ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ πέταξες την μπάλα στην εξέδρα ||| , δεν ξέρω αν είναι προσφιλής σου μέθοδος αλλά δεν έχει πλέον σημασία.

Ακολουθούν τα μίζωνα (για μένα).

Εξωγήινοι

Υπάρχουν πέραν πάσης αμφιβολίας, τουλάχιστον ένα είδος, αυτό που με επισκεύτηκε, πιθανότατα από λάθος, μια και προσωπικά είμαι ένας απλός, κοινός, κοινότατος άνθρωπος.

Από την κατά την άποψη μου μετά από ενδελεχή έρευνα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια άλλα είδη εξωγήινων, για να μην γράψω δισεκατομμύρια και φανώ υπερβολικός.

Γήινοι

Η απόλυτη ξευτίλα του σύμπαντος, γιο αυτό και κανένας δεν μας δίνει σημασία.

Μας τα έχει πει το έπος του Ηρακλή πριν από χιλιάδες χρόνια, τώρα το ότι εμείς το μεταφράσαμε σε εξολοθρευτή και μπρατσαράδες γυμναστηρίων τι να γράψω ;;;

Σας το λένε και πρόσφατα αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

Σας τα περιγράφει και ο Νόαμ Τσόμσκι στις παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

(copy – past)

Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών…
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.
Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται• να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τηΛΗΨΗ μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

Η τεχνική της υποβάθμισης
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ” αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα• τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση,ΑΝ είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.
Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; ΑΝ [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…

Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία
Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα
Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους
Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ” όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ” όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.
Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix.ΑΝ υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. Για όποιον θέλει περισσότερη αφύπνιση ας διαβάσει το «σπήλαιο του Πλάτωνα» και θα ξημερώσει ένας καινούριος κόσμος.

(end of copy – past)

Ο ανθρώπινος πολιτισμός από την ύπαρξή και μέχρι σήμερα μάχεται εναντίων των «ολιγαρχών», στην αρχή ήταν οι έχοντες περισσότερη ρώμη, μετά ήταν οι φεουδάρχες (Αμερικανικός εμφύλιος, Γαλλική Επανάσταση), μετά ήταν οι βιομήχανοι, σήμερα είναι οι Τραπεζίτες, αύριο κάποια άλλη έκφραση της ολιγαρχίας, και λόγω των ημερών πιθανών αυτά να φαντάζουν πολιτικά, και επειδή ασχολείστε με προφητείες, απλά να σας γράψω ότι, ότι και να ψηφήσετε στο τέλος θα έχετε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ ή τούμπλαλιν ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας.

quote:

---

AitheroVamon] είσαι πράγματι στο Αίγιο που αναφέρεις στα στοιχεία σου η είναι και αυτό παραμύθι ( στείλε μου pm αν θέλεις).

---

Το ξεκινάς με φάουλ!
Το οτι δεν έχω το επώνυμο μου στο προφίλ (για λόγους που δεν είναι της παρούσης )
δεν με εντάσσει αυταπόδεικτα στους παραμυθάδες...
με μια πορεία 13 χρόνων στα fora του esoterica.gr δεν επιτρέπω σε κανέναν να μιλάει για "παραμύθια"!

To παρατραβάς.
Ποιός από εμάς σου είπε πως δεν υπάρχουν εξωγήϊνοι?

Και το κυριότερο, γιατί νομίζεις ήμαστε η χειρότερη μορφή ζωής στο σύμπαν?

Δεν σκέπετεσαι, πως όλες οι γήϊνες φυλές, είναι "κατ' εικόνα και ομοίωση", των γεννετιστών του γαλαξία, που ήλθαν στο μακρινό παρελθόν?

Σε πληροφορώ, πως οι περισσότεροι Ε.Τ, είναι ίδιοι και χειρότεροι από εμάς.

ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ Όσο η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στον πλανήτη μας, για να μην πω όλοι πιστεύουν ότι «πλούτος» για αυτούς είναι:

1./ Το ύψος των Τραπεζικών λογαριασμών τους.

2./ Τα στρέμματα ιδιοκτησίας, κομματιών του πλανήτη μας, που «κατέχουν», πολλές φόρες έχω ρωτήσει τσιφλικάδες, πόσους συνανθρώπους τους κατακρεούργησαν αυτοί η οι προγονοί τους για να «κατέχουν» σήμερα αυτά τα κομμάτια του πλανήτη μας, αλλά ποτέ δεν έλαβα απάντηση.

3./ Τα υλικά βιομηχανικά υλικά που «κατέχουν» και τα θεωρούν αξίες (κότερα, βίλες, αεροπλάνα, κοσμήματα κλπ,κλπ).

4./ Όσο ο κάθε ένας από εμάς πιστεύει ότι αυτός είναι ο μοναδικός, ο ευφυέστερος, ο εκλεκτός κλπ.κλπ.

5./ Όσο ανεχόμαστε, ως είδος, την ανέχεια και η απομείωση της ελπίδας για ένα καλλίτερο μέλλον, δηλαδή όσο ανεχόμαστε την ατομοκρατία...........

Θα είμαστε το μίασμα η ένα από τα μιάσματα του σύμπαντος και κανένας δεν θα ήθελε να ασχοληθεί, να συνδιαλλαχτεί μαζί μας (όποιος ανακατώνετε με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες).

Για τους «γενετιστές» και τους άλλους «Ε.Τ.» κάνεις ΛΑΘΟΣ, έχεις – έχουμε και το μυαλό και την ελευθερία να αποφασίσουμε εμείς και να αλλάξουμε τον δρόμο του «ανθρώπινου πολιτισμού» πάνω στον πλανήτη μας, να αλλάξουμε την ζωή μας και τις αξίες μας.

Δες για παράδεγμα την παρτίδα ανάμεσα στον Deep Blue και τον Κασπάροφ.

Συγκεκριμένα, όχι απλά δύναται οι εξωγήινοι να έχουν κουσούρια, αλλά να έχουν και κουσούρια που δεν μας περνάνε καν από το μυαλό...

Μα οι υπολογιστές είναι δημιούργημα του ανθρώπου θα μου πεις.
Και ο άνθρωπος δεν έπεσε από τον ουρανό θα σου πω εγώ.

Μην είσαι βέβαιος ότι εξωγήινος που κάνει βόλτες στη γη, σημαίνει ότι είναι και πνευματικά ανώτερος. (Ισως ευφυέστερος.) Κάποιοι πιθανώς να είναι, κάποιοι ασφαλώς δεν θα είναι.

Δεν είμαστε ούτε «προβληματικοί» ούτε «λειψοί» απλός έχουμε ανέβει σε ΛΑΘΟΣ τρένο, και όταν ανέβεις σε λάθος τρένο σε όποια στάση και να κατέβεις θα είναι ΛΑΘΟΣ στάση, πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην αφετηρία και να πάρουμε το ΣΩΣΤΟ τρένο.

Απόφαση μας είναι η κατάργηση της ιδιοκτησίας, αλήθεια αν πάμε σε άλλους πλανήτες θα τους κόψουμε σε οικόπεδα ;;;

Απόφαση μας είναι να συμμετέχουμε όλοι μας στην αποδοχή η απόρριψη των ΝΟΜΩΝ.

Απόφαση μας είναι η κατάργηση του χρήματος.

Απόφαση μας είναι να έχουμε όλοι ακριβώς τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις.

Δεν γνωρίζω, ίσως να υπάρχουν και «λειψοί» εξωγήινοι, αυτό που μου λέει η λογική είναι ότι αν υπάρχουν δεν θα είναι από οργανωμένες κοινωνίες – πολιτισμούς αλλά θα πρέπει να είναι «πειρατές» με νοοτροπία λαθρεπιβάτη της ζωής.

quote:

---

Το παράδειγμα σου με τους υπολογιστές είναι άτοπο, οι υπολογιστές είναι μηχανές και στις μηχανές κάνουν λάθος οι σχεδιαστές των μηχανών, και στην προκειμένη περίπτωση και οι προγραμματιστές.

Δεν είμαστε ούτε «προβληματικοί» ούτε «λειψοί» απλός έχουμε ανέβει σε ΛΑΘΟΣ τρένο, και όταν ανέβεις σε λάθος τρένο σε όποια στάση και να κατέβεις θα είναι ΛΑΘΟΣ στάση, πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην αφετηρία και να πάρουμε το ΣΩΣΤΟ τρένο.

---

Στην πραγματικότητα η ΑΤΖΕΝΤΑ 21 είναι ένα νέο σχέδιο για τη διαχείριση ολόκληρου του πλανήτη και της ζωής μας (τροφής, νερού, ισότητας, περιβάλλοντος, δικαιοσύνης, ενέργειας κλπ. κλπ.) δηλαδή απλά αν εφαρμοστεί και αναλόγως του τρόπου που εμείς, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, η ανθρωπότητα επιτρέψουμε να εφαρμοστεί, μπορούμε να εγκαταλείψουμε το λάθος τρένο που βρισκόμαστε και να επιβιβαστούμε σε ένα σωστότερο τρένο.

ΑΤΖΕΝΤΑ 21

1. Λήξη της φτώχειας σε όλες τις μορφές της παντού.

2. Λήξη της πείνας, και επίτευξη της επισιτιστικής ασφάλειας και βελτίωση της διατροφής και προώθηση της αειφόρου γεωργίας.

3. Εξασφαλίστε υγιείς ζωές και προωθήστε την ευημερία για όλους και σε όλες τις ηλικίες.

4. Εξασφαλίστε δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς ποιότητα της εκπαίδευσης και προώθηση των ευκαιριών διά βίου μάθησης για όλους.

5. Να επιτευχθεί η ισότητα των φύλων και η χειραφέτηση όλων των γυναικών και κοριτσιών.

6. Διασφάλιση της διαθεσιμότητας και της αειφόρου διαχείρισης του νερού και της αποχέτευσης για όλους.

7. Διασφάλιση της πρόσβασης σε οικονομικά προσιτή, αξιόπιστη, βιώσιμη και σύγχρονη ενέργεια για όλους.

8. Προωθείστε τη βιώσιμη, χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, την πλήρη και παραγωγική απασχόληση και την αξιοπρεπή εργασία για όλους.

9. Η δημιουργία ανθεκτικών υποδομών, η προώθηση βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς εκβιομηχάνιση, και προώθηση της καινοτομίας.

10. Μείωση των ανισοτήτων εντός και μεταξύ των χωρών.

11. Καταστήστε τις πόλεις και ανθρώπινους οικισμούς χωρίς αποκλεισμούς, ασφαλής, ανθεκτικούς και βιώσιμους.

12. Εξασφάλιση βιώσιμων προτύπων κατανάλωσης και παραγωγής.

13. Αναλάβετε επείγουσα δράση για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος και τις επιπτώσεις της (λαμβάνοντας γνώση των συμφωνιών που έχουν συναφθεί από το φόρουμ UNFCCC).

14. Συντηρήστε και χρησιμοποιήστε συγκρατημένα τους ωκεανούς, τις θάλασσες και τους θαλάσσιους πόρους για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

15. Προστατεύστε, αποκαταστήστε και προωθήστε τη βιώσιμη χρήση των επίγειων οικοσυστημάτων, διαχειριστείτε συγκρατημένα τα δάση, καταπολεμήστε την ερήμωση και να σταματήσει να αντιστραφεί η υποβάθμιση του εδάφους, και η ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας.

16. Προωθήστε τις ειρηνικές και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνίες για την αειφόρο ανάπτυξη, την παροχή πρόσβασης στη δικαιοσύνη για όλους και οικοδομήστε τις αποτελεσματικά, υπεύθυνα και χωρίς αποκλεισμούς των θεσμών σε όλα τα επίπεδα.

17. Ενίσχυση των μέσων υλοποίησης και αναζωογόνηση της παγκόσμιας εταιρικής σχέσης για την αειφόρο ανάπτυξη.

quote:

---

Αν θέλεις ξανά διάβασε τα, ελπίζω να σε βοηθήσουν να μεταβάλεις την λανθασμένη άποψη σου για τους ανθρώπους, ελπίζω να καταλάβεις ότι απλός χρειαζόμαστε αλλαγή τρένου, αλλαγή πολιτισμού.

---

Edited by - Craven on 22/09/2015 01:42:57

https://secretspaceprogram.org/tickets/
https://secretspaceprogram.org/tickets/#
http://thepromiserevealed.com/events/

Μιλάμε για χοντρες μπίζνερς $$$$ που βάζουν τα γυαλιά στη Τήνο!

Ο μπλε πλανήτης που βρίσκεται σε τροχιά γύρο από τον κόκκινο γίγαντα Arcturus στον αστερισμό Μπούτς (περίπου 36 έτη φωτός από το ηλιακό μας σύστημα), όπου εκεί ζει η φυλή των Ακτουριανών. Ο πλανήτης δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα από τους γήινους αστρονόμους και οι μόνες πληροφορίες για το αστρικό τους σύστημα υπάρχουν μόνο μέσα από τηλεπαθητικές επικοινωνίες.

Ο μολυσμένος πλανήτης Κόρεντερ, 3ος σε σειρά γύρο από το άστρο Κορένα, που περιβάλλεται από 11 ακόμα πλανήτες και ανήκει κι αυτός στον αστερισμό Μπούτς, 400 έτη φωτός μακριά από εμάς. Εκεί κατοικούν οι ανθρωπόμορφοι Κορεντιανοί που φτάνουν έως το 1,5 μέτρο σε ύψος.

Ο πλανήτης Ummo, ένας κατοικήσιμος πλανήτης από την γενική περιοχή του Wolf 424, ένα δυαδικό σύστημα καφέ νάνων που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 14,2 έτη φωτός από τον Ήλιο μας. Εκεί ζουν οι εξαιρετικά τηλεπαθητικοί Ουμήτες.

Ο πλανήτης Lyra, που βρίσκεται σε τροχιά γύρο από το άστρο Βέγκα που απέχει 26 έτη φωτός από εμάς και βρίσκεται στον αστερισμό της Λύρας, η οποία θεωρείται η κοιτίδα των ανθρωποειδή όντων. Τον Lyra αποικούν μαζί με τους εναπομείναντες Λύριους και τα ερπετοειδή, τα οποία κατοικούν στον κύριο πλανήτη και διοικούν ένα μεγάλο μέρος του συστήματος.

Ο πλανήτης Προκύων 4, που βρίσκεται σε τροχιά γύρο από το ηλιακό σύστημα του Προκύωνα ένα δυαδικό σύστημα αστεριών σε απόσταση περίπου 11,4 έτη φωτός από τη Γη, με κατοικήσιμο τον τέταρτο πλανήτη σε αυτό το σύστημα. Κάτοικοί του οι Προκύωνες, ένας από τους περισσότερο θετικούς ανθρωπόμορφους εξωγήινους πολιτισμούς που προστατεύουν το γαλαξία μας από τις διαβολικές δραστηριότητες των Γκρίζων και των ερπετοειδών.

Οι πλανήτες Μέγκοπέϊ 3 & 4 του διπλού άστρου Megopei, δύο κατοικήσιμοι πλανήτες παρόμοιοι με τον δικό μας στη χημική σύνθεση, με τα 2/3 τους να καλύπτονται από ωκεανούς, ενώ το υπόλοιπο 1/3 να είναι στερεά μάζα που σχηματίζει έξι ηπείρους, με μέση θερμοκρασία τους 32 ºC. Εκεί ζει η φυλή των Maitre, τερατόμορφοι εξωγήινοι που ζουν 120 χρόνια και συμμετέχουν σε απαγωγές ανθρώπων, για γενετικό πειραματισμό αλλά και ως πηγή τροφής!

Ο πλανήτης Μεθάρια, που βρίσκεται σε τροχιά στη κατοικήσιμη ζώνη γύρο από το διπλό σύστημα πλανητών Κενταύρου Α&Β και εκεί ζει η ανθρωπόμορφη φυλή των Σαντίνιανς. Ένας πλανήτης που πριν λίγο καιρό ανακαλύφθηκε και από τα γήινα τηλεσκόπια, και ονομάστηκε ως tau Cet e.

Ο πλανήτης Θιαούμπα (Thiaoouba), ένας πλανήτης σε άγνωστη τοποθεσία του γαλαξία μας που έχει το 40% της γήινης βαρύτητας, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί του να πετούν και τα σπίτια τους (που είναι σαν τεράστια λευκά αβγά) να αιωρούνται πάνω από το έδαφος. Οι Thiao είναι όντα 2,4 μέτρα ψηλά, ανθρωπόμορφα, ερμαφρόδιτα, όλα θηλυκά στην όψη και φιλικά στο ανθρώπινο είδος, ενώ τα διαγαλαξιακά τους σκάφη είναι τεράστιες μεταλλικές σφαίρες 80 μέτρων σε διάμετρο.

Ο Aldebaran ( ή Άλφα Ταύρου) που είναι το κύριο άστρου του αστερισμού του Ταύρου, περίπου 65,1 έτη φωτός μακριά από εμάς, και πιθανότατα δυαδικό με δεύτερο ένα καφέ νάνο. Ο επαφικός Martin Wiesengrün αναφέρει δύο πλανήτες στην δυνητικά φιλόξενη για ζωή ζώνη του Aldebaran, τον Άριαν (Arian) και τον Ούρου (Uru). Οι Aldebarans γενικά πιστεύεται ότι είναι ανθρωποειδή όντα και αυτά φιλικά προς τον άνθρωπο.

Ο πλανήτης Μπάαβι του Πρόξιμα Κενταύρου, όπου έγινε γνωστός όταν η εξωγήινη φυλή των Baavians μετέφερε για δύο μήνες στον πλανήτη τους τον Αλγέριο Monsieur, όπου εργάστηκε και έζησε ανάμεσά τους. Σήμερα, τα κείμενα της γλώσσας τους, τα μαθηματικά, οι επιστήμες, η φιλοσοφία τους αλλά και το πολύπλοκο λεξιλόγιο τους, που βρέθηκαν στις σημειώσεις του Monsieur, παραμείνουν κρυμμένα σε ένα γαλλικό πανεπιστήμιο, υπό την εποπτεία του κρατικού έλεγχου. Οι πολυπληθείς σημειώσεις του Monsieur, περιλαμβάνουν επίσης όλες τις τροχιές των πλανητών, γύρω από το άστρο Πρόξιμα Κενταύρου του αστερισμού του Κενταύρου, που βρίσκεται σε απόσταση 4,3 έτη φωτός από το δικό μας ήλιο, κάτι που δεν έχουν καταφέρει να αποδώσουν ακόμα σε πληρότητα, τα σύγχρονα διαστημικά τηλεσκόπια.

Άλλους τρεις κατοικήσιμους πλανήτες θα βρούμε στο μακρινό αστέρα Ζήτα1, του αστερισμού Zήτα Reticuli, 39,5 έτη φωτός μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Ζήτα1 είναι το μόνο άστρο που αναφέρεται ότι έχει 3 πλανήτες με ζωή στη κατοικήσιμη ζώνη του, τους Ατλαντίς, Προμηθέα και Δαίδαλο, οι οποίοι έχουν αναφερθεί από την επαφική κοινότητα, αλλά και από τους διάσημους απαχθέντες Μπέτη και Μπάρνεϋ Χιλ, όπως και από τον πρώην πυρηνικό φυσικό της Περιοχής 51, Μπόμπ Λαζάρ. Μάλιστα στον χάρτη του έδωσε στη δημοσιότητα η Μπέτη Χιλ, ο οποίος της αναλύθηκε από τον εξωγήινο απαγωγέα της και διοικητή του σκάφους που επιβιβάστηκε, και ο οποίος χάρτης αποδείχθηκε αληθινός και ακριβής στη συνέχεια, σε αυτόν είναι σημειωμένοι οι αστρικοί λεωφόροι των κοντινών αστέρων που περιλαμβάνουν τον δικό μας Ήλιο, τον Ζήτα2, τον Άλφα Μενσαέ, τον Ταού Σέτι, τον 82 Εριντάνι, τον Γκλίζε 86, τον Γκλίζε 59, τον Γκλίζε 67, τον Ταού 1 Εριντάνι, τον Πίσιουμ 54 και τον Πίσιουμ 107, χωρίς όμως να αναφέρονται τα ονόματα των δικών τους πιθανών κατοικήσιμων πλανητών.

Ένας ακόμα «επαφικός» πλανήτης με ζωή, είναι ο Κόλντας (Koldas), ένας πλανήτης που βρίσκεται σε ένα παράλληλο σύμπαν και τον κατοικούν οι Κολντάσιανς, ανθρωποειδή όντα που ανήκουν στην Ομοσπονδία των Valdar. Λέγεται ότι η Ιαπωνική κυβέρνηση έχει επαφή μαζί τους, η οποία όμως παραμένει κρυφή, όπως και η κοινή μυστική τους βάση.

Ο Τζάνος (Janos) ήταν ένας πλανήτης, που έμοιαζε πολύ με το δικό μας, με μπλε θάλασσες και λίμνες, καταπράσινα λιβάδια και λόφους, δέντρα, δάση, πόλεις, πλοία και αεροσκάφη. Όμως όταν ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του πλησίασε πιο κοντά, άλλαξε το βαρυτικό του πεδίο και τεράστια παλιρροϊκά κύματα έκαναν ακατάλληλη τη ζωή εκεί. Έτσι οι ανθρωπόμορφοι Τζάνος εγκατέλειψαν τον πλανήτη τους και σήμερα βρίσκονται σε τεράστια μητρικά σκάφη που προσάραξαν γύρο από τον δικό μας Ήλιο.

Ο Βέρνταντς (Verdants ) είναι ένας πλανήτης περίπου δυόμιση φορές στο μέγεθος της Γης, που βρίσκεται 14 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η μέγιστη διάρκεια ζωής ενός Βερντάντιου, χάρη στην προηγμένη τους τεχνολογία, κυμαίνεται γύρω στα 20.000 γήινα χρόνια. Αποστολή τους εδώ στη Γη είναι να μας προετοιμάσουν να εισέλθουμε στην διαγαλαξιακή Ομοσπονδία των Κυρίαρχων Πλανητών, μέσα σε μία χιλιετία.

Ο πλανήτης Άπου (Apu) είναι ένας πλανήτης σαν τη Γη, όμως έξω από τον δικό μας γαλαξία, ενώ οι γνώσεις για τους άυλους Apunians ξεκινούν από πολύ παλιά (ο όρος χρονολογείται από τους Ίνκας), καθώς στη θρησκεία και τη μυθολογία του Περού, του Ισημερινού και της Βολιβίας αναφέρονται ως πνεύματα των βουνών.

Ο πλανήτης Άριεν (Arien) τώρα, είναι ένας μισοπαγωμένος πλανήτης κάπου στον αστερισμό του Ωρίωνα, λίγο μεγαλύτερος σε μέγεθος από τη Γη. Η συγγραφέας Πατρίσια Κόρι, που είναι η μόνη που έχει αναφερθεί ποτέ σε αυτήν την εξω-γαία και στα νοήμον όντα που την κατοικούν, αναφέρει ότι η φυλή των Άριεν είναι μία από τις τέσσερις εξωγήινες φυλές των οποίων το DNA χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί η ανθρωπότητα.

Ο πλανήτης Ιάργα (Iarga) βρίσκεται 10 έτη φωτός μακριά και είναι σχεδόν πλήρως καλυμμένος με νερό. Η διαθέσιμη έκταση ξηράς κατανέμεται σε πολλά νησιά με συνολική επιφάνεια όχι πολύ μεγαλύτερη από την Αυστραλία. Παρά την μικρή έκταση της ξηράς, ο πλανήτης έχει δισεκατομμύρια κατοίκους οι οποίοι έχουν αναπτύξει μία υπερ-κοινωνία που τους επιτρέπει την 10πλάσια παραγωγή πόρων διαβίωσης απ’ όσους χρειάζονται.

O πλανήτης Όκτρα (Oktra) βρίσκεται σε έναν άλλο γαλαξία περίπου 10-20 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη και ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό του είναι το έντονο κρυσταλλικό στοιχείο σε ζώα και φυτά. Οι Οκτριανοί δηλώνουν μέρος μίας μεγάλης ομοσπονδίας πλανητών στο Γαλαξία τους, ταξιδεύουν συχνά στο δικό μας γαλαξία και στη Γη, ενώ γνωρίζουν άπταιστα τα Σουηδικά!

Ο πλανήτης Ακάρτ (Akart) βρίσκεται σε ένα κοντινό μας άστρο, κάνει μία πλήρη περιφορά γύρο από το άστρο του σε 353 ημέρες, η μέρα του έχει 46 ώρες, έχει αρκετά ψυχρό κλήμα και δυο τεχνητούς τεράστιους σφαιρικούς δορυφόρους γύρο του, οι οποίοι από μακριά φαίνονται σαν φυσικοί. Οι κάτοικοί του μοιάζουν αρκετά με το είδος μας, έχουν παρόμοιο ύψος, αλλά είναι πιο λευκοί και με μαλλιά σαν άχυρα, ενώ τα σπίτια και οι πόλεις τους είναι χτισμένες με ένα υλικό σαν πλαστικοποιημένο ατσάλι. Ο πλανήτης έγινε γνωστός το 1958 όταν ο Arthur Berlet είχε μία Τρίτη επαφή στην Βραζιλία με την εξωγήινη ταξιδεύτρια Λία.

Ο πλανήτης Ιτίμπι-Ρα 2 (Itibi-Ra II) είναι ένας πλανήτης στο κέντρο του γαλαξία μας, αρκετά κοντά στη μικρή μαύρη τρύπα (που οι γηγενείς την ονομάζουν Satu Ra) στη περιοχή Sagittarius A* του γαλαξιακού μας δίσκου. Δίπλα του κινείται ακόμα ένας μικρότερος δορυφορικός πλανήτης, ο Coxa Xixan που αποκαλείται ως εργοστάσιο. Ο Coxa Xixan δεν είναι «δυνητικά» φιλόξενος για ζωή αλλά εκεί ζουν εκατομμύρια εργάτες σε τεράστιες διαστημικές εργοστασιακές μονάδες και παράγουν ενέργεια που τροφοδοτεί τον Ιτίμπι-Ρα 2.

Επίσης στο Σείριο, σύμφωνα με τη φυλή των Ντόγκον της Δυτικής Αφρικής, υπάρχει ένας πλανήτης που κατοικείται από έναν νοήμον εξωγήινο πολιτισμό και ονομάζεται Νιάν. Οι γνώσεις γι’ αυτόν τον πλανήτη έρχονται πριν από 5.000 χρόνια, όταν οι πρόγονοι της φυλής ήρθαν σε επαφή με τους Νόμμος, τους αμφίβιους κατοίκους του πλανήτη Νιάν, που διαγράφει τροχιά γύρο από τους Πο Τόλο, Σίγκι Τόλο (Σείριοι Α & Β) και Έμμε Για (ακόμα ένα άστρο που ανακάλυψαν το 1995 ερασιτέχνες αστρονόμοι και ονομάστηκε Σείριος Γ), στον αστερισμό Σιγκουί (δηλαδή του Μεγάλου Κυνός). Σήμερα οι επαφικοί που μιλούν με όντα από αυτόν τον πλανήτη τον αναφέρουν ως Xylanthia.

Επίσης, σύμφωνα τώρα με το Ουράντιο Βιβλίο των επαφικών, μαθαίνουμε για ακόμα δύο γαίες, πρωτεύουσες ανώτερων ανθρώπινων όντων, την Ουβέρσα και την Εντέντια. Σύμφωνα πάντα με το βιβλίο, η Ουράντια, ο πλανήτης μας δηλαδή, βρίσκεται στο έβδομο υπερσύμπαν του Όρβοντον, με υπεργαλαξιακή πρωτεύουσα την Ουβέρσα. Το τοπικό μας σύμπαν το Nέβαδον έχει 100 αστερισμούς, μεταξύ των οποίων είναι και ο δικός μας, αυτός του Νορλατιαντέκ, με πρωτεύουσα την Εντέντια. Στους συμπαντικούς χάρτες, ο πλανήτης μας αναφέρεται ως εξής: «O 606 της Σατάνια, στον αστερισμό του Νορλατιαντέκ, στο τοπικό σύμπαν Nέβαδον, στον ελάσσων τομέα Ένσα, του μείζονος τομέα Σπλάντον, του υπερσύμπαντος του Όρβοντον». Αυτό είναι αρκετό για έναν ουράνιο αγγελιοφόρο να βρει το δρόμο για τη Γη.

Αυτοί οι επαφικοί, απατεώνες ή όχι δεν γνωρίζω, γιατί δεν μας λένε και τον τρόπο πραγματοποίησης διαστρικών ταξιδιών, μπας και ξεστραβωθούμε κι εμείς?

Παράδειγμα:Πως φθάνουν σε μας οι κάτοικοι του Μεγκοπέϊ και μας...τρώνε λάχανο?Με τι πλοία και τι διαστρική...ναυσιπλοϊα?

Αλήθεια, τα πιστεύεις αυτά?

Δεν αρνούμαι όμως, ότι υπάρχει κάποια πιθανότητα, ελάχιστη βέβαια, κάτι από όλα αυτά να είναι κοντά στην αλήθεια.

1./ Όταν πιστεύω κάτι που γράφω το αναφέρω, απλά σε πολλές περιπτώσεις αναδημοσιεύω κείμενα η πληροφορίες που μου φαίνονται ενδιαφέροντα η που απλά βάζουν το μυαλό κάποιων να δουλέψει εντατικότερα.

2./ Μάλλον δεν χρειαζόμαστε πλέον ούτε τους επαφικούς ούτε τους εξωγήινους να μας διδάξουν για την αντι-βαρύτητα.

Στη Ρωσία έχει δοκιμαστεί με επιτυχία και είναι έτοιμος προς χρήση ένας κινητήρας αντι-βαρύτητας που βασίζεται στην τεχνολογία Tesla, το όνομα αυτού είναι Leonov !!!

Διάφορες πληροφορίες από το διαδίκτυο αναφέρουν πως στην Ρωσία το τελευταίο διάστημα οι στρατηγοί της Cabal δεν επαναπαύονται ούτε κοιμούνται, διότι πλέον η Ρωσία βρίσκεται στο τελικό στάδιο κατασκευής ενός μεγάλου σκάφους αντι-βαρύτητας (AGC), το οποίο μάλιστα σύμφωνα με τον σχεδιασμό του, είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί σαν διαστημικό ιπτάμενο αεροπλανοφόρο !!!

Δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια η είναι προπαγάνδα, δεν έχω σχέση με μυστικές υπηρεσίες, αλλά αν είναι αλήθεια, ελπίζω να πρυτανεύσει η λογική και η Δημοκρατία.

Ρώτησα όμως για την...διαστρική ναυσιπλοϊα, αν έχουν πει κάτι οι επαφικοί.Πως καλύπτουν μια απόσταση 40.000 ετών φωτός?

Εδώ για λεπτομέρειες.

Μήπως εννοούσες το ρωσσικό σκάφος αντιβαρύτητας που φαίνεται στο κατωτέρω βίντεο?

http://www.invisiblelycans.gr/proti-panellinia-apoklistiki-anafora-ta-akros-aporrita-mistika-pou-den-theloun-na-mathete-part2/

Ποίος είναι ο Καρντάσεφ ή ορθότερα Καρντασιόβ (Никола́й Семёнович Кардашёв) είναι Ρώσος αστροφυσικός, γνωστός για τις θεωρίες του περί εξωγήινων πολιτισμών.

Ο Καρντάσεφ γεννήθηκε στη Μόσχα στις 25 Απριλίου 1932 και απεφοίτησε από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 1955. Στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του στο Αστρονομικό Ινστιτούτο Στέρνμπεργκ της Μόσχας υπό τον Ιωσήφ Σ. Σκλόφσκι και πήρε το διδακτορικό του το 1962.

Το 1963 ο Καρντάσεφ εξέτασε τον κβάζαρ CTA-102, στην πρώτη σοβιετική απόπειρα για αναζήτηση εξωγήινων ευφυών όντων (SETI). Κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας είχε την ιδέα ότι πιθανότατα κάποιοι πολιτισμοί στον γαλαξία μας είναι εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια έτη πιο προοδευμένοι τεχνολογικά από την ανθρωπότητα, και εφηύρε για να τους κατατάξει, το ταξινομικό σχήμα που είναι σήμερα γνωστό με το όνομά του: την Κλίμακα Καρντάσεφ. Οι σοβαρές σοβιετικές προσπάθειες στην έρευνα για εξωγήινη νοημοσύνη προηγήθηκαν των παρόμοιων αμερικανικών προγραμμάτων κατά μερικά χρόνια. Μεταξύ άλλων σοβαρών σοβιετικών ειδικών επί του θέματος ήταν και οι Βσέβολοντ Τρόιτσκι και Ιωσήφ Σ. Σκλόφσκι (ο παλιός καθηγητής του Καρντάσεφ).
Ο Καρντάσεφ εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών (Τομέας Γενικής Φυσικής και Αστρονομίας) στις 12 Δεκεμβρίου 1976 και πλήρες μέλος της (Ρωσικής πλέον) Ακαδημίας Επιστημών στις 21 Μαρτίου 1994. Σήμερα είναι υποδιευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ακαδημίας, στη Μόσχα.

Οι τύποι των πολιτισμών σύμφωνα με την κλίμακα Καρντάσεφ είναι τέσσερις (4)

Τύπος μηδέν (0)

Στον τύπος μηδέν συγκαταλέγετε ένας πολιτισμός που στηρίζεται στην ενέργεια από τον πλανήτη στον οποίο κατοικεί, αντλώντας την κυρίως από πηγές που οι μορφές ενέργειας είναι ήπια αποθηκευμένες. Έτσι ονομάζεται τύπος μηδέν καθώς βαθμολογείται κάτω της μονάδας στη λογαριθμική αυτή κλίμακα. Ένας τέτοιος πολιτισμός είναι ο σημερινός δικός μας που χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον ενέργεια που έχει αποθηκευτεί από νεκρές πλέον μορφές ζωής σε πηγές όπως το κάρβουνο, το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο. Καθίσταται αντιληπτό ότι δεν έχουμε ακόμη φθάσει την μονάδα στην κλίμακα Kardashev. Σύμφωνα με τον Καρλ Σαγκάν, που επέκτεινε και βαθμονόμησε την κλίμακα Καρντάσεφ πριν τον τύπο Ι, κατά τη βιομηχανική επανάσταση, το έτος 1900, ήμασταν στο 0,58 και το 2012 βαθμολογούμαστε στο 0,72. Σύμφωνα με σχετικούς υπολογισμούς, πιθανώς να φτάσουμε τον Τύπο ένα (1) σε 100 – 200 χρόνια.

Τύπος ένα (1)

Ο πολιτισμός Τύπου 1 έχει καταφέρει να δαμάσει και καταναλώνει την ενέργεια που του προσφέρει ο ίδιος ο πλανήτης του, τον οποίο και ελέγχει πλήρως. Η θερμοκρασία και το κλίμα του πλανήτη ελέγχονται ή και αλλάζουν κατά βούληση, ενώ τα έντονα καιρικά φαινόμενα (τυφώνες και ισχυρές καταιγίδες) ελέγχονται απόλυτα και προσφέρουν την ενέργειά τους στον πολιτισμό αυτό. Πιθανώς και τα ηφαίστεια ή ακόμα και οι σεισμοί μπορούν να αλλάξουν κατά βούληση από έναν τέτοιο πολιτισμό. Επίσης, εμφανίζεται οίκηση σε απίθανα ως πρότινος μέρη, όπως στους ωκεανούς (με πλωτές πόλεις). Για τον ανθρώπινο πολιτισμό στη Γη, ορατά πλέον σημάδια μετάβασης σε πολιτισμό Τύπου 1 από Τύπου μηδέν, θεωρούνται η τιθάσευση της πυρηνικής ενέργειας και της σύντηξης, οι προσπάθειες παγκοσμιοποίησης στην οικονομία (Ευρωπαϊκή Ένωση), την γλώσσα, την κουλτούρα, το πολιτικό σύστημα, τη διεπικοινωνία (ίντερνετ), οι επιτυχημένες προσπάθειες πρόγνωσης και πρόκλησης σεισμών, οι τεράστιες κατασκευές που προστατεύουν την ξηρά από την εισβολή της θάλασσας (Κάτω Χώρες) κλπ.

Τύπος δύο (2)

Ο πολιτισμός Τύπου 2 ελέγχει την ενέργεια του άστρου του και έχει ήδη αποικίσει το αστρικό του σύστημα. Στην περίπτωση του ανθρώπου της Γης θα έλεγχε τον Ήλιο, αντλώντας την ενέργεια του από εκεί, έχοντας πια εξαντλήσει τα αποθέματα ενέργειας του πλανήτη που κατοικεί και των πλανητών του ηλιακού συστήματος που έχει επίσης αποικίσει. Ο πολιτισμός σε αυτό το επίπεδο θεωρείται ήδη αθάνατος και κανένα γνωστό σημερινό όπλο μαζικής καταστροφής ή φυσική διεργασία δε μπορεί να τον αφανίσει, καθώς είτε μπορεί να σταματήσει τις πυρηνικές αντιδράσεις και να αποτρέψει την έκρηξη του άστρου του ως Υπερκαινοφανούς (Supernova), είτε να μετακινήσει τον ίδιο του τον πλανήτη ώστε να διαφύγει της έκρηξης, είτε απλά να μετοικήσει σε άλλο ηλιακό σύστημα. Σημειωτέον ότι η ενέργεια που καταναλώνει είναι 10 δισεκατομμύρια φορές περισσότερη από την παραγόμενη ενέργεια ενός πολιτισμού Τύπου 1.

Τύπος τρία (3)

Ο πολιτισμός Τύπου 3 ελέγχει την ενέργεια σε γαλαξιακό επίπεδο στο σύνολο σχεδόν του γαλαξία του και πιθανώς να έχει αποικίσει έναν ή περισσότερους γειτονικούς γαλαξίες. Ένας τέτοιος πολιτισμός έχει φτάσει σε επίπεδο να πειραματίζεται ενεργειακά ακόμη και με τις μαύρες τρύπες και τις σκουληκότρυπες. Μπορεί να πραγματοποιήσει ταξίδια στο χώρο και το χρόνο εντός του ιδίου σύμπαντος και έχει τη δυνατότητα να διαφύγει στο παρελθόν σε περίπτωση που στο σύμπαν του επέλθει θερμικός θάνατος. Παρομοίως, η ενέργεια που καταναλώνει είναι 10 δισεκατομμύρια φορές περισσότερη από την παραγόμενη ενέργεια ενός πολιτισμού Τύπου 2.

Από τον Zoltan Galantai ορίστηκε και ένας επί πλέον τύπος πολιτισμού

Τύπος τέσσερα (4)

Ο Zoltan Galantai έχει ορίσει μία θεωρητική προέκταση της κλίμακας, με πολιτισμό τύπου 4 (που βρίσκεται εκτός των ορισμένων τύπων της κλίμακας Καρντάσεφ) αυτόν που μπορεί και ελέγχει την ενέργεια σχεδόν ολόκληρου του ορατού σύμπαντος και πιθανόν και της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας. Πιθανώς να μπορεί να ταξιδέψει σε άλλα σύμπαντα ή να στείλει πληροφορία σε αυτά, ώστε να αναπτυχθεί πολιτισμός Τύπου μηδέν, με προοπτική να εξελιχθεί σε πολιτισμό Τύπου 1. Ένας τέτοιος πολιτισμός προσεγγίζει ή και υπερβαίνει ακόμα και τα εξωτικά όρια της επιστημονικής φαντασίας, με βάση τις σημερινές μας επιστημονικές γνώσεις και ίσως να είναι αδύνατο στην πραγματικότητα να υπάρξει. Ο ίδιος ο Galantai μάλιστα έχει συμφωνήσει ότι ένας τέτοιος πολιτισμός δεν θα ήταν ανιχνεύσιμος, καθώς οι πράξεις του δεν θα διέφεραν ιδιαίτερα από τις ίδιες τις φυσικές διεργασίες.

Μια σοβαρή επισήμανση

Η περίοδος μετάβασης από ένα πολιτισμό Τύπου μηδέν σε Τύπου ένα θεωρείται η πιο κρίσιμη και πιο επικίνδυνη στην κλίμακα, καθώς ο πολιτισμός στο στάδιο αυτό δεν έχει αναπτύξει επαρκή συλλογική νοημοσύνη και η χρήση των νέων δυνάμεων μπορεί να αφανίσει εντελώς τον πολιτισμό αυτό, πριν την ολοκλήρωση της πλήρους μετάβασης του σε τύπο 1 (πυρηνικά, βιολογικά, γεωφυσικά όπλα μαζικής καταστροφής, ανεξέλεγκτη άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη, καταστροφή των φυσικών μηχανισμών προστασίας όπως η μαγνητόσφαιρα, το στρώμα του όζοντος κλπ).

Ένας πιθανός τρόπος πλήρους συλλογής της ενέργειας από ένα άστρο, θεωρείται πως είναι η Σφαίρα Ντάισον.

Ποίος είναι ο Ντάισον

Freeman John Dyson (15/12/1923) Βρετανός φυσικός και μαθηματικός, γνωστός για την εργασία του στην κβαντομηχανική, την αστροφυσική, την αστροβιολογία και την πολιτική. Είναι γνωστότερος για παράξενες μελλοντικές ιδέες που έχει προτείνει κατά καιρούς, με σημαντικότερη τις λεγόμενες «Dyson Spheres» (Σφαίρες του Ντάισον).

Ο Dyson δούλευε ως αναλυτής στην RAF Bomber Command στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά από τον πόλεμο, πήρε πτυχίο με βαθμό BA στα μαθηματικά από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ το 1945 και ήταν συνεργάτης στο κολλέγιο Trinity από το 1946 ως το 1949. Το 1947 μετακόμισε στις Η.Π.Α., σε μια υποτροφία στο πανεπιστήμιο Cornell και προσχώρησε έπειτα στη σχολή εκεί ως καθηγητή φυσικής το 1951, χωρίς όμως PhD. Το 1953 διορίστηκε στο Ινστιτούτο Ανεπτυγμένων Ερευνών στο Princeton, ένας ιδιωτικός οργανισμός που ενθαρρύνει την επιστημονική έρευνα. Το 1957 πήρε αμερικάνικη υπηκοότητα.

Στα έτη που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο ο Dyson ήταν αρμόδιος για την επίδειξη της εξίσωσης των δύο διατυπώσεων της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής που υπήρξε εκείνη την περίοδο, την διαγραμματική ακέραια διατύπωση πορειών του Richard Feynman και τον υπολογισμό των παραλλαγών από τους Julian Schwinger και Sin-Itiro Tomonaga (χειρισμός Dyson).

Από το 1957 ως το 1961 εργάστηκε στο πρόγραμμα Orion, ένα διαστημόπλοιο που θα ταξιδεύει χάρις το κύμα κρούσεις που θα προκαλούν εκρήξεις πυρηνικών βομβών. Ένα πρωτότυπο πρότεινε τη χρήση συμβατικών εκρηκτικών υλών, αλλά το πρόγραμμα ακυρώθηκε από μια συνθήκη που απαγορεύει τη χρήση των πυρηνικών όπλων στο διάστημα. Το 1958 ήταν ο επικεφαλής στην ομάδα έρευνας του T.R.I.G.A., έναν μικρό και ασφαλή πυρηνικό αντιδραστήρα που χρησιμοποιήθηκε στα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια για την παραγωγή των ισοτόπων.

Το 1977 ο Dyson επόπτευσε τον προπτυχιακό φοιτητή John Aristotle Phillips του Princeton σε ένα έγγραφο όρου που περίγραψε ένα αξιόπιστο σχέδιο για ένα πυρηνικό όπλο. Από τότε ο Phillips έμεινε γνωστός ως "The A-Bomb Kid". Ο Dyson έχει δημοσιεύσει διάφορες μελέτες για την τεχνολογία, την επιστήμη, και το μέλλον. Στο Dyson απονεμήθηκε το μετάλλιο Lorentz το 1966 και το ανώτατο μετάλλιο Planck το 1969. Στο ακαδημαϊκό έτος 1984-1985 έδωσε τις διαλέξεις Gifford στο Αμπερντήν, το οποίο οδήγησε στο βιβλίο του Infinite In All Directions.

Το 1998 ο Dyson συμμετείχε στο Solar Electric Light Fund. Το 2000 πήρε το βραβείο Templeton για την πρόοδο στη θρησκεία. Από το 2003 ο Dyson είναι ο Πρόεδρος του Space Studies Institute, η διαστημική ερευνητική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον Gerard Κ. O'Neill. στην ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το Telluride Tech Festival Award of Technology στο Τelluride του Κολοράντο. Επίσης ο Dyson ήταν για χρόνια μέλος της αμυντικής συμβουλευτικής ομάδας JASON.

Τι είναι η Σφαίρα Ντάισον

Μη έχοντας κανένα άλλο παράδειγμα ζωής εκτός από αυτό που υπάρχει στη Γη, είμαστε αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουμε τον πλανήτη μας σαν μοντέλο. Ωστόσο η ως σήμερα η εξέλιξη του τεχνολογικού πολιτισμού μάς έδειξε πόσο παρακινδυνευμένο είναι να κάνει κανείς μελλοντολογικές προβλέψεις με βάση το σημερινό επίπεδο γνώσεων.

Για παράδειγμα, στις αρχές του εικοστού αιώνα κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί την ανάπτυξη των αεροπορικών επικοινωνιών, ενώ στα μέσα του ίδιου αιώνα κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει την εκρηκτική πρόοδο των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Άρα ο ασφαλέστερος τρόπος για να προβλέψουμε την εξέλιξη της τεχνολογίας είναι να περιοριστούμε στο βασικότερο στοιχείο που χαρακτηρίζει το επίπεδο ενός προηγμένου πολιτισμού, τη διαθέσιμη ενέργεια. Την παρατήρηση αυτή είχε κάνει πρώτος ο ρώσος αστροφυσικός Καρντάσεφ το 1960.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Φρίμαν Ντάισον, θα καταφέρουμε να φθάσουμε στην κατηγορία 1 σε μόλις 200 χρόνια. Σε 3.200 χρόνια θα καταφέρουμε να «προαχθούμε» στην κατηγορία 2 και, τέλος, σε άλλα 5.800 χρόνια, αν φυσικά οι πόλεμοι δεν έχουν αφανίσει το ανθρώπινο γένος, θα βρεθούμε στην κατηγορία 3. Αν αυτά τα χρονικά διαστήματα σας φαίνονται σύντομα, σκεφθείτε ότι από την εποχή που εφευρέθηκε η ατμομηχανή έχουν περάσει τριακόσια χρόνια, από την ηλεκτρική γεννήτρια εκατόν πενήντα και από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μόλις πενήντα.
Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά ενός πολιτισμού κατηγορίας 1,πάντα σύμφωνα με τον Φρίμαν Ντάισον είναι η ενιαία «διοίκηση» του πληθυσμού ενός πλανήτη και η επίλυση όλων των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Ένας πολιτισμός που διαχειρίζεται όλη τη διαθέσιμη ενέργεια ενός πλανήτη έχει αφήσει πίσω του τις «πρωτόγονες» πηγές ενέργειας, που βασίζονται στην καύση ανθρακούχων ορυκτών και στην παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, και έχει επικεντρωθεί στην ενέργεια που μας στέλνει ο Ηλιος. H ενέργεια αυτή είναι εκείνη που καθορίζει το κλίμα της Γης και, επομένως, σε 200 χρόνια θα είμαστε σε θέση να προβλέπουμε και να αποφεύγουμε τις καιρικές καταστροφές. Θα μπορούμε ακόμη να επηρεάζουμε τη σεισμικότητα και την ηφαιστειακή δραστηριότητα της Γης. H εκμετάλλευση όμως της ηλιακής ενέργειας θα απαιτήσει κεντρικό σχεδιασμό σε όλες τις στεριές και τις θάλασσες, πράγμα που θα έχει αποτέλεσμα την ανάδειξη μιας κυβέρνησης και τη βαθμιαία επικράτηση μιας γλώσσας και ενός νομίσματος. H τάση που παρατηρούμε σήμερα για την ενοποίηση των κρατών και της οικονομίας, καθώς και η αργή αλλά αισθητή επικράτηση της αγγλικής γλώσσας, ίσως δεν είναι συμπτώσεις.

H μετεξέλιξη του πολιτισμού μας στην κατηγορία 2 θα απαιτήσει μερικές χιλιετίες, αφού η «συγκομιδή» όλης της ενέργειας του Ηλίου, που είναι ένα δισεκατομμύριο φορές περισσότερη απ' όση ηλιακή ενέργεια δέχεται ο πλανήτης μας, θα είναι δύσκολο εγχείρημα. Γνωρίζουμε όμως από σήμερα μια πιθανή λύση, που πρότεινε ο Ντάισον: θα διαλύσουμε τον πλανήτη Δία και με το υλικό του θα φτιάξουμε μια σφαίρα, η οποία θα απορροφά όλη την ενέργεια που ακτινοβολεί ο Ηλιος. Έχοντας διαθέσιμη τόση ενέργεια, θα μπορέσουμε να κατασκευάσουμε έναν ολόκληρο στόλο από αυτοαναπαραγόμενα ρομπότ, τα οποία θα αρχίσουν να εξερευνούν και να αποικίζουν τον Γαλαξία. H ιδέα αυτή χρησιμοποιήθηκε από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ στην αρχή της ταινίας Οδύσσεια 2001, όπου οι άνθρωποι ανακαλύπτουν σε διάφορα σημεία του ηλιακού συστήματος παράξενες διαστημικές συσκευές, οι οποίες αποτελούν τους «προσκόπους» ενός τεχνολογικά υπέρ-προηγμένου πολιτισμού.

Τέλος, ύστερα από πέντε χιλιάδες χρόνια θα φθάσουμε στο σημείο, με τη βοήθεια των μηχανών μας, να διαχειριζόμαστε όση ενέργεια παράγει σχεδόν όλος ο Γαλαξίας, η οποία είναι εκατό δισεκατομμύρια φορές περισσότερη απ' όση παράγει ο Ήλιος. Τότε θα είμαστε σε θέση να αλλάζουμε τη δομή του χωροχρόνου και να δημιουργούμε κοσμικές σήραγγες στο Σύμπαν. Χρησιμοποιώντας αυτές τις σήραγγες θα φθάνουμε στα πιο απομακρυσμένα αστέρια πιο γρήγορα από το φως, και έτσι οι τεράστιες αποστάσεις δεν θα αποτελούν πια πρόβλημα στα διαστημικά ταξίδια.

Τι κάνουμε για όλα αυτά σήμερα

Έχουμε ήδη κατασκευάσει νέα εξελιγμένα τηλεσκόπια που πλέον επιτρέπουν σε αστρονόμους να εντοπίζουν τη θερμότητα που θα εξέπεμπαν εξελιγμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί, οι οποίοι θα είχαν «δαμάσει» τα ίδια τα άστρα για σκοπούς ενέργειας (το σενάριο της «Dyson Sphere», που αντλεί άμεσα την ενέργεια του ίδιου του άστρου που βρίσκεται στο επίκεντρο του συστήματος ενός πολιτισμού).

Τέτοιοι πολιτισμοί θα ήταν αυτοί του «Τύπου 3» στην κλίμακα Kardashev (που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της τεχνολογικής εξέλιξης πιθανών εξωγήινων πολιτισμών), και θεωρείται πως θα είναι ανιχνεύσιμοι στο μέσο του υπέρυθρο τμήματος του φάσματος, εξαιτίας των εκπομπών σημαντικών ποσοτήτων θερμότητας. Ομάδα αστρονόμων υπό τον Τζέισον Ράιτ (Penn State University) έχει ήδη καταρτίσει μια λίστα με αρκετές εκατοντάδες «υποψήφιους» γαλαξίες, όπου έχουν παρατηρηθεί ασυνήθιστες υπέρυθρες εκπομπές. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι, αν και σπάνιες, αυτού του είδους οι εκπομπές μπορούν επίσης να παραχθούν από φυσικές διαδικασίες.

Ο καθηγητής Μάικλ Γκάρετ (ASTRON, Πανεπιστήμιο του Λάιντεν) προέβη σε μετρήσεις ραδιοκυμάτων πάνω στους πλέον «πολλά υποσχόμενους» γαλαξίες και διαπίστωσε ότι στην πλειονότητά τους τα συστήματα αυτά παρουσιάζουν εκπομπές που εξηγούνται καλύτερα από φυσικά φαινόμενα. Οι μετρήσεις των εκπομπών έδειξαν επίπεδα που υποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για θερμότητα που εκλύεται από εξωγήινες εγκαταστάσεις, αλλά μάλλον από αστρική σκόνη – η οποία παράγεται και θερμαίνεται σε τομείς όπου «γεννιούνται» άστρα.

Όπως αναφέρει ο Γκάρετ, ούτως ή άλλως οι έρευνες του Penn State University έδειξαν ότι τα «υποψήφια» συστήματα είναι εκ των πραγμάτων σπάνια- και οι δικές του έρευνες δείχνουν με τη σειρά τους ότι ακόμα και το «σπάνια» αποτελεί μάλλον «επιεική» όρο, οπότε, όπως δείχνουν τα πράγματα, πολιτισμοί Τύπου 3 στην κλίμακα Kardashev στην συμπαντική «γειτονιά» μας δεν υπάρχουν.

Τρεις κάτοχοι βραβείων Νόμπελ Φυσικής και τέσσερις ακόμα κορυφαίοι αστροφυσικοί και κοσμολόγοι συμμετείχαν στο «2ο Συμπόσιο των 7 Σοφών του Κόσμου» που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην Αρχαία Μεσσήνη στις 2-4 Οκτωβρίου, με θέματα:

Πώς ξεκίνησε το Σύμπαν;
Από πού προήλθαμε;
Ποιο είναι το μέλλον του Κόσμου;

Οι επτά «σοφοί» της Κοσμολογίας είναι:

Τζέιμς Κρόνιν

Κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής 1980. Αμερικανός Ομότιμος Καθηγητής στα Τμήματα Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Η έρευνά του επικεντρώνεται στη Γαλαξιακή και Εξωγαλαξιακή Αστρονομία και στην Αστροφυσική, καθώς και στην Αστρονομία και Αστροφυσική Σωματιδίων και Υψηλής Ενέργειας. Για την εργασία του με τον Val Fitch στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον με θέμα τη μελέτη της καταστροφής των ουδέτερων Κ-μεσονίων, στην οποία ανακάλυψαν την παραβίαση CP το 1964, τους απενεμήθηκε το Νόμπελ. Αργότερα, ξεκίνησε το ερευνητικό πρόγραμμα Pierre Auger, μία συνεργασία περισσοτέρων από 250 επιστημόνων σε 17 κράτη με σκοπό να εντοπίσουν τις μυστηριώδεις πηγές των σπάνιων αλλά ισχυρών κοσμικών ακτίνων που βομβαρδίζουν κατά διαστήματα τη Γη. Είναι εκλεγμένο μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αμερικής και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.

Τζορτζ Ευσταθίου

Βρετανο-Κύπριος αστροφυσικός, μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών της Βρετανίας, Καθηγητής Αστροφυσικής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας (Kavli Institute for Cosmology) του Πανεπιστημίου Cambridge. Προηγουμένως ήταν καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ενδιαφέρεται ευρέως για τη θεωρητική και παρατηρησιακή κοσμολογία και έχει συμβάλει σε μελέτες μεγάλης κλίμακας με θέμα το Σύμπαν, το σχηματισμό των γαλαξιών, τη σκοτεινή ενέργεια και την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Είναι μέλος της επιστημονικής ομάδας για τον δορυφόρο Planck του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) ο οποίος χαρτογραφεί την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου.

Ντέιβιντ Γκρος

Κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής 2004, μαζί με τους Politzer και Wilczek. Καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής και πρώην Διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Παλαιότερα ήταν Καθηγητής Μαθηματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Είναι κεντρική φυσιογνωμία στη φυσική των σωματιδίων, στη θεωρία των υπερχορδών και στη διατύπωση της Κβαντικής Χρωμοδυναμικής, της θεωρίας της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, με την οποία ολοκληρώθηκε το Καθιερωμένο Πρότυπο της Ύλης (Standard Model). Με πολλά βραβεία στο ενεργητικό του (Sakurai, MacArthur, Dirac, Oscar Klein, Harvey, Particle Physics Prize της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Φυσικής, Grande Medaille d’Or κ.α). Μέλος, μεταξύ άλλων, της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, της Ακαδημίας Επιστημών της Ινδίας και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.

Τζορτζ Φ.Σμουτ

Κάτοχος του Νόμπελ Φυσικής 2006 για την εργασία του στον Κοσμικό Εξερευνητή Υποβάθρου (Cosmic Background Explorer) με τον John C. Mather της NASA. Αμερικανός αστροφυσικός και κοσμολόγος, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και ανώτερος επιστήμων στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley. Από το 2010, είναι επίσης καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο «Ντιντερό» του Παρισιού. Το 2003 του απενεμήθη το Μετάλλιο Einstein και το 2009 το Μετάλλιο Oersted. Σήμερα, διεξάγει έρευνα στην αστροφυσική και στην παρατηρησιακή κοσμολογία, ενώ είναι διάσημος για την έρευνά του στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, το υπόλειμμα της έντονης θερμότητας της αρχικής Μεγάλης Έκρηξης.

Αλεξέι Σταρομπίνσκι

Ρώσος αστροφυσικός και κοσμολόγος, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Landau Θεωρητικής Φυσικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επστημών. Κατά τη δεκαετία του 1970, ασχολήθηκε με τη θεωρία της δημιουργίας σωματιδίων στο πρώιμο σύμπαν και της δημιουργίας σωματιδίων και ακτινοβολίας από τις περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες (1973), η οποία ήταν πρόδρομος της θεωρίας της ακτινοβολίας Hawking. Από το 1979 ασχολήθηκε με τη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού. Μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών Leopoldina και της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων. Πολυβραβευμένος, πιο προσφατα το 2014, μαζί με τον Alan Guth του ΜΙΤ και τον Andrei Linde του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, τιμήθηκε με το Βραβείο Kavli της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων «για την πρωτοπορία στη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού».

Γκαμπριέλ Βενετζιάνο

Ιταλός θεωρητικός φυσικός, ένας από τους πρωτοπόρους της θεωρίας των χορδών. Διεξήγαγε τις περισσότερες από τις επιστημονικές του δραστηριότητες στο CERN. Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται πρωτίστως στην κοσμολογία των χορδών. Από το 2004, κατέχει την έδρα Στοιχειωδών Σωματιδίων, Βαρύτητας και Κοσμολογίας στο Κολλέγιο της Γαλλίας στο Παρίσι. Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνο (1994), της Ιταλικής Εθνικής Ακαδημίας Lincei (1996) και της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών (2002). Έχει τιμηθεί με πολυάριθμα επιστημονικά βραβεία, με πιο πρόσφατο το Μετάλλιο Dirac το 2014.

Eugene Parker

Αμερικανός ηλιακός αστροφυσικός, αναγνωρισμένος διεθνώς ως ο κατ’ εξοχήν ειδικός στον ηλιακό άνεμο και στην επίδραση των μαγνητικών πεδίων στην ηλιόσφαιρα. Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής, Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο Ινστιτούτο Ενρίκο Φέρμι των ΗΠΑ. Το ερευνητικό του έργο έχει συμβάλει καθοριστικά στην κατανόηση του ηλιακού στέμματος, του ηλιακού ανέμου, των μαγνητικών πεδίων της Γης και του Ήλιου, της κοσμικής ακτινοβολίας, καθώς και της ηλεκτρομαγνητικής τους αλληλοεπίδρασης. Τα βιβλία του, ειδικά τα «Κοσμικά Μαγνητικά Πεδία», έχουν εκπαιδεύσει γενεές κοσμολόγων και άλλων φυσικών. Είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ και της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων.

Στο «2ο Συμπόσιο των 7 Σοφών του Κόσμου» ακούστηκαν μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες απόψεις για την περιεκτικότητα της ύλης και της ενέργειας στο σύμπαν, τη μορφή και τη δομή που έχει, την ηλικία και την ιστορία του, καθώς και τη μελλοντική του εξέλιξη όπως τα θέματα αυτά παρουσιάζονται στη σύγχρονη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης.

Με τον όρο «Μεγάλη Έκρηξη» οι σύγχρονοι επιστήμονες εννοούν μια εκθετική και απότομη διαστολή του σύμπαντος από ένα απειροελάχιστο σημείο «ανυπαρξίας». Η γέννηση δηλαδή και η μετέπειτα εξέλιξη του σύμπαντος είναι κατά κάποιον τρόπο το «ξεδίπλωμα» του χρόνου και του χώρου από μια κατάσταση υπερβολικής πυκνότητας και θερμότητας σε μια παγωμένη και τεράστια σε μέγεθος σημερινή ύπαρξη, σε ένα χώρο ο οποίος δημιουργείται καθώς το σύμπαν διαστέλλεται, σε ένα σύμπαν όπου σήμερα όλοι οι μακρινοί γαλαξίες φαίνεται να απομακρύνονται συνεχώς ο ένας από τον άλλο με επιταχυνόμενο ρυθμό.

Μεταξύ των άλλων, οι προσκεκλημένοι ερευνητές διατύπωσαν ορισμένες αξιόλογες εκτιμήσεις για την κατάσταση που επικρατούσε τις πρώτες απειροελάχιστες στιγμές της «γέννησης» του σύμπαντος. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, το σύμπαν την εποχή εκείνη είχε μια απροσδιόριστη χρονική διάρκεια ύπαρξης, αφού η διάσταση του χρόνου εξομοιωνόταν κατά κάποιον τρόπο με μία από τις διαστάσεις του χώρου. Αυτό που υπήρχε στον περιορισμένο εκείνο χώρο, που ήταν μικρότερος από το μέγεθος ενός πρωτονίου, δεν ήταν παρά ένας «κβαντικός αφρός» αλληλο-εξαϋλωνόμενων μίνι μαύρων τρυπών! Το σύμπαν στο οποίο ζούμε τώρα αποτελούσε τότε ένα μικροσκοπικό μόνο κομμάτι του «αφρού». Οπότε κάποια στιγμή, ωθούμενο από μία τυχαία κβαντική διακύμανση, το κοσμικό ρολόι άρχισε να χτυπάει ξεκινώντας έτσι τη διαστολή του σύμπαντος.

Την απειροελάχιστη εκείνη πρώτη στιγμή της γέννησής του το σύμπαν μεγεθύνθηκε 100 τρισεκατομμύρια-τρισεκατομμυρίων-τρισεκατομμύρια-τρισεκατομμυρίων (1050 (10 στην 50 δύναμη)φορές! Κι ενώ πριν από την πληθωριστική αυτή διαστολή το ορατό σήμερα σύμπαν είχε μέγεθος 3•10-25 (3*10 στην -25 δύναμη) εκατοστά (το γινόμενο της ηλικίας του επί την ταχύτητα του φωτός), μετά τον πληθωρισμό το μέγεθός του ήταν συγκριτικά τεράστιο. Εμφανώς λοιπόν η διαστολή αυτή έγινε με ταχύτητα πολλαπλάσια της ταχύτητας του φωτός, γιατί απλούστατα η τεράστια αυτή διαστολή αφορούσε τον χώρο και όχι κάτι το υλικό. Και ενώ τίποτα το υλικό δεν μπορεί να υπερβεί την ταχύτητα του φωτός, εντούτοις αυτό δεν ευσταθεί στην περίπτωση του χώρου, ο οποίος μπορεί να διασταλεί (να «ξεχειλώσει» δηλαδή) με απεριόριστη ταχύτητα.

Σύμφωνα δηλαδή με τις σύγχρονες μελέτες της φυσικής, η ύπαρξη καταστάσεων ιδιαίτερα μεγάλης πυκνότητας (όπως ήταν οι πρώτες στιγμές της γέννησης του σύμπαντος) μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση της ύλης που την αναγκάζει από ελκτική να γίνει απωθητική δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση «αντιβαρύτητας».

Σ’ αυτήν την κατάσταση, η ενεργειακή πυκνότητα παρέμεινε σταθερή αλλά ο άδειος χώρος απέκτησε μια «παράξενη» απωθητική δύναμη, μια τεράστια «πίεση», που εκτίναξε το σύμπαν με τέτοια ορμή ώστε μέσα σε μια στιγμή ο όγκος του μεγεθύνθηκε κατά τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων φορές. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το σύμπαν την απειροελάχιστη εκείνη στιγμή του πρώτου τρισεκατομμυριοστού του τρισεκατομμυριοστού του τρισεκατομμυριοστού του πρώτου δευτερολέπτου υπέστη μια εκθετική διαστολή του σύμπαντος που ονομάστηκε «Πληθωρισμός»!

Στον χρόνο 10-32 (10 στην -32 δύναμη)του πρώτου δευτερολέπτου, όμως, η πληθωριστική διαστολή, για κάποιον λόγο, σταμάτησε απελευθερώνοντας συγχρόνως τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Έτσι με την απελευθέρωση της τεράστιας εκείνης ενέργειας δημιουργήθηκε μια τεράστια ποσότητα ύλης. Η αρχική δηλαδή ενέργεια, η οποία ισοδυναμούσε με ένα κιλό ύλης, έφτασε μετά τον Πληθωρισμό τη συνολική μάζα των 1078 (10 στην 78 δύναμη) βαρυονίων.

Δημιουργήθηκαν δηλαδή υλικά 1050 (10 στην 50 δύναμη) τόνων! Και τα σωματίδια που δημιουργήθηκαν τότε είναι αυτά που με τη σειρά τους δημιούργησαν όλα όσα βλέπουμε να περιλαμβάνει σήμερα το σύμπαν: γαλαξίες, άστρα, πλανήτες και ανθρώπους. Και όχι μόνο!

Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1980 όχι μόνο από τον Αλαν Γκουθ αλλά και από τον δικό μας Δημοσθένη Καζάνα, ο οποίος ήταν ένας από τους ομιλητές του «2ου Συμπόσιου των 7 Σοφών του Κόσμου».
Σύμφωνα, λοιπόν, με ορισμένες εκτιμήσεις η Πληθωριστική διαστολή του σύμπαντος ίσως να μην έγινε παντού με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, το σύγχρονο αυτό μοντέλο της εξέλιξης του σύμπαντος μας λέει ότι αυτήν τη στιγμή ίσως να υπάρχουν από 1078 (10 στην 78 δύναμη) έως 10150 (10 στην 150 δύναμη)παράλληλα με το δικό μας σύμπαντα, ενώ σε κάποιες άλλες εκδοχές στις θεωρίες των υπερχορδών και της υπερσυμμετρίας (όπου έχουμε συνολικά 11 διαστάσεις) υπάρχουν 10500 (10 στην 500 δύναμη) παράλληλα σύμπαντα.

Η άποψη του Δημοσθένη Καζάνα

Το 1980 διατύπωσε την άποψη, ότι ο κοσμολογικός πληθωρισμός θα μπορούσε να «παρακάμψει» το πρόβλημα του κοσμικού ορίζοντα. Πράγματι, αν υποθέσουμε ότι σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα το ορατό Σύμπαν έχει διασταλεί κατά 1030 (10 στην 30 δύναμη) φορές, που ισοδυναμεί με 100 διαδοχικούς διπλασιασμούς της διαμέτρου του, τότε όλα τα σημεία που περιλαμβάνονται σήμερα μέσα στον σημερινό κοσμικό ορίζοντα περιλαμβάνονταν στον στον εκάστοτε κοσμικό ορίζοντα κάθε στιγμή και στο παρελθόν, και έτσι ήταν αιτιοκρατικά συνδεδεμένα μεταξύ τους, σε απόλυτη συμφωνία με τη Θεωρία της Σχετικότητας.

Οι θεωρίες που στηρίζονται στον κοσμολογικό πληθωρισμό υποθέτουν ότι, μετά το χρονικό διάστημα που αντιστοιχεί σε 100 διπλασιασμούς, το κενό καταρρέει και η πυκνότητα ενέργειάς του μετατρέπεται στα σωματίδια που γνωρίζουμε σήμερα (π.χ. πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια) σύμφωνα με τη γνωστή σχέση Ε=m•c2 (c στο τετράγωνο).

Tα επόμενα βήματα

Τα τελευταία 35 χρόνια υπήρξαν πολύ παραγωγικά στην κατανόηση των προβλημάτων που συνδέονται με την εξέλιξη του νεαρού Σύμπαντος, καθώς και στην επίλυση μερικών από αυτά. Ο κοσμολογικός πληθωρισμός είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία αυτής της προόδου, επειδή κατάφερε να εξοβελίσει την ασυμφωνία μεταξύ του νόμου της διαστολής του Σύμπαντος και της αρχής της αιτιότητας της Σχετικότητας.

Η πρόσφατη ανακάλυψη ότι το Σύμπαν σήμερα διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό, σε αντίθεση με τη μέχρι πρότινος αντίληψη ότι θα έπρεπε να διαστέλλεται με επιβραδυνόμενο ρυθμό, λόγω της βαρυτικής έλξης των γαλαξιών, υποδηλώνει ότι παρά αυτή την πρόοδο, ορισμένες από τις αρχές που διέπουν την καθολική δομή και εξέλιξη του Σύμπαντος μας διαφεύγουν.

Τι είναι ο κοσμολογικός πληθωρισμός

Επειδή η διαστολή του Σύμπαντος είναι, όπως λέμε στη Φυσική, αδιαβατική, η θερμοκρασία του μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Έτσι στο παρελθόν το παρατηρήσιμο Σύμπαν ήταν όχι μόνο μικρότερο, αλλά και πολύ θερμότερο. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από 14 δισεκατομμύρια χρόνια και έκτοτε διαστέλλεται και ψύχεται συνεχώς. Λόγω της μεγάλης θερμοκρασίας του Σύμπαντος λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, αυτό περιείχε τότε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία πολύ μεγάλης ενέργειας. Με τη συνεχή διαστολή και ψύξη του Σύμπαντος, η θερμοκρασία αυτής της ακτινοβολίας θα έπρεπε να είναι σήμερα μόλις λίγοι βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν. Η παραπάνω θεωρητική πρόβλεψη για την ύπαρξη αυτής της ακτινοβολίας, που ονομάζουμε μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, επιβεβαιώθηκε από τις παρατηρήσεις των Πέντσιας και Γουίλσον, οι οποίοι για την ανακάλυψή τους αυτή πήραν το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1965.

Παράδοξη ισορροπία

Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, που λίγο-πολύ γνωρίζουμε όλοι, έχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Η μικροκυματική θεωρία υποβάθρου είναι με πολύ μεγάλη προσέγγιση ισότροπη, δηλαδή η έντασή της είναι πρακτικά η ίδια προς όποια κατεύθυνση του ουρανού και αν παρατηρήσουμε.

Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας όμως προβλέπει ότι η ακτινοβολία αυτή δεν θα έπρεπε να είναι ισότροπη, και ο λόγος είναι ο εξής: Η ηλικία του Σύμπαντος σε κάθε στιγμή της εξέλιξής του, πολλαπλασιασμένη επί την ταχύτητα του φωτός, μας δίνει μια «χαρακτηριστική» απόσταση, που ονομάζεται κοσμικός ορίζοντας. Αυτός είναι η μεγαλύτερη απόσταση από την οποία ένας παρατηρητής, που συμμετέχει στη διαστολή του Σύμπαντος, θα μπορούσε να λάβει ηλεκτρομαγνητικά σήματα και σήμερα ισούται με 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Δυο διαμετρικά αντίθετες περιοχές του Σύμπαντος, η καθεμιά σε απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς σήμερα, βρίσκονται μέσα στον κοσμικό μας ορίζοντά μας και απέχουν μεταξύ τους 20 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Όμως κάθε μηχανισμός που θα μπορούσε να εξισώσει τις όποιες διαφορές θερμοκρασίας στο Σύμπαν έπαψε να ενεργεί όταν αυτό είχε ηλικία 300.000 έτη, εποχή που ο κοσμικός ορίζοντας ήταν 300.000 έτη φωτός.

Επειδή από το νόμο της διαστολής του Σύμπαντος γνωρίζουμε ότι εκείνη την εποχή οι περιοχές αυτές απείχαν μεταξύ τους 20 εκατομμύρια έτη φωτός, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τότε οι περιοχές αυτές βρίσκονταν η καθεμιά έξω από τον κοσμικό ορίζοντα της άλλης. Επομένως δεν υπήρχε τρόπος να «επικοινωνήσουν» μεταξύ τους, έτσι ώστε η θερμοκρασία της καθεμιάς να εξισωθεί με τη θερμοκρασία της άλλης.
Η κατάσταση γίνεται πολύ χειρότερη αν πάμε ακόμη πιο πίσω στο χρόνο, ένα απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Υπολογίζεται ότι τότε το Σύμπαν αποτελούνταν από 1090 (10 στην 90 δύναμη)(δηλαδή η μονάδα ακολουθούμενη από 90 μηδενικά!) περιοχές που δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους!

Πως λοιπόν «κατάφερε» το Σύμπαν να αποκτήσει αυτόν τον υψηλό βαθμό ισορροπίας;

Σωτήριο κενό

Η λύση στο πρόβλημα αυτό εμφανίστηκε πριν από 35 χρόνια και είναι η ενέργεια του κενού! Το κενό είναι χώρος στον οποίο δεν υπάρχουν σωματίδια ή φωτόνια, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι ο χώρος αυτός δεν έχει καθόλου ενέργεια. Είναι δυνατόν, πέρα από την ύλη και την ακτινοβολία, να υπάρχει στο Σύμπαν κάποιο άλλο ενεργειακό πεδίο, σαν το πεδίο Higgs που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στο CERN.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ενός τέτοιου πεδίου είναι το γεγονός ότι όλοι οι παρατηρητές, ανεξάρτητα από την ταχύτητά τους, μετρούν την ίδια πυκνότητα ενέργειας (δηλ. ενέργεια ανά κυβικό εκατοστό), σε αντίθεση με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, στο οποίο ένας κινούμενος παρατηρητής βλέπει μια πυκνότητα ενέργειας που εξαρτάται από την ταχύτητά του.

Η «παράδοξη» αυτή ιδιότητα του προτεινόμενου πεδίου συνεπάγεται ότι αυτό χαρακτηρίζεται από αρνητική πίεση ! Ενώ δηλαδή σε μια φυσαλίδα αέρα τα μόρια εξασκούν μια πίεση προς τα έξω, ένας σφαιρικός όγκος κενού με μη μηδενική πυκνότητα ενέργειας εξασκεί μια πίεση προς τα μέσα, ίση αριθμητικά με την πυκνότητα ενέργειας του πεδίου.
Η αλληλοεξουδετέρωση της θετικής πυκνότητας ενέργειας ύλης και ακτινοβολίας από την αρνητική πυκνότητα ενέργειας του κενού υποδηλώνει ότι, παρά τη διαστολή του Σύμπαντος αυτό είναι δυνατόν να διατηρεί σταθερή πυκνότητα ενέργειας! Είναι ένα φαινόμενο ανάλογο με την αλλαγή φάσης στο νερό, από τη στερεά στη υγρή. Η θερμοκρασία του πάγου παραμένει σταθερή, ίση με 0 βαθμού Κελσίου ώσπου να λιώσει όλος ο πάγος, παρά το γεγονός ότι εξακολουθούμε να παρέχουμε θερμότητα στο μείγμα. Αν συνδυάσουμε αυτή τη σταθερότητα με τις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Σύμπαν διαστέλλεται θετικά ακολουθώντας το νόμο R=k•10t (στην δύναμη t)

Αυτό σημαίνει ότι αν διαλέξουμε ένα κατάλληλο χρονικό διάστημα, τότε στο τέλος αυτού του διαστήματος η απόσταση R μεταξύ οποιωνδήποτε σημείων του Σύμπαντος διπλασιάζεται. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται κοσμολογικός πληθωρισμός.

Το 1980 διατύπωσε την άποψη, ότι ο κοσμολογικός πληθωρισμός θα μπορούσε να «παρακάμψει» το πρόβλημα του κοσμικού ορίζοντα. Πράγματι, αν υποθέσουμε ότι σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα το ορατό Σύμπαν έχει διασταλεί κατά 1030 (10 στην 30 δύναμη) φορές, που ισοδυναμεί με 100 διαδοχικούς διπλασιασμούς της διαμέτρου του, τότε όλα τα σημεία που περιλαμβάνονται σήμερα μέσα στον σημερινό κοσμικό ορίζοντα περιλαμβάνονταν στον στον εκάστοτε κοσμικό ορίζοντα κάθε στιγμή και στο παρελθόν, και έτσι ήταν αιτιοκρατικά συνδεδεμένα μεταξύ τους, σε απόλυτη συμφωνία με τη Θεωρία της Σχετικότητας.

Οι θεωρίες που στηρίζονται στον κοσμολογικό πληθωρισμό υποθέτουν ότι, μετά το χρονικό διάστημα που αντιστοιχεί σε 100 διπλασιασμούς, το κενό καταρρέει και η πυκνότητα ενέργειάς του μετατρέπεται στα σωματίδια που γνωρίζουμε σήμερα (π.χ. πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια) σύμφωνα με τη γνωστή σχέση Ε=m•c2 (c τετράγωνο).

Αρκετές φορές με έχετε ρωτήσει το που βρήκα κάποια από αυτά που σας δημοσιοποιώ.

Η απάντηση είναι δεν ξέρω, από τον αθέατο κόσμο του deep web, δεν υπάρχουν url που μπορείτε να δείτε.

Σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις που έγιναν σε μία μελέτη στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια (University of California, Berkeley) το 2011 , το deep Web αποτελείται περίπου από 99.000 terabytes. Αντίθετα το επιφανειακό Web, που είναι εύκολα προσπελάσιμο από τις μηχανές αναζήτησης που χρησιμοποιείτε είναι περίπου 169 terabytes.

Έχω φτιάξει, η ορθότερα έχω τροποποιήσει μια παλιά, υπάρχουσα προ google, μηχανή αναζήτησης που με αυτόματο τρόπο (wget), κατεβάζει αυτά που της ζητώ από το deep web.
Αν θέλετε να δείτε κάποιο μέρος του deep web κατεβάστε τον Tor (The Onion Router).

Ο Tor browser εκτός των άλλων, μέσα στο Deep Web, «βλέπει» κατά βάση urls και domains που έχουν ως απόληξη το .onion. (first level domain)

Παράδειγμα: αν δώσετε στον Tor http://kpvz7ki2v5agwt35.onion θα καταλήξετε στο λίνκ της Hidden Wiki που είναι προσβάσιμο μόνο από το δίκτυο Tor μέσω του Tor browser.

Οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη αυτών των εξωτικών σωματιδίων ήρθαν πριν από μια δεκαετία, σύντομα όμως απορρίφθηκαν ως οπτασία. Τώρα, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) επιβεβαιώνει σχεδόν τελεσίδικα την ύπαρξη των εξωτικών υποατομικών σωματιδίων «πεντακουάρκ».

Τα πρωτόνια και τα νετρόνια στον πυρήνα των ατόμων αποτελούνται από τρία κουάρκ που συγκρατούνται ενωμένα από τη λεγόμενη ισχυρή πυρηνική δύναμη.

Τα πεντακουάρκ αποτελούνται αντίθετα από πέντε κουάρκ και είναι εξαιρετικά βραχύβια, αφού διασπώνται σε άλλα σωματίδια σχεδόν ακαριαία μετά το σχηματισμό τους. Η επιβεβαίωση της ύπαρξής τους αναμένεται τώρα να επιτρέψει τον έλεγχο της λεγόμενης κβαντικής χρωμοδυναμικής, τη θεωρία που περιγράφει την πυρηνική δύναμη,

«Το πεντακουάρκ δεν είναι απλώς ένα νέο σωματίδιο» επισημαίνει ο Γκάι Ουίλκινσον, εκπρόσωπος του ανιχνευτή LHCb στον LHC, με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η μελέτη. «Συνιστά έναν νέο τρόπο για τη συνάθροιση των κουάρκ [...] σε ένα μοτίβο που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ σε πάνω από πενήντα χρόνια πειραματικών αναζητήσεων.

Όπως επισημαίνει το CERN σε ανακοίνωσή του, ο αμερικανός φυσικός Μέρεϊ Γκελ-Μαν έφερε επανάσταση στην κατανόηση της δομής της ύλης το 1964, όταν έδειξε ότι τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα υπόλοιπα σωματίδια της ομάδας των «βαρυονίων» αποτελούνται από τρία κουάρκ. Τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1969 για την ανακάλυψή του.

Το μοντέλο του Γκελ-Μαν δεν απέκλειε ωστόσο την ύπαρξη σωματιδίων που αποτελούνται από περισσότερα κουάρκ.

Το 2003, ιαπωνικό εργαστήριο προκάλεσε ντόρο ανακοινώνοντας ότι ανακάλυψε ένα πεντακουάρκ. Ακόμα δέκα εργαστήρια που ανέλυσαν τα ίδια δεδομένα κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα, τελικά όμως η ανακάλυψη διαψεύστηκε επίσημα το 2005.

Τα τελευταία ευρήματα στον LHC ήρθαν σχεδόν τυχαία στη διάρκεια άσχετης μελέτης (βασική αποστολή του LHCb είναι να εξηγήσει γιατί το Σύμπαν δεν περιέχει μεγάλες ποσότητες αντιύλης).

«Μελετούσαμε κάτι διαφορετικό, οπότε στην αρχή το αγνοήσαμε. Για ιστορικούς λόγους μάς τρόμαζε η λέξη πεντακουάρκ, οπότε ελέγξαμε τα ευρήματα με κάθε τρόπο που μπορούσαμε να φανταστούμε» σχολιάζει στο Nature.com ο Σέλντον Στόουν του Πανεπιστημίου Σίρακιουζ της Νέας Υόρκης, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο LHCb.

Η ανακάλυψη ήρθε από τη μελέτη της διάσπασης ενός σωματιδίου που ονομάζεται Λάμδα b σε τρία διαφορετικά σωματίδια. Το πείραμα έδωσε ενδείξεις ότι η διάσπαση περνά από ενδιάμεσες καταστάσεις που θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε πεντακουάρκ.

«Εξετάσαμε όλες τις πιθανότητες για αυτά τα σήματα, και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι μπορούν να εξηγηθούν μόνο από καταστάσεις πεντακουάρκ» αναφέρει ο Τόμαζ Σκβαρνίκι, επίσης στο Πανεπιστήμιο Σίρακιουζ.

Τα κουάρκ, τα οποία είναι θεμελιώδη σωματίδια (δεν διασπώνται σε μικρότερα σωματίδια) έρχονται σε έξι διαφορετικές ποικιλίες ή «γεύσεις». Το πρωτόνιο, για παράδειγμα, αποτελείται από δύο «πάνω» κουάρκ και ένα «κάτω» κουάρκ».

Το πείραμα LHCb έδωσε ενδείξεις για δύο διαφορετικά πεντακουάρκ, τα οποία αποτελούνται από δύο «πάνω» κουάρκ, ένα «κάτω» κουάρκ, ένα «γοητευτικό» κουάρκ και ένα «γοητευτικό» αντικουάρκ.

Το ένα έχει μάζα 4,67 φορές μεγαλύτερη από το πρωτόνιο, το δεύτερο είναι λίγο βαρύτερο με 4,74 φορές τη μάζα του πρωτονίου.

Η ανακάλυψη θεωρείται σχεδόν τελεσίδικη, αφού η στατιστική αξιοπιστία φτάνει τα 9 σίγμα, πολύ πάνω από τα 5 σίγμα που απαιτούνται συνήθως για να αναγνωριστεί επίσημα η ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου.

Τα ευρήματα έχουν υποβληθεί για δημοσίευση στο Physics Review Letters, και είναι διαθέσιμα στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv.org.

Η ερευνητική ομάδα του LHCb σχεδιάζει τώρα νέα πειράματα για τη μελέτη των ιδιοτήτων των πεντακουάρκ.

Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να προσφέρουν νέα στοιχεία για τις δυνάμεις που συγκρατούν τα κουάρκ στα πρωτόνια και τα νετρόνια και επιτρέπουν την ύπαρξη της ύλης όπως την γνωρίζουμε.

«Ου, μα τον αμετέρα ψυχά παραδόντα τετρακτύν, Παγάν αενάου φύσεως ριζώματ’ έχουσαν»

Μ’ αυτούς τους εξάμετρους στίχους ορκίζονταν οι Πυθαγόρειοι. Η τετρακτύς, «τετράδα», είναι γι’ αυτούς το σύμβολο, το οποίο αναπαριστά πλήρως τη μουσική – αριθμητική τάξη του κόσμου.

Ο Θέων ο Σμυρναίος λέει ότι η τετρακτύς «μοιάζει να περικλείει όλη τη φύση του Σύμπαντος» (δοκεί την των όλων φύσιν συνέχειν). Ο νεοπυθαγόρειος και νεοπλατωνικός αυτός φιλόσοφος, που γεννήθηκε κι έζησε στη Σμύρνη απ’ τα μέσα του 1ου ως τα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα, έγραψε 3 (απ’ όσο ξέρουμε) βιβλία, απ’ τα οποία ευτυχώς σώθηκε το ένα τουλάχιστον κι έτσι έμεινε μια σημαντικότατη πηγή αξιόπιστων πληροφοριών για τις πυθαγόρειες μελέτες. Το έργο αυτό είναι «Των κατά των μαθηματικόν χρησίμων εις την Πλάτωνος ανάγνωσιν». Εκεί ο Θέων αναλύει έντεκα τρόπους με τους οποίους σχηματίζεται τετρακτύς, έντεκα τετρακτύες.

Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά

Υπάρχουν δύο τετρακτύες αριθμών, «η μια που σχηματίζεται με πρόσθεση, η άλλη με πολλαπλασιασμό. Και αυτές οι τετρακτύες εσωκλείουν τους μουσικούς, τους γεωμετρικούς και τους αριθμητικούς λόγους από τους οποίους σχηματίζεται η αρμονία του Σύμπαντος. Οι δυο τετράδες είναι : 1,2,3,4 και 1,2,3,4,8,9,27 (αυτή με την οποία σχηματίζει ο Πλάτων στον Τίμαιο την ψυχή του κόσμου).

Οι άλλες τετρακτύες αναπαριστούν αντιστοιχίσεις.

Η 3η τετρακτύς αντιστοιχίζει: στο 1 το σημείο, στο 2 την γραμμή, στο 3 την επιφάνεια και στο 4 το στερεό.
Η 4η τετρακτύς αντιστοιχίζει: στο 1 το πυρ, στο 2 τον αέρα, στο 3 το ύδωρ και στο 4 τη γη.
Η 5η τετρακτύς αντιστοιχίζει: στο 1 την πυραμίδα (τετράεδρο), στο 2 το 8-εδρο, στο 3 το 20-εδρο και στο 4 τον κύβο (6-εδρο).
Η 6η τετρακτύς «είναι εκείνη των δημιουργημένων πραγμάτων». Αντιστοιχίζει: στο 1 το σπέρμα, ανάλογο του σημείου. Στο 2 την αύξηση μήκους, ανάλογη της γραμμής. Στο 3 την αύξηση κατά πλάτος, ανάλογη της επιφάνειας. Στο 4 την αύξηση κατά βάθος, ανάλογη του στερεού.
Η 7η τετρακτύς «είναι εκείνη των κοινωνιών». Αντιστοιχίζει στο 1 τον άνθρωπο, στο 2 την οικογένεια, στο 3 την κωμόπολη και στο 4 την πόλη «επειδή είναι από αυτά τα στοιχεία που συντίθεται το έθνος».

«Όλες αυτές οι τετρακτύες είναι υλικές και αισθητές»

Η 8η τετρακτύς «περιέχει τους παράγοντες με τους οποίους μπορούμε να κάνουμε κρίσεις πάνω στα προηγούμενα και που είναι εν μέρει διανοητικοί»: το 1 είναι η σκέψη, το 2 η επιστήμη, το 3 είναι η γνώμη και το 4 η αίσθηση.
Αντίστοιχα, η 9η τετρακτύς «είναι το λογιστικό, το θυμικό, το επιθυμητικό και το σώμα».
η 10η τετρακτύς «είναι η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο κι ο χειμώνας».
κιι τέλος, η 11η τετρακτύς είναι «το παιδί, ο έφηβος, ο ώριμος άνθρωπος, ο γέρος».

Στα τέλη του 20ού αιώνα, παρουσιάστηκε, όπως θα δούμε, μία ακόμα τετρακτύς. Όχι απ’ τους μελετητές του Πυθαγόρα, αλλά απ’ το χώρο της Φυσικής και συγκεκριμένα απ’ την Κβαντική Φυσική. Στους φυσικούς είναι γνωστή σαν βαρυονική δεκάδα (baryon decuplet) και παριστάνει γεωμετρικά μορφώματα των στοιχειωδών «σωματιδίων», σύμφωνα με τις κβαντικές τους ιδιότητες. Παρ’ όλο που αυτή η τετρακτύς εμφανίζεται στα βιβλία συνήθως με το κεφάλι κάτω, δεν παύει να είναι αναγνωρίσιμη.

Για να καταλάβουμε το νόημά της, δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε Λίγη Φυσική.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, η δομή της ύλης περιγραφόταν απ’ το μοντέλο Bohr-Rutherford. Σύμφωνα μ’ αυτό, τα στοιχειώδη, άτμητα συστατικά της είναι τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα ηλεκτρόνια. Τα πρωτόνια και τα νετρόνια συγκροτούν τον πυρήνα και γύρω απ’ τον πυρήνα περιστρέφονται σε τροχιές τα ηλεκτρόνια. Αυτό το σύστημα σωματιδίων, το λέμε άτομο.

Μοντέλο ενός ατόμου βηρυλλίου, σύμφωνα με το πρότυπο Bohr. Ο πυρήνας έχει 4 πρωτόνια (κόκκινα) και 4 νετρόνια (πράσινα). Γύρω απ’ τον πυρήνα στροβιλίζονται 4 ηλεκτρόνια. Οι σχετικές αποστάσεις είναι βέβαια ανακριβείς, για τις ανάγκες της αναπαράστασης.

Το οικόσημο του Rutherford, όταν έγινε βαρώνος, το 1931. Το πουλί κίβι, επάνω, κι ο ιθαγενής Μαορί, δεξιά, υποδηλώνουν τη Νέα Ζηλανδία, τη γενέτειρα του Rutherford. Αριστερά είναι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Το ρητό κάτω, λέει: «να αναζητάμε τις απαρχές των πραγμάτων».

Αργότερα όμως, ανακαλύφθηκε ότι ούτε τα πρωτόνια, ούτε τα νετρόνια είναι στοιχειώδη. Το λεγόμενο Καθιερωμένο Μοντέλο (Standard Model) της Φυσικής υποστηρίζει την ύπαρξη μικρότερων «σωματιδίων» με κλασματικό ηλεκτρικό φορτίο, τα quarks. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, τα quarks είναι 6 ειδών, αλλά, εν πάση περιπτώσει, προσδιορίστηκε ότι οι βασικοί δομικοί «λίθοι» της ύλης, είναι 4: το up quark, το down quark, το ηλεκτρόνιο και το νετρίνο (ένα μυστηριώδες σωματίδιο με πρακτικά μηδενική μάζα).

Το ηλεκτρόνιο φαίνεται ότι δεν έχει πιο σύνθετη εσωτερική δομή, ενώ τα νουκλεόνια είναι σύνθετα σωματίδια και το καθένα περιέχει τρία κουάρκ. Όπως το ηλεκτρόνιο, έτσι και τα κουάρκ δεν φαίνεται να έχουν πιο σύνθετη δομή. Μόνο δύο είδη κουάρκ, που ονομάζονται «άνω» (up) και «κάτω» (down), χρειάζονται ώστε να συντεθεί το πρωτόνιο και το νετρόνιο. Έχουν φορτίο +2/3 και -1/3 αντίστοιχα, συγκριτικά με το φορτίο του ηλεκτρονίου, που είναι -1.

Αυτοί οι 4 δομικοί λίθοι διαμορφώνουν την υλική πραγματικότητα, αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους με 4 τύπους δυνάμεων:

την ηλεκτρομαγνητική, ανάμεσα στα quarks και τα ηλεκτρόνια, που συνδέει τα άτομα μεταξύ τους,
την ισχυρή πυρηνική, που συγκρατεί τα quarks μέσα στον πυρήνα,
την ασθενή πυρηνική, που ευθύνεται για τις ραδιενεργές διασπάσεις,
και την γνωστή - άγνωστη μας βαρύτητα.

Υπάρχουν ένα σωρό λεπτομέρειες γύρω απ’ όλα αυτά, που η παράλειψή τους ουδόλως επηρεάζει το θέμα μας. Αυτά που χρειάζεται να κρατήσουμε, είναι 2 απλά πράγματα:

Η συνήθης ύλη, αυτή δηλαδή με την οποία ερχόμαστε σε επαφή (κι όχι αυτή που βρίσκεται στις κοσμικές ακτινοβολίες ή που παράγεται στα εργαστήρια με τους επιταχυντές υψηλής ενέργειας) αποτελείται από πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια και νετρίνα ηλεκτρονίου.

Τα πρωτόνια και τα νετρόνια είναι, σύμφωνα με το Καθιερωμένο Μοντέλο, τριάδες quarks up & down: Η τριάδα (uud) φτιάχνει το πρωτόνιο και η τριάδα (udd) τα νετρόνια. Πρωτόνια και νετρόνια ανήκουν σε μια οικογένεια τριαδικών συνδυασμών quarks, που λέγονται βαρυόνια.

Τα ηλεκτρόνια και τα νετρίνα ηλεκτρονίου ανήκουν στην οικογένεια των λεπτονίων.

Τα μεσόνια (δυάδες quarks σύμφωνα με το Κ.Μ) καθώς και όλα τ’ άλλα βαρυόνια, εκτός απ’ τα πρωτόνια και νετρόνια, ΔΕΝ κυκλοφορούν ανάμεσά μας, καθότι στις φυσικές συνθήκες της γης δεν είναι διαθέσιμα τόσο μεγάλα ποσά ενέργειας, που χρειάζονται για την ύπαρξή τους. Παράγονται όμως, σε τεράστιες ποσότητες στο εσωτερικό των άστρων, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων εντελώς φυσιολογικών σ’ εκείνα τα περιβάλλοντα και παρόμοιων μ’ αυτές που επιτυγχάνονται πειραματικά, κάτω από ειδικές συνθήκες πολύ υψηλών ενεργειών, στους γήινους επιταχυντές σωματιδίων.

Τί σημαίνει «γεωμετρικά μορφώματα»;

Διερευνώντας λοιπόν τη δομή του ατόμου εδώ και δεκαετίες, οι φυσικοί βομβάρδιζαν ανηλεώς τα άτομα με υψηλές ενέργειες, με αποτέλεσμα, στην αρχή της δεκαετίας του ‘60 να τους έχουν προκύψει πειραματικά καμιά διακοσαριά υποατομικά σωματίδια. (Είμαστε ακόμα στην εποχή των πρωτονίων και των νετρονίων. Τα quarks δεν είχαν βγει ακόμα στη φόρα). Προκειμένου να βάλουν τάξη σ’ αυτό το χάος, προσπάθησαν να τα ομαδοποιήσουν, με βάση τις κανονικότητες που παρατηρούσαν – να πετύχουν δηλαδή, κάτι ανάλογο με τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων στη χημεία.

Ο αμερικανός Gell-Man κι ο Ισραηλινός Neeman έψαξαν πίσω απ’ αυτό το πλήθος κάποια κρυμμένη συμμετρία. Δηλαδή κάποιου τύπου ομαδοποίηση, που θα «μάζευε» τα σωματίδια σε οικογένειες με κοινό χαρακτήρα. (Την ιδέα της συμμετρίας στον υποατομικό κόσμο είχε υποστηρίξει ο Heisenberg απο το 1932). Οι Gell-Man και Neeman έφτιαξαν δύο διαγράμματα με άξονες δύο κβαντικούς αριθμούς (το ισοσπιν και το υπερφορτίο) και τοποθέτησαν στο ένα διάγραμμα μεσόνια και στο άλλο βαρυόνια, ανάλογα με τις κβαντικές τους ιδιότητες. Το αποτέλεσμα που προέκυψε (το 1962), ήταν ότι τα σωματίδια σχηματοποιούνταν ως προς τις ιδιότητές τους, βγάζοντας την κρυμμένη συμμετρία στο φως.

Το οκτέτο βαρυονίων, σχήμα που που ο Gell-Man βάφτισε «The Eightfold Way».
Ο εξαγωνικός σχηματισμός που δημιουργούσε αυτή η κατάταξη, ονομάστηκε «οκτέτο βαρυονίων», αλλά το πιο διαδεδομένο του όνομα στον επιστημονικό χώρο είναι Eightfold Way (Οκταπλός Δρόμος), όπως το βάφτισε ο Gell-Mann (αποτείνοντας, όπως λέγεται, φόρο τιμής στο Οκταπλό Μονοπάτι του Βούδα).

Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία σε μία σχηματοποίηση, είναι το εξής: Οι συμμετρίες στις οποίες υπακούουν τα σωματίδια (συμμετρίες χώρου, χρόνου, προσανατολισμού) είναι κάτι παραπάνω από απλά, εύληπτα σχήματα, υποδηλώνουν αντίστοιχους νόμους διατήρησης: διατήρησης του μομέντουμ (το μέγεθος μάζα/ταχύτητα), διατήρησης της ενέργειας, διατήρησης της ποσότητας περιστροφής που παίρνει μέρος σε μια εξελικτική διαδικασία και διατήρησης του ηλεκτρικού φορτίου. Όπου βλέπουμε, στον υποατομικό κόσμο, να εμφανίζεται μια συμμετρία, σημαίνει ότι υπάρχει και κάποια ποσότητα που διατηρείται και που μπορούμε να τη μετρήσουμε.

Αυτή η συμμετρία, οδηγούσε στη σκέψη ότι τα μεσόνια και τα βαρυόνια πρέπει να έχουν δομή κι άρα δεν είναι στοιχειώδη. Γι’ αυτό ο Gell-Mann πρότεινε: ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν στοιχειωδέστερα σωμάτια, που συγκροτούν την εν λόγω δομή, ας τα πούμε quarks (λέξη που την πήρε από μια φράση του γλωσσοπλάστη James Joyce) κι ας ψάξουμε να τα βρούμε. Τα quarks εν τέλει θεωρήθηκε ότι ανακαλύφθηκαν, εφόσον οι φυσικοί άρχισαν πλέον να τα ψάχνουν (το τελευταίο αποκάλυψε την ύπαρξή του, το 1994).

Ο Gell-Mann κατάφερε να συνδυάσει ανά τρία τα quark που βρέθηκαν πρώτα, με τρόπο που να δημιουργούνται όλα τα γνωστά βαρυόνια. Με τον κατάλληλο δε συνδυασμό τους ανά δύο, προέκυψαν τα επίσης ήδη γνωστά μεσόνια (συνδυασμός κουάρκ και αντικουάρκ). Όλα τα σωματίδια που συντίθενται από quarks, λέγονται αδρόνια (από την ελληνική λέξη αδρός, δυνατός, επειδή, ως σωματίδια του πυρήνα, αντιλαμβάνονται μόνο την ισχυρή πυρηνική δύναμη).

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αντίθετα με τα quarks, που είναι μη επιβεβαιωμένες πειραματικά οντότητες, αποτελούν δηλαδή θεωρητικές υποθέσεις που εισήχθησαν για να εξηγήσουν τις υποατομικές συμπεριφορές, τα σωματίδια που αναφέραμε (βαρυόνια, μεσόνια, λεπτόνια) έχουν ανιχνευθεί πειραματικά.

Τι παριστάνει η «12η τετρακτύς» ;

Η βαρυονική δεκάδα -η πανομοιότυπη με την τετρακτύν σχηματοποίηση- περιλαμβάνει 10 βαρυονικές «καταστάσεις», που λέγονται υπερόνια. Οι βαρυονικές αυτές «καταστάσεις» λέγονται αλλιώς «συντονισμοί» (resonances). Ας δούμε πώς τα κατάφερε λοιπόν το κατ’ εξοχήν πυθαγόρειο σύμβολο, η τετρακτύς, να μπλέξει με ορολογία ταλαντώσεων - δηλαδή της φυσικής διαδικασίας που σχετίζεται με τον ήχο και τη μουσική (και την κβάντωση των σωματιδίων θα συμπλήρωνα).

Πηγή: D.H.Perkins ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΥΨΗΛΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ (εκδ, Τυπωθήτω, 1998)

Τα υπερόνια, είναι τριάδες quarks, όπως και τα πρωτόνια και τα νετρόνια, αλλά εξαιρετικά βραχύβιες σε σχέση μ΄ αυτά. Στη βαρυονική δεκάδα (δηλαδή στη συγκεκριμένη σχηματοποίηση) συμμετέχουν τα υπερόνια με τα ονόματα Δελτόνιο, Σιγμόνιο, Ξιόνιο και Ωμεγόνιο. Τα «σωματίδια» αυτά, προκύπτουν σαν διεγερμένες καταστάσεις άλλων, σταθερότερων αδρονίων (όπως πχ. το πρωτόνιο). Γεννούνται και πεθαίνουν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων των αδρονίων και η ύπαρξή τους, που έχει νόημα μόνο στο πεδίο της ισχυρής πυρηνικής αλληλεπίδρασης, διαπιστώνεται μόνο από τις σύντομες τροχιές που διαγράφουν.

Ο λόγος που ονομάστηκαν «συντονισμοί», βασίζεται, όπως σημειώνει ο Φ. Κάπρα «σε μιαν αναλογία με το φαινόμενο του συντονισμού στο μακρόκοσμο που συνδέεται με τις παλμικές δονήσεις». Οι αντιδράσεις των αδρονίων αντιπροσωπεύουν μια ροή ενέργειας, που στα πλαίσιά της δημιουργούνται και διαλύονται σωματίδια, αλλά η ενέργεια αυτή μπορεί να περάσει μόνον από ορισμένους «διαύλους». Ο δίαυλος μιας τέτοιας αντίδρασης, «ανοίγει» όταν η ενέργεια των συγκρουόμενων αδρονίων φτάσει μια απ’ τις συχνότητες συντονισμού. Ανάλογα με τη συχνότητα, ξεπετάγεται και το αντίστοιχο υπερόνιο, που ζει μόνον όσο χρειάζεται για να συμβάλει στο πλέγμα των συνεχών αντιδράσεων.

Μ’ αυτό το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά (κατά τη συμμετρία της βαρυονικής δεκάδας) των υπερονίων, μοιάζει σαν η Ιστορία της Επιστήμης, να κλείνει πονηρά το μάτι στον Πυθαγόρα. Όχι μόνο γιατί αυτό το γεωμετρικό μόρφωμα, η βαρυονική δεκάδα, είναι ένας συμμετρικός σχηματισμός τεσσάρων στοιχείων που σχηματίζουν δεκάδα. Αλλά κυρίως διότι το σύμβολο που οι πυθαγόρειοι χαρακτήριζαν «παγάν αενάου φύσεως ρίζωμά τ’ έχουσαν», απεικονίζει ακριβώς αυτό: την αέναη διαδικασία δημιουργίας και καταστροφής σωματιδίων, στο εσώτατο βάθος, στο «ρίζωμα» της ύλης. (Η λέξη «ρίζωμα», στον πυθαγόρειο Εμπεδοκλή, τον «εισηγητή» των 4 ριζωμάτων, έχει ακριβώς την έννοια της θεμελιώδους αρχής του φυσικού κόσμου»).

Ποιο ήταν το «ρίζωμα», η θεμελιώδης αρχή του φυσικού κόσμου, κατά τον Πυθαγόρα; Δεν ξέρουμε τι «αυτός έφα», όμως ξέρουμε, κατά κάποιον τρόπο, τι πρέσβευαν κάποιοι περί αυτόν. Ο τραγικός Ιππασος ο Μεταποντίνος λοιπόν (αυτός που, κατά τον Ιάμβλιχο, είχε την καθοδήγηση των ακουσματικών στη Σχολή, και που κατά πολλούς σύγχρονους μελετητές θεωρείται ο σημαντικότερος στοχαστής του πρώτου πυθαγόρειου κύκλου) θεωρούσε ότι η αρχή των πάντων είναι το πυρ.

Ο Αριστοτέλης (στα Μετά τα Φυσικά, 984α) βεβαιώνει ότι «᾿Αναξιμένης δὲ ἀέρα καὶ Διογένης πρότερον ὕδατος καὶ μάλιστ' ἀρχὴν τιθέασι τῶν ἁπλῶν σωμάτων, ῞Ιππασος δὲ πῦρ ὁ Μεταποντῖνος καὶ ῾Ηράκλειτος ὁ ᾿Εφέσιος». Ο Σιμπλίκιος αναφέρει ότι «ο Ιππασος ο Μεταποντίνος και ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος, πιστεύουν και αυτοί μιαν αρχή μοναδική, που κινείται και είναι πεπερασμένη, αλλά είναι το πυρ που δέχονται ως αυτή την αρχή’ από το πυρ τα όντα γεννιούνται με τη συμπύκνωση και την αραίωση, και είναι μέσα στο πυρ που τα πράγματα διαλύονται και πάλι, με τρόπον ώστε αυτή η ουσία να είναι το μόνο υπόβαθρο της φύσης».

Ο ‘Ιππασος και ο Ηράκλειτος έζησαν την ίδια εποχή- οπότε, όποιες κι αν ήταν οι σχέσεις μεταξύ τους, είναι βέβαιο ότι χρησιμοποιούν τη λέξη πυρ με την ίδια έννοια.

Αφήνω τη λέξη «πυρ» αντί για τη «φωτιά» στην οποία είθισται να μεταφράζεται το «πυρ», γιατί βέβαια, το «πυρ» των προσωκρατικών, δεν είναι αυτό που σήμερα εμείς λέμε «φωτιά».

Στον Τίμαιο του Πλάτωνος διευκρινίζεται ότι «υπάρχουν πολλά είδη πυρός» και κατονομάζονται ενδεικτικά το φως, η θερμότητα και η φλόγα (Τίμαιος, 58c). Αυτά πιστεύω ότι μας νομιμοποιούν να θεωρήσουμε το «πυρ» ως έννοια που αντιστοιχεί σ’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε «ενέργεια». Κατά τον ίδιο τρόπο αντιλαμβάνεται το νόημα της λέξης στα «περί φύσεως» των προσωκρατικών, ο οποιοσδήποτε σημερινός θετικός επιστήμων.

Ο (μαθηματικός) Β. Σπανδάγος λέει για τον Ηράκλειτο: «Δίδασκε ακόμα ότι από το «πυρ» (δηλαδή από την ενέργεια) προέρχονται τα πράγματα (δηλαδή η ύλη) και ότι από τα πράγματα (δηλαδή από την ύλη) προέρχεται το «πυρ» (η ενέργεια). Το «πυρ» φυσικά του Ηρακλείτου δεν πρέπει να θεωρηθεί η ορατή φλόγα. Κατά τον Αριστοτέλη, το «πυρ» αυτό είναι μια δυναμική ουσία, κάτι περισσότερο από μια φυσική ενέργεια. Πολλοί μελετητές του Ηρακλείτου θεωρούν το «πυρ» ως μια μορφή ενέργειας βασιζόμενοι στις αντιλήψεις της σύγχρονης φυσικής που παραδέχεται την ταύτιση μάζας και ενέργειας.»

Στους μελετητές του Ηράκλειτου (και όλων των προσωκρατικών, καθώς και του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη) συγκαταλέγεται κι ο W. Heisenberg, ένας από τους σκαπανείς της κβαντικής φυσικής. Κι επισημαίνει ότι «αν αντικαταστήσει κανείς τη λέξη «φωτιά» με τη λέξη «ενέργεια», τότε μπορεί να θεωρήσει τις αποφάνσεις του Ηράκλειτου σχεδόν λέξη προς λέξη σαν έκφραση της σύγχρονης αντίληψής μας».

Να μερικές αποφάνσεις του Ηράκλειτου περί του πυρός:

- κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ᾽ ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα.
- Τὰ δὲ πάντα οἰακίζει Κεραυνὸς, τουτέστι κατευθύνει, κεραυνὸν τὸ πῦρ λέγων τὸ αἰώνιον λέγει δὲ καὶ φρόνιμον τοῦτο εἶναι τὸ πῦρ καὶ τῆς διοικήσεως τῶν ὅλων αἴτιον· (όλα τα κυβερνάει ο κεραυνός, δηλαδή τα κατευθύνει, κεραυνό λέγοντας, ο Ηράκλειτος εννοεί το πυρ το αιώνιο. Λέει δε ότι το πυρ αυτό είναι και νοήμον και το αίτιον της διοικήσεως των πάντων)
- πυρός τε ἀνταμοιβὴ τὰ πάντα καὶ πῦρ ἁπάντων ὅκωσπερ χρυσοῦ χρήματα καὶ χρημάτων χρυσός. (Τα πάντα ανταλλάσσονται με το πυρ και με τα πάντα το πυρ, όπως τα εμπορεύματα με το χρυσάφι, και το χρυσάφι με τα εμπορεύματα)

Η αντιστοιχία της λέξη; «πυρ» με την σημερινή έννοια «ενέργεια», είναι σαφής.

Αξίζει όμως να δούμε πώς ερμηνεύει την ορολογία των προσωκρατικών για τα «ριζώματα» κι ένας φημισμένος θετικός επιστήμων του 19ου αιώνα. Ο Marcelin Berthelot (1827-1907) ήταν χημικός- από τους θεμελιωτές της θερμοχημείας, εφευρέτης και του ομώνυμου θερμιδόμετρου- ιστορικός της χημείας, φιλόσοφος και πολιτικός (διετέλεσε και επί διετία υπουργός Παιδείας της Γαλλίας). Με βάση τις μελέτες του Berthelot για το Ζώσιμο, ο Καρλ Γιουνγκ έγραψε το δοκίμιο «οι ρίζες της συνείδησης - αλχημικές μελέτες».

Το 1884 ο Berthelot δημοσίευσε τη μελέτη «Les anciens alchimistes Grecs et la naissance de l’ alchimie» : «Οι αρχαίοι έλληνες αλχημιστές και η γένεση της αλχημείας» . Αναφερόμενος στα 4 «στοιχεία» της ύλης, λέει : «Η γη είναι το σύμβολο και η βάση της στερεάς κατάστασης και της ξηρότητας. Το νερό που λαμβάνεται άλλοτε δια του πυρός, η τήξη, και άλλοτε με τη διάλυση, είναι σύμβολο της υγρότητας και μάλιστα του ψύχους. Ο αέρας είναι το σύμβολο και το θεμέλιο της εξάτμισης και της αέριας κατάστασης. Το πυρ είναι το πιο λεπτό απ’ όλα και αντιστοιχεί στην ουσία του αιθεριώδους ρευστού, είναι συμβολικός φορέας του φωτός, της θερμότητας, του ηλεκτρισμού και του φαινομένου της κίνησης των εσχάτων μορίων των σωμάτων. Άρα για τον Εμπεδοκλή και τους διαδόχους του ήταν τα στοιχεία όλων των όντων. Άρα, και για τον Berthelot, θα λέγαμε εμείς, τα «στοιχεία» είναι σύμβολα καταστάσεων της ύλης και όχι κυριολεκτικοί προσδιορισμοί νερού, φωτιάς και ατμοσφαιρικού αέρα.

Πάντως, σήμερα επιστρέφουμε πάλι στο σχήμα της τετρακτύος , για να συμβολίσουμε ακριβώς μια πηγή ενέργειας, που τροφοδοτεί το σύμπαν ολόκληρο.

Κι όσο για τον όρκο, όπως λέει κι ο Αριστοτέλης, (ΜτΦ, 983b) Ὠκεανόν τε γὰρ καὶ Τηθὺν ἐποίησαν τῆς γενέσεως πατέρας, καὶ τὸν ὅρκον τῶν θεῶν ὕδωρ, τὴν καλουμένην ὑπ' αὐτῶν Στύγα [τῶν ποιητῶν]: τιμιώτατον μὲν γὰρ τὸ πρεσβύτατον, ὅρκος δὲ τὸ τιμιώτατόν ἐστιν. Ορκίζεται κάποιος σ’ αυτό που θεωρεί άξιον υψίστης τιμής – και άξιον υψίστης τιμής, θεωρείται το πρεσβύτατο, το πιο παλιό. Γι’ αυτό λέει, κι οι θεοί ορκίστηκαν στο ύδωρ της Στυγός. Υπό το πρίσμα δε της νέας φυσικής, τα ενεργειακά μορφώματα που διατάσσονται κατά την βαρυονική δεκάδα, ανήκουν στις πρωταρχικές, αρχέγονες πηγές της ύλης.

Τι σημαίνουν όλα αυτά λοιπόν; Ότι ήξερε ο Πυθαγόρας αυτά που σήμερα γνωρίζουμε για τον υποατομικό κόσμο; Δεν πρόκειται να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Ας πούμε κατ’ αρχήν, ότι πρόκειται απλώς για σύμπτωση- μια γοητευτική σύμπτωση. Και, μιας κι ο λόγος περί συμπτώσεων, ας επισημάνουμε ακόμη μία, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σύμπτωση.

Οι Αριθμοί των πυθαγορείων και η δομή της ύλης

Συνδυάζοντας την 4η και την 5η τετρακτύ (και αναπαράγοντας ουσιαστικά, τον πυθαγόρειο Φιλόλαο) λέει ο Πλάτων στον Τίμαιο: «Σύμφωνα λοιπόν και με τον ορθόν λόγον και με το πιθανόν, το στερεό σχήμα της πυραμίδος είναι το στοιχείον και το σπέρμα του πυρός, το δε δεύτερον κατά την σειράν της γεννήσεως (το κανονικόν οκτάεδρον) ας το ονομάσωμεν στοιχείον του αέρος, το δε τρίτον (το κανονικόν εικοσάεδρον) του ύδατος. Όλα λοιπόν αυτά τα σχήματα πρέπει να τα συλλαμβάνωμεν με τον νουν τόσον μικρά, ώστε ένα έκαστον από κάθε είδος μόνον είναι τελείως αόρατον από ημάς, όταν δε πολλά συναθροισθούν μαζί, τότε φαίνονται οι όγκοι των. Και ως προς τας αναλογίας των εις τας ποσότητας και τας κινήσεις και τας άλλας ιδιότητάς των, πρέπει να έχομεν υπ’ όψιν ότι ο θεός παντού όπου το στοιχείον της ανάγκης εκουσίως και πειθόμενον υπεχώρει εις αυτόν, τα ενηρμόνισε κατά μαθηματικάς σχέσεις, αφού προηγουμένως τα απετελείωσεν με ακρίβειαν».

Πρόκειται για μια μοριακή ή μάλλον, ατομική θεωρία, όπου τα στοιχειώδη τρίγωνα που αναφέρει ο Πλάτων σε προηγούμενα χωρία (53d-55c), συνθέτουν τρισδιάστατες μορφές, αόρατες λόγω της σμικρότητάς τους, οι οποίες στη συνέχεια συναθροίζονται και σχηματίζουν ορατά σώματα. Στη συνέχεια του άρθρου θα αναφερθούμε εκτενέστερα σ’ αυτή την «ατομική θεωρία» (η οποία, πυθαγόρειων καταβολών κι αυτή, είναι σαφώς πιο «ατομική», επεξεργασμένη και αιτιολογημένη απ’ αυτή του Δημόκριτου) καθώς και στο πώς την σχολιάζει ο W. Heisenberg. Προς το παρόν, ας σταθούμε στην αντιστοίχιση.

Πυρ - πυραμίς
8-εδρο - αήρ
20-εδρο - ύδωρ
και κύβος (6-εδρο) - γη (που αναφέρεται στο χωρίο 55d).

Ο Πλάτων δίνει κάποιες ευλογοφανείς ερμηνείες γι’ αυτή την αντιστοίχιση, ωστόσο, όπως σημειώνει ο J. F. Mattei «η απονομή των τεσσάρων πολυέδρων στα τέσσερα στοιχεία, και ο πρωτότυπος ρόλος που χορηγείται από τον Τίμαιο στο δωδεκάεδρο ώστε να ενσαρκώσει τη σφαίρα του Παντός, συνιστά ένα από τα πλέον ακανθώδη ζητήματα της ελληνικής φιλοσοφίας και, για πολλούς, πραγματικό αίνιγμα. Να ανάγεται στον πρώτο πυθαγορισμό, στον Φιλόλαο ίσως, ή να είναι καθαρά πλατωνική επινόηση;»

Εδώ δεν θα επιχειρήσουμε να λύσουμε αυτό το «ακανθώδες ζήτημα», αλλά να επισημάνουμε μια «σύμπτωση». Κι ας αρχίσουμε, ξεκαθαρίζοντας τι περιλαμβάνουν οι όροι πυρ, αήρ, ύδωρ και γη.

Σχετικά με το «πυρ», είπαμε ήδη ότι αντιστοιχεί σ’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε ενέργεια.
Στο είδος «αήρ» ανήκουν τα αέρια σώματα: «κατὰ ταὐτὰ δὲ ἀέρος, τὸ μὲν εὐαγέστατον ἐπίκλην αἰθὴρ καλούμενος, ὁ δὲ θολερώτατος ὁμίχλη τε καὶ σκότος, ἕτερά τε ἀνώνυμα εἴδη, γεγονότα διὰ τὴν τῶν τριγώνων ἀνισότητα.» (58d).
Στο είδος «ύδωρ» τοποθετούνται τα υγρά και κάποια μέταλλα («χυτά»). Στον Τίμαιο αναφέρονται συγκεκριμένα ο χρυσός και ο χαλκός.
Στη «γη» περιλαμβάνονται, όπως μας λέει ο Τίμαιος, τα πετρώματα, τα άλατα, η κέραμος και η λάβα.

Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι:

Όσον αφορά στον «αέρα» (8-εδρο) : Η ομάδα των ευγενών αερίων, έχει 8 ηλεκτρόνια στην εξώτατη στιβάδα του ατόμου (εκτός από το ήλιον, που έχει 2). Τα ευγενή αέρια τα βρίσκουμε στη φύση μόνον ελεύθερα, γιατί, έχοντας συμπληρωμένη την εξωτερική τους στιβάδα, είναι αδρανή (δεν αντιδρούν με άλλα στοιχεία για να σχηματίσουν ενώσεις- υπό κανονικές συνθήκες εννοείται). Τα υπόλοιπα αέρια του Π.Σ. τα βρίσκουμε συνήθως σε ενώσεις.

Όσον αφορά στο «ύδωρ» (20-εδρο): Το μόνο υγρό, υπό συνήθη θερμοκρασία, σώμα είναι ο υδράργυρος. Αυτός λοιπόν έχει 20 ηλεκτρόνια στις εξώτατες στιβάδες του (18+2). Ο ψευδάργυρος, που επίσης ανήκει στα μέταλλα, κι ήταν γνωστός στην αρχαία Ελλάδα, έχει κι αυτός 20. Ο χαλκός κι ο χρυσός, που αναφέρονται ρητά στον Τίμαιο, έχουν (όπως κι ο άργυρος) 19 ηλεκτρόνια.

Αλλά, γιατί θα έπρεπε να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στην εξώτατη στιβάδα; Μήπως είναι αυθαιρεσία να σταθούμε σ’ αυτήν, για να μας «βγουν» τα νούμερα; Μάλλον όχι, αφού είναι γνωστό απ’ το γυμνάσιο ακόμα, ότι: οι ιδιότητες των στοιχείων εξαρτώνται απ’ τη δομή των ατόμων τους τα στοιχεία που τα άτομά τους έχουν ανάλογη ηλεκτρονική δομή ιδιαίτερα στην εξωτερική στιβάδα, έχουν και ανάλογες ιδιότητες η ικανότητα των στοιχείων να ενώνονται μεταξύ τους, καθορίζεται από τις ελκτικές δυνάμεις που εξασκούν οι πυρήνες στα εξωτερικά ηλεκτρόνια, έκφραση των οποίων είναι η ενέργεια ιονισμού, η ηλεκτρονική συγγένεια και η ηλεκτραρνητικότητα.

Ιδιαίτερο ακόμα ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αντιστοίχιση του αριθμού των ηλεκτρονίων με τον αριθμό των εδρών (δηλ. επιφανειών) των κανονικών στερεών. Διότι τελευταίως, με την εξέλιξη της κβαντομηχανικής, τα ηλεκτρόνια απεικονίζονται μάλλον σαν επιφάνειες (λόγω της κυματοσυνάρτησης), παρά σαν σημεία.

Πηγή : John Gribbin, ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ, στη ΣΕΙΡΑ ΒΑΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, εκδ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Όσον αφορά στη «γη»: Τα πετρώματα (ορυκτά) χαρακτηρίζονται από την κρυσταλλική τους δομή. Οι δομικές μονάδες των κρυστάλλων μπορεί να είναι άτομα, μόρια ή ιόντα. Ας δούμε το κρυσταλλικό πλέγμα:

Εικόνα Κρυσταλλικό πλέγμα

Εδώ βλέπουμε μια σχηματοποίηση των έξι κρυσταλλικών συστημάτων

Ας δούμε ακόμα τη δομή (κρυσταλλικό πλέγμα) κάποιων αλάτων:

Σχετικά με το «πυρ», δηλαδή την ενέργεια:

Στο έργο του Marcelin Berthelot «Οι αρχαίοι έλληνες αλχημιστές και η γένεση της αλχημείας» (ελλ. έκδοση 2002 από τις εκδόσεις ΚΟΡΟΝΤΖΗ), το οποίο βασίστηκε στην μελέτη αυθεντικών ελληνικών χειρογράφων, ο συγγραφέας παραθέτει αποσπάσματα, μεταξύ άλλων και του αλχημιστή Ολυμπιόδωρου. Κατά τον Berthelot «ο Ζώσιμος και ο Ολυμπιόδωρος, είναι οι πρώτοι αξιόπιστοι αλχημιστές συγγραφείς». Σ’ ένα απόσπασμα λοιπόν του Ολυμπιόδωρου, διαβάζουμε: «Ασφαλώς το πρώτο αίτιο και μάλιστα όλης της τέχνης είναι το πυρ, που είναι και το πρώτο από τα τέσσερα στοιχεία. Έτσι ασφαλώς σκέπτονταν οι αρχαίοι τα τέσσερα στοιχεία εννοούν την τέχνη. Και για να είναι ακριβής η αρετή σου κοίταξε τις τέσσερεις βίβλους του Δημόκριτου όπου μίλησε για τα τέσσερα στοιχεία ως φυσικός.

Και λέει ότι υπάρχει το χαμηλό πυρ, το λάβρο και ο άνθρακας, και κοντά σ’ αυτό είναι όλα όσα έχουν σχέση με το πυρ.»
Ο άνθρακας βέβαια του Ολυμπιόδωρου, είναι το κάρβουνο, στο οποίο αναφέρεται και ο Πλάτων, όταν λέει ότι «υπάρχουν πολλά είδη πυρός, όπως η φλόγα, κι αυτό που προέρχεται από τη φλόγα χωρίς να καίει και δίνει στα μάτια το φως, κι αυτό που απομένει στα διάπυρα σώματα όταν η φλόγα σβήσει».

Το κάρβουνο, είναι ως γνωστόν ο ξυλάνθρακας - τον οποίο οι αρχαίοι έλληνες χρησιμοποιούσαν στις τεχνικές κατεργασίας μετάλλων, απ’ την εποχή τουλάχιστον που λειτουργούσαν τα μεταλλεία στο Λαύριο. Είναι δε πασίγνωστο το περί της «τετρασθένειας» του άνθρακα, η οποία οφείλεται ακριβώς στα 4 ηλεκτρόνια της εξώτατης στιβάδας του. Αυτή η τετρασθένεια είναι επίσης και η αιτία για την οποία ο άνθρακας έχει πολλά εκατομμύρια ενώσεις, κι αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πηγές ενέργειας στον πλανήτη.

Μιας και μιλήσαμε για το ξυλοκάρβουνο όμως, ας δούμε κι ένα ακόμα στερεό που συνδέεται με τη φωτιά, από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως δηλώνει και τα’ όνομά του:

Πυρόλιθος: Τα πρώτα εργαλεία από πυρόλιθο, ανάγονται στους προϊστορικούς χρόνους. Στον πυρόλιθο κυριαρχεί το στοιχείο που, όταν εντοπίστηκε, ονομάστηκε πυρίτιο. Το πυρίτιο ανήκει στην ίδια ομάδα με τον άνθρακα, είναι τετρασθενές και, φυσικά, στην εξώτατη στιβάδα του ατόμου του, κυκλοφορούν 4 ηλεκτρόνια.

Το πυρίτιο απαντά στη φύση ενωμένο πάντα με το οξυγόνο. Δομική μονάδα του είναι το SiO4 , όπου το πυρίτιο βρίσκεται στο κέντρο ενός υποθετικού τετραέδρου, και στις κορυφές του τετραέδρου βρίσκονται τα άτομα του οξυγόνου με τα οποία το πυρίτιο συνδέεται.

Η «σύμπτωση» προέρχεται από το «συμπίπτω» που, κατά λέξη, σημαίνει «ταιριάζω», «συνταυτίζομαι». Συνήθως όμως τη λέμε για να εκφράσουμε την τυχαία συνταύτιση.

Ίσως αξίζει λοιπόν, πριν αποφανθούμε οριστικά και για την τυχαιότητα των παραπάνω ταυτίσεων, να εξετάσουμε λεπτομερέστερα τη γνώση των ανθρώπων που χρησιμοποίησαν αυτές τις κωδικοποιήσεις- και ίσως η πιο πρόσφορη, όσο και αξιόπιστη πηγή, είναι ο Τίμαιος του Πλάτωνος.

από την qubit

Τι μας λέει λοιπόν η qubit ; η μάλλον τι μου λέει ;

Μήπως ότι η αντιβαρύτητα δεν αφορά τα πρωτόνια, αλλά τις απλές μη σύνθετες δομές ύλης όπως είναι π.χ. τα ηλεκτρόνια.

Η ποίο πάνω εικόνα αφορά κινητήρα UFO, από την Κίνα, βλέπετε στην Κίνα δεν έχουν οργανωθεί τόσο καλά, για την απόκρυψη τους, ακόμα.

σε πάρα πολλά από τα παραπάνω που δημοσιεύεις είμαι σύμφωνος.

Πχ. στο ότι το 'πυρ' των αρχαίων συγγραμμάτων κακώς αντιστοιχίζεται μόνο στη 'φωτιά' ή στη 'φλόγα'
ενώ στην ουσία πηγαίνει περισσότερο προς την έννοια της ενέργειας ή ακόμη και της ακτινοβολίας όπως την εννοούμε σήμερα.

Επίσης είναι σχεδόν αυταπόδεικτο ότι η σημασία που απέδιδε ο Πυθαγόρας στους αριθμούς και στη γεωμετρία δεν αφορούσε τα νούμερα και τα ψηφία, ούτε ήταν φτηνή και λάιτ αριθμολογία/αριθμολαγνεία.

Αφορούσε καταστάσεις και φαινόμενα της ύλης και της ενέργειας που εξετάζονται σήμερα από τη σύγχρονη Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Γεωλογία, Κοσμολογία και λοιπές επιστήμες.

Υπ'αυτή την έννοια, ακόμα και εκεί, μάλλον....ξαναανακαλύπτουμε τον τροχό....

Εδώ και αρκετά χρόνια οι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, προσπαθούν να εντοπίσουν πλανήτες σε άλλα άστρα του γαλαξία μας, στην περίπτωση όμως του άστρου KIC 8462852, που βρίσκεται 1480 έτη φωτός μακριά μεταξύ των αστερισμών Λύρας και Κύκνου ανακάλυψαν κάτι παράδοξο.

Όταν ένας εξωπλανήτης διέρχεται μπροστά από το άστρο του τότε το Κέπλερ καταγράφει μείωση της λαμπρότητας του άστρου της τάξης του 1%. Στην περίπτωση του άστρου KIC 8462852 καταγράφηκαν μειώσεις της τάξης έως και 22%. Αυτά τα ποσοστά θεωρούνται τεράστια δεδομένου ότι εξωπλανήτες ακόμα και με το μέγεθος του Δία μειώνουν την λαμπρότητα γύρω στο 1%! Και πέρα από αυτό, ενώ οι εξωπλανήτες προκαλούν περιοδικές μεταβολές στη λαμπρότητα των άστρων τους, στην περίπτωση του KIC 8462852 οι τεράστιες μεταβολές στη λαμπρότητά του είναι απεριοδικές (μόνιμες).

Ένας τέτοιος σχηματισμός ύλης θα ήταν αναμενόμενος αν το άστρο είχε μικρή ηλικία. Όταν, για παράδειγμα, το ηλιακό μας σύστημα άρχισε να σχηματίζεται πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ένα συνονθύλευμα ύλης, ένας δίσκος από συντρίμμια και σκόνη περιέβαλλαν τον ήλιο, προτού δημιουργηθούν οι πλανήτες. Αν το άστρο KIC 8462852 ήταν νέο, τότε θα έπρεπε να περιβάλλεται από σκόνη, η οποία θα έδινε μια έξτρα εκπομπή υπέρυθρου φωτός. Όμως, αυτή η υπέρυθρη εκπομπή δεν παρατηρήθηκε στα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου υπερύθρων WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer). Φαίνεται λοιπόν ότι πρόκειται για ένα άστρο «ώριμης» ηλικίας.

Μια άλλη φυσική ερμηνεία που απομένει είναι να έχει εγκλωβιστεί στην τροχιά του άστρου ένας τεράστιος αριθμός κομητών και άλλων σωμάτων, π.χ. εξαιτίας μιας διαταραχής της αντίστοιχης περιοχής Oort του συστήματος KIC 8462852. Σύμφωνα με τους αστρονόμους κάτι τέτοιο έχει πολύ λίγες πιθανότητες να συμβεί.

Αν πράγματι τα δεδομένα είναι σωστά, η επιθυμία όλων είναι οι απρόσμενες διακυμάνσεις φωτός στο άστρο KIC 8462852 να οφείλονται στις υπερ-κατασκευές εξωγήινων πολιτισμών τύπου ΙΙ της κλίμακας Καρντάσεφ (βλέπε 7 άρθρα ποίο πάνω).

Πάντως, το γεγονός ότι δεν παρατηρείται υπέρυθρη εκπομπή ακτινοβολίας σημαίνει ότι μάλλον απορρίπτεται και η ακραία περίπτωση της σφαίρας Dyson (βλέπε 7 άρθρα ποίο πάνω), η οποία προκαλεί επίσης υπέρυθρη εκπομπή.

«Ένα μεγάλο σύμπλεγμα αντικειμένων στο διάστημα μοιάζουν με κάτι που θα μπορούσε να είναι κατασκευασμένο από εξωγήινο πολιτισμό», τόνισαν οι αστρονόμοι του Κέπλερ, ενώ ο Τζέισον Ράιτ, του Penn State University έδωσε στη δημοσιότητα μία αναφορά για ένα «περίεργο», όπως το χαρακτήρισε, αστρικό σύστημα, το οποίο μοιάζει να περιέχει ένα σμήνος από υπερκατασκευές.

Είμαι εκστασιασμένος από το πόσο τρελό μπορεί να φαίνεται όλο αυτό», δήλωσε ο Τζέισον Ράιτ, του Penn State University και πρόσθεσε «σίγουρα οι εξωγήινοι θα πρέπει να είναι η τελευταία υπόθεση που μπορούμε να εξετάσουμε, αλλά μοιάζει με κάτι που μόνο εξωγήινοι πολιτισμοί θα μπορούσαν να κατασκευάσουν».

Η Ταμπέθα Μπογιατζιάν, του πανεπιστημίου Γιέηλ, δήλωσε πως «δεν είχαμε δει ποτέ στο παρελθόν κάτι παρόμοιο. Ήταν πραγματικά περίεργο. Αρχικά πιστεύαμε ότι ήταν λανθασμένα δεδομένα που μας στέλνει ο υπολογιστής από το διαστημικό όχημα, όμως τσεκάραμε τα πάντα και δεν βρήκαμε κάτι λάθος».

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr