quote:

---

Panpam με εντελως φιλικη διαθεση θα σε ρωτησω.

ΤΙ ΠΙΝΕΙΣ?

---

http://media.novinky.cz/837/318373-gallery1-ynq79.jpg

quote:

---

Μα για αυτον ακριβως τον λογο. Ακομα και στα απλουστερα πραγματα, ακομα και στις πιο ξεκαθαρες προτασεις καποιες φορες αδυνατεις να βρεις το νοημα.

---

http://media.novinky.cz/837/318373-gallery1-ynq79.jpg

quote:

---

Ολα ξεκινησαν μια Πεμπτη στη Σελιδα 18.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Μα για αυτό το άφησα να "αιωρείται". (όσο μπορεί και αυτό)

Edited by - Σοφία_ on 27/02/2014 19:03:46

---

Edited by - panpam on 27/02/2014 23:03:32

quote:

---

Σοφία_
Μα για αυτό το άφησα να "αιωρείται". (όσο μπορεί και αυτό)

---

*

quote:

---

Επιβαρυνεις τη θεση σου κ συνεχιζεις να με επιβεβαιωνεις.

---

Η ουφολογία έγινε μόδα.

Εξωγήινοι, Alien, ιπτάμενοι δίσκοι και UFO έγιναν θέμα ολόκληρου του πλανήτη.

Βιβλία, περιοδικά και ταινίες γέμισαν με πληροφορίες και ιστορίες για εξωγήινους.

Ερωτηση:
Γιατί κρύβονται οι εξωγήινοι και δεν εμφανίζονται;

Και κατι πιο γενικο σχετικα με το θεμα: Η επικρατουσα αποψη ειναι οτι ολοι οι εξωγηινοι που μας επισκεπτονται/φθηκαν κατα καιρους ειναι τουλαχιστον τεχνολογικα πιο ανεπτυγμενοι απο μας.Ας αφησουμε κατα μερος το αν ειναι και κοινωνικα πιο ανεπτυγμενοι, και αν μεσα στις κοινωνιες τους εχουν και αυτοι ατομα με IQ < 0 οπως εχουμε και μεις, ατομα που παιρνουν ουσιες, κλπ κλπ και ας συγκεντρωθουμε σε ενα και μονο. Εχουν περισσοτερη ΛΟΓΙΚΗ απο μας?

quote:

---

Επισης μου τραβηξε την προσοχη το θεμα της μηχανης που παρουσιασε ο Sol-Mix. Εχω εκπλαγει απο το γεγονος οτι κανεις δεν του εκανε ερωτησεις γιαυτην.Ισως κανεις να μην καταλαβε τιποτα. Ισως παλι ολοι να καταλαβαν εκτος εγω. Παραδεχομι οτι προσωπικα δεν καταλαβα τιποτα και χαθηκα εντελως μετα την παραγραφο με τις + - 45 μοιρες.
Εννοω οτι ισως ηταν το πιο σημαντικο θεμα για το οποιο εγραψε ο Sol-Mix. Γιατι τοση αδιαφορια? Αν ημουν εδω οταν το εγραφε θα τον επνιγα στις ερωτησεις!
Τελοσπαντων καταλαβε καπιος τι κανει αυτη η μηχανη, πως τελοσπαντων επιτυχγανει το επιδιωκομενο output?

---

Εχεις δικιο οτι οι περισσοτερες πατεντες αποτυγχανουν στο να αποδωσουν στην πραξη αυτο που θεωρητικα περιγραφεται στο χαρτι αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα πρεπει να το γενικευσουμε και να τις αγνοουμε ΟΛΕΣ προκαταβολικα απο το 1ο κιολας σταδιο που ειναι το σταδιου του "χαρτιου".

Αν ηταν ετσι τοτε ο Νικολα Τεσλα δεν θα υποβαλλε καμια απο τις 300+ πατεντες του, ο Ντα Βιντσι δεν θα εκανε κανενα απο τα διαφορα μηχανικα του σχεδια κλπ κλπ.
Το θεμα ειναι οτι οταν δεν κανεις ΤΙΠΟΤΑ το σιγουρο αποτελεσμα θα ειναι παντα ΤΙΠΟΤΑ.
(LOL μου θυμιζει Ελλαδα αυτο…) Οταν ομως κανεις κατι?

quote:

---

...Το θεμα ειναι οτι οταν δεν κανεις ΤΙΠΟΤΑ το σιγουρο αποτελεσμα θα ειναι παντα ΤΙΠΟΤΑ.
(LOL μου θυμιζει Ελλαδα αυτο…) Οταν ομως κανεις κατι?

---

Τελικά τα μοναδικά νοήματα από την όλη υπόθεση είναι πρώτον ότι εξωγήινοι υπάρχουν και δεύτερον ότι νοήμονα όντα που έχουν την νοοτροπία του καραγκιόζη (τα δικά μου δικά μου και τα δικά σας δικά μου) δεν έχουν καμία θέση στα Σύμπαντα, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας όπου ζούμε και υπάρχουμε.

Σας μεταφέρω 4 άρθρα μου, για να καταλάβετε και την ροή σκέψης μου, επίσης σας προτρέπω να ξαναδιαβάσετε την Συμπαντική Φυσική, όπως είναι διατυπωμένη σήμερα.

Μαύρες τρύπες

Τελικά, μια μαύρη τρύπα μπορεί να μην είναι τόσο μαύρη, που να εξαφανίζει για πάντα στο εσωτερικό της το κάθε τι. Ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ένας από τους «πατέρες» της σύγχρονης θεωρίας των μαύρων τρυπών, έρχεται τώρα να αμφισβητήσει ορισμένες κεντρικές πτυχές αυτής της θεωρίας, οι οποίες θεωρούνται σχεδόν «δόγματα» στον χώρο της σύγχρονης φυσικής.

Στην ουσία, τολμά να υποστηρίξει πως δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες, τουλάχιστον όπως τις πίστευαν οι επιστήμονες ως τώρα. Με μια «αιρετική» επιστημονική προδημοσίευση, που όμως ακόμα δεν έχει δημοσιευτεί σε κάποιο επίσημο επιστημονικό περιοδικό, ο καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι του Βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι η «περίμετρος» μιας μαύρης τρύπας, ο λεγόμενος «ορίζοντας γεγονότων», είναι ασύμβατος με την κβαντική θεωρία και συνεπώς δεν υφίσταται. Στη θέση του, ο Χόκινγκ αντιπροτείνει έναν «φαινομενικό ορίζοντα», μια επιφάνεια κατά μήκος της οποίας το φως δεν εμποδίζεται για πάντα να «δραπετεύσει» από το εσωτερικό της μαύρης τρύπας.

Ο Χόκινγκ, σύμφωνα με το «Nature», ζητεί να υπάρξει ένας επαναπροσδιορισμός της έννοιας της μαύρης τρύπας, πάνω από όλα με την κατάργηση του «ορίζοντα γεγονότων», του αόρατου συνόρου που υποτίθεται ότι περιβάλλει κάθε μαύρη τρύπα στο σύμπαν και εμποδίζει δια παντός στο φως να ξεφύγει. Όπως υποστηρίζει, ο εναλλακτικός «φαινομενικός ορίζοντας» μόνο προσωρινά «φυλακίζει» μέσα στην μαύρη τρύπα την ύλη και την ενέργεια, έως ότου τελικά τις «απελευθερώσει» ξανά, αν και σε διαφορετική μορφή. Έτσι, ενώ η κυρίαρχη θεωρία της φυσικής εμποδίζει οτιδήποτε να ξεφύγει από την μαύρη τρύπα, ο Χόκινγκ επιμένει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει, καθώς αντίκειται στην κβαντική θεωρία. Βέβαια, όπως παραδέχεται, για μια ολοκληρωμένη εξήγηση της όλης διαδικασίας, απαιτείται μια εξίσου ολοκληρωμένη θεωρία που ενοποιεί τη βαρύτητα με τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει οι επιστήμονες.

Η νέα εργασία του Χόκινγκ με τον κάπως ασυνήθιστο τίτλο «Διατήρηση πληροφορίας και πρόβλεψη καιρού για τις μαύρες τρύπες», αναμένεται να αναζωπυρώσει τις διαμάχες μεταξύ των φυσικών για τη φύση και τη λειτουργία των μαύρων οπών. Ο βασικός ισχυρισμός του είναι πως οι κβαντικές επιπτώσεις γύρω από μια μαύρη τρύπα υποχρεώνουν τον χωροχρόνο να «κυματίζει» τόσο πολύ έντονα, που είναι αδύνατο να υπάρχει ένα τόσο σαφώς προσδιορισμένο σύνορο, όπως ο «ορίζοντας γεγονότων».

Ήδη από τη δεκαετία του 1970, ο Βρετανός φυσικός είχε δείξει θεωρητικά ότι οι μαύρες τρύπες μπορούν αργά να συρρικνωθούν, αποβάλλοντας τη λεγόμενη «ακτινοβολία Χόκινγκ». Τώρα, προτείνει ότι ο «φαινομενικός ορίζοντας» είναι το πραγματικό -προσωρινό- σύνορο μιας μαύρης τρύπας. «Η απουσία των οριζόντων γεγονότων», όπως γράφει στη νέα δημοσίευσή του, «σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες – με την έννοια των καταστάσεων από όπου το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει στην αιωνιότητα».

Αντίθετα με τον ορίζοντα γεγονότων, ο εφήμερος «φαινομενικός ορίζοντας» μπορεί να εξαφανισθεί, πράγμα που, σε τελευταία ανάλυση, σημαίνει ότι οτιδήποτε μπορεί τελικά να βγει από την μαύρη τρύπα, αν και σε διαφορετική κατάσταση από αυτή που μπήκε. Πάντως ο Χόκινγκ δεν περιγράφει, ακόμα τουλάχιστον, μέσω ποιου μηχανισμού μπορεί να γίνει η εξαφάνιση του «φαινομενικού ορίζοντα».

Αν όλα αυτά έχουν βάση, τότε οι πληροφορίες που «ρουφιούνται» από μια μαύρη τρύπα προς το κέντρο της, τελικά δεν καταστρέφονται, αλλά απλώς «παραμορφώνονται» και ξανά βγαίνουν μέσω της «ακτινοβολίας Χόκινγκ» σε τελείως άλλη και μη αναγνωρίσιμη μορφή.

Ο Στίβεν Χόκινγκ έχει δίκιο γιατί οι μεταβολές πυκνότητας Χρόνου και οι μεταβολές πυκνότητας Χώρου είναι αντίρροπες και ποτέ καμιά δεν μπορεί να μηδένιση την άλλη, δηλαδή στην περίπτωση του τύπου του Αϊνστάιν, Ε=Μ*c στο τετράγωνο οι μεταβολές πυκνότητας Χώρου είναι αυξανόμενες και οι μεταβολές πυκνότητας Χρόνου είναι μειούμενες, στην περίπτωση των «Μαύρων τρυπών» συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Πυκνότητα Χώρου – Πυκνότητα Χρόνου και Γενική Σχετικότητα

Η έκταση της καμπύλωσης, της πυκνότητα χώρου και της πυκνότητας χρόνου καθορίζεται από την κατανομή της ύλης στο σύμπαν: όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα της ύλης σε μια περιοχή τόσο μεγαλύτερη είναι η καμπυλότητα της πυκνότητας χώρου και της πυκνότητας χρόνου. Έτσι, η πυκνότητα χώρου και η πυκνότητα χρόνου είναι περισσότερο παραμορφωμένος γύρω από τον Ήλιο σε σύγκριση με την περιοχή γύρω από τη Γη, επειδή η μάζα του Ήλιου είναι μεγαλύτερη. Η σκοπιά από την οποία βλέπει το σύμπαν η γενική σχετικότητα σημαίνει ότι η βαρύτητα δεν είναι μια ανεξάρτητη δύναμη αλλά είναι η απόρροια της μετατροπής (των αλλαγών) της πυκνότητας χώρου και της πυκνότητας χρόνου.

Μετασχηματίζεται δε στη γεωμετρία (καμπυλότητα) από το πλήθος των αλλαγών της πυκνότητας χώρου και της πυκνότητας χρόνου σε σχέση με την μέση πυκνότητα χώρου και πυκνότητα χρόνου του γαλαξία αναφοράς (του σύμπαντος αναφοράς). Μπορεί κανείς να πει ότι στο νέο όραμα του Αϊνστάιν η βαρύτητα γεννιέται κατά τη μετάβαση από την στατική πυκνότητα χρόνου και πυκνότητα χώρου κάποιου γαλαξία (κάποιου σύμπαντος) της ειδικής σχετικότητας στον καμπύλο χωρόχρονο της γενικής σχετικότητας, στις μεταβολές της πυκνότητας χώρου και πυκνότητας χρόνου.

Έτσι μετασχηματίζεται ριζικά η άποψή μας για τα καθημερινά συμβάντα, λόγου χάρη για το μήλο που πέφτει πάνω στη Γη. Αντί να σκεφτεί κανείς τη βαρύτητα σαν κάποια μυστήρια δύναμη που δρα εξ αποστάσεως διαμέσου του χώρου, φαντάζεται ότι ένα σώμα με μεγάλη μάζα, όπως η Γη, παραμορφώνει την πυκνότητα χώρου και την πυκνότητα χρόνου. Ο απλούστερος τρόπος για να κατανοήσει κανείς διαισθητικά αυτή τη διαπίστωση είναι να φανταστεί τον αλληλένδετο χωρόχρονο (πυκνότητα χρόνου και πυκνότητα χώρου) σαν φύλλο ελαστικού που έχει απλωθεί ώστε να είναι επίπεδο. Τα αντικείμενα με μεγάλη μάζα παραμορφώνουν το ελαστικό φύλλο τεντώνοντάς το τοπικά, το μέγεθος της παραμόρφωσης εξαρτάται από τη μάζα (το βάρος) του αντικειμένου.

Επειδή ο Ήλιος είναι το σώμα με τη μεγαλύτερη μάζα στο ηλιακό μας σύστημα, μεταβάλει την πυκνότητα χρόνου και την πυκνότητα χώρου περισσότερο απ' όλα τα άλλα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Οι τροχιές των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα, με τον τρόπο αυτό μπορούν να απεικονιστούν ως οι διαδρομές που ακολουθούν μπίλιες διαφορετικών μαζών (βαρών) , οι οποίες κυλούν πάνω στο φύλλο του ελαστικού και παγιδεύονται στο βαθύ «πηγάδι» που περιβάλλει τον Ήλιο. Το μήλο, λόγου χάρη, δεν έλκεται προς τη Γη από μια δύναμη, αλλά απλώς κυλάει μέσα στο τοπικό «πηγάδι» της πυκνότητας χώρου και της πυκνότητας χρόνου που δημιουργήθηκε στο συγκεκριμένο σημείου της Γης.

Από την Αρχή της Απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ, γνωρίζουμε πως η απροσδιοριστία της ενέργειας (και συνεπώς της μάζας) σχετίζεται αντιστρόφως ανάλογα με την απροσδιοριστία στο χρόνο, σύμφωνα με τη σχέση ΔΕ ∙ Δt > h/2π, όπου h η σταθερά του Πλανκ. Ας δούμε λίγο διαφορετικά την σχέση και με το ίδιο πνεύμα ας δούμε τα ποίο κάτω περιγραφόμενα cm (μεταβολές του χώρου ΔΕ) * ct (μεταβολές του χρόνου Δτ) > h /2π.

Αυτή η χρονική διάρκεια Δt, που είναι και η διάρκεια ζωής του σωματιδίου Χιγκς, εξαρτάται άμεσα από το εύρος ενεργειών στο οποίο παρατηρείται το σωματίδιο, και ποσοτικοποιείται μέσω του της ποσότητας του φυσικού πλάτους (αναπαριστάται με το σύμβολο Γ).

Καθώς η συγκεκριμένη παράμετρος αποτελεί και ένα μέτρο της ισχύος των αντιδράσεων του σωματιδίου Χιγκς με τα άλλα σωματίδια, ο καθορισμός της αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση της φύσης του.

Οι θεωρητικές προβλέψεις του Καθιερωμένου Προτύπου για το μέγεθος Γ είναι της τάξης των 4 MeV, 30.000 φορές μικρότερο της κεντρικής μάζας του μποζονίου που υπολογίστηκε στα 125 GeV.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του CMS, το πλάτος του Χιγκς βρέθηκε πως είναι μικρότερο των 17 MeV με βεβαιότητα 95%, κάτι που αποτελεί μία ακόμη επιβεβαίωση της θεωρίας. Πριν τη μέτρηση αυτή η εικόνα που είχαμε για το πλάτος του ήταν πως ήταν μικρότερο των 3.4 GeV, υπήρξε δηλαδή μία βελτίωση στην ακρίβεια κατά 200 φορές.

Η βελτίωση αυτή οφείλεται σε μία διαφορετική προσέγγιση που ακολούθησαν οι ερευνητές. Αντί να στηριχτούν στη μετρητική ακρίβεια των ανιχνευτών, που δίνουν μία αβεβαιότητα της τάξης των 2-3 GeV, μέτρησαν έμμεσα το πλάτος του Χιγκς, εστιάζοντας στην ουρά της κατανομής της μάζας του σε ενέργειες των 400 MeV.

Παρατηρώντας σπανιότερα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε υψηλότερες ενέργειες κατάφεραν να προσδιορίσουν τις αλληλεπιδράσεις του σωματιδίου και εν συνεπεία το πλάτος του.

Κάτι τέτοιο μπορεί να ακούγεται παράξενο: στον καθημερινό μας κόσμο, όταν μετρήσουμε τη μάζα ενός αντικειμένου στα 10 κιλά, δεν αναμένουμε να υπάρχουν διακυμάνσεις.

Στο κβαντικό κόσμο όμως, τα κβαντικά φαινόμενα δημιουργούν ένα φάσμα από διαφορετικές ενέργειες (ή μάζες) και μιλάμε έτσι για την κατανομή της μάζας τους. Επιμέρους τμήματα της κατανομής αυτής μπορούν να οδηγήσουν έτσι σε χρήσιμες ανακαλύψεις.

Γεωδαισική

Μεταβολές πυκνότητας χρόνου και πυκνότητας χώρου

Γενικά, οι νόμοι κίνησης σωμάτων σε την χρήση ή σε περιοχές με μεταβαλλόμενη πυκνότητα χρόνου και πυκνότητα χώρου διαφέρουν αρκετά από αυτούς που ισχύουν σε περιβάλλοντα με σταθερή πυκνότητα χρόνου και πυκνότητα χώρου (παράδειγμα πάνω στον πλανήτη μας, στην Γη ή σε οποιονδήποτε άλλον πλανήτη).

Δηλαδή αν αντί για ένα σώμα που κινείται μέσα σε ένα περιβάλλον με σταθερή πυκνότητα χρόνου και πυκνότητα χώρου, για παράδειγμα πάνω σε κάποιο πλανήτη, με σταθερή ταχύτητα σε ευθεία γραμμή, για το οποίο θα ισχύουν πλήρως οι υπάρχοντες νόμοι κίνησης, έχουμε ένα σώμα το οποίο κινείτε εκτός πλανήτη, τότε θα πρέπει να ενσωματώσουμε στους υπάρχοντες νόμους κίνησης και την βαρύτητα, δηλαδή τις μεταβολές πυκνότητας χρόνου και τις μεταβολές πυκνότητας χώρου.

Ο νέος αυτός νόμος κίνησης που ενσωματώνει τις μεταβολές πυκνότητας χρόνου και πυκνότητας χώρου, θα μπορούσε να ορίζει ότι το σώμα ακολουθεί «γεωδαισική διαδρομή». Δηλαδή, «γεωδαισική διαδρομή» είναι η διαδρομή με την ελάχιστη δυνατή απόσταση που συνδέουν δύο οποιαδήποτε σημεία μέσα στον καμπύλο «χωρόχρονο» (μεταβαλλόμενης πυκνότητας χρόνου και χώρου), ή επίπεδο «χωρόχρονο» (σταθερής πυκνότητας χώρου και χρόνου), υπό τον όρο ότι αυτά βρίσκονται αρκετά κοντά.

Όταν η ταχύτητα αλλά και οι πυκνότητες ύλης είναι πολύ μικρές, η «γεωδαισική κίνηση» ανάγεται στο είδος κίνησης που περιέγραψε ο Νεύτων. Είναι σαφές ότι πρέπει να γίνει αυτή η «αναγωγή» της γενικής σχετικότητας, αφού οι προβλέψεις της νευτώνειας φυσικής είναι επιτυχείς μόνον μέσα στα περιορισμένα όρια ισχύος των (δηλαδή σε περιβάλλοντα κατά το δυνατόν σταθερής πυκνότητας χρόνου και χώρου). Ο Αϊνστάιν όμως χρησιμοποίησε τη «γεωδαισική κίνηση» για να ερμηνεύσει τα προβλήματα των μεταβολών πυκνότητας χρόνου και πυκνότητας χώρου που αδυνατούσε να επιλύσει ο Νεύτων.

Ένα απλό, κοντινό μας παράδειγμα που επιβεβαιώνει τα ποίο πάνω είναι μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια της τροχιάς του Ερμή, του πλησιέστερου προς τον Ήλιο πλανήτη. Παρότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν απασχολούσε ποτέ τον Αϊνστάιν όταν ανέπτυσσε την θεωρεία της γενικής σχετικότητας, αποτέλεσε μια υπέροχη δοκιμή για την επιβεβαίωση της νέας θεωρία του. Ένας πλανήτης που κινείται μόνος του, γύρω από ένα μεγάλο ουράνιο σώμα όπως ο Ήλιος μας θα έπρεπε, σύμφωνα με τη νευτώνεια μηχανική, να διαγράφει μια τέλεια, κλειστή έλλειψη με σταθερό «περιήλιο» («περιήλιο» είναι το σημείο στην τροχιά του πλανήτη που βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο). Το πρόβλημα όμως, που δεν μπορεί να λύση η νευτώνεια μηχανική, είναι ότι το περιήλιο και η τροχιά του Ερμή δεν είναι σταθερά.

Η βαρυτική επίδραση από τους άλλους πλανήτες και τη ζώνη των αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος έχουν από κοινού μια μικρή πρόσθετη επίδραση πάνω στον Ερμή, η οποία προκαλεί τόσο τη μετάπτωση της τροχιάς όσο και την προήγηση του περιηλίου με το πέρασμα του χρόνου, που συμπληρώνει μια περιστροφή σε τρία εκατομμύρια χρόνια. Όμως, παρ' όλες τις γνωστές βαρυτικές επιδράσεις πάνω στον Ερμή, παρέμενε μια εντελώς ανεξήγητη, άρα «ανώμαλη» ή «περίεργη», επιπρόσθετη προήγηση του περιηλίου που είχε παρατηρηθεί από τους αστρονόμους, και η οποία ανερχόταν μόνο σε 43 δευτερόλεπτα τόξου ανά αιώνα. Πριν από το έργο του Αϊνστάιν οι επιστήμονες πίστευαν ότι η εν λόγω προήγηση οφειλόταν σε κάποιον πλανήτη που δεν είχαμε καταφέρει να ανακαλύψουμε ακόμα. Όμως ο Αϊνστάιν ήταν σε θέση να εξηγήσει αυτή την τιμή, αυτή την διαφορά, επακριβώς βάσει των μεταβολών της πυκνότητα χώρου και της πυκνότητας χρόνου (της καμπυλότητας) που προκαλεί η γενική σχετικότητα. Πολύ πιο πρόσφατα μετρήθηκαν οι «ανωμαλίες» στην προήγηση των περιηλίων άλλων πλανητών και, μέσα στα όρια αβεβαιότητας των παρατηρήσεων, οι τιμές τους συμφωνούν επίσης μ' εκείνες που υπολογίζονται από τη θεωρεία της γενικής σχετικότητας.

Η δεύτερη κίνηση του Αϊνστάιν ήταν να υπολογίσει εκ νέου αριθμητικά ένα φαινόμενο που το είχε προβλέψει νωρίτερα, πριν συμπληρώσει τη γενική θεωρία του, και αφορούσε την καμπύλωση της πορείας του φωτός από την ύλη. Ο Αϊνστάιν είχε υπολογίσει παλαιότερα τη γωνία εκτροπής του φωτός ενός μακρινού άστρου γύρω από τον Ήλιο, βασιζόμενος σε μια υβριδικού τύπου θεωρία, κάτι ανάμεσα στην ειδική και τη γενική σχετικότητα, όταν ακόμα υπέθετε ότι η πυκνότητα χώρου και η πυκνότητα χρόνου ήταν ίδια παντού. Επαναλαμβάνοντας όμως τους υπολογισμούς του, λαμβάνοντας πλέον υπόψη την καμπυλότητα του «χωροχρόνου», βρήκε ακριβώς το διπλάσιο του αρχικού του αποτελέσματος. Τώρα το φως όφειλε να ακολουθεί μια «γεωδαισική διαδρομή» στον καμπύλο χωρόχρονο.

Αυτό που δεν κατάφερε ή δεν πρόλαβε ο Αϊνστάιν να προσδιορίσει είναι η μεταβολές της ταχύτητας του φωτός, αλλά και κάθε ύλης, όταν αυτή περνά κοντά η μέσα από τοποθεσίες όπου υπάρχουν ή δημιουργούνται μεταβαλλόμενες πυκνότητες χρόνου και πυκνότητες χώρου, όταν δηλαδή οι αθροιστικές μεταβολές πυκνότητας χρόνου και πυκνότητας χώρου είναι μεγάλες η ταχύτητα μειώνετε, μέχρι του μηδενίζετε, βλέπε μαύρες τρύπες, και όταν οι αθροιστικές μεταβολές της πυκνότητας χώρου και της πυκνότητας χρόνου είναι μικρότερες της μέσης τιμής του γαλαξία ή του σύμπαντος αναφοράς, η ταχύτητες αυξάνονται.

Για να συνοψίσουμε, η γενική σχετικότητα συνεπάγεται, ως αναγκαιότητα και όχι απλώς λόγω σχεδιασμού, τη ριζική επαναδιατύπωση των εννοιών του χώρου και του χρόνου, οι οποίες πλέον πρέπει να αποτυπώνονται μαθηματικά ως ενιαία δομή.

Επεκτείνοντας αυτή την ενιαία δομή, και γνωρίζοντας την ταχύτητα του φωτός σε κάποιο γαλαξία, σε κάποιο σύμπαν μπορούμε να προσδιορίσουμε την πυκνότητα χώρου και την πυκνότητα χρόνου του γαλαξία ή του σύμπαντος αναφοράς.

Δηλαδή: πΟ (Πυκνότητα Χώρου) = c (ταχύτητα φωτός σύμπαντος αναφοράς) * πΧ (Πυκνότητα Χρόνου). (Ξαναδιάβασε το άρθρο “Συμπαντική Φυσική”)

Ένα σώμα θα κινηθεί κατά μήκος της καμπύλης με τη μικρότερη απόσταση στον χωροχρόνο, εκτός κι αν πάνω του επιδράσει μια δύναμη.

θέλετε να ταξιδέψετε από τη Βραζιλία στη Σεούλ της Κορέας, η συντομότερη τροχιά πάνω σε μια γεωδαιτική είναι να πετάξετε πάνω από τον Ατλαντικό, την Αρκτική, τη Σιβηρία και να φτάσετε στη Σεούλ μέσω Κίνας –και όχι να σχεδιάσετε μια ευθεία πάνω σε ένα επίπεδο χάρτη όπως φαίνεται στο παραπάνω σχήμα.

Πάντως, αναφέροντας ότι ακολουθεί μια γεωδαιτική έχουμε απαντήσει σε ένα μέρος μόνο του προβλήματος. Δεν αναφέρεται καθόλου ο χρόνος (η μία συνιστώσα του χωροχρόνου). Η τροποποίηση του πρώτου νόμου του Νεύτωνα κάνει λόγο για σώματα που κινούνται στον χρόνο κατά μήκος μιας γεωδαιτικής γραμμής.

Εδώ, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας μας λέει ότι υπάρχουν τρία είδη γεωδαιτικών: οι χρονοειδείς (με v<c), οι μηδενικές (v=c) και οι χωροειδείς γεωδαιτικές (v>c). Τα σώματα όμως κινούνται με v<c ή το πολύ v=c, λόγω της απαγόρευσης της ειδικής σχετικότητας. Γι’ αυτό και η τελική μορφή του τροποποιημένου πρώτου νόμου από τον Αϊνστάιν (λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την Ειδική Σχετικότητα) είναι η εξής:

Όλα τα σώματα κινούνται σε χρονοειδείς ή μηδενικές γεωδαιτικές, εκτός κι αν επιδρά πάνω τους δύναμη άλλη από την βαρύτητα.

Οι χρονοειδείς είναι στο εσωτερικό του κώνου, οι χωροειδείς στο εξωτερικό και η μηδενική ακριβώς πάνω στον κώνο

Αυτή η αξιοσημείωτη νέα αντίληψη των πραγμάτων αφαιρεί αμέσως δύο από τα αναπάντητα ερωτήματα στη νευτώνεια θεωρία: Πώς η βαρύτητα δουλεύει; Και, γιατί η αδρανειακή μάζα ενός σώματος ισούται με την βαρυτική μάζα του; Ο Αϊνστάιν απορρίπτει το πρώτο ερώτημα από αυτά, δείχνοντας ότι η βαρύτητα δεν είναι δύναμη, αλλά απλώς είναι συνέπεια της γεωμετρίας. Το δεύτερο μυστήριο εξαφανίζεται κι αυτό επειδή, στη γενική σχετικότητα, η βαρυτική κίνηση δεν θεωρείται ως τίποτε άλλο παρά η «αδρανειακή κίνηση» στον «κυρτό χωροχρόνο». Με άλλα λόγια, η ισοδυναμία της αδρανειακής (πυκνότητα χρόνου) και της βαρυτικής μάζας (πυκνότητα χώρου), η οποία, βάσει του Νεύτωνα, φαίνεται να είναι ένα περίεργο και τυχαίο γεγονός, θεωρείται στη γενική σχετικότητα ότι είναι ένα αναγκαίο και αναπόφευκτο χαρακτηριστικό της θεωρίας. Στο σχέδιο του Αϊνστάιν, η αδρανειακή μάζα και η βαρυτική μάζα δεν τυχαία αριθμητικά ίσες, είναι οντολογικά πανομοιότυπες και αλληλένδετες.

Με βάση όλα τα προηγούμενα, και επειδή είμαι ονειροπόλος και πιστεύω ότι «η γνώση πρέπει να είναι ελεύθερη» καταλήγουμε στα εξής:

Ο Κόσμος μας

1./ Ο Κόσμος μας αποτελείται από (5) πέντε υπερδιαστάσεις (Υπέρ Σύμπαντα) των (12) δώδεκα διαφορετικών μορφών ύλης (διαστάσεων) δηλαδή συνολικά από (60) εξήντα διαφορετικές καταστάσεις μορφών ύλης (διαφορετικών πυκνοτήτων χώρου και πυκνοτήτων χρόνου).**

2./ Η κάθε μορφή ύλης (διάσταση) έχει μόνο τέσσερα βασικά στοιχεία τα Quarks , Quants, Lang και Jong, τα όποια δημιουργούν 17 διαφορετικά «δομικά στοιχεία». (τα οποία ήδη γνωρίζουμε, δηλαδή τα (6) έξη κουάρκ, τα (6) έξη λεπτόνια, τα (4) τέσσερα μποζόνια και το σωματίδιο Higgs. Τα Quarks , Quants, Lang και Jong, τα τέσσερα βασικά στοιχεία της ύλης είναι το βασικό υλικό που δημιουργήθηκαν τα πάντα.

3./ Κάθε μία από τις 60 διαφορετικές μορφές ύλης (διαστάσεις), αποτελείτε από συνδυασμούς των Quarks , Quants , Lang και Jong διαφορετικών συχνοτήτων (διαφορετικών πυκνοτήτων χώρου και πυκνοτήτων χρόνου)

4./ Τα συμπλέγματα που δημιουργούνται μέσα στις διαφορετικές μορφές ύλης (διαστάσεις), δηλαδή την ύλη – την ενέργεια – την υλοενέργεια που γνωρίζουμε άλλα και την ύλη – την ενέργεια – την υλοενέργεια που δεν γνωρίζουμε ή δεν μπορούμε μέχρι σήμερα να αντιληφτούμε, σε οποιαδήποτε μορφή της, είναι δισεκατομμύρια.

5./ Όλες οι μορφές ύλης (διαφορετικές πυκνότητες χώρου και πυκνότητες χρόνου) είναι διπολικές, και είναι πάντα ζευγαρωμένες, αυτές οι διπολικές καταστάσεις είναι τα αποτελέσματα που προέρχονται από δύο από τα βασικά στοιχεία, δηλαδή τα Quants και τα Quarks.

** υπάρχει πιθανότητα η παράγραφος 1./ να είναι:

1./ Ο Κόσμος μας αποτελείται από (6) έξη υπερδιαστάσεις (Υπέρ Σύμπαντα) των (10) δέκα διαφορετικών μορφών ύλης (διαστάσεων) δηλαδή συνολικά από (60) εξήντα διαφορετικές καταστάσεις μορφών ύλης (διαφορετικών πυκνοτήτων χώρου και πυκνοτήτων χρόνου).

Αν και η άποψη μου είναι ότι τα Υπέρ Σύμπαντα είναι 5 και οι Διαστάσεις 12.

ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΠΑΤΑΛΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ ΜΕ
ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ>

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ>
Ο ΧΟΠΚΙΝΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ>
ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ Ο ΤΥΠΟΣ

Με ποιά ακριβώς προσόντα κρίνεις έναν καταξιωμένο επιστήμονα?

Με την ηλιθιότητά σου?

Γιατί δεν βλέπω άλλο προσόν.

quote:

---

panosfromlydian something
Ο ΧΟΠΚΙΝΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ>
ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ Ο ΤΥΠΟΣ

---

Χαίρομαι που αντιλήφθηκες οτι όπως απέδειξα στο Χάος και Κόσμος, δεν γνωρίζεις τίποτα σχετικά με τη στοιχειώδη γεωμετρία και φυσική, κι αποφάσισες να ασχοληθείς με τα καλλιτεχνικά.

Κι εδώ όμως θα διαφωνήσουμε σφόδρα. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θεωρεί τον Χόπκινς απάτη. Μπορείς να το στηρίξεις με κάποιον τρόπο? Και μην μου πεις οτι είναι στο σύστημα (Όσκαρ και τα λοιπά). Θέλω μια σοβαρή απάντηση, που να αφορά καθαρά τις υποκριτικές του ικανότητες.

Υ.Γ. Ίσως ούτε τα καλλιτεχνικά είναι το φόρτε σου. Μήπως να δοκιμάσεις κάτι σε πλέξιμο, ή έστω λοβοτομή?

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr