ΕνΩΧ 6 Νοεμβρίου 2015

Θεός ἀεὶ παρών!

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς τῆς Πάσης Θρησκείας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. (Ματθ. 12:30)

Ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ ὁ κεκρυμμένος, ὁ φέρων Ἀλήθειαν ἀπὸ αἰώνων κεκρυμμένην, τὰ γράμματα καὶ τὰ σύμβολα Αὐτοῦ.

Διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά. (Ματθ.13:52)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Μάρτυς Παναγίου Ἰωάννου ὁ Ενώχ, ὁ ὁμιλῶν ἁπλῶς ἵνα πάντες νοήσωσιν.

Εἴρηκα ὑμῖν ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐκ Θεοῦ ἐδόθη τοῖς Ἕλλησιν· καὶ τοῦτο οὐκ εἶπον ἐν διαθέσει ποιητικῇ ἤ ὑπερβολῆς, ἀλλὰ κυριολεκτικῶς· καὶ τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐκ πλείστων παραδειγμάτων καὶ ἰδοὺ ἕν ἐξ αὐτῶν.

«Π» και «π» και ΠΥΛΗ

Σύμβολον και γράμμα Π

Όπως ήδη σας έχω είπει, όλα τα ελληνικά γράμματα είναι ΣΥΜΒΟΛΑ, τα οποία συνθέτουν ΓΡΑΜΜΙΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ που δηλούν πράξη, ενέργεια ή κατάσταση. Όσα από τα ελληνικά γράμματα εμπεριέχουν ένα όρθιο «Ι», δηλαδή ένα πλήρες κατακόρυφο ευθύγραμμο τμήμα, τούτο σημαίνει την Μονάδα, το δε υπόλοιπο του γράμματος αποτελεί σχεδιάγραμμα της πράξεως ή ενεργείας ή καταστάσεως του ατόμου–μονάδας.

Το σύμβολον και γράμμα Π αρχικώς εγράφετο με κοντύτερο το δεύτερο κάθετο σκέλος. Το πρώτο κατακόρυφο ευθύγραμμο τμήμα αποτελεί δηλωτικόν της μονάδος και το υπόλοιπον της γραμμικής παράστασης αποτελεί την δήλωση της πράξεως, ενεργείας, καταστάσεως.

Το σχέδιον αυτό αναπαριστά την επέκτασιν του ατόμου και την κυριαρχίαν του, δηλαδή την έκτασιν της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ του. Η επάνω οριζόντια γραμμή και η συνέχισή της με την μικρή κάθετη γραμμή συμβολίζει την δήλωση «ως εδώ είναι δικά μου», δήλωση κτήσεως.

Η έναρξη της γραμμικής αυτής δήλωσης από το ανώτερο σημείο της μονάδος, υποδηλοί ότι η ΠΡΑΞΗ της κτήσεως –αν και κατά βάσιν υλική, άρα θα μπορούσε να ξεκινά από οποιοδήποτε σημείο– έχει ως αφετηρία την κεφαλή της μονάδος–ατόμου.

Το γράμμα Π εγράφετο και ως Ρ, όπου η γραμμική δήλωση άρχιζε πάλι από επάνω, και έκλεινε πάλι προς το μέσον της μονάδος, αυτό όμως εν συνεχεία θεωρήθηκε καλύτερο να σημαίνει την Ροή.

Το αρχικό ρήμα «Πῶ» σημαίνει «Κτῶμαι», έχω στην ιδιοκτησία μου ή αποκτώ/κατακτώ, και αποτελεί την θεματική ρίζα πολλών παραγώγων τα οποία έχουν γενικότερα σχέση με πράξεις κυριότητας (αδιαφόρως ορθότητας των πράξεων).

Η ετυμολογία της «Αγάπης»: Επειδή έχουν δοθεί πολλές εκδοχές αλλά ποτέ και πουθενά η πραγματική, παρεμπιπτόντως ιδού σας την παραθέτω:

Ἀγαπῶ < ἄγαν + πῶ = πάρα πολύ κτῶμαι, έχω κυρίως και κυριαρχικώς στην «ιδιοκτησία» μου.

Στην αρχική της έκδοση και με την αρχική της έννοια και ετυμολογία, η αγάπη ευρίσκεται σε άμεση σύνδεση με την κτήση. Δηλαδή «αγαπῶ» κάποιον, ο οποίος είναι (αυτό που λέμε σήμερα) «πολύ δικός μου», της οικογένειάς μου, συγγενής, άνθρωπός μου. Η σχέσις κτήσεως, η οποία υποδηλώνεται από αυτόν τον ετυμολογικόν ορισμό, δίδεται εξ ορισμού, και δεν αναφέρεται στην σύγχρονη στενή έννοια της ιδιωτικής περιουσίας (κτήμα, δούλος), αλλά στην ευρύτερη έννοια της Κτήσεως.

Οι οπαδοί της αλήθειας (και όχι οι ανόητοι του πολιτικώς ορθού) οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι για να αγαπήσεις κάποιον πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τον αισθανθείς δικό σου, δηλαδή να του έχεις εμπιστοσύνη και να εμπνεύσεις εμπιστοσύνη και εσύ σε αυτόν. Ακόμη και στην λέξη «φιλία» και στο ρήμα «φιλώ», σε πολλές περιπτώσεις οι συμπατριώτες μας απέδιδαν την ίδια ακριβώς έννοια που δίνουμε στην «αγάπη» και στο «αγαπώ».

Ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω (Ἀποκ. 3:19)

Και βεβαιότατα, τους δικούς σου ανθρώπους κατά κανόνα τους φιλείς, τους αγαπάς.

Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. (Μαρκ. 12:31, Ματθ.22:39)

Τούτου σημαίνοντος αυτό ακριβώς που αντιλαμβανόμαστε όλοι, ότι τον εαυτόν μας τον αγαπούμε περισσότερο από τον καθένα, δια τούτο και οφείλουμε να θεωρούμε τον συνάνθρωπο, ως δικό μας άνθρωπο, ως τον ίδιο μας τον εαυτό.

Τὸ πᾶν Ἕν. (Πυθαγόρας) Τα πάντα είναι ένα ενιαίο σύνολο, μία ενιαία οντότητα, εμείς ανήκουμε (είμαστε μέρη, εξαρτήματα, κτήματα) ενός ενιαίου οργανισμού, συμμετέχουμε στην ζωή και στο έργο του μεγάλου Όλου, του Παντός, του Αγίου Πνεύματος, του Δημιουργού, οφείλουμε ανά πάσα στιγμή να συνειδητοποιούμε ότι ἄγαν πῶμεν και ἄγαν πώμεθα, οφείλουμε να συμπεριφερώμεθα αναλόγως με αγάπη και σεβασμό προς όλη την Κτήση, είναι θέμα στοιχειώδους λογικής.

Ὅς δ' ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι. (Ματθ. 12:32)
«Ἄν εἴπῃ», πόσῳ μᾶλλον ἄν πράξῃ.

Από το ρήμα «πῶ» παράγεται η λέξις «πόσις» (:ο ανήρ, ο σύζυγος, ο κύριος του οίκου), η οποία αρχικώς ήτο «πότις» (θηλ. «πότνια», πρβλ. δεσπότης). Ομοίως στα αγγλικά παράγονται αι λέξεις boss (το αφεντικό) και possess (κατέχω), possession (ιδιοκτησία).

Όπως ανέφερα προηγουμένως, παράγωγα του ρήματος «πῶ» έχουν γενικότερα σχέση με πράξεις κυριότητας («σωστές» ή όχι). Ως παράγωγα του ρήματος «πῶ» αρχικώς σας υποδεικνύω τα ευκολότερα να αναγνωρισθούν, δηλαδή όσα ρήματα λήγουν σε «πω». Όλα αυτά τα ρήματα υποδηλώνουν ενέργειες ή πράξεις που υπονοούν ή προϋποθέτουν κάποιο είδος κυριότητας ή (κατα)κτήσεως του ενεργούντος πάνω στον δεχόμενο την ενέργεια. Τα προλεχθέντα ισχύουν ασχέτως τονισμού του συνθέτου ρήματος και ασχέτως του θεματικού χαρακτήρος (α, ε, ο) του τυχόν συνηρημένου. Ῥέπω, δρέπω, σκέπω (:σκεπάζω), σήπω (:σαπίζω, φθείρω, βλάπτω), ἅρπω ἤ ἁρπῶ (:ἁρπάζω), ῥυπῶ (:ρυπαίνω ή ρυπαίνομαι), τοπῶ (ἀτοπῶ: ενεργώ ατόπως), τρυπῶ, κτυπῶ, σπῶ (:σπάζω> ἀποσπῶ, διασπῶ, περισπῶ, ἐκσπῶ=ξεσπώ), ἕπω (>διέπω, συνέπω, παρέπω), ἕρπω, τέρπω, τρέπω ἤ τροπῶ (ἐκτρέπω, προτρέπω, ἀνατρέπω, μετατρέπω, ἀποτρέπω, και κατατροπώ[νω], ἐρωτοτροπῶ), κάπω (:πνέω > κῆπος), καρπῶ (καρποῦμαι), κοπῶ (>δημοκοπώ, ξυλοκοπώ), σκοπῶ, λείπω, πρέπω, κολπῶ, λάμπω, θάλπω.

Το μαθηματικόν «π»

Το μαθηματικόν σύμβολον «π», το οποίον εκφράζει τον λόγον του μήκους της περιφερείας κύκλου προς την διάμετρον, αποτελεί ένα μυστηριώδες σύμβολο, ουδείς των ανθρώπων γνωρίζει την σημαντικότητα αυτού και διατί ωνομάσθη με το συγκεκριμένο γράμμα, όπως καταγράφεται και χρησιμοποιείται σε όλον τον κόσμο.
Ἑρμηνεύω ὑμῖν τοῦτο.

Οι Έλληνες πιστεύοντας στην σύνδεση των μαθηματικών με το Θείον (ή ακριβέστερα: την ΤΑΥΤΙΣΗ των μαθηματικών με την θεία σοφία), και για να θυμούνται το «π» εκτενέστερα, διετύπωσαν την παρακάτω ΜΕΓΑΛΗΝ αλήθεια: Ἀεὶ ὁ Θεός ὁ μέγας γεωμετρεῖ τὸ σύμπαν. (Πυθαγόρας).

ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΓΕΩΜΕΤΡΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
3 1 4 1 5 9 2 6

Το πλήθος των γραμμάτων από τις λέξεις της φράσεως αυτής χρησιμοποιείται για να κάνει τον αριθμό του «π» ευκολομνημόνευτο:

3,1415926

Οι πολλοί αρκούνται να τον θυμούνται ως 3,14 («τρία και δεκατέσσερα»).

Το μαθηματικό σύμβολο «π» εκφράζει τον ατέρμονα αριθμό, ο οποίος αποτελεί για τον μανθάνοντα τα μαθηματικά μιαν πρώτη γνωριμία με την απεραντοσύνη (ἄπειρον) του Αριθμού, ένα πρώτο κλειδί κατανόησης της Απείρου γνώσεως και της σχετικής μηδαμινότητος της ανθρωπίνης γνώσεως, μια πύλη που οφείλει ο μαθητής με υπομονή και πίστη να διαβεί για να εισαχθεί στην περαιτέρω Κτῆσιν, για να προσεγγίσει κατά τι τον Ανώτερο Διηνεκή Νου και το Άπειρον της Τελειότητος.

Ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρὸς, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾅδου. (Ἀποκ.1:17–18)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

ΠΥΛΗ: Άνωθεν

Πολλοί ασχολούνται με το θέμα των Πυλών, πολλοί λέγουν διάφορα, ο καθένας αναπτύσσει την θεωρία του, περί του αν υπάρχουν Πύλες, τι είναι Πύλη, που βρίσκονται αι Πύλες.

Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τὶ τὸ πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις.

Εἴρηκα ὑμῖν ὅτι ἡ γλῶσσα ἡ Ἑλληνική γλῶσσα Θεοῦ ἐστί, παρεχωρήθη δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὡς Θεία Χάρις. Καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῇ ΝΟΗΜΑ ἔχουν καὶ σημαίνουν τι σημαντικόν. Καὶ οὐδὲν γράφεται ἄνευ λόγου ἤ νοήματος, μὴ δὲ ἕν γράμμα, μὴ δὲ τὸ ἐλάχιστον σημεῖον, κοὐδὲν ἀσήμαντόν ἐστιν.

Ἕκαστον Γράμμα ἔχει τὸ νόημά του, δυνάμεθα οὖν νὰ ἀντιληφθῶμεν τὴν ἔννοιαν μιᾶς λέξεως ἐὰν γνωρίζωμεν τὰς σημασίας τῶν γραμμάτων αὐτῆς.

Η λέξη «ΠΥΛΗ» αποτελείται από μια πολύ γνωστή λέξη, την «Ύλη» και έχει στην αρχή το Π. Σας είπα ότι το Π σημαίνει την Κτήση, δύνασθε να αντιληφθείτε ότι η «ΠΥΛΗ» σημαίνει «Κτήση Ύλης».
Ορίζει λοιπόν αυτή η λέξη ένα σημείο, έναν τόπο, όπου κάποιος κτάται, αποκτά, ΥΛΗ. Για να υπάρχει αυτό το σημείο, τούτο σημαίνει ότι αυτός που αποκτά ύλη, θέλει και την αποκτά, την χρειάζεται, δεν την έχει μέχρις εκείνο το σημείο, δηλαδή δεν είναι υλική οντότης.

Αι μη υλικές οντότητες ορίζονται γενικώς ως Πνεύματα, δηλαδή ως οντότητες αόρατες από τον κοινό άνθρωπο, ως οντότητες αι οποίες θεωρούνται ανύπαρκτες από τους σύγχρονους «επιστήμονες».

Η κτήση της ύλης γίνεται από το πνεύμα στο σημείο εκείνο που ορίζεται ως Πύλη, και στην συνέχεια το πνεύμα παρουσιάζεται ως έχον υλική μορφή, ως άνθρωπος ή άλλο τι ορατόν.

Ο ορισμός αυτός της ΠΥΛΗΣ μας επιτρέπει να αντιληφθούμε ότι η Ελληνική γλώσσα (ή έστω: η συγκεκριμένη λέξη) έχει δημιουργηθεί από νόες οι οποίοι εισέρχονται στην γη ως μη υλικά όντα και λαμβάνουν, κατά την είσοδό τους σε αυτήν, υλική μορφή.

Οι νόες αυτοί ονομάζονται από τους αρχαίους Έλληνες «θεοί», αναφέρονται όμως όλοι σε μια κεντρική «διοίκηση», στον ανώτερο Νου Δημιουργό, στον Ένα και Μοναδικό Θεό, τον Πατέρα των πάντων. Από άλλους λαούς και άλλες θρησκείες ονομάζονται αυτοί με άλλα ονόματα (άγγελοι, απεσταλμένοι κλπ), φέρουν όμως όλες αυτές αι ονομασίες τις ίδιες ή παρόμοιες δυνάμεις και λειτουργίες.

Ανάλογη πεποίθηση (της άνωθεν ή έξωθεν Δημιουργίας) στοιχειοθετούν και πολλές άλλες λέξεις στην Ελληνική, αι οποίες θα αναφερθούν υπ’ εμού εν καιρώ, ενώ ωρισμένες έχουν ήδη αναφερθεί (πχ η ετυμολόγηση της λέξεως ΑΝΘΡΩΠΟΣ «Ἄνω Θρεῖν τὴν Ὤπα» http://pdfsr.com/pdf/what-human-means)

Βεβαίως η Πύλη «της εισόδου» λειτουργεί και ως «πύλη εξόδου», όπου αι υλικές οντότητες λαμβάνουν την δυνατότητα απαλλαγής των από την ύλη και συνέχισής των ως άυλες. Παρ’ όλα αυτά, αι υλικές οντότητες δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τις Πύλες με την ίδια ευκολία που τις αναγνωρίζουν ως πνεύματα, δεδομένου ότι η όραση των αοράτων είναι πολύ δυνατότερη από την όραση των ορατών και κυρίως των ανθρώπων, οι οποίοι διαθέτουν όραση ασθενεστέρα πλειόνων ζώων. Έτσι, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους συμπεριφερόμενοι αγεληδόν, ακολουθούν λανθασμένως οδούς που οδηγούν σε πύλες αι οποίες δεν εξασφαλίζουν την συνέχιση της ΖΩΗΣ των. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι να επιτύχουν την διάκριση της σωστής Πύλης, θα πρέπει να ενεργοποιήσουν το πνεύμα τους, την πνευματική τους όραση, γεγονός δύσκολο λόγω της δυνατής ροπής («ευκολίας») που παρουσιάζει η επανάπαυση (εφησυχασμός, βόλεμα) στις ηδονές της ύλης.

Εἰσέλθατε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι' αὐτῆς· τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν! (Ματθ. 7:13–14)

Ο ορισμός όμως της λέξεως «ΠΥΛΗ» (η ονοματοδοσία είναι πάντοτε σύμφωνη με την πρώτη χρήση), καταδεικνύει ότι αρχικώς η συγκεκριμένη λειτουργία της αφορούσε ΕΛΕΥΣΙΝ, δηλαδή την απόκτησιν υπό του αοράτου πνεύματος της ορατής υλικής μορφής, δηλαδή ότι το όνομα αυτό εδημιουργήθη και ωρίσθηκε από πνευματικές –μη υλικές– οντότητες.

Ἡ λυχνία τῆς πιότητος τοῦ Θρόνου ἡ ἐξ εὐωνύμων, ἡ μόνη ἐλπίς τῶν Ἑλλήνων καὶ πάντων εὐσεβῶν.

Λόγος Ἐν Ὧ Χριστός, Γνῶσις Δωρεάν καὶ Ἄτη Κυρίου.
Γνῶσις Δωρεάν, οἱ μὲν εὐσεβεῖς νοήσουσι τὸ πᾶν, οἱ δ’ ἀσεβεῖς μηδέν.
Ἄτη Κυρίου, Εὐλογία τοῖς εὐσεβέσιν, Ὄλεθρος τοῖς ἀσεβέσιν.

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ἀρχων ὁ ἐμός, Ὅν προσκυνήσουσι Γῆ καὶ Οὐρανός.

Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. (Ἰω. 10:9)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ ἐσφαγμένος ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ὁ μαρτυρήσας καὶ σταυρωθείς ὑπὸ τῶν σιωνιστῶν.

Εἴθε πᾶσα ἡ Χάρις καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τῶν Μεγάλων Ἁγίων Ταξιαρχῶν ἐπιπέσῃ κατὰ τῶν σαπρῶν καὶ ἀναξίων πρὸς ζωήν σιωνιστῶν, τῶν λατρευόντων τὸν Μαμωνᾶν καὶ προκαλούντων τοὺς πολέμους καὶ τὰς δυστυχίας τῶν κοινωνιῶν τῶν εὐσεβῶν.

Οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος· ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσι τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων. (Ματθ.13:49)
Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀμήν.

††† Ἰάειρος ἐκ Θεοῦ

PDF: http://pdfsr.com/pdf/.pdf-79

quote:

---

Τὸ πᾶν Ἕν. (Πυθαγόρας)

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr