Η ταπείνωση του Ιούδα ήταν ολοκληρωτική. Αντίθετα με τον Πέτρο , ποτέ δε συγχωρέθηκε στα μάτια της Χριστιανοσύνης.
Το όνομά του εξαφανίστηκε απο κάθε σχετική αναφορά , αφού εκπλήρωσε την αποστολή του και πήρε πάνω του όλη την ευθύνη για την προδοσία του Ιησού.

Ακόμα και στον Μυστικό Δείπνο λέγεται οτι αποχώρησε για να καθυστερήσει και να παραπλανήσει τους στρατιώτες να βρούν τον Ιησού γιατί το Μυστήριο βρισκόταν σε εξέλιξη και με αυτόν τον τρόπο καθυστέρησε την σύλληψή Του.

Υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να προδωθεί ο Ιησούς;
Δεν θα ήταν πιο εύκολο να επιτρέψει ο ίδιος να Τον ανακαλύψουν οι διώκτες Του και να αφήσει αμέτοχο τον Ιούδα;
Ο Ιησούς όμως λέει στους μαθητές Του στο Μυστικό Δείπνο οτι ένας απο αυτούς θα Τον προδώσει και όλοι τότε αρχίζουν να ρωτούν ποιός θα είναι ο προδότης.
Αυτό δείχνει οτι η πράξη της προδοσίας είναι ένα καθήκον που ΕΠΡΕΠΕ να αναλάβει κάποιος απο τους μαθητές Του.

Μήπως δείχνοντας , μέσω του άρτου , τον Ιούδα ήταν σαν να του έδινε αυτή την δύσκολη αποστολή; Του ΠΡΟΔΟΤΗ;

Τι πιστεύετε εσείς οτι μπορεί να έγινε;

Ποιά είναι η ψυχοσύνθεση του Ιούδα ;

Γιατί ο Ιούδας να επιφορτιστεί με το φοβερό αυτό καθήκον; Μήπως ήταν πιο κοντά στον Ιησού απο οποιονδήποτε άλλον ;

Ηταν ο Ιούδας ο τέταρτος απο τους μαθητές του Ιησού που τον ακολούθησαν στο Όρος της Μεταμόρφωσης ;

Απο την Μεταμόρφωση και μετά η αφήγηση των Ευαγγελίων έχει να κάνει κυρίως με την ταπείνωση.

Τι έγινε σε εκείνο το Όρος και έχουμε αργότερα την ταπείνωση των τριών μαθητών του Ιησού ( Ιωάννης - Ιάκωβος - Πέτρος) ;
Μήπως ήταν η σειρά του Ιούδα για την υπέρτατη ταπείνωση και τον εξευτελισμό;

Ποιά είναι η γνώμη σας ;

~Γρηγόρης~

Once you were wild, don't let them tame you

Η Προδοσία είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος.
Χάρη στον Ιούδα μισούμε περισσότερο τους προδότες γι'αυτό που κάνουν.

Μην ξεχνάς οτι για περίπου 2000 χρόνια τώρα ότι αναφορά έχει γίνει , για το συγκεκριμένο πρόσωπο , είναι αρνητική με συνέπεια εμείς (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) να θεωρούμε οτι ο Ιούδας ήταν ο πιο ποταπός άνθρωπος του κόσμου.

Αν δεχτούμε οτι ο Ιούδας είχε όλα αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά , πως δικαιολογείται να έχει τύψεις και στο τέλος να αυτοκτονεί!
Δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα του!
Σίγουρα θα ένοιωθε άσχημα για ότι έγινε αλλά λόγω του χαρακτήρα που θα είχε (όπως τον περιγράφεις : Πήγαινε όπου φύσαγε ο άνεμος-εκεί που έγλυφε έφτυνε και εκεί που έφτυνε έγλειφε) , θα μπορούσε να ξεφύγει και να πάει κάπου όπου δεν τον ξέρουν ή ακόμα ακόμα να παραμείνει εκεί έχοντας την εύνοια της Συγκλήτου των Αρχιερέων και των Φαρισσαίων.

Αλλωστε δεν πρέπει να ήταν και πολύ δεμένος με τους υπόλοιπους μαθητές , όντας ο τελευταίος απο τους 12 , αλλά και επειδή ήταν ο μόνος με μόρφωση και προερχόταν απο ευκατάστατη οικογένεια , οπότε ξεχώριζε απο τους υπόλοιπους 11.
Γιατί διάλεξε αυτόν ο Ιησούς για μαθητή του εξ'αρχής , αφού ήξερε το ποιός είναι και τι θα γίνει.

Μήπως ο Ιούδας ήταν ο μόνος που είχε καταλάβει και είχε πιστέψει τον Ιησού σαν Μεσσία;
Μην ξεχνάμε οτι οι υπόλοιποι μαθητές κατά την Σταύρωση αλλα και όταν η Μαγδαληνή τους είπε οτι ο Ιησούς αναστήθηκε δεν το πίστεψαν. Δεν είχαν πιστέψει οτι Εκείνος είναι ο Μεσσίας. Τον αναγνώριζαν μόνο ως Διδάσκαλο.
Μήπως ήταν ο μόνος , που είχε "δει" , που είχε καταλάβει ποιό είναι το θεϊκό σχέδιο και ποιός ο ρόλος του σε αυτό;
Ίσως με αυτό τον τρόπο (την προδοσία) σφράγισε το γεγονός οτι θα ήταν για πάντα παράδειγμα προς αποφυγή , ακολουθώντας έτσι το προδιαγεγραμμένο σχέδιο του Θεού.

Γιατί φίλησε τον Ιησού κατά την παράδοσή του αφού θα ήταν πιο εύκολο για εκείνον απλά να τον δείξει;
Μήπως ο Ιούδας ήταν πολύ πιο κοντά με τον Ιησού απ'ότι νομίζουμε και απ'ότι μας λένε;

Συμφωνώ με την εκκλησία που έχει τον Ιούδα ως τον χειρότερο άνθρωπο και έτσι πρέπει να είναι για αυτό που έκανε. Όμως θα πρέπει να αφήσουμε ένα παραθυράκι , μια μικρή αμφιβολία όσον αφορά στον πραγματικό ρόλο του Ιούδα και το πως συνέβαλε στο Μαρτύριο του Ιησού

Φίλε Γρηγόρη σε ευχαριστώ που συμμετέχεις στη συζήτηση...

Σκεφτήτε απλώς: Τι σε εξωθεί στην αυτοκτονία; Το τεράστιο ΕΓΩ! Γιατί χωρίς αυτό δεν θα αυτοκτονούσε αλλά θα μετανοούσε.
Αν...και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτοκτόνησε...προσέξτε τι αναφέρουν οι πράξεις των Αποστόλων. Πουθενά δεν αναφέρει αυτοκτονία (κρέμασμα). Λέει ότι "χυθήκανε τα άντερά του". Η αυτοκτονία του Ιούδα είχε προφητευθεί...αλλά έγινε αυτό που αναφέρει ο Ματθαίος ή αυτό που λένε οι πράξεις;

Την άποψη αυτή, σχετικά με το γεγονός ότι ο Ιούδας ήταν ο μαθητής εκείνος, ο οποίος επιλέχθηκε για να βάλει σε κίνηση το τελευταίο στάδιο του σχεδίου της σταύρωσης, την έχω διαβάσει κι εγώ στο βιβλίο "τα εννέα πρόσωπα του Ιησού".
Εχει κάποια σχέση η συζήτηση που ανοίγεις με το βιβλίο αυτό; Η δεν το έχεις καθόλου υπόψην σου; Αν όχι, μπορείς αν θέλεις να γράψεις, σε ποια κείμενα πραγματεύεται το συγκεκριμένο ζήτημα.

Παρακολουθώ με ΠΡΟΣΟΧΗ τα γραφώμενά σας φίλοι μου...
Θα συνεχίσω να το κάνω...

Η ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο ερώτημά σου φίλε Αντώνιε είναι η εξής:

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ήταν ΘΕΪΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Κέλσος ο Φιλαλήθης

(απλός ένας συλλογισμός - προσέγγιση) που θα έλεγα ότι συμβαδίζει κάπως με της σκέψης του Αντώνιου.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΛΟΓΙΚΑ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΕΙΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.

Ο ΙΟΥΔΑΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΜΕ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΝΑ ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΕΙ ΕΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΝΤΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΣΩΖΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΩΜΑΙΚΟ ΖΥΓΟ.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΡΧΙΖΕ ΝΑ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΜΕΣΣΙΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΧΥ.
ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΟΜΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΗΤΑΝ. ΠΑΡ'ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΕΣΣΙΑΣ. ΤΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΤΟ ΜΕΣΣΙΑ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΑΧΘΕΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΕΣΣΙΑ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΝΟΜΙΖΕ ΑΥΤΟΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ.
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ. ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΣΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΥ. ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟΝ ΚΑΙΡΟ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΕ ΣΥΝΗΔΕΙΤΟΠΟΙΗΣΕΙ.

ΦΙΛΙΚΑ, ΕΧΕΤΛΑΙΟΣ

Ας κάνουμε μιάν υπόθεση. Οτι ο Ιούδας είναι όντως ο αγαπητός μαθητής του Ιησού Χριστού, και ως αγαπημένο του μαθητή ο Ιησούς του αναθέτει το πιο δύσκολο καθήκον: Να οδηγήσει στον θάνατο το δάσκαλό του εκπληρώνοντας το θεϊκό σχέδιο, σαν υπέρτατη απόδειξη της πίστης ότι ο αθάνατος θα αναστηθεί, αλλά και εμπιστοσύνης στο σχέδιο αυτό.
Αλλωστε ο Θεός δεν είχε ζητήσει κάτι παρόμοιο από τον Αβραάμ; Να σκοτώσει το μοναδικό του παιδί, που εκείνος του χάρισε.

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, μου έρχονται στο νου, κάποιοι στίχοι της Γκιτά:
..."Οτι πραγματικά υπάρχει δεν μπορεί να πάυσει να υπάρχει, καθώς κι εκείνο που είναι μη υπάρχον δεν μπορεί να αρχίσει να υπάρχει. Το τέρμα τούτης της αντιθέσεως ανάμεσα στο είναι και στο μη-είναι έγινε αντιληπτή από εκείνους που βλέπουν τις ουσιαστικές αλήθειες.
Ξεύρε το Εσύ, αδιάφθορε, που χάρις σε Σένα έχει ο κόσμος τούτος απλωθεί. Ποιος μπορεί να σκοτώσει το Πνεύμα το Αθάνατο;"

Τι περισσότερο θα μπορούσε να περιμένει ο Χριστός από τον μαθητή του, σαν δείγμα της πίστης του στη διδασκαλία του περί αθανασίας της ψυχής, αλλά και περί της θεϊκότητάς του, από το να εκτελέσει το χρέος του, οδηγώντας τον στο θάνατο;

Επιτέλους ελεύθερη... το κερί έλιωσε επιτέλους.

Φίλη Αμαλία , δεν έχω διαβάσει το βιβλίο που αναφέρεις αλλά θα με ενδιέφερε. Ο συγγραφέας ποιός είναι;
Βασικά η αφορμή ήταν μια ματιά στο βιβλίο του John Benett (Δάσκαλοι Της Σοφίας).
Νομίζω ότι η όλη φιλοσοφία εμπεριέχεται σε αυτό που παράθεσες πιο κάτω και λέει

quote:

---

..."Οτι πραγματικά υπάρχει δεν μπορεί να παύσει να υπάρχει, καθώς κι εκείνο που είναι μη υπάρχον δεν μπορεί να αρχίσει να υπάρχει. Το τέρμα τούτης της αντιθέσεως ανάμεσα στο είναι και στο μη-είναι έγινε αντιληπτή από εκείνους που βλέπουν τις ουσιαστικές αλήθειες.
Ξεύρε το Εσύ, αδιάφθορε, που χάρις σε Σένα έχει ο κόσμος τούτος απλωθεί. Ποιος μπορεί να σκοτώσει το Πνεύμα το Αθάνατο;"
Τι περισσότερο θα μπορούσε να περιμένει ο Χριστός από τον μαθητή του, σαν δείγμα της πίστης του στη διδασκαλία του περί αθανασίας της ψυχής, αλλά και περί της θεϊκότητάς του, από το να εκτελέσει το χρέος του, οδηγώντας τον στο θάνατο;

---

~Γρηγόρης~

Αρχικά να συμφωνήσω με τον Vagabond και να συμπληρώσω πως είναι χρέος του Χριστιανισμού, αλλά και κάθε χριστιανού να συγχωρέσει τον Ιούδα, ως ελάχιστη, αρχική αποδέσμευση προς την ψυχή και το πνεύμα του.
Δεν νοείται Χριστιανισμός δίχως Αγάπη & Έλεος!

Κάθε συναισθηματική στάση είτε υπέρ, είτε κατά του Ιούδα, δεν μας βοηθάει στην κατανόηση του πως και του γιατί.
Πουθενά στα ευαγγέλια δεν φαίνεται να υπάρχει, έστω υπόνοια, για συνειδητή «προδοσία» του Ιούδα υπό την καθοδήγηση του Ιησού. Επίσης πουθενά ο Ιούδας δεν παρουσιάζει στοιχεία τέτοιας πνευματικής εξέλιξης που να δικαιολογούν έστω μια τέτοια υπόθεση.

Πολλά μπορούμε να πούμε για τους 12 Μαθητές.
Μπορούμε να δούμε την σχέση τους ως σύμβολα ποιότητες μέσα μας, αντίστοιχα των 12 ενεργειακών κέντρων ζωής. Αν κάνουμε μια τέτοια αντιστοιχία αλήθεια σε ποιο ενεργειακό κέντρο παραπέμπει ο Ιούδας;
Να θυμίσω πως ο Ιούδας ήταν ο μορφωμένος και ο Ταμίας των Μαθητών.
Ο ίδιος επίσης αντέδρασε για την «σπατάλη» με το μύρο στα πόδια του Ιησού!
Έχουμε δηλαδή κάποια δείγματα της ποιότητας την οποία εκπροσωπούσε.

Θα ήθελα επίσης να επισημάνω και κάποιες ενδιαφέρουσες συμπτώσεις.
Σε συκιά ήταν ο Ναθαναήλ όταν συνάντησε το Χριστό.
Μια συκιά «καταράστηκε» και μάρανε ο Ιησούς γιατί δεν είχε καρπούς εκείνη την στιγμή. Αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Γιατί να «τιμωρήσει» ένα δένδρο όταν, ταυτόχρονα, συγχωρούσε ανθρώπους που έσφαλαν συνειδητά;
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι απλά κατέδειξε πως είχε και αυτές τις δυνάμεις, να σπείρει καταστροφή και θάνατο εάν ήθελε, και ότι ήταν συνειδητή επιλογή του η προσφορά και η θυσία Του.
Και ίσως να καταδείξει κάτι για το μέλλον.

Τέλος σε συκιά κρεμάστηκε ο Ιούδας!
Δεν ξέρω αν μου ξεφεύγει κάτι αλλά αυτές είναι οι τρεις αναφορές στα ευαγγέλια για αυτό το δένδρο με, κατά τ’ άλλα, νόστιμα φρούτα.

Τέλος μαζί με το Πέτρο παρουσιάζουν (την ίδια νύχτα) την διπλή Άρνηση προς τον Θεό και προς τον Άνθρωπο, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Ο Πέτρος, το ξέρουμε όλοι, εκπροσωπούσε την Πίστη, που κλονίσθηκε με την σύλληψη και την υποστολή της Θείας Φύσης του Ιησού και αρνήθηκε τον άνθρωπο.
(ουκ οίδα τον άνθρωπο!).

Ο Ιούδας λοιπόν τι εκπροσωπούσε και γιατί κατέληξε σε αδιέξοδο;

Χμμμ.....

quote:

---

Καλημέρα

Αρχικά να συμφωνήσω με τον Vagabond

---

Ζητώ συγγνώμη για την διόρθωση, αλλά είμαι Η Vagabond...επίσης να διευκρινήσω ότι δεν ισχυρίστηκα πως ο Ιησούς παγίδευσε τον Ιούδα. Είπα ότι θεωρώ πιθανό ο Ιούδας να δέχτηκε συνειδητά την αποστολή της "προδοσίας" επειδή θεωρώ εντελώς απίθανο να του "την έστησε" ο Ιησούς... όσο για το τί συμβολικά αντιπροσωπεύει ο Ιούδας... θεωρώ πιθανό να συμβολίζει την ύπαρξη του καλού στον άνθρωπο, που όμως, ατελής ως είναι, πέφτει σε σφάλματα... ο Ιούδας (θεωρητικά) αυτοκτόνησε από τύψεις, έχοντας κατανοήσει το σφάλμα του. Δείχνει ατελή σκέψη, αλλά όχι κακή πρόθεση. Γι' αυτό και δεν με ικανοποιεί η εικόνα του φιλοχρήματου... επίσης βεβαια δεν με ικανοποιεί και η κίνηση της αυτοκτονίας, που με παραπέμπει σε μη ανάληψη ευθυνών... πιθανώς να μιλάμε συμβολικά για την αυτοκτονία, όπως προφανώς συμβολικά μιλάμε και για τη συκιά όπως είπε και ο φίλος hrismig... θα με ενδιέφερε πολύ κι εμένα να ακούσω κάποιες πιθανες ερμηνείες για το τί συμβολίζει η συκιά...

Επιτέλους ελεύθερη... το κερί έλιωσε επιτέλους.

Ο συγγραφέας του θέματος, στο εισαγωγικό του μήνυμα, θίγει αρκετές παραμέτρους της ιστορίας του Ιούδα. Ο κατοπινός διάλογος κυρίως επικεντρώθηκε στην κριτική της προσωπικότητας του Ιούδα. Ας σταθώ λοιπόν κι εγώ σε τούτο, αφού προηγουμένως κάνω δύο παρατηρήσεις:

-Το να κρίνουμε κατά τρόπο απόλυτο, προϋποθέτει την κατοχή όλων των δεδομένων που διαμόρφωσαν εκείνη την κατάσταση, μεταφυσικά και ιστορικά. Συνεπώς, ας μη μιλάμε με τρόπο απόλυτο.
-Το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από τον οποιοδήποτε διάλογο διαφοροποιείται από την κάλυψη που παρέχει στον καθέναν από τους συμμετέχοντες. Συνεπώς, ας μην προσπαθούμε να πείσουμε κανέναν για το λογικό της σκέψης μας.

Λοιπόν...
Καταρχήν θα πρέπει να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να κρίνουμε τον Ιούδα σαν τοποχρονική προσωπικότητα ξεκομμένη από την ψυχή του, ή σαν μια τοποχρονική προσωπικότητα που βρίσκεται σε πλήρη συνειδητότητα μέσα στην έκφραση της δημιουργίας.

Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε έναν άνθρωπο, που άγεται και φέρεται (κατά την λεκτική του φίλου Reptilesalonica) από τα συν-αισθήματά του. Εδώ, στο πνέυμα της διδασκαλίας του Χριστού, ας προχωρήσουμε στην περιγραφή - κρίση έχοντας κατά νου το "μην κρίνετε για να μην κριθείτε". Ας δούμε από αυτή τη σκοπιά το προφίλ του Ιούδα:
Ανθρωπος, με συνεχείς εναλλαγές σκέψεων και πιστεύω, που σκοπεύει στο υλικό όφελος, παρακαθήμενος της κάθε τύπου εξουσίας που μπορεί να αναγνωρίσει, οπαδός μίας ιδεολογίας αλλά και πρόθυμος να την αμφισβητήσει. Δηλαδή, ένας συνηθισμένος άνθρωπος... Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, για μια πράξη του, έχει καταδικαστεί απ'όλους εμάς τους "ασυνήθιστους" ανθρώπους στο εξώτερο πυρ...

Στη δεύτερη περίπτωση - αυτή της πλήρους συνειδητότητας - έχουμε ένα ανώτερο ον, το οποίο οικεία βουλήση, γίνεται Χριστός αγωγός του Θείου Σχεδίου. Εδώ καλό θα ήταν να είμαστε φειδωλοί στις κρίσεις μας, ώστε το συμπέρασμα που θα εξάγουμε να καλύπτει μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανάγκη μας.

Δυστυχώς, λόγω έλλειψης χρόνου, δεν μπορώ να επεκταθώ αυτή τη στιγμή. Με την πρώτη ευκαιρία...

Φίλε hrismig , τα 30 αργύρια δεν τα χρησιμοποίησε ο Ιούδας για να αγοράσει γη αλλά οι Αρχιερείς όπως αναφέρεται ο Ματθαίος στο 27/1-8.

Τώρα όσον αφορά στον θάνατο του Ιούδα , αν διαβάσουμε προσεκτικά την Καινή Διαθήκη και έχουμε την δυνατότητα να συνδιάσουμε τα γεγονότα μεταξύ τους , είναι πολύ εύκολο να καταλάβουμε οτι Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ...

Οι Ευαγγελιστές μέσα απο τα κείμενά τους μας δίνουν τις απαντήσεις που ζητάμε.

Ετοιμάζω το κείμενο στο οποίο θα δείτε κι εσείς οτι όλα είναι γραμμένα με τέτοιο τρόπο που μας δίνουν τις απαντήσεις και που είναι στο χέρι μας να τα ερμηνεύσουμε σωστά.

Adonios

quote:

---

Φίλε hrismig , τα 30 αργύρια δεν τα χρησιμοποίησε ο Ιούδας για να αγοράσει γη αλλά οι Αρχιερείς όπως αναφέρεται ο Ματθαίος στο 27/1-8.

---

«Οτε δε έγινε πρωί , συνεβουλεύθησαν πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροιτου λαού κατά του Ιησού δια να θανατώσωσιν αυτόν. Και δέσαντες αυτόν , έφεραν και παρέδωκαν αυτόν εις τον πόντιον Πιλάτον τον ηγεμόνα. Τότε ιδών ο Ιούδας ο παραδώσας αυτόν ότι κατεδικάσθη , μεταμεληθείς επέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια εις τους πρεσβυτέρους , λέγων Ήμαρτον παραδόσας αίμα αθώον. Οι δε είπων , Τι προς ημάς; Συ όψει.
Και ρίψας τα αργύρια εν τω ναώ , ανεχώρησε. Και απελθών εκρεμάσθη. Οι δε αρχιερείς λαβόντες τα αργύρια είπων , Δεν είναι συγκεχωρημένον να βάλωμεν αυτά εις το θησαυροφυλάκιον. Διότι είναι τιμή αίματος. Και συμβουλευθέντες ηγόρασαν με αυτά τον αγρόν του κεραμέως, δια να ενταφιάζονται εκεί οι ξένοι. Δια τούτο ονομάσθη ο αγρός εκείνος αγρός αίματος , εως την σήμερον. »

Και πιο κάτω …
«Ο δε Ιησούς εστάθη έμπροσθεν του ηγεμόνος. Και ηρώτησεν αυτόν ο ηγεμών, λέγων , Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων; Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν, Συ λέγεις.»

Πολύ συχνά διαβάζουμε με την ιδέα ότι ο δεσμός ο οποίος συνδέει τα παραπάνω γεγονότα είναι χρονικός (αυτό έγινε πρώτο , αυτό δεύτερο , τρίτο κτλ.)
Στην πραγματικότητα , είναι πολύ συνηθισμένο όταν περιγράφουμε κάτι πολύ σημαντικό , αντί να κάνουμε συνεχείς αναφορές σε άλλα γεγονότα μικρότερης σημασίας , να τα περιγράφουμε ανοίγοντας σύντομες παρενθέσεις.
Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε την συνεχή αφαίρεση της προσοχής του αναγνώστη από το γεγονός που θεωρούμε σαν κεντρικό θέμα της αφήγησης.
Το κεντρικό θέμα στο κατά Ματθαίου 27 δεν είναι ο Ιούδας και το τέλος του , ούτε και οι αρχιερείς και τα 30 αργύρια. Είναι ο Ιησούς Χριστός και τα πάθη του.
Επομένως , πέρα από την ιστορία του Ιησού Χριστού, οι ιστορίες άλλων προσώπων και γεγονότων, αναγκαστικά θα πρέπει να γίνουν σε σύντομες παρενθέσεις.

Ο στίχος 3 ανοίγει παρένθεση για να μας πει τι συνέβη στον Ιούδα και συνεχίζεται μέχρι τον στίχο 5 ( μετάνοιωσε , επέστρεψε τα 30 αργύρια , οι πρεσβύτεροι δεν τα δέχτηκαν , τα έριξε κάτω και έφυγε και ότι τελικά αυτοκτόνησε)
Ο παρενθετικός χαρακτήρας αυτών των στίχων γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρος από τους στίχους 6-10 οι οποίοι μας λένε τι έγινε με τα 30 αργύρια.

Ετσι σύμφωνα με το απόσπασμα αυτό οι αρχιερείς πήραν τα 30 αργύρια και αφού έκαναν συμβούλιο , αγόρασαν με αυτά τον αγρό του κεραμέως. Είναι προφανές ότι για να καταλήξουν να αγοράσουν τον αγρό υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες διαδικασίες χρειάζονται δηλαδή πολλές ημέρες , αν όχι εβδομάδες , για την αγορά.

Εάν λοιπόν διαβάζαμε αυτή την παρενθετική παράγραφο τότε θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Ιησούς όσο ήταν μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο (στίχοι 1-2) ο Ιούδας μετάνοιωσε , επέστρεψε τα χρήματα , κρεμάστηκε , οι αρχιερείς πήραν τα χρήματα , έκαναν συμβούλιο , βρήκαν κάποιον πρόθυμο να πουλήσει έναν αγρό , είδαν τον αγρό , συμφώνησαν να τον αγοράσουν και να κάνουν κα τα συμβόλαια αγοράς.

Όλα αυτά είναι φυσικά αδύνατο να έγιναν όσο ο Ιησούς βρισκόταν μπροστά στον Πιλάτο και μάλιστα χωρίς αυτός να του κάνει καμιά ερώτηση.

Αλλα τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το κεντρικό θέμα στον Ματθαίο 27 είναι το πάθος του Χριστού. Έτσι άλλες αναφορές θα πρέπει να συζητηθούν σε σύντομες παρενθέσεις. Οι στίχοι 1-2 μας λένε ότι ο Ιησούς παραδόθηκε στον κυβερνήτη. Έπειτα με τον στίχο 3 ανοίγει μια παρένθεση όπου μαθαίνουμε πολύ σύντομα τι συνέβη στον Ιούδα. Δε μας αναφέρεται πότε ο Ιούδας αυτοκτόνησε αλλά το ΤΙ έκανε. Και στη συνέχεια με μια νέα παρένθεση ξεκινώντας από τον στίχο 6 μαθαίνουμε πολύ σύντομα τι απέγιναν τα τριάντα αργύρια που και πάλι δε μας λέει το πότε αλλά το ΤΙ συνέβη.
Εαν δοκιμάσουμε να παραλείψουμε τους στίχους 3-10 η απλή ανάγνωση δεν προξενεί καμία απώλεια στην κατανόηση του αποσπάσματος.

«Οτε δε έγινε πρωί , συνεβουλεύθησαν πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροιτου λαού κατά του Ιησού δια να θανατώσωσιν αυτόν. Και δέσαντες αυτόν , έφεραν και παρέδωκαν αυτόν εις τον πόντιον Πιλάτον τον ηγεμόνα…… (στ.3-10)……Ο δε Ιησούς εστάθη έμπροσθεν του ηγεμόνος. Και ηρώτησεν αυτόν ο ηγεμών, λέγων , Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων; Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν, Συ λέγεις.»

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ετοιμάζω και το νέο κείμενο που σύμφωνα με αυτά που έχω ερευνήσει στην Καινή Διαθήκη ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ οτι ο Ιούδας ζούσε μετά την ανάσταση του Χριστού και τον είδε και 2 φορές όπως και υπόλοιποι μαθητές τις πρώτες 8 ημέρες μετά την Ανάσταση.

Περιμένετε τη συνέχεια...

quote:

---

Ετοιμάζω και το νέο κείμενο που σύμφωνα με αυτά που έχω ερευνήσει στην Καινή Διαθήκη ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ οτι ο Ιούδας ζούσε μετά την ανάσταση του Χριστού και τον είδε και 2 φορές όπως και υπόλοιποι μαθητές τις πρώτες 8 ημέρες μετά την Ανάσταση.

---

Με τη συμβολή όλων σας αυτό θα είναι πιο εφικτό.

Adonios

quote:

---

-Το να κρίνουμε κατά τρόπο απόλυτο, προϋποθέτει την κατοχή όλων των δεδομένων που διαμόρφωσαν εκείνη την κατάσταση, μεταφυσικά και ιστορικά. Συνεπώς, ας μη μιλάμε με τρόπο απόλυτο.

---

The Truth Is Out There..

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΠΟΛΟ "ΚΑΛΟ-ΚΑΚΟ". ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ "ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ". ΟΥΤΕ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΤΑΔΙΑ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΠΟΛΟ ΟΡΙΖΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ.

ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΙΟΥΔΑΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΤΟΝ "ΚΑΚΟ". ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ-ΠΛΑΤΩΝΑ "ΟΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ ΚΑΚΟΣ".
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ : ΟΤΙ Ο ΙΟΥΔΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ. ΤΟΝ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ. ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΑΡΓΑ.

ΑΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΗΞΕΡΕ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΡΟΛΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ Ο ΙΟΥΔΑΣ ΤΟΤΕ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΤΟΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΡΑΜΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ.
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΣΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΥΗΤΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ, ΟΠΟΥ Ο ΜΥΣΤΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΡΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΥΤΟ.

Εάν κοιτάξουμε στα ευαγγέλια (Ματθαίος 10/1-4 , Μάρκος 3/14-18 και Λουκάς 6/13-16 ) διαβάζουμε την αρχική σύνθεση ΔΩΔΕΚΑ μαθητών του Χριστού μέσα στην οποία γίνεται αναφορά κα στο όνομα του Ιούδα του Ισκαριώτη.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η σύνθεση της ομάδας των δώδεκα μαθητών δεν αλλάζει παρα μόνο με την αποχώρηση ή την εισχώρηση ενός μέλους σε αυτή.
Επομένως όποτε συναντούμε την φράση «οι δώδεκα» πρέπει να γίνεται κατανοητό ότι συμπεριλαμβάνεται και ο Ιούδας ανάμεσά τους.

Ποια ήταν λοιπόν η σύνθεση της ομάδας των μαθητών του Χριστού κατά την Ανάσταση του Χριστού και κατά τις εμφανίσεις του που την ακολούθησαν;

Την πρώτη απάντηση την έχουμε από την επιστολή προς Κορινθίους Α’ 15/3-5 :
« Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο , το οποίον και παρέλαβον , ότι ο Χριστός απέθανε δια τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς. Και ότι ετάφη , και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς και ότι εφάνη εις στον Κηφάν έπειτα εις τους ΔΩΔΕΚΑ»

Νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε από το παραπάνω ότι μετά την Ανάσταση του Κυρίου η σύνθεση των μαθητών δεν έχει αλλάξει.

Εχουμε όμως και αλλού σχετικές αναφορές…

Η εμφάνιση του Χριστού η οποία συνέβη το βράδυ της πρώτης μέρας της εβδομάδας , δηλαδή της ημέρας που εμείς αποκαλούμε Κυριακή του Πάσχα , περιγράφεται σε τρία Ευαγγέλια.

Πρώτα η μαρτυρία του Ιωάννη κεφάλαιο 20/19 :
«Το εσπέρας λοιπόν της ημέρας εκείνης , της πρώτης της εβδομάδος , ενώ αι θύραι ήσαν κεκλεισμένε , όπου οι μαθηταί ήσαν συνηγμένοι διά τον φόβον των Ιουδαίων , ήλθεν ο Ιησούς και εστάθη εις το μέσον , και λέγει προς αυτούς , Ειρήνη υμίν.»

και παρακάτω , Κατά Ιωάννη 20/24 :
«Θωμάς δε , εις εκ των δώδεκα , ο λεγόμενος Δίδυμος , ΔΕΝ ήτο μετ’αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς»

Αυτή η πληροφορία έχει μεγάλη σημασία γιατί εδώ ο Ιωάννης δεν μας λέει τον ακριβή αριθμό των μαθητών που ήταν εκεί , αλλά ότι ο Θωμάς ήταν απών. Για την σωστή κατανόηση των αντίστοιχων αναφορών του Μάρκου και του Λουκά θα πρέπει να την κρατήσουμε στο μυαλό μας. Μην ξεχνάμε ότι τα 4 Ευαγγέλια αλληλοσυμπληρώνονται.

Στο κατά Λουκά 24/33-36 αναφέρεται :
«σηκωθέντες τη αυτή ώρα , υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, και εύρον συνηθροισμένους τους ΕΝΔΕΚΑ και τους μετ’αυτών οίτινες έλεγον, ότι όντως ανέστη ο Κύριος , και εφάνη εις τον Σίμωνα. Και αυτοί διηγούντο τα εν τη οδό και πως εγνωρίσθη εις αυτούς ενώ έκοπτε άρτον. Ενώ δε ελάλουν ταύτα , αυτός ο Ιησούς εστάθη εν μέσω αυτών, και λέγει προς αυτούς , Ειρήνη υμίν.»

Ενώ δηλαδή πριν ο Ιωάννης δεν μας λέει πόσοι είναι οι μαθητές αλλά μας λέει ότι ο Θωμάς ήταν απών , στη συνέχεια ο Λουκάς μας πληροφορεί ότι οι παρόντες μαθητές σ’αυτή την εμφάνιση είναι ΕΝΤΕΚΑ.
Με τη σειρά του αυτό σημαίνει ότι ο Ιούδας ήταν παρών σ’αυτή την εμφάνιση και είδε τον αναστημένο Χριστό.

Η μαρτυρία του κατά Μάρκου σχετικά με την εμφάνιση του αναστημένου Χριστού που συνέβη «το εσπέρας της πρώτης (ημέρας) της εβδομάδας» επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα στα οποία έχουμε καταλήξει μέχρι τώρα.

Κατά Μάρκο 16/14 :
«Ύστερον εφάνη εις τους ΕΝΔΕΚΑ ενώ εκάθηντο εις την τράπεζα και ωνείδησε την απιστίαν αυτών και σκληροκαρδίαν , διότι δεν επίστευσαν εις τους ιδόντας αυτόν αναστάντα»

Αφού και με τον Μάρκο επιβεβαιώνουμε ότι οι μαθητές είναι 11 με απών τον Θωμά είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιούδας ήταν ζωντανός κατά της πρώτη εμφάνιση του αναστημένου Χριστού και τον είδε.

Στο κατά Ιωάννης 20/25-26 αναφέρεται ότι ο Ιησούς ξαναεμφανίζεται μετά από οκτώ ημέρες στους μαθητές του. Ποιοι είναι οι μαθητές οι οποίοι είναι παρόντες σ’αυτήν την εμφάνιση;
Ήταν οι ΕΝΤΕΚΑ συν το Θωμά δηλαδή οι ΔΩΔΕΚΑ.
Επομένως δεν είναι καθόλου παράξενο ότι η επιστολή προς Κορινθίους Α’ που αναφέρεται σε αυτή την εμφάνιση , μιλάει ότι είναι παρών και οι 12 μαθητές.

Αυτά όσον αφορά το αν ο Ιούδας είναι ζωντανός μετά την ανάσταση και για τις επόμενες 8 ημέρες που ακολούθησαν.

Φίλε Νίκο η ιδέα που ως «νομοτέλεια» παρουσιάζει ο Graves είναι υποτιμητική, κατά την γνώμη μου, προς τον ίδιο το Θεό. Με την θέση του παρουσιάζει τον Θεό «εγκλωβισμένο» στο Νόμο της Διτότητας και της Ανταπόδοσης και που υποχρεώνεται να «θαφτεί» η ψυχή του Ιούδα για να Αναληφθεί ο Ιησούς.
Μα τι νόημα θα είχε τότε η θυσία Του;

Αν ο Ιησούς Χριστός, Θεάνθρωπος με επίγνωση της Θεότητάς Του, πρότυπο Προσφοράς και Θυσίας είναι εξαρτώμενος από την καταδίκη μια Ψυχής στην Αιώνια Κόλαση ώστε να επιτελέσει το Έργο Του (αλήθεια τότε ποιο είναι το Έργο Του;) συγγνώμη, αλλά αυτόν το «Θεό» δε θα τον αναγνωρίσω!!!!

Ο καθένας μπορεί να πει ότι θεωρεία του αρέσει για το Χριστό. Να πει μια περιπέτεια, ένα δακρύβρεχτο ρομάντζο, μια πονηρή ιστορία συνωμοσίας, ή ότι άλλο μπορεί.
Εξάλλου αυτό έχει γίνει εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες) φορές στην ιστορία μας.
Και λοιπόν;
Θέλουμε να κατανοήσουμε την Αλήθεια;
Αν ο Ιησούς Χριστός είναι η ενσάρκωση του Λόγου στη γη;
Και αν ναι, είμαστε πρόθυμοι να διδαχθούμε, να αγαπήσουμε τους εχθρούς μας (και τον εαυτό μας φυσικά), να συγχωρήσουμε, να αλλάξουμε σε νέο Πνευματικό Άνθρωπο;
Αυτό πιστεύω είναι το κύριο ερώτημα!

Φίλε Αντώνιε, δεν είναι ξεκάθαρο από τα Ευαγγέλια πως ο Ιούδας αυτοκτόνησε την ημέρα της Σταύρωσης;

Δεν μας αναφέρει όμως το πότε!

Δεν γνωρίζουμε αν είναι την μέρα της Σταύρωσης γιατί μιλάει χωρίς χρονικό προσδιορισμό και όπως αναφέρω και παραπάνω είναι παρενθεντικός ο τρόπος που γράφει το Ευαγγέλιο και βασίζεται στις προφητείες.

Ακόμα και για την αυτοκτονία υπάρχουν αντιρρήσεις γιατί , όπως αναφέρει και ο φίλος hrismig , στις Πράξεις των Αποστόλων στο κεφάλαιο 1 ο Απόστολος Πέτρος αναφέρει οτι ο Ιούδας σκοτώθηκε...

Ο φίλος hrismig έχει παραθέσει το αυτούσιο κείμενο των Πράξεων των Αποστόλων λίγο παραπάνω.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr