Είναι λάθος για δύο λόγους.

Ο πρώτος (που μάλλον δε θα σε κάνει να χαρείς) είναι ότι ναι μεν το DNA τα "κάνει" όλα αυτά, χωρίς όμως να έχει κάποιο σκοπό. Το DNA δεν είναι παρά ένα μακρομόριο. Δε σκέφτεται ούτε επιδιώκει τίποτα. Απλώς όποιο DNA φτιάξει την καλύτερη "μηχανή επιβίωσης" επιβιώνει.

Ο δεύτερος είναι ότι το DNA δεν καθορίζει τα πάντα πάνω μας. Καθορίζει μόνο την υλική πλευρά του εαυτού μας (και αυτό με σημαντικές επιροές από το περιβάλλον, αλλά ας το αγνοήσουμε για την ώρα και ας πούμε ότι η υλική πλευρά του εαυτού μας καθορίζεται 100% από το DNA). Που σημαίνει ότι το DNA έχει πολύ λίγα πράγματα να πει ως προς τις σκέψεις σου και τις αποφάσεις σου και τη διαφορά που θα κάνεις στο εντελώς άσχετο με το DNA πλαίσιο του ανθρωπίνου πνεύματος. Ο σχεδιαστής του hardware ενός υπολογιστή δεν καθορίζει και τι προγράμματα θα εκτελέσει ο υπολογιστής, ούτε το πώς ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί. Καθορίζει πλήρως μόνο το τι hardware θα έχει ο υπολογιστής.

Είναι ύλη, αλλά αυτό δε λέει και πολλά.

Πάρε πάλι τον υπολογιστή. Το hardware είναι δεδομένο και περιορίζει με σαφή τρόπο τις πιθανές δυνατότητες ενός υπολογιστή (π.χ. ένας υπολογιστής χωρίς κάρτα ήχου δε μπορεί να παίξει MP3), αλλά από εκεί και πέρα, με δεδομένο hardware, υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση ως προς το τι θα κάνει ένας υπολογιστής βάσει του software. Ο ίδιος ακριβώς υπολογιστής μπορεί να λειτουργήσει για αναπαραγωγή ήχου, για αναπαραγωγή εικόνας, για εξυπηρέτηση αιτήσεων Web, για το Word, για το Excel κλπ. Παρ' όλο που υπάρχει περιορισμός ως προς τις στοιχειώδεις ενέργειες που μπορεί να πραγματοποιήσει ένας υπολογιστής (συγκεκριμένα μπορεί να εκτελέσει περίπου 200-300 εντολές assembly), δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ως προς τον τρόπο που μπορούν να συνδυαστούν οι στοιχειώδεις εντολές. Και υπάρχουν τόσο πολλοί τρόποι να συνδυαστούν οι εντολές αυτές ώστε καλύπτουν πράγματα τόσο διαφορετικά όσο το να κάνεις chat και το να ελέγχεις ένα καρδιογράφο.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον εγκέφαλο. Το DNA έχει πολλά να πει ως προς τη δομή του εγκεφάλου, αλλά δεν έχει πολλά να πει ως προς τη λειτουργία του. Το DNA μου δίνει μάτια και περιοχές του φλοιού που αναγνωρίζουν οπτικά ερεθίσματα, αλλά δε μπορεί να προβλέψει τι οπτικά ερεθίσματα θα δεχθώ. Υπάρχουν περιορισμοί ως προς τις στοιχειώδεις ενέργειες (π.χ. δε μπορείς να δεις με το τμήμα του εγκεφάλου σου που υποστηρίζει την ακοή) αλλά δεν υπάρχουν περιορισμοί ως προς τον τρόπο που θα συνδυαστούν/χρησιμοποιηθούν οι στοιχειώδεις ενέργειες (μπορείς να δεις την οθόνη, το φεγγάρι, τη μαμά σου, τηλεόραση, οτιδήποτε).

Τέλος πάντων, για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, δεν είμαστε πράγματα που χρησιμοποιούνται από το DNA για την επιβίωσή του. Είμαστε πράγματα που έχουν DNA το οποίο επιβιώνει (η διαφορά είναι λεπτή, αλλά σημαντική). Είμαστε όμως και πολλά άλλα πράγματα. Δεν είναι σωστό να περιοριζόμαστε στην άποψη που έχει για εμάς η Βιολογία, ούτε να συγχυζόμαστε λόγω αυτής της άποψης.

Με την ίδια λογική θα μπορούσα να σε συγχύσω ακομα περισσότερο , παρατηρώντας ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο από συστήματα που καταφέρνουν να διατηρούν ένα λίγο-πολύ σταθερό επίπεδο εντροπίας, καταναλώνοντας αρνητική εντροπία από το περιβάλλον μας. Θερμοδυναμικά αυτό μας περιγράφει πλήρως.

Γενικά όμως δε μας περιγράφει πλήρως.