εγώ γνωρίζω κάποιες ελάχιστες πληροφορίες για τους Αντβεντιστές....ελπίζω να σε βοηθήσω έστω λίγο.

Πρόκειται για αίρεση προερχόμενη από την Αμερική, έχω την εντύπωση ότι είναι κάποιο παρακλάδι των μορμόνων της Γιούτα.
Εντελώς πληροφοριακά, αυτοί κατασκευάσαν-ανακαλύψανε πρώτοι τα γνωστά σε όλους μας CORN-FLAKES......
Από όσο γνωρίζω, με τα χρόνια, μεταλλάχθηκε πλεόν σε πολυεθνική "εταιρία" με μασονικές προεκτάσεις, και δεν είναι απλώς μια ακόμη αίρεση με τη στενή έννοια του όρου.

Ελπίζω να βοήθησα στην αναζήτησή σου.....και ελπίζω οι γενικές πληροφορίες μου να είναι σωστές (αυτά ξέρω, αυτά έγραψα,με κάθε επιφύλαξη).

....καλή μέρα να έχετε......

http://www.adventist.gr

quote:

---

Πρόκειται για αίρεση προερχόμενη από την Αμερική, έχω την εντύπωση ότι είναι κάποιο παρακλάδι των μορμόνων της Γιούτα.

Από όσο γνωρίζω, με τα χρόνια, μεταλλάχθηκε πλεόν σε πολυεθνική "εταιρία" με μασονικές προεκτάσεις, και δεν είναι απλώς μια ακόμη αίρεση με τη στενή έννοια του όρου.

---

http://www.truth.gr/thematic/display_topic_threads.asp?ForumID=18&TopicID=79&PagePosition=1

* Αξίζει να σημειωθεί ότι η διεύθυνση είναι προτεσταντικής κατεύθυνσης.

Αυτά τα ολίγα όσον αφορά την συγκεκριμένη αίρεση.
Ελπίζω να βοήθησα λίγο στην πληροφόρησή σου.

Έτσι λέω εγώ...

http://users.aias.gr/oode/

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΒΕΝΤΙΣΤΩΝ
ΚΑΤΑΡIΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΤΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΒΕΝΤΙΣΤΩΝ.

Το όνομα Αντβεντιστής προέρχεται από τη λατινική λέξη adventus που σημαίνει προσμονή και αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού που θα γίνει όταν θα έρθει το τέλος του κόσμου. Η Καινή Διαθήκη απεικονίζει ζωηρά την επιστροφή του Ιησού. Στις επιστολές των αποστόλων και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη η εικόνα είναι παρμένη σαν ένα σύγχρονο γεγονός που θα μπορούσε να λάβει χώρα αύριο.

Ο σκοπός της Δευτέρας Παρουσίας εξηγείται από τον Ιησού στο Κατά Ιωάννη ιδ' 1-3 "Ας μη ταράττηται η καρδία σας, πιστεύεται εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα, ει δε μη, ήθελαν σας ειπεί, υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, για να ήσθε και εσείς όπου είμαι εγώ"

Η Δευτέρα Παρουσία θα ενώσει τον Ιησού και την εκκλησία Του για πάντα. Ακόμη και οι νεκροί θα ενωθούν με τον Κύριο όταν επιστρέψει: "... οι νεκροί θέλουσιν ακούσει την φωνή του Υιού του Θεού, και οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει". (Κατά Ιωάννη ε' 25)
Ο απόστολος Παύλος περιγράφει το γεγονός εκτεταμένα στην Α' Θεσ. δ' 15-17, με σκοπό να ενθαρρύνει τους πρώτους χριστιανούς που είχαν δεί τόσους διωγμούς, βασανιστήρια και θανάτους. Οταν θα έρθει ο Ιησούς, αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν απο τους τάφους και θα ενωθούν με τον Κύριό τους. Τότε, λέει ο Παύλος, "θα είμαστε αιώνια με τον Κύριο".

Η σκέψη οτι στο τέλος του κόσμου ο Χριστός θα κάνει "τα πάντα νέα" (Αποκ. κα' 5), είναι μια ενθάρρυνση σ' εκείνους που παλεύουν με προβλήματα αθλιότητας, αρρώστιας και θανάτου.

Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα είναι ορατή και ακουστή. "Πάσαι αι φυλαί της γής, θέλουσιν ιδεί τον Υιό του ανθρώπου ερχόμενον επι των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής" (Ματθ. ιδ' 30). Στη Καινή Διαθήκη ποικίλες λέξεις χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τον ερχομό του Χριστού. Η λέξη "Παρουσία" περιγράφει την παρουσία του Χριστού σαν ένα πραγματικό γεγονός και όχι σαν αόρατο ερχομό. Η λέξη "Επιφάνεια", δείχνει την ένδοξη επιστροφή Του, με όλη τη μεγαλοπρέπεια, την τιμή και το κύρος. Στη Β' Θεσ. β' 8 βρίσκουμε και τις δύο λέξεις σε μια πρόταση. "... με την επιφάνειαν (λαμπρότητα) της παρουσίας αυτού". Η Δευτέρα Παρουσία είναι αναμφισβήτητα μια σημαντική διδασκαλία της χριστιανικής πίστης γιατί είναι η αφετηρία της αιωνίου ζωής.

Ο Ιησούς [ ο Λόγος ] είναι Θεός και έγινε άνθρωπος. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν ο Θεός, και Θεός ήταν ο Λόγος… Και ο Λόγος έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενούς από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια." (Ιωάννης 1: 1, 14)
Γιατί ήταν απαραίτητο για τον Ιησού να λάβει την ανθρώπινη φύση; Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Για αυτό έπρεπε (ο Ιησούς) να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμοντας και πιστός αρχιερέας σε αυτά που αφορούν στον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών του λαού." (Επιστολή προς Εβραίους 2: 17)

Ο Ιησούς απέδειξε την ανθρώπινη και Θεϊκή φύση Του με τη νίκη ενάντια στον πειρασμό. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Έχοντας λοιπόν έναν μεγάλο αρχιερέα που έχει περάσει ανάμεσα στους ουρανούς, τον Ιησού, τον Υιό του Θεού, ας κρατάμε την ομολογία. Επειδή δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλ’ ο οποίος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία." (Επιστολή προς Εβραίους 4: 14 – 15)

Ο Ιησούς κατέδειξε τη Θεϊκή φύση Του με την ανάστασή Του. Αγία Γραφή αναφέρει: "Κι εκείνος (ο άγγελος) λέει σ’ αυτές: Μην τρομάζετε. Τον Ιησού ζητάτε, τον Ναζαρηνό, τον Σταυρωμένο. Αναστήθηκε, δεν είναι εδώ. Να ο τόπος, όπου τον είχαν βάλει." (Μάρκος 16: 6)

Ο Παύλος πιστοποιεί τη Θεϊκή φύση του Χριστού. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Επειδή μέσα σε αυτόν (τον Χριστό) κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά." (Επιστολή προς Κολοσσαείς 2: 9)

Ποιά είναι η σχέση του Ιησού με τον Πατέρα; Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα." (Ιωάννης 10: 30)

Ο Ιησούς είναι ο μεγάλος Θεραπευτής. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Και η γυναίκα, όταν είδε ότι δεν κρύφτηκε, ήρθε τρέμοντας και πέφτοντας μπροστά του ανήγγειλε μπροστά σε ολόκληρο τον λαό για ποια αιτία τον άγγιξε και ότι αμέσως γιατρεύτηκε. Κι εκείνος (ο Ιησούς) της είπε: Θυγατέρα μου, έχε θάρρος, η πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε σε ειρήνη." (Λουκάς 8: 47 - 48)

Αργά ή γρήγορα κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί θα γνωρίσει ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Γι’ αυτό και ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα που είναι το όνομα πάνω από κάθε άλλο, ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο επουρανίων και καταχθονίων και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, σε δόξα του Πατέρα Θεού." (Επιστολή προς Φιλιππησίους 2: 9 – 11)

Ο Ιησούς καλεί τους ανθρώπους σε μετάνοια. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Από τότε ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει και να λέει: Μετανοείτε, επειδή πλησίασε η βασιλεία των ουρανών." (Ματθαίος 4: 17)

Ο Ιησούς δεν ήρθε να καταργήσει το Νόμο, αλλά να μας παρουσιάσει πώς λειτουργεί. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Μην νομίζετε ότι ήρθα, για να καταργήσω τους νόμους ή τους προφήτες. Δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω." (Ματθαίος 5: 17)

Ο Ιησούς είναι ο μόνος δρόμος προς τον Θεό. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Ο Ιησούς λέει σ’ αυτόν: Εγώ είμαι ο δρόμος και η αλήθεια και η ζωή. Κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού." (Ιωάννης 14: 6)

Ο Ιησούς έχει εξουσία πάνω στον θάνατο. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Ο Ιησούς είπε σε αυτήν: Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει." (Ιωάννης 11: 25)

Το έργο του Ιησού άγγιξε τις ζωές των ανθρώπων. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Και ο Ιησούς περιερχόταν ολόκληρη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε ασθένεια ανάμεσα στον λαό." (Ματθαίος 4: 23)

Τι χρειάζεται, για να ακολουθήσουμε τον Ιησού; Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Και (ο Ιησούς) έλεγε σε όλους: Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του καθημερινά κι ας με ακολουθεί." (Λουκάς 9: 23)

Η ζωή του Ιησού γίνεται δική μας. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "…Ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα. Σε ό, τι όμως τώρα ζω μέσα στη σάρκα, ζω με την πίστη του Υιού του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου." (Επιστολή προς Γαλάτες 2: 20)

Πρέπει να προσπαθήσουμε να μοιάσουμε στον Ιησού. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Να είναι μάλιστα σε σας το ίδιο φρόνημα που ήταν και στον Ιησού Χριστό." (Επιστολή προς Φιλιππησίους 2: 5)

Μπορούμε να γνωρίσουμε τον Ιησού ως Σωτήρα μας. Η Αγία Γραφή αναφέρει: Το Κατά Ιωάννην 1:12 και η Α΄ Επιστολή Πέτρου 3: 18 λένε: "Όσοι όμως τον δέχτηκαν (τον Ιησού), σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του." "Επειδή και ο Χριστός έπαθε μια φορά για τις αμαρτίες, ο δίκαιος για χάρη των αδίκων, για να μας φέρει στον Θεό, ο οποίος, ενώ μεν θανατώθηκε κατά τη σάρκα, ζωοποιήθηκε όμως διαμέσου του Πνεύματος."

(Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Ιησού, βλέπε στις Συχνές ερωτήσεις).http://www.bibleinfo.com/el/topics/%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82
2) Δεν πιστεύουν στη θεότητα του Αγίου Πνεύματος
100 % ΛΑΘΟΣ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΞΑΝΑ
Άγιο Πνεύμα

Το Άγιο Πνεύμα είναι η πηγή της αλήθειας. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα, το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, επειδή δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει. Εσείς όμως το γνωρίζετε, επειδή μένει μαζί σας και θα είναι μέσα σας." (Ιωάννης 14: 16 – 17)
Η αποδοχή του Αγίου Πνεύματος αναφέρεται ως αναγέννηση. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Αποκρίθηκε ο Ιησούς: Σε διαβεβαιώνω απόλυτα πως αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού. Εκείνο που έχει γεννηθεί από τη σάρκα είναι σάρκα κι εκείνο που έχει γεννηθεί από το Πνεύμα είναι Πνεύμα. Μην θαυμάσεις ότι σου είπα. Πρέπει να γεννηθείτε από επάνω." (Ιωάννης 3: 5 – 7)

Για να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα, πρώτα να το ζητήσουμε και μετά να υπακούσουμε στην καθοδήγησή Του. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Αν λοιπόν εσείς που είστε πονηροί ξέρετε να δίνετε καλές δόσεις στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας ο ουράνιος θα δώσει Πνεύμα Άγιο σ’ εκείνους που ζητούν απ’ αυτόν;" (Λουκάς 11: 13) Το εδάφιο Πράξεις 5: 32 αναφέρει: "Κι εμείς είμαστε μάρτυρές του για τούτα τα λόγια κι ακόμα το Άγιο Πνεύμα που ο Θεός έδωσε σε όσους πειθαρχούν σ’ αυτόν."

Το Άγιο Πνεύμα είναι ένα από τα πρόσωπα της Τριάδας. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Και ο Πέτρος είπε: Ανανία, γιατί γέμισε ο Σατανάς την καρδιά σου, ώστε να πεις ψέματα στο Άγιο Πνεύμα και να κρατήσεις από την τιμή του χωραφιού;... Δεν είπες ψέματα σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό." (Πράξεις 5: 3, 4)

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Θεός που κατοικεί μέσα μας και σε όλους όσους πιστεύουν. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Σας λέω ξανά ότι αν δυο από εσάς συμφωνήσουν επάνω στη γη, για κάθε πράγμα, για το οποίο θα έκαναν αίτηση, θα γίνει σ’ αυτούς από τον Πατέρα μου, που είναι στους ουρανούς. Επειδή όπου είναι δύο ή τρεις συγκεντρωμένοι στο όνομά μου, εκεί είμαι Εγώ ανάμεσά τους." (Ματθαίος 18: 19 – 20)

Το Άγιο Πνεύμα είναι παρόν σε περιόδους δυσκολίας. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Και όταν σας παραδίνουν, μην μεριμνήσετε πως ή τι θα μιλήσετε, για τον λόγο ότι κατά την ώρα εκείνη θα σας δοθεί τι πρέπει να μιλήσετε. Επειδή δεν είστε εσείς που μιλάτε, αλλά το Πνεύμα του Πατέρα σας που μιλάει μέσα από εσάς." (Ματθαίος 10: 19 – 20)

Το Άγιο Πνεύμα μας βοηθά να λατρέψουμε το Θεό. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Όμως, έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Πατέρα με πνεύμα και με αλήθεια· επειδή ο Πατέρας τέτοιου είδους ζητάει να είναι εκείνοι που τον προσκυνούν. Ο Θεός είναι πνεύμα, κι εκείνοι που τον προσκυνούν με πνεύμα και με αλήθεια πρέπει να τον προσκυνούν." (Ιωάννης 4: 23 – 24)

Το Άγιο Πνεύμα δίνει τη δυνατότητα να μιλήσουμε για πνευματικά θέματα με δύναμη. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Αλλά θα πάρετε δύναμη, όταν έρθει επάνω σας το Άγιο Πνεύμα. Και θα είστε μάρτυρες σε μένα και στην Ιερουσαλήμ και σε ολόκληρη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια και μέχρι το τελευταίο άκρο της γης." (Πράξεις 1: 8)http://www.bibleinfo.com/el/topics/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1
3) Δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα.
ΞΑΝΑ ΛΑΘΟΣ 3 ΦΟΡΕΣ ΛΑΘΟΣ ΟΥΚ ΑΝΔΡΟΣ ΣΟΦΟΥ ΛΕΕΙ Η ΠΑΡΗΜΕΙΑ
Ένας είναι ο Θεός: Πατέρας, Υιός και ΄Αγιο Πνεύμα, μια ενότητα σε τρία συναιώνια Πρόσωπα. Ο Θεός είναι αθάνατος, παντοδύναμος, παντογνώστης, υπεράνω όλων και πανταχού παρών. Είναι άπειρος και πέραν από την ανθρώπινη κατανόηση, όμως γνωστός επειδή ο Ίδιος αποκάλυψε τον εαυτό Του. Είναι αιωνίως άξιος λατρείας, σεβασμού και υπηρεσίας εκ μέρους όλης της δημιουργίας.

Στο Γολγοθά σχεδόν όλοι απέρριψαν τον Ιησού. Μόνο λίγοι αναγνώρισαν ποιος πραγματικά ήταν ο Ιησούς, και μεταξύ αυτών ο θνήσκων ληστής, ο οποίος Τον ονόμασε Κύριο (Λουκά κγ΄42), και ο Ρωμαίος στρατιώτης ο οποίος είπε: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος ήτο Υιός Θεού» (Μάρκ. ιε΄39).

Όταν ο Ιωάννης έγραψε, «εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν» (Ιωάν. α΄11), σκεπτόταν όχι απλώς τον όχλο στο σταυρό, ή ακόμη και τον Ισραήλ, αλλά κάθε γενεά που έζησε. Εκτός από μια χεριά ανθρώπων, όλη η ανθρωπότητα, όπως ο τραχύς όχλος στο Γολγοθά, αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον Ιησού ως Θεό και Σωτήρα της. Αυτή η άρνηση, η μέγιστη και τραγικότατη της ανθρωπότητας, δείχνει ότι η γνώση των ανθρώπων περί Θεού είναι ριζικά ατελής.http://www.revelationofjesus.net/apokalipsi-net/index.php/ti-pisteuoume/basikes-arxes/70-i-theotita
4) Η ψυχή του ανθρώπου είναι όμοια με τις ψυχές των ζώων. Με το θάνατο του ανθρώπου , πεθαίνει και η ψυχή του και καταστρέφεται , όπως ακριβώς το σώμα.
ΠΑΛΙ ΛΑΘΟΣ
Η ΨΥΧΗ ΛΕΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 2Α ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
5) Απορρίπτουν την Ιερωσύνη και τα Μυστήρια. Απο τα Μυστήρια παραδέχονται μόνο σαν απλές τελετές τρία. Τον Γάμο , την Αγία κοινωνία και το Βάπτισμα.ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΙΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΦΥΛΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ..
6) Δεν παραδέχονται πνευματική , αλλά μόνο επίγεια Βασιλεία του Χριστού.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ, ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ πνευματική ΒΑΣΙΛΕΙΑ 'Η ΕΠΙΓΕΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ; ΒΛΕΠΩ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΤΑΝ ΕΡΘΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΥΜΠΙΣΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΩΖΟΝΤΕ. ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ...
7) Οι άνθρωποι οι οποίοι δε θα σωθούν , θα εκμησδενιστούν μαζί με το Σατανά. Αυτοί που θα σωθούν , θα είναι 144.000 και θα συνεχίσουν να ζουν στη γη με ευδαιμονία χίλια χρόνια (Θυμίζει Χιλιασμό-Ιαχωβάδες)ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΕ 1000 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 2Α ΠΑΡΟΥΣΙΑ -ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΩ ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ 'Η ΑΚΟΜΑ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΗΤΑΝ ΧΙΛΙΑΣΤΗΣ; ΑΥΤΟ ΛΕΣ; ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

Πρόκειται για αίρεση προερχόμενη από την Αμερική, έχω την εντύπωση ότι είναι κάποιο παρακλάδι των μορμόνων της Γιούτα.

Από όσο γνωρίζω, με τα χρόνια, μεταλλάχθηκε πλεόν σε πολυεθνική "εταιρία" με μασονικές προεκτάσεις, και δεν είναι απλώς μια ακόμη αίρεση με τη στενή έννοια του όρου.

Παρακλάδι των μορμόνων;

Με μασονικές προεκτάσεις;

Γιατί η πληροφόρησή μας να θυμίζει τηλεοπτικές εκπομπές του χειρίστου είδους;

* Δεν τρέφω καμμιά συμπάθεια για τους αντβεντιστές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να λέμε γι' αυτούς ότι μας κατέβει!

ΟΧΙ ΑΓΑΠΗΤΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΟΡΜΟΝΟΥΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ. ΑΛΛΑ ΑΝ ΗΘΕΛΕΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΟΤΙ ΕΡΩΤΗΣΗ ΘΕΛΕΙΣ ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΕΙΣ δεν σημαίνει ότι μπορούμε να λέμε γι' αυτούς ότι μας κατέβει ΔΥΣΤΙΧΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΟΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΠΡΑΤΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.

ΓΡΑΦΕΙΣ
Φίλε Αρκά,

εγώ γνωρίζω κάποιες ελάχιστες πληροφορίες για τους Αντβεντιστές....ελπίζω να σε βοηθήσω έστω λίγο.

Πρόκειται για αίρεση προερχόμενη από την Αμερική, έχω την εντύπωση ότι είναι κάποιο παρακλάδι των μορμόνων της Γιούτα.
Εντελώς πληροφοριακά, αυτοί κατασκευάσαν-ανακαλύψανε πρώτοι τα γνωστά σε όλους μας CORN-FLAKES......
Από όσο γνωρίζω, με τα χρόνια, μεταλλάχθηκε πλεόν σε πολυεθνική "εταιρία" με μασονικές προεκτάσεις, και δεν είναι απλώς μια ακόμη αίρεση με τη στενή έννοια του όρου.

Ελπίζω να βοήθησα στην αναζήτησή σου.....και ελπίζω οι γενικές πληροφορίες μου να είναι σωστές (αυτά ξέρω, αυτά έγραψα,με κάθε επιφύλαξη).

Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει εμπλακεί τώρα στη διαμάχη μεταξύ Χριστού και Σατανά σχετικά με το χαρακτήρα του Θεού, το νόμο Του και τη κυριαρχία Του στο σύμπαν. Αυτή η διαμάχη ξεκίνησε στον ουρανό, όταν μια δημιουργημένη ύπαρξη, προικισμένη με ελευθερία εκλογής, από έπαρση έγινε Σατανάς, αντίπαλος του Θεού, και οδήγησε στην επανάσταση ένα τμήμα των αγγέλων. Εισήγαγε το πνεύμα της επανάστασης στον κόσμο αυτό όταν οδήγησε τον Αδάμ και την Εύα στην αμαρτία. Αυτή η ανθρώπινη αμαρτία είχε σαν αποτέλεσμα την παραμόρφωση της εικόνας του Θεού στην ανθρωπότητα, την ακαταστασία στο δημιουργημένο κόσμο και την τελική καταστροφή στον κατακλυσμό. Παρακολουθούμενος από το σύμπαν, αυτός ο κόσμος έγινε η αρένα της παγκόσμιας διαμάχης, κατά την οποία η αγάπη του Θεού τελικά θα δικαιωθεί. Για να βοηθήσει το λαό Του στη διαμάχη αυτή, ο Χριστός στέλνει το ΄Αγιο Πνεύμα και τους αγγέλους Του να οδηγήσουν, να προστατεύσουν και να στηρίξουν αυτούς στο δρόμο της σωτηρίας.Η Βίβλος περιγράφει μια υπερκόσμια διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο Θεό και στο Σατανά. Η κατανόηση αυτής της διαμάχης στην οποία έχει εμπλακεί ολόκληρο το σύμπαν, δίνει απάντηση στην ερώτηση: ''Γιατί ο Χριστός ήρθε στον πλανήτη αυτόν;''

Μια Υπερκόσμια Άποψη της Διαμάχης
Μυστήριο των μυστηρίων, η διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό ξεκίνησε στον ουρανό. Πώς μπορούσε η αμαρτία να δημιουργηθεί σε ένα τέλειο περιβάλλον;
΄Αγγελοι, υπάρξεις ανώτερης τάξης από τους ανθρώπους (Ψαλμ. η΄5), δημιουργήθηκαν για να απολαμβάνουν τη στενή επικοινωνία με το Θεό. (Αποκ. α΄1, γ΄5, ε΄11). Υπάρξεις μιας ανώτερης δύναμης, και υπάκουοι στο Λόγο του Θεού (Ψαλμ. ργ΄20), λειτουργούσαν ως δούλοι ή «λειτουργικά πνεύματα». (Εβρ. α΄14). Αν και γενικώς αόρατοι, κατά διαστήματα παρουσιάσθηκαν σε ανθρώπινο σχήμα. (Γέν. ιη΄, ιθ΄, Εβρ. ιγ΄2). Διαμέσου ενός αυτών των αγγελικών υπάρξεων η αμαρτία εισχώρησε στο σύμπαν.
Η Προέλευση της Διαμάχης. Χρησιμοποιώντας τους βασιλείς της Τύρου και της Βαβυλώνας ως παραβολικές περιγραφές για τον Εωσφόρο, η Βίβλος ρίχνει φως στο γεγονός πώς άρχισε η υπερκόσμια διαμάχη. Ο «Εωσφόρος, ο υιός της αυγής», «το χερούβ το κεχρισμένον διά να επισκιάζη» διέμενε στην παρουσία του Θεού, (Ησ. ιδ΄12, Ιεζ. κη΄14). 1 Η Βίβλος λέει: «Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος . . . Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ'ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι.» (Ιεζ. κη΄12,15).
Αν και η εμφάνιση της αμαρτίας είναι ανεξήγητη και αδικαιολόγητη, οι ρίζες της μπορούν να ανιχνευθούν στην περηφάνια του Εωσφόρου: «Η καρδία σου υψώθη διά το κάλλος σου, έφθειρας την σοφίαν σου διά την λαμπρότητά σου.» (Ιεζ. κη΄17). Ο Εωσφόρος αρνήθηκε να είναι ικανοποιημένος από την υψηλή θέση την οποία ο Δημιουργός του έχει δώσει. Από εγωισμό επιθύμησε ισότητα με τον Ίδιο το Θεό. «Συ έλεγες εν τη καρδία σου, Θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού . . . Θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου.» (Ησ. ιδ΄12-14). Αλλά αν και επιθυμούσε τη θέση του Θεού, δεν ήθελε όμως το χαρακτήρα Του. Επιδίωξε την εξουσία του Θεού αλλά όχι την αγάπη Του. Η επανάσταση του Εωσφόρου κατά της διακυβέρνησης του Θεού ήταν το πρώτο βήμα για τη μεταμόρφωση του σε Σατανά, ''ο αντί
παλος''.
Οι καλυμμένες ενέργειες του Εωσφόρου τύφλωσαν πολλούς αγγέλους ως προς την αγάπη του Θεού. Το αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας και της απιστίας κατά της κυβέρνησης του Θεού αυξήθηκε μέχρι που το ένα τρίτο της αγγελικής στρατιάς ενώθηκε μαζί του στην επανάσταση. (Αποκ. ιβ΄4). Η ηρεμία στο βασίλειο του Θεού διαταράχθηκε «και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ». (Αποκ. ιβ΄7). Ο πόλεμος στον ουρανό ξεκίνησε από το Σατανά ο οποίος περιγράφεται ως «ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος» και ο οποίος «ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ'αυτού». (Αποκ. ιβ΄9).
Πώς Έχουν Εμπλακεί και οι Ανθρώπινες Υπάρξεις; Διωγμένος από τον ουρανό, ο Σατανάς διέδωσε την επανάστασή του στη γη μας. Μεταμφιεσμένος σε φίδι που μιλάει, και χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα που τον οδήγησαν στην πτώση, υπέσκαψε αποτελεσματικά την εμπιστοσύνη του Αδάμ και της Εύας στο Δημιουργό τους. (Γέν. γ΄5). Ο Σατανάς αφύπνισε στην Εύα τη δυσαρέσκεια σχετικά με τη θέση που της είχε ορισθεί. Ξεμυαλισμένη από την προοπτική ισότητας με το Θεό, πίστεψε στα λόγια του πειραστή και αμφέβαλε στα λόγια του Θεού. Δείχνοντας ανυπακοή στην εντολή του Θεού, έφαγε από τον καρπό και παρέσυρε τον άνδρα της να κάνει το ίδιο. Πιστεύοντας στα λόγια του φιδιού περισσότερο από ό,τι σε αυτά του Δημιουργού τους, πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους και τη νομιμοφροσύνη τους σε Αυτόν. Κατά τρόπο τραγικό, τα σπέρματα της διαμάχης η οποία είχε αρχίσει στον ουρανό, ρίζωσαν και στον Πλανήτη γη. (Γένεση γ΄).
Οδηγώντας τους προπάτορές μας στην αμαρτία, κατά τρόπο πονηρό, απέσπασε από αυτούς την κυριαρχία τους επάνω στη γη. Τώρα απαιτώντας να είναι «ο άρχων του κόσμου τούτου», ο Σατανάς αμφισβήτησε το Θεό, τη διακυβέρνησή Του και την ειρήνη σε ολόκληρο το σύμπαν από το νέο αρχηγείο του, τον Πλανήτη Γη.
Η Επίπτωση στην Ανθρώπινη Φυλή. Τα αποτελέσματα του αγώνα ανάμεσα στο Χριστό και στο Σατανά γρήγορα εμφανίσθηκαν καθώς η αμαρτία κατέστρεφε την εικόνα του Θεού στην ανθρωπότητα. Αν και ο Θεός πρόσφερε τη διαθήκη της χάρης Του στην ανθρωπότητα διαμέσου του Αδάμ και της Εύας (Γέν. γ΄15, δείτε το κεφάλαιο 7), το πρώτο τους παιδί, ο Κάιν, φόνευσε τον αδελφό του. (Γέν. δ΄8). Η ασέβεια συνέχισε να πολλαπλασιάζεται μέχρι που ο Θεός με θλίψη αναγκάσθηκε να πει για τον άνθρωπο ότι «πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας». (Γέν. ς΄5).
Ο Θεός χρησιμοποίησε ένα μεγάλο κατακλυσμό για να καθαρίσει τον κόσμο από τους αμετανόητους κατοίκους και να δώσει στην ανθρώπινη φυλή ένα νέο ξεκίνημα. (Γέν. ζ΄17-20). Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και οι απόγονοι του Νώε απομακρύνθηκαν από τη συνθήκη με το Θεό. Αν και ο Θεός υποσχέθηκε ποτέ να μην καταστρέψει πάλι ολόκληρη τη γη με κατακλυσμό, αυτοί με κραυγαλέο τρόπο πραγματοποίησαν τη δυσπιστία τους ανεγείροντας τον πύργο της Βαβέλ σε μια προσπάθεια να φθάσουν στον ουρανό, και έτσι να έχουν ένα μέσον διαφυγής από μελλοντικό κατακλυσμό. Εκείνη την εποχή ο Θεός κατέπνιξε την επανάσταση τ
ου ανθρώπου συγχέοντας την παγκόσμια γλώσσα του. (Γέν. θ΄1,11, ια΄).
Λίγο αργότερα, με το κόσμο σε γενική σχεδόν αποστασία, επέκτεινε τη διαθήκη Του προς τον Αβραάμ. Διαμέσου του Αβραάμ ο Θεός σχεδίασε να ευλογήσει όλα τα έθνη του κόσμου. (Γέν. ιβ΄1-3, κβ΄15-18). Παραταύτα, οι διαδοχικές γενεές των απογόνων του Αβραάμ εκδήλωσαν έλλειψη πίστης στην ευμενή διαθήκη του Θεού. Παγιδευμένοι από την αμαρτία, βοήθησαν το Σατανά στην ολοκλήρωση του σκοπού του για τη μεγάλη διαμάχη σταυρώνοντας το Δημιουργό και Εγγυητή της Διαθήκης, τον Ιησού Χριστό.

Ο στρατός των Φιλισταίων προχώρησε προς Σουνήμ ,όπου στρατοπέδευσε, έτοιμος να επιτεθεί στον Ισραήλ. Με διάθεση τελείως απαισιόδοξη, ο βασιλιάς Σαούλ στρατοπέδευσε στο όρος Γελβουέ. Στο παρελθόν, με τη βεβαιότητα της παρουσίας του Θεού, ο Σαούλ οδήγησε ατρόμητα τον Ισραήλ κατά των εχθρών τους. Αλλά είχε απομακρυνθεί από τη λατρεία στο Θεό, και όταν ο αποστάτης βασιλιάς προσπάθησε να ρωτήσει το Θεό για την έκβαση της επικείμενης μάχης, ο Θεός αρνήθηκε να επικοινωνήσει μαζί του.
Ο δυσοίωνος φόβος ενός άγνωστου αύριο βάραινε το Σαούλ. Τουλάχιστον να ήταν εκεί ο Σαμουήλ! Αλλά και αυτός είχε πεθάνει, και δεν μπορούσε πια να τον συμβουλεύσει. Ή μήπως μπορούσε;

Έχοντας εντοπίσει μια γυναίκα μέντιουμ, που είχε γλιτώσει από παλαιότερο διωγμό, ο υψηλόσωμος βασιλιάς γονάτισε για να μάθει διαμέσου αυτής την έκβαση της αυριανής μάχης. Ζήτησε: «Τον Σαμουήλ αναβίβασόν μοι.» Κατά τη διαδικασία, το μέντιουμ είπε: «Θεούς είδον αναβαίνοντας εκ της γης.» Αυτό το πνεύμα που το μέντιουμ ονόμασε θεούς, γνωστοποίησε στον άτυχο βασιλιά ότι όχι μόνο ο Ισραήλ θα έχανε τη μαχη, αλλά και αυτός καθώς και οι γιοι του θα φονεύονταν.(είτε Α΄Σαμ. κη΄).
Η πρόρρηση αληθεύθηκε. Αλλά πραγματικά ήταν το πνεύμα του Σαμουήλ που έκανε αυτή την πρόρρηση;. Πώς μπορούσε ένα μέντιουμ, καταδικασμένο από το Θεό, να έχει δύναμη επάνω στο πνεύμα του Σαμουήλ τον προφήτη του Θεού; Και από πού ήρθε ο Σαμουήλ, αφού το πνεύμα του ανέβηκε από τη γη; Ποια αποτελέσματα είχε ο θάνατος επάνω στο Σαμουήλ; Αν δεν ήταν το πνεύμα του Σα΅ουήλ που μίλησε στο Σαούλ, ποιο ήταν; Ας δούμε τι διδάσκει η Γραφή για το θέμα του θανάτου, για την επικοινωνία με τους νεκρούς και για την ανάσταση.

Αθανασία και Θάνατος
Αθανασία είναι η κατάσταση ή η ιδιότητα του να μην υπόκειται κανείς στο θάνατο. Κοντά στη λέξη αθανασία μπορεί να προστεθεί και η λέξη αφθαρσία. Αυτή η έννοια τι σχέση
έχει με το Θεό και τις ανθρώπινες υπάρξεις;
Αθανασία. Η Γραφή αποκαλύπτει ότι ο αιώνιος Θεός είναι αθάνατος (Α΄Τι΅. α΄17). Πραγματικά, Αυτός «μόνος έχει την αθανασίαν». (Α΄Τι΅. ς΄16). Είναι αδημιούργητος, αυθύ-
παρκτος, και δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. (είτε το κεφάλαιο 2). «Η Βίβλος πουθενά δεν περιγράφει την αθανασία ως ιδιότητα ή κατάσταση του ανθρώπου - ή της ψυχής του ή του πνεύματός του να την κατέχει έμφυτα. Οι λέξεις που αποδίδονται συνήθως για την ''ψυχή'' και το ''πνεύμα'' . . . στη Γραφή αναφέρονται περισσότερο από 1.600 φορές, αλλά ποτέ δε συνοδεύονται με τις λέξεις ''αθάνατος'' ή ''αθανασία'' Σε αντίθεση με το Θεό, λοιπόν, οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι θνητές. Η Γραφή συγκρίνει τη ζωή τους με «ατμόν όστις φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται». (Ιακ.δ΄14). «Ήσαν σαρξ, άνεμος παρερχόμενος και επιστρέφων.» (Ψαλμ. οη΄39). Ο άνθρωπος «αναβλαστάνει ως άνθος και
κόπτεται, φεύγει ως σκιά και δεν διαμένει». (Ιώβ, ιδ΄2).
Ο Θεός και οι άνθρωποι διαφέρουν σαφώς. Ο Θεός είναι άπειρος, αυτοί είναι πεπερασμένοι. Ο Θεός είναι αθάνατος, αυτοί είναι θνητοί. ο Θεός είναι αιώνιος, αυτοί είναι περαστικοί.

Αθανασία υπό ΄Ορους.

Κατά τη δημιουργία «έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης, και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». (Γέν. β΄7). Η αφήγηση της δημιουργίας αποκαλύπτει ότι η ανθρωπότητα έλαβε ζωή πό το Θεό. (Πράξ. ιζ΄25,28, Κολ. α΄16,17). Η φυσική συνέπεια αυτού του βασικού γεγονότος είναι ότι η αθανασία δεν είναι έμφυτη στην ανθρωπότητα, αλλά Θεού δώρο.
΄Οταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, τους έδωσε ελεύθερη βούληση - τη δύναμη της εκλογής. Μπορούσαν να δείξουν υπακοή ή ανυπακοή, και η συνέχιση της ύπαρξής τους εξαρτήθηκε από τη συνέχιση της υπακοής με τη δύναμη του Θεού. Έτσι, η διατήρηση του δώρου της αθανασίας ήταν υπό όρους.
Ο Θεός εξήγησε λεπτομερώς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα έχαναν αυτό το δώρο τρώγοντας «από του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού». Ο Θεός τους προειδοποίησε: «Καθ'ην ημέραν φάγης απ'αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γέν. β΄17)

Θάνατος - ο Μισθός της Αμαρτίας.
Αντιλέγοντας στην ειδοποίηση του Θεού ότι η ανυπακοή θα επέφερε το θάνατο, ο Σατανάς βεβαίωσε: «εν θέλετε βεβαίως αποθάνει.» (Γέν. γ΄4). Αλλά μετά την παράβαση της θείας εντολής, ο Αδάμ και η Εύα ανακάλυψαν ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι πραγματικά θάνατος. (Ρωμ. ς΄23). Η α΅αρτία τους έφερε αυτή την καταδίκη: «Γη είσαι και εις γην θέλεις επιστρέψει.» (Γέν. γ΄19). Αυτά τα λόγια δε δείχνουν συνέχιση ζωής, αλλά τη διακοπή της.
Αφού έδωσε αυτή την καταδίκη, ο Θεός απέκλεισε το αμαρτωλό ζευγάρι από το δένδρο της ζωής, για να μην μπορεί να «φάγη και να ζήση αιωνίως». (Γέν. γ΄22). Η ενέργειά Του έκανε σαφές ότι η υπόσχεση της αθανασίας που είχε δοθεί με τον όρο της υπακοής χάθηκε εξαιτίας της αμαρτίας.

Έγιναν θνητοί, υποκείμενοι στο θάνατο. Και επειδή ο Αδάμ δεν μπορούσε να μεταβιβάσει ό,τι πια δεν κατείχε, «διήλθεν ο θάνατος εις πάντας τους ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». (Ρωμ. ε΄12). Οφείλεται στο έλεος του Θεού ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν πέθαναν αμέσως. Ο Υιός του Θεού προσφέρθηκε να δώσει τη ζωή Του ώστε αυτοί να έχουν μια άλλη ευκαιρία. Αυτός ήταν «το Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου». (Αποκ. ιγ΄8).

Ελπίδα για την Ανθρωπότητα

Αν και οι άνθρωποι γεννιούνται θνητοί, η Γραφή τους ενθαρρύνει να αναζητήσουν την αθανασία. (Ρωμ. β΄7). Ο Ιησούς είναι η πηγή αυτής της αθανασίας: «Το χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρω΅. ς΄23, Α΄Ιωάν. ε΄11). «΄Οστις [ο Χριστός] κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν.» «Καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.» (Α΄Κορ. ιε΄22). Ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι η φωνή Του θα ανοίξει τους τάφους και θα αναστήσει τους νεκρούς. (Ιωάν. ε΄28,29).
Εάν ο Χριστός δεν είχε έρθει, η ανθρωπότητα θα ήταν χωρίς ελπίδα, και όλοι οι νεκροί θα είχαν χαθεί για πάντα. Για χάρη Του όμως, κανείς δε χρειάζεται να χαθεί. Ο Ιησούς
είπε: «ιότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν.
γ΄16). Έτσι, η πίστη στο Χριστό όχι μόνο καταργεί την ποινή της αμαρτίας, αλλά επίσης εξασφαλίζει στους πιστούς το ανεκτίμητο δώρο της αθανασίας.

Ο Χριστός «έφερε δε εις το φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου». (Β΄Τιμ. γ΄10). Ο Παύλος μάς βεβαιώνει ότι η Γραφή, «τα ιερά γράμματα» μπορούν να μας
«σοφίσωσιν εις σωτηρίαν διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού». (Β΄Τιμ. γ΄15). Εκείνοι οι οποίοι δε δέχονται το ευαγγέλιο, δε θα λάβουν την αθανασία.

Το Δώρο της Αθανασίας.

Ο Παύλος περιγράφει τη στιγ΅ή της απόδοσης του δώρου της αθανασίας: «Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς. Πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι. ιότι θέλει σαλπίσει και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. ΄Οταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγρα΅΅ένος, Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.» (Α΄Κορ. ιε΄51-54). Αυτό κάνει σαφέστατο ότι ο Θεός δε δίνει την αθανασία στον πιστό κατά το θάνατο, αλλά κατά την ανάσταση, όταν ηχήσει η έσχατη σάλπιγγα. Τότε «το θνητόν τούτο» θα «ενδυθή αθανασίαν». Ενώ ο Ιωάννης τονίζει πως λαμβάνουμε το δώρο της αιώνιας ζωής όταν δεχόμαστε τον Ιησού Χριστό ως προσωπικό Σωτήρα (ΑΊωάν. ε΄11-13), η αληθινή πραγματοποίηση αυτού του δώρου θα γίνει όταν επιστρέψει ο Χριστός. Μόνο
τότε θα μεταμορφωθούμε από θνητοί σε αθάνατους, από φθαρτοί σε άφθαρτους.

Η Φύση του Θανάτου

Εφόσον ο θάνατος είναι η διακοπή της ζωής, τι λέει η Γραφή για την κατάσταση του ανθρώπου κατά το θάνατο; Τι καθιστά σπουδαίο ότι οι Χριστιανοί κατανοούν αυτή τη βιβλική διδασκαλία;

Ο Θάνατος Είναι ΄Υπνος.

Ο θάνατος δεν είναι πλήρης εκμηδένιση. Είναι απλώς μια κατάσταση προσωρινής έλλειψης συνείδησης, ενώ το πρόσωπο περιμένει την ανάσταση.
Η Γραφή επανειλημμένως ονο΅άζει αυτή την ενδιάμεση κατάσταση ύπνο. Αναφερόμενη στους νεκρούς της, η Παλαιά ιαθήκη περιγράφει το Δαβίδ, το Σολομώντα και τους άλλους βασιλείς του Ισραήλ και του Ιούδα ότι κοιμήθηκαν με τους πατέρες τους (Α΄Βασ. β΄10,, ια΄43, ιδ΄20,31, ιε΄8, Β΄Χρον. κα΄1, κς΄23, κ.λ.π.). Ο Ιώβ ονομάζει το θάνατο ύπνο (Ιώβ ιδ΄10-12), όπως και ο Δαβίδ (Ψαλμ. ιγ΄3), ο Ιερεμίας (Ιερ. να΄39,57), και ο Δανιήλ (δαν. ιβ΄2).

Η Καινή Διαθήκη χρησιμοποιεί το ίδιο σχήμα λόγου. Περιγράφοντας την κατάσταση της κόρης του Ιαείρου, η οποία είχε πεθάνει, ο Χριστός είπε ότι κοιμόταν. (Ματθ. θ΄24,
Μάρκ,. ε΄39). Αναφέρθηκε και στο νεκρό Λάζαρο κατά τον ίδιο τρόπο (Ιωάν. ια΄11-14). Ο Ματθαίος έγραψε ότι «πολλά σώματα των κεκοιμη΅ένων αγίων ανέστησαν» μετά την ανάσταση του Χριστού (Ματθ. κζ΄52), και αναφερόμενος στο μαρτύριο του Στεφάνου, ο Λουκάς έγραψε ότι «εκοιμήθη» (Πράξ. ζ΄60). Και ο Παύλος και ο Πέτρος επίσης ονομάζουν το θάνατο ύπνο. (Α΄Κορ. ιε΄51,52, Α΄Θεσ. δ΄13-17, Β΄Πέτρ. γ΄4).

Η βιβλική παρουσίαση του θανάτου ως ύπνος ταιριάζει ακριβώς με τη φύση του, όπως αποδεικνύουν οι ακόλουθες συγκρίσεις:

1. Εκείνοι που κοι΅ούνται, είναι αναίσθητοι. «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» (Εκκλ. θ΄5).

2. Στον ύπνο η ενσυνείδητη σκέψη σταματάει. «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται . . . εν εκείνη τη η΅έρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται..» (Ψαλ΅. ρ΅ς'4).

3. Ο ύπνος θέτει τέρμα σε όλες τις δραστηριότητες της ημέρας. «εν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις.ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» (Εκκλ. θ΄10).

4. Ο ύπνος μας χωρίζει από εκείνους που είναι ξύπνιοι και από τις δραστηριότητές τους. «εν θέλουσιν έχει πλέον εις τον αιώνα μερίδα εις πάντα όσα γίνονται υπό τον ήλιον.»
(Εκκλ. θ΄6).

5. Ένας φυσιολογικός ύπνος καθιστά αδρανή τα αισθήματα. «Η αγάπη αυτών, και το μίσος αυτών, και ο φθόνος αυτών ήδη εχάθη.» (Εκκλ. θ΄6).

6. Κατά τον ύπνο οι άνθρωποι δε δοξολογούν το Θεό. «Οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον Κύριον, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις τον τόπον της σιωπής.» (Ψαλ΅. ριε΄17).

7. Ο ύπνος προϋποθέτει ένα ξύπνημα. «Έρχεται ώρα, καθ'ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάν. ε΄28,29).3

Ο ΄Ανθρωπος Επιστρέφει στο Χώμα. Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στο άνθρωπο κατά το θάνατο, ένα πρέπει να κατανοήσουμε, από τι αποτελείται η φύση του. Η Βίβλος περιγράφει το άτομο σαν μια οργανική ενότητα. Κάποιες φορές χρησιμοποιεί τη λέξη ψυχή για να αναφερθεί σε ολόκληρη την προσωπικότητα, και άλλες φορές στα συναισθήματα. Αλλά δε διδάσκει ότι ο άνθρωπος περιέχει δύο χωριστά τμήματα. Το σώμα και η ψυχή συνυπάρχουν. Αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα.

Γι'αυτό και ονομάζεται άτομο - λέξη σύνθετη από το στερητικό μόριο α και το ρήμα τέμνω, δηλαδή αυτό που δεν τέμνεται.

Κατά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, η ένωση του χώματος (γήινα στοιχεία) και της πνοής της ζωής δημιούργησε μια ζωντανή ύπαρξη ή την ψυχή. Ο Αδάμ δεν έλαβε μια ψυχή σαν χωριστή οντότητα. Έγινε «εις ψυχήν ζώσαν». (Γέν. β΄7, δείτε επίσης το κεφάλαιο 7). Στο θάνατο συμβαίνει το αντίθετο. Το χώμα της γης μείον η πνοή της ζωής ισούται με ένα νεκρό σώμα ή με μια νεκρή ψυχή χωρίς συναίσθηση. (Ψαλ΅.ρ΅ς΄4). Τα στοιχεία που αποτελούν το σώμα επιστρέφουν στη γη από την οποία προήλθαν. (Γέν. γ΄19). Η ψυχή δεν έχει συναίσθηση ύπαρξής χωρίς το σώμα, και δεν αναφέρεται πουθενά στη Γραφή ότι κατά το θάνατο η ψυχή επιζεί ως ενσυνείδητη οντότητα. «Η ψυχή η αμαρτάνουσα, αυτή θέλει αποθάνει.» (Ιεζ. ιη΄20).

Η Κατοικία του Θανάτου.
Η Παλαιά Dιαθήκη ονομάζει τον τόπο όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν κατά το θάνατο σεόλ (εβραϊκά) και στην Καινή ιαθήκη άδης (ελληνικά). Στη Γραφή σεόλ συνήθως σημαίνει ο τάφος. 4 Η έννοια του άδη είναι παρόμοια με αυτή του σεόλ. 5΄Ολοι οι νεκροί πηγαίνουν στον τόπο αυτό, και οι δίκαιοι και οι ασεβείς. Ο Ιακώβ είπε: «Θέλω καταβή προς τον υιόν
μου εις τον τάφον [σεόλ].» (Γέν. λζ΄35). ΄Οταν η γη άνοιξε «το στόμα αυτής» κατέπιε τον ασεβή Κορέ και τη συντροφιά του, για να «κατεβώσι ζώντες εις τον άδην [σεόλ].» (Αρ.
ις΄30).
Ο άδης δέχεται ολόκληρο το πρόσωπο κατά το θάνατο. ΄Οταν ο Χριστός πέθανε, πήγε στον τάφο, στον άδη, και κατά την ανάσταση η ψυχή Του άφησε τον τάφο (άδη, Πράξ.β΄27,31, ή σεόλ Ψαλμ. ις΄10). ΄Οταν ο Δαβίδ ευχαρίστησε το Θεό για τη θεραπεία, βεβαίωσε ότι Αυτός ανέβασε την ψυχή του από τον άδη [σεόλ]. (Ψαλ΅. λ΄3).

Ο τάφος δεν είναι ένας τόπος συναίσθησης.

Εφόσον ο θάνατος είναι ύπνος, ο νεκρός θα παραμείνει σε κατάσταση αναισθησίας μέσα στον τάφο μέχρι την ανάσταση, όταν ο άδης θα δώσει τους νεκρούς του (Αποκ. κ΄13).
Το Πνεύμα Επιστρέφει στο Θεό. Ενώ το σώμα επιστρέφει στο χώμα, το πνεύμα επιστρέφει στο Θεό. Ο Σολομών είπε ότι κατά το θάνατο θα «επιστρέψη το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν όστις έδωκεν αυτό.» (Εκκλ. ιβ΄7). Αυτό ισχύει για όλους, και για τους δικαίους και για τους ασεβείς.
Πολλοί σκέφθηκαν ότι αυτό το κείμενο αποτελεί απόδειξη ότι η ουσία του ανθρώπου εξακολουθεί να ζει μετά το θάνατο. Αλλά στη Γραφή ούτε στα εβραϊκά (ρουάχ) ούτε στα ελληνικά (πνεύ΅α) η λέξη αυτή αναφέρεται σε μια νοήμονα οντότητα, ικανή σε μια ενσυνείδητη ύπαρξη χωριστά από το σώμα. Μάλλον αυτές οι λέξεις αναφέρονται στην «πνοή» το σπινθήρα της ζωής απαραίτητος σε κάθε ατομική ύπαρξη, το δικαίωμα της ζωής που έδωσε ζωή στα ζώα και στις ανθρώπινες υπάρξεις.
Ο Σολομών έγραψε: «Το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους, και έν συνάντημα εις αυτούς. Καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος, και η αυτή πνοή είναι εις πάντας, και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ'ουδέν το κτήνος . . . Τα πάντα καταντώσιν εις τον αυτόν τόπον. Τα πάντα έγειναν εκ του χώματος, και τα πάντα επιστρέφουσιν εις το χώμα. Τίς γνωρίζει το πνεύμα των υιών των ανθρώπων, αν αυτό αναβαίνη εις τα άνω, και το πνεύμα του ζώου, αν αυτό καταβαίνη κάτω εις την γην;» (Εκκλ. γ΄19-21). ΄ωστε, σύμφωνα με τη Γραφή, στο θάνατο δεν υπάρχει διαφορά ανά΅εσα στα πνεύματα του ανθρώπου και του ζώου.
Η δήλωση του Σολομώντα ότι το πνεύμα (ρουάχ) επιστρέφει στο Θεό ο οποίος το έδωσε, είναι απλώς το δικαίωμα της ζωής που παραχώρησε. εν υπάρχει ένδειξη ότι το πνεύμα ή η πνοή ήταν μια ενσυνείδητη οντότητα χωριστή από το σώμα. Αυτό το ρουάχ είναι το ίδιο με την «πνοήν ζωής» που ο Θεός εμφύσησε στην πρώτη ανθρώπινη ύπαρξη για να ζωοποιήσει το άψυχο σώμα. (Γέν. β΄7).

Αρμονία Μέσα στη Γραφή.

Πολλοί ειλικρινείς Χριστιανοί οι οποίοι δε μελέτησαν ολόκληρη τη διδασκαλία της Γραφής σχετικά με το θάνατο, δεν είναι ενημερωμένοι ότι ο θάνατος είναι ένας ύπνος μέχρι την ανάσταση. Θεωρούν ότι διάφορα εδάφια στηρίζουν την ιδέα ότι το πνεύμα ή η ψυχή έχει μια ενσυνείδητη ύπαρξη μετά το θάνατο. Μια προσεκτική μελέτη αποκαλύπτει πως η σταθερή διδασκαλία της Γραφής είναι ότι ο θάνατος προκαλεί διακοπή της συναίσθησης.

Πνευματισμός.

Εάν οι νεκροί βρίσκονται σε πλήρη αναισθησία, τότε με ποιον ή με τι επικοινωνούν τα ενδιάμεσα (μέντιουμ) του πνευματισμού; Κάθε ειλικρινής άνθρωπος θα παραδεχθεί, σε τελική ανάλυση, ότι μερικά από αυτά τα φαινόμενα είναι απατηλά. Είναι όμως και άλλα που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Υπάρχουν προφανώς κάποιες υπερφυσικές δυνάμεις που σχετίζονται με τον πνευματισμό. Η Γραφή τι διδάσκει επάνω στο θέμα αυτό;

1. Η βάση του πνευματισμού.
Ο πνευματισμός ξεκινάει από το πρώτο ψέμα του Σατανά στην Εύα «βεβαίως δεν θέλετε αποθάνει». (Γέν. γ΄4). Τα λόγια του ήταν το πρώτο κήρυγμα περί αθανασίας της ψυχής. Σήμερα, σε όλο τον κόσμο, οι κάθε είδους θρησκείες άθελα επαναλαμβάνουν αυτή την πλάνη. Για πολλούς η θεία καταδικαστική απόφαση ότι «η ψυχή η αμαρτάνουσα, αύτη θέλει αποθάνει» (Ιεζ.ιη΄20) έχει αντιστραφεί για να λεχθεί ''η ψυχή, ακόμη και αν αμαρτάνει, θα ζήσει αιώνια''. Η πλανημένη διδασκαλία της φυσικής αθανασίας οδήγησε στη δοξασία σε μια συναίσθηση κατά το θάνατο. ΄Οπως είδαμε, αυτές οι θέσεις αντιφάσκουν κατευθείαν με τη βιβλική διδασκαλία επάνω στο θέμα αυτό. Έχουν ενσωματωθεί στη χριστιανική πίστη από την ειδωλολατρική φιλοσοφία - ειδικά από αυτή του Πλάτωνα - κατά την εποχή της μεγάλης αποστασίας. Αυτή η δοξασία έγινε προέχουσα άποψη της Χριστιανοσύνης και εξακολουθεί να είναι η δεσπόζουσα άποψη σήμερα.

Η δοξασία ότι οι νεκροί έχουν συνείδηση, ετοίμασε πολλούς Χριστιανούς να δεχθούν τον πνευματισμό. Αν οι νεκροί είναι ζωντανοί και στην παρουσία του Θεού, γιατί δεν μπορούν να επιστρέψουν στη γη ως λειτουργικά πνεύματα; Και αν μπορούν, γιατί δε δοκιμάζουμε να επικοινωνήσουνε με εκείνους για να λάβουμε τη συμβουλή και την καθοδήγησή τους, για να αποφύγουμε τις κακοτυχίες ή για να δεχθούμε παρηγοριά στη θλίψη; Οικοδομώντας αυτή τη γραμμή λογικής, ο Σατανάς και οι άγγελοί του (Αποκ. ιβ΄4,9) έστησαν ένα δίαυλο επικοινωνίας, μέσα από τον οποίο μπορούν να επιτύχουν την απάτη τους.
Με τέτοια μέσα, όπως οι πνευματιστικές συγκεντρώσεις, υποδύονται τους αγαπητούς νεκρούς, φέρνοντας υποτιθέμενη παρηγοριά και βεβαιότητα στους ζωντανούς. Κατά καιρούς προλέγουν μελλοντικά γεγονότα, τα οποία, όταν αποδεικνύονται ακριβή, τους δίνουν αξιοπιστία. Τότε οι επικίνδυνες αιρέσεις διακηρύττουν ότι έλαβαν το επίχρισμα της αυθεντικ-ότητας, έστω και αν έρχονται σε αντίθεση με τη Γραφή και το νόμο του Θεού. Έχοντας αφαιρέσει τα εμπόδια κατά του κακού, ο Σατανάς χωρίς χαλινάρι πια οδηγεί τους ανθρώπους ΅ακριά από το Θεό και προς τη βέβαιη καταστροφή.

2. Προειδοποίηση κατά του πνευματισμού.
Κανείς δε χρειάζεται να απατηθεί από τον πνευματισμό. Η Γραφή σαφώς εκθέτει τις αξιώσεις του ως ψευδείς. ΄Οπως έχουμε δει, η Γραφή μάς λέει ότι οι νεκροί δε γνωρίζουν τίποτε, ότι παραμένουν χωρίς συνείδηση στον τάφο. Η Γραφή επίσης έντονα απαγορεύει κάθε προσπάθεια επικοινωνίας με τους νεκρούς ή με τον κόσμο των πνευμάτων. Λέει ότι εκείνοι που διατείνονται ότι επικοινωνούν με τους νεκρούς, όπως κάνουν τα διάμεσα του πνευματισμού (μέντιουμ) σήμερα, επικοινωνούν πράγματι με «οικεία πνεύματα» που είναι «πνεύματα δαιμόνων». Ο Κύριος είπε ότι αυτές οι δραστηριότητες ήταν βδελύγματα, και ότι εκείνοι που τα διέπρατταν, θα τιμωρούντο με θάνατο. (Λευιτ. ιθ΄31, κ΄27, Δευτ. ιη΄10,11).
Ο Ησαΐας εξέφρασε σωστά την ανοησία του πνευματισμού. «΄Οταν σας είπωσιν, Ερωτήσατε τους έχοντας πνεύμα μαντείας, και τους νεκρομάντεις, τους μορμυρίζοντας και ψιθυρίζοντας, αποκρίθητε, Ο λαός δεν θέλει ερωτήσει τον Θεόν αυτού; Θέλει προστρέξει εις τους νεκρούς περί των ζώντων; Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν, εάν δεν λαλώ-
σι κατά τον λόγον τούτον, βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς.» (Ησ. ν΄19,20). Πράγ΅ατι, μόνο οι διδασκαλίες της Γραφής μπορούν να διαφυλάξουν τους Χριστιανούς από την κατακλύζουσα απάτη.

3. Εκδηλώσεις του πνευματισμού.
Η Γραφή αναφέρει έναν αριθμό πνευματιστικών δραστηριοτήτων - από τους μάγους του Φαραώ, τους μάγους και αστρολόγους της Νινευή και της Βαβυλώνας μέχρι τις μάγισσες και τα ενδιάμεσα του Ισραήλ - και καταδικάζει όλους. Ένα παράδειγμα είναι η πνευματιστική συνάντηση που η μάγισσα της Ενδώρ έκανε για το Σαούλ, με το οποίο αρχίσαμε αυτό το κεφάλαιο. Η Γραφή λέει: «Ηρώτησεν ο Σαούλ τον Κύριον. Αλλ'ο Κύριος δεν απεκρίθη προς αυτόν ούτε δ'ενυπνίων, ούτε διά του Ουρί΅, ούτε διά προφητών.» (Α΄Σα΅. κη΄6). Ο Θεός λοιπόν δεν είχε καμιά ανάμιξη σε ό,τι συνέβη στην Ενδώρ. Ο Σαούλ απατήθηκε από ένα δαίμονα που υποδύθηκε το νεκρό Σαμουήλ. Ο Σαούλ ποτέ δεν είδε τον πραγματικό Σαμουήλ. Η μάγισσα είδε το σχήμα ενός γηραιού ανθρώπου, ενώ ο Σαούλ μόνο «εγνώρισε» ή υπέθεσε ότι αυτό το σχήμα ήταν ο Σαμουήλ. (εδ. 14). Εάν πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτή η εμφάνιση ήταν πραγματικά ο Σαμουήλ, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πιστέψουμε ότι οι μάγισσες, οι μάγοι, οι νεκρομάντεις, οι πνευματιστές ή τα μέντιουμ μπορούν να καλέσουν τους δικαίους νεκρούς από οπουδήποτε πήγαν αυτοί όταν πέθαναν. Πρέπει επίσης να δεχθούμε ότι ο θεοσεβής Σαμουήλ υπήρχε σε μια ενσυνείδητη κατάσταση στη γη, εφόσον ο γηραιός άνθρωπος ανέβηκε «εκ της γης». (Εδ. 13). Αυτή η πνευματιστική συνάντηση έφερε στο Σαούλ απελπισία, όχι ελπίδα. Την επόμενη μέρα αυτοκτόνησε.(Α΄Σα΅. λα΄4). Έτσι, ο δήθεν Σαμουήλ είχε προείπει ότι εκείνη την ημέρα ο Σαούλ και οι γιοι του θα ήταν μαζί του.(Α΄Σαμ. κη΄19). Αν αυτό αλήθευε, πρέπει να συμπεραίνουμε ότι μετά το θάνατο ο ανυπάκουος Σαούλ και ο δίκαιος Σαμουήλ βρίσκονται μαζί. Αντιθέτως, πρέπει να συμπεραίνουμε ότι ένας πονηρός άγγελος προκάλεσε τα απατηλά γεγονότα, τα οποία συνέβησαν κατά τη συνάντηση αυτή.

4. Η τελική πλάνη.
Κατά το παρελθόν οι εκδηλώσεις του πνευματισμού περιορίζονταν στο βασίλειο των αποκρύφων, αλλά πρόσφατα ο πνευματισμός έλαβε μια ''χριστιανική''όψη ώστε να πλανήσει και το χριστιανικό κόσμο. Διατεινόμενος ότι δέχεται το Χριστό και τη Γραφή, ο πνευματισμός έγινε ένας στο έπακρον επικίνδυνος εχθρός για τους πιστούς. Τα αποτελέσματά του είναι επιδέξια και απατηλά. Με την επιρροή του πνευματισμού «η Γραφή ερμηνεύεται με τέτοιο τρόπο, που για να βρει απήχηση στη μη αναγεννημένη καρδιά, παρουσιάζεται χωρίς την αποτελεσματικότητα των επίσημων και ζωτικών αληθειών της. Μιλάει πολύ για την αγάπη σαν το κύριο γνώρισμα του Θεού, αλλά την υποβιβάζει σε μια αδύναμη συναισθηματικότητα, ελάχιστη κάνοντας διάκριση μεταξύ καλού και κακού. Η δικαιοσύνη του Θεού, η από μέρους Του δημόσια επίκριση της αμαρτίας, οι αξιώσεις του αγίου νόμου του, εξαφανίζονται. Οι άνθρωποι διδάσκονται να θεωρούν το εκάλογο σαν γράμμα νεκρό. Ευχάριστα, γοητευτικά μυθεύματα αιχμαλωτίζουν τις αισθήσεις και κάνουν τους ανθρώπους να απορρίπτουν το λόγο του Θεού σαν θεμέλιο της πίστης τους.» Με αυτό το μέσον το ορθό και το λάθος γίνονται σχετικά, και κάθε πρόσωπο, ή κατάσταση, ή αγωγή γίνεται ο κανόνας τού τι είναι ''αλήθεια''. Στην ουσία κάθε άνθρωπος γίνεται ένας θεός, εκπληρώνοντας την υπόσχεση του Σατανά «θέλετε είσθαι ως θεοί». (Γέν. γ΄5).
Μπροστά μας βρίσκεται η ώρα «του πειρασμού ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης». (Αποκ. γ΄10). Ο Σατανάς ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει τα μεγάλα σημεία και τέρατα στην τελευταία του προσπάθεια να απατήσει τον κόσμο. Μιλώντας για την αριστουργηματική αυτή απάτη ο Ιωάννης είπε: «Είδον τρία ακάθαρτα πνεύματα όμοια με βατράχους . . .
Είναι πνεύματα δαιμόνων εκτελούντα σημεία, τα οποία εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, διά να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας
εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» (Αποκ.ις΄13,14, ιγ΄13,14).
Μόνο εκείνοι που διαφυλάχθηκαν με τη δύναμη του Θεού, έχοντας οχυρώσει τη διάνοιά τους με τις αλήθειες της Γραφής, δεχόμενοι αυτήν ως τη μόνη αυθεντία, θα μπορέσουν να διαφύγουν. ΄Ολοι οι άλλοι δεν έχουν προστασία και θα παρασυρθούν από αυτή την απάτη.

Ο Πρώτος Θάνατος και ο εύτερος Θάνατος.
Ο δεύτερος θάνατος είναι η τελική τιμωρία των αμετανοήτων αμαρτωλών - όλων εκείνων των οποίων τα ονόματα δεν είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής - ο οποίος θα λάβει χώρα στο τέλος των χιλίων ετών. (είτε το κεφάλαιο 26). Από αυτόν το θάνατο δεν υπάρχει ανάσταση. Με την καταστροφή του Σατανά και των ασεβών η αμαρτία ξεριζώνεται και ο θάνατος ο ίδιος καταστρέφεται. (Α΄Κορ. ιε΄26, Αποκ. κ΄14, κα΄8). Ο Χριστός έδωσε τη βεβαιότητα ότι «ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου.» (Αποκ. β΄11).

Με βάση πώς περιγράφει η Βίβλος το δεύτερο θάνατο, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι ο πρώτος θάνατος είναι αυτός που ο κάθε άνθρωπος - εκτός από εκείνους που μετατέθηκαν - γεύεται ως αποτέλεσμα της παράβασης του Αδάμ.Είναι «η φυσική κατάληξη για την ανθρωπότητα των εκφυλισμένων αποτελεσμάτων της αμαρτίας».

Ανάσταση

Ανάσταση είναι «η αποκατάσταση της ζωής, μαζί με την πληρό-τητα της ύπαρξης και της προσωπικότητας, μετά το θάνατο». Επειδή η ανθρωπότητα υπόκειται στο θάνατο, πρέπει να υπάρχει μια ανάσταση, για να έχουν οι άνθρωποι την εμπειρία της ζωής μετά τον τάφο. Σε όλη την Παλαιά και την Καινή ιαθήκη, οι αγγελιοφόροι του Θεού έχουν εκφράσει την ελπίδα στην ανάσταση. (Ιώβ ιδ΄13-15, ιθ΄25-29, Ψαλμ. μθ΄15, ογ΄24, Ησ. κς΄19, Α΄Κορ. ιε΄).

Η ελπίδα της ανάστασης, για την οποία έχουμε ακλόνητες αποδείξεις, μας ενθαρρύνει ότι μπορούμε να χαρούμε ένα ασυγκρίτως καλύτερο μέλλον πέρα από τον παρόντα κόσμο, στον οποίον κόσμο ο θάνατος είναι η μοίρα όλων.

Η Ανάσταση του Χριστού. Η ανάσταση των δικαίων νεκρών για να περάσουν στην αθανασία είναι στενά συνδεδεμένη ΅ε την ανάσταση του Χριστού, επειδή ο αναστηθείς Χριστός τελικά θα εγείρει τους νεκρούς. (Ιωάν. ε΄28,29).

1. Η σπουδαιότητά της.
Τι θα συνέβαινε αν ο Χριστός δεν ανασταινόταν; Ο Παύλος συγκεφαλαιώνει τις συνέπειες:
α. ε θα είχε καμιά χρησι΅ότητα το κήρυγ΅α. «Αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα είναι το κήρυγ΅α.» (Α΄Κορ. ιε΄14).
β. ε θα υπήρχε συγχώρηση αμαρτιών. «Εάν ο Χριστός δεν ανέστη . . . έτι είσθε εν ταις α΅αρτίαις υ΅ών.» (εδ. 17).
γ. ε θα υπήρχε λόγος να πιστεύουμε στο Χριστό. «Εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ΅αταία η πίστις σας.» (εδ. 17).
δ. ε θα υπήρχε γενική ανάσταση νεκρών. «Εάν δε ο Χριστός κηρύττεται ότι ανέστη εκ νεκρών, πώς τινές ΅εταξύ σας λέγουσιν ότι ανάστασις νεκρών δεν είναι;» (εδ. 12).
ε. ε θα υπήρχε ελπίδα μετά τον τάφο. «Εάν ο Χριστός δεν ανέστη . . . άρα και οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απωλέσθησαν.» (εδ. 17,18).11

2. Σωματική ανάσταση.
Ο Χριστός ο οποίος εξήλθε από τον τάφο, ήταν ο ίδιος Ιησούς ο οποίος έζησε εδώ με σάρκα.Τώρα είχε ένα δοξασμένο σώμα, αλλά ήταν ακόμη ένα αληθινό σώμα. Ήταν τόσο πραγματικό που οι άλλοι δε διαπίστωσαν διαφορά (Λουκά κδ΄13-27, Ιωάν. κ΄14-18).Ο Ιησούς ο ίδιος αρνήθηκε ότι ήταν ένα είδος πνεύματος. Μιλώντας στους μαθητές Του είπε: «Ιδέτε τας χείρας μου και τους πόδας μου ότι αυτός εγώ είμαι. Ψηλαφήσατέ με και ιδέτε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.» (Λουκά κδ΄39). Για να αποδείξει τη φυσική πραγματικότητα της ανάστασής Του, ακόμη και έφαγε μπροστά τους. (εδ.43).

3. Η επίδρασή της. Η ανάσταση εξάσκησε μια επιρροή που συνέγειρε τους μαθητές του Χριστού. Μεταμόρφωσε μια αδύνατη και φοβισμένη ομάδα ανθρώπων σε ατρόμητους αποστόλους, έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε για τον Κύριό τους. (Φιλιπ. γ΄10,11, Πράξ. δ΄33). Η αποστολή που ανέλαβαν ως αποτέλεσμα αυτής της ανάστασης, ταρακούνησε τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ανέτρεψε τον κόσμο. (Πράξ. ιζ΄6).
«Η βεβαιότητα της ανάστασης του Χριστού ήταν που έφερε νόημα και δύναμη στο κήρυγμα του ευαγγελίου. (Φιλιπ.γ΄10,11). Ο Πέτρος λέει ότι ο Θεός ''ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού.'' (Α΄Πέτρ. α΄3). Οι απόστολοι θεώρησαν ότι ήταν ταγμένοι να δώσουν μαρτυρία για την ανάστασή Του (Πράξ. α΄22), και στήριξαν τη διδασκαλία τους για την ανάσταση του Χριστού στις μεσσιανικές προρρήσεις της Παλαιάς ιαθήκης. (Πράξ.β΄31). Από προσωπική τους γνώση ''μετά δυνάμεως μεγάλης απέδιδον οι απόστολοι την μαρτυρίαν της αναστάσεως του Κυρίου Ιησού''. (Πράξ. δ΄33). Οι απόστολοι προκάλεσαν την αντίδραση των Ιουδαίων ηγετών όταν ''εκήρυττον διά του Ιησού την εκ νεκρών ανάστασιν''. (Πράξ. δ΄2). . . ΄Οταν εμφανίσθηκε ΅προστά στο συνέδριο, ο Παύλος δήλωσε: ''Περί ελπίδος και αναστάσεως νεκρών εγώ κρίνομαι.'' (Πράξ. γ΄6, κδ΄21). Στους Ρωμαίους ο Παύλος έγραψε ότι ο Ιησούς ''απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει . . διά της εκ νεκρών αναστάσεως.'' (Ρω΅. α΄4). Στο βάπτισμα εξήγησε ότι ο Χριστιανός δίνει μαρτυρία της πίστης του στην ανάσταση του Χριστού. (Ρω΅. ς΄4,5).»

Οι δύο Αναστάσεις. Ο Χριστός είπε ότι υπάρχουν δύο γενικές αναστάσεις: «οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως.»
(Ιωάν. ε΄28,29, Πράξ. κδ΄15). Τα χίλια χρόνια χωρίζουν αυτές τις δύο αναστάσεις. (Αποκ. κ΄4,5).

1. Η ανάσταση της ζωής. Εκείνοι που ανασταίνονται κατά την πρώτη ανάσταση, ονομάζονται «μακάριοι και άγιοι». (Αποκ. κ΄6). δε θα γνωρίσουν το δεύτερο θάνατο στη λίμνη
του πυρός με το κλείσιμο των χιλίων ετών. (εδ. 14). Αυτή η ανάσταση για τη ζωή και την αθανασία (Ιωάν, ε΄29, Α΄Κορ. ιε΄52,53) λαμβάνει χώρα κατά τη Δευτέρα Παρουσία (Α΄Κορ.ιε΄22,23, Α΄Θεσ. δ΄15-18). Εκείνοι που έχουν αυτή την πείρα, δεν πεθαίνουν πια. (Λουκά κ΄36). Έχουν ενωθεί ΅ε το Χριστό για πάντα.
Πώς θα μοιάζει αυτό το αναστημένο σώμα; ΄Οπως ο Χριστός, και οι αναστημένοι δίκαιοι θα έχουν αληθινά σώματα. Και όπως ο Χριστός αναστήθηκε μια ένδοξη ύπαρξη, το ίδιο θα γίνει και με τους δικαίους. Ο Παύλος είπε ότι ο Χριστός «θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού». (Φιλιπ. γ΄21). Ο ίδιος ονομάζει το άδοξο σώμα και το ένδοξο σώμα «σώμα ζωικόν» και «σώμα πνευματικόν» αντίστοιχα.
Η αρχική ύπαρξη θνητή και φθαρτή, η τελευταία αθάνατη και άφθαρτη. Η αλλαγή από τη θνητότητα στην αθανασία γίνεται ακαριαία κατά την ανάσταση. (Α΄Κορ. ιε΄42-54).

2. Η ανάσταση της καταδίκης. Οι ασεβείς ανασταίνονται κατά τη δεύτερη γενική ανάσταση, η οποία λα΅βάνει χώρα στο τέλος των χιλίων ετών. (είτε κεφάλαιο 26). Αυτή η ανάσταση προηγείται της τελικής κρίσης και καταδίκης. (Ιωάν.΄29). Εκείνοι των οποίων τα ονόματα δε βρίσκονται στο βιβλίο της ζωής, θα αναστηθούν τότε για να ριφθούν στη λίμνη του πυρός και να γνωρίσουν το δεύτερο θάνατο. (Αποκ.κ΄14,15). Θα μπορούσαν να αποφύγουν αυτό το τραγικό τέλος. Σε μια αλάθητη γλώσσα η Γραφή παρουσιάζει τον τρόπο του Θεού προς αποφυγή της τραγωδίας: «Μετανοήσατε, και επιστρέψατε από πασών των αμαρτιών υμών. Και δεν θέλει είσθαι εις εσάς η ανομία εις απώλειαν. Απορρίψατε αφ'υμών πάσας τας ανομίας υμών, τας οποίας ηνομήσατε εις εμέ, και κάμετε εις σεαυτούς νέαν καρδίαν και νέον πνεύμα. Και διά τί να ποθάνητε; . . . διότι εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Κύριος ο Θεός. διά τούτο επιστρέψατε και ζήσατε.» (Ιεζ. ιη΄30-32).

Ο Χριστός υπόσχεται ότι «ο νικών δεν θέλει αδικηθεί εκ του θανάτου του δευτέρου». (Αποκ. β΄11). Εκείνοι που δέχονται τον Ιησού και τη σωτηρία που φέρει, θα έχουν την εμπειρία της απερίγραπτης χαράς στην επιστροφή Του. Σε αειθαλή ευτυχία θα ζουν στην αιωνιότητα με τη συντροφιάτου Κυρίου τους και Σωτήρα.

Βιβλιογραφία και Σχόλια
1. «Immortality», SDA Bible Commentary, ανανεω΅ένη
έκδοση, σελ. 621.
2. Μέσα από τους αιώνες προεξέχοντες Χριστιανοί πολ-
λών ο΅ολογιών - Λουθηριανοί, Ρεφορ΅ιστές, Αγγλικανοί,
Βαπτιστές, Κογγρεγασιοναλιστές, Πρεσβυτεριανοί, Μεθοδι-
στές κ.λ.π. - ερ΅ήνευσαν τη βιβλική διδασκαλία της υπό ό-
ρους αθανασίας. Μεταξύ αυτών οι πιο διαπρεπείς ήσαν οι
ακόλουθοι:
Tο δέκατο έκτο αιώνα - Martin Luther, William Tyndale,
John Frith, George Wishart.
To δέκατο έβδο΅ο αιώνα - Robert Overton, Samuel
Richardson, John Milton, George Wither, John Jackson,
John Canne, Αρχιεπίσκοπος John Tillotson, Dr. Isaak
Barrow.
To δέκατο όγδοο αιώνα - dr. William Coward, Henry
Layton, Joseph N. Scott, M.D. Dr. Joseph Priestly, Peter
Pecard, Αρχιδιάκονος Francis Blackburne, Επίσκοπος
William Warbuton, Samuel Bourn, Dr. William Whiston, Dr.
JohnTottie, καθηγητής Henry Dodwell.
Το δέκατο ένατο αιώνα επίσκοπος Timothy Kendrick, Dr.
William Thomson, Dr. Edward White, Dr. John Thomas. H.
H. Dobney, Αρχιεπίσκοπος Richard Whately, Πρύτανις
Henry Alford, James Panton Ham, Charles F. Hudson, Dr.
Robert W. Dale, Πρύτανις Frederich W. Farrar. Hermann
Olshausen, Canon Henry Constable, William Gladstone,
Joseph Parker, Επίσκοπος John J.S. Perowne, Sir George
G. Stokes, Dr. W. A. Brown, Dr. J. Agar Beet, Dr. R. F.
Weymouth, Dr. Lyman Abbott, Dr. Edward Beecher, Dr.
Emmanuel Petavel-Olliff, Dr. Franz Delitzsch, Επίσκοπος
Charles J. Ellicott, Dr. George Dana Boardman, J.H.
Petigell.
Τον εικοστό αιώνα Canon William H. M. Hay Aitken, Eric
Lewis, Dr.William Temple, Dr. Gerardus van des Leeuw, Dr.
Aubrey R. Vine, Dr. Martin Heinecken, David R. Davies, Dr.
Basil F. C. Atkinson, Dr. Emil Brunner, Dr. Reinhold
Niebuhr, Dr. T. A. Kantonen, Dr. D. R. G. Owen.
25. Θάνατος και ανάσταση
570
είτε Question on Doctrine, σελ. 571- 609. Froom, The
Conditionalist Faith of Our Fathers (Washington DC: Review
and Herald, 1965, 1966), 1ος και 2ος τό΅ος.
3. είτε «Death», SDA Bible Dictionary, αναθεωρη΅ένη
έκδοση, σελ. 277,278.
4. R. L. Harris, «The Meaning of the Word Sheol as
Shown by Parallels in Poetic Texts», Journal of the
Evangelical Theological Society, εκε΅βριος 1961, σελ.
129-135. είτε επίσης SDA Bible Commentary, αναθεωρη-
΅ένη έκδοση, 3ος τό΅ος, σελ. 999.
5. είτε SDA Bible Commentary, αναθεωρη΅ένη έκδοση,
5ος τό΅ος, σελ. 387.
6. Η ΅όνη εξαίρεση είναι όταν σεόλ χρησι΅οποιείται ΅ε-
ταφορικά (δείτε Ιεζ. λβ΄21) ή άδης στην παραβολή (Λουκά
ις΄23). Σεόλ αναφέρεται περισσότερο από εξήντα φορές
στην Παλαιά ιαθήκη, αλλά πουθενά δεν αναφέρεται ως τό-
πος τι΅ωρίας ΅ετά το θάνατο. Αυτή η ιδέα αργότερα προ-
στέθηκε στη λέξη γέενα (Μάρκ. θ΄43-48), όχι στον άδη. Υ-
πάρχει ΅όνο ΅ια εξαίρεση (Λουκά ις΄23). είτε επίσης SDA
Bible Commentary, αναθεωρη΅ένη έκδοση, 3ος τό΅ος. σελ.
999.
7. Τα ακόλουθα εδάφια θα ΅πορούσαν να θέσουν προ-
βλή΅ατα σχετικά ΅ε τη διδασκαλία της Γραφής για τη φύση
του θανάτου. Αλλά ένα επιστα΅ένο βλέ΅΅α τα παρουσιάζει
σε πλήρη αρ΅ονία ΅ε το υπόλοιπο της Γραφής.
α΄ Ο θάνατος της Ραχήλ. Αναφερό΅ενη στο θάνατο της
Ραχήλ η Γραφή λέει ότι «παρέδιδε την ψυχήν» (Γέν. λε΄18).
Αυτή η έκφραση απλώς δείχνει ότι στις τελευταίες ενσυνεί-
δητες στιγ΅ές της και ΅ε την τελευταία αναπνοή της έδωσε
στο γιο της ένα όνο΅α.
β΄ Ο Ηλίας και το νεκρό παιδί. ΄Οταν ο Ηλίας προσευχή-
θηκε να επανέλθει η ψυχή του νεκρού γιου της χήρας της
Σαρεπτά, ο Θεός απάντησε ανασταίνοντας το αγόρι (Α΄Βασ.
ιζ΄21,22). Αυτό ήταν το αποτέλεσ΅α της ένωσης του δικαιώ-
΅ατος της ζωής ΅ε το σώ΅α, που κανένα από αυτά δε θα
ήταν ζωντανό ή ενσυνείδητο όντας χωριστά.
25. Θάνατος και ανάσταση
571
γ΄ Η ε΅φάνιση του Μωυσή στο όρος. Η ε΅φάνιση του
Μωυσή στο ΄Ορος της Μετα΅όρφωσης δεν αποτελεί από-
δειξη ύπαρξης ενσυνείδητων πνευ΅άτων ή την παρουσία
όλων των δικαίων νεκρών στον ουρανό. Λίγο πριν από αυτό
το γεγονός ο Ιησούς είπε στους ΅αθητές Του ότι πριν πεθά-
νουν ΅ερικοί από αυτούς θα έβλεπαν τον Υιό του ανθρώπου
στη βασιλεία Του. Αυτή η υπόσχεση εκπληρώθηκε στο Πέ-
τρο, στον Ιάκωβο και στον Ιωάννη. (Ματθ. ις΄28-ιζ΄3).
Στο όρος ο Χριστός τούς αποκάλυψε ΅ια ΅ικρογραφία της
δόξας της βασιλείας του Θεού. Ήταν ο Χριστός, ο ένδοξος
βασιλιάς, ΅αζί ΅ε το Μωυσή και τον Ηλία - που αντιπροσώ-
πευαν τους δύο τύπους των πολιτών της βασιλείας. Ο Μω-
υσής αντιπροσώπευε τους δικαίους νεκρούς οι οποίοι θα
αναστηθούν κατά τη ευτέρα Παρουσία, και ο Ηλίας αντι-
προσώπευε τους ζώντες δικαίους οι οποίοι αρπάζονται στον
ουρανό χωρίς να δουν θάνατο (Β΄Βασ. β΄11).
Ο Ιούδας δίνει την απόδειξη της ειδικής ανάστασης του
Μωυσή (Ιούδα 9). Από την ε΅φάνιση του Μωυσή στο όρος
βγαίνει το συ΅πέρασ΅α ότι ο διάβολος έχασε τη φιλονικία
και ο Μωυσής αναστήθηκε, γινό΅ενος ο πρώτος πολίτης ΅ε
τη δύνα΅η της ανάστασης του Χριστού. Αυτό το γεγονός δεν
αποτελεί απόδειξη για τη δοξασία της αθανασίας της ψυχής.
Μάλλον στηρίζει τη διδασκαλία της σω΅ατικής ανάστασης.
δ΄ Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Η ιστορία
του Χριστού για τον πλούσιο και το Λάζαρο χρησι΅οποιήθη-
κε για να παρουσιάσει ΅ια ενσυνείδητη κατάσταση του θανά-
του (Λουκά ις΄19-31). υστυχώς, εκεινοι που την ερ΅ηνεύ-
ουν ΅ε τον τρόπο αυτόν, δεν αναγνώρισαν ότι αυτή είναι ΅ια
παραβολή η οποία, λα΅βανό΅ενη κατά γρά΅΅α σε κάθε λε-
πτο΅έρεια, είναι αφηρη΅ένη. Οι νεκροί θα είχαν τις α΅οιβές
τους σαν πραγ΅ατικές υπάρξεις ΅ε τα ΅έλη του σώ΅ατος
όπως τα ΅άτια, η γλώσσα και τα δάκτυλα. ΄Ολοι οι δίκαιοι θα
ήταν στην αγκαλιά του Αβραά΅, και ο ουρανός και η κόλαση
θα βρίσκονταν σε απόσταση που να ακούγεται η φωνή. Και
οι δύο τάξεις ανθρώπων θα έπαιρναν την αντα΅οιβή τους
κατά το θάνατο, αντίθετα ΅ε τη διδασκαλία του Χριστού ότι
25. Θάνατος και ανάσταση
572
θα τους γίνει ανταπόδοση κατά τη ευτέρα Παρουσία (Ματθ.
κε΄31-41, Αποκ. κβ΄12).
Αυτή η ιστορία οπωσδήποτε είναι παραβολή - ΅ια από τις
προτι΅ού΅ενες ΅εδόθους διδασκαλίας του Χριστού. Κάθε
παραβολή σκοπό έχει να διδάξει ένα ΅άθη΅α, και αυτο που
ο Χριστός δίδασκε, δεν είχε κα΅ιά σχέση ΅ε την κατάσταση
των νεκρών. Το δίδαγ΅α αυτής της παραβολής είναι η
σπουδαιότητα να ζει κανείς ΅ε το λόγο του Θεού. Ο Ιησούς
έδειξε ότι τον πλούσιο απασχολούσε ο υλισ΅ός, και αδιαφό-
ρισε για εκείνους που υπέφεραν. Το αιώνιο πεπρω΅ένο α-
ποφασίζεται στην παρούσα ζωή, και δεν υπάρχει δεύτερη
ευκαιρία. Η Γραφή είναι οδηγός για ΅ετάνοια και σωτηρία,
και αν δε δώσου΅ε προσοχή στις προειδοποιήσεις του λό-
γου του Θεού, τίποτε δεν ΅πορεί να ΅ας αγγίξει. Έτσι, ο
Χριστός τελείωσε την παραβολή ΅ε τα λόγια: «Εάν τον Μω-
υσήν και τους προφήτας δεν ακούωσιν, ουδέ εάν τις ανα-
στηθή εκ νεκρών θέλουσιν ακούσει.» (Λουκά ις΄31).
Ο Χριστός απλώς χρησι΅οποίησε στοιχεία από συνηθι-
σ΅ένη ιστορία των Ιουδαίων στην οποία συνο΅ιλούν οι νε-
κροί. (Η έννοια της παραβολής για τον κόλπο του Αβραά΅
και τον άδη ΅οιάζει πολύ ΅ε την ιουδαϊκή παράδοση. είτε
«Discourse to the Greeks Concerning Hades», Josephus'
Complete Works, ΅εταφρασ΅ένο από τον William Whiston
[Grand Rapids: Kregel 1960] σελ. 637). Παρό΅οια, βρίσκου-
΅ε στη Γραφή ΅ια παραβολή, στην οποία ΅ιλούν τα δένδρα
(Κριτ. θ΄7-15, Β΄Βασ. ιδ΄9). Κανείς δε χρησι΅οποίησε αυτή
την παραβολή για να αποδείξει ότι τα δένδρα ΅πορούν να
΅ιλήσουν. Έτσι, πρέπει να αποφύγει κανείς να δώσει στην
παραβολή τουΧριστού ΅ια έννοια αντίθετη προς τις πολλές
βιβλικές απόδείξεις και στην προσωπική διδασκαλία του Ιη-
σού ότι ο θάνατος είναι ύπνος.
ε΄ Η υπόσχεση του Χριστού στο ληστή. Η υπόσχεση του
Χριστού στο ληστή επάνω στο σταυρό: «Αληθώς σοι λέγω,
σή΅ερον θέλεις είσθαι ΅ετ'ε΅ού εν τω παραδείσω.» (Λουκά
κγ΄43). Παράδεισος οπωσδήποτε είναι συνώνυ΅ος ΅ε τον
ουρανό. (Β΄Κορ. ιβ΄4, Αποκ. β΄7). Σύ΅φωνα ΅ε το κεί΅ενο, ο
Χριστός θα πήγαινε στον ουρανό εκείνη την Παρασκευή για
25. Θάνατος και ανάσταση
573
να είναι στην παρουσία του Θεού, το ίδιο και ο ληστής. Και
ό΅ως, κατά το πρωί της ανάστασης ο Χριστός ο ίδιος είπε
στη Μαρία καθώς αυτή έπεσε στα πόδια Του να Τον προ-
σκυνήσει: «Μη ΅ου άπτου, διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πα-
τέρα ΅ου. Αλλά ύπαγε προς τους αδελφούς ΅ου και ειπέ
προς αυτούς, Αναβαίνω προς τον Πατέρα ΅ου και Πατέρα
σας, και Θεόν ΅ου και Θεόν σας.» (Ιωάν. κ΄17). Το ότι ο
Χριστό έ΅εινε στον τάφο από την Παρασκευή το απόγευ΅α
΅ε τα ξη΅ερώ΅ατα της Κυριακής φαίνονται από τα λόγια του
αγγέλου. «Έλθετε, ίδετε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος.»
(Ματθ. κη΄6).
Ο Χριστός φάσκει και αντιφάσκει; Καθόλου. Η λύση να
κατανοήσου΅ε το εδάφιο βρίσκεται στα ση΅εία στίξης. Τα
πρώτα χειρόγραφα της Βίβλου δεν είχαν ση΅εία στίξης ή
διαστή΅ατα ΅εταξύ των λέξεων. Τα ση΅εία στίξης και ο χω-
ρισ΅ός των λέξεων δη΅ιούργησαν τη διαφορά στην έννοια
του κει΅ένου. Οι ΅εταφραστές χρησι΅οποίησαν κατά το κα-
λύτερο την κρίση τους, αλλά αυτή η εργασία τους δεν είναι
κατά θεία έ΅πνευση.
Αν οι ΅εταφραστές, που έκαναν γενικά ΅ια υπέροχη ερ-
γασία, είχαν τοποθετήσει το κό΅΅α στο εδάφιο Λουκά κγ΄43
΅ετά τη λέξη «σή΅ερον» αντί πριν από αυτή, αυτό το κεί΅ενο
δε θα ερχόταν σε αντίθεση ΅ε τη διδασκαλία της υπόλοιπης
Γραφής για το θάνατο. Τότε θα λόγια του Χριστού θα είχαν
κατανοηθεί σωστά ΅ε την έννοια: «Αληθώς σοι λέγω σή΅ε-
ρον [αυτή την η΅έρα που πεθαίνω σαν φονιάς], θέλεις είσθαι
΅ετ'ε΅ού εν τω παραδείσω.» Σύ΅φωνα ΅ε τη βιβλική διδα-
σκαλία, ο Ιησούς βεβαίωσε το ληστή ότι θα ήταν ΅αζί Του
στον Παράδεισο - ΅ια υπόσχεση που θα εκπληρωνόταν ΅ε-
τά την ανάσταση των δικαίων κατά την δεύτερη έλευσή Του.
ς΄ Να αναχωρήσω και να ή΅αι ΅ε τον Χριστόν. Ο Παύλος
είπε: «Εις ε΅έ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρ-
δος . . . ιότι στενοχωρού΅αι υπό των δύο, έχων ΅εν την
επιθυ΅ίαν να αναχωρήσω και να ή΅αι ΅ε τον Χριστόν, διότι
είναι πολύ πλέον καλύτερον.» (Φιλιπ. α΄21,23). Ο Παύλος
περί΅ενε να πάει στον ουρανό ευθύς ΅ετά το θάνατο;
25. Θάνατος και ανάσταση
Ο Παύλος έγραψε πολλά για το θέ΅α να είναι ΅ε το Χρι-
στό. Σε ΅ια άλλη επιστολή έγραψε για «τους κοι΅ηθέντας διά
του Ιησού.» Κατά τη ευτέρα Παρουσία Του, είπε, οι δίκαιοι
θα αναστηθούν, και ΅αζί ΅ε τους ζώντες δικαίους «θέλο΅εν
αρπαχθή ΅ετ'αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου
εις τον αέρα. Και ούτω θέλο΅εν είσθαι πάντοτε ΅ετά του Κυ-
ρίου.» (Α΄Θεσ. δ΄14,17).
Ξαναβλέπου΅ε το ίδιο σκηνικό ΅ε αυτό στην προς Φιλιπ-
πησίους εποστολή. Ο Παύλος δε δίνει λεπτο΅ερή έκθεση τι
συ΅βαίνει στο θάνατο. Απλώς εκφράζει την επιθυ΅ία του να
αφήσει αυτή την παρούσα ταραγ΅ένη ζωή και να είναι ΅ε το
Χριστό χωρίς να αναφέρεται στην περίοδο ΅εταξύ του θανά-
του και της ανάστασης. Η ελπίδα του επικεντρώνεται στην
υπόσχεση για προσωπική συντροφιά ΅ε τον Ιησού στην αι-
ωνιότητα. Γι'αυτούς που πέθαναν, δεν υπάρχει ΅ακροχόνιο
ενδιά΅εσο ΅εταξύ της στιγ΅ής που έκλεισαν τα ΅άτια τους
και της στιγ΅ής που τα ανοίγουν κατά την ανάσταση. Εφό-
σον οι νεκροί δεν έχουν συναίσθηση και έτσι δε γνωρίζουν
το χρόνο που κυλάει, το πρωί της ανάστασης θα ΅οιάζει σαν
να επήλθε ευθύς ΅ετά το θάνατο. Για το Χριστιανό ο θάνα-
τος είναι κέρδος. εν υπάρχουν πια πειρασ΅οί, δοκι΅ασίες,
θλίψεις, και κατά την ανάσταση έχουν το δώρο της ένδοξης
αιωνιότητας.
8. White, «Η Τελική Παγκόσ΅ια Σύρραξη», σελ. 665.
9. «Deth», SDA Bible Dictionary,αναθεωρη΅ένη έκδοση,
σελ. 278. Questions on Doctrine, σελ. 524.
10. Resurrection», SDA Bible Dictionary, αναθεωρη΅ένη
έκδοση, σελ. 935.
11. Question on Doctrine, σελ. 67,68.
12 «Resurrection», SDA Bible Dictionary, αναθεωρη΅ένη
έκδοση, σελ. 936.

επισκεπτητε το

ότι πιστεύει στον Θεό οπότε ας γίνουμε πιο ακριβείς:

Πιστεύουμε στον Θεό όπως Αυτός αποκαλύπτεται μέσα από την Αγία Γραφή.

Αυτός είναι ο οδηγός στη ζωή μας και η Αγία Γραφή είναι η φωνή Του,

που διαλαλεί την αγάπη Του προσωπικά για τον καθένα μας.

Με ένα θαυμαστό τρόπο η Αγία Γραφή γράφτηκε από πολλούς συγγραφείς σε ένα διάστημα χιλιάδων ετών παρουσιάζοντάς με συνέπεια τον χαρακτήρα ενός Θεού που μένει αναλύωτος αλλά και συγχρόνως επίκαιρος ακόμη και στην εποχή μας. Παρόλο που τα πάντα γύρω μας, ακόμη και η ίδια η ζωή μας, αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα μπορούμε θα είμαστε βέβαιοι ότι η αγάπη του Θεού προς εμάς δεν έχει μειωθεί και ούτε πρόκειται να μειωθεί ποτέ, ακόμη και αν Τον απορρίψουμε.

Η Αγία Γραφή μας αποκαλύπτει τις οδηγίες του Δημιουργού για εμάς, σαν ένας λεπτομερής χάρτης που μας δείχνει τον δρόμο που οδηγεί απευθείας στον ουρανό. Μερικές φορές ακούμε τη φωνή Του μέσα από ιστορίες όπως του Δαβίδ και του Γολιάθ, της Ρουθ και του Βοόζ, του Χριστού στο Σταυρό, και του αποστόλου Παύλου ο οποίος οδηγούμενος από το Άγιο Πνεύμα κήρυξε το ευαγγέλιο στον τότε γνωστό κόσμο, και στην χώρα μας, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αφήσουν το σκότος και να γνωρίσουν τον δρόμο της ζωής. Κάποιες από αυτές τις ιστορίες μας διδάσκουν το πώς να διαχειριζόμαστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Άλλες μας γεμίζουν με ελπίδα και ειρήνη. Καθεμία τους αποτελεί ένα προσωπικό μήνυμα Του Θεού προς εμάς.

Κάποια τμήματα της Αγίας Γραφής μας δίνει πρακτικές συμβουλές και κουράγιο μέσα από παραβολές, υποσχέσεις και προειδοποιήσεις. Σε άλλα σημεία, η Αγία Γραφή έχει απευθείας οδηγίες και νόμους από το Θεό, όπως τις Δέκα Εντολές, που μας βοηθάνε να γνωρίζουμε ποιες είναι οι προσδοκίες Του από εμάς. Όταν οι άνθρωποι ζήτησαν από τον Ιησού να συνοψίσει τις εντολές, Αυτός επικεντρώθηκε στον τρόπο που η αγάπη του Θεού επηρεάζει τον τρόπο της δικής μας ζωής: "Και θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη διάνοιά σου, και με όλη τη δύναμή σου... Θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου".

Η Αγία Γραφή αποτελεί τη φωνή Του που μιλάει προσωπικά στον καθένα που είναι πρόθυμος να διαβάσει και να ακούσει. Για αυτόν το λόγο όλα τα πιστεύω μας βασίζονται αποκλειστικά στις διδαχές της Αγίας Γραφής την οποία θεωρούμαι ως τον μόνο έγκυρο οδηγό για την πνευματική μας ζωή . Μέσω της μελέτης της Αγίας Γραφής μαθαίνουμε ότι:

Ο Θεός επιθυμεί πάνω από όλα να αποκτήσουμε μια σαφή εικόνα του χαρακτήρα Του. Καθώς κατανοούμε τον χαρακτήρα Του ανακαλύπτουμε το πόσο ακαταμάχητη είναι η αγάπη Του, και αυξάνεται η επιθυμία μας για να έχουμε μια προσωπική σχέση μαζί Του. Οι ζωές μας αρχίζουν να αποκτούν νόημα, να αλλάζουν και θέλουμε να Τον γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα.

Ο Θεός αποκάλυψε τον χαρακτήρα Του στον άνθρωπο με πολλούς τρόπους, αλλά υπάρχουν τρία ορόσημα στην ιστορία της ανθρωπότητας για τα οποία διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Το πρώτο βρίσκεται στην ιστορία της δημιουργίας όπου βλέπουμε ότι ο Θεός μας έπλασε για να μας είμαστε το αντικείμενο της αγάπης Του. Μας πρόσφερε οτιδήποτε χρειαζόμασταν και μας χάρισε το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής. Μας δημιούργησε με τη δυνατότητα να μπορούμε να επιλέξουμε αν θα Τον αγαπήσουμε ή αν θα Τον απορρίψουμε! Το δεύτερο ορόσημο είναι ο θάνατος του Ιησού Χριστού, του μονογενή Υιού του Θεού, στο σταυρό ως αντικαταστάτη μας. Με την Σταυρική Του θυσία μας έδειξε ότι η αγάπη Του για μας φτάνει σε τέτοιο σημείο που παίρνει την θέση μας, με τεράστιο κόστος για τον ίδιο, καθώς πληρώνει την ποινή που μας άξιζε λόγω των αμαρτωλών επιλογών μας. Το τρίτο ορόσημο είναι η ανάσταση Του που μας δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα μετά τον θάνατο, μια ελπίδα που αποτείνεται προς εμάς.

Τα τρία αυτά ορόσημα μας βοηθάνε να κατανοήσουμε το μέγεθος της αγάπης Του, τον χαρακτήρα Του και τη χάρη Του. Το να βιώσουμε αυτή την αγάπη αποτελεί την αρχή ενός δια βίου ταξιδιού πνευματικής αύξησης και υπηρεσίας. Έτσι θέλουμε να μιλάμε στον κόσμο για την αγάπη Του και την σωτηρία που μας προσφέρει.

Η ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού μας πρόσφερε μια ξεκάθαρη εικόνα του χαρακτήρα του Θεού. Ο Χριστός είναι ο μόνος αναλλοίωτος, μέσα σε ένα κόσμο που πάντοτε μεταβάλλεται. Ο Χριστός είναι ο Δημιουργός, ο Συντηρητής, ο Σωτήρας, ο Φίλος, ο Υιός του Θεού και Θεός ο ίδιος! Ο Χριστός έχει υποσχεθεί να είναι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα για τον καθένα μας. Μπορούμε να εμπιστευθούμε τις υποσχέσεις Του επειδή ο αιώνιος Θεό που είναι παντογνώστης και παντοδύναμος θέλει πάντοτε το καλύτερο για εμάς.

Πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ένα από τα πρόσωπα της Αγία Τριάδας, που είναι ο μόνος Θεός. Η Αγία Γραφή περιγράφει τον Ιησού Χριστό, τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, να αφοσιώνονται στο έργο της σωτηρίας μας και της πνευματικής μας ανάπτυξης. Για να μπορέσουμε να λάβουμε την σωτηρία έπρεπε ο Ιησούς Χριστός να γεννηθεί από την παρθένο Μαρία στη Βηθλεέμ σαν ανθρώπινο βρέφος, να ζήσει μια ζωή σε απόλυτη αρμονία και υπακοή στο θέλημα του Θεού και στη συνέχεια να πεθάνει, ενώ ήταν αθώος, για όλες τις αμαρτίες μας. Έπρεπε να ταφεί αλλά και να αναστηθεί μετά από τρεις ημέρες. Τώρα, βρίσκεται στον ουρανό μεσολαβώντας στον Πατέρα για εμάς και προετοιμάζοντας την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία και τον θάνατο.

Όταν γνωρίσουμε τον Θεό πραγματικά και εμπιστευθούμε το σχέδιό Του για την ζωή μας τότε θα πάψουμε να φοβόμαστε ακόμη και τον θάνατο! Ο Θεός αφαιρεί τον φόβο του θανάτου από τους πιστούς. Ο Ιησούς Χριστός κατατρόπωσε το θάνατο στο Σταυρό αφαιρώντας την εξουσία του από τους πιστούς. Οι πιστοί που έχουν πεθάνει μέσα στους αιώνες, καθώς βρίσκονται στον τάφο είναι σε μια "ειρηνική ανάπαυλα πριν από την ανάσταση". Είναι νεκροί, αλλά αυτός ο θάνατος δεν έχει καμία εξουσία όσον αφορά το μέλλον τους. Ο Ιησούς Χριστός θα έρθει και θα τους πάρει πίσω στη ουράνια πατρίδα. Ο θάνατος είναι απλά ένας σταθμός πριν την αιώνια ζωή.

Ο Θεός υποσχέθηκε ότι θα γυρίσει για να μας απελευθερώσει από τον αγώνα επιβίωσης της καθημερινότητά αυτής της ζωής. Θα δημιουργήσει έναν νέο κόσμο όπου θα υπάρχει πραγματική υγεία και ευτυχία, δικαιοσύνη και αγάπη, αληθινές σχέσεις, απολαύσεις πέρα από την φαντασία μας, και πάνω από όλα μια προσωπική και οικία σχέση με τον ίδιο τον Θεό. Όταν επιστρέψει θα αναστήσει από τους νεκρούς όλους όσους δέχθηκαν την προσφορά της αγάπης Του, και θα μπορέσουμε να επανενωθούμε για πάντα με τους αγαπημένους μας που επίσης αγαπούσαν τον Ιησού.

Καθώς περιμένουμε την επιστροφή Του θα αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα και δυσκολίες που όλοι αντιμετωπίζουν στην καθημερινή βιοπάλη, αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Όταν όλα φαίνονται να καταρρέουν, όταν αισθανόμαστε μόνοι μέσα στον κόσμο, ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται ακριβώς εκεί, στο κέντρο όλων αυτών, προσφέροντας προσωπική ειρήνη και ελπίδα για όλους μας. Αν του επιτρέψουμε να επέμβει στη ζωή μας, τότε αμέσως θα αρχίσει να την αναδιαμορφώνει. Στην πραγματικότητα ο Ιησούς Χριστός μεταμορφώνει τον χαρακτήρα όσων επιλέγουν να Τον ακολουθήσουν, κάνοντάς τον όμοιο με τον χαρακτήρα του Θεού.

Ο Θεός επιθυμεί να έχουμε το καλύτερο στη ζωή μας, γι' αυτό μας παρέχει την κοινότητα των πιστών όπου μπορούμε να μάθουμε και να ενθαρρυνθούμε μέσα από τις εμπειρίες των άλλων στην πορεία τους με τον Θεό. Επίσης ο καθένας μας έχει ιδιαίτερα χαρίσματα και ταλέντα που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να βοηθήσει τους γύρω τους καθώς αναζητούν να γνωρίσουν τον Ιησού καλύτερα.

Ο Θεός μας αγαπάει , και θέλει να περνάμε χρόνο μαζί Του, ένας προς ένα, όπως θα κάναμε με έναν φίλο μας. style="font-style: normal;">Θέλει να έχουμε μια στενή προσωπική σχέση μαζί Του καθώς θα επικοινωνούμε μαζί Του μέσω της προσευχής, της ανάγνωσης της Αγίας Γραφής και της συναναστροφής με άλλους πιστούς. Έτσι θα μας δώσει χαρά και παρηγοριά ακόμη και μέσα σε δύσκολες περιόδους της ζωής μας. Καθώς θα είμαστε κοντά Του θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε καλύτερα το θέλημά Του και την καθοδήγησή Του στην ζωή μας.

Η έβδομη ημέρα (το Σάββατο), είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι αυτής της σχέσης. Διαβάζουμε σε ολόκληρ η την Αγία Γραφή ότι είναι μια ημέρα που την ξεχώρισε ο Θεός για να αφιερωθεί στην επικοινωνία μας μαζί Του, "Να θυμάσαι την ημέρα του Σαββάτου... για να την αγιάζεις". Το Σάββατο είναι μια ολόκληρη ημέρα για να εμβαθύνουμε τη φιλία μας με το Δ ημιουργό του Σύμπαντος! Μια ημέρα για να είμαστε μαζί, ο Ιησούς με εμάς κι εμείς με τον Ιησού.

Ο Ιησούς Χριστός προσφέρει αιώνια ζωή και μια ζωντανή σχέση με οποιονδήποτε επιθυμεί να την έχει. Δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ φυλών και εθνών. Στα μάτια Του είμαστε όλοι ίσοι, είμαστε όλοι "παιδιά του Βασιλιά"! Όμως δεν αναγκάζει κανέναν να γίνει μέλος της αιώνιας οικογένειάς Του. Αν κάποιος θελήσει να αφήσει τον Θεό έξω από την ζωή του, είναι ελεύθερος να το πράξει χωρίς να υποστεί καμία αιώνια τιμωρία για την επιλογή του. Αλλά λόγο ακριβώς αυτής της επιλογής δεν θα μπορέσει να γευθεί τις ευλογίες της αιώνιας ζωής lang="en-US"> που ετοιμάζει ο Θεός για όλους εμάς που διαλέγουμε να ζήσουμε μαζί Του.

Μας αγαπάει αν και κάνουμε σφάλματα, αν και μερικές φορές επιτρέπουμε στις ανθρώπινες αδυναμίες μας να μας κυριεύσουν, ακόμη κι αν επιλέξουμε να Τον απορρίψουμε. Φυσικά η ανιδιοτελής αγάπη Του δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για το πως ζούμε, σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να να είμαστε "καλοί" για να μας αποδεχθεί. Οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρισκόμαστε, τη στιγμή που μετανιώσουμε για τις αμαρτίες μας και Τον αναγνωρίσουμε ως Κύριο και Σωτήρα μας θα καθαρίσει και θα συγχωρέσει όλες μας τις αμαρτίες. Έπειτα καθώς θα δεχθούμε τις υποσχέσεις Του και θα Του επιτρέψουμε να καθαρίσει κάθε τι που ο Διάβολος έχει φυτέψει στην καρδιά μας, θα μπορέσουμε να βιώσουμε τη αναζωογονητική δύναμη της αγάπης Του. Αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο, είναι σαν ένας μεγάλος πόλεμος: από την μια πλευρά υπάρχει ο εχθρός της ψυχής μας και οι επιθυμίες μας που μας τραβάνε προς τις προσωρινές απολαύσεις και την καταστροφή, και από την άλλη μεριά υπάρχει ο Θεός που μας παροτρύνει να δεχτούμε την προσφορά Του για ειρήνη και νόημα στη ζωή μας.

Καθώς παλεύουμε πρέπει να θυμόμαστε πάντοτε ότι ο Ιησούς Χριστός έχει ήδη νικήσει τον πόλεμο. Είναι θριαμβευτής! Γιορτάζουμε τη νίκη Του καθώς λαμβάνουμε την Θεία Κοινωνία. Ο άρτος που τρώμε συμβολίζει το σώμα του που θυσιάστηκε για χάρη μας, και ο "καρπός της αμπέλου" που πίνουμε συμβολίζει το αίμα Του που χύθηκε για μας. Λαμβάνουμε την Θεία Κοινωνία για να θυμηθούμε ότι η νίκη ανήκει σε Αυτόν και όχι σε μας.

Ο Ιησούς Χριστός μας έδωσε το παράδειγμα της βάπτισης για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως περνάμε από την καταδίκη της αμαρτίας στην νέα ζωή που μας προσφέρει. Η βάπτιση συμβολίζει τον θάνατο του εαυτού μας καθώς βυθιζόμαστε στον υγρό "τάφο", και την ανάσταση μας σε μια νέα ζωή με τον Ιησού καθώς ανεβαίνουμε από το νερό. Ο κάθε ένας μας χρειάζεται να βαπτιστεί μόνο μια φορά στην ζωή του, αλλά ενθυμούμαστε την απόφασή μας καθώς, σύμφωνα με το παράδειγμα του Ιησού, λαμβάνουμε μέρος στο νίψιμο των ποδών κατά την Θεία Κοινωνία.

Καθώς ο Θεός είναι ο δημιουργός μας είναι αυτός που γνωρίζει καλύτερα για το πως να διατηρήσουμε τα θαυμαστά σώματα που μας χάρισε. Για αυτό η Αγία Γραφή δεν περιορίζεται μόνο σε πνευματικά και φιλοσοφικά θέματα αλλά προσφέρει και οδηγίες για το πως πρέπει να τρεφόμαστε, πως πρέπει να είναι οι σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, σε ποιες διασκεδάσεις να παίρνουμε μέρος, και ακόμη και το πως να χρησιμοποιούμε τα χρήματά μας. Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι όταν ο Θεός μας συμβουλεύει να αποφεύγουμε βλαβερές τροφές και ουσίες, όταν μας συμβουλεύει να μην έχουμε σχέσεις εκτός γάμου, ή όταν μας παροτρύνει να προσφέρουμε δέκατα από τα κέρδη μας στο έργο Του, το κάνει για να μας ανταποδώσει πολύ περισσότερες ευλογίες στην ζωή μας και για να μας προφυλάξει από συνήθειες και πράξεις που τελικά θα φέρουν αρρώστια και πόνο στη ζωή μας, ή ακόμη και να μας απομακρύνουν από Αυτόν. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θεός θέλει το καλύτερο για μας.

Αιώνια ζωή, ειρήνη και νόημα στη ζωή μας, μεταμόρφωση του χαρακτήρα μας, ελπίδα. Όλα όσα υπόσχεται ο Θεός είναι δικά μας, επειδή μας τα προσφέρει και μας έχει αποδείξει ότι μπορούμε να Τον εμπιστευόμαστε. Ας δεχθούμε τα δώρα Του και ας γίνουμε ένα ενεργό μέλος της οικογένειάς Του, και Εκείνος με χαρά θα αρχίσει να εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του στην ζωή μας.

1 ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΟΙ ΕΠΕΧΕΙΡΗΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΤΑΞΩΣΙ ΔΙΗΓΗΣΙΝ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
2 ΚΑΘΩΣ ΠΑΡΕΔΟΣΑΝ ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΟΙ ΑΠ ΑΡΧΗΣ ΓΕΝΟΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟΠΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
3 ΕΦΑΝΗ ΚΑΙ ΕΙΣ ΕΜΕ ΕΥΛΟΓΟΝ ΟΣΤΙΣ ΔΙΗΡΕΥΝΗΣΑ ΠΑΝΤΑ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΑ ΣΟΙ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥΤΩΝ ΚΡΑΤΙΣΤΕ ΘΕΟΦΙΛΕ
4 ΔΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΝ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΤΗΧΗΘΗΣ

Οι Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης, ήταν οι οι μόνοι που έγραψαν για τη ζωή του Χριστού; Μήπως και άλλοι, ακόμη και γραπτώς, αναφέρθηκαν στη ζωή του Χριστού; Λουκ. α'1. Περιγράψτε ποιο ήταν το κίνητρο του ευαγγελιστή Λουκά για να γράψει το ευαγγέλιο του (και ίσως και το κατά Ιωάννην) Ευαγγέλιο.

Διαβάστε Ιωάν. κα'25, τι μας λέει για τα όρια όλων των ευαγγελίων;
25 ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΟΣΑ ΕΚΑΜΕΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΑΝ ΓΡΑΦΘΩΣΙ ΚΑΘ ΕΝ ΟΥΔ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΟΜΙΖΩ ΘΕΛΕΙ ΧΩΡΗΣΕΙ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΑΜΗΝ

Αυτό που θέλει να πει ο Ιωάννης είναι πως τα πολλά γεγονότα από την ιστορία του Ιησού έπρεπε να μείνουν εκτός του ευαγγέλιού του. Το κάθε ένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια προσφέρουν επιλεγμένα λόγια και πράξεις του Ιησού που ταιριάζουν στο στόχο του συγκεκριμένου συγγραφέα. «Σπάνια δύο άτομα θα δουν και θα εκφράσουν την αλήθεια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ο καθένας εμμένει σε συγκεκριμένα σημεία τα οποία η ιδιοσυγκρασία και η εκπαίδευση του τον έχουν οδηγήσει να εκτιμήσει» Ε. Χουάιτ, Selected Messages.

Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: ο συγγραφέας του

Ο συγγραφέας δεν αναφέρει το όνομα του, αλλά παρουσιάζει τον εαυτό του ως ένα μαθητή του Ιησού και μάρτυρα όλων όσων ο Κύριος του δίδαξε και έκανε, Ιωάν. κα'24,25. Επιπλέον, αυτός ο μαθητής είναι ένας που «ηγάπα ο Ιησούς» (εδ.20 συγκρίνετε με Ιωάν. ιγ'23, ιθ'26, κ'2, κα'7) και που έγειρε στο στήθος Του στο Δείπνο του Κυρίου, Ιωάν. κα'20. Αυτό δεν θα πρέπει να μας αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ότι ο Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής, είναι ο συγγραφέας του Ευαγγελίου. Ίσως λόγω της σεμνότητας του, της ταπεινοφροσύνης του και μιας επιθυμίας για αυταπάρνηση (σε αντίθεση με τα συμβάντα του Ματθ. κ'20-22), ο Ιωάννης δεν αναφέρει τον εαυτό του σε αυτό το βιβλίο.

Η πρώτη εκκλησία αναγνώρισε τον Ιωάννη ως το συγγραφέα. Ο Ειρηναίος, 130-200 μ.Χ. έγραψε πως ο Ιωάννης συνέταξε το Ευαγγέλιο σε προχωρημένη ηλικία και ενώ ζούσε στην Έφεσο. Ο Ειρηναίος ήταν μαθητής του Πολύκαρπου, 70-155 μ.Χ., ο οποίος με τη σειρά του ήταν μαθητής του Ιωάννη και επίσκοπος Σμύρνης.
Ο Ιωάννης αναγνώρισε με ευγνωμοσύνη ότι ήταν το αντικείμενο της ανεξάντλητης αγάπης του Ιησού, μιας αγάπης που μπορούσε να έρθει

έρθει μόνο από κάποιον που είναι Θεός. Η αναγνώριση αυτή, έκανε τον απόστολο να γράψει την εμπνευσμένη εκείνη έκφραση του Χριστιανισμού, «ο Θεός είναι αγάπη» και να μας διδάξει με ένα ιδιαίτερο τρόπο ότι αυτή η αγάπη εκδηλώθηκε, σε όλη της την έκταση, με τον Ιησού, Α'Ιωάν. δ'7,9.

Τόσο η φύση όσο και η Βιβλική αποκάλυψη μαρτυρούν ομόφωνα για την αγάπη του Θεού. Ο ουράνιος Πατέρας μας είναι η πηγή της ζωής, της σοφίας και της χάρης. Παρατηρείστε τα ωραία, τα υπέροχα πράγματα στη φύση. Σκεφθείτε τη θαυμάσια προσαρμογή τους στις ανάγκες και την ευτυχία όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και όλων των ζωντανών υπάρξεων. Ο ήλιος και η βροχή που φαιδρύνουν και δροσίζουν τη γη, οι λόφοι, οι θάλασσες και οι πεδιάδες, όλα μας μιλούν για την αγάπη του Δημιουργού. Ο Θεός είναι εκείνος που μας προμηθεύει για τις καθημερινές ανάγκες όλων των δημιουργημάτων Του. Όπως τόσο ωραία εκφράζουν τα λόγια του ψαλμωδού: "Οι οφθαλμοί πάντων αποβλέπουσι προς Σε. Και Συ δίνεις εις αυτούς την τροφή αυτών εν καιρώ. Ανοίγεις την χείρα Σου και χορταίνεις την επιθυμία παντός ζώντος" Ψαλμ. 145:15,16

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο στην εντέλεια άγιο και ευτυχισμένο και η ωραία γή, καθώς βγήκε απ' τα χέρια του Δημιουργού, δεν έφερε ούτε ίχνος φθοράς, ούτε μια αμυδρή σκιά της κατάρας. Είναι η παράβαση του νόμου του Θεού - του νόμου της αγάπης - εκείνη που επέφερε τη συμφορά και το θάνατο. Και όμως η αγάπη του Θεού αποκαλύπτεται ακόμη και ανάμεσα στις θλίψεις που είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Είναι γραμμένο οτι με απώτερο σκοπό το καλό του ανθρώπου, ο Θεός καταράστηκε τη γή. (Γεν. 3:17) Τα αγκάθια και τριβόλια - οι δυσκολίες δηλαδή και δοκιμασίες που γεμίζουν τη ζωή του με κόπους και φροντίδες - δόθηκαν για το καλό του. Αποτελούν μέρος της διαπαιδαγώφησής του που είναι απαραίτητη στο σχέδιο του Θεού για την ανύψωσή του απ' τον όλεθρο και την κατάπτωση που επέφερε η αμαρτία. Ο κόσμος αν και αμαρτωλός, δεν έχει να επιδείξει αποκλειστικά και μόνο συμφορά και μιζέρια. Και αυτή ακόμη η φύση μας στέλνει μηνύματα ελπίδας και παρηγοριάς. Λουλούδια ανθίζουν πάνω στα τριβόλια και αυτά τα αγκάθια σκεπάζονται από ρόδα. "Ο Θεός είναι αγάπη", είναι γραμμένο πάνω σε κάθε μισάνοικτο μπουμπούκι, πάνω σε κάθε βλαστάρι γρασιδιού. Τα θελκτικά πουλιά που γεμίζουν τον αέρα με τα χαρούμενα τραγούδια τους, τα πολύχρωμα λουλούδια με τους λεπτεπίλεπτους συνδυασμούς που μυρώνουν την ατμόσφαιρα, τα ψηλά δέντρα του δάσους με το πυκνό καταπράσινο φύλλωμά τους, όλα μαρτυρούν για την τρυφερή πατρική φροντίδα του Θεού μας και την επιθυμία Του να καταστήσει όλα τα παιδιά Του ευτυχισμένα.

Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει το χαρακτήρα Του. Αυτός ο ίδιος εξαγγέλλει την άπειρη αγάπη και ευσπλαχνία Του. Όταν ο Μωυσής προσευχήθηκε: "Δείξον μοι την δόξαν Σου", ο Θεός απήντησε: "Εγώ θέλω κάμει να περάσει έμπροσθέν σου όλη η αγαθότης Μου" (Εξοδ.33:18,19) Αυτή είναι η δόξα Του. Ο Θεός πέρασε μπροστά από τον Μωυσή και διακήρυξε: "Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν".(Εξοδ. 34:4,6) Είναι "ελεήμων και οικτίρμων" (Ιωνάς 4:2) "διότι Αυτός αρέσκεται εις το έλεος".(Μιχαίας 7:18) Ο Θεός έχει συνδέσει τις καρδιές μας μαζί Του με αμέτρητα τεκμήρια και στον ουρανό και στη γή. Με τα έργα της φύσης και με τους βαθύτερους και τρυφερότερους εκείνους επίγειους δεσμούς που η ανθρώπινη καρδιά μπορεί να κατανοήσει, επεδίωξε να μας αποκαλυφθεί.

Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν παρά μια αμυδρή αποκάλυψη της αγάπης Του. Παρ' όλες αυτές τις αποδείξεις, ο εχθρός του καλού έχει τυφλώσει τις διάνοιες των ανθρώπων ώστε να ατενίζουν στον Θεό με φόβο και να Τον θεωρούν αυστηρό και δίχως οίκτο. Ο Σατανάς οδήγησε τους ανθρώπους να εκλάβουν τον Θεό σαν μια ύπαρξη με άκαμπτη δικαιοσύνη, έναν απροσπέλαστο κριτή, έναν απαιτητικό, αδυσώπητο πιστωτή. Παράστησε το Δημιουργό σαν μια ύπαρξη που με ζηλότυπο βλέμμα προσπαθεί να ανακαλύψει λάθη και σφάλματα στους ανθρώπους με σκοπό να τους τιμωρήσει. Ακριβώς για να διαλύσει αυτόν τον πέπλο της σκιάς, αποκαλύπτοντας στον κόσμο την άπειρη αγάπη του Θεού, ο Χριστός ήρθε να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ο Υιός του Θεού ήρθε απ' τον ουρανό για να αποκαλύψει τον Πατέρα. "Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν, ο Μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, Εκείνος εφανέρωσεν Αυτόν". (Ιωάννου 1:18) "ουδέ τον Πατέρα γινώσκει τις, ει μη ο Υιός, και εις όντινα θέλει ο Υιός να αποκαλύψει Αυτόν". (Ματθ. 11:27) Οταν ένας από τους μαθητές παρακάλεσε: "Δείξον εις ειμάς τον Πατέρα", ο Ιησούς απάντησε: "Τόσον καιρό είμαι μεθ' υμών, δεν εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν Εμέ, είδε τον Πατέρα, και πώς συ λέγεις, δείξον εις ημάς τον Πατέρα;". (Ιωάννου 14:8,9)

Περιγράφοντας την επίγεια αποστολή Του, ο Ιησούς είπε: "ο Κύριος Με έχρισε" Με απέστειλε δια να ευαγγελίζομαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία". (Λουκά 4:18) Αυτό ήταν το έργο Του. Πήγαινε παντού αγαθοεργώντας και θεραπεύοντας όλους όσους καταδυναστεύονταν από το Σατανά. Μέσα σε ολόκληρα χωριά δεν ακούονταν σε κανένα σπίτι ούτε ένα βογγητό αρρώστου. Επειδή Εκείνος είχε περάσει απ' εκεί και είχε θεραπεύσει όλους τους ασθενείς. Το έργο Του μαρτυρούσε τη θεία αποστολή Του. Αγάπη, έλεος και ευσπλαχνία αποκαλύπτονταν σε κάθε πράξη της ζωή του. Η καρδιά Του ήταν γεμάτη από τρυφερή συμπάθεια για τους ανθρώπους. Πήρε την ανθρώπινη φύση για να μπορέσει να ανταποκριθεί προς τις ανάγκες του ανθρώπου. Και οι πιο φτωχοί και περιφρονημένοι δε δίσταζαν να Τον πλησιάσουν. Ακόμη και σ' αυτά τα μικρά παιδιά ήταν ελκυστικός. Τους άρεσε να κάθονται στα γόνατά Του και να παρατηρούν το στοχαστικό πρόσωπό Του, γεμάτο αγαθότητα και καλοσύνη.

Ο Χριστός δεν έκρυβε ποτέ την αλήθεια, αλλά την έλεγε πάντοτε με αγάπη. Οι σχέσεις Του προς τους ανθρώπους χαρακτηρίζονταν πάντοτε απο μιά εξαιρετική λεπτότητα, από μια στοχαστική καλοκάγαθη φροντίδα. Δεν υπήρξε ποτέ βίαιος, δεν πρόφερε ποτέ ένα σκληρό λόγο αναίτια, δεν πλήγωσε ποτέ μια ευαίσθητη ψυχή εκτός aν ήταν για το καλό της. Δεν καταδίκαζε την ανθρώπινη αδυναμία. Μιλούσε τη γλώσσα της αλήθειας, αλλά πάντοτε με αγάπη. Κατέκρινε την υποκρισία, την απιστία και την αδικία. Αλλά η φωνή Του πάλλονταν από λυγμούς καθώς πρόφερε τις αυστηρές Του επιπλήξεις. Έκλαψε για την Ιερουσαλήμ, την αγαπημένη Του πόλη, εκείνη που αρνήθηκε να Τον δεχθεί, Αυτόν που ήταν η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Είχε απορρίψει το Σωτήρα της" και όμως Εκείνος δεν ένοιωθε παρά οίκτο και τρυφερότητα γι' αυτήν. Η ζωή Του ήταν μια ζωή αυτοθυσίας και φροντίδας για τους άλλους. Κάθε ψυχή τη θεωρούσε πολύτιμη. Ενώ πάντοτε συμπεριφερόταν με θεϊκή αξιοπρέπεια, έσκυβε με το στοργικότερο ενδιαφέρον πάνω από κάθε μέλος της οικογένειας του Θεού. Στο πρόσωπο όλων των ανθρώπων διέκρινε χαμένες ψυχές που η δική Του αποστολή ήταν να σώσει.

Αυτόν το χαρακτήρα αποκάλυψε ο Χριστός με τη ζωή Του. Αυτός είναι και ο χαρακτήρας του Θεού. Απ' την καρδιά του Πατέρα ορμούν τα κύματα της θεϊκής ευσπλαχνίας, όπως την παρουσίασε ο Χριστός, και τη μετέδωσε στους ανθρώπους. Ο Ιησούς, ο τρυφερός και στοργικός Σωτήρας, ήταν ο Θεός "και εφανερώθη εν σαρκί". (Α' Τιμοθ. 3:16) Ο Χριστός έζησε, υπέφερε και πέθανε για να μας απολυτρώσει. Έγινε "Άνθρωπος θλίψεων" για να μας ικανώσει να γίνομε μέτοχοι της αιώνιας χαράς. Ο Θεός επέτρεψε όπως ο Υιός Του, ο γεμάτος χάρη και αλήθεια, εγκαταλείψει ένα κόσμο απερίγραπτης δόξας για να έρθει σ' ένα κόσμο μολυσμένο απ' την αμαρτία και μαυρισμένο απ' τη σκιά της κατάρας και του θανάτου. Του επέτρεψε να εγκαταλέιψει τον κόλπο της αγάπης Του και τη λατρεία τών αγγέλων, να υπομείνει αισχύνη, εξευτελισμό, ταπείνωση, μίσος, και θάνατο. "Η τιμωρία ήτις έφερε την ειρήνη ημών ήτο επ' Αυτόν και δια των πληγών Αυτού ημείς ιάθημεν". (Ησαίας 53:5) . Παρατηρείστε Τον στην έρημο, στη Γεσθημανή, πάνω στον σταυρό! Ο άμωμος Υιός του Θεού πήρε επάνω Του το βάρος της αμαρτίας. Εκείνος που ήταν ένα με το Θεό, ένοιωσε στην καρδιά Του τον τρομερό χωρισμό που δημιουργεί η αμαρτία ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο. Και αυτό ακριβώς το γεγονός ήταν που απόσπασε απ' την καρδιά Του την κραυγή της αγωνίας: "Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;"(Ματθ. 27:46). Ηταν το βάρος της αμαρτίας, η συναίσθηση του τρομακτικού της μεγέθους που επιφέρει το χωρισμό της ψυχής από τον Θεό, εκείνη που ράγισε την καρδιά του Υιού του Θεού. Όμως ο απώτερος σκοπός της μεγάλης αυτής θυσίας δεν ήταν να δημιουργήσει στην καρδιά του Πατέρα αισθήματα αγάπης για τον άνθρωπο, ούτε να Τον προδιάθεση για το έργο της σωτηρίας. Όχι, όχι! "Ο Θεός τόσον αγάπησε τον κόσμον, ώστε έδωκε το Υιό Αυτού τον μονογενή". (Ιωάννου 3:16) Δεν ήταν ο μεγάλος αυτός ιλασμός που έκαμε τον Πατέρα να μας αγαπά, αλλά ακριβώς επειδή μας αγαπά προμήθευσε και την εξιλέωση. Ο Χριστός ήταν το μέσον για να μπορέσει ο Θεός να χορηγήσει την άπειρη αγάπη Του σ' ένα κόσμο που είχε αποστατήσει. "Ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς Εαυτόν" (Β' Κορ. 5:19) Ο Θεός υπέφερε μαζί με τον Υιό Του. Με την αγωνία της Γεσθημανή, με το θάνατο του Γολγοθά, η καρδιά της Άπειρης Αγάπης πλήρωσε τα λύτρα της δική μας απολύτρωσης.

Ο Ιησούς είπε: "Δια τούτο ο Πατήρ Με αγαπά, διότι Εγώ βάλλω την ψυχήν Μου δια να λάβω αυτήν πάλιν".(Ιωάννου 10:17) Με άλλα λόγια: "ο πατέρας Μου τόσο πολύ σας αγαπά, ώστε η αγάπη Του για Μένα μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν έδωσα τη ζωή Μου για να σας απολυτρώσω. Με το να γίνω ο Αντικαταστάτης σας, ο Εγγυητής σας, με το να προσφέρω τη ζωή Μου και να επιφορτισθώ τα πταίσματα και τις παραβάσεις σας, έγινα προσφιλέστερος στον Πατέρα Μου, επειδή με τη θυσία μου, αποδεικνύεται δίκαιος ο Θεός,κ ενώ ταυτόχρονα δικαιώνει και όλους εκείνους που πιστεύουν στον Ιησού."

Κανείς άλλος εκτός από τον Υιό του Θεού δεν ήταν σε θέση να επιτύχει την απολύτρωση μας. Μόνο Εκείνος που βρισκόταν στον κόλπο του του Πατέρα μπορούσε να τον αποκαλύψει. Μόνο Εκείνος που γνώρισε το ύψος και το βάθος της αγάπης του Θεού μπορούσε να την εκδηλώσει.

Τίποτε λιγότερο από την άπειρη θυσία του Χριστού για τη σωτηρία του αμαρτωλού, δε θα επαρκούσε για να εκφράσει την αγάπη του Πατέρα για τη χαμένη ανθρωπότητα. "Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή". Δεν Τον έδωσε μόνο για να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους, να σηκώσει τις αμαρτίες τους, και να πεθάνει στη θέση τους, αλλά Τον χάρισε στην πεσμένη ανθρώπινη φυλή. Ο Χριστός έπρεπε να συνταυτισθεί με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Αυτός που ήταν ένα με το Θεό συνδέθηκε με τους ανθρώπους με δεσμούς που παραμένουν αιώνια ακατάλυτοι. Ο Ιησούς "δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς". (Εβραίους 2:11) Αυτός είναι ο Ιλασμός μας, ο Συνήγορός μας, ο Αδελφός μας. Φέρει την ανθρώπινη μορφή μας μπροστά στον θρόνο του Πατέρα και στους ατέλειωτους αιώνες είναι και θα εξακολουθεί να παραμένει ένα με την ανθρώπινη φυλή που ήρθε να απολυτρώσει. Είναι ο Υιός του ανθρώπου. Και όλα αυτά για να μπορέσει ο άνθρωπος να υψωθεί απ' το βάραθρο και την κατάπτωση της αμαρτίας, να μπορεί να αντανακλά την αγάπη του Θεού και να συμμερίζεται τη χαρά της αγιοσύνης.

Η τιμή που έχει πληρωθεί για την απολύτρωσή μας, η άπειρη θυσία που έχει υποστεί ο ουράνιος Πατέρας μας όταν παρέδωσε τον Υιό Του στον θάνατο για χάρη μας, θα έπρεπε να μας εμπνέουν με βαθύτερη αντίληψη του τι μπορούμε να γίνομε με τη βοήθεια του Χριστού. Καθώς ο εμπνευσμένος απόστολος Ιωάννης παρατήρησε το το ύψος και βάθος και πλάτος της αγάπης του Πατέρα για την καταδικασμένη φυλή μας, γεμίσε απο αισθήματα λατρείας και σεβασμού. Ανήμπορος να βρεί τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσει το μεγαλέιο και την τρυφερότητα μια τέτοιας αγάπης, αναφώνησε καλώντας τον κόσμο να την ατενίσει: "Ιδέτε οποίαν αγάπην έδωκεν ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού" (Α' Ιωάννου 3:1) Τι μεγάλη αξία δίνει αυτή η αγάπη στον άνθρωπο! Με την παρακοή οι άνθρωποι υποτάχθηκαν στον Σατανά. Με την πίστη τους στην εξιλαστική θυσία του Χριστού, του Αδάμ τα παιδιά, μπορούν να γίνουν παιδιά του Θεού. Παίρνοντας τη φύση του ανθρώπου, ο Χριστός εξύβωσε την ανθρωπότητα. Αμαρτωλοί άνθρωποι φέρονται σ' εκείνο το επίπεδο όπου, όταν συνδεθούν με το Χριστό, να μπορούν επάξια να αποκαλούνται "υιοί Θεού".

Μια τέτοια αγάπη είναι απαράμιλλη. Παιδιά του Ουράνιου Βασιλιά! Τι πολύτιμη υπόσχεση! Η ασύγκριτη αγάπη του Θεού για ένα κόσμο που δεν Τον αγάπησε! Αυτή η σκέψη εξασκεί μια υποτακτική επιρροή στην καρδιά και αιχμαλωτίζει τη διάνοια να συμμορφωθεί προς το θέλημα του Θεού. Όσο προσεκτικότερα μελετούμε το θείο χαρακτήρα κάτω απ' το φως του σταυρού, τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε την ευσπλαχνία, τρυφερότητα και συγχωρητικότητα να συγχωνεύονται με την ισότητα και τη δικαιοσύνη" τόσο καθαρότερα διακρίνομε τα άπειρα τεκμήρια μιας αγάπης που ξεπερνά και αυτή ακόμη τη συγκινητικότερη λαχτάρα που νοιώθει μια μητέρα για το κακότροπο παιδί της.

Αν έχω αντιληφθεί σωστά τί συμβαίνει εδώ, νομίζω πως πρέπει να επιληφθείς του ζητήματος.

Σε παρακαλώ, σκέψου ξανά αν θες πράγματι να συμμετάσχεις στο forum με τους όρους που το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι.

Προφανώς το σκηνικό δεν είναι αστείο.

quote:

---

Και όμως η αγάπη του Θεού αποκαλύπτεται ακόμη και ανάμεσα στις θλίψεις που είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Είναι γραμμένο οτι με απώτερο σκοπό το καλό του ανθρώπου, ο Θεός καταράστηκε τη γή. (Γεν. 3:17)

---

Χαααχαχα! Κι αν ήθελε το κακό των ανθρώπων θα ευλογούσε την γη;;;

Χαααχαχαχαχα!!!

quote:

---

"Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν".(Εξοδ. 34:4,6)

---

Και τα Σόδομα γιατί τα έκαψε μαζί με τα Γόμορα και ανάγκασε τον Λώτ να πηδήξει τις κόρες του;
Τον φουκαρά τον Αυνάν, γιατί τον σκοτωσε και δεν τον συγχώρησε;

Να τα λες όλα, ναι;

Edited by - Αίολος on 11/10/2012 12:01:47

quote:

---

Περιγράφοντας την επίγεια αποστολή Του, ο Ιησούς είπε:

---

Θεραπεύω πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν!
Οσοι άρρωστοι και ... προσέλθετε!
Προσήλθαν αλλά δεν θεραπεύθηκαν. Εμειναν. Αλλοιώς δεν θα υπήρχαν χριστιανοί...

Edited by - Αίολος on 11/10/2012 12:17:44

quote:

---

ΑΥΤΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1860 ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΡΤΡΩΝ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΠΝΗΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ

---

Είναι, αν καπνίζεις ευκάλυπτο. Αλλά τι ξέρουν οι άχρηστοι γιατροί...
Εσύ όταν αρρωστήσεις, πας σε γιατρό ή σε παπά;

quote:

---

Με την πίστη τους στην εξιλαστική θυσία του Χριστού, του Αδάμ τα παιδιά, μπορούν να γίνουν παιδιά του Θεού.

---

Να ήταν τόσο απλό..

*

Είναι απολύτως βέβαιο πως ΕΔΩ, στην πατρίδα ΜΑΣ, έχουμε διαπράξει μεταξύ άλλων και πολύ σοβαρά λάθη και εγκλήματα. ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ τα πληρώνουμε πλέον καθημερινά, και να είσαι σίγουρος πως απ' ότι μας συμβαίνει θα βγούμε σοφότεροι και πιο δυνατοί. Είναι ένα κόλπο που το ΕΧΟΥΜΕ ξανακάνει στο παρελθόν. Είναι σαν εκ φύσεως τάλαντο ένα πράγμα.

Οπωσδήποτε ωστόσο υπάρχουν και πράγματα που ΕΔΩ ακόμα δεν μας έχουν συμβεί. Όπως ας πούμε να μαζεύει μια σέχτα τα μέλη της σε μια φάρμα και μια ωραία μέρα να αυτοκτονούν όλοι μαζί, άντρες, γυναίκες και ΠΑΙΔΙΑ, προκειμένου να συναντήσουν τον σωτήρα τους μια ώρα νωρίτερα.

Αντιθέτως μπορούμε να μιλήσουμε αν θες για Κούγκι, Σούλι και Θερμοπύλες, Ρούπελ, Κρήτη και Γοργοπόταμο.

Αυτά για την ώρα...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr