Τα πάθη πάντα είχαν, έχουν και (πιστεύω) θα έχουν κυρίαρχο ρόλο στη ζωή και την πορεία της ανθρωπότητας. Ολόκληροι πληθυσμοί έχουν εξαφανιστεί εξαιτίας των παθών ενός και μόνο ατόμου. Ίσως είναι και ένας από τους λόγους που δεν πρόκειται να τελειοποιηθεί ποτέ το είδος του ανθρώπου. Κάτι που είδαμε και στην ταινία "Η ΠΑΡΑΛΙΑ".

Όλοι έχουμε τα πάθη μας. Όλοι επηρεαζόμαστε λίγο - πολύ από αυτά. Ας μου επιτραπεί εδώ να πω, ότι είναι αυτό που το άσμα λέει: Σώμα μου φτιαχμένο από πυλό, κάνεις ό,τι θέλεις στο μυαλό...

Θα ήθελα να σας ρωτήσω:

1. Πιστεύετε ότι υπάρχουν και "καλά" πάθη;; Π.χ. κάποιος μπορεί να πει "...η αρχαιολογία είναι το πάθος μου...". Εννοώντας βέβαια την ψύχωση του με αυτόν τον τομέα. Αλλά όλα τα πάθη, είναι ένα είδος ψυχώσεων....
2. Θα μπορέσει να ξεπεράσει ο άνθρωπος ποτέ τα πάθη του;;
3. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα πάθη μας;;

-------------
ΤΟΛΜΗΣΤΕ!!!! ΣΕ ΟΛΑ!!!

αντε τωρα να βρεις... αναμεσα σε τοσους εσωτεριστες...

ο αναμαρτητος ας ριξει πρωτος

Αtma Jnani:
"..μια γυναικα με παθος...
εσεις;"

Ο λόγος που ο άνθρωπος δεν πρόκειται να τελειοποιηθεί είναι οτι είναι ήδη τέλειος.
Η αντιφατικότητα του ανθρώπου είναι ένδειξη τελειότητας, γιατί εμπεριέχει τα πάντα, είναι το όλον. Η αντιφατικότητα υπάρχει παντού γύρω μας, υπάρχει στη φύση.
Η λογική και τα πάθη αλληλοσυμπληρώνονται και είναι ένα.
Το να κατακερματίζουμε τον εαυτό μας και να προσπαθούμε ν' αποσπασουμε
και να εξαλείψουμε αναπόσπαστα στην ουσία μέρη του εαυτού μας που τα θεωρούμε "άσχημα" είναι μάταιο, ζημιοφόρο και κάτι που εν τέλει θα γυρίσει μπουμερανγκ.
Τα πάθη μας μπορεί απο μόνα τους να πάρουν άλλη μορφή, αλλά πάντα θα υπάρχουν.
Το θέμα είναι να τα δεχτούμε και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε μ' αυτά
Γιατί μέσ' απ' αυτά μπορεί να βγουν και διαμάντια...

Τα πάθη είναι απαραίτητα στη ζωή μας γιατί μας "εξανθρωπίζουν"...
Τα πάθη μη τα φοβάστε...είναι εδώ για να δώσουν μεγαλύτερο νόημα στη ζωή μας... αγκαλιάστε τα...αγαπήστε τα...που θα είμασταν χωρίς αυτά?

αν μιλαμε για παθη ,ενα απο αυτα ηταν και οι ασχημες στιγμες ενος η πολλων ατομων;;;;

αν μιλαμε για ποθο/διψα ενος ατομου για να ειναι στην εξουσια και να κανει τα παντα για'αυτο ;;;;

συγνωμη αλλα η ερωτηση ετσι μου δημιουργει αυτα τα ερωτηματικα,συγνωμη αν κανω παρερμηνευση και λαθος

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Οπότε καταλλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα πάθη είναι διπλής φύσεως. Και καλά και κακά....

Από τί θα εξαρτηθεί όμως το πως θα αναπτυχθούν σε εμάς;;;

Επιπλέον ποτέ δεν θα μπορέσει κανείς να ξεχωρήσει αν ένα πάθος αν είναι καταστροφικό ή όχι... Παρά μόνο στο...τέλος. Όταν θα έχει ξεπεραστεί και θα ζει με τις επιπτώσεις.

