Υπήρξαν στο παρελθόν πολλές ημερομηνίες όπου γιορτάζονταν.

Κατά καιρούς λοιπόν είχαμε ως Χριστούγεννα τις εξής ημερομηνίες:

6 Ιανουαρίου , 25 Μαρτίου , 28 Μαρτίου , 19 Απριλίου , 20 Μαίου.

Μετά τον 4ο αιώνα , καθιερώνεται η 25η Δεκεμβρίου ως Χριστούγεννα.

Και αυτό γιατί τον 4ο αιώνα , λόγω της μεγάλης εξάπλωσης της λατρείας του Μίθρα (του ανίκητου ήλιου) η εκκλησία για να προσεγγίσει ευκολότερα του πιστούς της λατρείας αυτής , ταύτισε τα
Χριστούγεννα με την ημερομηνία της αναγέννησης του Ήλιου , της γέννησης του νέου φωτός.

Έτσι οι δύο θρησκείες προσεταιρίστηκαν την παλαιά ιεροτελεστία που η καταγωγή της κρατά από την Αρχαία Περσία.

Τι γιορτάζουμε λοιπόν πραγματικά.

Χριστούγεννα ή Ηλιούγεννα ;

είστε όλοι...

Στην ίδια εκείνη περιοχή υπήρχαν και μερικοί βοσκοί που διανυκτέρευαν στην ύπαιθρο και φύλαγαν βάρδιες στο κοπάδι τους.

Oι βοσκοί δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς κατά τη διάρκεια του χειμώνα λόγο του κρύου. Εφόσον οι βοσκοί δεν είχαν οδηγήσει ακόμη τα κοπάδια τους στις στάνες, δεν ήταν χειμώνας.
Έτσι η γέννηση του Χρηστού στις 25 Δεκεμβρίου δεν ισχύει.

είστε όλοι...

Η συγκεκριμένη εορτή συμβολίζει την "επαναγέννεση" του ήλιου. Η ημέρα αρχίζει να μεγαλώνει, ο χειμώνας φεύγει (το Johny Walker έρχεται)

Sub rosa

τα Χριστούγεννα είναι απλά ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ «ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ» ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΘΙΜΩΝ.

Το χειμερινό ηλιοστάσιο (22-25 Δεκεμβρίου) σημαίνει την αρχή του χειμώνα. Ο Ήλιος ξαναπαίρνει τον δρόμο του προς τις περιοχές μας και η ημέρα αρχίζει να αυξάνει σταθερά ως ότου εξισωθεί με την νύκτα κατά την Εαρινή Ισημερία τον Μάρτιο.
Τότε ο ‘Ήλιος θριαμβεύει και νικά το σκότος του χειμώνα. Η εποχή αυτή είναι η Άνοιξη, ε εποχή της καρποφορίας της Γης και της νίκης του Φωτός (Ήλιου) επί του σκότους (χειμώνα).

Οι Αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την πορεία αυτή του Ήλιου τιμώντας τους ενιαύσιους, αναβλαστικούς ηλιακούς Θεούς, οι οποίοι γεννιόνταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου (25 Δεκεμβρίου), πέθαιναν και ανασταίνονταν την 25η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας.
Εξομοίωναν δηλαδή την φαινόμενη αυτή κίνηση του ηλίου με την ζωή ενός ανθρώπου. Για αυτό το λόγο ο ηλιακός Θεός (Διόνυσος-Ηρακλής-Όσιρις-Άττις κτλ) παρουσιάζονταν σαν παιδί κατά την χειμερινή τροπή.

Ο Διόνυσος αποκαλούνταν «Σωτήρ» και «Θείο βρέφος» που γεννήθηκε από Παρθένο, την Σεμέλη. Είναι ο «καλός ποιμήν», οι ιερείς του οποίου κρατούν (όπως προκύπτει από πολλές αγγειογραφίες) την ποιμενική ράβδο, κάτι ΠΟΥ ΑΝΤΕΓΡΑΨΑΝ οι χριστιανοί επίσκοποι, αυτοονομαζόμενοι ως «πάστορες», δηλαδή ποιμένες!
Η λατρεία του Διόνυσου ήτανε τόσο διαδεδομένη στην ύστερη εποχή της αρχαιότητας, ώστε ο Νόννος να του αφιερώσει έπος 48.000 ΣΤΙΧΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 5ο ΑΙΩΝΑ μ.Χ.!! Ήτανε ο Θεός της αυτοκρατορίας μαζί με τον Μίθρα.

Στην Αίγυπτο π.χ. ετιμάτο η γέννηση του Όσιρι-Διονύσου επίσης στις 25 Δεκεμβρίου με πανηγυρικό τρόπο και καθολική συμμετοχή κλήρου και λαού.

Οι δε «απεικονίσεις» είναι ΠΑΣΙΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΑΡΧΑΙΟ «ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟΙ» ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ.

Έχουμε το θείο βρέφος, τον Διόνυσο, καθισμένο στο ιερό δέντρο, όπου δίπλα του στέκεται η Λευκοθέα και ο Πάν. Προς τιμή του Διονύσου ΣΤΟΛΙΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ» ΔΕΝΤΡΟ.

Επίσης: έχουμε τις απεικονίσεις (αγάλματα) της Ιώς-Ίσις-κουροτρόφου με το βρέφος ‘Ωρο κρατούσα στο χέρι (λέγε με «Παναγία»…) καθώς και την Κυβέλη με τον κούρο Δία στην αγκαλιά της. Η δε «γέννηση του Χριστού» μας πάει απευθείας στην απεικόνιση των τριών μάγων με Περσική ενδυμασία, που είναι η παραβολή της Μιθραϊκής παράδοσης.

Όταν η ιουδαιοχριστιανοί συνάψανε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΜΦΩΝΙΑ με τον Φλάβιο Βαλέριο (τον μετέπειτα «Ισαπόστολο» και «Μέγα Κωνσταντίνο»…), τα «παγανιστικά» Σατουρνάλια και Βρουμάλια ήτανε τόσο βαθιά ριζωμένα στα λαϊκά έθιμα, που ήτανε ΑΔΥΝΑΤΟΝ να εξοβελιστούνε από την χριστιανική επιρροή της νέας Κρατικής Θρησκείας που είχανε αποφασίσει για μία ακόμη φορά οι Ρωμαίοι.

Η «παγανιστική» γιορτή, με την δική της στάση και ευθυμία, ήταν τόσο δημοφιλής στα λαϊκά στρώματα που η νέα Κρατική Θρησκεία (χριστιανισμός) ήτανε αναγκασμένη να συνεχίσει απλά με λίγες αλλαγές στο πνεύμα και τους τρόπους. Έπρεπε δηλαδή ΝΑ ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΟΥΝΕ ΜΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.

Η Χριστιανική Εκκλησία μόλις το 567 αποφάσισε ποια θα είναι η επίσημη στάση της απέναντι στην γιορτή αυτή. Η Εκκλησιαστική σύνοδος της Τούρ ανακήρυξε τις δώδεκα μέρες από τις 25 Δεκεμβρίου μέχρι τα λεγόμενα Επιφάνεια ως μία ιερή εορταστική εποχή.
Χαρακτηριστικό της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ στην υιοθέτηση της γιορτής είναι το γεγονός πως στη Αγγλία τα Χριστούγεννα ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΝ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΑ μέχρι την μαζική μετανάστευση Ιρλανδών καθολικών καθώς και Γερμανών Λουθηριανών τον 9ο αιώνα!

Στα «κατά των Ορθοδόξων» δε, για τον πρώτο εορτασμό των Χριστουγέννων με Χριστιανικό μανδύα μας πληροφορεί ο (μέγας ανθέλληνας!) Ι. Χρυσόστομος σε δύο σχετικές ομιλίες του. Μας λέει ότι άρχισαν να εορτάζονται «πρό δέκα ετών», δηλαδή το 376, δεδομένου ότι οι λόγοι αυτοί χρονολογούνται από το 386. Είναι αποδεδειγμένο ότι η «γέννηση του Χριστού» εορτάστηκε στην Νέα Ρώμη ένα με δύο χρόνια ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ήτοι το 378 ή 379.

Επομένως, η γιορτή των Χριστουγέννων ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΜΑ ΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ. Βρήκανε και υιοθέτησαν ήδη υπάρχουσες εορτές του ελληνορωμαϊκού κόσμου προς τιμήν του Θεού ήλιου.

Αυτά περί «Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου»…

«Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» .

Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του Σωτήρα δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια, όπως σωστά αναφέρει και ο αγαπητός Schwabe. Έως τότε ως ημέρα γένεσης εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια). Το έθιμο της εορτής κατά τα πρότυπα της «παγανιστικής» εορτής του Ήλιου στον Χριστιανικό κόσμο , πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.
Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη όπως επίσης σωστά αναφέρθηκε επίσης με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες ονομάζονταν « DIES INVICTI SOLIS «, «Ημέρα του αήττητου ήλιου», και άρχιζαν στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσαν επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του. Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του ΘεούΟ Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού

«...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ “ΚΡΟΝΟΥ” και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) “ΗΛΙΟΥ” και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του...»

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες.
Πίσω από τα «κάλαντα» κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο. Οι ευχές και τα τραγούδια περνώντας από γενιά σε γενιά, κληρονομήθηκαν στα Ρωμαϊκά Χρόνια με τις Καλένδες, απ' τις οποίες έλαβαν τη μορφή που απαντάμε σήμερα, από τα Πρωτοχριστιανικά κιόλας χρόνια.
Ένα άλλο Χριστουγεννιάτικο έθιμο αυτό του Χριστουγεννιάτικου δένδρου όπως είδαμε έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο. Σύμφωνα με την παράδοση αυτός που καθιέρωσε το έλατο ως «χριστουγεννιάτικο δέντρο» ήταν ο Άγιος Βονιφάτιος, που θέλησε να αντικαταστήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, και αυτό παρότι στον Ιερεμία 10: 2-4 αναφέρεται

«Μη μανθάνετε την οδόν των εθνών.. Διότι τα έθνη πτοούνται εις αυτά. Διότι τα νόμιμα των λαών είναι μάταια. Διότι κόπτουσιν ξύλον εκ του δάσους, έργον χειρών τέκτονος με τον πέλεκυν. Καλλωπίζουσιν αυτό με άργυρον και χρυσόν. Στερεόνουσιν αυτό με καρφία και με σφύρας δια να μη κινείται»

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

quote:

---

Τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνονται στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα ειδωλολατρικό έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς.

---

Ο χριστιανός απολογητής Αρνόβιος το 296 χαρακτηρίζει γελοίους τους ειδωλολάτρες που εορτάζουν τα γεννέλθια των θεών , επειδή κατά την γνώμη του δεν αρμόζει σε έναν θεό να έχει έρθει στην ζωή μια καθορισμένη ημερομηνία σαν άνθρωπος.

Τελικά όπως πάντα , άλλα λένε και άλλα κάνουνε...

είστε όλοι...

Edited by - Anounakis on 07/12/2003 19:51:00

Τι γιορτάζουμε τελικά στις 25 Δεκεμβρίου;;;

αφού έψαχνα με τις λέξεις Χριστούγεννα και Ηλιούγεννα ;

Να συνεχίσουμε λοιπόν αναλύοντας το αν και πόσο Παγανιστική θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός;

είστε όλοι...

Την Θεία κοινωνία όπου οι πιστοί τρωνε και πίνουν το σώμα και το αίμα του Χριστού;

Τα φυλακτά; - ξύλο αγίου σταυρού , κομποσκοίνια κτλ...

Τις Εικόνες; Το προσκύνημα των εικόνων - ειδώλων έχει βέβαια απασχολήσει και την ίδια την εκκλησία στο παρελθόν...

Συμπληρώστε αν θέλετε , κάτι που σας έρχεται κατά νου , από τα πολύ εμφανή , που ίσως μου διαφεύγουν , για να περάσουμε και στα Ιερά κείμενα της Ορθοδοξίας και τις αναφορές τους αργότερα...

είστε όλοι...

λοιπον κατα τις 19.00 πάω σπιτι του και προς εκπληξη μου η πεθερα του αρνηθηκε να με αφησει να περάσω στο σπίτι διότι "Οταν σκοτεινιάσει κυκλοφορούν δαιμονες και το παιδι ειναι αβαπτιστο!"
μετα χίλια ζόρια με την παρεμβαση του φίλου μου με άφησαν να μπώ...
πώς όμως?
με εκαναν να βγαλω τα παπουτσια μου έξω απο το σπίτι και με την εισοδο μου επρεπε λέει να κρατω ενα κομματι ψωμί!

με αυτην την διαδικασια εγω βεβαια είχα πεθάνει στο γελιο αλλα αν το καλοσκεφθητε θα επρεπε να κλαίω!!!!!!!

Βασισζομενος στα παλιά χρόνια πάντα.

Το νεογεννητο ειναι όντως ευαισθητο οπότε η κάθε του επαφή μπορει να κρυβει κινδυνους "ιωσεις,γρίπες κτλ"
Το οτι το σκοτάδι ειναι πάντα πιο κρύο και το οτι η εισοδος κάποιου απο εξω και την νύχτα ανεβαζει το βαθμο επικινδυνότητας(?) ας το πάρουμε κι αυτό ώς προστασια...
Πες οτι και τα παπουτσια κουβαλάνε μικροβια...

αλλα το ψωμάκι βε παιδιά, ΠΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ????
(ο φίλος μου βεβαια στην επικειμενη ερωτηση απαντησε
"στο στομαχι μου,χα χα")

Μπορείτε να φανταστείτε τι συμβολίζει το άστρο στην κορυφή;

"Στην Περσία ο Ζωροάστρης δήλωσε προφητικά πως μία παρθένος θα συλλάβει και θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί και ένα αστέρι θα εμφανιστεί να λάμπει για να υπογραμμίσει το γεγονός. Όταν δείτε ένα αστέρι είπε στους οπαδούς του, ακολουθήστε το όπου κι αν σας οδηγήσει.."

Προσωπικά γνωρίζω (όπως προανέφερα) ότι

quote:

---

Το Χριστουγεννιάτικο δένδρο έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο. Σύμφωνα με την παράδοση αυτός που καθιέρωσε το έλατο ως «χριστουγεννιάτικο δέντρο» ήταν ο Άγιος Βονιφάτιος, που θέλησε να αντικαταστήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, και αυτό παρότι στον Ιερεμία 10: 2-4 αναφέρεται

«Μη μανθάνετε την οδόν των εθνών.. Διότι τα έθνη πτοούνται εις αυτά. Διότι τα νόμιμα των λαών είναι μάταια. Διότι κόπτουσιν ξύλον εκ του δάσους, έργον χειρών τέκτονος με τον πέλεκυν. Καλλωπίζουσιν αυτό με άργυρον και χρυσόν. Στερεόνουσιν αυτό με καρφία και με σφύρας δια να μη κινείται»

---

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Καλύτερα στο Τι γιορτάζουμε τελικά στις 25 Δεκεμβρίου;;; και μόνο εκεί.

Εδώ ας συνεχίσουμε με το αν και πόσο Παγανιστική θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός. ή με το ΠΟΣΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Παγανιστική θρησκεία ο Χριστιανισμός που καλύτερα είπε και ο ΠΛΩΤΙΝΟΣ.

είστε όλοι...

Η συνδεση του φαινομενου με θρησκευτικες - μυστηριακες εκδηλωσεις, που σιγουρα εκρυβαν και εσωτερικες φιλοσοφικες αποψεις ειναι εξ ισου παλια.

Ακομα παραπερα, η γνωση οτι ειναι μερος μονο του φαινομενου που λεμε ετησιο κυκλο του αστρου, δεν στερειται παλαιοτητας.

Τωρα, καθε εποχη περιεβαλλε, ολες αυτες τις εικονες, με την κρατουσα θρησκεια του καθε τοπου. Πισω ομως απο την επιμονη του καθε ιερατειου για μια συγκεκριμμενη εκφραση, ηταν πολλοι σκεπτομενοι ανθρωποι, που αναγνωριζαν τοσο την διαχρονικοτητα οσο και την κοινοτητα των πεποιθησεων και της λατρειας.

Τελος αν καποτε η φυσιολατρεια ντυθηκε το φραγγικο ονομα της - pagan-παγανισμος, και ακολουθησε ο ο θεος Ηλιος που εγινε γνωστος με το ονομα Χριστος, λιγη σημασια εχει.

Πισω απο ολα αυτα τις ιδιες ιδεες διδασκαν.
Την υπαρξη ενος αιωνιου φυσικου αναλοιωτου Νομου, κοινου για ολα τα πλασματα επι της γης.
Την υπαρξη ενος σπινθηρα- κομματι του αστρου- μεσα στο ανθρωπο. Ο δε σπιΝθηρας αυτος, ομοια με τον πατερα του εμφανιζοταν για καποιο διαστημα για να κοιμηθει το επομενο ωστε να λαμψει και παλι το λαμπροτερο το ακολουθο.

LOVE IS THE LAW
HARMONY THE EFFECT

Knight ΜΙΧΑΗΛ

Αναφέρω την πιο πάνω πληροφορία διότι θα αναφερθώ αρκετά σε αναφορές της Παλαιάς διαθήκης , στην εξέλιξη του θέματος.

Η εκκλησία μας λοιπόν αναγνωρίζει ως γραμμένη από τον θεό και την παλαιά διαθήκη.

Αυτά που θα αναφέρω λοιπόν , τα λεει και τα αποδέχεται η εκκλησία.

Για να δούμε λοιπόν τι λένε οι γραφές... (συνεχίζεται)

είστε όλοι...

quote:

---

Τι γιορτάζουμε λοιπόν πραγματικά.

Χριστούγεννα ή Ηλιούγεννα ;

---

Για 'μενα ειναι η γιορτη των κουραμπιεδων!!!!!!!!!!!!!

Στην Αφρικη θα παω με τους Massai

Το σημαντικό όμως δεν είναι τίποτα από αυτά στη χριστιανική θρησκεία. Δεν αμφισβητώ τις γνώσεις και τις έρευνές σου πάνω στο θέμα φίλε Schwabe αλλά, δεν νομίζω πως οι άγιοι της εκκλησίας που ακτινοβολούσαν από τη θεία χάρη έγιναν άγιοι επειδή προσπάθησαν να τα εξηγήσουν όλα με τη λογική, ούτε μπορεί κάποιος να με κάνει να πιστέψω κάτι αντίθετο. Αυτό ακριβώς είναι η πίστη, ολοκληρωτικό δόσιμο στο Θεό και υπέρβαση της λογικής στο μέγιστο δυνατό, αν και ανθρώπινο, επίπεδο.

Εξήγησέ μου σε παρακαλώ, εσύ τελικά ,Schwabe , τί πιστεύεις για όλα αυτά;

Το έτος 2003 είναι έτοιμο να μας αφήσει χρόνους και οι πνευματικοί μας
ηγέτες είναι τις περισσότερες φορές οι χειρότεροι τον χειρότερων που δεν
μπορούν να προσαρμοστούν με την κοινωνία και μπροστά στην ματαιότητα
της ζωής τους, οδηγούνται σε μια ιερατική σχολή που τους μαθαίνει ότι όποιος
φορέσει το ράσο είναι κοντά στον θεό.

Δεν θα κάτσω να αναλύσω το αίσχος που έχω συναντήσει σε προσωπικό
επίπεδο, απλά θα πω αυτό που φαίνεται, έχουμε για πνευματικούς μας
ηγέτες ανώμαλες αδελφές που έχουν χάσει το όριο του μέτρου και οδηγούνται
σε ψυχοφάρμακα και άλλες αηδίες για να πείθουν τον εαυτό τους ότι είναι
αυτό που τους λένε.

Είναι ο πιο αρρωστημένος νοητικός οργανισμός που έχει συναντήσει
ποτέ η ανθρωπότητα. Είναι αδύνατον κάποιος φανατικός
του παραλόγου να φτάσει μέσα από τυφλή πίστη σε ανώτερο πνευματικό
επίπεδο. Σε ορισμένες περιπτώσεις που ίσως να υπάρχουν κάποια
μεταφυσικά φαινόμενα είναι παράγωγα τον πιστών.
Η μοναδική περίπτωση που αυτή η θρησκεία μπορεί να παράγει είτε
Σοφούς είτε πνευματικούς είναι όταν κάποιοι γεννιούνται με κάποια
Χαρίσματα.

Οι περισσότεροι Άγιοι που γιορτάζει αυτή η θρησκεία υπήρξαν
Ψηχανόμαλοι, πορνοδιαστροφικοί έως και πολλές φορές
ηθικοί αυτουργοί η κανονικοί δολοφόνοι.
Κάποιοι άνθρωποι που έχουν έμφυτη την ταπεινότητα
και την μεγαλοψυχία η ακόμα και κάποιο χάρισμα
με ποσοστό 99% ποτέ δεν χρίζονται άγιοι.

Αυτή η θρησκεία ασυνείδητα αλλά και συνειδητά μας βάζει ένα
τεράστιο φράγμα ανοησίας με την νόηση του εαυτού μας.

Η τεράστια πνευματική διαφορά τον 3 Ιουδαϊκών θρησκειών
με όλες τις υπόλοιπες θρησκείες (μαζί και οι μάγοι της φυλής)
είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Αυτό που πρέπει να
κάνουμε είναι να αρχίσουμε να καταλαβαίνομε τι είναι
η νόηση και τι η ανοησία.

Η ανώτερη πνευματική λειτουργία του ανθρώπου. Κέντρο της είναι ο εγκέφαλος, γι' αυτό λέμε ότι νόηση είναι η ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να συμπληρώνει τις έννοιες των διάφορων παραστάσεων που του δίνουν οι αισθήσεις, τους συλλογισμούς και τις κρίσεις, καταλήγοντας έτσι στη γνώση της πραγματικότητας, δηλ. ο άνθρωπος από μικρός και σ' όλη του τη ζωή βλέπει τα διάφορα αντικείμενα που τον τριγυρίζουν: ανθρώπους, ζώα σπίτια, δέντρα κ.ά. και σχηματίζει κάθε φορά τις παραστάσεις τους, που αντιλαμβάνεται ότι κάθε φορά είναι και διαφορετικές.
Όλ' αυτά συγκεντρώνονται στον εγκέφαλο και σχηματίζουν, με τη βοήθεια της νόησης, τη συνείδηση του ανθρώπου. Η νόηση κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει απ' τα ζώα και στηρίζεται σε ορισμένες αρχές: Στην αρχή της ταυτότητας (είναι) και στην αρχή της αιτιότητας (κάθε φαινόμενο έχει την αιτία του), κάθε αλλαγή οφείλεται σε άλλη προηγούμενη. Ορισμένοι φιλόσοφοι λένε ότι η νόηση είναι η ικανότητα του ανθρώπου να καταλαβαίνει διάφορες μεταφυσικές ιδέες (ιδέα περί Θεού, ψυχής κ.ά.).

Το παρά πάνω είναι απόκομμα από ηλεκτρονικό εγκυκλοπαιδικό πολυλεξικό ονόματι MAGENTA.

Σκεφθείτε ότι το αντίθετο από αυτό είναι η ανοησία και που οδηγεί…

quote:

---

χριστιανική πίστη δεν βασίζεται στην ανθρώπινη λογική

---

Και συμπληρώνω ότι καμμία πίστη καμμίας θρησκείας δεν βασίζεται στην λογική. Αυτό βέβαια ΔΕΝ σημαίνει οτι ΔΕΝ πρέπει να πιστεύεις. Ταυτόχρονα όμως ΔΕΝ σημαίνει ότι ΔΕΝ μπορούμε ή ότι ΔΕΝ πρέπει να ερευνούμε..

Εκείνος που δεν ξέρει, πιστεύει.

Μ. Έμπνερ-Έσεμπαχ

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Λοιπόν ,

Το 100 μ.Χ. ήδη υπήρχε μια θρησκευτική χριστιανική βάση με την Παλαιά Διαθήκη ως προϊστορία με τα Ευαγγέλια ως Αποκαλυπτική Ιστορία· με ένα χριστιανικό πρότυπο, που περιλάμβανε έναν Δημιουργό Θεό (τον Ιεχωβά) συμφωνά με το μυθολογικό πρότυπο του Δία, έναν Αποκαλυπτικό Θεό (τον Ιησού) συμφωνά με το μυθολογικό πρότυπο του Απόλλωνα ως εμφάνιση και του Διονύσου ως Μυστήριο, και ένα Θρησκευτικό Κέντρο, τα Ιεροσόλυμα, στη θέση των Δελφών - πλέον το κέντρο της Γης από το ναό του Απόλλωνα μετατοπίζεται στο ναό της Ανάστασης.

Πράγματι, , στο κέντρο του Καθολικού του ναού της Ανάστασης «υπάρχει κρατηρ, φέρων εν αυτώ σφαίραν γεγλυμμένην. Εδώ επιστεύεται ότι ήτο ο ομφαλός της Γης». Πέρα από το γεγονός δηλαδή ότι το κέντρο της Γης του ναού εκφράζεται συμβολικά με τον ίδιο τρόπο, όπως εκείνο των Δελφών, η αναπαράσταση της γεγλυμμένης σφαίρας (ορφικό αυγό), που βρίσκεται πάνω στον κρατήρα (ηφαίστειο), δείχνει καθαρά ότι προέρχεται από την ορφική λατρεία.

Αυτό το θρησκευτικό πρότυπο είναι απλό και προσιτό στις μεγάλες μάζες. Έτσι μπορούσε εύκολα να αφομοιωθεί και να προσηλυτίσει μεγάλους πληθυσμούς με ελληνικό πολιτισμό, όπως εκείνος εξελίχτηκε την ελλη-νιστική εποχή με τους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά μέσα στο ρωμαϊκό κράτος. Με την ενσάρκωση δε του Θεανθρώπου, οι πληθυσμοί αισθάνονται τον θεό πολύ κοντά τους, σύμμαχο και βοηθό στις δυσκολίες της ζωής. Επιπλέον με την Ανάσταση οι άνθρωποι ηρέμησαν και ανακουφίστηκαν.

Η διακοπή όμως των σχέσεων με τον κρατικό μηχανισμό το 64 μ. Χ. επί Νέρωνα δημιούργησε αποδιοπομπαίους τράγους· για όλα τα προβλήματα υπεύθυνοι ήταν οι Πολυθεϊστές. Γι' αυτό περίμεναν το λυτρωτή αντιπρόσωπο του Σωτήρα Ιησού και τον βρήκαν το 324 μ.Χ. στο πρόσωπο του Μ. Κωνσταντίνου.

Ο Χριστιανισμός ως νέα θρησκεία ήταν "συμπαγής" και οργανωμένη πάνω σε ηθικές βάσεις. Διέθετε αρχικά δύο βασικά όπλα, την αγάπη και την παθητική αντίσταση. Πρόκειται για έννοιες αρκετά επεξεργασμένες από τα φιλοσοφικά ρεύματα. Με την αγάπη επιτυγχανόταν η σύσφιγξη των σχέσεων των μελών της οργάνωσης και με την παθητική αντίσταση αυξάνονταν οι συμπάθειες των πολιτών προς την οργάνωση αυτή, που διώκεται και δημιουργεί Ήρωες (Αγίους).

Η θρησκευτική σχέση Πατέρα - Μητέρας - Παιδιού ως τριάδας αντιπροσώπευε την ίδια την οικογενειακή σχέση ως το μικροκύτταρο μιας μεγάλης θρησκευτικής κυψέλης. Η οικογενειακή σχέση αποτελεί προέκταση μιας προγενέστερης επεξεργασίας και τη συναντά κανείς ως θρησκευτική προϊστορία σε όλους τους λαούς.

Τη σχέση αυτή και κυρίως τη σχέση Μητέρας - Παιδιού μπορεί να αναλύσει ο καθένας με βάση τις εικόνες της βυζαντινής εποχής · έτσι γίνεται φανερό ότι η τρυφερότητα της μητέρας δεν μεταβλήθηκε ως έκφραση στο πρόσωπο ή στις κινήσεις της προς το παιδί της, καθώς περνάμε από τη μια θρησκεία στην άλλη. Η ίδια τρυφερή σκηνή, για παράδειγμα, απεικονίζεται στα γλυπτά της Αιγύπτου την εποχή του Ακενατόν, όπου η βασίλισσα Νεφερτίτη φιλά τη μεγαλύτερη της κόρη. Ανάλογη τρυφερή σκηνή με τη θηλάζουσα τον Ιησού Μαρία του 5ου - 6ου μ.Χ. αιώνα συναντά κανείς τον 3ο μ.Χ. αιώνα· εδώ η Ίσιδα θηλάζει το μικρό Ώρο.

Στην τριαδική σχέση Πατέρα - Μητέρας - Παιδιού υποκρύπτεται το ορφικό πρότυπο , με τον Πατέρα Δημιουργό και Ουράνιο, άρα τον Ουρανό, τη Μητέρα - Δημιουργό του θεανθρώπου και Γήινη, άρα τη Γαία, και τον Αποκαλυπτικό θεάνθρωπο.

Η θρησκεία δηλαδή μετέβαλε συμβολικά τα ίδια δεδομένα του 1200 π.Χ., κάτι που αποδεικνύει ότι τίποτε δεν έχει μεταβληθεί στο χώρο των θεών. Η μεταβολή συντελέστηκε στο χώρο των ανθρώπων. Είναι οι ανθρώπινες ανάγκες που διαφοροποίησαν τη λατρεία των προγόνων και όχι οι θεοί.

Απλώς η νέα Γαία (Μαριάμ) δεν έχει το χθόνιο χαρακτήρα της παλαιότερης θεάς (Περσεφόνη), αλλά δεν προέρχεται από τον ουράνιο χώρο· βρίσκεται στη Γη.

Μέσα από συμβολισμούς ο Χριστιανισμός μπορούσε να κινηθεί συγκροτημένα, μυστικά και γρήγορα στο πολύμορφο και πολυάνθρωπο ρωμαϊκό κράτος. Πρόκειται για ένα "δίχτυ αράχνης" που οι αυτοκράτορες ακόμη και με τους διωγμούς δεν μπορούσαν να σπάσουν, αλλά αντίθετα απλωνόταν αρχικά με την παθητική αντίσταση, αποκτώντας οπαδούς από όλες τις τάξεις πλέον.

Οι Εθνικοί, καθώς αντιπροσώπευαν το επίσημο Κράτος, χρεώνονταν όλες τις άστοχες πολιτικές ενέργειες των Ρωμαίων εξαιτίας δε της θρησκευτικής πολυδιάσπασης τους σε ανοργάνωτες ομάδες δεν μπορούσαν να επιδείξουν τίποτα το νέο "αναμασώντας" παλαιές λατρείες.

Μέσα σε 150 χρόνια, το 250μ.Χ.,η Μ. Ασία ήταν κατά το 60% χριστιανική και η Ρώμη αριθμούσε 40.000 περίπου Χριστιανούς. Αρκετοί ήταν ανώτεροι λειτουργοί. Άρχισαν να απαιτούν πολιτικά δικαιώματα και δεν υπηρετούσαν στρατιωτική θητεία. Άρα οι συνεχιζόμενοι διωγμοί ήταν αναμενόμενοι από ένα κράτος στο οποίο επικρατεί αναρχία.

Οι διαμάχες πλέον άρχισαν μεταξύ Χριστιανών και Εθνικών βασικά, αλλά και μεταξύ Χριστιανών και Εβραίων, οι οποίοι, αν και ολιγάριθμοι, δεν "απορροφήθηκαν" από το χριστιανικό κίνημα.

Ήδη είχαν αρχίσει να δημιουργούνται Επισκοπικά και Μητροπολιτικά Κέντρα στη Ρώμη, την Αλεξάνδρεια, την Έφεσο, την Καρχηδόνα και την
Αντιόχεια. Το κράτος, το οποίο συνέβαλε στην οργάνωση της νέας θρησκείας, μετά τη διακοπή των σχέσεων το 62 - 64 μ.Χ. επί Νέρωνα περνούσε αργά αλλά σταθερά στα χεριά των Χριστιανών ως την εποχή που έγινε αυτοκράτορας ο Μ. Κωνσταντίνος.

Από τη στιγμή που η Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών έκλεισε το 529 μ.Χ. επί Ιουστινιανού Α' (527-565 μ.Χ.), όταν ήταν σχολάρχης ο Δαμάσκιος (ο οποίος μαζί με το μαθητή του Σιμπλίκιο κατέφυγε στην Περσία του Χοσρόη), αυτό σημαίνει ότι γίνονταν Χριστιανοί άτομα που δεν προβληματίζονταν ιδιαίτερα για την ύπαρξη ή όχι θεών. Απλώς δέχονταν το δόγμα των Χριστιανών, βλέποντας ότι το μέλλον τους είναι αβέβαιο με τους Εθνικούς. Εξάλλου ο Παύλος όταν ήρθε στην Αθήνα, μολονότι προσπάθησε, δεν κατάφερε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ακροατηρίου που είχε φιλοσοφική παιδεία. Γι' αυτό δεν ίδρυσε χριστιανική Εκκλησία στην Αθήνα.

Αν κατόπιν κρίνει κανείς τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η διδασκαλία προς τους πιστούς (κατήχηση), θα παρατηρήσει ότι έχει σχέση με το αρχαίο μυθιστόρημα που αναπτύχθηκε περίπου στα μέσα της ελληνιστικής περιόδου. Η διδασκαλία αυτή φυσικά δεν απευθυνόταν σε εξαιρετικής μόρφωσης άτομα, επειδή, για να γίνει κατανοητό το νόημα, ο Ιησούς χρησιμοποιεί μικρές ιστορίες (παραβολές) - με τις οποίες οι αρχαίοι Έλληνες δίδασκαν στα παιδιά αρετές, ηθικές και κοινωνικές αξίες - αλλά ούτε και σε άτομα διατεθειμένα να φέρουν αντιρρήσεις, αφού κινδύνευαν από τους φανατικούς Χριστιανούς.

Η κατάσταση λοιπόν το 2ο αιώνα μ.Χ. είχε ως εξής: οι μεν Εθνικοί αντιπροσώπευαν το κράτος και την υψηλή κοινωνία της αριστοκρατικής Ρώμης, οι δε Χριστιανοί τη μεγάλη μάζα του λαού. Οι Ορφικοί, που πρωτοστατούσαν - όπως φαίνεται - στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, ενώ υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα, πέρασαν στην αφάνεια ή απορροφήθηκαν από το Χριστιανισμό και οι Ιουδαίοι έμειναν πιστοί στην Παλαιά Διαθήκη.

Το χριστιανικό κίνημα, απαλλαγμένο πλέον από τους βασικούς θρησκευτικούς ανταγωνιστές, αναζητούσε μια κατασκευαστική αντιπροσώπευση, ώστε να διαφοροποιείται από τους Εθνικούς. Εντούτοις η μεγάλη προσχώρηση Εθνικών είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο ηθών και εθίμων στη χριστιανική θρησκεία. Η εισροή κατόπιν διανοούμενων με ελληνιστική παιδεία άρχισε να μετουσιώνει τη θρησκεία και από την πρωτόγονη μορφή της τη μεταμόρφωσε σε φιλοσοφική σκέψη.

Έτσι η χριστιανική θρησκεία εμπλουτίστηκε σε ιδέες, αλλά ταυτόχρονα
διατυπώθηκαν αιρετικές απόψεις σχετικά με τις ιδιότητες που μπορούσε να έχει ο νέος θεός Ιησούς. Με τις Οικουμενικές Συνόδους (Συνελεύσεις Επισκόπων) λήφθηκαν αποφάσεις για τα μεγάλα εκκλησιαστικά προβλήματα που προέκυψαν, όπως εκείνο της Νίκαιας το 326 μ.Χ., το οποίο αφορούσε τη θεότητα του Ιησού.

Φυσικά πάνω από τα εκκλησιαστικά συμφέροντα υπήρχαν τα συμφέροντα των ίδιων των αυτοκρατόρων, για να μη διαιρεθεί θρησκευτικά το κράτος και διασπαστεί εδαφικά η αυτοκρατορία. Έτσι ο αυτοκράτορας ως Αντιπρόσωπος του θεού επί της Γης ήταν και πρόεδρος των Συνόδων ή επόπτευε διακριτικά. Η χριστιανική θρησκεία δηλαδή με την είσοδο των φιλοσοφικών ρευμάτων, για παράδειγμα του Νεοπλατωνισμοΰ ή του Στωικισμοΰ, αποκτούσε όλο και περισσότερο ελληνιστικό χαρακτήρα, πλησιάζοντας την αρχαία ελληνική λατρεία.

Η απόφαση του Θεοδοσίου Α' να απαγορεύσει τις αρχαίες λατρείες το 391 μ.Χ., καθώς και του Ιουστινιανού το 529 μ.Χ. να κλείσει τη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, ήταν απόφαση ανάγκης. Η καταστροφή των αρχαίων Ιερών έτσι ή αλλιώς θα γινόταν, επειδή ο Χριστιανισμός έγινε μια δογματική θρησκεία και δεν ακολούθησε το παράδειγμα των ιερατείων του αρχαίου κόσμου. Το Ιερατείο των Δελφών σε αντίθεση με το Ιερατείο των Χριστιανών υιοθετούσε την τακτική της ανεξιθρησκεΐας, συγχωνεύοντας τοπικές λατρείες και μεταβάλλοντας τους μύθους ή δεχόταν την ύπαρξη τους, με αποτέλεσμα να μην επικρατεί θρησκευτική αναταραχή.

αυτά προς το παρόν

Φιλικά ,

είστε όλοι...

quote:

---

Και συμπληρώνω ότι καμμία πίστη καμμίας θρησκείας δεν βασίζεται στην λογική. Αυτό βέβαια ΔΕΝ σημαίνει οτι ΔΕΝ πρέπει να πιστεύεις. Ταυτόχρονα όμως ΔΕΝ σημαίνει ότι ΔΕΝ μπορούμε ή ότι ΔΕΝ πρέπει να ερευνούμε..

---

Στην Αφρικη θα παω με τους Massai

Τίποτα ΔΕΝ ξεκινά με παρθενογέννηση, αν και οι θρησκείες αυτό υποστηρίζουν. Όλοι δανείζονται και δανείζουν. Η θρησκεία μεταβάλλεται σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων. Στο θέμα μας τώρα, ο διαπρεπής ιστορικός Durant διαπιστώνει σχετικά:

“Ο χριστιανισμός δεν κατέστρεψε τον εθνισμό, τον υιοθέτησε", "Ο χριστιανισμός υπήρξεν η τελευταία μεγάλη θρησκεία του ειδωλολατρικoύ κόσμου".

Aλλα σύμφωνα και με τον αφορισμένο (!!!) πατέρα της Θεολογίας Ωριγένη ο Χριστιανισμός ακολουθεί τον παγανισμό στα μυστήρια

«Η ύπαρξη μερικών διδασκαλιών που ήταν πάνω από αυτές οι οποίες διδάσκονταν ανοιχτά και δεν φτάνουν στην πλειονότητα των ανθρώπων, δεν είναι ιδιαιτερότητα μόνο του Χριστιανισμού, αλλά τη συμμερίζονταν και οι φιλόσοφοι. Γιατί είχαν μερικές διδασκαλίες που ήταν εξωτερικές, και άλλες εσωτερικές.»

Τα παγανιστικά μυστήρια Καθαρμός, Χρίσμα, Περιβολή, Ιερός λόγος, Ενθρονισμός, Ιερογαμία, Εποπτεία, στην Χριστιανική εκκλησία ονομάζονται ως Βάπτισμα, Χρίσμα, Εξομολόγηση, Θεία ευχαριστία, Ιεροσύνη, Γάμος, Ευχέλαιο. Άλλα και τα σύμβολα όπως , ο σταυρός , το Κηρύκιο του Ερμή, η απεικόνιση του αγίου πνεύματος με περιστέρα , το λιβάνι, κ.λπ. είναι κοινά.
Και πάμε στις εικόνες, όπου … είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα…!!!
Ας δούμε λοιπόν τι είπε ο Ηράκλειτος σχετικά

«αυτοί που λατρεύουν τα είδωλα δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτούς που λατρεύουν τα ντουβάρια..»

ο Λουκιανός για τους Αιγυπτίους..

«Αυτά τα πράγματα είναι ανάρμοστα, τα περισσότερα όμως είναι συμβολισμοί και οι μη μυημένοι στα μυστήρια δεν πρέπει να τα περιγελούν»,

Ο ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ (ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ)

«ΟΣΟΙ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΕΠΟΝΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ , ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΞΥΛΟ Η ΣΤΟ ΛΙΘΟ Η ΣΤΟ ΧΑΛΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΤΟΥΣ , ΟΥΤΕ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΘΕΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΤΑ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΟΙ ΙΔΡΥΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ , ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΟΙΤΟΥΝ ΕΚΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΒΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ , ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΙΚΕΣΙΕΣ , ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ Ο, ΤΙ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΝΑΓΚΗ . ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ , ΕΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΟΣ ΦΙΛΟΥ , ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΟΤΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΟΥΤΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΛΕΙΣΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΑ , ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ . ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΔΕ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ , ΑΥΤΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ , ΠΑΡΑ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΜΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ . ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΟ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΣΧΗΜΑΤΑ , ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΣΕ ΚΑΛΛΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Στον αντίποδα σταδιακά οι Χριστιανοί κατηγορούν αργότερα τους Εθνικούς ως ειδωλολάτρες , την στιγμή που σταδιακά οι Χριστιανοί
Άγιοι απεικονίζονται «καλλιτεχνικά» και λατρεύονται δίπλα στο Ιησού και την Παναγία (Πανάγιες και μέλισσες ονομάζονταν και οι ιέρειες στα Ελευσίνια μυστήρια..). Περιττό να αναφερθεί ότι τα πρωτοχριστιανικά χρόνια απαγορευόταν η απεικόνιση του Ιησού σε εικόνα…Ο Κλήμης ο Αλεξανδρευς υπογραμμίζει πως η δεύτερη εντολή απαγορεύει τις αναπαράσταση του Χριστού ως ειδωλολατρία και ο Αστεριος Αμάσιας την απόρριπτε, θεωρώντας πως κάθε αναπαράσταση υποκρύπτει ένα αισθησιακό στοιχείο. Στα νομίσματα έως το 726 μ.χ υπήρχε μόνο ο σταυρός και όχι η εικόνα του Χριστού.. Ας δούμε όμως κάποια σχετικά αποσπάσματα από τα ιερά Χριστιανικά βιβλία

" Φυλάττετε λοιπόν καλώς τας ψυχάς σας, διότι δεν είδετε ουδέν ομοίωμα εν τη ημέρα καθ' ην ο Κύριος ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου του πυρός. Μήπως διαφθαρείτε και κάμητε εις εαυτούς είδωλον εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού..." [Δευτερονόμιο 4/δ'15-16].

" Μη κάνεις εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμα τινός, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω ή όσα εν τη γη κάτω... μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά, διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, ανταποδίδων τας αμαρτίας..."[Εξοδος 20/κ'4-5].

" Τα είδωλα αυτών είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων. Στόμα έχουσι και δεν λαλούσι, οφθαλμούς έχουσι και δεν βλέπουσιν, ώτα έχουσι και δεν ακούουσι, μυκτήρας έχουσι και δεν ψηλαφώσι, πόδας έχουσι και δεν περιπατούσιν, ουδέ ομιλούσι δια του λάρυγγος αυτών. Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά, Πας ο ελπίζων επ'αυτά "[Ψαλμός 115/ριε'4-8].

"...οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία, διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι" [Ιωάν.4/δ'23,24].

Όσον αναφορά την Παρθενογένεση η Ελληνική παράδοση αναφέρει Πλήθος γεννήσεων από παρθένους όχι μόνο στην περίπτωση Θεών, αλλά και μεγάλων φιλοσόφων, όπως ο Πλάτων και ο Πυθαγόρας. Για τον Πλάτων ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει ότι η μητέρα του Περικτιόνη, δεν συνέλαβε τον Πλάτωνα με τον άνδρα της αλλά ήταν ήδη έγκυος, όταν παρουσιάστηκε ο Απόλλωνας στον Αριστίωνα, και κατόπιν αυτός άφησε την γυναίκα του ήσυχη μέχρι την γέννηση του, την ίδια ημέρα που είχε γεννηθεί και ο Δήλιος Απόλλωνας. Σύμφωνα δε με τον Πορφύριο ο Πυθαγόρας ήταν απόγονος του Απόλλωνα και κατά πρόφαση μόνο του Μνήσαρχου. Η μητέρα επίσης του Διονύσου η Σέμελη ήταν Παρθένα , αλλά και στο Θιβέτ και την Κίνα λατρευόταν «η παρθένος μήτηρ του Θεού».

Και ερχόμαστε στον Λόγο. Ο πρώτος που μίλησε για Λόγο ήταν ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ας δούμε μερικά αποσπάσματα.

«Όχι εμένα αλλά το λόγο αφού ακούσετε, είναι σοφό να ομολογήσετε ότι Ένα τα πάντα...» (απ. 50).

Στον πηγαιμό σου δεν θα βρεις τα πέρατα της ψυχής, απ' όλους τους δρόμους κι αν περάσεις· τόσο βαθύ λόγο περιέχει» (απ. 45).

«Παρ' ότι τον λόγο, αυτόν που όλα τα κυβερνά, τον συναναστρέφονται αδιάκοπα, έχουν διαφορές μ' αυτόν, κι όσα συναντούν κάθε μέρα τους φαίνονται ξένα» (απ. 72).

Αν κι ο λόγος αυτός είναι αιώνιος, οι άνθρωποι γίνονται ασύνετοι, και πριν τον ακούσουν κι αφού τον ακούσουν για πρώτη φορά' γιατί ενώ τα πάντα γίνονται σύμφωνα μ' αυτόν το λόγο, οι άνθρωποι μοιάζουν άπειροι ακόμα κι όταν καταπιάνονται και με λόγια και με έργα τέτοια σαν αυτά που εγώ διηγούμαι, διαιρώντας το καθένα κατά τη φύση του και λέγοντας το όπως έχει· οι άλλοι όμως άνθρωποι ξαστοχούν όσα κάνουν ξύπνιοι, όπως λησμονούν όσα κάνουν στον ύπνο τους (απ. 1).

Ο πρώτος Χριστιανός που αναφέρει τον Λόγο ήταν ο Φίλων ο Ιουδαίος ο
ΠΛΑΤΩΝΙΣΤΉΣ. Ο Ιωάννης αναφέρει για τον Λογο

«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος»

(Αναφέρονται 2 πρόσωπα κι όχι τρία….)

Όσον αφορά την λέξη Χριστός το έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι σημαίνει ο έχων το Χρίσμα στα αρχαία μυστήρια , αλλά επίσης το προσωνύμιο «Ύψιστος» είναι δάνειο από τήν Ελληνική θρησκεία. Αναφέρεται από τον Αισχύλο («και τέλειον Ύψιστον Δία», Ευμενίδες
28), από τον Παυσανία (9. 8, 5) που αναφέρει ναό του «Υψίστου Διός» δίπλα στις Ύψιστες Πύλες της Θήβας και από τον Πίνδαρο Ν1. 90,11.2 .

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν..

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Κατ' αρχήν εγώ δεν είπα πως όποιος δεν ξέρει, πιστεύει.

Βλέπω πολλοί αναφέρουν χωρία από την Π.Δ.. Ξέρω κι εγώ κάποια χωρία που ουσιαστικά δίνουν στο Θεό το χαρακτηρισμό του επιπόλαιου -τότε με τον Νώε- ή στο Δευτερονόμιο Κ, 10-15 , που αναφέρει πως αν δεν υποταχθεί κάποια εχθρική πόλη ο Θεός θα τους την παραδώσει- όποιος έχει το αρχαίο κείμενο ας το δημοσιεύσει- ή στην έξοδο Κ ,3-5 που λέει πως ο Θεός είναι ζηλιάρης.

Καταλαβαίνω όμως πως τότε, τα κείμενα αυτά δεν γράφτηκαν για ανθρώπους του σημερινού επιπέδου νόησης, αλλά για πρωτόγονους ανθρώπους, που δεν καταλάβαιναν αλλιώς. Για το λόγο αυτό δεν παρεξηγώ τίποτα.

Όσο για κάποιον φίλο που κατηγόρησε την Εκκλησία μέσω της ηγεσίας της, φιλαράκο Τιμολέοντα εγώ πιστεύω πως η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός, και μετά ακολουθούν όλοι οι υπόλοιποι. Δε διαφωνώ για την ομοφυλοφιλία ορισμένων –δυστυχώς- αλλά Εκκλησία είναι όλοι οι Χριστιανοί, και ο καθένας θα έπρεπε πρώτα να ελέγχει τη δική του πορεία και μετά να κρίνει. Όποιος βέβαια μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση πρέπει να το κάνει.

Το γεγονός πως η Χριστιανική θρησκεία έχει κάποια κοινά με άλλες, δεν θα έπρεπε να αρκεί, για τον καθένα που πιστεύει κάτι τέτοιο, για να απορρίπτει την τελευταία. Αφού, όπως κάποιος ανέφερε, εισχώρησαν εθνικοί, και όλοι πιστεύω ξέρουμε πως πχ οι εικόνες δεν υπηρχαν τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, υποθέτω πως επειδή ακριβώς οι άνθρωποι ήθελαν να βλέπουν το Θεό τους σε διάφορες περιστάσεις, με τις εικόνες, όπως κάποιος είπε αφού έτσι έκαναν και πρίν όταν ήταν ειδωλολάτρες, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι καταδικαστέο αυτό. Η Εκκλησία έχει ξεκαθαρίσει το σωστό στη σύνοδο της Νίκαιας (787 νομίζω), πως η τιμή δεν αποδίδεται στο ξύλο ή στο οποιοδήποτε υλικό, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Για να γίνει απόλυτα κατανοητό αυτό ,πιστεύουμε πως ο Θεός είναι παντού, δεν μπορεί να περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο χώρο, και για το λόγο αυτό όταν προσεύχομαι δεν είναι απαραίτητο να απευθύνομαι σε κάποια εικόνα πχ.

Όσο για όλα αυτά τα έθιμα που έχουν ενσωματωθεί στις λαϊκές παραδόσεις, όπως πχ το χριστουγεννιάτικο δέντρο που κάποιος ανέφερε, κανείς δεν λέει πως είναι χριστιανικά, αλλά αφού δεν βλάπτουν, έχει προστεθεί κάτι άλλο, πχ η φάτνη, και πλέον, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μη χριστιανικό. Έτσι πιστεύω γίνεται με όλα τα έθιμα.

Επίσης να πω για το θυμίαμα, που υποθέτω πως υπήρχε και σε άλλες θρησκείες, είτε σαν θυσία πνευματική, όπως γίνεται από τη δικιά μου Εκκλησία, είτε πραγματική θυσία. Ο Χριστός είπε πως δεν έπρεπε να κάνουμε θυσίες ζωώων κτλ (όποιος πιστεύει πως κάνω λάθος ας με διορθώσει) για το λόγο αυτό κάνουμε θυσία πνευματική. Το λιβάνισμα ή το θυμιατήριο συμβολίζει κάποια πράγματα για τους χριστιανούς,δεν τα θυμάμαι όλα, αλλά στο κάτω μέρος νομίζω πως συμβολίζει τη μήτρα της Παναγίας, και τα 12 κουδουνάκια τους 12 αποστόλους, οπότε είναι χριστιανικά.

Πιστεύω όμως πως αυτά είναι κάποιες προφάσεις που φέρουν κάποιοι αλλόθρησκοι για να κατηγορήσουν το χριστιανισμό, αλλά δεν θα έπρεπε να κολλάτε σ’ αυτά. Εξάλλου αν διαφωνείτε θα έπρεπε να διαφωνείται πρώτα με την πίστη για την ανάσταση του Χριστού, κάνοντας τη αρχή για την ανάσταση των νεκρών, ή για τη Γένεση ή γενικά κάποια πιο σημαντικά πράγματα.

Συγνώμη που καθυστέρησα να γράψω, αλλά είμαι μαθητής Γ΄ Λυκείου και σήμερα έγραφα Ιστορία και είχα πολύ διάβασμα.

Εύχομαι πραγματικά να μου αντικρούσετε πάλι αυτά που σας είπα. Μόνο έτσι εξάλλου θα είχε νόημα το forum.

Ευχαριστώ.

whitewize γράφεις

quote:

---

Όταν πρωτομπήκα στο forum δεν ήξερα τί είναι εσωτερισμός. Αρχίζω πλέον και καταλαβαίνω

---

Θέλεις να μας "αποκαλύψεις" το συμπέρασμα σου? Τι είναι κατά την γνώμη σου ο εσωτερισμός? Πως σου φαίνεται για παράδειγμα αυτό που είπε ο (ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΣ!!!!) Ν. Καζαντζάκης

«Πιστεύω στα αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω, πίσω από την άπαυτη ροή του, την απόλυτη ενότητα.»

Γράφεις

quote:

---

δίνουν στον Θεό το χαρακτηρισμό του επιπόλαιου

---

Ο Θεός για τον εσωτεριστή είναι άδιάγωστος. Δεν μπορούμε να πούμε τι είναι μόνο τι ΔΕΝ είναι. Ότι ισχύει στον άνθρωπο δεν ισχύει και για τον Θεό...

quote:

---

θα έπρεπε να διαφωνείται πρώτα με την πίστη για την ανάσταση του Χριστού, κάνοντας τη αρχή για την ανάσταση των νεκρών, ή για τη Γένεση ή γενικά κάποια πιο σημαντικά πράγματα.

---

Δεν το κάνουμε διότι είναι άλλο το θέμα που εδω συζητάμε.. Η ανάσταση είναι άκρως εσωτερικό θέμα...

quote:

---

Πιστεύω όμως πως αυτά είναι κάποιες προφάσεις που φέρουν κάποιοι αλλόθρησκοι για να κατηγορήσουν το χριστιανισμό, αλλά δεν θα έπρεπε να κολλάτε σ’ αυτά

---

ΔΕΝ κολλάμε ερευνάμε....

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Όλες οι ιστορίες και όλα τα πρόσωπα μπορεί και να υπήρχαν. Αλλά ο μύθος του Ενός Ηλιακού Ήρωα είναι πρωταρχικός και δεν απαιτείται η φυσική υπόσταση ανθρωπίνων όντων. Είναι κάτι σαν παγκόσμιος οδηγός με τις δικές του νομοτέλειες, με ή άνευ ανθρωπίνων ενσαρκώσεων.

Ο Μύθος χρησιμοποιείται 6.000 - 10.000 χρόνια, περίπου. Σε όλη τη γραπτή ιστορία, αναφέρονται τρεις Παγκόσμιες Εποχές. Τα χρόνια του Ταύρου, του Αιγόκερω και του Ιχθύος (η σημερινή;). Σε κάθε, δε, εποχή έχει σημασία να προσέχουμε τα κεντρικά θρησκευτικά σύμβολα (Ταύρος - Κριάρι ή Αρνί - Ψάρι) και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός οτι η νέα κατάσταση, προσωποποιεί το «κακό» πάνω στο προηγούμενο.

Το θέμα, λοιπόν, αγαπητέ και καλέ συνομιλητή Anounakis, δεν είναι κατ' εμέ το αν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα ή τα Ηλιούγεννα και θεωρώ το ερώτημά σου ρητορικό. Το θέμα κατά την υποκειμενική μου κρίση είναι αν και κατά πόσο η Ανθρωπότητα είναι έτοιμη να δεχτεί την επανάληψη. Την ίδια αιώνια ιστορία με ένα νέο τρόπο.

Θα την σχολιάσω όμως αργότερα.

Με αφορμή ένα δυσάρεστο γεγονός (ας είναι ελαφρύ το χώμα...)

να αναφέρω τα εξής.

Απουσία του Ήλιου (θεού;) δεν γίνεται ταφή. (μετά την δύση δηλαδή)

Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια οι ναοί είχαν το ιερό βόρεια.

Από τον 4ο αιώνα και μετά (Μίθρας) το ιερό εστράφη προς τον ήλιο. (ανατολή)

Αχ.... πάει ο κουμπάρος...
και πρέπει να τους φάω στην μάπα τους τργππς

ουυυυ...

Λέγοντας Μύθος σήμερα, ο νους μας πάει σε μια φανταστική ιστορία, σε μια επινόηση, σε ένα ψέμμα. Αυτό βεβαίως, αποτελεί και μία ένδειξη αποξένωσης του σημερινού πνεύματος απο τον τρόπο σκέψης των αρχαίων χρόνων. Πάντως κάποιοι ερευνητές βρίσκουν ίχνη επιστημονικής σοφίας και γνώσης του φυσικού κόσμου μέσα στους μύθους, θεωρώντας τους κώδικες.
Τελικώς, πολλές φορές, ο μύθος είναι η μεταφορά που εκφράζει όψεις της ζωής στο φυσικό κόσμο της ανθρώπινης εμπειρίας.

Η Πρωτη παρατηρηση λεει οτι ο Ηλιος χανεται
και φοβος και δεος σκιαζε τα παντα.
Ο χορηγος της ζωης, αραγε, θα επανελθει ?

"Δεν αργε να'ρθει κεινη η μερα..."

Ο κυκλος αυτος μπορει να διαρκη μια μερα, ενα χρονο.
Μπορει να' ναι ο κυκλος της ζωης των οντων, της ατομικης η
ακομα και της Παγκοσμιας Ψυχης.

Μηπως αυτο ειναι το κρυφο νοημα των Ηλιοστασιων ?
Μηπως το Πνευμα του Ηλιου αποφασισε, λογω του σκοτους που επικρατουσε, να κατελθει και να φωτισει τα οντα, λαμβανωντας την μορφη του Ιησου. Μηπως για τον λογω αυτο αναγνωριστηκε ως Χριστος ?

Ποσο βαθεια μπορουμε να κοιταξουμε ?
Μηπως ο φοβος και το δεος , απο το σκοταδι που επικρατει μεσα μας,
μας εχουν ακινητοποιησει, ωστε μονο σε θαυμα μπορουμε να ακουμπαμε τις ελπιδες μας ?

Ειθε το Αστρο της Βηθλεεμ αποψε
να μας οδηγησει στο Φως της Γνωσεως

LOVE IS THE LAW
HARMONY THE EFFECT

KnightΜΙΧΑΗΛ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr