Αν και αισθάνομαι πολύ σεβασμό για το θρησκευτικό συναίσθημα, το οποίο θεωρώ μαζί με την αίσθηση του Ωραίου στην Τέχνη, από τις καθαρά ανθρώπινες αξίες, εντούτοις είμαι πολύ μπερδεμένος με την ιδέα της λατρείας του Θεού (ή των Θεών)

Γιατί να λατρέψουμε τον Θεό (ή τους Θεούς); Γιατί να προσευχηθούμε σε αυτούς; Γιατί να τους υμνήσουμε; Θα προκαλέσουμε έτσι την σωτήρια επέμβασή τους; Ή θα νιώσουμε πιο δυνατοί για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ζωής; Ο Θεός στον οποίον προσεύχομαι εγώ είναι διαφορετικός από τον θεό που προσεύχεται ο ετερόδοξος σε μια άλλη θρησκεία;

Θα ήθελα να μου πείτε πως βλέπετε το γεγονός της συγκέντρωσης αυτής στην Ακρόπολη;

"Υπάρχει μόνο μια Θεότητα, κρυμμένη σε όλα τα όντα,που τα διαπερνά όλα, ο Εαυτός όλων των πραγμάτων. Αυτός είναι που επιθεωρεί όλες τις δράσεις, που κατοικεί σε όλα τα όντα, ο παρατηρητής, η ολική συνείδηση πέρα από όλα" Svetasavatara Upanishad VI.11

"Εκείνο το οποίο αποκαλούν Indra, Varuna, Mitra, Agni, καθώς επίσηςτον ουράνιο όμορφο Αετό - Εκείνος ο οποίος είναι το ένα Ον, οι σοφοί το αποκαλούν με πολλαπλούς τρόπους" Rig Veda I. 164-46

«Ποιος, λοιπόν, θα μπορούσε να σε ευλογήσει ή να απευθυνθεί προς εσένα; Προς τα πού να γυρίσω τα μάτια μου, για να σε ευλογήσω; Πάνω; Κάτω; Μέσα ή έξω; Δεν υπάρχει τρόπος, δεν υπάρχει τόπος γύρω από εσένα, ούτε άλλο τίποτα, ούτε κανένα από τα όντα. Όλα υπάρχουν σε εσένα και όλα προέρχονται από εσένα. Δίνεις τα πάντα και δεν παίρνεις τίποτε. Εσύ τα κατέχεις όλα και δεν υπάρχει τίποτα που να μην το έχεις. Πότε να σε υμνήσω; Γιατί ούτε ώρα, ούτε χρόνο είναι δυνατό να καταλάβεις. Και γιατί να σε υμνήσω; Για όσα δημιουργείς ή για όσα δεν δημιούργησες; Για όσα φανέρωσες ή για όσα απέκρυψες; Και για ποιο λόγο θα πρέπει να σε υμνήσω; Σαν κάτι που ανήκει σε εμένα, σαν κάτι ξεχωριστό ή σαν κάτι άλλο; Γιατί εσύ είσαι ότι είμαι, εσύ είσαι ότι κάνω, εσύ είσαι ότι λέω. Είσαι το παν και δεν υπάρχει άλλο πέρα από εσένα. Κι ακόμα είσαι κι εκείνο που δεν υπάρχει. Εσύ είσαι ότι έχει δημιουργηθεί κι ότι δεν δημιουργήθηκε». ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ,Λόγοι, V, 10.

"Είναι λοιπόν αξιοθαύμαστο, πώς εκείνος δεν έχει έρθει κι όμως παρίσταται, δεν είναι πουθενά κι όμως δεν υπάρχει τίποτα όπου να μην είναι. Σίγουρα μπορεί κανείς να απορεί γι’ αυτά, αλλά ο γνώστης θα απορούσε αν τα πράγματα ήταν αντίθετα...

... Είναι Ένα επειδή είναι το απλό και το πρώτο. Είναι το πρωταρχικό [«αρχή»] γιατί από αυτόν πηγάζουν τα πάντα. Από αυτόν η πρώτη «κίνηση» γιατί μέσα του δεν υπάρχει κίνηση, από αυτόν η «ακινησία» γιατί αυτός ο ίδιος δεν την χρειάζεται. Αυτός ούτε κινείται, ούτε ακινητεί. Δεν έχει κανένα τόπο, όπου θα μπορούσε να σταθεί, ούτε κάπου να κινηθεί, γύρω από τί ή προς τί ή μέσα σε τί θα μπορούσε να κινηθεί; Αφού είναι ο πρώτος...

...Ούτε είναι πεπερασμένος. Γιατί από ποιον θα μπορούσε να περιοριστεί; Αλλά ούτε απεριόριστος με το νόημα του μεγέθους, γιατί προς τα πού να επεκταθεί, και τί θα ήθελε έτσι να αποκτήσει, αφού δεν χρειάζεται τίποτε; Αντίθετα αυτός κατέχει την απεραντοσύνη ως δύναμη, γιατί δεν αλλοιώνεται ποτέ και ούτε θα ελαττωθεί, αφού και τα μη ελαττωματικά μόνο χάρη σε αυτόν υπάρχουν» ΠΛΩΤΙΝΟΣ, Το Μεγάλο Βιβλίο, V, 5-10.

Μας λέει πολύ σωστά ο Theo,

quote:

---

Η δύναμη-θέληση γίνεται μια ζωντανή δύναμη. Όμως, αλλοίμονο σ' αυτούς που σπαταλούν τα κύματα ενέργειας της δύναμης-θέλησης στην εκπλήρωση εγωιστικών και βέβηλων σκοπών. Αλλοίμονο αν δεν διαλύσουνε τις επιθυμίες του κατώτερου προσωπικού Εγώ, του φυσικού ανθρώπου, και δεν πούνε: "γεννηθήτω το θέλημά σου και όχι το δικό μου" προς το ανώτερο πνευματικό Εγώ, το βυθισμένο μές στο φως του Atma-Buddhi. Γίνονται ένοχοι μαύρης μαγείας, αποτρόπαιης πνευματικής ιεροσυλίας. Αυτή είναι, δυστυχώς, η προσφιλής ασχολία των χριστιανών πολιτικών και στρατηγών και προπαντός των τελευταίων, που στέλνουν δύο στρατούς να αλληλοσκοτωθούνε. Κι οι δύο, πριν αρχίσει η δράση, καταφεύγουν σε ολίγη μαγεία, με θερμές επικλήσεις προς τον Θεό των όπλων για να τους ευολογήσει να εξοντώσουνε τον εχθρό.

---

Θα ήθελα πάντως να παρευρευθώ σε μια τέτοια συγκέντρωση χωρίς τη ρετσινια του...."ΣΑΤΑΝΙΣΤΗ", αρκετές ρετσινιές έχω ήδη....

Κέλσος

Αλήθεια, μήπως είμαστε και δε το έχουμε πάρει χαμπάρι;;;;;

Κέλσος

Το Forum του Esoterica.gr, σίγουρα "πλουτίζει" από συνεισφορές σαν την δική σου. Καλως ήρθες στην εικονική (αλλά καθόλου ψεύτικη) παρέα μας.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η άποψή σου για την προσευχή.

Είμαι όμως λίγο περιέργος για κάποια πράγματα για αυτό και θα σε ρωτήσω να μου απαντήσεις για αυτά.

Αναφέροντας τον Χριστό, θεωρείς ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεός; Πιστεύεις στο κλασικό χριστιανικό δόγμα για τον Χριστό ή έχεις διαφορετικές απόψεις;

Θα πήγαινες σε αυτήν την συγκέντρωση στην Ακρόπολη; Αν ναι, γιατί και αν όχι πάλι, γιατί; (συγνώμη αν ακούγομαι λίγο ως "Φωσκολικός ανακριτής")

Τι θέση παίρνεις σε αυτήν την διαμάχη χριστιανισμού - δωδεκαθεισμού;

Επειδή διαβλέπω ότι έχεις συγκροτημένη προσωπικότητα (μέσα από το μήνυμά σου) θα ήθελα να μάθω την άποψή σου για τα παραπάνω.

Θα περιμένω τις απαντήσεις σου στίς "Φωσκολικές ερωτήσεις" του καλού μας Thot, γιατί τις θεωρώ αρκετά καλές σαν αρχικές ερωτήσεις και φυσικά διαφωτιστικές τις απαντήσεις που θα δώσεις.

Θα διαφωνήσω μόνο στον χαρακτηρισμό του Thot, "δωδεκαθεϊστές". Κατα τη ταπεινή μου γνώμη δεν έχει να κάνει η διαμάχη αυτή με το Δωδεκάθεο (που ΜΟΝΟ δεν ήταν 12!!! ), αλλά με την πίστη στην Ελληνική Κοσμοθεωρία- Θεογονία- Ανθρωπογονία.

Το λέω αυτό γιατί αν αποδεκτούμε τον όρο "δωδεκαθεϊστές", αποδεχόμαστε και τα όσα μας καταμαρτυρούνε οι καλόι μας χρηστιανοί...

Πάντως φίλε Thot, ευχαρίστος μετέχω σε αυτή τη συγκέντρωση όπως είπα σε προηγούμενο τόπικ. Φυσικά άντε να πείσεις τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρισης ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα...

Τέλος πάντων, ναι θα πήγαινα ακριβώς γιατί όπως είπε και η Κατερίνα, μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα, που πολύ σωστά περιέργραψε, ακόμα και στο φώς της Πανσελήνου...

Κέλσος

Είναι ενδιαφέρον ότι ενώ θεωρείς ότι δεν είναι τυχαίο ότι γεννήθηκες Χριστιανή για αυτό και πιστεύεις στον Χριστό, εντούτοις έχεις μια πολύ φιλοσοφημένη άποψη για το τι σήμαιναν οι πολλές θεότητες στην αρχαία Ελλάδα. Με αυτά που λες βγάζω το συμπέρασμα ότι μάλλον παίρνεις το καλύτερο από τον χριστιανισμό και εκτιμάς και το καλύτερο από τις άλλες θρησκείες με τις οποίες έρχεσαι σε επαφή.

Σε αυτό που, μάλλον, διαφωνώ είναι στο σημείο που λες ότι:

quote:

---

Το να προσπαθουμε να βρούμε ομοιότητες και διαφορές μεταξύ θρησκειών δε νομίζω ότι εξυπηρετεί την εσωτερική μας αναζήτηση.

---

Αν εννοείς ότι με αυτήν την προσπάθεια χάνουμε χρόνο και μπερδευόμαστε και έτσι δεν βιώνουμε αυτά που πρέπει να βιώσουμε (Σα να μην θέλουμε να ζυμώσουμε για αυτό και 10 ημέρες κοσκινίζουμε), τότε έχεις απόλυτο δίκιο. Τις περισσότερες φορές η έρευνα γίνεται άλλοθι για την αδράνειά μας, τον εγωισμό μας και την δειλία μας.

Αν εννοείς όμως ότι η έρευνα των θρησκειών και τα συμπεράσματα που βγάζουμε είναι έτσι και αλλιώς άχρηστα, διαφωνώ.

Σε αυτές τις ημέρες του φανατισμού και τις μισαλλοδοξίας είναι σωτήριο μερικές φορές να κατανοήσουμε τις κοινές ρίζες του θρησκευτικού συναισθήματος. Είναι μέσα στα καθήκοντα κάθε καλόπιστου αναζητητή να γνωρίσει την κοινή βάση του μυστικισμού για να διαλυθούν οι άγνοιές του και οι προκαταλήψεις. Δεν φτάνει βέβαια μόνο η έρευνα, χρειάζεται και η αγνότητα και η ευαισθησία και ο σεβασμός αλλά πολλές φορές αυτές οι αρετές τρέφονται με την γνώση και την κατανόηση.

Έχω γνωρίσει πολλούς σημερινούς αναζητητές που έχουν απόλυτες και ακραίες θέσεις για πολλά ζητήματα, τις οποίες θα απέφευγαν αν μελετούσαν λίγο συγκρητική θρησκειολογία.

Όπως λέει ο λαός μας:

quote:

---

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια

---

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

Τώρα μπορείς να κάνεις μια απλή αντικατάσταση στη "πρωσωπική οπτική γωνία", με την "προσωπική θρησκευτική αντίληψη" τη δική μας, του λαού μας, των άλλων λαών και ίσως να αντιληφθείς τι θέλω να πώ.

"Η Αρετή είναι κτήμα αδέσποτο και καθένας θα πάρει απο αυτή το μετρικό του, ανάλογα με τη τιμή ή τη περιφρόνηση που θα της έχει. Ο καθένας είναι υπέυθηνος για την εκλογή του, Ο ΘΕΟΣ.... ΑΝΕΥΘΗΝΟΣ"
Πλάτων

"Προσβλέπω σε μία θρησκεία ΑΓΑΠΗΣ, η οποία δε θα προξενεί λογομαχίες και θα είναι αδιαφιλονίκητη, επειδή αυτή είναι η επιθυμία της ψυχής και η απαίτηση των λογικών συνθηκών του έθνους και της κοινωνίας"
Τζορντάνο Μπρούνο

Για τον θεό και πώς τον αντιλαμβάνομαι σε πολύ γενικές γραμμές, έχω γράψει ένα τόπικ στο παρόν φόρουμ με τίτλο "Εν το Πάν, Εξ αυτού το Πάν, Εις αυτό το Πάν"

Κέλσος

Κέλσος

Θα ήθελα να αναφερθώ και στη χρήση της λέξης Χριστιανός - Χριστιανισμός. Πιστεύω ότι τα πράγματα και η χρήση των λέξεων είναι εξίσου παρεξηγημένα όπως και στην περίπτωση της αρχαίας ελληνικής κοσμοθεωρίας, που κι αυτή τελικά ίσως θα έπρεπε πια να σταματήσουμε να την ορίζουμε ως αρχαία, αν δε θέλουμε να δώσουμε την εντύπωση ότι είναι κάτι που έπαψε να ζει μέσα στην ψυχή του Έλληνα.

Για να γίνω πιο σαφής: Τα εις -ισμος λήγοντα έχουν συνήθως να κάνουν με την περιγραφή μιας τάσης-κινήματος (π.χ. φανατισμός, σουρεαλισμός, ρεαλισμός, καισαρισμός, μοναχισμός κλπ).

Η θρησκεία είναι η οργάνωση θεολογικών αντιλήψεων υπό μορφή κινήματος (με αυτήν την έννοια είχα πει ότι διαφωνώ με τη λέξη θρησκεία την προηγούμενη φορά). Η λέξη Ορθοδοξία αντίθετα μαρτυρεί τον τρόπο με τον οποίο πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει το Θείο. Ορθή-δοξασία του θείου. Δεν είναι ταμπέλα που μπορεί κανείς να φορέσει. Είναι το ζητούμενο, το επιθυμητό, αυτό που θα καταφέρει κάποιος μέσα από την αναζήτηση και την προσευχή.

Οι λέξεις Κύριος Ιησούς Χριστός δεν είναι ονόματα κάποιου Θεού στον οποίο μπορεί να πιστέψει μια ομάδα ανθρώπων ενώ μια άλλη δεν μπορεί. Είναι επιθετικοί προσδιορισμοί του Ενός, του Αληθινού, της Υπέρτατης Αρχής. Αποκαλούμε το Θεό Κύριο, εννοώντας Κύριο όλων των Δυνάμεων της Φύσης, Ιησού, δηλαδή αυτός που μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα, αυτός που προσφέρει (είναι ελληνική λέξη) και Χριστό, δηλαδή αυτός που κατέχει το χρίσμα. Αποκαλώ το Θεό έτσι, χρησιμοποιώντας ελληνικές λέξεις γιατί είμαι Ελληνίδα. Τελικά δεν έχει καμιά ουσία αν κάποιος Άγγλος π.χ. αποκαλέσει το Θεό Christ, αφού η λέξη αυτή είναι πλέον όνομα και δε σημαίνει τίποτε. Με αυτή την έννοια δεν μπορώ τελικά να αποδεχτώ τον όρο χριστιανός και χριστιανισμός γιατί καταλήγει να σημαίνει ΟΠΑΔΟΣ κάποιου συγκεκριμένου Θεού, ενώ αναλύοντας τις πιο πάνω λέξεις είδαμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Από την άλλη πλευρά πάλι δε θα μπορούσα να αποκαλέσω το Θεό Βούδα ή Αλλάχ γιατί οι λέξεις αυτές δεν έχουν κανένα νόημα στη γλώσσα μου. Τις θεωρώ μεταφράσεις των πιο πάνω επιθέτων που εγώ χρησιμοποιώ για το Θεό γιατί θέλω να πιστεύω ότι ένας Μουσουλμάνος ή ένας Βουδιστής αντιμετωπίζουν το Θεό με την ίδια πίστη και ευλάβεια όπως κι εγώ. Βέβαια οι διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές οδήγησαν σε διαφορετική οργάνωση των θεολογικών αντιλήψεων και έτσι τελικά τα διάφορα κινήματα-θρησκείες έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους ως προς την αντίληψη της ηθικής.

Τελικά ο άνθρωπος για να βρει την Αλήθεια θα πρέπει να απαλλαγεί από τις θρησκείες και να αναζητήσει το Θεό.

Και επειδή με την αναφορά μου στην καταγωγή μου ίσως να σας δημιουργήθηκε το ερώτημα γιατί δεν πιστεύω όπου και οι αρχαίοι Έλληνες, θα ήθελα εδώ να διευκρινίσω τα εξής:
Δεν πιστεύω σε καμιά περίπτωση ότι ένας λαός που κατάφερε να διατηρήσει τη γλώσσα και την ταυτότητά του τόσους αιώνες, και με έντονα ξεκαθαρισμένες αντιλήψεις περί του Θείου από τα πρώτα κιόλας στάδια της εξέλιξης του, θα μπορούσε από τη μια μέρα στην άλλη να "ξεγελαστεί" από άλλο λαό και να υιοθετήσει άλλες δοξασίες, ή να γίνει υποχείριό του. Αυτό δε συνέβη ούτε τον καιρό της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ούτε ποτέ στην ιστορία των Ελλήνων. Νομίζω υποτιμούμε και τους Έλληνες και το ανθρώπινο είδος ολόκληρο αν πιστεύουμε κάτι τέτοιο.
Ο Θεός που έχει μέσα στην ψυχή του ο άνθρωπος δεν αλλάζει με τα χρόνια. Ο Θεός είναι ένας παντού και πάντοτε. Αυτό εννοούσα ότι η σύγκριση θρησκειών δεν ωφελεί τελικά. Δεν πιστεύεις εσύ σε άλλο Θεό κι εγώ σε άλλο. Αφού ο Θεός είναι ένας άρα ότι και να πούμε απ'όποιο δρόμο και αν τον προσεγγίσουμε θα καταλήξουμε στο ίδιο σημείο. Ούτε ο Θεός έχει την ανάγκη του ανθρώπου για να τον προσεγγίσει και να τον μαγέψει ντυμένος ονόματα όμορφα ή ναούς υπέρλαμπρους. Ο άνθρωπος είναι που έχει την ανάγκη του Θεού. Ο άνθρωπος Τον ψάχνει, ο άνθρωπος Τον εξυμνεί μέσα από λατρευτικές προσφωνήσεις, ο άνθρωπος Του κτίζει ναούς για να τον δοξάσει. Ο Θεός όμως είναι ο ίδιος.

Θα φαινόμουνα πολύ μικρή και ίσως γελοία αν προσπαθούσα να απορρίψω ή να αμφισβητήσω τα συμπεράσματα στα οποία οι Πρόγονοι μου κατέληξαν για το Θείο, μέσα στις τόσες χιλιάδες χρόνων ιστορίας. Θα ήμουνα εξίσου γελοία αν απέρριπτα τα όσα κάποιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας πρόσθεσαν μέσα από προσευχή και επικοινωνία με το Θεό για να απαντήσουν όσα είχαν μείνει αναπάντητα. Αλίμονο αν ο άνθρωπος είχε πάψει να ψάχνει, αν ένιωθε ότι είχε φτάσει στην τελειότητα. Αυτό θα ήταν ίσως το τέλος του ελληνικού πολιτισμού, όπως και τόσων άλλων που φθάρηκαν τελικά μέσα στο χρόνο.

Ο προσεκτικός μελετητής θα δει ότι τα δυο δεν συγκρούονται. Σε μεγάλο βαθμό ταυτίζονται και σε ένα άλλο αλληλοσυμπληρώνονται. Για όποιον το επιχειρήσει θυμίζω πόσο σημαντική είναι η σωστή χρήση της γλώσσας, η σωστή ερμηνεία των λέξεων και της ετυμολογίας τους.

Το θέμα με την θρησκεία, είναι σύνθετο. Υπάρχουν οι θρησκείες του δόγματος και της πίστης και οι θρησκείες του βιώματος. Οι θρησκείες του δόγματος δημιουργούν οπαδούς που παλεύουν και αντιμάχονται μεταξύ τους για θεωρίες και δόγματα, ξένα προς την πραγματική πνευματικότητα. Αντίθετα οι θρησκείες του βιώματος βασίζονται στην προσωπική έμπρακτη πνευματικότητα και όχι σε θεωρίες, αρχές και δόγματα.

Βλέπω, με χαρά, (αν δεν κάνω λάθος) ότι η δική σου άποψη ανήκει στην δεύτερη κατηγορία. Ό,τι και αν πιστεύει κάποιος που ανήκει στην δεύτερη κατηγορία, όπως και αν ονομάζει τον θεό του, όπως και αν τον λατρεύει, δεν έχει σημασία, αν η κατεύθυνση του είναι η εσωτερική πνευματική πραγμάτωση και η ψυχική ανάταση. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάζω από αυτό που λες:

quote:

---

Ο Θεός που έχει μέσα στην ψυχή του ο άνθρωπος δεν αλλάζει με τα χρόνια. Ο Θεός είναι ένας παντού και πάντοτε. Αυτό εννοούσα ότι η σύγκριση θρησκειών δεν ωφελεί τελικά. Δεν πιστεύεις εσύ σε άλλο Θεό κι εγώ σε άλλο. Αφού ο Θεός είναι ένας άρα ότι και να πούμε απ'όποιο δρόμο και αν τον προσεγγίσουμε θα καταλήξουμε στο ίδιο σημείο. Ούτε ο Θεός έχει την ανάγκη του ανθρώπου για να τον προσεγγίσει και να τον μαγέψει ντυμένος ονόματα όμορφα ή ναούς υπέρλαμπρους. Ο άνθρωπος είναι που έχει την ανάγκη του Θεού. Ο άνθρωπος Τον ψάχνει, ο άνθρωπος Τον εξυμνεί μέσα από λατρευτικές προσφωνήσεις, ο άνθρωπος Του κτίζει ναούς για να τον δοξάσει. Ο Θεός όμως είναι ο ίδιος.

---

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

Κάνεις λόγο για την "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ". Μου επιτρέπεις φαντάζομαι να το σχολιάσω...
Λοιπόν, ξεχνάς νομίζω ότι και η ορθοδοξία, "η ορθή δόξα του θείου", έχει ΚΑΙ ΑΥΤΗ "όρια και φραγμούς" όπως κάι ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΔΟΞΑΣΙΑ! Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι το Θείο, δεν μπορεί να είναι μακρυά απο την αλήθεια, αφού η αλήθεια ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, τι γίνεται με όσα βρίσκονται ΕΞΩ απο την "δογματική γραμμή" είτε της Ορθοδοξιας, είτε του Καθολικισμού, είτε του Βουδισμού ή και όποιου άλλου -ΙΣΜΟΥ;;;;
Ξανασκέπσου λίγο τις θέσεις σου. Θα ήθελα πολύ να τις δεχτώ, αλλά η πίστη μου σε ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΘΕΟ, την ΑΛΗΘΕΙΑ, δε με "αφήνει".

Προσπαθείς στη συνέχεις να αναλύσεις το όνομα Χριστός, Κύριος και Ιησούς. Αναφέρεις λοιπόν ότι το σύνολο "ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ" είναι
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ προσδιορισμοί του Θεόυ!!!
Και εδώ σε ρωτώ, ποιόυ θεού;;; Της Παλαιάς Διαθήκης, ή της Καινής Διαθήκης;;; Μη βιαστής να πείς ότι οι 2 θεοί είναι ΙΔΙΟΙ γιατί απλά αν διαβάσεις ΚΑΛΑ την γραφή θα δείς ότι άλλος ο της παλαιάς διαθήκης θεός και άλλος της Καινής.
Επιθετικοί (με την γραμματική έννοια) θα ήταν οι προσδιορισμοί Καλός, Ωραίος, Αγαθός κλπ. που ΔΥΣΤΥΧΟΣ, ο θεός της Παλαιάς διαθήκης δεν τους έχει.
Λές ότι Ιησούς είναι ελληνική λέξη!!!! Και ότι σημένει τον "θεραπεύτη των πάντων". Που το βρήκες αυτό;;;
Εγω στις μέχρι τώρα έρευνες βρήκα ότι είναι ΟΝΤΩΣ Ελληνική λέξη του Εβραϊκού, JOSHUA ή JEHOSHUA, που στα ΕΒΡΑΪΚΑ σημαίνει ΣΩΤΗΡ...
Όσο για τη λέξη ΧΡΙΣΤΟΣ, ανοίγεις ΜΕΓΑΛΟ θέμα, που δεν ξέρω αν πρέπει να σε ακολουθήσω σε αυτό.
Θα σου αναφέρω ότι ΧΡΙΣΤΟΣ είναι η ΟΔΟΣ και ΧΡΗΣΤΟΣ είναι ο μοναχικός ταξιδιώτης της ΟΔΟΥ, ΑΤΡΑΠΟΥ, που σκοπό έχει να φτάσει να γίνει το ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, την επανένωση της ΨΥΧΗΣ (Υιός) με το ΠΝΕΥΜΑ (Πατέρας).
'Εχω ΠΟΛΛΑ μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ επιχειρήματα περί του θέματος, δε θα σε κουράσω όμως με αυτά. Υπάρχουν πάντως ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΕΣ ΣΤΥΛΕΣ που καταμαρτυρούν στον ερευνητη πολλά απο όσα συζητάμε.
Αν τώρα κάποιος 'Αγγλος όπως λές, Τον αποκαλέσει CHRIST, φυσικά δε θα με ενοχλήσει, ίσα ίσα, θα με βάλει σε παραπάνω έρευνα (δε παραπονιέμαι γι'αυτό).
Γιατί η λέξη CHRIST μας οδηγεί ίσως στον GHRISNA ή ΚΡΙΣΝΑ στα Ελληνικά. Την Ινδική εκείνη θεότητα, που ΠΡΙΝ απο τον ΧΡΙΣΤΟ, η ζωή του ήταν τόσο ίδια, που είναι άξιο απορίας για κάποιον που "βλέπει" τα πράγματα ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.

'Εχεις μάλλον δίκο (απο τη μεριά σου), να λές ότι στη γλώσσα μας, την Ελληνική, οι λέξεις ΒΟΥΔΑΣ και ΑΛΛΑΧ δε μας λένε τίποτα. Οφείλης όμως να δείς τι λένε στη γλώσσα τους αυτές οι λέξεις.

Χρησημοποίησε λοιπόν και εσυ σωστά τις λέξεις και όχι κατα το δοκούν. Οι έννοιες, ειδικά των ελληνικών λέξεων, κρύβουν τα κλειδια ή μάλλον ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ, που ανοίγει ΟΛΕΣ τις πόρτες.

Με ειληκρινή φιλία,
Κέλσος

Κέλσος

Νομίζω όμως ότι με παρεξήγησες. Δεν είπα ότι το βίωμα πρέπει να γίνει θρησκεία αλλά ακριβώς το αντίθετο, η θρησκεία να γίνει βίωμα.

Στην πρώτη περίπτωση, προσπαθείς να προσαρμόσεις το ΑΠΟΛΥΤΟ στα δικά σου πεπερασμένα όρια. Στην δεύτερη προσπαθείς να ανεβάσεις και να ανοίξεις την ψυχή σου προς το ΑΠΟΛΥΤΟ.

Στην πρώτη περίπτωση, κάνεις από τα βιώματα μια δική σου θρησκεία και έτσι αποκλείεις τα βιώματα των άλλων έξω από την δική σου θρησκεία, δημιουργώντας θρησκευτικές αιρέσεις. Στην δεύτερη περίπτωση ανυψώνεις τόσο πολύ την έννοια της θρησκείας που χωράνε όλες οι καρδιές, το καλό και το κακό, οι φίλοι και οι εχθροί, χωρίς αποκλεισμούς.

Αυτή η δεύτερη έννοια της θρησκείας είναι που κάνει τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης (τον "Φτωχούλη του Θεού", κατά τον Καζαντζάκη) να παρακαλάει, με δάκρυα, τον θεό να μην τον στείλει στον Παράδεισο αλλά στην Κόλαση, γιατί στον Παράδεισο δεν τον χρειάζονται οι σωσμένοι αλλά θα είναι πιο απαραίτητος στους κολασμένους για να τους ανακουφίζει από τα μαρτύρια και να τους παρηγορεί.

Δεν νομίζω ότι στις λέξεις χωράνε τα βιώματα για αυτό δεν θα πω άλλα.

quote:

---

Ο Έχων 'Ωτα Ακουέτω....

---

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

Πάντως θα ήθελα να μάθω για το ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΦΥΣΙΜΑ ΤΩΝ ΚΕΡΙΩΝ. Δυστυχός δεν ξέρω τι σημένει (όπως και τόσα άλλα πράγματα δεν ξέρω).

Κέλσος

Η ερώτηση που έκανα ήταν απλά μια ερώτηση και όχι τοποθέτηση υπέρ ή κατά της συγκέντρωσης ή του παγανισμού γενικότερα. Αν είχα συγκεκριμένη γνώμη απλά θα την έλεγα, δεν θα την έκρυβα.

Δεν έχω τίποτε εναντίον των παλαιών, φυσικών και παγανιστικών θρησκειών. Τις σέβομαι, τις μελετώ και προσπαθώ να τις βιώσω όσο περνάει από το χέρι μου.

Απλώς θεωρώ ότι αυτή η κίνηση ενέχει και έναν εντυπωσιασμό (καλώς ή κακώς) Πολλοί δεν θέλουν να πάνε στην Ακρόπολη απλώς για μια θρησκευτική τελετή (όπως π.χ. η εκκλησιαστική λειτουργία που αναφέρεις για παράδειγμα)αλλά για να νιώσουν σημαντικοί μέσα από την αντίδραση των ΜΜΕ. Πολλοί από αυτούς τους παγανιστές δεν είναι αγνοί και φυσικοί λάτρεις των αρχαιών θεοτήτων αλλά ένα είδος "χούλιγκανς" που αντιδρούν στους φανατικούς θρησκόληπτους χριστιανούς καταφέρνοντας τελικά να τους μοιάσουν περισσότερο. Πολλοί από αυτούς δυσφημούν τον παγανισμό.

Δεν θέλω να ανοίξω κάποιον γύρο αντιπαραθέσεων. Δεν μισώ κανέναν από αυτούς, δεν φοβάμαι κανέναν από αυτούς, δεν έχω κανέναν ανάγκη από αυτούς.

Ο καθένας πρέπει να ζει την ιδιωτικότητά του στις θρησκευτικές του υποχρεώσεις και τελετές και είναι βέβηλη και ανόητη η προσπάθεια της Εκκλησίας και των ΜΜΕ να χειραγωγήσουν τον κόσμο και να τους τρομάξουν με το ηλίθιο θέμα περί Σατανισμού.

Αυτό δεν αποκλείει όμως να συμβαίνει και αυτό που προανέφερα και το οποίο δεν με ευχαριστεί καθόλου.

Οι αρχαίες λατρείες συνοδεύονταν από ένα κώδικα ηθικής, όχι χριστιανικό αλλά διαφορετικό, πιο φυσικό-κεντρικό και πιο "οικολογικό". Αν θέλουμε να πάρουμε την "συσκευασία" ας πάρουμε και το "περιεχόμενο". Αν θέλουμε να θεωρούμαστε παγανιστές ας εφαρμόσουμε και τους κανόνες ζωής και ηθικής που απορρέουν από αυτήν την φιλοσοφία της θρησκείας. Ας εφαρμόσουμε τις συμβουλές του Πυθαγόρα, των Προσωκρατικών, του Πλάτωνα, του Σωκράτη, των Στωικών και όχι μόνο να μιμηθούμε τις λατρείες τους και την θρησκεία τους.

Αυτά είναι που με "πονάνε". Δεν είναι ούτε κριτική, ούτε οργή, είναι απλά μια αγωνία και ένας ουσιαστικός μου προβληματισμός, πάνω στην εποχή μας και στους τεχνητούς, πολεμικούς διαξιφισμούς μεταξύ διαφόρων "-ισμών".

Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ από κανέναν.

quote:

---

Δεν μισώ κανέναν από αυτούς, δεν φοβάμαι κανέναν από αυτούς, δεν έχω κανέναν ανάγκη από αυτούς.

---

Κέλσος

Με παρεξήγησες όμως, δεν είπα ότι δε τους δέχομαι, αλλά ότι τους αναλύω και το νόημα τους είναι πολύ πολύ βαθύ, (λόγο και του πλούτου της Ελληνικής μας Γλώσσας).
Απλά σου διώρθωσα την ερμηνεία του Ιησού, που όντως στα Ελληνικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ λέξη ερμηνείας, απαρα του εβραϊκού Joshua ή Jehoshua που στα εβραϊκά σημένει ΣΩΤΗΡΑΣ.
Συμφωνώ σε αυτό που αναφέρεις περι πηγών και παρερμηνείας αυτών. 'Αλλωστε γι'αυτό και τις παραθέτω για να μπορέσει ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ που θα ήθελε να "ελένξει" τα γραφώμενά μου, να το κάνει και αν τα βρεί διαφορετικά να το παραθέσει!!!
Τι ποιό "δημοκρατικό"...

Πάντως να ξέρεις ότι είμαι ο τελευταίος που θα "κατηγορούσε" ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ περί φανατησμού. Ποτέ δεν υπήρξα Φανατικός, απλά υπάρχω ώς Υπέρμαχος των θέσεών μου, ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΗΣΜΟ.
Η συζητήσεις που σε αυτό το χώρο του διαδυκτίου παραθέτουμε, δε νομίζω να σηκώνει φανατησμούς, αλλά ΔΙΑΛΟΓΟ, κάτι που απ'ότι παρατηρώ λείπει ακόμα και στην καθημερινότητά μας.
Ας τον τιμήσουμε λοιπόν τον ΔΙΑΛΟΓΟ, και την ΔΙΑΛΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ που μας έδωσε τις βάσεις και αρχές για ΓΟΝΙΜΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ...

Κέλσος

Κέλσος

Πόσους ανθρώπους μπορούμε να αγαπήσουμε;
Υπάρχει μια ωραία και διδακτική ιστορία γι' αυτό με τον ύπαρχο του αμερικανικού υποβρυχίου που κυνηγούσε τον "Κόκκινο Οκτώβρη". Δείτε το και αναρωτηθείτε. Εμένα με τάραξε.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr