Αγαπητέ Krisnna, πολύ ωραία όλα αυτά, τα οποία συμβάλλουν στο μυστηριώδες σκηνικό που περιβάλλει την περίπτωση Rennes-le-Château και τους πέριξ.

Σύμφωνα λοιπόν με την πιο φευγάτη ερμηνεία, υπάρχει μια ιστορία που ξεκινάει ποιος ξέρει από πότε, στη Rennes-le-Château κάνει μια ικανοποιητική στάση αναψυχής και συνεχίζεται.

Υπάρχουν και άλλοι ερευνητές που έχουν εντοπίσει πεντάλφες και εξάλφες και δεν ξέρω τι, τόσο στους πίνακες των καλλιτεχνώνε όσο και στο χάρτη. Μερικοί μάλιστα ερευνητές –τι είχαν, τι έχασαν– προεκτείνουν τις γραμμούλες τους και προς τα πάνω και συναντούν αστερισμούς και διαστημόπλοια.

Με μια πιο συγκρατημένη ματιά μπορούμε να πούμε ότι αν ενώσεις τρία σημεία, διά της μεθόδου της γεωμετρίας φτιάχνεις ένα τρίγωνο, με πέντε σημεία μια πεντάλφα και με περισσότερα ένα πολύπριζο. Επίσης, εκείνοι οι παλιοί καλλιτέχνες ήταν δεόντως διαβασμένοι και αρέσκονταν να γεωμετρούν τα έργα τους, χωρίς αυτό να σήμαινε απαραίτητα κάτι. Εμείς πάλι, μόλις διαπιστώσουμε τη γεωμετρία –νομίζω ότι έχουμε χάσει για τα καλά τις αναλογίες στη ζωή μας– σπεύδουμε να συμπεράνουμε ότι κάποιο μυστικό κρύβεται και παίζουμε το παιχνίδι με τις τελείες.

Έστω. Με τα παραπάνω δεν αναιρώ τίποτα, διατηρώ όμως και τις επιφυλάξεις μου.

Παρακάτω, θα πρέπει να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ της Μονής της Σιών (που ήταν όντως στη Σιών, με κάτι μυστηριώδεις –χωρίς μυστήριο δεν μπορούμε– μοναχούς που λέγεται μάλιστα ότι είχαν και σχέσεις (μυστηριώδεις, πάντα) με τους φίλους μου τους Ναΐτες) και του Prieuré de Sion ή Ηγουμενείου της Σιών. Το δεύτερο φάνηκε ότι ήταν μια οργάνωση (μην ξεχνάμε το μυστηριώδης) πίσω από τους Ναΐτες, που εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Μεροβίγγειας δυναστείας και κάτι τέτοια ρομαντικά. Λέχθηκε –από ένα κατάλογο που «διέρρευσε»– ότι στη διαχρονική του πορεία συμπεριέλαβε στη θέση του Μάγιστρου πολύ τρανταχτά ονόματα, όπως των Νικόλα Φλαμέλ, Ρενέ ντ’ Ανζού, ντα Βίντσι, Μποτιτσέλλι, Ρόμπερτ Φλουντ, Γιόχαν Βαλεντίν Αντρέα, Κλωντ Ντεμπυσσύ (με τον οποίο ο Σωνιέρ τα είχε τάτσι-μίτσι-κότσι) και άλλων γνωστών και μη εξαιρετέων.

Κάποιοι όμως αμετανόητοι αντιρρησίες ντε και καλά επιμένουν ότι όλα αυτά ήταν επινόηση του (όχι μόνο μυστηριώδους αλλά και αμφιλεγόμενου) Πλαντάρ, ο οποίος θεώρησε εαυτόν απόγονο των Μεροβιγγείων και συνεπώς διεκδικητή του γαλλικού θρόνου. Μάλιστα ο ίδιος ο Πλαντάρ προς το τέλος του, δικαίως ή αδίκως απέσυρε κάμποσα από αυτά που υποστήριζε.

Το επίσης αμφιλεγόμενο «Άγιο αίμα, άγιο δισκοπότηρο», που στην εποχή του υπήρξε το αντίστοιχο «Κωδικός ντα Βίντσι», πιθανότατα εντάσσεται στην τεχνική του παιχνιδιού με τις τελείες. Παίρνουμε κάποια στοιχεία, τα ενώνουμε και δημιουργούμε. Πάντως οι συγγραφείς τους καθιερώθηκαν ως εμπειροτέχνες ρενλεσατωλόγοι και δεν έπαψαν να γράφουν βιβλία επί του θέματος, ανακαλύπτοντας διαρκώς καινούργιες τελείες (χωρίς παύλες).

Για τους Τρώες και λοιπούς συγγενείς, ο μύθος τα λέει όπως τα λες. Μάλιστα σε μεταγενέστερες εποχές μπαίνουν και κάτι απόδημοι Εβραίοι στη μέση που πήγαν εις τας Ευρώπας και έκαναν καριέρα. Αλλά ας μην επεκταθώ.

Αγαπητέ Lamogio, η κυρία μπορεί να ήταν σεσημασμένη και εγκυημένη (προσοχή στο γκ) ή και μια τυχαία περαστική με τη δέουσα γυναικεία περιέργεια, έμεινε κι αυτή εκεί να δει τι κάνουν αυτοί οι τρεις οι άλλοι περίεργοι.

Οι μανιώδεις ερευνητές αποδίδουν διάφορα θρησκευτικά ονόματα τόσο στο ποιμενικό τρίο (αν δεν μας το έλεγε ο Πουσσέν ότι ήταν ποιμένες, πώς θα το ξέραμε;) όσο και στην αιθέρια ύπαρξη. Ευσεβείς πόθοι και έχουμε πήξει στις ερμηνείες. Αλλά επειδή αν δεν δεχόμασταν τις ερμηνείες δεν θα κάναμε και συζήτηση, πάμε παρακάτω.

Ο Πουσσέν μπορεί να θεωρηθεί ότι καθιέρωσε τα εικονογραφημένα σε συνέχειες. Όπως το γράφεις, ήταν φιλοσοφημένος χαρακτήρ και έκανε παρέα με μορφωμένους. Μην ξεχνάμε κιόλας ότι τω καιρώ εκείνω οι καλλιτέχνες είχαν πιο βαθιά σχέση με την τέχνη τους και με το νόημά της. Από συμβολισμούς όλα τα έργα βρίθουν, αλλά –θα επαναλάβω– μπορεί να επρόκειτο μόνο για φιλοσοφική έκφραση και όχι για τη μετάδοση μυστικών μηνυμάτων.

.
.

quote:

---

Ωσάν Ε μοιάζει. Μην ξεχνάς όμως διαθέτουμε και μια άλφα (ή έψιλον) πρεσβυωπία.

---

Θέλω να πω... και συμφωνώ ότι μοιάζει, αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι τελικά Ε.

.
.

3A

Virtus Junxit Mors Non Separabit (Whom virtue unites, death will not separate)

Αυτή η καλλιτεχνική ταφόπλακα με τα πολλά Ε, εν συνδυασμώ με την επιτύμβια στήλη που μας είχε παραθέσει στο εγγύς παρελθόν ο αγαπητός Oannes, ανήκαν στον τάφο της αινιγματικής μαρκησίας d’Hautpoul de Blanchefort (Ωπούλ ντε Μπλανσφόρ, αν δεν με απατά η πρεσβυωπία μου).

Η οποία μαρκησία θα αναπαυόταν ακόμα εν ειρήνη, αν δεν παρενέβαινε εκείνος ο ευφάνταστος Χένρυ Λίνκολν που έχει μια ψύχωση με τα κρυπτογραφικά και ό,τι βλέπει μπροστά του κρυπτογράφημα το θεωρεί. Πώς να μη θεωρήσει κρυπτογραφικά και αυτά τα (εδώ που τα λέμε είχε και λίγο δίκιο) ακαταλαβίστικα, τη στιγμή μάλιστα που έχουν προηγηθεί κοτζάμ αββάς Μπιγκού και κοτζάμ Μπερενζέ Σωνιέρ;

Θα κατανοήσουμε λίγο περισσότερο αν, εντελώς αδιάκριτα, εξερευνήσουμε το παρελθόν της μαρκησίας. Πάμε λοιπόν πίσω στους Ναΐτες, κάπου στην αρχή της δηλωμένης ιστορίας τους, όπου στο διάστημα 1156-1169 (με το καινούργιο ημερολόγιο ή με το παλιό, θα σας γελάσω) μέγας μάγιστρος του Τάγματος ήταν ο Μπερτράν ντε Μπλανσφόρ. Και τι μας νοιάζει αυτός; Μας νοιάζει, διότι ήταν Καθαρός και, εκτός του ότι συνέβαλε εξαιρετικά στην οργάνωση του Τάγματος και στην εδραίωσή του στην Ευρώπη, κάτι μυστήριο διέπραξε –λένε οι φήμες– στην περιοχή της Ρεν-λε-Σατώ. Τι διέπραξε; Ποιος θα μπορούσε να το ξέρει; Εμ, λογικά η απόγονός του, η Μαρί, επισήμως μαρκησία ντε Μπλανσφόρ που λέγαμε παραπάνω. Αυτή πάλι, όταν διαισθάνθηκε ότι πλησίαζε η ημερομηνία λήξης της, κάλεσε τον αββά Μπιγκού που ήταν εφημέριος της γραφικής αυτής κωμόπολης και εξομολογητής της. (Να θυμηθούμε ότι αυτός είχε συντάξει και τα μυστηριώδη έγγραφα που βρήκε μετέπειτα ο Σωνιέρ.)

[Εγκυκλοπαιδικό σφηνάκι: Λογικά, όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον πολύτιμο θησαυρό που κρύβεται στη Ρεν-λε-Σατώ. Βέβαια θησαυρό ακούμε και θησαυρό δεν βλέπουμε, τα ίδια έπαθε και ο βασιλιάς της Γαλλίας Φιλίπ IV που άκουσε για θησαυρό και θέλησε να τον βάλει στο χέρι (και πού να ήξερε πόσα χρόνια θα περνούσαν και θα περάσουν ακόμα). Τέλος πάντων, για να στριμώξει λέει τους Ναΐτες, τους κατηγόρησε για όλα εκείνα τα γνωστά μέχρι που τους ξεπάστρεψε για να βγάλει τουλάχιστον το άχτι του.
Πολύς λόγος γινόταν και για εκείνη την ασώματο κεφαλή που κατείχαν οι Ναΐτες, τον Baphomet, που απλούστατα στην εβραϊκή γραφή δίνει τη λέξη «Σοφία». Στερνή μου Γνώση να σε είχα πρώτα.]

Ο αββάς Μπιγκού λοιπόν έφτιαξε στη συνέχεια αυτές τις ακαταλαβίστικες πλάκες, γιατί; α. Γιατί κάτι θέλησε να κωδικοποιήσει. β. Γιατί είχε πρεσβυωπία. γ. Γιατί ήταν ανορθόγραφος. Κι έτσι, αναρωτιόμαστε ακόμα: Ο αββάς ο Μπιγκού έγραψε στα κουτουρού, γιατί αββά Μπιγκού έγραψες στα κουτουρού;

Κατόπιν τούτου, λίγο ως πολύ το Ε μπορεί να υποδηλώνει κάθε λέξη που αρχίζει από Ε, λατινική ή ελληνική ή τέλος πάντων παναπεί από αλφάβητα με Ε, όχι δηλαδή κινέζικα και τέτοια. Μπορεί, επίσης, να έχει αριθμητική έννοια, όπως «πέμπτο στοιχείο», «πεντάτευχος», «πάρε πέντε» και άλλα.

Υπάρχει, λέει, και το Ε των Δελφών. Τι Αρκαδία, τι Δελφοί, κοντά πέσαμε. Δεν ξέρουμε όμως πόσο κοντά στη σκέψη του Πουσσέν.

Επαναφέρω για πρακτικούς λόγους το καδράκι του Lamogio, να το έχουμε μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας:

Όπου βλέπουμε τον Ιησού να δίνει (το;) κλειδί στον Πέτρο (εμένα μου μοιάζει ότι θα του το φέρει κατακέφαλα και ο Πέτρος τον παρακαλεί να μην το κάνει) ενώ το Ε είναι το κλειδί του κλειδιού;

Πάντως, κάποια άλλα στοιχεία που ο προσωπικός μου διερευνητής θεωρεί πιο κατανοητά, είναι στο ντεκόρ: κτίρια βλέπουμε, λόφους, γεφυράκια, το Ναό του Σολομώντα, και αυτή η κολόνα με το Ε τι είναι, η κολόνα του Ναού;

Ας δούμε όμως και τον Baphomet του Éliphas Levi, ένα άλλο καδράκι με ένα σωρό συμβολικές σημασίες:

Και αφού το δούμε, θα διαπιστώσουμε ότι η κίνηση των χεριών στα δύο καδράκια έχει μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα.

Επίσης, αν ξαναδούμε εκείνο το μάρμαρο

]

Θα παρατηρήσουμε, εν σχέσει με το έργο του Πουσσέν, πάλι δυο κολόνες (pillars, ντε!) που σχηματίζονται, με ένα Ε στην κορυφή της μιας…

Οι δε ιστορικοί της τέχνης λέγουν ότι ο Πουσσέν ζωγράφισε το συγκεκριμένο έργο εν σπουδή, τι βιαζόταν άραγε; Και πάνω στη βιασύνη του έβαλε μόνο το Ε και ξέχασε να γράψει ολόκληρη τη λέξη, για να μας παιδεύει…

Και γιατί στο μαρμαράκι τα γράμματα ΑΡΧ της λέξης Arcadia είναι γραμμένα τοιουτοτρόπως, ξεχωριστά και εις γλώσσαν ελληνικήν αλλά όχι ΑΡΚ;

Α-πα-πα, μυστήρια πράγματα.

Και πλησιάζει και η 17 Ιανουαρίου. Ε, ρε, γλέντια…

Τούτο δω, μαζί με κάτι άλλα, εντάσσεται μάλλον στη σειρά των «ακροπόλεων» κατά κάποιον τρόπο.
Δλδ, είναι μερικά σαν αυτό εδώ, που απεικονίζουν ένα λόφο με μνημείο κατάραχα, σχεδόν ίδιον παντού.
Κάποιος έχει πει οτι πρόκειται για ένα μνημείο-άγαλμα του Ερμή, ικανών διαστάσεων, που υπήρχε στην περιοχή προ αμνημονεύτων ετών.
Ειδικώτερα εδώ, με λίγη φαντασία μπορεί να δει κανείς οτι ο Κύριος στέκεται ανάμεσα στην «ακρόπολη» αυτή με το (μάλλον μεσοποταμίτικο πίλαρ) και στο άλλο δεξιά, το οποίο πυραμιδοφέρνει και φάτσα-κάρτα μπροστά στη γέφυρα (αν τη δούμε σαν τέτοια), η οποία γεφυρώνει μέσω Αυτού κάτι.

Πέρα από αυτά κι επειδή τα έργα χαρακτηρίζουν αυτόν που τα κάνει, άξιο λόγου είναι και το οτι ο γάλλος τούτος δεν έχει απεικονίσει σταύρωση και ανάσταση παρά μία μόνο φορά (αγγαρεία;), κι αυτή με τεχνοτροπία αρκούντως διαφορετική από τα υπόλοιπα κάδρα.

Ενα επίσης σημαντικούλι είναι οτι έχωνε σε πολλά κάδρα κάτι κασέλες διαφόρων μεγεθών, έτσι ίσα-ίσα να υπάρχουν, σαν κι αυτή που μελετάνε οι τσοπαναραίοι στο et in…,και μάλιστα σε θέματα που ουδεμία σχέση με κιβωτούς ή κιβούρια έχουν (βλέπε το κασελάκι κάτω δεξιά στην «αγία οικογένεια» ας πούμε).

Τούτου δοθέντος, υποθέτει κανείς οτι δεν ενδιαφέρει τί είναι μέσα στην κασέλα αλλά αυτή ταύτη η κασέλα και οτι αυτή συμβολίζει, μιάς και υπάρχει εδώ κι εκεί, ενίοτε ξεκάρφωτη.

Για τα έψιλα δεν έχω άποψη.
Αν ήμανε carga αρχαιολάτρης θα έλεγα, φλερτάροντας με τη ρόμπα, οτι είναι το ένδοξο Ελλάς, το οποίο γεφυρώνει(ή γεφυρώνεται με) κάτι άλλο μέσω του Κυρίου.

Πάντως κάτι σε τραβάει σ' αυτό το βδέλυγμα το Baphomet. Τί ομοιότητες βρήκες και δεν τις βλέπουμε εμείς οι κοινοί θνητοί, καλέ;

Μ' αρέσει που διέκρινες και το Ναό του Σολομώντα...

Πάω να πιάσω σειρά στον οφθαλμίατρο του ΙΚΑ...

.
.

Χαριεστάτη Zadok, με έχεις για τόσο μορφωμένο άτομο ώστε να βγάζω τέτοια συμπεράσματα αφ' εαυτού μου; Ό,τι μου λένε, λέω. Και κάθε φορά με τον ένα τρόπο ή τον άλλο θυμίζω ότι άλλοι είναι που ξέρουν τα πολλά.

Μολοντούτο, αν παρατηρήσουμε το σακραμέντο του Πουσσέν και το βδέλυγμα του Λεβί (μα γιατί το λες βδέλυγμα; εμένα μια χαρά μου φαίνεται) θα διαπιστώσουμε τω όντι ότι τα χέρια του Ιησού στο ένα και τα χέρια του Μπαφομέ στο άλλο κάνουν την ίδια κίνηση και κατόπιν τούτου απαλλάσσεσαι από τον οφθαλμίατρο. Ίσως ο Λεβί να μην είχε το κατάλληλο φωτομοντέλο και να αντέγραφε από δω και από κει, γι' αυτό ο Μπαφομέ βγήκε σαν έργο του Φρανκεστάιν. Αλλά δεν θα σχολιάσω τον Μπαφομέ τώρα, παρά το ότι έχει κάποια σχέση με τους Ναΐτες και οι Ναΐτες έχουν κάποια σχέση με τη Ρεν-λε-Σατώ (και με τα πάντα) και τα λοιπά και τα λοιπά.

Όσο για το Ναό του Σολομώντα, αν και δεν τον είδα εγώ αλλά το σοφό μου βιβλίο, το θέμα είναι απλό: όπου υπάρχει κολόνα, πρόκειται για πασιφανέστατο συμβολισμό του Ναού. Άλλωστε γιατί νομίζεις ότι τα τρόλλεϋ έχουν δύο κεραίες ενώ θα μπορούσαν να έχουν μία, τρεις ή μια ντουζίνα;

Αγαπητέ Lamogio, πουθενά δεν σας οδηγώ. Μεταφέρω (συχνά εντυπωσιασμένος και ο ίδιος με όσα διαβάζω, παρά το ότι κρατάω μικρό καλάθι) μερικές -πού να τις μετέφερα και όλες- από τις ερμηνείες του θέματος και τις διαπλοκές του με άλλα.

Αυτά που μας γράφεις για τον Πουσσέν είναι πολύ ενδιαφέροντα. Από τέχνη δεν ξέρω για να έχω άποψη, φαίνεται όμως ότι ο Πουσσέν (που θεωρείται πολύ σπουδαίος) ήταν ψαγμένος ει μη τι άλλο στη ζωγραφική, και σύμφωνα με αυτό που έκαναν και άλλοι της εποχής του, προσέθετε στα έργα του και λίγο δράμα: Δηλαδή, στοιχεία που χωρίς να έχουν εμφανή σχέση με το θέμα, είχαν ως αποτέλεσμα την προσήλωση του θεατή και τον προβληματισμό του. Διαφορετικά, θα υπήρχε ένα σκέτο θέμα και άπαξ και το έβλεπες τελείωνες και έφευγες. Έτσι λοιπόν, να τα λατινικούλια, να τα σεντούκια, να τα γεφύρια, να ο σουρρεαλισμός. Εύκολο είναι να βάζεις τσοπαναραίους να διαβάζουν λατινικά, αφού ούτε γαλλικά θα ήξεραν; Άρα, αμέσως-αμέσως, δημιουργείται ένα μυστήριο και αναρωτιέσαι, τι θέλει να πει ο μπογιατζής;

Αν πάλι ο Πουσσέν πραγματικά προσπαθούσε να περάσει μηνύματα, τα κατάφερε και πήρε τα μυστικά του μαζί του.

Εδώ ακριβώς είναι η γοητεία του Et in Arcadia Ego και της Ρεν-λε-Σατώ και όλων των σχετικών υποθέσεων. Αν ήταν μια ξεκάθαρη ιστορία, μπορεί να μας δημιουργούσε ένα το πολύ χλιαρό ενδιαφέρον και θα την προσπερνούσαμε εύκολα. Τώρα όμως κολλάμε μαζί της προσπαθώντας να συναρμολογήσουμε ένα παζλ στην τύχη, χωρίς να ξέρουμε ποια είναι η εικόνα που πάμε να συνθέσουμε.

Και κάτι πιό λάιτ, δια χειρός επίσης...

Μαγδαληνή.

quote:

---

Υστερόγραφο: Zadok, και πού να ήξερες ότι τα εικονίδια τα σμίλεψα βάσει των οδηγιών σου.

---

Εμ, ξέρω εγώ που δίνω "εργαλεία"!

quote:

---

Χαριεστάτη Zadok, με έχεις για τόσο μορφωμένο άτομο ώστε να βγάζω τέτοια συμπεράσματα αφ' εαυτού μου; Ό,τι μου λένε, λέω. Και κάθε φορά με τον ένα τρόπο ή τον άλλο θυμίζω ότι άλλοι είναι που ξέρουν τα πολλά.

---

Καλέ μου φίλε, έχεις δίκιο, αν και σε θεωρώ αρκετά καλλιεργημένο και μορφωμένο και ίσως γι' αυτό είμαι κάπως απαιτητική μαζί σου.
Όμως σε όλες αυτές τις εξιστορίσεις χρειάζεται να είμαστε απόλυτα διερευνητικοί...

Παραδείγματος χάριν:

quote:

---

Όσο για το Ναό του Σολομώντα, αν και δεν τον είδα εγώ αλλά το σοφό μου βιβλίο, το θέμα είναι απλό: όπου υπάρχει κολόνα, πρόκειται για πασιφανέστατο συμβολισμό του Ναού.

---

Αυτό το στοιχείο είναι παραπειστικό εν μέρει.
Δεν είναι εύκολο να σου εξηγήσω το γιατί επί του παρόντος, αλλά όλη αυτή η παραφιλολογία έχει σαν σκοπό να μας φέρει κάπου κοντά σε κάτι, αλλά όχι και τόσο κοντά...
Καταλαβαίνεις φαντάζομαι, τί εννοώ...

Είναι πολλά τα πέπλα που πρέπει ν' ανοιχθούν...

quote:

---

θα διαπιστώσουμε τω όντι ότι τα χέρια του Ιησού στο ένα και τα χέρια του Μπαφομέ στο άλλο κάνουν την ίδια κίνηση

---

Προσοχή στα χέρια λοιπόν. Θυμήσου το χορό των δερβίσηδων...

SOLVE ET COEGULA

.
.

3A

Virtus Junxit Mors Non Separabit (Whom virtue unites, death will not separate)

Αλλιώς θα φτάσω και στον Οιδίποδα επί Κολωνώ και άντε να με συμμαζέψεις.

Ευχαριστώ που είσαι απαιτητική μαζί μου. Ωστόσο όταν βλέπω τον ενθουσιασμό των ερευνητών να ανακαλύψουν ντε και καλά καινούργια στοιχεία, τι να κάνω, άνθρωπος είμαι κι εγώ, παρασύρομαι.

Έχω και το Lamogio από την άλλη που όλο με κεντρίζει. Τώρα θα φταίω εγώ αν του απαντήσω ότι αυτά τα καλλιτεχνήματα που μας παρουσιάζει έχουν και τα "αδελφάκια" τους κάπου αλλού;

Άσε που η Μαγδαληνή μας θυμίζει όλη εκείνη τη λατρεία που της απέδιδε ο Σωνιέρ (και όχι μόνο). Μέχρι και Tour Magdala είχε ονομάσει το πυργάκι του.

quote:

---

Φιλτάτη Zadok, υποψιάζομαι ότι δεν κατάλαβες ότι αστειευόμουν (κάνω και τίποτε άλλο;) με όσα έγραψα περί κολονών.

Αλλιώς θα φτάσω και στον Οιδίποδα επί Κολωνώ και άντε να με συμμαζέψεις.

---

Αστεία, αστεία... Όλα έχουν σχέση που λες κι εσύ.

Εν πάσει περιπτώσει, αν και σε ξέρω τί περπαιχτικός που είσαι, όντως δεν κατάλαβα ότι χαριτολογούσες...

Συχώρνα με!

.
.

3A

Virtus Junxit Mors Non Separabit (Whom virtue unites, death will not separate)

Για να κάνουμε μια ομαλή προσγείωση, ας θυμηθούμε ότι η περίπτωση της Ρεν-λε-Σατώ βασίζεται σε φημολογίες και αόριστες ενδείξεις που ο καθένας τις ερμηνεύει όπως θέλει. Όπως μάλιστα γίνεται συνήθως, κάθε ερευνητής επιδιώκει να καθιερώσει μια δική του, πρωτότυπη ερμηνεία που να μη μοιάζει με τις άλλες.

Υπάρχουν κάποια δεδομένα που δεν μπορούμε να τα αμφισβητήσουμε. Το ότι ο Σωνιέρ πλούτισε στα ξαφνικά είναι γεγονός, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ανακάλυψε το σούπερ θησαυρό ή το σούπερ μυστικό. Κάτι θα ανακάλυψε μάλλον, μπορεί όμως αυτό να ήταν και ένας «συνήθης» θησαυρός σε μια ιστορική περιοχή που λογικά διαθέτει τέτοιους. Αν, τώρα, αρχίσουμε να εξετάζουμε τις γνωριμίες του και τα καδράκια που αγόρασε και το ότι μια ημέρα πήγε περίπατο και αναρωτιόμαστε πού πήγε και γιατί, πιθανότατα φεύγουμε μακριά.

Το ότι η περιοχή έχει πλούσιο παρελθόν από Καθαρούς και Ναΐτες είναι γεγονός, το ότι οι δυο αυτές ομάδες είχαν κοινά στοιχεία είναι γεγονός, το να φανταζόμαστε ότι έκρυβαν τα φοβερά μυστικά (που δεν είναι πια μυστικά) είναι ενδεχομένως προχωρημένο. Το να προσπάθησαν να διασώσουν κάποια κειμήλια είναι λογικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν γνωρίζαμε αυτά τα κειμήλια θα νιώθαμε δέος.

Το ότι ο Πουσσέν (και άλλοι) περνούσαν απροσδόκητα σύμβολα στα έργα τους είναι γεγονός, αλλά και πάλι αυτό μπορεί να εκφράζει μια άποψη ή τέλος πάντων τις μυστικιστικές τους αντιλήψεις, χωρίς να σημαίνει ότι πρόκειται για τους μυστηριώδεις κώδικες που λένε πολλά μπροστά στα μάτια μας.

Όμως, ξεκινώντας από τις υποψίες, μπορούμε εύκολα να δώσουμε πολύ μακρινές διαστάσεις σε πρόσωπα και πράγματα που, κατά τα άλλα, βρίσκονται σε ένα λογικό πλαίσιο.

Αγαπητέ tpt, στο πλαίσιο των υποθέσεων τώρα, μπορεί όντως ο Πουσσέν να υπονοεί κάτι. Αν το θεωρήσουμε έτσι, τότε μάλλον υπονοεί ένα τάφο ξεχωριστής σημασίας, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται κάπου στην περιοχή της Ρεν-λε-Σατώ.

Ένα τέτοιο θέμα έχει διπλή διάσταση, μυστικιστική και πολιτική. Στην πρώτη περίπτωση ανατρέπει τα θρησκευτικά μας καθιερωμένα και στη δεύτερη ορίζει μια γενιά που δικαιωματικά βασιλεύει: η θρυλική γενιά των Μεροβίγγειων ή, αλλιώς, των απογόνων του Ιησού.

Είναι λοιπόν του St. Anthony, βοήθειά μας, τον οποίο μάλιστα απεικόνισε κάπως ένας άλλος περίεργος (είναι να μη σου βγει το όνομα) ζωγράφος, ο Τενιέρ. Αντίγραφο του πίνακα προμηθεύτηκε ο Σωνιέρ, άρα ο Τενιέρ μπαίνει αυτόματα στη λίστα των υπόπτων.

Σύμφωνα με τα εφφέ που άρεσαν στους επιδέξιους μαστόρους του πάλαι ποτέ, στην εκκλησία της Ρεν-λε-Σατώ, στις 17 Ιανουαρίου μια ακτίνα ήλιου περνάει από ένα βιτρώ και φωτίζει κατευθείαν το άγαλμα του Αγίου που υπάρχει εκεί. Σήμερα βέβαια θα κάναμε τα πράγματα πιο απλά, θα ανάβαμε ένα σποτ τη συγκεκριμένη ημέρα.

Η μαρκησία ντε Μπλανσφόρ που λέγαμε –ας τη γράψω επισήμως, Marie de Negre Dables-Dame D'Hautpoul de Blanchefort– απεβίωσε στον πύργο της στη Ρεν-λε-Σατώ στις 17 Ιανουαρίου 1781. Ούτε βαλτή να ήταν.

Στις 17 Ιανουαρίου 1917 ο Σωνιέρ εντοπίστηκε ημίξερος μπροστά από το πυργάκι του, το Tour Magdala. Μας την ψιλοέσκασε όμως γιατί απεβίωσε οριστικά στις 22.

17 Ιανουαρίου ο Νίκολας Φλαμέλ κατάφερε μια μεταστοιχείωση. Και τι σχέση έχει ο Φλαμέλ; Πώς δεν έχει, όλοι οι καλοί χωράνε.

Στις 17 Ιανουαρίου επίσης εορτάζει και ο Άγιος Σουλπίκιος, η εκκλησία του οποίου εν Παρισίοις είναι quest star στην ιστορία της Ρεν-λε-Σατώ. Κάπου εκεί είχε προσφύγει ο Σωνιέρ για μεταγλωττίσεις, άσε που και ο φίλος μας ο Λεβί είχε υποστεί διάφορα ψυχικά τραύματα από εκεί… Επιπροσθέτως, οι εκκλησίες του Αγ. Σουλπικίου και της Ρεν-λε-Σατώ εντοπίζονται αμφότερες επί του μεσημβρινού των Παρισίων. (Ε, και;)

Κι ακόμα, στις 17 Ιανουαρίου 681 είχε καταφθάσει στη Ρεν-λε-Σατώ ο Σιγισβέρτος ο 4ος (για τους 3 προηγούμενους δεν γνωρίζω), υιός του Δαγοβέρτου του 2ου, αμφότεροι αμέσως και σαφώς εντασσόμενοι στη Μεροβίγγεια γενεά.

Εγώ πάλι, που στις 17 Ιανουαρίου (ας μην αναφέρω χρονολογία) ως φαντάρος είχα πάρει μετάθεση, τι να υποψιαστώ; Εντάσσομαι άραγε στα μυστήρια της Ρεν-λε-Σατώ;

Να και ο πίναξ του Τενιέρ, με τον Άγιο Αντώνιο και διάφορα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα και καθήμενα αντικείμενα. Διάλεξα μια ρεπροντυξιόν που έχει και αστεράκι. (Το πιο εύκολο είναι να βάζουμε και αστεράκια κάπου-κάπου, να μεγεθύνουμε τις εντυπώσεις.)

Και ομιλώντες περί αστεράκια, ας δούμε πόσο πιο ωραία εφαρμογή έχουν ταύτα στον πίναξ του Πουσσέν.

Θαύμα, θαύμα.

(Εγώ δεν ξέρω τίποτα, είμαι από χωριό.)

Α, με την ευκαιρία: Διαμαρτύρομαι εντόνως και δημοσίως διότι κανείς ανθρωπιστής διαχειριστής δεν βρέθηκε να διορθώσει τα υπερμεγέθη καδράκια μου στην προηγούμενη σελίδα.

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=1072&whichpage=8&ARCHIVE=

Από την Ατλαντίδα έφυγαν μερικοί-μερικοί να δημιουργήσουν τα δικά τους βασίλεια σε άλλους τόπους. Ένας από τους προορισμούς τους ήταν η Αρκαδία. Το αρχικό όνομα της Αρκαδίας, "Γιγαντίς", μάλλον αναφέρεται στους ψηλούς Άτλαντες που την πρωτοκατοίκησαν.

Στην Αρκαδία οι Άτλαντες λάτρευαν το θεό Πάνα ("παν") που ταυτίστηκε με το Διόνυσο, ο οποίος Διόνυσος συνδέεται εννοιολογικά με τον Green Man και ήταν ο πρώτος Fisher King στην Ελλάδα. Έμεναν πάντα νέοι χάρη στην πηγή της νειότης, τον Αλφειό ("πηγή"). Άσε που είχαν και παγώνια, ευγενώς προσφερθέντα από τη θεά Ήρα, ή και ο Διόνυσος μπορεί ανάλογα με τα κέφια του να έπαιρνε τη μορφή παγωνιού. Ένα από τα προσωνύμια του Διόνυσου ήταν Πανόπτης (αυτός που βλέπει τα πάντα), προσωνύμιο το οποίο είχε και ο γίγαντας Άργος με τα πολλά μάτια. Και ένα άλλο ιερό ζωάκι του Διόνυσου ήταν η αρκούδα. Το όνομα Αρκαδία προέρχεται από το όνομα Αρκάς ("αρκούδα"). Ο Αρκάς ήταν γυιος της νύμφης Καλλιστώς και ανηψιός της Άρτεμης. Σύμφωνα με το μύθο, η Καλλιστώ και ο Αρκάς στάλθηκαν από το Δία στον ουρανό όπου μεταμορφώθηκαν στους αστερισμούς της Μεγάλης και της Μικρής Άρκτου, που είναι τα σύμβολα του ουράνιου Γκράαλ.

Παρακάμπτω πάλι μερικές γενεαλογίες και πηγαίνω στο ότι Fisher Kings (πληροφορίαι στο άλλο τόπικ) υπήρξαν και από τη γενιά των Μεροβίγγειων, οι οποίοι πολύ περιληπτικά ξεκίνησαν από τους αρχαίους Τρώες και έφτασαν στην Ευρώπη. Ο πρώτος Fisher King της Γαλλίας ήταν ο Μεροβέ, του οποίου πατέρας -σύμφωνα με τους θρύλους- ήταν ο θεός Νέπτιουν. Το όνομα Merovée σημαίνει "γεννημένος από τη θάλασσα" αλλά και το εναλλακτικό όνομα Merovach σημαίνει "γεννημένος από ένα ταύρο", χαρακτηριστικά τα οποία αμφότερα διέθετε ο Νέπτιουν.

Προς τιμή της τρωικής τους προέλευσης οι Μεροβίγγειοι ονόμασαν μια από τις σημαντικότερες πόλεις τους Τρουά (Troyes) και μαζί τους ξεκίνησε μια σημαντική δυναστεία που συνοδεύεται από διάφορους μύθους. Αν και κάποτε έχασε το θρόνο, η δυναστεία εξακολούθησε να υπάρχει και να συνεχίζεται μέσα από πασίγνωστα ονόματα.

Να λοιπόν, εξαιρετικά περιληπτικά, πώς ξεκινήσαμε από Ατλαντίδα και μέσω Αρκαδίας φτάσαμε στην Κεντρική Γαλλία και στον Πουσσέν (και όχι μόνο) με το "Et in Arcadia Ego", το οποίο σε λιγότερο συνωμοσιολογική εκδοχή μπορεί και να σημαίνει ότι "Ακόμα και στην (παραδεισένια) Αρκαδία υπάρχω εγώ", τουτέστιν ο Λούσιφερ, ο άρχοντας του θανάτου- πάντα σύμφωνα με τις ερμηνείες περί Fisher Kings.

Μέσα σε όλα αυτά μην ξεχνάμε και τους θρύλους του βασιλιά Αρθούρου (αρχετυπικού Fisher King). Το όνομα Arthur προέρχεται από το Άρκτος, άρα πάλι ιστορίες για αρκούδες και Αρκαδίες έχουμε εδώ. Ως 13ος ιππότης της Στρογγυλής Τράπεζας, ο πιο φωτισμένος, ο Αρθούρος παραλληλίζεται με το Χριστό. Ως ο μεγαλύτερος των ιπποτών, ο Αρθούρος είναι Μέγας Μάγιστρος των Ναϊτών. Διότι, μην το ξεχνάμε και αυτό, οι Ναΐτες πάντα έχουν σχέση.

Έχουμε και τόπικ:

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ...ΓΝΩΡΙΣΑ!
SPIRAL...XAIPE!
(ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ...ΕΝΝΟΩ...ΓΙΑ ΟΣΟΥς...ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ:)

Τώρα μου ‘ρθε στο νου κι ο Ρότζερ Μουρ, οχι αυτοπροσώπως αλλά ως Σάιμον Τέμπλαρ, που κάποια σχέση έχει με έναν λόρδο Σινκλέρ, κι αυτός πάλι με τον άλλο Σινκλέρ που πήγε στο Νέο Κόσμο (τα υπερατλαντικά που έλεγε ο spiral προ ημερών), κουβαλώντας ξερωγωτί μαζί του.
Τελικά ρε παιδί μου όλα έχουνε σχέση, και οι φίσερμεν, και οι ατλαντίδες, και οι (άγγλοι και γάλλοι) βασιλιάδες, και οι ναϊτες (φυσικά) και στη μέση απ’ όλα αυτά, ο Σονιέρος με τα καδράκια του.

Και μιας κι απίθωσες κι αυτά με τα σχηματάκια spiral, πολλά τέτοια σχηματάκια σε καδράκια έχει το νέο βίπερ του Ντάν, που κάνει κι αυτός υπερατλαντικό ταξιδάκι, συνδέοντας (με τα βιπεράκια του) την πολύπαθη νότια Γαλλία με το Νέο Κόσμο και ειδικώτερα τη D.C.

Εν αναμονή και της ταινίας με θέμα το “et in…”, που μπορεί να βγεί στα βίλατζ σέντρες και φέτος.

Πες μας κι άλλα, τί μας πετάς κοκκαλάκια; Το μενού, το μενού.

*Για τη βασίλισσα λέει τώρα στη ΝΕΤ η ταξιδεμένη η δικιά μας.

Άσε που ένιωσα ένα ρεύμα... και δεν εννοώ βέβαια τις γνωστές μου κρυάδες.

Από τη μια η παρουσία της Atma, από την άλλη όλα αυτά που γράφει ο Lamogio, ενθουσιάστηκα σήμερα. Νά 'στε καλά!

Φίλτατε Lamogio, για να αρχίσω ανάποδα, τι είναι το κινηματογραφικό που γράφεις; Πρόκειται να βγει τέτοια ταινία; Καλά, εγώ πού ζω; (Ίσως φταίει που έχω πάει μόνο μια φορά στη ζωή μου σε σέντρα και μου υποσχέθηκα ότι δεν θα με ξαναπάω, προτιμώ τις παραδοσιακές αίθουσες.)

Λοιπόν, όπως γράφω και στο άλλο τόπικ, δεν φανταζόμουν ότι η Ατλαντίδα και η Αρκαδία θα διασταυρώνονταν στο υπερδιάστημα, αλλά να που συμβαίνει κι αυτό. Και μου φαίνεται ότι αρχίζω να μπαίνω στο νόημα.

quote:

---

Τελικά ρε παιδί μου όλα έχουνε σχέση, και οι φίσερμεν, και οι ατλαντίδες, και οι (άγγλοι και γάλλοι) βασιλιάδες, και οι ναϊτες (φυσικά) και στη μέση απ’ όλα αυτά, ο Σονιέρος με τα καδράκια του.

---

...Μάλιστα. Σαν να διασταυρώνονται όλα σε υπόγειες πηγές.
(Α, να και κάτι που δεν θυμάμαι να το θίξαμε τελευταία, τα υπόγεια ποτάμια της Αρκαδίας...)

Ποιο είναι το τελευταίο βιπεράκι του Νταν; Διάβασα το "Ιλλουμινάτι" που έσπευσε να εκδοθεί μετονομασμένο αλλά δεν μου είπε τίποτα, μία από τα ίδια. Μέχρι που κατάλαβα πώς θα τελείωνε. Μωρέ πιο καλή ήταν η Άγκαθα Κρίστι... Και ο Λέσλι Τσάρτερις με το Σάιμον Τέμπλαρ... αλλά και ο Μωρίς Λεμπλάν με τον Αρσέν Λουπέν (αμφιβάλλω αν τον θυμάται κανείς) και αν γράψω για τον Αρσέν Λουπέν, θα καεί το πελεκούδι. Αμ θα γράψω, δεν θα το γλιτώσουμε.

Ενώ έχουμε αφήσει τους Ασμοδαίους και λοιπούς συγγενείς να περιμένουν (Lamogio, νομίζεις ότι αφήνω καδράκι να περάσει απαρατήρητο;) έχουμε και την ερώτηση

quote:

---

Πες μας κι άλλα, τί μας πετάς κοκκαλάκια; Το μενού, το μενού.

---

Νομίζω ότι δεν υπάρχει κυρίως μενού. Υπάρχει ένας μεγάλος μπουφές.

Όρεξη νά 'χουμε...

Το δε νέο βιπεράκι του κου Νταν είναι το "Solomon's Key" και πάει την ιστορία στο Νέο Κόσμο (όχι αυτόνε με το τραμ).
Με το νέο αυτό πόνημα ο Νταν βουτάει στα (πιό) βαθειά, μιας και μπλέκει μέσα για τα καλά τέκτονες και άλλα καλά παιδάκια.

Δεν μας έφτανε ο Νταν - Βίντσι, θα πάρει αμπάριζα και τους Τέκτονες τώρα ο πολυγραφότατος; Τα πιάσαμε τα λεφτά μας. (Πάντως εκείνος τα δικά του θα τα πιάσει σίγουρα.)

Όμως για Ρεν-λε-Σατώ δεν θυμάμαι να γράφει ο Βιντσιόζος, εκτός αν η λεπτομέρεια αύτη με άφησε παγερά αδιάφορο και δεν την κατέγραψα στο ενσυνείδητο.

Ωστόσο, ψάχνοντας στα διαδίκτυα για περαιτέρω πληροφορίες, βρήκα το εξής:

Da Vinci Code movie release timed to Knights Templar deadline

"The Insider" mailing list article, 01 December 2004.

The Da Vinci Code movie release is timed to the year before the seventh centenary of the persecution of the Templars in 2007. The year 2006 is particularly special because 13th October falls on a Friday, echoing the last day of the Templars.

This blockbuster movie is slated for release on 19 May 2006. Group Chairman of Sony Pictures Entertainment Motion Picture, Amy Pascal, called it "the cornerstone" of the movie slate for that year. The film stars Tom Hanks and is based on the best-selling book by Dan Brown.

The Knights Templar have set the Pope a deadline of 13th October 2007 to apologise for the persecution of the Order.

SOURCE

The Insider, "Da Vinci Code movie release timed to Knights Templar deadline", 1 December 2004.
[ http://www.theinsider.org/mailing/article.asp?id=0730 ]

Κάτι ξέρουν οι σημερινοί Ναΐτες που ζητάνε τα δίκια τους πίσω.

Ύστερα λένε μερικοί, πώς πλούτισε ο Σωνιέρ. Πώς να μην πλουτίσει, εκεί όποια πέτρα και να σηκώσεις θησαυρό βρίσκεις από κάτω. Δεν χρειάζονται ούτε καδράκια, ούτε κώδικες, τίποτα. Αρκεί να μη σε πονάει η μέση σου.

Για παράδειγμα, σε ένα από τα έργα της σειράς περιπετειών με ήρωα τον Αρσέν Λουπέν, με τίτλο «813», ο Λουπέν καλείται να λύσει το μυστήριο μιας δολοφονίας που περιβάλλεται από τους αινιγματικούς αριθμούς 8, 1, 3 και την εξ ίσου αινιγματική και ατελή λέξη ΑΡΟΟΝ.

Το μυστήριο βέβαια θα λυθεί, υποτίθεται ότι ο αριθμός 813 παραπέμπει σε μια συγκεκριμένη ώρα ενώ η λέξη αντιστοιχεί στη N-APOLEON και όχι στην APOLLON, όπως θα ήθελε να πιστεύει κάθε συνεπής αρχαιολάτρης.

Όμως, πέραν αυτών των επιφανειακών:

- 813 είναι το έτος που χτίστηκε το αββαείο του Aleth (στην ευνόητη περιοχή) το οποίο σχετίζεται με μυστικά του κόσμου και τέτοια.

- Στη λέξη ΑΡΟΟΝ έλειπε το αρχικό Ν (που αντιστοιχεί στον αριθμό του χρυσού) και 3 ενδιάμεσα γράμματα που αντιστοιχούν στον εξολοθρευτή άγγελο APOLLYON (κατά την ελληνική –που λέει ο λόγος– γραφή) ή Abaddon στα εβραϊκά, τουτέστιν Jesus BAR ABA.

Σύμφωνα με την εξωτερική αλλά και την «εσωτερική» ανάγνωση του μυθιστορήματος, ο χρυσός και η θυσία (του Ιησού) έχουν κάποιο νόημα…

Και άντε να μιλάει ο Λουπέν για αποκαλύψεις και για το νεκρό και για έγγραφα και για κτήνη, και ναι μεν εκείνος υποτίθεται ότι αναφέρεται σε περιστατικά της αστυνομικής ιστορίας αλλά εμείς οι παμπόνηροι άλλα καταλαβαίνουμε.

Κάτι τέτοια κωδικά υπάρχουν και σε άλλα μυθιστορήματα του Λεμπλάν. Λοιπόν, ή ο συγγραφέας χρησιμοποιούσε τα μυθιστορήματά του για να περνάει μηνύματα και ο νοών νοείτω, όπως υποστηρίζουν οι ειδήμονες, ή οι ειδήμονες έχουν μεγάλη φαντασία.

Πάντως, αν είναι έτσι όπως μας τα εξηγούν οι ειδήμονες, ο Λεμπλάν επιχειρούσε μέσα από τα μυθιστορήματά του να δώσει τις ενδείξεις για ένα σημείο θησαυρού.

…που εκφράζεται αλληγορικά μέσα από την Αρκαδία με τα κρυφά νοήματα,

…που εκδηλώνεται μέσα από τους Γνωστικούς και τα αινίγματά τους,

…που κλείνει στον ιστό της το κορυφαίο θρησκευτικό όνομα,

…που μάχεται με τους Ναΐτες ως αιχμή του δόρατος αλλά και με ένα σωρό μυστικούς στα μετόπισθεν,

…που κωδικοποιείται μέσα από τα έργα κορυφαίων επιστημόνων και καλλιτεχνών που γίνονται θεματοφύλακές της,

…που βάζει στο παιχνίδι γνωστούς πολιτικούς των νεώτερων χρόνων,

…που μερικές φορές παίρνει διαστάσεις μεταφορικά ή κυριολεκτικά εξωπραγματικές,

…που κάνει μια θριαμβευτική και ίσως τυχαία στάση στη Rennes-le-Château αλλά συνεχίζεται και θα συνεχίζεται,

…γιατί είναι η αιώνια ιστορία και το υπέρτατο νόημα.

Αυτά!

Βρήκα κάτι και μάλλον πρέπει να στο δωρίσω:

Αυτό το "Ε" που δεν είναι ακριβώς "Ε", είναι ιερόγλυφο, το οποίο, κατά την εκδοχή αυτή, αντιστοιχεί στο αρχικό γράμμα του ονόματός του Πουσέν "p".

Φυσικά, κάλλιστα κρύβει κι άλλο συμβολισμό...

.
.

Αλλά δεν βρίσκει κανείς άκρη με αυτούς τους μυστήριους. Εγώ πάλι διάβαζα (και πού το διάβαζα, να δεις; έχω ξεχάσει πια πού διαβάζω τι) για το R. Γιατί, λέει, στον πίνακα του Πουσσέν (και αλλού) αυτός ο βοσκός (που μπορεί να μην είναι και βοσκός, λένε οι διαβασμένοι) δείχνει με το δαχτυλάκι του το R και δεν δείχνει ολόκληρο το σλόγκαν; Κάποια ερμηνεία λοιπόν υπήρχε για το R την οποία λησμόνησα (πιθανώς και να υπαινισσόταν τη Rennes-le-Chateau ή ό,τι αρχίζει από R).

Έχει γούστο να εννοεί ότι το R εξαιρείται, οπότε τι μας μένει; Et in Acadia Ego, τι είναι η Acadia το έχουμε εξηγήσει. Α, μου φαίνεται πως καιρός είναι να γράψω κι εγώ ένα βιβλίο που να υποστηρίζει αυτήν την άποψη, στο κάτω-κάτω ο καθένας γράφει ό,τι θέλει!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr