Αφού δεν γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας, πρέπει να εργαζόμαστε και να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, κάθε στιγμή, ζώντας στο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Αυτή η έκφραση είναι πλέον του «συρμού» και από την πολλή, αλλά ανεύθυνη χρήση της, έχασε το βαθύτερο νόημά της. Π.χ. εδώ και τώρα είναι η αυτοπαρατήρηση. Δεν ονειροπολούμε, δεν τρέχει η σκέψη μας, ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον, ούτε σε άλλους τόπους. Η προσοχή μας είναι σε αυτό που συμβαίνει μέσα μας εκείνη ακριβώς την στιγμή.Όχι ευχολόγια, όχι σχέδια για το μέλλον, αλλά δράση. Εδώ και τώρα είναι να λύνουμε τις παρεξηγήσεις μας με τους ανθρώπους άμεσα. Να ζητούμε συγνώμη αμέσως, να ευχαριστούμε τώρα αυτούς που μας βοήθησαν, να συμφιλιωνόμαστε με τους γονείς και τα παιδιά μας αμέσως, γιατί αν ο θάνατος κάποιου μας στερήσει αυτή την ευκαιρία, τότε θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις ενοχές μας."

Και θέτω ένα ερώτημα:Φανταστείτε ότι γνωρίζετε με βεβαιότητα πως σε μια βδομάδα θα πεθάνετε,πως θα αξιοποιούσατε τις τελευταίες ημέρες σας στην Γη;
Διαβάζοντας ένα ποιήμα σκέφτηκα ότι είναι ενα θέμα που δεν εχει συζητηθεί ιδιαίτερα,κακώς βέβαια γιατί όταν σκεφτόμαστε το θέμα ΘΑΝΑΤΟΣ συνηδητοποιούμε πολύ σημαντικά πράγματα και για τον εαυτό μας αλλα και για τους γύρω μας....Ελπίζω να σας πάρω μαζί μου στο ταξίδι των σκέψεων για το συγκερκιμένο θέμα!
Παρακάτω γράφω και το ποιήμα που ήταν η κινητήριος σκέψη για το συγκερκιμένο θέμα...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΄ΧΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Ο θάνατος θα ΄ρθει, και θα ΄χει τα μάτια σου-
ο θάνατος που ΄ναι μαζί μας
απ΄το πρωί ως το βράδι, άγρυπνος,
άφωνος σαν παλιά τύψη
ή κάποιο ανόητο πάθος . Τα μάτια σου
θα ΄ναι μιά μάταιη λέξη,
μια πνιγμένη κραυγή, μια σιωπή .
Σαν κι αυτή που κάθε πρωί
βλέπεις, όταν σκύβεις μόνη σου
πάνω απ΄τον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα,
εκείνη τη μέρα που κι οι δυο θα μάθουμε
πως είσαι ζωή και τίποτα.

Ο θάνατος έχει ένα βλέμμα για όλους.
Ο θάνατος θα ΄ρθει, και θα ΄χει τα μάτια σου.
Θα ΄ναι σα να παρατάς ένα πάθος,
σα να βλέπεις ένα πεθαμένο πρόσωπο
ν΄αναδύεται απ΄τον καθρέφτη,
σα ν΄ακούς χείλια κλειστά να μιλούν .
Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί.

ΤΣΕΖΑΡΕ ΠΑΒΕΖΕ

The Truth Is Out There..

Edited by - lencolas on 13/07/2003 10:40:49

Μέγα μυστήριο ο θάνατος και ίσως η μοναδική οδός ισότητας μεταξύ των ανθρώπων κι όλων των άλλων ζωντανών υπάρξεων. Ξέρεις, πολλές φορές αναρωτιέμαι, μήπως το ότι "η ζωή είναι γλυκιά" οφείλεται στο πεπερασμένο αυτής; Μήπως μπορούμε να πούμε, κατά παράφραση του Ηράκλειτου, ότι "Θάνατος ζωήν εποίησε";

Να παραθέσω κι εγώ με τη σειρά μου ένα μελοποιημένο ποίημα για το θάνατο, το οποίο πολλοί θα αναγνωρίσουν.

Τραγουδούν λοιπόν τα Διάφανα Κρίνα :

"Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει '' σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει '' !

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου"

Το βρίσκω συγκινητικό...

Κάθε μέρα "θυμίζω" στον εαυτό μου να λέω σ'αγαπώ, κάθε μέρα "θυμίζω" στον εαυτό μου να σε αγγίζω, κάθε μέρα ΖΩ!

Θανατος δεν υπαρχει, αυτο που θανατο ονομαζουμε
δεν ειναι παρα το σταματημα της παλης
και αυτοι που νεκρους τους λεμε δεν πεθαινουν
απ'αυτη τη ζωη σ'αλλη ζωη πηγαινουν

(ανωνυμου)

Το θυμηκα διαβαζωντας το ερωτημα της lencolas

quote:

---

Φανταστείτε ότι γνωρίζετε με βεβαιότητα πως σε μια βδομάδα θα πεθάνετε,πως θα αξιοποιούσατε τις τελευταίες ημέρες σας στην Γη;

---

Strike like lightning and leave the thunder to those that like loud noises.

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε
ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα
αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια,
χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι
άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό
σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο,
αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα
τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου
τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων
τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους
ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι
αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν
γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα
έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το
θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους
ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι
η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν
το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το
αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον
βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα
χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’αυτή τη βαλίτσα,
δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα
ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν
στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η
τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα
φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά
που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και
ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’έβλεπα, θα έλεγα “σ’αγαπώ” και δεν
θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως
πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω
πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία
φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί
αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα
χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία
τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους
χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ
με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία
για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

Φιλικά...

...γιατι πρεπει να νοιωσουμε πως πλησιαζει το τελος μας εδω για να ζησουμε ολα τα παραπανω???

Εχω διαβασει για την ιστορια της γυναικας που ηθελε ενα κοκκινο φουστανι, της το αγορασε ο αντρας της την μερα που πεθανε για να την κηδεψει με το φουστανι που παντα αυτη ηθελε!! Γιατι τοσο αργα???

Εχω ακουσει για τους φιλους που περασανε τα τελευταια χρονια μαλλωμενοι για μια μικρη χαζη παρεξηγηση αλλα λογο εγωισμου κανεις δεν εκανε το βημα προς τον αλλο. Την μερα της κηδειας ο φιλος καθοταν στο ταφο ζητωντας συγνωμη...Γιατι τοσο αργα???

Εχω βιωσει τον χαμο αγαπημενων προσωπων χωρις να εχω την ευκαιρια να πω τι σημαιναν για μενα...τον χαμο φιλων χωρις να προλαβω να τους πω ποσο υπεροχοι φιλοι ηταν και ποσο με αγγιξαν...και ξανα-αναρωτιεμαι γιατι τοσο αργα???

Ας μην ειναι ο θανατος η αιτια να δειξουμε τα οποια αισθηματα μας, η αιτια για να δοκιμασουμε να πλησιασουμε τον εαυτο μας και τον κοσμο...
Αιτια ας ειναι η ιδια η ζωη και η ενεργεια της!! Αλλωστε δυστιχως ποτε δεν ξερουμε ποτε θα ειναι το στερνο ταξιδι του καθενος μας!!

Φιλικα,
Τζο

O Σκοτεινός Άγγελος!
"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

dev 3erw kata poso eivai swsto, n la8os auto pou pisteuouv orismevoi oti prepei va zouv tnv ka8e mera sa va eivai n teleutaia tous. exei kai 8etika kai arvntika.isws paroume mia biastikn kai epipolain apofasn n isws tolmnsoume va Biwsoume kati 3exwristo, diaforetiko apo ta ka8ierwmwva kai koivotupa.

va apolamBavoume tn zwn mas.eivai dwro kai daveio tautogxrova.dev kourazomaste pavta apo tn zwn.suvn8ws mas kourazei o eautos mas.

merikes fores kalo eivai va efarmozoume to prima vivere, deinde philosophare.
alla akoma kai gi'autous pou epimevouv va filosofouv astamatnta, o Platwv eipe oti filosofia eivai va perimeveis to 8avato me nremia, suvesn kai gevvaiotnta.

Καλημερα,
Τζο

~Γρηγόρης~

Once you were wild, don't let them tame you

ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο REPTILE ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ Η ΒΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΓΙΑΤΙ ΣΩΖΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ,ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΟΤΑΝ ΠΡΙΝ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΕ ΑΤΥΧΗΜΑ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ...
ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ,ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΗΣΩ ΝΑ ΖΩ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ,ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΑΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΠΙΣΩ....ΕΙΧΑ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ,ΕΙΧΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ,ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΤΟΣΟ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΕΞΑΛΟ.ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ...
"ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΠΙΚΡΑ ΚΙΚΗ?ΞΕΡΩ ΠΕΡΝΑΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ,ΕΧΑΣΕΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ?Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΥΤΟ ΔΙΔΑΞΕ!ΧΑΡΑ!ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΝΟ ΑΛΛΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΓΑΛΗΝΙΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΟ ΜΕΡΟΣ....Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ,ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!Ο ΑΓΓΕΛΟΣ(ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΛΕΓΑΝΕ) ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΩΡΑ,ΟΧΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ..ΧΑΡΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΧΑΡΑ!ΑΚΟΜΗ ΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ...
ΦΙΛΙΚΑ

Όσο γι' αυτό που είπες:

quote:

---

"ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΟ ΤΩΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΜΕΡΑ".ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΩ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΑΛΩΣΕΙ.ΑΛΛΑ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΜΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΒΡΙΚΑΜΕ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ,ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΛΩΣΕΙ?ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΩΙΣΜΟΣ?ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΝΩ....

---

Once you were wild, don't let them tame you

Κέλσος ο Φιλαλήθης

"Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΥΓΧΑΝΕΙ ΩΝ, ΩΣ ΕΜΟΙ ΔΟΚΕΙ,ΟΥΔΕΝ ΑΛΛΟ Η ΔΥΟΙΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΙΝ ΔΙΑΛΥΣΙΣ,ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΠ' ΑΛΛΗΛΟΥ."
ΔΗΛΑΔΗ:
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ,ΠΑΡΑ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ,ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΠ' ΤΟ ΑΛΛΟ,ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ.

ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.ΘΕΛΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΕΤΣΙ..ΕΜΕΙΣ ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟ ΕΝΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ,ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ,ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΓΙΞΟΥΜΕ,ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΟΥΜΕ...ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΙΩΘΩ ΟΤΑΝ ΧΑΝΩ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ...ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ...ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ,ΑΥΡΙΟ?

ΑΤΜΟΥΛΙΝΙ ΔΩΣΕ ΜΑΣ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΟΥ.ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕΣ?

ΦΙΛΙΚΑ

δεν δυναμαι να (υπερ)αναλυω τ' αυτονοητα,εξου + η εικονα*...

φως+αγαπη
ΑΤΜΑ

*Μια καρτα απο το deck "777",σειρα που βασιζεται στη Δυτικη τελετουργικη μαγεια/ ενα σημαντικο εργαλειο προς απομνημονευση,
με τη χρηση του ...αριστερου ημισφαιριου...αντι της διαισθητικης αναλυσης οπως σε παραδοσιακα deck...

quote:

---

δεν δυναμαι να (υπερ)αναλυω τ' αυτονοητα,εξου + η εικονα*...

---

The Truth Is Out There..

quote:

---

" Πώς ΞΕΡΟΥΜΕ πώς
αυτό που αποκαλούμε ΖΩΗ,
δεν είναι ο ΘΑΝΑΤΟΣ
και πώς ο ΘΑΝΑΤΟΣ δεν είναι η ΖΩΗ; "

---

Φίλε Κέλσο, απο τη στιγμή που δε δύναται να έχουμε αναφορές και απο τις δύο καταστάσεις και απο τη ζωή και το θάνατο, αυτό που είπε ο Ευριπίδης θα μείνει αναπάντητο (κλειδωμένο θέμα που θά λεγε κι ο Admin)
'
'
...Πάντως, είτε γνωρίζουμε είτε όχι, οφείλουμε να ζήσουμε έτσι ώστε οι πράξεις μας να μη προσβάλουν την Ανώτερη Διάνοια
'
'
Αγαπητή lencolas,

quote:

---

ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.ΘΕΛΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΕΤΣΙ..ΕΜΕΙΣ ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟ ΕΝΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ,ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ,ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΓΙΞΟΥΜΕ,ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΟΥΜΕ...ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΙΩΘΩ ΟΤΑΝ ΧΑΝΩ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ...ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ...ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ,ΑΥΡΙΟ?

---

Γιατί να είμαστε λυπημένοι? Υπάρχει αυτή η λύπη για το θάνατο απο τον πιό δυνατό και πλούσιο άνθρωπο, μέχρι τον πιο αδύναμο και φτωχό.
Γιατί λυπόμαστε για το χαμό αγαπημένων μας προσώπων?
Είναι για αυτά τα πρόσωπα που χάσαμε ή μήπως είναι λύπη προς τον εαυτό μας? Λύπη προς την καινούργια κατάσταση που καλέιται ο εαυτός να αντιμετωπίσει.
Αν κλαίμε για τα αγαπημένα πρόσωπα, μπορούν τα δάκρυά μας να τους φέρουν πίσω?
Ούτε τα δάκρυα, ούτε οι προσευχές, ούτε οι τελετουργίες μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση του θανάτου.
Είναι ένα γεγονός που πρέπει να το δεχτούμε.
Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό.
Αλλά αν κλαίμε για τον εαυτό μας, για τη μοναξιά μας, την άδεια ζωή μας, τη συντροφιά των προσώπων αυτών, τότε κλαίμε λόγω του δικού μας κενού.
Κλαίμε γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι δίπλα μας να μας χαρίζουν τη συντροφιά τους.
Τώρα που αυτά τα πρόσωπα έχουν φύγει καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια νέα κατάσταση δίχως αυτά τα πρόσωπα και αυτό είναι κάτι που μας τρομάζει.
Πολλοί άνθρωποι δένονται τόσο πολύ με άλλους ανθρώπους και πράγματα που προσκολλώνται πάνω τους.
Υπάρχει φίλος μου (που ευτυχώς δεν ασχολείται με τέτοιου είδους αναζητήσεις και δε θα δεί που μιλάω γι' αυτόν)...
που μένει μόνος σ' ένα 3άρι διαμέρισμα και όλο το σπίτι είναι γεμάτο απο πράγματα.
Αλλά στην κυριολεξία όλο.
Όταν πηγαίνω δεν έχει χώρο ούτε καν να κάτσω άνετα γιατί έχει μια μανία να μαζεύει πράγματα και να μη πετάει ποτέ τίποτα.
-Δε του λέω τίποτα γιατί αυτούς που αγαπώ τους αφήνω ελεύθερους-

Άλλοι, προσκολλώνται σε άλλους ανθρώπους γιατί ίσως είναι απο φύση περισσότερο αδύναμοι και μοιάζουν να κρέμονται στην κυριολεξία απο αυτά τα άτομα...κάτι που είναι αρρωστημένο.

Μπορεί να μη θέλουμε να δούμε το γεγονός οτι ουσιαστικά κλαίμε απο λύπη προς τον εαυτό μας, μπορεί να θέλουμε να το απορρίψουμε απο φόβο, αλλά αν παρατηρήσουμε λίγο περισσότερο, θα δούμε οτι το κλάμα προέρχεται απο τη δική μας μοναξιά, απο την εσωτερική μας κενότητα, που σημαίνει απο λύπη για τον εαυτό μας.
Μπορεί να ακούγεται σκληρό αλλά αν θέλουμε να φτάσουμε βαθιά στο θέμα του θανάτου, θα αναγνωρίσουμε την αλήθεια του.

~Γρηγόρης~

Once you were wild, don't let them tame you

Edited by - reptilesalonica on 14/07/2003 05:01:39

Edited by - reptilesalonica on 14/07/2003 05:04:16

Edited by - reptilesalonica on 14/07/2003 05:06:18

Το κάθε τι έχει το δικό του σκοπό ύπαρξης και τη δική του πορεία σε αυτό το επίπεδο που ονομάζουμε ζωή. Την ευκαιρία που δίδεται στον καθένα μας για να προσπαθήσει να φτάσει τον υπέρτατο άνθρωπο.
Για την επίτευξη λοιπόν αυτού του σκοπού πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός.

Ο θάνατος είναι κάτι που υπάρχει και σίγουρα όλοι κάποια στιγμή θα το αντιμετωπίσουμε. Είναι το βιολογικό τέρμα του ανθρώπου, ο διαχωρισμός από την ύλη.
Αρχικά το αντιμετωπίζουμε με λύπη μιας και η απώλεια οικείων ανθρώπων είναι ένα από τα πιο δυσβάσταχτα γεγονότα.

Παρόλα αυτά όμως αυτό που ίσως μπορούσε να βοηθήσει είναι το να καταφέρει κανείς να δει πως πέρα από την απώλεια αυτή, η οποία πονάει αυτούς που «μένουν», η συγκεκριμένη ψυχή συνεχίζει την πορεία της αποκομίζοντας κάθε φορά την ανάλογη γνώση με απώτερο σκοπό την ένωση με το Θείο.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΥΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ...

ΦΙΛΙΚΑ

The Truth Is Out There..

Γρηγόρη.... ποσο δικιο εχεις....

Λυπη για τον εαυτο μας...
Λυπη για το ...εγω.. μας...

Εκει τουλαχιστον ας μην ειμαστε εγωιστες....
Εκει τουλαχιστον που δε μπορουμε να χαλιναγωγησουμε την Υλη....
Εκει που αυλες δυναμεις ειναι ΕΙΔΗΜΩΝ..

Πόση πίκρα μπορεί άραγε να χωρέσει μέσα σε ένα δάκρυ;
Αυτό αναρωτιέμαι, κλαίγοντας...
Μια σταγόνα από δάκρυ φορτωμένη αγανάκτηση, γι΄αυτον που Εφυγε

Καλο Ταξιδι .... Ματια μου...
Ελπιζω Εκει να βρεις τη λυτρωση σου.....

quote:

---

Παρόλα αυτά όμως αυτό που ίσως μπορούσε να βοηθήσει είναι το να καταφέρει κανείς να δει πως πέρα από την απώλεια αυτή, η οποία πονάει αυτούς που «μένουν», η συγκεκριμένη ψυχή συνεχίζει την πορεία της αποκομίζοντας κάθε φορά την ανάλογη γνώση με απώτερο σκοπό την ένωση με το Θείο.

---

Edited by - reptilesalonica on 15/07/2003 06:03:10

Αυτός που σίγουρα θα έρθει...

Ας στρέψουμε πιο πολύ τα βλέμματά μας σ' αυτούς που πρόκειται να φύγουν...

Στη Μάνα, στον Πατέρα, που περιμένουν καρτερικά, μέσα στο έρημο δωμάτιο, την επίσκεψη του παιδιού...

Πήγαινε σήμερα να τους δεις, όχι αύριο...γιατί αύριο, μπορεί να είναι αργά...

~Γρηγόρης~

Ολα ξεκινούν με τον θάνατο.

quote:

---

Όλα ξεκινούν με τον θάνατο.

---

Εμας εδω στην γη, τους συν-οδοιπορους μιας ενσαρκωμενης ψυχης, μας θλιβει ο αποχωρισμος. Η ικανοποιηση που σε ΕΜΑΣ εδινε το χαμογελο,
η συμπαρασταση, η παρουσια, η συναισθηματικη ασφαλεια κλπ του εκλιποντος.
Αν πραγματικα πιστευουμε στην αθανασια της ψυχης, πρεπει μετα τον τελευταιο ασπασμο, να χαιρομαστε για τον ευτυχη προορισμο του αγαπημενου συνανθρωπου.

LOVE IS THE LAW
HARMONY THE EFFECT

Knight ΜΙΧΑΗΛ

KATW APO TO PRISMA TOU 8ANATOU TO NA 8YMWNEIS H NA ENOXLEISE EINAI ASYMANTO KAI TERATWDES.

C.CASTANEDA TAKSIDI STO IKSTLAN

H ZWH TOU AN8RWPOU EINAI PERIORISMENH GIA MIKROTHTES!(KAPOTE 8A PE8ANOYME EINAI KOYTO NA DROYME SAN A8ANATOI)
ADRAKSTE TIN STIGMH!(O AN8RWPOS PAN 'APOLA PREPEI NA EINAI AN8RWPOS THS DRASHS)

PREPEI NA ZISI ME TIN KARDIA TOU OPOY KAI AN TON ODIGISI
XORIS AMFIBOLIA KAI FOBO ALLA ME PISTI KAI AISIODOKSIA
NA ZISI DIL. SAN ''POLEMISTIS''

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr