Φίλε bloodofkain ρωτώ από περιέργεια ποιος είναι ο Δάσκαλο σου; αν έχεις, που έχει εξαλείψει τα εγώ. Αν θες απάντησε μου είτε στο τοπικ είτε στείλε μου ένα e-mail.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

Ένας Δάσκαλος είναι ένας ξύπνιος άνθρωπος ένας μαθητής είναι ένας κοιμισμένος που θέλει να ξυπνήσει..

Το πρόβλημα είναι ότι ο κοιμισμένος διαστρεβλώνει το νόημα του Δασκάλου και βάζει σε αυτό το νόημα τις καταβολές του, τις φιλοσοφίες του και τα συμπεράσματα του.

Για αυτό τον λόγω υπάρχει η διαμάχη ανάμεσα στις διάφορες θρησκείες.

Ένας Χριστός ,ένας Βούδας Ένας Κρισνα, Ένας Μωάμεθ, ένας Ηράκλειτος και πολύ άλλοι δεν έχουν να χωρίσουν ούτε να μοιράσουν τίποτα αναμεταξύ τους.

Ενώ ένας χριστιανός ένας μωαμεθανός ένας θρησκόληπτος μπορεί να σκοτώσει στο όνομα της αγάπης και της ειρήνης.

Το να μάθουμε να ακούμε και να βλέπουμε είναι κάτι σπάνιο. Πώς να το κάνουμε αφού συνεχώς προβάλουμε κάτι πάνω σε αυτό που βλέπουμε και σε αυτό που ακούμε.

Για αυτό όταν βρεθεί ένας Δάσκαλος ή έχουμε μια διδασκαλεία γραμμένη ,πρέπει να μπορούμε να αδειάζουμε όλες τις καταβολές και καθαροί από αυτές να μπορέσουμε μέσα από μια βαθιά σχέση αγάπης να κατανοήσουμε το πραγματικό νόημα.

Ένας Δάσκαλος είναι πέρα από την λογική γιατί η Αλήθεια δεν είναι κάτι που να ανήκει στην λογική. Μπορώ να πω πως ο Δάσκαλος είναι ένα ον που έρχεται από το κενό ,το ζώσα κενό!!

Κάθε σκέψη για το τι είναι η Αλήθεια ακολουθεί το μονοπάτι της λογικής και η λογική δεν φτάνει ποτέ στην Αλήθεια.

Ένας Δάσκαλος χρησιμοποιεί τις λέξεις και την λογική με παράδοξο πολλές φορές τρόπο επειδή δεν έχει άλλη επιλογή. Και όλα αυτά για να μας φέρει στο σημείο του άλματος στο κενό.

Τώρα πρέπει να βυθιστούμε μέσα στο άγνωστο όλα τα ξέρω και οι καταβολές πρέπει να πεθάνουν.

Και αυτό που εξαλείφει τις καταβολές και τα εγώ είναι το φως της συνειδήσεις επάνω τους. Η συνείδηση γίνετε σαν τον μεγενθυτικό φακό που εστιάζει το φως του θεϊκού ηλίου με αποτέλεσμα να καίει τα πάντα.

Όταν γίνουμε κενοί δεν υπάρχει λόγος να μπούμε στο κενό το έχουμε κάνει ιδη!!

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

Συμφωνώ με τα όσα αναφέρεις για τις μάσκες, δυστυχώς αυτές τις μάσκες που έχουμε εφεύρει - είτε επειδή "αναγκαστήκαμε" είτε επειδή το επιλέξαμε εμείς οι ίδιοι - πολλές φορές είναι δύσκολο και να τις αναγνωρίσουμε ακόμα και να προσπαθούμε να απαλλαγούμε από αυτές.
Τις φοράμε σχεδόν καθημερινά και τις εναλλάσσουμε αναλόγως των περιστάσεων με τέτοιο ρυθμό που αυτό πλέον τείνει να γίνεται με μηχανικό τρόπο και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
Τις φοράμε με φίλους, συγγενείς, γνωστούς κλπ.
Πολλές φορές όμως τις φοράμε κι όταν είμαστε εντελώς μόνοι κι όταν αναλογιζόμαστε τις πράξεις μας, τις επιλογές μας, τις πεποιθήσεις μας, τις δράσεις μας κλπ.
Έτσι τείνουμε να δικαιολογούμε τον εαυτό μας για τις επιλογές του, του αναγνωρίζουμε λιγότερα λάθη απ' όσα έχουμε κάνει στην πραγματικότητα και συνεχίζουμε να παίζουμε κρυφτούλι μαζί του.
Φοβόμαστε ότι αν αποφασίσουμε να τις αφαιρέσουμε μία προς μία, θα απομυθοποιήσουμε τον Εαυτό μας ενώ στην ουσία αυτό που θα απομυθοποιηθεί είναι η Προσωπικότητα που έχουμε δομήσει κι η οποία πιστεύουμε ότι είναι ο πραγματικός μας εαυτός.

Υ.Γ. Θα προσπαθήσω να επανατοποθετηθώ όσο πιο σύντομα μπορώ.

In anticipation of my resurrection...

Φίλε trexagireve

Θα ήθελα να τοποθετηθώ ως εξής: αν το θετικό είναι ο Εαυτός μας και αρνητικό τα εγώ ,τότε δεν υπάρχει θετικό εγώ. Όπως ούτε ανώτερο και κατώτερο.

Βέβαια υπάρχουν εγώ που είναι καλύτερα από κάποια αλλά . Αλλά και πάλι δεν παύουν να είναι εγώ.

Κάποιος που θέλει να απελευθερωθεί πρέπει να σπάσει όλα τα δεσμά ακόμα και της επιθυμίας για απελευθέρωση. Το λέω αυτό γιατί μέσα στην επιθυμία για απελευθέρωση μπορεί να αναπτυχθεί ένα εγώ . Και έτσι πάλι μέσα στα δεσμά να βρεθεί.

Στην αρχή καλό είναι να έχουμε κάποια εγώ που να είναι καλύτερα από κάποια αλλά . Αλλά στο τέλος δεν πρέπει να υπάρχει κανένα εγώ.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

φίλε Dying_Incubus θα ήθελα να κάνω μια μικρή διευκρίνηση.

Θα σου πω κάτι που έρχεται από πολύ μακριά.

Η Προσωπικότητα είναι σαν ένα όχημα που εκφράζετε είτε η Ουσία του Είναι είτε τα εγώ.

Όταν εκφράζετε η Ουσία μπορούμε να πούμε πως είναι μια καθαρή προσωπικότητα .

Όταν εκφράζονται τα εγώ μπορούμε να πούμε πως είναι μια εσφαλμένη προσωπικότητα που βάλλεται από τις γνώμες τον άλλων. Που προσβάλλετε .

Αλλά ένα ον που πετυχαίνει την αυτοπραγμάτωση διαλύει τα πάντα!!

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

Φιλε trexagireve

Αυτό που λες μου κάνει για την φωνή της συνείδησης και δεν είναι μια λειτουργία κάποιου εγώ αλλά της συνείδησης.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

quote:

---

Γεια σας

Φίλε bloodofkain ρωτώ από περιέργεια ποιος είναι ο Δάσκαλο σου; αν έχεις, που έχει εξαλείψει τα εγώ. Αν θες απάντησε μου είτε στο τοπικ είτε στείλε μου ένα e-mail.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ

---

αγαπητέ μου φίλε δεν έχω κάποιον δάσκαλο που έχει εξαλείψει τα εγώ του , ο δασκαλος μου εχει ελαττώματα όπως ολοι η ανθρωποι , ισως λιγοτερα, και ισως σε μικρότερο βαθμό , αλλα ειναι άνθρωπος και απο όσους "δασκαλους" έχω γνωρίσει είναι ο πιο απλός.

Φιλε bloodofkain

Σε ευχαριστώ για την απάντηση.

Ο Κρισναμουρτι είναι ένας πολύ μεγάλος Δάσκαλος. Μονό οι άνθρωποι που είναι ένα βήμα πριν το κενό μπορούν να τον καταλάβουν και να το επιτυχουν.

Ο Γκουρτζιεφ είναι πιο κοντά σε αυτούς που μπορούν να αρχίσουν να αφυπνίζουν τη συνείδηση τους.

Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ είναι για εμάς που ζούμε μέσα στην καθημερινότητα. Φιλε bloodofkain πολύ καλά.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

Φίλε trexagyreve

Για κάποιον που προχωρά στον εσωτερικό δρόμο πρέπει να είναι ξεκάθαρο και να υπάρχει η εμπειρία της διάκρισης της ΟΥΣΙΑΣ ( που έχει άμεση σχέση με το ΕΙΝΑΙ) και των πολλών και διαφορετικών ΕΓΩ.

Ο άνθρωπος έχει 5 λειτουργικά κέντρα που εκφράζονται τα ΕΓΩ. Και μπορούμε να τα πούμε κατώτερα κέντρα. Αυτά είναι το Διανοητικό, το Συναισθηματικό, το κινητικό, το ενστικτώδες και το σεξουαλικό. Π.χ για να υπάρξει λαγνεία πρέπει να λειτουργήσει το διανοητικό με το ένστικτο-σεξουαλικό και αργότερα το κινητικό με μια παρόρμηση από το συναισθηματικό.

Δηλαδή για να γίνω πιο απλός. Χωρίς την σκέψη του διανοητικού δεν υπάρχει λαγνεία. Ένας υγιείς ερωτισμός είναι αυτός που δεν έχει σκέψεις αλλά ένα κοινό λιώσιμο μέσα στο τώρα. Μια συγχώνευση.

Υπάρχουν όμως και αυτό φίλε trexagyreye είναι πολύ ουσιαστικό στο να μπορεί κάποιος να το διακρίνει εμπειρικά τα 2 ανώτερα κέντρα που είναι το Ανώτερο διανοητικό και το Ανώτερο συναισθηματικό. Μέσα από αυτά τα κέντρα εκφράζετε η ΟΥΣΙΑ. Τα Εγώ δεν μπορούν να εκφραστούν μέσα από τα 2 ανώτερα κέντρα.

Για αυτό και είπα στον Dying_Incubus ποιο πάνω ότι η προσωπικότητα είναι ένα μέσων για να εκφράζετε είτε η ουσία είτε τα εγώ.

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα τι είναι να λειτουργεί το ελάχιστο από το Ανώτερο συναισθηματικό. Θυμήσου τις στιγμές που ήσουν συνειδητός και είχες την αίσθηση ότι κάποιος μέσα από εσένα σε παρατηρούσε.

Πολλοί το περιγράφουν σαν αίσθηση ότι κάποιος είναι πίσω από τα μάτια τους ή ότι κάποιος παρακολουθεί έξω από το σώμα και πάνω από το κεφάλι τους.

Επίσης την στιγμή που κινδυνεύουμε. Π.χ όταν γλιστράμε. Εκείνη την στιγμή δεν προβαίνουμε να τρομάξουμε, αλλά παρατηρούμαι αυτό που συμβαίνει και πολλοί λενε ότι είναι σαν να το βλέπουν σε αργή κίνηση.

Όταν το Ανώτερο συναισθηματικό κέντρο λειτουργεί ,τότε ζούμε κάνοντας οτιδήποτε έχοντας συνεχώς την αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης .

Μέσα από αυτή την αίσθηση είναι που μπορούμε να βλέπουμε το πώς εκφράζονται τα εγώ και να μπορούμε να τα κατανοούμε όλο των μηχανισμό τους.

Το ΕΙΝΑΙ ή η ΟΥΣΙΑ δεν είναι ένα εγώ. Για αυτό λέω δεν υπάρχει ανώτερο και κατώτερο εγώ .

Βεβαίως και ένα εγώ μπορεί να πει παρατηρώ, αλλά άλλο η παρατήρηση και άλλο η αυτοενθύμηση.

Η αυτοενθύμηση ανήκει στην λειτουργία του Ανώτερου συναισθηματικού.

Στην αυτοπραγμάτωση δεν υπάρχει κάποιος που αυτόπραγματώνετε επειδή δεν υπάρχει το ξεχωριστό.

Όσο υπάρχει ταύτιση υπάρχει και το ξεχωριστό.

Αποταύτιση απομυθοποίηση!!!

Αυτά για τωρα

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

quote:

---

Η Προσωπικότητα είναι σαν ένα όχημα που εκφράζετε είτε η Ουσία του Είναι είτε τα εγώ.

Όταν εκφράζετε η Ουσία μπορούμε να πούμε πως είναι μια καθαρή προσωπικότητα .

Όταν εκφράζονται τα εγώ μπορούμε να πούμε πως είναι μια εσφαλμένη προσωπικότητα που βάλλεται από τις γνώμες τον άλλων. Που προσβάλλετε

---

Φιλε nst

quote:

---

ενας υπυρετης: Για να σου δώσω ένα παράδειγμα τι είναι να λειτουργεί το ελάχιστο από το Ανώτερο συναισθηματικό. Θυμήσου τις στιγμές που ήσουν συνειδητός και είχες την αίσθηση ότι κάποιος μέσα από εσένα σε παρατηρούσε.

Μέσα από αυτή την αίσθηση είναι που μπορούμε να βλέπουμε το πώς εκφράζονται τα εγώ και να μπορούμε να τα κατανοούμε όλο των μηχανισμό τους.

---

quote:

---

Φίλε μου δεν κατάλαβες .Δεν το κανείς με καμιά προσωπικότητα αλλά με την αφυπνισμένη συνείδηση

---

Φίλε nst

1.

quote:

---

nst: Η συνείδηση δεν κάνει διακρίσεις, δεν διαχωρίζει. Ακούγεται απαλά σαν μια βεβαιότητα που δεν περιέχει σε καμία περίπτωση διχασμό.

---

Πλήρης είναι το Απόλυτο απανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Δίχως αρχή και δίχως τέλος.

Όχι ένα εγωιστικό μεμονωμένο άτομο.

φίλε trexagireve

quote:

---

Αλήθεια, περί αρμονίας υπάρξεων και θέση αυτών στο σύνολο,
δέχεσαι ότι μπορεί ο καθένας να είναι ορισμένος και συγκεκριμένος,
ώστε να παίξει οτ ρόλο για τον οποίο πλάστηκε...

---

ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ

Φιλε nst

quote:

---

Ο Κρισναμούρτι [ συμφωνώ για το μέγεθος του Δασκάλου] ονομάζει την διαίσθηση ως νοημοσύνη και προτείνει τρόπους ξυπνήματος αυτής.
Ούτε αυτός αναφέρει πουθενά για καταβολές που πρέπει να πεθάνουν η για θετικό εαυτό και αρνητικά εγώ…… Αντιθετως, πιστεύει ότι ο μόνος δρόμος είναι η αποδοχή και η συμφιλίωση των εκφάνσεων του εαυτού μας. Μέσα από αυτές, αναγνωρίζουμε όλα τα αλλά πλάσματα και τις σκέψεις τους και τότε ισως έτσι μπορέσουμε να αγαπήσουμε εμάς και μετα τους άλλους.

---

κρισναμουρτι:

<<Φοβόμαστε και ντρεπόμαστε γι’ αυτό που είμαστε και γι’ αυτό, το όνομα, η κοινωνική θέση, και τα αποκτήματα αποκτούν τόσο μεγάλη σημασία; Είναι περίεργο το πόσο δυνατή είναι η επιθυμία που έχουμε για αναγνώριση, για έπαινο. ... Αισθανόμαστε ότι, αν σταματούσε η δραστηριότητά μας, θα είμαστε ένα μηδενικό, θα χανόμαστε, η ζωή δεν θα είχε κανένα νόημα. ...

Ο φόβος του να μην είμαστε τίποτα είναι εκείνος που σπρώχνει τον εαυτό στη δραστηριότητα. Αλλά ο εαυτός δεν είναι τίποτα, είναι ένα κενό.

Αν μπορέσουμε ν’ αντικρύσουμε αυτό το κενό, να μείνουμε μ’ αυτή την οδυνηρή μοναξιά, τότε ο φόβος εξαφανίζεται εντελώς και συντελείται μια ριζική μεταμόρφωση.

Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να ζήσουμε αυτήν τη μηδενικότητα – πράγμα που εμποδίζεται αν υπάρχει ένας πειραματιζόμενος. Αν υπάρχει μια επιθυμία να ζήσει κανείς αυτή την πείρα του κενού για να το υπερνικήσει, να το ξεπεράσει, τότε δεν υπάρχει πειραματίζεσθαι – βίωμα, γιατί ο εαυτός σαν μια ταυτότητα, εξακολουθεί.

Αν ο πειραματιζόμενος έχει μια πείρα, δεν υπάρχει πια η κατάσταση του πειρματίζεσθαι, του βιώματος. Μόνον όταν ζει κανείς εκείνο που είναι, χωρίς να το ονοιμάζει, μόνο τότε έρχεται η ελευθερία από εκείνο που είναι.>>

Αυτό που λέω Φιλε nst παρακάτω, φαίνεται να δικαιολογείτε, από αυτά που λέει ο κρισναμουρτι και δεν είναι τυχαίο, από αυτόν το έμαθα και όχι μονό.

Κάποιος που θέλει να απελευθερωθεί πρέπει να σπάσει όλα τα δεσμά ακόμα και της επιθυμίας για απελευθέρωση. Το λέω αυτό γιατί μέσα στην επιθυμία για απελευθέρωση μπορεί να αναπτυχθεί ένα εγώ . Και έτσι πάλι μέσα στα δεσμά να βρεθεί

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

quote:

---

Αν μπορέσουμε ν’ αντικρύσουμε αυτό το κενό, να μείνουμε μ’ αυτή την οδυνηρή μοναξιά, τότε ο φόβος εξαφανίζεται εντελώς και συντελείται μια ριζική μεταμόρφωση.

---

Ε.Τ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr