Ιδρυτής του υπήρξε ο Ζωροάστρης, ο οποίος καταγόταν από την πόλη Ραγά κοντά στην Τεχεράνη. Γεννήθηκε το 650π.χ. και πέθανε το 573π.χ. Θεωρείται ως ο δημιουργός μιας κοσμογονικοθρησκευτικής διδασκαλίας που στηρίζεται στη διανοητική, την πρόνοια, τη σοφία του Θεού.

Στη διδασκαλία αυτή ο κετεξοχήν διανοητικός χαρακτήρας του υπερτάτου Όντος ταυτίζεται στο όνομα «Αχούρα Μάζδα». Ο Αχούρα Μάζδα είναι ο Ένας και μοναδικός Θεός, ο δημιουργός των πάντων.

Κοινά σημεία: Άγγελοι-Διάβολος-Παράδεισος-Κόλαση-Μυστήρια

Ως σκεπτόμενος και ενεργών υπέρτατος Θεός, ενεργεί δια του Αγίου Πνεύματος, δια του Σπάντα Μανίου. Το Σπάντα Μανίου είναι το πνεύμα το αγαθό, το πνεύμα της αλήθειας, ο χορηγός των αγαθών και ο τα πάντα πληρών. Αντίθετο προς το άγιο πνεύμα είναι το πνεύμα του κακού, το Άντρα Μανίου.

Η θέση του ανθρώπου στον Ζωροαστρισμό είναι περίοπτος. Εξαίρεται η πνευματική ουσία, η ψυχή του, της οποίας η θέση βρίσκεται «έν τη διανοητική ζωή» του Αχούρα Μάζδα, έτσι ώστε αν ο εν ζωή βίος του ανθρώπου υπήρξε άκλινής προς το θείον πνεύμα, τότε η ψυχή του μετά θάνατον επιστρέφει κοντά στον Αχούρα Μάζδα. Όμως παραμένει πανελεύθερος να ακολουθήσει είτε το πνεύμα της αλήθειας είτε το πνεύμα του ψεύδους.

Οι ψυχές των δικαίων θα καταλάβουν τόπο προκαθορισμένο από καταβολής κόσμου («..δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» Ματθαίος 25,34). Όποιος ακολουθεί τα έργα του Αντρα Μάνιου (του διαβόλου) στο τέλος με δική του υπαιτιότητα θα μείνει μακριά από τον Κύριο και η ψυχή του θα τρέμει γυμνή από το φόβο των αιωνίων βασάνων («…έκβληθήσονται είς το σκότος το εξώτερον, εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων..» Ματθαίος 8,12 και Λουκάς 13,28)

Στον αγώνα κατά του κακού παίρνει μέρος, ΜΕ ΘΕΣΗ ΙΣΗΣ ΑΞΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΧΟΥΡΑ ΜΑΖΔΑ, Ο ΜΙΘΡΑΣ. Το όνομα Μίθρας σημαίνει «συμφωνία, συνθήκη, διαθήκη» («…τούτο εστι το αίμα μου το της καινής διαθήκης…» Ματθαίος 26.28).

Ο Μίθρας είναι Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΧΟΥΡΑ ΜΑΖΔΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ. Είναι ο μεσάζων, ο μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Είναι Ο ΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ («..κρίναι ζώντας και νεκρούς…»), Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ.

Ο Μίθρας υπήρξε μυστηριακός Θεός και οι μυημένοι του ΒΑΠΤΙΖΟΝΤΑΝ. Άλλη μυστηριακή τελετή ήταν το θείο «συμπόσιο» (όμοιο με την θεία ευχαριστία των μετέπειτα χριστιανών) όπου χρησιμοποιούσαν «άρτος και ποτήριον ύδατος μετ’επιλογών τινών» (ιστορικές πηγές: Ιουστίνου, «Απολογία», Α’66).

Η λατρεία του Μίθρα είχε διάδοση μεταξύ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΑΤΙΑΝΩΝ, προπαντός των δούλων και των κατατρεγμένων («των αδελφών μου των ελαχίστων…» Ματθ.25,40)

Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί ότι τα μυστήρια του Μίθρα μεταδόθηκαν στη Δύση γύρω στα 67π.χ. και τον πρώτο μ.Χ. αιώνα είχαν ριζώσει μέσα στην Ρώμη (βλέπε Μέγα Κωνσταντίνο και το "όραμα" του ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ...)

«Μετενσαρκώθηκε» λοιπόν ο Μίθρας στο Χριστό ή ο Χριστός στο Μίθρα? Διότι, κατά τον Ζωροαστρισμό υπάρχει ένας Θεός, ο Αχούρα Μάζδα, ο οποίος ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΜΙΘΡΑ-ΣΩΤΗΡΟΣ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ. Υπάρχει και το Σπάντα Μάνιου ως «Άγιο πνεύμα». Υπάρχει επίσης ένα βάπτισμα και ο δια του βαπτίσματος πιστός θεωρείται στρατευμένος του Μίθρα (παράβαλε το με το «συντάσση τω Χριστώ? Συντάσσομαι. Συνετάξω τω Χριστώ? Συνεταξάμην»). Ακόμη, υπάρχει και ένας μυστηριακός «δείπνος» ως θεία ευχαριστία.

Περιττό να επαναλάβουμε ότι σύμφωνα με την παράδοση, ο Μίθρας γεννήθηκε από Παρθένο μητέρα (άμωμος σύλληψη) σε φτωχική καλύβα και αφού τον σταυρώσανε με τα από τρεις ημέρες αναστήθηκε……….

...ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ...
Schwabe ΦΙΛΕ ΜΟΥ,ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ' ΕΝΑ "ΔΙΛΗΜΜΑ"...
ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΑΙΤΙΑ...
ΠΟΥ ΦΕΡΕΙ ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΕΙΤΕ ΤΟ ΧΑΟΣ..

continue....thou...

φως εν σκοτει!

Ζωροαστρισμός, Θρησκεία που διαδόθηκε στην Περσία τον 7. αιώνα π.Χ. από τον ιδρυτή της Ζωροάστρη ή Ζαρατούστρα, μετά από παραμονή του για επτά χρόνια μέσα σε ένα σπήλαιο. Ο Ζωροάστρης εισήγαγε ένα είδος μονοθεϊσμού στην θέση του Πάνθεου της αρχαίας ινδοιρανικής θρησκείεας. Ο Ζωροάστρης είναι προφήτης του Θεού έχοντας ως αποστολή να πείθει τους ανθρώπους να κάνουν καλά έργα, για να επικρατεί πάντοτε ο Θεός του καλού.
Ο Ζωροαστρισμός δέχεται την ύπαρξη δύο Θεών, του υπέρτατου θεού Άχουρα -Μάσδα ( ο σοφός κύριος) που είναι ο Θεός του καλού, και του Αριμάν που είναι ο Θεός του κακού. Οι δύο αυτοί θεοί βρίσκονται σε αιώνιο αγώνα μεταξύ τους, στον οποίο επικρατεί πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Ο κόσμος είναι στην ουσία αγαθός αλλά διεφθαρμένος από την επίθεση του κακοποιού πνεύματος του Αριμάν, ο οποίος τελικά θα ηττηθεί, και ο κόσμος θα ανανεωθεί και θα εξαγιασθεί.
Η δυαρχία του Ζωροαστρισμού επεκτείνεται και σε μυστηριώδη πνεύματα αγαθά και πονηρά, που και αυτά πολεμούν μεταξύ τους μεταξύ», αλλά και μεταξύ των μενόκ» (υπερβατικού αόρατου, ουράνιου) και «γκετίκ» (έμμονου, ορατού, γήινου) δύο επιπέδων όντων εξ ίσου αγαθών.
Για τον Ζωροαστρισμό το σώμα ο κόσμος και η σάρκα είναι θετικά έχουν όμως μιανθεί προσωρινά από την «αντιδημιουργία» του Αριμάν.. Ιερό σύμβολο είναι η φωτιά και γι' αυτό πάρα πολλές τελετές γίνονται γύρω ή μπροστά σε αναμμένες φωτιές.
Η διδασκαλία του Ζωροαστρισμού βρίσκεται γραμμένη στο Ιερό βιβλίο Αβέστα (γνώση) και αποτελείται από ομιλίες, προφητείες και συμβουλές, οι οποίες πολλές φορές πλησιάζουν τα όρια του μύθου.
Όταν τα προϋπάρχοντα διπλά αντίτυπα των ανθρώπων ρωτήθηκαν από τον Αχούρα Μάζντα αν προτιμούν να ζήσουν για πάντα απαλαγμένοι από το κακό στον υπερβατικό κόσμο ή να αγωνιστούν στον χρόνο και στον κόσμο κατά του κακού, να το νικήσουν προτίμησαν το δεύτερο ως το πιο κατάλληλο για την καταστροφή των δαιμονικών δυνάμεων.
Ο Ζωροαστρισμός με την ισχυρή εσχατολογική διαπότιση του και την ιδέα περί κύκλου που πρέπει να συμπληρωθεί με τα τελικά γεγονότα (εξαγνισμός του κόσμου , εκμηδένιση του Αριμάν και των διαβολικών δυνάμεων, νίκη των «Σαοσγίαντ» -σωτήρων που έχουν γεννηθεί από το σπέρμα του Ζωροάστρη το οποίο έχει σωθεί θαυματουργικά) επηρέασε όλες τις θρησκείες που ήρθαν σε επαφή με αυτόν ιδίως την Ιουδαϊκή και Χριστιανική θρησκεία.

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

είναι βέβαιο ότι οι μετέπειτα διαμορφωτές του Ιουδαιοχριστιανικού δόγματος δανείστηκαν πολλά μυστήρια απο την ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ λατρεία του Μίθρα.

Ιδιαίτερα δε, αν σκεφτεί κανείς (χωρίς το πέπλο του κατηχητισμού) ότι εκεί όπου άνθιζε τότε η λατρεία του Μίθρα, εκεί και συγκροτήθηκε σε σώμα η χριστολογία και τα καινούργια της μυστήρια: ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΗΝ "ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ"...

ΦΩΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ!

quote:

---

Θα πρότεινα μάλιστα να διευρύνουμε την συζήτηση, "ανιχνεύοντας" την σχέση του Χριστιανισμού με όλες τις αρχαίες θρησκείες , ε τι λέτε ?

---

H ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΜΕΛΕΤΗ EVER!
I'M IN
(EYKAIΡΙΑ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ...)

http://www.fsmitha.com/h1/ch22.htm

http://www.fsmitha.com/h1/ch04.htm

http://www.fsmitha.com/h1/ch08.htm

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Σίγουρα δεν διεκδικώ τον τίτλο του «επαΐων» στη συγκεκριμένη θεματολογία, παρά προχωρώ αναζητώντας όλο και περισσότερα στοιχεία σε αυτή την έρευνα. Και τα στοιχεία είναι…..τουλάχιστον αποκαλυπτικά!

Το κύριο χαρακτηριστικό μεταξύ των δύο διδασκαλιών (εβραϊσμός-χριστιανισμός & Ζωροαστρισμός) και των κεντρικών τους «δημιουργών» (Άχουρα Μάσδα & Γιαχβέ) είναι Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.

Ο Άχουρα Μάσδα είναι ο Ενας και μοναδικός Θεός, ο δημιουργός των πάντων, του οποίου η δημιουργικότητα οφείλεται στην δύναμη του προνοείν, του σκέπτεσθαι προ πάσης θείας Του ενέργειας. Από αποσπάσματα του βιβλίου του Ζωροαστρισμού «Ύάσνα» (31, 6-7) διαβάζουμε: « Στο Μάσδα ανήκει η βασιλεία, που του παρεσχέθη από την αγαθή σκέψη. Αυτός ‘εν αρχή’ με σοφία εκπλήρωσες με φώς το διάστημα και με τη δύναμη της διάνοιας σου εδημιούργησες την αλήθεια, που Σύ, ώ Μάσδα, δια του πνεύματος Σου την παρέχεις».

Να σημειώσουμε επίσης ότι ο Ζωροαστρισμός ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ την ύπαρξγ αγγελικών δυνάμεων (αμούρτα σπάντα), καθώς και ΑΓΓΕΛΟ ΠΡΟΣΤΑΤΗ (παράβαλε την λειτουργική αίτηση «άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών»).

Ο αγώνας μεταξύ του Καλού και του Κακού κάποτε θα καταλήξει ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ. Τότε ένας ωκεανός λυομένου μετάλλου θα εξαγνίσει τον κόσμο και η ανθρωπότητα θα γίνει ευτυχισμένη και αθάνατη. Αντίστοιχα διαβάζουμε την χριστιανική τοποθέτηση: «Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή ουρανοί ριζηδόν παρελεύσσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη τα αυτή έργα κατακαήσεται. Τούτων ούν πάντων λυομένων…καινούς ουρανούς και γήν καινήν προσδοκώμεν, εν δικαιοσύνη κατοικεί».

Βλέπουμε λοιπόν ότι η «σοφή» πρόσμιξη κοσμογονικοθρησκευτικών στοιχείων με την απαράμιλλη δημιουργική ικανότητα της λογοδυναμικής Ελληνικής γλώσσας απέδωσε τα μέγιστα……..

ο Μιθριδατισμός έχει άμεση σχέση με την Ζωροαστρική θρησκεία όπως σχετικά έγραψε και ο φίλος Schwabe. Έτσι και αυτή η θρησκεία διέπεται από την αρχή της διαρχίας, του αγαθού Αχούρα και των αγγέλων τού και του πονηρού Αριμάν με τα υποτελή του πνεύματα. Μεταξύ αυτών των 2 τελείται διαρκής αγώνας, του οποίου μετέχει η άψυχος ή άψυχος φύσης και του οποίου σύμβολα είναι το σκότος και το φως, χρήσιμα και επικίνδυνα ζώα, καθαρά και ακάθαρτα κ.λ.π. Ο αγώνας αυτός θα περατωθεί κατά την συντέλεια των αιώνων, διδάσκει η περσική εσχατολογία με τελική νίκη του φωτός έναντι του σκότους, του αγαθού έναντι του πονηρού.
Θα προηγηθεί κρίση και ανάσταση νεκρών. Τις αποκαλύψεις αυτές δίνει ο Ωρομάσδης δι' αποκαλύψεων, των οποίων μετόχους καθιστά τους εκλεκτούς, τους προφήτες (όπως και ο Ζωροάστρης) για να μεταδώσουν αυτά εις τους άλλους και να απαιτήσουν μετάνοια, επιστροφή, μεταβολή φρονήματος και απόφαση να συνταχθούν με το φως έναντι του σκότους. Δια αυτό έρχεται η απολύτρωση όχι από την αμαρτία όπως διδάσκει ο Χριστιανισμός αλλά από την κρίση και την τιμωρία ανάλογα δηλαδή με τον μουσουλμανισμό. Ο Μιθριδατισμός επιφέρει ισχυρή ροπή προς τον μονοθεϊσμό. Απαιτεί φιλαλήθεια, ειλικρίνεια, ανδρεία, αγιότητα βίου, αδελφικό φρόνημα, σωφροσύνη και άσκηση. Αξιοπρόσεκτη είναι η δεύτερη πληγή που στέλνει ο Αριμάν εις τους ανθρώπους είναι ο κατακλυσμός αλλά ο Μίθρας σώζει το ανθρώπινο γένος με πλοίο. Αρχικά οι λειτουργίες του Μίθρα γίνονταν στις κορυφές των ψηλών βουνών , τόπος κατάλληλος για την λατρεία του Ήλιου. Αργότερα όμως μεταφέρθηκαν σε φυσικά σπήλαια ή άντρα και τελικά -ειδικά στην Ευρώπη- σε τεχνητές υπόγειες κρύπτες. Είτε πρόκειται για φυσικό σπήλαιο ή για κρύπτη πάντα θα υπήρχε μια πηγή για καθαρμούς και ήταν διαιρεμένη σε ένα πρόναο και σε ένα κυρίως ναό. Ανάμεσα στους δύο αυτούς χώρους υπήρχε μια πόρτα κλειστή που θα οδηγούσε στο ιερό που θα βρισκόταν σε ένα επίπεδο πιο κάτω και έπρεπε ο μυούμενος να κατεβεί σκαλοπάτια για να εισέλθει στο ναό. Στο βάθος της κρύπτης υπήρχε το Ταυροβόλιο , ένα άγαλμα του Θεού Μίθρα που σκοτώνει τον Ταύρο. Στο κέντρο όμως υπήρχαν δύο βωμοί στους οποίους έκαιγε η ιερή φωτιά. Ο ένα ήταν αφιερωμένος στον Ήλιο και ο άλλος στη Σελήνη. Στους μύστες του Μιθρα υπήρχαν 7 βαθμίδες με 5ο τον βαθμό του Πέρση και 7 τον βαθμό του Πατέρα.

α) Κόρακας,
β) Κρύφιος
γ) Στρατιώτης
δ) Λέων
ε) Πέρσης
στ) Ηλιοδρόμος
ζ) Πατέρας.

Πάνω από τον βαθμό του Πατέρα υπήρχε ο Ιερουργός , ενώ αρχηγός του Τάγματος ήταν Ο Πατέρας των Πατέρων. Οι τρεις πρώτοι βαθμοί ονομάζονταν διάκονοι ή υπηρετούντες και δεν υπήρχε κάποιο ιδιαίτερο τυπικό μύησης. Για τους άλλους 3 όμως βαθμούς από πληροφορίες που έχουν διασωθεί από τον Πορφύριο, ο μυούμενος, έπρεπε να δοκιμαστεί για την είσοδό του στα μεγάλα Μυστήρια του Μίθρα. Για τον βαθμό του Πέρση κατά την τελετή μύησης έπρεπε να καθαρθεί πλένοντας τα χέρια του με μέλι(αφού το νερό είναι εχθρός της φωτιάς) και για τον βαθμό του Λέοντος θα έπαιρνε διαδοχικά τις μορφές διαφόρων ζώων ( φορώντας τα ανάλογα δέρματα) συμβολίζοντας έτσι τις δυνάμεις που αυτός είχε λάβει. Σε ένα μιθραϊκή χειρόγραφο του 3ου Μ.Χ αιώνα αναφέρεται:
Στο αποκορύφωμα της Τελετής ο Θεός εμφανίζεται νέος με κυματώδεις βοστρύχους , με λευκό ένδυμα και πορφυρό μανδύα ακτινοβολώντας όπως η φωτιά. Τον Πυρώδη αυτόν θεό ακολουθεί η εμφάνιση του ίδιου του Μίθρα που αποδέχεται το νεόφυτο.

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

aum

Στην ιεραρχία του Ζωροαστρισμού σημαντική θέση κατέχουν τα επτά πνεύματα οι Επτά Αμσιασπάντς, τα οποία είναι αθάνατα. Είναι τέκνα του Θεού, κάθονται στο πλευρό του σε χρυσούς θρόνους και προορισμός τους είναι η προστασία από τις επιθέσεις του κακού. Τα επτά αυτά πνεύματα είναι τα ακόλουθα:

· Ο Bόχου Μάνα, καλό πνεύμα, ή σοφία σύμβουλος του δημιουργού. Καταγράφει τις πράξεις των θνητών, και κρίνει την τύχη των ψυχών. Αντίπαλοι του η διχόνοι και η Μανία
· Ο Ασχα. Η αλήθεια και ο προστάτης της ηθικής. Αντίπαλος του η αποστασία
· Ο Κσχάρθρα Βάρυα. Το βασίλειο όπου θα κριθούν οι άνθρωποι θνητοί στην συντέλεια του κόσμου. Αρωγός του ο Μίθρας-Ηλιος, αντίπαλος του η μέθη.
· Ο Σάοσα. Η υπακοή και η λατρεία
· Η Αρμαιτη. Η αφοσίωση
· Η Χάρβατάτ. Η εντιμότητα
· Η Αμερετάτ. Η αθανασία

Οι επτά αυτοί άγγελοι που περιβάλουν τον Κύριο, μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι πρόδρομοι των επτά αγγελικών κόσμων της Παλαιάς διαθήκης....

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

aum...

κάθε κομμάτι του πάζλ...βοηθάει!

Θρησκεία που ίδρυσε και κήρυξε στην Περσική αυτοκρατορία ο Μάνης τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ο πατέρας του Μάνη καταγόταν από ευγενή οικογένεια και ανήκε σε μία οικογένεια γνωστικών. Ο Μάνης ύστερα από την αποκάλυψη ενός αγγέλου αφοσιώθηκε στο κήρυγμα και σε αποστολικά ταξίδια για να διαδώσει την θρησκεία που είχε ιδρύσει .
Το 243 μ.χ πέτυχε την άδεια από τον βασιλιά Σσαπώρ την άδεια να κηρύξει ελευθέρα, αλλά με την άνοδο του Μπραχραμ στον θρόνο το 274 μ.χ η επιρροή του Ζωροαστρικού κλήρου προκάλεσε την δυσμένεια του Μάνη ο οποίος πέθανε στην φυλακή.
Η Μανιχαική διδασκαλία είναι μίγμα αρχαίων Βαβυλώνιων θεωριών, Ιουδαϊσμού και Χριστιανισμού (Ο Άγιος Αυγουστίνος πριν προσχωρήσει στον Χριστιανισμό ανήκε στον Μιθραισμό) και βασίζεται στην δυαρχία του αγαθού και του κακού (φωτός και σκότους) .
Οι Μανιχαϊστές θεωρούν ότι υπάρχει ένας αιώνιος πόλεμος της ύλης και του πνεύματος. Παραδέχονται ένα Απόλυτο Όν ως πηγή πάσης τελειότητας . Η ύλη είναι το Κένωμα ή το μη Ον και το βασίλειο του σκότους.
Ο Μανιχαισμός Δίδασκε ότι οι ανθρώπινες ψυχές είναι φωτεινά μόρια που προέρχονται από τον κόσμο του Πατρός του μεγαλείου της φωτεινής αρχής του αγαθού θεού που έγιναν αιχμάλωτες του σκότους. Από την συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού κινείται ο μηχανισμός της σωτηρίας, που στους έσχατους καιρούς θα ξαναφέρει όλα τα μόρια φωτός στο Βασίλειο του φωτός που θα χωριστεί για πάντα από το σκοτάδι. Η Μανιχαική Εκκλησία είχε ιεραρχία. Δεν είχε καθόλου μυστήρια
ενώ οι τελετές περιορίζονταν σε προσευχές ύμνους και νηστείες.

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

μακάρι να είχανε όλοι οι άνθρωποι την σοφία και την πνευματική αυτή ελευθερία, που θα τους επέτρεπε να δούνε το πάζλ των Θρησκειών στην πραγματική του διάσταση.

Ίσως έτσι, αντιλαμβανόμενοι ότι ΟΛΟΙ πήρανε κάτι απο κάπου, να καταλάβουνε ότι εξαγγελίες αγάπης με την ταυτόχρονη αποδοχή ΕΝΟΣ και μόνο Θρησκευτικού ήρωα, είναι φρούδα ελπίδα αλλά και πολιτισμοκτόνος επιλογή.

Τα αποτελέσματα άραγε δέν τους λένε τίποτα????

Σε ευχαριστώ για τα ενδιαφέροντα στοιχεία που παραθέτεις στο topic.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr