Μπορει να ειμαι νεο μελος αλλα σας παρακολουθω χρονια.
Τα τελευταια 2 χρονια συμβαινουν πραγματα στην ζωη μου -οχι σε νορμαλ επιπεδο- που συμπεριφερομαι σαν ενα καραβι χωρις καπετανιο.

Εχθες το βραδυ συνειδητοποιησα κατι που το απαρνιομουν επιμελως: τα γεγονοτα αυτα μακαρι να ηταν τυχαια (ειμαι μανιακος με την αναλυση-στατιστικη), εχουν μια αρχη και καταληγουν σε εμενα. Η επομενη μερα μου δεν γνωριζω πως θα ειναι και αυτο εχει αρχισει να γινεται "εκτος ελεγχου".

Θα ηθελα τις αποψεις σας, τις εμπειριες σας και οτι αλλο σχετικο για αυτο που ονομαζω εγω ως "προ-προγραμματισμος" ζωης - θυματα ή θυτες?

υ. ζητω συγνωμη εκ των προτερων για την μη γρηγορη ανταποκριση μου, γενικως.
υ.2 Ασχολουμαι απο τοτε που με θυμαμαι με θεματα εσωρερισμου και ειναι ενα φανταστικο ταξιδι -αυτη τη στιγμη χωρις καπετανιο- Ευχαριστω

Ευχαριστω για την συμμετοχη. Λοιπον ας αναλυσω λιγο.

Προγραμματισμος είναι, οπως το εννοω εγω (ειμαι και στο επαγγελμα προγραμματιστης) ο καθορισμος συγκεκριμενων βηματων για να επιτευχθει ενα σημαντικο αποτελεσμα. Εχουμε απ'την αναποδη,
-το στοχο
-τον αλγοριθμο-
-τον προγραμματιστη-
-αυτον που καθοριζει τις απαιτησει (πχ πελατης).

Μεχρι εδω καλα, ολα cool. Η ερωτηση μου ειναι πλεον τι γινεται αν καποιος (ας πουμε εγω) ξυπνησει μια μερα και δει οτι η ζωη του δεν ακολουθει τα παραπανω βηματα (αιτια-αιτιατο) και ακολουθει μια πορεια η οποιο με ΠΟΛΥ συγκεκριμενα βηματα (προγραμματισμος και αυτος) στηριζεται σε μια σχεση παλι (αιτια-αιτιατο) η οποια ειναι εξω απο την ιδια του την ζωη. Δηλαδη σαν να λεμε, να φτιαχνω ενα προγραμμα(=ζωη) και ενω το ακολουθω να συνειδητοποιω οτι βρισκομαι σε ενα αλλο προγραμμα. Αυτο ονομαζω προ-προγραμματισμο.

Δεν θελω να μιλησω για πολυ προσωπικα θεματα αλλα θα πω το εξης: Παρατηρησα οτι μετα απο μια σειρα απο περιεργες συμπτωσεις -οι οποιες εχουν να κανουν με πολυ συγκεκριμενες και βασικες πτυχες της ζωης μου- η ιδια μου η υπαρξη να το πω "ταλαντευεται" απο ενα στροβιλο ο οποιος φαινεται να υπαρχει εξω απο εμενα, να υπηρχε εκει απο πριν (απο ποιον?) και εγω απλα να τον ακολουθω.

Δεστε το ως εξης, σαν να εισαι στο δασος και να θες να ακολουθησεις ενα μονοπατι. Μονοπατι ξεκαθαρο, με χαρτες, με οδηγους κτλκτλ και μετα απο λιγο καιρο βλεπεις οτι αντι να εισαι στην πορεια σου, βρισκεσαι καπου αλλου.
Ξαναπαιρνες απ'την αρχη το μονοπατι σου, διορθωνεις την πορεια σου, παιρνεις πιο καλους οδηγους, πιο λεπτομερεις χαρτες και παλι απ'την αρχη. Ξαφνικα βρισκεσαι παλι καπου αλλου.
Μης το κουραζω, οτι και να κανεις βρισκεσαι παντα "καπου αλλου".
Και ενα ωραιο πρωι, βλεπεις οτι αυτο το "καπου αλλου" ειναι το μονοπατι που ακολουθεις στην ουσια, ειναι συγκεκριμενο και μπορεις να δεις "τα σημαδια" συνεχως.

Ελα ομως που αυτο το μονοπατι ΔΕΝ ειναι αυτο που εχεις προγραμματισει!

Ποιος λοιπον το διαλεξε? Γιατι? Ποτε? Μπορεις να ξεφυγεις ή οχι? και τα λοιπα και τα λοιπα.

Φαντασιοπληκτος δυστυχως δεν ειμαι και με λυπη μου ή καλυτερα με περιεργεια συνειδητοποιω αυτο που μου συμβαινει. Ειναι περιεργο.

Και τελος, να πω οτι αυτο το προ-προγραμματισμενο μονοπατι περιλαμβανει και ατομα απο το οικειο περιβαλλον μου. Οχι ομως σαν την παροιμοια με "το μηλο και με την μηλια" αλλα κατι αλλο.

Το ψαχνω, ειμαι κοντα. Ειμαι καλα στα λογικα μου και ενω στην αρχη πηγα να τα χασω, ειδα οτι εδω εχω μια ανεπαναληπτη εμπειρια. Ξεκινησε πριν 2 χρονια και τωρα ειμαι στο μετεωρο βημα της. Φυσικα και κανω τα σχεδια μου!!! Αλλα εχω μια υποψια οτι παλι θα καταληξω "καπου αλλου".

Αυτα, για την ωρα, ελπιζω να ημουν σαφης. Και θελω πραγματικα να ακουσα αποψεις-λυσεις-εμπειριες και ισως καποια στιγμη οταν θα ξετυλιξω σε πιο κατανοητη μορφη το κουβαρι μου να μπορω να κανω ενδοσκοπηση και στο μη-δικο μου (αλλα τελικα δικο μου) προ-προγραμματισμενο μονοπατι.

Ευχαριστω για την υπομονη σας!

υ. leonor ειναι "daimwn" και οχι "daimon". Μην ξεχνας το ανεκδοτο με τον σκαντζοχοιρο και την βουρτσα :-)

Διαβασα το θεμα σου και την επεξηγηματικη
συνεχεια που εδωσες.
Θελω να δεις μια θεση μου στο θεμα ΣΟΦΙΑ
σελιδα 7 υπο τον τιτλο ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗΣ...

Πιστευω πως αν σε εχω καταλαβει καλα,
εκει ισως δεις καποιους συνειρμους ως
προς την δικη σου σκεψη.

Κατα κάποιο τροπο εχεις προσεγγισει αυτο που ηθελα να πω -μερος του.

Τυγχανει να εχω δει και ολη την σειρα Matrix και βεβαια η ιδεα αυτη πλησιαζει την δικια μου.

Το δυσκολο βεβαια ειναι αυτο: αν υποθεσουμε οτι υπαρχει μια τετοια πλατφορμα που προ-προγραμματιζει, τι γινεται αν οντως καποιος το συνειδητοποιησει? Στην "πραγματικη" ζωη? Δυστυχως το εργο δεν μου αφησε καλες εντυπωσεις -στο συνολο του- και θελω να πιστευω -να κρατιεμαι απο αυτο- οτι δεν ειναι ακριβως ετσι.

Θελω να παραθεσω εδω και μια προταση -τροφη για συζητηση- ποιος ειναι τελικα ο τελικος αποδεκτης-παρατηρητης? Ποιον ρολο καλειται να παιξει σ'αυτο το παιχνιδι που λεγεται ζωη?

Δεν ξερω αν εχετε δει ενα παλιο εργο με τον Christofer Lamber "Nirvana". Ηταν ενας προγραμματιστης που εφτιαχνε παιχνιδια ρολων και ξαφνικα ενα ατομο μεσα στο παιχνιδι απεκτησε επιγνωση οτι παιζει σε αυτο παιχνιδι! Φοβερο εργο για μενα.

Αραγε συμβαινει κατι τετοιο? Συμβαινει σε εσενα? Συμβαινει σε εσας? Δεν μπορει -αν ειναι αυτο που νομιζω- να εχει να κανει μονο με την δικη μου ζωη! Στην ουσια ποιος ειμαι εγω που θα κατσει καποιος (ποιος?) να ασχοληθει αποκλειστικα με εμενα και την δικη μου ζωη?

Προσωπικα δεν βγαζω ακρη -καλα ειναι τα μυθιστορηματα να τα διαβαζεις, αλλα αμα τα ζεις τι γινεται?

Anyway, πολυ ενδιαφερον αυτο που με παρεπεμψες. Απλα θελω να πιστευω -ισως αυτο το καταραμενο Εγω που διακατεχει την ανθρωπινη υπαρξη- οτι καποιο ρολο βαραω και γω, εκτος απο του θυματος.

Καλη ερχομενη εβδομαδα σε ολους :-)

Σκεψου αυτο το εργο που ειδες.
Δες το σαν προγραμματιστης.
Θα τρεξεις αμεσως να διορθωσεις το υποτιθεμενο
λαθος σου,που εκανε το ατομο να επαναστατησει?
Και γιατι θα το κανεις?
Για να προλαβεις αλυσιδωτη αντιδραση,που θα
αχρηστευσει το παιχνιδι σου?
Και τι μετρα θα παρεις για να μην ξαναγινει?
Και πως θα ικανοποιεις τα ατομα,ωστε να εχουν
σκυμενο το κεφαλι και εσυ να μπορεις να πουλας
το παιχνιδι και εχεις λεφτα να τρεφεσαι?

Μετεφερε τα ολα αυτα στο ανθρωπινο επιπεδο και
ψαξε τον προγραμματιστη ακομη πιο ψηλα!!
Σιγα.σιγα ομως,γιατι η αληθεια μαζεμενη δεν
αφομοιωνεται ευκολα.Μπορει να οδηγησει στην τρελα.

Φίλε daimwn ενδιαφέρον το θέμα που ανοίγεις. Οι περιγραφές σου είναι κάπως ασαφείς όμως καταλαβαίνω ότι αφενός το θέμα που πραγματεύεσαι είναι δύσκολα προσδιορίσιμο και αφετέρου προτιμάς να μην παραθέσεις κάποιες προσωπικές εμπειρίες, που είναι απολύτως σεβαστό.

Θα σταθώ σε αυτό που είπες ότι έχεις μεγάλη έφεση και μανία με τη στατιστική ανάλυση.

Πιστεύω πως ένα μαθηματικό μυαλό που διαθέτει ευχέρεια σε θέματα ποσοτικών δεδομένων και πιθανοτήτων είναι σε θέση να διακρίνει πότε κάποια γεγονότα ή φαινόμενα της καθημερινότητάς του εξηγούνται με τη λογική της τυχαιότητας και κατά πόσο κάποια μπορεί να υπερβαίνουν τα όρια του τυχαίου.

Η έννοια της «σύμπτωσης» είναι μία σύνθετη έννοια. Υπάρχουν «συμπτώσεις» που είναι όντως συμπτώσεις, που δηλαδή προβλέπονται από το νόμο των πιθανοτήτων. Ακόμα και το να έρθει δέκα συνεχόμενες φορές «κορώνα» στο στρίψιμο του νομίσματος προβλέπεται από το νόμο των πιθανοτήτων, όσο όμως μεγαλώνει ο αριθμός των στριψιμάτων το ποσοστό όλο και τείνει προς το 50%!

Υπάρχουν όμως και συμπτώσεις που υπερβαίνουν την έννοια της τυχαιότητας, φαινόμενα παράδοξα, συγχρονιστικά και τηλεπαθητικά, οι «σημαντικές» ή «γεμάτες νόημα» συμπτώσεις που περιέγραψε ο Carl Jung.

Ένα κλασικό παράδειγμα, στα τελευταία γενέθλιά μου τα τηλεφωνήματα στο κινητό γίνονταν κατά κύματα, δηλαδή ανά δυάδες και τριάδες. Μπορεί να πέρναγαν τρεις ώρες χωρίς το τηλέφωνο να χτυπήσει καθόλου, από τη στιγμή όμως που χτύπαγε τότε σχεδόν ταυτόχρονα μου έρχονταν ειδοποιήσεις μηνυμάτων από κλήσεις τη στιγμή εκείνη, δηλαδή άτομα με θυμόντουσαν την ίδια σχεδόν στιγμή.

Αυτό είναι κάτι που μου συμβαίνει πάρα πολύ συχνά -όπως και σε πάρα πολλούς ανθρώπους- και το οποίο είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια του τυχαίου.

Κανένας νόμος των πιθανοτήτων δεν μπορεί να προβλέψει μία τόσο συχνά επαναλαμβανόμενη «κατά κύματα» εκδήλωση πραγμάτων ή φαινομένων. Διότι εδώ δεν μιλάμε για μία πολύ ασύμμετρη και μη-γραμμική διακύμανση -η οποία φυσικά προβλέπεται από το νόμο των πιθανοτήτων- αλλά για μία σχεδόν «προγραμματισμένη διακύμανση»!!

Για να το θέσω ακόμη γενικότερα, υπάρχουν στιγμές που λες και το σύμπαν συνωμοτεί δείχνοντας προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση φανερώνοντας στον άνθρωπο την ύπαρξη κάποιου είδους προ-προγραμματισμού, όπως αναφέρεις, ή πρόνοιας...

Η ανάδυση παράδοξων ή συγχρονιστικών φαινομένων δεν λανθάνει της ανθρώπινης διάνοιας η οποία όμως δυσκολεύεται να ερμηνεύσει ολοκληρωμένα το νόημα των «σημαντικών σύμπτωσεων». Και είναι πραγματικά πολύ περίεργο το να είμαστε ταυτόχρονα το υποκείμενο και αντικείμενο τέτοιων παρατηρήσεων.

Η αίσθηση μίας βαθύτερης, ανώτερης ή υπερβατικής σκοπιμότητας στα πράγματα είναι βέβαια κάπως η εύκολη εξήγηση, όμως η ένταση και το «κρυμμένο νόημα» κάποιων γεγονότων είναι τόσο έντονη που δεν μπορεί παρά να δοθεί παρά μία σχετική -πλην αόριστη- εξήγηση.

Λέει ας πούμε κάπου ο Μεγάλος ότι σε κάποια φάση του «Αιωνίου Πολέμου» παρατηρείται το εξής παράδοξο: τα χτυπήματα των Αχαιών, ακόμα και των αρίστων, δεν βρίσκουν στόχο, ενώ τα χτυπήματα ακόμα και των μετριότερων Τρώων βρίσκουν όλα στόχο! Το παράδοξο αυτό φαινόμενο αμέσως ερμηνεύεται από τον Αίαντα τον Τελαμώνιο ο οποίος κατανοεί ότι η Βούληση του Διός είναι αυτή που παρεμβαίνει γέρνοντας την πλάστιγγα προς τη μεριά των Τρώων.

Βλέπεις δηλαδή κάποιους άνθρωπους που υπερπροσπαθούν διαρκώς και τελικά καταφέρνουν μία τρύπα στο νερό ενώ κάποιοι άλλοι χωρίς σχεδόν να κάνουν τίποτα προσελκύουν ό,τι επιθυμήσουν! Ακόμα και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά πότε ταλαιπωρείται και πότε ευνοείται σκανδαλωδώς από την τύχη, αποκομίζοντας της εντύπωση ότι η ζωή πότε «τον επιλέγει» και πότε τον «απορρίπτει» για κάποια πράγματα.

πως παει? Φαινεται να εχω αρχισει να δινω απαντησεις (σε εμενα τουλαχιστον). Ειμαι κοντα στην θεωρία για τις αστρικες ψυχες, που λεει χοντρικα οτι οι ψυχη καθε ανθρωπου περιμένει σε μια σειρα, ας πουμε, να παρει την ενσαρκωση της και κατα καποιο τροπο προ-επιλεγει το τι θα ακολουθησει.

Τις γνωσεις αυτες τις πηρα απο διαφορα βιβλια, με πιο σημαντικα την "Ουρανια Προφητεια" και το βιβλιο του Εντγκαρ Κευση για την Ατλαντιδα, τουλαχιστον στην εισαγωγη.

Προς τα εκει κλινω, αν και διαφωνω με πολλα θεματα που περιεχονται σε αυτην την αποψη, οπως ας πουμε
1) το πως θα ξεφυγει καποιος απο τον ιδιο του τον προγραμματισμο (δεν μπορεις να αλλαξεις γνωμη στην πορεία?)
2) για το λογο που δεν θυμασαι τι ακριβως σχεδιαζες πριν την ενσαρκωση σου και το βασικο
3) ειναι απλα μια καλη θεωρια, την οποια πρεπει πρωτα να δεχθεις (ενσαρκωση-πολλαπλες μαλιστα, υπαρξη αδιαμφισβητιτη ψυχης με αυτην την προοπτικη).

Παντως μου δινει καποιες απαντησεις και πορειες.

Αυτη τη στιγμα μελετω patterns τεχαιων γεννητριων και ειμαι χαμενος καπου εκει.

Να ειστε καλα και θα ηθελα να ακουσω γνωμες, ισως και καποια links σε παρομοια θεματα.

Καλησπέρα. Εάν σε ενδιαφέρει το θέμα της προύπαρξης, προ-επιλογής και μετενσάρκωσης της Ψυχής θα σου φανούν ενδιαφέρουσες οι σχετικές απόψεις του Πλάτωνα που ήταν θερμός κήρυκας των παραπάνω ιδεών. Μιας επίσης και αγαπάς τους αριθμούς ψάξε για τους Πυθαγόρειους. Μεταξύ άλλων υποστήριζαν ότι το διάστημα που χρειάζεται για να ξαναενσαρκωθεί η ψυχή είναι 216 έτη (6*6*6) από το χρόνο που εγκετέλειψε τον προηγούμενο σωματικό φορέα της.

Την καλύτερη πάντως απάντηση στα ερωτήματα που θέτεις την δίνει πιστεύω η αρχαία ελληνική σοφία.

Για τους Έλληνες η Μοίρα έχει τριαδική υπόσταση.

Άτροπος = το Αναπότρεπτο, αυτό που ούτε οι άνθρωποι, ούτε ακόμα και οι θεοί μπορούν να αλλάξουν.

Λάχεσις = το Τυχαίο, η μοίρα που μας λαχαίνει, η τυχαία γεννήτρια των μεταβλητών της ζωής.

Κλωθώ = το Ελεύθερο, το κάρμα που εμείς κλώθουμε κάθε στιγμή και το οποίο οδηγεί στην Άτροπο, διότι κάθε πράξη ή δράση οδηγεί νομοτελειακά σε ανάλογη αντίδραση.

Πάνω σε αυτή τη βάση, η Ψυχή επιλέγει συνειδητά αυτό που θέλει αλλά και αυτό που πρέπει να επιλέξει. Ανάλογα με το βαθμό εξέλιξης η επιλογή είναι περισσότερο ή λιγότερο αναγκαστική, κάτι που αφήνει να εννοηθεί και ο Πλάτωνας στο Φαίδρο και την Πολιτεία.

quote:

---

Τις γνωσεις αυτες τις πηρα απο διαφορα βιβλια, με πιο σημαντικα την "Ουρανια Προφητεια" και το βιβλιο του Εντγκαρ Κευση για την Ατλαντιδα, τουλαχιστον στην εισαγωγη.

---

Απλά εδώ θέλω να τονίσω ότι η οποιαδήποτε διερεύνηση εσωτερικών θεμάτων δεν προϋποθέτει απαραίτητα την απουσία ζωης καθεαυτό, αλλά μιας πιο συνειδητή προσέγγιση της ζωής και καλό θα είναι να μελετάμε καλα πριν απαντήσουμε και προτείνουμε κάτι, ίσως απλά για να το πούμε.

Γιατί, ο χρόνος είναι ιδιαίτερα σημαντικός -περιοριστικός παράγοντας- και καλό θα είναι ο ένας να γίνεται αρωγός στην προσπάθεια του άλλου, γιατί κατα βάση "όλα είναι ένα".

Ευχαριστώ.

υ. τα καλύτερα σουβλάκια τα προτιμούσα στα Εξάρχεια, εκεί όπου οι αναζητήσεις -των οποιονδήποτε παραμέτρων- συναντούν την ζωή σε περισσότερες από μία διαστάσεις ύπαρξης (με κέτσαπ-μουστάρδα).

Με μια δεύτερη ενδοσκόπηση των σχολιασμών σου θέλω να διασαφηνήσω κάτι.

Καταρχίν, όσων αφορά "τις γνώσεις" από αυτά τα συγκεκριμένα βιβλία, αννοώ πολύ απλα πως οι απόψεις τους -παρότι αμφισβητίσιμες- είναι τα μόνο που, έστω και φευγατα έχουν δώσει μια απάντηση στο ερώτημά του.

Από την άλλη όμως, διαφωνώ ως προς την έννοια του να αλλάξω γνώμη, γιατί όπως ανέφερα και πιο πάνω, παρατηρώ ότι ανεξέρτητες, άσχετες και μη-ηθελημένες καταστάσεις εμφανίζονται "ως δια μαγείας". Φυσικά και άλλαξε την γνώμη μου εγώ, οι καταστάσεις όμως αυτές είναι αρκετά πεισματάρες!

Και αυτός είναι και ο στόχος του θέματός μου: αναζητώ -γνώμες, εμπειρίες και ότι άλλο- οι οποίες, πως να το πω, να πραγματεύονται το θέμα και να καταλήγουν κάπου.

Δηλαδή, έχω το εξής:

1) Η λογική λέει (θα με ρωτήσεις, ποια λογική? δίκιο έχεις)

σκέψη + πράξη + πιθανοί καταλύτες (απρόβλεπτα γεγονότα) = πορεία Χ

2) Αυτό που με απασχολεί πάει ως εξής:

α) σκέψη + πράξη + πιθανοί καταλύτες = πορεία Υ (επιθυμητή πορεία Χ)
β) ανάλυση σκέψης + αλλαγή πράξης + πιθανοί καταλύτες = πορεία Υ (επιθυμητή πορεία Χ)
...
...
...
νιοστή) ανάλυση σκέψης + αλλαγή πράξης + πιθανοί καταλύτες = πορεία Υ (επιθυμητή πορεία Χ).

Συμπέρασμα? Δικό σας...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr