Καλή Χρονιά σε όλουςΝα πω ότι δε γράφω θέλοντας να μειώσω κάποιους ανθρώπους και τα πιστεύω τους. Θεωρώ όμως την επιστροφή στο σκοταδισμό και τη δεισιδαιμονία που παρατηρείται στις μέρες μας ιδιαίτερα επικίνδυνη. Χαίρομαι που βλέπω ότι υπάρχει συμφωνία κατ’ αρχήν, στο ότι οι ΠΤ ανήκουν στη σφαίρα του φυσικού και όχι του μεταφυσικού. Θα ήθελα όμως να παραθέσουν τις απόψεις τους οι φίλοι που ανήρτησαν άρθρα με σχετικό περιεχόμενο στο site.
Ειδικότερα τώρα
« Matsuba -Όταν η γειτόνισσα μου στο κάτω διαμέρισμα έφερε κάποιον να κάνει βελονισμό στο κήπο για να διορθώσει την ενέργεια δεν διαμαρτυρήθηκα.
Αυτό δεν χρειάζεται να το σχολιάσω, γιατί και μόνο που το σκέπτομαι πιάνω το στομάχι μου από τα γέλια…»
Δε καταλαβαίνω γιατί το λες αυτό. Σε τι διαφέρει δηλαδή από κάποιο που σου λέει ότι σε θεραπεύει μεταβιβάζοντας την ενέργεια του και το δικαιολογεί με την υπέρυθρη ακτινοβολία (θερμότητα) που νιώθουμε όταν φέρει το χέρι του κοντά στο σώμα μας. Με ένα παπά που κάνει εξορκισμό, αυτόν που φορά λαμπερά πετραδάκια για μακροζωία και τον γιόγκι που τρώει σάρκα πεθαμένου. Τίποτα από τα παραπάνω δε συμφωνεί με τη λογική. Απλώς καθένας πιστεύει τα δικά του παράλογα και τον πιάνει το στομάχι του με τα παράλογα των άλλων.
Aν μιλάμε για γερό στομάχι δες εδώ:
http://www.ceveni.com/2009/01/aghori-sadhus-eating-human-flesh-video.html
http://cogitz.com/2009/08/26/aghori-human-flesh-eating-monks/
«1- Το αν η ιδέα που είχε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δηλαδή ο λόγος που πίστευε πως ήταν «άτρωτος ή ανίκητος» υπόβοσκε μέσα του πολύ πριν ξεκινήσει και ασχοληθεί με τις Π.Τ. εξαιτίας άλλων αιτιών (ψυχικός κόσμος, επιθετική συμπεριφορά= ασπίδα λόγο ανασφάλειας)»
Εννοείται αυτό και λοιπόν τι; Και ο δολοφόνος του είχε τα δικά του προβλήματα, το ίδιο και ο κάθε καραγκιόζης που κτυπά τη γυναίκα του επειδή τον κτυπούσαν οι δικοί του όταν ήταν μικρός, αλλά και όποιος άλλος παρουσιάζει παρεκλίνουσα συμπεριφορά. Η συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά του γενετικού του υπόβαθρου και του περιβάλλοντος που μεγάλωσε (δηλ. «φύση» και «θέση» σύμφωνα με τη ψυχολογία) και όχι επίδρασης άστρων, μαγείας, ή θεών. Το «υπόβοσκε μέσα του» υποδηλώνει το γενετικό υπόβαθρο. Τότε όμως αν θεωρήσουμε ότι ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται θύματα ή δολοφόνοι να εφαρμόσουμε ξανά την ευγονική. Το προσπάθησαν στο παρελθόν στη ναζιστική Γερμανία και στη Σουηδία.
Όταν ένας άνθρωπος ισορροπεί στο χείλος του γκρεμού αρκεί ένα μικρό σπρώξιμο. Εκεί εντοπίζεται η ευθύνη των γύρω του. Εξάλλου ή πιστεύεις σε κάτι ή δε πιστεύεις. Όταν λοιπόν πείθεται κάποιος ότι μπορεί με την ενέργεια του να σταματά λόγχες όπως αυτά που είδαμε στο Χαρδαβέλα γιατί όχι και ξιφολόγχη. Ή μήπως να πιστεύουμε ότι μόνο ο δάσκαλος τα κάνει αυτά αν και ποτέ δε το αποδεικνύει; Στο Γλάρο Ιωννάθαν, ο δάσκαλος λέει στο μαθητή που υποστηρίζει ότι μπορεί να πετά γρήγορα: «Δε ξέρεις τίποτα αν δε το αποδείξεις ΠΕΤΑ».
Δείτε πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η αποστασιοποίηση από τη πραγματικότητα και η πίστη στο υπερφυσικό χωρίς το βάρος της απόδειξης.
Εδώ ο ένας αλαφρόμυαλος έπεσε πάνω σε ένα ακόμα πιο επικίνδυνο ψυχασθενή:
http://martialmatrix.ning.com/video/this-mentally-challenged
Όλα αυτά συμβαίνουν όταν ο ορθολογισμός παραχωρεί τη θέση του στη πίστη στο υπερφυσικό.
«2- Αν η ιδέα αυτή δημιουργήθηκε στην πορεία ενασχόλησης με τις Π.Τ. εξαιτίας κάποιον άλλων ατόμων που χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους…!!!»
Ακόμα και έτσι να είναι αυτό δείχνει ότι οι Π.Τ. από μόνες τους (όπως και οποιαδήποτε άλλη πρακτική) δε μπορούν να οδηγήσουν το άτομο σε ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο.
Συμφωνώ ότι είναι θέμα καλλιέργειας τόσο του ίδιου του μαθητή όσο και του δασκάλου. Η γνώμη μου ωστόσο, είναι πως η καλλιέργεια αυτή αποκτάται μέσω της εμβάθυνσης ή έστω της ουσιαστικής ενασχόλησης με τις πραγματικές επιστήμες και τις τέχνες.
Προσωπικά αφού ζητάς την άποψη μου και μιας και είμαι κοντά στο να ανοίξω τη δική μου σχολή, πιστεύω ότι ένα άτομο ειδικά αγόρι θέλει σε νεαρή ειδικά ηλικία να νιώθει δυνατός. Γι’αυτό έχει τη τάση να ακολουθεί και να μιμείται στη συμπεριφορά, τον δάσκαλο του στις Π.Τ.
Όταν βλέπει ότι ο δάσκαλος προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό του, μπορεί να θελήσει και ο ίδιος ο μαθητής να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Αυτό όμως δεν είναι δυνατό όταν ο δάσκαλος δε μπορεί να κάνει όσα ισχυρίζεται.
Δηλ. αν παρουσιάζει τον εαυτό του ως κάτοχο μιας θανατηφόρας μυστικιστικής τέχνης ενώ στην ουσία είναι κίβδηλος, δε μπορεί να μιλά για θέματα προσωπικής καλλιέργειας και ηθικής. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για κάθε άλλη ενασχόληση.
Φαντάσου να ακολουθείς αυτό τον άνθρωπο:
http://www.youtube.com/watch?v=9sblPQWKHOY&NR=1
και να τον δεις σε αυτή τη κατάσταση:
http://www.youtube.com/watch?v=7CASghTzNhc&feature=related
Ο ρόλος του δασκάλου σε πνευματικό επίπεδο είναι να προσπαθεί να βοηθά νέους ανθρώπους ανεξάρτητα τη φύση τους. Ειδικά τα άτομα με επιθετική φύση πρέπει να λαμβάνουν ιδιαίτερη προσοχή, ώστε την επιθετική τους φύση (εγώ θα το έλεγα δυναμισμό) να τη διοχετεύουν σε δραστηριότητες που βοηθούν το κοινωνικό σύνολο. Πιστεύω ότι με σωστή καθοδήγηση, η επιθετική συμπεριφορά στους νέους είναι δείγμα υγείας και αλίμονο αν παρατάμε παιδιά στη τύχη τους.
Ναι έχω συναντήσει Δασκάλους που αποτελούν παραδείγματα για τους μαθητές τους χωρίς όμως να αυτοπροβάλλονται ως φωτισμένοι ή τέλειοι. Ταυτόχρονα όμως το τεχνικό τους επίπεδο είναι το ανάλογο, ώστε να μην δίνουν την αίσθηση ότι απλά «πουλάνε» την εικόνα του πολεμιστή.
Η έννοια τώρα της αυτοσυγκράτησης σε ρεαλιστικά συστήματα είναι αυτονόητη. Νοητικές τεχνικές αποκλιμάκωσης και αποφυγής της σύγκρουσης είναι βασικές και από τις πρώτες που διδάσκονται. Μπορούν όμως να γίνουν πραγματικά κατανοητές μόνο όταν ο μαθητής συνειδητοποιήσει το κίνδυνο που εμπεριέχει μια σωματική αντιπαράθεση. Δηλ. όταν ο ρεαλισμός αποτελεί σημαντικό στοιχείο της προπόνησης.
Ήταν για μένα μεγάλο σοκ στο παρελθόν, η διαπίστωση ότι υπεροπτική συμπεριφορά συνάντησα σε μεγαλύτερο βαθμό σε άτομα που ασχολούνται με εσωτερικά συστήματα. Εκεί βρήκα τους περισσότερους «πολεμιστές» που αεροβατούσαν γιατί δεν χρειάζονταν να αποδείξουν τίποτα. Οι ιάπωνες τους αποκαλούν «κούτσι μπουσι» δηλ. πολεμιστές με το στόμα.
«το πιο συνηθισμένο που ακούς είναι να πας σε πόρτα κανενός μπαρ…»
Το πιο συνηθισμένο που ακούς πράγματι. Δεν είναι όμως το πιο αντιπροσωπευτικό πάντα αυτό που ακούγεται περισσότερο.
Edited by - Matsuba on 02/01/2010 17:01:33
Οι Παραψυχολογικές Δυνάμεις στις Πολεμικές Τέχνες
Απεστάλη: 26/12/2009, 16:45:19
