Μήπως είναι η Ανταντίδα ο χαμένος Κήπος της Εδέμ?Η ανακάλυψη της χαμένης Ατλαντίδος έχει γίνει για πολλούς ερευνητές σκοπός ζωής. Καραϊβική, Κούβα, Αμερική, Ατλαντικός και πολλά μέρη του πλανήτη διεκδικούν την Ατλαντίδα και τους μυθικούς της θησαυρούς σε πλούτο και πολιτισμό...
Διαβάζοντας το Βιβλίο της Ουράντια και παρακολουθώντας συζητήσεις μελετητών του Βιβλίου για το θέμα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένα στοιχεία και αναφορές που «φωτογραφίζουν» το που μπορεί να βρισκόταν η Ατλαντίδα..
Τα αποσπάσματα που παραθέτω είναι από το Τρίτο Μέρος του Βιβλίου «Η ιστορία της Ουράντια» , Έγγραφο 73. Το Έγγραφο 73 αναφέρεται στη δημιουργία του Κήπου της Εδέμ, τον ρόλο του στην εξέλιξη του πλανήτη, την τοποθεσία του και την ... φυσική καταστροφή του μετά την αποτυχία της αποστολής του Αδάμ και της Εύας.
.........
« 1. Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ
Η επιτροπή εγκατάστασης έλειψε για τρία, σχεδόν, χρόνια. Έστειλε ευνοϊκές αναφορές για τρεις πιθανές τοποθεσίες: Η πρώτη ήταν ένα νησί στον Περσικό Κόλπο. Η δεύτερη ήταν η περιοχή του ποταμού που αργότερα κατοικήθηκε ως ο δεύτερος κήπος. Η τρίτη, μια μακριά, στενή χερσόνησος – σχεδόν νησί – που πρόβαλε προς τα δυτικά, από τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου Θάλασσας.
Η επιτροπή, σχεδόν ομόφωνα, έκλινε υπέρ της τρίτης επιλογής. Ο τόπος αυτός διαλέχτηκε και δύο χρόνια χρειάσθηκαν για να μεταφερθεί το πολιτιστικό αρχηγείο του κόσμου, περιλαμβανομένου του δένδρου της ζωής, σ’ αυτή τη χερσόνησο της Μεσογείου.
Η μεσογειακή αυτή χερσόνησος διέθετε υγιεινό κλίμα και σταθερή θερμοκρασία. Αυτός ο σταθερός καιρός οφείλετο στα περιβάλλοντα όρη καθώς και στο γεγονός ότι αυτή η περιοχή ήταν ουσιαστικά νησί μέσα σε μια θάλασσα-νησί. Ενώ οι βροχές ήταν άφθονες στα γύρω υψώματα, σπάνια έβρεχε πολύ στην Εδέμ. Αλλά κάθε βράδυ, από το εκτεταμένο δίκτυο των τεχνητών αρδευτικών καναλιών, μια «ομίχλη σηκωνόταν» για να δροσίσει τη βλάστηση του Κήπου.
Η ακτογραμμή αυτού του τμήματος της ξηράς ήταν αρκετά υπερυψωμένη και ο λαιμός που την ένωνε με την κυρίως ξηρά είχε εύρος μόνο 43.5 χιλιόμετρα στο στενότερο σημείο του. Το μεγάλο ποτάμι που ύδρευε τον Κήπο κατέβαινε από τα υψώματα της χερσονήσου και κυλούσε προς τα ανατολικά, μέσω του λαιμού της χερσονήσου προς την κυρίως ξηρά και από εκεί μέσα από τις πεδιάδες της Μεσοποταμίας, προς τη θάλασσα, πέρα. Τροφοδοτείτο από τέσσερις παραπόταμους που ξεκινούσαν από τους παράκτιους λόφους της χερσονήσου της Εδέμ και αυτοί είναι οι «τέσσερις κεφαλές» που «έφευγαν από την Εδέμ» και που αργότερα συγχύσθηκαν με τους παραποτάμους που περιέβαλαν τον δεύτερο κήπο.
Τα βουνά που περιέβαλαν τον Κήπο διέθεταν άφθονους πολύτιμους λίθους και μέταλλα, αν και τους έδιναν μικρή σημασία. Η κυρίαρχη ιδέα ήταν η αποθέωση της κηπουρικής και η προαγωγή της γεωργίας.
Ο τόπος που επελέγη για τον Κήπο ήταν ίσως το ωραιότερο σημείο του είδους του σ’ ολόκληρο τον κόσμο και το κλίμα ήταν, τότε, ιδανικό. Πουθενά αλλού δεν υπήρχε τέτοιος τόπος, που να διατίθεται τόσο τέλεια για να γίνει ένας σωστός παράδεισος βοτανικής έκφρασης. Σ’ αυτό το ραντεβού, συναθροίστηκε η αφρόκρεμα του πολιτισμού της Ουράντια. Εκτός και πέραν του Κήπου, ο κόσμος βρισκόταν στο σκοτάδι, στην άγνοια και τη βαρβαρότητα. Η Εδέμ ήταν το μοναδικό φωτεινό σημείο στην Ουράντια. Ήταν από τη φύση ένα όνειρο ομορφιάς και γρήγορα έγινε ένα ποίημα έξοχης και τελειοποιημένης μεγαλοπρέπειας του τοπίου.
.....
7. ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΔΕΜ
Αφού ο πρώτος κήπος εγκαταλείφθηκε από τον Αδάμ, καταλήφθηκε σε διαφορετικές στιγμές από τους Νοδίτες, τους Κουτίτες και τους Σαντίτες. Αργότερα έγινε τόπος κατοικίας των από βορράν Νοδιτών που αντιστάθηκαν στη συνεργασία με τους Αδαμίτες. Η χερσόνησος κατακλύσθηκε από τους κατώτερους αυτούς Νοδίτες για τέσσερις, σχεδόν, χιλιάδες χρόνια αφ’ ότου εγκατέλειψε τον Κήπο ο Αδάμ, όταν, εξ αιτίας της βίαιης δραστηριότητας των τριγύρω ηφαιστείων και την καταβύθιση της γέφυρας της ξηράς που ένωνε τη Σικελία με την Αφρική, ο ανατολικός πυθμένας της Μεσογείου Θάλασσας καταβυθίστηκε, παρασύροντας κάτω από τη θάλασσα ολόκληρη τη χερσόνησο της Εδέμ. Ταυτόχρονα με την πελώρια αυτή καταβύθιση, η ακτογραμμή της ανατολικής Μεσογείου ανυψώθηκε σε μεγάλο βαθμό. Και τούτο ήταν το τέλος της πιο όμορφης φυσικής δημιουργίας που είχε ποτέ υπάρξει στην Ουράντια. Η καταβύθιση δεν ήταν ξαφνική, χρειάσθηκαν αρκετές εκατοντάδες χρόνια για να βυθιστεί εντελώς ολόκληρη η χερσόνησος.
Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η εξαφάνιση αυτή του Κήπου υπήρξε, με οποιοδήποτε τρόπο, αποτέλεσμα της αποτυχίας των θείων σχεδίων, ή ότι προήλθε από τα σφάλματα του Αδάμ και της Εύας. Δεν θεωρούμε την καταβύθιση της Εδέμ τίποτε άλλο ει μη μόνο φυσικό φαινόμενο, πιστεύουμε, ωστόσο, ότι η βύθιση του Κήπου είχε προγραμματισθεί να συμβεί την εποχή περίπου της συγκέντρωσης μεγάλων εφεδρειών της ιώδους φυλής, με σκοπό το έργο της αναμόρφωσης των λαών του κόσμου.»
Αυτά από το Βιβλίο, ενώ ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος (αντιπρόσωπος του Urantia Foundation στην Ελλάδα) σε σχετικό άρθρο του με θέμα «Σύγχρονη Επιστήμη και το Βιβλίο της Ουράντια» καταλήγει : «Το βιβλίο χωρίς να ονομάζει την Ατλαντίδα τοποθετεί τον καταποντισμένο αυτό πολιτισμό των 35,000 π.Χ μεταξύ Κύπρου Συρίας και Τουρκίας . Πρόσφατες βυθομετρικές έρευνες επιβεβαιώνουν το 90% των γεωγραφικών περιγραφών του Βιβλίου της Ουράντια. Το 10% των αμφισβητούμενων πληροφοριών αφορά τοιχώματα και άλλα κατασκευάσματα που θα πρέπει να εξερευνηθούν ακόμα.»
Εάν σας ενδιαφέρει το πλήρες κείμενο του Εγγράφου 73 επικοινωνήστε μαζί μου με email, εάν επιθυμείτε το αυθεντικό Αγγλικό κείμενο αναζητήστε το στη θέση www.urantia.org - Paper 73 The Garden of Eden.
Μήπως είναι η Ανταντίδα ο χαμένος Κήπος της Εδέμ?
Απεστάλη: 30/05/2002, 22:01:11
