Πρόλαβε και "κτύπησε" και αλλού πάντως: ΔΡΑΚΟΣ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΩΝ

Πλακατζή...να κεράσω ένα potion να ηρεμήσεις;

Πάω να βρω κανένα τοίχο ν'ακουμπήσω...

Eίναι λίγο κουραστικό να κοιμάμαι όρθια..

Va(l)nta
Διχασμένη προσωπικότητα
+ Mοναδική απόγονος
Thoth Tρισμέγιστου

Οι άλλοτε χαρούμενοι γλάροι διαγράφουν απειλητική πορεία και μου ορμούν μανιασμένα και κακοπροαίρετα.
Το κύμα ορθώνεται γιγάντιο και απειλεί να με πνίξει.
Η άμμος κάτω από τα πόδια μου δεν πια νωτισμένη από την δροσερή αλμύρα της Θάλασσας, μα καυτή και κοφτερή σαν χίλια πυρωμένα μαχαίρια.
Και ο αέρας καυτός Λίβας που φράζει το λαιμό και παραλύει το σώμα και το μυαλό.

Αποζητώ την παγωμένη ευλογία του νερού, μα αυτό φέρει τον θάνατο.
Αποζητώ την σκιερή ευλογία των βράχων, μα είναι μεσημέρι και ο ήλιος στέκεται μεσούρανα.
Αποζητώ την ευλογημένη λύτρωση, μα είναι πλέον αργα... η Φύση με έχει γονατίσει...

Ξυπνώ και ανασαίνω βαθιά.
Οχι δεν ήταν τελικά αλήθεια, ήταν μόνο ένα όνειρο!

Γύρησα με τον pcούλη μου κεφάτο και νέα μεγαλύτερη οθόνη... για να σας βλέπω καλύτεραααα....
Valnta, καλή μου μην κοιμάσαι όρθια δεν κάνει καλό... Άσε που θα "ξυπνήσεις" κουρασμένη.

Περπατάω με μεγάλη παρέα σε ένα πανέμορφο και φωτεινό δάσος. Σταδιακά η ατμόσφαιρα αλλάζει... γίνεται όλο και πιο σκοτεινή... το δάσος γύρω γίνεται όλο και πιό «χθόνιο»... και ξαφνικά είμαι μόνη εκεί. Χαμένη χωρίς χάρτη ή πυξίδα, κινητό κ.τ.λ... τίποτα σε ενα περιβάλλον που το ένιωθα «εχθρικό». Προσπάθησα να προσανατολιστώ με τον ήλιο, δεν φαινόταν από την ομίχλη. Κοίταξα από πια μεριά φύτρωναν τα βρύα... ούτε αυτό με βοήθησε μια και δεν φύτρωναν στην ίδια μεριά σε όλα τα δέντρα... Αέρας δεν φυσούσε... λές και όλα είχαν νεκρωθεί ξαφνικά ούτε ήχος δεν ακουγότανε. Τίποτα από όσα ξέρω δεν έμοιαζε να με βοηθάει.
Με έπιασε πανικός, έτρεχα μέσα στην ομίχλη σαν τρελή για ώρες φαινότανε στο όνειρο. Και τελικά όταν ξαναβρέθηκα στο ίδιο μέρος ξανά για πολλοστή φορά (δεν θυμάμαι ακριβώς, ήταν πολλές πάντως) φορά έκατσα σε μία πέτρα και τα παράτησα! «Ωραία λοιπόν θα πεθάνω εδώ!» Θυμάμαι σκέφτηκα.
Μετά από κάποια ώρα ένιωσα κάτι να με πιάνει από τον ώμο... κοιταξά να δώ και είδα το χέρι ενός σκελετού! Τινάχτηκα τρομαγμένη. Μετά το πρώτο τρόμαγμα όμως για κάποιον λόγο ηρέμησα και τον παρατηρούσα. Η όψη του ήταν τρομαχτική, με μάτια που έλαμπαν σαν φωτιά. Όμως τον ένιωσα να μην με απειλεί για την ώρα... Όταν μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω αυτό έκανα.
Περπατήσαμε για πολλή ώρα χωρίς να ακολοθούμε κάποιο ορατό μονοπάτι. Ο σιωπηλός μου οδηγός δεν είπε λέξη αλλά συχνά πυκνά με κοιτούσε σαν να ‘θελε να σιγουρευτεί ότι δεν τον έχασα, μου έκανε νόημα να προειδοποιήσει για επικίνδυνα σημεία του εδάφους, και όταν πύκνωνε η ομίχλη με έπιανε από τον καρπό για να μην χαθούμε...
Κάποια στιγμή σταμάτησε. Έβγαλε από τον καρπό του ένα κόκκαλο, το ακούμπησε στην παλάμη μου και έκλεισε την γροθιά μου γύρω του. Μετά μου έδειξε προς τα αριστερά και χάθηκε.
Ακολούθησα την κατεύθυνση που μου εδειξε. Με λίγα βήματα βγήκα σε ένα λαμπερό ξέφωτο ενός δάσους που ήξερα καλά! Από κει ήταν πολύ εύκολο να βρω τον δρόμο για το σπίτι...
Τότε ξύπνησα με την γροθιά ακόμα σφιγμένη γύρω από το «δώρο» μου...

Συγνώμη αν σας κούρασα!

"For the strength of the wolf is the pack and the strength of the pack is the wolf"

Το δάσος είναι η ζωή σου στην οποία σε συνοδεύουν "φιλικές" παρουσίες, την δεδομένη στιγμή περνάς μια δυσκολή φάση ή θα την περάσεις σύντομα.
Η "ορατότητα" σου θα αποσυντονιστεί από τις καταστάσεις και τα γεγονότα και οι εμπειρίες σου δεν θα είναι ικανές να σε βοηθήσουν. Μια παρουσία από το παρελθόν ή μια ανάμνηση ή ένας άγνωστος, θα σε οδηγήσει μέσα από μια αρκετά δυσκολή και κακοτράχαλη "πορεία" στην λύση και στην "λύτρωση".
Το δώρο είναι για να μην ξεχνάς ότι όλοι, όσο δυνατοί κι αν είμαστε, χρειαζόμαστε κάποια στιγμή βοήθεια.

Αυτά, κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα...

quote:

---

Kαλημέρα αγαπημένοι μου...
Mantis..περαστικά στο μηχανηματάκι σου...εύχομαι γρήγορα να μπορείς να είσαι πάλι κοντά μας...Ξωτικό...δεν είμαι σίγουρη αλλά νομίζω ότι η λάβα σημαίνει λεφτά...Tο ότι έτρεχες να ξεφύγεις κ δεν μπορούσες ίσως είναι προβλήματα σε σχέση με αυτά τα λεφτά-αν σημαίνει αυτό τελικά..με κάθε επιφύλαξη...

Iσως να μπορούσε να σε βοηθήσει...ο Πλάτωνας...αν κάνει καμοιά βόλτα προς τα δω...
Mάνο μου..ξεπάγιασες έμαθα την Kυριακή...

---

Καλη σας εβδομαδα

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Mantis! Eπιτέλους...

Nα χαιρετήσω τη Λύκαινα κ την Kάτια....

Kάτια, δεν είμαι σίγουρη αλλά δεν μου ακούγεται κ πολύ καλό το όνειρο..
Bέβαια εσύ την γλυτώνεις οπότε....

Eπανέρχομαι...

Dream a Little Dream of Me

Stars shining bright above you
Night breezes seem to whisper "I love you"
Birds singin' in the sycamore trees
Dream a little dream of me

Say nighty-night and kiss me
Just hold me tight and tell me you'll miss me
While I'm alone and blue as can be
Dream a little dream of me

Stars fading but I linger on dear
Still craving your kiss
I'm longin' to linger till dawn dear
Just saying this

Sweet dreams till sunbeams find you
Sweet dreams that leave all worries behind you
But in your dreams whatever they be
Dream a little dream of me

Stars shining bright above you
Night breezes seem to whisper "I love you"
Birds singin' in the sycamore trees
Dream a little dream of me

Sweet dreams till sunbeams find you
Sweet dreams that leave all worries behind you
But in your dreams whatever they be
Dream a little dream of me

Yes, dream a little dream of me

Va(l)nta
Διχασμένη προσωπικότητα
+ Mοναδική απόγονος
Thoth Tρισμέγιστου
+(ξανά!) αδερφή TAT Kύβου

την ωρα που τον ωμο σου κρατω ,αφησε το μυαλο ,μακρια,

πολυ μακρια να παει,να κρυφτει πισω απ'τα βουνα ,απο

ωκεανους και ποταμια ,να κολυμπησει γυμνη απο προβληματα

εστω για ενα λεπτο ,για μια ωρα ,για μια στιγμη μονη,περα

απο την αισθηση του χωρου και του χρονου και μολις το

ταξιδι αυτο κανεις,μολις η σκεψη σου επιστρεψει και χρειαστει

τα ματια να ανοιξεις ξανα ,το κεφαλι σου πισω γυρνα

να δεις τα δικα μου ματια ανοιχτα ,να σε καλοσωριζουν ξανα.

με απεραντο σεβασμο και αγαπη ,ο μανος σας

Τι παράξενο σήμερα...Πριν λίγο σ'ένα άλλο θέμα ο endorama έγραφε δικές μου προτάσεις...

Σήμερα ή καταλαβαίνω-νοιώθω τα πάντα, ή έχω αφήσει τις πόρτες ανοιχτές κ όλοι είναι καλοδεχούμενοι, ή όντως είμαι διχασμένη-πολλαπλή προσωπικότητα..Ποιός ξέρει...κ γω ψάχνομαι ακόμα..ίσως είναι κ ώρα για μια βόλτα προς την Εσωποίηση..

Κ μετά βλέπω κ το μήνυμα του Μάνου (αφησε το μυαλο ,μακρια,

πολυ μακρια να παει,να κρυφτει πισω απ'τα βουνα ,απο

ωκεανους και ποταμια ,να κολυμπησει γυμνη απο προβληματα

εστω για ενα λεπτο ,για μια ωρα ,για μια στιγμη μονη,περα

απο την αισθηση του χωρου και του χρονου)

κ λέω "Θεε μου, ΑΥΤΟ θέλω"...

Αρκετά εδώ...Πάω να ταυτιστώ κ με άλλους...

(Ευτυχώς ο Άββας Ποιμήν λείπει, γιατί ποιός ξέρει που θα κατέληγα..)

Καθόμασταν σε μια κούνια μέσα σε έναν ολάνθιστο κήπο, γύρω μας ζουζούνιζαν πολυάσχολες μέλισσες ανάμεσα στις βιολέτες και τους πανσέδες. Πορτοκαλίες, μηλιές και ροδακινιές γέμιζαν τον αέρα με τα μεθυστικά αρώματα τους.
Κοιτούσαμε τον κήπο με ευλάβεια και πέρα από την επαφή των μυαλών μας δεν υπήρχε τίποτε άλλο τόσο απόλυτο.
Ποτέ δεν χρειαζόμασταν λόγια, μόνο χειρονομίες ή βλέμματα και η επικοινωνία ήταν εφικτή ανάμεσα μας. Έτσι και στο όνειρο μου.
Όταν μιλούσαμε λύναμε όλα μας τα προβλήματα, μα τώρα δεν χρειαζόμασταν τις φαιδρές, μικρές, ταπεινές λέξεις γιατί τον ένιωθα μέσα στο μυαλό μου να με καθυσιχάζει για όλα τα μελλούμενα.
Αισθανόμουν μια τέλεια αρμονία και μια απόλυτη ηρεμία. Είχε πάρει το βάρος της καθημερινότητας από τους ώμους μου και η ομορφια του κήπου μαζί με την αγάπη μου γι' αυτόν άνθιζε στην καρδιά μου σαν τριαντάφυλλο.
Ένα απαλό αεράκι έκανε τα φύλλα να θροϊσουν και κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να φύγω από τον κήπο του.
Δεν οφελούσε να φέρω αντιρρήσεις, το ξέραμε και οι δύο ότι δεν μπορούσα να μείνω κοντά του.
Σηκωθήκαμε και κρατώντας μου το χέρι με συνόδευσε ως την μικρή ξύλινη πόρτα στην άκρη της πρασιάς, την πόρτα που οδηγούσε πίσω στον κόσμο του συνειδητού.
Έσκυψε και με φίλησε στα χείλη όπως έκανε πάντα.
"Πότε θα σε ξαναδώ?" ρώτησα μόνο για να ακούσω την φωνή του.
"Αν με χρειαστείς θα είμαι εδώ, ξέρεις τον δρόμο τώρα. Όμως όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα έρθω εγώ."
Ο ουρανός έπιανε να ροδίζει και τα χρώματα γίνονταν πιο φωτεινά. Κάθε μπουμπούκι έμοιαζε να φωτίζει σαν κερί τον κήπο.
"Καληνύχτα" του ευχήθηκα πρίν πάρω τον δρόμο της επιστροφής και εκέινος μου ανταπέδωσε...
"Καλήνύχτα, καρδιά μου."

Καληνύχτα και σε σας.

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Το γνωστό τόσο μακρυά κ όμως τόσο κοντά...

Κ η ταύτιση συνεχίζεται..Ευτυχώς με τα σωστά άτομα..

απλα ξαπλωμενος ,σκεφτομουν ,διαρκως ,δεν κατεληξα καπου οπως συνηθως :)))

valnta ,σε νοιωθω πιο ηρεμη ,εισαι πιο ηρεμη στα χερια της γαληνης και αν δεν ονειρευεσαι ,ειναι γιατι κρατας στην αγκαλια σου τον μορφεα:)))

καλο ξημερωμα φιλαρακια

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Valnta έχεις σιαβάσει την "Αϋπνία" του Stephen King?
Αν ποτέ βρείς χρόνο διάβασε την, Θα σου αρέσει.

Μια φιλοσοφική ερώτηση…

Γιατί δεν κοιμόσαστε?

-------------------------------------

Ένα το μυστικό…. βαθιού και αναζωογονούν ύπνου…

Όταν είσαστε ξύπνιοι….. να μην κοιμόσαστε!!! *

----------------------------------------------------------------

Προς αποφυγή παρεξήγησης.... *δεν είναι προσωπικά για κανένα το μήνυμα, απλά το αναφέρω…(κάποτε υπέφερα και εγώ)

Άμα δεν μπορείτε το παραπάνω….τότε με τη σειρά!

Απαλή μουσική….
Μετράτε προβατάκια…
Σοκολατακια (προσοχή παχαίνουν)
Γράφεται συχνότερα στο εσωτερικά…

Εμ άφησα το καλύτερο τελευταίο!!!!

Γδυθείτε….

και κάντε ένα χλιαρό μπανάκι!!!

*(Όλα αυτά, γιατί άμα γράψω κάτι άλλο…θα πείτε πως το μυαλό μου όλο εκεί είναι!!!)

μην το παρεις προσωπικα,αγορακι ειμαι χχααχχαχααχχααχααχαχχαχχχαχαχχααχχαχαχαχαχαχχαχαχααχχαχααχχααχχαχαχχαχαχααχχαχαχα

να εισαι καλα φιλε μου ,σε ευχαριστω που εισαι μαζι μας ,να προσεχεις

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Yπάρχουν όνειρα εδώ μέσα που σε περιμένουν..

Kατά τα άλλα.. κρατάω την συμβουλή "σοκολατάκι" κ πορεύομαι...

Όταν είσαστε ξύπνιοι….. να μην κοιμόσαστε!!! *

Xμμμ...μου θυμίζει εκείνο το σαφέστατο "όταν πετάτε..κοιμάστε;"

Πάντως αυτές τις μέρες πρίν κοιμηθώ, διαβάζω μια συλλογή από ιστορίες τρόμου και μαγείας: Ωγκαστ Ντερλέθ, Ρόμπερτ Χάουαρντ, Ρόμπερτ Μπλάκ, Χ.Φ.Λάβκραφτ, Κόλιν Ουίλσον.
Με λίγα λόγια: η dream team του Φανταστικού!
Δυστυχώς είναι τόσο καλό που έχει φέρει τα αντίθετα από το επιθυμητό αποτελέσματα... δεν μπορώ να σταματήσω το διάβασμα!

να πει στην νεραιδα μου (αν υπαρχει) πως εχω κουραστει ,μεσα στην αμαξα της να με παρει μακρια θελω

σε τοπο που το δακρυ χρωμα στα ονειρα δινει ,που την μοναξια σε μια κουνια εχουν βαλει και ψηλα την πετουν

που γελια ακουγονται στους λοφους,τις πεδιαδες ,στις λιμνες ,τα ρυακια ,στα δαση και τα ποταμια ..

που η σεληνη δεν φερνει μελαγχολια ,μα ενα χαδι μεσα στην νυχτα

αυτα να της πεις ,οταν και αμα την συναντησεις ,ειδαλλω ονειρο μου σε μενα ποτε ξανα να μην γυρισεις

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Και αυριο μερα ειναι - μια μερα δυναμικη - ομορφη - ενεργειακη.... ας περασει ομως πρωτα και τουτο το βραδυ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr