Απεστάλη: 25/09/2003, 13:54:36
Σνφμύωα με μαι έυρενα σοτ Πμανιπσητετο τυο Κμτρπιαιζ, δνε πεαιζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετενα τα γταμαμρά μσέα σε μαί λξηέ, αεκρί το πώτρο κια το ταελείτυο γάμρμα να ενιαί σητ στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς κια να μροπετίε να τςι δαβαιάεστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δνε δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξηέ αλλά τνη λξηέ σνα σνύλοο.
Ατίπτσυεο ε;
'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming' -Arthur C. Clarke-
Απεστάλη: 25/09/2003, 14:23:16
Μόνο που αυτό προφανώς συμβαίνει με λέξεις που χρησιμοποιούμε ποιο συχνά και της έχουμε πρόχειρες στην μνήμη μας. (η κάτι τέτοιο)
Δεν συμβαίνει με όλες της λέξεις αυτό.
με τα Αγγλικά αυτό ίσος να ‘πιάνει’ περισσότερο μιας και πρόκειται για συμβατική γλώσσα και όχι νoηματική όπως η Ελληνική.
Απίστευτο!
Topic Locked
Απεστάλη: 25/09/2003, 13:54:36