Ωστόσο γιατί ντρεπόμασε οι περισσότεροι να παραδεχθούμε τα "κακά" πάθη, ενώ υπερηφανευόμαστε για τα "καλά";;; Μήπως είναι ένα είδος εγωισμού ότι τα ελέγχουμε;;;

Διαβάζοντάς το-και μάλιστα τέτοια ώρα-συνειδητοποίησα ότι από τη δική μου οπτική, δεν υπάρχουν καλά και κακά πάθη.
Υπάρχει επιθυμία και εθισμός (με την έννοια του "κολλήματος",για να μην παρεξηγηθώ).Αλλά,ας μη μείνουμε στις λέξεις.
Αν η ζωή ήταν μια μπάλα στο τραπέζι του μπιλιάρδου,τότε η επιθυμία είναι η δύναμη που χτυπάς τη μπάλα με τη στέκα.Οι εθισμοί είναι οι σπόντες,που ναι μεν αλλάζουν την πορεία σου όταν τις χτυπήσεις,αλλά τελικά είναι απαραίτητες/αναπόφευκτες προκειμένου να πας εκεί που θες...
Δεν έχω σκοπό να κάνω χιούμορ με ένα τόσο καίριο θέμα,απλώς ήθελα να δώσω ένα πρακτικό παράδειγμα της δικής μου θεώρησης.
Όσο για τη ντροπή που λες,νομίζω ότι είναι έξωθεν επιβεβλημένη.
Κάποια πάθη χαρακτηρίζονται ως "καλά" διότι είναι κοινώς κοινωνικά αποδεκτά.Όσο για τα υπόλοιπα...στην πυρά!
Άποψή μου είναι ότι πρέπει να είμαστε ευτυχείς που έχουμε πάθη,γιατί αυτά δοκιμάζουν τις αντοχές και το χαρακτήρα μας...
Τί λέτε παιδιά? Συμφωνείτε?

"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

Το οποιοδήποτε πάθος που έχει συνεπάρει τον άνθρωπο, τον κάνει πιο τρωτό.

Το πάθος είναι το όχημα που μας οδηγεί στο δωμάτιο των επιθυμιών μας.

Το πάθος δίνει ζωή στον άνθρωπο αλλά χρειάζεται και η σοφία για την σωστή διάρκεια.

Τα παθη είναι εκεινες οι επιθυμίες οι οποιες κυριευουν την υπαρξη μας , υποτασσουν τον νου και τον χρησιμοποιουν με τετοιο τρόπο ωστε να ικανοποιηθουν.Πηγη τους είναι η συναισθηματικη διαχειριση των ορμεμφυτων αναγκων της ανθρωπινης φυσης.Μορφες της ταξεως επιθυμιας – σκεψεως, ‘ντυνουν’ το ψυχικο και κατωτερο νοητικο σωμα του ατομου και τεινουν να εκφραστουν (όπως και γίνεται τελικα) στην παχυλη υλη.Ακριβως επειδη δεν πηγαζουν από την ιδια την νοηση συνηθως είναι παραλογες με αποτελεσμα στην πρωτολεια μορφη τους να είναι ανεφικτο να πραγματοποιηθούν.Ετσι μεταλλασσονται και γιγαντωνονται ελκοντας κοντα τους αναλογες σκεπτομορφες ιδιου κραδασμου. Δημιουργηματα τα οποια απαιτουν τροφη από τον φυσικο δημιουργο τους, με αποτελεσμα να του απομυζουν προοδευτικα όλη του την ενεργεια.Χωρις ο ιδιος πλεον να εχει περισευμα ενεργειακο ώστε να μπορεί να δημιουργησει άλλες ανωτερες σε κραδασμο μορφες(της ταξης σκεψεως-επιθυμιας), ταυτιζεται, ‘αιχμαλωτιζεται’ από αυτό που ο ιδιος εχει δημιουργησει και λειτουργει, εκφραζεται με την συνειδηση του δημιουργηματος του.Ειναι δλδ ‘αιχμαλωτος των παθων του’.
Χρειαζεται ισχυρη θεληση και σιγουρα καθοδηγηση το ατομο για να μπορεσει αποδεσμευτει από αυτό το οποίο ονομαζουμε παθος.
Κατά την πορεία του ενας ερευνητης της αληθειας ανοιγει τον κηπο της υπαρξης του στο φως της ιδιας του της ψυχης και μαζί με τα λουλουδια που θα θρεψει αυτό το φως θα βγουν και πολλα αγριοχορτα .Θα πρεπει να είναι σε συνεχη εγρηγορση για να τα διακρινει και να τα ξεριζωνει εγκαιρα ώστε να μην θεριεψουν και πνιξουν αυτά που πραγματικά είναι ωφελιμα.

Φιλε Bladerunner καποιος που ντρεπεται για τα 'εκεινα' ειναι φυσικο να νιωθει υπερηφανεια για τα 'αλλα'.Αν δεν νιωθει ντροπη για κατι δεν εχει λογο να νιωθει υπερηφανος για το 'αντιθετο' του.
Και κλεινοντας θα ηθελα να πω οτι τα μεγαλυτερα εμποδια στην πορεια ενος ερευνητη της αληθειας ειναι ο φοβος και η ντροπη.

quote:

---

Η αντιφατικότητα του ανθρώπου είναι ένδειξη τελειότητας, γιατί εμπεριέχει τα πάντα, είναι το όλον. Η αντιφατικότητα υπάρχει παντού γύρω μας, υπάρχει στη φύση.

---

Συγνωμη που δεν μπορω να επεκταθω αλλα ο χρονος ειναι αμειλικτος (γραφω και πολυ αργα).

quote:

---

Όσο για το αντιφασκω αρα υπαρχω συμφωνω απολυτα, αν και για διαφορετικους λογους από τον Walter Whitmann.
Συγνωμη που δεν μπορω να επεκταθω αλλα ο χρονος ειναι αμειλικτος (γραφω και πολυ αργα).

---

"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

quote:

---

1.Το πάθος είναι το όχημα που μας οδηγεί στο δωμάτιο των επιθυμιών μας.

2.Το πάθος δίνει ζωή στον άνθρωπο αλλά χρειάζεται και η σοφία για την σωστή διάρκεια.

---

-Αν χάσετε θα έχετε πάρει ένα ωραίο μάθημα.
-Αν νικήσετε θα έχετε την χαρά την νίκης (ίσως της πρωτοπορίας).

quote:

---

1.Πιστεύω όλοι μας καταλαβαίνουμε την αμφίδρομη σχέση, ΠΑΘΟΥΣ-ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ όμως μήπως από κάπου αρχίζει;; Μήπως είναι ένας φαύλος κύκλος, όπως η κότα και το αυγό;;;; Το πάθος φέρνει επιθυμίες, αλλά και οι επιθυμίες γεννάνε πάθη...

---

quote:

---

Η μόνη επιθυμία που μπορεί να γεννήσει ένα πάθος είναι η απαλλαγή από αυτό.

---

Edited by - bladerunner on 10/12/2003 23:55:23

quote:

---

Κι όμως το πάθος -μόλις εξασθενήσει- θα δημιουργήσει άλλη επιθυμία που θα οδηγήσει σε πάθος για να υπερκαλύψει το κενό που αφήνει....

---

"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

Τώρα εάν το πάθος μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην εσωτερική αναζήτηση;
Ασφαλώς και όχι, είναι η δική μου άποψη.
Το πάθος που θα "κυριέψει" κάποιον με τον εσωτερισμό, (αλλά και ποιος εσωτερισμός χρειάζεται πάθος για να μελετηθει;) τον κάνει τυφλό και στείρο!
Περιορίζει (το πάθος) την εσωτερική οπτική εμβέλεια, αφού ήδη θα υπάρχουν πνευματικές παρωπίδες, παρόμοιες με κείνες των ...ισμων. Χαμηλώνει τις αντιστάσεις του πνεύματος προς την άνοδο και αφαιρεί από τον αναζητητή τη γονιμότητα του αγώνα.
Εώς το σημείο της πλήρης πνευματικής ανικανότητας.

Η αναζήτηση, ο εσωτερισμός, είναι μια πνευματική ζωή δίχως "νοήμονα" αισθήματα, γεμάτη από εξαντλητικό πνευματικό αγώνα για την νίκη της επιστροφής. Όπου και σαν τρόπαιο, ο αναζητητής θα κρατήσει απ'την πνευματική τούτη πάλη, (γιά όσο καιρό μείνει ακόμα στην ύλη), έναν αναγεννημένο "νέο" άνθρωπο, γεμάτο μόνο από αγάπη και γνώση για το σύμπαν.

Οι αληθινοί διδάσκαλοι, μιλούν για μια λέξη που "δραπέτευσε" απ' τις μυητικές βαθμίδες των εσωτερικών κύκλων, την αγάπη.
Την αγάπη που μας κάνει όπως το λέει και η λέξη, δημιουργούς του αγώνα. ΗΓ(Α)ΠΗΣΑ, <<ηγούμε της ποιήσεως>>.
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ένα μικρούλι θεό, τον Έρωτα για να εκφράσουν όλα τα άλλα όπου εμείς σήμερα εκφράζουμε με αυτήν την λέξη της αγάπης.
Η αυτή παθολογική λοιπόν κατάσταση, (πάθος) δεσμεύει τον άνθρωπο σαν "υλικό" ον, αλλά και σαν πνευματικό αγωνιστή τον αποδεκατίζει.
Με τούτα φιλικά σας χαιρετώ.

quote:

---

Αρκετά ανθρώπινο το θέμα σου bladunner. Και όπως τις περισσότερες φορές, το θέμα του esoterica να έχει δυό όψεις.
Εκείνη της εσωτερικής γνώσης και της δεύτερης, της απλής ανθρώπινης ψυχολογικής εικόνας.

---

quote:

---

Η αυτή παθολογική λοιπόν κατάσταση, (πάθος) δεσμεύει τον άνθρωπο σαν "υλικό" ον, αλλά και σαν πνευματικό αγωνιστή τον αποδεκατίζει.

---

Καλησπέρα.
Πάθος, τυρρανική επιθυμία που ζητά πραγμάτωση, ώστε να ελευθερωθείς από το βάρος της, κάτι που σε έλκει όσο και ταυτόχρονα σε απωθεί.
Γιατί;

Ο άνθρωπος, έχει την ανάγκη να νιώθει ευτυχισμένος. Οχι μόνο σήμερα, γιατί ευτυχία χωρίς μέλλον είναι γιαυτόν σιωπηλή απειλή. Θυμάται την ευδαιμονία της παραδείσιας κατάστασης, και βουτηγμένος καθώς είναι στην υλική του ύπαρξη, προσπαθεί απεγνωσμένα να την επανακτήσει.

Σκέφτεται, επιθυμεί, νιώθει και τέλος πράττει, με σκοπό να αποκτήσει την πολυπόθητη ευτυχία. Το αποτέλεσμα κάθε του πράξης τον αφορά άμεσα, θέλει με πάθος να πετύχει, γιατί από αυτήν την επιτυχία, εξαρτά την ευτυχία του. Συγχρόνως όμως, ξέρει ότι στον υλικό κόσμο, κάθε τι που γεννιέται, πεθαίνει κιόλας. Αν στηρίξει σε αυτόν τις ελπίδες του, είναι πέρα για πέρα χαμένος. Με τυφλό πια πάθος, συνεχίζει να ελπίζει στο ανέλπιστο, τυφλό γιατί ξέρει πως όποια ευτυχία βασίζεται σε κάτι θνητό, είναι καταδικασμένη να πεθάνει...

αυτή...που τα κατάφερε!κάνε κλικ!

quote:

---

Σκέφτεται, επιθυμεί, νιώθει και τέλος πράττει, με σκοπό να αποκτήσει την πολυπόθητη ευτυχία. Το αποτέλεσμα κάθε του πράξης τον αφορά άμεσα, θέλει με πάθος να πετύχει, γιατί από αυτήν την επιτυχία, εξαρτά την ευτυχία του. Συγχρόνως όμως, ξέρει ότι στον υλικό κόσμο, κάθε τι που γεννιέται, πεθαίνει κιόλας. Αν στηρίξει σε αυτόν τις ελπίδες του, είναι πέρα για πέρα χαμένος. Με τυφλό πια πάθος, συνεχίζει να ελπίζει στο ανέλπιστο, τυφλό γιατί ξέρει πως όποια ευτυχία βασίζεται σε κάτι θνητό, είναι καταδικασμένη να πεθάνει...

---

Τα πάθη δίνουν ζωή δίνουν δύναμη και ενέργεια όταν βέβαια λειτουργούν σωστά.

Το να είναι κανείς έρμαιο των παθών του σίγουρα η κατάληξη θα είναι καταστροφική. Εκεί είναι λοιπόν που χρειάζεται ο αυτοέλεγχος και η δύναμη για τον άμεσο έλεγχο τους.

Όταν όμως το πάθος λειτουργεί σαν ζήλος σαν μεγάλη επιθυμία για επίτευξη στόχων τότε νομίζω δρα καταλυτικά. Μας παροτρύνει να εργαστούμε καλύτερα να αποδώσουμε καλύτερα και τέλος να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

quote:

---

Τα πάθη δίνουν ζωή δίνουν δύναμη και ενέργεια όταν βέβαια λειτουργούν σωστά.

---

Το Πάθος είναι δισυπόστατο...
Είναι η Αρχή και το Τέλος...
Αρχή όταν είναι κινητήρια δύναμη και τέλος όταν οδηγεί στην καταστροφή...

Παρόλα όσα έχουμε πει νομίζω πως μόνο η αγαπητή φίλη zezmperg έχει καλύψει το θέμα στην εσωτερική του μορφή...

"Τάδε έφη Avallon"

Ρωτάς για το "αυτή που τα κατάφερε".
Φράση, η οποία όσο ελαφρά κι αν μπήκε ως ψηφιακή υπογραφή, με έβαλε ωστόσο στη θέση να δικαιολογώ την συγγραφή της, ουκ ολίγες φορές...

Δεδομένου και του θέματος όπου γράφουμε, θα συνδιάσω τα ιστορικά γεγονόντα της ψηφιακής υπογραφής αυτής, με μία προσέγγιση, λίγο πιο βαθειά, που ίσως αγγίζει τα αίτια.

Ζητούμενο: Να καταφέρω (πριν από έναν χρόνο περίπου) να βάλω μία εικόνα στην ψηφιακή μου υπογραφή.
Αποτέλεσμα: Αποτυχία, μιας και έβγαινε ένα εικονίδιο που έγραφε: "no image available"

που όμως, βλέποντας την αποτυχία αυτή, με έκανε να γελάσω και να πω: Τόσος κόπος, για το τίποτα! τόσες προσπάθειες, και τι κατάφερα; Μία πιστοποίηση ότι η φωτογραφία μου δεν μπήκε...

Δεν είναι μάταιο zezmperg; Και αστείο συγχρόνως; Να προσπαθείς μία ζωή να καταφέρεις κάτι, για να συνηδητοποιήσεις ότι δεν κατάφερες τίποτε; Οτι όποια προσκόληση στο αποτέλεσμα μίας πράξης σου, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα αυτό, δεν θα μπορέσει να σου χαρίσει την αιώνια ευτυχία;
Οτι είτε καταφέρεις είτε δεν καταφέρεις να εκπληρώσεις το προσωρινό σου πάθος, το ίδιο αυτό το πάθος να τα καταφέρεις, σε κρατάει για ακόμα μία φορά δέσμιό του;

Οπότε, τι σου απομένει;
Να κοιτάξεις τον εαυτό σου, να χαμογελάσεις βλέποντας από ψηλά ένα νόμισμα που στην μία πλευρά γράφει: "τα κατάφερα" και στην άλλη: "δεν τα κατάφερα", ξέροντας όμως πως αυτό το ψεύτικο νόμισμα το έχεις αφήσει πίσω, γιατί και οι δύο του πλευρές ήταν τόσο πρόσκαιρες, όσο και η ευτυχία που σου χάρισε.

quote:

---

Καλημέρα φίλοι της συζήτησης αυτής, και zezmperg - κύρια αιτία της απάντησής μου.

Ρωτάς για το "αυτή που τα κατάφερε".
Φράση, η οποία όσο ελαφρά κι αν μπήκε ως ψηφιακή υπογραφή, με έβαλε ωστόσο στη θέση να δικαιολογώ την συγγραφή της, ουκ ολίγες φορές...

Δεδομένου και του θέματος όπου γράφουμε, θα συνδιάσω τα ιστορικά γεγονόντα της ψηφιακής υπογραφής αυτής, με μία προσέγγιση, λίγο πιο βαθειά, που ίσως αγγίζει τα αίτια.

Ζητούμενο: Να καταφέρω (πριν από έναν χρόνο περίπου) να βάλω μία εικόνα στην ψηφιακή μου υπογραφή.
Αποτέλεσμα: Αποτυχία, μιας και έβγαινε ένα εικονίδιο που έγραφε: "no image available"

που όμως, βλέποντας την αποτυχία αυτή, με έκανε να γελάσω και να πω: Τόσος κόπος, για το τίποτα! τόσες προσπάθειες, και τι κατάφερα; Μία πιστοποίηση ότι η φωτογραφία μου δεν μπήκε...

---

σε κάθε μας ενσάρκωση, δε ζούμε για να μαθαίνουμε από τα πάθη και τα λάθη μας; Τίποτε δεν είναι τυχαίο, και τίποτε δεν παθαίνουμε που να μην το αξίζουμε και κυρίως να μην το έχουμε εμείς ζητήσει!
Σκέψου το λίγο, και πάλι θα γελάσεις. Τα χειρότερά μας παθήματα, είναι αυτά που εμείς θέλαμε να πάθουμε...

quote:

---

Όμως ετούτη η δέσμευση που θα σε φέρει αντιμέτωπο με το "πικρό" χαμόγελο και την αίσθηση του υλικού κενού, βλέποντας από λίγο πιο ψηλά το υποτιθέμενο ψεύτικο νόμισμα...
...
Ναι και για σκέψου καλή μου Αμαλία, πόσοι δεν έχουν χάσει την ευκαιρία για μια πνευματική άνοδο, διότι παρ' όλου που γνώριζαν την οδό, αναλισκότουσαν σε πάθη;

---

αυτή...που τα κατάφερε!κάνε κλικ!

το παθος ειναι το αλατι της ζωης

ακομα και ο χριστος ειχε ενα και μαλιστα το μεγαλυτερο

να σωσει ολες της ανθρωπινες υπαρξεις

Εαν εχώ πάθη;
Θα ήμουν τουλάχιστον ανόητη να πίστευα το διαφορετικό. Και πάθη έχω και πόνο έχω, πόνο γιατι παλεύω να τα ξεριζώσω, μήπως και καταφέρω να γίνω μαθήτρια της εσωτερικης γνώσης.....
Έτσι το ανέμελο, ελαφρό χαμόγελο δεν μπορεί να ανθίσει στα χείλη, εφ' όσων ξέρω πως, καραδοκούν αρκετά πάθη ακόμα μπροστά μου!
Ναι τρέφω μεγάλη συμπάθεια για τα πάθη των άλλων καθώς προσπαθώ να τα κατανοήσω.

Αυτά λέω στις δύο προηγούμενες απαντήσεις μου, με ένα γενικότερο ύφος στο γράψιμο, που ως φαίνεται δεν έγινε αντιληπτό παρά μόνο απ' την γλυκιά μου Avallon και εκείνη να το κατάλαβε επειδή έχουμε μία πιο άμεση σχέση.

Πιστεύω καλή μου πως ο δρόμος της ανόδου δεν χωρά τίποτα άλλο πέρα από την αγάπη για την ψυχή μας και που σίγουρο είναι πως θα πρέπει να πάψει τον καρμικό κύκλο της δέσμευσης "ενσάρκωσης στην ύλη".
Το μόνο ζητούμενο λοιπόν είναι η επιστροφή στην πηγή της όπου θα γίνει μόνο με ένα αναγεννημένο εαυτό μακριά των υλικών παθημάτων μας.
Φιλικά σε χαιρετώ.
Σας χαιρετώ.

quote:

---

ωραιο θεμα φιλε μου!
αλλιως:
-Η σοφια που προερχεται απο τα παθηματα
-"το παθημα γινεται μαθημα"
η αλλιως...
-"η επαναληψη μανα πασης μαθησης"...
-το καρμα / ο τροχος του πεπρωμενου/ της τυχης /
της ζωης +του θανατου....

αντε τωρα να βρεις... αναμεσα σε τοσους εσωτεριστες...

ο αναμαρτητος ας ριξει πρωτος

Αtma Jnani:
"..μια γυναικα με παθος...
εσεις;"

---

+ΜΙΑ ...ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ! -μαλλον περασε "απαρατηρητο"...-

quote:

---

Πιστεύω καλή μου πως ο δρόμος της ανόδου δεν χωρά τίποτα άλλο πέρα από την αγάπη για την ψυχή μας και που σίγουρο είναι πως θα πρέπει να πάψει τον καρμικό κύκλο της δέσμευσης "ενσάρκωσης στην ύλη".
Το μόνο ζητούμενο λοιπόν είναι η επιστροφή στην πηγή της όπου θα γίνει μόνο με ένα αναγεννημένο εαυτό μακριά των υλικών παθημάτων μας.

---

( 'Η ΑΛΛΙΩΣ..ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΙΣΣΑ..)

(...7 φορες..Σοφια........)

Edited by - ΑΤΜΑ on 12/12/2003 02:30:25

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ... ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΠΟΥ ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.

ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΑΤΟΠΙΠΕΡΟ.

Αριστοτέλης

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr