Εμείς βλέπουμε ένα σταυρό με ένα ρόδο στο κέντρο. Μπορεί βέβαια να έχουμε μεγάλη φαντασία!

Πολύ πρωτότυπη...

Άντε, δεν στην σπάω άλλο!

Τι έγινε; Χρειάστηκα πουθενά και δεν το κατάλαβα;

Ήμουν απασχολημένος εξάλλου.

Το είδατε το τopic με το κρυπτογράφημα; Κάπου σε αυτό το topic νομίζω ότι αναφέρθηκε ή κάνω λάθος;

Το σχήμα Spiral μου θυμίζει εμένα και μια μορφή του Ανκ.

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"
αλλά και...
Tria capita exsculpa sunt,unum intra alterum et alterum supra alterum

Εκεί στη σελίδα 7 του παρόντος θέματος είχαμε κάνει σύζευξη με το θέμα S Y M V O L A:

*

*

*

*

και τώρα προσθέτω και από το θέμα ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΥΣΤΕΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ;

Αλήθεια, ξέρετε ότι υπάρχουν λαοί που γιορτάζουν το θάνατο και πενθούν τη γέννηση;

Όντως υπάρχει μεγάλη ομοιότητα...

sub rosa

Rodostauroi
(clickable)

Δείτε κι αυτό: Το Βατικανό επιστρέφει λείψανα Αγίων...

Φίλε Oculatis Abis, ευχαριστώ για τη συνδρομή! Η εικόνα σου βοηθάει πολύ στους συσχετισμούς.

Για τα κρυπτογραφικά και τα δισκοπότηρα... Δεν ξέρω, μακάρι να βρεθεί μια άκρη! Βέβαια, ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί αν αναζητείται το δισκοπότηρο ως υλικό - αναμνησιακό είδος ή με τις άλλες του σημασίες.
Όμως πολλές φορές, κατά το "ο πεινασμένος καρβέλια βλέπει", οι ερευνητές βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα και σε περιπτώσεις όπου συμπεράσματα δεν υπάρχουν. Αυτά τα αρχικά θα μπορούσαν να σημαίνουν οτιδήποτε άλλο.

Ο κατεργαράκος ο Πουσσέν δεν έχει τεκμηριωθεί ότι ανήκε κάπου. Όχι βέβαια ότι ήταν και ανυποψίαστος!
Νομίζω ότι αξίζει να κάνουμε μια μνεία στο θρυλικό πίνακά του και στα παρελκόμενα. Ήταν άραγε η Μαρία Μαγδαληνή (και μάλιστα σε κατάσταση εγκυμοσύνης) η εικονιζόμενη; Και τίνος, μα τίνος να ήταν ο τάφος;

Και η άλλη εκδοχή:

Γιατί άραγε οι βοσκοί ήταν τρεις και στις δυο περιπτώσεις; Τι έβοσκαν;

Φιλτάτη Zadok, περί γέννησης και θανάτου αν ξετρυπώσω ένα ωραίο κείμενο θα μεταφέρω λίγες αράδες.

(στίχοι 55-80 του The Regius Poem)

To "Regius Poem" - Χειρόγραφο Ρέγκιους, ανάγεται στα 1390 και θεωρείται η αρχαιότερη ιστορική πηγή περί Τεκτονισμού. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται στην ίδρυση του Τεκτονισμού στην Αγγλία "στα χρόνια του καλού βασιλιά Άθελσταν", που συγκέντρωσε από όλη τη χώρα όλους τους "εργάτες της Τέχνης" (λιθοδόμους αλλά ίσως όχι μόνο, γιατί ο όρος δεν σήμαινε μόνο τον καλό τεχνίτη αλλά και το γνώστη).

Ο Άθελσταν συγκάλεσε γενική συνέλευση των άγγλων οικοδόμων στην Υόρκη (η ρωμαϊκή πόλη Eboracum), η οποία θεωρήθηκε ως η Μητρόπολη του Τεκτονισμού.

Οι αγγλικές συντεχνίες των λιθοδόμων δέχτηκαν ως μέλη τους και αρκετούς μορφωμένους που πρακτικά δεν είχαν σχέση με οικοδομικές εργασίες, αλλά ήταν "φιλόσοφοι" που ανήκαν σε "σχολές" τις οποίες δίωκε απηνώς η Καθολική Εκκλησία: Ροδόσταυροι, Ερμητικοί, Αλχημιστές, Μυστικιστές, Καββαλιστές κ.ά. Αυτοί αποτέλεσαν τον πυρήνα των λεγόμενων "Θεωρητικών" Τεκτόνων που έγιναν "αποδεκτοί" από τους επαγγελματίες των συντεχνιών ("Αποδεδεγμένοι Θεωρητικοί Τέκτονες").

Το 16ο αιώνα, οι Επαγγελματικές Ενώσεις των Οικοδόμων / Αρχιτεκτόνων που προστατεύονται από τους άγγλους βασιλείς, γίνονται οι χώροι που προσφέρουν άσυλο στους πάσης φύσεως ελευθερόφρονες που δίωκε η Αντιμεταρύθμιση της Καθολικής Εκκλησίας.

Αυτοί οι κυνηγημένοι λοιπόν, θα βρουν καταφύγιο στις "στοές", όπου σιγά - σιγά τα εργαλεία της οικοδομικής θα επενδυθούν με φιλοσοφικές και αποκρυφιστικές σημασίες και θα τεθούν τα θεμέλια της σύστασης των βαθμών της Ελευθεροτεκτονικής.

(πηγές: "Τα Αρχαία Τεκτονικά Χειρόγραφα", J. P. Craftson, εκδ. Γκοβόστη - "Η Ενάτη Αψίδα - Ο Τεκτονικός Τύπος της Υόρκης", εκδ. Αέναον)

Αφιερωμένο στο φίλτατο Gothic: Όχι πως γράφω κάτι καινούργιο, αλλά κάνω μια σύντομη περίληψη μιας πτυχής που ανάγεται σε αρχαίες παραδόσεις... όπως αυτές ζυμώθηκαν με μεταγενέστερες και εξελίχθηκαν, και υπάρχουν ακόμα.

Με όλη τη γοητεία εποχών όπου πολλά έπρεπε να παραμένουν εν κρυπτώ και να εκφράζονται μέσα από μυστικά σύμβολα ή να βρίσκουν διέξοδο μέσα από την Τέχνη.

quote:

---

Μήπως όμως, ξεφεύγουμε από το θέμα;

---

Λέω... μήπως...

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί ένας χαριέστατος δρόμος της Αθήνας (ακόμα δεν τον έχει βάλει στο στόχαστρο η υψηλή διανόηση) λέγεται οδός Σωνιέρου. Ποίος ήτο αυτός ο Σωνιέρος, τον οποίο ανερυθρίαστα πατάμε; Γνωρίζω μόνο εκείνο τον αββά Saunière, που συνετέλεσε στο να γίνει τουριστική αττραξιόν η Rennes-le-Château.

Η είσοδος του κοιμητηρίου της γραφικής αυτής κωμόπολης. Εδώ, κυρίες και κύριοι, βλέπετε ένα χαρακτηριστικό ναϊτικό σύμβολο, Skulls and Crossbones (ορίστε;) πριν το οικειοποιηθούν οι πειρατές αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη.

Στην ιστορία αυτή που όλοι γνωρίζουμε απταίστως, διαπλέκονται πολλά μυστήρια: αιφνίδιοι πλουτισμοί πτωχών αββάδων που ανακάλυψαν κωδικοποιημένες περγαμηνές, έργα τέχνης με ανεξήγητες έννοιες, μυστικές εταιρίες, μυστικά παρελθόντα, κρυμμένοι θησαυροί, διάσημα ονόματα, συμβολικά μυθιστορήματα, μυστηριώδεις τάφοι, ιερή γεωγραφία, αστρικοί σχηματισμοί, αποσιωπημένες παραδόσεις, ύποπτες οικογένειες, εκλεκτές γενεαλογίες, ανεξιχνίαστες δολοφονίες, πολιτικές συνωμοσίες, τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα (και όταν λέμε Ζεβεδαίου δεν κυριολεκτούμε), στυγερές γενοκτονίες –ιστορικές και σύγχρονες– μέχρι και ένα κομψό πασπάλισμα από ναζί στο ρόλο των Ιντιάνα Τζόουνς. Βέβαια, αν δεν υπήρχαν οι Ναΐτες, ίσως όλα αυτά να μην υπήρχαν. Ίσως η Μαρία Μαγδαληνή να παρέμενε αμαρτωλή επ’ αόριστον. Ίσως ο da Vinci να μην είχε γίνει best-seller.

Jolly Roger

τo γνωστό
http://www.priory-of-sion.com/
με αρκετές νέες προσθήκες

και για τους γνώστες της Iταλικής, το
http://www.ordinedeltempio.it

Kαλή συνέχεια

Φιλαράκια, εντυπωσιάστηκα με αυτά που μας έστειλε ο αγαπητός μας Oannes.

Από τη μια έχουμε τις σελίδες του περιβόητου Πλαντάρ, ο οποίος θεωρείται ηθικός αυτουργός της περί Prieure de Sion σχετικής μυθολογίας, δεν παύει όμως να έχει το ενδιαφέρον του.

Από την άλλη έχουμε τις σελίδες του ιταλικού Ordine di Templo το οποίο με συγκίνησε, διότι κατά βάθος είμαι ρομαντικός. Λέω, κοίταξε τι έφτιαξαν οι άνθρωποι, ένα σάιτ με πολύ μεράκι και πολλή πίστη. Δεν είναι το ωραιότερο που έχουμε δει στη ζωή μας, εντάξει, αλλά είναι φτιαγμένο με αφοσίωση. Και πόση χαρά οι καλοί μας γείτονες που ανακάλυψαν ναϊτικά ερείπια στη χώρα τους!

Για πρώτη φορά, μια φωτογραφία σαν αυτή (ελπίζω να μη γίνει αόρατη και η ακόλουθη) δεν με ενόχλησε:

Συνήθως μειδιώ με τους κυρίους (και τις κυρίες) με τους απαστράπτοντες λευκούς μανδύες, αυτή τη φορά με έπιασε το στοχαστικό μου και δεν μειδίασα. Λέω πάλι, κοίτα να δεις, δυο εποχές μαζί. Φόντο τα ερείπια και πρώτο πλάνο οι συνεχιστές μιας παράδοσης που δεν λέει να σβήσει.

Έρριξα μια ματιά και σε αυτά που έγραψα παραπάνω και έγινα ακόμα στοχαστικότερος. Θα θέσω λοιπόν τη σοβαρότερη ερώτηση από τότε που ξεκίνησα την καριέρα μου στο Εσοτέρικα:

Πώς θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν εκείνη την ημέρα δεν έφευγαν τα καράβια του Χριστόφορου, με τους κόκκινους σταυρούς στα πανιά τους, να ακολουθήσουν εκείνο το αστέρι, το Λα Μέρικα, που τους έδειχνε μια καινούργια γη;

Πόσο ενωμένη –ή, έστω, πώς– θα ήταν η Ευρώπη σήμερα, αν οι Ναΐτες δεν έκαναν εισαγωγαί – εξαγωγαί κοσμοθεωριών;

Μήπως άραγε ένα σχέδιο εκπληρώθηκε;

« Για την ερμηνεία της βιωμένης μέσα από το θρησκευόμενο άνθρωπο ανομοιογένειας του χώρου, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σαν παράδειγμα οποιαδήποτε θρησκεία. Ας επιλέξουμε ένα εντελώς κοντινό μας παράδειγμα: μια εκκλησία σε μια σύγχρονη πόλη. Για τον πιστό, αυτή η εκκλησία είναι τμήμα ενός άλλου χώρου, και δεν ανήκει μόνο στο δρόμο, στον οποίο βρίσκεται. Η πόρτα, η οποία οδηγεί στο εσωτερικό της εκκλησίας, δείχνει ότι εδώ ακριβώς διακόπτεται η τοπική συνέχεια. Το κατώφλι που βρίσκεται ανάμεσα στους δύο χώρους υποδηλώνει και την απόσταση ανάμεσα στους δύο τρόπους ύπαρξης, τον κοσμικό και το θρησκευτικό. Το κατώφλι είναι το φράγμα, η διαχωριστική γραμμή, το σύνορο που χωρίζει τους δύο κόσμους και, ταυτόχρονα, ο παράδοξος τόπος όπου οι δύο κόσμοι συναντώνται. Εκεί όπου μπορεί να ολοκληρωθεί η μετάβαση από το κοσμικό στο ιερό σύμπαν.

…Η εκκλησία είναι και τμήμα ενός εντελώς άλλου χώρου από ό,τι οι ανθρώπινοι χώροι κατοικίας και εργασίας που την περιβάλλουν. Μέσα στην ιερή στοργή της, πραγματοποιείται η υπέρβαση του κόσμου. Σε πρώιμα πολιτιστικά στάδια αυτή η δυνατότητα της υπέρβασης εκφράζεται με διάφορες μεταφορικές απεικονίσεις ενός ανοίγματος: εδώ, στην ιερή στοργή, μπορεί να επικοινωνήσει κανείς με τους θεούς. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρχει μια “θύρα” προς τα επάνω, μέσω της οποίας οι θεοί κατεβαίνουν στη γη και οι άνθρωποι μπορούν συμβολικά να ανέβουν στον ουρανό. Θα δούμε σύντομα ότι αυτό συναντάται σε πολλές θρησκείες: ο ναός αποτελεί ένα “άνοιγμα” προς τα πάνω και εξασφαλίζει την επικοινωνία με τον κόσμο των θεών. »

(Mircea Eliade, «Το ιερό και το βέβηλο», εκδ. Αρσενίδη)

Είδα όμως και άλλα αυθεντικά ναϊτικά κτίσματα τα οποία διατηρούνται σε άριστη κατάσταση, και μάλιστα χρησιμοποιούνται κιόλας! Μια εκστατική εμπειρία, για να επιστρέψω και να φάω στη μάπα όλη την ασχήμια της διαδρομής Patrasso – Atene, μέσω ενός δρόμου που επιμένουν να τον χαρακτηρίζουν εθνικό… και άσ’ τα να πάνε. Διαμαρτύρομαι, εμείς τα ναϊτικά κτίσματα εν Ελλάδι τα αφήσαμε να καταστραφούν.

Μερικαί σκηναί του έργου

Μία σύγχρονη απόδοση του εμβλήματος της Μαρίας των Μεδίκων, δεύτερης γυναίκας του Ερρίκου του ΙV.

"Tegit virtue minores" (Με το θάρρος του προστατεύει τα παιδιά του)

Και μία λεπτομέρεια από πορτραίτο της Ελισάβετ:

(clickable)

.
.

Η μητέρα πελεκάνα (έτσι λέγεται;) προσφέρει το αίμα της για να θρέψει τα παιδιά της και να τα σώσει από την πείνα. Μια άλλη εκδοχή λέει πως με το αίμα της η μητέρα επιδιώκει να σώσει τα παιδιά της που πεθαίνουν, με αποτέλεσμα το δικό της θάνατο. Αν δεν απατώμαι, αυτήν την εικόνα χρησιμοποιεί και το έμβλημα.

Αλληγορικά οι πρώτοι Χριστιανοί με τον πελεκάνο συμβόλιζαν τον Ιησού που θυσιάστηκε για να προσφέρει τη σωτηρία. Επιπρόσθετα, ο Ιησούς εξακολουθεί να μας «τρέφει» με το σώμα και το αίμα του στη Θεία Ευχαριστία.

Σύμφωνα με μια ειδικότερη ερμηνεία, τα ανήσυχα πελεκανάκια τραυματίζουν τους γονείς τους και ο πατέρας τα σκοτώνει. Την τρίτη ημέρα εμφανίζεται η μητέρα η οποία αφήνει το αίμα της να τρέξει πάνω στους νεκρούς νεοσσούς και τους ανασαίνει. Αλληγορία για την ανάσταση, με τον πατέρα να αντιπροσωπεύει τον όφι ή την αρνητική αρχή που επιφέρει το θάνατο και τη μητέρα να αντιπροσωπεύει τον Υιό του Ανθρώπου. Αντίστοιχος αναστάσιμος συμβολισμός απαντάται και στον Ελευθεροτεκτονισμό όπου, ενώ ο παλαιός Ναός καταστρέφεται και ο Λόγος χάνεται, ένας νέος Ναός και ένας νέος Λόγος αναδύονται, με την αλληγορική σημασία του θανάτου και της ανάστασης στην αιώνια ζωή.

The Mystical Knight Templar
stood in coat of mail, white tunic
and cross in red relief
In awe I stared in disbelief
For there within a stone
The Excalibur Sword all glittering and hone.
Dare I, for it's only me, I wept.
Can I be honored the courageous life?
Be given Truth and Serve My Christ?
Centuries have past and I have slept,
For it is only now that Christ I met.
He hugged me great, arms so strong,
Light so Bright and Love so strong.
He welcomed me and called me brother.
I looked around and saw no other.
My chest did swell, the tears they fell.
The love I felt! And to the call, I have knelt.

Περισσότερες πληροφορίες εντός:

http://www.templechryses.org/mystical.html

«Πριν πεθάνει, ο Ζακ ντε Μολαί είχε διορίσει τον Γιόχαν Μάρκους Λαρμάνιο διάδοχό του στο αξίωμα του Μεγάλου Διδασκάλου. Οι Ιππότες, όμως, που διέφυγαν τη δίωξη και είχαν βρει καταφύγιο στη Σκωτία, στην Αυλή του Βασιλιά Ρόμπερτ Μπριούς, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την εξουσία του. Με τον ισχυρισμό ότι επανιδρύουν το Τάγμα του Ναού, υπό την αλληγορία και τον τίτλο των Αρχιτεκτόνων, και με την προστασία του Βασιλιά, έθεσαν τα θεμέλια του Τάγματος των Ελευθέρων και Αποδεδεγμένων Τεκτόνων του Σκωτικού Δόγματος το 1314.

Η νέα αυτή εταιρεία γρήγορα λησμόνησε το νόημα του αποτρόπαιου όρκου όπου τα μέλη ήταν υποχρεωμένα να δίδουν κατά την μύησή τους. Οι θάνατοι του Κλήμεντος V, του Φιλίππου του Ωραίου, των κατηγόρων και των εχθρών του Ζακ ντε Μολαί και των υπολοίπων Ιπποτών που είχαν εκτελεσθεί, τους είχαν στερήσει πια το αντικείμενο της εκδικήσεώς τους. Παρ’ όλα αυτά, συνέχιζαν να διακοσμούν τις Στοές τους με αναμνηστικά του θανάτου του Μεγάλου Διδασκάλου, προκειμένου να επιβάλλουν σε όλα τα νέα μέλη την υποχρέωση της εκδικήσεως, την οποία σηματοδοτούσαν χτυπώντας αόρατα όντα με γυμνό εγχειρίδιο. Τα αόρατα αυτά όντα ήταν οι υποτιθέμενοι δολοφόνοι. Όλες τους, πάντως, οι προσπάθειες κατευθύνονταν τώρα στην αποκατάσταση της τιμής της οργανώσεώς τους. Η αλληγορία αυτή είναι πολύ γνωστή στους Ιππότες Καδώς.»

(Αύγουστος λε Πλονζόν, «Τα μυστήρια των Μάγια και των Κίτσε», εκδ. Τετρακτύς)

Παρεμπιπτόντως, ιδού και το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Ζακ ντε Μολαί, όπως τουλάχιστον διατείνεται κάποιος που το φωτογράφισε:

Κατά δήλωση του ερευνητή, το σπίτι βρίσκεται στο γαλλικό χωριό Gourgeon και αν κρίνουμε από τις φωτογραφίες δεν βρίσκεται στα καλύτερά του, φαίνεται μάλιστα ότι χρησιμοποιείται (όσο απέμεινε) ως βοηθητικό κτίσμα. Πώς και δεν έχει γίνει μνημείο;

Περισσότερες φωτογραφίες και πληροφορίες εδώ:

http://perso.club-internet.fr/esiblote/index136.htm

Νομίζω ότι και το παρόν τόπικ χρειάζεται ένα reloading, έχετε καμιά καλή ιδέα;

quote:

---

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο φίλο Αvatargr: H θρυλική λοιπόν είσοδος της Ακαδημίας 58Α, ανήκει σε ένα διώροφο κτίσμα (που στο πέρασμα του χρόνου «καπελώθηκε» από το κτίριο του ξενοδοχείου). Το κτίσμα συνδέεται με το κτίριο της Μαυρομιχάλη 6, όπου ήταν και η κύρια είσοδος και είναι έργο του Τσίλλερ. Μπαίνοντας από την Ακαδημίας και περνώντας από ένα στενό διάδρομο, κατέληγες σε ένα εκκλησάκι με μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Η εικόνα ενός ιππότη σε μια αίθουσα που βρίσκεται πάνω από την είσοδο, παραπέμπει στο Τάγμα των Ιπποτών του Ναού. Δεν είναι γνωστό σε τι εξυπηρετούσαν το εκκλησάκι και το κτίριο… Πάντως, η περιοχή όπου σήμερα υπάρχουν το Πανεπιστήμιο, η Ακαδημία και η Βιβλιοθήκη (και άλλα παλιά κτίρια) ήταν γνωστή με το όνομα Αγία Σιών (!) και είναι πιθανό τα κτίρια να συνδέονταν μεταξύ τους με υπόγειες στοές. (Οι έχοντες καλή μνήμη θα θυμούνται και το περίπτερο που… καταποντίστηκε στην Πανεπιστημίου!)
Πηγή των παραπάνω πληροφοριών το βιβλίο του Ιωάννη Γιαννόπουλου «Μυστική Αθήνα & Αττική», εκδόσεις Έσοπτρον. O συγγραφέας αναφέρει ότι το σημείο αυτό στην Ακαδημίας διαπνέεται (σωστή η λέξη;) από ένα τελλουρικό ρεύμα. To βιβλίο περιλαμβάνει και χάρτη της υπόγειας Αθήνας, παρακαλώ. :)

---

Όποιος συχνάζει στο «Παράξενο», αυτά παθαίνει.

Θα υποκλέψω από εκεί μια φωτογραφία για να την αφιερώσω στο φίλο μας Oculatis Abis:

Δεν μου λέτε, τι έγιναν οι άλλες σελίδες του «Γνώση»; Τίποτα δεν βρίσκω!

Λευτέρη, χρόνια πολλά.

quote:

---

Tα forums έπαθαν ένα reloaded και θα ήθελα να συγχαρώ το Esoterica για την αναβάθμιση.

Νομίζω ότι και το παρόν τόπικ χρειάζεται ένα reloading, έχετε καμιά καλή ιδέα;

---

Φίλη spirit,

μάλλον περί παρεξήγησης πρόκειται...

Φίλε Spiral,

τί τον κάναμε τον ιπποτισμό μας;
Μη μας περάσουν και για hôspitaliers vilains...

.
.

Ή θα της αφιερώσω ένα χασάπικο:

"...μη νομίζετε ότι καθετί το παράξενο είναι αναγκαστικά και δυσπρόσιτο. Αντιθέτως, τα περισσότερα απ' αυτά είναι εκτεθειμένα σε κοινή θέα, τόσο κοινή που κάποια πράγματα τείνουν να γίνουν αόρατα σε 'μας, όχι από κάποια υπερφυσική ιδιότητα τους αλλά λόγω της δικής μας τάσης να μην αξιολογούμε τα "ήδη ιδωμένα", να μην τα αφήνουμε καν να περάσουν από τις αισθήσεις στη συνείδηση μας. Όμως οι δίοδοι προς το υποσυνείδητο παραμένουν πάντα ανοιχτές, κανένας φρουρός δε φυλάει αυτά τα μονοπάτια

Φανταστείτε τον κόσμο που περνάει μπροστά από ένα χασάπικο. Είναι ένα κλασικό ελληνικό χασάπικο, με τα σφραγισμένα σφάγια να κρέμονται από τα τσιγκέλια τους προκειμένου ο υποψήφιος πελάτης να εκτιμήσει την (υποτιθέμενη) καλή ποιότητα του κρέατος. Συκωταριές, κεφαλάκια και έντερα φιγουράρουν στη βιτρίνα ενώ ο καλοθρεμμένος χασάπης φορώντας τη λεκιασμένη από παλιές και πρόσφατες πιτσιλιές αίματος, θεωρητικά λευκή, ποδιά του, ξέγνοιαστα τεμαχίζει με το μπαλτά τις νεοαφιχθείσες ποσότητες κρέατος επάνω στο λιγδιασμένο ξύλινο πάγκο. Πολυάριθμες μύγες περιφέρονται στο μαγαζί ενώ κάποιες άλλες που είχαν την ατυχή έμπνευση να πλησιάσουν πολύ το όμορφο εκείνο μωβ φως, λεκιάζουν τώρα τα γυμνά σύρματα της μυγοπαγίδας. Τζζζζτ. Ο κόσμος περνά από μπροστά. Οι περισσότεροι δε γυρνούν καν να κοιτάξουν ενώ όσοι το κάνουν είναι για να διαβάσουν τα ταμπελάκια με τις τιμές, αγνοώντας όλο το υπόλοιπο σκηνικό. Πω πω, πάλι ακρίβυνε το κατσίκι...

Κι όμως, ανάμεσα σε όλους αυτούς, υπάρχουν και άνθρωποι που λιποθυμούν στη θέα και μόνο του αίματος, άτομα που αποφεύγουν τα έργα με φυσική βία, φιλόζωοι, παιδιά που οι γονείς τους δεν τα αφήνουν να φορέσουν τρομακτικές μάσκες τις απόκριες για να μη διαταραχθεί ο ψυχικός τους κόσμος. Κανείς τους όμως δε φαίνεται να επηρεάζεται από τη θέα του χασάπικου, κανείς δε δείχνει να το προσέχει καν. Είναι κάτι το συνηθισμένο και ως τέτοιο απορρίπτεται από τη "security" της συνείδησης ως ανάξιο να καταναλώσει τον πολύτιμο της χρόνο. Τώρα, το τι συμβαίνει σε επίπεδο υποσυνειδήτου είναι μια μεγάλη και μπερδεμένη ιστορία. Ίσως κάποιοι περαστικοί διαλέξουν την επόμενη φορά κάποιον άλλο δρόμο για να πάνε σπίτι τους. Ίσως κάποιοι δουν περίεργα, εφιαλτικά όνειρα το βράδυ. Ίσως κάποιοι αρχίσουν να αποφεύγουν το δρόμο με το χασάπικο, χωρίς να ξέρουν και οι ίδιοι το γιατί. Το υποσυνείδητο είναι η μεγάλη δεξαμενή στην οποία καταλήγουν όλες οι στιγμές.

Δείτε όμως κι εκείνους τους νεοαφιχθέντες ξένους τουρίστες που στέκονται και κοιτούν απορημένοι. Κοιτούν με αποτροπιασμό το χασάπικο. Κοιτούν με απορία τους βιαστικούς περαστικούς. Πως μπορούν όλοι αυτοί οι περαστικοί να περνούν απαθείς μπροστά από ένα τόσο φρικτό θέαμα; Δεν τους ενοχλεί η οσμή; Ναι, οι τουρίστες θα πρόσεχαν το χασάπικο αλλά ακόμη περισσότερο θα απορούσαν με τη στάση των περαστικών. Θα απορούσαν με την αδιαφορία που αυτοί επιδεικνύουν μπροστά σε κάτι το οποίο θα έπρεπε να τραβάει την προσοχή και να προκαλεί την αντίδραση τους. Αλλά βέβαια, οι τουρίστες έχουν έρθει ακριβώς για να δουν και ν' ακούσουν. Δεν υπάρχουν "ήδη ιδωμένα" γι' αυτούς και κανένας πονηρός μηχανισμός δε φιμώνει τις αισθήσεις ή φιλτράρει τη συνείδηση τους. Ακόμα. Γιατί σε λίγες ημέρες οι ίδιοι τουρίστες θα περνούν μπροστά από το χασάπικο απαθείς και βιαστικοί για να προλάβουν το λεωφορείο που θα τους πάει στην επόμενη ξενάγηση.

Αυτό είναι το πρόβλημα για τους περισσότερους απ' όσους καταπιάνονται με την έρευνα. Ξεκινούν με όλες τις καλές προθέσεις και τα μάτια ανοιχτά, σύντομα όμως μεταβάλλονται και αυτοί σε "περαστικούς" προσπερνώντας αδιάφορα αυτό που υποτίθεται ότι ψάχνουν να βρουν..."

(από το πολύ γνωστό www.iranon.gr)

Όπως βλέπουμε, oι "Ναΐτες" είναι ένα εναλλακτικό τόπικ που χωράει όλες τις σκέψεις. Στο μεταξύ, όπως δεν βλέπουμε, εξαφανίστηκε η φωτογραφία που είχα επιμελώς ενθέσει στην κορυφή της σελίδας 24, οπότε την αντικαθιστώ με κάτι παραπλήσιο:

Μιας και έρχονται γιορτές, σημειώνω δυο βιβλία για όσους θέλουν να κάνουν ένα δώρο στον εαυτό τους:

"Ο πλήρης Οδηγός του Παγκόσμιου Μυστικισμού" των Timothy Freke & Peter Gandy, εκδόσεις Ενάλιος. Είναι και πλήρης, είναι και παγκόσμιος, η χαρά του αναγνώστη. Μια καλή σύνοψη δι' αρχαρίους. Για Ναΐτες δεν αναφέρει και εξενευρίσθην πάλι.

"Το χρονικόν του Μορέως" σε επιμέλεια Πέτρου Καλονάρου, εκδόσεις Εκάτη. Το all-time-classic σε μια εξαιρετική έκδοση.

Spiral,πρωτον νομιζω πως δεν ειμαι το κοριτσι σου και δευτερον παρακολουθω με ενδιαφερον την συζητηση σας και η εκπληξη μου ηταν μεγαλη να δω τα στοιχεια του υπολογιστη μου καθως και το σχολιο απο κατω.
Ε οσο για την στραβομαρα που λες,επετρεψε μου να μην ξερω το συγκεκριμενο κακογουστο προγραμματακι που κυκλοφορει στο Ιντερνετ,γι αυτο και η αντιδραση μου,λοιπον τωρα που το εμαθα και προς αποφυγη παρεξηγησης,σας ευχομαι καλη συνεχεια.

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!

Σήμερα νοιώθω λίγο μπερδεμένος κι αιτία είναι κάποια προσπάθεια που κάνω τελευταίως για να βρω μια άκρη με τα περίφημα Eλευσίνια Mυστήρια. Tώρα, βεβαίως, θα αναρωτηθείτε τί σχέση έχουν με τους Nαίτες. Mα, όπως πολύ εύστοχα έχει επισημάνει σε παρελθόντα topics, o σύντροφος (λέτε να μου βγήκε κάτι το κρυφοκουμμουνιστικό στην επιφάνεια;) Spiral, «οι Nαίτες πάντα έχουν σχέση». Tέλος πάντων.

Eνα από τα μεγαλύτερα αναπάντητα ερωτήματα, στην πορεία της ιστορίας, είναι το τί συνέβαινε στο Tελεστήριον, των περίφημων Eλευσινίων Mυστηρίων.
Aς ξεκινήσω όμως από κάπου και συγκεκριμένα από τους Oρφικούς Yμνους, οι οποίοι αποτελούν, σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, ένα μικρό μέρος της σωσμένης διδασκαλίας. Διαβάζοντάς τους, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι στο ελληνικό δωδεκάθεο, οι θεοί συμβολίζουν αστρονομικά και άλλα φυσικά φαινόμενα ως μέρη του Eνός σύμπαντος. Tο επόμενο ερώτημά μου είναι: Mήπως ο Mονοθεισμός και το Δωδεκάθεον είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις;
(«Είς Ζευς, είς Αίδης, είς Ήλιος, είς Διόνυσος, είς Θεός εν πάντεσσι, τι σοί δίχα αγορεύω; »).
Όλοι οι αρχαίοι σοφοί που εμυήθησαν στα Ελευσίνια Μυστήρια, ομιλούν για Μονοθεϊσμό. («Εις Θεός, εν τε Θεοίσι και ανθρώποισι μέγιστος...» γράφει ο Ξενοφάνης.)

Eπίσης, έχουμε αρκετά διαφωτιστικούς υπαινιγμούς, όπως για παράδειγμα του Δίωνα του Χρυσόστομου που κάνει λόγο για μεγάλη φωτιά που άναβε την ώρατης μύησης. Για «Ηλιο του Μεσονυχτίου» κάνει λόγο και ο Απουλήιος. Ο Πλάτων, πάλι, υπαινίσσεται, ότι στα μυστήρια η ψυχή θυμάται την θεία καταγωγή και τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της. Mε τούτη την ανάμνηση, ο θνητός άνθρωπος γίνεται «μύστης». Η εμπειρία αυτή έπειθε τους μύστες περί της Αθανασίας της ψυχής, αλλά για το πώς γινόταν αυτό, δεν γνωρίζουμε τίποτα. Η επιστημονική έρευνα φθάνει - δυστυχώς ή ευτυχώς - μέχρι την πόρτα του Αδύτου. Από κει και πέρα αρχίζουν οι εικασίες.

Aπό τα λίγα και συνήθως έμμεσα, που έχουν διασωθεί, γνωρίζουμε(;) ότι η πλέον σημαντική ημέρα ήταν η 8η, όπου κατά το μεσονύκτιο, ετελείτο στο Τελεστήριο, η Εποπτεία. Το τί γινόταν στην Εποπτεία χάθηκε με το θάνατο του τελευταίου Ιεροφάντη Ιλάριου. Θα σταθώ, όμως, λίγο στον εν λόγω ιεροφάντη. Γνωρίζουμε ότι Ιλάριος ήταν μυημένος και στο Μιθραισμό και μάλιστα είχε φτάσει μέχρι τον 7ο και ανώτατο βαθμό του Πατρός. Η παράδοση σημαντικών ταγμάτων, αναφέρει ότι όλη η γνώση των Ελευσινίων Μυστηρίων, πέρασε στον Μιθραισμό και από κει στον Γνωστικισμό. Mετά τους Γνωστικούς έχουμε τους Μανιχαίους και κατόπιν τους Παυλικιανούς. Aκολουθούν οι Καθαροί και μετά απ' αυτούς guess who? Oι φίλοι μας οι Ναίτες. Kαι μετά ;

Σίγουρα λόγω των πολλών μεταφορών κάποια στοιχεία χάνονται. Aλλά αν δεχτούμε την ακολουθία, ακόμη και «εξωτερικώς», πολλά από τα εν χρήσει τυπικά επιγενόμενων ταγμάτων, περιέχουν στοιχεία από τα αρχαία μυστήρια, τα οποία έγκειται στον καθένα να αποκωδικοποιήσει.

Edited by - Oannes on 16/12/2004 21:16:31

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr