια εξωτερική αφορμή αλλά υπάρχει και από πρίν και μετά την αφορμή.

Ο εαυτός μας εσωτερικά έχει ένα κομμάτι του που λειτουργεί ακέραια, αδέκαστα, με τη μέγιστη δυνατή λογική που μπορεί να έχει, σύμφωνα με τις γνώσεις του. Δεν έχει όμως αρκετή πληροφόρηση,αρκετές γνώσεις, δηλαδη δεν έχει ορθή πληροφόρηση. Έτσι κάνει λανθασμένες κρίσεις , λανθασμένες επιλογές (λανθασμένες από τη δική του άποψη εννοώ) επειδή τελικά βλέπει ότι τον ζημιώνουν , από τον πόνο που θα προκληθεί. Έτσι μαθαίνει.Μαθαίνοντας αναπροσαρμόζει τα κριτήρια βάσει της νέας γνώσης κ.ο.κ.

Ο πόνος δεν προκαλεί την προσοχή μας; Γιατί; Επειδή εσωτερικά έχουμε ΕΤΟΙΜΗ -και έμφυτη- την αξιολόγηση που λέει ότι ο πόνος πχ. στην καρδιά είναι σημαντικός ή ο Χ ψυχικός πόνος. Απόδειξη: αν έχουμε κάποια ασθένεια το σώμα μας προειδοποιεί με προληπτικά όνειρα γιατί γνωρίζει τη σημασία του πόνου, όταν είναι σε σημαντικό για εκείνο σημείο, σε σημείο ζωτικής σημασίας. Άρα με τον πόνο επαναξιολογούμε τα κριτήρια με τα οποία θεωρήσαμε τα πράγματα και μετά απαναξιολογούμε τα ίδια τα πράγματα.Όταν κάποιος εκνευρίζεται με κάτι είναι ένα είδος πόνου εσωτερικού. Αν κριθεί εσωτερικά σημαντικός θα προκύψει εντατικοποίηση της προσοχής στον τομέα που προκάλεσε τον πόνο. Αν όχι, θα ξεχαστεί ο πόνος και ο άνθρωπος θα γοητευτεί από κάτι άλλο.

γ)Η κριτική ικανότητα είναι άλλο πράγμα από την αντίληψη. Έχουμε χρησιμοποιήσει ως τώρα πολλούς όρους ορίζοντας ελάχιστους. Αν βασιστούμε στους ορισμούς των άλλων την πατήσαμε! Γιατί ο κάθε ένας έδινε και τους δικούς του ορισμούς, σύμφωνα με όσα καταλάβαινε. Συνεπώς κληρονομούμε και τα λάθη του όποιου δασκάλου ακολουθήσουμε, όχι μόνο τις "γνώσεις". Οπότε δεν είναι σοφό ούτε λογικό να χρησιμοποιούμε ΚΑΜΜΙΑ λέξη σαν αυτή να ήταν γνωστή και στους άλλους και σαν αυτή να είναι μονοσήμαντη. Πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι, "πονηροί" , ως προς την ατέλεια των ορισμών και ως προς τη δική μας άγνοια αλλά και ως προς τη γενικότερη άγνοια. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό δε θα βγούμε ποτέ από αυτή την άγνοια. Για να χειριστείς κάτι πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχει.

Αντίληψη λοιπόν τι θα ορίσουμε; Και κρίση τι;

Αν κρίση θεωρήσουμε τη διαδικασία που οδηγεί σε μια απόφαση για ένα θέμα (μια απόφαση που έχει πόσα ενδεχόμενα ; 1,2,3...n;) τότε η αντίληψη συνδέεται άμεσα μαζί της επειδή για να αντιληφθείς κάτι πρέπει να είσαι βέβαιος ότι το αντιλαμβάνεσαι. Άρα κάνεις μια ΚΡΙΣΗ στα γρήγορα, αυτόματα, ΜΗΧΑΝΙΚΑ θα έλεγαν κάποιοι (εγώ διαφωνώ), και μετά αντιλαμβάνεσαι αυτό που είναι να αντιληφθείς. Αυτό όμως (η αυτόματη κρίση) είναι κάτι αναπόφευκτο όπως έχω ξαναπεί και στα προηγούμενα.

Και αυτό δε θα έπρεπε να ονομάζεται μηχανικότητα , γιατί είναι μια λέξη που προκαλεί συσκότιση του νοήματος και θα εξηγησω γιατί αργότερα.

Η κρίση λοιπόν είναι πιο βασική ιδιότητα. Συμβαίνει πάντα. Εκείνο που δεν είναι γενικά γνωστό είναι το γεγονός ότι η κρίση δεν είναι δυαδική αλλά ΤΡΙΑΔΙΚΗ!!! Δηλαδή εκτός των αποφάσερων ΝΑΙ και ΟΧΙ υπάρχει και μία τρίτη : "ΔΕΝ ΞΕΡΩ" δηλαδή δεν κάνει κρίση εκείνη τη στιγμή και αναβάλει για αργότερα. Αυτό γίνεται όταν βλέπουμε κάτι άγνωστο. Αυτή η τρίτη όψη δεν έχει προσεχθεί αρκετά γιατί περιπλέκει πολύ τα πράγματα.Ισορροπημένος νους είναι εκείνος που λειτουργεί και με τις τρείς. Η έλλειψη ή υπερβολή κάποιας από τις τρείς είναι ανισορροπία. Το να αποφεύγει να κρίνει κάποιος συστηματικά τον βυθίζει σε ύπνο νοητικό. Το να θέλει να αποφασίσει για κάτι που δεν ξέρει είναι επίσης επιζήμιο γιατί ότι και να αποφασίσει θα είναι λάθος. Ακόμη και αν αποφασίσει σωστά προσωρινά, επειδή θα έχει την εντύπωση ότι γνωρίζει το αντικέιμενο, χωρίς να το έχει γνωρίσει ακόμη.
Νοητικό ύπνο προκαλεί το "πίστευε και μη ερεύνα" που ποτέ δεν ειπώθηκε, τουλάχιστον σε αυτή τη μορφή. Η βυθιση σε νοητικό ύπνο είναι η τεχνική ελέγχου των μαζών. Όμοια τεχνική από την άλλη μεριά είναι η εξάντλησή τους σε ατελέσφορες προσπάθειες. Πχ. να πεις σε κάποιον να κάνει κάτι που είναι εκ φύσεως αδύνατο. Θυμάμαι κάποιον που θησαύρισε από αυτό επινοώντας ένα παιχνίδι που ηταν αδυνατο να λυθεί και υποσχόμενος τεράστια αμοιβή σε όποιον το κατάφερνε. Αγόρασαν χιλιάδες άνθρωποι το παιχνίδι μέχρι να αποκαλυφτεί η απάτη του!

Το ίδιο γίνεται συνεχώς μέσα στον κόσμο. Όλοι κινούμαστε προς κάποια κατεύθυνση που οφελεί γενικά όχι εμάς πρωτα, αλλά ρποώτα την πηγή που έδωσε την οδηγία, τη διαστρεβλωμένη γνώση. Πχ. σου λέει κάποιος που εργάζεται σε μια εταιρεία αυτοκινήτων:"η διάρκεια εγγύησης στα ανταλακτικά διαρκεί όσο ορίζεται από το ΠΡΩΤΟ ανταλλακτικό που τοποθετήθηκε.Σε περίπτωση που αλλαχτεί δεν ξεκινά πάλι η διάρκεια από την αρχή". Αν είσαι αφελής και το πιστέψεις την πάτησες!!! Ο υπάλληλος μπορεί να είναι αφελής (αυτό συμβαίνει γενικά!) και να νομίζει ότι σου λέει την αλήθεια ή να το κάνει εν γνωση του. Ότι και συμβαίνει η ψευδής πληροφορία με την οποία εφοδίασαν τον υπάλληλο έκανε τη δουλειά της! Θα παραπλανήσει του περισσότερους! Το κέρδος είναι σίγουρο γιατί όσοι δεν τσιμπήσουν είναιο σχετικά λίγοι. Σε ΑΥΤΟΥΣ θα ζητήσουν συγνώμη για το λαθος του ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ κάποιοι πιο υψηλόβαθμοι κεντρικά, του υπαλλήλου που αυτοί παραπληροφόρησαν, και θα τους αναγνωρίσουν την εγγύηση κανονικά.

Το ίδιο γίνεται σε όλη την ορατή κτίση. Η έκφραση "ο πλανών την οικουμένη όλη" δεν ειπώθηκε τυχαία. Η ιεραρχία στον κόσμο που ζούμε είναι ιεραρχία πλάνης. Όποιος αποδεχτεί καλύτερος ανεβαίνει σε αυτή ψηλά, αλλά ταυτόχρονα δεσμεύεται από τα ίδια του τα ψεύδη. Γιαυτό και δεν είναι ευτυχισμένοι πολλοί που βρίσκονται ψηλά σε αυτή. Η ιεραρχία αυτή αφορά και πολιτικούς και επιστήμονες και γενικά κάθε τομέα της ζωής. Ακόμη και τη θρησκεία η οποία τυποποιείται και συσκοτίζεται.

Εμείς το συνηθίζουμε τόσο πολύ που γίνεται δεύτερη φυση μας. Ο μόνος τρόπος να πάψουμε να είμαστε θυματα της πλάνης -θυμαπάτη θα την ονόμαζαν μερικοί- είναι να μην την χρησιμοποιούμε εμείς σκόπιμα σε άλλους -αρκεί το ότι υπάρχει από μόνη της-
και να αυξήσουμε τη γνώση μας γενικά.

Δεν πρέπει λοιπόν να μας δσαρεστεί το ότι υπάρχει όπως δε μας δυσαρεστεί η ύπαρξη του ορυανού ή της γης. Και ο ουρανός μας παραπλανά όταν εκπέμπει γαλάζιο φως και μας κρύβει τα αστέρια. Τα πάντα γύρω μας εκπέμουν τις δικές τους ενε΄ργειες που μας γοητεύουν. Θα πρέπει να παραπονεθούμε για την ύπαρξη του κόσμου; Για την ύπαρξη της γοητείας; Ποιος σου έβαλε αγαπητέ xristosxatz το στόχο να πετύχεις τη "μη γοητεία" και τι σου "έταξε" ότι θα βρεις αν την πετύχεις;;; Το έκανες εσυ ή κάποιος άλλος; ¨Εχεις σκεφτεί ότι μπορεί να αγωνίζεσαι σε έναν αγώνα που δεν είναι δικός σου; Σαν να βρίσκεσαισ το στάδιο και ενώ είσαι για άλμα εις ύψος να πηγαίνεις για πάλη η σφαιροβολία. Θα [πετύχεις; Δε νομίζω , και δε θα φταίς εσύ γιατί είσαι κατασκευασμένος για αλμα εις ύψος και δε μπορείς να είσαι για πάλη ή και σφαίρα ή για όλα. Είναι φύσει αδύνατο.

Συνεπώς μην αναρωτιέσαι για πράγματα προφανή. Και αυτό ισχύει για όλους μας βέβαια. Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Το γιαλό δε μπορούμε να τον αλλάξουμε εύκολα (δεν αξίζει οκόπος) το αρμένισμα όμως μπορούμε και αξίζει ο κόπος.

quote:

---

regulus

α)Για το πρώτο: όπως έχω πεί και στα προηγούμενα η προσοχή θα επιλέξει να προσέξει εκείνο που θεωρεί σημαντικότερο βάσει των εμφύτων δεδομένων που έχει από γεννησιμιού της. Ανάλυση δεν κάνω και δεν αξιολογώ αυτή τη στιγμή αν είναι καλό ή κακό γιατί δεν έχει νόημα. Η προσοχή κάνειτ ο καλυτερο δυνατό με βάση αυτά που ξέρει. Οπότε δεν μπορεί να κατακριθεί για κάτι. Δεν μπορείς να κατακρίνεις ένα νεογέννητο γιατί δνε έτρεξε να βοηθήσει κάποιον α΄νρθωπο που κινδύνευε. Το μωρό δε μπορεί να αντιληφθεί αλλά και αν μπορούσε δε μπορεί να τρέξει. Το ίδιο και η προσοχή μας. Δε μπορεί να κάνει κάποιαπράγματα ακόμη. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να την καταδικάσουμε που ξε΄χνά τον εαυτό της. Αλλά και αν τον θυμηθεί ποτέ , αν θελήσει να τον μελετήσει τι θα εννοήσεις ως "εαυτό"; Αφού ακόμη έχει άγνοια σε πολλά θα εννοήσει κάτι άλλο από τον πραγαμτικό εαυτό. ΑΠόδειξη: όταν συγκεντρωνόμαστε στον εαυτό μας δεν συμβαίνει κάτι συνταρακτικό. Αν γνωρίζαμε ή συνειδητοποιούσαμε το βάθος του εαυτού μας συνέβαιναν κοσμοϊστορικές αλλαγές στο μικρό μας σύμπαν, στο μικρόκοσμό μας. Συμβαίνουν βέβαια κάποιες αλλά είναι σχετικά μικρές. Άρα γενικά αστοχούμε στη θεώρηση του εαυτού μας. Και αυτό είναι φυσικό και αναμενόμενο.

---

quote:

---

regulus

Ο πόνος δεν προκαλεί την προσοχή μας; Γιατί; Επειδή εσωτερικά έχουμε ΕΤΟΙΜΗ -και έμφυτη- την αξιολόγηση που λέει ότι ο πόνος πχ. στην καρδιά είναι σημαντικός ή ο Χ ψυχικός πόνος.

---

quote:

---

regulus

Η κρίση λοιπόν είναι πιο βασική ιδιότητα. Συμβαίνει πάντα. Εκείνο που δεν είναι γενικά γνωστό είναι το γεγονός ότι η κρίση δεν είναι δυαδική αλλά ΤΡΙΑΔΙΚΗ!!! Δηλαδή εκτός των αποφάσερων ΝΑΙ και ΟΧΙ υπάρχει και μία τρίτη : "ΔΕΝ ΞΕΡΩ" δηλαδή δεν κάνει κρίση εκείνη τη στιγμή και αναβάλει για αργότερα.

---

quote:

---

Προσπαθείς να πεις κάτι [ σίγουρα φαίνεται πως το αντικείμενο δεν το κατέχεις ] και παρ' όλα αυτά υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα στο μυαλό σου. Μιλάς και αναφέρεσαι στην προσοχή, λες και η προσοχή είναι καμιά γκόμενα που ... "θα επιλέξει να προσέξει εκείνο που θεωρεί σημαντικότερο" βάσει κάποιων έμφυτων [ άγνωστων ] δεδομένων.

---

Γκομενάρα ... όχι απλά γκόμενα

quote:

---

Κατ' αρχήν, η προσοχή ... δεν επιλέγει. Αν κάποιος επιλέγει, αυτός είναι ο άνθρωπος που επιλέγει κατά συνέπεια, ο άνθρωπος που προσέχει.

---

Ο άνθρωπος προσέχει ή η προσοχή ανθρωπίζει;

quote:

---

Πάντα υπάρχει κάποιος που κάνει κάτι : προσέχει ή δεν προσέχει. Συνεπώς η προσοχή από μόνη της, δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε, ούτε έχει σχέση με κάποια δεδομένα που τα έχει "από γεννησιμιού της".

---

Αυτα που θεωρείς ως δεδομένα, όλα τα παραπάνω δηλαδή, να τα ξεχάσεις και "να καθαρίσεις την κούπα σου αν θέλεις να την ξαναγεμίσεις"

quote:

---

Τι θαρρείς πως είναι η προσοχή ; Κάτι έξω από τον άνθρωπο, κάτι έξω από τον εαυτό ; Όχι.

---

Εσύ ξέρεις τι είναι ο "άνθρωπος";

quote:

---

Το πρόβλημα όμως είναι το εξής :

Όταν ένας άνθρωπος είναι κοιμισμένος [ δηλ. με την ορολογία του Εσωτερισμού, ένας άνθρωπος που δεν βρίσκεται σε εγρήγορση, ένας όχι αφυπνισμένος, που δεν έχει αφυπνήσει την συνείδησή του ] τότε όχι απλώς να προσέξει δεν μπορεί αλλά δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε.

---

Άρα δεν πρόκειται να ξυπνήσει ποτέ! Εσυ αυτη τη στιγμή ή είσαι αφυπνισμένος ή δεν κάνεις τίποτε αυτή τη στιγμή, λόγω αυτών που λέει ο "εσωτερισμός". Και να τα λέει δηλαδή (που εγώ διαφωνά στο αν τα λέει , αλλά ας το δεχτώ για να προχωρήσει η συζήτηση) εσύ γιατί τα επαναλαμβάνεις; Θεωρείς ότι έχει καμμιά σημασία να επναλάβεις αυτά που λεέι ο εσωτερισμός αφού είσαι /είμαι/ είμαστε όλοι κοιμισμένοι;

quote:

---

Και όλες οι πράξεις του, δηλ. αυτό που τον βλέπουμε εμείς να κάνει, είναι πράξεις μηχανικές, δίχως απολύτως καμία ποιότητα. Δηλ. ένας τέτοιος άνθρωπος π.χ τρώει αλλά στην πραγματικότητα, δεν τρώει.

---

Αν το έλεγε αυτό ο εσωτερισμός και αν το λέει η απάντησή μου θα ήταν:τρίχες! για να μην πω bull****!

quote:

---

Σου μιλάει, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρει τι λέει.

---

Άρα αυτλη τη στιγμή αν δεν είσαι αφυπνισμένος ΕΣΥ δεν ξέρεις τι λες!

quote:

---

Προσέχει αλλά η προσοχή του ... "κοιμάται" κι αυτή, είναι "κοιμισμένη". Όλο του το "είναι" είναι κοιμισμένο.

---

Αν είσαι κοιμισμένος λοιπόν και σου συμβαίνουν αυτά σύμφωνα με τη θεωρία που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι ο εσωτερισμός πρεσβεύει δε θα έγραφες όσα έγραψες.
Άρα : ή δεν θεωρείς τον εαυτό σου κοιμισμένο ή δεν αποδέχεσαι τη θεωρία που αναφέρεις αυτή τη στιγμή. Διάλεξε και πάρε!

quote:

---

Αντιθέτως, ένας άνθρωπος αφυπνισμένος, έχει τελείως διαφορετική ποιότητα στις πράξεις του. Όχι απλώς μπορεί να προσέξει, να εστιάσει, αλλά μπορεί να προσέξει ακόμη και την ίδια του την προσοχή,
δηλ. να μην αφήσει η προσοχή του να προσκολληθεί σε οτιδήποτε άλλο εκτός από εκείνο που προσέχει.

---

Τρίχες εις το τετράγωνο!

quote:

---

Συνεπώς, η προσοχή από μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Πάντα υπάρχει αυτός που προσέχει [ αυτός δηλ. που κάνει οποιαδήποτε πράξη, νοητική ή όχι ] και η κατάσταση [ η συνειδησιακή του δηλ. κατάσταση, η συνειδητότητά του ] στην οποία βρίσκεται αυτός που κάνει αυτήν την πράξη, δηλ. πιο συγκεκριμένα αυτός που προσέχει.

---

Έχουμε διαφορά ορισμών. Εσύ δεν έχεις άποψη δική σου για τίποτε. Ακολουθείς τον εσωτερισμό. Εγώ έχω. Και δεν ακολουθώ κανέναν. Μόνο τον Ορθό Λόγο. Από εκεί ξεκινά η διαφορά.

quote:

---

Αυτό δεν έχει σχέση με την προσοχή. Το μωρό μπορεί να προσέξει έναν άνθρωπο που κινδυνεύει. Αλλά δεν μπορεί να αντιδράσει ή η αντίδρασή του μπορεί να μην γίνει αντιληπτή από έμας. Μπορεί π.χ να αρχίσει να κλαίει ή να κάνει κάτι άλλο. Η προσοχή του όμως υπάρχει και υπάρχουν ασφαλώς τρόποι που προκαλεί κάποιος την προσοχή ενός μωρού. Αλίμονο δηλ. αν δεν υπήρχαν.

---

Ρε zip δεν κατάλαβες καθόλου ότι δεν εννοούσα κυριολεκτικά το μωρό; Το "μωρό" ήθελα να πω ότι είναι η προσοχή-μωρό, ο νους-μωρό που δεν έχει ωριμάσει/μεγαλώσει ακόμη για να μπορεί να δράσει.Να κατανοήσει και να κρίνει κλπ.

quote:

---

Αυτό το λες γιατί δεν έχεις ο ίδιος εμπειρία από αυτό. Κάνεις λάθος. Όταν πραγματικά συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας, αλλάζει όλη μας η ζωή και η ύπαρξη.

---

Όχι Γιάννης Γιανάκης! Εγώ τι ειπα ρε συ; Αν συγκεντρώνεσαι και δεν είναι πραγματικό τότε δεν πρέπει να λες ότι συγκεντρώνεσαι. Σε τι διαφέρει από αυτό που είπα εγώ μπορείς να μου πεις; Μήπως δεν είσαι τελείως νηφάλιος όταν γραφεις;
Βιάστηκες να κάνεις κρίση περί εμού ότι δεν έχω εμπειρία. Ενώ εσυ που είχες άλλαξες πολύ! Κάθε μέρα συνταράσσεσαι!

quote:

---

Υπάρχει και 4η : Και "ναι" και "όχι". [ αλλά μάλλον αυτό θα σε μπερδέψει περισσότερο, οπότε άσ' το, εσύ μην το λαμβάνεις υπ' όψην σου. Αυτό το γράφω για κάποιους άλλους ... σε άλλο level ]

---

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ 4η ΕΠΙΛΟΓΗ. Αν κάποιος πιστεύει ότι υπάρχει 4η επιλογή είναι τρελλός με υπογραφή γιατί πάσχει η λογική του.Και αυτό το εννοώ κυριολεκτικά, δεν το λέω για να πειράξω ή να θίξω κάποιον. Εξ ορισμού το "ναι" αποκλείει το "όχι" και αν δεν ξέρςι τι από τα δύο τότε πας στο ίσως . ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΖΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ.Δεν υπάρχει λογική αν θεωρεί και 4η ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΠΟΙΟΣ!!!!!!
ΑΥΤΗ είναι η κατάσταση της τρέλλας ο ροισμός της δηλαδή: η ύπαρξη και 4ης επιλογής : ναι και όχι μαζί! Το οποίο εύχομαι να το είπες για πλάκα ...

quote:

---

Η αξιολόγηση του πόνου [ του κάθε πόνου μας ] δεν είναι ούτε έτοιμη, ούτε έμφυτη. Ο κάθε άνθρωπος αξιολογεί τον πόνο του με τον δικό του τρόπο, αν μπορούμε δηλ. να πούμε πως ένας πόνος ... "αξιολογείται". Ένας πόνος, είτε αντέχεται, είτε δεν αντέχεται. Η ... "αξιολόγησή του" έρχεται ... αφού περάσει.

---

Αν σου κόβω το χέρι και ταυτόχρονα σε τσιμπάω τι θα κοιτάξεις να αποφύγεις; θα περιμένεις να περάσει ο πόνος για να πεις τι έπρεπε να κάνεις; Το κάνεις αυτόματα σχεδον: αποφευγεις το δυνα΄τοτερο πόνο. Άρα τον αξιολόγησς ως πιο μεγάλο κίνδυνο. Αυτό δεν το καταλαβαίνεις;

quote:

---

Αυτά που λες είναι ανοησίες.

---

Τότε γιατί κάνεις διάλογο μαζί μου;
Μπορεί να μισείς τον εαυτό σου αλλά εγώ δε θα σε μισήσω.

quote:

---

Μπούρδες.

---

Φάνηκες τώρα έδειξες επίπεδο.

quote:

---

Καμία σχέση η γοητεία, με τον πόνο. Το ξέρεις ότι υπάρχει και ... γοητεία που ... πονάει ; Αν δεν το ξέρεις, ρώτα ένα ερωτευμένο κοριτσάκι που για x λόγους δεν έχει εκφράσει αυτόν τον "έρωτά" του για κάποιο αγόρι, να σου πει. Γιατί θα μπορούσε να πει κάποιος πως αυτό το κοριτσάκι στενοχωριέται [ και η στενοχώρια είναι ένα ήπιο είδος πόνου ] που δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του για κάποιο αγόρι [ που μπορεί να έχει απλώς γοητευθεί δηλ. από αυτό το αγόρι ]. Συνεπώς, αυτού του είδους η ... γοητεία, του φέρνει πόνο, στενοχώρια δηλ.

---

Ότι είπες εσυ το κατάλαβες ... Βλέπεις να λες κάτι διαφορετικό από αυτό που είπα; Το κοριτσάκι ερωτευτηκε επειδή ελπίζει ότι θα πονέσει ή επειδή ελπίζει στην ηδονή (την όποια ηδονή);

Δεν είσαι νηφάλιος ότν τα γραφεις αυτά νομίζω ...

.
Η προσοχη τραβιετε από τα διαφορα ερεθισματα εσωτερικα εξωτερικα αλλα συνηθως ταυτοχρονα και τα δυο Δεν επιλεγει
ΤΡΑΒΙΕΤΑΙ!!!!!και σιγουρρα δεν κανει το καλυτερο διοτι μετα καθοριζομαστε τυχαια από διαφορους παραγοντες ¨’’ΜΗΧΑΝΙΚΟΤΗΤΑ’’με ότι αυτό συνεπαγεται
Δεν μπορει να γνωριζει ότι τραβιεται διοτι ταυτιζεται με τον εξω κοσμο και με τις αισθησεις του σωματος και ετσι χανει την αυτοαντιληψη

ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΘΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ ΕΝΑ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΝΕ ΕΤΡΕΞΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ Α΄ΝΡΘΩΠΟ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΑΣ

.

Οταν λεμε θα δεχτουμε ενοουμε θα δουμε και θα διαχειριζομαστε αυτό που υπαρχει εμποδιζοντας το δυνατον αρνητικα συναισθηματα που είναι ανωφελα και απλα προσθετουν κατι που δεν το χρειαζομαστε

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΝ ΘΥΜΗΘΕΙ ΠΟΤΕ , ΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΤΙ ΘΑ ΕΝΝΟΗΣΕΙΣ ΩΣ "ΕΑΥΤΟ"

Εαυτος η προσοχη ενοω το κομματι μου που μπορει να αντιλαμβανεται και σιγουρα διαφερει στην υφη του από τα υπολοιπα κομματια μας που είναι οι προσκολησεις

. ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΣΑΜΕ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΑΣ ΣΥΜΠΑΝ, ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΜΑΣ. ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΙΚΡΕΣ. ΆΡΑ ΓΕΝΙΚΑ ΑΣΤΟΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ.

Συμφωνουμε

β) ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΦΥΣΙΚΟ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.
Οτιδηποτε συμβαινει είναι φυσικο «οφειλεται καπου» εχει καποια μηχανικη αιτια δηλαδη Οταν ονομασουμε κατι αφυσικο συνηθως δεν δεχομαστε την υπαρξη του και στην συγκεκριμενη τον εαυτο μας
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΑΤΟ ΜΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΠΩΣ , ΕΝΩ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΙΤ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ. Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΑΤΤΟΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΓΝΩΣΟΥΜΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ

Από τη στιγμη που καποιος αρχιζει να γνωριζει την επικτητη φυση του πως δηλαδη διαδικαζεται η προσοχη του η θεληση για αλλαγη είναι δεδομενη

Υ

ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Αυτό δεν συμβαινει όταν η προσοχη παυει να ενδιαφερεται για τα εξωτερικα συμβαντα και την ενδιαφερει ΜΟΝΟ το πώς διαδικαζεται

ΓΙΑΤΙ (ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ) ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ, ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. ΤΟ ΚΑΘΕ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ, ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ, ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΩΣ "ΜΙΚΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ" Η "ΜΙΚΡΟ ΕΓΩ" ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΓΚΗ. ΑΝΑΓΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ Ο ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
Όταν ονομαζουμε καταστασεις και κατηγοριοποιουμε τοτε γινομαστε ανικανοι να βλεπουμε την πραγματικοτητα

. ΆΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΕΠΑΝΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΩΡΗΣΑΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΑΝΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΌΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΠΟΝΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ. ΑΝ ΚΡΙΘΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ. ΑΝ ΟΧΙ, ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΓΟΗΤΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ
Συμφωνουμε

Γ)Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
Συμφωνουμε η κριτικη ικανοτητα μπορει να περιεχει την αντιληψη αλλα και αλλους παραγοντες που την διαμορφωνουν
Αντιληψη απλα μπορουμε να αντιληφθουμε
. ΑΝ ΒΑΣΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΜΕ! ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΕΔΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΟΡΙΣΜΟΥΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΟΣΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ. ΣΥΝΕΠΩΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ "ΓΝΩΣΕΙΣ". ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟ ΟΥΤΕ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΛΕΞΗ ΣΑΝ ΑΥΤΗ ΝΑ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΥΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ

Συμφωνουμε

, ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ (ΕΓΩ ΔΙΑΦΩΝΩ),

Ο ορος είναι ακριβης και μαλιστα οσο καποιος δεν κατανοει την συγκεκριμενη ενοια
ελειπεται ενός πολύ σημαντικου στοιχειου
Και αυτό το στοιχειο δεν είναι άλλο από τη δυναμη της θελησης για αλλαγη
Αποκτα κανεις την γνωση της μηχανικοτητος κομματι κομματι και μετα την γενικη εικονα της πραγματικοτητος οσο αφορα την μηχανικοτητα

Η ΚΡΙΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ. ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΓΝΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΑΔΙΚΗ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑΔΙΚΗ!!! ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΡΩΝ ΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ : "ΔΕΝ ΞΕΡΩ" ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΡΙΣΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΛΕΙ ΓΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΑΓΝΩΣΤΟ. ΑΥΤΗ Η ΤΡΙΤΗ ΟΨΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΕΧΘΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΠΛΕΚΕΙ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΣ ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ. Η ΕΛΛΕΙΨΗ Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ.

Ναι Ο.Κ
ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ
ΝΟΗΤΙΚΟ ΥΠΝΟ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ "ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ" ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΕ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΡΦΗ. Η ΒΥΘΙΣΗ ΣΕ ΝΟΗΤΙΚΟ ΥΠΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ. ΌΜΟΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΤΕΛΕΣΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ. ΠΧ. ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΗΣΑΥΡΙΣΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΕΠΙΝΟΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΛΥΘΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΜΟΙΒΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ. ΑΓΟΡΑΣΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΤΕΙ Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ

Ο υπνος αφορα την συνειδητοτητα που όταν ταυτιζεται με κατι ξεχναει τον εαυτο της
ΟΙ καταστασεις που επονται είναι απλα αποτελεσμα αυτου του γεγονοτος

quote:

---

Αυτό το θεωρημα λοιπον λεει ότι η προσοχη εχει την ταση να προσκολαται στα διαφορα ερεθισματα με αποτελεσμα να ξεχναει τον εαυτο της
[/quote]

Με αφορμη τα παραπανω κειμενα θα κανω μια προσπαθεια να προσεγγισω το ζητημα του υπνου της συνειδησης σε πρακτικο επιπεδο
Αν καποιος μπορει να [σχολιασει διορθωσει ]οτιδηποτε είναι απολυτως επιθυμητο γιατι αυτά που θα αναφερω μπορει να είναι ελειπει η ακομα και λανθασμενα επειδη προερχονται από την δικια μου κατανοηση

Καθημερινα κανουμε πραγματα σ τα οποια ένα μεγαλο μερος του εαυτου μας δε συμφωνει
Γιατι συμβαινει αυτό ;
Συμβαινει γιατι κινητρο για τις πραξεις μας δεν είναι μονο οι προθεσεις μας όπως λανθασμενα νομιζουμε και που ανηκουν στο διανοητικο μας μερος
Είναι στο μεγαλυτερο μερος τους και αυτά που λαμβανουν χωρα στο σωμα μας
Ετσι και αλλιως τα συναισθηματα ΟΛΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ
Τωρα το προβλημα τιθεται από τη στιγμη που εμεις θελουμε να αυτοπαρατηρηθουμε
Από την στιγμη που μεσα μας [δηλαδη στο σωμα μας ] υπαρχουν πραγματα με τα οποια εχουμε ταυτιστει δηλαδη νομιζουμε πως είναι εμεις
η αυτοπαρατηρηση θα είναι παντα ελειπεις για να μην πω τιποτα άλλο
ι[[[Δηλ. ένας τέτοιος άνθρωπος π.χ τρώει αλλά στην πραγματικότητα, δεν τρώει. Σου μιλάει, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρει τι λέει. Προσέχει αλλά η προσοχή του ... "κοιμάται" κι αυτή, είναι "κοιμισμένη". Όλο του το "είναι" είναι κοιμισμένο.]]]]

Ολο αυτό γινεται γιατι αυτά που ουσιαστικα υπαρχουν και δρουν δεν ειμαστε εμεις αλλα καποια δεδομενα που υπαρχου στο σωμα
Οσο λοιπον εμεις δεν θα μπορουμε να αντιληφθουμε όλα αυτά που μας καθοριζουν [ΤΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ] θα ειμαστε υποχειρια αυτων στην ΚΥΡΙΟΛΕΞΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ
Πρεπει λοιπον με καποιο τροπο να μπορεσουμε να τα καταλαβουμε!!
Να ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΟΥΜΕ από αυτά
Οσον αφορα τη δικια μου εμπειρια στο ζητημα εχει ως εξης:
Θα φερω καποιο παραδειγμα με σκοπο να γινει πιο κατανοητο αυτό που θελω να πω δηλαδη ο διαχωρισμος
Σημερα ας πουμε το πρωι ηθελα να παω στο αεροδρομιο και ηθελα να παω γρηγορα
Οσο οδηγουσα και υπηρχε η επιταγη του ’’γρηγορα’’ οι διαφορες καταστασεις που επεφταν στην αντιληψη μου [τις 5 αισθησεις ]απλα προσεθεταν ενταση
Αποτελεσμα σε καποια στιγμη καταλαβα ότι ετρεχα και η αιτια για αυτό ηταν αυτά τα πραγματα που ειχαν ΧΤΙΣΤΕΙ στο σωμα μου
Παρολο που προσπαθησα να κατά επαναληψη να ’’δω’’ τι συμβαινει δεν τα καταφερα γιατι η αποσπαση της προσοχης μεσω των αισθησεων σε συνδοιασμο με την μη ολοκληρωμενη επιγνωση αυτων ειχαν σαν αποτελεσμα να συνεχισω να ειμαι ταυτισμενος με την κατασταση
Καποια στιγμη λοιπον περασε από την οθονη του μυαλου μου η αισθηση που ειχα λιγα λεπτα πριν όταν εγραφα τουτο το μυνημα
Για ένα δευτερολεπτο ισως και λιγοτερο μπορεσα σαν συνολο να δω ολη μου την ταυτιση όμως αυτη τη φορα σαν ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Στην συγκεκριμενη κατασταση λοιπον που ειχε σαν χαρακτηριστικο την αποταυτιση από μια κατασταση και το περασμα σε μια άλλη μου δοθηκε η ευκαιρια να γινω παρατηρητης ολων μου των ταυτισεων [εστω και για ελαχιστο χρονικο διαστημα]τις οποιες δεν μπορουσα να βιωσω γιατι ημουνα ταυτισμενος με αυτές
Όταν όμως η προσοχη μπορεσε να βιωσει τον εαυτο της εστω και για λιγο [πανω στην μεταβαση ] εγινε δυνατος και ο διαχωρισμος της από όλα τα επικτητα τα επιπροσθετα στοιχεια στα οποια ηταν εγκλωβισμενη
Και σαν ανακεφαλαιωση
Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΦΟΣΟΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΥ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ
ΓΙΝΕΤΕ ΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΚΤΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΑ ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΟΣΟ ΑΥΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ
Και σαν αποτελεσμα ερχεται η μηχανικοτητα στην οποια αναφερθηκε και ο φιλος zip
Δυστυχως οσο αφορα εμενα τετοια βιωματα εχουν ελαχιστη διαρκεια με αποτελεσμα η μηχανικοτητα να συνεχιζει να είναι το κυριο χαρακτηριστικο μου

Καθημερινα κανουμε πραγματα σ τα οποια ένα μεγαλο μερος του εαυτου μας δε συμφωνει
Γιατι συμβαινει αυτό ;
Συμβαινει γιατι κινητρο για τις πραξεις μας δεν είναι μονο οι προθεσεις μας όπως λανθασμενα νομιζουμε και που ανηκουν στο διανοητικο μας μερος
Είναι στο μεγαλυτερο μερος τους και αυτά που λαμβανουν χωρα στο σωμα μας
Ετσι και αλλιως τα συναισθηματα ΟΛΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ
Τωρα το προβλημα τιθεται από τη στιγμη που εμεις θελουμε να αυτοπαρατηρηθουμε
Από την στιγμη που μεσα μας [δηλαδη στο σωμα μας ] υπαρχουν πραγματα με τα οποια εχουμε ταυτιστει δηλαδη νομιζουμε πως είναι εμεις
η αυτοπαρατηρηση θα είναι παντα ελειπεις για να μην πω τιποτα άλλο
ι[[[Δηλ. ένας τέτοιος άνθρωπος π.χ τρώει αλλά στην πραγματικότητα, δεν τρώει. Σου μιλάει, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρει τι λέει. Προσέχει αλλά η προσοχή του ... "κοιμάται" κι αυτή, είναι "κοιμισμένη". Όλο του το "είναι" είναι κοιμισμένο.]]]]
Ολο αυτό γινεται γιατι αυτά που ουσιαστικα υπαρχουν και δρουν δεν ειμαστε εμεις αλλα καποια δεδομενα που υπαρχου στο σωμα
Οσο λοιπον εμεις δεν θα μπορουμε να αντιληφθουμε όλα αυτά που μας καθοριζουν [ΤΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ] θα ειμαστε υποχειρια αυτων στην ΚΥΡΙΟΛΕΞΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ
Πρεπει λοιπον με καποιο τροπο να μπορεσουμε να τα καταλαβουμε!!
Να ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΟΥΜΕ από αυτά
Οσον αφορα τη δικια μου εμπειρια στο ζητημα εχει ως εξης:
Θα φερω καποιο παραδειγμα με σκοπο να γινει πιο κατανοητο αυτό που θελω να πω δηλαδη ο διαχωρισμος
Σημερα ας πουμε το πρωι ηθελα να παω στο αεροδρομιο και ηθελα να παω γρηγορα
Οσο οδηγουσα και υπηρχε η επιταγη του ’’γρηγορα’’ οι διαφορες καταστασεις που επεφταν στην αντιληψη μου [τις 5 αισθησεις ]απλα προσεθεταν ενταση
Αποτελεσμα σε καποια στιγμη καταλαβα ότι ετρεχα και η αιτια για αυτό ηταν αυτά τα πραγματα που ειχαν ΧΤΙΣΤΕΙ στο σωμα μου
Παρολο που προσπαθησα να κατά επαναληψη να ’’δω’’ τι συμβαινει δεν τα καταφερα γιατι η αποσπαση της προσοχης μεσω των αισθησεων σε συνδοιασμο με την μη ολοκληρωμενη επιγνωση αυτων ειχαν σαν αποτελεσμα να συνεχισω να ειμαι ταυτισμενος με την κατασταση
Καποια στιγμη λοιπον περασε από την οθονη του μυαλου μου η αισθηση που ειχα λιγα λεπτα πριν όταν εγραφα τουτο το μυνημα
Για ένα δευτερολεπτο ισως και λιγοτερο μπορεσα σαν συνολο να δω ολη μου την ταυτιση όμως αυτη τη φορα σαν ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Στην συγκεκριμενη κατασταση λοιπον που ειχε σαν χαρακτηριστικο την αποταυτιση από μια κατασταση και το περασμα σε μια άλλη μου δοθηκε η ευκαιρια να γινω παρατηρητης ολων μου των ταυτισεων [εστω και για ελαχιστο χρονικο διαστημα]τις οποιες δεν μπορουσα να βιωσω γιατι ημουνα ταυτισμενος με αυτές
Όταν όμως η προσοχη μπορεσε να βιωσει τον εαυτο της εστω και για λιγο [πανω στην μεταβαση ] εγινε δυνατος και ο διαχωρισμος της από όλα τα επικτητα τα επιπροσθετα στοιχεια στα οποια ηταν εγκλωβισμενη
Και σαν ανακεφαλαιωση
Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΦΟΣΟΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΥ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ
ΓΙΝΕΤΕ ΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΚΤΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΑ ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΟΣΟ ΑΥΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ
Και σαν αποτελεσμα ερχεται η μηχανικοτητα στην οποια αναφερθηκε και ο φιλος zip
Δυστυχως οσο αφορα εμενα τετοια βιωματα εχουν ελαχιστη διαρκεια με αποτελεσμα η μηχανικοτητα να συνεχιζει να είναι το κυριο χαρακτηριστικο μου

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr