~Γρηγόρης~

Once you were wild, don't let them tame you

~Γρηγόρης~

Once you were wild, don't let them tame you

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.
ΟΙ ΣΑΥΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ: ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΤΩΝ ΠΙΣΩ ΠΟΔΙΩΝ ΤΩΝ ΣΑΥΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΛΑΓΙΑ ΕΝΩ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ.
ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ ΠΑΝΤΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΙ.
ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΟΙ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ ΚΑΤΑΓΟΝΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΑΥΡΕΣ (ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΦΙΒΙΑ ΚΙ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΨΑΡΙΑ) ΕΝΩ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ. ΑΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΚΙΟ ΑΦΟΥ ΤΑ ΘΗΡΙΟΠΟΔΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΣΑΥΡΩΝ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙΩΝ.

"Στο δρόμο του προς το Δία ο "Γαλιλαίος" μας έστειλε τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες των αστεροειδών. Ο πρώτος ήταν ο αστεροειδής Γκάσπρα, τον οποίο ο "Γαλιλαίος" προσπέρασε τον Οκτώβριο του 1991 σε απόσταση 1.500 περίπου χιλιομέτρων. Ο Γκάσπρα έχει ένα παράξενο σχήμα και μήκος 18 περίπου χιλιομέτρων, ενώ η επιφάνειά του είναι γεμάτη από 600 περίπου μικρούς κρατήρες. Δύο σχεδόν χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1993, ο "Γαλιλαίος" προσπέρασε το δεύτερο αστεροειδή με την ονομασία Ίδη, με μήκος 56 χιλιομέτρων, ο οποίος μας παρουσίασε μια εκπληκτικά αρχέγονη επιφάνεια καλυμμένη με αναχώματα και κρατήρες, όπως η Σελήνη. Το γεγονός αυτό μας προσδιόρισε την ηλικία της Ίδης που πλησιάζει τα δύο δισεκατομμύρια χρόνια. Οι εικόνες του "Γαλιλαίου" μας αποκάλυψαν επίσης εκεί κοντά και έναν δεύτερο μικρότερο αστεροειδή, που ονομάστηκε Δάκτυλος, με μέγεθος δύο περίπου χιλιομέτρων. Το γεγονός ότι ανακαλύψαμε έναν τέτοιο διπλό αστεροειδή στη δεύτερη κιόλας συνάντησή μας με τους "Αλήτες" αυτούς του διαστήματος, σημαίνει ότι το φαινόμενο αυτό ίσως να είναι αρκετά συνηθισμένο.

Το καλοκαίρι του 1997 η διαστημοσυσκευή NEAR, προσπερνώντας τον αστεροειδή "Ματθίλδη" τον φωτογράφησε μερικές εκατοντάδες φορές από απόσταση 1.200 χιλιομέτρων. Σε απόσταση 330 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, η "Ματθίλδη" έχει σχήμα πατάτας και μέγεθος 59 επί 47 χιλιόμετρα. Στις φωτογραφίες του NEAR παρατηρήθηκαν χαρακτηριστικά μέχρι μεγέθους 380 μέτρων και δεκάδες μικροί και μεγάλοι κρατήρες με μέγεθος από 500 περίπου μέτρα μέχρι και 30 χιλιόμετρα. Ένας μάλιστα απ' αυτούς έχει βάθος 10 περίπου χιλιόμετρα. Τα χαώδη χαρακτηριστικά του οφείλονται στη βίαιη ιστορία του από τις πολλαπλές αρχέγονες συγκρούσεις του με άλλους παρόμοιους "Αλήτες" του διαστήματος. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι αστεροειδείς για τη σύγχρονη επιστήμη είναι πολύ μεγάλο, γιατί θεωρείται ότι τα υλικά, από τα οποία αποτελούνται, έχουν μείνει αναλλοίωτα από τότε που δημιουργήθηκε το Ηλιακό μας Σύστημα πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο Σικελός αστρονόμος Τζιουζέπε Πιάτσι ανακάλυψε τον πρώτο αστεροειδή, την Πρωτοχρονιά του 1801 και τον ονόμασε "Δήμητρα' προς τιμή της θεάς της γεωργίας και προστάτιδας της Σικελίας. Με διάμετρο 1.000 περίπου χιλιομέτρων, είναι ο μεγαλύτερος και ο μοναδικός, από τους 100.000 περίπου αστεροειδείς ή πλανητοειδείς, που έχει σφαιρικό σχήμα. Τα περισσότερα από τα διαστημικά αυτά βουνά βρίσκονται στη ζώνη των αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του ʼρη και του Δία. Σ' αυτήν την περιοχή έχουμε ήδη ανακαλύψει 8.000 περίπου αστεροειδείς, αν και κάθε χρόνο 150 με 200 νέοι αστεροειδείς προστίθενται στον κατάλογό μας αυτόν. Κανένας όμως από τους "Αλήτες" αυτούς του διαστήματος δεν ξεπερνάει σε διάμετρο τα 1.000 χιλιόμετρα.

Δεν βρίσκονται όμως όλοι οι αστεροειδείς στη ζώνη που φέρει το συλλογικό τους όνομα. Μερικοί βρίσκονται αιχμάλωτοι μέσα σε βαρυτικά σμήνη που είτε προηγούνται είτε ακολουθούν το Δία στην τροχιά του. Μερικοί από τους αστεροειδείς έχουν συλληφθεί από τη βαρυτική δύναμη των πλανητών και έχουν μετατραπεί σε δορυφόρους τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων "συλληφθέντων" αστεροειδών είναι και οι δύο δορυφόροι του ʼρη, ο Δείμος και ο Φόβος, καθώς και πολλοί από τους μικρότερους δορυφόρους των γιγάντιων εξωτερικών πλανητών. Μερικοί πάντως από τους αστεροειδείς έχουν ξεφύγει από τη ζώνη τους ανάμεσα στον ʼρη και το Δία και έχουν τροχιές που τους φέρνουν πιο κοντά στον Ήλιο, με αποτέλεσμα να διασχίζουν συχνά την τροχιά του πλανήτη μας.

Οι μετρήσεις των σεληνιακών κρατήρων μας λένε ότι 250 αντικείμενα με μέγεθος μεγαλύτερο του ενός χιλιομέτρου συγκρούστηκαν με το δορυφόρο μας, ενώ άλλες μετρήσεις κρατήρων στους δορυφόρους και τους πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος μας έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η Γη συγκρούεται με έναν αστεροειδή μεγαλύτερο από ένα χιλιόμετρο μία ή δύο φορές κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια. Η στατιστική μας λέει, επίσης, ότι μικροί αστεροειδείς, με μέγεθος από 100 έως 1.000 μέτρα, συγκρούονται με τη Γη μία φορά κάθε 300.000 χρόνια. Το στοιχείο άλλωστε αυτό επιβεβαιώνεται και από τη μελέτη των ήδη υπαρχόντων κρατήρων πάνω στη Γη.

Κάθε ημέρα που περνάει, πάνω από 100 τόνοι λεπτής σκόνης που προέρχεται από τις συγκρούσεις αστεροειδών και από τους κομήτες πέφτει στην επιφάνεια της Γης, χωρίς καν να το καταλάβουμε. Υπολογίζεται ότι 1.000 περίπου από τους διαστημικούς αυτούς βράχους είναι αρκετά μεγάλοι, ώστε να αντέξουν το ταξίδι μέσα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας και φτάνουν κάθε χρόνο στην επιφάνεια της Γης ως μετεωρίτες. Στο παρελθόν πολύ μεγαλύτερα αντικείμενα έχουν αφήσει τα σημάδια των συγκρούσεών τους με τη μορφή κρατήρων, όχι μόνο πάνω στη Γη, αλλά και πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης, των πλανητών και των δορυφόρων τους. Μια παρόμοια μάλιστα σύγκρουση θεωρείται ότι ήταν υπεύθυνη και για την εξαφάνιση των δεινόσαυρων πριν από 64 εκατομμύρια χρόνια, όταν ένας αστεροειδής με μέγεθος 16 χιλιομέτρων συγκρούστηκε με τη Γη μας.

Την εποχή της εξαφάνισής τους οι δεινόσαυροι αποτελούσαν το αντιπροσωπευτικότερο στοιχείο ζωής πάνω στη Γη. Ήταν πλάσματα ιδιαίτερα εξειδικευμένα, προσαρμοσμένα με ιδανικό τρόπο στο γύρω τους περιβάλλον, ενώ η νοημοσύνη τους συναγωνιζόταν και ίσως ξεπερνούσε εκείνη πολλών σύγχρονων ζώων. Υπήρχαν σαρκοφάγοι δεινόσαυροι, όπως ο αναμφισβήτητα πανούργος Τυραννόσαυρος, αδηφάγοι καταναλωτές φυτών σαν τον Εντμοντόσαυρο, θωρακισμένοι φυτοφάγοι σαν τον Τρικέρατο και παράξενοι, ιπτάμενοι "Αλήτες" σαν τον Πτερανοδόντη. Μία ολόκληρη ποικιλία πλασμάτων που ζούσαν σε αρμονία με το περιβάλλον τους, οι δεινόσαυροι κυριάρχησαν πάνω στη Γη, καλύπτοντας όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, από τους πόλους μέχρι τον Ισημερινό. Eπί 100 εκατομμύρια χρόνια οι δεινόσαυροι ήταν η πιο πολυποίκιλη και πολύπλοκη μορφή ζωής. Και ξαφνικά, τα τεράστια αυτά κοπάδια εξαφανίστηκαν. Και ο κατάλογος των ξαφνικών εξαφανίσεων είναι ιδιαίτερα μακρύς, γιατί το 75% όλων των ειδών ζωής πάνω στη Γη εξαφανίστηκε σε ένα φαινόμενο που δίκαια χαρακτηρίζεται ως το πιο δραματικό φαινόμενο αφανισμού τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια. Μόνο τα φυτά της ξηράς διέφυγαν την καταστροφή σχεδόν ανέγγιχτα.

Μπορείτε να φανταστείτε άραγε τι θα συνέβαινε, αν η Γη συγκρουόταν με έναν αστεροειδή 16 περίπου χιλιομέτρων; Οι υπολογισμοί που έχουν γίνει απέδειξαν ότι η πτώση ενός τέτοιου αστεροειδούς δεν επιβραδύνθηκε ουσιαστικά από την ατμόσφαιρα και έπεσε στην επιφάνεια με ταχύτητα 145.000 χιλιομέτρων την ώρα. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, ολόκληρη η μάζα του αστεροειδούς, που έφτανε τα έξι τρισεκατομμύρια τόνους, εξαερώθηκε δημιουργώντας έναν κρατήρα με διάμετρο 160 χιλιομέτρων. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε εκείνη τη στιγμή ισοδυναμούσε με 3.000.000 γήινους σεισμούς 9 βαθμών Ρίχτερ. Η δύναμη της πρόσκρουσης εκτίναξε στην ατμόσφαιρα υλικά 600 τρισεκατομμυρίων τόνων σε ύψος 160 περίπου χιλιομέτρων, καλύπτοντας έτσι ολόκληρη την υδρόγειο. Μικρότερες ποσότητες υπερθερμασμένης σκόνης ταξίδεψαν σαν αστραπή γύρω από τη Γη σε ύψος 9 χιλιομέτρων. Το χαμηλό αυτό στρώμα της θερμής σκόνης μετέφερε τη μεγαλύτερη ποσότητα θερμότητας της σύγκρουσης και προκάλεσε μια ξαφνική και καταστροφική άνοδο της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς. Η ξαφνική αυτή θέρμανση σκότωσε τους δεινόσαυρους μέσα σε λίγες ώρες. Εμείς και η ζωή γύρω μας προερχόμαστε από αυτούς που κατόρθωσαν τότε να επιζήσουν"

Αλλα ενδιαφεροντα αρθρα:

"Η θεωρία ότι τα πουλιά προέρχονται από τους δεινοσαύρους είναι αποδεκτή από τους επιστήμονες εδώ και χρόνια. Μέχρι πρόσφατα όμως, το μόνο που την υποστήριζε ήταν το απολίθωμα του αρχαιοπτέρυγος, ενός πουλιού που διέθετε ράμφος με δόντια κι έζησε πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια.
Ο χαμένος κρίκος βρέθηκε πρόσφατα και είναι ένας φτερωτός σαρκοφάγος δεινόσαυρος.
Ο fuzzy raptor (χνουδωτό αρπακτικό) όπως τον παρονόμασαν, ανακαλύφθηκε από Κινέζους αγρότες στην επαρχία Λιαονίνγκ της Βορειοανατολικής Κίνας. Το απολίθωμα που θεωρείται και το πιο σημαντικό εύρημα στην παλαιοντολογία επί δεκαετίες, ρίχνει φως στην εξελικτική διαδικασία των πουλιών και έχει οδηγήσει σε νέες έρευνες που δείχνουν πώς θα μπορούσε να έχει προκύψει το πέταγμα των πουλιών...

Δεινόσαυροι με φτερά! 16/4/2002

Ανακαλύφθηκε, στην Κίνα, τo πρώτο απολίθωμα δεινοσαύρου με φτερά. Ελάχιστοι πια αμφισβητούν την ιδέα ότι τα πουλιά αποτελούν, τελικά, εξέλιξη των δεινοσαύρων
Το νέο απολίθωμα ήρθε επίσης να επιβεβαιώσει πως τα φτερά εμφανίστηκαν πολύ πριν... ανακαλυφθεί η χρησιμότητά τους, πολύ πριν συνδυαστούν, δηλαδή, με το πέταγμα. Το πλάσμα που ανακάλυψαν Κινέζοι παλαιοντολόγοι, στη βραχώδη περιοχή Σανγκχέσου, κοντά στην πόλη Τσαογιάνγκ, φαίνεται να προσθέτει πολύτιμα στοιχεία στο παζλ της εξέλιξης των ειδών. Το απολίθωμα, με το παράξενο όνομα «ΒΡΜ 1 3-13», έχει μέγεθος φασιανού και φαίνεται πως ολόκληρο το σώμα του ήταν καλυμμένο με φτερά. Πολύ καλά διατηρημένο βρέθηκε το φτέρωμά του στα πόδια και στην άκρη της μακριάς ουράς του...
Περισσότερα στα [ ΝΕΑ ]

Οι δεινόσαυροι δεν εξαφανίσθηκαν από τη σκόνη 26/1/2002

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Kevin O. Pope της ομάδας Geo Eco Arc Research, μια και η ποσότητα των κόκκων της τέφρας, (που είχαν το κατάλληλο μέγεθος ώστε η παρουσία τους στην ατμόσφαιρα της Γης να σταματούσε τη φωτοσύνθεση), ήταν πολύ μικρή. Ετσι, η αιθάλη και τα αεροζόλ, που απλώθηκαν στην ατμόσφαιρα, μετά την πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη στη χερσόνησο του Yucatan, είναι μάλλον οι αιτίες του ''πυρηνικού χειμώνα'' πριν από 65 εκ. χρόνια.
Σε πολλές περιοχές, σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας, έχει παρατηρηθεί ότι γεωλογικοί σχηματισμοί του Ανωτέρου Κρητιδικού υπόκεινται κλαστικών ιζημάτων -και που με τη σειρά τους βρίσκονται κάτω από τις υπερκείμενές τους χρονοστρωματογραφικές ενότητες του Ηωκαίνου-, έχουν, αρκετές φορές, ηφαιστειακή προέλευση. Η εξάπλωση των -συνήθως- μικρού πάχους στρωμάτων, που είναι εμφανές ότι προέρχονται από ηφαιστειακά αναβλήματα και έχουν ηλικία περίπου 65 εκατομμυρίων ετών, είναι παγκόσμια...
Περισσότερα στο [ Flash.gr ]

Το κυνήγι των ελεφάντων στα Γρεβενά 3/12/2001

Είναι το πιο μαγευτικό κυνήγι για έναν επιστήμονα. Το κυνήγι πάνω στα σημερινά χώματα και δάση για όντα που έζησαν εκατομμύρια χρόνια πριν. Ενα περιπετειώδες σαφάρι πίσω από τα ίχνη προϊστορικών ζώων -η στριγγιά φωνή των ελεφάντων σαν να ακούγεται ανάμεσα στα πυκνά φυλλώματα, το χώμα σαν να τραντάζεται κάτω από τον βαρύ ρυθμικό γδούπο. Μια πολύχρονη πυρετική αναζήτηση σε πλαγιές, σε όχθες ποταμών όλων εκείνων των κομματιών, που συνθέτουν την πιο θαυμαστή ιστορία: το γοητευτικό ξετύλιγμα της εξέλιξης των ειδών. Κυνηγοί, λοιπόν, της ιστορίας, του χρόνου, που έχει κυλήσει μακρύς πάνω στα ίδια βουνά, την ίδια γη, το ίδιο νερό, πάνω στο ίδιο κομμάτι του χάρτη, την Ελλάδα, διπλώνοντας εντός του εποχές ολόκληρες.
Για τους κυνηγούς στους οποίους αναφερόμαστε, η επίπονη αναζήτηση από τα ίχνη που άφησε μια συγκεκριμένη εποχή κρατάει δέκα χρόνια τώρα. Πρόκειται για μια ομάδα επιστημόνων από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης που έχουν επιδοθεί στο κυνήγι ελεφάντων στα βουνά και στις ρεματιές των Γρεβενών. Μια αναζήτηση για τον σκελετό ενός παχύδερμου και δυσκίνητου ζώου που οι «κυνηγοί» του μετά από χιλιάδες χρόνια βάφτισαν αστειευόμενοι... «Αστραχάν»...
Περισσότερα στην [ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ]

Έξι αυγά δεινοσαύρου με υπολείμματα εμβρύων ανακαλύφθηκαν στην Παταγονία 30/9/2001

Με τον χαρακτηρισμό «εύρημα-βόμβα» υποδέχθηκαν οι παλαιοντολόγοι την ανακάλυψη υπολειμμάτων δέρματος από έμβρυο δεινοσαύρου (τιτανοσαύρου, για την ακρίβεια) μέσα σε έξι απολιθωμένα αυγά στην έρημο της Παταγονίας, στην Αργεντινή.
Πρόκειται, μεταδίδει το Reuters, για τα πρώτα απολιθωμένα αυγά σαυρόποδου (μίας ευρείας κατηγορίας δεινοσαύρων, που περιλαμβάνει τους τιτανόσαυρους) που ανακαλύπτονται. «Εάν η ανακάλυψη και μόνο είναι σπάνια, η εύρεση δέρματος είναι μία βόμβα -είναι η πρώτη φορά που εμβρυονικό δέρμα διατηρείται μέσα σε ένα απολίθωμα» δήλωσε ο παλαιοντολόγος Ροντόλφο Κορία.
Ο τελευταίος, μαζί με τους συναδέλφους του Λουίς Τσιάπε και Λεονάρντο Σαλγάδο, ανακάλυψαν τα αυγά το 1997 και, έπειτα από τετραετή μελέτη, ετοιμάζονται τώρα να συντάξουν ένα άρθρο για την ανακάλυψή τους σε επιστημοκική επιθεώρηση...
Περισσότερα στο [ in.gr ]

Ενα τσιμπούρι 90 εκατομμυρίων ετών 2/5/2001

Τα τσιμπούρια, ως γνωστόν, πίνουν αίμα ζώων. Το τσιμπούρι Carios jerseyi που βρέθηκε διατηρημένο μέσα σε κεχριμπάρι, σε ανασκαφές στο New Jersey, μπορεί, λένε οι επιστήμονες, να έχει ακόμα στο στομάχι του ίχνη αίματος από τα ζώα που "τσίμπαγε" τότε που ήταν ζωντανό... Ορισμένοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να θεωρούν πιθανό να βρεθεί το DNA εκείνων των ζώων και συνεπώς να είναι δυνατή η δημιουργία δεινοσαύρων με τη μέθοδο της κλωνοποίησης...
Περισσότερα στο [ BBC News ]

Υπήρχαν δεινόσαυροι με φτερά; 26/12/2000

Ορισμένα είδη δεινοσαύρων ανέπτυξαν φτερά και από την εξέλιξη αυτών των ειδών προέκυψαν τα πουλιά...

Είναι μια θεωρία, η οποία, αν και δεν υποστηρίζεται από τό σύνολο των ειδικών, ενισχύθηκε πρόσφατα από τις ανακαλύψεις Κινέζων επιστημόνων.

Συγκεκριμένα, στην κινεζική επαρχία Λιαονίνγκ, βρέθηκαν απολιθώματα ηλικίας 124 εκατομμυρίων ετών, τα οποία ίσως προσφέρουν αποδείξεις για τον περίφημο κρίκο ανάμεσα στους δεινοσαύρους και τα πουλιά... "

Αλλο αρθρο:
"Βρέθηκε απολιθωμένη καρδιά δεινοσαύρου"

Οι δεινόσαυροι ήταν θερμόαιμοι και είχαν υψηλό μεταβολισμό. Η καρδιά τους είχε τέσσερις κοιλότητες και έμοιαζε πιο πολύ με του ανθρώπου παρά με της σαύρας. Το κυκλοφορικό σύστημα των δεινοσαύρων ήταν περισσότερο ανεπτυγμένο από αυτό των ερπετών. Αυτά είναι τα συμπεράσματα στα οποία τείνουν να καταλήξουν οι επιστήμονες, μετά τη σημαντικότατη ανακάλυψη τον Απρίλιο της πρώτης πλήρους απολιθωμένης καρδιάς δεινοσαύρου.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνα, για να μπορέσουν να αποσπάσουν το μυστικό που έκρυβε βαθιά μέσα στο θώρακά του ο Willo, όπως ονομάστηκε χαϊδευτικά ο δεινόσαυρος, χρησιμοποίησαν την τεχνική της μαγνητικής τομογραφίας (MRI). Έτσι, μπόρεσαν να διαπεράσουν τα στρώματα σκόνης και πέτρας που σκέπαζαν την καρδιά του προϊστορικού ζώου."

Συγνωμη αν σας κουρασα αλλα νομιζω οτι το θεμα εχει ενδιαφερον.

"«Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα"

Για ποια κήτη μιλάει εδώ η Γένεση; Ασφαλώς όχι γι’ αυτά που εμείς ονομάζουμε κήτη. Οι φάλαινες είναι πολύ αναπτυγμένα ζώα, που έχουν την ικανότητα να κυοφορούν τους απογόνους τους μέσα στο ίδιο τους το σώμα. Είναι, επομένως, θηλαστικά, ζώα της έκτης ημέρας. Εδώ μιλάει η Γραφή για άλλα κήτη, για τα τεράστια ερπετά, που ονομάζονται δεινόσαυροι.

Τα ζώα που περπατούν επάνω στη γη την έκτη μέρα δεν τα παρουσιάζει πια η Αγία Γραφή να έχουν σχέση με τη θάλασσα, αλλά με την ξηρά: «Και είπεν ο Θεός εξαγαγέτω η γή ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γής κατά γένος» (Γεν. α΄ 24). «Εξαγαγέτω η γη».

Τα ερπετά και τα πετεινά, που εμφανίστηκαν επάνω στην ξηρά την πέμπτη μέρα, έχουν προέλευση τη θάλασσα. Τα έδωσε η θάλασσα, βγήκαν μέσα απ’ αυτήν. Τα «τετράποδα» και τα «θηρία της γης» και τα «ερπετά» της έκτης μέρας έχουν πια προέλευση την ξηρά, προήλθαν δηλαδή από ζώα που δεν ζούσαν πλέον μέσα στη θάλασσα, σαν αυτά της πέμπτης μέρας, αλλά επάνω στην ξηρά.

Τα ζώα της έκτης μέρας, τα «τετράποδα» της Αγίας Γραφής, είναι πολύ όμοια μεταξύ τους, αλλά πολύ διαφορετικά από τα ζώα της πέμπτης μέρας. Τα ζώα της πέμπτης μέρας μεγαλώνουν τα έμβρυά τους έξω από το σώμα τους. Τα ζώα της έκτης μέρας μεγαλώνουν τα έμβρυά τους μέσα στο σώμα τους. Η πέμπτη μέρα είναι η εποχή των ερπετών, η έκτη μέρα είναι η εποχή των θηλαστικών. Τα ερπετά, βέβαια, (και σ’ αυτά συμπεριλαμβάνονταν όπως είδαμε τα πουλιά που ήταν ιπτάμενα ερπετά), συνέχισαν να υπάρχουν την έκτη μέρα και να αναπτύσσονται μαζί με τα θηλαστικά. Όμως, μαζί με τα παλιά ερπετά, που είχαν στα πλευρά τους τέσσερα πόδια και σέρνονταν μ’ αυτά, υπήρχαν την έκτη μέρα κάτι άλλα ερπετά που δεν είχαν πια καθόλου πόδια και σέρνονταν χωρίς αυτά, τα φίδια.

«Και εποίησεν ο Θεός τα θηρία της γής κατά γένος, και τα κτήνη κατά γένος αυτών και πάντα τα ερπετά της γής κατά γένος αυτών. Και είδεν ο Θεός ότι καλά» (Γεν. α΄ 25). «Θηρία», «κτήνη», «τετράποδα», «ερπετά της γής», τα ζώα της έκτης μέρας. «Τετράποδα» ονομάζει η Αγία Γραφή όλα τα θηλαστικά, «θηρία» ονομάζει τα σαρκοβόρα θηλαστικά και «κτήνη» τα φυτοφάγα. «Ερπετά της γής» ονομάζει τα ερπετά της ξηράς σε αντιδιαστολή πρός τα ερπετά της θαλάσσης, αυτά που ζούσαν στη θάλασσα και προήλθαν άμεσα από θαλάσσια ζώα, όπως ήταν τα ερπετά της πέμπτης μέρας".

Χρονολογική τοποθέτηση τής 5ης και 6ης δημιουργικής ημέρας

Σύμφωνα με τα παλαιοντολογικά ευρήματα, η πέμπτη δημιουργική ημέρα, συμπίπτει με τη Λιθανθρακοφόρο περίοδο, όπου πριν από 350.000.000 έτη βγήκαν στην ξηρά τα πρώτα αμφίβια, που ήταν πλήρως διαμορφωμένα τετράποδα "ερπετά". Συμπεριλαμβάνει επίσης την περίοδο ως και τη δημιουργία των πτηνών, στο Ιουράσιο του Μεσοζωϊκού, (τον καιρό των δεινοσαύρων), πριν από 150.000.000 περίπου χρόνια.

Η έκτη δημιουργική ημέρα με τα θηλαστικά, συμπίπτει με την περίοδο του Κρητιδικού, πριν από 100.000.000 έτη περίπου, ως σήμερα.

Πώς μπορούσε ο Μωυσής να γνωρίζει τη σωστή σειρά δημιουργίας πριν γίνει ο άνθρωπος; Μία ακόμα απόδειξη για την ύπαρξη τού Δημιουργού."

quote:

---

Πώς μπορούσε ο Μωυσής να γνωρίζει τη σωστή σειρά δημιουργίας πριν γίνει ο άνθρωπος; Μία ακόμα απόδειξη για την ύπαρξη τού Δημιουργού."

---

Στην πρώτη περίπτωση, ένας μεγάλος αστεροειδής είναι αρκετός για να ξεκάνει το μεγαλύτερο μέρος του ζωικού και φυτικού βασιλείου. Ωστόσο αν ο μετεωρίτης έπεσε στην ξηρά, αυτό δεν επηρεάζει καθόλου την εξέλιξη της θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας, μιας και δεν χρειάζονται απαραίτητα τον ήλιο για να επιβιώσουν τα φύκια και τα ψάρια. Και σίγουρα αποκλείεται να εξαφανίστηκαν όλα τα είδη της ξηράς. Απλά οι δεινόσαυροι ήταν τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της υπόθεσης, μιας και για να επιζήσουν χρειάζονται αρκετά αποθέματα τροφής, η οποία όμως μειώθηκε τρομερά λόγω της έλλειψης φωτός (αφού ο μετεωρίτης σκόρπισε στον ουρανό τεράστιες ποσότητες σκόνης).
Με την σύγκρουση του μετεωρίτη δεν θα χάθηκαν όλοι οι δεινόσαυροι την ίδια στιγμή αλλά σίγουρα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό 60-70%. Οι υπόλοιποι πέθαναν από ελλειψη τροφής και πτώσης της θερμοκρασίας αφού το περιβάλλον ήταν πια πολύ εχθρικο για αυτούς.
Αν ο μετεωρίτης έπεσε στην θάλασσα ή στους πόλους, η ζημιά στην πρώτη περίπτωση είναι λίγο μικρότερη, στη δεύτερη πολύ χειρότερη.
Εδώ φτάνουμε στην δεύτερη περίπτωση η οποία διακλαδωνεται σε 2 μέρη. Το πρώτο συνδυάζεται με την πτώση του μετεωρίτη στους πόλους (σε εναν από τους δυο): Αυξηση της σταθμης της θάλασσας με πτώση της θερμοκρασίας λόγω έλλειψης φωτός δημιουργούν ενα πολύ κακό κλίμα για τους δεινόσαυρους.
Το δεύτερο μέρος έχει σχέση με την ξαφνική αλλαγή της θερμοκρασίας στην Γη από μια περίοδος παγετώνων η οποία αποδεκάτισε τα μεγάλα πλάσματα όχι όμως και τα μικρότερα τα οποία κατάφεραν να επιβιωσουν.
Στην τρίτη περίπτωση κάποια αρρώστεια αποδεκάτισε τους δεινόσαυρους. Πολλά είδη δεινοσαύρων είναι σαρκοφάγα. Αρα η μετάδοση καποιας νόσου είναι πολύ ευκολη: απο τα μολυσμένα φυτοφάγα μεταφέρεται και στα σαρκοφάγα και πάει λέγοντας.

Θα ήθελα να Ακούσω τις απόψεις σας.

Κάπου έχω ακούσει, δεν θυμάμε που, μία θεωρία πως αιτία της εξαφάνισής τους ήταν μία αρρώστεια η οποία χτυπούσε τα αυγά τους και η οποία είχε παράξενα συμπτώματα...

Φίλε Viking είναι αλήθεια πως δεν πιστεύω στην Βίβλο...ειδικά την παλαιά διαθήκη που μου φαίνεται τελειώς εξωπραγματική... όμως αυτά που παραθέτεις σχετικά με την εβδομάδα της δημιουργίας και ο τρόπος που συσχετίζεις την επιστήμη με την ίδια την Βίβλο είναι εντυπωσιακά.. πρώτη φορά ανακαλύπτω κάτι τέτοιο..

Η ομορφιά απλώνεται.....

Δεν ξέρω εάν ξεφεύγω από το θέμα..που μάλλον ξεφεύγω αλλά όχι και απόλυτα... αλλά λόγω της επιθυμίας μου να μην ανοίξω κάποιο καινούριο topic, θεώρησα σωστό να θέσω εδώ την ερώτησή μου!! Εάν κάποιος έχει αντίρρηση ... αρκεί να το πει!!!

πάντα με φιλική διάθεση

Ευχαριστώ .... Πάντα με φιλική διάθεση....

Η ομορφιά απλώνεται.....

quote:

---

Δεν ξέρω εάν ξεφεύγω από το θέμα..που μάλλον ξεφεύγω αλλά όχι και απόλυτα... αλλά λόγω της επιθυμίας μου να μην ανοίξω κάποιο καινούριο topic, θεώρησα σωστό να θέσω εδώ την ερώτησή μου!! Εάν κάποιος έχει αντίρρηση ... αρκεί να το πει!!!

---

quote:

---

Και κατι αλλο το οποιο δεν εχει βεβαια επιστημονικο υποβαθρο αλλα
νομιζω οτι πρεπει να το αναφερω και σχετιζεται με την χαμενη Ατλαντιδα.Μηπως η εξαφανιση της Ατλαντιδας(αν οντως υπηρξε) σχετιζεται και με την
εξαφανιση των δεινοσαυρων;Εσεις τι λετε;

---

ToliS

Λέτε η διαφορά μεγέθους απο τους δεινοσαύρους στα θηλαστικά να συσχετίζεται με την εξαφάνιση του ενός από τα δύο είδη και την επιβίωση του άλλου?
Έχω σκεφτεί πως αυτή η διαφορά ίσως να μην είναι τυχαία... ίσως κάτι να ανάγκασε την φύση να διαφοροποιήσει την ζωή.. Έκεί ίσως να κρίβεται και η απάντηση περί εξαφάνισης των δεινοσαύρων?

Η ομορφιά απλώνεται.....

ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΗΣΗ ΤΟΥΣ Η ΘΕΩΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΟΛΙΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ. ΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗ ΣΚΕΠΑΣΤΙΚΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΕ ΓΙΑ ΜΗΝΕΣ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΗ ΓΗ ΟΙ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΡΠΕΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΝΑΝ. Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΛΙΜΑΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΕ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ ΤΑ ΣΑΥΡΟΠΟΔΑ ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ (ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ) ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ.

"Ο Ted Daeschler, παλαιοντολόγος της Ακαδημίας των Φυσικών Επιστημών της Φιλαδέλφεια και οστά του Suuwassea emilieae
Ένα θραύσμα οστού που βρέθηκε από καθηγητή του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, οδήγησε στην ανακάλυψη ενός νέου είδους δεινοσαύρου, με μακρύ λαιμό, λεπτή ουρά και μια ...μυστηριώδη οπή στο κρανίο!

Το οστό, που βρέθηκε στη Νότια Μοντάνα, ανήκε σε δεινόσαυρο του (νέο-ανακαλυφθέντος) είδους Suuwassea emilieae και είναι ένα σαυρόποδο, δηλαδή μια φυτοφάγος τεραστίων διαστάσεων …σαύρα, με μακρύ λαιμό και ουρά και τέσσερα πόδια όμοια με αυτά των ελεφάντων. Το ύψος τους έφτανε τα 15 μέτρα, ενώ είναι «συγγενής» των πιο γνωστών σαυρόποδων Diplodocus και Apatosaurus.

Το πλάσμα, ηλικίας 150 εκατομμυρίων ετών περιγράφεται από επιστήμονες της Πενσυλβάνια στην επιθεώρηση Acta Paleontologica Polonica, που εξειδικεύεται στην παλαιοντολογία.

«Έχει ένα πλήθος διακριτικών στοιχείων, όμως το πλέον εκπληκτικό είναι η δεύτερη οπή που φέρει στο κρανίο, ένα στοιχείο που δεν έχει βρεθεί ποτέ μέχρι σήμερα σε δεινοσαύρους της Βορείου Αμερικής», εξηγεί ο Peter Dodson, επικεφαλής της ερευνητικής μελέτης και καθηγητής ανατομίας.

Το εύρημα ήταν αρχικά ανακάλυψη του William Donawick, ο οποίος το εντόπισε μάλλον …κατά τύχη, ενώ έκανε ιππασία το φθινόπωρο του 1998. Μετέφερε το οστό στην Φιλαδέλφεια, για να το εξετάσει ο συνάδερφός του, Dodson. Ο τελευταίος όμως, δεν ξεκίνησε την ερευνητική αποστολή πριν το πέρας σχεδόν ενός χρόνου, δηλαδή το επόμενο καλοκαίρι, λόγω προβλημάτων.

Οι επιστήμονες ονόμασαν το νεότερο μέλος της «οικογένειας» των δεινοσαύρων Suuwassea emilieae. Το όνομα προέρχεται από μια λέξη Ινδιάνικης διαλέκτου, η οποία σημαίνει «αρχαίος κεραυνός», για χάρης της συνεργάτιδάς τους στις ανασκαφές Emilie deHellebrath, η οποία έφερε στο φως περισσότερα από 50 οστά, ανάμεσα στα οποία και το κρανίο που προβληματίζει ακόμα τους ειδικούς. λόγω της επιπλέον οπής που φέρει στο πάνω μέρος.

«Η επιπλέον τρύπα στο κρανίο παραμένει ένα μυστήριο» εκτιμά ο Jerry Harris, συν-υπογράφων στην αναφορά της έρευνας και απόφοιτος του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια.

» Μέχρι σήμερα (το χαρακτηριστικό) είχε απαντηθεί μόνο σε δεινόσαυρους στην Αφρική και τη Νότια Αμερική»

» Ενώ οι συγγενείς του, του είδους Diplodocus, έχουν μια μόνο τρύπα στην κορυφή του κρανίου για ρινικές λειτουργίες, ο λόγος ύπαρξης της δεύτερη οπής του Suuwassea» κατέληξε ο Harris.

Ο Suuwassea βρέθηκε στο σημείο όπου κάποτε υπήρχε ένας όγκος νερού, γεγονός που θεωρείται μάλλον ασυνήθιστο. Αυτό γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις ανασκαφών στην περιοχή, υπήρξαν ευρήματα από σκελετούς δεινοσαύρους σε πιο ξηρές εκτάσεις.

«Ανήκει σε χρόνο και σε τόπο μάλλον μοναδικούς» σχολιάζει ο Daeschler.

Το μεγαλύτερο μέρος των οστέινων ευρημάτων ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια της περιόδου 1999-2000, όμως ήταν απαραίτητη η μακροχρόνια διαδικασία διαχωρισμού των οστών από λίθινα υπολείμματα, του καθαρισμού τους, αλλά και των μετρήσεων, των συγκριτικών μελετών και πολλών άλλων σταδίων πριν ο Suuwassea emilieae ...κριθεί ικανός να αποτελέσει νέο είδος δεινοσαύρου.

Το νέο «σπίτι » του δεινοσαύρου είναι η Ακαδημία των Φυσικών Επιστημών της Φιλαδέλφεια (Academy of Natural Sciences), όπου φοιτητές, καθηγητές και ερευνητές έχουν τη δυνατότητα να διεξάγουν μελέτες. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς της Ακαδημίας, μπορεί κάποια μέρα να εκτεθεί και στο κοινό. "

"Η Γη πριν 65 εκατομμύρια χρόνια στα όρια της Κρητιδικής εποχής

Εν συνεχεία προτάθηκαν κι άλλες πολλές και διαφορετικές ιδέες σαν εξήγηση της εξαφάνισης των δεινοσαύρων. Από σοβαρές έως αστείες. Σήμερα όμως δύο είναι πιθανές υποθέσεις. Η υπόθεση της σταδιακής απώλειας των βιότοπων (η βαθμιαία θεωρία) και η υπόθεση της πρόσκρουσης με τη Γη ενός εξωγήινου αντικειμένου (η καταστροφική θεωρία).

Το 1996 βγήκε μία αστεία υπόθεση. Οι δεινόσαυροι πέθαναν από καρκίνο. Τον καρκίνο τον προξένησε ο βομβαρδισμός με νετρίνα από μια αστρική κατάρρευση (έκρηξη σουπερνόβα), πριν 65 εκατομμύρια χρόνια. Φυσικά τα νετρίνα δεν αφήνουν ίχνη κατά το πέρασμά τους, όχι μόνο από το σώμα ενός δεινόσαυρου αλλά και από ολόκληρη τη Γη.

Μια άλλη δημοσιευμένη απίστευτη θεωρία, του 1999, αναφέρει ότι μια σύγκρουση με αστεροειδή ελευθέρωσε μεγάλες ποσότητες μεθανίου από το πυθμένα της θάλασσας. Το μεθάνιο πήρε φωτιά τότε από μια αστραπή και η ατμόσφαιρα έπιασε φωτιά, καίγοντας τους δεινόσαυρους. Διαβάστε εδώ αυτή την απίστευτη ιστορία.

Το 1995 ένας Αμερικανός κλιματολόγος, ο Kerry Emanuel, του MIT ισχυρίστηκε ότι εμφανίστηκαν ισχυροί τυφώνες, μετά τη πτώση ενός μεγάλου αστεροειδή, που δημιούργησαν ανέμους ταχύτητας 300 m/sec. Αυτές οι θύελλες, θα μπορούσαν να ρίξουν τεράστια ποσά υδρατμών και σκόνης ψηλά στη στρατόσφαιρα, αλλάζοντας το παγκόσμιο κλίμα και καταστρέφοντας το στρώμα του όζοντος.

Μια άλλη αστεία υπόθεση για την εξαφάνιση είναι ο ανταγωνισμός των θηλαστικών. Τα θηλαστικά όμως δεν βρίσκονταν σε άμεσο ανταγωνισμό με τους δεινοσαύρους, επειδή δεν καταλάμβαναν καθόλου τις ίδιες οικολογικές θέσεις. Εντούτοις, η υποθετική θεωρία λέει ότι έφαγαν τα αυγά των δεινοσαύρων. Γιατί όμως ενώ τα θηλαστικά είχαν εξουσιαστεί επί 150 εκατομμύρια χρόνια από τους δεινόσαυρους ξαφνικά άρχισαν να τρώνε τα αυγά των δεινοσαύρων με τόση όρεξη για να τα σκοτώσουν όλα. Επιπλέον, διάφορα είδη δεινοσαύρων είναι τώρα γνωστά ότι φρόντιζαν τα αυγά τους.

Πολλοί επιστήμονες δέχονται ότι εκείνη την εποχή εμφανίστηκαν τα αγγειόσπερμα, τα οποία δεν μπορούσαν να τα φάνε οι δεινόσαυροι και για αυτό εξαφανίστηκαν. Πράγματι τότε, στην εποχή Κ-Τ, εμφανίστηκαν τα αγγειόσπερμα. Αλλά τα απολιθώματα δείχνουν μια ταιριαστή συνεξέλιξη όλων των ειδών (φυτών και δεινοσαύρων).

Επίσης άλλοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι είχαν εμφανιστεί τότε επιδημίες στους δεινόσαυρους που πέθαναν μαζικά. Ή ότι έφαγαν δηλητηριώδη μανιτάρια ή ότι δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί κλπ. Φυσικά είναι αστείες εξηγήσεις της μαζικής εξαφάνισης τους.

Η βαθμιαία ή η θεωρία της μείωσης της στάθμης της θάλασσας.

Αυτή είναι η κύρια εναλλακτική λύση στην υπόθεση της σύγκρουσης. Δεν αποκλείει την ύπαρξη την πτώση ενός αστεροειδούς, αλλά η σύγκρουση θεωρείται ως ένα θανάσιμο πλήγμα σε ένα ήδη μειούμενο οικοσύστημα.

Τα σημεία αυτής της υπόθεσης είναι η βαθμιαία μείωση των ζώων, τόσο σε πληθυσμό όσο και στην ποικιλομορφία, στη ξηρά και στη θάλασσα. Προτείνει δε ότι η εξαφάνιση αυτών των ομάδων οφειλόταν στην κλιματική αλλαγή. Το κλίμα στο τέλος της Κρητιδικής εποχής έγινε πιο ψυχρό - και μια πτώση στο επίπεδο της θάλασσας αλλά και ηφαιστειακές εκρήξεις μείωσαν τον αριθμό των δεινοσαύρων όπως επίσης και τους θαλάσσιους ζωικούς πληθυσμούς.

Στην Κρητιδική εποχή έγινε μείωση της στάθμης της θάλασσας και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά από διάφορα ανεξάρτητα γεωλογικά στοιχεία. Στις θάλασσες, η πτώση θα είχε στεγνώσει ένα μεγάλο μέρος του ηπειρωτικού τμήματος, σκοτώνοντας έτσι πολλά είδη ζωντανών οργανισμών. Στη ξηρά, η συνέπεια αυτής της πτώσης θα ήταν ένα πιο ηπειρωτικό κλίμα, με βαρύτερους χειμώνες. Το σκληρό κλίμα θα ήταν μοιραίο για τους δεινοσαύρους. Επιπλέον, οι παράκτιες πεδιάδες, όπου έζησαν πολλοί δεινόσαυροι, θα είχαν μειωθεί από την πτώση της στάθμης.

Ακόμα όμως το ακριβές σχέδιο της εξαφάνισης δεν είναι συμβατό με αυτήν την υπόθεση. Κατ' αρχάς, συχνά υποστηρίζεται ότι τα αρχεία των απολιθωμάτων παρουσιάζουν μια μείωση στην ποικιλομορφία των δεινοσαύρων στο τέλος της Κρητιδικής εποχής. Η κύρια θαλάσσια πτώση πραγματοποιήθηκε μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν από το τέλος της Κρητιδικής εποχής, σε μία εποχή που άκμαζαν πραγματικά οι δεινόσαυροι. Το επίγειο αρχείο των απολιθωμάτων στο τέλος -τέλος της Κρητιδικής εποχής είναι πάρα πολύ φτωχό για να μας πει εάν η εξαφάνιση ήταν ξαφνική ή αργή.

Δεύτερον, στη θάλασσα, μια πτώση των θαλασσών έχει επιπτώσεις περισσότερο στην πανίδα που ζούσε εκεί.

Τρίτον, το κρύο πρέπει να ήταν πολύ μεγάλο για να σκοτώσει τους δεινοσαύρους, ακόμη και στους τροπικούς κύκλους. Μάλιστα μερικοί δεινόσαυροι προσαρμόστηκαν για να ζήσουν μέσα στους πολικούς κύκλους. Τώρα μερικά άλλα είδη επέζησαν της κρίσης Κ-Τ, τα οποία ήταν πιο ευαίσθητα στο κρύο από τους δεινοσαύρους: κροκόδειλοι, χελώνες, βάτραχοι. Πραγματικά, οι δεινόσαυροι επέζησαν και σε άλλες περιόδους κρύου και θαλασσίων πτώσεων της στάθμης στη μακρά ιστορία των 150 εκατομμυρίων ετών τους, χωρίς να επηρεαστούν ιδιαίτερα.

Κατά συνέπεια, η πτώση της θάλασσας δεν φαίνεται να δικαιολογεί ακριβώς το σχέδιο της εξαφάνισης Κ-Τ.

Έρευνες του MacLeod, του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο, τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι ομάδες μερικές ειδών δεν εμφάνισαν καμία αλλαγή. Άλλα είδη μειώθηκαν βαθμιαία και μόνο τα μονοκύτταρα θαλάσσια έμβια εμφάνισαν μια ξαφνική πτώση κατά την διάρκεια της σύγκρουσης με τον αστεροειδή, κατά τη διάρκεια της περιόδου Κ-Τ όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Ο MacLeod ισχυρίζεται ότι υπάρχουν λίγα στοιχεία που δείχνουν μια καταστροφική μαζική εξαφάνιση.

Αντί αυτού, ισχυρίζεται, τα είδη εξαφανίστηκαν από διάφορες περιβαλλοντικές μεταβολές. Οι περισσότερες εξαφανίσεις προκλήθηκαν από μια πτώση του επιπέδου της θάλασσας κατά 100 μέτρα, και όταν ηφαιστειακές εκρήξεις στην Ινδία έριξαν συντρίμμια στην ατμόσφαιρα. Ενώ η πτώση του αστεροειδή στο Μεξικό, όπως λέει, σκότωσε μόνο μερικά περιπλανώμενα ζώα.

Οι αντίπαλοι αυτής της θεωρίας πιστεύουν ότι ο MacLeod δεν έλαβε υπόψη του το αρχείο των απολιθωμένων πετρωμάτων, στη Δυτική και Βόρεια Αμερική.

Από την άλλη, οι συνήγοροι της θεωρίας της πτώσης ενός αστεροειδή, φαίνονται ότι δεν συμφωνούν με τη θεωρία της ομάδας αυτής. Σύμφωνα με τον Charles Marshall, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, υπάρχουν σαφή στοιχεία ότι η πτώση σκότωσε τους μισούς έως τα τρία τέταρτα των αμμωνιτών. Ειδών που έζησαν κατά μήκος της γαλλικής και ισπανικής ακτής προς το τέλος της κρητιδικής εποχής."

Περισοτερα απο την διευθυνση:
http://www.physics4u.gr/articles/2003/deathofdynasty.html

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr