quote:

---

Αυτό το θέμα της επίγνωσης είναι προϋπόθεση κι έτσι προηγείται οποιουδήποτε άλλου

---

Δεν μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε σε βαθμό που να χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα ή να διαστρεβλώνουμε τα εξωτερικά ερεθίσματα στην προσπάθειά μας να τα ερμηνεύσουμε.

Εγώ αυτό έπαθα, και πάλι χρησιμοποιώ τη λέξη εγώ, πάλι διαχωρίζω τον σημερινό εαυτό μου απ' τον παλιό και "προβληματικό", γιατί τώρα δεν κάνω εξάσκηση στην αποστασιοποίηση, επειδή είμαι ακόμα μάλλον σε φάση προσγείωσης και επανένταξης στο περιβάλλον μου.

Να σημειώσω εδώ πως η τάση που είχα τότε στα 18 μου να αποστασιοποιούμαι και να ελέγχω ή να αλλάζω τη συμπεριφορά μου κατά το δοκούν και να την προσαρμόζω σε άλλες συμπεριφορές που έκρινα πιο σωστές απ' τη δική μου, ήταν μια ανάγκη εσωτερική.
Έγινε από μόνο του. Και αυτό αναπολώ τώρα. Αυτό αποζητώ.

Να ξαναζήσω αυτό που έζησα, που πολλοί θα το πουν ασθένεια κι εγώ η ίδια το ονομάζω έτσι καμιά φορά, ήδη άφησα να εννοηθεί παραπάνω πως ήταν κάτι το υπερβολικό, πέραν του μέτρου, μόνο που ό,τι λέω και ό,τι χαρακτηρίζω είναι από άγνοια, ούσα επηρεασμένη από το τι λένε οι γύρω μου για μένα.

Απλά ξέρετε τι με πικραίνει; Που κάποτε ξεκίνησα να εξελίσσομαι και να ξυπνάω όπως ένιωθα τότε, και μετά μου έδωσα μία και φτου κι απ' την αρχή.
Εκεί έχω κολλήσει. Δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτό που έκανα στον εαυτό μου ή που έγινε άθελά μου ή που ίσως ήταν και αναπόφευκτο να γίνει.

Τώρα, εδώ και κάμποσα χρόνια δεν έχω κάνει ούτε ένα βήμα εμπρός, το αντίθετο μάλιστα, κάνω βήματα προς τα πίσω και γυρνάω στον εαυτό που είχα πριν ξεκινήσει η εξέλιξή μου.

Προσπαθώ τόσα χρόνια με τα φάρμακα να γίνω φυσιολογική, όπως ήμουν πριν εκδηλωθεί το "πρόβλημα", και αισθάνομαι πως φεύγουν τα χρόνια, χάνεται ο καιρός, και εγώ παραμένω ένα άδειο σακί που στο τέλος θα φθαρεί απ' την πολυκαιρία και απλά θα το πετάξει κάποιος.
Αδυνατώ πλέον να κάνω αυτό που μου λέτε.
Το μυαλό μου άλλαξε στροφές. Δεν μπορώ πλέον να κάνω τις σκέψεις που έκανα τότε.

Τέλος, θέλω να σταθώ λίγο στο τελευταίο που γράψατε ότι αμαρτάνουμε όταν πράττουμε σύμφωνα με τη φύση μας, επειδή λογικά, συμπεραίνω εγώ με βάση και το προηγούμενο που γράψατε, ο άρχοντας του κόσμου αυτού είναι ο Εωσφόρος.
Μπορώ να πω πως το πιστεύω κι εγώ αυτό.

Όμως αυτό που είπε ο Χριστός, μας οδηγεί στη λύση, να μην μεριμνούμε για τις υλικές βιολογικές μας ανάγκες που μας τις έχει βάλει ο κακός άρχοντας του κόσμου αλλά να προσπαθούμε να εστιάσουμε στην ανάπτυξη του πνεύματος.

Το ερώτημά μου είναι, πώς θα γίνει να ξεπεράσουμε τη φύση μας;
Είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;
Αφού κουβαλάμε γονίδια, υπάρχει μια ολόκληρη επιστήμη, η Βιολογία, που μας υπαγορεύει τις ανάγκες μας, που είναι συγκεκριμένες και δεν νομίζω να τις έχει νικήσει κάποιος άνθρωπος πχ την πείνα, τη δίψα, τις ασθένειες, κι έπειτα και την ανάγκη για καθαριότητα, για στέγη, για ασφάλεια κλπ.

Τα γράφω λίγο απλοϊκά αυτή τη στιγμή και πολλά είναι τα ίδια.
Δεν θέλω να σας αναγκάσω να μου γράφετε τα ίδια πράγματα.
Προτιμώ να κάτσω να διαβάσω τίποτα και μετά να γράψω εδώ έχοντας κάποιο υλικό προς συζήτηση.

Πάντως αυτά τα θέματα με απασχολούν χρόνια τώρα. Και απλά με βασανίζουν. Δεν τα έχω λύσει.
Ίσως γιατί ξεκινάω από περίπλοκες καταστάσεις και δύσκολες όπως λέτε και γι'αυτό απογοητεύομαι και τα παρατάω.
Αλλά νομίζω δυσκολεύομαι και στα απλά.
Είμαι σαν την ήδη ταραγμένη λίμνη που της πετάτε μια πέτρα και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν παίρνω χαμπάρι.

Η ζωή είναι διαρκής αγώνας και με λυπεί η αποτυχία μου.
Με λυπεί που αισθάνομαι τη μάχη χαμένη απ' την αρχή κιόλας του παιχνιδιού.
Αλλά ξέρω επίσης πως δεν είμαι σε χειρότερη θέση από άλλους.
Ούτε σε καλύτερη. Και πως όλα είναι σχετικά.
Αλλά αυτό δεν με επαναπαύει βέβαια.

quote:

---

quote:

---

heretic αδερφακι μου εισαι μεγαλο θυμα. Και το παιζεις και καποιος

---

Μπόζο αδερφάκι μου, εγώ άντε και το παίζω κάποιος. Εσύ ποιος το παίζεις; Δεν μπαίνεις από το άλλο σου ψευδώνυμο να μου γράψεις τη συνέχεια;

Abyssus Abyssum Invocat

---

quote:

---

Ναι ρε φιλαρακι εισαι και μεγαλο θυμα. Μετρησες ποση ωρα σου φαγε να απαντας στο βλαμενο; Αυτο ντε που κουβαλησε ο χατζηχρηστος για να του κάνει πασες να γραφει τις πιπες του;

---

Καλά ρε μποζο, πιστεύεις ότι ο χατζηχρήστος είναι ικανός να φέρει αβανταδόρο?

quote:

---

Καλά ρε μποζο, πιστεύεις ότι ο χατζηχρήστος είναι ικανός να φέρει αβανταδόρο?

---

quote:

---

Το μόνο που έχω να προσθέσω πάνω στο θέμα της αποστασιοποίησης που προτείνετε, είναι πως και σε αυτό όπως και σε όλα, από ότι έχω καταλάβει απ' τη ζωή μου, πρέπει να τηρούμε το μέτρο.
Δεν μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε σε βαθμό που να χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα ή να διαστρεβλώνουμε τα εξωτερικά ερεθίσματα στην προσπάθειά μας να τα ερμηνεύσουμε.

---

quote:

---

Αυτή τη στιγμή γράφω, για να ζητήσω βοήθεια.

---

quote:

---

Η λύση σε τέτοια ψυχολογικά αδιέξοδα βρίσκεται συνήθως σε κάτι που είναι πολύ κοντά μας αλλά εξ' αιτίας της προβληματικότητάς μας δεν το βλέπουμε. Ψάξε μέσα σου να βρεις τι γουστάρεις.

---

quote:

---

Όπως καταλαβαίνεις, εγώ δεν σου προτίνω αποστασιοποίηση.

---

quote:

---

Η λυση σε τετοια προβληματα ,αλλα και γενικοτερα σε προβληματα ,δεν βρισκεται στο να καλυπτουμε το προβλημα με κατι αλλο ,αλλα στο να ανιχνευουμε αιτιες και να τις εξαλειφουμε

---

quote:

---

Ο Χριστος ειχε πει ,οτι .......Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΚΡΙΘΕΙ

ΚΑΙ

ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ,ΑΛΛΑ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΑΤΕΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΣΑΣ

---

quote:

---

kost

Το μοναδικό πράγμα που έχει αξία σε αυτό τον κόσμο είναι να γνωρίζουμε και να ακολουθούμε την φύση αυτή.

---

quote:

---

Empty Space

Να σημειώσω εδώ πως η τάση που είχα τότε στα 18 μου να αποστασιοποιούμαι και να ελέγχω ή να αλλάζω τη συμπεριφορά μου κατά το δοκούν και να την προσαρμόζω σε άλλες συμπεριφορές που έκρινα πιο σωστές απ' τη δική μου, ήταν μια ανάγκη εσωτερική.
Έγινε από μόνο του. Και αυτό αναπολώ τώρα. Αυτό αποζητώ.

Να ξαναζήσω αυτό που έζησα, που πολλοί θα το πουν ασθένεια κι εγώ η ίδια το ονομάζω έτσι καμιά φορά, ήδη άφησα να εννοηθεί παραπάνω πως ήταν κάτι το υπερβολικό, πέραν του μέτρου, μόνο που ό,τι λέω και ό,τι χαρακτηρίζω είναι από άγνοια, ούσα επηρεασμένη από το τι λένε οι γύρω μου για μένα.

Απλά ξέρετε τι με πικραίνει; Που κάποτε ξεκίνησα να εξελίσσομαι και να ξυπνάω όπως ένιωθα τότε, και μετά μου έδωσα μία και φτου κι απ' την αρχή.
Εκεί έχω κολλήσει. Δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτό που έκανα στον εαυτό μου ή που έγινε άθελά μου ή που ίσως ήταν και αναπόφευκτο να γίνει.

---

Edited by - yellow_code on 15/03/2018 12:39:59

Πάντως είναι σίγουρο πως άπαξ και μου αφαιρέσει κάποιος αυτές τις δραστηριότητες θα βρεθώ πάλι στο κενό, στην απραξία και στα μύρια όσα κακά φέρνει η αργία.

Όμως θα συμφωνήσω παρ'όλα αυτά με τον xristosxatz, στο ότι όλες οι μέριμνες που έχουμε, όλες οι ασχολίες μας, αποτελούν μια επικάλυψη, ένα κουκούλωμα πολλές φορές των πραγματικών μας προβλημάτων, τα οποία τα σκεπάζουμε επειδή ακριβώς αδυνατούμε να τους βρούμε μια λύση.

Και ωραία είναι αυτά που προτείνετε yellow code, να κάνω ό,τι με ευχαριστεί, μόνο που δεν είμαι αυτής της λογικής, γιατί δεν έχει νόημα να είμαι απλώς καλά χωρίς κάποιο βαθύτερο νόημα.

Δεν βρίσκω κάποια λογική στο να περνούν τα χρόνια με όμορφες εμπειρίες χωρίς να με πηγαίνουν πιο πέρα εξελικτικά.
Ωραία, θα γεράσω και θα έχω όμορφες εμπειρίες και μετά πάπαλα.
Και τι μ' αυτό; Τι να τις κάνω τις όμορφες εμπειρίες στο τέλος της ζωής μου;

Να τις έχω να τις νοσταλγώ και να σκέφτομαι, τι καλά που ήμουν νιά και πώς κατήντησα έτσι τώρα;
Γιατί τα γεράματα είναι κατάντια, ειδικά στις μέρες μας, που τραβάνε πολύ σε βάθος χρόνου.
Άλλοι παθαίνουν άνοια, άλλοι στέκονται με σακούλες φάρμακα κλπ..

Θέλω να πω δεν βλέπω κάποια προοπτική στο "στόχος είναι να είμαι καλά, να περνάω καλά".

Κι αν θέλετε εγώ είμαι καλά όταν ξέρω τι μου συμβαίνει.
Αλλιώς είμαι μέτρια καλά, να όπως σήμερα πχ που έχω πράγματα να κάνω, ή δεν είμαι καθόλου καλά, όταν δεν έχω τι να κάνω και βουρλίζομαι γύρω από την ουρά μου, καταπίνοντας και αναμασώντας την ενέργειά μου, την οποία αν ήξερα να τη διαχειρίζομαι δεν θα ήμουν σε αυτήν την κατάσταση.

Και δεν εννοώ να την εκτονώνω απλά σε κάτι εξωτερικό.
Γιατί αυτό είναι φαύλος κύκλος.
Εκτονώνω την ενέργεια, αυτόματα γεμίζω την ίδια στιγμή ενέργεια και μετά την εκτονώνω ξανά, και είμαι συνεχώς δέσμια της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, που δεν οδηγεί πουθενά.

Ενώ εγώ αναζητώ πώς θα γίνει να μπορώ την ενέργειά μου να την κουμαντάρω με τέτοιο τρόπο ώστε να την εκτονώνω μεν αλλά χωρίς να πρέπει να έρθω σε επαφή με τον εξωτερικό κόσμο.
Και ως ένα βαθμό κάποτε το πετύχαινα αυτό, μέσω της παραγωγικής σκέψης.
Αλλά τώρα δεν μπορώ να το κάνω! γι' αυτό γκρινιάζω..

Και να ξεκαθαρίσω xristosxatz, πως αν αυτό που είχα πετύχει τότε ήταν κάτι εξ'ολοκλήρου συμβατό με τη φύση μου και τις ανάγκες μου, δεν θα είχα καταλήξει να ξεχάσω και να αφήσω πίσω μου αυτήν την περίοδο συνειδητοποίησης.
Προφανώς κάπου, κάτι δεν έκανα σωστά.

Λένε πως αν στα μονοπάτια του εσωτερισμού και της αναζήτησης μπεις μόνος, μπορεί να χαθείς. Κι εγώ αυτό έπαθα. Χάθηκα.
Ενώ αν έχεις μια καθοδήγηση από κάποιο δάσκαλο πχ ή κάποιον με παρόμοιες εμπειρίες, θα βοηθηθείς περισσότερο.

Βέβαια ως ένα βαθμό συντηρώ αυτήν την εποχή κάνοντας κάποιες σκέψεις ίδιες με τότε, μόνο που δεν είναι το ίδιο πια ακριβώς, γιατί δεν βιώνω τις σκέψεις μου, απλά τις συντηρώ και τις αναμασώ.
Βίωση των σκέψεων μπορεί να γίνει μόνο όταν αυτές είναι καινούργιες άρα και ενδιαφέρουσες και έντονες.

Τέλος πάντων..

Και πώς να ησυχάσω και να πω στον εαυτό μου, να μην ψάχνω λύσεις σε προβλήματα που είναι ήδη λυμένα;
Είναι λυμένος ο θάνατος;
Ποιος αποδέχεται το θάνατο;
Είναι λυμένο το αν υπάρχει ψυχή και τι απογίνεται αυτή μετά το θάνατο;

Επίσης yellow code, δεν είπα ότι δεν μπορώ να είμαι πιο δραστήρια.
Αισθάνομαι ότι μπορώ να συμμετέχω στη ζωή, να μην είμαι τόσο παθητική απλά με φρενάρουν τα υπαρξιακά ζητήματα.

Δεν έχω ισχυρό κίνητρο για να κάνω μια φυσιολογική ζωή, γιατί δεν αποτελεί και μεγάλη πρόκληση.
Μάλλον δεν με ενδιαφέρει να μπω σε μια ρουτίνα, δουλειά-σπίτι-δουλειά κλπ, γιατί αισθάνομαι πως δεν θα το αντέξω ψυχολογικά.
Έχω συνηθίσει να πηγαίνω χαλαρά τη ζωή μου. Δεν μπορώ να πιεστώ.
Πιέστηκα πολύ στο σχολείο και μόλις το τελείωσα, πέταξα από πάνω μου όλες τις υποχρεώσεις.

quote:

---

Empty Space

Και ωραία είναι αυτά που προτείνετε yellow code, να κάνω ό,τι με ευχαριστεί, μόνο που δεν είμαι αυτής της λογικής, γιατί δεν έχει νόημα να είμαι απλώς καλά χωρίς κάποιο βαθύτερο νόημα.

---

quote:

---

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει κάποιο ανώτερο νόημα, αξία, ή αρετή στο να 'πηγαίνουμε κόντρα στη φύση (μας)'. Το μοναδικό πράγμα που έχει αξία σε αυτό τον κόσμο είναι να γνωρίζουμε και να ακολουθούμε την φύση αυτή.

---

quote:

---

Και ειναι φυσικο αν δεν εχουμε καταλαβει τι σημαινει και τι αντιπροσωπευει αυτη η υπεροχη να το βλεπουμε ως ανοησιες

---

Edited by - yellow_code on 15/03/2018 13:05:38

quote:

---

Empty Space

Λένε πως αν στα μονοπάτια του εσωτερισμού και της αναζήτησης μπεις μόνος, μπορεί να χαθείς. Κι εγώ αυτό έπαθα. Χάθηκα.
Ενώ αν έχεις μια καθοδήγηση από κάποιο δάσκαλο πχ ή κάποιον με παρόμοιες εμπειρίες, θα βοηθηθείς περισσότερο.

---

Edited by - yellow_code on 15/03/2018 13:12:50

Όπως και να' χει σίγουρα εδώ δεν είναι χώρος για ψυχανάλυση, γι' αυτό αισθάνομαι πως σας τρώω το χρόνο χωρίς λόγο και χωρίς να καταλήξει ουσιαστικά κάπου όλη αυτή η συζήτηση, επειδή επίκειται και το θέμα της άρνησης που λέγαμε.

Όταν λέω ότι είμαι καλά όταν ξέρω τι μου συμβαίνει, εννοώ όταν συνειδητοποιώ το ποια είμαι, γιατί είμαι έτσι όπως είμαι, το πώς αλλιώς θα μπορούσα να είμαι, το αν μπορώ να επιτύχω κάτι διαφορετικό στη συμπεριφορά μου μέσω της σκέψης πχ να γίνω μια άλλη (να αντιγράψω συμπεριφορά αλλουνού) ή να αρχίσω να λυγίζω κουτάλια ξέρω γω! να έχει όμως μια βάση κι ένα σκοπό η συμπεριφορά μου όπως πχ να αισθάνομαι πως μπορώ να επηρεάσω με τη σκέψη μου τη συμπεριφορά των άλλων.

Εξελικτικό για μένα θα ήταν αν γεννιόμουν άνθρωπος και πέθαινα πχ άγιος άνθρωπος.
Δηλ. θέλω να αποκτήσω στο ενδιάμεσο διορατικές-προφητικές ικανότητες, να μπορώ να ταξιδεύω στο χρόνο και γενικά να κάνω διάφορα παλαβά τα οποία έχω απλά σαν ακούσματα αλλά δεν έχω βιώσει η ίδια, για να επιβεβαιώσω ή να απορρίψω την ύπαρξή τους.

Θα ήθελα να δοκιμάσω τα όριά μου, αλλά όχι κάνοντας μπάντζι jumping, κάτι που θεωρώ τελείως βλακώδες αφού ριψοκινδυνεύεις τη ζωή σου με αυτό, παίζεις με τη φωτιά, προκαλείς την τύχη σου, ενώ δεν είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο.

Θα ήθελα να φτάσω στα όριά μου αλλά μέσα από ασφαλή οδό, όχι έχοντας αλαζονεία και αψηφώντας τους κινδύνους, αλλά γνωρίζοντας τους νόμους της φύσης και τον εαυτό μου, να μπορέσω να ξεπεράσω τόσο τον εαυτό μου όσο και τους νόμους της φύσης.

quote:

---

Λοιπόν Μπόζο καλή η προσπάθεια, αλλά δεν... Βαρέθηκα το σκηνικό που εμφανίζεται κάποιο troll και όλοι γινόμαστε μπίλιες εξ αιτίας του. Αν δεν πρόκειται πάλι για τον γνωστό zip υπάρχει μια αμυδρή πιθανότητα να είσαι ένας "φίλος" από το metafysiko (αυτός που έπαιξε μπάλα με την μουρλέγκω τότε). Οπότε θα σου συστήσω να ξαναγυρίσεις στο τσίρκο που το σκασες. Οι "απειλές" που γράφεις είναι προφανείς και ήδη φωτογράφισαν περί ποιας πρόκειται, γι αυτό και δεν θα συνεχίσω τις παραινέσεις για αποχή από το ίντερνετ. Η θεωρία μου επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά, οι περισσότεροι που γυροφέρουν τα σχετικά αντικείμενα με τον τρόπο που βλέπετε είναι απλές ψυχιατρικές περιπτώσεις. Η φαρμακευτική όμως κάνει θαύματα, αρκεί ο ασθενής να παίρνει τη δόση του.

Abyssus Abyssum Invocat

---

quote:

---

πεεεεες μας

---

Abyssus Abyssum Invocat

quote:

---

Empty Space

Δηλ. θέλω να αποκτήσω στο ενδιάμεσο διορατικές-προφητικές ικανότητες, να μπορώ να ταξιδεύω στο χρόνο και γενικά να κάνω διάφορα παλαβά τα οποία έχω απλά σαν ακούσματα αλλά δεν έχω βιώσει η ίδια, για να επιβεβαιώσω ή να απορρίψω την ύπαρξή τους.

---

quote:

---

Εξελικτικό για μένα θα ήταν αν γεννιόμουν άνθρωπος και πέθαινα πχ άγιος άνθρωπος.
Δηλ. θέλω να αποκτήσω στο ενδιάμεσο διορατικές-προφητικές ικανότητες, να μπορώ να ταξιδεύω στο χρόνο και γενικά να κάνω διάφορα παλαβά τα οποία έχω απλά σαν ακούσματα αλλά δεν έχω βιώσει η ίδια, για να επιβεβαιώσω ή να απορρίψω την ύπαρξή τους.

Θα ήθελα να δοκιμάσω τα όριά μου, αλλά όχι κάνοντας μπάντζι jumping, κάτι που θεωρώ τελείως βλακώδες αφού ριψοκινδυνεύεις τη ζωή σου με αυτό, παίζεις με τη φωτιά, προκαλείς την τύχη σου, ενώ δεν είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο.

Θα ήθελα να φτάσω στα όριά μου αλλά μέσα από ασφαλή οδό, όχι έχοντας αλαζονεία και αψηφώντας τους κινδύνους, αλλά γνωρίζοντας τους νόμους της φύσης και τον εαυτό μου, να μπορέσω να ξεπεράσω τόσο τον εαυτό μου όσο και τους νόμους της φύσης.

---

Α και κάτι άλλο, μία πραγματική κατάδυση στο εσώτερα του εαυτού είναι μάλλον πολύ πιο ριψοκίνδυνη από το bungee jumping,
Τα πέρατα της ψυχής δε θα βρεις προχωρώντας, όσο μακριά και αν σε φέρει ο δρόμος σου· τόσο βαθύ λόγο περιέχει, γερο-Ηράκλειτος speaking

quote:

---

quote:

---

Empty Space

Λένε πως αν στα μονοπάτια του εσωτερισμού και της αναζήτησης μπεις μόνος, μπορεί να χαθείς. Κι εγώ αυτό έπαθα. Χάθηκα.
Ενώ αν έχεις μια καθοδήγηση από κάποιο δάσκαλο πχ ή κάποιον με παρόμοιες εμπειρίες, θα βοηθηθείς περισσότερο.

---

Ωπ! 'ντάξει, καταλάβαμε.

Καλά ξεμπερδέματα, κοπελιά ... :)

Heretic, αναλαμβάνεις ...

---

Επειδή μιλήσατε για τίμημα, γνωρίζω πώς είναι η αίσθηση να θυσιάζεις την ξεκούραση και τη βόλτα επειδή πχ έχεις διάβασμα.
Αλλά αυτό μέχρι τα 18. Μετά το χάος.

Αλλά είπα "έχεις" διάβασμα, όχι "θέλεις" να διαβάσεις.
Οπότε τότε είχα την αίσθηση της υποχρέωσης πολύ ανεπτυγμένη.
Διάβαζα επειδή κάποιος μου είπε (μου το πέρασε σαν μήνυμα καλύτερα) πως πρέπει να το κάνω για να έχω καλύτερο μέλλον.

Το οποίο μέλλον δεν ήρθε ποτέ βέβαια, αφού τα φόρτωσα στον κόκκορα κοινώς συν τα ψυχολογικά μου που ήρθαν και έδεσε το γλυκό, αφού είχα την τέλεια δικαιολογία για να είμαι το θύμα και μια προβληματική περίπτωση, για να μπορώ έτσι εκ του ασφαλούς και με τη βούλα του γιατρού (για ένα διάστημα τουλάχιστον), να μην κάνω τίποτα.

Ξαναγυρνάω στο πιο πάνω.
Μάλλον ήταν και θέληση και υποχρέωση μαζί.
Μου άρεσε να μαθαίνω πράγματα όμως με κούρασαν θεωρώ τα συγκεκριμένα που μαθαίναμε, γι' αυτό τα παράτησα.

Επίσης ισχυρίζομαι πως αν και άβυσσος η ψυχή, είχα πλησιάσει αρκετά ή είχα απομακρυνθεί αρκετά. Ένα απ' τα δύο, γιατί σε αυτά τα πράγματα το κοντά και το μακριά, το άσπρο και το μαύρο, είναι μια ανάσα δρόμος. Μάλλον ταυτίζονται θα έλεγα, το μόνο που αλλάζει είναι το πού έχει κανείς γυρισμένο το κεφάλι.

Τέλος πάντων, το θέμα είναι ξανά η αποδοχή και η εξερεύνηση του εαυτού με πραγματικά δεδομένα και όχι της φαντασίας μας.

Ενώ είναι τόσο απλό στη θεωρία, να μην σε νοιάζει για το χρόνο που περνάει, να εστιάζεις σε αυτά που είσαι καλός και που έχεις γεννηθεί για αυτά χωρίς να σκέφτεσαι τα αδύνατα, ωστόσο στην πράξη προϋποθέτει ένα βήμα πίσω στον εγωισμό και ένα βήμα μπρος στη λογική, κάτι που δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι διατεθειμένοι να κάνουμε, πχ εγώ.

Δεν ξέρω. Ίσως, αν βρω το δαιμόνιό μου, το οποίο θα είναι κάτι ανθρώπινο, εντός των δυνατοτήτων μου και σύμφωνο με τη φύση μου, ίσως καταλήξω στο να προσποιηθώ στην αρχή τουλάχιστον πως μ' αρέσει και σιγά σιγά να το συνηθίσω και μετά να γίνει ένα μ' εμένα και να είναι το πάθος μου.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr