| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
sofoulitsa8
Νέο Μέλος
Greece
2 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 16/08/2012, 01:30:26
Γεια σας είμαι 19 ετών και νιώθω στις πλάτες μου τις ευθύνες ενός ενήλικα από τα 5 μου χρόνια. Οι γονείς μου έφτιαξαν καταλάθως οικογένεια εξαιτίας του λάθους που ήμουν εγώ. Μετά από σκέψη αποφάσισαν να με κρατήσουν χωρίς τη βοήθεια κανενός αντιθέτως εισπράττοντας καθημερινά αποδοκιμασία. Ο μπαμπάς μετά τη γέννηση και του αδερφού μου( δύο χρόνια μετά τη δική μου γέννηση ήρθε ο μικρός) άρχισε να πίνει. Δε θυμάμαι ποτέ από τότε να ήμουν παιδί αλλά νοσοκόμα. Στα 8 μου μόλις, καθάριζα και άλλαζα έναν άνθρωπο 40 ετών όταν η μάνα μου έλλειπε το απόγευμα στη δουλειά. Η μαμά στηριζόταν αποκλειστικά σε εμένα μιας και οι συγγενείς της έκλεισαν από νωρίς τη πόρτα στα μούτρα και ο αδερφός μου ήταν ακόμη πιο μικρός από εμένα. Δε νιώθω όμως άσχημα για αυτό το έχω ξεπεράσει και νιώθω υπερήφανη για το κουράγιο μου, μιας και δεν τα παράτησα αλλά τα βράδια ξενύχταγα για να διαβάσω και να γίνω ανεξάρτητη. Τελικά ο πατέρας μου έγινε καλά και ξέκοψε με το ποτό στα 12 μου. Αυτό που με θυμώνει είναι ότι δεν αναγνώρισε το κόπο μας να τον κρατήσουμε στη ζωή και ξέχασε το πόσες φορές πήγε κυριολεκτικά να μας σκοτώσει στο ξύλο. Αντιθέτως βρήκε γκόμενα και προσπάθησε να εκδικηθεί τους συγγενείς που τον απέρριψαν με το μεγάλο του όπλο εξευτελισμού τους κατά εκείνον, εμένα που διάβαζα σα το σκυλί. Βάλθηκε να με πιέζει να μπω από τους πρώτους στην ιατρική αδιαφορώντας για τα όνειρα μου. Ακόμη θυμάμαι την εξής συζήτηση στα 17 μου:
-Εγώ: Μπαμπά έχω όνειρο να γίνω φυσικός;
-Μπαμπάς: Τι είπες ρε κωλόπαιδο; Θέλεις να λένε πως η κόρη του μπεκρή απέτυχε; Θα γίνεις γιατρός για να μπούμε σε όλους στο μάτι! Ο αδερφός σου είναι άχρηστος δεν διαβάζει. Δε θα βγάλω δύο αποτυχημένους κατάλαβες μωρή π...να;
-Εγώ: Μα αφορά την ίδια μου τη ζωή;
-Μπαμπάς: Όσο ζεις εδώ εγώ αποφασίζω για εσένα ακόμη και το αν θα ζήσεις! Αν δεν σου αρέσει να φύγεις.
Και άρχισε να με ξυλοκοπεί. Ο αδερφός και η μαμά δεν είπαν τίποτα. Τελικά τα κατάφερε, το όνειρο μου για το φυσικό θάφτηκε και μπήκα με την πρώτη στην ιατρική. Τι ψώνιο έδειξε δε λέγεται. Έλεγε συνέχεια αν και άρρωστος στάθηκα άξιος πατέρας και έβγαλα κόρη γιατρό! Όσον αφορά τον ανυπάκουο αδερφό μου νομίζω πως δεν τον θεωρεί καν γιο του, τον κοιτάζει με λύπηση. Έπεσε με τα μούτρα σε εμένα. Παντού περιορισμοί και υπακοή. Πρέπει να είμαι η κυρία τέλεια: να περνώ όλα τα μαθήματα στη σχολή με τη πρώτη και μάλιστα από 8 μέχρι 10,να έχω τέλειο σωματικό βάρος, να ντύνομαι όπως πρέπει. Αυτό που με τρώει είναι ότι έφαγα όλα τα εφηβικά μου χρόνια ως υπάκουη δούλα και πάλι έχω την αντιμετώπιση μιας κούκλας που τη ντύνουμε όπως θέλουμε και λέει τα λόγια που της λέμε αλλιώς θα φάει ξύλο και θα την παρατήσουμε στο δρόμο. Αυτό που με τρώει είναι η αχαριστία. Ακόμη και η γκόμενα χαίρει μεγαλύτερης εκτίμησης από εμένα. Η μάνα μου είναι σκέτο πρόβατο που υπομένει τις προσβολές και σπιτώνει τη γκόμενα. Ο αδερφός μου ζει σε ένα δικό του κόσμο που οικιοθελώς δε βλέπει το κακό στους άλλους ανθρώπους για να μην αυτοκτονήσει και εγώ αρχίζω να τρελαίνομαι. Μέχρι και την αυτοκτονία έχω σκεφτεί. Όσον αφορά την εμπιστοσύνη προς τους άλλους ανθρώπους ο πατέρας μου φρόντισε να με ευνουχίσει κανονικά στο συναισθηματικό τομέα. Κάθε φορά που κάποιος με πλησιάζει τρέχω μακριά από φόβο και όσον αφορά την ιδέα της οικογένειας ανακατεύομαι και μόνο που την ακούω! Αφού ντρέπομαι που το λέω αλλά καμιά φορά εύχομαι να πεθάνει ο πατέρας μου τουλάχιστον να πάρω την ειδικότητα που θέλω εγώ και όχι εκείνος. Τί να κάνω φοβάμαι να σηκώσω το ανάστημα μου όχι μόνο για εμένα αλλά και για τη μαμά και τον αδερφό μου που μένουν πίσω. Είναι άδικο να πληρώσουν τα σπασμένα της δικής μου επανάστασης σκέφτομαι. Άσε που όσο ασχολείται μαζί μου έχουν λίγο χώρο και χρόνο να αναπνεύσουν. Τι να κάνω νιώθω όλο το βάρος της οικογένειας πάνω μου; Όλο κλαίω μέχρι τα χαράματα λόγο του αδιέξοδου που αντιμετωπίζω. Προτείνεται μου παρακαλώ κάτι τουλάχιστον να στηριχτώ για να απαλύνω το πόνο και να πιστέψω στις ανθρώπινες σχέσεις.
Ευχαριστώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου όσους ασχοληθούν να μου δώσουν μια απάντηση ή έστω ένα καλό λόγο.
Με εκτίμηση μια ψυχολογικά άρρωστη που ζητάει βοήθεια.
fovos
|
treptolemus
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Greece
110 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/08/2012, 01:50:21
Για όλα τα προβλήματα υπάρχει και η κατάλληλη αντιμετώπιση. Συγκεκριμένα από κάποιον ειδικό. Δεν είμαι ειδικός αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι η σωστή κατεύθυνση.Επίσης αν μπορεί κάποιος admin να μεταφέρει το νήμα, θα ήταν σωστότερο αλλού, παιδιά. 
Edited by - treptolemus on 16/08/2012 01:52:03
|
Ercos
Νέο Μέλος
8 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/08/2012, 04:18:02
Αγαπητή φίλη καλωσόρισες κι εσύ στην παρέα μας.
Όσα λόγια παρηγορητικού χαρακτήρα κι αν τυχόν διαβάσεις, νομίζω πως ελάχιστα θα απαλύνουν τον πόνο από τις ανοικτές πληγές σου, που φαίνονται να είναι αρκετές.
Σίγουρα η προτροπή του φίλου treptolemus είναι πολύ σημαντική, αρκεί βέβαια να το επιθυμείς κι εσύ. Μη ξεχνάς πως ο καλύτερος σύμβουλός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Πάντως μέσα από την άκρως δυσάρεστη κατάσταση που μας περιέγραψες διακρίνεταί και κάτι θετικό. Η μεγάλη υπομονή και οι αντοχές σου. Και επίσης ότι διαμορφώνεις έναν τελείως διαφορετικό(καλύτερο) χαρακτήρα σε σχέση με τα άτομα του στενού σου κύκλου.
Κλείνοντας θα ήθελα ταπεινά να σου δώσω δύο συμβουλές.
-Μην αφήσεις το μίσος να φωλιάσει μέσα σου για κανένα λόγο και για κανένα πρόσωπο. Με το να συγχωρείς θα γίνεσαι όλο και καλύτερος άνθρωπος.
-Προσπάθησε να αναθεωρήσεις ως προς το θέμα της εμπιστοσύνης απέναντι στους άλλους. Δεν λέω να αφήνεσαι ολοκληρωτικά, όμως είναι πολύ άσχημο και συχνά καταστροφικό να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να κατεβάζεις και ρολλά. Κι αν ποτέ βρεθείς υπό των καταλλήλων συνθηκών, μη διστάσεις να κάνεις το βήμα και για μια δική σου οικογένεια. Είμαι σίγουρος πως έχεις πολλή αγάπη να προσφέρεις. Και στον σύντροφό σου αλλά και στα παιδιά σου με το καλό
Να είσαι καλά-
ΦιλικάΌ,τι είναι αληθινό δεν είναι και πραγματικό |
Rankett
Μέλος 2ης Βαθμίδας
410 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/08/2012, 11:49:53
quote:
sofoulitsa8
Με εκτίμηση μια ψυχολογικά άρρωστη που ζητάει βοήθεια.
Πολύ δύσκολη περίπτωση.  Για το αν είσαι ψυχολογικά άρρωστη αμφιβάλλω πολύ, κρίνοντας από τον τρόπο που περιγράφεις και αναλύεις την κατάσταση, οδηγείσαι όμως πιθανόν σε κοινωνικό περιορισμό/αποκλεισμό. Με μια γρήγορη αναζήτηση στο Google, βρήκα αυτή την οργάνωση υποστήριξης νέων. Παραθέτω το σύνδεσμο με κάθε επιφύλαξη καθώς δεν έχω πρότερη γνώση ή επαφή μαζί τους. Το μήνυμα είναι ότι δεν πρέπει να μείνεις με σταυρωμένα τα χέρια αποδεχόμενη μια τέτοια κατάσταση ως κάτι το τετελεσμένο που θα καθορίσει το υπόλοιπο της ζωής σου. Μην παραδίνεσαι, στη χειρότερη των περιπτώσεων μπορείς να περιμένεις λίγο καιρό ώσπου να ανεξαρτητοποιηθείς, να φροντίσεις επιτέλους τον εαυτό σου και να ζήσεις όπως όλοι. Στον κόσμο αυτό υπάρχει η καταπίεση και η βία, που πολύ δυστυχώς γνώρισες μέσα στο σπίτι, υπάρχει όμως και πολλή αγάπη που σε περιμένει. Δεν ξέρω αν εδώ μέσα μπορεί κάποιος πράγματι να σε βοηθήσει. Αν νομίζεις πως ναι, μη διστάσεις να μας ... ενοχλήσεις.
|
sofoulitsa8
Νέο Μέλος
Greece
2 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/08/2012, 12:25:03
Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας!fovos |
Dr Jekyll Mr Hyde
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7552 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/08/2012, 15:15:45
Απ' ο,τι κατάλαβα σε γενικές γραμμές το πρόβλημα είναι ο Πατέρας. Αρχικά καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό όπως παρατήρησαν τα προηγούμενα μέλη, αυτός θα ξέρει καλύτερα να σε ενημερώσει.
Η κατάσταση που περιγράφεις, πιο πολύ μου θυμίζει τριτοκοσμική κατάσταση, σε κάποιο χωριό, παρά κάτι που συμβαίνει στην Αθήνα.Σκέφτηκα, γενικά, οτι υπάρχουν τρεις λύσεις:
1) Να απομακρυνθείς εσύ.
2) Να απομακρυνθεί ο Πατέρας.
3) Να μην απομακρυνθεί ο Πατέρας, ούτε εσύ, αλλά να χάσει τη δυνατότητα να καθορίζει τις ζωές όλων σας. Το 1) μπορείς να το πετύχεις ως εξής:
α) Να βρεις καταφύγιο σε κάποιον φίλο (να μένεις σπίτι του, ή να νοικιάζετε μαζί - θα πρέπει να βρεις και δουλειά σε αυτή τη περίπτωση)
β) Να βρεις καταφύγιο σε κάποιον γκόμενο (δεν ενδείκνυται αλλά είναι φτηνότερο)
γ) Να βρεις καταφύγιο σε κάποιο συγγενή (αν υπάρχει).
δ) Να μείνεις κάπου μόνη σου (δύσκολο) ίσως μπορείς να δοκιμάσεις να μείνεις σε κάποια φοιτική εστία.
Το 2) μπορείς να το πετύχεις ως εξής:
α) Αστυνομία.
-Πιθανόν να χρειαστείς βοήθεια απο κάποια οργάνωση.
Ως προς το 2) και το 3) αρκετά μπορούν να ειπωθούν, αλλά δεν θα ήθελα να κριθώ ως "κακός", επομένως, βάλε την φαντασία σου να δουλέψει. Το καλύτερο είναι και αφού ο Πατέρας δεν συνεισφέρει στην οικογένεια, οικονομικά ή με άλλο τρόπο, να φύγετε και οι τρεις σας και να τον αφήσετε στην μοίρα του. Αυτό είναι ευθύνη και της μητέρας, και πρέπει να την πιέσετε προς αυτή τη κατεύθυνση. Ή όχι; Θα πρέπει να μάθετε να ζείτε χωρίς τον "πατέρα". Αν αλλάξετε σπίτι μπορεί τον πρώτο καιρό να 'ναι δύσκολα, μετά όμως θα είναι καλύτερα για όλους σας. Αν θέλεις να μπεις στο φυσικό, έχεις την ευκαιρία να το κάνεις, είσαι νέα, αλλά δεν πρέπει να χάνετε χρόνο. Χρόνο απο τη ζωή σας. Πρέπει να πάτε να μείνετε κάπου που να μη ξέρει αυτός πού είναι. Η μητέρα, αν για συναισθηματικούς διεστραμμένους λόγους δε το επιθυμεί, θα πρέπει να ασκήσει υπακοή στα παιδιά της. Τυχαίνει να γνωρίζω μια οικογένεια, με παρόμοιο πρόβλημα, με μητέρα με τρία παιδιά, το ένα μεγάλο, και πατέρα "τρελό" με μεγάλη οικονομική άνεση.
Η γυναίκα αυτή επειδή είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία, όπως γράμματα του πατέρα από γκόμενες και προς γκόμενες, λίστα τηλεφωνικών κλήσεων, φωτογραφίες, και άλλα, (και κάποιες υποκλοπές, αλλά αυτές θεωρούνται παράνομες) κέρδισε υπόθεση στο δικαστήριο και κατέληξε να παίρνει διατροφή άνω των 1500 ευρώ, η οποία αφαιρούταν απευθείας από τον μισθό του πατέρα (πριν πάρει τον μισθό του).
Να σημειώσουμε οτι ο "πατέρας" αυτός οχι μόνο ήταν "τρελός", αλλά είχε και μεγάλη οικονομική άνεση.
Με λίγη εξυπνάδα λοιπόν, μπορείτε να κάνετε πολλά, αρκεί να έχετε τη διάθεση. Την έχετε; Αν φοβάστε τη σωματική σας ακεραιότητα, θα πρέπει να ξέρετε οτι... και ο "πατέρας" αυτό φοβάται. Υπάρχουν και οργανώσεις σήμερα που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα... της προστασίας. Υπάρχουν επίσης οι φίλοι. Πόσο σημαντικό πράγμα είναι οι φίλοι.. Γιατί λοιπόν δεν την "κάνετε" όλοι μαζί; Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 19/08/2012 15:29:24 |
Camelot
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
274 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2012, 14:36:08
Κάτι τέτοιοι ηλίθιοι γονείς καταστρέφουν την προσωπικότητα των παιδιών τους, κάνοντας τα ανίκανα να αντιδράσουν, γι αυτό μας κάνουν ότι θέλουν οι πολιτικοί! Σε έκανε να χάσεις τα παιδικά σου χρόνια. Προσωπικα οι γονείς μου δεν κατάφεραν να με αναγκάσουν να κάνω ότι θέλουν. Μη νιώθεις ενοχές που εύχεσαι να πεθάνει, εγώ θα τον σκότωνα.
Την επανάσταση δεν πρέπει να την κάνει μόνο εσυ, πρέπει και η μητέρα σου και ο αδερφός σου να αντιδράσουν. Θύμισε του ποιος τον φρόντιζε και αυτός αντί για ευχαριστώ σας έδερνε και βρήκε και γκόμενα. Πείτε του πως αν δε σοβαρευτεί θα τον εγκαταλείψετε όπως και όλοι του οι συγγενείς. Εάν απλώσει χέρι, να πάρετε περιοριστικά μέτρα και η μάνα σου να τον χωρίσει.
Σε περίπτωση που αδερφός και μάνα δεν σκοπεύουν να συμμετάσχουν στην επανάσταση μην σε ενδιαφέρει τι επιπτώσεις θα έχει η δίκη σου επανάσταση γιατι πρόβατα είναι και πρόβατα θα παραμείνουν.I'm surrounded by idiots! |
Denis
Νέο Μέλος
Greece
4 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/08/2012, 12:25:14
Καλησπέρα και από εμένα.
Εργάζομαι στον ψυχιατρικό κλάδο, αλλά δεν είναι η ιδικότητά μου να δώσω κάποια "σωστή" συμβουλή. Το μόνο που μπορώ να σου πώ είναι ότι, όσο καλοπροαίρετες είναι οι συμβουλές των παιδιών στο forum, καλό θα είναι να πας σε έναν ειδικό.
Για να καταλάβεις, ποτέ δεν φεύγουμε από το πρόβλημα που έχουμε γιατί θα μας ακολουθάει πάντα. Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να απομακρυνθούμε για να επουλοθούν τα τραυματα ή να πάρουμε δύναμη. Λίγες και ειδικές είναι οι περιπτώσεις οριστικής απομάκρυνσης. Η διάρκεια απομάκρυνσης (εάν χρειάζεται) θα την αποφασίσει κάποιος ειδικός.
Και κάτι άσχετο... τι εννοείς ότι δεν σε αφήνει να πάρεις την ειδικότητα που θέλεις? Αν και σπούδασα εκτός Ελλάδας, γνωρίζω ότι στην ιατρική στην Ελλάδα σου δίνουν την ειδικότητα που έχει έλλειψη, ανεξάρτητα τι θα δηλώσεις.
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Καταπίεση
