YΠΟΝΝΟΕΙΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟ??

Κάποτε πριν 16-17 χρόνια , όταν ήταν αντίστοιχη και η ηλικία μου , από διάφορες κουβέντες που γινόντουσαν με τους υπολοίπους της παρέας , σχετικά με την ύπαρξη πνευμάτων , πήραμε την απόφαση να καλέσουμε κάποιο πνεύμα.

Αρχίσαμε ψάχνουμε , σχετικά με την διαδικασία.

Μάθαμε ότι για να το πετύχουμε χρειαζόμασταν την Σολομωνική.

Κάποιος την βρήκε και έτσι ένα βράδυ στο σπίτι μου , μαζευτήκαμε τέσσερα άτομα.

Μάλιστα τον τέταρτο τον επιστρατεύσαμε γιατί η διαδικασία δεν θα γινότανε με τρεις.

Μαζευτήκαμε λοιπόν 4 άτομα στο σπίτι μου για να διαβάσαμε κάποιους στίχους από την σολομωνική για να καλέσουμε κάποιο πνεύμα.
Στο τραπέζι επάνω είχαμε μόνο 1 κερί.
Δεν θυμάμαι τι χρώμα. Διάβασα ότι έχει σημασία.
Εγώ πάντως δεν θυμάμαι το χρώμα του κεριού , αλλά θυμάμαι πως δεν μας είχε απασχολήσει το θέμα αυτό τότε.
Ήμασταν ιδιαίτερα συγκεντρωμένοι σε αυτό που θα κάναμε. Δεν υπήρχαν δηλαδή γελάκια ή αστειότητες. Υπήρχε αγωνία ανησυχία και λίγο φόβος.
Αποφασίσαμε να καλέσουμε κάποιο πνεύμα και όχι δαίμονα. Είχαμε αυτήν την επιλογή. Μάλλον καλά κάναμε.
Όπως είπα και παραπάνω στο τραπέζι είχαμε μόνο ένα κερί. Ούτε τον πίνακα με τα γράμματα ούτε τίποτε άλλο που θα μπορούσε να βοηθήσει στην επικοινωνία με το πνεύμα αργότερα.
Αφού βρήκαμε τους στίχους που έπρεπε να διαβάσουμε, έπρεπε να αποφασίσουμε πιο πνεύμα θα καλούσαμε. Σε αυτό το σημείο θέλω να αναφέρω πως δεν θυμάμαι καλά αλλά νομίζω είχε σημασία ανάλογα με την μέρα και την ώρα το ποιους στίχους (ευχή) θα διαβάζαμε για να έχουμε αποτέλεσμα. Ίσως αυτό να ήταν αναγκαίο μόνο στο κάλεσμα κάποιου δαίμονα. Τα χρόνια έχουν περάσει και κάποιες λεπτομέρειες ξεθωριάζουν. Δεν συζητώ και πολύ συχνά αυτήν την εμπειρία – λιγότερες από τα δάκτυλα του ενός χεριού οι φορές - για να μείνουν όλες οι πληροφορίες αναλλοίωτες στην μνήμη μου. Μάλιστα με τόσες λεπτομέρειες πρώτη φορά την αφηγούμαι.
Αποφασίσαμε λοιπόν μετά από κάποια ονόματα που αναφέρθηκαν από τους παρευρισκόμενους να καλέσουμε το πνεύμα του ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα , ο οποίος είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό. Μας φαινότανε λόγω της ευχάριστης και συμπαθητικής μορφής του που είχαμε μέσω των ταινιών ως ακίνδυνη η τυχούσα επαφή μαζί του. Μάλιστα καταλήξαμε στο να καλέσουμε ένα δημόσιο πρόσωπο επειδή είχαμε διαβάσει πως έπρεπε να είναι σε όλους μας η μορφή του καλούντος γνωστή. Να κλείνουμε δηλαδή τα μάτια και να μπορούμε να σχηματίζουμε την μορφή του μες το μυαλό μας.
Την πρόταση του συγκεκριμένου προσώπου την είχα κάνει εγώ , κάτι που νομίζω ότι δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία στην εξέλιξη της ιστορίας.

Ένας από τους τέσσερις άρχισε λοιπόν να διαβάζει τους στίχους. Αυτοί δεν ήταν τίποτε περίεργες ευχές , πιο πολύ έμοιαζαν με προσευχή , κάτι σαν το πάτερ ημών .
Με την ολοκλήρωση της ανάγνωσης άκουσα από πίσω μου , έναν θόρυβο , κάτι σαν τον θόρυβο του αέρα και σφύριγμα μαζί. Δεν είναι δυνατόν μέσο του κειμένου να τον αποδώσω. Περίπου κάτι σαν φσσσσσσσσσς. Η διάρκεια του θορύβου αυτού ήταν περίπου μισό δευτερόλεπτο. Πρέπει να έγινα κάτασπρος από τον φόβο μου και οι σφυγμοί μου να ήταν περισσότεροι από 200. Πέρασε περίπου 1 λεπτό βουβαμάρας, ίσως και οι άλλοι να είχαν μεγάλη ταραχή. Πήρα το θάρρος και ρώτησα τους υπόλοιπους αν άκουσαν τον θόρυβο που σας περιέγραψα. Μου απάντησαν πως ναι.
Στην συνέχεια δεν γινόταν τίποτε. Υπολογίζαμε πως θα επικοινωνούσαμε με το πνεύμα , ζητώντας του να κτυπήσει το τραπέζι (όπως κτυπάμε με το χέρι μια πόρτα) , με το ένα κτύπημα να σημαίνει ναι και τα δύο όχι. Ρωτήσαμε λοιπόν το πνεύμα αν ήταν παρών. Αν είσαι εδώ κτύπα το τραπέζι μία φορά. Αυτό δεν έγινε. Παρατήρησα όμως πως μετά την ερώτηση , η φλόγα του κεριού άρχισε να κάνει περίεργα παιγνίδια. Το επισήμανα και στους υπολοίπους. Επαναλάβαμε την ερώτηση και κάθε φορά η φλόγα συνέχιζε να κάνει κόλπα. Από 3 με 4 πόντους που ήταν πριν την ερώτηση γινόταν περίπου 20 , μετά έφτανε ως το φυτίλι σαν να είχε σβήσει και στην συνέχεις επανερχόταν σε ηρεμία.
Μάλιστα την 4η με 5η φορά που επαναλάβαμε την ίδια ερώτηση , η φλόγα του κεριού πρέπει να ανέβηκε σε ύψος κάτι λιγότερο του μισού μέτρου. Από ένα κεράκι 10cm. Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο το αντιλαμβάνομαι σαν να έλεγε ΝΑΙ ΡΕ εδώ είμαι με πρήξατε.
Αυτό το εκλάβαμε σαν βίαια αντίδραση.
Μάλλον δεν ήμασταν προετοιμασμένοι κατάλληλα για αυτό που κάναμε.. Ίσως κατά βάθος , να μην πιστεύαμε ότι θα καταφέρναμε να έχουμε αποτέλεσμα. Ο απόλυτος πανικός. Κάποιος έκανε την αρχή και άρχισε να τρέχει. Αυτό ήταν. Ακολουθήσαμε και οι άλλοι. Τύφλα να έχει ο ΚΕΝΤΕΡΗΣ που λέει και ο φίλος hel-lin πιο πάνω
Ούτε στείλαμε το πνεύμα πίσω ούτε το ρωτήσαμε τίποτε άλλο. Τρεχάτε ποδαράκια μου.
Δεύτερος όροφος – πεζοδρόμιο σε 6 με 7 sec. Ίσως να υπερβάλω δεν ξέρω , πάντως δεν πρέπει να κάνω λάθος. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε καταστάσεις πολύ έντονες ο άνθρωπος αποκτά τεράστιες δυνάμεις . Έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου ένας άνθρωπος μόνος του σήκωσε ολόκληρο αυτοκίνητο για να απεγκλωβίσει την γυναίκα του. Τέλος πάντων ξεφύγαμε.
Η ιστορία δεν σταματά όμως εδώ. Εγώ γύρισα πίσω. Όλη η ιστορία εξελίχθηκε στο σπίτι μου. Μάλιστα στο δωμάτιο μου. Που να κοιμηθώ εκεί λοιπόν. Με τίποτα. Πρέπει να γύρισα στο κρεβάτι μου , καμιά εβδομάδα αργότερα. Πάντως την υπόλοιπη ημέρα χρησιμοποιούσα τον χώρο. Τα πρώτα βράδια ζοριζόμουν να κοιμηθώ. Τελικά κάποια στιγμή το ξεπέρασα.

Εκεί που έλεγα λοιπόν ότι ηρέμησα συνέβησαν τα ακόλουθα 3 περιστατικά.
Δεν θυμάμαι την σειρά , δεν έχει και σημασία , δεν είχαν σχέση το ένα με το άλλο.
Αυτά που θα σας περιγράψω συνέβησαν σε χρονικό διάστημα ενός με δύο μήνες , μετά .
Α). Μία μέρα , διάβαζα στο αρμόνιο (έπαιζα) κάποιο κομμάτι που έπρεπε να μελετήσω για το ωδείο.
Ξαφνικά άρχισαν να πατιόνται διάφορες νότες από μόνες τους. Στην αρχή μάλιστα σταμάτησα γιατί νόμισα πως εγώ έπαιζα λάθος. Τότε όμως και για μερικά δευτερόλεπτα και ενώ εγώ είχα τα χέρια μου μακριά από το όργανο , συνέχισαν να πατιόνται κάποια πλήκτρα και να ακούω τους ήχους τους.
Άσχετες νότες χωρίς κάποια μελωδική αξία. Δεν παρέπεμπε σε κάποιο τραγούδι δηλαδή , του στιλ ‘’άσε με να φύγω σε παρακαλώ’ ή κάτι παρόμοιο. Το συμβάν αυτό το αντιμετώπισα με πρωτοφανή ψυχραιμία.
Β) Ένα πρωινό , μάλιστα θυμάμαι και την ημέρα και την ώρα , ήταν Σάββατο περίπου στις 12:00 με 13:00 , έβλεπα με την αδελφή μου τηλεόραση. Ξαφνικά αλλάζει το κανάλι από μόνο του από ΕΡΤ σε ΕΡΤ2. (Δεν υπήρχαν και άλλα κανάλια τότε , 1986-1987) Παίρνω το κοντρόλ και ξαναβάζω το κανάλι που έβλεπα. Αμέσως αλλάζει το κανάλι. Το επαναλαμβάνω και ξανά το ίδιο αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι το κοντρόλ κόλλησε , το παίρνω και το πάω σε ένα άλλο δωμάτιο. Ξαναγυρνάω στο σαλόνι και αλλάζω κανάλι μηχανικά από την συσκευή. Ξανά το ίδιο αποτέλεσμα. Για να μην μακρυλογώ , το επανέλαβα κάποιες φορές πάντα με το ίδιο αποτέλεσμα. Στο τέλος έκλεισα την τηλεόραση. Και αυτό το συμβάν το αντιμετώπισα με ψυχραιμία. Η αδελφή μου – είναι και μικρότερη – όμως δεν έδειξε τον ανάλογο χαρακτήρα. Θυμάμαι ότι έκανε αρκετό καιρό να πλησιάσει το χαζοκούτι. Ε , ας μην παραπονιέται δεν της έκανε και κακό….

Τα δύο προηγούμενα γεγονότα , είχαν αρχίσει να με επηρεάζουν , ψυχολογικά , σκεπτόμενος ότι ήταν λάθος που δεν διώξαμε το πνεύμα. Ακόμα το ίδιο πιστεύω. Ίσως να το έχουμε εγκλωβίσει κάπου που δεν ανήκει. Πιστεύω όχι επ΄ άπειρον. Μάλιστα εκείνη την εποχή με προβλημάτιζε το γεγονός μίας σύμπτωσης που έμαθα μετά την συνεδρία . Το σπίτι που έμενα το είχαμε νοικιάσει. Είχε πεθάνει ο σύζυγος , και η γυναίκα για να ξεχρεώσει το υπόλοιπο του δανείου που είχε , το νοίκιασε σε εμάς .
Το όνομα της οικογένειας και του εκλιπόντος ήταν ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ. Όχι όμως Λάμπρος. Μάλλον ήταν απλή σύμπτωση.

Γ) Ένα βράδυ , πάλι μόνος στο σπίτι με την αδελφή μου , κατά τις 9:00 με 10:00 το βράδυ , κτυπάει το κουδούνι. Τότε έτσι και αλλιώς δεν φοβόμασταν , φεύγαμε και αφήναμε τα σπίτια ανοικτά , ανοίγω λοιπόν την πόρτα απευθείας χωρίς να ρωτήσω. Μάλιστα θυμάμαι ότι πίστευα πριν ανοίξω ότι θα ήταν λογικά ένας φίλος μου που έμενε στο ισόγειο μια που δεν είχε κτυπήσει και το κουδούνι της εξώπορτας πιο πριν. Ανοίγω λοιπόν την πόρτα και δεν υπάρχει κανείς. Μπροστά μου υπήρχε ένας διάδρομος τεσσάρων περίπου μέτρων. Θεώρησα ότι μάλλον ο φίλος μου μου έκανε πλάκα , κτύπησε το κουδούνι και κρύφτηκε. Αμ Δε. Ξαφνικά και ενώ βρίσκομαι δίπλα στο κουδούνι και μπροστά μου δεν υπάρχει κανείς , αυτό άρχισε να κτυπά σαν τρελό. Όχι σαν να είχε κολλήσει. Δεν έκανε έναν συνεχόμενο ήχο. Εξάλλου το συγκεκριμένο και συνέχεια να το πάταγες έκανε τον θόρυβο περίπου σαν εκείνο μιας μικρής καμπάνας για μία φορά. Άρχισε να κτυπά για 20 με 30 φορές με ακανόνιστο ρυθμό. Ε , εδώ πανικοβλήθηκα. Θεωρούσα ότι τα 2 προηγούμενα γεγονότα ( Α και Β) ίσως – που δεν ήταν – είχαν να κάνουν με τα μηχανήματα που ήταν ηλεκτρονικά. Αυτή ήταν η πιο λογική εξήγηση που μπορούσα να δώσω με επιστημονικό ας πούμε τρόπο. Όμως και τα προηγούμενα ουσιαστικά δεν δικαιολογόντουσαν με την λογική.

Τέλος πάντων δεν έχω σκοπό να σας κάνω να αποδεχτείτε την όλη ιστορία αν δεν το θέλετε Εξάλλου δεν έχω κάποιο κίνητρο να το κάνω αυτό. Απλώς καταθέτω την εμπειρία μου όπως την έζησα , μια που μου ζητήθηκε.

Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ένα κουδούνι που αρχίζει να κτυπά από μόνο του σαν τρελό , το οποίο δεν είναι ηλεκτρονικό , αλλά 100% μηχανικό. Το γεγονός αυτό , δεν το αντιμετώπισα με καθόλου ψυχραιμία , ούτε εγώ , ούτε και η αδελφή μου. Φύγαμε αμέσως από το σπίτι και πήγαμε να βρούμε τους δικούς μας , οι οποίοι βρίσκονταν επίσκεψη σε ένα σπίτι εκεί κοντά.
Μάλιστα πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου που έμενε στο ισόγειο να ανέβει επάνω , όση ώρα η αδελφή μου ντυνότανε – ε , δεν πήγαμε και με τις πιζάμες – διότι η παρουσία ενός ακόμα ατόμου με έκανε να αισθάνομαι περισσότερη ασφάλεια κυρίως ψυχολογική.

Στην συνέχεια δεν συνέβη κάτι περίεργο που να μπορώ να το συνδυάσω με τα προηγούμενα.
Κανά χρόνο αργότερα αλλάξαμε σπίτι , και από τότε μπορώ να πω , πως ηρέμισα και από τότε δεν ξανά ασχολήθηκα με τα γεγονότα αυτά , ούτε επιχείρησα να ξανακάνω κάτι ανάλογο.

Όταν μάλιστα στην παρέα μου τυχαίνει καμιά φορά να κάνουμε παρόμοιες με το θέμα συζητήσεις , λέω πως κάτι έγινε , αλλά αποφεύγω να μπω σε λεπτομέρειες , αυτές δηλαδή που μοιράστηκα μαζί σας.
Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι την έβγαλα καθαρή , όμως συμβουλεύω όποιον θέλει να επιχειρήσει να πραγματοποιήσει κάτι ανάλογο., να το σκεφτεί καλά πριν το κάνει.

Avallon! Πως μπόρεσες να σκεφτείς κάτι τέτοιο;

Aπλά...με υιοθέτησε...με το ζόρι...

Thothoula η γελαστούλα

Αν ξαναγκρινιάξεις θα σε βάλω τιμωρία.

Στέρηση σε νέκταρ και αμβροσία για 10 ημέρες του πλανήτη Ερμή (αφού ως Ερμής Τρισμέγιστος, εκεί ζω )

Από ότι ξέρω οι υπόλοιποι 3 δεν είχαν κάποιες παρόμοιες εμπειρίες μετά.
Η αδελφή μου είναι 4 χρόνια μικρότερη , οπότε τότε ήταν 12 στα 13.

αλλα οταν ερθει η ωρα να τα διωξεις εχεις προβλημα σοβαρο δεν φευγουν με τιποτα και πολλες φορες κανουν και παιχνιδακια προσπαθωντας να σε πεισουν οτι τα εδιωξες αλλα φυσικα ειναι εκει

Αγαπητέ , sansationf
αν διάβασες την ιστορία που παραθέτω (6 μηνύματα πριν)
Θα είδες ότι σχετικά με τη φωτιά , είχα σχεδόν την ίδια εμπειρία.
Η επιβεβαίωση του ίδιου φαινομένου , και από κάποιον άλλο , έστω και τόσα χρόνια μετά , με χαροποιεί ιδιαιτέρως.

Φιλικά ,

quote:

---

ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ! ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΥΝΤΙΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ!!!!

---

Νευρωτικός είναι ο άνθρωπος που χτίζει κάστρα στον αέρα. Ψυχωτικός είναι εκείνος που ζει μέσα σ' αυτά και ψυχίατρος αυτός που παίρνει τα νοίκια. Jerome Lawrence

quote:

---

ΓΙΑΤΙ ΕΝΩ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΩΜΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΘΙΣΤΑ ΑΝΩΤΕΡΟ

---

Κι ο πιο μεγάλος φόβος μου,
φοβάται.. μην και δεν τον φοβηθώ

quote:

---

ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ! ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΥΝΤΙΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ!!!!

---

Don't try to take our dreams away
from us
We will never be like you

quote:

---

ΑΡΧΙΚΑ Η ΔΗΛΩΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΟ ΔΑΙΜΟΝΑΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΤΑΞΩ ΗΤΑΝ ΕΙΡΩΝΙΚΗ

---

Don't try to take our dreams away
from us
We will never be like you

ΦΙΛΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΛΛΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕΤΑΞΟΣΚΩΛΗΚΕΣ ΣΤΟΝ ..... ΤΟΥΣ !!! ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ (ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ ΤΟ ΛΕΩ ΟΥΦΑ)

ΔΙΑΒΑΖΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΛΟΜΩΝΙΚΗ ΟΤΙ Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ ΥΠΕΤΑΞΕ 70 ΛΕΓΕΩΝΕΣ ΔΑΙΜΟΝΩΝ
ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ? ? ?

ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΕΤΑΞΟΣΚΩΛΗΚΑ

quote:

---

ΔΙΑΒΑΖΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΛΟΜΩΝΙΚΗ ΟΤΙ Ο ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ ΥΠΕΤΑΞΕ 70 ΛΕΓΕΩΝΕΣ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

---

quote:

---

συμπερασμα για τους υποψηφιους κυριαρχους του ορατου και αορατου"ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ???????????"

---

.... γυμνός στ'αγγούρια????????

"Τάδε έφη Avallon"

quote:

---

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙΩΝ ? ΑΝ ΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΡΟΝΤΟ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΔΑΙΜΟΝΑΚΙΑ

---

ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΣΟΛΟΜΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΣΟΛΟΜΩΝΤΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ! ΑΠΛΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ! ΞΕΡΩ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΑΚΙ ΠΙΟ ΑΠΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ! "ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΕΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ"

quote:

---

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΠΟΣΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ (ΜΕ **** ), ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ,ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ! ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΕΓΩ ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΡΙΣΤΟΙ ΗΓΕΜΟΝΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕΤΡΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ!!!

---

quote:

---

"ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΕΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ"

---

quote:

---

σε κατασταση "τζινα";

---

Παρντόν?

Ποια είναι η κυρία τζίνα ή Ζίνα?

Αυτά να τα λέτε ένα - ένα όχι δυο - δυο για να μπορούμε να τα χωνεύουμε...

Μεταξύ μας... κάτι μου λέει ότι θα τριτώσει με τα ερωτηματικά...

"Vivere pericolosamente και κινδύνευε φρονίμως..."

quote:

---

Avallon

Μεταξύ μας... κάτι μου λέει ότι θα τριτώσει με τα ερωτηματικά...

---

τι τοθελες και τοπες???

ξερει κανεις πως να καλεσω μερικα ουρί, χωρις να με χρεωσουν?

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr