Μου αρέσει πολύ το θέμα σου!

Δεν ξέρω καμια ιστορία από πρώτο χέρι sansationf, αλλά θα αρχίσω εντατικές έρευνες μεταξύ φίλων και γνωστών. Άλλωστε τα Χριστούγεννα προσφέρονται για συναντήσεις!

Δεν ήξερα πάντως ότι οι καλικάντζαροι βγαίνουν και την ημέρα. Αλλά γιατί όχι; Υποτίθεται ότι το επίμαχο 12ημερο είναι συνεχώς πάνω στη γη. Λοιπόν ερώτηση : οι καλικάντζαροι στην κανονική τους μορφή ξέρουμε πως μοιάζουν;

Οι καλικάντζαροι κατοικούν στον Κάτω Κόσμο. Εκεί είναι μια κολώνα που τη στηρίζουν τέσσερις στύλοι. Όλο το χρόνο την ροκανίζουν με πριόνια, που τα φτιάχνουν από λεπτά σύρματα και τρίχες από τις ουρές των αλόγων. Χρησιμοποιούν και τσεκούρια. όταν κοντεύουν να τελειώσουν, μαθαίνουν ότι στον Πάνω Κόσμο γεννιέται ο Χριστός. Τότε παρατάνε τη δουλειά τους και ανεβαίνουν για να τον δουν.
Όλοι τους έχουν μικρό μπόϊ. Σαν ένα παιδί από έξι έως δέκα χρονών. Παίρνουν διάφορες μορφές όταν φανερώνονται στους ανθρώπους. 'Αλλοι σαν διάφορα ζώα, άλλοι πάλι γυμ΄νοί με ένα πόδι γαϊδουρινό και ένα ανθρώπινο. Πολλές φορές είναι ντυμένοι με κουρελιασμένα και περίεργα ρούχα. 'Η είναι άλλοι κουτσοι, άλλοι στραβοί... Αρκετές φορές φανερώνονται καβάλα σε ζώα και τότε είναι πολύ αστείοι, γιατί αυτοί, που είναι πιο ψηλοί, κάθονται στην πλάτη πετεινού και σέρνονται τα πόδια τους στη γη, κι άλλοι που είναι κοντοί σαν τον Κοντορεβυθούλη κάθονται πάνω σε γάϊδαρο. Κι αν τύχει και πέσουν, δεν μπορούν να ξανανέβουν στην πλάτη του εάν δεν τους βοηθήσουν. Τις δώδεκα μέρες που κάθονται πάνω στη γη, πειράζουν τους ανθρώπους, κάθονται στις πλάτες τους, τους δέρνουν, μπαίνουν στα σπίτια και κάνουν όλων των λογιών τις σκανταλιές.
Συνηθίζουν να μπαίνουν στα σπίτια από την καμινάδα. Επειδή, όμως, φοβούνται τη φωτιά, κάνουν πρώτα πιπί τους και μετά κατεβαίνουν. Ανακατεύουν τη στάχτη και λερώνουν το νερό στα στάμνια. Οι άνθρωποι για να ησυχάσουν από αυτούς, βάζουν στο τζάκι ένα κόσκινο. Μόλις το δουν οι καλικάντζαροι αρχίζουν να μετρούν τις τρύπες τους: ένα, δύο, τρία, τέσσερα... κι ώσπου να τελειώσουν τους βρίσκει η ημέρα και τότε με το πρώτο κικιρίκου του πετεινού φεύγουν για να ξανάρθουν την άλλη νύχτα. 'Αλλοι πάλι καλικάντζαροι, όταν μετρούν τις τρύπες του κόσκινου, στο δύο σταματούν. Δεν λένε το τρία γιατί το θεωρούν κακό και δώστου ξαναρχίζουν από το ένα - μέχρι που ακούν τον πετεινό κι εξαφανίζονται. Οι καλικάντζαροι είναι καβγατζήδες. Με το παραμικρό τσακώνονται και δέρνονται μεταξύ τους.
Οι καλικάντζαροι έρχονται στη γη ανήμερα του Χριστού κι ο κόσμος τότε λέει:
Στις εικοσιπέντε Δεκεμπρίου
έρχεται το στράτευμα του Καλικαντζαριού.
Και την παραμονή των Φώτων, που φεύγουν, λένε:
Στις πέντε του Γενάρη
φεύγουν οι Κολικαντζάροι.
Πολύ παλιά, οι άνθρωποι, για να διώξουν τους καλικάντζαρους, έκαιγαν παλιά παπούτσια. Η μυρωδιά τους τούς έδιωχνε και τότε λέγανε οι καλικάντζαροι:
Παλιοτσάρουχο μυρίζει εδώ
μουτζώστε τούτο το χωριό.
Αλλά εκείνο που φοβούνται περισσότερο είναι ο παπάς και ο αγιασμός που κρατάει. Γιατί νομίζουν ότι η παπαδιά τον έχει ζεστάνει. Τότε τρέχοντας φωνάζουν:
Φεύγετε να φύγουμε
τί εφτασ' ο τουρλόπαπας
με την αγιαστούρα του.
Ο παπάς με αγιασμό,
χωριανοί με το θερμό.
Φτάνουν στο Κάτω κόσμο. Αλλά βρίσκουν την κολώνα αροκάνιστη και ξαναρχίζουν από την αρχή.


(Από τις ελληνικές παραδόσεις}

Ο ζευγολάτης εκείνη την ημέρα μαγείρευε χοιρινό. Κάποια στιγμή μπήκε στην καλύβα του ένας άνθρωπος και ζήτησε να δώσει και σ'αυτόν να φάει κρέας. Ο ζευγολάτης δεν ήθελε να του δώσει, αλλά ο άλλος επέμενε πολύ, μέχρι που τον έκανε να θυμώσει και να τον πετάξει έξω από το καλύβι του με βρισιές. Τότε ο άνθρωπος του φανερώθηκε πως είναι ένας καλικάντζαρος.
Ο ζευγολάτης κατάλαβε την επιμονή του για το φαί, επειδή ήξερε ότι οι καλικάντζαροι αγαπάνε πολύ το χοιρινό κρέας. Αλλά πάλι δεν είχε σκοπό να του δώσει. Ο καλικάντζαρος θύμωσε κι όρμησε επάνω του. Χωρίς να τα χάσει αυτός, άρπαξε ένα σιδερένιο σουβλί και καθώς ήταν και χειροδύναμος, τον έκανε μαύρο στο ξύλο. Την ώρα που τον έδερνε, τον ρώτησε ο καλικάντζαρος:
- Βρέ πώς σε λένε;

Ο ζευγολάτης κατάλαβε γιατί τον ρωτούσε και αντί για το πραγματικό του όνομα, του είπε "Απατός".
Φεύγοντας από το καλύβι ο καλικάντζαρος πήγε και βρήκε τους συντρόφους του. Τους είπε πως ο "Απατός" τον έκανε έτσι και να πάνε όλοι μαζί να τον τιμωρήσουν. Μα οι συντρόφοι του δεν τον πίστεψαν. Γελούσαν και του έλεγαν:
-Απατός και μοναχός σου έπαθες, τι θέλεις από μάς;
Έτσι γλίτωσε ο ζευγολάτης.

*Απάτός = ο ίδιος

{Παράδοση της Σάμου}

Μια φορά δυο γειτόνισσες συννενοήθκαν να σηκωθούν νύχτα για να ζυμώσουν ψωμιά. Την κουβέντα τους την άκουσαν οι κωλοβελόνηδες και λίγο πριν από τα μεσάνυχτα πήγαν και χτύπησαν την πόρτα της μιας:
- Γειτόνισσα, σήκω να ζυμώσεις!
Αυτή σηκώθηκε κι άρχισε τη δουλειά, γιατί νόμισε πως ήταν οι γειτόνισσά της και την ειδοποιούσε. Σε λίγη ώρα ξαναχτύπησαν την πόρτα της οι κωλοβελόνηδες:
- Πάρε τα ψωμιά να τα πάμε στο φούρνο.
Αυτή μάζεψε τα ψωμιά και βγήκε από το σπίτι. Αμέσως την περικύκλωσαν οι κωλοβελόνηδες και την πήραν μακριά. Αφού περπάτησαν αρκετά, έφτασαν σε ένα μέρος, σταμάτησαν και της είπαν:΅
- Τώρα θα σε φάμε!
Η γυναίκα, τρέμοντας από τον φόβο της, τους είπε:
- Σταθείτε, να σας πω πρώτα ένα παραμύθι.
Οι κουτοί στάθηκαν και την άκουγαν μέχρι που λάλησε ο πρώτος πετεινός.
- Μαύρος είσαι και δεν σε φοβόμαστε, λένε οι κωλοβελόνηδες.
Σε λίγο λάλησε και ο δεύτερος πετεινός.
- Κόκκινος είσαι και δε σε φοβόμαστε, είπαν αυτοί.
Πριν προλάβουν να τελειώσουν τα λόγια τους, ακούστηκε και ο τρίτος πετεινός.
- 'Ασπρος είναι πάμε να φύγουμε.
Και έφυγαν γιατί είχε φέξει για καλά η μέρα. Έτσι με την πονηράδα της γλύτωσε η γυναίκα.

*Κωλοβελόνηδες = καλικάντζαροι

{Αθηναϊκή παράδοση}

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ.

Βρήκα κι εγώ μερικά στοιχεία :

"Δαιμονικά όντα τα οποία κατά την λαική δοξασία περιφέρονται κατά το Δωδεκαήμερο μετά τα Χριστούγεννα. Έρχονται κατά τα Χριστούγεννα και εξαφανίζονται πριν από τον αγιασμό τν Θεοφανείων. Θεωρούνται δύσμορφοι και λιπόσαρκοι και ο καθένας έχει κάποια αναπηρία (συνήθως κουτσοί). Έχουν κόκκινα μάτια, αχτένιστα μακριά μαλλιά, δόντια αγριόχοιρου, είναι τραγοπόδαροι ή τετράχειρες κ.τ.λ. Όλον τον χρόνο ζούνε μέσα στη Γη. Κατά το δωδεκαήμερο, την ημέρα μένουν σε σπήλαια και τις νύχτες μπαίνουν στα σπίτια από τις πόρτες, τα ανοιχτά παράθυρα ή την καπνοδόχο. Μολύνουν τα τρόφιμα και το νερό, αρπάζουν τα βρέφη κ.τ.λ. Για προφύλαξη ο κόσμος σταυρώνει διάφορα μέρη του σπιτιού και την κούνια των βρεφών και τοποθετεί στην κουζίνα χοιρινό κρέας το οποίο οι καλικάντζαροι υπεραγαπούν. Στους δρόμους την νύχτα αν οι διαβάτες δεν κρατούν αναμμένο δαυλό (ο οποίος τους τρέπει σε φυγή) κινδυνεύουν να τους ρίξουν οι καλικάντζαροι σε φρεάτια ή βάραθρα, να πνιγούν, να χάσουν την μιλιά τους κ.τ.λ. Την νύχτα των Φώτων φεύγουν και κρύβονται μέσα στη Γη."

Οι άνθρωποι προσπαθούν να τους αποφύγουν καίγοντας λιβάνι, του οποίου τη μυρωδιά οι καλικάντζαροι δεν αντέχουν. Επίσης, φράζουν την καμινάδα του τζακιού τους ή αφήνουν το τζάκι αναμμένο μέρα νύχτα. Έτσι οι καλικάντζαροι δε μπορούν να μπουν στο σπίτι.

Ωστόσο, στις 6 Ιανουαρίου, στα Θεοφάνια, ο αγιασμός των υδάτων τους στέλνει πίσω στα έγκατα της γης. Εκεί πρέπει να αρχίσουν να κόβουν το δέντρο που στηρίζει τη γη από την αρχή καθώς αυτό έχει επανέλθει στην αρχική του μορφή.

ΠΗΓΗ:http://www.eurotales.eril.net/xgreek.htm

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΥΣ (ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΙΟΛΑΣ!!).

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΦΩΤΟ ΤΟΥ UFO, ΚΑΤΑ ΠΑΣΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟ ΣΚΥΛΙ PIT BULL (ΕΧΩ 3 ΤΕΤΟΙΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΓΟΝΙ). ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΑΠ'ΤΗΝ ΦΩΤΟ.

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ VIDEO ΤΗΣ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΟ ΝΕΤ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΨΕΥΤΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΚΟΜΑ ΣΠΙΡΑΛ ΚΑΛΩΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ. ΑΣΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΕΛΟΙΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΠ'ΤΗΝ ΝΑΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ AREA 51!
ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΓΥΡΙΣΜΕΝΟ.

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ (ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΣΤΗΝ ΣΕΛ.2), ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΠΑΕΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΜΑ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΗΓΑΝ.

ΑΥΤΑΑΑΑ........ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΜΕ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΞΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ!!

ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΩ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ...

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ!!! ΤΥΧΕΡΗ!! ΚΡΗΤΗ ΕΕΕ???

Δώσ’ κι μένα, φάει κι συ
απού μέσ’ απ’ του ταψί.
ή
Θεια λουκάν’κου, θεια παστό,
θεια λιγάκι κουλουμέρι (χοιρομέρι),
γιατί είν’ η μάνα μ’ γκαστρουμένη.
Κουκιά μη μαγιρέψιτι,
ριβίθια μη μασάτι,
δαίμουνας μι ντάρα - ντάρα,
θ’ απουλύκει την κουντάρα,
να σι πιάσ’ απ’ την πουδάρα.

Οι νοικοκυραίοι και πάλι λαμβάνουν τα μέτρα τους και, για να φύγουν, λένε:
κουκιά μη ξιματίζιτι,
λανάρια μη τραβίζιτι,
τάκα - τάκα τα λανάρια
μεσ’ του κώλλου!

Επειδή, λοιπόν, τα αποτρόπαια είναι πολλά (φωτιά, σταυρός, αγιασμός, εξορκισμοί, δυσώδεις οσμές, άσεμνες φράσεις, θυμίαμα, το ακανθωτό τρανό κούτσουρο, το χριστουγεννιάτικο δέντρο κ.τ.λ.), επιχειρούν να βλάψουν τον άνθρωπο έξω από το σπίτι. Αλλοίμονο στους ανθρώπους που θα συναντήσουν έξω και πριν το λάλημα του πετεινού (οπότε γίνονται άφαντοι): τους πειράζουν, τους καβαλικεύουν, τους πιάνουν στο χορό, τους περδικλώνουν κ.τ.λ. Ιδιαίτερα κακοί δεν είναι· είναι όμως πολύ ενοχλητικοί.
Οι παραδόσεις για την προέλευση και τη γέννηση αυτών των όντων ποικίλλουν: σύμφωνα με μία, οι Καλικάντζαροι είναι οι βρυκολακιασμένες ψυχές των στρατιωτών του Ηρώδη· η «παγάνα» δηλαδή, που ξαπόστειλε ο Ηρώδης, για να σκοτώσει όλα τα νήπια κάτω των δύο χρόνων, με την ελπίδα πως έτσι θα εξόντωνε και το νεογέννητο Χριστό. Η κατάρα αυτής της παιδοκτονίας τους καταδιώκει και πέρα από τον τάφο. Σύμφωνα με με άλλη, τέτοια δαιμονικά γίνονται τα παιδιά που γεννιούνται τα Χριστούγεννα, επειδή η σύλληψή τους συμπίπτει με την ημέρα του Ευαγγελισμού! Γι’ αυτό, αν κανένα παιδί γεννιόταν τα Χριστούγεννα, του καίγαν τα νύχια των ποδιών, διότι χωρίς νύχια ήταν αδύνατο να γίνει Καλικάντζαρος! Άλλοι πάλι, θεωρούν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών, οι οποίες αυτές τις μέρες επιστρέφουν για λίγο στον απάνω κόσμο. Σε πολλά χωριά, τέλος, θεωρούν ότι ήταν άνθρωποι που εξαιτίας των αμαρτιών τους έγιναν ξωτικά.
Πάντως, είναι γενικά παραδεκτό πως τα δαιμόνια αυτά όλο το χρόνο βρίσκονται στα τάρταρα, ροκανίζοντας ή πελεκώντας το Στύλο της γης, και ανεβαίνουν στη γη κατά την περίοδο του Δωδεκαήμερο, οπότε, όσο αυτοί πειράζουν τους ανθρώπους εδώ, ο Στύλος εκεί ξαναποχτά το αρχικό του πάχος.
Η πρόσκαιρη δράση τους στη γη τελειώνει τα Φώτα:
Στις πέντι του Γενάρη
φεύγουν οι καλικάτζαροι.

Ο παπάς με τον αγιασμό τους πανικοβάλλει:
Φεύγετε να φύγουμε,
ήρθε ο ζουρλόπαπας,
με την αγιαστούρα του
και με την άγια βρεχτούρα!

Η αναχώρησή τους, βέβαια, ανακουφίζει τον άνθρωπο, όμως άλλα δαιμονικά (ζούζουλα, Αράπηδες, Νεράιδες, φαντάσματα κ.λ.π.) παίρνουν τη θέση τους, γι’ αυτό πρέπει πάντα να βρίσκεται κανείς σ’ επιφυλακή.
Για τους Καλικάντζαρους, τέλος, έχουν πλαστεί πολλές αφηγήσεις, που λέγονταν παλιότερα τις μέρες αυτές στα παιδιά. Αναφέρω δύο:

1. Μια παραμονή των Φώτων ένας μυλωνάς φόρτωσε, κατά τα μεσάνυχτα, το άλεσμά του στο ζώο και κίνησε για το χωριό. Διένυσε μικρή απόσταση και αντιλήφθηκε «ένα κουπάδ’ καρκατζαλοί, μι φουνές, μι τραγούδια, μι διουλιά»!
Τα ’χασε ο άνθρωπος. Τι να κάνει; «Για να γλυτώσ’, ένα μουνάχα τουν έσουζι: να μην τουν καταλάβ’ν!».
«Μια κι δυο ρίχνιτι που πάν’ στου σαμάρ’, πανουγόμ’, ανάμισα στα δυο σακιά τ’ αλεύρ’ κι ζαρώνει». Φτάνουν οι καρκατζαλοί, αρχίζουν να πηδούν γύρω - γύρω στο ζώο, και φώναζαν: «να η μια μιριά, να κι η άλλ’, να κι του πανουγόμ’! Μυλουνάς πούντους;». Αυτός ο έρημος ανάσα δεν έβγαζε. Ευτυχώς το ζώο μετά το πρώτο ξάφνιασμα, συνέχισε να τραβά για το χωριό, με δυσκολία βέβαια, γιατί το περικύκλωναν τα δαιμονικά.

«Μπιρικιατ' όμους· τομ ζύγουσαν στου χουριό, κουκουρίκου! ακούιτι να λαλάει του πρώτου του πιτ’νάρ’». Τότε ο «τρανύτιρους καρκάτζαλος» φωνάζει:
άιντιστι να φεύγουμι,
έρχιτι ζουρλόπαπας
μι του παλιουμπάκρατσου,
να μας φουτίσ’ τουν κώλου μας
κι τα κακαβράκια μας.

Αμέσως η επιθυμία της εκπληρωνόταν. Έτσι, το κορίτσι γύρευε συνεχώς και οι Καλικάντζαροι ικανοποιούσαν το αίτημά της. Προς τα ξημερώματα πια γύρεψε «σιλάτου άλογου». Μόλις το άλογο ήρθε και «κανόν’ζαν να καβαλ’κέψ’ η νύφ’, για να φύγ’ν, λάλ’σι πιτ’νός κι άφαν’ οι καλκατζαροί». Έμεινε, λοιπόν, η κόρη με όλα τα πράγματα·, καβαλίκεψε το άλογο κι έφτασε στο σπίτι. Η παραμάνα σαν έμαθε τα μαντάτα και για να μη μείνει η κόρη της χωρίς πράγματα, την έστειλε το άλλο βράδυ στο ίδιο μέρος. Ήρθαν πάλι οι καλκατζάροι «κι τη ρουτούσαν: τι θέλ’ η νύφ’;» κι αυτή, άπληστη καθώς ήταν, «τα ’λιγι ούλα μαζί και τ’ν έφιραν κι τ’ άλουγου γλήγουρα κι έτσ’ τ’ πήραν κι έφυγαν».

Sansationf έχεις δίκιο, νομίζω ότι το έχω ξαναγράψει κιόλας ότι οι ιστορίες με τους καλικάντζαρους μοιάζουν πολύ με τα παραμύθια με ξωτικά της Ιρλανδίας. Κάνουν τις ίδιες σκανταλιές, πιστεύεται ότι ξυνίζουν και βρωμίζουν το γάλα και κοροιδεύουν τους άπληστους ανθρώπους με τον ψεύτικο χρυσό τους. Το περίεργο όμως είναι ότι τα ξωτικά της Ιρλανδίας εμφανίζονται ως μικρά ανθρωπάκια (little people) και όχι ως τερατάκια. Πάντως από τους πιο όμορφους μύθους είναι ότι τα ξωτικά κρύβουν το χρυσάφι τους στην άκρη του ουράνιου τόξου.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΡΕΜΑΝΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ. ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΟΠΟΥ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΖΑΝΕ. ΤΩΡΑ ΑΝ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΥΡΩΝΕ ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΜΑΖΙΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΥΡΗ ΨΥΧΗ!!!

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Ειναι αληθεια οτι εμφανιζονται μονο τα Χριστουγεννα?!
Να υποθεσω οτι ειναι διαβολικα πλασματα, αφου "φοβουνται" το σταυρο!!!
Α! και κατι τελευταιο, εχει ακουσει καποιος καποα ιστορια στην οποια ξωτικα εβλαψαν ανθρωπο?!?!?!
--------------------------------------------------------------------------------

ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΕΦΕΥΓΑΝ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ. ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ ΤΩΡΑ ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ. ΟΤΑΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΗΓΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΟΧΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ! (ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ)
ΞΕΡΩ ΑΠΕΙΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΥΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ ΠΟΛΛΕΣ. ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ(ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΥΧΑΙΝΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΞΩ ΕΚΑΝΑ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ!)

respect

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr