ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΣΗΖΗΤΗΣΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

The truth is out there.......

Περιμενω αποριες και ερωτησεις/απαντησεις...

Triton

Edited by - Triton on 25/06/2002 09:37:26

'Ομως το να ακούω περί "Ελλήνων εκπολιτιστών" (που όντως σε ΚΑΠΟΙΕΣ περιπτώσεις ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ), που άλλο τίποτα δεν είχαν να κάνουν παρά να "οργώνουν την υφήλιο"... μου προξενεί μεγάλο ενδιαφέρον!!!
Ιδιαίτερα δε, όταν λέγεται ότι αυτό είναι "μυστικό που λίγοι το ξέρουν"...
Θα παρακαλούσα λοιπόν το φίλο Θεαντρίτη, να μας κάνει ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ γνωστό αυτό το μυστικό, το οποίο φίλε μου ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ότι εσύ ΗΔΗ το γνωρίζεις....

Εν αναμονή λοιπόν,

Κέλσος

Something is out there....!

Πάντως αυτά τα "σχήματα", είτε πυθαγόρεια, είτε όχι, έχουν κάποιους σκοπούς που φτιάχθηκαν. Σωστά;;;
Ενας απο τους σκοπούς που έχουν να επιτελέσουν (για να αιτιολογιθεί η ύπαρξή τους), εκτός απο αυτούς που οι κατασκευαστές τους είχαν κατα νού ΕΙΤΕ ΓΗΙΝΟΙ, ΕΙΤΕ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ, ΕΙΤΕ ΕΣΩΓΗΙΝΟΙ.... εγώ θα πρόσθετα (μεταξύ των αρχικών σκοπών-στόχων) και έναν ακόμα.

Να καταλάβει αυτή η ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΑ ΛΟΓΙΚΗ που διέπει την επιστημονική σκέψη, ότι μόνη της, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΠΟΛΛΑ. Χρειάζεται εκτός απο την στιγνή λογική και κάτι ακόμα....
Κάτι που στα χρόνια εκείνα τα παλαιά, που κατασκευάστηκαν τα ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΑΝΑ ΤΟ ΚΟΣΜΟ (Στοουνχετζ, Πυραμίδες, Χάραπα & Μονχέζο Ντάρο για να αναφέρω μερικά) η τότε ανθρωπότητα ΕΚΤΟΣ απο τη λογική, είχε κατα πάσα πιθανότητα ΚΑΙ κάποιο ακόμα "εργαλείο".....
Το οποίο ΜΑΛΛΟΝ, με τη παροδο του χρόνου η ανθρωπότητα το υποβάθμισε σε τέτοιο βαθμό, που σχεδόν θα έλεγα το έχασε....

Μιλάω για ανθρωπότητα και ΟΧΙ για ανθρώπους....
Μιλάω για το ον και όχι για φυλές....

Ελπίζω να σας προβλημάτισα.

Κέλσος

VIVA LA REVOLUTION!!!

VIVA LA REVOLUTION!!!

quote:

---

Έχω δει ένα ντοκυμαντερ σχετικά με το θέμα το οποίο παρουσιάζει τους πιστεύοντες και τους μη! Υπάρχουν μαρτυρίες από παρατηρητές και αυτόπτεις μάρτυρες ότι αυτές οι γραμμές δημιουργούνται σε κλάσματα ή και κάποια λεπτά και τα δημιουργεί κάποιο εξωγήινο αντικείμενο ....

---

« Κι όμως ... γυρίζει. »

Πριν μερικά χρόνια, για τις ανάγκες ενός άρθρου, είχα μελετήσει αρκετά γύρω από αυτό το μυστήριο!

Σας παραθέτω αυτό το άρθρο με την ελπίδα πως θα φωτίσει κάποιες από τις απορίες σας!

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΝΑΖΚΑ

Ζώα χαραγμένα σε τεράστια κλίμακα, παράξενοι διάδρομοι μήκους πολλών χιλιομέτρων που οδηγούν στο πουθενά, φτιαγμένα από άγνωστους κατασ-κευαστές σε απροσδιόριστη χρονική περίοδο, συνθέτουν ένα μυστηριώδες παζλ τη λύση του οποίου δεν μπορεί να βρει κανείς.

Στην έρημο που βρίσκεται κοντά στην πόλη Νάζκα του Περού, μπορεί να δει κανείς με τα μάτια του ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστήρια. Μια τεράστια περιοχή, περίπου 700 τ.χ., έχει χρησιμοποιηθεί σαν ένας γιγάντιος φυσικός μαυρο-πίνακας, πάνω στον οποίο κάποιοι, σε απροσδιόριστη χρονική περίοδο, σκάλισαν παράξενες μορφές ζώων, ευθείες γραμμές και διαδρόμους σε μήκος πολλών χιλιομέτρων, χωρίς φανερή αιτία.
Οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι τα σχέδια αυτά κατασκευάστηκαν μεταξύ του 300 π.Χ. και του 900 μ.Χ., περίοδο που άκμασε ο πολιτισμός της Νάζκα, τίποτα όμως δεν είναι επιστημονικά επιβεβαιωμένο.
Η ύπαρξη των σχεδίων έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο τη τρίτη δεκαετία του αιώνα μας, όταν ένας αεροπόρος, πετώντας με το αεροπλάνο του πάνω από την έρημο της Νάζκα, παρατήρησε για πρώτη φορά τα παράξενα σχέδια. Υπάρχει σχεδιασμένη μεγάλη ποικιλία ζώων, όπως πουλιά, αράχνες, ερπετά, ένας πίθηκος, αλλά και ζώα που δεν θυμίζουν κάτι συγκεκριμένο. Το μήκος αυτών των σχεδίων ξεκινά από λίγα μέτρα και φτάνει, το μεγαλύτερο από αυτά, τα 250 μέτρα. Στους λόφους που βρίσκονται γύρω από την έρημο υπάρχουν επίσης φιγούρες σκαλισμένες, αλλά με μια σημαντική διαφοροποίηση από τις φιγούρες της ερήμου. Οι φιγούρες των λόφων είναι πολύ λιγότερες και είναι σχεδόν όλες ανθρώπινες. Μερικές από αυτές έχουν στο κεφάλι τους τρεις ή τέσσερις κάθετες γραμμές οι οποίες δίνουν την εντύπωση ενός καπέλου. Αυτές οι φιγούρες έχουν μια ομοιότητα με τα διακοσμητικά σχέδια που υπάρχουν πάνω στα πήλινα αγγεία της αρχαίας Νάζκα. Τα κεραμικά αυτά τοπο-θετούνται σε μια εποχή πριν από τον πολιτισμό της Νάζκα, περίπου το 1.000 π.Χ.
Η τεχνική για την κατασκευή των σχεδίων της ερήμου είναι πολύ απλή. Καθώς το έδαφος είναι οξειδωμένο από τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, η επιφάνειά του έχει αποκτήσει ένα χρώμα σκούρο καφέ. Απομακρύνοντας αυτή τη σκούρα κρούστα, οι κατασκευαστές των σχεδίων αποκάλυψαν το ανοιχτόχρωμο κιτρινωπό χώμα που βρίσκεται από κάτω και μπόρεσαν έτσι να χαράξουν τα σχέδιά τους.
Η ύπαρξη τόσο διαφορετικών πραγμάτων στην έρημο της Νάζκα έχει προβληματίσει πολύ τους αρχαιολόγους, καθώς δεν μπορεί να γίνει κανένας λογικός συσχετισμός ανάμεσα στις φιγούρες των ζώων και στους αλληλοτεμνόμενους διαδρόμους που διασχίζουν όλη την έρημο. Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος, ωστόσο, των αρχαιολόγων, είναι το γεγονός πως οι φιγούρες των ζώων είναι ορατές μόνο από κάποιον που πετά ψηλά στον ουρανό.
Η Γερμανίδα αρχαιολόγος Μαρία Ράιχε εργάζεται στην περιοχή της Νάζκα εδώ και 35 χρόνια περίπου και έχει αφιερώσει τη ζωή της στη διερεύνηση του μυστηρίου των σχεδίων. Σαν μαθηματικός η ίδια, υποθέτει ότι οι Νάζκα είχαν σημαντικές γνώσεις αριθμητικής, γεωμετρίας και τοπογραφίας. Πιστεύει ακόμη ότι μέσα στα σχέδια υπάρχει κρυμμένο ένα είδος μαθηματικού κώδικα, ο οποίος έχει άμεση σχέση με την περιοδικότητα της κίνησης των πλανητών. Ειδικά για τη φιγούρα της μαϊμούς έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η σπείρα της ουράς της θα ήταν δυνατό να υποδηλώνει την συνεχή περιστροφή των άστρων γύρω από τον πόλο. Η Μαρία Ράιχε πιστεύει ότι η φιγούρα αυτή παριστάνει τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Αν και γενικά πιστεύεται ότι τα σχέδια αναπαριστούν ζώα που ζουν στην περιοχή της Νάζκα, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για τη φιγούρα της μαϊμούς, μια και αυτό το ζώο δεν έζησε ποτέ σ’ αυτή την περιοχή.
Εκείνο ωστόσο που προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι το γεγονός πως τα σχέδια των ζώων όχι μόνο δεν είναι πρόχειρα, άτεχνα ή πρωτόγονα, αλλά αντιθέτως η σχεδίασή τους -εντελώς γραφίστικη κατά την άποψή μας- μαρτυρά υψηλή σχεδιαστική και καλλιτεχνική ικανότητα. Και βέβαια η τέλεια μεταφορά των πρωτότυπων σχεδίων σε σχηματισμούς κολοσσιαίων διαστάσεων στο έδαφος, είναι ένα ακόμη άλυτο πρόβλημα.
Ο γνωστός ερευνητής και συγγραφέας Έριχ φον Ντένικεν επισκέφτηκε την έρημο της Νάζκα το καλοκαίρι του 1968 και διατύπωσε τις απόψεις του για το μυστήριο της περιοχής στο βιβλίο του «Επιστροφή στα άστρα». Παίρνοντας αφορμή από την ύπαρξη των διαδρόμων που έχουν χαραχτεί σε μήκος πολλών χιλιομέτρων, ο Ντένικεν γράφει πως όλη η περιοχή του δίνει την εντύπωση εγκαταστάσεων αεροδρομίου. Διατυπώνει ακόμη την άποψη -και ορθά ίσως- πως δεν θα είχε νόημα να σχεδιάσουν τόσο μεγάλα σχέδια, που φαίνονται μόνο από ψηλά, αν δεν μπορούσαν να πετάξουν. Και η Μαρία Ράιχε εξ άλλου έχει δηλώσει πως οι κατασκευαστές των σχεδίων «μόνο από τον αέρα θα μπορούσαν να ελέγξουν την τελειότητα των σχεδίων τους».
Στη συνέχεια ο Ντένικεν αντικρούει την άποψη πως οι διάδρομοι ήταν παλαιοί δρόμοι των Ίνκας ή αρδευτικά αυλάκια και παρουσιάζει τη δική του θεωρία, για την οποία παραδέχεται, με πολλή ειλικρίνεια, ότι δεν τη συμμερίζεται η Μαρία Ράιχε.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Ντένικεν, προσγειώθηκαν κάποτε στην έρημη πεδιάδα της Νάζκα ξένοι επισκέπτες από το διάστημα και κατασκεύασαν επάνω στο επίπεδο έδαφος της ερήμου δύο διαδρόμους για την προσγείωση των οχημάτων τους. Αφού ολοκλήρωσαν το σκοπό για τον οποίο είχαν έρθει στη Γη, μπήκαν στα διαστημόπλοιά τους κι έφυγαν. Οι φυλές όμως που ζούσαν σ’ αυτή την περιοχή, πολύ πριν τους Ίνκας, παρακολούθησαν τις εργασίες των ξένων όντων και εντυπωσιασμένοι από τις δυνάμεις τους, επιθυμούσαν με λαχτάρα την επιστροφή αυτών των «θεών». Περίμεναν για χρόνια και όταν είδαν πως αυτοί δεν επέστρεφαν, άρχισαν -μιμούμενοι τους «θεούς»- να χαράζουν καινούριους διαδρόμους. Όμως και πάλι οι «θεοί» δεν παρουσιάζονταν. Τι δεν είχε γίνει σωστό; Ένας ιερέας θυμήθηκε ότι οι «θεοί» είχαν έρθει από τα άστρα και τους συμβούλεψε να κατευθύνουν τις γραμμές προς τα εκεί. Κι έτσι χαράχτηκαν οι διάδρομοι που κατευθύνονται προς τους αστερισμούς. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πάλι τίποτα δεν γινόταν. Αποφάσισαν τότε να σκαλίσουν μορφές ζώων και άρχισαν από τα πουλιά, που συμβολίζουν το πέταγμα και αργότερα πέρασαν στις αράχνες, τους πιθήκους και τα ψάρια.
Ο Ντένικεν παραδέχεται πως είναι μια υποθετική άποψη, αλλά, αναρωτιέται, δεν θα μπορούσε να είναι έτσι;
Στη συνέχεια αναφέρεται στις ανθρώπινες μορφές που είναι χαραγμένες στους γύρω λόφους, των οποίων οι ακτίνες που βγαίνουν από το κεφάλι τους, του θυμίζουν τα φωτοστέφανα των αγίων της χριστιανικής θρησκείας.
Για να υποστηρίξει την άποψή του ότι η πεδιάδα της Νάζκα χρησίμευε σαν αεροδρόμιο, ο Ντένικεν αναφέρεται σε μία «τρίαινα» που είναι χαραγμένη σε μια πλαγιά στον κόλπο του Πίσκο, σε απόσταση 160 χιλιομέτρων από τη Νάζκα. Η «τρίαινα» αυτή, με ύψος 250 μέτρα, καθώς είναι ορατή μόνο από τον ουρανό, χρησίμευε στους αρχαίους αστροναύτες, σύμφωνα με τον Ντένικεν, σαν σημάδι ότι πλησίαζαν στον τόπο προσγείωσης της Νάζκα.
Αν και ο Ντένικεν, με το πέρασμα των χρόνων, έχει αναθεωρήσει τις απόψεις του για όλα αυτά τα θέματα, εν τούτοις θα πρέπει να δεχθούμε ότι η ύπαρξη των σχεδίων της Νάζκα έχει σοβαρές πιθανότητες να σχετίζεται με εξωγήινα όντα καθώς και με πτήσεις μεγάλου ύψους.

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤ ΕΡΛ

Υποστηρίζοντας με πάθος την περίπτωση ανάμειξης εξωγήινων όντων στην υπόθεση της Νάζκα, ο γνωστός ερευνητής και συγγραφέας Ρόμπερτ Ερλ διατυπώνει μια τολμηρή άποψη για την ύπαρξη των παράλληλων γραμμών που υπάρχουν, μεταξύ άλλων, στην πεδιάδα της Νάζκα.
Μετά από επιτόπιες έρευνες κατάληξε στο συμπέρασμα πως οι παράλληλες γραμμές ήταν σιδηροτροχιές οι οποίες χρησιμοποιούνταν από τους εξωγήινους για την προσγείωση των διαστημοπλοίων τους με την μέθοδο της ηλεκτρομαγνητικής σύζευξης. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται σήμερα για την μετακίνηση μεγάλων φορτίων όπως είναι π.χ. τα βαγόνια και οι μηχανές των τρένων.
Σύμφωνα με τον Ερλ, ένα αιωρούμενο διαστημόπλοιο μπορεί να γλιστρήσει κατά μήκος των σιδηροτροχιών χωρίς να τις αγγίξει, χάρη στο μαγνητικό πεδίο που δημιουργείται. Είναι πιο εύκολο, υποστηρίζει ο ερευνητής, να κατασκευάσεις ένα όχημα το οποίο θα ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός, παρά να βάλεις αυτό το ίδιο όχημα να προσγειωθεί σε έναν ανεπαρκή διάδρομο λίγων μιλίων πάνω στη γη. Με τη χρήση των σιδηροτροχιών και της ηλεκτρομαγνητικής σύζευξης αυτό το πρόβλημα λύνεται. Εξ’ άλλου με αυτό το σύστημα ένα διαστημόπλοιο θα μπορούσε να αιωρείται ακίνητο και να απογειώνεται πολύ εύκολα οποιαδήποτε στιγμή.
Στη συνέχεια ο Ρόμπερτ Ερλ αναφέρει την ύπαρξη καθαρού σιδήρου (τώρα οξειδωμένου) στην περιοχή, το οποίο μπορεί να προέλθει μόνο από την επεξεργασία σιδηρομεταλλευμάτων. Και ποιος άλλος, εκτός από προηγμένα όντα, θα μπορούσε εκείνες τις μακρινές εποχές να κάνει αυτή την επεξεργασία;
Σημειώνοντας πως ούτε οι Ίνκας αλλά ούτε και οι Ισπανοί κονκισταδόρες ανάφεραν πως είδαν τα σχέδια στην έρημο, αλλά ούτε ακόμη και οι κατασκευαστές του Παναμερικανικού Αυτοκινητοδρόμου, ο Ερλ υποστηρίζει κι αυτός πως οι φιγούρες κατασκευάστηκαν για να βλέπονται από κάποιον που πετά ψηλά. Κι ακόμη θεωρεί πως τα σχέδια και οι φιγούρες της Νάζκα περιέχουν κάποιο κωδικοποιημένο μήνυμα των εξωγήινων το οποίο περιμένει αυτούς που θα μπορέσουν να το διαβάσουν στην εποχή μας.

ΟΙ ΧΩΜΑΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε πως αυτού του είδους χωματουργικές αναπαραστάσεις, όπως αυτές της Νάζκα, συναντάμε και σε άλλα σημεία του πλανήτη μας, τόσο στον Παλαιό όσο και στον Νέο Κόσμο.
Σε χωματουργικά έργα που βρέθηκαν κοντά στις κάτω διακλαδώσεις του ποταμού Κολοράντο, στην Καλιφόρνια, την Αριζόνα και την μεξικανική πολιτεία Σονόρα, μπορούμε να διακρίνουμε ομοιότητες με τα αντίστοιχα της πεδιάδας της Νάζκα. Τα σχέδια αυτά, την κατασκευή των οποίων οι αρχαιολόγοι έχουν τοποθετήσει 2.500 χρόνια πριν την εποχή μας, δημιουργήθηκαν με διάφορες τεχνικές. Τα αρχαιότερα από αυτά είναι ανάγλυφα και το περίγραμμα τους σχηματιζόταν με λίθους. Οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι έχουν δώσει στις εικόνες αυτές την ονομασία «αγάλματα με χαλίκια». Αργότερα, όπως και στην περιοχή της Νάζκα, εφαρμόστηκε η μέθοδος της απόξεσης της επιφάνειας της γης.
Οι επιστήμονες δεν έχουν συμφωνήσει ακόμη ποιες φυλές ή ινδιάνικοι πολιτισμοί είναι οι κατασκευαστές των έργων του Κολοράντο, αλλά όλοι συμφωνούν πως ο αδέξιος ρυθμός τους βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με την κομψότητα των έργων της Νάζκα.
Μια άλλη αξιοπρόσεχτη μορφή χωματουργικών έργων είναι αυτή που συναντάμε εκεί που χωρίζονται περίπου οι ανατολικές και οι δυτικές πολιτείες της Αμερικής. Στη περιοχή αυτή υπάρχουν τεράστια αναχώματα τα οποία χρησίμευαν μάλλον σαν εξέδρες για θρησκευτικές ιεροτελεστίες. Το περίεργο είναι ότι αυτά τα αναχώματα έχουν μορφές ζώων, όπως φιδιού, χελώνας, αρκούδας, σαύρας, αλεπούς και βουβαλιού.
Παρ’ όλο που μερικά από αυτά τα αναχώματα χρησιμοποιήθηκαν και σαν τόποι ενταφιασμού, εντούτοις δεν βρέθηκαν ενταφιαστικά αντικείμενα όπως άλλού και γι’ αυτό το λόγο είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η χρονολογία κατασκευής των αναχωμάτων. Οι αρχαιολόγοι πάντως υποστηρίζουν πως το πιο εντυπωσιακό από αυτά, ο Μέγας Όφις του Οχάιο, κατασκευάστηκε μεταξύ του 1.000 π.Χ. και του 400μ.Χ.
Αν και πολλά από αυτά τα αναχώματα καταστράφηκαν από ληστές τάφων ή ερασιτέχνες αρχαιολόγους, υπολογίζεται ότι σήμερα παραμένουν περίπου πέντε χιλιάδες από αυτά, σχεδόν όλα στο Γουισκόνσιν. Οι ανασκαφές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια έχουν επιβεβαιώσει αυτούς που υποστηρίζουν ότι τα αναχώματα αυτά είναι κατασκευασμένα από ινδιάνικες φυλές.
Και στον Παλαιό Κόσμο όμως συναντάμε τέτοιου είδους έργα. Στις παρυφές των λόφων του Κέμπριτζ, στην Αγγλία, συναντάμε το τεράστιο σχέδιο ενός λευκού αλόγου, το οποίο θεωρείται το σήμα των Αγγλοσαξώνων ηγετών. Ο Λευκός Ίππος του Ούφφινγκτον, όπως είναι η επίσημη ονομασία αυτού του έργου, κατασκευάστηκε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, όπως υποδεικνύουν νομίσματα εκείνης της εποχής που βρέθηκαν στην περιοχή και φέρουν αναπαραστάσεις ίππων με τον ίδιο ρυθμό.
Μια διαφορετική αναπαράσταση συναντάμε στο Ντόρσετ, πάλι στην Αγγλία. Πρόκειται για τον Γίγαντα του Σερνέ Αμπάς, μια χωματουργική αναπαράσταση ενός γυμνού άντρα ο οποίος κρατάει ένα ρόπαλο. Η εντυπωσιακή αυτή μορφή, η οποία έχει μήκος πενήντα πέντε μέτρα, σύμφωνα με τον άγγλο αρχαιολόγο Στιούαρτ Πίγκοτ, ο οποίος θεωρείται αυθεντία στο είδος αυτό, συνδέεται μάλλον με τη λατρεία του Ηρακλή, η οποία διαδόθηκε στη Βρετανία από τον αυτοκράτορα Κόμμοδο.
Μια παρόμοια αναπαράσταση είναι ο Μακρός Άνθρωπος του Ουίλμιγκτον, ο οποίος βρίσκεται κοντά στο Σάσεξ. Κρατώντας από μία ράβδο σε κάθε χέρι, αυτή η μορφή, μήκους εβδομήντα μέτρων, υπήρξε αντικείμενο πολλών υποθέσεων επί σειρά αιώνων και έχει υποστηριχτεί κατά καιρούς ότι παριστάνει τον Απόλλωνα, τον Όντιν, τον Έρμή, τον Θωρ, τον Μωάμεθ, ακόμη και τον Απόστολο Παύλο.
Αν και είναι δύσκολο να πούμε με βεβαιότητα πότε κατασκευάστηκαν αυτές οι μορφές, το μεγαλύτερο πρόβλημα εντούτοις είναι η αιτία της κατασκευής τους. Αν και έχουν επιχειρήσει να δώσουν κάποιες ερμηνείες, όπως π.χ. ότι ο Γίγαντας του Σερνέ Αμπάς υποδηλώνει την ύπαρξη λατρείας της γονιμότητας, παραβλέπουν το κυριότερο πρόβλημα που είναι το μέγεθος της κατασκευής τους. Γιατί τα έργα αυτά έγιναν σε τόσο μεγάλη κλίμακα ώστε να είναι σχεδόν αδύνατη η παρατήρησή τους από κάποιον παρατηρητή που βρισκόταν στη γη;
Ένα μεγάλο αίνιγμα που ίσως δεν βρούμε ποτέ τη λύση του.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr