ΑΠΟΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ (DEREALIZATION) Ωσ προς το περιβαλον και τον κοσμο.

H αποπροσωποποιηση εχει γινει αντικειμενο μελετης πολλων ερευνητων και ειχε καταγραφει στο παρελθον ως σπανια διαταραχη.
Η πρωτη κλινικη περιγραφη της εγινε το 1873 απο τον Ουγγρο γιατρο Μaurice Krishaber με τον ιατρικο ορο "εγκεφαλοκαρδιακη νευροπαθεια"

Τα τεσσερα πιο κοινα χαρακτηριστικα της νοσου :

1)Ενα αισθημα αποσπασης απο το σωμα (εξωσωματικη εμπειρια) η ενα αισθημα αλλαγης οσον αφορα το σωμα η μελη του σωματος (π.χ. το σωμα μου δεν μου ανηκει,το χερι μου αιωρειται).

2)Ενα αισθημα αλλαγης του ιδιου του εαυτου (της ταυτοτητας)

3)Αισθημα οτι το ατομο εχει γινει εξωτερικος παρατηρητης του εαυτου του.

4)Αισθημα ανυπαρξιας η ονειρικη κατασταση (π.χ. δεν υπαρχω η τιποτα δεν μοιαζει αληθινο).

5)Αισθητηριακες μεταβολες (π.χ. τα χρωματα φαινονται λιγοτερο εντονα, οι φωνες ακουγονται αλλοκοτα).

Δεδομενου οτι η αποπροσωποποιηση εμπεριεχει την αποσπαση απο/η το αισθημα ανυπαρξιας του εαυτου, στην αποπραγματοποιηση (συμπτωμα διχαστικο/αισθηση οτι ο εξωτερικος κοσμος ειναι παραξενος η μη πραγματικος) αυτο το αισθημα της αποκοπης η της ανυπαρξιας αναφερεται σε σχεση με τον εξωτερικο κοσμο.

Τα ατομα που πασχουν απο αποπροσωποποιηση,την περιγραφουν σαν μια εμπειρια τρομακτικη. Σαν να εχει χασει κανεις το αισθημα οτι ειναι ζωντανος. Νιωθουν οτι εχουν αποσπαστει απο το σωμα τους, απο τα ιδια τους τα συναισθηματα, απο τους ανθρωπους που αγαπουν τους νιωθουν ξενους,νιωθουν μια απαθεια.
Σαν να βρισκονται σε αλλη διασταση. Παραλληλα νιωθοντας το αισθημα της αποπραγματοποιησης το περιγραφουν σαν τα χρωματα που βλεπουν γυρω τους να εχουν χασει τη λαμψη τους, τον κοσμο να τον βλεπουν σαν μεσα απο γυαλι η ομιχλη η σαν να παρακολουθουν μια κινηματογραφικη ταινια.

Ενα αποπροσωποιημενο ατομο μπορει να νιωθει σαν ρομποτ η οτι τα μελη του σωματος του κινουνται μηχανικα, επισης οτι το σωμα του ειναι νεκρο η οτι δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ενα κοματι ξυλου.
Εχει την αισθηση οτι παραδοξως ξεφευγει απο τους νομους της φυσης και της ζωης. Οι σκεψεις του ειναι κυριως αρνητικες και ο τροπος που βλεπει τα πραγματα νοσηρος κατι που εχει σαν αποτελεσμα την απελπισια
Αυτη η εσωτερικη αλλαγη που νιωθει το ατομο του δινει την εντυπωση οτι εχει γινει ενας ξενος ως προν τον εαυτο του, σαν να συνυπαρχουν δυο προσωπα. Αυτο που ηταν πριν την διαταραχη και αυτο που νιωθει οτι ειναι τωρα. Αυτη η διαδικασια συχνα συνοδευεται απο εντονο αγχος.

Ως κλινική οντότητα επισημαίνει η κ. Χ η αποπροσωποποίηση είναι μια σοβαρή ψυχοπαθολογική κατάσταση που μπορεί να κρατήσει χρόνια και είναι σοβαρή αναπηρία, σε αντίθεση με το σύμπτωμα της αποπροσωποποίησης, το οποίο ακόμα και εάν επαναλαμβάνεται δεν προκαλεί καμία κοινωνική ή επαγγελματική βλάβη (American Psychiatric Association 1980) ή το πολύ προκαλεί ελάχιστη βλάβη και δεν είναι κατ΄ ανάγκη οδυνηρό.

Η αποπροσωποποίηση αναφέρεται σαν μια διαταραχή της συνείδησης κατά την διάρκεια της οποίας το άτομο εκδηλώνει εκτός από το αγωνιώδες συναίσθημα ότι έχει χάσει την φυσική και την ψυχική του ταυτότητα, μια αίσθηση παραδοξότητας σε σχέση με τον εαυτό του και τον κόσμο.

Το άτομο έχει την εντύπωση της αλλαγής του ίδιου του Εγώ. Πιστεύει ότι το πρόσωπο του άλλαξε όπως και η φυσιογνωμία και η μορφή του. Ανησυχώντας για την αλλαγή αυτή καταφεύγει συχνά στο καθρέφτη, εξετάζοντας το είδωλό του σαν να αναζητά τον ίδιο του τον εαυτό.

Παρ'ολα αυτα αυτη η διαταραχη δεν οδηγει ποτε σε τρελα η σχιζοφρενεια και εξω σε ολους φαινεται ΜΙΑ ΧΑΡΑ.

Εμφανιζεται σε ολες σχεδον τις μειζονες ψυχιατρικες διαταραχες συμπεριλαμβανομενης και της δριμειας αγχωδους διαταραχης,της διαταραχης πανικου, της καταθλιψης, της διαταραχης μετατραυματικου στρες, εμφανιζεται επισης στις ιδεοψυχαναγκαστικες νευρωσεις, στην σχιζοφρενεια και σε νευρολιγικες καταστασεις οπως η ημικρανια και η επιληψια.
Μπορουν επισης να εμφανιστουν συμπτωματα απο χρηση ναρκωτικων ουσιων οπως κανναβη, mescaline, LSD, το χαπι εκσταση.

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Edited by - Κωστας on 24/11/2003 12:35:48

Edited by - Κωστας on 24/11/2003 21:36:46

Το να αισθάνεται κανείς αποξενωμένος από σωματικές η ψυχολογικές διαδικασίες δεν είναι ασύνηθες, παρόλο που δεν είναι ένα κοινό θέμα συζήτησης. Ομως πολλοί συγγραφείς, ζωγράφοι και μουσικοί είχαν σαν επίκεντρο της έμπνευσης τους τέτοιου είδους εμπειρίες.

Ο 18ος αιώνας βρίθει από τέτοιου είδους λογοτεχνικά κείμενα. Αναφέρουμε τις διηγήσεις του Χόφμαν, τις κλασικές ιστορίες του Καμίσο, και ιδιαιτέρως το έργο του "Πήτερ Σλέμιλ", τον Οσκαρ Γουαϊλντ με το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ", τις διηγήσεις του Εντγκαρ Αλαν Πόε, ιδιαιτέρως το μυθιστόρημα του "Γουίλιαμ Γουίλσον", τον Σταϊνμπεκ με την "Μεγάλη Κοιλάδα", τον Ντοστογιέφσκι και το βιβλίο του « Ο Σωσίας » την « Η Δίκη » του Κάφκα.Επίσης, τον Γκύ ντε Μοπασάν και το μυθιστόρημα του «Le Horla», τον Μπαλζάκ, τον Γκαίτε και τέλος το εξαιρετικό ποίημα του Αλφρέντ Ντε Μυσσέ « Η νύχτα του Δεκέμβρη».

Αρχές του 20ου αιώνα παρουσιάζονται 3 μεγάλα μουσικά έργα εμπνευσμένα από το ίδιο θέμα : η « Petrouchka » του Στραβίνσκι, « Η Μαγική Αγάπη » του Μανουέλ ντε Φάλα , και « Η Γυναίκα χωρίς σκιά » του Ρ.Στράους. Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε την διάσημη οπερέτα του Οφενμπαχ « Οι μύθοι του Χόφμαν » την οποία συνέθεσε μεταξύ 1877 και 1880 και είχε την αποπροσωποποίηση ως κύριο θέμα του.

Ερευνα και Θεραπεία της αποπροσωποποίησης

Η έρευνα για την αποπροσωποποίηση βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο, σημειώνει η κ. X. Υπάρχει πολύ δουλειά ακόμα να γίνει. Η διαταραχή προσεγγίζεται και μελετάται από πολλούς και διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Οι νεύρο-βιολογικές, νεύρο-ψυχολογικές μελέτες, νεύρο-απεικονίσεις εγκεφάλου με PET και MRI, αναμένεται να δώσουν απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα όσον αφορά την διαταραχή της αποπροσωποποίησης.

Μόλις το 2000 κατασκευάστηκε μια διαγνωστική κλίμακα, η οποία βρίσκεται σε στάδιο αξιολόγησης. Δοκιμάζονται επίσης μέθοδοι αντιμετώπισης, οι οποίες κυμαίνονται από την ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση (βάθους/γνωσιακή/συμπεριφοριστική) έως την φαρμακευτική (αντιψυχωσικά/αντικαταθλιπτικά)

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Edited by - Κωστας on 24/11/2003 21:39:12

φριχτό μου ακούγεται!
σαν άνθρωπος χωρίς ψυχή...
θυμάμαι κι ένα βιβλίο: "το εφιαλτικό όνειρο", του Γκυστάβ Φλωμπέρ.

Κώστα σε ευχαριστούμε για τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες (αναρρωτιέμαι βέβαια, μήπως θα έπρεπε το θέμα αυτό να φιλοξενείται στο forum της θεραπείας).
Εύχομαι να αποτελέσει αρχή συζήτησης και να ακουστούν γνώμες και συσχετισμοί.

(παμε παλι απο την αρχη:
ωραια ολα οσα εγραψες φιλε μου Κωστα,
μα υπαρχει πιθανοτητα να μην αισθανεται καποιος ασχημα για ολα αυτα που βιωνει...

εδω ισως θα πρεπει να αναφερω τον Καστανεντα.
γιατι μετα απο τοσο καιρο εδω εσω ενα εμαθα καλα....τιποτα δεν ειναι οπως φαινεται...
μπορει να ειναι μια σκιωδης σκευωρεια καποιων κυκλων(!)που εναντιωνονται στην κατακτηση της ενατενισης του εαυτου απο το ατομο που τον φερει (δεν χρειαζεται +ακροατηριο :) το ατομο δηλαδη εχοντας καταφερει την απολυτη ισορροπια μεταξυ παρατηρητη +παρατηρουμενου... δεν χρειαζεται ειδικους για να φτασει στην τελειωση...ουτε γιατρους για θεραπεια...(καθαρα προσωπικο θεμα (θεμα ψυχης)+ οχι θεμα "στατιστικης"(κοινης λογικης))
..οσο για την αναφορα σου στα παραισθησιογονα θα ελεγα οτι μαλλον συντελουν στο να κανεις πιο ευκολο το φτασιμο στο σκοπο μονο που δεν ειναι σιγουρο αν θα σου δωσουν την πραγματικοτητα που προσδωκεις η στιγμιαια μια λαμψη...

το σωμα νεκρο/ναι, ειναι νεκρο, σε στιγμες που εχεις τοσο εμβαθυνει στον εαυτο ποιος ειδικος μπορει να δει στην ψυχη σου..
;
Αμαλια, ειπες ανθρωπος χωρις ψυχη /μεγαλο λογο ειπες...
εξηγεισαι μου τι εννοεις....για δυο λογους ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΜΕΣΑ..
α)για να το συσχετισω με το θεμα εδω,/
β)για να καταλαβω προς τι το "εφιαλτικο ονειρο"...

(emoticons nema...)

(((*_*)))

*καποιος ειχε πει " ν'αποσυμβολισουμε την ατμα" !
(καποιος με ειχε πει "τρελη"/κανενα προβλημα/δικο μου :)
τωρα;ιδου η ευκαιρια!(να με πει καποιος αλλος "σοβαρα..αρρωστη" μαλλον καποιος το εκανε ηδη...επισης κανενα προβλημα/δικο μου
-ομολογουμενως το θεμα ειναι ενδιαφερον... -

Ναι amalia μου ελπιζω και εγω να απαντησουν πολλοι στο θεμα αυτο και ναι ειναι οντως φρικτο!
Επισης αν ειναι πιο σωστο να μεταφερθει στην θεραπεια.

Φιλη ΑΤΜΑ την καλησπερα μου και σε 'σενα.
Ελπιζω να κανεις πλακα για το γεγονος οτι ισως νιωθεις καπως ετσι. Δεν υπαρχει περιπτωση να εχει καποιος αυτα τα αισθηματα και να αισθανεται καλα στο υπογραφω.

Μπειτε εδω να δειτε χιλιαδες ατομα και πως νιωθουν γιατι δεν σας το ειπα, στο εξωτερικο αυτη η διαταραχη παροτι σπανια θεριζει!

www.dpselfhelp.com (θελει εγγραφη αυτο)

και αυτο με περισοτερες περιγραφες της διαταραχης :

http://www.artsci.co.uk/unreal/

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Ούτε κι εγώ πιστεύω ΑΤΜΑ, ότι πάσχεις από την ασθένεια αυτή (που πρώτη φορά έμαθα σχετικά μόλις πριν λίγο, στο τόπικ αυτό). Πως θα μπορούσα άραγε να το πιστέψω αυτό, όταν στο προηγούμενό μου μήνυμα αναφέρω για την απουσία ψυχής - που εσύ όμως έχεις, οπότε δεν είσαι άψυχη...

Το βιβλίο το διάβασες;
(το έχει διαβάσεις άραγε καποιος άλλος;)
Θα σου απαντήσει στα ερωτήματά σου, και να είσαι σίγουρη ότι το έδωσα ειδικά σε εσένα, λόγω ψυχής...

Το βιβλιο που λες οταν διαβασες τα συμπτωματα που περιεγραψα πιστευεις οτι εχει καποια σχεση?

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι μια μικρή ιστοριούλα (μοιάζει πάντως με το στυλ του Γκυ ντε Μοπασάν ή του Θεόφιλου Γκωτιέ), που περιγράφει ένα πείραμα που έκανε η ύπαρξη, να φτιάξει ένα πλάσμα τέλειο, χωρίς όμως προσκολλήσεις στα επίγεια.
Είναι μικρό, διαβάζεται σε 2 ώρες και είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει, καθώς επίσης θα καταλάβεις γιατί το ανέφερα.

Έχω την εντύπωση, κι ας με διορθώσει ο φίλος Κώστας αν κάνω λάθος, ότι μπορεί να εμφανιστεί κι ακόμη πιο δραματικά με το λεγόμενο "σύνδρομο του σωσία", κατά το οποίο το άτομο αισθάνεται ότι κάποιος άλλος που του μοιάζει πολύ, είτε τον παρακολουθεί είτε παίρνει τη θέση του στις καθημερινές διαπροσωπικές του συναλλαγές.

Πάντως δεν είναι πάντα παθολογική η αποπροσωποποίηση και μπορεί ο καθένας να αναπαράγει το σύμπτωμα χωρίς να καταναλώσει φυσικά παραισθησιογόνα...Δοκιμάστε να μείνετε άγρυπνοι για περισσότερες από 24 ώρες και θα καταλάβετε τι εννοώ...(Μου έχει συμβεί αρκετές φορές σε περίοδο εξετάσεων και είναι αρκετά δυσάρεστο).

durden_alie καλησπερα. Αυτο που αναφερεις για το συνδρομο του σωσια και οπως το περιεγραφεις θα μου επιτρεψεις να "διαφωνησω" μαζι σου.
Δεν συμβαινει κατι τετοιο οπως το περιεγραψες. Ενα ομως που μπορει να βιωσει ενα ατομο που πασχει απο αποπροσωποποιηση ειναι να νιωθει οτι ειναι κοματιασμενη και διαχυτη η προσωπικοτητα του.
Πολυ σωστα ειπες οτι μπορει και να ειναι μερικες φορες συμπτωμα, οπως απο ελειψη υπνου.

Επειδή, όπως είπα παραπάνω, δεν γνώριζα ότι μπορεί να υπάρξει και ως αυτόνομη νοσολογική οντότητα, μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις αν και που έχει ταξινομηθεί; (Ως μια μορφή ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής ενδεχομένως;)

Δεν ειμαι ειδικος ωστε να σου απαντησω στο ερωτημα σου.
Απλα εχω την ατυχια να ζω με αυτη την διαταραχη για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ χρονια. Ωστοσο θα σου γραψω κατι που εχω μαζεψει απο αποσπασματα και ελπιζω να σου δωσει την απαντηση που χρειαζεσαι.

Ο όρος αποπροσωποποίηση ή αλλοωπροσωπία (ετυμ. άλλο πρόσωπο, αλλιώτικο, αλλοίωση)έτσι όπως χρησιμοποιείτε σήμερα, προτάθηκε αρχικά από τον Γάλλο ψυχίατρο Leon Dugas το 1898. Παρ΄όλες τις πολυάριθμες έρευνες που έχουν γίνει πάνω σε αυτό το θέμα , τα κλινικά δεδομένα, η αιτιολογία και η παθογέννεση δεν έχουν επακριβώς προσδιοριστεί και συχνά οι απόψεις των επιστημόνων είναι αλληλοσυγκρουόμενες.

Οι πιο πρόσφατες έρευνες μας αποκαλύπτουν ότι το σύμπτωμα της Αλλοιωπροσωπίας, δεν είναι καθόλου σπάνιο, όπως πίστευαν παλαιότερα, (Brown University of Child and Adolescent behavior) αλλά αντίθετα παρουσιάζεται στο 40% περίπου των ψυχιατρικών ασθενών, είναι το τρίτο πιο κοινό ψυχιατρικό σύμπτωμα και αναφέρουν την αρχή του στην μέση εφηβεία.

Είναι απαραίτητο να διαχωρίσουμε την Διαταραχή της Αποπροσωποποίησης, (η οποία είναι μια αναγνωρισμένη κλινική οντότητα), από τα μεμονωμένα ή προσωρινά συμπτώματα αποπροσωποποίησης, τα οποία εμφανίζονται κάτω από συγκεκριμένες καταστάσεις και ποικίλουν ανάλογα με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες παρουσιάζονται. Το παράδοξο είναι ότι η αποπροσωποποίηση παρουσιάζεται τόσο σε φυσιολογικά όσο και σε άτομα με διαφορετικές ψυχικές παθήσεις με αξιοσημείωτη αναφορά στη σχιζοφρένεια.

Τα αποπροσωποποιητικά επεισόδια δεν είναι τόσο ασυνήθιστα στον φυσιολογικό πληθυσμό και συχνά εμφανίζονται κατά την διάρκεια ή αμέσως μετά από ένα τραυματικό γεγονός (φυσικό π.χ. σεισμοί, ή ψυχικό π.χ απειλή κατά της ζωής).

Το DSM-IV1 1995 (εγχειρίδιο διαγνωστικής και στατιστικής κατηγοριοποίησης των ψυχικών παθήσεων) κατατάσσει την αποπροσωποποίηση στην γενική κατηγορία των διχαστικών διαταραχών και την ορίζει ως μια διαρκή ή παροδική εμπειρία ή το αίσθημα ότι το άτομο νιώθει να έχει αποσπαστεί από την ψυχική διαδικασία του ή από το σώμα του/από τον εαυτό του.

Παρ’ όλα αυτά το άτομο δεν χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται ότι "κάτι" του συμβαίνει.

Αυτό συνεπάγεται μια αντίληψη/ εμπειρία κατά την οποία η συνήθης αίσθηση της προσωπικής ταυτότητας κάποιου, είναι προσωρινά χαμένη ή τροποποιημένη. Το άτομο μπορεί να νιώθει ότι είναι ανύπαρκτο, νεκρό ή χωρίς αισθήματα.

Ελπιζω να σε βοηθησα. Ειναι οπως θα καταλαβες πολυ δυσκολο να την καταταξει καπου κανεις.

Ανοιξα στο θεμα "ΘΕΡΑΠΕΙΑ" ενα νεο θεμα που αφορα τις αρνητικες σκεψεις και τεχνικες για να τις αντιμετωπισουμε.

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Η ερώτησή μου είχε έναν καθαρά "εγκυκλοπαιδικό" χαρακτήρα" και τελικά θα συμφωνήσω μαζί σου στο ότι :

quote:

---

Ειναι οπως θα καταλαβες πολυ δυσκολο να την καταταξει καπου κανεις.

---

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

quote:

---

Φιλη ΑΤΜΑ την καλησπερα μου και σε 'σενα.
Ελπιζω να κανεις πλακα για το γεγονος οτι ισως νιωθεις καπως ετσι. Δεν υπαρχει περιπτωση να εχει καποιος αυτα τα αισθηματα και να αισθανεται καλα στο υπογραφω.

---

καλημερα

ευχαριστω που μου απαντησες/αρα ειμαστε δυο με την εμπειρια(που οπως ειπε καποιος/δεν μεταβιβαζεται) + μπορουμε να κουβεντιασουμε ακομη καλυτερα...
μα ξερεις θεωρω οτι τα "μαγια ",η χρηση παραισθησιογονων ,η μονιμη ατονια+κουραση...(ψυχικη +σωματικη) φερουν το ιδιο συμπερασμα...η διαρκεια φερει την ανυσηχια και την υποψια αν ζεις η πεθανες πριν χρονια...(πρεπει να "πεθανα" περιπου στα επτα η εννια πρωτη φορα...)
αν και νοιωθω πως εχω ξεπερασει πολλα...
νομιζω πως μπορω ανετα να μπω σε τουτη τη διαδικασια με τη θεληση μου πια...+ να βιωνω οτι θελω.
Απο τη στιγμη που γνωριζεις "τι ειναι αυτο " αμεσως μπαινεις στη διαδικασια να το ξεπερασεις.(δεν υπαρχουν δικαιολογιες οτι δεν μπορουμε/δεν εχουν λυση οι επιστημονες και τετοια "κουφα")αν χασεις απο καποια αιτια την ψυχη σου(με το ζορι/εκουσια/καταλαθος..) ο σκοπος σου ειναι να την ξανακερδισεις/ΑΥΤΟ ΣΑΝ "ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ" ΑΛΛΑ + ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΜΑΤΑΙΟ ΤΟΥΤΟ ΚΟΣΜΟ..
(ΑΥΤΗ Η "ΕΠΙΣΤΗΜΗ"(=η επαρση την γνωσης απο πολυ μελετη) ΠΟΣΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΕΚΑΝΕ ΨΥΧΗΣ...ΠΟΣΟΥΣ "ΑΓΙΟΥΣ" ΚΥΡΗΞΕ "ΤΡΕΛΟΥΣ" + ΠΟΣΟΥΣ "ΓΝΩΣΤΕΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ " ΔΕ ΦΥΜΩΣΕ...ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ...)

(Αμαλια... αν και δεν με "γνωριζεις"/στην ουσια / μπορω να πω οτι εχεις χαρισματα μεντιουμ-
ναι,εχω ψυχη,βρε!...ειναι η τελευταια μου ενσαρκωση(ΑΩ) + το διασκεδαζω..."μπαινοβγαινοντας" στο σωμα μου...
-Ωχ! τι ειπε παλι η Ατμα/ελπιζω να μη γινει κι αυτο "Καραμελα"στους νεοφυτους...
οπως εγινε με τον καθρεφτη*
* αναφορα αυτη δεν ειναι τυχαια...-)
ωωωω τι μεγαλη παρενθεση!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Πολυ σωστα ανεφερες οτι το ιδιο αποτελεσμα φερνει η ανια, η κουραση (σωματικη/ψυχικη).
Ναι οντως τωρα ποια που γνωριζουμε τι συμβαινει,δεν δικαιολογουμαστε να μην την νικησουμε κι ας λενε ολοι οι γιατροι οτι ειναι ανιατη (οσοι την γνωριζουν).

Μονο και που "ζουμε" ετσι τοσα χρονια (εγω επι 10 και πανω) εχουμε πολυ μεγαλη δυναμη μεσα μας.

Μια φορα την εχω νικησει ΤΕΛΕΙΩΣ δηλαδη φυγανε ολα τα περιεργα συναισθηματα,οι αντιληψεις και οι αισθησεις.
Ενιωσα δηλαδη οπως νιωθουν οι ανθρωποι κανονικα και το εχουν σαν δεδομενο:

Να αισθανονται,να συμετεχουν,να καταλαβαινουν,να αναγνωριζουν τα παντα,να τους ειναι γνωριμα και να τα νιωθουν στερεα,υλικα, να βλεπουν τον ηλιο και να αισθανονται οτι ειναι ηλιος και οχι μια φωτογραφια.. και το πιο ωραιο ηταν οτι τοτε ενιωσα οτι ημουν εγω και οχι αερας...
Επισης γυρισαν και οι μνημες μου τοτε. Κανονικα δεν υπαρχουν μνημες σαν να μην υπηρξα παλια, αντε ελαχιστες,κοματιασμενες και απομακρες.

Τοτε οσο κρατησε αυτη η ομορφη κατασταση αναρωτηθηκα πως γινεται να νιωθουν οι ανθρωποι και παρολ'αυτα να βγαζουν κακιες και να παραπονιουνται..

Ειλικρινα δεν μπορουσα να το καταλαβω και φαντασου κρατησε για ενα μηνα.

ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (που οι πιο πολοι τον εχουν αλλα δεν τον εκτιμανε γιατι ειναι δεδομενος. Δεν κατηγορω κανεναν λεγοντας αυτο.)

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η αποπροσωποποίηση είναι μία κατάσταση διανοητική , στην οποία μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος μέσα από μία πολύ συγκεκριμένη διαδικασία !

Εξάλλου επιστήμονες κατάφεραν προκαλέσουν το συναίσθημα αυτό σε φοιτητές τους εθελοντές , με πολύ απλές μεθόδους !Π.χ. με το να τους βάλουν να κοιτούν τον εαυτό τους επί αρκετή ώρα σε έναν καθρέφτη !!!

Έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπει το άτομο τον εαυτό του και το περιβάλλον του !Τον τρόπο δηλαδή που σκέφτεται ! Μετά από ένα σημείο όμως οι σκέψεις και τα συναισθήματα που αυτές παράγουν γίνονται τόσο αυτόματες που το άτομο δεν μπορεί να τις ξεχωρίσει . Φυσική συνέπεια είναι να βυθίζεται σε αυτό που νοιώθει γιατί είναι τόσο τρομακτικό και αβάσταχτο , χωρίς να μπορεί μερικές φορές να βγει από αυτό το συναίσθημα ούτε για λίγα λεπτά την μέρα ! Το άτομο το μόνο που κάνει πλέον είναι να αυτοπαρατηρείται και να τρομάζει με τον ίδιο του τον εαυτό !
Μια πολλή καλή εξήγηση του «φαινομένου» μπορεί να βρει κανείς στο βιβλίο :

Hope and help for your nerves από την Claire Weekes !!
Είναι πάρα πολύ φθηνό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους !!!

Επειδή λοιπόν το πρόβλημα είναι στον τρόπο που σκέφτεται κανείς και οι σκέψεις μπορούν να αλλάξουν πιστεύω ακράδαντα ότι το αβάσταχτο αυτό συναίσθημα μπορεί να νικηθεί !!!

Αν κάποιος θέλει να ανταλλάξουμε απόψεις πάνω στο θέμα μπορεί να μου στείλει και προσωπικό mail στο typeL@freemail.gr ! Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να νοιώσω ότι βοήθησα κάποιον να ανακουφιστεί από αυτό τον εφιάλτη !!!

Δύναμη , πίστη και καθαρό μυαλό φίλοι μου !!! Σας φιλώ όλους!!!

Να σαι καλα.

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

>>Επισης αγνοουσα αμεσως το συναισθημα χωρις να επιτρεπω να βυθιστω σε αυτο.

Αυτό είναι πολύ σπουδαίο φίλε ! Γιατί στην ουσία η αποπροσωποποίηση είναι ενα συναίσθημα που μπορεί να νοιώσεις για χίλιους δύο λόγους ! Άν εσυ την αίσθηση αυτή την ερμηνεύσεις λάθος και την φοβηθείς τότε αρχιζει το πραγματικό σου πρόβλημα ! Μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο φόβου και αύξησης της έντασης του συναισθήματος! Έτσι δειαρκώς επιβεβαιώνεις τους φόβους σου !!!

Η λύση λοιπόν είναι να δείς το λάθος που κάνεις!
Να το αποδεκτείς !
Και απλά όταν το νοιώσεις αυτο το συναίσθημα να το αφήσεις να περάσει
απο μέσα σου !(να νοιώσεις σαν ένα φύλλο που το παρασέρνει το ποτάμι )
Να μήν αντισταθείς καθόλου !

Τότε θα δείς ότι το συναίσθημα θα αρχίζει να μειώνεται σε ένταση και δέν θα καταλάβεις ποσο γρήγορα θα εξαφανιστεί !

Trust me I'm not a doctor !!!! :-)
Περιμένω ευχάριστα νέα σου !!!Πραγματικά θέλω να μαθαίνω πως τα πηγαίνεις !Και είμαι σίγουρος ότι θα έρθει η μέρα που θα συζηταμε απο την ίδια πλευρά το πρόβλημα αυτό !Μήν δυστάσεις να μου στείλεις mail, θα χαρώ !

Το δυσκολο στο θεμα με εμενα ειναι οτι εχω ζησει ετσι επι 10 χρονια και ετσι... χωρις να το γνωριζα.
Ειναι λιγα χρονια που γνωριζω τι συμβαινει.

Μην ξεχνας και την αποπραγματοποιηση. Ειναι δυο που πανε μαζι αυτα συνηθως.
Θα το νικησω ομως γιατι μου εχει φαει την παιδικη ηληκια και συνεχιζει ακαθεκτο.
Επισης πολυ σωστα ανεφερες οτι ειναι ενα συναισθημα και τιποτα αλλο.
Αυτο να φανταστεις οτι το ειπε και ο ψυχολογος που ειχα.

Επισης πολυ σωστα ειπες οτι αν το φοβηθεις πολαπλασιαζεται.
Οταν το νικησα πρωτα το δεκτηκα και δεν το πολεμουσα και μετα το αντιμετωπισα χωρις φοβο και δεν του εδινα αξια σαν το ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΙΚΗΤΟ προβλημα.
Οντως φιλε γνωριζεις αρκετα και με εντυπωσιασες.ουτε οι γιατροι δεν τα γνωριζουν αυτα.
Το χειροτερο (ενα απο ολα) οτι δεν εχεις αισθηση του χρονου και ετσι περνανε σαν δευτερολεπτα τα χρονια!!
Μετα υπαρχουν χιλιαδες αλλα...

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Edited by - Κωστας on 08/12/2003 18:03:46

Η ιστορια μου απο το δημοσιευμα:

Ηταν στην περίοδο της εφηβείας, όταν ο Φ.Μ. εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα.
«Ολα άρχισαν εκεί γύρω στα 14, ένιωθα έντονη ανασφάλεια, φόβους και ανησυχία. Αρχισα σιγά- σιγά να βλέπω τον κόσμο και τα πράγματα γύρω μου μονότονα, σαν μέσα από ένα τζάμι. Ενιωθα πολύ περίεργα με τον εαυτό μου εκείνη την εποχή».

Τον εαυτό μου τον ένιωθα ξένο και το περιβάλλον αλλόκοτο . Τα πράγματα γύρω μου είχαν χάσει την ζωντάνια τους, την φυσική τους όψη, την πραγματική τους υπόσταση. Πως μπορούσα να συγκεντρωθώ στα μαθήματα. Δεν θυμάμαι τίποτα από ότι έλεγαν οι καθηγητές, επίσης από αυτά που διάβαζα δεν μπορούσα να συγκρατήσω κάτι στη μνήμη μου. Τελικά δεν κατάφερνα να συγκεντρωθώ και να διαβάσω και έτσι παράτησα το σχολείο.

Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι περνούσα και εγώ αισθανόμουν ανίσχυρος να διορθώσω την κατάσταση. Ενιωθα να σαν έχω τοίχους μέσα στο μυαλό μου, πως να σας το εξηγήσω, ένιωθα σαν φυτό. Λρχισα να γίνομαι επιθετικός νευρικός μελαγχολικός , και αυτό το νιώθω ακόμα και σήμερα. Γι αυτό τον λόγο άρχισα ν’ απομονώνομαι, δεν είχα φίλους, ένιωθα διαφορετικός, σαν τρελός. Κάθε στιγμή που ζούσα αυτή την κατάσταση ήταν απαίσια. Δεν μ’ενδιέφερε τίποτα, και ένιωθα απέραντη θλίψη".

Ομως και μετά την εφηβεία, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε. Αντίθετα: «Οσο περνούσε ο καιρός αυτά τα περίεργα αισθήματα γινόνταν όλο και περισσότερο έντονα. Κανείς όμως δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε. Τότε επίσης θυμάμαι ότι άρχισα να παραπονιέμαι πως έχανα την αίσθηση του εαυτού μου, ένιωθα ότι δεν υπήρχα.

Ημουν απλώς ένα πράγμα, χωρίς συναισθήματα, που απλώς παρατηρούσε. Πίστευα ότι θα τρελαθώ, ότι μου έχουν κάνει μάγια. Πως αλλιώς μπορούσα να το εξηγήσω; Ενα αόρατο τζάμι με χώριζε από τον κόσμο. Οτι έβλεπα γύρω μου ήταν μία φωτογραφία μπροστά στα μάτια μου. Κοιτούσα στον καθρέφτη τον εαυτό μου και έβλεπα ένα ξένο».

Οι γονείς του μη γνωρίζοντας τι ακριβώς συνέβαινε τον πήγαν στον γιατρό όπου διέγνωσε την αποπροσωποποίηση. Κανείς όμως δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν και πως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Ο Φ. συνέχισε να νιώθει το περίεργο εκείνο αίσθημα ότι χάνει τον εαυτό του, ότι δεν υπάρχει, δεν ζει, το οποίο σχεδόν πάντα συνοδευόταν και από μια εντύπωση ότι τα πράγματα γύρω του έμοιζαν σαν να μην ήταν αληθινά, σαν τυλιγμένα σε μία ομίχλη , σαν να ήταν σταματημένα από τον χρόνο.

«Είναι σαν να έχει εξαφανιστεί η ομορφιά και η ζεστασιά του ήλιου. Εχανα την αίσθηση ότι πατούσα στο έδαφος. Ηταν σαν να έβγαινα έξω από το σώμα μου και να στέκομαι δίπλα του, από πάνω του ή από πίσω του. Επαψα να νιώθω τους γονείς μου σαν δικούς μου ανθρώπους. Εγιναν για μένα δύο άγνωστοι....Με στεναχωρούσε επίσης το γεγονός πως αργότερα ένιωθα ότι οι άλλοι με κοιτούσαν περίεργα, ενώ ήμουν σε παρέες, δεν ήμουν πραγματικά εκεί, αλλά κάπου αλλού, απομονωμένος.»

Ο καιρός περνούσε και ο Φ ένιωθε αβοήθητος. Στα 22 του μετά από πίεση των γονιών του, αποφάσισε να δει ξανά κάποιο ειδικό για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα . Η διάγνωση τότε ήταν κατάθλιψη και η όλη προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα.

«Τα χρόνια έφευγαν χωρίς να τα ζω. Η στεναχώρια μου μεγάλωνε. Οι άλλοι λέγανε ότι είμαι μία χαρά αλλά εγώ μέσα μου ήμουν νεκρός. Κλεινόμουν όλο και περισσότερο στον εαυτό μου. Δεν ήθελα να βγαίνω, να βλέπω ανθρώπους, δεν ήθελα τίποτα γιατί απλά δεν ένιωθα τίποτα».

Στα 25 του ο Ν μέσα στην απεγνωσμένη προσπάθεια του να απαλλαγεί από αυτό το συναίσθημα επισκέπτεται κάποιο ψυχίατρο και μαθαίνει για πρώτη φορά τι είναι αυτό από το οποίο πάσχει .

«Μου εδωσε φαπμακα και μου συστησε ψυχοθεραπεία. Τα πήρα και με αγωνία περίμενα κάποια αλλαγή. Ομως δεν είδα. Απογοητεύτηκα και εγκατέλειψα την προσπάθεια.

Μετά από μερικά χρόνια μία φίλη μου με σύστησε σε εναν ψυχολόγο. Πήγα να τον δω, μετά την παρότρυνση του αδερφού μου που με στήριζε πολύ όλα τα χρόνια. Ηθελα να ξαναπροσπαθήσω αλλά δεν ήλπιζα σε θαύματα, ήμουν πολύ απογοητευμένος και ουσιαστικά δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να με βοηθήσει. Ημουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση αλλά ήλπιζα σε κάποιο φάρμακο το οποίο θα με έκανε να νιώσω καλύτερα. Μετά από μήνες κατάφερα έστω και για λίγο να δω τον εαυτό μου και τον κόσμο όπως ακριβώς ήταν. Χωρίς φάρμακα και μόνο με τις δικές μου προσπάθειες, μέσα από την ψυχοθεραπεία και τις γνωσιακες τεχνικες.

Επιπλέον η παρότρυνση του να έρθω σε επαφή, μέσω διαδικτύου και με άλλους νέους που έπασχαν από αποπροσωποιήση, μου έδωσε την δύναμη να παλέψω ενάντια στην πάθησή μου και να ελπίζω. Προσπαθούσα μόνος και παράλληλα έβλεπα τον ψυχολόγο και συζητούσαμε τις εξελίξεις. Αυτό που μου συνέβαινε ήταν πάρα πολύ όμορφο.

Δοκίμασα και εγώ μετά από τόσα χρόνια να βγάλω από το μυαλό μου αυτά που σκεφτόμουν συνέχεια: ότι δεν υπάρχω, ότι όλα είναι πολύ μακριά από εμένα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι μετά από λίγες εβδομάδες άρχισα να νιώθω τα πράγματα γύρω μου αληθινά, φυσικά, φωτεινά, τους ήχους να με αγγίζουν, τα χρώματα ξαναβρήκαν την ζωντάνια τους, οι άνθρωποι ξανάγιναν πραγματικοί και όχι οι φιγούρες που περπατάνε μέσα σε όνειρο».

Η χαρά του ήταν μεγάλη. Ο Φ πίστεψε ότι το "θαύμα" έγινε και θα κρατούσε . Η αλήθεια είναι όμως ότι μετά από 6 μήνες ο προσωπικός του αγώνας συνεχίζεται . Σήμερα έχει καταφέρει να έχει μια καλύτερη επικοινωνία με τον εαυτό του, νιώθει περισσότερο πραγματικός και ζωντανός. Υιοθετεί μια θετικότερη στάση για την ζωή και τον κόσμο, μαθαίνοντας να προσφέρει στον εαυτό του και στους άλλους.

«Υπάρχουν οι καλές μέρες και οι κακές μέρες (εξηγεί όσον αφορά την αποπροσωποποίηση). Δεν ξέρω αν θα ζήσω κάποτε μία τελείως φυσιολογική ζωή, όμως πάντα ελπίζω. Θέλω όμως να πω σε όλους όσους έχουν το ίδιο πρόβλημα με μένα να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι τρελοί και κυρίως ότι δεν είναι μόνοι. Χρειάζεται μεγάλη θέληση και προσπάθεια».

Μην το φοβηθειται ειναι απλα ενα συναισθημα (προστατευτικο) που σκεπαζει ολα τα αλλα συναισθηματα.

H zωη ειναι ενα συντομο σχολειο...

Edited by - Κωστας on 08/12/2003 18:16:17

Διαβάζω τώρα τις τοποθετήσεις σου, στο topic που άνοιξες

quote:

---

Ημουν απλώς ένα πράγμα, χωρίς συναισθήματα, που απλώς παρατηρούσε

Ενα αόρατο τζάμι με χώριζε από τον κόσμο. Οτι έβλεπα γύρω μου ήταν μία φωτογραφία μπροστά στα μάτια μου.

---

Τα τελευταια σου λογια μου δωσανε μια χαρα στην ψυχη.
Ο αγωνας μου για να βρω τον εαυτο μου,τα συναισθηματα μου,την φυση και την πραγματικοτητα κραταει 10 χρονια και... και συνεχιζεται.

Ισως για αυτο εγω δεν κανω διαμαχες με αλλους ανθρωπους γιατι ο μονος μου σκοπος ειναι να αποκτησω παλι κατι που οι πιο πολλοι ανθρωποι το εχουν σαν δεδομενο: να νιωθουν

Να σαι καλα φιλε μου.

Πρεπει να πιασεις πατο για να μπορεσεις να συνηδειτοποιησεις καποια πραγματα και για να βρεις την δυναμη να ξανασηκωθεις...Για παντα ομως αυτη την φορα...

ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΤΩΡΑ......

Τα συμπτωματα αυτης της παθησης ειναι τρομακτικα , ουσιαστικα σου αφαιρουν το δικαιωμα να ζεις .

αυτα τα λογια σου με αγγιξαν

quote:

---

Μια φορα την εχω νικησει ΤΕΛΕΙΩΣ δηλαδη φυγανε ολα τα περιεργα συναισθηματα,οι αντιληψεις και οι αισθησεις.
Ενιωσα δηλαδη οπως νιωθουν οι ανθρωποι κανονικα και το εχουν σαν δεδομενο:

Να αισθανονται,να συμετεχουν,να καταλαβαινουν,να αναγνωριζουν τα παντα,να τους ειναι γνωριμα και να τα νιωθουν στερεα,υλικα, να βλεπουν τον ηλιο και να αισθανονται οτι ειναι ηλιος και οχι μια φωτογραφια.. και το πιο ωραιο ηταν οτι τοτε ενιωσα οτι ημουν εγω και οχι αερας...
Επισης γυρισαν και οι μνημες μου τοτε. Κανονικα δεν υπαρχουν μνημες σαν να μην υπηρξα παλια, αντε ελαχιστες,κοματιασμενες και απομακρες.

Τοτε οσο κρατησε αυτη η ομορφη κατασταση αναρωτηθηκα πως γινεται να νιωθουν οι ανθρωποι και παρολ'αυτα να βγαζουν κακιες και να παραπονιουνται..

Ειλικρινα δεν μπορουσα να το καταλαβω και φαντασου κρατησε για ενα μηνα.

ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

---

-Τι εστί Θεός;
-Ανθρωπος Αθάνατος
-Τι δε Ανθρωπος;
-Θεός Θνητός

Τον εχω μαθει ομως τωρα πια

quote:

---

Φιλε Κωστα τρομερα ενδιαφερον το θεμα σου . Πραγματικα δεν ειχα ακουσει για αποπροσωποιηση . Οτι ειχα ακουσει ηταν πολυ γενικευμενο

Τα συμπτωματα αυτης της παθησης ειναι τρομακτικα , ουσιαστικα σου αφαιρουν το δικαιωμα να ζεις .

---

Πρεπει να πιασεις πατο για να μπορεσεις να συνηδειτοποιησεις καποια πραγματα και για να βρεις την δυναμη να ξανασηκωθεις...Για παντα ομως αυτη την φορα...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr