ΕνΩΧ 14 Ὀκτωβρίου 2013

Θεός ἀεὶ παρών!

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, ὁ Μοναδικὸς Υἱός τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτήρ καὶ Μεσσίας.

Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ. (Ἰω. 14:6)

Λόγος Ἐν ᾯ Χριστός, Γνῶσις Δωρεάν καὶ Ἄτη Κυρίου, ἡ Θρησκεία ἡ Ὁριστική.

Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. (Ἰω. 12:48)

Ἐγὼ ὁ Ἰάειρος βασιλεύς τῶν πτωχῶν καὶ τῶν πενήτων, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ μάρτυς Παναγίου Ἰωάννου ὀ Ἀμήν, ὁ φυλάττων πᾶσαν Προφητείαν ὁδηγούμενος ὑπὸ ἀστέρος Δαυΐδ τῆς Γνώσεως καὶ τῶν Τεχνῶν, ὑλικῶν τε καὶ ἀΰλων.

Διὸτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐκ Θεοῦ κῶδιξ ἐδόθη τοῖς Ἕλλησιν, αἱ δ’ ἐκ τῶν ὑστέρων μεταβολαί ἐξ ἀμαθείας ἀνθρώπων ἤ ἐκ τοῦ Πονηροῦ ἐνεργηθεῖσαι ἀποτέλεσμα καὶ σκοπόν εἶχον τὴν ἀπομάκρυνσιν τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐκ τοῦ Θεϊκοῦ κώδικος. (ΕνΩΧ 1 /28.7.2011)

Ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. (Ἀποκ. 22:13)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἡ δὲ μουσικότης τῆς Ἑλληνικῆς ἐνάρθρως ἀνάλογος τοῦ Λόγου, ἀνάλογος τῆς Μουσικότητος τοῦ Σύμπαντος, ἀνάλογος τῆς Μουσικότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πάντα τὰ γράμματα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης σύμβολα Θεοῦ ἐστί. Λέξω ὑμῖν ἅπαντα.

Πάντα τὰ φωνήεντα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης δίχρονα ἐστίν. Ἀλλὰ σὺν τῷ χρόνῳ ἡ μουσικότης καὶ ὁ διαφορετικὸς χρονισμός τῶν φωνηέντων ἐχάθησαν ἐν τῇ ἐκφορᾷ τῆς Γλώσσης. Τοῦτο λογίζεται ὡς σημαντικὴ νῦν ἰσχύουσα ἀπομάκρυνσις, διὸ καὶ ἀναγκαία ἡ ἀποκατάστασις.

Καὶ τὰ μὲν Α, Ι, Υ, δίχρονα ἦν, ἤγουν ἄλλοτε βραχέα καὶ ἄλλοτε μακρά. Τὰ δὲ Ε καὶ Ο ἕως τοῦ πέμπτου αἰῶνος πρὸ Χριστοῦ ὁμοίως δίχρονα ἦν.

Κατὰ τὸν αἰῶνα ἐκεῖνον ὁ Κύριος Παντοκράτωρ ἐχαρίσθη τοῖς Ἕλλησι καὶ ἐδόθησαν αὐτοῖς πλεῖστα:

† Νίκαι στρατιωτικαί κατὰ τῶν βαρβάρων Περσῶν εἰσβολέων, ἐκ πνοῆς Χάριτος.
† Χρυσοῦς αἰών ἐν Ἀθήναις τῆς Γνώσεως καὶ τῶν Τεχνῶν, ἐκ πνοῆς Πνεύματος.
† Νέα γράμματα ἐν Ἰωνίᾳ, μεταξὺ αὐτῶν τὸ Η καὶ τὸ Ω, ἐκ πνοῆς Σοφίας.

Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός (Ἀποκ. 1:8)

Τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν εἰ μὴ τινα ἄλλον ὁ θεός ὑμῖν ἐπιπέμψειε κηδόμενος ὑμῶν. (Σωκράτης, Πλάτων–Ἀπολογία 31α6) (Μέχρι τέλους τοῦ βίου σας νὰ «κοιμᾶστε» < νὰ «εἶσθε χαλαροί», νὰ μὴ ἔχετε ἀμφιβολία, νὰ πιστεύετε> ὅτι <βεβαίως> ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος φροντίζει γιὰ σᾶς, θὰ πέμψῃ γιὰ χάρη σας καὶ κάποιον Ἄλλον)

Ἕως τὸν πέμπτον αἰώνα πρὸ Χριστοῦ ὑπῆρχε τὸ σύμβολον τὸ πρὸ τοῦ Ἦτα, τὸ ὁποῖον ἦτο κλειστόν ἄνωθεν καὶ κάτωθεν, ὡς τετραγωνισμένον «ψηφιακὸν» Θῆτα, τὸ ὁποῖον συνήθως τιθέμενον εἰς τὴν ἀρχήν λέξεων ἀρχομένων ἀπὸ φωνῆεν ἐδήλωνεν ὅτι τὸ φωνῆεν ἐδασύνετο, δηλαδὴ προεφέρετο ὡς δασύ, ὡς πυκνόν, ἤγουν ἦτο αὐτό ποὺ ἀργότερα ἔμεινε στὶς λατινογενεῖς καὶ στὴν ἀγγλικήν ὡς H/h, δίνοντας στὴν προφορά ἕνα ἐλαφρύ «χ» πρὸ τοῦ φωνήεντος.

Ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ πέμπτου αἰῶνος πρὸ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν ἐφαρμογή τοῦ Ἰωνικοῦ ἀλφαβήτου ἀπὸ τοὺς Ἀθηναίους καὶ τοὺς λοιποὺς Ἕλληνες, μὲ ἐξαίρεση τοὺς Λατίνους οἱ ὁποῖοι συνέχισαν νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ παλαιὸν ἑλλαδικὸν ἀλφάβητον, τὸ σύμβολον τὸ πρὸ τοῦ Ὴτα ἔπαψε νὰ ὑπάρχῃ καὶ ἐνεφανίσθη τὸ γράμμα Ὴτα. Ἀπὸ τὰ φωνήεντα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου τὸ Α, Ι, Υ, συνέχισαν νὰ εἶναι δίχρονα, ἀλλὰ τὸ Ε καὶ τὸ Ο ἔγιναν μόνον βραχέα, ἐνῷ τὰ ἀντίστοιχα μακρά αὐτῶν συμβολίστηκαν μὲ τὸ Η καὶ τὸ Ω.

Ὑπῆρχον βεβαίως διαφοραί ἀφορῶσαι τὴν χρῆσιν τοῦ Η ἀπὸ διαλέκτου εἰς διάλεκτον, ἀνταλλασσομένου κυρίως τοῦ Α μὲ τὸ Η, π.χ. ἀπὸ τὴν Ἀττικήν Κρατήρ, Πρᾶγμα, Ἰάσων, Ἰατρική εἰς τὴν Ἰωνικήν Κρητήρ, Πρῆγμα, Ἰήσων, Ἰητρική ἤ ἀντιστρόφως ἀπὸ τὴν Ἀττικήν εἰς τὴν Αἰολικήν καὶ Δωρικήν τοῦ Η μὲ τὸ Α.

Τὴν δασύτητα τῶν φωνηέντων καὶ τῶν ἀντιστοίχων λέξεων οἱ Ἕλληνες τὴν ἐγνώριζον καὶ τὴν ἐμάνθανον μέσῳ τῆς παιδείας των καὶ συνέχιζαν νὰ τὴν διατηροῦν χωρὶς προβλήματα γιὰ ἕνα αἰῶνα, μέχρι τὸ τέλος τοῦ τετάρτου αἰῶνος πρὸ Χριστοῦ. Ἐγνώριζον ὅτι στὴν λέξιν «Ἑλλάς» ἤ στὴν λέξιν «Ἥλιος» τὸ «Ε» καὶ τὸ «Η» δασύνονται καὶ τὶς προέφεραν «(χ)Ελλάς» καὶ «(χ)Εέλιος», ἀντιλαμβανόμενοι τὴν κοινήν ῥίζαν «Ἑλ» («(χ)Ελ») καὶ τὴν ἐννοιολογικὴν σχέσιν τῶν δύο λέξεων.

Ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ τετάρτου αἰῶνος ὅμως μὲ τὶς κατακτήσεις τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἡ Ἑλληνική γλῶσσα ἐγένετο κυρίαρχος πλείστων βαρβαρικῶν λαῶν.

Μέγιστος Ἕλλην Πανάξιος ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ σικχαμένα βδελύγματα οἱ ἀνθέλληνες ὑβρισταί Αὐτοῦ, οἱ συκοφαντοῦντες αὐτόν ὡς «σφαγέα»! Ὅτι ἀνεξαιρέτως πάντες οἱ λαοί οἱ ὑπ’ Αὐτοῦ «κατακτημένοι» καὶ «ὑποδουλωμένοι» καὶ «ἐσφαγμένοι», ἔτι καὶ σήμερον(!) ὑπερηφανεύονται(!) ὅτι «κατεκτήθησαν» ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου!

Ὁ ἀρχικὸς τονισμός τῆς Ἑλληνικῆς ἦτο μουσικός κοὐχὶ δυναμικός. Οἱ βαρβαρικοὶ αὐτοὶ λαοί ἐλάλησαν τὴν Ἑλληνικήν μὲ τὴν ἰδικὴν των προφοράν, μειοῦντες τὴν μουσικότητα τῆς γλώσσης. Ἐπειδὴ δὲν ἐμποροῦσαν νὰ γνωρίζουν τὴν δάσυνσιν τῶν λέξεων οὐδὲ τὸν τονισμόν των, διὰ τοῦτο προοδευτικῶς καὶ ἕως καὶ τὴν περίοδον τῆς δημιουργίας τῶν πεζῶν (μικρῶν) γραμμάτων, ἐδημιουργήθη τὸ λεγόμενον Πολυτονικὸν σύστημα, τὸ ὁποῖον κατεδείκνυε τὴν δάσυνσιν ἤ ὄξυνσιν τῶν λέξεων ἤ τῶν φωνηέντων, ὅπως καὶ τὸν τονισμόν των, ὁ ὁποῖος μοιραίως ἐξελίχθη σὲ δυναμικόν (ὁ τόνος τώρα προσδίδει δύναμιν στὴν ἐκφοράν τῆς συλλαβῆς κοὐχὶ μουσικότητα).

Βῆ: μιμητικόν τῆς τῶν προβάτων φωνῆς (Μέγα Ἐτυμολογικόν, ἐκδ. 1495)

Ὅτι τὸ Η ἦν τὸ μακρόν, τὸ μέγα Ε, ἕως τοὺς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας, προφανές οὕτω γίγνεται. Ὅτι οἱ χρόνοι τῶν φωνηέντων ἦσαν ἐν χρήσει ἕως τὴν πληγήν τῆς Τουρκοκρατίας, ἅμα προφανές οὕτω γίγνεται.

Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ:

Πάντα τὰ γράμματα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης σύμβολα ἐστίν, ἕν δὲ ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ἔννοιαν ἤ ἐννοίας φέρει ἐν αὐτῷ καὶ ἑκάστη Ἑλληνικὴ Λέξις ἐμπεριέχει τὸν ὁρισμόν της, ὁ ὁποῖος προσδιορίζεται ἀπὸ τὸν συνδυασμόν τῶν ὁρισμῶν τῶν συμβόλων-γραμμάτων ποὺ τὴν ἀπαρτίζουν. (ΕνΩΧ 22 /18.4.2013)

Ε: Τὸ «Δελφικὸν Ἔψιλον» (Ἡ Θεία Πέμψις): Ὅτι τὸ Ἔψιλον ἐν τῇ ἀρχικῇ Ἑλληνικῇ τὴν Πέμψιν δηλοῖ, τὴν Πλήρη. (ΕνΩΧ 9/ 5.5.2012)

Κατὰ τὴν Τουρκοκρατίαν ἡ Ἁγία Ἑλλάς αἰχμαλωτίσθη ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἀνθρωποειδῶν ἐκ Μογγολίας κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν, ἐπιδίωξιν καὶ μεθόδευσιν τῆς σατανιστικῆς Στοᾶς τοῦ Βατικανοῦ, ἡ δὲ Παιδεία τῶν γηγενῶν Ἑλλήνων ἀπηγορεύθη.

Καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα (Ἀποκ. 12:6)

Ἐπὶ Δεκαπὲντε τοὐλάχιστον γενεάς οἱ Ἕλληνες ἐκρατήθησαν μακράν τῶν Σχολῶν καὶ τῶν Γραμμάτων. Διότι οἱ σατανισταί καὶ τὰ ἀνθρωποειδῆ ἐπίστευον ὅτι μόνον τοιουτοτρόπως, διὰ τῆς βίας, τῶν σφαγῶν, τῶν βιασμῶν καὶ τῶν παιδομαζωμάτων, κρατοῦντες τοὺς Ἕλληνας πτωχούς, ἀπαιδεύτους καὶ μακράν τῆς ἐνδόξου ἱστορίας των, θὰ ἠδύναντο νὰ τοὺς διοικήσουν ἀποτελεσματικῶς.

Καὶ τὴν μόνην παιδείαν ἥν οἱ Ἕλληνες ἠδύναντο λαμβάνειν ἦτο ἡ ἐπαφή μὲ τὸ ἀλφάβητο καὶ τὴν Ἑλληνικὴν Γλῶσσαν τῶν Εὐαγγελίων, τὰ ὁποῖα ἀνέγνων οἱ ἱερεῖς καὶ ἐκ τῶν ὁποίων τινές ἐξ αὐτῶν ἐμάνθανον ἀνάγνωσιν εἴς τινα παιδία τῶν Ἑλλήνων. Οἱ δάσκαλοι ποὺ ἤθελαν νὰ δημιουργήσουν σχολεῖα ἐφονεύοντο, αἱ βιβλιοθῆκαι ἀπαγορεύοντο διὰ καταστροφῆς ἤ λεηλασίας. Ἡ ἀνάγνωσις δὲ καὶ ἡ γραφή, ἀπετέλουν τὴν μεγίστην δυνατὴν «παρεχομένην» Παιδείαν. Ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τῶν Ἑλλήνων παρέμεινεν ἐπὶ δεκαπέντε γενεάς ἀπολύτως ἀγράμματος.

Συνεπείᾳ τῆς ἀπαιδευσίας καὶ τῆς μακροτάτης δουλείας, ἡ γλῶσσα ἀνεμείχθη μετὰ βαρβαρισμῶν καὶ στοιχείων ἄλλων γλωσσῶν καὶ, βεβαίως, ἔχασε τοὺς χρόνους τῶν φωνηέντων, παρουσιάζουσα σὺν τοῖς ἄλλοις τὸ φαινόμενον τοῦ Ἰωτακισμοῦ, φαινόμενον ποὺ καὶ σήμερον παρατηρεῖται σὲ πολλοὺς ἀποκλεισμένους ἤ χαμηλῆς παιδείας Ἕλληνας. Κατὰ τὸ φαινόμενον αὐτό τὸ Ἦτα ἐτράπη προφερόμενον ἀπὸ «Ε» μακρόν εἰς Ἰῶτα «Ι». Κοὐχὶ μόνον τὸ Η, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι φθόγγοι, συγκεκριμένα τὸ Υ, τὸ ΕΙ, τὸ ΟΙ, τὸ ΥΙ, οἱ ὁποῖοι ἕως τὸν δέκατον πέμπτον αἰῶνα διετήρουν ὁ καθείς τὴν ἰδικήν του ἰδιαιτέραν ἠχητικὴν ἐκφοράν. Τοῦτο λογίζεται ὡς σημαντικὴ νῦν ἰσχύουσα ἀπομάκρυνσις, διὸ καὶ ἀναγκαία ἡ ἀποκατάστασις.

Πολλαὶ βεβαίως λέξεις, ἔστω καὶ παρεφθαρμέναι, διετήρησαν τὴν ἠχητικὴν των ὀρθότητα, ἀλλάζουσαι τὸ Η εἰς Ε, ὅπως περίπου δηλαδὴ ἐγράφοντο πρὸ τοῦ πέμπτου αἰῶνος πρὸ Χριστοῦ: Κερί τὸ κηρίον, Θεριό τὸ θηρίον, Ἀετός ὁ ἀητός, Ξερός ὁ ξηρός, Ἀέρας ὁ ἀήρ, Πατέρας ὁ πατήρ, Γεράματα τὰ γηρατειά, Νερό τὸ νηρόν καὶ Νεράϊδες αἱ Νηρηΐδες, Ἀμέ τὸ ἀμήν, Κρεμνά ἤ Γκρεμός ὁ κρημνός.

Ἐπειδὴ τοσαύτην μακρόχρονον δουλείαν μετὰ ὑποχρεωτικῆς ἀπαιδευσίας οὐδεὶς ἕτερος τῶν νεοπολιτισμένων βαρβαρικῶν λαῶν ὑπέστη, οὗτοι διετήρησαν τὰς ἑλληνικὰς λέξεις, ἅς εἶχον ἀντιγράψει κατ’ ἀποκοπήν ἤ ὁλοκλήρους, μὲ προφοράν κατὰ κανόνα πιστωτέραν τῆς προφορᾶς εἰς ἥν ἑπανῆλθεν ἡ Ἑλληνική μετὰ τὴν μερικὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ 1827 καὶ τὴν σύστασιν τοῦ Ψευτορωμαίϊκου.

«Θὰ ἔλθῃ πρῶτα ἕνα κράτος Ψευτορωμαίϊκο, μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω. Τὸ πραγματικὸ Ῥωμαίϊκο θὰ ἔλθῃ ἀργότερα καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.
Μέγας Ἅγιος ἄξιος ὁ προφήτης Κοσμᾶς ὁ Ἐθνάρχης Αἰτωλός εἰς τοὺς αἰώνας.

Ἡ δὲ σατανιστικὴ Στοά τῆς Ἀγγλίας ἡ ὁποία δὲν ἐπεθύμει τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, ἀνέλαβε ἔκτοτε τὴν διακυβέρνησιν γιὰ νὰ συνεχίσῃ τὴν ὑπονόμευσιν τῆς Παιδείας τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν προσπάθειαν νὰ διατηρῇ τούτους μακράν τῆς ἐνδόξου Ἱστορίας των καὶ τῆς Θείας Γλώσσης.

Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα. Καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως. (Ἀποκ. 12:13-14)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Οἱ δὲ Ἕλληνες ἐλλιπῆ παιδείαν ἔχοντες, οὐ μόνον δὲν ἐβοηθήθησαν, ἀλλὰ παντοιοτρόπως ὑπενομεύθησαν εἰς τὴν ἀποκατάστασιν τῆς Γλώσσης εἰς τὰ πρότερα ἐπίπεδα καὶ τὴν λειτουργίαν ἑνός ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος ἀνταποκρινομένου εἰς τὰ ἐξ ἀρχῆς ὑψηλὰ πρότυπα τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας, τὰ ὁποῖα ἴσχυον τόσον κατὰ τὴν ἀρχαίαν ὅσον καὶ κατὰ τὴν Βυζαντινὴν ἐποχήν.

Διότι οἱ σατανισταί καὶ τὰ ἀνθρωποειδῆ ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν ἐξακολουθοῦν καὶ πιστεύουν ὅτι μόνον τοιουτοτρόπως, διὰ τῆς βίας, τῶν πραξικοπημάτων, τοῦ διορισμοῦ ἀπολύτως ἐλεγχομένων ὑπαλλήλων των μέσῳ ἀπολύτως ἐλεγχομένων ἐκλογικῶν διαδικασιῶν, τῆς χειροτερεύσεως τῶν βιβλίων καὶ τῶν μεθόδων διδασκαλίας, κρατοῦντες τοὺς Ἕλληνας πτωχούς, ἀπαιδεύτους καὶ μακράν τῆς ἐνδόξου ἱστορίας των, θὰ ἠδύναντο νὰ τοὺς διοικήσουν ἀποτελεσματικῶς.

Ἡ δὲ σατανιστικὴ Στοά ποὺ ἀνέλαβε τὴν διοίκησιν τῆς χώρας τῷ 1947, συνέχισε τὴν ἴδιαν πολιτικήν, κωδικοποίησε δὲ αὐτήν (Δόγμα Κίσσιγκερ) καὶ ἐπετάχυνε τὴν ἐφαρμογήν της ἐπικαιροποιώντας την, συμφώνως πρὸς τὰς ἐπιταγάς τῆς Νέας Τάξεως, ἤγουν πρὸς τὴν διάλυσιν τῶν Ἐθνῶν καὶ τῶν θρησκειῶν καὶ τὴν δημιουργίαν τοῦ Ἑνὸς «Ἔθνους» τῶν Ῥομποτοπιθήκων ἐν τῇ θρησκείᾳ τοῦ Μαμωνᾶ.

Καὶ βεβαίως, τώρα προτείνουν ὁ,τιδήποτε διὰ τὴν περαιτέρω καταστροφήν τῆς Θεοφθόγγου Γλώσσης, τὴν κατάργησιν ὅλων τῶν «Ι», δηλαδὴ τοῦ Η (τοῦ μακροῦ Ε) καὶ τῶν λοιπῶν, καὶ εἴτε τὴν προσαρμογήν τῆς προφορᾶς στὴν ἐσφαλμένη γραφή, εἴτε τὴν προσαρμογήν τῆς γραφῆς στὴν ἐσφαλμένη προφορά.

Καὶ πάντα ταῦτα γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν Ἑλλήνων ἐκ τοῦ Θείου Κώδικος.

Καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτήν ποταμοφόρητον ποιήσῃ. (Ἀποκ. 12:15)

Ἕλληνες, προσεύχεσθε ἐν εὐλαβείᾳ στὸν Ἰησοῦν Χριστόν ἀφ’ἑνὸς νὰ σᾶς σὠσῃ ἀπὸ τὸν σατανᾶ καὶ τὴν ἐπερχομένην Βλάβην, ἀφ’ ἑτέρου νὰ σᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τοὺς γλοιώδεις μωροπονηρούς ποὺ τὸν ὑπηρετοῦν, ἀποδίδοντας σὲ αὐτούς μισθόν ἀντάξιον τῶν ἔργων τους καὶ τῆς Ὀργῆς Πάντων τῶν Ἁγίων.

Ὅτι τὸ προαιώνιον κακόν ἤ ὁ σατανᾶς ἤ ὁ ἀντίχριστος ἤ ὁ μαμωνᾶς ἤ αἱ συνωμοτικαὶ στοαί ἤ ὁ ὑλισμός ἤ ἡ «ἐλεύθερη ἰδιωτικὴ» οἰκονομία ἤ ἡ αἰσχροκέρδεια ἤ ἡ πλουτοκρατία ἤ ὁ καπιταλισμός ἤ οἱ δυτικοὶ «φίλοι καὶ σύμμαχοι» ἤ τὸ «πολιτικῶς ὀρθόν» ἤ αἱ διεθνεῖς ἀγοραί ἤ τὸ διεθνὲς τραπεζικὸν σύστημα ἤ ἡ ἐξαθλίωσις τοῦ ἀνθρώπου ἤ ἡ μόλυνσις τοῦ πλανήτου, Ἕν καὶ Ταὐτόν ἐστίν.

Καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ. (Ἀποκ. 12:16)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ἄρχων ὁ Ἐμός, Ὅν προσκυνήσουσι Γῆ καὶ Οὐρανός.

Ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱόν ἔχει ζωήν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ’ ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ’ αὐτόν (Ἰω. 3:36)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Πανάξιος ὁ Ἀμνός ὁ ἐσφαγμένος ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν τιμήν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἰσχύν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.

Ἀμήν.

††† Ἰάειρος ἐκ Θεοῦ

PDF: http://pdfcast.org/pdf/apokalypsis-of-john-iaeiros-hta-hellenic

...πιο ορθα θα ηταν να λεμε το θειο ειναι ως διαχυτη ουσια πανταχου παρουσα ..ενας προσωπικος θεος δεν ειναι ευκολα πανταχου παρον ως εντοπισμενο και διακριτο θειο που ειναι....

quote:

---

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, ὁ Μοναδικὸς Υἱός τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτήρ καὶ Μεσσίας.

---

..ποιον Αλεξαντρο ΕΝΝΟΕΙς απο ολους τους γιους του Φιλιππου που ξαμπολουσε με τις παλλακιδες και τις δεκαδες επιγαμιες με κορες των τοπικων φυλαρχων ???αυτον της Ολυμπιαδας που λεγεται οτι τον εκανε με Αιγυπτιο Μαγο ?? τον οποιο μεγαλωνοντας εσκοτωσε ο ιδιος ο Αλεξαντρος ...ριχνωντας τον σε ενα πηγαδι???

...αυτον που για αλογο τους ειχε διαλεξει ενα ανθρωποφαγο ειδος τερατοαλογου τον ""Βουκεφαλα"" το οποιο εξετρεφε στην αυλη του για τιμωρει ριχνωντας τους τροφη στο αλογο του οσους δεν πειθαρχουσαν στην εξουσια του ??

...αυτον που μπεκρουλιαζε και σε εναν καυγα ΄λιγο ελειψε να σκοτωσει τον Φιλιππο ο οποιος παντα εβλεπε τον Αλεξαντρο με καχυποψια επειδη δε ηταν σιγουρος οτι ειναι δικος του γιος ..

...αυτον τον Αλεξαντρο που οταν δεν τον προσκυνουσαν σαν βασιλια Ηλιο οι ιερεις κι οι τοπικοι βασιλεις τους κατεσφαζε ???

..αυτον που ο Διογενης του ειπε κανε πιο περα γιατι του κρυβει τον Ηλιο !!!
...αυτον που ο Περσης Βασιλιας ειχε αποκαλεσει αμουστακο παιδιο που παιζει με αιχμηρα παιχνιδια και επικινδυνα ..
..αυτον που κατεστρεψε την Τυρο επειδη δε υποταχθηκε σε αυτον ...αυτον που εκοψε το Γορδιο Δεσμο ενα αρχαιο κειμηλιο για το οποιο λεγονταν οτι οποιος τον λυσει θα ειναι τοσο εξυπνος που θα μπορειμ την εξυπναδα του να κυβερνησει την οικουμενη .. ο Αλεξαντρος μας ομως οχι μονο δεν τον ελυσε αλλα χμμ.. τον εκοψε ...εξαλλου οι λυσεις δεν ηταν της νοημοσυνης της βαρβαρικης του...

..ποιον Ελληναρα Αλεξαντρο λες ???αυτον που φορουσε περσικα ρουχα και καμωνονταν για περσης βασιλιας κι εβαλε να τον προσκυνουν ολοι σαν γιο του Ηλιου ???...αυτον που παντρευτηκε την Ρωξανη την κορη του Δαρειου ?? για να κληρονομησει την δοξα του Περση Βασιλια.. αυτον που εβαλε να σκοτωσουν ενα απο τους καλυτερους στρατηγους του τον Παρμενιωνα κι που δημιουργησε υποψιες και για τον φονο του ιδιου του του πατερα του Φιλιππου ???

...αυτον λες τον Ιλλυριο κοντοπιθαρο ελληναρα ????

(Διαβαστε για ολα αυτα κι αλλα πολλα ευπτραπελα απο τον
<<Βιο Αλεξαντρου>> Ψευδοκαλλισθενους που σημειωτεον σε καποια σημεια τον εκθειαζει ...αρ δεν μπορεις να το πεις μονομερες συγγγραμα διαβαστε ειδικα το σημειο για το πως γεννηθηκε,, που η μανα του αν και πονουσε δε τον γενναγε γιατι ηταν ασχημα τα αστρολογικα σημεια .. κι υποφερε ακολουθωντας με τις υποδειξεις των μαγων της μεχρι να αλλαξουν θεση τα αστρα ..χμ διαδοσεις θα μου πειτε μυθοπλαστικες χμμμ!!!!!!!)

...αυτον λες <<Μεγιστο Παναξιο Ελληνα>>??????????????

ΑΧ ΑΠΟ ΗΤΤΑ ΣΕ ΗΤΤΑ ΣΕ ΠΑΕΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ !!!!!!!!

=================================================

ΟΙ ΙΔΕΕς ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗς ΖΩΗς...ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕς ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΙς ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ...............

Edited by - ΜΥΘΗΡΑ on 14/10/2013 20:52:53

Edited by - ΜΥΘΗΡΑ on 14/10/2013 21:01:38

σχολιο 3

...ναι η ΚAΘΗΡΑ ειμαι ...αυτο το ονομα το ειχα βγραλει απο το "καθαιρω" που εχει διττη σημασια .. αυτη που εχει ""καθαιρεστει"" αποκλειστει ... αλλα και που εχει καθαριστει ...τελικα η επιλογη του ονοματος μου σε εκεινο το φορουμ ηταν προγνωστικη ..

..λοιπον για τις πηγες που μου ζητησες .. καταρχην επισημη πηγη ειναι ο Αρριανος "" Αλεξαντρου Αναβασις " εκει αναφερονται ολα οσα επραξε ο Αλεξαντρος ως δηωτης κατακτητης διαβαστε το κεφαλαιο με την δηωση της ιερης πολης της Τυρου ..επειδη αυτη δεν του παραδοθηκε ..επισης εκει αναφερονται οι δολοπλακιες οι αποπειρες δολοφονιας του , η σφαγη του Παρμενιωνα ως υποπτου για συνομωσια .

...μιλαμε λοιπον οχι για ενα οχι τοσο αξιαγαπητο ηγετη αλλα ενα υπερφιαλο στρατηγισκο που ταλαιπωρουσε και δυσανασχετουσε ακομη κια το ιδιο το στρατευμα του για να ικανοποιησει το κατακτητικο του εγωισμο οπως ολοι οι σκοταδοψυχοι κατακτητες που συνδεονται με το αιμα και τον πονο μεσω στρατιωτικων επιδρομων κα σφαγων

...γιαυτο κι η ζωη βεβεια δεν τον προστατεψε και ειχε τοσο αναξιο κιαι πρωιμο για ηγετη τελος ..απο δηλητηριο οπως λεγεται ...

..ειχε λοιπον αρκετες αρνητικες πλευρες η προσωπικοτητα αυτη κια σκοτεινες με σκοτεινοτερη το ρολο που επαιξε στην διαλυση της ελληνικης πολης κρατους και τη υποβαθμιση των πολιτειακων δημοκρατικων θεσμων .. μη ξεχναμε ηταν βασιλιας επιβητορας δυναστης κατι σαν τους γερμανους και αγγλους επιτροπους της εποχης μας ,, κυβερνουσε τις πολεις με εγκατεστημενες μακεδονικες φρουρες ...και με κατοχικες υπολογες ""κυβερνησεις"" αριστοκρατικων οικων φιλομακεδονικων

..ο Δημοσθενης τους Μακεδονες τους θεωρουσε βαρβαρους και για να μην πεσει στα χερια τους και βασανιστει( οι μακεδονες διναν του αιχμαλωτους βορα σε αγρια ζωα κατι παρομοιο με τους Ρωμαιους ) αυτοκτονησε μεσα σε Ναο Ικετης οταν η μποτα του κατακτητη Μακεδονα μπηκε στην πολη του ..

...οπως κι ο Μεγας Κωσταντινος και ο Μεγας Θεοδοσιος ,,ο Αλεξαντρος ΚΑΤΗΓΟΡΗΙΘΗΚΕ για απιστευτα φονικα ακομη και για το φονικο του πατερα του Φιλιππου ..

... τετοιες προσωπικοτητες βαμενες στο αιμα και συνδεδεμενες με πονο συλλογικο οταν τους αποδιδεται ο τιτλος Μεγας ειναι σαν να προκαλει κανεις την μηνη της Ιστοριας .. αλιμονο γιατι σε αυτη την μηνη ειναι μπλεγμενοι ολοι οι νεωτεροι τυφλωμενοι και εγωπαρμενοι ελληναραδες νεας γεννιας .. η μηνη αυτη ειναι εκφραση των εξισορροπητικων δυναμεων της ζωης που θελει να θεραπευτει απο το πονο ..και να βαλει στην θεση τους εκεινους που απολαμβανουν καλπικη δοξα κλεμενη και σνδεδεμενη με απεχθη αιμοβορα κι εγωπαρμενα εργα ...

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ""ΜΕΓΑΣ "" ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΣΚΟΑΤΑΔΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΥΠΕΦΕΡΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ !!!

ΟΙ ΙΔΕΕς ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗς ΖΩΗς...ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕς ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΕΙς ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ...............

Τρέχω να ..διαβάσω πάραυτα.
Να πάρει... μπερδεύομαι από τους πολλούς τίτλους που βλέπω στα ράφια.

Ο Κυριάκος Σιμόπουλος μου κατηγορεί τον Παπαρρηγόπουλο.Γαμώτο.
Ο Αρριανός και ο Πλούταρχος με μπερδεύουν με την εν μέρει φιλορωμαική τους προσέγγιση.

Ο Κούρτιος τα έβαζε με όλους τους τυρράνους,αλλά ήταν λίγο τσαπατσούλης και έκανε λαθάκια.Με μπερδεύει κι αυτός γαμώτο.

Ο Καλλισθένης εξυμνούσε τον Αλέξανδρο όταν νικούσε τους "Ανατολίτες" αλλά δεν ήθελε να τους "χαιδέυει" μετά ,και να ντύνεται σαν κι αυτούς..

Ο Διόδωρος ασχολήθηκε με λίγο απ' όλα και έκανε κι αυτός αρκετά λάθη.

Μέχρι τώρα πίστευα ότι έχουν όλοι συμβάλλει στο να γνωρίζουμε,βάσει της συνθετικής αλλά και αφαιρετικής ικανότητάς μας,την ελληνική ιστορία.

Αλλά πλέον μετά την καθοριστική βρε παιδί μου,επέμβαση της Μυθήρας,καταλήγω ότι όλοι αυτοί με ...μπερδεύουν.
Θα υιοθετήσω τελικά την άποψη ης Μυθήρας..

"Ο Αλέξανδρος ήταν στρατηγίσκος και δολοφόνος" .Τελεία.
Που να ξαναδιαβάζω τώρα αδερφέ.
Εξ' άλλου όλοι στο forum γνωρίζουν,ότι δε τα πάω καλά με την ιστορία.Γαλατάς είμαι.

Συμπέρασμα:
Φυσική-Μυθήρα 0-1
Ιστορία-Μυθήρα 0-1

Σε λίγους μήνες,θα χάσουμε και τις υπόλοιπες επιστήμες.
Με τις υγείες μας.

Το έβλεπες.Το έπαιξες?

Προτείνω δύο σημεία με ακριβές σκορ:

Γεωμηχανική-ΜΥΘΗΡΑ 1-2

Εφηρμοσμένη Παπαρολογία-ΜΥΘΗΡΑ 0-4

Ελπίζω να μην παρέβην την υπόσχεσή μου.Στον ΑΜΕΙΝΙΑ απαντώ!