Όσον αφορά τη μέθοδο του άνθρακα, αυτό που λες ειναι σωστό. Γνωρίζουμε τη σταθερά υποδιπλασιασμού του ισοτόπου αυτού στον άνθρακα αλλά δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το αρχικό ποσοστό του. Για παράδειγμα ένα δένδρο μιας σημερινής πόλης έχει χρησιμοποιήσει πολύ άνθρακα που προέρχεται από καυσαέρια τα οποία σχηματίστηκαν εκατομμύρα χρόνια πριν και έχουν αρχίσει από τότε τη διαδικασία της διάσπασης του ραδιενεργού ισοτόπου. Έτσι μια τέτοια χρονολόγηση δεν μπορεί να είναι ούτε ενδεικτική για την ηλικία ενός κάρβουνου που θα πάρουμε από τη φωτιά που καίμε ένα τέτοιο δέντρο.Η μέθοδος του άνθρακα είναι χρήσιμη για σχετικές μεταξύ τους χρονολογήσεις. Δηλαδή πόσο πιο παλιό ή πιο καινούριο είναι ένα αντικείμενο που περιέχει επρακή ποσότητα άνθρακα, από ένα άλλο. Χρειαζόμαστε πάντα ένα αντικείμενο αναφοράς το οποίο χρονολογούμε με άλλα μέσα. Επίσης για χρονικά διαστήματα που πάνε πίσω από 60.000 χρόνια η μέθοδος του άνθρακα αποτυχαίνει επειδή υπάρχουν πια ελάχιστα άτομα του ραδιενεργού ισοτόπου στο σύνολο της ποσότητας.
Μια άλλη μέθοδο έχει να κάνει με την κρυσταλλοποίηση του γυαλιού, είτε σε γυάλλινα είτε σε πήλινα αντικείμενα αλλά και σε υαλώδεις επιστρώσεις σε μέρη όπου άναβαν ισχυρές φωτιές. Κάθε κρύσταλος, όταν περνά το υλικό από την ρευστή στην στερεά κατάσταση, προσανατολίζει τα μαγνητικά υλικά του σύμφωνα με το μαγνητικό πεδίο της γης. Γνωρίζοντας, με κάποιες αβεβαιότητες τις μεταβολές του πεδίου αυτού τις τελευταίες χιλιετίες, μπορούμε να έχουμε μια αρκετά καλή χρονολόγηση, υποθέτοντας πάντα ότι δεν έχει αλλάξει ο φυσικός προσανατολισμός του δείγματος.
Για τη μέθοδο που λες δεν έχω ακούσει τίποτα, αλλά ίσως και να έχω ακούσει με διαφορετική ορολογία. Αν γνωρίζεις κάποιες λεπτομέρειες, παρακαλώ ανάφερέ τες.
Φιλικά.