Ο σύνδεσμος με το 8ο μέρος εδώ: "ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ συζητήσεις για κοντινό ή μελλοντικό πόλεμο - Νο. 8"

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ
Έκτακτο συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής - Φόβοι κρίσης στο Αιγαίο a la Ίμια;
27/01/14 - 10:12

H τουρκική προκλητικότητα έχει χτυπήσει «κόκκινο» το τελευταίο διάστημα και η ελληνική πλευρά αρχίζει να εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και αυτό της πρόκλησης «θερμού επεισοδίου» στην επέτειο της κρίσης των Ιμίων. Το θέμα αυτό θα τεθεί σε Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής που συνεδριάζει εκτάκτως σήμερα το μεσημέρι.

Το περιστατικό στη Λαδόξερα/Ζουράφα το περασμένο Σάββατο, όπου τουρκική ακταιωρός πέρασε επιδεικτικά με ταχύτητα μπροστά από σκάφος του ελληνικού Λιμενικού και μάλιστα εντός των εθνικών χωρικών υδάτων δείχνει πώς η Άγκυρα είναι αποφασισμένη να κλιμακώσει την ένταση στο Αιγαίο.

Δεν υπολόγισε ούτε καν πώς στο σημείο ίπτατο ελικόπτερο του Λιμενικού Σώματος προκειμένου να εμποδιστούν Τούρκοι ψαράδες να ρίξουν δίχτυα εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Και είναι φυσικό, αφού η ελληνική κυβέρνηση εμφανίστηκε να δίδει εντολή στο Λιμενικό της Σαμοθράκης και της Αλεξανδρούπολης να μην ενοχλούν τους Τούρκους που παραβιάζουν τα εθνικά χωρικά ύδατα στη Λαδόξερα πριν από μερικές ημέρες. Γεγονός που αποθράσυνε την Άγκυρα.

Δεν είναι όμως μόνο τα περιστατικό στη Λαδόξερα, αλλά γενικά η τουρκική προκλητικότητα που έχει αυξηθεί δραματικά, με τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου να παρουσιάζουν άνοδο κατά 400% τον Ιανουάριο, με συνεχείς υπερπτήσεις από αεροσκάφη και ελικόπτερα πάνω από ελληνικά εδάφη και «κρουαζιέρες» μέχρι το Σούνιο.

Στα σχέδια της Άγκυρας για κρίση έντασης στο Αιγαίο εντάσσεται και τη επιχείρηση αποβίβασης λαθρομεταναστών στο Φαρμακονήσι από Τούρκους δουλέμπορους. Δεν έχει κανείς αμφιβολία πώς αυτό, όπως και πολλά άλλα συμβάντα γίνονται εσκεμμένα από την Τουρκία με στόχο την αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως αυτό της έρευνας και διάσωσης.

Υπό το φόβο ενός «επεισοδίου», όσο πλησιάζει και η επέτειος των Ιμίων όπου οι Τούρκοι θα ήθελαν να δείξουν πώς υπάρξουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο συνεδριάζει σήμερα το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής υπό την προεδρία του υπουργού Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλου.

Τώρα πώς ο κ. Βενιζέλος που λέει πάντα «ναι» στους Τούρκους θα προεδρεύσει σε ένα Εθνικό Συμβούλιο για μία πιθανή ελληνοτουρκική κρίση αυτό είναι ένα ερώτημα. Ή τα πράγματα είναι δύσκολα και διαφαίνεται ακόμη και στους διπλωμάτες του ΥΠΕΞ πώς η Άγκυρα το πάει για κρίση στο Αιγαίο ή ετοιμάζονται να κάνουν μία ακόμη υπαναχώρηση στα ελληνοτουρκικά ζητήματα, πιθανόν και στο Κυπριακό.

Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας πάντως έχουν γίνει αρκετές συσκέψεις για την αξιολόγηση των τουρκικών προκλήσεων, ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις που λειτουργούν με εθνικά κριτήρια έχουν αναπτύξει δυνάμεις στο Αιγαίο, κυρίως το Ναυτικό, ενώ η Πολεμική Αεροπορία έχει αυξήσει την ετοιμότητα της σε Πτέρυγες Μάχης για παν ενδεχόμενο. Καταγράφεται δε από τα ραντάρ κάθε τουρκική ενέργεια και αξιολογείται προσεκτικά.

Η περιοχή της Λαδόξερας και του Καστελόριζου θεωρούνται υψηλής επικινδυνότητας, ενώ δεν αποκλείεται οι Τούρκοι να θέλουν η ελληνικ ή πλευρά να εστιάσει στα δύο αυτά νησιά και να προκαλέσει κρίση σε κάποια άλλη περιοχή.

quote:

---

Η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας ανακοίνωσε ότι θα συνεδριάσει εκτάκτως αύριο η επιτροπή νομισματικής πολιτικής της, μετά την υποχώρηση της λίρας σε νέα χαμηλά επίπεδα - ρεκόρ και την ενίσχυση των πιέσεων από την αγορά για την αύξηση των επιτοκίων της.

Μετά τη συνεδρίαση, η κεντρική τράπεζα θα εκδώσει, τα μεσάνυχτα της Τρίτης, ανακοίνωση για «την αξιολόγηση των πρόσφατων εξελίξεων και τη λήψη των αναγκαίων μέτρων πολιτικής για τη σταθερότητα των τιμών», όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της.

πηγή:newsit.gr

---

Ο κατήφορος που έχει πάρει η Τουρκική Λίρα δείχνει να μην εχει σταματημό,
παρα την επέμβαση που χρειάστηκε να κάνει η Κεντρική τους Τράπεζα προ ημερών
σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακόψει την κατρακύλα,
μοιάζει σταγόνα στον ωκεανό της Τουρκικής "φούσκας".

Οι γείτονες μοιάζει να βρίσκονται στο έλεος μιας τέλειας καταιγίδας,
δανείζομαι τον Μετεωρολογικό όρο (perfect storm εις την Βαρβαρικήν)
γιατί ειναι ο μόνος που μπορεί να περιγράψει τα τρια δεδομένα που οδηγούν στην "τέλεια καταιγίδα".
α) Οικονομική κρίση.
β) Εσωτερικό bradefer εξουσιών (Πολιτική-Δικαστική-Στρατιωτική).
γ) Εξωτερική πολιτική μαύρου πρόβατου (ΗΠΑ-Ισραήλ-Αίγυπτος-Συρία-ΑΕ)
Το "δόγμα" οτι η Τουρκία (ιστορικά) δείχνει να προτιμά τη δημιουργία εντάσεων με την Ελλάδα, όταν η τελευταία αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα,
μοιάζει να ανατρέπεται, και στην πραγματικότητα θα επιδιώξουν την μετατροπή της υπαρξιακής τους κρίσης,
καθιστώντας την εξαγώγιμο προϊόν!

Οι συνεχιζόμενες δηλώσεις για ανακήρυξη ΑΟΖ απο Ελληνικής πλευράς,
οι συνδυασμένες και αναβαθμισμένες παραβιάσεις του ΕΕΧ/ ΕΧΥ απο την Αεροπορία και το Ναυτικό,
(ειδικά των CN-235)
δείχνουν οτι ο νέος σύμμαχος του Ερντογκάν το βαθύ στρατιωτικό καθεστώς θέλει με κάθε μέσο να ολοκληρώσει τα σχέδια του, και να ξεχρεώσει παλιά γραμμάτια στον Σουλτάνο...

not asked to learn how deep the secrets ... there are no

Edited by - AitheroVamon on 27/01/2014 15:58:24

quote:

---

Ο κατήφορος που έχει πάρει η Τουρκική Λίρα δείχνει να μην εχει σταματημό

---

Ό,τι κλείνει, ανοίγει!

Τα φορτηγά με οπλισμό για τη Συρία ήταν μόνο η αρχή. Μετά τους Τούρκους κρατικούς λειτουργούς οι οποίοι επιχείρησαν (προφανώς στο πλαίσιο του αλληλοσπαραγμού των τουρκικών θεσμών μετά την κορύφωση της σύγκρουσης Erdogan-Gulen) να φέρουν προσκόμματα στις αποστολές εφοδίων από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας προς τους τζιχαντιστές, τη σκυτάλη πήραν άλλοι παίκτες στο εξωτερικό, με ακόμη βαρύτερες καταγγελίες για το σκοτεινό ρόλο της Άγκυρας στην περιοχή.

“Η Τουρκία αντιμάχεται τις ομάδες οι οποίες έχουν εκμεταλλευτεί την κατάσταση στη Συρία και συνεργάζεται για το θέμα αυτό με την διεθνή

κοινότητα. Η Τουρκία επίσης εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της βάσει των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ως προς την Αλ Κάιντα και τις σχετιζόμενες με αυτήν οργανώσεις”, ήταν η απάντηση του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Tanju Bilgiç, στα όσα εντυπωσιακά κατήγειλε την Τετάρτη ο επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών του Ισραήλ.

Μιλώντας σε συνέδριο του Ινστιτούτου Σπουδών Εθνικής Ασφαλείας (INSS) στο Τελ Αβίβ ο Ισραηλινός ταξίαρχος Aviv Kochavi υποστήριξε ότι στο τουρκικό έδαφος λειτουργούν τρεις βάσεις στις οποίες συγκεντρώνονται τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο με προορισμό τη Συρία. Παρουσίασε μάλιστα χάρτη στον οποίο εντοπίζονται οι βάσεις αυτές στις τουρκικές επαρχίες Karaman, Osmaniye και Şanlıurfa. Κατά τον Kochavi, η σύγκρουση της Συρίας “προβάλλεται σε όλη την περιοχή” και ακόμη πιο πέρα, εφόσον η μετακίνηση των συγκεντρωμένων τζιχαντιστών από την Τουρκία στην Ευρώπη είναι εύκολη υπόθεση.

Την επομένη ο Sezgin Tanrıkulu, αντιπρόεδρος του αντιπολιτευόμενου Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, έσπευσε να υποβάλλει στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση ερώτηση προς τον πρωθυπουργό Tayyip Erdogan, ζητώντας να πληροφορηθεί αν υφίστανται όντως επί τουρκικού εδάφους στρατόπεδα εκπαίδευσης τζιχαντιστών και αν λειτουργεί δίκτυο της αλ Κάιντα στην ορεινή επαρχία Bolu.

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με παλαιότερες καταγγελίες, στρατόπεδο εκπαίδευσης Σύρων ανταρτών λειτουργούσε στην περιοχή των Αδάνων, παράλληλα με “γιάφκες” σε μεθοριακές πόλεις που αποτελούσαν τον ενδιάμεσο σταθμό της διείσδυσής τους στη Συρία. Όμως έκτοτε οι πρωταγωνιστές της κρίσης έχουν σαφώς αλλάξει. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός έχει επί της ουσίας εξαφανισθεί από το πεδίο των μαχών, ενώ αντίθετα έχουν αναδειχθεί σκληροπυρηνικές οργανώσεις όπως το Μέτωπο αλ Νόσρα και το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Ανατολή, που φέρονται ως συνδεόμενες με την αλ Κάιντα. Η Τουρκία εκτιμάται ότι τις ενισχύει προκειμένου να ανακόψει τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το αυτονομημένο κουρδικό στοιχείο της Συρίας, υπό την ηγεσία του PYD, αδελφής οργάνωσης του ΡΚΚ Ο Bilgiç επιμένει ότι οι κατηγορίες είναι αβάσιμες, επικαλούμενος μάλιστα το επιχείρημα ότι η χώρα του έχει βρεθεί κατά το παρελθόν στο στόχαστρο της αλ Κάιντα και εξακολουθεί να απειλείται από αυτήν.

Αν όμως εννοεί τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις του Νοεμβρίου 2003 στην Κωνσταντινούπολη ή την δράση της τουρκικής οργάνωσης Χεζμπολλάχ (που αποτελεί κοινό μυστικό ότι υπήρξε κατασκεύασμα του τουρκικού βαθέος κράτους στον πόλεμο κατά των Κούρδων), τότε τα ερωτήματα δεν απαντώνται αλλά πολλαπλασιάζονται...

εεεερχονται....(και οι βομβες)

Ήρθα, είδα, νίκησα, είπε ο στρατηγός. Ανέβηκες, ξεκίνησες, έφτασες! ώρα να κατεβείς! λέει ο φιλόσοφος

Edited by - beyond on 31/01/2014 23:38:38

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

«Το χάος που επικρατεί στην Ουκρανία, έχει εγείρει ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση της χερσονήσου της Κριμαίας, που βρίσκεται στη νότια ακτή της Ουκρανίας, στη Μαύρη Θάλασσα», γράφει το δημοσίευμα του Dunay Bulteni και συνεχίζει: Η χερσόνησος, που είναι πατρίδα των Τατάρων της Κριμαίας, ήταν ένα καυτό αμφισβητούμενο ζήτημα μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ρωσίας, κατά τη διάρκεια των τουρκο-ρωσικών πολέμων των 18ου και του 19ου αιώνα.

Υπάρχουν ήδη ορισμένοι αναλυτές, συνεχίζει το δημοσίευμα, που λένε ότι στην περίπτωση διάλυσης της Ουκρανίας, η Κριμαία θα παραχωρούνταν στη Ρωσία. Ωστόσο, γιατί να συμβεί αυτό, αφού η Τουρκία έχει μια κάρτα στο μανίκι της, τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή του 1774, η οποία ορίζει πως η Κριμαία, η οποία ήταν οθωμανική επικράτεια εκείνη την εποχή, αν θα γίνει ανεξάρτητη δεν πρέπει να επισυναφθεί σε μια άλλη χώρα.

Αντίθετα, ο Ρώσος δημοσιογράφος και μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτικού Δικαίου, Σεργκέι Απρέλεφ, δήλωσε ότι η Κριμαία, η οποία προσαρτήθηκε από την Ουκρανία το 1954, θα πρέπει να δοθεί πίσω στη Ρωσία, εάν η Ουκρανία διαιρεθεί. Ο Απρέλεφ σημειώνει, επίσης, ότι εκτός από την κυβέρνηση του Κίεβου, το μόνο άλλο εμπόδιο για την ανάκτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία θα είναι η Τουρκία.

Το 1991 η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, ανοίγοντας το δρόμο για μια ανεξάρτητη Ουκρανία, η Τουρκία παρουσίασε τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και ισχυρίστηκε ότι είχε το δικαίωμα να ζητήσει την Κριμαία να δοθεί πίσω σε αυτήν. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή, η Τουρκία ήταν ικανοποιημένη από μια απλή εκστρατεία για να διασφαλίσει τα δικαιώματα των ανθρώπων της, των Τούρκων αδελφών της, των Τατάρων της Κριμαίας, που αποτελούσαν εγγύηση στο πλαίσιο του νέου κράτους, σημειώνει το τούρκικο δημοσίευμα.»

Περνώντας στον σχολιασμό της είδησης ξεκινάμε με τα… πατροπαράδοτα:

Εκεί λοιπόν που πιστεύαμε ότι τα είχαμε δει και ακούσει όλα από την γείτονα (μέχρι και τον Ερντογάν 3D είδαμε την εβδομάδα που φεύγει), όλο και κάτι γίνεται που μας κάνει να μένουμε με το στόμα ανοιχτό. Παρά το γεγονός ότι η επαγγελματική ασχολία αλλά και το προσωπικό ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στη χώρα αυτή επιτάσσει νηφαλιότητα και ψυχραιμία, μερικά πράγματα αφήνουν και εμάς τους ίδιους με το στόμα ανοιχτό, αλλά μας οδηγούν ταυτοχρόνως και σε κάποια χρήσιμα για όλους μας συμπεράσματα.

Πρώτον, το να περάσουμε από το μικροσκόπιο την ιστορική πορεία της Κριμαίας ανά του αιώνες, μάλλον δεν θα μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι Τάταροι από την Κεντρική Ασία και οι Οθωμανοί έχουν κάποιο «κληρονομικό» δικαίωμα στην περιοχή. Να ενημερώσουμε λοιπόν ότι, πριν τους Τατάρους για αιώνες ολόκληρους για να μην πούμε χιλιετίες η περιοχή βρισκόταν υπό την ελληνική πολιτική και πολιτιστική κυριαρχία, είτε μιλάμε για ελληνική αποικία, είτε μιλάμε φυσικά για την υπερ-χιλιετή Βυζαντινή αυτοκρατορία. Δηλαδή, με την τουρκική λογική, θα έπρεπε και η Ελλάδα να ζητήσει τη χερσόνησο της Κριμαίας;

Η ιστορία διδάσκει ακόμα, ότι στην περιοχή της Κριμαίας έλαβε χώρα ο αρχικός εκχριστιανισμός των Ρώσων, ώστε μετά να επεκταθεί σε όλη την χώρα τους, η οποία εκείνη την εποχή ήταν η Ουκρανία με πρωτεύουσα το Κίεβο. Ο όρος «Ρώσοι του Κιέβου» αναφέρεται στο πρώτο οργανωμένο κράτος αυτού του έθνους το οποίο και ήρθε σε επαφή, αρχικά πολεμική, μετά εμπορική και ύστερα θρησκευτική, πολιτισμική και συμμαχική με το Βυζάντιο.

Οι Τάταροι λοιπόν δεν αποτελούν παρά μία μαύρη παρένθεση, μεγάλη είναι η αλήθεια, η οποία συμβολίζει τα δεινά της Ανατολικής Ορθοδοξίας, της «Βυζαντινής Κοινοπολιτείας» (Ρώσων, Σλάβων και Βυζαντινών) τα οποία ήρθαν μαζί με τις τουρανικές φυλές που εξορμούσαν από την Κεντρική Ασία προς την Δύση.

Δεύτερον, όπως πολύ σωστά επισημαίνεται στο άρθρο, η Κριμαία «προσαρτήθηκε» από την Ουκρανία το 1954. Να συμπληρώσουμε λοιπόν για να έχουμε την πλήρη εικόνα, ότι η Κριμαία στην ουσία αποκόπηκε από την Ρωσία, κατόπιν εντολής και απόφασης του Στάλιν, λίγο πριν τον θάνατό του το 1953, και προσφέρθηκε ως δώρο στην Ουκρανία, για να επιβραβευτούν οι «θυσίες της στον Β’ ΠΠ».

Φυσικά, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Σοβιετικός δικτάτορας, αυτό που ήθελε ήταν να μπερδέψει τα «σύνορα» μεταξύ των δημοκρατιών της ΕΣΣΔ ώστε να τις ελέγχει καλύτερα μέσω του «διαίρει και βασίλευε». Παρόμοιες αλχημείες έκανε και στην κεντρική Ασία αλλά και τον Καύκασο, με τα αποτελέσματα στην συγκεκριμένη περιοχή να τα βλέπουμε ακόμα και σήμερα.

Ειδικά για την Ουκρανία, είναι γνωστό, ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο ήταν αντι-σοβιετικό και μη-ρωσικής καταγωγής δεν είδε με κακό μάτι την ναζιστική εισβολή, άρα το περί «δώρου» δεν στέκει εκ των πραγμάτων. Ακόμα όμως κι έτσι, η Μόσχα και το Κίεβο, σε ότι αφορά την Κριμαία έχουν βρει ένα σχετικά λειτουργικό modus operandi, πέραν κάποιων ακραίων εκδηλώσεων και από τις δύο πλευρές.

Κομβικό σημείο των σχέσεων των δύο πλευρών αποτελεί η παρουσία της βάση του ρωσικού Ναυτικού στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας και ο διαμοιρασμός του σοβιετικού στόλου μεταξύ των δύο πλευρών. Χωρίς να επεκταθούμε, να αναφέρουμε ότι οι εγκαταστάσεις του ρωσικού στόλου στην περιοχή αποτελούν και τον κύριο βραχίονα της ρωσικής ναυτικής – και όχι μόνο – ισχύος στον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος, με ότι αυτό συνεπάγεται για την τωρινή γεωπολιτική συγκυρία (οι Ρώσοι ετοιμάζουν νέα βάση, κοντά, ώστε να μην εξαρτώνται από τους Ουκρανούς).

Ιστορικά δε, η Ρωσία του Μεγάλου Πέτρου και της Αικατερίνης της Μεγάλης είχε ως προτεραιότητα την έξοδο στις «θερμές θάλασσες» του νότου και ύστερα όταν τα πράγματα δυσκόλευαν επεκτεινόταν προς την Δύση, μέσω της Βαλτικής. Ο πόλεμος δε της Κριμαίας (την δεκαετία του 1850) στην ουσία σκοπό είχε να αποστερήσει από τη Ρωσία την δυνατότητα απειλής προς τον νότο, μέσω της εξουδετέρωσης του στόλου της Μαύρης Θάλασσας και της «αποστρατιωτικοποίησης» της περιοχής, ζήτημα κομβικό για τους Οθωμανούς και τους Δυτικούς συμμάχους τους.

Θα ήταν λοιπόν πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως η Τουρκία θα μιλούσε για την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί και πως ακριβώς θα «έπειθε» την Ρωσία του Πούτιν ότι όλα αυτά τα κάνει για την προάσπιση της ειρήνης και την ασφάλειας της περιοχής – όπως φυσικά συμβαίνει και με την δραστηριότητά της στον Καύκασο.

Τρίτον, πέραν της γραφικής πλευράς του θέματος, θα θέλαμε να επισημάνουμε κάτι το οποίο η Ελλάδα θα πρέπει να το αντιληφθεί, εάν θα ήθελε να κατανοήσει τον αντίπαλό της, δηλαδή την Τουρκία. Η χώρα παθαίνει ακόμα – είτε μιλάμε για Κεμαλικούς είτε για Νεοθωμανούς – κρίσεις «αυτοκρατορικού μεγαλείου», ίσως όχι και άδικα καθότι, πρώτον, της δίνουμε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα με τη στάση μας τα τελευταία 50 έτη και δεύτερον, ήταν αυτοκρατορία την εποχή… των γιαγιάδων μας.

Καλώς ή κακώς, η συγκεκριμένη συμπεριφορά την καθιστά άκρως επικίνδυνη σε κάθε έκφανση των εξωτερικών της σχέσεων. Αυτή τη στιγμή, την ώρα που καταρρέει η οικονομία της, διαλύεται το νεοθωμανικό της όνειρο, δημιουργούνται κουρδικές κρατικές οντότητες στην περιοχή και την «αδειάζει» ο πάλαι ποτέ προστάτης της, η Δύση, υπάρχουν φωνές που εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις απέναντι στην Ουκρανία και την Ρωσία.

Να υπενθυμίσουμε, ότι πριν λίγες εβδομάδες ο Τούρκος πρωθυπουργός μίλησε για μία Θράκη έως… την Αδριατική. Με λίγα λόγια, η χώρα αυτή πέραν του γεγονότος ότι είναι έτοιμη να εισέλθει σε μία εσωτερική σύγκρουση όλων εναντίον όλων, φαίνεται έτοιμη και απολύτως διατεθειμένη να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή, χωρίς να υπολογίζει τίποτα.

Υπερβολικό θα έλεγε κάποιος. Όχι θα ήταν η απάντησή μας, ακόμα και η τοποθέτηση για μία δυνητική διχοτόμηση της Ουκρανίας και διεκδίκηση – έστω και θεωρητική – της Κριμαίας από τους ιδιοκτήτες της δίνει το μέτρο της… αμετροέπειας και της επικινδυνότητας της Τουρκίας για το διεθνές σύστημα.

Εάν υπάρχουν κάποιοι στη χώρα αυτή που αντιλαμβάνονται με τον τρόπο αυτό τα πράγματα με την Ρωσία και την Ουκρανία, φανταστείτε τι ετοιμάζουν για εμάς.

Οχι μόνο θα γίνει όλη η Μεμετιά χωράφια, αλλά θα είναι και ακατάλληλα προς σπορά!

quote:

---

Ενδιαφέρουσα άποψη, αν και τραβηγμένη η περίπτωση να τα βάλει με την Ρωσία.
Βέβαια ποτέ μην λες ποτέ στα σχέδια του βαθέος κράτους.

not asked to learn how deep the secrets ... there are no

---

Δεν αρκεί μόνο η "άποψη" του Βαθέως Κράτους της Τουρκίας για μια τέτοια "κίνηση". Πρέπει να έχει και υποστηρικτικό υπόβαθρο από πίσω. Η Τουρκία από μόνη της, όσο και "τσαμπουκά" να έχει (γιατί μόνο αυτό έχει τελικά), στρατηγικές ικανότητες που απαιτούνται ΔΕΝ ΕΧΕΙ (ποτέ δεν είχε εξάλλου, καθώς πάντα βασιζόνταν στην υποχωρητικότητα των "αντιπάλων" της, που στην ουσία δεν είναι πολλοί, μόνο η Ελλάδα).

Πόσο μάλλον από τη στιγμή που "έχασε" και τους μεγαλύτερους συμμάχους (ως ένα βαθμό, θεωρώ) Ισραήλ, ΗΠΑ, Συρία. Μόνο το Ιραν (ίσως) έμεινε, αλλά και αυτό είναι με τη Ρωσία, που σε ενδεχόμενη ρήξη Ρωσίας-Τουρκίας, φυσικά και θα πάρει το μέρος της "Αρκούδας"...

Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι λόγω της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης της χώρας, δρα αλλόφρονα και χωρίς να ξέρει τι θα προκαλέσει εναντίον της και φυσικά ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ (που είναι το μόνο που μας καίει στην τελική)...

Μπορεί να μη βγάζει την «κραυγαλέα» είδηση, όμως η ενημέρωση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών προς το Κογκρέσο για την Τουρκία, μέσω του «συντονιστικού οργάνου» τους, του Διευθυντή Εθνικών Πληροφοριών (DNI: Director of National Intelligence), στρατηγού ε.α. Τζέιμς Κλάπερ, έχει εξ ορισμού ενδιαφέρον, αφού δίνει μια αίσθηση του πως οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν γενικά τη γειτονική μας χώρα, χωρίς να μπαίνουν σε απόρρητα στοιχεία τα οποία είναι βέβαιο ότι συλλέγουν και αξιοποιούν δεόντως. Παράλληλα, ενδιαφέρον έχουν και οι αναφορές στην ΠΓΔΜ…

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Ακόμα κι αν η ενημέρωση είναι μια αποτύπωση όσων γίνονται εκ του ασφαλούς, πάλι προσφέρεται για μερικά συμπεράσματα με υψηλό βαθμό ασφάλειας. Αφού πρώτα αναφερθεί ότι η ενημέρωση της αρμόδιας Επιτροπής της Γερουσίας (Senate) έχει ημερομηνία 29 Ιανουαρίου 2014, ας περάσουμε να δούμε τι ακριβώς αναφέρει η έκθεση για την «εκτίμηση-αξιολόγηση απειλής» (threat assessment) σε παγκόσμιο επίπεδο, στο τμήμα της που αφορά την Τουρκία.

Η έκθεση του DNI αναφέρει, ότι η εξωτερική πολιτική και η πολιτική ασφαλείας θα καθοριστεί από τις εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο, ιδίως αυτές που αφορούν το σκάνδαλο διαφθοράς, που οφείλεται στις αποκαλύψεις στοιχείων στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος AKP τα οποία συνδέονται με τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν.

Ταυτόχρονα, επισημαίνεται ότι η Τουρκία έχει εισέλθει σε μια παρατεταμένη εκλογική περίοδο (τοπικές, προεδρικές και εθνικές εκλογές, από τον ερχόμενο Μάρτιο μέχρι τις αρχές του 2015). Η εκτίμηση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών είναι, ότι η Τουρκία θα ασκήσει εξωτερική πολιτική σχεδιασμένη να μεγιστοποιήσει το οικονομικό όφελος για την Τουρκία, ενώ θα προχωρά με μεγάλη προσοχή ώστε να αποφύγει να «ερεθίσει» τους εθνικιστές ψηφοφόρους.

Ένα από αυτά τα ζητήματα είναι η διαδικασία με το πρώην Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, το PKK, το σημερινό Λαϊκό Κογκρέσο του Κουρδιστάν (KGK), που δεν θα προκαλέσει προβλήματα μόνο με τους εθνικιστές, αλλά και με κυβερνήσεις γειτονικών χωρών.

Όσον αφορά τη σύγκρουση στη Συρία, αυτή έχει ως αποτέλεσμα αυξημένη παρουσία εξτρεμιστών στην Τουρκία, χώρα που είναι η κύρια χώρα-οδός για να περάσουν στη Συρία ξένοι μαχητές που επιθυμούν να πολεμήσουν στον εκεί εμφύλιο. Στην έκθεση γίνεται λόγος και για μη εγκεκριμένες – ευκαιριακές επιθέσεις κατά της Τουρκίας από υποστηρικτές του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Από την έκθεση προκύπτει ότι βασικός στόχος για την Τουρκία είναι η περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομίας της, αλλά και η όσο το δυνατόν αποφυγή πρόκλησης των εθνικιστών. Εν ολίγοις, ο Ερντογάν θέλει πάση θυσία να αποφύγει το σενάριο σύμπηξης ευκαιριακής συμμαχίας ανάμεσα στον Γκιουλέν και τους κεμαλικούς, προφανώς με στόχο τον ίδιο. Άρα, μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να τον τελειώσει πολιτικά δείχνουν να πιστεύουν οι Αμερικανοί, κάτι που έχει υποστηρίξει στις αναλύσεις του και το «defence-point.gr».

Κατά τα άλλα, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αδιαφορούν για τις τουρκικές διαμαρτυρίες που εμπλέκουν τη χώρα στην υποστήριξη εξτρεμιστικών στοιχείων που μάχονται τον Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, αφού η φρασεολογία που χρησιμοποιούν, χωρίς να κατηγορεί την Τουρκία, απλά αντιμετωπίζει ορισμένα θέματα ως δεδομένα.

Δεν μπορεί μια χώρα σαν την Τουρκία, με τη συγκεκριμένη υπηρεσία πληροφοριών (ΜΙΤ), αλλά και τον συνολικότερο μηχανισμό ασφαλείας (στρατοχωροφυλακή, αστυνομία κ.λπ.) να μην είναι ικανή να σταματήσει τη ροή εξτρεμιστών προς τη Συρία, λες και οι ξένοι μαχητές εισέρχονται στην Τουρκία όπως οι λαθρομετανάστες στα ελληνικά παράλια. Όλοι γνωρίζουν ότι απλώς αφικνούνται σε κάποιον διεθνή αερολιμένα, έχοντας ενίοτε λάβει βίζα από το επίσημο τουρκικό κράτος, το οποίο ακόμη κι αν δε ξέρει, έχει τόσο μαζική στρατιωτική παρουσία στα σύνορα με τη Συρία που θα ήταν γελοίο να υποστηρίζεται πως ξεφεύγουν οι μαχητές και χώνονται στη Συρία.

Τέλος, στην έκθεση υπάρχει και ένα «καμπανάκι» για την Άγκυρα, στο οποίο μάλιστα κάνει εντύπωση ότι καλύπτεται εκ των προτέρων ο Άσαντ, αφού εγείρεται το ενδεχόμενο επιθέσεων σε τουρκικό έδαφος, ναι μεν από υποστηρικτές του Άσαντ, μη ελεγχόμενου όμως και χωρίς να διαθέτουν άδεια! Σα να συμβουλεύει έμμεσα τον ίδιο τον Άσαντ να στείλει τις υπηρεσίες του να αιματοκυλίσουν την Τουρκία με τρομοκρατικές επιθέσεις… Θα τα δούμε όλα σύντομα, τι ισχύει και τι όχι.

Τέλος, ενδιαφέρον στην έκθεση έχει, αμέσως παρακάτω, η αναφορά στα Δυτικά Βαλκάνια όπου μιλά για την ΠΓΔΜ. Παρότι την αποκαλεί με το συνταγματικό της όνομα, όμως, μαζί με τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, αποτελούν τα δυο πιο επικίνδυνα για αποσταθεροποίηση σημεία…

Η Βοσνία παραμένει… μπάχαλο και απολύτως διαιρεμένη με την κεντρική εξουσία να υπονομεύεται σταθερά από τα συστατικά της μέρη, τους Σέρβους, τους Κροάτες και τους «Μπόσνιακς» (γηγενείς μουσουλμάνοι). Το 2014 είναι έτος εκλογών, οπότε η αποσταθεροποίηση παραμονεύει και οι ελπίδες έναρξης της διαδικασίας ένταξης σε ΕΕ και ΝΑΤΟ απομακρύνονται…

Η ΠΓΔΜ χαρακτηρίζεται από το ότι η κυβέρνησή της «εξακολουθεί να πιέζει για προγράμματα που προωθούν τον ‘εθνικό μακεδονικό εθνικισμό’ σε βάρος της ευρω-ατλαντικής ενσωμάτωσης της χώρας». Η έκθεση προειδοποιεί, ότι όσο παραμένει παγωμένη η διαδικασία ένταξης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, λόγω της διένεξης για την ονομασία με την Ελλάδα, αλλά και τις «φτωχές» διμερείς σχέσεις με τη Βουλγαρία, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το ρίσκο της αύξησης των εθνικών εντάσεων (υπονοεί τους Αλβανούς).

Θα στοιχηματίζαμε, ότι κι εδώ εμπεριέχεται μια έμμεση προειδοποίηση προς την ΠΓΔΜ, ότι «δεν είναι στραβός ο γιαλός»…

Αυτόνομο Δυτικό Κουρδιστάν, εφιάλτης για την Τουρκία

Μέσα στις τελευταίες 10 ημέρες, το Συριακό Κουρδιστάν ανακήρυξε με τρία βήματα την αυτονομία του μεταβάλλοντας καθοριστικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή και σπέρνοντας την απόγνωση στην νεοθωμανική / κεμαλική Τουρκία. Οι φίλοι του «defence-point.gr» έχουν ενημερωθεί για τις αυτονομήσεις περιοχών του Συριακού Κουρδιστάν. Καλό θα ήταν λοιπόν να ανακεφαλαιώσουμε τις εξελίξεις και να προβούμε σε κάποιες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις όχι τίποτα άλλο αλλά για να προετοιμαστούμε για τα επερχόμενα τα οποία θα λάβουν την μορφή ενός γεωπολιτικού… τσουνάμι.

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να γνωρίζουμε τα εξής: H περιοχή του Συριακού Κουρδιστάν, η οποία για τους Κούρδους αποτελεί το Δυτικό Κουρδιστάν-Ροζάβα, εφάπτεται με την οριογραμμή με την Τουρκία και το Ιράκ, στην ουσία το Βόρειο Ιράκ, δηλαδή την αυτόνομη κουρδική διοίκηση. Ο πληθυσμός της περιοχής είναι πάνω από 2 εκατομμύρια, ενώ διάφορες πηγές τον ανεβάζουν έως και τα τέσσερα. Σε κάθε περίπτωση οι Κούρδοι αποτελούν περί το 10% του πληθυσμού της Συρίας ενώ αντιπροσωπεύουν πάνω από το 5% του κουρδικού έθνους συνολικά.

Η στάση ευμενούς ουδετερότητας που κράτησαν απέναντι στην κυβέρνηση της Δαμασκού κατά τη διάρκεια του δράματος της χώρας, αλλά και η δυναμική αντιμετώπιση των τζιχαντιστών οι οποίοι προσπάθησαν να αιματοκυλίσουν και την περιοχή του, στην ουσία έδωσε το δικαίωμα στους Κούρδους να αυτονομηθούν, κάτι το οποίο το καθεστώς Αλ-Άσαντ, ούτε προσπάθησε να αποτρέψει, ούτε και θα του ήταν εύκολο βέβαια.

Είναι προφανές, ότι η επιτυχημένη διπλωματική στάση που κράτησαν σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητα που επιδεικνύουν στην προστασία των περιοχών τους δίνει το δικαίωμα να επιτύχουν και de jure ένα καθεστώς όμοιο με αυτό των ομοεθνών τους στο Βόρειο Ιράκ, δηλαδή να αναγνωριστούν και επισήμως ως μία αυτόνομη περιοχή.

Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο οι Κούρδοι της περιοχής έχοντας εξασφαλίσει την ουσιαστική τους αυτονομία και έχοντας ελέγξει τον χώρο τους, προχώρησαν στα επόμενα βήματα δηλαδή στο να αρχίσουν να οργανώνουν κρατικές δομές με αυτόνομες διοικητικές δυνατότητες και διεθνή αναγνώριση.

Η τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου του 2014 ήταν καθοριστική, αφού οι Κούρδοι του δυτικού Κουρδιστάν ανακήρυξαν την αυτονομία της περιοχής τους η οποία έχει λάβει την μορφή τριών καντονιών τα οποία το ένα μετά το άλλο με λίγες ημέρες διαφορά αυτονομήθηκαν και άρχισαν να λειτουργούν ως συνιστώσες της κεντρικής διοίκησης του Δυτικού Κουρδιστάν.

Ως βάση της συγκεκριμένης κίνησης των τριών καντονιών, είναι η απόφαση της Βουλής του Δυτικού Κουρδιστάν η οποία σε συνεδρίασή της στις 6 και 7 Ιανουαρίου έθεσε το χρονοδιάγραμμα και τη διαδικασία αυτονόμησης των καντονιών. Το πρώτο καντόνι που αυτονομήθηκε ήταν αυτό του Τζίζρε στις 22 Ιανουαρίου. Ακολούθησε στις 27 Ιανουαρίου το καντόνι της Κομπάνι ενώ στις 29 Ιανουαρίου την ίδια πορεία ακολούθησε και το καντίνι του Αφρίν ή Εφρίν.

Τα χαρακτηριστικά της διοίκησης των τριών καντονιών είναι ίδια, αφού και τα τρία διαθέτουν πλέον από ένα υπουργικό συμβούλιο 22 ατόμων και κοινοβούλιο. Το Σύνταγμα και των τριών καντονιών είναι κοινό, αυτό της Κοινωνικής Συμφωνίας του Δυτικού Κουρδιστάν, με την πρόβλεψη κάποιων αλλαγών οι οποίες θα εξυπηρετούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των περιοχών, χωρίς όμως να χάνεται η ουσία της ομοιογένειας. Στο σύνταγμα της περιοχής προβλέπεται το σύστημα διοίκησης των καντονιών αλλά και ο διαχωρισμός της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι και τα τρία καντόνια μέσα στους επόμενους τέσσερεις μήνες να διενεργήσουν κοινοβουλευτικές εκλογές. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του συστήματος διοίκησης αφορά την αναγνώριση ως επισήμων γλωσσών του αυτόνομου κράτους πέραν των κουρδικών, των αραβικών αλλά και των ασσυριακών. Από τους προέδρους δε των καντονιών, του Αφρίν είναι γυναίκα.

Με βάση όλων των παραπάνω μπορεί κάποιος να εξάγει τα εξής πρώτα συμπεράσματα:

Το άμεσο μέλλον των Κούρδων της Συρίας, στη χειρότερη γι’ αυτούς περίπτωση θα είναι όμοιο με αυτό των ομοεθνών τους στο βόρειο Ιράκ, στην καλύτερη δε περίπτωση για τους ίδιους, η ανεξαρτησία θα είναι γεγονός (κάτι το οποίο σχετίζεται με τη γενικότερη πορεία επίλυσης του Συριακού).

Ο τρόπος λειτουργίας της περιοχής τους, προσομοιάζει των εθνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών τους, αφού η σύνδεση πρωταρχικώς με την φυλή και ύστερα με το έθνος είναι κοινός τόπος για έναν λαό ο οποίος βρίσκεται σε ένα προχωρημένο μεν όχι όμως ολοκληρωμένο στάδιο της εθνογένεσής του, με την έννοια του όρου που υιοθετείται στη Δύση. Μία επιτυχημένη λειτουργία του συστήματος των καντονιών μπορεί να λειτουργήσει ως «οδικός χάρτης» για την επίλυση του συριακού ζητήματος.

Είναι πολύ πιθανόν, το καντόνι του Αφρίν, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο αφού διαθέτει πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους, αλλά είναι και το δυτικότερο υπό ορισμένες συνθήκες οι οποίες θα προκύψουν στη Συρία, να προσπαθήσει να επεκτείνει την περιοχή ελέγχου του έως και την Μεσόγειο. Με άλλα λόγια, μία τέτοια κίνηση ίσως και να αποτελέσει την ικανή και αναγκαία συνθήκη για την πλήρη ανεξαρτησία της περιοχής αφού το Δυτικό Κουρδιστάν από ένα «περίκλειστο» (landlocked), όπως ονομάζεται στο διεθνές δίκαιο κράτος, θα βρει έξοδο στην Μεσόγειο.

Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό, αυτό θα έχει σεισμικές επιπτώσεις στην περιοχή, αφού υπό μία έννοια η σύνδεση του Δυτικού Κουρδιστάν με τους ομοεθνείς τους του Βορείου Ιράκ θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στην υλοποίηση σχεδίων δημιουργίας ενεργειακών διαδρομών εξαγωγής υδρογονανθράκων απευθείας προς τη Δύση, χωρίς καμία εμπλοκή της Τουρκίας, της Συρίας ή του Ιράκ. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει και το PKK προς τη θάλασσα, αφού είναι γνωστό ότι ειδικά στον τομέα ασφαλείας, το Δυτικό Κουρδιστάν βασίζεται στην συνδρομή και συμμαχία των Κούρδων της Τουρκίας.

Εν ολίγοις, η αυτονομία του Δυτικού Κουρδιστάν, σε συνδυασμό με τη ρευστότητα στη Συρία, μπορεί να οδηγήσει του Κούρδους στην θάλασσα, κάτι το οποίο θα αυξήσει την γεωπολιτική τους αξία αλλά και την αυτοπεποίθηση τους, ενώ θα αναγκάσει τον ξένο παράγοντα να αντιμετωπίσει διαφορετικά τον γεωπολιτικό δρώντα με το όνομα «Κουρδιστάν».

Αναφορικά με την Τουρκία, για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται η αυτοκαταστροφική της πολιτική η οποία οδήγησε σε ουσιαστική αυτονόμηση των Κούρδων της Συρίας, τους οργάνωσε ακόμα καλύτερα, τους κατέστησε διεθνώς αναγνωρισμένους δρώντες και παράγοντα σταθερότητας, ενώ τους έδωσε το δικαίωμα να κοιτάνε προς τη Μεσόγειο και να ονειρεύονται…

Για να ανατραπεί η κατάσταση αυτή θα πρέπει η Τουρκία να γίνει ο καλύτερος φίλος του Άσαντ, έτσι ώστε να διαφυλαχτεί η ακεραιότητα της Συρίας, έστω και σε ένα συνομοσπονδιακό επίπεδο. Με άλλα λόγια, η καλύτερη επιλογή (η λιγότερο κακή…) για την Τουρκία, θα είναι να αναγνωρίσει τους Κούρδους της Συρίας με το ίδιο στάτους των Κούρδων του Βορείου Ιράκ.

Φυσικά οι Κούρδοι της Συρίας και του Ιράκ θα μπορούν στην ουσία να αναπτύσσουν τους δεσμούς τους και να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, όταν τα απομεινάρια των πάλαι ποτέ κραταιών Ιράκ και Συρίας καταρρεύσουν ολοκληρωτικά, για να ανακηρύξουν αυτό που έχουν ήδη καταφέρει, την ανεξαρτησία και την ένωσή τους.

Όταν αυτό συμβεί, το τι ακριβώς θα συμβεί στο Βόρειο Κουρδιστάν (δηλαδή στο τουρκικό κομμάτι), αποτελεί απλά ένα ρητορικό ερώτημα.

Ο λαός μας έχει και εδώ τη σωστή παροιμία για την περίσταση, το « όπως έστρωσες θα κοιμηθείς…», στην προκειμένη περίπτωση, όταν στρώνεις ως Σουλτάνος στο Ντολμά Μπαχτσέ, μπορεί να ξυπνήσεις τρομαγμένος σε κάποιο προάστιο των Παρισίων με το όνομα… Σέβρες, αν και υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι κάποιοι μένουν ήδη ξάγρυπνοι…

Η πολιτική του νεοθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού που άσκησε η κυβέρνηση Ερντογάν στη Μέση Ανατολή από το 2010 και έπειτα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάλλιστα, ως καταστροφική για την Τουρκία. Στηρίχθηκε δε στην εσφαλμένη πεποίθηση της τουρκικής κυβέρνησης ότι η Τουρκία ήταν πλέον αρκετά ισχυρή ώστε να εκμεταλλευτεί τα εσωτερικά προβλήματα των γειτόνων της (Ιράκ, Συρία, Αίγυπτος), ώστε να κερδίσει πόντους γεωπολιτικής ισχύος, προβάλλοντας πάντοτε το ψευδές πρόσωπο της δημοκρατικής, αν και ισλαμικής χώρας.

Του Παντελή Καρύκα

Κινούμενη στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία αναμίχθηκε στην «αραβική άνοιξη», την οποία επιχείρησε να μεταφέρει και στη Συρία, υπολογίζοντας ότι το καθεστώς Άσαντ δεν θα κατάφερνε να επιβιώσει. Αυτό ήταν και το μεγάλο της λάθος, όχι λόγω της πραγματικής στρατιωτικής και διπλωματικής ισχύος του καθεστώτος Άσαντ, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι κανείς δεν επιθυμούσε να εμπλακεί σε μια σύγκρουση για τη Συρία.

Η Τουρκία παραγνώρισε σημαντικά τον παράγοντα Ισραήλ. Η τεράστια πρόκληση (και ανατροπή πολιτικής δεκαετιών…) που διέπραξε εις βάρος του το 2010, με την αποστολή του στολίσκου στη Γάζα και τα επακόλουθα γεγονότα (Μαβί Μαρμαρά), δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο το Τελ Αβίβ. Αυτό φάνηκε, ίσως όχι τόσο στη Συρία, αλλά στην Αίγυπτο, όπου το υποστηριζόμενο από τους Τούρκους καθεστώς Μόρσι, κατέρρευσε σε ελάχιστο χρόνο, σε μια εξέλιξη που ευνοούσαν – και ασφαλώς προώθησαν καταλλήλως – τόσο οι Ισραηλινοί όσο και το αιγυπτιακό στράτευμα.

Στη Συρία, η Τουρκία διέπραξε ένα ακόμα τεράστιο σφάλμα. Επιχείρησε να παρασύρει τη Δύση σε μια νέα πολεμική εμπλοκή, η οποία, στη δεδομένη χρονική στιγμή, δεν εξυπηρετούσε κανέναν. Το σφάλμα της δε αυτό εκμεταλλεύτηκε και η Ρωσία, αναδεικνυόμενη σε ρυθμιστή των πραγμάτων στην περιοχή, κυριολεκτικά, εκ του μηδενός, «διαβάζοντας» άριστα τις αμερικανικές προθέσεις.

Στο Ιράκ επίσης η Άγκυρα, στηρίζοντας το «λάθος άλογο», κατάφερε να έχει έναν ακόμα αντίπαλο, στο πρόσωπο του προέδρου του Ιράκ Νούρι αλ Μάλικι. Υποστηρίζοντας ανοικτά τους σουνίτες της χώρας (τη βάση ισχύος του Σαντάμ Χουσεΐν, για να μην ξεχνιόμαστε), κατάφερε να χάσει την όποια συμπάθεια είχε κερδίσει στη σιιτική κυβερνητική ελίτ του Ιράκ και να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στη σχέση της και με την Τεχεράνη. Όταν μάλιστα ο Ερντογάν πρόσφερε καταφύγιο στον φυγά σουνίτη αντιπρόεδρο του Ιράκ αλ Ασμισί, η ιρακινή κυβέρνηση δεν δίστασε να την χαρακτηρίσει ανοικτά «εχθρικό κράτος».

Όλα τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν, ακόμα κι από τον πλέον καλόπιστο παρατηρητή, να θεωρηθούν ως μη έχοντα σχέση με τις συνεχείς κρίσεις που πλέον η κυβέρνηση Ερντογάν αντιμετωπίζει και στο εσωτερικό της χώρας, από τις διαδηλώσεις για τα «δέντρα του πάρκου», μέχρι τα σκάνδαλα διαφθοράς και κυρίως με τον πόλεμο για τη λίρα!

Ο Ερντογάν, ο οποίος προωθήθηκε δυναμικά στην πρωθυπουργία της Τουρκίας, με αποστολή να προβάλει το πρότυπο του δημοκράτη ισλαμιστή, αποδείχθηκε πολύ ανόητος και ανίκανος να αντιληφθεί, ότι η Τουρκία μόνο στα δικά του όνειρα και αυτά του υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, είναι μεγάλη δύναμη ικανή να αψηφά το διεθνές status quo κατά το δοκούν, εμπλέκοντας στα δικά της σχέδια τις πραγματικά μεγάλες δυνάμεις, σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο.

Ο Ερντογάν, ακολουθώντας την εσφαλμένη οπτική του, περί της πραγματικής ισχύος της χώρας του, εξακολούθησε και εξακολουθεί να προκαλεί και να αναζητά εχθρούς, στέλνοντας, συχνά-πυκνά και καμιά φρεγάτα του στο Σούνιο, για να θαυμάσει τον ναό του Ποσειδώνα και μερικές μοίρες του να παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο, ειδικά πάνω από το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι – βορείως των Ιμίων – στις ακτές του οποίου (τυχαία;) συνέβη το πρόσφατο δυσάρεστο περιστατικό του χαμού 12 ανθρώπινων ζωών και το οποίο οι εν Ελλάδι ανεγκέφαλοι εξακολουθούν να προβάλουν, με κάθε δυνατό τρόπο, προασπίζοντας, όπως πιστεύουν, τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Τουρκία σήμερα, διέρχεται τη μεγαλύτερη κρίση της, ίσως όχι τόσο στο εσωτερικό, όσο κυρίως στο εξωτερικό, όντας, σε μεγάλο βαθμό διεθνώς απομονωμένη. Το γεγονός αυτό αποτελεί μιας σημαντική ευκαιρία για την Ελλάδα να ουδετεροποιήσει την τουρκική επεκτατική πολιτική, προχωρώντας με τη βοήθεια και υποστήριξη των συμμάχων της, να δημιουργήσει τις συνθήκες υπέρβασης της οικονομικής κρίσης…

Και τώρα με την Κύπρο, δείχνει (από ορισμένα "λόγια" για αρχή) ότι προκαλεί την Ρωσία "έμμεσα".

quote:

---

η Τουρκία δείχνει να χάνει καθημερινά σε διπλωματικό επίπεδο...

Και τώρα με την Κύπρο, δείχνει (από ορισμένα "λόγια" για αρχή) ότι προκαλεί την Ρωσία "έμμεσα".

---

η Τουρκία όμως θέλει να δείξει ότι είναι η υπερδύναμη της Μεσογείου, οπότε
έχει "άλλες" σκέψεις". Οπότε κάθε "διπλωματική" ήττα τους, τους απομακρύνει
από το στόχο που θέλουν (!)

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr